آشنایی با سوغاتی‌های استان بوشهر

مهمترین مراکز گبه بافی در استان بوشهر عبارتند از: روستاهای شول، کمالی، بهمنیاری، محمدصالحی، عباسی، فخرآوری، کلر و چهار روستایی از توابع شهرستان گناوه.

پس از آن باید از عبای شتری بوشهر نام برد که در نوع خود منحصر به فرد می‌باشد و امروزه به مقدار بسیار محدودی تولید می‌گردد.

گرگوربافی، حصیربافی، سفال و سرامیک از دیگر صنایع دستی استان بوشهر هستند. محصولات دریایی(ماهی و میگو) و شیره خرما و ارده از سوغاتی این استان هستند.

خرما، حلوای مسقطی، ارده، حلوا راشی، حلوای سنگک، خارک پخته، انواع ماهی و میگو، عروسک ها و کالاهایی تزئینی صدفی و انواع حصیرها و سبد های بافته شده از برگ درخت نخل از سوغاتی های استان بوشهر می باشد.

در حال حاضر شاخص ترین محصول صنایع دستی استان بوشهر گبه و گلیم صادراتی است که در مناطق وسیعی از شهرستانهای استان رواج دارد. مهمترین مراکز گبه بافی در استان بوشهر عبارتند از:

روستاهای شول، کمالی، بهمنیاری، محمدصالحی، عباسی، فخرآوری، کلر و چهار روستایی از توابع شهرستان گناوه. پس از آن باید از عبای شتری بوشهر نام برد که در نوع خود منحصر به فرد میباشد و امروزه به مقدار بسیار محدودی تولید می‌گردد.

گرگوربافی، حصیربافی، سفال و سرامیک از دیگر صنایع دستی استان بوشهر هستند. همچنین محصولات دریایی(ماهی و میگو) و شیره خرما و ارده از سوغاتی این استان هستند.

با توجه به وضعیت خاص اقتصادی در استان بوشهر صنایع دستی و بویژه صنایع دستی روستائی از گذشته دارای نقش تعیین کننده و مهمی در معیشت روستائیان منطقه بوده و بیشتر ساکنان نواحی روستایی به علت محدود بودن بخش کشاورزی و بیکاریهای فصلی ناشی از آن کوشیده اند تا از امکانات موجود و مواد اولیه ای که طبیعت در اختیار آنان قرار داده است به عنوان وسیله‌ای برای کسب در آمد بیشتر و امرار معاش استفاده کنند و به تولید محصولاتی مانند قالی، گبه، عبا، گلیم، حصیر، سفال، گیوه، مشک، دولچه، زنبیل، سبد، تور، سوزن دوزی، نساجی و مصنوعات رودوزی شده اقدام کنند.

گبه بافی:

برجسته ترین صنعت دستی و خانگی استان بوسهر که تقریباً در بیشتر نقاط روستایی و حتی شهری رایج بوده و شغل اول یا حرفه دوم تعداد زیادی از خانوارها محسوب می شود ، بافت گبه است.

گلیم بافی:

تقریباً در بیشتر نقاط روستایی رایج است. فصل بافت گلیم معمولاً در زمستان می باشد و خانواده های روستایی در کنار سایر فعالیتهای کشاورزی و دامپروری، از اوایل پاییز که فصل چیدن پشم گوسفندان آغاز می‌شود خود را برای شروع کار در زمستان آماده کرده و تدریجاً شستشوی، ریسیدن پشم و رنگرزی را آغاز می کنند و در اوایل دی ماه به کار بافت می‌پردازند.

تار گلیم‌های روستایی اغلب از موی بز که دارای استحکام بیشتری می باشد انتخاب می شود. ولی پود مصرفی تماماً ار پشم است.

لنج و قایق سازی ( گلافی):

لنج و قایق سازی از قدیمی ترین و مهمترین صنایع دستی بوشهر محسوب می شود که سابقه آن به دوره افشاریه می رسد. نیروی شاغل در این بخش منحصر به همان سازندگان لنج و قایق (گلافان) قدیمی می گردد.

مصالح اولیه مورد نیاز چوبهای جنگلی مقاوم در مقابل رطوبت برای اسکلت و تخته های مرغوب هندی به نام ( سای ) برای بدنه آن است و بقیه از محل تأمین می شود.

قالیبافی از پشم خالص طبیعی به طور محدود در برخی از روستاهای بوشهر از جمله روستاهای شول و ده کهنه رواج دارد و همچنین در روستاهای تنگ ارم و اطراف پشت‌کوه هم به قالی‌بافی می‌پردازند.

کشیدن نوعی قلیان در بوشهر مرسوم است که کوزهٔ‌ آن سفالی است و آب داخلی آن دیده نمی‌شود.

از نکات جالب این که هیچ یک از اعضای این قلیان با هم تناسبی ندارند و به وسیلهٔ دست نگهداشته می‌شود. به این نوع قلیان چلیم می‌گویند. این نوع قلیان جزء صنایع دستی بوشهر است.

منبع:همشهری