تلاش برای ثبت روستای تاریخی دشتک در فهرست میراث ناملموس ملی

رئیس اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی شهرستان مرودشت در استان فارس گفت: پرونده ثبت روستای تاریخی دشتک به عنوان یکی از روستاهای منحصر به فرد کشور، در فهرست آثار ناملموس ملی آماده می‌شود.

بهمن مردانی خاطرنشان کرد: روستای هدف گردشگری دشتک شهرستان مرودشت در استان فارس، به دلیل موقعیت طبیعی و برخورداری از ارزش‌های فرهنگی، تاریخی و بومی در اولویت برنامه‌ریزی‌های مطالعاتی، پژوهشی و اجرایی میراث فرهنگی قرار گرفته است.

به گزارش ایسنا به نقل از روابط عمومی میراث فرهنگی فارس، مردانی با تاکید بر ضرورت توجه ویژه به موضوع روستاهای هدف گردشگری، افزود: روستای تاریخی دشتک به دلیل داشتن ظرفیت‌های فراوان قابلیت تبدیل به یک مقصد گردشگری و جذب گردشگران داخلی و خارجی را دارد.

وی ادامه داد: در یک ماه اخیر با پیگیری‌های اداره میراث فرهنگی مرودشت تهیه و آماده‌سازی پرونده ثبت ملی این روستا در فهرست میراث ناملموس در دستور کار قرار گرفته است.

مسئول میراث ناملموس اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان فارس نیز از برنامه‌ریزی برای ثبت ارزش‌های فرهنگی روستای تاریخی دشتک در فهرست میراث ناملموس کشور خبر داد و گفت: روستای دشتک دارای عناصر فرهنگی متنوعی است که با هدف ثبت ملی آنها مطالعه و پژوهش برای تکمیل پرونده این روستای تاریخی در دستور کار قرار دارد.

مژگان ثابت قدم گفت: گویش دشتکی، آهنگری سنتی، مسگری، مهارت پخت غذاهای محلی به شیوه های سنتی، نگهداری موادغذایی و … از عناصر فرهنگی موجود در روستای تاریخی دشتک به شمار می‌رود و فرآیند مطالعه آنها برای تهیه پرونده ثبت ملی، مد نظر قرار گرفته است.

منبع:ایسنا

راه نجات صنعت گردشگری از چالش کرونا

رئیس هیات‌مدیره جامعه حرفه‌ای گردشگری سلامت ایران گفت: اختصاص ۵ هزار میلیارد تومان تسهیلات کم‌بهره با تنفس یک‌ساله و بخشودگی کامل مالیات‌های مستقیم و ارزش افزوده به طور یقین تاسیسات و فعالان صنعت گردشگری را از شرایط فعلی نجات می‌دهد.

حسین نیکونام با بیان این مطلب، اظهار کرد: شیوع بیماری کرونا در سطح جهانی و بسته شدن مرزها و ممنوعیت سفر به منظور مقابله با شیوع این بیماری مهلک، تاثیرات فراوان و جبران‌ناپذیری را بر صنعت گردشگری جهان و همچنین ایران وارد کرده که آینده مبهم نحوه مقابله و برخورد با این بیماری، کار برنامه‌ریزی را برای فعالان این صنعت بسیار سخت و پیچیده کرده است.

وی ادامه داد: خسارات وارده به فعالان صنعت گردشگری به خصوص شرکت‌های گردشگری سلامت بسیار عظیم و جبران آن را بسیار دور از دسترس و دست‌نیافتنی کرده است.

نیکونام تصریح کرد: شرایط سخت اخذ مجوز و در بعضی موارد تداخل دستگاه‌های موازی در گذشته فعالیت در این بخش را سخت و توسعه گردشگری سلامت کشور را در رقابت با کشورهای رقیب و همجوار، خسته‌کننده کرده بود که خوشبختانه اکنون وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی در هماهنگی با وزارت بهداشت و درمان این شرایط را تسهیل کرده و موانع را برداشته‌اند.

رئیس هیات‌مدیره جامعه حرفه‌ای گردشگری سلامت با بیان این که مهمترین نقش دولت در این شرایط ایجاد ثبات و حمایت از کسب و کارهای گردشگری است، یادآور شد: در این شرایط ابلاغ اخیر معاونت گردشگری وزارت میراث فرهنگی و گردشگری در خصوص تسهیل شرایط صدور و تمدید مجوز برای تاسیسات و فعالان گردشگری به ویژه تسهیل شرایط اخذ صلاحیت گواهینامه حرفه‌ای سلامت مرهمی بر این درد بوده و فعالان گردشگری سلامت را به آینده‌ای روشن امیدوار کرده است.

بر اساس گزارش روابط عمومی اداره‌کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خراسان رضوی، نیکونام افزود: هرچند که مشکلات فعالان حوزه گردشگری بسیار زیاد است، لیکن اقدام اخیر معاونت گردشگری نشان داد که عزم وزارتخانه برای حل مشکلات بخش خصوصی جدی است و آنچه در توان خود دارد را به کار گرفته است.

وی تاکید کرد: همچنین حمایت‌هایی که در اختیار وزارتخانه میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی نیست نیز باید اجرایی شود، در صورت اجرایی شدن پیشنهادات ارائه شده از سوی وزیر گردشگری به رئیس جمهور از جمله اختصاص ۵ هزار میلیارد تومان تسهیلات کم‌بهره با تنفس یک‌ساله و بخشودگی کامل مالیات‌های مستقیم و ارزش افزوده و… این امر یقیناً تاسیسات و فعالان صنعت گردشگری را از شرایط فعلی نجات می‌دهد. اما متاسفانه در شرایط فعلی و وضعیت اقتصادی دولت که ناشی از تحریم‌های ظالمانه بی‌سابقه است، تاکنون این پیشنهادات نتوانسته محقق شود.

منبع:ایسنا

موزه «اوفیتزی» ارمغان پُرشکوه هنر رنسانس

تماشای آثار هنری و تاریخی به جا مانده از جوامع گذشته برای هر فردی هیجان‌انگیز است، دیدن این آثار موجب آشنایی افراد با تفکر جامعه قبل از خود می‌شود و سفری در زمان برای آن‌ها به ارمغان می‌آورد. موزه‌ها از مکان‌هایی هستند که این تجربه هیجان‌انگیز و سفر در زمان را برای بازدیدکنندگان خود به همراه دارند.

موزه «اوفیتزی» نیز از مجموعه‌های ارزشمندی است که در مرکز تاریخی شهر فلورانس در ناحیه توسکانی ایتالیا قرار گرفته و مملوء از شاهکارهای هنری است. موزه اوفیتزی یکی از مهم‌ترین و پربازدیدترین موزه‌های ایتالیا و جهان به حساب می‌آید که مجموعه‌های ارزشمندی به ویژه آثاری از هنرهای دوره رنسانس را در خود جای داده است.

ساختمان این موزه در ابتدا دفتر و اداره‌ای برای تجار و قضات فلورانس بود که بین سال‌های 1560 تا 1580 توسط واساری ساخته شده است. یکی از طبقات این ساختمان که جزء دارایی‌های شخصی یکی از خانواده‌های اشراف‌زاده ایتالیا بود، به گالری شخصی این خانواده که علاقه‌ زیادی به جمع‌آوری آثار هنری داشتند، تبدیل شد. این گالری معروف که در آن مجسمه، نقاشی، جواهرات، نسخ خطی، سنگ‌های قیمتی، سکه و پرتره‌های حکاکی شده سنگی کوچک، ابزارهای علمی و حتی اسلحه را در خود جای داده، به یکی از باارزش‌ترین و جالب‌ترین مجموعه‌های دنیا تبدیل شده است.

آثار معروف موجود در این قسمت به واسطه هنردوستی این خانواده اشراف‌زاده ایتالیایی است که جمع‌آوری آن‌ها باعث شد اوفیتزی در سال 1865 به موزه تبدیل شود و اتاق‌های زیادی از ساختمان موزه به محلی برای نمایش نقاشی‌های قرن 15 تا 18 میلادی اختصاص پیدا کند.

شکل موزه به صورت هزارتویی بلند و یو مانند است که آثار در آن به ترتیب زمانی چیده شده‌اند و بازدیدکنندگان می‌توانند توالی اتفاقات و نوآوری‌هایی که در طول قرن‌ها رخ داده است‌ را به خوبی ببینند و تجربه هیجان‌انگیزی داشته باشند.

یکی از دلایل تجربه هیجان بازدیدکنندگان این موزه، نقاشی‌ها و آثار قرن 14 آن است؛ این آثار شامل شاهکارهای هنرمندانی چون «لئوناردو داوینچی»، «سیمونه مارتینی»، «پیرو دلا فرانچسکو»، «جوتو دی بوندونه»، «فرا آنجلیکو» و هنرمندان برجسته آلمانی، هلندی و… است.

کشور ایتالیا و شهر فلورانس وجود موزه «اوفتیزی» را مدیون آخرین بازمانده خاندان مدیچی است، چرا که «آنا ماریا» در سال 1743 این گالری را به توسکانی(ناحیه‌ای در ایتالیا به مرکزیت فلورانس) بخشیده و تاکید کرده است که میراث این گالری باید در دسترس عموم قرار گیرد و تمام مردم بتوانند از آن بازدید کنند.

از آثار موزه اوفیتزی می‌توان به مجموعه نقاشی‌های «چیمابوئه» و «جوتو دی بوندونه» اشاره کرد که در واقع می‌تواند شروع‌ بازدید برای علاقه‌مندان این موزه باشد. اولین سالن این موزه حس بودن در کلیسایی باستانی را برای بازدیدکنندگانش به ارمغان می‌آورد و علاقه‌مندان به این موزه هم‌چنین با چشم‌اندازی زیبا از کلیسای مینیاتو، باغ باردینی و پل زیبای پونته وچینو بر فراز رودخانه آرنو روبه‌رو خواهند شد.

اوفیتزی

از دیگر آثار موجود در این موزه نیز می‌توان به نقاشی مشهور تولد ونوس و پریماورا اثر «ساندرو بوتیچلی»، نقاش مشهور فلورانسی دوران رنسانس اشاره کرد. این موزه هم‌چنین میزبان اثر «خانواده مقدس» میکل‌آنژ در قلب خود است. از دیگر نقاشی‌های مطرح این موزه می‌توان به نقاشی «ونوس» اثر تیتان و نقاشی‌های لئوناردو داوینچی اشاره کرد.

بازدیدکنندگان این موزه معتقدند که «اوفتیزی» گنجینه‌ای ارزشمند از اشیاء گوناگون است که با گذر زمان باز هم از چیزهای تازه‌ای برای علاقه‌مندان به این فضا و حوزه رونمایی می‌کند.

یکی از نکات قابل توجه در مورد این موزه امضای تفاهم‌نامه همکاری مسئولان آن با انجمن جهانی اسلام است. هدف از ایجاد این تفاهم‌نامه اجرای طرح‌های آموزشی و فرهنگی با هدف معرفی تمدن اسلام، حمایت از طرح‌های توسعه آموزش و ترویج گفت‌وگوی میان فرهنگ‌ها، معرفی فرهنگ و تمدن اسلامی به شکلی صحیح، تحکیم و تقویت پیوندهای دوستی و تفاهم متقابل میان جوامع بوده است.

در این تفاهم‌نامه دو طرفه، علاوه بر اهمیتی که به نقش موزه‌ها در تقویت تبادل فرهنگی و فعالیت‌های آموزشی داده شده، تلاش خواهد شد تا سمینارها و دوره‌های آموزشی نیز برگزار شود.

منبع:ایسنا

آشنایی با جزیره ابوموسی – هرمزگان

جزیره ابوموسی با مرکزیت شعر ابوموسی، جنوبی‌ترین جزیره ایران در آبهای خلیج ‌فارس است. این جزیره در 222 کیلومتری بندرعباس و 75 کیلومتری بندر لنگه قرار دارد

جزیره ابوموسی یکی از 14 جزیره استان هرمزگان است که بیشترین فاصله از سواحل ایرانی خلیج فارس را دارد.

مساحت این جزیره در حدود ۲۵ کیلومتر مربع می‌باشد. جزیره ابوموسی در ۲۶ درجه خط عرض شمالی و در ۵۵ درجه خط طول شرقی واقع شده‌است.

فاصله میان جزیره ابوموسی و جزایر تنب به دلیل عمق مناسب آب تنها مسیر قابل کشتیرانی برای نفتکش‌های بزرگ است.

این جزیره در اسناد تاریخی با نام بوموو BOUMOU و بوم او AOU یعنی آب (معرب آن بومف) و بوموسو و گپ سبزو نام داشته (به معنای جای سبز).

در نقشه‌های قدیمی بوموف یا بوموسو ثبت شده (بوم به معنی مکان است و سو چند معنی دارد. سو SOU مخفف سوز SOUZ نام یک نوع سبزی است و به طور کلی نیز در زبان فارسی کهن معنی سبز می‌دهد و در مجموع می‌توان آن را به معنای سرزمین سبز نامید).

نام ابو موسی یک نام جدید می‌باشد و سابقه آن به حدود بیش 100 قبل برمی‌گردد که یکی از ساکنان به نام ابوموسی این نام را به جای بوموسو BOUMOUSOU رایج کرد.

جمعیت ابوموسی، بر طبق سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۸۵، برابر با ۱٬۷۰۵ نفر بوده‌است.

جزیره ابوموسی آب و هوای مرطوب و گرم‌تری دارد. این جزیره فاقد آب و اراضی مناسب کشاورزی است، ولی کشت و زرع محدودی در آن صورت می‌گیرد و بیشتر مردم بومی محل به صید ماهی اشتغال دارند.

آب‌وهوای جزیره در اواخر پاییز و اواسط بهار بسیار مطبوع و آرام است. فاصله زمانی اسکله نیروی دریایی بندرعباس تا جزیره ابوموسی به وسیله ناوچه‌های نیروی دریایی 9 تا 10 ساعت است.

ناهمواری‌های خاک جزیره ابوموسی به سوی شمال افزایش می‌یابد و سرانجام به بلندترین نقطه جزیره به نام کوه حلوا که نزدیک به ۱۱۰ متر ارتفاع دارد می‌رسد.

این جزیره یکی از مراکز صدور نفت خام کشور است که با ظرفیتی قابل توجه فعالیت می‌کند. وسعت شهرستان ابوموسی ۶۸٫۸ کیلومتر مربع است که مشتمل بر جزایر ابوموسی (با ۱۲ کیلومتر مربع)، جزیره تنب بزرگ (با ۱۰٫۳ کیلومتر مربع) تنب کوچک (با ۱٫۵ کیلومتر مربع)، سیری (با ۱۷٫۳ کیلومتر مربع)، فرور بزرگ (با ۲۶٫۲ کیلومتر مربع) و فرور کوچک (با ۱٫۵ کیلومتر مربع) می‌باشد.

همچنین فاصله دریایی ابوموسی تا خرم‌شهر 480، تا بندر امام خمینی 460، تا کویت 450، تا بوشهر 235، تا دوحه 205، تا کیش 70، تا سوری (سیری) 31، تا لنگه 41، تا مسقط 310 مایل دریایی است.

تاسیسات موجود در این جزیره شامل اسکله و حوضچه برای پهلو گرفتن کشتی‌های ماهیگیری و نظامی، فرودگاه، کارخانه آب شیرین و سایر امکانات رفاهی از جمله مدرسه، مخابرات، سینما و تاسیسات سردخانه‌ای برای ساکنان است.

آب سواحل جزیره ابوموسی یکی از زلال‌ترین و شفاف‌ترین آب‌های ساحلی بوده و دارای تنوع جانوری دریایی از جمله لاک‌پشت سبز دریایی، مارماهی، شاه‌میگو، کوسه و ماهیان رنگارنگ است.

ساکنان این جزیره بیشتر به صیدماهی اشتغال دارند. جزیره دارای تپه‌ ماهور و دشت‌های زیبایی است که برجستگی‌های تپه‌های شنی آن و کوه بلند مخروطی شکل به نام کوه «طوا» نیز در آن چشم‌نواز است.

منبع:همشهری

آشنایی با معبد هندوها – هرمزگان

 معبد هندوها در بلوار امام خمینی، رو به روی بازار روز بندر عباس در استان هرمزگان قرار دارد

این معبر برای نیازهای هندوهای مقیم شهر بندرعباس که از سال‌های 1300 تا 1344 شمسی سکونت داشته و به کارهای تجاری می‌پرداختند ساخته شده است.

همچنین این معبد یکی از نقاط مهم ارتباط فرهنگی و هنری میان ایران و هند بوده است. هندوها پیروان مکتب برهمنی (کسانی که به خدایان برهما، ویشنو و تسیوا معتقدند) هستند و این معبد بنابر تحقیقات به عمل آمده متعلق به خدایان ویشنو است.

ساختمان این معبد، در سال 1310 هجری قمری، در زمان حکومت محمد حسن‌خان سعد‌الملک ساخته شده است. اساس ساختمان این معبد عبارت است از یک اتاق چهارگوش میانی که روی آن گنبدی قرار گرفته است.

سبک معماری این گنبد را مقرنس‌های پیرامونی آن نه ‌تنها از دیگر گنبدهای موجود در سواحل خیلج‌فارس، بلکه از گنبدهای سراسر ایران متفاوت می‌سازد.

طرح این بنا کاملاً از معماری معابد هندی متإثر است. این معبد از جمله نشانه‌های معدود تاریخی بندرعباس است که توجه هر تازه ‌واردی را به خود جلب می‌کند و امروزه در کنار یکی از خیابان‌های اصلی شهر قرار گرفته است.

معبد هندوها مربوط به اواخر دوره ناصر الدین شاه است و در زمان مظفرالدین شاه مورد بهره برداری قرار گرفت. تنها منبعی که در این مورد اظهار نظر کرده است کتاب بندرعباس و خیلج فارس مربوط به سدید السلطنه بندرعباسی است.

معبد هندوها در بندرعباس طبق موقعیت جغرافیایی در زمان ساخت از لاشه سنگ، ملات گل و ساروج، سنگ‌های مرجانی خاک و گچ های ضخیم ماده و گچ لویی استفاده شده است.

ساختمان اتاق معبد و مهراب در قسمت شمال هند واقع شده و دور اتاق معبد نیز از طاقچه و قاب های کور ساخته شده است و دورتا دور اتاق معبد نیز 4 راهرو وجود دارد که در گذشته زوار به دور آن زیارت می کردند.داخل راهروها حجره های کوچکی است که برای طلبه های مکتب برهمنی در نظر گرفته شده و داخل برخی از اتاق ها نقاشی های مذهبی دیده می شود که یکی از مهم ترین آنها خدای فلوت زن به نام کریشنا است.

از داخل راهرو غربی راه پله های مارپیچی وجود دارد که به سمت بالا است و به بام معبد منتهی می‌شود که ساق معبد است و با جرزهای پس رونده که الهام از معماری ایرانی است تشکیل شده است که 4 نورگیر در 4 طرف این فضای چند ضلعی روی جرزها و جود دارد و گنبد عظیمی با لایه های ذوزنقه ای و تزئینات آیین هندویی دیده می شود.

همچنین اطراف و در 4 طرف گنبد حدود 72 برجک مخصوص هندویی وجود دارد که در وسط گنبد میله بزرگی قرار گرفته که در حقیقت محور زمین و آسمان را نشان می‌دهد.

در قسمت ضلع شرقی گنبد نیز تالار بزرگی وجود دارد که تالار اجتماعات بوده و در این تالار نقاشی های مختلفی به چشم می خورد که هر کدام از آن ها بیانگر فلسفه خاصی از اعتقادات مختلف مردم هند است.

این معبد یکی از آثار منحصر به فردی است که از سوی پولدارهای شهری به نام شیکار پور در غرب هند ساخته شد و در سال 1344 که بندرعباس را ترک کردند، بت‌هایی که در معبد و در طاقچه محراب بود نیز با خود بردند و این بنا کم کم مخروبه شد تا این که سازمان میراث فرهنگی در چند نوبت آن را تعمیر اساسی کرد.

معبد هندوها در سال 1377 توسط سازمان میراث فرهنگی و گردشگری با شماره 1999 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.

منبع:همشهری

آشنایی با قلعه ایزدخواست – فارس

شهر تاریخی ایزدخواست در بخش مرکزی شهرستان آباده و در شمال استان فارس قرار دارد و دارای آثار تاریخی از دوران و اعصار مختلف تمدنی ایران است.

قلعه و پل ایزدخواست، کاروانسرا و خانه‌های قدیمی روستایی از جمله آثار تاریخی شهر ایزدخواست به شمار می‌روند که هرکدام به نوبه خود می تواند گردشگران را در این شهر متوقف کند.

 

قلعه ایزدخواست متعلق به دوران ساسانیان را می‌توان یکی از شاخص‌ترین آثار این منطقه توصیف کرد که با سبک معماری خود یکی از عجایب و نمونه های چشمگیر شهرسازی و مهندسی زمان قدیم ایران است.

درابتدای دشت وسیع آباده درآخرین نقطه غربی به فاصله ۶۰ کیلومتر از آباده به طرف اصفهان هر مسافری به شهر ایزدخواست می رسد. این شهر با قلعه تاریخی خود با توجه به قدمت بیش از۲۰۰۰ سال می‌تواند چند روز برای تماشا و گردشگری، هر مسافری را متوقف کند.

با کمترین هزینه امنیت قلعه و ساکنان داخل آن تأمین می‌شده است چون از سه طرف با پرتگاهی تقریباً بر حالت عمود نسبت به کف زمین با ارتفاعات مختلف از۶ تا ۱۵متر، حتی با کمک ادوات جنگی برای سربازان دشمن غیر قابل نفوذ بوده است.

فقط از یک طرف به قلعه دسترسی بوده که آن هم با حفر زمین حدود ۳۰ متر طول و۴ متر عرض با عمق ۴ متر عملاً نفوذ به داخل قلعه غیر ممکن بوده است.

در داخل قلعه منازل حیاط نداشته اند و پشت بام طبقه اول، حیاط طبقه دوم بوده است و همه در یک همزیستی قوی در قلعه سکونت داشته‌اند و با استفاده از اضافی چوب سقفها برای خانه‌های اطراف حصار قلعه، بالکن ایجاد کرده‌اند. دیوارها در پایین به صورت سنگ چین هستند که مانع از پوسیدگی خشت ها می‌شده و در بالا از خشت خام استفاده شده است.

سقف های بعضی مکان ها مخصوصا طویله ها که در اولین طبقه قرار دارند و سقف طاقچه های داخل اتاق ها به صورت هلالی و بعضا جناقی است که مطابق با سبک دوره ساسانیان می باشد.

وجود آتشکده در تقریبا وسط قلعه کمی بیشتر به سمت شمال یادگار زندگی پررونق آنها در زمان قبل از اسلام است. بودن آتشکده در آن زمان نشان از وجود موبد یا موبدان و طبقه اشراف و درباریان در قلعه ایزدخواست بوده است.

سردر قلعه به علت نامعلومی تخریب شده و با همان مصالح بجای مانده از سردر قبلی مجددا به صورت فعلی بازسازی شده است و فقط درب چوبی آن عوض شده است.

در حدود دو قرن پیش به علت تخریب حمام قلعه، شخصی با هزینه سفر حج خود یک باب حمام با کلیه امکانات و تزئینات آن زمان به سبک حمام های دوره صفوی می سازد که یکی از زیباترین بنا های داخل قلعه محسوب می شده است.

خانه سازی در قلعه نیز در حد بی نظیری بوده که ضمن استفاده کردن از مصالح چوب و گل به صورت خشت کمترین سنگینی را بر کف قلعه ایجاد کرده و همچنین توانسته اند ساختمانهایی را در 5 طبقه بسازند که با امکانات آن زمان در یک فضای محدود بسیار قابل تامل است که هم جواب ازدیاد جمعیت را می داده و هم با استفاده از ارتفاع طبقات، چشم اندازی بسیار زیبا به وجود می‌آمده که مردم هم می توانستند زمینهای کشاورزی خود را از داخل خانه تماشا کنند و هم در دل طبیعت باشند.

اما آنچه امروز از این قلعه و خانه های روستایی تاریخی اطراف آن باقیمانده ویرانه هایی از دیوارهایی بوده که بر فراز تپه ای واقع شده و کوچکترین اثری از نگهداری نیز در آن دیده نمی‌شود.

قلعه‌ای که روزی دشمنان هیچ راه نفوذی را در آن نمی‌توانستند پیدا کنند امروز زوال و فرسایش به خوبی راه تسخیر آن را پیدا کرده و مرتب نیز در خود فرو می برند و گویی برای متولیان امر رسیدگی به این قلعه هیچ جذابیتی ندارد.

منبع:همشهری

آشنایی با قلعه شیخ نصوری – بوشهر

قلعهٔ نصوری در شهر بندر طاهری از توابع بخش مرکزی شهرستان کنگان قرار دارد و یکی از اثرهای تاریخی و از نقاط دیدنی استان بوشهر در جنوب ایران است.

شهر کنگان در 220 کیلومتری جنوب‌شرقی بوشهر در منطقه کوهستانی نار و کنگان قرار دارد.

قلعه نصوری که به قلعه شیخ نیز مشهور است، متعلق به اوایل دوره قاجاریه است.

این قلعه به دستور شیخ جبار نصوری در سال 1224قمری ساخته شده است. مصالح به کار رفته در این قلعه نیز سنگ‌های بزرگ و ملاط آن گل و گچ می‌باشد.

قلعه داری گچ‌بری‌های زیبایی بوده که 18 تابلو بسیار زیبا از مجالس شاهنامه فردوسی در ایوان باختری آن نقش بسته است.

قلعه دارای درب بزرگ چوبی با گل‌میخ و کنده‌کاری است. بعد از ورودی اصلی هشتی بزرگی وجود دارد که دارای 8 طاقچه ساده ‌است.

زمانی که از هشتی وارد حیاط بیرونی می‌شوید، در جبهه شمالی آن یک ردیف پلکان به طبقه دوم منتهی می‌شود و یک درب چوبی ساده، آن را به اندرونی وصل می‌کند.

در قسمت شرق نیز یک پلکان به طبقه دوم می‌رود. در این طبقه یک ایوان با ستون‌های سنگی و گچبری‌های جالب وجود دارد.

این ایوان از طرف 5 در چوبی، به اتاقی راه می‌یابد که در غرب آن قرار دارد. در این اتاق گچبری با تزیینات گل و بوته وجود دارد که فاقد هرگونه تزیین است.

این بنا دارای بادگیری همانند بادگیرهای ساختمان‌های ساحلی خلیج فارس است و ویژگی معماری ساختمان‌های قاجاریه را دارد.

این قلعه دارای ایوان ستون‌داری در طبقه دوم می‌باشد که تزیینات گچبری مربوط به همین قسمت است، همچنین سبک کار و تراش آن‌ها شبیه ستون‌های بازار وکیل شیراز است.

گچبری‌ها شامل شاخ و برگ گل و بوته، فرشتگان و پرندگانی است که بر رونق و زیبایی قلعه افزوده ‌است.

سنگ‌ها و گچ‌های موجود در حیاط قلعه نیز، نشان از مرمت و بازسازی دوباره قلعه را می‌دهد.

منبع:همشهری

آشنایی با باغ چشمه بلقیس چرام – کهگیلویه و بویراحمد

باغ چشمه بلقیس در استان کهگیلویه و بویراحمد، در دشتی هموار معروف به شهرک قلعه کره شهبازی از توابع بخش چرام و در 9 کیلومتری شرق چرام و یک کیلومتری روستای شهرک در میان تپه ماهورها و کوهها واقع شده است.

این باغ از شمال به جاده چرام ـ گچساران، از جنوب به اراضی کشاورزی، از غرب به باغ جهاد کشاورزی(باغ عمران) و از شرق به اراضی کشاورزی و کوههای همجوار محدود می‎شود. چندین نهر فصلی و دایمی در این دشت جریان دارد و محصولات غلات چون گندم، جو و برنج در این منطقه کشت می‎شود.

این بنا به گفته اهل منطقه توسط زنی به نام بلقیس حدود اواخر دوره ساسانی و اوایل دوره اسلامی احداث گردید. در سال 1327 مردم محل در اطراف آن به احداث چند باغ کوچک اقدام نمودند و در سال 1338 شخصی به نام اسکندر خان چرامی آن را خریداری شد و به گسترش آن اقدام نمود. چشمه بلقیس نام جدید روزگار ما برای باغی است که مرحوم اسکندر خان چرامی در اطراف این چشمه بر جای باغی که از ازمنه پیش از او، در این محل وجود داشت توسیع و تجدید رونق نموده است.

Iranian gardens - bagh-e Chesh-me Belqeis Cheram

مدتی هم این باغ و یک آبادی کوچک نزدیک آن در مکاتبات و اسناد و بعضی از سفرنامه ها به نام اسکندریه شهرت گرفته است… به نظر می‎رسد این باغ مربوط به اواخر دوره قاجار و اوایل دوره پهلوی می‎باشد. این باغ با مساحتی در حدود 38960 متر مربع و شامل فضاهایی چون 4 برج به ابعاد 70 *150 متر در ضلع غربی باغ، چشمه، استخر و در قسمت شرقی آن صخره‎ای بزرگ به ارتفاع 20 متر تشکیل شده است. این باغ در حال حاضر در تملک شهرداری می‎باشد.

Iranian gardens - bagh-e Chesh-me Belqeis Cheram

پوشش گیاهی این باغ بدلیل گرمسیری بودن این منطقه شامل اکالیپتوس، سدر، بلوط، سرو و دارای درختان متنوع میوه‎ای چون گردو، گلابی، سیب، لیمو ترش، خرمالو، پرتقال، نارنگی، انجیر، انگور، توت، نارنج، نخل و … می‎باشد. همچنین بوته‎های گیاهی گوناگون و گلهای مختلف در آن به چشم می‎خورد.

Iranian gardens - bagh-e Chesh-me Belqeis Cheram

نظام آبیاری این باغ بر اساس فوران آب چشمه‌های اصلی و چندین چشمة فرعی می‎باشد که بوسیله نهرهای کوچک و بزرگ متعددی در باغ جریان می‎یابد و آب مازاد آنها بوسیله جویی بزرگ به طرف استخر باغ که در ضلع جنوب غربی باغ واقع شده هدایت می‎شود. این استخر زیبا به شعاع 10 متر و عمق 1/5 متر بصورت دایره و دارای سه ورودی و یک خروجی می‎باشد که آب چشمه از مسیر خروجی به رودخانه فشیان می‎ریزد. این استخر، باغچه‎ای به قطر 4 متر که پوشیده از درختان نخل، نارنج، پرتقال و گلهای زیبا و متنوع است را در آغوش گرفته است.

منبع:همشهری

آشنایی با غار شیرآباد – گلستان

غار شیرآباد یا دیو سفید در 55 کیلومتری شرق گرگان، در حد فاصل شهرهای علی آباد کتول و آزادشهر قرار دارد

این غار، 20 کیلومتر از روستای شیرآباد فاصله دارد و برای رسیدن به آن کافیست از مسیر خان ببین به روستای شیرآباد 5 کیلومتر را به سمت جنوب بروید.

غار شیرآباد، غاری طبیعی از نوع آبی و رودخانه‌ای است که بشر در ساخت آن نقشی نداشته است. طول آن به حدود 235 متر می‌رسد و قطر دهانه آن 9-15 متر اندازه گیری شده است. میانگین عرض دالان غار نیز حدود 2 تا 3 متر است. غار در ارتفاع 310 متری از سطح دریای آزاد واقع شده است.

در کف غار دیو سپید آب سردی جاری است که حدود 10-11 درجه سانتیگراد دما دارد. این آب به رودخانه شیرآباد در دامنه پائین غار می‌ریزد و در ادامه مسیر خود، به هفت آبشار جنگلی می‌پیوندند.

رطوبت و دمای مناسب این غار، آن را تبدیل به زیستگاه مناسبی برای بعضی از گونه‌ها مثل سمندر کور غارزی گرگانی کرده که فقط در این غار و غارهای اطراف زندگی می‌کند.

هرچه در غار به جلو می‌روید عمق آب بیشتر می‌شود. نفس کشیدن در غار به دلیل پخش شدن گاز گوگرد کمی مشکل است، کمی که جلوتر می‌روید سمندرهای غارزی گرگانی را در این غار مشاهده می‌کنید که می‌گویند بزرگترین سمندر‌های آبی جهان هستند.

بیشترین بخش غار تاریک است و در انتهای آن چشمه‌ای دیده می شود که ظاهرا منشأ ایجاد غار در طول قرن‌های گذشته بوده است. به دلیل ویژگی‌های ساختمانی و جنس زمین، حرکت آب باعث تشکیل استخر، استالاکتیت، بستر گلی و چسبنده و پدیده‌های مختلف در طول مسیر شده است.

انعکاس صداى حرکت آب در مسیر تبدیل به زمزمه و صداهایى درغار شده که این مسأله شایعات مختلفى را درباره غار بین اهالى رواج داده است.

غار شیرآباد (دیو سپید) از نظر درجه سختی برای غارنوردان، غار ساده ای است که دسترسی به آن ساده بوده و غارنوردی در آن نیاز به ابزارهای حرفه ای ندارد.

این امر به معنای آن نیست که می‌توانید بی گدار و تنها به آب بزنید یا با یک گروه نابلد راهی این غار شوید و گروه بلد و آشنا به غارنوردی نیاز است.

غار دیو سپید هم مثل هر غار دیگری خطرات خودش را دارد و برای بازدید از آن باید با یک تیم باتجربه همراه شد.

با ورود به غار، تاریکی مطلق و انعکاس صدای حرکت آب در غار، افسانه قدیمی دیو سفید در شاهنامه ‌را دامن می‌زند.

منبع:همشهری

آشنایی با جاذبه‌های گردشگری سارال – کردستان

سارال یکی از سه بخش موجود در شهرستان دیواندره است که مشتمل بر ۴۳ روستاست و دارای مراتع سرسبز و اماکن تاریخی و دیدنی و چشم نواز بسیاری است و به دلیل ویژگی‌های منحصر به فرد نه تنها در ایام تعطیلات نوروز بلکه در سایر فصول سال نیز میزبان خیل عظیمی از مردم استان و مسافران و گردشگرانی از سایر استان های کشور است.

سارال

استان کردستان با داشتن شرایط متفاوت جغرافیایی و فرهنگی همواره مورد بازدید گردشگران و مسافران در فصول مختلف سال قرار می‌گیرد که بخش سارال شهرستان دیواندره نیز از دیگر نقاط دیدنی استان است که دارای چشم اندازهای طبیعی و گردشگری فراوانی به ویژه در فصل بهار است.

از مراتع سارال همواره به عنوانی یکی از مراتع درجه اول ایران نام برده می‌شود و در فصل بهار دانشجویان زیادی از دانشگاه‌های مختلف استان کردستان و حتی خارج از استان برای گردش علمی به این منطقه می آیند.

منطقه سارال به دلیل داشتن زمستان‌های برفی و سرد که حتی تا پایان فروردین ماه نیز بر روی قله کوه های آن می توان برف زمستان را هنوز نظاره کرد، بهاری خرم و سرسبز و با طراوات دارد.

از کوه های سارال می توان به زه ردوان، زیراوای شیرکوژ، کلاوره ش، قه لاریانه، ته وریزخاتون، مره ده ر، شیخ لطیف، چاروه سوار، قزلبلاغ، که ل کوژ، به رده ره ش و به رده سپی اشاره کرد.

آنچه که حائز اهمیت است و می تواند به عنوان یک جاذبه گردشگری در بخش سارال مورد توجه قرار گیرد وجود قلعه های افراسیاب در روستایی به همین نام و قلعه بارام(بهرام) در روستای قه له و لیانه و قلعه ی ئالولاخ در روستای ئالولاخ است.

مراتع و کوه های سارال رویشگاه گل های وحشی و گیاهان دارویی و خوراکی بی نظیر و بیشماری است که هر سال با آغاز فصل بهار عده ای برای جمع آوری و به فروش رساندن این گیاهان راهی این منطقه می شوند.

هر چند متاسفانه در این چند سال اخیر به دلیل عدم توجه مسئولان به این مناطق و ناآگاهی و ندانستن بهره برداران از روش های مناسب برداشت گیاهان خوراکی و دارویی، هر ساله شاهد نابودی و عدم سبز شدن تعدادی از این ذخیره ها و سرمایه های ارزشمند هستیم.

علیرغم این برداشت‌ها هنوز منطقه سارال در فصل بهار پوشیده از پیچک و کنیوال، خوژه، پسل، کاشمه، هفت توقه، ریواس، تورشکه و بسیاری از گیاهان خوراکی دیگری می شود که نمونه آنها را در کمتر جای دیگری می توان یافت.

زبان گویش مردم این منطقه کردی سورانی و دارای لهجه ای مخصوص و مشخص است و لباس های زنان و مردانشان هم با سایر مناطق کردنشین تفاوت هایی دارد از جمله نحوه بستن دستمال یا به عبارتی دستاری که به سر می بندند متمایز از نقاط دیگر استان است که این نیز از دیگر مشخصه ها و ویژگی های مردم روستاهای سارال است.

مردم روستاهای بخش سارال به شغل کشاورزی و دامداری مشغول هستند چراکه یکی از مناطق مستعد برای دامپروری و هم چنین کشت محصولات دیمی هم چون گندم است و از این لحاظ در کل استان شناخته شده است.

صنایع دستی موجود در این منطقه بیشتر شامل قالی و قالیچه است که توسط زنان و دختران روستا بافته می شود و استفاده از رنگ گیاهی، خامه طبیعی، ترکیب نقش و اصالت طرح، موجب برتری کیفیت قالی و گلیم در این مناطق و در کل استان کردستان شده است.

سارال مهد پرورش عالمان و عارفان و مشاهیر زیادی بوده که از جمله آنها سید احمد حسینی متخلص به محزون کردستانی، بابا شیخ احمد، سید محمد صادق صفاخان، بدیع مدیری، حاج شیخ حسین هزارکانیان، شیخ نعمت الله مردوخ هزارکانیانی، سید محمد حکیم است.

در کنار تمام این ویژگی های منحصر به فرد باید به چشمه های جوشان این منطقه نیز اشاره کرد که به دلیل داشتن منابع آبی مناسب چشم اندازهای زیبای طبیعی را به وجود آورده و علاوه بر مسافران نوروزی به محلی برای تفریح خود مردم استان کردستان نیز تبدیل شده است.

با پایان تعطیلات عید نوروز خیل زیادی از مردم شهرستان های مختلف استان کردستان به ویژه سنندج و دیواندره روزهای تعطیل و جمعه خود را در دل دشت های زیبا و چشم نواز سارال سپری می کنند.

علیرغم وجود این همه زیبایی منحصر به فرد ولی متاسفانه نامی از روستاهای شهرستان دیواندره در لیست روستاهای منتخب هدف گردشگری استان که به منظور ارتقای تعداد روستاها برای ورود طبیعت گردان و گردشگران تهیه و تدوین شده برده نشده است که با توجه به ظرفیت های موجود در روستاهای این شهرستان به ویژه بخش سارال می طلبد اهمیت و توجه بیشتری به این مناطق شود.

منبع:همشهری