اورست خالی از کوهنورد

کرونا باعث شد تعداد کوهنوردان اورست نسبت به سال های گذشته کاهش چشمگیری داشته باشد.

به گزارش ایسنا، پس از شیوع کرونا بسیاری از رشته های ورزشی از جمله کوهنوردی تحت تاثیر این بیماری قرار گرفت. بسیاری از مکان های ورزشی به دلیل شیوع کرونا تعطیل شد و ضربه بزرگی به برخی از باشگاه ها و مکان های ورزشی وارد کرد.
کوهنوردی هم از این قاعده مستثنی نبوده و بسیاری از کوه های معروف جهان از جمله اورست دیگر میزبان کوهنوردان خارجی نبود. حتی در مقطعی که این کوه به روی گردشگران و کوهنوردان باز شده استقبال چندان خوبی از بازگشایی صورت نگرفته است و این عامل  باعث شد که هزاران نفر بیکار شوند.

فصل پاییز فصل محبوب کوهنوردانی است که با هدف صعود به قله اورست وارد نپال می شوند. در سال گذشته و در فصل پاییز جمعیت کوهنوردان بسیار چشمگیر و زیاد بود طوری که زنجیره انسان بر روی دامنه کوه اورست مشاهده می شد اما اکنون اورست خالی از کوهنورد است.
در سال گذشته دولت نپال موفق شد از گردشگری ۲ میلیار دلار به دست بیاورد. حتی حدود یک میلیون نفر، ازجمله شرپاها مشغول به کار شدند اما شیوع کرونا همه فعالیت ها را متوقف کرد.
طبق اعلام دولت نپال، مسیرهایی که از میان هیمالیا عبور کرده، از جمله مسیرهایی که به کمپ اصلی اورست منتهی می شوند، خالی از سکنه شده اند. همچنین کمتر از ۱۵۰ کوهنورد در فصل پاییز به اورست آمده اند  تا شاید بتوانند صعودی داشته باشند! این عدد اعلام شده درحالی است که سال گذشته هزاران نفر برای صعود پا به اورست گذاشته بودند.
شرپاها و راهنمایان کوهستانی باتجربه از کار بیکار شده و بسیاری از آنان برای زنده ماندن به کاشت جو یا چمن زار در دامنه ها مشغول هستند.
یک باربر کوهستانی که به دلیل کرونا بیکار شده در خصوص وضعیت سخت زندگی در نپال گفت: من اغلب فکر می کنم قبل از این که کرونا من را بکشد، از گرسنگی خواهم مرد!

منبع:ایسنا

دورنمای گردشگری تجاری در پساکرونا

سفرهای تجاری، بخش مهمی از گردشگری هستند و به بسیاری از صنایع خدماتی مرتبط کمک می‌کنند؛ بنابراین، قابلیت بازیابی سفرهای تجاری در پساکرونا از موضوعاتی است که بسیاری از تحلیل‌گران نگران آن هستند و پیش‌بینی‌های مختلفی را ارائه می‌دهند.

به نقل از نیوز، گردشگری تجاری درآمد زیادی برای بسیاری از مشاغل، به‌ویژه شرکت‌های هواپیمایی به همراه دارند. برنامه Skyscanner گزارش کرده است که درآمد بسیاری از شرکت‌های هواپیمایی از سفرهای تجاری به دست می‌آید.

گردشگران تجاری، حدود ۱۲ درصد از مسافران برخی از شرکت‌های هواپیمایی را تشکیل می‌دهند، اما به‌طورمعمول، ۲۴ درصد از سود کل را به خود اختصاص می‌دهند. برای برخی دیگر، سود حاصل از این گروه مسافر تا ۷۵ درصد نیز برآورد شده است.

بر اساس شواهد مکتوب، شرکتی پیشرو که ارائه‌کننده راهکارهای مدیریت هزینه برای شرکت‌هاست، تخمین زده که سالانه، حدود ۴۴۵ میلیون سفر کاری با کل هزینه‌های تقریبی ۲۵۱ میلیارد دلار انجام می‌شود. همچنین، بررسی انجام‌شده در Oxford Economics نشان می‌دهد که هر دلار سرمایه‌گذاری شده در سفرهای تجاری می‌تواند تا ۱۲.۵ دلار کسب درآمد کند. این ارقام نشان می‌دهد که سفرهای تجاری، نقش اساسی در کمک به سود بسیاری از مشاغل دارند. بااین‌حال، شیوع بیماری همه‌گیر کووید- ۱۹ آسیب‌های بسیاری به بخش گردشگری وارد می‌کند و سفرهای تجاری نیز از این قاعده مستثنا نیستند.

محدودیت‌های دولتی، بستن مرزها به‌منظور قرنطینه و رعایت فاصله فیزیکی، سفرهای تجاری در سراسر جهان را متوقف کرده است. بر اساس نظرسنجی انجمن تجارت سفر جهانی (GBTA) در آوریل گذشته، ۹۲ درصد از شرکت‌ها تمامی سفرهای تجاری داخلی را کاهش داده‌اند و ۹۸ درصد از شرکت‌های عضو این انجمن، سفرهای تجاری بین‌المللی را لغو کرده‌اند.

هر گردشگر تجاری به‌طور متوسط، سالانه بین ۶ تا هشت سفر انجام می‌دهد. بااین‌حال، بر اساس نتایج به‌دست‌آمده شرکت FCM Travel Solutions، این موارد در سال ۲۰۲۳ احتمالا به سه تا چهار سفر در سال کاهش می‌یابد. پیش‌بینی می‌شود، آینده گردشگری تجاری تغییر چشمگیری کند.

گردشگری

با احتمال رکود اقتصاد جهانی پس از همه‌گیری، بسیاری از مشاغل، مجبور به یافتن راه‌هایی برای کاهش هزینه‌ها برای ادامه فعالیت تجاری خود هستند؛ بنابراین، کاهش سفرهای کاری غیرضروری، یکی از گزینه‌هایی است که مشاغل در نظر خواهند گرفت.

در زمان عدم امکان ادامه سفر بین کشورها، بسیاری از مشاغل همچنین به‌سرعت به گزینه‌های دیگری مانند کار از راه دور، استفاده از برنامه‌های جلسات آنلاین برای انطباق با بحران و مطابقت با مقررات فاصله فیزیکی روی می‌آورند.

موارد فوق، در بهبود سفرهای تجاری در آینده بسیار تاثیرگذار خواهد بود. پیش‌بینی‌ها و انتظارات متفاوتی برای تاب‌آوری سفرهای کاری وجود دارد، اما بیشتر پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهد که بهبود این بخش کندتر از سفرهای تفریحی است.

بر اساس نظرسنجی انجام‌شده شرکت مک‌کینزی (معتبرترین شرکت مشاور مدیریت جهانی)، مدیران و هدایت‌کنندگان سفرهای جهانی بر این باورند که سفرهای تجاری ممکن است به‌تدریج در مرحله‌هایی بهبود یابند. احتمالا سفرهای تجاری داخلی ابتدا از سر گرفته می‌شوند اما سفرهای تجاری بین‌المللی برای بهبودی به زمان بیشتری نیاز دارند، زیرا محدودیت‌های سفر بسیاری از دولت‌ها و همچنین قرنطینه اجباری همچنان پیچیده بوده و آسیب‌هایی ایجاد می‌کند.

با توجه به اهداف این سفر، سفرهای تجاری ضروری و جلسات حضوری مشتری می‌توانند زودتر بهبود یابند. گردهمایی‌ها یا رویدادهایی که شرکت‌کننده زیادی دارند، نمی‌توانند در کوتاه‌مدت بهبود یابند، زیرا برای برگزاری آن‌ها نیاز به اقدامات ایمنی بیشتری است.

از سرگیری سفرهای تجاری در برخی از بخش‌ها، مانند خدمات حرفه‌ای یا خرده‌فروشی که بیشتر تحت تاثیر بیماری کووید- ۱۹ قرار دارند، کندتر از بخش‌های صنعتی و تولیدی خواهد بود.

استوارت میدلتون، مدیر ارشد Skyscanner بر این باور است که بازگشت به سفرهای تجاری، نیازمند چندین سال زمان خواهد بود و ممکن است بسیار متفاوت به نظر برسد.

وی گفت: اقتصاد سفرهای هوایی اساسا در حال تغییر است، شرکت‌های هواپیمایی که برای بخش عمده‌ای از سود خود به گروه تجاری متکی هستند، باید بازاندیشی داشته باشند تا راهبردهای آن‌ها دوباره تنظیم شود.

دورکاری و پروازهای اختصاصی، موردتوجه است، اما درنهایت، نوآوری (در بلیت، قیمت‌گذاری و تجربه کلی) کلید گرایش دوباره گردشگران تجاری خواهد بود. در درجه اول، اطمینان از رعایت پروتکل‌های بهداشتی و ایمنی برای کوتاه‌مدت اهمیت دارد، اما انتظار می‌رود، ابهام در سفرهای تجاری و تفریحی، گرایش کلیدی است که طی چند سال آینده شاهد آن باشیم.

منبع:ایسنا

برخورد با «تورهای سرپایی» شدید باشد

عضو جامعه تورگردانان ایران بر ضرورت ادامه برخورد با تورهای سرپایی و غیرمجاز و حتی آژانس‌های مجاز که ضوابط و مقررات تور و پروتکل‌های بهداشتی کرونا را رعایت نمی‌کنند، تاکید کرد.

از اواخر هفته گذشته در بیشتر شهرها برخورد با تورهای بدون مجوز آغاز شده است. انگیزه اصلی، مقابله با تورهایی است که پروتکل‌های بهداشتی کرونا را رعایت نمی‌کنند، اما در بازرسی‌ها مشخص شد بیشتر برگزارکنندگان این تورها مجوزهای قانونی را ندارند و معمولا با عنوان «گروه دوستانه» فعالیت و یا با تبلیغ تصاویر مهیج در فضای مجازی، مسافران خود را پیدا می‌کنند. برخی از آن‌ها با پرداخت هزینه‌ای، مجوز مربوطه را از بعضی از آژانس‌ها می‌خرند اما به رعایت دیگر مقررات متعهد نیستند و در بیشتر مواقع نیز حقوق تضییع‌شده مسافران این گروه‌ها قابلیت پیگرد قانونی ندارد. با این وجود، تشدید بازرسی‌ها معترضان و منتقدان زیادی داشته است؛ هرچند که بسیاری از فعالان گردشگری خواهان شدیدتر شدن این نظارت‌ها و برخوردها هستند.

سهند عقدایی ـ عضو جامعه تورگردانان ایران و طراح و مجری تورهای طبیعتگردی و کوهنوردی ـ درباره تشدید نظارت‌ها و بازرسی‌ها از تورها به ایسنا گفت: حرکت مثبتی اتفاق افتاده است. تمام افرادی که به طور حرفه‌ای در حوزه تورگردانی و گردشگری فعالیت می‌کنند از این حرکت‌ دفاع می‌کنند چرا که مطالبه چندین‌ساله صنف تورگردان بوده است.

وی ادامه داد: طبق قوانینی که برای تورگردانی وجود دارد یک دفتر خدمات مسافرتی برای اجرای تور باید شرایطی داشته باشد؛  لازم است سوابق صنفی و مدارک تحصیلی مدیرعامل احراز شود. مدیر فنیِ تمام‌وقت برای آژانس انتخاب شود که دوره آموزشی مرتبطی را گذرانده باشد. علاوه بر آن، آژانس ۵۰ میلیون تومان به عنوان ضمانت نزد بانک می‌گذارد تا در مواردی که منجر به تضییع حقوق مسافر شد، از آن مبلغ جبران خسارت شود. از سوی دیگر، برای اجرای تور قراردادی مشتمل بر ۴۶ بند وجود دارد که تمام قوانین مربوط به بیمه، وظایف تورگردان و غیره باید مطابق آن رعایت شود در غیراین‌صورت مسافر می‌تواند شکایت کند. همه این موارد را در مقابل افرادی بگذارید که غیرمجاز و سرپایی تور اجرا می‌کنند؛ هیچ یک از این شرایط را رعایت نمی‌کنند، صلاحیت مدیرعامل تایید نشده است، مدیرفنی وجود ندارد که روی تور نظارت داشته باشد و هیچ ضمانت‌نامه مالی هم وجود ندارد که خسارت مسافر از طریق آن جبران شود و مهم‌تر از آن، مجری تور اصلا از قوانین چهل‌وشش‌گانه اجرای تور داخلی اطلاعی ندارد.

عقدایی تاکید کرد: مهم است که با تورگردان‌های غیرمجاز برخورد شود. باید جلو کار آن‌ها گرفته شود. حتی با تورگردان‌هایی که مجاز و قانونی‌اند اما قوانین چهل‌وشش‌گانه را که در قرارداد لحاظ شده و صنف با پشتوانه حقوقی و نظارت اداره میراث فرهنگی و گردشگری استان تهران تهیه کرده است رعایت نمی‌کنند، برخورد شود. درست نیست  افرادی که ضمانت اجرایی برای تور ندارند یا در اصطلاح، «سرپایی» تور اجرا می‌کنند و یا آژانسی که به قرارداد چهل‌وشش‌بندی که متضمن حقوق مسافر و خوش‌نامی صنف گردشگری است، توجهی نمی‌کند، اجازه فعالیت داشته باشند.

این تورگردان اظهار کرد: طبیعی است وقتی برخورد و نظارتی باشد، اعتراض‌هایی هم مطرح شود. ولی صنف و تشکل‌های گردشگری، تورگردان‌های فعال کشور و افراد حرفه‌ای پشتیبان تشدید این نوع بازرسی‌ها هستند.

عقدایی با دفاع از اقدام معاون گردشگری استان تهران در برخورد با تورهای بدون ضابطه، بیان کرد: گردشگری به افرادی نیاز دارند که از بدنه خودش باشد. سال‌ها بود برخورد با تورهای غیرمجاز را مطالبه می‌کردیم اما اولویتی برای مدیران نداشت، چون با مشکلات آشنا نبودند؛ درحالی که معاون گردشگری تهران که زمانی کارشناس حوزه گردشگری بوده و از حدود هشت سال پیش در تمام جلسات تنظیم مقررات تورهای داخلی حضور داشته، از مشکلات اطلاع دارد و دارای نظر است و انتظار چنین حرکت‌هایی هم می‌رود. امیدواریم انتخاب چنین افرادی بیشتر شود و وقتی مسؤولی برای گردشگری انتخاب می‌شود از بدنه کارشناسی آن باشد و کار فعالان گردشگری این نباشد که فقط شش ماه برای شخص مدیر، کلاس آموزشی بگذارند و توضیح دهند گردشگری چیست و چه مشکلاتی دارد.

منبع:ایسنا

مهمانخانه‌ای نوین در تبریز قدیم

این کاروانسراها، مسافرخانه‌ها و خانقاه‌ها که اغلب مسافران در آن‌ها اتراق می‌کردند، جنب دروازه‌های شهر بنا می‌شدند که مسافرها مجبور نباشند برای توقف در شهر، راه طولانی را بپیمایند و به مرکز شهر بروند، به همین سبب در جوار آن‌ها امکاناتی نظیر حمام، مسجد و بازارچه‌هایی پدید می‌آمد که احتیاجات کاروانیان را تأمین کند.

در وقف نامه‌های قدیمی تبریز نیز اغلب مطالبی در این زمینه به چشم می‌خورد که واقف، مکانی را برای استراحت مسافران تعیین کرده و شرایطی برای پذیرایی از آن‌ها و مدت‌زمانی که می‌توانستند در آنجاها توقف نمایند، قرار داده است. چنانکه در وقف نامه ربع رشیدی در بحث “دارالضیافه” به طور تفضیلی در این خصوص ذکر شده است.

طی ۲۰۰ سال گذشته رفت‌وآمد اروپاییان به ایران بیشتر شد، اغلب جهانگردان از اقامتگاه سفیران و کنسولگری‌ها یا نزدیکانی که در تبریز سکونت داشتند، استفاده می‌کردند و چراکه به‌جز کاروانسرا، مهمانخانه‌ای برای پذیرایی از آن‌ها در شهر وجود نداشت.

ازاین‌رو نخستین مهمانخانه به سبک جدید شهر تبریز در سال ۱۳۲۱ه.ق / ۱۲۸۲ه.ش توسط میرزا اسحق خان معززالدوله، فرزند حاجی میرزا مهدی کلانتر و بیگلربیگی تبریز و برادر میرزا ابراهیم‌خان شرف الدوله، از نخستین نمایندگان مجلس شورای ملی در مشروطه، ایجاد شده است.

این خاندان از سرشناسان و آزادیخواهان تبریز بودند و در کوی “باغمیشه” بیرون از قلعه شهر زندگی می‌کردند.

حاجی کلانتر در نزدیکی بازارچه و دروازه باغمیشه، جنب سربازخانه و میدان مشق قدیم سر کوچه میرزا نصرالله که اکنون عمارت دانشسرای مقدماتی و کتابخانه تربیت بر روی آن قرار گرفته، کاروانسرای بزرگی داشت که به کاروانسرای “کلانتر” معروف بود. این کاروانسرا از راه توارث به میرزا اسحق خان، کدخدای باغمیشه تعلق گرفته بود که او آنجا را تخریب کرده و ساختمانی با اتاق‌های متعدد، آشپزخانه، سالن غذاخوری و رستوران پدید آورد و نام آن را “مهمانخانه نظافت” نهاد و در جوار آن، قرائت‌خانه‌ای نیز بنا نهاد که آن نیز نخستین قرائت‌خانه تبریز محسوب می‌شود.

طی اعلانی که در بیست و پنجم شعبان ۱۳۲۱ ه.ق درباره افتتاح این مهمانخانه به خط نستعلیق و چاپ سنگی انتشاریافته، مطالبی درباره محل پذیرایی و دادن غذا به بیرون درج‌شده که در آن زمان به‌کلی تازگی داشته است.

در مورد این مهمانخانه و قرائت‌خانه، مرحوم تقی زاده در کتاب” تهیه مقدمات مشروطه در آذربایجان”می‌نویسد: «برادران کلانتری باغمیشه، خصوصاً برادر کوچک‌تر معززالدوله که ازجمله ترقی‌طلبان بزرگی بود، قرائت‌خانه‌ای در نزدیکی “قاری کورپوسی” تأسیس نمود و مهمانخانه‌ای بنا کرد که بسیار زیبا و مفید بود. در جای دیگر با تعجب متذکر شده است: «این مهمانخانه “زنگ اخبار” نیز داشت.»

این قرائت‌خانه در اوایل مشروطه، سه بار مورد هجوم قرارگرفته و به غارت رفت و از نو دایر شد.

حال ۱۱۷ سال از تأسیس اولین مهمانخانه در تبریز می‌گذرد و این شهر کهن همچنان پذیرای مسافران و گردشگران بی‌شماری از جای‌جای جهان است که در ۳۵ هتل، ۲۹ هتل‌آپارتمان و ۳۰ مهمان‌پذیر قدیمی به پذیرایی و ارائه خدمات به آن‌ها می‌پردازد.

منبع:میراث آریا

معرفی جاذبه‌های گردشگری قزوین به زبان چینی

به گزارش میراث آریا به نقل از روابط عمومی اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان قزوین، نادر محمدی معاون گردشگری و سرمایه‌گذاری استان روز دوشنبه ۱۹ آبان ۱۳۹۹ با اعلام این خبر افزود: «با توجه به افزایش ورود گردشگران چینی به استان قزوین طی سال‌های گذشته و انتخاب قزوین به عنوان یکی از مقاصد گردشگران چینی از سوی دفتر تبلیغات و بازاریابی گردشگری معاونت گردشگری و سرمایه‌گذاری کشور، اختصاص بخشی از سایت اطلاع‌رسانی اداره‌کل به معرفی جاذبه‌های گردشگری شاخص استان  به زبان چینی برای راهنمایی و آشنایی گردشگران چینی در دستور کار قرار گرفت.»

محمدی اظهار کرد: «در همین راستا در سایت اطلاع‌رسانی اداره کل استان به آدرس www.qchto.ir در قسمت منوی اصلی، منوی international، بخشی با عنوان “راهنمای سفر به استان قزوین” به زبان چینی اضافه شده که موقعیت جغرافیایی، تاریخچه، آب و هوا، جمعیت، منابع انسانی، موقعیت اقتصادی، صنعتی و کشاورزی استان، ظرفیت‌های شهر قزوین و شهرستان‌های آبیک، بوئین‌زهرا، تاکستان، آوج و البرز و جاذبه‌های طبیعی، تاریخی و مذهبی شاخص در کنار سوغات و صنایع‌دستی استان به طور مختصر در این بخش معرفی شده است. »

او افزود: «همچنین در همین منو بخشی به عنوان “ایران” به زبان چینی وجود دارد که بازدیدکنندگان از سایت با دریافت لینک دانلود این بخش می‌توانند با جاذبه‌های گردشگری شاخص ایران با توضیحات چینی آشنا شوند.»

معاون گردشگری و سرمایه‌گذاری استان قزوین خاطرنشان کرد: «امیدواریم با مهار ویروس کرونا و بازگشت شرایط به حالت عادی بار دیگر شاهد حضور گردشگران خارجی و رونق گردشگری استان باشیم.»

منبع:میراث آریا

مونسان :سفر های انبوه مورد تائید نیست

وزیر میراث ‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی با بیان اینکه سفر های انبوه مورد تائید نیست، گفت: در دولت دوازدهم ۴۰۸ واحد هتلی در کشور به بهره‌برداری رسیده است.

به‌گزارش خبرگزاری مهر، علی‌اصغر مونسان، در برنامه تلویزیونی با اشاره به اهمیت رعایت پروتکل‌های بهداشتی از سوی ستاد ملی مقابله با کرونا، افزود: هر آنچه که ستاد ملی مقابله با کرونا اعلام کند، مطیع آن هستیم، با این حال به‌عنوان پیشنهاد عرض می‌کنم مدلی را با عنوان بسته سفر هوشمند طراحی کردیم که با اجرای آن می‌توان سفر های ایمنی داشت. به طور حتم سفرهای انبوه و بدون برنامه‌ریزی مورد تائید ما هم نیست چراکه نفعی هم برای صنعت گردشگری ندارد و صحبت‌های دوستان ما در وزارت بهداشت و ستاد ملی مقابله با کرونا در این خصوص درست است، اما سفر در قالب تور و تحت نظارت کامل این وزارت‌خانه و با رعایت تمام پروتکل‌های بهداشتی پیشنهادی است که می‌تواند انجام شود.

وی گفت: برخی از کشورها از جمله تعدادی از کشورهای همسایه بخش گردشگری خود را فعال کرده‌اند، در برخی از کشورها برچسبی روی هتل نصب شده که نشان می‌دهد این هتل امن است و تمام پروتکل‌های بهداشتی با دقت تمام در آن اجرا می‌شود. اخیراً نیز وزیر بهداشت در سفر به چند استان از وضعیت بهداشتی برخی هتل‌ها اظهار رضایت داشته و رعایت پروتکل‌های بهداشتی در آن‌ها را تأیید کرده است.»

مونسان ادامه داد: در تورهای گردشگری که می‌تواند تحت نظارت وزارت بهداشت نیز برگزار شود، این افراد تست سلامت می‌دهند و بعد از آن نیز در طول سفر تمام پروتکل‌های بهداشتی و نیز فاصله‌گذاری اجتماعی رعایت می‌شود. هتلی که اقامت می‌کنند تحت نظارت این وزارتخانه است. در تورهای ورودی نیز این موارد به خوبی می‌تواند رعایت شود. تورهای ورودی ما تورهای محدود و کوچکی هستند. قبل از ورود به کشور افراد باید تست سلامت دهند، با پروازهای مشخص وارد کشور می‌شوند و در هتل کاملاً امن و بهداشتی اقامت خواهند کرد و مسیری را که طی می‌کنند مسیری مشخص است که قابلیت کنترل و نظارت دارد.

بهره‌برداری از ۴۰۸ هتل در دولت دوازدهم

وی به مهم ترین اقدامات در حوزه تأمین زیرساخت‌های گردشگری در دولت یازدهم و دوازدهم اشاره کرد و گفت: ۲۲۰ هزار میلیارد ریال پروژه گردشگری و صنایع‌ دستی در دولت دوازدهم به پایان رسیده است. در همین مدت ۴۰۸ واحد هتلی در کشور به بهره‌برداری رسیده و ۲۲۰۰ واحد بوم‌گردی در کشور افتتاح شده است.

مونسان در ادامه به وضعیت آثار فرهنگی‌تاریخی کشور اشاره کرد و با انتقاد از بودجه اندک برای نگهداری و صیانت از این آثار، افزود: بودجه وزارت میراث ‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی ۱,۴۰۰ میلیارد تومان است که ۲۰۰ میلیارد تومان آن کسر شده و ۱,۲۰۰ میلیارد تومان برای این وزارت‌خانه در نظر گرفته شده است. برای صیانت از آثار فرهنگی‌تاریخی کشور ۱,۸۶۰ میلیارد ریال تخصیص داده شده که با توجه به حجم بالای آثار فرهنگی‌تاریخی کشور این عدد جوابگو نیست و سهم هر اثر تاریخی از این بودجه بسیار ناچیز است. به‌ عنوان مثال سهم تخت جمشید از این بودجه پنج میلیون تومان است. برآورد ما این بود که دو هزار میلیارد ریال نیز از محل فروش بلیت به دست بیاوریم که با توجه به شیوع کرونا ۳۰ میلیارد ریال از محل فروش بلیت حاصل شده است.

جلوی توسعه کارخانه در حریم چغازنبیل ایستاده‌ایم

وزیر میراث‌ فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی سپس به خبرهای منتشر شده در خصوص احداث کارخانه در نزدیکی چغازنبیل اشاره کرد و گفت: این خبرها در خصوص طرح توسعه یکی از کارخانه‌ها در نزدیکی چغازنبیل است. این اثر ثبت جهانی شده ما در آنجا پایگاه میراث جهانی داریم همکاران ما به دقت و با جدیت در حال پیگیری و رصد موضوع هستند تا آسیبی به این بنای تاریخی وارد نشود. درخواست و پیشنهاد ما این است که توسعه این کارخانه در فضای دیگری انجام شود تا به حریم این اثر جهانی آسیبی وارد نکند. خوشبختانه همکاران ما با دقت موضوع را پیگیری می‌کنند و از طرفی قوانین بسیار خوبی برای صیانت از آثار فرهنگی‌تاریخی داریم و جا دارد که در اینجا من از مجلس و قوه قضائیه برای تدوین و اجرای این قوانین حمایتی تشکر کنم.

صادرات ۱,۵ میلیارد دلاری صنایع‌دستی در دولت یازدهم و دوازدهم

وی سپس به سال جهش تولید و موضوع صنایع‌دستی اشاره کرد و افزود: صنایع‌دستی مصداق مهم اقتصاد مقاومتی است. طرح تجاری‌سازی صنایع‌دستی آغاز شده است. در این طرح علاوه بر احیای رشته‌های فراموش شده، موضوع برندسازی به شدت مورد توجه قرار گرفته است. ضمن اینکه بسته‌بندی در صنایع‌دستی به خوبی جای خود را باز کرده و از طرفی نیز ایجاد بازارهای جدید و همچنین کاربردی کردن صنایع‌دستی از موضوعاتی است که در طرح تجاری‌سازی دنبال می‌شود. خوشبختانه شاهد رشد در برخی از رشته‌های صنایع‌دستی هستیم به گونه‌ای که اکنون صادرات مفروشات (گلیم، گبه، جاجیم و …) از صادرات فرش جلو زده است. ضمن اینکه در دولت یازدهم و دوازدهم ۱,۵ میلیارد دلار حجم صادرات صنایع‌دستی است که انجام شده است.

مونسان در ادامه این برنامه و در پاسخ به سوال مجری در خصوص نتایج تبدیل سازمان میراث‌ فرهنگی به وزارت‌خانه نیز، گفت: کار بسیار خوبی بود و موجب شد در هر سه سطح مأموریتی این وزارت‌خانه شاهد رشد و ارتقا باشیم. تبدیل شدن به وزارت‌خانه قابیلت چانه‌زنی ما را افزایش داده است. اما امید داریم در کنار این ارتقای سازمانی، از نظر بودجه نیز تقویت شویم.

وی همچنین در پاسخ به سوال دیگر مجری برنامه در خصوص مهم ترین نقد در دوران مسئولیت در این وزارت‌خانه عنوان کرد: شاید انتقادی که در این خصوص مطرح باشد موضوع بیمه هنرمندان صنایع‌دستی است. در این‌باره بسیار تلاش کردیم. درخواست من از دوستان‌مان در سازمان برنامه و بودجه این است که همراهی بیشتری با این موضوع داشته باشند تا بتوانیم تعداد بیشتری از هنرمندان صنایع‌دستی را بیمه کنیم.

منبع:خبرگزاری مهر

سرنوشت نامعلوم کهن‌ترین معبد مادی جهان در همدان

تپه تاریخی «حاجی خان» در استان همدان در حالی ثبت ملی شده که هنوز عرصه و حریمی برای آن مشخص نیست و در حصار پتروشیمی ابن سینا که این روزها خبر افتتاح آن به گوش می رسد زندانی شده است.

خبرگزاری مهر – گروه استان‌ها: تپه حاجی خان مربوط به سده‌های اولیه دوران تاریخی پیش از اسلام در شهرستان فامنین همدان، دهستان خرم دشت و روستای پیرنهان واقع شده و در ۱۸ اسفندماه سال ۱۳۸۷ با شماره ۲۵۱۳۱ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

سال ۱۳۹۰ که مجوز احداث پتروشیمی ابن سینا صادر شد محوطه باستانی تپه حاجی‌خان در روستای زرقان به‌دلیل یک کوتاهی در محدوده محصور ساخت پتروشیمی ابن سینا فامنین همدان قرار گرفت حال آنکه که بر ساس آئین‌نامه اجرایی بند «ج» ماده (۱۱۴) قانون برنامه چهارم توسعه اقتصادی‌، اجتماعی و فرهنگی کشور، همه دستگاه‌های اجرایی مشمول قانون برنامه چهارم توسعه موظفند قبل از اجرای پروژه‌های بزرگ عمرانی و در مرحله امکان‌سنجی و مکان‌یابی، نسبت به انجام مطالعات فرهنگی‌- تاریخی در مکان اجرای طرح اقدام کنند.

زمانی که زمین مربوط به پروژه پتروشیمی ابن سینا مشخص و واگذاری‌های آن صورت گرفت؛ این مهم مغفول ماند و تپه واجد ارزش تاریخی حاجی‌خان که در دلِ خود آثار کشف‌نشده بسیاری داشت، به‌یک‌باره خود را در وسط غول پتروشیمی همدان دید.

عملیات نجات‌بخشی تپه حاجی‌خان همدان منجر به کشف سازه بسیار بزرگ خشتی از دوره آهن سه (احتمالاً متعلق به مادها) با دیوارهای قطور، سکوی آتشدان و سکوهای نشیمن با ابعادی بزرگ‌تر از معبد «نوشیجان» شدبدین‌ترتیب در نزدیکی‌های سال ۱۳۹۶ بود که پروژه کاوش نجات‌بخشی آن در دستور کار قرار گرفت و درنهایت عملیات نجات‌بخشی تپه حاجی‌خان همدان منجر به کشف سازه بسیار بزرگ خشتی از دوره آهن سه (احتمالاً متعلق به مادها) با دیوارهای قطور، سکوی آتشدان و سکوهای نشیمن با ابعادی بزرگ‌تر از معبد «نوشیجان» شد.

اما به راستی چه زمانی قرار است، قدر این داشته‌های مهم را بدانیم و در مسیر حفظ آنها پیش از نابودی آن قدمی برداریم؟

طبق شنیده‌ها محوطه‌ای که شواهد اسکان مادها در آن موجود است و نخستین کارگاه سفالگری در آن یافت شده، به احداث پتروشیمی اختصاص یافته و بخشی از آن نیز، در مسیر احداث پتروشیمی ابن سینا از بین رفته است.

در این زمینه گفتگویی با سیده مریم مختاری موسوی؛ معاون میراث فرهنگی اداره کل صنایع دستی، گردشگری و میراث فرهنگی استان همدان و اسماعیل همتی ازندریانی؛ عضو هیئت علمی دانشگاه بوعلی سینا همدان و مسئول تیم کاوش تپه باستانی حاجی‌خان در همدان ترتیب داده شد تا وضعیت فعلی تپه حاجی خان و اثر افتتاح پروژه پتروشیمی ابن سینای همدان بر ثبت جهانی تپه حاجی خان را جویا شویم که در ادامه متن این گفتگو را می‌خوانید:

تنها در یک مرحله به پروژه اعتبار تزریق شده است

معاون میراث فرهنگی اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان همدان در این راستا در گفتگو با خبرنگار مهر بیان کرد: با توجه به کاوش انجام شده در این محدوده، هم اکنون در مرحله مسائل حفاظتی تپه حاجی خان قرار داریم که در این مرحله درخواست اعتبار کرده‌ایم.

سیده مریم مختاری موسوی در خصوص وضعیت این میراث فرهنگی و ثبت جهانی آن گفت: اگر به حریم منظری تپه حاجی خان در محوطه پتروشیمی ابن سینا آسیبی وارد شده باشد، این موضوع موجب مشکلاتی بر سر ثبت جهانی تپه حاجی خان خواهد شد.

وی در زمینه ثبت جهانی تپه حاجی خان نیز بیان کرد: موضوع ثبت جهانی آن محدوده در حال حاضر برایمان مطرح نیست و اکنون موضوعی را برای ثبت جهانی در پیش گرفته‌ایم که نیاز دارد تا چند سال روی آن کار شده و این موضوع وارد بحث ثبت زنجیره‌ای معابد می‌شود.

معاون میراث فرهنگی اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان همدان ادامه داد: نوشیجان، مربوط به عصر آهن است که توسط سازنده‌هایش پُر شده بود و تپه حاجی خان و چند مورد دیگر نیز به همین منوال هستند اما نیاز است تا عرصه و حریم و ضوابط آنها مشخص شود تا شاهد دخل و تصرفی در آنها نباشیم.

موسوی ادامه داد: در این صورت است که می‌توان این میراث فرهنگی را در زمینه ثبت زنجیره‌ای وارد کار کرد اما تاکنون پروژه‌ای برای عرصه و حریم تپه حاجی خان انجام نشده است.

وی عنوان کرد: تاکنون تنها در یک مرحله به این پروژه اعتبار تزریق شده که آن هم برای کاوش‌های اولیه به کار گرفته شد.

موسوی با بیان اینکه در عملیات کاوش‌های اولیه مشخص شد که محوطه تپه حاجی خان، محوطه‌ای فوق العاده و واجد ارزش است، اضافه کرد: برای ادامه کار کاوش و دیگر فصل‌های این محوطه تاریخی به ویژه مشخص شدن عرصه و حریم آن اعتباراتی نداشتیم تا بتوانیم مطالعات میدانی آن را به انجام برسانیم.

معاون میراث فرهنگی اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان همدان اضافه کرد: در خواست اعتبار برای پیش بردن فصل دوم این پروژه مربوط به بهار سال جاری است اما تاکنون اعتباراتی به آن تخصیص نیافته است.

از مطالبات بر زمین مانده کاوشگران تا کاوش‌های ناتمام تپه حاجی خان

اسماعیل همتی ازندریانی نیز در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان اینکه کاوش‌های اولیه در معبد دوره ماد حاجی خان انجام شده است، گفت: به سبب کمبود اعتبارات برای حفاظت از این مجموعه تاریخی باارزش پوشش موقتی انجام شد و بخشی از آثار نیز بنا به نظر وزارت میراث فرهنگی در شرایط فریز قرار گرفته است.

سرپرست تیم کاوش تپه باستانی حاجی‌خان در همدان با تاکید بر اینکه این محوطه ثبت ملی شده است، مطرح کرد: هرگونه دخل و تصرفی در این محوطه، غیرقانونی خواهد بود.

وی با اشاره به اینکه پیش از کاوش‌ها، بیشتر آثار این محوطه تاریخی، آسیب جدی دیده بود، عنوان کرد: این آسیب‌ها در نتیجه اقدامات عوامل پتروشیمی ابن سینا با ابزارآلات مکانیکی ایجاد شده بود که خوشبختانه در حال حاضر این آسیب‌ها متوقف شده است.

همتی ازندریانی بابیان اینکه بخش اصلی سایت پتروشیمی ابن سینا طبق نقشه روی معبد حاجی خان مستقر می‌شد، مطرح کرد: این موضوع با توجه به کاوش‌های به عمل آمده در مجموعه تپه حاجی خان، به جای دیگری منتقل شد اما مشکلی که هم اکنون وجود دارد این است که کار کاوش‌ها در تپه حاجی خان به اتمام نرسیده است.

مسئول تیم کاوش تپه باستانی حاجی‌خان در همدان یادآور شد: در کنار معبد حاجی خان، استقرار گاه دوره ماد نیز وجود دارد و بسیار ضروری است تا این کاوش به انجام برسد.

این عضو هیئت علمی دانشگاه بوعلی سینا همدان با تاکید بر اینکه بخش دوم کاوش‌ها، بسیار ضروری و دستاوردهای آن پراهمیت است، مطرح کرد: طبق برآوردهای اولیه می‌توان اعتبار مورد نیاز برای این کاوش‌ها را حداقل ۱۵۰ میلیون تومان عنوان کرد.

وی گفت: مطالبات قبلی تیم کاوش و اداره میراث فرهنگی همدان و کاوشگران دوره اول کاوش‌ها در تپه حاجی خان نیز پس از گذشت ۴ سال به طور کامل از سوی مسئولین پتروشیمی ابن سینا پرداخت نشده است.

در صورتی که کاوش‌ها در این مجموعه تاریخی به اتمام نرسد، نمی‌توان نتایج ارزشمند آن را شاهد بود و در نتیجه، احتمالاً مشکلاتی سر راه ثبت زنجیره‌ای معابد و ورود تپه حاجی خان به این موضوع پیش خواهد آمدمسئول تیم کاوش تپه باستانی حاجی‌خان در همدان مطرح کرد: در صورتی که کاوش‌ها در این مجموعه تاریخی به اتمام نرسد، نمی‌توان نتایج ارزشمند آن را شاهد بود و در نتیجه، احتمالاً مشکلاتی سر راه ثبت زنجیره‌ای معابد و ورود تپه حاجی خان به این موضوع پیش خواهد آمد.

اما به راستی چرا باید در همدان که عنوان پایتختی تاریخ و تمدن را به دوش می‌کشد، همواره موضوع آثار تاریخی به این سمت و سو برود؟ آیا قرار است یکی پس از دیگری، تخریب شوند و از بین بروند؟ پس چه زمانی قرار است میراث فرهنگی در پایتخت تاریخ و تمدن ایران زمین زنده بماند و شاهد محو شدن آنها نباشیم؟

از یخدان میرفتاح ملایر و چشم انتظاری برای جبران مرمت و بلاتکلیفی قنات قاسم آباد گرفته تا حال روز ناخوش ۹ ساله سراب گیان و بی اعتبار ماندن دستکندهای سامن و ارزان فود، همه و همه نشان از این دارد که نجات میراث فرهنگی و تاریخی در همدان در اولویت آخر مسئولین استان قرار دارد و همواره به جای قدم نهادن در مسیری که همدان را در طول تاریخ سر پا نگه داشته است، در مسیری با نام کلنگ زنی پروژه‌های عمرانی (که البته همان‌ها هم، نصفه و نیمه مانده‌اند) گام نهند.

استان همدان با داشته‌های تاریخی و فرهنگی بسیار، هنوز نتوانسته یک اثر در این راستا در سطح جهانی به ثبت برساند و این امر، نشان از کمترین توجه به تاریخ و تمدنی دارد که این استان، نام آن را به یدک می‌کشد و حال، تنها می‌توان نوشت که کهن‌ترین معبد مادی جهان در حصار پتروشیمی ابن سینا قرار گرفته است؛ نجاتش دهید و نگذارید، دستانمان به عنوان میراث داران این سرزمین برای نسل‌های بعدی خالی بماند.

منبع:خبرگزاری مهر

ظروف چینی به موزه ملی برگشت

رئیس موزه ملی ایران گفت: ۱۴ قلم ظروف سلادون که در کشور چین تحت عنوان «سلادون‌های لونگ چوان و جهانی شدن» به نمایش درآمده بود، به موزه ملی ایران برگشت.

‌به گزارش خبرگزاری مهر، جبرئیل نوکنده، در تشریح فرآیند بازگشت آثار، افزود: مجموعه‌ای از آثار موزه ملی ایران مشتمل بر ۱۴ قلم ظرف مشهور به سلادون که تحت عنوان نمایشگاه «سلادون های لونگ چوان و جهانی شدن» در کشور چین به نمایش در آمده بود، بامداد روز دوشنبه ۲۸ مهر ۱۳۹۹ به فرودگاه بین‌المللی امام خمینی (ره) وارد شده و پس از انجام تشریفات گمرکی با همراهی یگان حفاظت به موزه ملی ایران انتقال یافت.

رئیس کل موزه ملی ایران در خصوص مد نظر قرار گرفتن محدودیت‌های حاصل از همه گیری کرونا گفت: آنچه که این نمایشگاه را با دیگر رویدادهای مشابه متفاوت ساخت، قرار گرفتن در شرایط و محدودیت‌های ناشی از شیوع ویروس کرونا بوده و خوشبختانه تمامی مراحل نقل و انتقال و بازگشایی جعبه‌ها با رعایت تمامی دستورالعمل‌های مرتبط و لحاظ کردن تدابیر اختصاصی برای آثار صورت گرفت.

وی ادامه داد: آثار نمایشگاه پس از طی دوره استراحت و قرنطینه توسط هیئت کارشناسان عالی وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی قرار گرفته مورد بازبینی و اصالت و سلامت آثار مورد تأیید قرار گرفت.

نوکنده در خصوص دستاوردهای این رخداد فرهنگی گفت: این نمایشگاه تلاش کرد همپای بسیاری از موزه‌های بزرگ جهان، بخشی از ظرفیت غنی میراث فرهنگی ایران را به نمایش بگذارد. پس از این نمایشگاه بسیاری از موزه‌های چین مشتاق برگزاری نمایشگاه‌های متقابل میان ایران و چین شده اند.

گنجینه عظیم این نمایشگاه با موضوع مشترک سلادون و حضور موزه‌های بزرگ در کنار یکدیگر نشان مشترک بودن مواریث فرهنگی و فرامرزی بودن آنها برای همه جهانیان است که نتیجه آن دوستی پایدار ملت‌ها به روش دیپلماسی فرهنگی محسوب می‌شود و همچنین این نمایشگاه این است که ایران در گذشته با همتایان و دولت‌های بزرگ هم عصر خود روابط نزدیک و گسترده ای داشته است.

نمایشگاه دنیای لونگ چوان: سلادون لونگ چوآن و جهانی شدن دوشنبه ۲۴ تیرماه ۱۳۹۸ در کاخ «جایی گونگ» در کاخ موزه شهر پکن (شهر ممنوعه) با حضور محمدرضا کارگر رئیس اداره کل موزه‌ها و اموال منقول تاریخی، گوآن چیانگ رئیس میراث فرهنگی چین، وانگ شیء دونگ مدیر کاخ موزه چین، جن شیا دونگ شهردار شهر لی شوئ استان چو جیانگ، چن شو اوا رئیس موزه استان چو جیانگ، باقری رئیس دیپلماسی عمومی و رسانه، وفایی رایزن فرهنگی سفارت جمهوری اسلامی ایران در پکن و دیگر مقامات عالی رتبه فرهنگی گشایش یافت. این نمایشگاه پس از سه ماه فعالیت در کاخ موزه شهر ممنوعه بیش از یک میلیون بازدید را به خود اختصاص داد. پس از آن به موزه استانی“ جه جیانگ“ در شهر هانژو انتقال یافت که تعداد ۴۸۱۱۰ نفر بازدیدکننده داشت.

منبع:خبرگزاری مهر

تناولی ۱۴۰۸ دستبافت روستایی و عشایری را اهدا می کند

بر اساس تفاهمنامه ای، پرویز تناولی ۱۴۰۸ دستبافت روستایی و عشایری را که طی ۶۰ سال جمع آوری کرده، به وزارت میراث‌فرهنگی اهدا می‌کند.

به گزارش خبرگزاری مهر، آئین امضای تفاهم‌نامه بین فرزند پرویز تناولی (به‌نمایندگی از پدر) و معاون میراث‌فرهنگی کشور به‌نمایندگی از وزارت میراث‌فرهنگی برگزار و بر اساس آن مقرر شد ۱۴۰۸ قطعه دستبافت روستایی و عشایری که طی ۶۰ سال توسط استاد پرویز تناولی از روستاها و عشایر سراسر ایران جمع‌آوری شده است به وزارتخانه میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی اهدا شود

محمدحسن طالبیان معاون میراث‌فرهنگی با بیان اینکه بر اساس این تفاهمنامه ۱۴۰۸ دستبافت نفیس عشایری و روستایی ایران که ترکیبی از گلیم، گبه و فرش است از سوی استاد پرویز تناولی به وزارتخانه اهدا می‌شود، افزود: «اهدای این مجموعه نفیس و امضای تفاهمنامه با خانواده استاد تناولی اتفاق خوشایندی بود که امروز رخ داد. بخشی از این مجموعه به وزارتخانه تحویل داده شده و تحویل بخش دیگر آن به زودی انجام خواهد شد.»

او با اشاره به اینکه این مجموعه جزو اموال وزارتخانه خواهد شد، تصریح کرد: «این آثار به طور دائم تحویل وزارتخانه می‌شود که در سامانه جام و فهرست آثار موزه‌ای کشور به ثبت خواهد رسید.»

طالبیان به برگزاری مراسم رونمایی از این مجموعه در موزه فرش ایران در آینده‌ای نزدیک اشاره کرد و گفت: «به‌زودی نمایشگاه موقتی در موزه فرش ایران برای رونمایی از این مجموعه نفیس، کمیاب و منحصربفرد انجام خواهد شد. همچنین برای راه‌اندازی موزه استاد تناولی و نمایش این مجموعه یکی از خانه‌های تاریخی شیراز در نظر گرفته شده که امکان‌سنجی این محل هفته آینده با حضور کارشناسان مربوطه و خانواده استاد انجام می‌شود و به‌عنوان نمایشگاه دائمی مجموعه‌ای از این هنرمند صاحب‌نام کشور افتتاح و دایر خواهد شد.»

معاون میراث‌فرهنگی کشور در خصوص زمان راه‌اندازی این مکان در شیراز توضیح داد: «تلاشمان این است که طی چند ماه آینده مرمت و تجهیز این خانه تاریخی انجام شود. از آنجا که نمایش فرش از حساسیت بالایی برخوردار است، باید در طراحی و تجهیزات اقدامات لازم صورت گیرد که مشکلی برای آثار پیش نیاید. راه‌اندازی موزه استاد تناولی در اولویت وزارتخانه قرار خواهد گرفت که تأمین اعتبار آن به زودی انجام می‌شود که این مشارکت به‌عنوان یکی از اتفاقات مهم این دوره ثبت شود.»

جمع‌آوری مجموعه طی ۶۰ سال از روستاها و عشایر سراسر ایران

تندیس تناولی که به نمایندگی از پدر این تفاهمنامه را امضا کرد درباره این مجموعه نفیس گفت: «پدرم این مجموعه را طی شصت سال گذشته از تمام روستاها و عشایر ایران جمع‌آوری کرده است. بسیاری از نمونه‌ها و دستبافته‌های این مجموعه دیگر بافته نمی‌شود و بسیاری از عشایر هم دیگر وجود ندارند.»

او همچنین با اشاره به معروفیت و شهرت این مجموعه نفیس در سطح بین‌الملل افزود: «کتاب‌های متعددی درباره این مجموعه نوشته شده است و به اعتقاد پدرم این مجموعه متعلق به ایران است و باید در کشور بماند. این موضوع که در موزه‌های فرش، دستبافته‌های روستایی و عشایری حضوری نداشتند موجب ناراحتی پدرم طی سالیان گذشته بود.»

در پایان تندیس تناولی به مذاکرات انجام شده طی دو سال گذشته با معاونت میراث‌فرهنگی برای اهدای این مجموعه به مردم ایران و از طریق وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی اشاره کرد.

بر اساس این تفاهمنامه مجموعه‌ای بالغ بر ۱۴۰۸ قطعه از دستبافته‌های نفیس عشایری و روستایی ایران، مطابق فهرست معرفی و منتشرشده در کتاب “دستبافته‌های عشایری و روستایی ایران” از طرف پرویز تناولی به وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی به‌منظور نمایش عمومی و خصوصی داخلی و خارجی و ایجاد موزه‌ای تخصصی و دائمی با نام این هنرمند اهدا می‌شود. به‌علاوه تعداد ۹ قطعه خاص از این مجموعه نیز به موزه فرش ایران برای نمایش اهدا خواهد شد.

منبع:خبرگزاری مهر

ارباب جمشید ؛ کوچه‌ هزار خاطـره

در میانه‌های خیابان منوچهری، نیمی از کیف و چمدان‌فروشی‌ها را که رد کردید، از خاطره سفرهای رفته و حسرت نرفته‌هایش که عبور کردید، قدم‌هایتان را آهسته‌تر بردارید!

همشهری آنلاین _ الهه کفایتی: اینجا زمان کند می‌شود، می‌ایستد، باز می‌گردد… تاریخ تداعی می‌شود بر تابلو آبی‌رنگی که رویش نوشته: «کوچه ارباب جمشید». به این تکه از خاک دامنگیر تهران با چشم تماشا که نگاه کنی، الماس در خاک خفته می‌بینی. گوش جان که باز کنی، نوای خاطره از چهار جهتش می‌شنوی و دل که بسپاری، درخت خشکیده ارغوانش را بی‌تاب گل دادن می‌یابی.
حالا اگرچه سال‌ها از آن زمان که کوچه ارباب جمشید برو و بیایی داشت، گذشته و از آن کوچه پر تردد، گذرگاه خلوتی به‌جا مانده، سوت و کور و بی‌هیاهو، اما ساختمان‌های آن هنوز رد پای معماری عهد قاجار و پهلوی را در خود دارند و قدم به قدمش بناهایی دیده می‌شود که در هر خشت آن هزاران خاطره نهفته و بخشی از تاریخ و سرگذشت این کوچه و محله را رقم زده است.

کوچه ارباب جمشید، سال‌ها پیش از گسترش بی‌حساب و کتاب و افسارگسیخته تهران، در زمان ناصرالدین شاه، شمالی‌ترین نقطه تهران محسوب می‌شد و در نقشه‌های عبدالغفار (دانشمند، منجم و نقشه‌بردار تهران در دوره قاجار) جزئی از باغ‌های ظهیرالدوله بوده است. با تغییرات کالبد شهری، از دوران قاجار تا پهلوی اول، کم‌کم باغ‌ها به بافت مسکونی تبدیل شد و به مرور زمان تغییرات بیشتری به لحاظ شهری، معماری و اجتماعی در آن هویدا شد. با وجود همه این تغییرات، کوچه ارباب جمشید فرم اصلی خود را حفظ کرده و بناهای ارزشمندی را در خود جای داده که بخشی از هویت تهران قدیم شده‌اند.

در نخستین گام‌ها و نخستین نگاه‌هایمان به کوچه ارباب جمشید، بناهای آجری دو و سه‌طبقه‌ای را شاهدیم که دارای تناسب معماری و قرینگی هستند و گویای حرکت معماری از خانه‌های حیاط مرکزی به معماری مدرن. اما هرچه پیش می‌رویم، با تنوع معماری بیشتری مواجه می‌شویم. در اواسط کوچه، به تقاطعی برمی‌خوریم که از قدیم به میدانگاهی یا میدانچه معروف بوده است. با مستنداتی که از نقشه تهران قدیم به دست آمده، مشخص شده که این میدانگاهی قدمتی حدود ۲۰۰ سال دارد. در ضلع جنوب غربی آن، ملک بزرگی دیده می‌شود که شاخ و برگ درختان خزان‌زده حیاطش زینت‌بخش کوچه ارباب جمشید است. اینجا منزل جمشید جمشیدیان، تاجر زرتشتی، معروف به ارباب جمشید بوده است.

او که در سال ۱۲۲۹ در شهر یزد متولد شد، از یازده‌سالگی مشغول به کار شد و در بیست‌سالگی برای خودش تجارت‌خانه‌ای راه انداخت و به تجارت لباس و پارچه و منسوجات مشغول شد و سپس به صرافی و بانکداری پرداخت. بدین‌ترتیب، در سی و پنج‌سالگی از تجار معروف تهران شد و به واسطه خدمت به مردم و بذل و بخشش به نیازمندان، بلندآوازه و نکونام شد. از کارهای خیریه او می‌توان کتاب مفصلی نوشت. از رسیدگی به مستمندان و اطعام فقرا و ساخت مدرسه بگیر تا کمک به برگزاری مراسم عزاداری سیدالشهدا(ع) ‌ و تعمیر تکایا و پرداخت هزینه درمان نیازمندان.
ارباب جمشید، به‌عنوان نخستین نماینده زرتشتیان، به مجلس راه پیدا کرد و همچنین از بنیانگذاران بانک ملی ایران بود و بسیاری از مردم به اعتبار خوش‌نامی او در بازار، سرمایه خود را به این بانک سپردند.

سرانجام، ارباب جمشید گرفتار توطئه رقبای خود، بانک شاهی انگلیس و بانک استقراضی روس، شد و اعلام ورشکستگی کرد. او اگرچه بخش زیادی از ثروتش را از دست داد، ولی بر خلاف برخی از ادعاها هرگز فقیر نشد. شاهد این کلام آنکه منزل شخصی‌اش به مساحت چند هزار متر، همچنان در همان محله پا برجا و در اختیار وارثان است. نام این کوچه، یادگاری است از این مرد نیک‌سرشت که حالا بخش مهمی از هویت محله ارباب جمشید را در خود دارد.

  • ستون‌های ۱۵۰ ساله

اما آنچه که بیش از خانه ارباب جمشید نظرها را به خود جلب می‌کند ساختمان سه طبقه روبه‌روی منزل ارباب جمشید، در ضلع شمالی میدانچه است که تابلو «اتحادیه صنف خیاطان» بر آن خودنمایی می‌کند. این بنا که معماری آن به دوره پهلوی اول بازمی‌گردد، روزگاری متعلق به حسن‌خان معتضدی بوده است و مدتی نیز به‌عنوان استودیوی فیلمسازی از آن استفاده می‌شده است. از جمله تزیینات و ویژگی‌های معماری بنا، پلکان‌هایی با سقف مضاعف و لبه سیمانی بالای پنجره‌هاست. گره‌چینی درها و شیشه رنگی پنجره‌ها بوی اصالت معماری ایرانی را دارد. الهام کاویانی، کارشناس معماری، در خصوص این بنا می‌گوید: «در جبهه جنوبی هر طبقه از این ساختمان، یک ایوان قرار گرفته و پوشش بام آن شیروانی است. طبقه اول آن همچنان به‌صورت سابق باقی است، ولی در طبقه دوم و سوم در طول سال‌های مختلف تعمیراتی صورت گرفته است. بازشوهای این بنا از جنس چوب و فرم بعضی از بازشوهای کوچه، دایره‌ای اجرا شده است.»

اما آنچه بیش از اینها نظر بیننده را جلب می‌کند، ۶ ستون کار گذاشته‌شده جلو این عمارت است. این ستون‌های چدنی، با قدمتی بیش از ۱۵۰ سال، بقایای به‌جامانده از ۵۲ ستون عمارت قشلاقی دوست‌محمدخان معیرالممالک (داماد ناصرالدین شاه) در روستای مهرآباد (محدوده فرودگاه مهرآباد کنونی) است. دوست‌محمدخان که ساخت این ستون‌ها را به شرکت ولتر فرانسه سفارش داده بود، از بد روزگار ناچار به از دست دادن عمارت قشلاقی‌اش می‌شود و این ۶ ستون پس از تخریب آن عمارت، زینب‌بخش این بنا در کوچه ارباب جمشید می‌شوند.

این ستون‌ها به‌صورت جفت‌جفت تزییناتی در قسمت‌های پایه، بدنه و سرستون دارد و در قسمت پایین ستون‌ها کتیبه‌ای دیده می‌شود که نام شرکت سازنده (شرکت ساخت مبلمان شهری، ولتر) و نام دوست‌محمدخان معیرالممالک بر آن حک شده. در حال حاضر این ستون‌ها ترک خورده و در حال تخریبند و آثار دوده آتشی که توسط رهگذران در پای ستون‌ها روشن شده، بر آنها سیاهی می‌زند. ستون‌ها نیاز به مرمت، تعمیر و بهسازی دارند تا همچنان سر پا بمانند و همچون نگینی بر انگشتری کوچه ارباب جمشید بدرخشند.
کاویانی در خصوص لزوم محافظت و نگهداری از این ستون‌ها می‌گوید: «این ستون‌ها در دوره‌های مختلف، مثل دیگر المان‌های شهری از جمله نرده‌های شهر، رنگ‌آمیزی شده‌ و آسیب زیادی دیده‌اند. مرمت این ستون‌ها یک پروژه مرمت فلزات کهن است. باید درجه سختی چدن توسط آزمایشگاه تشخیص داده شود و توسط کارشناسان باتجربه مرمت بهسازی شود و از تخریب آن جلوگیری کنیم.»

گفت‌وگو با ساکنان قدیمی
حال کوچه ارباب جمشید خوب نیست

باور کردنی نیست، اما کوچه ارباب جمشید با این حجم از شکوه و زیبایی، آن‌چنان مهجور افتاده که دیگر به‌جز اهالی محل، کمتر کسی آن را به یاد می‌آورد. بناهای ارزشمند آن‌گویی محکوم به سرنوشت ایوان مدائن شده‌اند و کوچه به تسخیر تولیدی‌های کیف و کفش و پوشاک در آمده است. در این خصوص پای صحبت اهالی محل نشستیم و نظرشان را جویا شدیم.

  • اینجا گذر فرهنگی شود

علی صادقی، از قدیمی‌های کوچه ارباب جمشید، می‌گوید: «۸۰‌درصد عمرم را اینجا بوده‌ام! اینجا پررونق و پررفت و آمد بود! حالا نگاه کنید! انگار خاک مرده پاشیده‌اند! شیشه‌ها و معماری بناها را نگاه کنید! ما دلمان نمی‌آید به آنها دست بزنیم. اینجا باید مکان فرهنگی شود. اقامتگاه بومگردی شود. قدمگاه شود. زمستان همه کوچه را گل می‌گیرد و تردد سخت می‌شود. حال کوچه ارباب جمشید خوب نیست! هیچ‌کس هم رسیدگی نمی‌کند.»

  • این کوچه از سکه افتاده است!

محمد شمسایی را همه قدیمی‌های این محل می‌شناسند. کارشناس فرش ایرانی است و بیش از ۵۰ سال است که در کوچه ارباب جمشید فرش‌فروشی دارد. نشسته میان نخ‌ها و شانه می‌کوبدبردار قالی و دور تا دورش، رنگ به رنگ فرش ایرانی است، می‌گوید: «آن روزهای کوچه ارباب جمشید، با این روزها قابل مقایسه نیست! من همان‌وقت‌ها هم فرش‌فروشی داشتم. این کوچه پر رفت‌وآمد بود. ماشین‌های مدل‌بالا می‌آمدند. قدم به قدم فیلمبرداری بود. اما حالا سال‌هاست این کوچه از سکه افتاده است. شمسایی همان‌طور که در یک دستش قلاب قالیبافی است، با دست دیگرش به کوچه اشاره می‌کند و می‌گوید: اینجا چاله‌هایی است که اگر ماشین در آن بیفتد، خرد می‌شود! باید به اینجا رسیدگی کنند، چهارگوشه میدانگاهی را گلکاری کنند، سنگفرش کنند، مگر اینجاچی از خیابان سی تیر کم دارد؟»

شمسایی که به سبب تجارت فرش، تجربه سفر به خارج از کشور را دارد، می‌گوید: «من به اروپا رفته‌ام! پاریس رفته‌ام! کوچه‌هایی مثل اینجا را خیلی قشنگ درست می‌کردند. توریست‌ها می‌آمدند، می‌دیدند و لذت می‌بردند. آنجا را که می‌دیدم، حسرت می‌خوردم چرا به محله ما رسیدگی نمی‌شود. اینجا اگر توریست بیاید، پایش در پیاده‌رو پیچ می‌خورد. پل‌های آهنی شکسته‌اند. تا حالا بارها و بارها پای مردم داخل این پل‌ها رفته و آسیب دیده. شهرداری تا به حال چندین بار وعده داده این کوچه را مرمت و احیا کند، اماترتیب اثر نداده است! هرچه از بی‌مهری به این کوچه بگویم، کم گفته‌ام!»
اهالی محله ارباب جمشید، اگرچه به زبان گلایه داشتند و از جفاهای رفته به این محله گفتند، اما انگار مثل شازده‌کوچولو، اهلی گل‌شان شده‌اند! عشق و عرق دارند به این محله و برخی از آنها با وجود تمکن مالی و امکان مهاجرت به مناطق دیگر شهر، تمایلی به ترک این کوچه ندارند و هوای محله‌شان را عاشقانه نفس می‌کشند.

  • می‌خواهم نام محله زنده بماند

محمد مروی، از اهالی کوچه ارباب جمشید، جوان است. سنش قد نمی‌دهد به آن سال‌ها، اما از ارادتش به تاریخ این محله همین بس که می‌گوید نام تعمیرگاه موتورسیکلتش را ارباب جمشید گذاشته است تا اگر روزی اسم کوچه تغییر کرد، بتوانم نام و یاد محله را زنده نگه دارم.

منبع:همشهری