10 روستای پاوه که دلِ گردشگران را برده‌اند!

رئیس اداره میراث فرهنگی شهرستان پاوه گفت: در این شهرستان 10 روستا بیشترین آمار جذب گردشگران را به خود اختصاص داده اند.

هادی شریفی در گفت و گو با ایسنا، بااشاره به رونق گردشگری در روستاهای پاوه، اظهار کرد: وجود طبیعت بکر، کوه های بلند، دره های عمیق، رودخانه های خروشان، جنگل های انبوه و بافت و معماری سنتی و پلکانی در بسیاری از روستاهای پاوه باعث شده تا از حدود یک دهه پیش مورد توجه گردشگران قرار گیرند.

وی تصریح کرد: مردمان مهربان، خونگرم و میهمانواز این روستاها هم با فرهنگ و آداب و رسوم اصیل خود میزبانی خوبی را از گردشگران داشته اند و همین مسئله بستری برای جذب گردشگران بیشتر به سمت آنها شده است.

رئیس اداره میراث فرهنگی شهرستان پاوه بااشاره به رویدادسازی هایی که طی سالهای اخیر در روستاهای این شهرستان انجام شده، گفت: برگزاری این رویدادها هم به معرفی بیشتر زیبایی های روستاهای پاوه کمک کرده که نتیجه آن شکل گیری گردشگری روستا محور در این شهرستان بوده است.

وی ادامه داد: هرچند در یکی دو سال اخیر شیوع بیماری کرونا تا حدود زیادی گردشگری را در روستاهای پاوه تحت تاثیر خود قرار داده، اما 10 روستای این شهرستان کماکان مورد توجه گردشگران قرار دارند.

شریفی از داریان، شمشیر، هجیج، خانقاه، گلال، دشه، شرکان، ساتیاری، تین و زردویی به عنوان 10 روستایی نام برد که طی چندسال اخیر درگیر موضوع گردشگری شده اند.

وی در ادامه با بیان اینکه رونق گردشگری در این روستاها به اقتصاد و اشتعالزایی برای تعدادی از جوانان نیز منجر شده، گفت: راه اندازی اقامتگاه های بوم گردی و خانه مسافرها یکی از زمینه های اشتغال در حوزه گردشگری در این شهرستان بوده است.

رئیس میراث فرهنگی شهرستان پاوه افزود: البته در کنار حدود 50 خانه مسافری که در سطح شهرستان به صورت قانونی و با مجوز مشغول به فعالیت هستند، حدود 60 واحد غیرمجاز هم داریم که به منظور حفظ امنیت گردشگران و حمایت از واحدهای مجاز تاکنون برخوردهایی را با آنها داشته ایم.

وی گفت: صدور اخطار برای این واحدهای غیرمجاز باعث شده تا حدود 30 مورد از آنها برای دریافت مجوز اقدام کنند.

منبع:ایسنا

«بالی» همچنان گردشگر ندارد

با وجود این‌که مرزهای جزیره «بالی» از مدتی پیش به روی گردشگران خارجی باز شده، اما قوانین دولت آن‌ها را از این مکان دور نگه داشته است.

به گزارش ایسنا و به نقل از نیویورک‌تایمز، از زمانی که مقام‌های اندونزی مرزهای جزیره «بالی»، یکی از محبوب‌ترین مقاصد گردشگری جهان را به روی گردشگران خارجی باز کرده‌اند بیش از یک هفته گذشته است با این حال حتی یک هواپیمای بین‌المللی حامل گردشگر تاکنون بر روی خاک این جزیره فرود نیامده و حتی پروازی به این جزیره هم برنامه‌ریزی نشده است.

گردشگران خارجی که به این جزیره سفر می‌کنند باید پنج روز اول اقامت در «بالی» را در قرنطینه سپری کنند، اما هتل‌هایی که امکان سپری کردن قرنطینه را برای گردشگران فراهم می‌کنند اعلام کرده‌اند تاکنون حتی یک اتاق هم رزرو نشده است.

پیش از همه‌گیری کرونا، گردشگری بیش از نیمی از اقتصاد «بالی» را به خود اختصاص داده بود، اما این جزیره از آوریل ۲۰۲۰ به روی گردشگران خارجی بسته شده بود و به دنبال آن بسیاری از مشاغل با مشکل تامین درآمد مواجه شدند.

دولت اندونزی از چهاردهم اکتبر، مرزهای «بالی» را به روی گردشگران ۱۹ کشور که به طور کامل واکسینه شده‌اند و نتیجه آزمایش کرونای آن‌ها هم منفی است، بازگشایی کرد. اما فرصت کمی در اختیار هتل‌ها و خطوط هوایی برای آماده شدن قرار داد و با وضع محدودیت‌های متعدد «بالی» را به مقصد نه‌چندان جذابی برای سپری کردن تعطیلات تبدیل کرد.

صاحبان هتل می‌گویند، گردشگران بسیاری از خارج از کشور تماس می‌گیرند اما به محض مطلع شدن از مقررات کشور تمایل برای سفر را از دست می‌دهند.

یکی از این عوامل، قرنطینه پنج‌روزه است. به گفته گردانندگان تورها، بسیاری از گردشگران برای اقامت یک‌هفته‌ای به «بالی» سفر می‌کنند و مسلما دوست ندارند اغلب سفرشان را در اتاق هتل بگذارنند.

با وجود این مقررات قرنطینه‌ای، «بالی» در مقایسه با سایر مقاصد گردشگری شرایط مساعدی ندارد. برای مثال، مقام‌های تایلند چندی پیش اعلام کردند گردشگران واکسینه‌شده از ۴۶ کشور را بدون قرنطینه از یکم نوامبر خواهند پذیرفت.

گردشگران ۱۹ کشور از جمله چین، هند و ژاپن برای سفر به بالی باید با پرواز مستقیم به این جزیره سفر کنند، این درحالی است که این محدودیت برای اغلب کشورها به خصوص کشورهای اروپای غربی وجود ندارد.

منبع:ایسنا

 

برگزاری نمایشگاه هنری در کنار اهرام ثلاثه

برای نخستین‌بار در هزاران سال گذشته، یک نمایشگاه هنر معاصر در نزدیکی هرم بزرگ جیزه، یکی از مهم‌ترین سازه‌های باستانی برگزار شده است.

به گزارش ایسنا، «ابدیت اینجاست»، عنوان نمایشگاه هنری است که با وجود چند اثر هنری چیدمان عظیم در نزدیکی اهرام ثلاثه، یکی از عجایب هفتگانه جهان برگزار شده است. از جمله آثار مهم این نمایشگاه می توان به مجسمه جدید «جی آر»( JR) هنرمند فرانسوی اشاره کرد که یک دست عظیم را به تصویر می‌کشد که یک عکس از هرم را دست دارد. با تماشای این عکس از زاویه مناسب، به نظر می‌رسد بخشی از هرم از آن جدا شده است.

در مجموع ۱۰ هنرمند بین‌المللی دیگر در این نمایشگاه که از بیست و یکم اکتبر آغاز شده و تا هفتم نوامبر ۲۰۲۱ ادامه دارد حضور دارند. حضور ربات هنرمند و انسان‌نما «آی-دا» هم بخشی از این نمایشگاه هنری است. این ربات که نخستین ربات هنرمند انسان‌نما محسوب می‌شود پیش از برگزاری این نمایشگاه در مصر بازداشت شده بود. گفته می‌شود مقام‌های مصر در پی نگرانی‌هایی درباره این که شاید این ربات بخشی از یک برنامه جاسوسی عظیم باشد، «آی‌-دا» و سازنده آن را به مدت ۱۰ روز در گمرک این کشور نگه داشتند و در روز چهارشنبه آزاد کردند و این اتفاق به بحث‌های دیپلماتیک بین دو کشور هم کشیده شد.

«ابدیت اینجاست» که با حمایت وزارت آثار باستانی و گردشگری مصر، وزارت امور خارجه مصر و یونسکو برگزار شده است با برنامه‌ریزی یک شرکت خصوصی به نام « Art D’Égypte» برپا شده است.

منبع:ایسنا

معبد لائودیسه فرصتی برای جهانی شدن نهاوند

تاکنون شش فصل کاوش برای کشف اثر مهم تاریخی معبد لائودیسه در نهاوند انجام شده که طی این کاوش‌ها سرنخ‌ها و آثار زیادی از ادوار مختلف تاریخی در نهاوند کشف شده که نشان از رازهای نهاوند دارد.

به گزارش ایسنا، در سال ۱۳۲۲ در منطقه دوخواهران نهاوند کتیبه‌ی‌ ارزشمندی به زبان یونانی کشف شد که این کتیبه فرمان یکی از پادشاهان سلوکی به حاکم وقت نهاوند بوده و این کتیبه اکنون در موزه ملی ایران نگهداری می‌شود.

این کتیبه از دو قسمت متمایز تشکیل شده که قسمت اول آن نامه‌ای است که فرمان شاه را به اهالی نهاوند ابلاغ می‌کند از آنان درخواست می‌کند تا فرمان وی را روی سنگی نقش کرده و در معبد اصلی شهر نصب کند و هم‌چنین در این کتیبه «آنتیوخوس سوم» به «مندموس» پادشاه وقت نهاوند دستور می‌دهد که معبدی در خور و شأن همسرش ملکه «لائودیسه» در نهاوند بسازند.

بر اساس مطالعاتی که انجام شده این معبد در زمان آنتیخوس سوم در شهر نهاوند بنا شده و این معبد برای کاهنه‌ای که همسر آنتیخوس سوم بوده بنا شده است.

همچنین علاوه بر این کتیبه مجسمه‌های مفرقی کوچکی که منصوب به خدایان یونان بوده در این منطقه کشف شده است و کشف این آثار باعث شد که وجود معبد یونانی در نهاوند محرز شود و این محوطه تاریخی و منطقه دوخواهران در سال‌ ۱۳۲۷ به شماره ۳۷۴ به‌عنوان‌ میراث‌ فرهنگی‌ در فهرست‌ آثار ملی‌ ایران‌ ثبت‌ شود.

بر اثر حفاری‌های متعددی‌ که ‌طی چند فصل کاوش در سال‌های قبل برای‌ یافتن‌ آثار معبد سلوکیان‌ در نهاوند انجام‌ شده‌ ستون‌ها، سرستون‌ها و سنگ‌های‌ تراش‌ خورده‌ زیادی‌ در منطقه دوخواهران یافت‌ شده‌ که نشان از وجود این معبد می‌دهند.

بنا بر اظهارات «مهدی رهبر» باستان‌شناس و سرپرست تیم کاوش معبد لائودیسه، امامزاده دوخواهران که اهالی نهاوند تاکنون این محل را به‌عنوان زیارتگاه می‌دانستند و تقدیس می‌کردند، همان معبد لائودیسه است و امام‌زاده‌ای در این منطقه وجود ندارد.

و البته محدودیت ۶۰ ساله ساخت‌وساز در منطقه دوخواهران به عنوان قدیمی‌ترین منطقه نهاوند به خاطر ثبت شدن در فهرست آثار ملی، باعث شده که این منطقه بسیار فرسوده از کمترین امکانات رفاهی برخوردار و همین امر نیز مردم این منطقه را با مشکلات عدیده‌ای مواجه کند.

با وجود وقفه چندین ساله کاوش برای کشف این معبد، طی چند سال اخیر چند فصل کاوش در این منطقه انجام و آثار زیادی کشف شد که ثابت کرد بعد از سلوکیان، اشکانیان نیز در نهاوند حضور چشمگیری داشته‌اند و این گوشه‌ای از رازهای سر به‌مهر این معبد یونانی در شهر تاریخی نهاوند است.

تاکنون ۶ فصل کاوش در منطقه دوخواهران انجام شده است

رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری نهاوند گفت: از سال ۱۳۸۴ کاوش‌هایمان را در منطقه دوخواهران به سرپرستی مهدی رهبر آغاز کرده‌ایم و تا امروز شش فصل کاوش باستان‌شناسی برای کشف معبد لائودیسه در منطقه دوخواهران انجام داده‌ایم.

محسن جانجان در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار داشت: با توجه به این ‌که محل دقیق معبد لائودیسه مشخص نیست کل ۱۲ هکتار منطقه دوخواهران در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است و همین ثبت شدن در فهرست آثار ملی باعث ایجاد محدودیت‌هایی برای ساخت‌و ساز مردم این منطقه شد.

وی تصریح کرد: همین محدودیت ۶۰ ساله ساخت‌و ساز باعث شد که بناها و املاکی که در منطقه دوخواهران وجود دارند دچار فرسودگی شوند و مطالبات مردم این منطقه این بود که مسئولین برای این مشکل چاره‌اندیشی کنند.

جانجان ادامه داد: ما برای حل این مشکل بعد از ۶۰ سال یک پرونده خیلی دقیق و علمی تشکیل دادیم و دو فصل آخر کاوش را بر این مبنا قرار دادیم که تعیین‌تکلیف کنیم منطقه دوخواهران و مردم این منطقه را از بلاتکلیفی نجات دهیم.

وی با بیان اینکه شهر نهاوند روی گسل زلزله قرار دارد و خانه‌های منطقه دوخواهران نیز فرسوده هستند، افزود: در دو فصل آخر این کاوش علاوه بر این‌که ما دنبال کشف معبد لائودیسه بودیم هدف دیگر این بود که مناطقی که آثار تاریخی ندارند را آزاد اعلام کنیم و مردم بتوانند ساخت‌و سازشان را انجام دهند و از این وضعیت خلاص شوند.

ساخت‌وساز در منطقه دوخواهران طبق ضوابط میراث‌فرهنگی آزاد اعلام شد

جانجان ادامه داد: بعد از پیگیری‌های مکرر و جلسات مستمر با کارشناسان وزارت‌خانه میراث فرهنگی و گردشگری و با توجه به نتایج کاوش‌های دو فصل آخر لائودیسه به این جمع‌بندی رسیدیم و توانستیم این مجوز را بعد از مشقت‌های فراوان بگیریم که ساخت‌وساز در کل محله دوخواهران بر اساس ضوابط میراث‌فرهنگی آزاد اعلام شود.

به گفته وی طبق قوانین میراث فرهنگی ساخت‌وساز در منطقه دوخواهران به‌عنوان یک بافت تاریخی باید بر اساس وضع موجود بنا و بدون افزایش سطح و ارتفاع بنا انجام شود و نمای بنا نیز باید هم‌گون با بافت تاریخی بازسازی شود.

جانجان یادآوری کرد: خوشبختانه تا الان چندین مجوز برای ساخت‌وساز در این منطقه صادر کردیم که به زودی یک درمانگاه در این منطقه احداث می‌شود و مجوز ساخت پارک صخره‌ای نیز اخیرا صادر شده و چندین مجوز نیز برای افراد حقیقی صادر شد که می‌توانند ساخت‌وساز انجام دهند و خوشبختانه مشکل محدودیت ساخت‌وساز این منطقه حل شد.

رئیس اداره میراث‌فرهنگی نهاوند به مشکلات کاوش‌های باستان‌شناسی در منطقه دوخواهران اشاره کرد و گفت: با توجه به این‌که در منطقه دوخواهران ساخت‌وسازهای متراکی داریم کاوش در این منطقه دشوار است و مثل سایر محوطه‌های باستانی دیگر نیست که ما بدون معارض بتوانیم کاوش‌ها را انجام دهیم.

وی یادآوری کرد: خانه‌های فرسوده‌ای که متراکم در کنار هم قرار دارند کاوش به‌صورت گسترده را برای ما عملا غیرممکن کرده است، در این شش فصل کاوش تا آنجا که توانستیم ملک تملک کردیم و کاوش‌ها را انجام دادیم.

جانجان اظهار داشت: خوشبختانه در این کاوش‌ها توانستیم سرنخ‌ها و آثار فراوانی از دوران سلوکی پیدا کنیم اما هنوز محل دقیق معبد لائودیسه پیدا نشده است.

به گفته جانجان برای فصل پنجم کاوش معبد لائودیسه ۱۵۰ میلیون و برای فصل ششم کاوش ۲۰۰ میلیون تومان اعتبار هزینه شده است و در حال حاضر نیز اعتباری برای ادامه فصل‌های بعدی کاوش در نظر گرفته نشده است.

کشف سفال‌هایی متعلق به دوران پیش از تاریخ در منطقه دوخواهران نهاوند

وی به آثار کشف شده در فصل پنجم کاوش اشاره کرد و افزود: ما در فصل پنجم کاوش برای کشف معبد لائودیسه سفال‌هایی مربوط به پیش از تاریخ را کشف کردیم که کشف این آثار نشان می‌دهد که در دوران پیش از تاریخ در شهر نهاوند استقرار و سکونت وجود داشته است و این بسیار با اهمیت و مهم است.

جانجان ادامه داد: درست است که شهریت نهاوند و یا به عبارتی تبدیل به شهر شدن نهاوند در دوران سلوکیان بوده است اما با کشف این آثار مشخص شد که پیش از تاریخ نیز در نهاوند استقرار و سکونت وجود داشته است و این در فصل پنجم کاوش کشف شد.

به گفته‌ی او آثار فراوانی از دوره‌های مختلف تاریخی از جمله دوره ساسانیان، دوره اشکانیان و دوره سلوکی در نهاوند کشف شده و خصوصا آثار سفالی فراوانی از دوره اشکانیان در منطقه دوخواهران کشف شده است.

اهمیت حفظ منطقه‌ی دوخواهران به عنوان هسته مرکزی شهر تاریخی نهاوند

رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری نهاوند تاکید کرد که شهر تاریخی نهاوند در واقع همان منطقه دوخواهران است که در دوران سلوکی شکل گرفته است و این منطقه به‌عنوان هسته مرکزی شهر تاریخی نهاوند فارغ از این‌که معبد لائودیسه وجود دارد یا خیر، این منطقه باید حفظ شود.

جانجان اظهار کرد: ما در همه فصل‌های کاوش آثاری از جمله سفال، سنگ تراش خورده، ستون، سرستون و غیره از دوران سلوکی و معبد لائودیسه پیدا کردیم منتها این آثار سرجایشان نبوده‌اند و ما باید محل دقیق معبد را پیدا کنیم.

وی با اشاره به احتمال این‌که مکان معبد لائودیسه در محل امام‌زاده دوخواهران باشد، ادامه داد: تا زمانی که کل محدوده امام‌زاده را کاوش نکنیم نمی‌توانیم بگوییم این احتمال درست است یا نه و برای پیدا کردن این معبد باید وجب‌به وجب این منطقه کاوش شود.

جانجان با بیان این‌که انجام کاوش‌ها برای مردم این منطقه می‌تواند راه‌گشا باشد، خاطرنشان کرد: اگر بتوانیم اعتبار جذب کنیم کاوش‌هایمان را در این منطقه ادامه خواهیم داد و از اهداف این کاوش‌ها تعیین‌تکلیف مردم این منطقه است و قسمت‌هایی که کاوش می‌شوند در صورتی‌که فاقد آثار باشند آزاد اعلام می‌شوند و مردم می‌توانند راحت‌تر و بدون دغدغه ساخت‌وساز انجام دهند.

رئیس میراث‌فرهنگی نهاوند در خاتمه تاکید کرد: در حال حاضر برای ادامه فصل‌های بعدی کاوش اعتباری نداریم و اگر اعتباری جذب شود فصل‌های بعدی کاوش را آغاز می‌کنیم و کشف این معبد قطعا باعث رونق گردشگری شهرستان و استان خواهد شد و نهاوند را در سطح جهانی مطرح می‌کند.

به گزارش ایسنا، مبرهن است که معبد لائودیسه به عنوان تنها معبد یونانی در ایران، یک اثر تاریخی بسیار باارزش و بااهمیت  است که رازهای تاریخی سر به‌مهر زیادی را در دل خود جای داده است.
و کشف آن یک فرصت‌ تاریخی برای توسعه شهرستان نهاوند و حتی استان همدان است که می‌تواند نهاوند را متحول و در سطح جهانی مطرح کند و تحقق این مهم تلاش و دلسوزی مضاعف مسئولین را می‌طلبد.

منبع:ایسنا

گردشگری برای اصفهان مثل هوا ضروری است

معاون گردشگری وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی با اشاره به اینکه گردشگری، پیش از کرونا نیز آسیب‌دیده بود، یادآور شد که هر شهری به تنوع گردشگری اهمیت داده و تنها بر جاذبه‌های تاریخی و میراثی خود تکیه نکرده، کمتر دچار آسیب شده است.

علی‌اصغر شالبافیان، در نشست رونمایی از ۲۰۰ ویدئوی داستان‌های ناگفته اصفهان (اصنهان) که از عصر تا شامگاه روز گذشته (شنبه_ یکم آبان ماه) در اتاق بازرگانی استان اصفهان برگزار شد، گفت: تغییر نگاه اتاق بازرگانی اصفهان در  سال‌های گذشته از رویکردی منفعت محور، به حضور فعالانه در انجام مسئولیت‌های اجتماعی قابل‌تقدیر است و می‌تواند الگویی برای اتاق بازرگانی‌های سطح کشور باشد.

معاون گردشگری وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی، وجه بارز ویدئوهایی که به همت کمیسیون گردشگری اتاق بازرگانی اصفهان، برای گفتن از داستان‌های ناگفتۀ شهر تهیه و در فضای مجازی منتشر شده را توجه به گردشگری موضوعی دانست و افزود: مهم‌ترین توصیه برنامه ریزان و بازاریابان گردشگری توجه به گردشگری موضوعی است؛ به‌طوری‌که علاوه بر بناها، شیوۀ زندگی، غذا، سوغات و سایر جذابیت‌های شهر را نیز شامل شود.

وی تأکید کرد: گردشگری در اصفهان بیش از یک صنعت و مانند هوا ضروری است. بسیاری از جلوه‌های ظهور صنایع دیگر نیز از قبل گردشگری تحقق می‌یابد و رویکردی که اتاق بازرگانی اصفهان در پیش گرفته در بلندمدت منفعت اقتصادی شهر را به دنبال خواهد داشت.

معاون گردشگری وزارت میراث فرهنگی، با اشاره به اهمیت تقویت زیرساخت‌ها و شبکۀ حمل‌ونقل بین‌شهری برای تقویت گردشگری گفت: تدوین ویدئوهای داستان‌های ناگفتۀ اصفهان در واقع یک اعلان عمومی برای دعوت مردم به بازدید از اصفهان است و مهم است که شهر اصفهان این دعوت را یک آغاز بداند نه یک پایان.

شالبافیان خاطر نشان کرد که در محور شرقی اصفهان یک کاشان باستانی دیگر نهفته است و از کمیسیون گردشگری اتاق بازرگانی خواست فعالیت‌های خود را به‌گونه‌ای ساماندهی کند که مردم محور شرق و غرب اصفهان نیز مزۀ توسعۀ گردشگری را بچشند و ظرفیت‌های منحصربه‌فردشان موردتوجه قرار بگیرد.

وی ادامه داد: از هر شهری که برای تولید محتوای مناسب در حوزۀ گردشگری قدمی بردارد قدردانی خواهیم کرد و البته باید تلقی‌ای از توسعه‌یافتگی نیز به ذهن مخاطب محتواهای تولیدشده منتقل شود و سایر حوزه‌های گردشگری را نیز در بربگیرد.

معاون گردشگری وزارتخانه میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری استان اصفهان یادآور شد: گردشگری پیش از کرونا نیز آسیب‌دیده بود و راهی که باید برای پایدار کردن گردشگری در پیش گرفت، متنوع کردن بازار هدف است، چراکه هر شهری به تنوع گردشگری اهمیت داده و تنها بر جاذبه‌های تاریخی و میراثی خود تکیه نکرده، کمتر دچار آسیب شده است.

شالبافیان، ابراز امیدواری کرد که با انجام واکسیناسیون، گردشگری مجدداً احیا شود و گفت: در حال حاضر راه توسعه از تقویت گردشگری داخلی و درون‌مرزی می‌گذرد و دولت نیز درصدد انجام اقداماتی در این حوزه است.

وی توضیح داد: نکته‌ای که در ستاد کرونا مصوب شد حمایت از تأسیسات رسمی گردشگری است، به‌گونه‌ای که با همکاری وزارت خارجه ابتدائا و ترجیحاً درخواست صدور ویزا از طریق دفاتر مسافرتی داده و اقامت نیز در تأسیسات رسمی باشد.

معاون گردشگری وزارت خانه میراث فرهنگی گفت: امیدوارم که کارگروه ستاد خلاق سفر با حمایت استانداری اصفهان و پیگیری مدیران تشکیل شود و طرح‌ها نیز نیمه‌کاره رها نشوند.

شالبافیان خبر داد: وزارتخانه میراث فرهنگی پیشنهاد ایجاد مرکز جهانی گردشگری و صنایع‌دستی را به سازمان جهانی گردشگری داده و طرح، مورد پذیرش اولیه قرار گرفته است.

در ادامه، سیدرضا مرتضوی، استاندار اصفهان که با وجود کسالت در این نشست حضور پیدا کرده بود، گفت: ما گمشده‌های زیادی در تاریخ داریم که به دلیل تصویر نشدن به فراموشی سپرده شدند.

وی خاطر نشان کرد: تهیه ویدئو کلیپ‌های داستان‌های ناگفتۀ اصفهان نه تنها اصفهان را معرفی می‌کند، بلکه به بازشناسی آن نیز کمک می‌کند.

مرتضوی یادآور شد که در سفر خود به رم شاهد بیان داستان‌های غیرواقعی برای بازدیدکنندگان از بناهای تاریخی این شهر بوده و افزود: آن‌ها برای هویت بخشیدن به بخشی از عمارت های خود داستان می‌سازند و ما حتی از داشته‌های خودمان نیز داستان نساخته‌ایم.

استاندار اصفهان اعلام کرد که انتشار این ویدئو کلیپ‌ها به‌اندازۀ ساخت آن اهمیت دارد و استانداری اصفهان نیز هر کمکی لازم باشد در این زمینه انجام خواهد داد.

علی قاسم‌زاده، شهردار اصفهان دیگر سخنران این نشست نیز گفت: ما آماده‌ایم برای حوزه گردشگری در کنار کمیسیون گردشگری اتاق بازرگانی اصفهان باشیم چرا که معتقدیم اصفهان به‌خودی‌خود استعدادهای فراوان دارد و اگر دست‌به‌دست هم بدهیم می‌توانیم آن را به مقصد داخلی و بین‌المللی تبدیل کنیم.

وی ادامه داد: یکی از وظایف ذاتی ما آماده‌سازی و تسهیلگری برای جذب سرمایه‌گذاران است و در این زمینه نیز اعلام آمادگی می‌کنیم و حاضر به مشارکت در توسعه گردشگری هستیم.

شهردار اصفهان توضیح داد: گردشگرانی که به اصفهان می‌آیند حدود ۸ ساعت توان قدم زدن و بازدید از اماکن تاریخی را دارند و ۸ ساعت را نیز استراحت می‌کنند و ما دیگر برای آن‌ها برنامه‌ای نداریم. در چنین وضعیتی نیاز به تولید برنامه‌هایی از جنس قصه و داستان در مکان‌هایی که امکان بیان این قصه‌ها را دارند احساس می‌شود. مثلاً در چهلستون هر شب یک روایت با استفاده از فن‌های نمایشی و … به معرفی تاریخ شهر بپردازد.

قاسم‌زاده یادآور شد: در دوره‌های قبل ما تلاش کردیم از این ظرفیت استفاده کنیم اما به خاطر برخی مسائل این امکان فراهم نشد حال آنکه اگر سایت‌های فرهنگی را از حالت ایستا بیرون بیاوریم و به سایت فرهنگی پویا بدل کنیم می‌توانیم اوقات خوشی را برای گردشگران بسازیم.

منبع:ایسنا

معرفی سریزد با سنگ‌نوردی و دیواره‌نوردی

جشنواره بین‌المللی سنگ‌نوردی و دیواره‌نوردی با رویکرد گردشگری و معرفی سایت تاریخی سریزد در اردیبهشت ۱۴۰۰۱ برگزار می‌شود.

به گزار ش ایسنا به نقل از روابط عمومی دانشگاه علم و فرهنگ، به دنبال تفاهم‌نامه همکاری بین فدراسیون کوهنوردی و دانشگاه علم و فرهنگ مبنی بر برگزاری مشترک سمینارها، همایش‌ها و کارگاه‌های تخصصی در حوزه کوهنوردی، سنگ‌نوردی، دیواره‌نوردی و… در بخش ملی و بین‌المللی، مجموعه «توسعه و آبادانی ارگ سریزد» و استارتاپ دانشگاهی «کشف سرزمین پارس(DPL)» جشنواره بین‌المللی صخره‌نوردی را در اردیبهشت‌ماه سال ۱۴۰۱ در سریزد برگزار می‌کنند.

محمود هاشمی سوقه، مدیرعامل استارتاپ دانشگاهی «کشف سرزمین پارس(DPL)» گفت: در تلاشیم با تقویت شبکه‌های همکاری میان فعالان صنعت گردشگری، دست‌اندرکاران فدراسیون و صاحب‌نظران دانشگاهی مشکلات و معضلات آموزشی، علمی، فرهنگی و پژوهشی، استانداردسازی و اجرایی حوزه کوهنوردی، گردشگری، اسکی، سنگ‌نوردی، دیواره‌نوردی، یخ‌نوردی، غارنوردی، راهنمایان کوهستان و … را به حداقل برسانیم.

وی با بیان این‌که جشنواره بین‌المللی سنگ‌نوردی سریزد تنها یکی از خروجی‌های این شبکه همکاری است، افزود: در این جشنواره برنامه‌هایی ویژه در راستای حمایت مادی و معنوی از راه‌اندازی، تکمیل و تجهیز استارتاپ‌های گردشگری، ورزشی، محیط زیستی و … طرح‌ریزی شده‌ و البته امیدواریم تا اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۱ بیماری کرونا کاملا فروکش کرده باشد.

نایب رییس فدراسیون جهانی کوهنوردی با اشاره به لزوم ایجاد رویکردهای جدید و تلفیقی در معرفی مقصدهای برتر گردشگری و ورزشی ایران، اظهار کرد: پیش از این جشنواره بین‌المللی صخره‌نوردی در بیستون کرمانشاه برگزار می‌شد، اما در نظر داریم پس از کرونا این جشنواره را در مهریز یزد برگزار کنیم.

هاشمی سوقه افزود: با توجه به رویکرد کالونچر (ماجراجویی-فرهنگی) در این استارتاپ، روستای تاریخی سریزد برای اقامت، اسکان و گردشگری روستایی صخره‌نوردان بین‌المللی و ایرانی حاضر در جشنواره انتخاب شد که امیدواریم این امر نقش موثری در معرفی سایت مهم تاریخی سریزد داشته باشد.

مجید سریزدی ـ رییس هیات مدیره توسعه و آبادانی ارگ سریزد ـ نیز در این‌باره گفت: روستای تاریخی سریزد از ظرفیت‌های بالایی در بخش گردشگری، هنری، فرهنگی و ورزشی برخوردار بوده و برخی بناهای تاریخی آن قدمتی بالاتر از بناهای تاریخی شهر یزد دارند.

او با بیان این‌که ارگ قدیمی سریزد بزرگ‌ترین بنای خشتی و بزرگ‌ترین صندوق امانات بانکی جهان محسوب می‌شود، گفت: این ارگ در میان آثار تاریخی شناخته‌شده ایران در سطح بین‌المللی جایگاه ویژه‌ای داشته و جایزه‌ رتبه ممتاز حفاظت از میراث فرهنگی آسیا و اقیانوسیه  یونسکو را از آن خود کرده است و امیدواریم جشنواره‌های ورزشی نیز به معرفی و توسعه این روستا در سطح ملی و بین‌المللی کمک شایانی کند.

منبع:ایسنا

گردشگری از اولویت‌های اصلی دولت سیزدهم است

معاون گردشگری وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی گفت: رییس‌جمهور، صراحتا بر لزوم شناسایی ظرفیت‌های استان‌ها در راستای تدوین یک سیاست منسجم در خصوص تبلیغات تاکید کردند.

علی‌اصغر شالبافیان، امروز (دوشنبه- ۳ آبان) در دیدار با استاندار اصفهان، اظهار کرد: هدف همگی ما در راستای ایجاد امید و انگیزه در میان مردم و به‌ویژه فعالان گردشگری است.

وی ادامه داد: امروز با تلاش‌های انجام شده ، نگاه ویژه به گردشگری در حاکمیت به ‌وجود آمده، به طوری که یکی از اولویت‌های اصلی دولت سیزدهم، گردشگری است.

به‌گزارش ایسنا و به نقل از اداره کل روابط عمومی و امور بین الملل استانداری اصفهان شالبافیان افزود: در دیدار اخیرمان با رییس‌جمهور، صراحتا بر لزوم شناسایی ظرفیت‌های استان‌ها در راستای تدوین یک سیاست منسجم در خصوص تبلیغات تاکید کردند که امیدواریم استان اصفهان به‌ عنوان یک استان پیشرو نقش مهمی در راستای شناسایی ظرفیت‌ها و قابلیت‌های موجود گردشگری خود داشته باشد تا بتوانیم سیاست جدیدی در حوزه تبلیغات گردشگری اندیشیده و به مرحله اجرا درآوریم.

معاون گردشگری وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی، تصریح کرد: در راستای توسعه کیفی گردشگری به‌ ویژه با پشت سرگذاشتن موج پنچم بیماری کرونا باید به سرعت تمام نهادهای قانونمند و حمایتی گردشگری در استان‌ها از جمله کارگروه‎‌های گردشگری و همچنین ستادهای اجرایی خدمات سفر فعال شوند تا بتوانیم با توجه به ایمنی‌های ایجاد شده براساس رشد واکسیناسیون، گردشگری را در سطح کشور رونق دهیم.

همچنین رضا مرتضوی- استاندار اصفهان گفت: معتقدم گردشگری یکی از راهکارهای توسعه استان اصفهان با توجه به تداوم خشکسالی در فلات مرکزی ایران است.

او ادامه داد: در سال‌های گذشته طرح جامع گردشگری استان و همچنین طرح آمایش سرزمین استان تدوین شده و در حال حاضر به دنبال به روزرسانی این طرح‌ها در راستای بهینه‌سازی گردشگری در استان هستیم.

استاندار اصفهان افزود: در راستای توسعه گردشگری این استان با توجه به برنامه ریزی‌های انجام شد از آمادگی لازم در راستای پذیرایی از تمام میهمانان رسمی دولت برخوردار است، زیرا معتقدیم این میهمانان به‌عنوان یک مقام دولتی می‌توانند نقش مهمی در معرفی ایران به جهان و توسعه گردشگری ایران ایفا کنند.

منبع:ایسنا

۸۵۰۰ خوراک ایرانی کجای سفره ایرانی‌هاست؟

مدیر مرکز اطلس خوراک ایرانی با اشاره به وجود بیش از هشت هزار و ۵۰۰ نوع خوراکی مختص کشورمان، می‌گوید: مصرف یک ایرانی کمتر از ۵۰ نوع از این تنوع غذای ایرانی در طول عمرش است.

تنوع خوراک در ایران چنان گسترده است که امروزه ایران توانسته در کنار سه مکتب غذایی دنیا قرار گیرد؛ این موضوع نه تنها به خوراکی‌ها مربوط است بلکه به علم، تخصص، تنوع، زنجیره غذایی، جایگاه اجتماعی و سایر ظرفیت‌های این حوزه نیز ارتباط دارد اما شاید همه‌ی ما کمتر در طول زندگی‌مان به خوراک و تنوع غذایی به عنوان یک اولویت نگاه کرده باشیم.

هرچند نمی‌توانیم از شرایط اقتصادی غافل شویم اما از سالیان گذشته تاکنون، بی‌توجهی و سهل‌انگاری ما ایرانیان نسبت به خوراک باعث شده تا ظرفیت‌های این حوزه خصوصاً در موضوع گردشگری مغفول بماند و در حوزه‌هایی مانند سلامت، اقتصاد و کشاورزی و همچنین گردشگری نتوانیم از این داشته‎ها استفاده کنیم.

برنامه‌ریزی و توجه به خوراک ایرانی و پرورش سفیران گردشگری خوراک، حرکت در مسیر اطلس خوراک ایران و به کارگیری ظرفیت‌های متنوع در این حوزه می‌تواند منجر به استفاده بیش از پیش از این حوزه در راستای توسعه و رونق کشورمان شود.

«ستار کیانپور» مدیر مرکز اطلس خوراک ایرانی در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا ضمن بیان این که ایران صاحب برند و سبک در خوراک است، تصریح می‌کند: در کل دنیا، سه مکتب در حوزه‌ی خوراک شامل ایرانی، رومی و چینی وجود دارد ولی متاسفانه ما هنوز نتوانستیم از این ظرفیت به خوبی استفاده کنیم.

وی اضافه می‌کند: بیش از هشت هزار و ۵۰۰ نوع خوراکی در ایران وجود دارد اما مصرف یک ایرانی کمتر از ۵۰ نوع آن در طول عمرش است و این نشان می‌دهد که ما در حوزه خوراک کار نکرده‌ایم.

وی با بیان این که برای فعالیت موثر و اقتصادی در حوزه خوراک باید یک بانک اطلاعاتی از خوراک‌ها تهیه کنیم، می‌گوید: باید بانکی اطلاعاتی از خوراک‌ها، دمنوش‌های گیاهی، گیاهان دارویی و انواع نوشیدنی‌ها، از مزرعه تا سفره تهیه شود که در همین راستا و برای اولین بار در حال شناسنامه‌دار کردن تمام خوراک‌های ایرانی هستیم.

کیانپور با بیان این که هر خوراکی بیش از ۶۲ آیتم دارد که سامانه‌ای جامع برای ثبت آنها تهیه شده است، اظهار می‌کند: در تلاش هستیم تا خوراکی‌هایی که ظرفیت ثبت جهانی دارند را شناسایی و در این زمینه اقدام کنیم و به نوعی هر منطقه را از نظر زیست بوم جغرافیایی مورد برنامه‌ریزی قرار دهیم.

وی با بیان این که گردشگری خوراک، فصل مشترک تمام انواع گردشگری است، عنوان می‌کند: خوراک درمانی و طب سنتی ما ظرفیتی است که باید بازنگری شود تا دوباره بتوانیم آن‌ها را احیا کنیم.

عضو کارگروه ملی گردشگری خوراک و عضو گردشگری خوراک اتاق بازرگانی ایران با بیان این که خوراک باید تبدیل به جاذبه شود، می‌گوید: در کشورهای مختلف دنیا، خیابان‌های خاص خوراک وجود دارد و مردم و گردشگران می‌توانند از این ظرفیت‌ها استفاده کنند اما در ایران هنوز این جاذبه وجود ندارد.

وی با اشاره به برنامه‌ریزی جهت راه‌اندازی ۱۷ خیابان خوراک در کشورمان با همکاری وزارت کشور، تصریح می‌کند: خیابان غذا در ۱۷ کلانشهر کشور به عنوان جاذبه‌ای جدید تعریف می‎شود که می‌تواند برای خانواده ایرانی نه تنها منجر به ایجاد نشاط بلکه منجر به رونق اقتصادی شود.

مدیر مرکز نوآوری خوراک ایرانی با بیان این که خوراک درمانی، تورهای تخصصی خوراک و آیینی‌ها و مراسم‌ها، مناسبت‌های مختلف حتی خانوادگی همگی نشان‌دهنده ظرفیت گردشگری خوراک است، می‌گوید: خوراک ایرانی بسیار قوی است اما رویکرد ما به سمت فست‌فودها بسیار زیاد شده و این در حالی است که در خوراک ایرانی، بیشترین غذاهای فست‌فودی مانند کباب وجود دارد که کامل، جامع و سالم نیز هست.

وی از تلاش برای معرفی و شناسایی فست فودهای ایرانی خبر می‌دهد و می‌گوید: پویشی با عنوان «من ایرانی هستم و خوراک ایرانی را دوست دارم» راه‌اندازی کرده‌ایم که امروز در یزد آغاز به کار کرده است.

کیانپور با اشاره به این که در حوزه روانشناسی خوراک و خوراک‌های کودک نیز اقدام کرده‌ایم، بیان می‌کند: گردشگری خوراک سالمند و کودک و سایر گونه‌های مختلف گردشگری خوراک مانند خوراک آیینی با عنوان «نذورات» را نیز داریم که فصل مشترک همه گردشگری‌هاست و زیباترین صنعت خاطره به شمار می‌رود.

این مسئول در پایان با اعلام این که در راستای راه‌اندازی خانه خوراک ایران در یزد مذاکراتی انجام شده است، می‌گوید: معرفی ظرفیت‌های خوراک در استان یزد را در «هفته‌ی دی‌ماه جشنواره خوراک یزد» خواهیم داشت و از این طریق تلاش خواهیم کرد که ظرفیت‌ها و سایر جاذبه‌های خوراکی یزد مانند سوغات آن را به بقیه استان‌ها و دیگر نقاط دنیا معرفی کنیم.

منبع:ایسنا

دحیه کلبی؛ از یمن تا دارابگرد

تاریخ ایران نشانه‌های فراوانی از تمدن در ادوار مختلف دارد؛ عمده نمادهای باقیمانده از ادوار گذشته، بناها و محوطه های باستانی و کهن و بخش مهمی مربوط به شخصیت‌های تاثیرگذار است، فرد یا افرادی که به واسطه جایگاه حاکمیتی، معنوی، علمی و … شاخص شده و نامشان در تاریخ ماندگار شد.

هرآینه، ماندگاری و اهمیت بناها و آثار تاریخی نیز، به دلیل پیوند آنها با فرد یا گروهی از افراد جامعه بشری است که در آن دوران، دارای جایگاه بوده‌اند؛ هرچند در مورد بسیاری از بناها، بیش از آنکه نام طراح و معمار و سازنده مطرح بوده باشد، نام سلاطین، حاکمان، عالمان و اندیشمندانی که آن بنا به واسطه یا دستور آنان احداث شده، مطرح بوده و در تاریخ برجسته شده است.

به گزارش ایسنا، سراسر ایران، مملو از آثار، بناهایی است که ریشه در گذشته کهن این مرز و بوم دارند، پیشینه‌ای از هزاره‌های پیش از میلاد تا صدهای اخیر و به حتم، بسیاری از آنها برای اکثر افراد حتی ایرانیان، ناشناخته و گمنام است. در این بین نه تنها بناها و آثار، که شخصیت‌ها، به دلیل تاثیرگذاریشان در طی مسیر تاریخی ایران زمین، بسیار با اهمیت محسوب می‌شوند؛ افرادیکه شاید اکثر ما در مورد آنان کمتر شنیده باشیم.

دحیه کلبی، یکی از این شخصیت‌های تاریخی است؛ فردی که در دوران بسیار مهم صدر اسلام، ردپای او را می‌توان در رخدادهای اثرگذاری یافت، این صحابه پیامبر، جزو همان گروه ناشناس مانده برای بسیاری از ایرانیان محسوب می‌شود؛ هرچند بخشی از علاقه مندان به تاریخ و اماکن تاریخی و البته ساکنان شرق استان فارس و حتی جنوب شرقی کشور، این نام را شنیده‌اند؛ نامی که شنوندگان آشنا را به یاد بقعه‌ای در حاشیه شهر قدیمی داراب، یا همان دارابگرد (دارابجرد)، می‌اندازد.

دحیۀ بن خلیفه کلبی معروف به دحیه کلبی، از صحابه حضرت محمد(ص) بوده که بعد از جنگ احد به اسلام گروید اما جزو نزدیکان پیامبر اسلام، قرار گرفت تا جایی که آن حضرت او را به عنوان فرستاده خود برگزید و به نزد هرقل، امپراطور بیزانس، اعزام کرد. این شخصیت اسلامی، پس از پیامبر نیز سال‌ها زندگی و محضر حضرت امام حسن مجتبی(ع) را نیز درک کرد و بنا به اسناد و روایاتی از سوی آن امام، عازم ایران و شهر دارابگرد شد و اکنون، بقعه‌ای به نام او در حاشیه آن شهر وجود دارد.

داراب و دارابگرد

داراب، یکی از نقاط ثقل تمدن و فرهنگ ایرانی اسلامیست؛ جایی که در متون تاریخی از آن به عنوان دارابگرد و دارابجرد یاد شده و نقطه‌ای بسیار آبادان و مرکزی مهم بوده است و سکونت مردمان در این منطقه و رونق آن، حتی به هزاره‌های پیش از تاریخ نیز باز می‌گردد. اگرچه طی سال‌های گذشته تاکنون چندان مورد لطف قرار نداشته و کاوش‌ها و اقدامات اثرگذار و مداومی را مانند دیگر بناها و محوطه‌های تاریخی، شاهد نبوده است.

پیشینه تاریخی داراب، به استناد گزارش‌های باستانشناسی به هزاره پنجم قبل از میلاد باز می‌گردد و در آخرین کاوش‌هایی که در تپه هیربدان انجام شده اما هنوز نتایج آن منتشر نشده است، کاوشگران، شواهدی قابل استناد از این پیشینه تاریخی یافته اند.

داشته‌های تاریخی و تمدنی داراب در ادوار مختلف از هزاره‌ پیش از میلاد تا هخامنشیان، ساسانیان، …….. آنقدر فراوان ست که اهمیت این نقطه را متذکر شود؛ اما یکی از داشته‌های کهن این سرزمین حاصلخیز و آباد، وجود بقعه‌ایست که کمتر به آن پرداخته شده است.

محوطه باستانی دارابگرد

دارابگرد، یکی از نقاط آباد ایران در دوره‌های مختلف تاریخ به شمار می‌رفته و شمار زیادی از تاریخ‌نویسان و پژوهندگان، از آن به عنوان، منطقه‌ای پر رونق و آبادان، یاد کرده‌اند.

بنیان دارابگرد در دوران هخامنشیان نهاده شد، شهری به شکل دایره، با معماری ویژه و استحکاماتی منحصربفرد، که در دوره‌هایی مرکز حکومت و به همین دلیل، محل آمد و شد بسیاری از شخصیت‌ها بوده و مدفن برخی از آنان است. شخصیت‌هایی نظیر دحیه بن خلیفه کلبی.

مهمترین یا یکی از مهمترین آثار برجای مانده از گذشته داراب، محوطه‌ای است با عنوان دارابگرد که به واسطه ویژگی‌های معماری و ساختاری، در جهان یک سازه منحصر به فرد محسوب می‌شود. اگرچه در ایران چندان با آن مهربان نبوده‌ایم.

محمدباقر مهاجر، استاد تاریخ دانشگاه داراب در این خصوص به ایسنا گفت: دارابگرد مهمترین شهر مدور جهان به شمار می‌رود که پلان ویژه و منحصر به فردی داشته و دیوار دور آن بزرگترین دیوار گلی و خندق حفر شده در اطراف آن هم بزرگترین خندق در دوران خود بوده است.

او با بیان اینکه قدمت دارابگرد به عصر حکومت هخامنشیان بازمی‌گردد، خاطرنشان کرد: البته در کاوش‌های باستانشناسی که اوایل دهه هشتاد توسط یک گروه از کاوشگران که یک باستانشناس انگلیسی هم آنها را همراهی می‌کرد، انجام شد، نشان داد که دارابگرد در دوران قبل تاریخ هم زیستگاه انسان بوده است.

عضو هیئت علمی دانشگاه داراب با تاکید براینکه با استناد به متون و نوشته‌های تاریخی، دارابگرد در دوره‌های مختلف از شهرهای برجسته و مهم ایران به شمار می‌رفته است، گفت: این شهر مقر اصلی و اولیه اردشیر بابکان بوده و در دوران شبانکاره نیز پایتخت حکومت محسوب می‌شده و قبل از آن دوران نیز، دارابگرد به عنوان یک منطقه آبادان در شرق فارس بوده و راهی تحت عنوان استخر-دارابگرد، مسیر اتصال این شهر با تخت جمشید به حساب می‌آمده است.

این استاد تاریخ در بیان اهمیت شهر دارابگرد در دوران اسلامی نیز گفت: برای پی بردن به اهمیت دارابگرد همین بس که نام این شهر در عهدنامه صلح امام حسن(ع) و معاویه آمده و اینکه خراج این شهر به عنوان وثیقه اجرای عهدنامه ذکر شده، نشان‌دهنده آبادانی و رونق آن بوده است. به گونه‌ای که میزان خراج دارابگرد در آن دوران را می‌توان با شهرهای آبادی نظیر همدان مقایسه کرد.

مهاجر در عین حال به وجود یک مقبره منتسب به یکی از شخصیتهای مهم صدر اسلام در نزدیکی دارابگرد نیز اشاره و اضافه کرد: دحیه بن خلیفه کلبی، از صحابه بسیار نزدیک به حضرت محمد(ص) پیامبر گرانقدر اسلام، در دوران حکومت معاویه بر جهان اسلام، به این منطقه سفر کرده بود.

مهاجر با بیان اینکه تحقیقات بسیار محدودی در مورد این شخصیت و وجود مقبره آن در دارابگرد، انجام شده است، گفت: یکی از مهمترین اسناد در خصوص دحیه کلبی، کتاب تالیف شده توسط دکتر میرزامحمد حسنی، است.

دحیه کلبی

دکتر میرزامحمد حسنی، نویسنده، پژوهشگر و استاد تاریخ، به عنوان یکی از معدود شخصیت‌های علمی که در مورد دحیه کلبی، پژوهشی انجام داده و آن را در قالب کتابی منتشر کرده است، به ایسنا گفت: دحیه انصاری، صحابه و از افراد بسیار نزدیک و مورد اعتماد حضرت محمد، پیامبر مکرم اسلام(ص) بوده که نامش بارها در کتب تاریخ آمده است. او در زمان بعثت حضرت محمد(ص)، به عنوان نماینده آن حضرت، نامه دعوت به اسلام پیامبر برای امپراطور بیزانس را به دربار او برد.

این استاد دانشگاه با یادآوری اینکه براساس اسناد معتبر، دحیه تا سال ۴۵ هجری، یعنی دوران حکومت معاویه، زنده بوده  و با بیان اینکه در بعضی اسناد تاریخی، محل زندگی دحیه را در آن دوران (سالهای پایانی عمر) قریه‌ای به نام “مِزّه” در حوالی دمشق، ذکر کرده‌اند، گفت: در خصوص حضور، اقامت و مرگ دحیه در دارابگرد، اطلاعات و اسناد دقیقی وجود ندارد، اما به استناد شواهد و مستندات اندک موجود و متونی از اوراق تاریخی، مدفن این صحابه پیامبر، در حاشیه دارابگرد قرار دارد.

سکونت نوادگان دحیه در داراب 

این استاد و پژوهشگر حوزه تاریخ در مورد ادعای سکونت خاندانی از نوادگان دحیه در داراب، خاطرنشان کرد: هیچ فرد یا خانواده‌ای که نواده صحابه پیامبر باشد، در شهر داراب شناسایی نشده است. .

حسنی با یادآوری اینکه آرامگاه صحابه پیامبر در حاشیه شهر دارابگرد و در نزدیکی شهر داراب کنونی قرار دارد ، خندق پیرامون شهر دارابگرد در گذر زمان به خندق دحیه، شهره بوده است، او در ادامه گفت: علاوه بر آرامگاهی که در حاشیه دارابگرد به دحیه نسبت داده شده، آرامگاههایی هم در دیگر نقاط دیگر جهان، از جمله دمشق به او منتسب است.

او با اشاره به متون  تاریخی و پژوهش‌هایی که شخصا در این ارتباط انجام داده است، گفت: در متون معتبر تاریخی، در مورد عهدنامه صلح امام حسن مجتبی(ع) با معاویه و بحث اختصاص خراج دارابگرد به آن امام، مطالبی مطرح و عنوان شده است. میتوان احتمال داد  که دحیه به عنوان نماینده آن حضرت با هدف جمع آوری خراج به دارابگرد عزیمت کرده باشد هر چند در این باره یعنی عزیمت ایشان به دارابگرد گزارشی در متون تاریخی ذکر نشده است. شایان ذکر است که در متون تاریخی آمده که مردم بصره،  با اختصاص خراج دارابگرد به امام حسن(ع) مخالفت کرده و احتمال دارد این  موضوع محقق نشده باشد.

او اضافه کرد: بر پایه شواهد اندک تاریخی موجود، این احتمال وجود دارد که دحیه، در همان ایام در دارابگرد فوت کرده یا به شهادت رسیده باشد، اما هیچ گزارش مستقیمی در این خصوص وجود ندارد.

حسنی در خصوص دلیل تقاضای خراج دارابگرد از سوی امام حسن(ع) گفت: برابر اسناد موجود، آن حضرت خراج دارابگرد را برای پرداخت به شهدای جنگ‌های جمل و صفین درخواست کرده بود.

رد دحیه در تاریخ جدید یزد

این استاد و پژوهشگر تاریخی خاطرنشان کرد: قدیمی ترین شواهی تاریخی پیرامون قرار داشتن آرامگاه دحیه کلبی در دارابگرد یا دارابجرد، کتابی است با عنوان ” تاریخ جدید یزد” که توسط احمدبن علی کاتب، تالیف شده و حاوی وقایعی تا تاریخ ۸۶۲ قمری است.

او با این یادآوری که کتاب مربوط به قرن نهم هجری است، گفت: در بخشی از این کتاب که پیرامون بزرگان دفن شده در یزد، مطالبی ذکر شده، آمده است که مزار مولانا مرتضی اعظم، ابتدا و در سال ۸۱۵ در جوار آرامگاه دحیه کلبی در دارابجرد بوده و بعدها توسط بستگانش، به یزد منتقل می‌شود.

حسنی خاطرنشان کرد: سند دیگری که در مورد وجود آرامگاه دحیه کلبی، وجود دارد، مدارک و شواهد به دست آمده در زمان بازسازی آن آرامگاه است.

این استاد تاریخ گفت: سال ۱۳۸۱ خورشیدی، هنگام بازسازی آرامگاه کنونی دحیه، سنگ قبری در عمق ۳ متری زمین یافت می شود . تاریخ این سنگ مزار سال ۸۲۰ هجری قمری است.  این سنگ مزار اشاره به مرمت و تعویض سنگ آرامگاه در تاریخ پیش گفته دارد . بنابراین این سنگ مزار بعد از تعویض  سنگ قبر قبلی و قدیمی تر بر مزار دحیه نصب شده است.

او اضافه کرد: یکی دیگر از شواهد با مقایسه بین نقاشی های “اوژن فلاندن” از دارابگرد و وضعیت کنونی این محوطه است؛ در نقاشی ترسیمی این سیاح و مهندس فرانسوی در ابتدای دوره قاجار با تصویری از آرامگاه دحیه در حاشیه شهر دارابگرد مواجه میشویم. بررسی تصویر با نمونه آرامگاه های مشابه اثبات میکند بنای آرامگاه دحیه در ابتدای دوره قاجار بنایی از دوره ایلخانان مغول بوده است. بنابراین با این سند تصویری میتوان  پیشینه مقبره دحیه را تا قرن هفتم هجری، به عقب برد.

حسنی در ادامه خاطرنشان کرد: یک احتمال دیگر اینکه، با توجه به یافت شدن سنگ قبر در عمق سه متری زمین، می توان پیشینه آرامگاه را تا قرن پنجم هم به عقب بُرد، زیرا در دوره  سلجوقیان  شیوه تدفین،  در  سردابه و در عمق زمین مرسوم بوده است.

این استاد تاریخ با یادآوری اینکه تمام شواهد و مدارک را در کتاب تالیف شده خود با عنوان “تاریخچه آرامگاه دحیه کلبی در دارابجرد”، ذکر کرده است، در پایان  در پاسخ به این سوال که بنای این آرامگاه را چه کسی در ابتدا بنا نهاده، سند مشخصی وجود ندارد، اما با مراجعه به تاریخ می‌توان پی برد که ایلخانان و تیموریان، نسبت به دراویش، عرفا، زاهدان و … ارادت بسیار داشته و به آنان احترام می گذاشتند.

آنچه مسلم است  بنای کنونی، هیچ ارتباطی با مقبره اولیه ندارد و آرامگاه کاملا نوسازی شده است.

داراب ما را فرا می‌خواند

داراب که یکی از ۳۷ شهرستان استان پهناور فارس به شمار می‌رود، قطعا یکی از مقصدهای مهم برای سفر به شمار می‌رود؛ نقطه‌ای که علاوه بر پیشینه اثرگذار تاریخی و آثار و بناها و محوطه‌هایی که از ادوار مختلف در دل خود جای داده، به لحاظ زیبایی‌های بصری و چندگونگی شرایط آب و هوایی، دیدنی است.

سفر به داراب، علاوه بر اینکه ما را به دوران ساسانیان خواهد بُرد! نقاطی طبیعی را در دل خود جای داده که هر کدام به لحاظ زیبایی‌های بصری، هر بیننده را شگفت زده خواهد کرد. باغ‌های مصفای گل محمدی، چشمه و آبگیر و دشت و کوه‌ها و …. هر کدام جلوه‌ای از توانمندی خالق یکتاست.

مدیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی شهرستان داراب، در این خصوص گفت: شهرستان داراب ۹۷ اثر ثبت شده ملی در زمینه آثار تاریخی، طبیعی و میراث ناملموس دارد که ۹۲ مورد آن بناها، آثار و محوطه‌های تاریخی، ۳ مورد اثر ملی و ۲ مورد میراث ناملموس است.

هادی مرادی با یادآوری اینکه برای برخی آثار موجود دراین شهرستان، پرونده ثبت در فهرست ملی تشکیل شده یا در حال تشکیل است، گفت: بقعه دحبه کلبی، یکی از آثار تاریخی مذهبی مهم ایران و فارس به شمار می‌رود که هنوز ثبت ملی هم نشده اما پیگیری برای ثبت آن می‌تواند یک اولویت محسوب شود.

مرادی همچنین از آغاز و اجرای فاز اول کاوش‌هایی مهم خبر داد که یافته‌های آن، پیشینه زیست انسانی در محدوده دارابگرد را به دوره عیلامی و حتی پیش از آن، گره می‌زند.

منبع:ایسنا

موزه‌ای به بلندای تاریخ در میدان مرکزی همدان

مشاور و طراح پروژه سایت موزه میدان مرکزی شهر همدان با اشاره به اینکه میدان مرکزی شهر همدان متعلق به دوره شهرسازی باروک است، تصریح کرد: همدان پایتخت تاریخ و تمدن است و در کاوش‌های انجام شده در این مکان آثاری کشف شد که ارزش علمی بالایی دارد و می‌تواند تاریخ و تمدن شهر را اثبات کند و از نظر گردشگری‌، باستان‌شناسی و تاریخی نیز واجد ارزش است.

صاحب محمدیان‌منصور در گفت‌وگو با ایسنا، ادامه داد: در این مکان آثاری از دوره ماد، اشکانی و پایه ستون‌های دوره هخامنشی تا زندگی دوره اسلامی وجود دارد که نشان می‌دهد حدود ۳ هزار سال در لایه‌های مختلف آن زندگی وجود داشته و تاکنون نیز مهمترین میدان شهر همدان باقی مانده است بنابراین این موضوع می‌تواند اصلی‌ترین دلیل و مدعا باشد که این حجم از تاریخ و تمدن هنوز در شهر زنده است و اگر آنها را به تماشای مخاطبان بگذاریم بسیار ارزشمند خواهد بود.

وی مطرح کرد: در بررسی‌های انجام شده، تدفین‌هایی از دوره ماد تا اشکانی داریم و شواهد نشان می‌دهد از دوره اشکانی به بعد به مناطق مسکونی و محله‌های شهری تبدیل شده است، علاوه بر این به دلیل تدفین‌هایی که از دوره‌های پیش و پس از اسلام وجود داشت تصمیم گرفتیم از معماری مقابر این دوران به صورت ترکیبی برای ساختمان موزه استفاده کنیم.

عضو هیئت علمی دانشگاه بوعلی‌سینا، اضافه کرد: در این راستا حدود ۱۳ ایده را به شورای فنی میراث فرهنگی مرکز برده و مبانی که آنجا مطرح شد این بود که وقتی اثری وجود دارد که می‌تواند اثبات تاریخ و تمدن باشد معماری‌اش باید به عنوان ظرف ارائه آثار در نظر گرفته شود و از طرفی به دلیل پییدگی‌های پدافند غیرعامل و جمیعت عظیمی که در این میدان جمع می‌شوند قابلیت خروج و ورود داشته باشد.

وی درباره متریال‌های مورد استفاده در سایت موزه میدان امام(ره) هم بیان کرد: در ابتدا استفاده از دو نوع نماسازی سنگ گرانیت و آجر مطرح و تصمیم گرفته شد معماری‌اش مانند مقبره‌های بوعلی و باباطاهر باشد با این تفاوت که نمی‌توانستیم کاملا مشابه آنها کار کنیم و در نهایت مقرر شد آجر به گونه‌ای کار شود که تفاوت دوره و سبک مشهود باشد.

محمدیان‌منصور درباره چینش داخلی موزه هم گفت: طرح داخلی موزه تهیه و تایید شده و پس از اتمام ساختمان، اشیاء به موزه منتقل می‌شود، همچنین قرار شده است کلیات و سفتکاری ساختمان را شهرداری انجام دهد و نقل و انتقال آثار توسط میراث فرهنگی انجام شود.

منبع:ایسنا