محلی‌ها از روستاهای گردشگری نفع برده‌اند

معاون گردشگری گفت: درآمدهای اقتصادی حاصل از گردشگری در میان جوامع روستایی توزیع شده و میزان اشتغال‌زایی در این مناطق افزایش چشمگیری داشته است.

به گزارش ایسنا به نقل از روابط‌عمومی معاونت گردشگری وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی، ولی تیموری در نشست توسعه اقتصادی روستا با مدیران وزارت صنعت، معدن و تجارت که با هدف تشریح اقدامات و بررسی نیازهای توسعه گردشگری در مناطق روستایی برگزار شد، اظهار کرد: با توجه به جایگاه مهم روستاها به عنوان یکی از مقصدهای مورد توجه گردشگران در سال‌های گذشته، ۵۰۰ روستا به عنوان روستاهای هدف گردشگری انتخاب شد که برخی از آن‌ها با توجه به تغییرات سیاسی و جغرافیای طبیعی این مناطق دچار تغییرات شده بودند و نیاز به ارزیابی و پایش وجود داشت. به همین دلیل، با رویکرد حفظ حداکثری روستاهای گردشگرپذیر و ایجاد زمینه‌های رقابتی میان روستاها، طرحی با همکاری صاحب‌نظران حوزه گردشگری و روستا، شامل شاخص‌های ارزیابی و رتبه‌بندی تهیه شد. این طرح  با هدف رتبه‌بندی روستاهای گردشگرپذیر و تعیین استانداردها و شاخص‌های مورد نیاز روستاهای کشور مورد بررسی قرار گرفت. فاز مطالعاتی آن انجام شد و هم‌اکنون در مراحل نهایی برای اجرا قرار دارد.

او افزود: با توجه به نامگذاری سال ۲۰۲۱ با عنوان گردشگری و توسعه روستایی توسط سازمان جهانی گردشگری (UNWTO) به منظور تعیین سیاست‌ها و برنامه‌های کلان ملی و تعیین نقشه راه توسعه گردشگری روستایی ایران، طرح مطالعات سند بخشی توسعه گردشگری روستایی کشور با رویکرد محصول‌محور در برنامه‌های پژوهشی معاونت گردشگری گنجانده شد که ضمن تهیه شرح خدمات مطالعاتی و تعیین مشاور ذی‌صلاح، مطالعات اولیه طرح در حال انجام است.

تیموری به سایر اقدامات مؤثر در حوزه گردشگریِ مناطق روستایی و عشایری اشاره کرد و گفت: صدور پروانه بهره‌برداری برای حدود ۲۳۰۰ واحد اقامتگاه بومگردی در مناطق روستایی که زمینه اشتغال را برای حدود ۸۰۰۰ نفر ایجاد کرد، از دستاوردهای این حوزه است. این اقدام در حالی انجام شد که اقامتگاه‌های بومگردی، به عنوان اماکن اقامتی رسمی و شناخته شده در کشور معرفی شده و مورد استقبال بخش گسترده‌ای از گردشگران و تورگردانان قرار گرفته است.

وی با بیان این‌که برگزاری دوره‌های آموزشی توانمندسازی جوامع محلی در حوزه‌های روستایی و عشایری با هدف آشناسازی آن‌ها با مفاهیم، مزایا و خدمات گردشگری نیز از دیگر گام‌های برداشته شده در این این زمینه به شمار می‌آید، افزود: تبلیغات و معرفی جاذبه‌های گردشگری در حوزه‌های روستایی و عشایری و تأمین اعتبار برای برگزاری جشنواره‌ها و رویدادهای گردشگری در این مناطق، تدوین دستورالعمل صدور مجوز گردشگری کشاورزی به منظور افزایش درآمد خانوارهای روستایی و بهره‌مندی آن‌ها از منافع حاصل از گردشگری به عنوان درآمد تکمیلی، تشکیل و برگزاری جلسات کمیته ملی گردشگری روستایی و عشایری با حضور سایر دستگاه‌های اجرایی با هدف هماهنگی و هدایت برنامه‌های توسعه گردشگری در این مناطق و نیز تشکیل انجمن حرفه‌ای اقامتگاه‌های بومگردی کشور در راستای واگذاری امور به بخش خصوصی و افزایش مشارکت در حوزه‌های تصمیم‌گیری، اقدام‌های مکمل در راستای توسعه این بخش بوده است.

معاون گردشگری ادامه داد: تدوین ضوابط فنی اقامتگاه‌های بومگردی، بستن چندین تفاهم‌نامه همکاری مشترک با دستگاه‌های اجرایی و بانک‌های عامل به منظور توسعه گردشگری در مناطق روستایی و حمایت از طرح‌های بخش خصوصی با پرداخت تسهیلات و کمک‌های فنی و اعتباری، ایجاد و توسعه زیرساخت‌های مورد نیاز در روستاهای هدف گردشگری با تخصیص اعتباری در حدود ۲۵۰  میلیارد ریال از سال ۱۳۹۶ تا پایان سال ۱۳۹۹ از محل اعتبارات طرح‌های تملک دارایی‌های سرمایه‌ای به منظور ایجاد و توسعه راه‌های دسترسی، محوطه‌سازی، روشنایی مسیر، آب‌رسانی، گازرسانی، ایجاد سرویس‌های بهداشتی و نماز خانه و غیره، اجرای طرح شناسایی، ارزیابی و رتبه‌بندی روستاهای هدف گردشگری به منظور درجه‌بندی روستاهای هدف گردشگری و تعیین استانداردها و شاخص‌های مورد نیاز روستاهای گردشگرپذیر کشور و در نهایت تصویب و تایید طرح مطالعات سند بخشی توسعه گردشگری روستایی کشور با رویکرد محصول محور و نیز تعیین سیاست‌ها و برنامه‌های کلان و نقشه راه توسعه گردشگری روستایی ایران از جمله اقدامات زیرساختی این حوزه به شمار می‌آید.

حمیدرضا ملکی ـ مشاور وزیر صنعت، معدن و تجارت ـ نیز درباره اجرای طرح مثلث توسعه اقتصادی ـ فرهنگی کشور با محوریت توسعه روستایی، توضیحاتی داد و با ذکر برخی از اقدامات انجام شده در استان‌های کرمان و خراسان‌رضوی، نتایج حاصل از فعالیت‌ها در این استان‌ها را مثبت ارزیابی کرد و یادآور شد: در نظر دارند این اقدامات را در گستره وسیع‌تری از کشور اجرا کنند.

وی با بیان این‌که در این طرح، محوریت اساسی با بخش خصوصی و جامعه محلی است، گفت: هدف ما این است که در این طرح با توسعه همه‌جانبه روستا و به منظور کاهش مهاجرت از روستا، آن را به سایر استان‌های کشور تسری ببخشیم.

در این نشست، مقرر شد به منظور توسعه همکاری فی مابین، وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی در کمیته‌ها و کارگروه‌های اجرایی طرح توسعه اقتصادی روستا عضو شده و نماینده تام الاختیار معاونت گردشگری برای حضور در کارگروه‌ها معرفی شود.

منبع:ایسنا

سهم روستائیان از درآمد غار علیصدر چقدر است؟

غار علیصدر یکی از غارهای تالابی ایران و از معدود غارهای آبی جهان است که لقب بزرگترین غار آبی جهان را به خود اختصاص داده است.

به‌گزارش ایسنا، غار علیصدر بیست‌و سومین اثر طبیعی ملی است که توسط سازمان میراث فرهنگی در ۱۵ دی ۱۳۸۷ در فهرست میراث طبیعی ایران قرار گرفت.

این غار در روستایی به همین نام واقع شده است و اهالی این روستا از این غار به عنوان مخزن و سد استفاده می‌کرده‌اند.

روستای علیصدر به واسطه وجود بزرگترین غار آبی جهان هرساله میزبان تعداد زیادی از مسافران و توریست‌های داخلی و خارجی است و همین موضوع باعث شده این روستا در طی سالیان گذشته علاوه بر ایجاد اشتغال و کسب و کار برای ساکنانش، از نظر ایجاد زیرساختهای لازم، نیز مورد توجه قرار بگیرد.

با این وجود اهالی این روستا خواستار توجه بیشتر مسئولان نسبت به وضعیت این روستاها هستند و انتظار دارند بخشی از درآمد حاصل از این غار برای روستا هزینه شود به‌طوریکه منتخب ششمین دوره شورای اسلامی روستای علیصدر این روزها پیگیر خواسته‌های مردم بومی روستا که همان افزایش اشتغال در مجتمع سیاحتی و شفاف‌سازی هزینه نقدینگی کلان غار علیصدر است، بوده و از مجهول بودن هزینه درآمد بزرگترین غار آبی جهان گلایه‌مند است.

هیچ عایدی از درآمد غارعلیصدر برای روستا در نظر گرفته نمی‌شود

ابوالحسن سلیمی در این زمینه به خبرنگار ایسنا، گفت: رسانه‌های استان همدان و کشور بارها مجهول بودن هزینه درآمد غار علیصدر  را به‌صورت گزارشی و خبری پوشش داده‌اند ولی  نتیجه‌ای که موضوع را شفاف‌سازی کند، نداشته است.

وی تصریح کرد: با اینکه همه خدمات مسافران  و گردشگران  اعم از اسکان و تأمین آب شرب و دفع زباله و… بر عهده اهالی این روستا است، جای تأسف دارد که هیچ عایدی از سودآوری غار به‌جز هزینه دفع زباله مجتمع سیاحتی برای حل مشکلات آموزشی، فرهنگی و زیباسازی این دهکده گردشگری در نظر گرفته نمی‌شود.

وی افزود: از سال۱۳۷۰که شرکت سیاحتی علیصدر مدیریت و اداره بزرگترین غار آبی جهان را بر عهده گرفته است و با وجود درآمد بسیار بالایی که داشته هیچ‌گونه زیر ساختی بعداز ۲۰ سال در مجتمع علیصدر انجام نداده‌اند.

سلیمی تصریح کرد: مردم علیصدر از کمترین حقوق خود که داشتن سند برای املاک است،  محرومند و نبود کمترین امکانات اعم از سالن‌های ورزشی، درمانگاه و داروخانه شبانه‌روزی مردم  این دهکده گردشگری را با مشکلات فراوانی روبه‌رو کرده است.

عضو شورای اسلامی روستای علیصدر ادامه داد: با وجود افراد تحصیلکرده در این روستا جای تأسف دارد پس از سال‌ها همچنان  واحد اداری مجتمع  سیاحتی غار  علیصدر  توسط افراد غیربومی اداره می‌شود و جوانان این روستا که بیشتر آنها تحصیلات دانشگاهی دارند و بعضاً نیز تحصیلکرده  رشته گردشگری و مرتبط با آن هستند، به‌صورت قراردادهای ماهیانه در کارهای  قایقرانی و بدونه در نظر گرفتن سختی کار در محیط طاقت‌فرسا و مرطوب غار مشغول به‌کار هستند.

منتخب مردم روستای علیصدر در شورای اسلامی این روستا از عملی نشدن وعده شرکت سیاحتی علیصدر برای ساخت شهرک توریستی گلایه کرد و گفت: نزدیک به ۱۵ سال گذشته مدیران شرکت سیاحتی علیصدر با وعده ساخت شهرک توریستی و ایجاد اشتغال برای مردم علیصدر زمین‌های کشاورزان را با قیمت ناچیز خریداری کرده‌اند و پس از  گذشت ۱۵ سال به‌جز فضای سبز هیچگونه اقدامی برای ساخت شهرک توریستی انجام نداده‌اند و مردم روستای علیصدر سال‌هاست چشم‌انتظار این وعده‌ها  هستند.

غارعلیصدر باید پایلوت اقتصاد کبودراهنگ باشد

منتخب مردم بهار و کبودراهنگ در یازدهمین دوره مجلس مجلس شورای اسلامی نیز در ابتدا درآمد غار علیصدر را بیشتر از آنی دانست که توسط مدیران شرکت سیاحتی  مطرح می‌شود و گفت: اطلاع از درآمد و هزینه‌های غار علیصدر حق مردم است چرا که غار علیصدر به‌عنوان مهمترین مرکز توریستی در غرب کشور است که باید پایلوت اقتصاد شهرستان کبودراهنگ باشد.

فتح الله توسلی با تأکید براینکه پذیرفتنی نیست در منطقه ای که بزرگترین غار آبی جهان را در خود جای داده جوانان آن بیکاری را به سختی تجربه کنند، اظهارکرد: روستایی که هر ساله پذیرای میلیون‌ها  گردشگر خارجی و داخلی است، فاقد امکانات ورزشی و رفاهی باشد چرا که اینگونه بی‌اعتنایی به مردم  درشأن مدیریت شرکت سیاحتی علیصدر نیست.

وی تأکید کرد: بنده به  عنوان نماینده مردم در مجلس، تمام تلاش و توان مسئولیتی خود را برای شفاف‌سازی درآمد غار علیصدر به‌کار خواهم گرفت.

از درآمد شرکت به دهیاری کمک می‌شود

مدیر عامل شرکت سیاحتی علیصدر نیز در ادامه به خبرنگار ایسنا گفت: هرساله مبالغی از درآمد شرکت برای کمک به دهیاری پرداخت می‌شود و حتی در دو سال اخیر که غار تعطیل بوده این کمک‌ها حتی ناچیز ادامه داشته است.

مهدی مجیدی درباره اعتراض مردم علیصدر بر جذب بی‌حساب و کتاب نیروهای غیر بومی توسط مدیران غیر بومی در  دفتر مرکزی شرکت سیاحتی  و مأمور کردن نیروهای مازاد به دیگر ادارات و پرداخت حقوق آنها، اظهار کرد: این روال از قبل بوده و بنده در حال تعدیل این نیروها هستم به‌طوریکه در طول زمان مدیریت بنده هیچ  نیروی جدیدی جذب نشده است.

این مقام مسئول درباره پرداخت نشدن حقوق سختی کار به نیروهای داخل غار علیصدر، توضیح داد: کسانی که داخل غار مشغولند، سختی کار دریافت کرده و زودتر از دیگر نیروها بازنشست می‌شوند.

مدیرعامل شرکت سیاحتی علیصدر درباره درخوست مردم بر جایگزین کردن نیروهای تحصیل کرده بومی به جای افراد غیربومی، گفت: این روال از قبل بوده و نیروهای غیر بومی در پست‌های تخصصی و در حدود ۱۵ سال گذشته جذب شده‌اند و نیروهای بومی تحصیل کرده به‌عنوان قایقران جذب شده‌اند و نمی‌توانند جایگزین باشند.

منبع:ایسنا

خطر حذف ایران از چرخه گردشگری جهان

فعالان صنعت گردشگری می گویند: طرح صیانت از حقوق کاربران در اینترنت و فضای مجازی که به مسدود شدن شبکه‌های اجتماعی می‌انجامد ایران را از چرخه گردشگری جهان حذف می‌کند.

به گزارش همشهری آنلاین به نقل از روزنامه همشهری، طرح «صیانت از حقوق کاربران اینترنت» که توسط برخی نمایندگان مجلس شورای اسلامی  تدوین و بررسی آن طبق اصل ۸۵ قانون اساسی تصویب شده است، واکنش‌های متعددی در چند روز گذشته در جامعه ایران ایجاد کرد و بیشتر اظهارنظرها نیز در مخالفت با این طرح بود که به موجب آن شبکه‌های مجازی در ایران فیلتر یا از دسترس کاربران ایرانی خارج می‌شوند.

طرح نمایندگان مجلس به‌زعم فعالان بخش خصوصی که ۲سال است کرونا کسب‌وکارشان را با مشکل مواجه کرده است، فضای کسب‌وکار در بستر شبکه‌های مجازی را نیز از بین خواهد برد. اما طرح صیانت از حقوق کاربران اینترنت چه بر سر صنعت گردشگری ایران و فعالان شبکه‌های مجازی این عرصه خواهد آورد؟

هشدار حذف ایران از چرخه گردشگری جهان

حسن تقی‌زاده انصاری، رئیس جامعه گردشگری الکترونیکی ایران نخستین فعال عرصه گردشگری بود که نسبت به خطر این طرح در حذف ایران از چرخه گردشگری جهانی هشدار داد.
انصاری در گفت‌وگو با همشهری نیز بر همین اظهارات تأکید کرد و گفت: معرفی ایران از طریق شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی در حال انجام است و اگر پهنای باند اینترنت در ایران ضعیف شود و نتوان از شبکه‌های اجتماعی استفاده کرد یا مسیرهای ارتباطات جهانی مسدود شوند، صنعت گردشگری ایران نیز حذف خواهد شد.

به‌گفته حسن تقی‌زاده انصاری، بسیاری از ایرانی‌ها و علاقه‌مندان به گردشگری و جاذبه‌های کشور و دوستداران میراث‌فرهنگی و طبیعی کشور در پویش‌های مردمی فیلم و عکس‌های بسیاری از جاذبه‌های گردشگری ایران تولید و در شبکه‌های اجتماعی بارگذاری می‌کنند که نباید اجازه داد این فرصت از دست برود. به‌گفته او، گردشگران خارجی نیز از تمام ظرفیت‌های اینترنت برای جست‌وجوی مقصد گردشگری خود استفاده می‌کنند. آنها در موتورهای جست‌وجوگر ازجمله گوگل در مورد ایران و جاذبه‌های گردشگری‌اش جست‌وجو ‌کرده و بعد نسبت به سفر اقدام می‌کنند. وقتی موتورهای جست‌وجوگر در ایران مسدود شوند، چگونه می‌توان نسبت به جذب گردشگران خارجی اقدام کرد؟

رئیس جامعه گردشگری الکترونیکی ایران تأکید کرد: اگر قرار باشد ایران در صنعت گردشگری در جهان رقابت کند، باید از ابزارهای جهانی هم استفاده کند. وگرنه امکان رقابت با کشورهای دیگر بدون ابزارهای جهانی ممکن نیست.

به‌گفته حسن تقی‌زاده انصاری، وقتی اینترنت در زمان گرانی بنزین قطع شد، کشورهای خارجی که به مقصد ایران تور داشتند، نگران شدند و حتی گردشگران خارجی که در ایران حضور داشتند و با خانواده خود در شبکه‌های مجازی در ارتباط بودند نیز از قطع اینترنت نگران شدند.

رئیس جامعه گردشگری الکترونیکی ایران با اعلام اینکه اگر ابعاد طرح صیانت از حقوق کاربران در اینترنت در حوزه فرهنگسازی و آموزش باشد شاید در کسب‌وکارهای اینترنتی و ارتباطات مشکلی ایجاد نشود، اما اگر هدف از طرح محدودکردن شبکه جهانی اینترنت باشد، قطعا تبعات سنگینی برای صنعت گردشگری خواهد داشت.

انصاری پیش‌تر نیز در گفت‌وگویی که با ایسنا داشت، اعلام کرد که طرح موسوم به صیانت از حقوق کاربران اینترنت در تضاد با پروژه مقابله با «ایران‌هراسی» است و با اجرای آن ایران از چرخه گردشگری جهان حذف می‌شود. به‌گفته او، بیش از ۹۰ درصد جذب گردشگران و آشنایی علاقه‌مندان به سفر، از طریق فضای مجازی اتفاق می‌افتد و در دنیای امروز نیز گردشگران بدون تحقیق مقصدی را برای سفر انتخاب نمی‌کنند و شناخت آنها هم از طریق فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی محقق می‌شود. بنابراین اگر این فضا محدود شود، بازار گردشگری ایران از دست می‌رود و این طرح به نفع کشورهای همسایه و رقیب ایران در صنعت گردشگری خواهد بود و ایران را از فهرست کشورهای مقصد گردشگری حذف می‌کند.

آنطور که رئیس جامعه گردشگری الکترونیکی ایران گفته است، با محدودکردن اینترنت بین‌المللی در ایران، سایت‌های رزرواسیونِ پروازها، هتل‌ها و خدمات مسافرتی نیز دچار چالش و اختلال می‌شوند.

تأثیر منفی طرح صیانت بر صنعت گردشگری ایران

پویان رفیعی‌شاد، نایب‌رئیس انجمن صنفی دفاتر خدمات مسافرت هوایی و جهانگردی ایران نیز با اعلام اینکه اگر طرح صیانت منجر به مسدودشدن و حذف شبکه‌های اجتماعی شود، خسارت زیادی بر فضای کسب‌وکارهای اینترنتی گردشگری خواهد داشت، به همشهری گفت: فضای گردشگری و کسب‌وکارها به سمت اینترنت و شبکه‌های مجازی رفته است و اکنون فعالان کسب‌وکارها با استفاده از شبکه‌های اجتماعی در حال خرید و فروش تورها و حتی عرضه محصولات هستند. به‌گفته او، فعالیت‌های مرتبط با تبلیغات و مخاطب‌شناسی و بازارشناسی در فضای مجازی شکل گرفته است. وی افزود: فعالیت گردشگری در بستر فضای مجازی در تورهای داخلی و خروجی کاملا نهادینه شده ‌که اگر این فضا مسدود شود، تمام تلاش‌ها به بن‌بست می‌رسد و تمام سرمایه‌گذاری‌ها و تلاش نیروی انسانی در بستر وب و فضای مجازی از دست می‌رود.

پویان رفیعی‌شاد با اشاره به تأثیر منفی حذف ایران از فضای اینترنت جهانی و مسدودشدن شبکه‌های مجازی در گردشگری ورودی کشور اعلام کرد: شرکت‌های ایرانی با شرکای خود در کشورهای خارجی در مسیر جذب گردشگر به ایران در بستر شبکه‌های اجتماعی در ارتباط هستند و اگر قرار باشد موتورهای جست‌وجوگر در ایران حذف و مسدود شوند، آن‌وقت گردشگر خارجی یا شرکت‌هایی که از این مسیر به جست‌وجو درباره مقاصد گردشگری ایران می‌پردازند، به بن‌بست می‌خورند و گردشگری ورودی نیز تعطیل می‌شود. این فعال گردشگری تأکید کرد: در شرایطی که باید درهای ایران به روی گردشگران باز باشد و در جهت شناساندن فرهنگ غنی ایران و عرضه جاذبه‌های گردشگری کشور در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی و بستر اینترنت جهانی بیش از گذشته فعال باشیم، فاصله‌گرفتن از دهکده جهانی نه‌تنها صنعت گردشگری ایران را دچار مشکل می‌کند که بر صنایع دیگر نیز تأثیر منفی خواهد گذاشت.

۹۰ درصد رزرو تورها و انتخاب مقصد گردشگری در فضای اینترنت انجام می‌شود

لیلا اژدری، مدیر دفتر بازاریابی و تبلیغات گردشگری در معاونت گردشگری وزارت میراث فرهنگی در توضیح فعالیت‌های گردشگری در بستر اینترنت و شبکه‌های اجتماعی به همشهری گفت: با وجود سرعت کم و پوشش ناقص اینترنت در ایران بیشتر فعالیت‌های حوزه گردشگری از طریق تلفن‌های همراه، وب‌سایت‌ها، اپلیکیشن‌ها و شبکه‌های اجتماعی در حال انجام است. این مقام مسئول در معاونت گردشگری افزود: گردشگران تمامی مقاصد گردشگری خود را از طریق اینترنت جست‌وجو می‌کنند و اگرچه تحریم‌ها باعث شد رزرو تورها و هتل‌های ایران به‌طور کامل انجام نشود، اما در همین شرایط نیز ۹۰ درصد رزرو تورهای گردشگری ایران به‌صورت آنلاین با بهره‌گیری از بستر اینترنت جهانی صورت می‌گیرد. بیشتر خرید تورها و انتخاب مقصد نیز از طریق شبکه‌های مجازی و وب‌سایت‌ها انجام می‌شود.

او با اشاره به ورود کسب‌وکارهای جهان به فضای مجازی به‌خصوص پس از همه‌گیری کرونا به برگزاری آنلاین نمایشگاه‌های بزرگ گردشگری جهان و افزایش ارتباطات جهانی بخش گردشگری با بهره‌گیری از فضای اینترنت و شبکه‌های مجازی، افزود: بنده هیچ اطلاعی از جزئیات طرح صیانت از حقوق کاربران در اینترنت و فضای مجازی ندارم اما تصور اینکه روزی دسترسی به اینترنت در ایران قطع شود و شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی مسدود شود، غیرممکن است، چون هیچ کشوری چنین رفتاری نخواهد کرد و بنابراین معتقدم آنچه در مورد طرح صیانت از حقوق کاربران در اینترنت و فضای مجازی مطرح شده، یک سوءتفاهم است و بعید است چنین اتفاقی در ایران رخ دهد.

منبع:همشهری

ابوموسی؛ جزیره‌ای که قرار بود قطب گردشگری شود

قرار بود بعد از ادعای امارات، جزیره ابوموسی منطقه نمونه گردشگری شود، اما با وجود برخی از سرمایه گذاری ها در این جزیره، هنوز هر ایرانی نتوانسته با ابوموسی عکس یادگاری بگیرد.

خبرگزاری مهر _ گروه جامعه؛ عدو سبب خیر شد. وقتی اماراتی‌ها ادعا کردند که جزیره ابوموسی جزو کشورشان است و چرا رئیس جمهور وقت ایران پایش را در آنجا گذاشته تازه خیلی‌ها یادشان آمد که ایران هم جزیره‌ای به این نام دارد که ساکنانش ایرانی هستند و در آخرین نقطه خلیج فارس زندگی می‌کنند و کمتر به آن توجهی شده است. خیلی‌ها وقتی نامش را در اینترنت جستجو می‌کردند جز یک تصویر مبهم از کل جزیره چیزی پیدا نمی‌کردند نه اطلاعاتی درباره آن داشتند نه عکس و تصویری.

از آن سال به بعد سعی شد این جزیره برای ایرانی‌ها بیشتر شناخته شود. وعده وعید بود که داده شد گفتند این جزیره باید به جزیره گردشگری و منطقه نمونه گردشگری تبدیل شود. هر ایرانی با آن عکس یادگاری بگیرد و آنقدر رفت و آمد به آن زیاد شود و سرمایه گذاری انجام گیرد که دیگر اماراتی‌ها چنین حرفی نزنند. تازه آن وقت بود که مسئولان دولتی یادشان آمد هیچ کاری برای معرفی این جزیره نکرده‌اند به همین دلیل چندین برنامه و همایش با موضوعات مختلف در آن برگزار شد و رفت و آمدها بیشتر شد تا نام ابوموسی جا پیدا کرد.

اما اتفاقات گردشگری که قرار بود برای آن بیفتد چه بود و به کجا رسید؟

یکی از وعده‌های داده شده در مورد این جزیره در سال ۷۰ اتفاق افتاد. در سفر هاشمی رفسنجانی، به این جزیره، رئیس جمهور وقت در اجتماع مردم از تبدیل شدن جزیره ابوموسی به یکی از مراکز بزرگ اقتصادی خلیج فارس خبر داد. اتفاقی که با گذشت سی سال هنوز نیفتاده است. اما زمانی این جزیره بیشتر در اذهان پیچید که اماراتی‌ها به سفر محمود احمدی نژاد به جزیره ابوموسی واکنش نشان دادند و گفتند که جزایر سه گانه تنب بزرگ و تنب کوچک و ابوموسی جزو شارجه امارات است!

بعد از آن هر کدام از مسئولان وعده‌هایی درباره رونق این جزیره ایرانی دادند. سال ۹۱ «سید حسن موسوی» معاون رئیس‌جمهور و رئیس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کشور در سفر هیأت دولت به استان هرمزگان، از تصویب تبدیل جزیره ابوموسی به منطقه نمونه گردشگری خبر داد و گفت: سازمان میراث فرهنگی مشوق‌هایی را با هدف تسهیل سفر هم‌وطنان به این جزیره در نظر خواهد گرفت. همچنین با توافق هیأت دولت، زیرساخت‌های گردشگری بندر لنگه از محل اعتبارات منطقه آزاد تجاری کیش تکمیل خواهد شد. ضمن اینکه با سوبسیدهایی که برای سفر به جزیره ابوموسی لحاظ خواهد شد باید هر ایرانی عکس یادگاری در این جزیره داشته باشد.

عکس یادگاری هر ایرانی با جزیره

گرفتن عکس یادگاری و تبدیل این جزیره به منطقه گردشگری ایرانی جمله مهمی بود که می‌بایست اجرایی می‌شد اما برای آن چه کار کردند؟

گزارش میدانی خبرنگار مهر بعد از گذشت ۹ سال از جزیره ابوموسی حاکی است که در این جزیره اقامتگاهی با بهترین امکانات در اختیار مهمانان فرمانداری است. غیر از آن ساختمانی به عنوان مهمانسرا برای مهمانان جزیره در نظر گرفته شده است که گردشگران جزیره می‌توانند از آن استفاده کنند.

در کنار آن از تسهیلات گردشگری که آن زمان سازمان میراث فرهنگی قولش را داده بود، ساختمان‌هایی نیمه کاره باقی مانده که قرار بوده زمانی هتل باشد اما الان حدود ۶۰ درصد از آن تکمیل و بقیه رها شده است چون برای سرمایه گذار بخش خصوصی توجیه اقتصادی نداشت.

اما در همین جزیره کوچک ایرانی به همت یکی از اهالی جزیره به نام نادر حسین پور اقامتگاه بوم گردی ایجاد شده که دارای فضایی بکر و سرسبز است و اهالی جزیره می‌توانند در آنجا ساعاتی را روی تخت‌های سنتی آن بگذرانند و یا در دورانی که گردشگر بیشتر به این جزیره رفت و امد داشت، در آلاچیق‌هایی که به سبک کپر ساخته شده اقامت داشته باشند. حسین پور در کنار این کپرها، اقامتگاهی با کلیه امکانات تهیه کرده که به ظرفیت اقامتی جزیره اضافه کرده است.

در حال حاضر جزیره ابوموسی که تا مدتها تنها نقطه سبز کشور از لحاظ عدم شیوع ویروس کرونا، بود هنوز با رنگ سفید، امن ترین منطقه و جزیره ایران است. چرا که در آن هنوز با همین شرایط، رعایت پروتکل‌های بهداشتی بسیار سختگیرانه اجرا می‌شود.

اما مهمترین مشکل این جزیره که مانعی برای توسعه گردشگری آن بوده و هست، عدم امکان نقل و انتقال افراد به آن است. در حال حاضر چهار روز در هفته پرواز از بندرعباس به ابوموسی در رفت و آمد است که به رغم داشتن ۷۲ صندلی اما با نصف ظرفیت مسافر در پرواز است. این موضوع موجب شده تا حتی اهالی جزیره نیز نتوانند به راحتی از امکان پرواز مستقیم به بندرعباس برخوردار باشند مگر در موارد اضطراری و محدود.

بیشترین امکان رفت و آمد اهالی به سرزمین اصلی از طریق طی کردن مسافتی سه ساعته با شناورهایی است که مانند پرواز مستقیم به صورت رایگان در اختیار مسافران و اهالی قرار می‌گیرد اما این شناورها در مسیر بندرلنگه تا جزیره در تردد هستند نه بندرعباس.

تا پیش از شیوع ویروس کرونا این محدودیت در پرواز و شناورها وجود نداشت اما با این حال دریافت مجوز از فرمانداری برای سفر به جزیره ایرانی ابوموسی مانعی برای رفت و آمد هر گردشگر ایرانی به جزیره بود. با این وجود در سالهای اخیر اتفاق خوب، راه اندازی تورهای گردشگری از بندرلنگه به جزیره بود که توانست عده‌ای از علاقه مندان را با جزیره ابوموسی آشنا کند. اما در حال حاضر این تورها نیز مانند بسیاری از اتفاقات گردشگری دیگر در کشور متوقف شده است.

مشکلات رفت و آمد به جزیره

این جزیره هنوز نتوانسته قطب گردشگری باشد چه در آن زمان که کرونا نبود چه اکنون که کرونا اجازه رفت و آمد را به این جزیره نمی‌دهد. شاید همین ممنوعیت باعث شده تا جزیره در امان بماند اما یکی از دلایلی که هر گردشگری نمی‌توانست به این جزیره برود، تنها محدودیت ظرفیت نقل و انتقال نیست بلکه مجوزی است که باید برای رفتن به این جزیره نظامی گرفته شود.

با این وجود برای حل این مشکل هم راه حل‌هایی وجود داشت کافی بود با چند نفر از فعالان گردشگری در استان هرمزگان که امکان برگزاری تور گردشگری ابوموسی را داشتند، در ارتباط بود، تا آنها مشکل دریافت مجوز را حل کنند در آن صورت تورهای یک تا دو روزه به این جزیره بکر برگزار می‌شد.

مهدی دریانورد مدیرکل وقت میراث فرهنگی استان هرمزگان از زمینه سازی برای گردشگران خارجی نیز به این جزیره خبر داده بود اتفاقی که هیچ وقت نیفتاد. او گفته بود که با تبدیل این جزیره به منطقه نمونه گردشگری، بستر افزایش گردشگران داخلی و خارجی به این جزیره فراهم است. همچنین محور توسعه گردشگری در این منطقه بر پایه فناوری‌های نوین گردشگری است که در سیاست گذاری‌های توسعه این صنعت مدنظر خواهد بود!

اما در کنارش هنوز این جزیره نتوانسته در حوزه گردشگری دریایی فعالیتی داشته باشد که آن هم به دلیل مسائل نظامی و امنیتی است که این جزیره انتهایی در نقشه ایران را به لحاظ استراتژیک مهم قرار داده است. درحالیکه یکی از مهمترین ظرفیت‌های جزیره ابوموسی گردشگری دریایی و سواحل بکر آن است.

سرزمین ابوموسی مردمانی دارد که از نقاط مختلف جنوب کشور به آنجا رفته و زندگی می‌کنند جزیره‌ای که در آن از همه نوع اقوام و شهرها ساکن دارد. هر کدام با هنرهای خاص خودشان به عنوان مثال زنان جزیره ابوموسی که بیشتر بندری هستند، صنایع دستی جنوب کشور را به خوبی بلد هستند اما هنوز بازاری که آنها برای فروش محصولاتشان در خارج از جزیره دارند بسیار کوچک است این هم ظرفیت دیگری از جزیره است که کمتر به آن پرداخته شده است.

منبع:خبرگزاری مهر

آبشارهای لرستان، مقصد مهمی برای گردشگری

عوامل مختلفی در توسعه گردشگری نقش دارند. یکی از این عوامل بدون شک مناظر ایجاد شده توسط آب است. آبشارها از قدیم الایام نیروهای الهام‌بخش طبیعت بوده‌اند و مردم از اقصی‌نقاط جهان برای تجربه یکی از باورنکردنی‌ترین عجایب طبیعی روی زمین سفر می‌کنند. آبشارها به‌عنوان یک پدیده جذاب و مسحورکننده و عنصر ضروری چشم‌انداز پذیرفته شده‌اند. در این میان استان لرستان از نظر شرایط جغرافیایی با تنوع گیاهی، آب و هوای معتدل، ویژگی‌های توپوگرافی در موقعیت درخشانی قرار دارد.

گردشگری مبتنی بر طبیعت (اکوتوریسم)، نوعی از گردشگری است که توسط فعالیت‌های طبیعت محور توصیف می‌شود که گردشگران در آن به مناطق بکر و دست نخورده سفر می‌کنند. در این میان آبشارها به‌دلیل تفاوت در شکل گیری، ارتفاع و محتوای آب، دارای کیفیت بصری متفاوت و از مهم‌ترین نقاط جذب گردشگر هستند.

اکوسیستم‌های آبی علاوه بر نقش اکولوژیکی، مزایایی را برای مصرف، انرژی، حمل و نقل و فعالیت‌های تفریحی بشریت ایجاد می‌کنند. آبشارها چه بزرگ و چه کوچک، طبیعی یا ساخته شده، همواره تقاضای بازدید دارند. آبشارها محبوبیت خود را به عنوان جاذبه‌های دیداری و مناطق تفریحی برای مدت طولانی حفظ کرده‌اند. به همین دلیل، نقش مهمی در گردشگری ایفا می‌کنند. آبشارها تأثیر مثبتی بر جامعه محلی دارند. لرستان مرکز آبشارها است. دره‌های عمیق و زیبایی منظره هر روزه تعداد بی‌شماری گردشگر را به خود جلب می‌کند. بیش از ۶۰ آبشار فصلی و دائمی در استان لرستان وجود دارد و همین مساله لرستان را به عنوان سرزمین آبشارها مطرح کرده است. این آبشارهای زرق و برق‌دار مکان‌های معروف پیک نیک و تورهای گردشگری در طول سال هستند. آبشارهای شگفت‌انگیز لرستان منظره‌ای است که چشم شما هرگز از آن خسته نخواهد شد. آبشار بیشه، آبشار آب سفید، آبشار نوژیان، آبشار وارک و آبشار افرینه از جمله آبشارهای شناخته‌شده لرستان هستند.

در لرستان، آبشارها جاذبه‌های ارزشمندی هستند که سهم مهمی در صنعت گردشگری دارند. این بیشتر به دلیل جغرافیای لرستان است که دارای بسیاری از آبشارهای ایران که اکثریت قریب به اتفاق مردم در آنجا متمرکز شده اند. برای اطمینان از اینکه آبشارها زیبایی خود را حفظ کنند، برنامه‌ریزی و مدیریت دقیق لازم است، مسئولان باید وسایل دسترسی را فراهم کنند که به مردم اجازه می‌دهد با راحتی و امنیت نسبی از آن‌ها بازدید کنند. با توجه به ذی‌نفعان مختلف، از جمله توسعه دهندگان، محیط‌بانان و انواع گردشگران، سطح مناسب توسعه در سایت‌های آبشار به عنوان یک موضوع بحث برانگیز باقی می‌ماند. باید امکانات رفاهی مناسب برای جذب و پذیرایی از تعداد زیادی از بازدید کنندگان، پیر و جوان طراحی شود. چالش برنامه‌ریزان گردشگری و توسعه دهندگان مسئول مناطق دارای آبشارهای جذاب، فراهم آوردن امکانات مناسب در مکان‌هایی است که با دقت انتخاب شده و در عین حال تجربه طبیعی را که بازدیدکنندگان به دنبال آن هستند، حفظ کنند.

در این میان آبشارهای لرستان، به دلیل ویژگی‌های منحصر به فرد همیشه مورد توجه بازدیدکنندگان بوده است آبشار بیشه یکی از محبوب ‌ترین جاذبه‌های گردشگری لرستان به عنوان چهل و هشتمین اثر ملی توسط سازمان میراث‌فرهنگی در سال ۱۳۸۷ در فهرست میراث طبیعی ایران ثبت شده است. همچنین آبشار آب سفید بعد از مخلوط شدن با مولکول‌های هوا با سنگ‌های اطراف برخورد می‌کند و حباب‌های سفید رنگی را تشکیل می‌دهد. این حباب‌های سفید باعث می‌شوند آبشار به رنگ سفید دیده شود. به همین دلیل نام آن را آب سفید گذاشته‌اند.

آبشار نوژیان یکی از زیبایی‌های طبیعت لرستان است که هر ساله، بسیاری از مردم را به سوی خود جلب می‌کند گردشگاه جنگلی نوژیان بالای کوه تاف قرار دارد، در کوه (تاف) انواع گیاهان دارویی می‌رویند و طبیعت و آبشار زیبای آن شگفت انگیز و دیدنی است همواره بسیاری از مردم برای تماشای این آبشار زیبا و هم چنین برای جمع آوری گیاهان دارویی به این ناحیه می‌آیند و اوقات فراغت خود را در آنجا می‌گذرانند.

آبشار چکان در جنوب غربی الیگودرز در دامنه ارتفاعات مشرف بر دره چکان به ارتفاع ۳۰ متر وعرض تاج ۴ متر قراردارد. این آبشار از درون غاری مشرف بر زمین‌های زراعی چکان بیرون می‌جهد و طول فوران آن به ده‌ها متر می‌رسد. اطراف آبشار منطقه‌ای وسیع با فضایی مطلوب و دل انگیز است. این آبشار یکی از عجایب و زیبایی‌های طبیعت استان لرستان محسوب می‌شود.

آبشار وارک در غرب گردنه نوژیان، بخش پاپی در جنوب شرقی خرم آباد قرار دارد و یکی از زیباترین آبشارهای کشور است. سرچشمه آن یک صخره سنگی است، اطراف این آبشار پوشیده از درختان، بلوط، گلابی، زالزالک و…می باشد

آبشار افرینه در کنار روستایی به همین نام در مسیر جاده خرم آباد به اندیمشک قرار دارد این آبشار زیبا در فصل بهار و تابستان علاقه‌مندان وگردشگران زیادی را به خود جلب می‌کند.

منبع:میراث آریا

مفهوم برندینگ در اقامت‌گاه‌های بوم‌گردی چیست؟

دبیر جامعه حرفه‌ای اقامتگاه‌های بوم‌گردی ایران با اشاره به اهمیت برندسازی در هویت‌بخشی به اقامت‌گاه‌های بوم‌گردی و مقاصد گردشگری، مفهوم و عوامل مؤثر بر برندینگ را تشریح کرد.

صادق کاظمیان در گفت‌وگو با ایسنا در خصوص مفهوم برندینگ اقامت‌گاه بوم‌گردی و مقاصد گردشگری اظهار کرد: برند موجودی زنده است که طی فرایندی قلب‌ها را تسخیر کرده و جایگاهی در ذهن مردم ایجاد می‌کند. در واقع برند ادراک ذهنی نسبت به یک پدیده است و آن چیزی است که مخاطبان درخصوص یک پدیده بیان می‌کنند.

وی با اشاره به اهمیت برند و برندسازی ادامه داد: متخصصان این حوزه برند را ابزاری برای رسیدن به موفقیت می‌دانند. امروزه مخاطبان انتخاب‌های زیاد و وقت اندکی در اختیار دارند. لذا مخاطبان زمانی پدیده و یا مفهومی را سریع‌تر، بهتر و بیشتر می‌پذیرند و در درون خود نهادینه می‌سازند که ارتباط ذهنی و قلبی با مفهوم و یا پدیده برقرار کنند.

دبیر جامعه حرفه‌ای اقامت‌گاه‌های بوم‌گردی ایران بیان کرد: بنابراین برند و برندسازی بسیار حائز اهمیت است زیرا مردم و مخاطبان به وسیله آن با هویت و شخصیت برند ارتباط برقرار می‌کنند؛ از این رو هویت‌بخشی اقامت‌گاه‌ها توسط خودمان بسیار اهمیت دارد چون در غیر این صورت مخاطب برای ما هویتی ایجاد خواهد کرد که لزوما این هویت‌بخشی مطلوب و ایده‌آل اقامت‌گاه‌ها نخواهد بود.

کاظمیان با بیان این که برندسازی و برندینگ بسیار سریع باید انجام شود، عنوان کرد: برندینگ فرایندی طولانی است و طی چندین دهه این هویت ساخته می‌شود؛ به عنوان مثال تنها پنج درصد برندها کم‌تر از ۲۵ سال قدمت دارد و به این ترتیب زمان نقش موثری در این زمینه ایفا می‌کند.

وی اضافه کرد: موفقیت برندینگ هزینه‌هایی را در پی دارد، در حالی که اقامت‌گاه‌ها حتی پیش از شیوع ویروس کرونا نیز با مشکلاتی در این خصوص مواجه بوده‌اند. موفقیت برندینگ نیازمند زمان طولانی است و همچنین برای برندسازی باید رنج و تلاش زیادی را متحمل شد و وجود زیرساخت‌ها و منابع نیز از دیگر عوامل مؤثر بر این رویکرد به حساب می‌آید. علاوه بر این، برندینگ اقدامی گروهی است که باید توسط گروهی آگاه انجام شود، بنابراین به نظر می‌رسد نه ‌تنها اقامت‌گاه‌های بوم‌گردی بلکه صنعت گردشگری و به طور کلی صنعت کشور با چالش‌هایی در این خصوص مواجه است.

دبیر جامعه حرفه‌ای اقامت‌گاه‌های بوم‌گردی ایران تصریح کرد: برندسازی مقصد گردشگری قبل از سفر، مجموعه داده‌ها و اطلاعاتی را در اختیار مخاطب قرار می‌دهد تا گردشگر با استفاده از آن‌ها هویت مقصد گردشگری را شناسایی کرده و انتظاراتی متناسب با امکانات و هویت اقامت‌گاه ایجاد شود، به گونه‌ای که بتواند تمایزی میان اقامت‌گاه با سایر رقبا و اقامت‌گاه‌ها ایجاد کند؛ لذا برندسازی مقصد گردشگری، نقش مهمی در شکل‌گیری تجربه‌های متفاوت بازدیدکنندگان ایفا خواهد کرد.

کاظمیان خاطرنشان کرد: به شکلی که این تجربه بر اساس برنامه سفر گردشگر، پیشینه فرهنگی، هدف بازدید و تجربه‌های گذشته او شکل می‌گیرد. به علاوه ویژگی‌های متفاوت اقلیمی، طبیعی، تاریخی، میراث فرهنگی، صنایع‌دستی مختلف استان خراسان و کشور نقش مهمی در اقامت‌گاه‌ها دارند که هر یک امکان تجربه‌ای متفاوت را برای گردشگران ایجاد می‌کند. به این ترتیب اقامت‌گاه‌های بوم‌گردی باید در جهت معرفی برند و هویت خود حرکت کنند.

وی افزود: وفاداری به مقصد گردشگری بسیار اثرگذار خواهد بود و در زمینه اقامت‌گاهای بوم‌گردی نقش جدی دارد. به عبارت دیگر توصیه و معرفی مقصد گردشگری به دوستان، نزدیکان و همچنین تصمیم‌گیری برای سفر مجدد به این مقصد موضوعی بسیار حیاتی است که از آن به عنوان وفاداری یاد می‌شود. به گونه‌ای که علاوه بر ایجاد پایداری مقصد و کاهش هزینه‌های بازاریابی، افزایش قدرت نفوذ و تکرار تبلیغات دهان به دهان را نیز افزایش می‌دهد.

دبیر جامعه حرفه‌ای اقامت‌گاه‌های بوم‌گردی ایران تشریح کرد: با توجه به این که اقامت‌گاه‌های بوم‌گردی اغلب در بافت‌های روستایی قرار دارند، به صورت خانوادگی مدیریت می‌شوند و به تعبیری دیگر اقتصاد و مجموعه‌ای کوچک به شمار می‌روند، لذا وفاداری مخاطب و معرفی آن‌ها بسیار کمک‌کننده خواهد بود تا از این طریق بتوانند فعالیت اقتصادی خود را توسعه دهند.

برندسازی مقصد گردشگری در هویت‌بخشی و شخصیت‌سازی اقامت‌گاه بوم‌گردی موثر است

کاظمیان ادامه داد: وفاداری به برند دارای دو بعد نگرشی و رفتاری است، در بعد نگرشی در واقع ذهن مخاطب نگرش مثبتی نسبت به برند پیدا می‌کند و در بعد رفتاری، مخاطب علاوه بر استفاده از برند و اقامت‌گاه بوم‌گردی، مقصد گردشگری را به دوستان و آشنایان خود نیز معرفی می‌کند.

وی گفت: برندسازی مقصد گردشگری، در هویت‌بخشی و شخصیت‌سازی اقامت‌گاه بوم‌گردی و مقاصد گردشگری مؤثر بوده و این امر در ترجیح گردشگر بر انتخاب اقامتگاهی با مناظر  و چشم‌اندازهای مناسب و زیبا و با قیمت کمتر اثرگذار خواهد بود؛ لذا با بهبود برند مقصد گردشگری علاوه بر متمایزسازی برند مقصد و انتقال انتظارات گردشگر، تجربه سفری به یادماندنی ایجاد می‌شود، کیفیت خدمات بهبود پیدا می‌کند، ارتباط عاطفی میان گردشگر و مقصد تقویت می‌شود و در نهایت هزینه‌های تحقیق و بررسی گردشگر را کاهش می‌دهد.

دبیر جامعه حرفه‌ای اقامت‌گاه‌های بوم‌گردی ایران اضافه کرد: برندسازی، نیازمند عمل و اقدامی یکپارچه است، به شکلی که لازم است فرهنگ، تبلیغات، هویت‌سازی، کارکنان، هنر، نوع چیدمان، فضای مجازی، ادبیات، پوشش، ساختارهای آن هویت واحدی را نشان داده و اعلام کنند.

منبع:ایسنا

ثبت ۲۰ سایت دیگر در فهرست میراث جهانی

به‌گزارش میراث‌آریا، کمیته میراث جهانی یونسکو در دو روز آخر کارش ۲۰ مکان فرهنگی را به فهرست میراث جهانی یونسکو و یک مکان ضمیمه دیگر را به یک سایت فرهنگی موجود در مکزیک اضافه کرد. چشم انداز معدن Roșia Montană (رومانی) هم در جلسه روز سه‌شنبه در لیست میراث جهانی در معرض خطر قرار گرفت به این امید که تهدیدهای موجود بر یکپارچگی آن که ناشی از فعالیت‌های استخراج احتمالی است، برطرف شود.

این مکان‌ها در طی چهل و چهارمین جلسه کمیته میراث جهانی که بصورت آنلاین و به میزبانی فوژو (چین) برگزار شد و نامزدهای سال ۲۰۲۰ و ۲۰۲۱ در آن بررسی شدند، به ثبت رسیدند. برنامه ثبت‌ها در فهرست میراث جهانی یونسکو تا ۲۸ ژوئیه (برابر با ۶ مرداد) ادامه پیدا کرد.

شرح مختصری از سایت‌های تازه ثبت شده به قرار زیر هستند:

هندوستان، دولاویرا: یک شهر هاراپانی

شهر باستانی دولاویرا (Dholavira)، مرکز جنوبی تمدن هاراپان (Harappan)، در جزیره خدیر در ایالت گجرات واقع شده است. این محوطه باستان‌شناسی بین حدود ۳۰۰۰-۱۵۰۰ قبل از میلاد یکی از بهترین سکونتگاه‌های شهری این دوره در جنوب شرقی آسیا به شمار می‌رفته است و شامل یک شهر مستحکم و یک گورستان است. دو رود فصلی آب این منطقه را تامین می‌کنند که یک منبع کمیاب در منطقه به شمار می‌رود. خودِ شهر حصاری که شامل قلعه‌ای بسیار محکم و زمین تشریفاتی و همچنین خیابان‌ها و‌ خانه‌هایی با کیفیت متناسب است که حکایت از یک طبقه‌بندی اجتماعی دارد. یک سیستم پیشرفته مدیریت آب، نبوغ مردم دولاویرا را در تلاش برای زنده ماندن و رشد در یک محیط سخت نشان می‌دهد. این سایت شامل یک گورستان بزرگ با شش نوع بنای یادبود است که گواه نگاه منحصر به فرد هاراپان‌ها در مورد مرگ است. در حین کاوش‌های باستانشناسی در این سایت، کارگاه‌ها و مصنوعات ساخت مهره از انواع مختلف مانند مس، سنگ، جواهرات از سنگ‌های نیمه‌قیمتی، سفال، طلا، عاج و سایر مواد پیدا شده است که دستاوردهای هنری و فنآوری فرهنگی این مردم را به نمایش می‌گذارد. مدارکی هم از این منطقه کشف شده است که دال بر وجود تجارت بین‌منطقه‌ای با سایر شهرهای هاراپان و همچنین با شهرهای منطقه بین‌النهرین و شبه‌جزیره عمان است.

جمهوری اسلامی ایران، منظر فرهنگی هورامان:

منطقه کوهستانی هورامان/اورامانات گواه بر فرهنگ سنتی مردم هورامی، یک قبیله کردی است که از حدود ۳۰۰۰ سال قبل از میلاد در این منطقه سکونت داشته است. این منطقه، در قلب کوه‌های زاگرس در استان‌های کردستان و کرمانشاه و در امتداد مرز غربی ایران قرار دارد. زمین‌های شیب‌دار و معماری سنگی، پرورش دام و کوچ فصلی از جمله ویژگی‌های بارز فرهنگ محلی و زندگی مردم نیمه‌عشایر هورامی است که در فصول مختلف سال در مناطق پست و مرتفع زندگی می‌کنند. وجود غارها و پناهگاه‌های سنگی، تپه‌ها، بقایای مکان‌های اسکان دائمی و موقت، کارگاه‌ها، گورستان‌ها، جاده‌ها، روستاها ، قلعه‌ها و وجود ۱۲ روستا در این منطقه نشان‌دهنده تمدن تکامل‌یافته مردم هورامی در مواجهه با کمبود زمین حاصلخیز در محیط کوهستانی هورامان طی هزاران سال است.

ژاپن، سایت‌های ماقبل تاریخی دوره جومون:

این منطقه شامل ۱۷ مکان باستانی در قسمت جنوبی جزیره هوکایدو و شمال توهوکو در موقعیت‌های جغرافیایی از کوه‌ها و تپه‌ها گرفته تا دشت‌ها و از خلیج‌های داخلی تا دریاچه‌ها و رودخانه‌ها است. این منطقه شاهد توسعه بی‌نظیر بیش از ۱۰ هزار سال فرهنگ جومون پیش از دوران کشاورزی همراه با ساکنین غیرمهاجر و بومی و اعتقادات و آیین‌های پیچیده آن بوده است. این امر به ظهور، توسعه، بلوغ و سازگاری با تغییرات محیطی جامعه ساکن شکارچی-ماهیگیر انجامید که متعلق به ۱۳۰۰۰ سال قبل از میلاد است.اعتقادات مردم جومون در اشیایی مانند گلدان‌های لاکی، لوح‌های سفالی، مجسمه‌های معروف دوگو و همچنین در اماکن مذهبی از جمله سنگر و دایره‌های سنگی بزرگ به قطر بیش از ۵۰ متر دیده می‌شود.

رومانی،معدن روشیا مونتانا:

این معدن که در غرب رومانی واقع شده است، دارای شاخص‌ترین، گسترده‌ترین و متنوع‌ترین تکنیک زیرزمینی استخراج طلای رومی در حال حاضر است. لوح‌های نوشتاری چوبی با روکش موم، اطلاعات دقیق حقوقی، اقتصادی، اجتماعی، جمعیتی و زبانی را در مورد فعالیت‌های استخراج روم، نه تنها در آلبورنوس مایور بلکه در سراسر استان داکیان، ارائه داده است. این سایت تلفیقی از فناوری استخراج معدن رومی با تکنیک‌های توسعه‌یافته محلی را نشان می‌دهد که برای مناطق دیگر در همین دوران اولیه ناشناخته است. استخراج معادن در این سایت نیز البته به میزان کمتری در زمان‌های قرون وسطی و دوران مدرن انجام شده است.

اردن،سلط،شهری معروف به مهمان‌نوازی:

 این شهر در سه تپه با فاصله نزدیک در ارتفاعات بلقا در غرب اردن مرکزی ساخته شده بود.سلط، یک پل ارتباطی تجاری مهم بین کویر شرقی و غرب بود. در دوره ۶۰ ساله عثمانی‌ها، این منطقه از ورود و استقرار بازرگانانی از نابلس، سوریه و لبنان رونق گرفت که ثروت خود را از راه تجارت، بانکداری و کشاورزی به دست آورده بودند. این رونق موجب جذب صنعتگران ماهر از مناطق مختلف منطقه شد که در زمینه تبدیل سکونتگاه روستایی ​​به یک شهر  با طرحی متمایز و معماری خاص بر روی ساختمان‌های عمومی بزرگ و اقامتگاه‌های خانوادگی ساخته شده از سنگ‌های آهکی زرد محلی، کار می‌کردند. مرکز این شهر شامل تقریباً ۶۵۰ ساختمان مهم تاریخی است که ترکیبی از سبک‌های نوین هنری و استعماری در اروپا و سنت‌های محلی را به نمایش می‌گذارد. توسعه غیرتفکیکی شهر بیانگر ارتباط بین مسلمانان و مسیحیان است که موجب شهرت سنت‌های مهمان‌نوازانه در مدافاس (مهمانسراها ، معروف به دواوین) شده است.

ساحل عاج، مساجدی به سبک سودانی در شمال ساحل عاج:

هشت مسجد کوچک خشتی با الوارهای برآمده، تکیه‌گاه‌های عمودی از جنس سفال یا تخم‌ شترمرغ و مناره‌های مخروطی در این منطقه دیده می‌شود.این نحوه ساخت تفسیری از سبک معماری قرن چهاردهمی شهر جنه است که آن زمان در تملک امپراطوری مالی بود و در آن تجارت طلا و نمک رونق داشت.این سبک از قرن شانزده در زمین‌های هموار سودان و مناطق جنوبی گسترش یافت. این مساجد در میان ۲۰ بنایی که در ساحل عاج باقی مانده است، بیشتر تحت حفاظت قرار گرفته‌اند. سبک متمایز سودانی مساجد، مخصوص منطقه زمین‌های هموار در آفریقای غربی، بین قرون ۱۷ و ۱۹ گسترش یافت  زیرا بازرگانان و دانشمندان از امپراطوری مالی به جنوب رفت و آمد داشته و مسیرهای تجاری صحرایی را به سمت مناطق جنگلی گسترش دادند.

فرانسه، نیس، شهر تفریحی زمستانی ریویرا:

شهر مدیترانه‌ای نیس در نزدیکی مرز ایتالیا، به دلیل آب و هوای معتدل شهر و موقعیت ساحلی در دامنه کوه‌های آلپ شاهد تحول در اقامتگاه اقلیمی زمستانی است. از اواسط قرن هجدهم، نیس تعداد زیادی از خانواده‌های اشرافی عمدتا انگلیسی را جذب خود کرد. اکثر آنان زمستان‌های خود را در آن‌جا سپری می‌کردند. در سال ۱۸۳۲، نیس که آن زمان بخشی از پادشاهی ساردنی بود، طرح شهری را تصویب کرد که هدفش جذب خارجی‌ها بود.اما پس از واگذاری شهر به فرانسه در ۱۸۶۰ ، ریویرا به تفرجگاه معتبری تبدیل شد. در طول قرن بعد، تعداد بسیاری از ساکنان کشور‌های دیگر، به ویژه روسیه، به این شهر می‌آیند.

برزیل، سیتیو روبرتو برول مارکس:

این سایت در غرب ریودوژانیرو واقع شده است. این پروژه در طول بیش از ۴۰ سال توسط معمار منظر و هنرمند، روبرتو برول مارکس (۱۹۴۹-۱۹۹۹)، برای ایجاد یک «اثر هنری زنده» و «آزمایشگاه منظره» با استفاده از گیاهان بومی ایجاد شده است. ساخت این باغ، با استفاده از ایده‌های مدرنیسم، از سال ۱۹۴۹ آغاز شد. این سایت دارای ویژگی‌های کلیدی است که باغ‌های ساخت برول مارکس را مشخص می‌کند و بر توسعه باغ‌های مدرن در سطح بین‌المللی تأثیر می‌گذارد. این باغ با اشکال مارپیچی، گیاهان پرپشت،  تضادهای رنگی چشمگیر، استفاده از گیاهان گرمسیری و ترکیب عناصر فرهنگ عامیانه سنتی از سایر سایت‌هیا مشابه متمایز می‌شود. در این سایت، ۳۵۰۰ گونه کشت‌شده از گیاهان گرمسیری و نیمه‌گرمسیری در هماهنگی با پوشش گیاهی بومی منطقه، به ویژه مانگروها، رستینگا(نوع متمایز از جنگل پهن برگ مرطوب گرمسیری و نیمه گرمسیری ساحلی) و گیاهان جنگل آتلانتیک رشد می‌کنند. این سایت اولین باغ گرمسیری مدرن است که در فهرست میراث جهانی ثبت شده است.

پرو، مجتمع نجومی باستانی شانکیلو:

این مجتمع یک مکان ماقبل‌تاریخی است که در حدود ۲۵۰-۲۰۰ سال قبل از میلاد در ساحل شمالی مرکزی پرو، در دره کاسما ساخته شده است و شامل مجموعه‌ای از سازه‌های مختلف در یک منظره بیابانی است که همراه با ویژگی‌های طبیعی این منطقه به یک ابزار نجومی و تقویمی تبدیل شده بود.آن‌ها از خورشید برای مشخص کردن روزها در طی سال استفاده می‌کردند. این سایت شامل یک مجموعه تپه‌ای سه‌جداره، معروف به معبد مستحکم، دو ساختمان با کاربری رصدخانه و مرکز اداری، یک ردیف از ۱۳ برج مکعبی که در امتداد یال تپه ساخت شده و… می‌شود.

اروگوئه، کلیسای آتلانتیدا:

این کلیسا همراه با ناقوس خود و تعمیدگاه زیرزمینی‌اش در ۴۵ کیلومتری مونته‌ویدئو واقع شده است. این اثر با الهام از معماری مذهبی کهن مسیحی و قرون وسطایی ایتالیا، در سال ۱۹۶۰ افتتاح شد. این بنا نمایانگر استفاده‌ای نو از آجرهای تقویت‌شده برای ساخت طاق‌های سقفی است. این کلیسا با سطح‌مقطعی مستطیلی و تالاری منفرد ساخته شده و دارای دیوارهای متمایز است که سقفی قوس‌دار را پشتیبانی می‌کنند و دارای دنباله‌ای از طاق‌های گاوسی است که با آجر مسلح ساخته شده است. برج ناقوس استوانه‌ای از جنس آجر اکسپوز ساخته شده است که از زمین به سمت راست نمای اصلی کلیسا بلند می‌شود، هم‌چنین تعمیدگاه زیرزمینی در سمت چپ پارویس واقع شده که از ورودی منشوری‌شکل قابل دسترسی است.

شیلی، مومیایی‌های مصنوعی در فرهنگ چینچورو:

این ملک سه جز دارد که هر سه آن‌ها در منطقه‌ای روستایی واقع شده‌اند. مدراکی دال بر حضور شکارچیان دریایی وجود دارد که از حدود ۵۴۵۰ قبل از میلاد تا ۸۹۰ قبل از میلاد در سواحل خشک صحرای آتاکاما در شمالی‌ترین قسمت شیلی اقامت داشته‌اند. این ملک قدیمی‌ترین شواهد باستان‌شناسی شناخته‌شده درباره مومیایی مصنوعی را ارائه می‌دهد که هم اجسام مومیایی شده مصنوعی و هم برخی از آنها را که به دلیل شرایط محیطی حفظ شده‌اند، در خود جای داده است. با گذشت زمان، چینچورو شیوه‌های پیچیده تدفین مردگان را به مرحله بالایی رساند. در این مرحله از تدفین، آن‌ها بدن مردها، زنان و کودکان متوفی از کل طیف اجتماع را به طور مرتب تکه‌تکه و دوباره جمع می‌کردند تا مومیایی‌های «مصنوعی» ایجاد کنند. این مومیایی‌ها دارای خصوصیات مادی، هنری و زیبایی شناختی هستند که نقش اساسی مردگان را در جامعه چینچورو منعکس می‌کنند.

مکزیک، کلیسای جامع بانو:

این مجموعه صومعه به همراه کلیسای جامع بانو اولین برنامه ساخت‌وسازی بود که در سال ۱۵۲۴ برای تبلیغ مسیحیت و استعمار سرزمین‌های شمالی مکزیک آغاز شد. این مجموعه یکی از پنج خانقاه اولیه است که توسط فرانسیسکان، دومنیکن و آگوستین تاسیس شده و یکی از  این سه ساختمان هنوز پابرجاست. دو بنای دیگر هم‌اکنون در فهرست میراث جهانی ثبت شده‌اند. این ساختمان دو ویژگی خاص دارد یک برج مستقل و یک مدجن چوبی که در سایر صومعه‌هایی که قبلاً در فهرست میراث جهانی ثبت شده‌اند، به عنوان بخشی از املاک کلیسا یافت نمی‌شود. این امر به درک بهتری از توسعه مدل معماری جدیدی کمک می‌کند که تا قرن ۱۸ بر توسعه شهری و ساختمان‌های صومعه و کلیسا تأثیر گذاشته بود.

آلمان/هلند، مرزهای امپراطوری روم:

در امتداد ساحل سمت چپ رودخانه راین، به طول تقریبی ۴۰۰ کیلومتر در آلمان، تا ساحل دریای شمال در هلند، این منطقه شامل ۱۰۲ مولفه از مرزهای امپراتوری روم است که در قرن دوم میلادی، در سراسر اروپا، خاور نزدیک و آفریقای شمالی، بیش از ۷۵۰۰ کیلومتر امتداد داشته است. این ملک شامل مناطق و زیرساخت‌های نظامی و غیرنظامی است که از قرن ۱ تا ۵ میلادی مرز پایینی آلمان را مشخص کرد‌ه بودند. بقایای باستان‌شناسی در این ملک شامل پایگاه‌های نظامی، قلعه‌ها، برج‌ها، اردوگاه‌های موقت، جاده‌ها، بندرها، پایگاه ناوگان، یک کانال و یک قنات و همچنین شهرک‌های غیرنظامی، شهرها، گورستان‌ها، پناهگاه‌ها، سالن آمفی‌تئاتر و… است.

آلمان، سایت‌های ShUM در شهرهای اشپیر، ورمس و ماینتس:

این اماکن در شهرهای مذهبی اشپیر، ورمس و ماینتس، در بخش بالادست رودخانه راین واقع شده‌اند. این سری از بناها شامل دادگاه یهودیان، کنیسه بانوان و مدراس مذهبی بوده و کیفیت خود را حفظ کرده است. این ملک همچنین شامل مجموعه کنیسه ورمس ساخته شده در قرن ۱۲ و کنیسه زنان در قرن ۱۳، سالن اجتماعات و میقوه بزرگ (نوعی حمام) قرن ۱۲ بود. این مجموعه شامل قبرستان یهودیان قدیمی در ورمس و قبرستانی دیگر در ماینتس هم می‌شود. عبارت SHUM مخفف حروف اول عبریSpeyer ،  Worms و Mainz است.

ایتالیا، رواق‌های بولونیا:

این سری املاک شامل دوازده جز متشکل از مجموعه‌ای از رواق‌ها و مناطق ساخته‌شده در اطراف آن‌ها است که از قرن ۱۲ تا امروز در منطقه شهری بولونیا واقع شده است. این مجموعه‌ رواق‌ها به عنوان شاخص‌ترین در میان دیگر رواق‌های شهر در نظر گرفته می‌شوند که در کل ۶۲ کیلومتر مساحت دارند. بعضی از رواق‌ها از چوب، برخی دیگر از سنگ یا آجر و همچنین بتن تقویت‌شده ساخته شده‌اند که جاده‌ها، میادین، ​​مسیرها و مسیرهای پیاده‌روی در یک یا هر دو طرف خیابان را می‌پوشانند. این ملک شامل ساختمان‌های رواقی است که با ساختمان‌های دیگر پیوستگی ایجاد نمی‌کند و بنابراین بخشی از یک راهرو یا معبر سرپوشیده جامع نیست. از رواق‌ها به عنوان راهروهای سرپوشیده و مکان‌هایی برای فعالیت‌های بازرگانان در نظر گرفته می‌شود. این ساختمان‌ها که زمانی ملک خصوصی تلقی می‌شدند اکنون برای استفاده عمومی فعال هستند و به عنصری از هویت شهری بولونیا تبدیل شده‌اند.

اسلوونی،آثار یوژه پلچنیک (Jože Plečnik)، طراحی شهری با محوریت انسان:

کاری که یوژه پلچنیک در طی جنگ جهانی اول و دوم در لیوبلیانا انجام داد، نمونه‌ای از یک طراحی شهری انسان‌محور است که پس از انحلال امپراطوری اتریش-مجارستان، از یک شهر معمولی به پایتخت نمادین مردم اسلوونی تبدیل شد. او با دیدگاه شخصی و عمیق انسانی خود در مورد شهر، بر اساس الهام معماری از سبک قدیمی شهر، ضمن تأمین نیازهای جامعه نوظهور مدرن قرن ۲۰ این تحول را ایجاد کرد. این ملک شامل مجموعه‌ای از فضاهای عمومی (میادین، پارک‌ها، خیابان‌ها ، تفرجگاه‌ها، پل‌ها) و موسسات عمومی (کتابخانه ملی، کلیساها، بازارها و گورستان‌ها) است و در تشکیل بافت شهری از عناصر طبیعی و فرهنگی که از قبل وجود داشتند کمک گرفت و آن‌ها را با هویت جدید شهر ادغام کرد. او با وجود منابع محدود و فضای شهری کم، به خوبی از عهده طراحی این شهر برآمد.

پادشاهی بریتانیا و ایرلند شمالی، منظر سنگی شمال غربی ولز:

چشم انداز سنگی واقع در شمال غربی ولز، دگرگونی سنگ معدن و استخراج تخته سنگ صنعتی را در محیط روستایی، کوه‌ها و دره‌های توده اسنودان نشان می‌دهد. این سرزمین، از دامنه کوه به ساحل دریا گسترش می‌یابد، فرصت‌ها و محدودیت‌هایی را به وجود می‌آورد. با استفاده از فرآیندهای صنعتی در مقیاس بزرگ، مالکان زمین و سرمایه‌گذاران این منظر کشاورزی را به یک مرکز صنعتی برای تولید تخته‌سنگ تغییرشکل دادند. این ملک شامل شش جز است که معادن و مکان‌های مربوط به پردازش صنعتی تخته‌سنگ، سکونتگاه‌های تاریخی، گورستان، باغ‌های تاریخی و خانه‌های بزرگ، بنادر و اسکله ها و سیستم‌های راه آهن و جاده‌ای را دربرمی‌گیرد. این ملک نه‌تنها برای صادرات تخته‌سنگ، بلکه همچنین برای صادرات فناوری و کارگران ماهر از دهه ۱۷۸۰ تا اوایل قرن ۲۰ در سطح بین‌المللی قابل‌توجه بوده است.

روسیه، سنگ‌نگاره‌های دریاچه اونگا و دریای سفید:

این سایت شامل ۴۵۰۰ سنگ‌نگاره است که در دوره نوسنگی (۶ تا ۷ هزار سال پیش) در دل سنگ‌ها تراشیده شده و در جمهوری کارلیا در روسیه واقع شد‌ه‌اند. این سایت یکی از بزرگترین‌ها در نوع خود در اروپا است که دارای سنگ‌نگاره‌هایی برای اثبات وجود فرهنگ در دوران نوسنگی هستند. سنگ‌نگاره‌های دریاچه اونگا بیش‌تر پرندگان، حیوانات، موجودات نیمه‌انسان و نیمه‌حیوان و همچنین اشکال هندسی را به تصویر می‌کشند که ممکن است نمادی از ماه و خورشید باشند. سنگ‌نگاره‌های دریای سفید بیش‌تر شامل کنده‌کاری‌هایی است که صحنه‌های شکار و قایقرانی را همراه با تجهیزات مربوط به آن‌ها و همچنین ردپای حیوانات و انسان‌ها به تصویر می‌کشد. این سنگ‌نگاره‌ها ویژگی‌های هنری قابل توجهی از خود نشان می‌دهند و مدرکی دال بر خلاقیت عصر حجر هستند. سنگ‌نگاره‌ها با مکان‌هایی از جمله آبادی‌ها و گورستان‌ها در ارتباط هستند.

گابن، پارک ملی ایویندو:

در شمال گابن، درست بر روی خط استوا، منطقه بکری با وسعت تقریباً ۳۰۰ هزار هکتار وجود دارد که در میان آن شبکه‌ای از رودخانه‌های آرام و پرآب عبور می‌کنند. به علاوه، این‌ منطقه از رودخانه‌های تند و آبشارهای هم‌مرز با جنگل‌های بارانی دست‌نخورده برخوردار است که منظره‌ای بسیار زیبا را خلق می‌کند. زیستگاه‌های آبی این سایت گونه‌های متفاوتی از ماهی‌های آب شیرین بومی را در خود جای داده‌اند اما ۱۳ مورد از آنها در معرض انقراض قرار دارند. هفت گونه گیاه و همچنین حیواناتی بومی مانند طوطی خاکستری، گربه طلایی آفریقایی، فیل‌ها، شامپانزه‌ها و گوریل‌ها در معرض خطر انقراض قرار دارند.

بوسنی و هرزگوین/ چک/ فرانسه/ایتالیا/ مقدونیه شمالی/لهستان/ اسلواکی/سوئیس، جنگل‌های راش باستانی:

گسترش فراملی سایت جنگل‌های راش باستانی و تلاش برای ثبت آن توسط ده کشور اروپایی به ارزش جهانی برجسته و یکپارچگی این املاک می‌افزاید که هم‌اکنون شامل ۹۴ جز مختلف در ۱۸ کشور است. این ملک گسترده یک نمونه برجسته از جنگل‌های معتدل و انبوه را نشان می‌دهد و طیف گسترده‌ای از الگوهای زیست‌محیطی به همراه جنگل‌های راش اروپا را در انواع شرایط محیطی به نمایش می‌گذارد.

مرزهای امپراتوری روم – دانوب لایمز (بخش غربی) با اجزایی در اتریش، آلمان و اسلواکی

این سایت تقریباً ۶۰۰ کیلومتر از کل مرز دانوب امپراتوری روم را پوشش می‌دهد. این ملک بخشی از مرز بسیار وسیع امپراتوری روم بود که دریای مدیترانه را احاطه کرده بود. دانوب لایمز (بخش غربی) ویژگی‌های متعددی از این قسمت از مرز روم را در خود دارد، از جمله جاده، قلعه‌های لژیونر و شهرک‌های مربوط به آنها، قلعه‌های کوچک و اردوگاه‌های موقت و نحوه ارتباط این سازه‌ها با توپوگرافی محل.

منبع:میراث آریا

پشت صحنه تبلیغ صبحانه‌های شناور هتل‌ها

دقت کرده اید که چقدر صبحانه‌های شناور در دنیا محبوب شده اند؟ فکر می‌کنید چرا و چه چیزی در پشت صحنه این صبحانه‌های شناور رنگی تبلیغ شده توسط هتلها است؟

به گزارش خبرنگار مهر، اگر صفحات مجازی اقامتگاه‌های مجلل یا صفحات اینفلوئنسرها را دنبال می‌کنید احتمال اینکه حداقل یک صبحانه شناور دیده باشید زیاد است. به خصوص اقامتگاه‌های کشورهای خارجی که بسیاری از آنها دارای استخر در کنار اتاق هتل هستند. یا استخری رو به فضای سرسبز دارند.

خبرگزاری سی. ان. ان. در گزارشی به این موضوع پرداخته و در بخش‌هایی از آن حقایقی از پشت صحنه این تصاویر زیبا و گول زننده آورده است.

در واقع این صبحانه‌ها جزو خدمات عالی هتل‌ها به حساب می‌آیند که همراه با نان تست، میوه و قهوه و مانند آن تزئین شده و به جای اتاق یا تخت خواب در استخر یا وان آب گرم سرو می‌شوند. این صبحانه‌ها را معمولاً روی بشقاب بزرگ یا سبدهای رنگارنگ می‌گذارند سپس با گل‌های گرمسیری تزئین می‌کنند تا حالت فتوژنیک بگیرند.

این صبحانه‌ها به ویژه در استراحتگاه‌های خصوصی ویلایی با آب و هوای گرم در مکان‌هایی مانند تایلند، فیجی و مالدیو از محبوبیت خاصی در آسیا و اقیانوس آرام برخوردار هستند. تقریباً همه موافقند که این روند از بالی آغاز شده است.

این صبحانه‌ها در پنج سال گذشته در منوهای رستوران‌ها معمول شده، اما همه گیر شدن ویروس کرونا باعث محبوبیت آنها بیش از هر زمان دیگری شد چون مهمانان هتل از حضور در بوفه و اتاق‌های غذاخوری مشترک پرهیز می‌کنند.

جان هس ، مدیر کل Amanjiwo در بالی به سی. ان. ان. گفت: در طول سال گذشته، ناهار خوری در داخل اتاق به ویژه برای کسانی که به دنبال آرامش و راحتی در مجموعه خود هستند بسیار محبوب شده است. همچنین صبحانه شناور یک انتخاب محبوب است.

به هر حال، صبحانه شناور به یک استخر برای شناور شدن احتیاج دارد. یک استخر خصوصی انتخاب بسیار بهتری نسبت به استخر مشترک است. چرا که ممکن است یک نفر آن را سرنگون کند!

حالا باید دید آیا این صبحانه‌ها فقط برای شبکه‌های اجتماعی و صفحات مجازی تهیه می‌شوند و یا مردم واقعاً از خوردن آنها لذت می‌برند؟

این صبحانه‌ها برای شبکه‌های اجتماعی دارای زرق و برق زیادی هستند اما به نظر می‌رسد مشکلاتی برای استفاده از آنها وجود داشته باشد. یک خبرنگار به نام جیمز بوث مستقر در سیدنی گفته که به یک استراحتگاهی در بالی در سال ۲۰۱۹ رفتم چون محیط مرطوب بوده فهمیدم بیرون گذاشتن صبحانه ممکنه ایده آل نباشد. اگرچه غذا از قبل سرد شده بود ولی مصمم بودم تا قبل از خوردن، عکس آن را در اینستاگرام بگذارم آن هم با چشمانی خواب آلود!

او تمام تلاشش را کرده که بتواند از آن سینی شناور صبحانه عکس مناسبی بگیرد در این راه کارکنان هتل هم به او کمک کرده‌اند. ولی در نهایت همه چیز خراب شد چون مقداری قهوه در آب ریخت و نان هم خیس شد!

او گفته شاید جالب نباشد که وقتی از خواب بیدار می‌شوید اول در آب بپرید اگر می‌خواستم این تجربه را دوباره انجام دهم تغییراتی در آن به وجود می‌آوردم مثلاً اول قهوه را می‌نوشیدم چون باید کاملاً هوشیار باشم بعد داخل استخر بپرم! سپس جایی را در استخر پیدا می‌کنم که بتوانم آنجا راحت بنشینم و صبحانه را بخورم نه اینکه غوطه ور در آب بایستم!

تصاویر صبحانه‌های شناور با انواع خوراکی‌های رنگی یکی از محبوب‌ترین تصاویر و البته تبلیغ برای هتل‌ها و مراکز اقامتی هستند به خصوص برای هتل‌هایی که در فضای بسیار سرسبز و آبی قرار گرفته‌اند. اما اگر کمی به نظر کاربران توجه شود، مشاهده خواهید کرد که خیلی هم این صبحانه‌های شناور قابل استفاده نیستند حداقل به شکلی که منتشر می‌شوند. مانند بسیاری از تصاویری جذابی که در صفحات مجازی برای فریب مخاطب منتشر می‌شود. مثلاً یکی از کاربران این فضاهای مجازی نوشته هتلی که من در آن اقامت داشتم این آفر را برای من داشت که بتوانم با صبحانه شناور آن عکس یادگاری بگیرم وگرنه باید برای صرف صبحانه به رستوران می‌رفتم!

دیگری نوشته که در هتلی که اقامت داشتم، گرفتن عکس یادگاری با صبحانه شناور در استخر که رو به منظر جالبی داشت، ۲۰ یورو قیمت دارد و من باید بعد از پرداخت آن تنها فرصت دارم ۵ دقیقه عکس مطلوبم را بگیرم چون افراد زیاد دیگری هستند که آن طرف پشت دوربین ایستاده و منتظر هستند کار عکس برداری من تمام شود و آنها هم با همان صبحانه شناور عکس بگیرند. تازه اگر شانس بیاوریم و نوشیدنی‌ها نریزد چون در آن صورت باید پول قهوه و آب میوه‌ای که سینی صبحانه را خراب کرده بپردازیم.

کاربر دیگری نوشته است که آنقدر خوردن چنین صبحانه‌ای در حالی که پایت روی زمین نیست، سخت است که ترجیح می‌دهی آن را به کناری برده و روی یک سکو بنشینی و با خیال راحت صبحانه بخوری از طرفی باید مراقب باشی تا نوشیدنی نریزد در آن صورت سینی و تمام آن خوراکی‌های رنگارنگ فاجعه می‌شود. اینها در صورتی است که بتوانی یک استخر خلوت پیدا کنی یا منظره‌ای که فقط خودت باشی!

منبع:خبرگزاری مهر

افسانه‌های غبار گرفته «گاومیشان»

مرمت پل تاریخی گاومیشان که به‌صورت مشترک به نام ایلام و لرستان به‌ثبت رسیده‌، چشم به‌راه اعتبار است.

بر فراز رودخانه سیمره، بقایای یکی از حیرت انگیزترین پل‌های تاریخی غرب کشور، به‌جا مانده از دوران ساسانیان خودنمایی می‌کند؛ پل تاریخی و کهن «گاومیشان»، در مرز 2 استان ایلام و لرستان، در شهرستان دره دشت قرار گرفته و با اینکه حدود 90درصد از سازه پل در لرستان قرار دارد، در ابتدا به‌عنوان آثار تاریخی ایلام به ثبت رسید، اما در سال1398 وزیرمیراث فرهنگی در اصلاحیه‌ای، ثبت مشترک پل تاریخی گاومیشان را در فهرست آثار ملی کشور به استانداران لرستان و ایلام ابلاغ کرد. در سال۱۳۸۴ اختلاف برسر تملک پل گاومیشان میان استان‌های ایلام و لرستان عملیات مرمت و کاوش دراین محوطه را متوقف گذاشت؛ تخریب دراین پل ساسانی به‌حدی بود که فقط یک مرمت اضطراری می‌توانست آن را نجات دهد. در اواخر همان سال 50میلیون تومان از محل اعتبارات ملی برای بازسازی پل تاریخی «گاومیشان» در ایلام در اختیار اداره‌کل میراث فرهنگی این استان قرار گرفت و نخستین فصل مرمت پل در سال۱۳۸۷ به پایان رسید. هرسال بخش‌هایی از این پل به‌صورت جزئی مرمت و بازسازی می‌شود، اما امسال به‌دلیل نبود اعتبار، هنوز کار مرمت پل آغاز نشده‌است.

قدمت تاریخی پل 
مورخان با مطالعه تاریخ کهن دره‌شهر، آن را نخستین شهر دوران ساسانیان می‌نامند که قدمتی چندهزارساله دارد. پل تاریخی و زیبای گاومیشان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی و البته گردشگری دراین شهرستان بوده و براساس نظریات مختلف، وجه تسمیه نام این پل برگرفته از «گومیشه» یعنی محل پرورش گاو است. مردمان این دیار براین باورند که گاومیش نر در قدیم جفت خود را گم می‌کند و درپی یافتن آن تمامی دره‌ها و غارها را درهم می‌نوردد و سرانجام آن را در غاری دراین محدوده می‌یابد و ازآن‌پس این منطقه را گاومیشان نامیده‌اند.
مورخ و باستان‌شناس ایلامی درباره این پل تاریخی به همشهری می‌گوید: این پل تاریخی از 5چشمه بزرگ تشکیل‌شده‌است که درحال‌حاضر فقط یکی از چشمه‌ها سالم است. قوس‌های جناقی آجری و سایر تعمیرات سنگی و نمای فعلی پل بیانگر مرمت این پل در دوران بعد، به‌ویژه در دوران اتابک لر کوچک است.

«افسانه حجت‌زاده» می‌افزاید: یکی از دهانه‌های پل پس از عقب‌نشینی سپاه ایران در جنگ با اعراب، برای جلوگیری از نفوذ آنان تخریب شد. این پل بسیار فنی و پیچیده ساخته‌شده‌است و رقیبی جدی برای پل‌های مهم دیگر ایران به‌شمار می‌رود. این پل به‌گونه‌ای مستحکم است که انگار به‌تنهایی جلوی تمام بلایای طبیعی و انسانی ایستاده‌است.

وی ادامه می‌دهد: پایه‌ها و تکیه‌گاه‌های اصلی پل مدور و قطور است و مصالح آن از سنگ‌های مکعبی بزرگ و تراشیده در ابعاد مساوی است که به‌صورت «رگ چین» روی هم چیده شده‌اند و پایه اصلی پل را به‌وجود آورده‌است. داخل پایه‌ها نیز از قلوه سنگ و ملات گچ پر شده و مصالح پل از سنگ و ملات گچ و در سقف طاق‌ها از آجر است که همگی در پیچیدگی این پل نقش دارند.

حجت‌زاده اضافه می‌کند: تاق‌های جناغی، دالان‌ها و راهروها همگی از آجرهایی به ابعاد 20 در 25سانتیمتر ساخته شده‌است و نمای این پل تاقچه‌های مسدود و باز و موج‌شکن‌هایی دارد که به‌وسیله راهروها با چند پل به‌هم متصل می‌شوند که این نیز حتی در دوران کنونی بسیار مهندسی شده به‌نظر می‌رسد.

این باستان‌شناس ایلامی معتقد است وجود پله‌ها درمیان دالان ستون میانی، بیانگر این است که این پل فقط کارکرد ارتباطی نداشته‌است، بلکه راهروهای داخل و پلکان نشان از این دارد که کاروان‌ها از این پل به‌عنوان سرپناه به‌هنگام عبور استفاده می‌کردند و شب‌ها را در دل این دالان‌ها به صبح می‌رساندند.

مرمت پل؛ چشم‌به‌راه اعتبار
یکی از مورخان تاریخ به نام «سرهنری راولینسون» در سفرنامه خود درباره این پل می‌نویسد: «پلی که هم‌اکنون بر روی سیمره (دره‌شهر فعلی) قرار دارد، یکی از بهترین پل‌های ایران است که حسین‌خان بزرگ (والی بزرگ و معروف ایلام و لرستان) به سال 1008هجری‌قمری آن را تعمیر کرده‌است». به اعتقاد مورخان، این پل یک‌بار در سال 1334 هجری‌قمری براثر زلزله از بین رفته است.

مدیرکل میراث فرهنگی استان ایلام می‌گوید که همه ساله در ایام تعطیل مسافران و گردشگران زیادی به دیدن این اثر تاریخی رهسپار ایلام می‌شوند. «عبدالمالک شنبه‌زاده» به همشهری توضیح می‌دهد: پل تاریخی گاومیشان در سال 1377 به شماره 2222 در فهرست آثار ملی کشور ثبت شده‌است. 3سال پیش سیل باعث تخریب قسمتی از حاشیه این بنای تاریخی و ریزش جزیی آن شد که به‌صورت اضطراری مرمت و استحکام‌بخشی شد.

وی با بیان اینکه هرسال مرمت‌های جزئی در محوطه و روی بنای پل انجام می‌شود، اما این مرمت‌ها باید ادامه‌دار باشد، می‌گوید: خوشبختانه مشکل خاصی پل را تهدید نمی‌کند، اما هرسال باید استحکام‌بخشی‌های لازم صورت گیرد. به‌دلیل اینکه این پل در مسیر اصلی ایلام به لرستان واقع شده، بازدیدکننده زیادی دارد و ما هرسال از محل اعتبارات ملی، بودجه مرمت را دریافت و پایه‌های پل و بدنه بنا را مرمت می کنیم.

شنبه‌زاده ادامه می‌دهد: امسال اما محل دریافت اعتبار تغییر کرده و پایگاهی تشکیل شده به نام پایگاه ملی پل‌های کشور که قرار است اعتبارات از این پایگاه اختصاص پیدا کند، اما هنوز اعتبار امسال مرمت پل به استان داده نشده‌ و پیگیری‌های ما هم به نتیجه نرسیده‌است.
مدیرکل میراث فرهنگی استان ایلام اضافه می‌کند: پل گاومیشان یکی از پل‌های مهم کشور است و تعیین حریم آن هم صورت گرفته و قرار است محلی برای گردشگری باشد. بنابراین ضروری است مدیران وزارت میراث فرهنگی کشور نگاه ویژه‌ای به این پل داشته باشند.

منبع:همشهری

زایگان در دل کوه‌های الـبرز

«زایگان» یا آن‌گونه که شهرت یافته «زاگون» روستایی سرسبز و آرام از توابع رودبار قصران شمیران است.

 زایگان در دل کوه‌های شمیران و در کنار رودخانه‌های پرآب جا قدمتی چندین هزارساله دارد و مردمانی باصفا که با پرورش درختان میوه در باغ‌هایی که از گذشته به یادگار مانده است روزگار می‌گذرانند. طبیعت بکر و زیبایی که روستا را احاطه کرده است گردشگران بسیاری را به‌ویژه در فصول بهار و تابستان راهی این روستا می‌کند. اما این روستا چرا به این نام شهرت یافته است؟ چند تن ازپژوهشگران واهالی محلی درباره قدمت روستا و نام زایگان روایت‌های مستندی برایمان نقل کرده‌اند.

روستای زایگان یا به گویش محلی زاگون در مسیر روستاهای سادات روته، لالان، آبنیک و گرمابدر واقع شده است. زایگان در رودبار قصران و میانه کوه‌ها، تاریخی چند هزار ساله دارد که «غلامرضا کسرائی» از اهالی روستا با بررسی شواهد تاریخی به آن می‌پردازد: «رودبار قصران در منطقه قصران قرار دارد و همان‌طور که در اسناد تاریخی آمده است قصران به بخش کوهستانی ری باستان اطلاق می‌شد. بنابراین می‌توان گفت زاگون جزو رودبار قصران و عضوی از پیکره ری باستان است.

ری باستان از مهم‌ترین و قدیمی‌ترین شهرهای تاریخی است که با نام‌های‌ام المشایخ، ‌ام البلاد (مادر شهرها) و عروس البلاد (زیباترین شهرها) و شیخ البلاد (بزرگ شهرها) شهرت داشته است. آن‌طور که دکتر حسن کریمان در کتاب ارزشمند قصران نوشته است، زندگی و حضور انسان در قصران و رودبار قصران به اندازه تاریخ ری قدمت دارد. یعنی اگر ری ۶، ۷ هزار سال تاریخ مدنیت و شهرنشینی دارد، قدمت قصران نیز با ری برابری می‌کند. بنابراین می‌توان گفت که قصران به تبع ری هویتی ۶، ۷ هزار ساله دارد. آثار باستانی که نشاندهنده قدمت تاریخی رودبار قصران است، در روستای ایگل و روستاهای اطراف پیدا شده که بر قدمت تاریخی این منطقه دلالت دارد. بررسی نامه‌ها و اسنادی که دست ما رسیده است این موضوع را برای ما ثابت می‌کند که از حدود ۴۰۰ تا ۵۰۰ سال پیش در زاگون زندگی جریان داشته و اگر بپذیریم که زاگون قسمتی ازرودبار قصران است، هویت چند هزار ساله این روستا دور از ذهن نیست.»

  •  درمسیر تردد به مازندران

به جز اسناد و نامه‌های به یادگار مانده چه شواهد دیگری می‌تواند تاریخ و قدمت این روستا را اثبات کند؟ کسرائی در پاسخ به این سؤال از چند دلیل دیگر نام می‌برد که به موقعیت جغرافیایی این روستا مربوط است: «زاگون یکی از راه‌های دسترسی و تردد به استان مازندران و شهرستان بخش نور بوده است. برای رفتن به شهرستان نور یا برای رفتن به بلده بهترین راه این بود که از فشم به سمت زاگون، گرمابدر و لار رفته و بعد از رسیدن به بلده به سمت نور حرکت کنند. پس می‌توان گفت که زاگون محل‌ تردد مسافران بوده است.» سرسبزی درختان و باغ‌های میوه در کنار ۲ رودخانه زاگون این روستا را به یکی از جاذبه‌های گردشگری شمیرانات تبدیل کرده است. زاگون میان «دو رون» یا (دو رود) واقع شده است. یکی از رودخانه‌ها از سمت لالون و کوه‌های ورزا و رودخانه دیگر از سمت لار و اشتر به زاگون می‌رسد. کسرائی دومین دلیل برای قدمت زاگون را جاری بودن این رودخانه‌ها می‌داند و اضافه می‌کند: «هر جا رودخانه باشد زندگی هم جریان دارد. به همین دلیل از گذشته تا امروز در کنار این رودخانه‌ها باغ‌های میوه و مزارع کشاورزی وجود داشته است و مردمی که به دامداری و باغداری اشتغال داشته‌اند.»

  •  محلی امن در دل کوه

«سرقلاع» که صخره سنگی بزرگی است و اهالی آن را کشک می‌نامند سال‌هاست در این روستا جا خوش کرده است. به گفته کسرائی، سرقلاع مانند سپری زاگون را از خطر سیل‌های مهیب محافظت کرده و اگر هم سیل اتفاق افتاده باشد فقط بخش کوچکی از زمین‌های زاگون آسیب زده است. کسرائی همجواری با سرقلاع که مانند دژی محکم از ساختمان‌ها و خانه‌های روستاییان در برابر سیل محافظت کرده را دلیلی بر تداوم زندگی در زاگون می‌داند.
آفتابی به وسعت آسمان زاگون
«روستای زاگون از تابش آفتاب خالی نیست.» این توصیفی است که کسرائی برای روستای محل زندگی‌اش بیان می‌کند و می‌گوید: «روستای زاگون به دلیل موقعیت جغرافیایی‌اش همیشه و در تمام ساعت‌های روز از تابش آفتاب بهره‌می‌برد. آفتاب از نخستین ساعات صبح و تا آخرین لحظات روز بر زاگون می‌تابد. به نظر من این نیز دلیلی بر پربار بودن مزارع کشاورزی و باغ‌های این منطقه است و می‌توان در مجموع این شرایط را از دلایل قدمت این روستا برشمرد.»

  •  گنج گردن

زاگون آبشارهایی دارد که در تابستان منبع تأمین آب آشامیدنی و در زمستان مانند یخچال عمل می‌کرد. «علی‌اکبر آب‌محله» از اهالی قدیمی در وصف این آبشارها می‌گوید: «نخستین منظره طبیعی و دیدنی این روستا دره حسندر و آبشار آن است. زمانی که خبری از یخچال نبود، این آبشار یخی در بهار و تابستان منبع تأمین یخ بود. از جاذبه‌های کوهنوردی این روستا می‌توان از کوه خاجرو نام برد. بالاتر از این کوه به ملارسم می‌رسیم. گنج گردن، مرتفع‌ترین قسمت این روستاست که از بالای قله آن شعله‌های نفت شهرری دیده می‌شود.» باغ‌های میوه سیب شمیران و گلابی شاه میوه، زردآلو و گردو زایگان از محصولاتی است که تابستان‌ها مشتری‌های فراوانی دارد. به گفته اهالی زاگون کمبود خدمات رفاهی، امکانات ورزشی و اماکن تفریحی و از مشکلاتی است که در این روستا وجود دارد. این خطه هنرمندانی را نیز در دل خود جا داده است؛ مانند شعرایی مثل بنیامین آب محله، داود آقاملایی و پیکرتراشان و مجسمه سازانی مثل محمد آقاملایی و علی‌اکبر آب‌محله.

  • زاگـون یا زرگـون

روستایی که اکنون به نام زایگان شناخته می‌شود گویش‌های دیگر هم دارد که به وجود معادن مربوط است. در تحقیقی که «محمد نادی» و «ابوالقاسم میرمحمدی میگونی» از شاعران و پژوهشگران شمیران درباره ریشه‌های مرتبط با این نام انجام داده اند آمده است: «زاج ماده‌ای است معدنی که معادن آن در انواع و رنگ‌های گوناگون در برخی نقاط کشورمان موجود است و برخی از انواع آن مصارف طبی دارد. در جاده هراز در منطقه آب اسک رود کوچکی جاری است که در حوضچه‌های آن رسوبات زاج قابل مشاهده است. آب زاج این حوضچه برای افرادی که مشکل پوستی دارند مفید است. مکان‌هایی که در آن زاج یافت می‌شود را زاجکلان یا زاچکلان یا به اختصار زاکان یا زایگان می‌گویند. چنانچه زاکان قزوین روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان قزوین و زاجکان(سفلی و علیا) روستایی از توابع طارم سفلی است. به نظر می‌رسد زایگان از روستاهای قصران نیز مانند این روستاها همگی نام خود را از ماده معدنی زاج گرفته‌اند. برخی دوستان در منطقه این نام را به زاغون نسبت داده‌اند که دلیل آن به داشتن چهره‌ای روشن و چشمانی زاغ مربوط است. برخی دیگر معتقدند زاکان در زبان طبری به معنی فرزندان است اما به نظر نمی‌رسد این نام ارتباطی با کلمه زایش و زادگاه داشته باشد.»
«ابوالقاسم میرمحمدی میگونی» از پژوهشگران رودبار قصران نیز درباره نام این روستا با استناد به مطلبی از استاد علی بیگی می‌گوید: «رنگ سبز در زبان پهلوی با واژه‌های سبز، زرگون و زریون آمده است (اگرچه زرگون و زریون به معنی زرد طلایی هم اطلاق می‌شود). به همین دلیل سرزمین‌های سبز و خرم با این واژگان نام گرفته‌اند مانند: زرگان(در خوزستان)، زرقان(در آذربایجان شرقی و فارس) و… بنابراین این احتمال که روستای زاگون در رودبار قصران نیز ممکن است در اصل همان زرگون باشد دور از ذهن نیست.»

منبع:همشهری