وجود ۳ دسته شال ستون کتیبه‌دار در موزه تخت جمشید

مشاور بخش زبان‌شناسی و کتیبه‌ها از بررشی شال ستون کتیبه دار در موزه تخت جمشید خبر داد.

به گزارش خبرنگار ایلنا، سهیل دلشاد (مشاور بخش زبان‌شناسی و کتیبه‌ها) در توضیحاتی مختصر در رابطه با کتیبه‌های نقر شده بر برخی از شال ستون‌های تخت جمشید، گفت: در بررسی‌هایی که در طول مستندنگاری، ساماندهی و مطالعه اسناد نوشتاری و کتیبه‌های تخت جمشید انجام شد، متوجه شدیم تعداد زیادی قطعه از شال ستون‌های مختلف در مخزن وجود دارد. زمانی که این قطعات را ساماندهی کردیم متوجه شدیم ۳ دسته شال ستون کتیبه‌دار در مخزن موزه موجود است.

او ادامه داد: این دسته‌بندی بر اساس شکل، زبان و خطوطی که در شال ستون‌ها استفاده شده انجام شده است. چنانکه دسته نخست، شال ستون‌هایی هستند که تک خطی و به یک زبان و خط نوشته شده‌اند. زبان به کار رفته در این قطعات فارسی باستان است.

دلشاد با اشاره به دسته دوم شال ستون‌هایی که در مخزن موزه تخت جمشید نگهداری می‌شوند، گفت: این شال ستون‌ها از نظر شکل، خط و زبان با گروه‌های دیگر متفاوت است. مانند گروه اول تک خطی هستند ولی برخلاف گروه اول و شبیه به گروه سوم در قالب ۳ خط و ۳ زبان نوشته شده است.

مشاور بخش زبان‌شناسی و کتیبه‌ها تصریح کرد: گروه سوم از شال ستون‌ها که قطعات زیادی از آن‌ها پیدا کردیم، به ۳ خط و ۳ زبان و در ۳ سطر نوشته شده. این قطعه در طول حفاری‌های موسسه شرق‌شناسی شیکاگو پیدا شده و متنی که در آن نوشته شده به زبان‌های ایلامی، اکدی و فارسی باستان است.

منبع:ایلنا

 

تجربه فیلم دیدن روی کایاک در موزه لوور ابوظبی

موزه لوور ابوظبی برنامه محبوب و پرهوادار نمایش سینما کایاک را در دو شنبه پیاپی ماه‌های ژوئن و جولای اجرا می‌کند تا مردم بتوانند با سوار شدن به قایق کایاک روی آب فیلم ببینند.

به گزارش همشهری آنلاین به نقل از هنرآنلاین، مسئولان موزه لوور ابوظبی همگام با موضوع مرکزی نمایشگاه موزه کودکان یک فیلم هفت دقیقه‌ای برای بازدیدکنندگان به نمایش می‌گذارد که داستانی درباره احساس دارد. «عشق مو» ماجرای یک نوجوان آفریقای آمریکایی است که می‌آموزد چگونه موهای خود را ببافد. عشق، اعتماد به نفس و خانواده همراه با ترکیب حس‌هایی چون خوشبختی، ترس، تردید و غرور تمام آن چیزی است که با دیدن فیلم کوتاه در لوور ابوظبی احساس می‌شود.

حاضران در این موزه ۶۰ دقیقه فرصت دارند با کایاک در فضای پر از آب شناور باشند و از قایق‌سواری لذت ببرند. همزمان تصاویر «عشق مو» هم روی دیوارهای لوور ابوظبی می‌افتد و مردم می‌توانند آن را تماشا کنند. برنامه نمایش فیلم برای آخرین شنبه ژوئن و اولین شنبه جولای در نظر گرفته شده و در سه نوبت ساعت‌های شش، هفت و هشت عصر انجام می‌شود. بهای بلیت ۱۲۶ درهم امارات است و افراد شش سال به بالا باید بلیت تهیه کنند.

موزه کودکان لوور ابوظبی نخستین بار در دوران شیوع کرونا هفته گذشته در امارات افتتاح شد. این در حالی است که موزه اصلی لوور در پایتخت امارات اوایل تابستان سال گذشته درهای خود را به روی بازدیدکنندگان گشوده بود. به دلیل محدود شدن حضور بچه‌های خردسال و نوجوان در مکان‌های عمومی، بخش کودکان لوور ابوظبی تا همین چند روز پیش بسته بود.

منبع:همشهری

نـماد وقف فرهنگی در شمیران

خیابان ولی‌عصر(عج) پایین‌تر از باغ فردوس، ساختمانی با در سبز رنگ لابه‌لای شاخ و برگ درختان چنار آرام گرفته که در نوع خود بی‌نظیر است.

هشمهری آنلاین _ راحله عبدالحسینی:  منظورمان این نیست که این ساختمان به دلیل معماری‌اش خاص و بی‌نظیر است، بلکه به این دلیل که نماد وقف فرهنگی در کشور است. بنیاد موقوفات افشار سال ۱۳۳۷ از سوی دکتر «محمود افشار یزدی» وقف عام شد؛ موقوفه‌ای که هدف اصلی آن تعمیم زبان فارسی است. مؤسسه باستان‌شناسی دانشگاه تهران که به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده، از جمله موقوفات دکتر افشار هم همینجاست. خبر خوش اینکه به تازگی در نشست مشترک بین شهردار منطقه یک و رئیس مؤسسه باستان‌شناسی قرار است برنامه‌هایی برای بهره‌مندی بیشتر شهروندان از این فضای فرهنگی و تاریخی فراهم شود. در این گزارش به تاریخچه این مؤسسه و موقوفات افشار می‌پردازیم.

مؤسسه باستان‌شناسی مهر سال ۱۳۸۰ با شماره ۴۲۰۰ به ثبت در زمره آثار ملی رسیده‌است. در این مؤسسه علاوه بر دوره‌های آموزشی، همایش‌هایی برای علاقه‌مندان به موضوعات تاریخی و باستان‌شناسی برگزار می‌شود. حالا قرار است این مؤسسه فرهنگی برنامه‌هایی برای همه شهروندان داشته باشد و در کنار دیگر فعالیت‌های خود به گردشگری فرهنگی درباره پایتخت نیز بپردازد.

  • پنج وقف‌نامه

مؤسسه باستان‌شناسی دانشگاه تهران و بنیاد موقوفات افشار درست کنار هم قرار گرفته‌اند. محمود افشار، نویسنده و روزنامه‌نگاری که لحظه‌ای از خواندن و نوشتن غافل نبود همه املاک و مستغلاتش را بین سال‌های ۱۳۳۷ تا ۱۳۴۱ در ۵ وقف‌نامه، وقف عام کرد و اهدافش را در کتابی با عنوان «پنج وقف‌نامه» نوشت و بنیاد موقوفات افشار را تأسیس کرد؛ بنیادی که وقف چاپ و نشر کتب تاریخی و ادبی شد. دکتر افشار در «پنج وقف‌نامه» به سؤالات، ابهامات، سرزنش‌ها و برخی انتقاداتی که به دلیل فعالیت در زمینه وقف به وی وارد شده، پاسخ گفته است. وقفیات دکتر افشار بالغ بر یک میلیون‌مترمربع است که ۹۰‌درصد آن در تهران است. در محدوده ۱۲ هزارمترمربعی موقوفات افشار در باغ فردوس غیر از قسمت اداری، بخش زیادی به دانشگاه تهران به‌عنوان ساختمان باستان‌شناسی و لغتنامه دهخدا سپرده شده است. افشار زمین دیگرش در محله میرداماد را هم برای مدرسه در مقاطع دبستان و راهنمایی و دبیرستان وقف کرد. سرپرستی بنیاد تا زمان زنده بودن برعهده دکتر افشار بود. بعد از آن طبق وقف‌نامه، این بنیاد به‌صورت شورایی متشکل از ۵ نفر از مقامات کشوری اداره می‌شود.

  • موقوفه‌ای برای زبان و فرهنگ فارسی

آموزش و ترویج فرهنگ و زبان فارسی هدف مهم بنیاد موقوفات افشار است. انتشار کتاب و رساله در زمینه زبان فارسی، تاریخ صحیح ایران و جغرافیای تاریخی ایران، اهدای کتاب و رساله‌ها به کتابخانه‌های معتبر جهان و دانشمندان ایران‌شناسی، اهدای جایزه سالانه به پژوهشگران زبان فارسی و محققانی که در دانشگاه‌های مختلف جهان به تدریس زبان فارسی می‌پردازند، راه‌اندازی مرکز لغتنامه دهخدا، همکاری با آموزش و پرورش برای ساخت مدرسه و… گوشه‌ای از فعالیت‌های این بنیاد است. برای آشنایی بیشتر با موقوفات دکتر افشار به نخستین وقف‌نامه مراجعه می‌کنیم. در ماده ۲۳ نخستین وقف‌نامه از ۵ وقف‌نامه دکتر افشار که به سال ۱۳۳۷ برمی‌گردد، آمده است که درآمد باید صرف ترجمه، تألیف و چاپ کتاب و رسالات شود.

«احمد مسجدجامعی» عضو شورای‌شهر تهران معتقد است که بنیاد موقوفات افشار به‌عنوان یک موقوفه الگو در داخل و خارج از کشور مطرح شده است و بسیاری از کشورها برای الگوبرداری از این بنیاد فرهنگی به کشور ما می‌آیند: «در کشور ما موقوفات معمولاً محدود به حسینیه و مسجد بوده و به مرور زمان بیمارستان و مدرسه نیز به آن اضافه شده است. اما کمتر کسی وجود دارد که به فکر وقف فرهنگی باشد. بنیاد مرحوم افشار با محوریت تاریخ، جغرافیا، ادبیات فارسی و توسعه آنها در ایران و جهان و اهدای جایزه به کسانی که در داخل و خارج از ایران بهترین اقدامات را در این زمینه انجام دهند فعالیت می‌کند. چاپ کتاب و تشکیل کانون ادب فارسی نیز بر اهمیت این بنیاد می‌افزاید. در وقف نامه دکتر افشار موضوع بهبودستان هم مطرح شده که هدف آن محلی برای استراحت مطلق شخصیت‌های فرهنکی پس از ترخیص از بیمارستان است و تا بهبود کامل در بهبودستان ساکن می‌شوند که به دلیل محدودیت مکانی، قرار است در شهرستان کلارآباد مازندران و در فضایی آرام و خوش آب و هوا ساخته شود.»

  • انتشار بیش از ۲۰۰ جلد کتاب

اهدای جایزه سالانه دکتر افشار یکی از فعالیت‌های این بنیاد است که نام دکتر افشار را در میان پژوهشگران و محققان زبان فارسی زنده نگه داشته است. انتشارات دکتر افشار تا زمان درگذشت او ۱۵ عنوان کتاب منتشر کرد. از آن سال تا این زمان بیش از ۲۰۰ عنوان کتاب در زمینه‌های لغت و دستور و ادبیات فارسی، جغرافیای تاریخی و تاریخ ایران منتشر شده است. در محل زندگی دکتر محمود افشار و همسرش، سالن همایشی ساخته شده تا نشست‌های ادبی در آن برگزار شود.

  • کانون جدید گردشگری

مؤسسه باستان‌شناسی دانشگاه تهران یکی از موقوفات فرهنگی دکتر محمود افشار است. هفته گذشته در نشست رئیس مؤسسه باستان‌شناسی و شهردار منطقه یک قرار شد برنامه‌ریزی برای بهره‌مندی بیشتر شهروندان از این مرکز فرهنگی انجام شود. «سید حمید موسوی» شهردار منطقه یک می‌گوید: «این نشست با هدف توسعه و ارتقای کیفیت خدمات قابل ارائه در مؤسسه باستان‌شناسی به شهروندان برای ارتقای نقش فرهنگی منطقه یک، برگزار و قرار شد با برنامه‌ریزی‌های لازم بسترهای مناسب برای بهره‌مندی بیشتر شهروندان از این فضای فرهنگی و تاریخی فراهم شود.» به گفته وی با اجرای این برنامه‌ها می‌توان از این مرکز که نماد وقف فرهنگی است، به‌عنوان یک کانون جدید در گردشگری فرهنگی بهره‌برد.

  • کوتاه و مختصر درباره دکتر محمود افشار یزدی

محمود افشار سال ۱۲۷۲ در یزد به دنیا آمد. پس از پایان دوره دبیرستان راهی سوئیس شد و دکترای حقوق و دکترای علوم سیاسی را از دانشگاه لوزان گرفت. او از سال ۱۳۰۰ وارد عرصه مطبوعات شد.
وقتی به تهران برگشت مجله «آینده» را راه انداخت که بعدها دوره جدید آن را فرزندش «ایرج» منتشر کرد. او در روزنامه‌های تهران و یزد مقاله می‌نوشت. مدتی هم در وزارت دارایی مشغول کار بود و بعدها به سمت دادیاری دیوان عالی کشور رسید. در کابینه «محمد ساعد»، معاون اداره فرهنگ شد. دکتر افشار همه دارایی‌اش را در راه علاقه‌ای که به زبان و ادبیات کشورش داشت وقف کرد. او سال ۱۳۶۲ در ۹۰ سالگی از دنیا رفت.

منبع:همشهری

آبی که از چاهی توسط شتری با یک چشم بسته بیرون می‌آید

یک چاه قدیمی در مرکز شهر قیروان تونس وجود دارد که آب از آن به واسطه یک چرخ چاه بیرون می‌آید و یک شتر چشم بسته آن را می‌گرداند.

به گزارش خبرنگار مهر، نمی‌شود گردشگری به شهر قیروان در مرکز تونس سفر کند و جادوی چاه بروطه و آب گوارای آن او را جذب نکند. آبی که با تلاش شتری چشم‌بسته که نوارهای براق به گردن او بسته شده است، از چاه خارج می‌شود. این شتر همه عمر خود را دور چاه می‌گردد تا آب را از عمق زمین بالا بکشد. داستان چاه بروطه چیست؟

در مرکز شهر قیروان، یک چاه قدیمی وجود دارد که آب از آن به واسطه یک چرخ چاه بیرون می‌آید که یک شتر چشم بسته آن را می‌گرداند که تنها در صورتی می‌تواند از آن مکان خارج شود که به دلیل کهنسالی ذبح شده باشد. بازدید کنندگان چاه بروطه به منظور تبرک و تفأل به نیکی برای ازدواج، دستمال‌هایی را به دور گردن شتر می‌بندند.

چاه بروطه، یکی از قدیمی‌ترین چاه‌های شهر قیروان به شمار می‌آید که اصل نامگذاری آن به یک افسانه معروف در میان همه مردم تونس باز می‌گردد. این افسانه، یک باور قدیمی مردمی است مبنی بر اینکه چاه بروطه به چاه مقدس زمزم در مکه مکرمه مرتبط است، زیرا در روزگاران قدیم، فردی انگشتر خود را در چاه زمزم گم کرد اما آن را در چاه بروطه پیدا کرد. به همین دلیل، بسیار پیش می‌آید که می‌شنویم آب بروطه، همان زمزم قیروان است.

افسانه دیگری حکایت از این دارد که برخی از گذشتگان که در این منطقه در سفر بودند، به تشنگی دچار شدند و سگی به نام روطه که همراه کاروانشان بود را گم کردند. این سگ از نزد آنان گریخته بود و هنگامی که به نزد آنان برگشت، بدنش خیس بود و آنها را به مکان مرطوبی هدایت کرد. آن افراد، آن مکان را حفر کردند و زیر آن چاهی را یافتند.

افسانه دیگری می‌گوید که بروطه نام یک سگ تازی است که بعد از آنکه او را تشنه رها کردند تا به دنبال منبع آب بگردد، به ارتش فتح بازگشت در حالی که بدنش با آب گِل مرطوب شده بود. این سگ نیروهای ارتش را به منبع این آب هدایت کرد و آنها در آن مکان چاه حفر کردند و آبی گوارا یافتند و در ابتدا نام چاه روطه را بر آن مکان گذاشتند اما بعدها نام این چاه به بروطه تغییر کرد.

برخی احتمال می‌دهند که کلمه بروطه متشکل از حرف جر ب و کلمه روطه یعنی چرخ باشد و اصل کلمه، از زبان اندلسی و پاسیکی و به طور مشخص errota و یا از زبان اسپانیولی یعنی rueda به معنای چرخ یا سنگ آسیاب باشد که آن نیز برگرفته شده از اصل کلمه لاتین rota است که کلمه roue در زبان فرانسه و ruòta در زبان ایتالیایی از مشتقات آن به شمار می‌روند.

تاریخ چاه بروطه

هرثمه بن اعین از امیران عباسی در آفریقا این چاه را در سال ۱۸۰ هجری برابر با ۷۹۶ میلادی حفر کرد و یک بار دیگر در سال ۱۶۹۰ میلادی به دستور محمد بای المرادی، پنجمین بای تونس این چاه بازسازی شد.

درب این مکان به دو محور باز می‌شود که در بردارنده حوض آب شرب و بالای آنها شیرهای آب سنگی است. اما در مقابل این بنا، یک لوح یادبود از سنگ سفید وجود دارد که شعری با خط نسخ بر آن حک شده است که تاریخ بنای این مکان روی آن درج شده که به سال ۱۶۹۰ میلادی باز می‌گردد.

بخش داخلی این بنا از یک اتاق شبیه مربع تشکیل می‌شود که می‌توان با عبور از پله بدان رسید. روی دیوارهای این اتاق، هلالی‌هایی به شکل نعل اسب حک شده است که روی پایه‌هایی قرار گرفته‌اند و یک گنبد بر بالای این اتاق قرار دارد که بر پایه‌های زوایای اتاق قرار گرفته و شبیه به گنبد قیروان است و یک لوح تراشیده شده گچی نیز در آن قرار گرفته است.

در درون این اتاق، یک چرخ چاه قرار گرفته است که یک نفر شتر آن را می‌راند. این چرخ چاه، از دو چرخ چوبی برخوردار است. میله‌های فولادین، محور آهنی را به دو دیواره واقع در دو طرف محکم می‌کند. همچنین دلوهایی وجود دارد که از پایین چاه آب را جمع می‌کند و به میله‌ای متصل است که دو چرخ را با یکدیگر مرتبط می‌گرداند.
در طبقه همکف، یک سیستم به روشی هوشمند طراحی شده است که امکان استفاده مجدد از آب‌هایی که از دلوها می‌ریزد را فراهم می‌آورد.

شتر بروطه

در چاه بروطه یک شتر چشم بسته وجود دارد که با یک طناب که دور دو غلتک بزرگ پیچیده شده، بسته شده است و باعث می‌شود دلوهایی که با طناب بسته شده‌اند، آب را از چاه خارج کنند.

شتری که در این مکان فعالیت می‌کند، از خردسالی به این کار گماشته می‌شود و در همین مکان بزرگ می‌شود تا بمیرد و در آن دفن شود. این شتر جز مرده، ذبح شده یا پخته شده در سینی‌های بزرگ از این مکان خارج نمی‌شود و پس از هر شتر، شتر دیگری برای این کار، به این مکان منتقل می‌گردد.

یک ضرب المثل قدیمی تونسی در این رابطه وجود دارد که می‌گوید: «مثل شتر بروطه با گفتگو وارد می‌شود اما مرده خارج می‌شود».

کسی که از آب بروطه بیاشامد، بدان باز گردد

این موقعیت باستانی، به دلیل گوارا بودن آبش که به یک روش سنتی و زیبا پمپاژ می‌شود، شهرت گسترده‌ای به دست آورده است و همه مسافران را به سمت خود می‌کشد و بوی بخار جادو کننده‌ای در مکان می‌پیچد که همگان را به سمت خود می‌کشد. هیچ لذتی فراتر از لذت استنشاق عطر بخور و لمس کردن آب خنکی که در یک حرکت ساحرانه با هنرمندی یک شتر از دل زمین خارج می‌شود، نیست.

چاه بروطه جایگاه برجسته‌ای در نزد مردم تونس، به ویژه اهالی شهر قیروان دارد، ضمن اینکه مقصد گردشگری مهمی برای گردشگرانی به شمار می‌رود که به این شهر سفر می‌کنند، چرا که راهنمایان گردشگری آن را در میان مقاصد گردشگری خود قرار می‌دهند.

این مکان از آرامش خوبی برخوردار است و باید گفت که تاریخ، به واسطه مهندسی معماری که آن را برجسته و جذاب ساخت، تأثیر خود را بر آن باقی گذاشت.
این چاه، با آبی که دارد و جادوی مکانی که از آن برخوردار است، اکنون به مقصدی برای بازدید هزاران تونسی و غیرتونسی از کشورهای مختلف جهان تبدیل شده است که در آن عکس‌های یادگاری می‌گیرند یا قهوه آمیخته با قطرات گلاب گوارا می‌نوشند و در معماری آنکه با رایحه تاریخ و تمدن‌هایی که از هزاران سال قبل بر این مکان گذشته‌اند، به اندیشه می‌پردازند.

این گزارش توسط رایزنی فرهنگی کشورمان در تونس تهیه شده و در اختیار خبرگزاری مهر قرار داده شده است.

منبع:خبرگزاری مهر

سفری مجازی به خانه استاد شهریار در تبریز

در این روزها که به دلیل شیوع ویروس کرونا هموطنان از سفر کردن خودداری می‌کنند شما را به سفری مجازی به خانه استاد شهریار در تبریز دعوت می‌کنیم.

به گزارش خبرنگار مهر، خانه استاد شهریار سومین منزلگاه این شاعر معاصر ایران بوده که در سال ۱۳۴۷ توسط خودش خریداری شده و در ۲۰ سال پایانی عمر استاد میزبان و محل تراوشات ذهنی او بوده است.

در سال ۱۳۶۷، پس از درگذشت استاد منزل مسکونی وی از سوی شهرداری تبریز خریداری و با توافق خانواده استاد و همکاری آن‌ها در اهدای وسایل وی به موزه ادبی استاد شهریار تبدیل شد. این موزه از آن دوران تا به امروز زیر نظر این نهاد اداره می‌شود.

پس از افتتاح موزه در سال ۱۳۷۰، در فراخوانی از مردم دعوت شد تا اسنادی را که از این شاعر گرانقدر در اختیار دارند، در اختیار موزه قرار دهند و در نتیجه این اقدام، مردم کلیه اسناد و مدارک مربوط را به موزه سپردند و حتی بسیاری از شاعران آذربایجان وسایلی با ارزش مانند کمانچه‌ای از کشور آذربایجان، بشقاب قدیمی شاعر زنجانی و … را به موزه اهدا کردند.

قدمت این خانه به سال‌های دهه ۱۳۳۰ باز می‌گردد و دارای زیربنایی در حدود ۲۵۰ مترمربع و مساحتی بالغ بر ۲۴۱ و شامل دو طبقه (فوقانی و زیرزمین) با مصالح جدید است. خانه استاد شهریار در سال ۱۳۸۶ توسط سازمان میراث فرهنگی و گردشگری با شماره ۲۲۷۲۹ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

خانه موزه استاد شهریار در یکی از محله‌های قدیمی شهر تبریز به نام محله مقصودیه و در خیابان ارتش جنوبی واقع است. برای دسترسی به این مجموعه می‌توانید از سمت خیابان طالقانی یا ارتش جنوبی به خیابان ارگ جدید وارد شوید و پس از کمی پیاده‌روی به محله مقصودیه برسید. خانه استاد شهریار با پلاک ۲۱، در کوچه مقصودیه قرار دارد. نزدیک‌ترین ایستگاه مترو به این مکان نیز ایستگاه میدان ساعت است.

خانه استاد شهریار در ورودی درب بیرونی دارای حیاط کوچکی است که یک حوض، درختان و باغچه‌های گل و مجسمه استاد شهریار در آن قرار دارند. خانه دارای دو طبقه و یک زیرزمین است.

در خانه استاد شهریار ۴ اتاق وجود دارد که آثار استاد در آنها به نمایش گذاشته شده‌اند. از طریق چند پله به اتاق بالایی راه هست که در اولین اتاق آن مبلمان، وسایل دکوری قدیمی، دکور دیواری و عکس‌های استاد وجود دارند.

اتاق دیگر آشپزخانه استاد است که یخچال و لوازم آشپزخانه استاد در آن وجود دارند. در اتاق سوم دورتادور دیوارها عکس‌ها، یادبودها و عکس‌های استاد نصب شده‌اند. آخرین اتاق مربوط به اتاق پذیرایی استاد است و لوازم منزل و پذیرایی و بستر و لباس‌های استاد وجود دارند.

زیرزمین خانه استاد شهریار دیوارها و سقف آجری و سه اتاق دارد. در یکی از این اتاق‌ها عکس‌های استاد با بزرگان وجود دارند. اتاق دیگر به شکل استراحتگاهی است که برای مهمانانی که می‌آیند در نظر گرفته شده است. حوضی شش ضلعی با چند تخت در این اتاق برای استراحت مهمانان وجود دارند. یک اتاق هم به عنوان بخش سمعی- بصری در نظر گرفته شده است.

بیش از ۵۰۰ قطعه باارزش از اشیا و وسایل استاد شهریار شامل دستخط، یادبودها، کتاب، هدیه‌های داخلی و خارجی، لوازم زندگی استاد، عکس‌ها، اسناد قدیمی، وسیله‌های شخصی استاد مانند لباس‌ها، لوازم‌التحریر، بستر استراحت، رختخواب، اتاق پذیرایی منزل استاد، لوح‌های تقدیر، تندیس‌های وی و … در خانه استاد شهریار به نمایش گذاشته شده‌اند. همچنین، آثار خط نستعلیق و سه تار معروف استاد نیز در این خانه موزه به نمایش گذاشته شده‌اند.

منبع:خبرگزاری مهر

پوشاک سنتی نشانی از هویت فرهنگی قوم قزلباش

به‌حکم گذر زمان، تحول اوضاع اجتماعی و روابط با سایر کشورها، تغییرات زیادی در طرز پوشش ایرانی‌ها به وجود آورده که لباس قوم قزلباش استان گلستان هم از این تحولات بی‌نصیب نماند چراکه امروزه تنها در مراسم این نوع لباس را می‌شود دید. اما اگر به این فرهنگ و هنر اقوام، نگاهی نو داشته باشیم چه ازلحاظ اقتصادی، چه ازلحاظ حفظ فرهنگ و هنر مردم این منطقه، تولیدات آن بر جامعه قزلباش تأثیرات بسزایی خواهد داشت، زیرا که لباس آن‌ها از مجموعه هنرهای دستی چون ابریشمکشی، رنگرزی طبیعی، نساجی سنتی، نواربافی، منجوق بافی، سوزن‌دوزی، سکه دوزی و… تشکیل‌شده که موجب اشتغال‌زایی برای گروهی از زنان و دختران منطقه در هر یک از این رشته‌ها خواهد بود.

علاوه بر آن، لباس با توجه به خصوصیات و ویژگی‌هایی که دارد یکی از نمونه‌های عینی و مجسم فرهنگ هر جامعه است که نشانه‌ای از علاقه و اعتقاد آن‌ها به آداب‌ورسوم و هویت فرهنگی‌شان دارد.

مهارت دوخت پوشاک سنتی قوم قزلباش در تیرماه ۱۳۹۸ به شماره ۱۸۵۰ در فهرست میراث ناملموس کشور قرار گرفت و به ثبت رسید.

مردان قزلباش لباسی از ابریشم دست‌بافت به رنگ قرمز به تن می‌کنند ازجمله پیراهن قرمز (کُینَک) یا پیراهن کرم‌رنگ ابریشمی (آق تافتان)، سربندی ریشه‌دار (آله کالاخه)، شال کمر (بَل قورشاق) که ادامه شال از پشت کمر آویخته می‌شود و شلواری (تامان) با پارچه ابریشمی به نام «آلاق بالاق» با نقوشی از راه‌راه سیاه‌وسفید یا با پارچه پشمی دستباف (چوخا)، جلیقه یا کت پشمی، پا پیچی (دولاق) از جنس پشم با عرض کم و به طول یک متر و نیم که به دور ساق پا می‌پیچند و پاپوشی که به نام «چاروق» به پا می‌کنند.

تفاوت‌هایی در لباس زنان قزلباش ساکن در شهرستان رامیان و مینودشت استان گلستان وجود دارد. ازجمله این‌که در لباس زنان رامیان از نوارهای رنگین دستباف به نام «جَهَک» برای تزیین استفاده می‌شود که این نوار مانند پارچه ابریشمی در کارگاهی به نام «چالا» بافته می‌شود؛ اما در پیراهن زنان مینودشت به‌منظور تزیین، بخش‌هایی از لباس سوزن‌دوزی می‌شود و یا این‌که زنان رامیان آلِه کالاخه را به‌عنوان سربند و به‌صورت نیم تاجی به روی پیشانی عروس به نشان از تأهل می‌بندند. اما زنان مینودشت از پیشانی‌بندی به نام «آلِن دِق» که روی آن سوزن‌دوزی شده، استفاده می‌کنند. دختران قزلباش تا قبل از ازدواج کلاهی به نام کُلته به سر می‌گذارند که قسمت جلویی آن سکه دوزی و با جهک نواردوزی و به همراه روسری ابریشمی قرمزرنگ پوشیده می‌شود. زمانی که می‌خواهند ازدواج کنند، کلته را برمی‌دارند و آله کالاخه روی سر می‌گذارند.

تانبان یا دامن زنان رامیان را جهک دوزی می‌کنند اما زنان مینودشت لبه دامن را با پارچه‌ای به نام «آلاق بالاق» به رنگ سیاه‌وسفید با راه‌های کج، تزیین می‌کنند، علاوه بر آن در بخش بالایی حاشیه دامن هم با سوزن‌دوزی، نقوشی را به شکل نواری زینت می‌دهند که به آن «تِممان دامن‌شلواری» گفته می‌شود.

وجه تمایز دیگر لباس در «کُلَجَه باهار» (کت روی کُلجه) است. مدل یقه باهاری زنان رامیان و مینودشت باهم متفاوت بوده و لبه آستین زنان مینودشت با پارچه آلاق بالاق با پهنای۱۰ سانتی‌متر مزین می‌شود.

از اجزای دیگر لباس زنان این قوم می‌توان به یاخالق اشاره کرد که به‌نوعی پیش جامه‌ای هست برای تزیین روی پیراهن که به گردن آویخته می‌شود و با نوارجهک و سکه تزیین‌شده است. تعداد سکه‌ها در پیش جامه نشان از طبقه اجتماعی یا وضعیت اقتصادی آن خانواده دارد.

کُلَجَه به کت روی لباس گفته می‌شود که آستین آن داری سمبوسه (به شکل مثلث) بوده و تا روی انگشتان را می‌پوشاند. از آرنج تا مچ در قسمت پشت دست باز بوده و با دکمه به هم متصل می‌شود. قسمت زیر بغل کلیجه نیز مثل سایر کت‌ها بدون مرغک و باز است. باز بودن زیر بغل برای تهویه هوا در لباس تعبیه می‌شود.

منبع:میراث آریا

فرهنگ، تاریخ و زیبایی در پایتخت نارنجی هلند

هلند کشوری زیبا، آرام و باشکوه است که به دلیل برخورداری از طبیعتی بی‌نظیر، چشم هر انسانی را به خود خیره می‌کند. در میان شهرهای این کشور، آمستردام به‌ عنوان پرجمعیت‌ترین و همچنین پایتخت سیاسی اجتماعی هلند شناخته می‌شود.

«آمستردام» به ‌عنوان پایتخت سیاسی و اقتصادی هلند در شمال این کشور و در مجاورت رودخانه «آمستِل» قرار گرفته است. این رودخانه از میان شهر آمستردام عبور کرده و به شبکه‌هایی از ۱۰۰ کانال و نهر مرتبط است که بیشتر برای جابه‌جایی و انتقال بار و محصولات وارداتی از کشورهای بندر به انبارها و بالعکس استفاد می‌شوند؛ همچنین شهر آمستردام در کنار شهرهای «لاهه» و «روتردام» به ‌عنوان مهمترین شهرهای کشور هلند شناخته می‌شوند.

اگرچه آمستردام به عنوان پایتخت سیاسی هلند شناخته می‌شود، اما دولت و رئیس دولت هلند در این شهر مستقر نیستند و محل سکونت خانواده سلطنتی، استقرار دولت و دفتر نخست وزیری در شهر لاهه قرار دارد.

در سال‌های اخیر جمعیت این شهر حدود یک میلیون نفر برآورد شده است که نیمی از آن‌ها را افراد خارجی‌تبار تشکیل می‌دهند و جالب‌تر این‌که در میان خارجی تبارهای ساکن آمستردام، ایرانیان نیز حضور پررنگی دارند. با این‌حال اما آمستردام شهر کوچکی است که می‌توان با اندکی پیاده‌روی از تمام زیبایی‌های آن بازدید کرد.

در حالیکه آمستردام جزو یکی از سه شهر مهم هلند به ‌شمار می‌آید، اما شهری مقرون به صرفه و اقتصادی شناخته شده که زندگی در آن به نسبت دیگر پایتخت‌های اروپایی بسیار ارزان‌تر است. همین عامل در سال‌های اخیر باعث شده است که گردشگران زیادی از سراسر دنیا سفری ارزان و شاد را به این شهر تجربه کنند.

به جرأت می‌توانیم بگوییم که این شهر یکی از معدود شهرهای دنیاست که در عین داشتن آزادی‌های اجتماعی فراوان، شهروندانی بسیار قانون‌مدار و رعایت کننده هنجارهای اجتماعی دارد.

آنچه که در بدو ورود به آمستردام توجه گردشگران را به خود جلب می‌کند، این است که تمام پرداخت‌ها و یا تمام امور شهری در آمستردام، به ‌صورت الکترونیکی انجام می‌شود و در صورت نداشتن کارت الکترونیک در مکان‌های بسیاری با مشکل مواجه خواهند شد.

همچنین موضوع دیگری که پس از ورود به آمستردام، توجه گردشگران را به خود جلب می‌کند این است که خیابان‌های این شهر همواره مملو از دوچرخه‌سواران پیر و جوانی است که با دوچرخه به محل کار و تحصیل خود می‌روند. علاوه‌ براین در آمستردام پدر و مادرهای زیادی وجود دارند که به دوچرخه خود صندلی مخصوص کودکان نصب کرده‌اند و همراه با کودکانشان به وسیله دوچرخه در سطح شهر تردد می‌کنند و به همین دلیل است که زندگی در آمستردام به زندگی با دوچرخه و قایق‌ها نیز شهرت دارد.

در مورد تاریخ این شهر می‌توان گفت آمستردام یک شهر قرون وسطایی است که از اواخر قرن دوازدهم میلادی به ‌عنوان یک دهکده ماهیگیری کوچک ایجاد شد، که در دوران طلایی هلند در قرن هفدهم به یکی از مهمترین بندرهای جهان و مرکز اصلی تجارت تبدیل شده است.

این شهر در طول تاریخ روزهای تلخ و شیرین بسیاری را گذرانده است، اما در اواخر قرن نوزدهم و پس از رسیدن انقلاب صنعتی اروپا به این شهر، دومین گام طلایی آمستردام آغاز شد و بسیاری از محله‌ها و حومه‌های جدید شهر در اطراف هسته اصلی آن ساخته شدند.

در طول جنگ جهانی اول نیز با اینکه هلند اعلام بی‌طرفی کرده بود، اما قحطی و کمبود سوخت باعث شورش مردم و غارت انبار و فروشگاه‌های آمستردام شد. با این ‌وجود اما جنگ جهانی دوم نه ‌تنها قحطی و کمبود موادغذایی را برای آمستردام به ارمغان آورده بود، بلکه در خلال جنگ جهانی دوم این شهر توسط نیروهای نازی بمباران شد و بسیاری از یهودیان آن به اردوگاه‌های کار اجباری فرستاده شدند. سرانجام این وضعیت ناگوار پس از پایان جنگ جهانی دوم و در سال ۱۹۴۵ به پایان رسید و پس از آن آمستردام به تدریج رونق گرفت و بازسازی شد. تا اینکه امروز شهری مهم و تاثیرگذار در تجارت بین‌المللی شناخته می‌شود و بسیاری از شرکت‌های معروف هلندی را در خود جای داده است.

مردم هلند در سراسر دنیا به تساهل و آسان‌گیری معروف هستند و شاید همین ویژگی انعطاف‌پذیری است که باعث شده در طول تاریخ، پیروان بسیاری از ادیان، اقلیت‌های جنسی و افراد مختلف دنیا را به خود جذب کرده و مردم در این کشور بدون مشکل خاصی با تمام افراد آن هم با ویژگی خاص زندگی‌ می‌کنند.

از لحاظ اقتصادی، آمستردام از اهمیت بسیاری برخوردار است و به همین علت دفاتر بسیاری از شرکت‌های بزرگ هلند در این شهر واقع شده است. همچنین آمستردام همواره یکی از شهرهای پیشگام در ارتباط با انفورماتیک و امور دیجیتالی بوده است که همین عامل سبب شده تا بسیاری از متخصصین، آمستردام را قلب کسب و کارهای الکترونیک اروپا بشناسند.

شاید غذاهای محلی آمستردام به اندازه غذاهای فرانسوی و ایتالیایی معروف نباشند، اما به‌همان اندازه خوشمزه و لذیذ هستند. گردشگران در سفر به آمستردام هنگام حضور در آمستردام و در رستوران‌های لوکس یا سنتی این شهر با تنوع قابل قبولی از غذاها رو به رو خواهند شد که از میان آن‌ها می‌توان به  «بیتربالن»، «وافل شیره‌دار»، «شاه ماهی خام» و «سوپ نخود» اشاره کرد.

آمستردام علاوه بر اینکه به ‌عنوان شهر لاله‌های نارنجی شناخته می‌شود، تعدادی از مهمترین و بهترین موزه‌های دنیا مانند موزه ونگوگ، موزه لاله و خانه آنه فرانک را در خود جای داده است که سالانه گردشگران بسیاری را برای تماشای آثار تاریخی و فرهنگی موجود در این موزه‌ها به ‌سوی خود می‌کشاند. از دیگر جاذبه‌های گردشگری آمستردام می‌توان به «کانال گلدن»، «کانال پرنسس»، «موزه امپراتوری» و «بازارچه محلی آلبرت» نیز اشاره کرد.

منبع:ایسنا

توسعه گردشگری معنوی مشهد در گرو چه اقداماتی است؟

عضو هیأت علمی پژوهشکده گردشگری جهاد دانشگاهی گفت: در شرایطی که بپذیریم گردشگری معنوی می‌تواند به عنوان مزیت رقابتی شهر مشهد به حساب آید، باید این تصویر در ذهن مخاطبین تجلی پیدا کند و مشهد به عنوان پایتخت معنوی ایران و محمل گردشگری معنوی به جهانیان و ایرانیان معرفی شود.

سعید خدیوی در گفت‌وگو با ایسنا در خصوص توسعه گردشگری معنوی در مشهد و الزامات آن، اظهار کرد: به نظر می‌رسد که معنویت، مفهوم گسترده‌ای را در بر می‌گیرد، به طوری که شاید بتوان عمیق‌ترین ادبیات عرفانی را در ادبیات تشیع یافت، بنابراین پتانسیل ایجاد ظرفیت بالای گردشگری در شهر مشهد وجود دارد؛ به این ترتیب توجه به این ادبیات و در نظر داشتن مباحث معنوی، قاعدتاً یکی از الزامات این حوزه خواهد بود.

وی افزود: از گذشته نیز اساتید و بزرگان حوزه عرفان و فلسفه در مشهد حضور داشته‌اند که باید به آن‌ها بها داده شود و مشهد به عنوان شهری که نخبگان بزرگی در زمینه عرفان و معنویت پرورش داده است، معرفی شود؛ این بخش از توسعه گردشگری معنوی نیازمند تلاش و جدیت حوزه‌های علمیه است.

عضو هیأت علمی پژوهشکده گردشگری جهاد دانشگاهی ادامه داد: بخش دیگر که مربوط به تصویر ذهنی ایجاد شده از شهر مشهد است، نیازمند توجه به سویه‌ها و یا گونه‌های دیگر گردشگری است که هم‌راستا با گردشگری مذهبی و یا معنوی هستند. یکی از حوزه‌هایی که به راحتی نمی‌توان آن را از حوزه گردشگری معنوی تفکیک کرد، بخش هنری گردشگری فرهنگی است. بنابراین به نظر من بخش دوم توسعه گردشگری معنوی در ارتباط با موضوع توجه به فرهنگ و هنر است. با توجه به این که در امر دینی و قدسی، نگاهی زیبایی‌شناسانه وجود دارد و در واقع یکی از مراحل امر دینی، زیبایی‌شناسی است، مشاهده می‌شود که از گذشته تاکنون هنر در مجموعه مسائل مربوط به زیارت نقش بسزایی داشته است.

خدیوی تصریح کرد: از جمله آن‌ها می‌توان معماری ساختمان‌ها و حرم که همراه با زیباترین و دقیق‌ترین ظرافت‌ها ساخته شده است را نام برد. به علاوه موسیقی نیز بخش جدایی‌ناپذیر امر زیارت بوده است، به طوری که صدای نقاره‌ها، آوای قرآن، آوای اذان و … از جمله آواهایی هستند که به طور جدی نیاز زائران و گردشگران معنوی را تأمین می‌کرده و به بهترین شکل بروز و ظهور می‌یافته است. بو نیز از دیگر ویژگی‌های برندیگ محسوب می‌شود، به طوری که در برخی اماکن مذهبی و زیارتی، مشک و عود دود می‌کنند و یا با توجه به فرهنگ اسلامی بوی خوش گلاب نیز در فضا می‌پیچد، به گونه‌ای که برند عطر مشهدی از موضوع توجه به بوی خوب در امر زیارت، نشأت می‌گیرد.

هنر و زیبایی بخش مهمی از زیارت را به خود اختصاص داده است

وی با بیان این که به طور کلی هنر و زیبایی، بخش مهمی از زیارت را به خود اختصاص داده است و تصویر ذهنی مردم از زیارت و امور قدسی، تصویری زیبایی‌شناسانه است، تشریح کرد: هنر کمک زیادی به این موضوع می‌کند؛ در نتیجه لازم است امروزه به این موضوع توجه کنیم؛ چراکه با ورود تکنولوژی به حوزه فرهنگ و همچنین گسترش هنر در دوران مدرن و تسری آن به حوزه‌هایی مانند سینما، تئاتر، موسیقی و … ظرفیتی ایجاد شده است که ما در گردشگری مذهبی و همچنین تقویت برندینگ امر زیارت نیازمند توجه بیشتر به این حوزه هستیم.

عضو هیأت علمی پژوهشکده گردشگری جهاد دانشگاهی اضافه کرد: البته منظور از هنر در واقع هنرهایی با نگاه معناگرایانه است، به عنوان مثال جشنواره‌های بزرگی در رابطه با سینمای معناگرایانه در مشهد برگزار کنیم و یا کنسرت‌ها و جشنواره‌های موسیقی معناگرایانه و موسیقی معنوی را در مشهد گسترش دهیم تا با استفاده از آن‌ها بتوانیم تصویر معنویت در ذهن مخاطبان را پررنگ‌تر کنیم؛ بنابراین به نظر می‌رسد که این‌ موارد ضرورت‌های انکارناپذیری هستند.

 

خدیوی عنوان کرد: اقدامات در حوزه معماری و شهرسازی باید به گونه‌ای باشد که بافت پیرامون حرم بعدی زیبایی‌شناختی داشته باشد، به شکلی که مردم از تماشا و دیدن آن لذت بصری ببرند و این زیبایی تنها نباید در صحن و سرای حرم قابل مشاهده باشد؛ در واقع حرم مطهر باید در پیوند با فضای شهری باشد.

وی با اشاره به این که این بافت شهری باید از سایر بافت‌های شهری مشهد و حتی کشور متمایز باشد، بیان کرد: به تعبیری نمی‌توان کپی‌ بافت‌های شهری دیگر را در این مکان ایجاد کرد. البته این موضوع در تخصص من نیست و متخصصان شهرسازی باید نظر دهند؛ اما به طور کلی این بخش نیز باید مورد توجه قرار گیرد، زیرا حوزه بسیار با اهمیتی است و عدم توجه به آن سبب می‌شود نتوانیم آنطور که لازم است در حوزه برندسازی و ایجاد تصویر مثبت از شهر مشهد، موفق عمل کنیم.

عضو هیأت علمی پژوهشکده گردشگری جهاد دانشگاهی اضافه کرد: ابزار سومی که می‌تواند در توسعه امر زیارت اثرگذار و کمک‌کننده باشد، گونه‌های دیگر گردشگری است. به عنوان مثال گردشگری تندرستی و یا سلامت یکی از انواع گردشگری است که از گذشته با موضوع شفا در امر زیارت پیوند داشته است. به عبارتی این گونه گردشگری تمایل دارد که به زیارت نزدیک باشد و می‌تواند تأثیر مثبتی از شهر مشهد ایجاد کند. به علاوه در حوزه درآمدزایی و اقتصادی نیز برای شهر مشهد قابل تأمل و توجه است.

 

شناسایی گونه‌های گردشگری هم راستا با زیارت در تقویت برندینگ اثرگذار است

خدیوی خاطرنشان کرد: گردشکری تاریخی و گردشگری خرید نیز از گونه‌های دیگر گردشگری هستند که می‌توانند کمک قابل توجهی به امر زیارت کنند؛ خرید سوغات همواره جزء جدایی‌ناپذیر زیارت بوده است، اما امروزه با ورود کالاهای چینی و … دچار مشکلات زیادی شده است. به نظر می‌رسد گردشگری خرید باید مبتنی بر خرید از کارگاه‌هایی باشد که محصولات ایرانی و مورد تقاضای گردشگران مانند کارگاه‌های سنگ‌تراشی، پوشاک و … که سبب توسعه گردشگری خرید می‌شوند را تولید ‌کند، تا بتواد گردشگری زیارتی شهر مشهد را تقویت کند. بنابراین شناسایی گونه‌های گردشگری هم‌راستا با امر زیارت می‌تواند در تقویت برندیگ و ایجاد تصویر ذهنی بهتر از مشهد اثرگذار باشد.

وی درخصوص موانع ایجاد تصویر ذهنی مثبت اظهار کرد: به نظر من مهمترین مانع ایجاد تصویر ذهنی و برندیگ شهر مشهد، اغتشاش معنایی و یا اغتشاش بصری است؛ به این معنی که گونه‌های هم‌راستا یا غیر هم‌راستا با امر زیارت آن هم با مفهوم معنویت را در شهر مشهد بسیار پررنگ کنیم. به نظر من چنانچه مقابله با گونه‌های گردشگری هم‌سو با زیارت و گردشگری معنوی مانند گردشگری فرهنگی ادبی، فرهنگی هنری، سلامت و … را جایگزین تقویت این گونه‌های گردشگری  کنیم، متأسفانه گونه‌های دیگری از گردشگری مانند گردشگری غذا شکل می‌گیرد. گرچه ظهور این نوع از گردشگری تضاد و منافاتی با امر زیارت ایجاد نمی‌کند و حضور این نوع گردشگری تا حدودی خوب است، اما پررنگ شدن آن در نهایت ما را دچار مشکل خواهد کرد.

عضو هیأت علمی پژوهشکده گردشگری جهاد دانشگاهی گفت: به تعبیری دیگر جلوگیری از توسعه گونه‌های هم‌راستا با زیارت مانند هنر، موسیقی فاخر، سینمای معناگرا و افزایش حضور گردشگرانی که تقاضای معنویت دارند، سبب شکل‌گیری گونه‌های دیگری از گردشگری می‌شود. افرادی که دغدغه امور معناگرایانه، مذهبی و دینی دارند و تلاش می‌کنند مخاطبینی که تصویر مذهبی از مشهد دارند در این شهر حضور پیدا کنند، باید اجازه دهند و بستری را فراهم کنند که زیبایی‌شناسی که در هنر تجلی پیدا می‌کند در شهر مشهد نیز به حد اعلاء خود برسد.

خدیوی افزود: به طوری که مشهد در بازه‌های تابستان و مناسبت‌های مذهبی، محمل بزرگی از جشنواره‌های هنرهای شنیداری، سینما، هنرهای تجسمی و … باشد که تمام این عوامل به تقویت و پررنگ شدن موضوع معنویت در شهر کمک می‌کنند.

وی ادامه داد: یکی از مشکلات این است که ما برای جلوگیری از جریان اقتصادی تجاری که مبتنی بر سوداگری و توسعه گونه‌های غریب با امر زیارت است، نمی‌توانیم از قوانین سخت و سنگین استفاده کنیم؛ بلکه باید گونه‌های دیگری از گردشگری را تقویت کنیم که مخاطبان معناگرا و معنویت‌گرا به مشهد روی آورند. حضور زائران و گردشگران معنویت‌گرا سبب می‌شود، گونه‌هایی که هم‌راستا با زیارت و امر قدسی نیستند،حداقل اغتشاش بصری ایجاد می‌کنند و یا تصویر نامنظمی از شهر مشهد به وجود می‌آورند، به مرور زمان به حاشیه رانده شده و برند زیارت توسعه یابد؛ چراکه برند در ذهن و ضمیر ناخودآگاه انسان‌ها شکل خواهد گرفت.

برای ایجاد تصویر ذهنی مثبت از مشهد نیازمند پیوند میان عناصر درگیر با گردشگری هستیم

عضو هیأت علمی پژوهشکده گردشگری جهاد دانشگاهی خاطرنشان کرد: بنابراین ایجاد تصویر ذهنی مثبت، نیازمند هماهنگی، هم‌پوشانی و پیوندی میان عناصر درگیر با گردشگری است؛ از این رو لازم است انواع مختلف گردشگری و سیاست‌گزاران این حوزه در جهت ایجاد تصویری معنوی و مذهبی از شهر مشهد، با یکدیگر همفکری  داشته باشند و این موضوع زمانی تحقق می‌یابد که تمام نهادهای مرتبط حداقل به اجماع نظری درخصوص موضوع گردشگری معنوی و لزوم توجه به آن در بافت اصلی شهر مشهد دست پیدا کنند.

منبع:ایسنا

حقایقی پنهان از نقاط شناخته شده جهان

حقایقی عجیب را از نقاط معروف جهان در این گزارش بخوانید.

به گزارش حوزه میراث و گردشگری  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از لیست ورس، مناطقی که در این گزارش معرفی می‌کنیم از شناخته شده‌ترین اماکن جهان هستند. دلیل شهرت آن‌ها هم این است که از نظر تاریخی و زیبایی‌های طبیعی غنی هستند و یا رازآلود بودن آن‌ها در طی صد‌ها یا حتی هزاران سال توجه انسان‌ها را به خود جلب کرده است. این نقاط علاوه برای اینکه چشم نواز هستند، راز‌هایی‌ها از زمان‌های گذشته را در خود پنهان کرده اند. در اینجا با تعدادی از این اماکن آشنا می‌شوید.

گودال آبی بزرگ

ثبت علمی طوفان‌ها فقط به حدود یک قرن قبل بر می‌گردد، اما طبیعت سوابق رخداد‌های خود را با ماندگاری طولانی‌تر، در سنگ‌ها و خاک حفظ و ثبت می‌کند. برخی از این سوابق در پایین گودال آبی معروف در ساحل بلیز نگهداری می‌شوند. این گودال به همراه غرقاب‌های آبی مشابه، رسوباتی را حبس می‌کنند که به پایین شناور شده و به صورت لایه‌ای ته نشین می‌شوند. در هنگام طوفان، این رسوبات به صورت درشت پراکنده می‌شوند.

محققان به قلب این گودال آبی فرو رفتند و هسته‌ای به طول ۲۸ فوت را که نزدیک به ۲ هزار سال تاریخ جغرافیایی را نشان می‌دهد، خارج کردند. این کشف نشان می‌دهد که فعالیت طوفان در حدود سال ۹۰۰ میلادی، در زمان نابودی مایا، شدت گرفته است.

کاخ الحمرا

الحمرا یک بنای یادبود در گرانادای اسپانیا است. این بنا در سال ۸۸۹ بر فراز ویرانه‌های روم ساخته شد، به وسیله مورو‌ها فتح شد و سپس در سال ۱۴۹۲ توسط اسپانیا بازسازی شد. بسیاری از ستون‌ها، تزئینات هندسی و چشمه‌های این کاخ نمونه عالی‌ترین آثار هنری هستند، اما در سراسر این کاخ ۱۰ هزار کتیبه عربی پنهان شده است. حدود ۱۰ درصد از آن‌ها آیاتی از قرآن است. بقیه موارد شعار‌ها، انتساب‌ها، شعر‌ها و پند‌هایی از زندگی هستند.

بیشتر نقش‌های رایج در این مکان ستایش از دودمان نصریان، آخرین سلسله مسلمان در اسپانیا است. دودمان نصریان بیش از ۲۶۰ بر مسند بودند. شعار آن‌ها که «هیچ پیروزی جز الله نیست» رایج‌ترین کتیبه در این کاخ است.

خطوط نازکا

خطوط نازکا در پرو آثاری هستند که هزار سال زودتر شکل گرفتن هنر ایجاد شدند. بررسی‌های اخیر هواپیما‌های بدون سرنشین، صد‌ها ژئوگلیف باستانی را در تپه‌های پالپا، که در فاصله ۳۰ مایلی نازکا قرار دارد، نشان می‌دهد.

این خطوط بین ۵۰۰ سال قبل از میلاد و سال ۲۰۰ میلادی ایجاد شده اند و هنر و ایدئولوژی در حال تکامل مردم آن زمان را بازگو می‌کند. برخلاف بیشتر خطوط معروف در فلات نازکا، برخی از خطوط نیز کوچک در دامنه یک تپه قرار گرفته اند و از دره پرجمعیت زیر آن قابل مشاهده بودند؛ بنابراین به نظر می‌رسد که از این خطوط برای جدا کردن محدودهه ا استفاده شده است.

پارتنون

پارتنون که در حدود سال ۴۳۰ قبل از میلاد ساخته شده و به الهه حامی آتن به نام آتنا اختصاص یافته است، یکی از مشهورترین بنا‌های جهان محسوب می‌شود، اما ممکن است ما آن را با نام اشتباهی صدا کرده باشیم. طبق متون باستان و منابع تاریخی، یونانیان بنای یادبود خود را Hekatompedon یا «معبد صدای پا» می‌خوانده اند. از این اصطلاح در کشف‌های مرتبط به ۲ هزار و ۵۰۰ سال پیش استفاده شده است.

این مکان به عنوان انبار یا خزانه داری برای تمام اشیا طلایی ساخته شده برای آتنا، از جمله یک مجسمه طلایی به طول ۱۰ متر، توصیف شده است. البته نام پارتنون نیز چندین بار ذکر شده است، اما به نظر می‌رسد این عنوان برای اشاره به خزانه جداگانه و کوچکتری استفاده می‌شده که در داخل مجموعه آکروپولیس واقع شده است.

استون هنج انگلیس

خرسنگ‌های استون هنج ۳۰ تن وزن دارند و از ۱۸ مایل دورتر آورده شده اند. سنگ‌های کبودی که کوچکتر هستند بین ۲ تا ۵ تن وزن دارند و تقریبا ۹۰ مایل از تپه‌های پریسلی در ولز به استون هنج آورده شده اند. احتمال داده می‌شود که این کار با کمک یک جانور غیرمنتظره یعنی خوک‌ها صورت گرفته باشد. طبق گلدان‌های سرامیکی یافت شده در فاصله دو مایلی دیوار‌های دورینگتون، احتمال داده می‌شود از چربی خوک‌ها برای جابه جایی سنگ‌های عظیم استون هنج استفاده شده است.

دیوار بزرگ چین

سازندگان دیوار‌های بزرگ همیشه این دیوار‌ها را برای اهداف دفاعی نمی‌ساختند. محققان معتقدند که در خط شمالی چین، بخشی به طول تقریبا ۵۰۰ مایل به نام دیوار چنگیز خان، ساخته شده که البته هدف آن جلوگیری از حملات بی‌رحمانه چنگیز خان نبوده است.

در ابتدا باید گفت که ارتفاع دیوار خیلی کم است. دیواری به ارتفاع ۲ متر و با خندقی به عمق ۶ فوت، به اندازه کافی قابل پیشگیری نیست که بتواند مانع ارتشی وحشی و خونریز شود. از طرفی قسمت مذکور مانند بخش‌ها دیگر دیوار از آجر‌های مقاوم ساخته نشده تا دلیلی بر این باشد که تمامی بخش‌های این دیوار برای دفع حملات مغول‌ها ساخته نشده است.

منبع:باشگاه خبرنگاران جوان

جایگاه جوامع محلی در گردشگری روستایی

در کشور ما نیز از سال‌ها پیش این روند آغاز و به اهمیت نقش گردشگری در رونق اقتصادی هم در سطح برنامه‌های توسعه ملی و هم در چشم‌اندازهای استانی توجه بسیار شده است. شواهد میدانی، بیش از پیش، گویای موفقیت این نوع نگاه در توزیع ثروت و ایجاد سطح زندگی بهتر برای جوامع محلی ساکن در مناطق روستایی و یا کمتر توسعه‌یافته در اثر اجرای برنامه‌های اقتصاد گردشگری است.

امروزه یکی از راهکارهایی که برای ایجاد معیشت پایدار مطرح است، بحث استفاده از توانمندی‌های محیطی جوامع روستایی برای بوم‌گردی و اکوتوریسم است. در کشورهایی نظیر ایران که هنوز جمعیت زیادی در مناطق روستایی آن سکونت دارند این نوع گردشگری به‌عنوان یکی از شاخص‌های مهم توسعه پایدار تلقی می‌شود و موجب هدایت سرمایه و توزیع ثروت از مراکز پرجمعیت و صنعتی به مناطق روستایی است.

یکی از موضوعات مهم توسعه، آمایش سرزمین است به‌گونه‌ای که انسان، طبیعت و دست‌ساخت‌های بشری، در تلفیق با یکدیگر موجب بهره‌وری مناسب توأمان منابع و حفاظت از آن‌ها برای نسل‌های آینده است. گردشگری روستایی کمترین اثر منفی بر محیط‌زیست و اجتماع محلی دارد و از طریق افزایش آگاهی‌های عمومی و نیز سودآوری و فرصت‌های درآمدی برای جوامع محلی، متضمن حفاظت و بازتولید منابع طبیعی و سرمایه‌های فرهنگی بومی و رواج بخشیدن به آن‌هاست. امروزه اغلب سازمان‌های بین‌المللی و ملی برنامه‌ریز و منادیِ فرهنگِ حفاظت از محیط‌زیست، بوم‌گردی را وسیله‌ای برای حفاظت از محیط‌زیست و توسعه مناطق دورافتاده قلمداد می‌کنند. از این رو در انواع گردشگری طبیعی و بوم‌گردی، طبیعت و آداب و رسوم مردم محلی، از ارکان اصلی به‌شمار می‌آیند و احترام به آن‌ها توصیه شده است.

اقامتگاه‌های بوم‌گردی ضمن ارائه خدمات باکیفیت مشخص و قابل قبول به گردشگران در محیط‌های طبیعی و روستایی باید کمترین آسیب را به محیط‌زیست اطراف اعم از طبیعی و فرهنگی وارد سازند. استفاده از روش‌های پایدار برای به‌دست آوردن آب مصرفی و کاهش مصرف آن (استفاده از شیرآلات مناسب)، به کار بردن سیستمی کارآمد برای دفع پسماندها و پسآب‌ها، رعایت اصول بهداشتی و پاکیزگی کلیه فضاها ازجمله پیش‌بینی حداقل دو چشمه سرویس بهداشتی و دو سرویس استحمام ویژه خانم‌ها و آقایان آن (وجود حداقل یک سرویس بهداشتی فرنگی) ازجمله اقداماتی است که باید در یک اقامتگاه بوم‌گردی در نظر گرفته شود.

سیستم سرمایش و گرمایش اقامتگاه‌ها باید ضمن تأمین رفاه گردشگران کمینه تأثیر منفی را بر محیط‌زیست منطقه داشته باشد. به همین منظور باید کوشش کرد که ضمن رعایت اصول و فرم‌های معماری بومی، با بهره بردن از اصول معماری آنان و دانش فنی روز، شاهد کمترین نشت حرارتی در ساختمان اقامتگاه باشیم. همچنین نورپردازی نیز باید از نوعی انتخاب شوند که ضمن تأمین روشنایی مورد نیاز گردشگران، بیشینه صرفه‌جویی در مصرف انرژی را داشته و کمینه آلودگی نوری را در منطقه ایجاد کنند.

اکوتوریسم و بوم‌گردی‌ها می‌تواند از طریق بالا بردن سطح درآمدهای اهالی و ساکنان محلی موجد خدمات بهداشتی و آموزشی شده و به اشتغال‌زایی در صنعت گردشگری بیفزاید که نتیجهٔ آن حفاظت از سرمایه‌های منطقه توسط جامعه محلی است. گردشگری طبیعی (اکوتوریسم – بوم‌گردی) و توسعه می‌توانند در یک تعامل دوسویه با جوامع محلی به حصول پایداری منابع طبیعی و ایجاد معیشت پایدار بیانجامد. گرچه منافع اقتصادی حاصل از اکوتوریسم باید در سازوکاری مشخص میان مردم محلی، دولت‌ها و تشکل‌های حامی و حافظ منابع طبیعی تقسیم شود. در این فرآیند یکی از موضوعات بسیار مهم، لزوم تعیین جایگاه مناسب برای تشکل‌های محلی است تا روند پیشرفت و نیل به اهداف توسعه پایدار را تضمین نماید. از این رو لازم است اقامتگاه‌ها ضمن برگزاری برنامه‌های آموزشی درباره محیط‌های فرهنگی و طبیعی منطقه برای کارمندان و گردشگران، با انجمن‌های محلی همکاری و با شرکت در برنامه‌های تحقیقاتی به توسعه پایدار منطقه کمک کنند. پرواضح است که مشارکت جوامع محلی به همراه آموزش، نقش کلیدی در موفقیت و نتیجه‌گیری مطلوب خواهد داشت. چه‌بسا تجارب نشان داده که سرمایه‌گذاری‌ها و صرف وقت بسیار برای رونق گردشگری در منطقه‌ای بسیار مستعد، به دلیل‌عدم آگاهی و فقدان آموزش‌های لازم و نیز نبود مشارکت مؤثر اهالی، با شکست مواجه شده و یا در بهترین حالت، بهره‌برداری از آن دچار مشکلات و معضلات اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و یا تخریب محیط‌زیست شده است. درنتیجه منطقی است که اقامتگاه‌ها و تأسیسات گردشگری در این نواحی دارای ویژگی‌هایی باشند تا علاوه بر بی‌نیازی از سرمایه‌های کلان و اتلاف وقت جهت احداث، نیازمند اشغال بیش از حد فضا (عموماً سرزمین‌های بکر طبیعی و یا روستایی) نباشند. لذا بوم آورد بودن مصالح و سازگاری تأسیسات و اقامتگاه‌های بوم‌گردی با طبیعت، اقلیم و معماری پیرامون علاوه بر ایجاد تجربه‌های خاص برای گردشگران بسیار حائز اهمیت است.

کلیه اقامتگاه‌های بوم‌گردی ضمن رعایت اصول فنی و مهندسی که تضمین‌کننده ایمنی ساکنان ساختمان‌ها هستند، می‌بایست با استفاده از مصالح بومی و بهره بردن از حداکثر دانش بومی و با هماهنگی کامل با محیط طبیعی و فرهنگی پیرامون خود احداث شوند و علاوه بر تأمین رفاه برای گردشگران کوشش شود که ایشان ضمن اقامت در اقامتگاه‌های بوم‌گردی فرصت آشنایی و درک فرهنگ منطقه را به دست آورند لذا علاوه بر ارائه بروشورها و اطلاعات مرتبط با طبیعت، فرهنگ بومی و صنایع‌دستی از طریق راهنمایان گردشگر مجاز، طراحی داخلی و خارجی کلیه اقامتگاه‌های بوم‌گردی می‌بایست با رویکرد بهره‌برداری بیشینه از مبلمان و تجهیزات سنتی و صنایع‌دستی بومی صورت گیرد. همچنین استفاده از پوشاک بومی ضمن رعایت اصول بهداشتی برای کارمندان اقامتگاه‌های بوم‌گردی کمک شایانی به نمایش فرهنگ پوششی و ارائه خوراک‌های بومی و محلی با توجه به رعایت ذائقه گردشگران، معرف فرهنگ غذایی منطقه است. لزوم آشنایی کارمندان اقامتگاه‌های بوم‌گردی با کمک‌های اولیه و راهنمایی گردشگران در خصوص مخاطرات احتمالی موجود در منطقه نیز از نکات مهمی است که باید در نظر گرفته شود.

از آنجا که گردشگری روستایی و اکوتوریسم درگونه‌های متفاوت قابلیت اجرا دارد لذا شناسایی و ارزیابی توانمندی‌های محیطی همچون آثار تاریخی و طبیعی، صنایع‌دستی، صید و ماهیگیری، کشاورزی و دام‌پروری، غذاها و آداب و رسوم و موسیقی بومی، کوهنوردی و طبیعت‌گردی، موجب انتخاب درست و برنامه‌ریزی بهینه در زمینه رونق و موفقیت گردشگری خواهد بود و پرواضح است که هر یک از توانمندی‌های یادشده به‌شرط حضور و مشارکت جامعه محلی به منصه ظهور خواهد رسید و به پشتوانه خلاقیت و آموزش صحیح و هدفمند در قالب توسعه گردشگری پایدار تجلی خواهد یافت.

یکی از خواص مهم بوم‌گردی‌ها مزیت اقتصادی بودن آن‌هاست که در صورت عدم توجه لازم، توجیه اقتصادی اماکن یادشده برای حضور گردشگران از میان خواهد رفت. حضور و مداخله واسطه‌ها و دلالان املاک و امتیازات و مجوزها از مهم‌ترین دلایل غیراقتصادی شدن اقامتگاه‌های بوم‌گردی به‌ویژه در روستاها است. سیاست‌گذاری و اولویت‌بخشی به اهالی برای اعطای مجوزها و یا طرح‌هایی با مشارکت ایشان، پشتیبانی‌های دولتی از طریق معرفی و تبلیغات، ارائه تسهیلات فنی و اعتباری کم‌بهره، پذیرش املاک روستایی به‌عنوان وثیقه توسط بانک‌های عامل ارائه‌کنندهٔ تسهیلات، توزیع مناسب و کثرت تأسیسات گردشگری و اقامتگاه‌های بوم‌گردی و همچنین حمایت‌های قانونی مسئولان محلی از ارائه‌دهندگان خدمات گردشگری و گردشگران از موارد مؤثر در ایجاد زمینه‌های لازم و حفظ مزیت‌های اقتصادی این نوع گردشگری است.

در نگاهی کلی توجه و برنامه‌ریزی برای ایجاد زیرساخت‌ها و تجمیع اعتبارات و هدفمندسازی هزینه‌های دولتی در روستاهای هدف گردشگری به‌منظور رونق گردشگری، ایجاد بهداشت و امنیت، اولویت دادن به احیای بناهای ارزشمند موجود در بافت‌های تاریخی روستایی برای ایجاد اقامتگاه‌های بوم‌گردی، ارائه آموزش و مشاوره به جوامع محلی برای مدیریت اقامتگاه‌ها و بازاریابی، مشارکت دادن نهادهای اجتماعی محلی و شوراهای روستاهای هدف گردشگری در برنامه‌ریزی و نظارت بر اقامتگاه‌های بوم‌گردی، ایجاد شبکه میان خدمات دهندگان محلی و دفاتر خدمات گردشگری در سطوح محلی ملی و بین‌المللی از لوازم موفقیت و دستیابی به اهداف و چشم‌اندازهای مورد نظر در ایجاد اقامتگاه‌های بوم‌گردی و اکوتوریسم خواهد بود.

منبع:میراث آریا