مسجد ۸۰۰ ساله‌ی اتابکشاه در انحصار دوران قجر

مسجد تاریخی «ملاعبدالخالق» در محله یوزداران شهر یزد قدمتی حدوداً ۸۰۰ ساله دارد ولی اسناد می‌گوید که «ملا عبدالخالق» فردی متعلق به دوران قاجار است که نام وی بر این مسجد نهاده شده است.

بنایی تاریخی در محله تاریخی یوزداران(فهادان کنونی) در قلب بافت جهانی شهر یزد و در کوچه‌ای موسوم به حمام بکشاه(بخشاه) واقع شده که به مسجد «ملا عبدالخالق» معروف است ولی هر چند با درهای چوبین خود به ظاهر ساده است اما قدمتی دیرین یعنی مربوط به دوران اتابکان دارد.

این مسجد کهن و قدیمی نهان مانده در زیر ساباط این محله که در فهرست آثار ملی نیز به ثبت رسیده است، کمتر مورد بازدید عموم بوده و همیشه با یک قفل بزرگ، دست رد به سینه گردشگران زده است.

البته به گفته‌ی خادم این بنای تاریخی که برخلاف برخی ابنیه تاریخی مرمت هم شده و قابلیت بازدید عمومی دارد، درهای این مسجد تنها در ماه رمضان به روی مردم گشوده می‎شود و در سایر فصول و ایام به روی عموم، بسته است.

براساس اسناد تاریخی، مسجد تاریخی ملاعبدالخالق که از معماری ایرانی اسلامی برخوردار است، در قرون گذشته و در دوران اتابکان ایجاد شده اما اولین مرمت آن مربوط به دوره زندیه است. البته بنا به گفته‌ی برخی از مطلعین قدیمی محله، نام این مسجد که در کوچه‌ی بخشاه واقع شده، در حقیقت نام تحریف شده یک شاه به نام «اتابکشاه» است که بر در مسجد هم به همین نحو کتیبه شده و علاوه بر مسجد، دیوان‌خانه، حمام و کوچه نیز به نام وی بوده است.

«محمد کریم پیرنیا» پدر معماری سنتی ایران نیز معتقد است که اساس این مسجد از دوران اتابکان بنا شده و در عهد زندیه مرمت شده و روی در ورودی آن آلت‌سازی شده و به خط نسخ عبارت «هوالله واقف. وقف نمود عالیشان آقا محمدحاجی حسین لاری معمر مسجد مقابل حمام داخل بکشاه اصل این زوج در برابر مسجد و استدعا نمود از مومنین که والدش را به طلب مغفرت یاد نمایند» نقر شده است. بالای آن در نیز دو کتیبه‌ی چوبی به قلم دوازده امام و عجلوابالصلاه و عجلوابالتوبه به خط نسخ نوشته شده است.

اما شاید جالب باشد که بدانیم «ملا عبدالخالق» که نام وی بر این مسجد نهاده شده، فردی متعلق به دوران قاجار است، پس چگونه نام وی بر این مسجد نهاده شده است؟

در کتب تاریخی در خصوص این عالم متعلق به عصر قاجار، این گونه آمده است که «ملاعبدالخالق بن عبدالرحیم» از علمای مشهور یزد است که در سال ۱۲۳۸ از شیخ احمد احسایی اجازه اجتهاد گرفت و از تالیفاتش می‌توان به مصائب المعصومین اشاره کرد. پس از مرمت این مسجد توسط این عالم فرهیخته، مسجد نیز به همین نام شهره شد، چرا که قدمت بنا بسیار قدیمی‌تر است.

درون مسجد ملاعبدالخالق پس از مرمت، حفظ شده ولی به دلیل این که کمتر از این مسجد استفاده می‎شود، درون نامرتب و آشفته‌ای دارد؛ مسجدی که وسایل درون آن نیز خبر از قدیمی بودن آن می‌دهد؛ سماور، منبر و سینی و سایر وسایل قدیمی داخل بنا، برخی از کتب قدیمی که به سختی ورق می‌خورند و تصاویر شهدای محله و بانیان از ویژگی‌های خوب مسجد ملاعبدالخالق است.

این مسجد که با زیلوهای قدیمی مفروش شده و روی آن‌ها قالی پهن شده است، دارای دو بخش زنانه و مردانه جداگانه است که هر کدام ورودی‌های جداگانه‌ای دارند اما در چوبی زنانه، در فاصله‌ی کمی از در بزرگتر مردانه قرار گرفته و با پله‌ای زنان را به قسمت بالا خانه‌ی مسجد هدایت می‌کند.

خادم این مسجد قدیمی و کوچک اما زیبا، معتقد است که می‌توان از وسایل قدیمی مسجد، موزه‌ای را در دورن آن ایجاد کرد.

منبع:ایسنا

تلفیقی از طرح اسلامی سنتی و مدرن در معماری «مسجد رم»

مساجد برای ملت مسلمان از مهمترین اماکن مذهبی، تاریخی و فرهنگی به حساب می‌آیند. در سراسر جهان مسلمانان زیادی زندگی می‌کنند در همین راستا وجود مساجد بسیار به عنوان  پایگاه‌های مهم و اثرگذار در مکتب و فرهنگ اسلامی در دنیا عجیب نبوده و نیست. سبک و شیوه ساخت مساجد مختلف در سراسر جهان نیز موجب شده این اماکن علاوه بر کارکرد اصلی خود، به جاذبه‌های خیره‌کننده‌ای از تاریخ و فرهنگ ملل تبدیل شوند.

رم بزرگترین شهر ایتالیا و پایتخت این کشور است. شهرت جهانی این شهر به واسطه مرکز فرمانروایی امپراطوری‌‎های رم باستان بوده و هزاران سال به عنوان مرکز قدرت، فرهنگ و مذهب شناخته می‌شود و در طول تاریخ ۲۸۰۰ ساله خود تاثیر عمیقی بر جهان گذاشته است.

منطقه پاریولی در شمال رم قرار دارد و منطقه‌ای مسکونی است؛ همچنین ساکنین این منطقه برای رسیدن به مرکز شهر زمان زیادی صرف نمی‌کنند. «مسجد رم» نیز که در منطقه پاریولی قرار گرفته است به عنوان بزرگترین مسجد در جهان غرب شناخته می‌شود.

از آنجایی که مساجد اروپا نقش مهمی در گرایش اروپاییان به اسلام دارند در این میان می‌توان به نقش پررنگ‌تر مسجد رم در این زمینه نیز اشاره کرد که از دیگر ویژگی‌های این مسجد به حساب می‌آید.

این مسجد علاوه بر داشتن عنوان بزرگترین مسجد در جهان غرب عنوان «مرکز فرهنگی اسلامی» کشور ایتالیا را نیز یدک می‌کشد. مسجد رم یکی از بزرگترین بناهای ساخته شده در چند دهه اخیر ایتالیا است که آوازه و شهره ان از ایتالیا نیز فراتر رفته است.

یکی از ویژگی‌های منطقه‌ای که این مسجد در آن قرار گفته این است که درصد کمتری از جمعیت مسلمان در آن سکونت دارند. مسجد رم علاوه بر اینکه مکانی برای فعالیت‌های مذهبی است به ارائه خدمات فرهنگی و اجتماعی که مسلمانان را به یکدیگر متصل می‌کند، می‌پردازد.

در مسجد رم با مساحت ۳۰ هزار متر مربعی که دارای فضای معنوی ویژه‌ای است همچنین برنامه‌هایی از جمله برنامه‌های آموزشی، مراسم عروسی، مراسم تشییع جنازه، کلاس‌های تفسیر، نمایشگاه‌ها، همایش‌ها و سایر رویدادها برگزار می‌شود.

گفته می‌شود که ساخت این مسجد در سال ۱۹۸۴ آغاز شده است و پس از گذشت حدود ۱۰ سال در سال ۱۹۹۵ ساخت ان پایان یافته و افتتاح شده است. مسجد رم به طور مشترک به دست «محمدحسن»  شاهزاده تبعید شده افغانستان و همسرش «راضیه» رقم خورده است.

در ساخت این مسجد علاوه بر حضور شاهزاده افغان و همسرش می‌توان به حضور و کمک‌های مالی برخی از کشورهای اسلامی نیز اشاره کرد. نکته دیگری که در خصوص تاسیس بنای مسجد رم اهمیت دارد این است، زمینی که برای ساخت مسجد توسط شورای شهر رم در نظر گرفته شده در سال ۱۹۷۴ اهدا شده بود، اما ساخت مسجد با حضور «سانرو پرتینی» رئیس جمهور وقت ایتالیا در سال ۱۹۸۴ اتفاق افتاد.

با توجه به اینکه در دهه‌های اخیر افراد زیادی از کشورهای اسلامی به اروپا مهاجرت کرده‌اند، تعداد مساجد و مراکز اسلامی در سراسر این قاره نیز افزایش پیدا کرده است و به همین علت معماری اغلب مساجد ترکیبی از معماری اسلامی و مدرن اروپایی است.

در همین راستا معماری مسجد رم ایتالیا ترکیبی از طرح اسلامی سنتی و مدرن است و فضای داخلی آن با الگوهای هندسی و آمیختن رنگ‌های گسسته و همچنین نورپردازی ویژه، حال و هوای خاصی به خود گرفته است.

پروژه ساخت این مسجد توسط «پائولو پورتو» معمار ایتالیایی و «سامی موسوی» معمار عراقی به انجام رسید و افتتاحیه آن با حضور «پاپ ژان پل دوم» برگزار شد. گفته می‌شود که در زمان افتتاح، برخی در رم با افتتاح این مسجد مخالفت می‌کرده‌اند، اما با حضور پاپ ژان پل دوم این مشکل رفع شده و افتتاح مسجد جشن گرفته شده است.

در دکوراسیون داخلی مسجد رم عمدتا از کاشی‌های لعاب‌دار با رنگ‌های روشن که بر روی آن‌ها مضمون قرآنی «خدا نور است » نوشته شده، استفاده شده است. در این مسجد که به عنوان یکی از بزرگترین مساجد اروپا شناخته می‌شود حدود ۲۵۰۰ نمازگزار می‌توانند به عبادت بپردازند.

همچنین فضای داخلی مسجد مزین به موزاییک‌هایی است که جلوه‌های نوری بیشتری ایجاد می‌کنند و نکته قابل توجه در فضاسازی داخلی مسجد رم، مفروش شدن مسجد با فرش‌های ایرانی است که دارای نقوش هندسی هستند.

گنبد مرکزی این مسجد بالای نمازخانه اصلی به قطر بیش از ۲۰ متر قرار دارد که با ۱۶ گنبد کوچکتر احاطه شده است. فضای مسجد رم همچنین دارای فضایی آموزشی است که کلاس‌ها و کتابخانه‌ را شامل می‌شود. در این فضا همچنین  یک مرکز کنفرانس با یک سالن اجتماعات بزرگ با ظرفیت ۴۰۰ نفر و مکانی برای برگزاری نمایشگاه‌ها وجود دارد.

این مسجد در واقع به دو بخش تقسیم می‌شود، بخش اول شامل شبستان اصلی مسجد است که ۸ متر از سطح زمین بلندتر بوده و به شکل مستطیل طراحی شده که رو به قبله است و بر فراز آن گنبدی به قطر ۲۰ متر خودنمایی می‌کند و در اطراف آن ۱۶ گنبد کوچک نیز بام بزرگترین مسجد اروپا را آذین بسته‌اند.

بخش دوم مسجد نیز مجموعه H شکل است که تمام فضاهای جانبی را در خود جای داده است. مناره  مسجد نیز در بخش جنوب غربی سایت استقرار یافته است و استفاده از موادی چون سنگ تراورتن برای ایجاد رنگ‌های رومی از دیگر ویژگی‌های معماری این ساختمان است.

در فضای داخلی و بیرونی مسجد رم استفاده از نور به شکلی انجام شده است که فضایی معنوی ایجاد می‌کند و عبادت‌کنندگان را انگیزه تفکر و تعمق می‌بخشد.

منبع:ایسنا

سنت‌های ماندگار مسلمانان بحرین از ماه میهمانی خدا

ماه رمضان فرصتی ایجاد می‌کند تا مسلمانان با انجام فرائض، آداب مذهبی و معنوی و همچنین استفاده از فضای روحانی و معنوی ایجاد شده به تزکیه نفس خود بپردازند. انجام فعالیت‌های عبادی، برگزاری مجالس قرائت و تفسیر قرآن از جمله این سنت‌هاست که در کشورهای مختلف و در استقبال از ماه مبارک رمضان با آداب و شیوه‌های متفاوتی برگزار می‌شود.

برگزاری مراسم ماه مبارک رمضان در بحرین از شور و حال ویژه‌ای برخوردار است؛ به طوری که مردم این کشور نیز همانند کشورهای دیگر برای استقبال از این ماه پربرکت، آداب و رسوم و سنت‌های خاصی که ریشه در تاریخ و فرهنگ این کشور دارد را به جا می‌آورند. در ادامه به معرفی تعدادی از این رسوم می‌پردازیم.

ما رمضان با شروعش در بحرین چنان آرامشی را با خود به همراه دارد که تمام سرزمین بحرین را در بر می‌گیرد و مردم و مسلمانان در جو معنوی که ایجاد شده با آرامش و با سرعت کمتری به انجام کارهای خود می‌رسند.

یکی از مهم‌ترین آداب و رسوم‌ ماه مبارک رمضان در بحرین، تشکیل و برگزاری جلسات، نشست‌ها و شب‌نشینی‌های رمضانی است که در اصطلاح محلی آن را«غبقه» می‌نامند و در لهجه محلی این کشور نیز این آیین را با عنوان «غبگه» می‌شناسند.

این جلسات در منازل بزرگان قوم و قبیله و همراه با صرف افطار و شام برگزار می‌شود. در این مجالس علاوه بر فرزندان و وابستگان، سایر مردم نیز جهت ادای احترام و دید و بازدید از اطرافیان در این مجلس شرکت می‌کنند.

«قرقاعون» سنتی است که همزمان با برگزاری این جلسات توسط کودکان حاضر در مراسم اجرا می‌شود و یکی از معروف‌ترین آداب و رسوم این کشور به شمار می‌رود. قرقاعون مراسم سنتی شعر خوانی کودکان به مناسبت فرا رسیدن ماه مبارک رمضان است؛ به طوری که آن‌ها با خواندن سرودها و اشعاری فرارسیدن ماه مبارک رمضان را یاد آوری و بزرگان نیز با نقل، شیرینی و آجیل از آنان پذیرایی می‌کنند. این رسم به عنوان جشنواره‌ در شب چهاردهم رمضان در سراسر منطقه جشن گرفته می‌شود.

از دیگر آیین‌های این کشور در ماه رمضان می‌توان به رسمی دیرین اشاره کرد که بر اساس آن و همانند بسیاری از کشورهای عربی دیگر افرادی با نام «مسحراتی» با نواختن طبل و دهل اقدام به بیدار کردن مسلمانان برای صرف سحری می‌کنند؛ به طوری که شب نیمه ماه رمضان که آن را مناصفه(یعنی نیمه ماه رمضان) می‌نامند، اغلب به برنامه مسحراتی‌ها اختصاص پیدا می‌کند.

علاوه بر برنامه‌های فوق، جمعیت‌ها و تشکل‌های مربوط به زنان بحرین نیز با برگزاری آیین‌های خاص خود ماه مبارک رمضان را گرامی می‌دارند.

یکی از مهم‌ترین این برنامه‌ها از سوی جمعیت بین‌المللی زنان بحرین و با حضور همسران سفرای خارجی مقیم بحرین و جمعی از بانوان شخصیت‌های رسمی، دولتی و اعضای هیأت مدیره جمعیت بین‌المللی زنان برگزار می‌شود.

بخشی از این مراسم به اجرای برنامه هنری و سنتی قرقاعون اختصاص یافته و در ادامه آن رئیس هیأت مدیره جمعیت بین‌المللی زنان، جمعیت‌ها و جریان‌های سیاسی بحرین نیز با بهره‌گیری از شب‌های ماه مبارک رمضان به اجرای برنامه‌های خود می‌پردازند و با اجرای برنامه‌هایی اعلام همبستگی و همدردی خود در مسائل مختلف کشور مانند مسائل سیاسی و مورد توجه در این شب‌ها را مطرح کرده و به دنبال راهکاری برای رفع مشکلات کشور هستند.

ناظران همچنین معتقدند ماه مبارک رمضان به فصلی برای اعتکاف سیاسی تبدیل شده است و جمعیت‌های سیاسی، برنامه‌های خود را در این ماه به طور کامل دگرگون و متفاوت از کل سال برگزار می‌کنند. به عنوان مثال جمعیت «العمل الدیمقراطی وعد» با فرارسیدن ماه مبارک رمضان جشنواره‌ای فرهنگی برگزار می‌کند و یا سایر جمعیت‌ها وحتی شخصیت‌های معروف نیز به شیوه‌ای متفاوت به برگزاری شب‌های ماه رمضانی می‌پردازند.

از جمله مهم‌ترین این برنامه‌ها، می‌توان به برگزاری شب همبستگی با غزه از سوی جمعیت بحرینی «مقابله‌ با عادی‌سازی روابط با رژیم صهیونیستی» اشاره کرد. این جمعیت هم‌زمان با ماه مبارک رمضان و با همکاری جمعیت ملی دموکراسی «وعد» نشست همبستگی با غزه را تحت عنوان «آزادی غزه» برگزار می‌کند که در طول این مراسم، سخنرانان مطالب و اطلاعاتی را در خصوص حمایت و همبستگی با مردم مظلوم غزه بیان می‌کنند.

سفارت جمهوری اسلامی ایران نیز در این ایام در کنار دیگر برنامه‌های این کشور برنامه‌هایی را تدارک می‌بیند که از جمله آن‌ها می‌توان به برگزرای مراسم افطاری با حضور ایرانیان مقیم این کشور از جمله پرسنل بانک المستقبل، کارکنان دفتر هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران، نمایندگی بیمه ایران، همکاران فرهنگی مدرسه جمهوری اسلامی ایران در بحرین و اولیاء امور و مربیان اشاره کرد.

گفته می‌شود که این مراسم به مناسبت سالروز ولادت امام‌حسن مجتبی(ع) برگزار می‌شود و در آن دانش‌آموزان مدرسه ایرانی بحرین، برنامه‌هایی شامل تلاوت قرآن کریم، سرود جمهوری اسلامی ایران و دیگر برنامه‌های فرهنگی و هنری را اجرا می‌کنند؛ در این مراسم هم‌چنین در مدح و ستایش مقام والای امام‌حسن مجتبی(ع)، اشعار و سروده‌هایی سروده و خوانده می‌شود.

«سوهور» یکی از غذاهای اصلی مردم بحرین در ماه رمضاناست که برای سحر تهیه می‌شود. این غذا غالبا یک وعده غذایی سبک است که ماست یا لبان (نوشیدنی بر پایه ماست) را شامل می‌شود که به روزه‌داران بحرینی کمک می‌کند تشنگی خود رادر ساعات طولانی روزه‌داری کاهش دهند.

در وعده افطار نیز مسلمانان بحرین اغلب با سوپ و سمبوسه روزه خود راافطار می‌کنند. غذای دیگری که در افطار بحرینی‌ها بسیار طرفدار دارد «Machboos » است. این غذا نوعی برنج است که آن را با مرغ، گوشت گاو، گوشت بره یا میگو  تهیه می‌کنند.

غذای دیگری که اغلب در سفره ماه رمضان مردم بحرین یافت می‌شود «سالونا» نام دارد که یک خورشت بسیار محبوب بحرینی است. مردم بحرین همچنین پس از افطار و اقامه نماز قهوه سنتی عربی را با خرما یا حلوا بحرینی طبخ و سرو می‌کنند.

البته لازم به ذکر است که برخی از این مراسم‌ها در کشور بحرین به واسطه گسترش بیماری کرونا با محدودیت و حتی ممنوعیت همراه است.

منبع:ایسنا

“شاه ارخی” تبریز، قربانی توسعه شهری

دریاچهٔ شاه گلی(ایل گلی) با ۵.۵ هکتار وسعت، گنجایش ۷۲۰ هزار متر مکعب آب را دارد، آب این استخر تا قبل از ایجاد شهرک خاوران از شاخه‌ای منشعب از لیقوان چایی (رود لیقوان) تامین می‌شد، اما با احداث این شهرک، جریان آب قطع شد و آب این استخر بزرگ با چاه‌های عمیق تامین می‌شود.

آبرسانی به استخر شاه‌گلی (به معنی دریاچه بزرگ، که بعدها نامش به ایل گلی تغییر یافت)  کاملا مهندسی شده بوده و به نظر می‌رسد آق‌قویونلوها مدیریت منابع آبی را بهتر از متولیان کنونی بلد بودند، چرا که از یک طرف داد بحران کم‌آبی سر می‌دهیم و از طرفی هم استخر پارک محبوب تبریزی‌ها را با حفر چاه‌های عمیق پر می‌کنیم، در حالیکه شهرداری تبریز با همکاری اداره کل میراث فرهنگی آذربایجان شرقی می‌تواند ضمن احیای نهر شاهی و دادن جانی دوباره به استخر شاهگلی از هدررفت منابع آبی هم جلوگیری کند.

به گزارش ایسنا، وعده‌های متعدد شهرداران و معاونان برای احیای نهر شاهی تا به حال و با گذشت زمانی بالغ بر ۱۵ سال هنوز هیچ نتیجه‌ای در عمل ندارد و به نظر می‌رسد هنوز اهمیت این نهر آنگونه که باید روشن نشده است.

شاه ارخی (نهرشاهی) یکی از شعبه‌های رودخانه لیقوان است که از نزدیکی روستای چاوان می‌گذرد که به‌صورت جویباری کوچک از سمت جنوب‌شرقی دریاچه شاه‌گلی وارد آن شده و آب آن را تأمین می‌کند و تپه نسبتا بلندی در بخش جنوبی دریاچه شاه‌گلی قرار گرفته که جنگل‌کاری شده و آبشارهای مصنوعی متعددی از این تپه به سمت داخل دریاچه سرازیر می‌شود، همچنین از ضلع جنوبی دریاچه تا مرکز آن و محل کاخ شاه‌گلی، خیابانی کشیده شده که عمارت کلاه ‌فرنگی را به‌صورت یک شبه‌جزیره درآورده ‌است.

در منابع تاریخی آمده است که استخری به وسعت زیاد در شاهگلی ایجاد شده که خاک‌های حاصل از کندن استخر را در ضلع جنوبی آن به صورت پلکانی انباشته و به باغ تبدیل کردند و عمارتی در مرکز این استخر مانند کاخ هشت بهشت واقع در صاحب آباد تبریز بنا کردند، اما مهم‌ترین کار تامین آب این استخر بزرگ بود، نهر شاهی به طول 22 کیلومتر که شاخه‌ای منشعب از لیقوان چایی (رود لیقوان) بود برای تامین آب شاهگلی به معنی استخر بزرگ در نظر گرفته شد که در برخی نقاط از زیر و روی زمین و در برخی نقاط به صورت تونل از دل کوه رد شده و به استخر می‌رسید، این سرمایه برای تبریز بسیار ارزشمند بود که متاسفانه جریان آب جاری شده از این رود به شاهگلی در جریان شهرک‌سازی و عملیات‌های عمرانی شهرک خاوران قطع شد و انتظار می‌رود شهرداری تبریز هر چه زودتر نسبت به احیای مجدد آن اقدام کند، سر ریز این استخر که در جنوب شرقی تبریز و بالادست احداث شده بود، تمامی باغ‌های اطراف تبریز را آبیاری می‌کرد و این نشان می‌دهد که احداث این استخر مهندسی شده بود و به عنوان منبع ذخیره آب برای باغ‌های اطراف تبریز طراحی شده بود.

متاسفانه چرخه آبی استخر شاهگلی که بسیار جالب و علمی طراحی شده بود، پس از مسدود شدن مسیر نهری که منبع تغذیه شاهگلی بود، معیوب شد و هم اکنون آب مورد نیاز داخل این استخر از طریق چاه‌ها تامین می‌شود.

در ادامه‌ی این گزارش، کریم میمنت‌نژاد، تبریزپژوه تاریخچه‌ای از احداث استخر شاهگلی و اهمیت «شاه اَرخی» یا نهر شاهی را بیان می‌کند: استخر شاهگلی در زمان آق قویونلوها و به دستور اوزون حسن، پادشاه وقت ساخته شد و آب مورد نیاز برای پر کردن این استخر از نهر شاهی منشعب از لیقوان چایی با فاصله ۲۲ کیلومتر از تبریز تامین شد، نکته قابل توجه راکد نبودن و در جریان بودن آب و استفاده از آن به عنوان منبع ذخیره آب مورد نیاز باغات شرق تبریز توسط سرریز آب استخر است.

آب لیقوان چایی تحت عنوان شاه ارخی یا نهر شاهی به صورت نهر یا تونل‌های زیرزمینی به طور کاملا حساب شده و مهندسی شده به داخل استخر هدایت می‌شد، اما متاسفانه جریان آب نهر شاهی به دنبال ساخت و سازهای شرکت‌های تعاونی مسکن در جریان شهرک‌سازی در منطقه خاوران قطع شد.در طول چند دهه گذشته با وجود تبلیغات‌ متعدد هنوز خبری از احیای نهرشاهی نبوده و هم شهرداری و هم اداره کل میراث فرهنگی استانمان می‌توانند برای احیای هویت تاریخی تبریز اقدام به احیای نهر شاهی کنند؛ با وجود ظاهر زیبای عمارت شاهگلی، کم‌آبی در عمق آن محرز بوده و ضمن اینکه سند رسمی و منقوله‌دار این نهر صادره از سازمان ثبت املاک و اسناد به نام شهرداری تبریز است.

به نظر می‌رسد شهرداری تبریز هنوز برنامه‌ای برای احیای نهرشاهی یا «شاه اَرخی» ندارد، چرا که آخرین اخبار و وعده‌ها به قبل از تغییر نام سازمان پارک‎ها و فضای سبز شهرداری به سازمان سیما، منظر و فضای سبز شهرداری تبریز در سال 94 بازمی‌گردد که محمد حسین حسن‌زاده، مدیرعامل وقت سازمان پارک‎ها و فضای سبز تبریز در آن از برنامه‌ریزی‌ها برای تامین آب استخر ائل‌گلی از طریق نهر شاهی خبر داده و گفته بود: «هویت فرهنگی و تاریخی نهرشاهی نیز حفظ می‌شود. با هماهنگی‌های صورت گرفته از طریق شرکت آب منطقه‌ای و شرکت آب و فاضلاب تبریز دستور احیاء نهرشاهی صادر شده است و مشکلات مربوط به این قسمت از طریق سازمان پارک‌ها و فضای سبز تبریز پیگیری می‌شود؛ کوره‌ها و قنات‌های موجود در ایجاد و احداث بزرگراه نبی اکرم(ص) تخریب شده و از سال 87 تامین آب با فشار به چاه‌های ائل گلی تامین می‌شد که روش صحیحی برای منابع آبی نبود، متاسفانه این مسیر آبرسانی از چند سال قبل تخریب شده و اقدامی برای بهبود وضعیت آن صورت نگرفته بود. کار اجرایی این مسیر در دو بخش انجام یافته که بخش نخست آن شامل اصلاح مسیر روبازی است که شامل روستای فتح آباد بوده و تا دره ی لیقوان ادامه خواهد یافت، همچنین در بخش دیگری این طرح از طریق بازسازی و اصلاح کوره‌هایی که زمان احداث اتوبان تبریز- زنجان آسیب دیده بودند، مرمت خواهد شد. متاسفانه آب مورد نیاز استخر ائل گلی طی چند سال گذشته از طریق چاه‌های موجود در منطقه تامین می‌شد که همین موضوع علاوه بر هزینه‌های فراوان، ظلم بزرگی در حق منابع آبی زیر سطحی این منطقه به شمار می‌رفت. طی دو سال گذشته اجازه ندادیم آب استخر ائل‌گلی به حداقل برسد و از این طریق آبروی شهر تبریز را حفظ کردیم.»

انتظار می‌رود شهرداری تبریز و شرکت‌های متولی آب تبریز برای جلوگیری از بحران آب و استفاده بیش از حد منابع آب زیرزمینی برای تامین آب استخر شاهگلی تبریز، اقدامات لازم برای احیای نهر شاهی را در راس امور قرار دهند.

صدای پای زندگی در عمارت سلیمان میرزا

در دل یکی از قدیمی‌ترین محلات کرج، عمارتی از سلسله قاجار به یادگار مانده که پله‌های فیروزه‌ای رنگش، پنجره‌های نورگیر و اتاق‌های تو در توی آن بوی زندگی می‌دهد و کافی است خوب گوش کنیم تا صدای پای گذشتگان را در راهروهای باریک آن بشنویم. عمارتی که فتحعلی‌شاه از فرط خوشحالی از تولد سی‌وچهارمین فرزندش ساخت.

به گزارش ایسنا، این بنای تاریخی که همنام سی و چهارمین فرزند فتحعلی شاه است، در طول دهه‌های گذشته مورد بی مهری زیادی قرار گرفته و درهای آن به واسطه آسیب و تخریب جدی و همچنین  کشمکش‌هایی که بر سر مالکیت آن وجود داشت، به روی گردشگران بسته بود. بالاخره چند سال قبل با توافقی که با دانشکده کشاورزی تهران صورت گرفت، این کاخ تاریخی به میراث فرهنگی واگذار و عملیات مرمت آن آغاز شد. طی بیش از سه سال  اخیر مرمت نقاشی‌های منحصر به فرد، تالارها و اندرونی این مجموعه به پایان رسیده و بازسازی محوطه بیرونی آن هم در مراحل پایانی قرار دارد. کاخ سلیمانیه که روزگاری مثل بسیاری از بناهای تاریخی، در کنج عزلت و تنهایی خاک می‌خورد، حالا کمر راست کرده و به روزهای روشن آینده چشم دوخته است. روزهایی که به دوران اوج بازگشته و به عنوان موزه نقاشی‌های تاریخی البرز پذیرای گردشگران خواهد بود…

مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی البرز با اشاره به موقعیت جغرافیایی کاخ سلیمانیه اظهار کرد: این کاخ در محوطه دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران که در محله مصباح کرج واقع شده، قرار دارد.

وی با اشاره به اینکه این کاخ به دستور فتحعلی شاه قاجار بین سال‌های ۱۲۲۵ تا ۱۲۲۷ هجری قمری ساخته شده، گفت: دومین پادشاه قاجار به مناسبت تولد سی و چهارمین فرزند خود (سلیمان میرزا) توسط محمد حسین خان نظام الدوله اصفهانی (صدر اصفهانی) ساخته شده است.

وی افزود: از آنجائی که این مجموعه طی سالیان متمادی کاربری موزه‌ای نداشته و زمانی به عنوان فضایی آموزشی مورد استفاده قرار می‌گرفت و برای مدتی هم کاربری خاصی نداشت، آسیب دیده و تا حد زیادی تخریب شده بود.

این مسئول با اشاره به اهمیت کاخ سلیمانیه توضیح داد: این بنای تاریخی به دلیل نقاشی‌های دیواری منحصر به فردی که توسط عبدالله خان نقاش باشی در تالار اصلی این مجموعه کشیده شده در سال ۱۳۲۷ با شماره ثبت ۳۷۰ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

به گفته مدیرکل میراث فرهنگی البرز در تالار این بنا دو نقاشی وجود دارد که یکی تصویر آقا محمد خان قاجار و دیگری فتحعلی شاه با اطرافیانش است.

وی ادامه داد: تصویری که از آقامحمدخان توسط عبدالله‌ خان نقاش‌باشی روی یکی از دیوارهای این کاخ نقاشی شده، تنها تصویر منصوب و بسیار نزدیک به موسسه سلسله قاجاریه است.

چرا کاخ سلیمانیه بنایی خاص است؟

محمدی همچنین به ویژگی خاص بنای این کاخ اشاره کرد و گفت: ساختمان این کاخ آجری است و نمای آن تزیینات ویژه‌ای ندارد، بنای این مجموعه روی پیلوت ساخته شده که در زمان خود نوعی نوآوری به‌شمار می‌رود. در شرق ساختمان کاخ هم  برجی ۵ طبقه ساخته شده بوده که هم‌اکنون تنها طبقه هم‌کف آن باقی‌مانده‌است.

این مسئول با اشاره به اینکه برای حفاظت درست از این بنای تاریخی در سال‌های گذشته کاخ سلیمانیه به میراث فرهنگی واگذار شده، توضیح داد: این اقدام بر اساس تفاهم نامه‌ای که با دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران منعقد شده، صورت گرفته است.

مدیرکل میراث فرهنگی البرز افزود: نقاشی‌های تالار اصلی این مجموعه طی سالیان گذشته آسیب جدی دیده بودند ولی میراث فرهنگی با چندین فصل کار مرمتی موفق شده نقاشی‌ها را به همان شکل سابق برگرداند.

وی اضافه کرد: برای اینکه کاخ سلیمانیه به محلی برای بازدید مردم تبدیل شود، میراث فرهنگی سال گذشته موفق شد مجوز تبدیل آن این مجموعه به کاخ موزه را اخذ کند.

محمدی تصریح کرد:  واقعیت این است وقتی به محلی عنوان موزه اطلاق می‌شود، توجه بیشتری را به خود جلب می‌کند و ارزش آن هم از نظر مردم و هم مسئولین چندین برابر می‌شود.

وی ادامه داد: بعد از اتمام عملیات مرمت این کاخ، قرار است این مجموعه به عنوان موزه نقاشی‌های تاریخی مورد بازدید علاقه مندان قرار بگیرد.

وی با اشاره به اینکه عملیات مرمت درون این کاخ تقریبا به اتمام رسیده، افزود: برای ساماندهی وضعیت محوطه این کاخ هم مرمت دو حوض در جلو و عقب این کاخ در اولویت قرار داشت که عملیات مرمت حوض جلوی بنا به پایان رسیده و برای مرمت حوض پشتی که در محوطه دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران قرارگرفته در حال رایزنی هستیم.

کاخ موزه سلیمانیه اواخر این ماه افتتاح می‌شود

محمدی اضافه کرد: اعتبار مرمت حوض پشت این بنای تاریخی از وزارتخانه گرفته شده و با مجوز دانشکده، برنامه مرمت نهایی کاخ موزه سلیمانیه آغاز می‌شود.

وی گفت: در گذشته یک ایوان هم در جبهه شرقی این مجموعه در قالب فضای نگهبانی موجود بود که در حال حاضر هیچ چیزی از آن باقی نمانده و به دنبال آن هستیم که با اعتبار تخصیص یافته این ایوان را هم به طور کامل احیاء کنیم.

وی اضافه کرد: البته فضای ورودی این کاخ که قبلا مرمت شده هم نیاز به اصلاح دارد که به نظر می‌رسد با اتمام آن، کاخ موزه آماده باشد تا اواخر اردیبهشت ماه به طور رسمی افتتاح شود.

این مسئول در پاسخ به اینکه تیم مرمتی این مجموعه چطور انتخاب شده‌اند و چقدر در کار خود متبحر بوده اند، گفت: این تیم در دو حوزه مرمت بنا و اشیای تاریخی از تجربه و تخصص کافی برخوردار بودند و نتیجه کار آنها این است که اگر کسی برای اولین بار نقاشی‌های دیواری این کاخ را ببیند و از پیشینه آنها مطلع نباشد، متوجه مرمت شدن آنها نخواهد شد.

محمدی اضافه کرد: مرمت داخلی ساختمان هم با دقت کافی انجام شده و گردشگران از بازدید از این مجموعه تاریخی لذت خواهند برد.

آن ۳۰۰ میلیون تومان این ۳۰۰ میلیون تومان نیست!

مدیرکل میراث فرهنگی البرز با اشاره به اعتبار تخصیص یافته برای مرمت این بنا توضیح داد: از سالیان گذشته تا کنون بیش از ۳۰۰ میلیون تومان برای مرمت این مجموعه هزینه شده البته نباید فراموش کرد شاید ۳۰۰ میلیون در حال حاضر رقم قابل توجهی نباشد ولی چهار پنج سال پیش مبلغ قابل توجهی بود.

وی اضافه کرد: برای تکمیل مرمت این مجموعه ۳۰۰ میلیون تومان دیگر نیز اختصاص یافته و به زودی عملیات مرمت بخشهای باقی مانده از این کاخ آغاز خواهد شد.

این مسئول افزود: این کاخ برای میزبانی از گردشگران تقریبا آماده است و در ایامی از نوروز هم درهای این مجموعه برای چند روز به روی گردشگران باز بود.

این مسئول تاکید کرد: با برنامه ریزی صورت گرفته بنا شده کاخ موزه سلیمانیه در روز جهانی موزه (۲۸ اردیبهشت) به صورت رسمی به عنوان اولین کاخ موزه استان با رویکرد نقاشی‌های تاریخی افتتاح شود.

وی گفت: اگر پیک چهارم کرونا به خوبی کنترل شود و شیب شیوع بیماری در استان کاهش یابد، درهای این مجموعه به صورت دائمی به روی گردشگران باز خواهد شد.

وی با تاکید بر ضرورت اطلاع رسانی برای معرفی این کاخ موزه اضافه کرد: به زودی بیلبوردهایی برای اطلاع رسانی عمومی در خصوص افتتاح این موزه در سطح شهر نصب می‌شود و شاهد معرفی این مجموعه توسط تلویزیون‌های شهری هم خواهیم بود.

منبع:ایسنا

 

آداب و رسوم مردم کشور لیبی در ماه مبارک رمضان

جایگاه ویژه ماه رمضان در میان مسلمانان سبب شده است تا مردم کشورهای مختلف با آداب و رسوم مخصوصی به استقبال از این ماه رفته و اعمال مذهبی و معنوی خود را به جا آوررند.

کشور لیبی، چهارمین کشور پهناور قاره آفریقا است که بیش از ۹۷% جمعیت این کشور را مسلمانان تشکیل می‌دهند. مسلمانان این کشور در ایام ماه مبارک رمضان آیین‌های ویژه‌ای برگزار می‌کنند که در ادامه تعدادی از آن‌ها را بیان می‌کنیم.

پیش از آغاز ماه مبارک رمضان جنب‌وجوش و تکاپوی ویژه‌ای فضای کشور لیبی را فرا می‌گیرد؛ به طوری که مسلمانان این کشور برای استقبال از ماه رمضان، نمای داخلی و خارجی منازل خود را رنگ‌آمیزی می‌کنند. مردم مسلمان لیبی از هفته‌ها پیش از شروع ماه مبارک رمضان خودشان را برای ماه روزه‌داری آغاز می‌کنند و به پاکیزه‌سازی مساجد و اماکن مختلف مانند مدارس و دانشگاه‌ها می‌پردازند. مساجد در این ماه تزئین شده و مناره‌ها و نرده‌های آن‌ها چراغانی می‌شوند.

مردم کشور لیبی بیشتر زمان خود در ایام ماه رمضان را به حفظ و قرائت قرآن می‌پردازند. در این ماه شرکت در نماز جماعت نیز در بین مردم کشور لیبی رایج است؛ به طوری که عده‌ی زیادی از افراد نمازهای یومیه خود را در مساجد اقامه می‌کنند.

قرآن‌خوانی و شرکت در دروس و موعظه‌های مذهبی در ماه رمضان  از جمله آیین مرسوم در این کشور به شمار می‌رود و زنان، مردان و کودکان این کشور مشتاقانه به عبادت مشغول هستند و ۱۰ شب پایانی ماه رمضان را به شب‌زنده‌داری و عبادت می‌پردازند.

در ماه مبارک رمضان غذاهای متنوعی در این کشور مورد استفاده قرار می‌گیرد که تعداد زیادی از این غذاها در سفره‌های عربی و اسلامی نیز وجود دارد و از جمله آن‌ها می‌توان به خرما، شیر، آب‌میوه، گوشت، برنج و سایر آجیل و شیرینی‌ها اشاره کرد.

البته مسلمانان لیبی برای افطار نوعی سوپ مخصوص به نام «شربا» نیز تهیه می‌کنند که پایه‌ این سوپ بر اساس سسی از گوجه است و نوعی پاستا در تهیه‌ آن استفاده می‌شود، از دیگر مواد تشکیل‌دهنده‌ی این سوپ می‌توان به نخود و قطعات گوشت گوسفند اشاره کرد. هنگام سرو این سوپ، روی آن نعنای خشک می‌ریزند و سوپ سنتی لیبی هم‌چنان در مرکز توجه قرار دارد.

یکی از آداب‌ورسوم مردم کشور لیبی در ماه رمضان بردن غذای افطاری برای خویشاوندان و همسایگان و شریک شدن وعده افطاری خود با دیگران است، به طوری که در مواقعی روزه‌داران روزه خود را در مساجد، خانه آشنایان و در کنار یکدیگر باز کرده و افطاری میل می‌کنند. از دیگر آداب مردم این کشور در ماه رمضان می‌توان به دید و بازدید آشنایان و نزدیکان پس از صرف وعده افطار اشاره کرد.

مراسم شب‌های قدر نیز در مساجد و خانه‌های مردم برگزار می‌شود که عموم مردم در این شب‌ها مشغول خواندن ادعیه‌های مختلف و قرآن هستند.

در این کشور پوشیدن لباس نو و سنتی کشور لیبی درروز عید فطر مرسوم است. دیدار از بستگان و همسایگان نیز از جمله آیین رایج این ایام است؛ به طوری که نمازگزاران پس از اقامه نماز عید فطر به مصافحه و تبریک‌گویی حلول ماه شوال می‌پردازند.

دراین روز نوعی خوراکی به نام «الفطیره» آماده می‌شود؛ این خوراکی از مقداری خمیر آرد گندم بسیار نازک تشکیل و در روغن حیوانی طبخ می‌شود و سپس با مقداری عسل مورد استفاده قرار می‌گیرد. در روز عید، مردم شیرینی‌های «البقلاوه، المقروض و الغریبه» پخته و آب انار و آب‌میوه های دیگری می‌نوشند. خوراکی‌های دیگری مانند «الدبله» نوعی شیرینی مرکب از عسل و کنجد، «الغریبه» کلوچه‌ای که با بادام ترکیب می‌شود، «المقرود» نوعی شیرینی سرشار از خرما که به عسل آغشته می‌شود و «الصویبعات» نوعی کیک که با پسته، بادام مخلوط و با لایه‌ای از شکلات پوشانده می‌شود نیز در روز عید فطر تهیه و سرو می‌شود.

منبع:ایسنا

باغ ارم شیراز

آثار بسیاری در گوشه و کنار کشورمان وجود دارند که هر یک ویژگی‌های منحصربفردی را از معماری، فرهنگ و تاریخ ایران به نمایش می‌گذارند. این آثار بخشی از جاذبه‌های مهم سرزمین‌مان هستند که هر ساله علاقه‌مندان بسیاری را حتی از آن سوی مرزها به سوی خود می‌کشانند.اهمیت برخی از این آثار باعث شده تا نامشان در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار گیرد تا همه مردم دنیا از اهمیت حفظ آنها آگاه شوند و کشورها در راستای نگهداریشان گام بردارند. بر اساس کنوانسیون حفاظت از میراث جهانی فرهنگی و طبیعی آثاری که در این فهرست جای می‌گیرند به تمام انسان‌های زمین، فارغ از نژاد، مذهب و ملیت خاص تعلق دارند و دولت‌ها باید در مورد حفظ و نگهداری آنها بکوشند.باغ ایرانی، باغ‌هایی هستند با معماری خاص، و عناصری از جمله ساختار هندسی، آب و درختان و ساختمان میانی که بیشتر در فلات ایران و مناطق پیرامونی آن ساخته شده‌اند.

سه ساختار و طراحی منحصربفرد، باغ ایرانی را از سایر باغ‌ها متمایز می‌کند: در مسیر عبور جوی آب قرار دارد، با دیوارهای بلند محصور است، عمارت تابستانی و استخر آب در آن دیده می‌شود. در گوشه‌ای از شمال غربی شهر شیراز، باغ زیبایی خودنمایی می‌کند که در گذر سال‌ها، سرد و گرم روزگار را چشیده و پابرجا مانده است. «باغ ارم شیراز» نمونه ای از باغ‌های بی‌نظیر تاریخی ایرانی است. عمارت اصلی باغ به سبک معماری قاجاریه و به تقلید از سبک معماری زندیه ساخته شده، این عمارت از نظر معماری، نقاشی، کاشی کاری و گچ بری از شاهکارهای معماری ایرانی به حساب می آید. تنوع گیاهان در این باغ چشمگیر است و به همین دلیل این باغ به باغ گیاه‌شناسی شیراز شهرت دارد. انواع و اقسام گیاهان مختلف از سراسر جهان در این باغ کاشته شده است. کنار بسیاری از درختان و گیاهان تابلو نام آن‌ها را می‌توانید مشاهده کنید. این مجموعه در تیرماه سال ۱۳۹۰ در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید.

منبع:ایسنا

روستای خويگان ­عليا، قطب گردشگری تاريخی فریدون‌شهر

هرچند این نام‌آوری و تاریخ دیرینه فقط منحصر به دوران باستان و پیش از تاریخ نبوده و در دوران اسلامی نیز این ناحیه در اعصار مختلف به‌ویژه در دوران شکوفایی تمدن اسلامی در منطقه اصفهان یعنی دوره صفویه زبان‌زد خاص و عام بوده است.

آثار تاریخی و جلوه‌های میراثی بر جای مانده از این دوره در مناطق شهری و روستایی فریدون‌شهر به وضوح گواه این شکوفایی اجتماعی، فرهنگی و دینی در منطقه غرب اصفهان یعنی فریدن و فریدون‌شهر است.

آثار و مدارک مستدل به صراحت نشان می‌دهد که در دوران شاه عباس اول اقوام گرجی و ارمنی از مناطق مرزی ایران به این ناحیه جغرافیایی منتقل شده‌اند و در کنار سه قوم دیگر یعنی بختیاری‌ها، ترک‌ها و فارس‌ها زندگی مسالمت‌آمیزی در این منطقه داشته و دارند.

هرکدام از اقوام یاد شده از دوره‌های گذشته، آثار تاریخی از خود به جای گذاشته‌اند که شاید یکی از بارزترین و چشمگیرترین آثار، مربوط به اقوام ارمنی در مناطق روستایی شهرستان فریدون‌شهر باشد، هر چند در دهه ۱۳۴۰ شمسی به دنبال اجرای قانون اصلاحات ارضی، بسیاری از ارامنه ساکن در فریدن و فریدون‌شهر با فروش اراضی تحت مالکیت خود به کلان‌شهرهای ایران یعنی اصفهان و تهران و برخی نیز به خارج از کشور مهاجرت کردند.

وجود ۳ کلیسا و قبرستان ارامنه

بر اساس شواهد تاریخی، حضور ارامنه در منطقه فریدون‌شهر عمدتاً در روستاهای خویگان علیا، سنگباران، صادقیه، میلاگرد، بیجگرد و سورشجان بوده است. روستای خویگان علیا در شمال فریدون‌شهر یکی از روستاهای مهم و هدف گردشگری به شمار می‌رود که عمده شهرت آن به دلیل برخوداری از بافت تاریخی، قبرستان‌های ارامنه با سنگ قبرهای ارزشمند و بی‌بدیل و مهم‌تر از همه سه کلیسا است که به نام‌های مریم مقدس، هوانس و نرسس هنوز هم با معماری ویژه پابرجا بوده و در آن‌ها مراسم‌های مذهبی به قوت خود برگزار می‌شود.

کلیسای مریم و هوانس در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده و پرونده ثبت کلیسای نرسس نیز در مراحل پایانی قرار دارد، به عبارت بهتر، خویگان علیا، نقطه کانونی گردشگری تاریخی شهرستان فریدون‌شهر است که با سرمایه‌گذاری در آن می‌توان از این روستا به‌عنوان قطب گردشگری میراثی در منطقه بهره‌برداری کرد.

کلیساهای مذکور در طی چند سال اخیر با اعتبارات اختصاص یافته از سوی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان اصفهان احیا و مرمت شده‌اند. علاوه بر کلیساها، خانه‌های تاریخی با معماری ویژه ارمنی در این روستا وجود دارد که در صورت مرمت، می‌توانند به صورت اقامتگاه‌های بوم‌گردی و هتل‌های سنتی، پذیرای گردشگران مختلف باشند.

از دیگر آثار معروف در این روستا، قلعه تاریخی سیمون است که متأسفانه در طول سالیان گذشته به شدت تخریب شده و نیازمند بازسازی است. این روستا، علاوه بر برخوداری از میراثث ملموس که به آن‌ها اشاره شد، از مواریث ناملموس ارزشمندی برخودار است که برگزاری مراسم‌های دینی در کلیسا و جشن وارداوار یا همان آب‌پاشان مسیحی از مهم‌ترین آن‌ها به‌شمار می‌رود که در تیر ماه و بعد از عید پاک مسیحیان برگزار می‌شود.

قبرستان‌های ارامنه از دیگر آثار ویژه تاریخی در این روستاست که بزرگی و کوچکی سنگ‌قبرها و حکاکی‌های انجام شده بر روی آن‌ها هر یک حکایت‌های متنوعی از شیوه زیست، آداب و رسوم و باورها و عقاید این قوم در دوران گذشته در خود دارند.

خویگان علیا، بی‌شک نمادی بارز از حیات تاریخی قوم ارمنی در منطقه فریدون‌شهر است که باید در چارچوب توسعه پایدار گردشگری و با بهره‌گیری از طرح‌های بازآفرینی میراث تاریخی از آن به شیوه‌ای مناسب و شایسته حفاظت و بهره‌برداری کرد.

در نگاه جغرافیایی، جاذبه‌های ویژه گردشگری در این روستا صرفاً به آثار تاریخی و میراثی ختم نمی‌شود، بلکه این روستا با برخوداری از آب و هوای خنک، چشم‌اندازهای طبیعی زیبا، چشمه‌ها و قنات‌های جوشان با آب زلال و گوارا و مهم‌تر از همه اراضی کشاورزی وسیع در بخش گردشگری طبیعی و به‌خصوص گردشگری کشاورزی از ظرفیت‌های بسیار ارزشمندی برخوردار است.

محصولات کشاورزی تولید شده در این روستا به‌دلیل مطلوبیت و حاصل‌خیزی خاک از کیفیت بسیار خوبی برخودار است که مهم‌ترین آن‌ها، محصول سیب‌زمینی است. هرساله در مهر ماه با روی آوردن کشاورزان به فرآیند برداشت محصول سیب‌زمینی، جلوه‌های زیبایی از کار و هنر در این روستا تداعی می‌شود که می‌توان از این ظرفیت نیز تحت عنوان جشنواره برداشت سیب‌زمینی برای جذب گردشگر استفاده کرد.

از لحاظ زیرساخت‌های گردشگری نیز این روستا با قرار گرفتن در کنار شاه‌راه اصلی استان اصفهان به لرستان از جاده ارتباطی و دسترسی مناسبی برخودار بوده و دارای یک هتل آپارتمان، دو اقامتگاه بوم‌گردی و چندین سوئیت است که می‌تواند پذیرای گردشگران و مسافران باشد.

شورای خلیفه‌گری استان اصفهان نیز به این روستا توجه خاص داشته و در حفظ آثار تاریخی و میراث ناملموس دینی و فرهنگی ارامنه در این روستا تلاش‌های چشمگیری انجام می‌دهد. مسلماً تدوین یک طرح جامع گردشگری در قالب مدیریت واحد و بهره‌گیری از توان تمام نهادهای ذی‌ربط در این روستا می‌تواند این روستای هدف گردشگری را در سطح ملی و فراملی مطرح کند.

منبع:میراث آریا

نگاهی به توسعه گردشگری در جنگل‌های هیرکانی گیلان

چؤره‌گی ، شیرینی مخصوص زنجانی‌ها در سفره‌های افطار

ماه مبارک رمضان علاوه بر سنت‌ها و آیین‌های دینی و معنوی، شیرینی‌ها مخصوصی را بر سفره‌های افطار روزه‌داران می‌آورد بازار پخت نان چایی در زنجان در رمضان رونق می‌گیرد و به هنگام گذر از هر کوی و برزنی مخصوصاً در شهرستان زنجان بوی شیرینی سنتی و مخصوص در ماه مهمانی خدا به مشام می‌رسد. تنوع شیرینی و خوراکی‌های سنتی در استان زنجان، نشات گرفته از آداب و فرهنگ غذایی مردم این سرزمین است. عطر و بوی نان چای نرم، تمام گردشگران را به سمت خود می‌کشاند.

محال است که اهل زنجان باشی و سفره افطارت خالی از شیرینی چای چؤره‌گی باشد هر رهگذری که از کنار مغازه‌های چای چؤره‌گی می‌گذرد قطعاً ایستادن در صف‌های مغازه‌داران را به جان می‌خرد تا سفره افطار را مزین به نانی کند که مخصوص این شهر است نانی که عطر و بوی آن زینت‌بخش سفره‌های این ماه عزیز است. این شیرینی خوشمزه که بیشتر شبیه به نانی شیرین است و شکل خاصی هم دارد. این سوغاتی شیرین که طرفدار بسیاری هم دارد، بیشتر در ماه مبارک رمضان، بیشتر به دلیل تأمین قند خون روزه‌داران در زنجان رایج است.

در زمان‌های قدیم نان چای زنجان در تنور تهیه می‌شد و طعم بسیار لذیذی داشت. امروزه با روی کار آمدن انواع فر و شیرینی پزها پخت این نوع شیرینی بسیار ساده‌تر شده است. این شیرینی ظاهری ساده و بیضی‌شکل دارد و روی آن با چند خط موازی و کمی کنجد یا خرفه تزیین‌شده است. یک نوع شیرینی ترد و بیسکویت مانند است و از شیرینی‌های سنتی و معروف زنجان است.

چای چورکی، چورک به زبان ترکی به معنی نان است و درنتیجه چای چورک به معنی نان چایی است که یکی از شیرینی‌های سنتی زنجان است. این شیرینی سنتی زنجان منحصربه‌فرداست و مشابه آن در هیچ کجای کشور طبخ نمی‌شود. این شیرینی نه‌تنها با گذشت زمان در بین مردم کم‌رنگ نشده بلکه استقبال از این نان محلی و شیرینی سنتی و مخصوص زنجان بیشتر از قبل هم شده است. این شیرینی خوشمزه معمولاً به همراه نوشیدنی‌های داغ مثل چای سرو می‌شود. نان چای همچنین دارای خواص بسیاری است و این خواص به دلیل استفاده از مواد اولیه مقوی در پخت آن به وجود آمده‌اند.

آرد، تخم‌مرغ، شیر، بکینگ پودر، شکر، زردچوبه، زعفران، کره، روغن و مایه‌خمیر ازجمله مواد اولیه برای طبخ چای چؤره‌گی به شمار می‌رود. برای تهیه چای چؤره‌گی ابتدا مواد اولیه موردنیاز برای طبخ این نان سنتی را مخلوط کرده و روی آن نایلون کشیده می‌شود تا به مدت یک ساعت برای به عمل آمدن ماه خمیر کنار گذاشته شود. بعد از تهیه خمیر نان، یک چونه از خمیر را برداشته و با وردنه آن را صاف می‌کنیم و سپس خمیر مسطح شده را از وسط با چاقو به چهار قسمت تقسیم می‌کنیم و قطعه‌های حاصله را در سینی چیده و داخل فر قرار می‌دهیم. قرارگیری خمیر مسطح شده به‌وسیله وردنه متناسب با زمان در جای متفاوتی بوده است که در زمان‌های گذشته طبخ آن در تنور بوده و امروز با پیشرفت تکنولوژی امکان تهیه آن در فر برای همگان مهیا شده است. هنوز هم روش‌های پخت سنتی در مغازه‌های چای چؤره‌گی رایج و مرسوم است. زمان پخت چای چورگی هم خیلی کوتاه است و بسیار سریع آماده می‌شود. به هنگام درست کردن این نوع شیرینی، نسبت آرد استفاده‌شده نسبت به بقیه مواد بسیار بیشتر است و علاوه بر این کم شیرین بودن این نوع شیرینی باعث شده است که به‌جای لقب شیرینی از لقب نان چای استفاده شود.

در سفره‌های افطار ماه مهمانی خدا در شهر زیبای زنجان، از هر چه بگذریم نمی‌توانیم از عطر و بوی «چای چؤره‌گی» بگذریم. این شیرینی خوش عطروطعم می‌تواند انتخاب خوبی برای سوغاتی باشد.

شیرینی‌های زنجان با رنگ و عطر عالی که با یک بار چشیدن طعم آن‌ها، هرروز عصر دلتان می‌خواهد با چای عصرانه یکی از این شیرینی‌ها را میل کنید. زنان هنرمند و خوش‌سلیقه‌ی زنجانی برای مراسم و اعیاد، به‌صورت سنتی شیرینی‌های شهر خود را می‌پزند.

نان چای زنجان از انواع شیرینی‌های خشک محسوب می‌شود که دارای دوام و ماندگاری بالایی است؛ بنابراین به‌عنوان یکی از شیرینیجات مناسب برای اعیاد و مهمانی‌ها شناخته می‌شود. این شیرینی در دمای اتاق قابل نگهداری است؛ اما در صورت بالا بودن دما بهتر است در یخچال و در ظروف در بسته نگهداری شود. به‌طورمعمول این شیرینی اگر در ظروف در بسته نگهداری شود، چهار ماه قابلیت نگهداری خواهد داشت. این شیرینی محبوب امروزه توسط مردم مناطق مختلف شناخته‌شده است و طرفداران زیادی دارد.

شیرینی یکی از خوراکی‌های مورد علاقه مردم ایران است که در هر شهر و منطقه به صورت متنوع تولید می‌شود. شیرینی‌های محلی و سنتی هر منطقه با مواد اولیه مختلف و در نتیجه طعم متفاوتی تولید می‌شوند؛ بر این اساس صدها نوع شیرینی در مناطق مختلف ایران به تولید می‌رسند. شیرینهای محلی هر منطقه علاوه بر مصرف محلی، به عنوان اولین سوغات هر شهر شناخته می‌شوند.

منبع:میراث آریا