پایانه مسافربری سیاحت اهواز

پایانه مسافربری سیاحت اهواز که به آن پایانه 17 گانه سیاحت و سه راه خرمشهر نیز می گویند در شمال غربی شهر اهواز -میدان انقلاب، خیابان بهاران قرار دارد. این ترمینال در سال 1372 به منظور تسهیل سفرهای درون و برون استانی در محله کمپلو شمالی افتتاح گردید، به بیشتر شهرهای جنوبی، مرکزی و شمالی کشور همچون تهران، اصفهان، شیراز، ساری، گرگان، قم، قزوین، کرمان، سیرجان، یزد، گناوه، عسلویه، اراک، رشت، بندر انزلی، ارومیه، بندرعباس، بوشهر، زنجان، کرمانشاه، سنندج، یاسوج، ایلام و…سرویس دارد.

تعاونی های فعال

از جمله تعاونی های فعال در پایانه مسافربری سیاحت اهواز می توان به ایران پیما، همسفر چابک سواران، تک سفر ایرانیان، میهن نورد آریا، آسیا سفر، همسفر پیک صبا، لوان نور، سعادت سفر، ترابری بیتا و  سیر و سفر اشاره کرد.

امکانات

سالن انتظار، دفاتر نمایندگی فروش بلیت، سالن غذاخوری و کافی شاپ، پارکینگ، نمازخانه، مسجد، دستگاه خود پرداز، غرفه های فروش مواد غذایی و سوغاتی، دستگاه آب سرد کن، رمپ ویژه ی ویلچر سواران، شعبه بانک، سرویس بهداشتی و شرکت تاکسیرانی

آدرس: اهواز، میدان انقلاب، خیابان بهاران

 شماره تلفن ترمینال:  06133780015

فاصله تا فرودگاه اهواز: 15 کیلومتر

مجتمع تجاری ایران نگین

مجتمع تجاری ایران نگین اهواز (Iran Negin Mall) یکی از بزرگ ترین و مجهزترین مراکز خرید در شهر اهواز  است که در بلوار شهید چمران این شهر قرار دارد.

کالاهای متنوعی همچون پوشاک زنانه، مردانه و بچگانه، کیف و کفش، شال و روسری، زیورآلات، بدلیجات، لوازم آرایشی و بهداشتی، عطر و ادکلن، لوازم ورزشی، تلفن همراه و لوازم جانبی، لوازم کامپیوتری، صوتی و تصویری، انواع خوراکی، اشیا تزیینی و دکوری، لوازم‌ التحریر، پارچه‌، سیسمونی و لوازم کودک و … در مرکز خرید بزرگ و مجهز ایران نگین به فروش می رسد. از جمله خدمات و امکانات ارائه شده در این مجتمع می توان به سرویس بهداشتی، فست فود و کافی شاپ اشاره کرد.

 

آدرس: اهواز، کیانپارس، بلوار شهید چمران، نبش خیابان ششم، مجتمع تجاری ایران نگین

 

بازار عبدالحمید اهواز

بازار عبدالحمید اهواز قدیمی ‌ترین بازار این شهر است که قدمت آن به دوران حکومت قاجار باز می گردد و روزگاری بازار اصلي و شریان اقتصادی اهواز به شمار می رفته است. وجه تسميه این بازار نام يكي از شيوخ طوايف عرب اهواز در زمان قاجار بود و بخشی از فرهنگ، هویت و سنت مردم خونگرم اهواز را می توان در معابر تنگ و باریک آن به نظاره نشست. این اثر تاریخی که بعد از گذشت نزدیک به صد سال همچنان پررونق و پر جنب و جوش است، در سال ۱۳۸۲ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسيد.

تاریخچه بازار عبدالحمید اهواز

قدمت بازار سنتی عبدالحمید به دوران قاجار باز می گردد؛ در آن دوران شهر اهواز به دلیل نزدیکی به مرزهای غربی و دسترسی آسان به خلیج فارس، همواره مورد توجه تاجران و دریانوردان بود و این موقعیت ویژه جغرافیایی سبب شده بود تا بسیاری از تاجران، کالاها و اجناس خود را نخست در شهر اهواز در معرض فروش قرار دهند. از این رو بسیاری از افراد در زمان قاجار و دوره های بعد برای خرید کالاهای کمیاب و دست اول به اهواز سفر می کردند. این عوامل سبب شد تا بازاری در این شهر احداث گردد تا پاسخگوی نیازهای فروشندگان و خریدارن باشد که به بازار عبدالحمید شهرت یافت. این بازار به ویژه در زمان قاجار از رونق و اهمیت بسیاری برخوردار بود و به نوعی پاتوق ثروتمندان و اشرافی به شمار می رفت که برای خرید کالاهای لوکس و دست اول به این بازار می آمدند.

عبدالحمید کیست؟

عبدالحمید خان سردار اجل نخستین کسی بود که به نمایندگی از اهواز و سوسنگرد از استان خوزستان وارد مجلس شورای ملی شد. این حوزه در چهار دوره نخست مجلس شورای ملی نماینده نداشت و عبدالحمید‌خان در دوره پنجم به نمایندگی این حوزه انتخاب شد. وی فرزند ارشد شیخ خزعل و يكي از شيوخ طوايف عرب اهواز در زمان قاجار بود و پس از دستگیری و سرکوب پدرش در ۲۴ اردیبهشت ۱۳۰۴ از نمایندگی مجلس استعفا داد.

حال‌ و هوای خرید در بازار عبدالحمید

گشت و گذار در میان این بازار شلوغ و پر جنب و جوش و مشاهده اجناس متنوع در کنار گفت و گو با کسبه و مردم محلی تجربه ای است که در سفر به شهر اهواز نباید آن را از دست داد. این بازار رنگارنگ امروزه پاتوق دست فروش ها و ارزان فروش هاست و کالاهای مختلفی همچون انواع پوشاک، پارچه، کیف وکفش، طلا و زیورآلات، ماهی و میگو تازه صید شده و … در آن به فروش می رسد. لباس های سنتی، صنایع دستی و موادغذایی نظیر خرما‌، شیره خرما، حلوا ‌شکری و ترشی های جنوبی از دیگر مواردی هستند که در بازارعبدالحمید خواهید یافت و بهترین گزینه برای خرید یادگاری سفر و یا سوغاتی می باشند. در بازدید از بازارعبدالحمید همچنین می توانید طعم اصیل غذاهای سنتی شهر اهواز نظیر قلیه ماهی، فلافل و کباب اهوازی را تجربه کنید و خستگی یک روز بازارگردی را از تن خارج کنید.

جاذبه های بازار عبدالحمید

دیدنی های بازار عبدالحمید تنها به کالاهای متنوع و غذاهای لذیذ آن محدود نمی شود، بلکه این بازار قاجاری از نظر تاریخی نیز حائز اهمیت می باشد؛ در این بازار سنتی آثار تاریخی مانند خانه‌ دادرس از دوران قاجار برای ما به یادگار باقی مانده است که بازدید از آن خالی از لطف نیست.

خانه دادرس

خانه دادرس بنایی بازمانده از دوره قاجار است که در مرکز شهر اهواز و در میان بازارعبدالحمید قرار دارد. این خانه تاریخی دو طبقه به دستور شیخ خزعل، حاکم خرمشهر در دوران قاجار، به عنوان کاروانسرا احداث گردید و در حال حاضر یکی از این بناهای تاریخی شهر اهواز به شمار می رود که متاسفانه در نگهداری و مرمت آن کوتاهی شده است. خانه دادرس در سال ۱۳۸۲ به شماره ۹۷۶۴ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.

بازار عبد الحمید همچنان پررونق و پر مشتری است، اما در حال حاضر از شکوه و زیبایی گذشته چندان خبری نیست و ازدحام دستفروشان در كوچه های تنگ و باريك و عدم توجه کافی به نظافت، مشکلاتی را برای خریدارن و کسبه ایجاد کرده است که در شان چنین بازار سنتی نمی باشد.

آدرس:  اهواز، خیابان نظامی(نظری‌پور)، بین خیابان نادری و امام خمینی

پارک کوهساران، بام باستانی اهواز

پارک کوهساران یکی از جاذبه‌های گردشگری و تفریحی در شهر اهواز است که در نیمه ‌های دهه۸۰ خورشیدی بر روی تپه ‌های باستانی شرق اهواز احداث گردید. این تفرجگاه دیدنی و خاطره‌انگیز، مرتفع ترین نقطه اهواز به شمار می رود و از این رو به بام اهواز شهرت یافته است. مشاهده ی چشم انداز زیبای شهر اهواز از فراز بام باستانی اهواز تجربه ای لذت بخش است و بسیاری از مسافران بازدید از بام اهواز را در برنامه سفر خود قرار می دهند. با رفتن به پارک کوهساران و تماشای خیابان‌ها، کوچه ‌ها، محله ‌ها و معابر اهواز، گویی به یکباره به تمامی قسمت های این شهر سفر کرده اید.

تاریخچه ی تپه ‌های باستانی پارک کوهساران به دوران اشکانی تا ساسانی باز می ‌گردد. جالب است بدانید قدمت شهر اهواز به بیش از 1500 سال پیش می رسد و شهر کنونی اهواز بر روی بقایای یک شهر باستانی به نام “هرمز اردشیر” بنا شده است. خرابه‌های شهر باستانی هرمز اردشیر مربوط به دوره ساسانیان می باشد و بخشی از بقایای این شهرِ ساسانی شامل استودان‌ ها، مقبره ‌های سنگی و دیگر سازه‌های تاریخی در محوطه ی پارک کوهساران اهواز کشف شده اند. اهمیت این شهر باستانی موجب شد تا با تلاش انجمن دوستداران میراث فرهنگی خوزستان، محوطه تاریخی کوهساران با شماره ۳۳۱۴۵ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شود.

تپه های باستانی که پارک کوهساران برفراز آنها ساخته شده، ابتدای رشته کوهی است که بنا به گفته ها کوههای بختیاری نام دارد و تا فاصله دوری از شهر اهواز به سمت جاده ماهشهر امتداد می یابند. مخازن آب تعبیه شده برروی این تپه ها در دهه سی خورشیدی ساخته شده اند. دسترسی راحت، وسعت پارک، مشاهده ی چشم انداز زیبای شهر اهواز، طبیعت زیبا، وجود دریاچه ای مصنوعی و تجربه لذت بخش زیپ لاین، پارک کوهساران اهواز را به یکی از جاذبه های برتر گردشگری در این شهر تبدیل کرده است.

 

آدرس: اهواز، بلوار نواب صفوی، خیابان شهید کریم باوی، ابتدای ورودی منبع آب، روبروی منازل شرکت نفت کارون

پل طبیعت اهواز

اهواز شهری است که با پل ‌ها و رودخانه ‌اش شناخته می شود؛ کارون که لقب طولانی ‌ترین رودخانه ایران را به خود اختصاص داده، اهواز را به دو نیمه شرقی و غربی تقسیم کرده است. بافت قدیمی و بیشتر کارخانه‌ها و اداره‌ های دولتی در بخش شرقی قرار دارند و بخش غربی نیز شامل مناطق مسکونی می شود. این امر سبب شده است تا در دوره های مختلف چندین پل در اهواز بر روی رود کارون احداث شوند تا رفت و آمد مردم به آسانی صورت گیرد. یکی از این پل ها پل طبیعت اهواز یا پل پیاده رو طبیعت بر فراز کارون است که دو پارک مهم اهواز- پارک ساحلی و پارک لاله- را به یکدیگر متصل ساخته است. این پل همچنین با نام پل طبیعت کیانپارس نیز شناخته می شود.

پل طبیعت اهواز به طول تقریبی ۵۰۰ متر و پهنای 5 متر در مجاورت پل سوم اهواز (پل میدان پنج نخل) قرار دارد. این پل با استحکام بالا از سه لایه قطعات و تقریبا 300 نقطه جوش ساخته شد. کفپوش سطح پل نیز از حدود 2500 متر مربع چوب پلاست ساخته شده است. شهرداری اهواز در سال 1392 این پلِ پیاده رو را جهت رفاه حال شهروندان احداث نمود. جالب است بدانید پل طبیعت اهواز از خط لوله ی انتقال آب که از رده خارج شده بود ساخته شده است.

این پل در واقع مسیر پیاده روی است و به همین دلیل به یکی از جاذبه های گردشگری شهر اهواز تبدیل شده است. بسیاری از مسافران شهر اهواز بازدید از این پل و تماشای کارون را در برنامه سفر خود قرار می دهند. به دلیل وجود فضای سبز در نزدیکی پل، تفریحاتی مانند ماهیگیری، بدمینتون و فوتبال رایج است. در سفر به اهواز، ثبت لحظاتی به یادماندنی با تماشای غروب آفتاب برروی موج های کارون زیبا را از دست ندهید.

 

 

پل هفتم اهواز

اهواز 10 پل برروی رودخانه کارون دارد. ساخت همین پل ها برروی رودخانه پرخروش کارون سبب گردیده که اهواز جایگاه نخست در تعداد پل رودخانه ای در خاورمیانه را از آن خود نماید. هفتمین پل از این مجموعه ده تایی، پل هفتم نام دارد. پل هفتم اهواز با اسامی دیگری نیز شناخته می شود که عبارتند از: پل علی بن مهزیار، پل رنگین کمان، پل آبشار و پل گفت و گوی تمدن ها.

پروژه ساخت پل هفتم اهواز از سال 1375 آغاز شد و پس از حدود دو سال، در سال 1377 به بهره برداری رسید. این پل راه ارتباطي اتوبان آيت الله بهبهاني در شرق با بلوار توحيد و خيابان شهيد چمران(فلكه دوم كيانپارس) در غرب كارون می باشد. طول پل هفتم تقریبا 500 متر است. دو دهنه 140 متری در وسط، دو دهنه 75 متری در دو طرف و دو دهنه 30 متری در کناره های پل مجموعا شش دهنه این پل را تشکیل می دهند. عرض پل16 متر است که 3/5 متر آن به پیاده رو و 12/5 متر آن نیز به سواره رو اختصاص یافته است.

به دلیل ایجاد ارتباط بین بافت قدیم و منطقه کیان پارس، پل هفتم به نام پل گفتگوی تمدن ها نیز معروف گردیده است. حرم مطهر علی بن مهزیار اهوازی واقع در قسمت شرقی شهر اهواز، روبروی این پل قرار دارد. از این رو به آن، پل علی بن مهزیار نیز می گویند.

آنچه که پل هفتم یا پل رنگین کمان را از سایر پل های این شهر متمایز ساخته است، نورپردازی و آب نمای بسیار زیبای به کار رفته در آن می باشد. نورپردازی های بسیار زیبا و رنگارنگ در ترکیب با آبشار مصنوعی پل، شب هنگام خودنمایی کرده و جلوه ای زیبا و فراموش نشدنی به این پل می دهد. در این آبشار مصنوعی، آب رودخانه کارون توسط چندین الکتروپمپ به بالای پل منتقل می شود و فواره ها از دو طرف پل به درون رودخانه سرازیر می شوند.به لطف وجود نورپردازی رنگارنگ، پل آبشار همچون رنگین کمانی زیبا جلوه گری می کند. انعکاس این رنگین کمان بر روی رود کارون تصویری زیبا خلق می کند و فرصت مناسبی را برای عکاسی در اختیار علاقه مندان قرار می دهد.

آبشار مصنوعی پل هفتم، یکی از بزرگترین و چشم نواز ترین آبشار های مصنوعی در ایران به شمار می ‌رود و به پاتوق خانواده های اهوازی تبدیل شده است. همچنین گردشگران بسیاری در سفر به شهر اهواز بازدید از این پل رنگین کمانی را در برنامه سفر خود قرار می دهند.

پل سفید اهواز

پل سفید اهواز که به آن پل معلق یا پل هلالی نیز می گویند، یکی از مشهورترین پل های اهواز است که لقب نخستین پل معلق ایران و قدیمی ترین پل هلالی فلزی خاورمیانه را به خود اختصاص داده است. قدمت این پل تاریخی به زمان پهلوی اول باز می گردد و در حال حاضر به بخشی از هویت شهر اهواز و نماد این شهر کهن تبدیل گشته است. پل سفید اهواز در گذشته برای عبور و مرور عابرین، درشکه و ماشین مورد استفاده قرار می‌ گرفته؛ امروزه یکی از معروف ترین جاذبه های گردشگری شهر اهواز است که در سال ۱۳۷۸ با شماره ۲۴۹۳ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.

معرفی پل سفید اهواز

اهواز شهری است که با رود کارون و پل ‌هایش شناخته می شود. رود کارون که لقب طولانی ‌ترین رودخانه ایران را به خود اختصاص داده، اهواز را به دو نیمه شرقی و غربی تقسیم کرده است. بافت قدیمی و بیشتر کارخانه‌ها و اداره‌ های دولتی در بخش شرقی قرار دارند و بخش غربی نیز شامل مناطق مسکونی می شود. این امر سبب شده است تا در دوره های مختلف چندین پل در اهواز بر روی رود کارون احداث شوند تا رفت و آمد مردم به آسانی صورت گیرد. یکی از معروف ترین این پل ها، پل سفید است که در سال 1315 خورشیدی در دوره رضاشاه پهلوی احداث گردید.

تاریخچه احداث پل سفید اهواز

تا پیش از ساخت پل سفید تنها پل روی رودخانه کارون پل فلزی راه ‌آهن (پل سیاه) بود که برای اتصال راه‌ آهن سراسری به بندر شاپور (بندر امام خمینی) در سال ۱۳۰۸ احداث شده‌ بود. با افزایش جمعیت و گسترش شهر نیاز به ساخت مسیرهای ارتباطی و پل های جدید احساس می شد؛ از این رو در سال 1312 پروژه ی ساخت پل سفید کلید خورد. مسئولیت ساخت این پل برعهده ی یک شرکت ساخت و ساز سوئدی واگذار گردید و تامین هزینه آن نیز که بالغ بر پنج میلیون و ۷۸۰ هزار ریال برآورد شده بود برعهده ی بانک ملی ایران سپرده شد.

قطعات فلزی پل که در کشور سوئد ساخته شده بودند، از طریق حمل نقل آبی و ریلی به اهواز منتقل شدند. در ۲۸ مهرماه ۱۳۱۴ اولین پی‌ کنی پل آماده گردید و تا ۲۰ بهمن ‌ماه همان سال پنج پایه از هفت پایه اصلی پل پی ‌کنی و بتون ‌ریزی شد. در ۱۲ مرداد ۱۳۱۵ بتون ‌ریزی سرتاسری پل به پایان رسید و در ۱۵ مرداد نیز آسفالت سطح روی پل آغاز شد. در ۲۴ مرداد همان سال سیم کشی برق جهت روشنایی پل شروع شد. سرانجام پل جدید اهواز در تاریخ ۳۰ شهریور ۱۳۱۵ با ضمانت بیست و چهارماهه و عمر مفید پنجاه ساله به ناحیه راه ‌آهن جنوب تحویل داده شد و در پانزده آبانماه همان سال پس از پشت سرگذاشتن آزمایش های فنی افتتاح گردید. جالب است بدانید مهندسان سازنده ی پل برای حفظ استحکام پل شروط زیر را برای استفاده تعیین کرده بودند:

  1. در موقع عبور و مرور بیش از یک ماشین روی پل در حرکت نباشد.
  2. چند درشکه پشت سرهم روی پل در حرکت نباشد.
  3. حداکثر سرعت اتومبیل روی پل ۵ کیلومتر در ساعت باشد.

پل سفید اهواز در سال 1389 به دلیل سپری شدن عمر مفید 50 ساله مورد بازسازی و مرمت قرار گرفت تا از بروز خطرات احتمالی جلوگیری شود.

معماری پل سفید اهواز

پل سفید اهواز از دو قوس بزرگ به طول 136 و 130 متر تشکیل شده است. این پل کاملا از فلز ساخته شده است و بر روی پایه های بتنی قرار دارد. طول پل 501 متر و عرض آن نیز نزدیک به ده متر می باشد. وسط  پل محل عبور ماشین ها می باشد و در دو طرف پل نیز پیاده رو احداث شده است.

آدرساهواز، حد فاصل ميدان شهدا و خيابان فلسطين

میدان چهار شیر

میدان چهار شیر اهواز یکی از قدیمی ترین میدان های این شهر است که قدمت آن به دوره پهلوی باز می گردد. چهار مجسمه ی سنگی از شیرهای نشسته در چهار سمت این میدان قرار دارد. این مجسمه ها رو به چهار ورودی قدیم شهر نشسته اند و چهار جهت اصلی شهر را نشان می دهند. در گذشته، نماد پرچم ایران شیر بود. دلیل استفاده از این نماد در میدان چهار شیر نیز یکی به همین دلیل و دیگری نیز می تواند به این سبب باشد که استان خوزستان، روزگاری یکی از خاستگاه ها ی شیر ایرانی و میزبان این جانور بی نظیر بود. چنانکه، آخرین بازمانده شیر ایرانی نیز هنگام ساخت راه آهن جنوب در همین استان خوزستان و در اطراف دزفول توسط مهندسان آمریکایی دیده شد.

میدان چهارشیر که امروزه به میدان شهید بندر تغییر نام داده است در قسمت شرقی رود کارون و در محل تقاطع بلوار مدرس و پاسداران قرار دارد. فاصله ی این میدان تا پل طبیعت اهواز در حدود 4 کیلومتر و تا  شهربازی سرپوشیده سرزمین اسرارآمیز در حدود سه کیلومتر می باشد.

میدان چهارشیر اهواز به عنوان اثری دارای ارزش معنوی در تاریخ ۱۰ دی ۱۳۸۱ با شماره ثبت ۷۰۴۰ به ‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.

 

تالاب بامدژ

تالاب بامدژ که از آن با نام های دیگری همچون هور ال‌ میناو، هور طواهر و هور مزرعه نیز یاد می شود، یک تالاب آب شیرین دائمی در استان خوزستان است که در 40 کیلومتری شمال غربی اهواز قرار دارد. این تالاب در میان مناظر زیبای منطقه چشم نوازی می کند و خرمی و سرسبزی آن از چشم‌ اندازهای زیبای طبیعی است که نظر هر بیننده ‌ای را به خود جلب می‌کند. امروزه بازدید از تالاب بامدژ به یکی از برنامه های گشت و گذار در استان خوزستان تبدیل شده است و هر سال طبیعت دوستان بسیاری برای مشاهده طبیعت زیبای این منطقه و رصد حیوانات و پرندگان بومی به این تالاب سفر می کنند.

 تالاب بامدژ که روزگاری در دهه چهل خورشیدی وسعت آن به 15 هزار هکتار می رسید، در حال حاضر کمتر از 4 هزار هکتار وسعت دارد و از زیستگاه های اصلی جانوران این منطقه به شمار می رود. بخش اعظم آب این تالاب از رودخانه شاوور تأمین می‌ شود؛ رودخانه شاوور یا شاهور با طغیان‌های فصلی در نیمه دوم سال تأثیر مهمی بر حیات تالاب بامدژ دارد. علاوه بر آن بارش باران، جریان رودخانه دز و زهاب ‌های زمین ‌های کشاورزی از دیگر عوامل تامین آب این تالاب به شمار می روند.

گونه های جانوری و گیاهی موجود در تالاب بامدژ

به طور كلي زيستگاه هاي جانوري تالاب بامدژ را می توان به دو زيستگاه اصلي آب و خشكي تقسیم کرد:

 زيستگاه آبي بخش اصلي تالاب را تشكيل مي دهد و پوشش گياهي غالب در آن گياهان ني و لوئي می باشد. این گیاهان به دلیل متراکم بودن محيطي امن و مناسب جهت استتار جانوران منطقه به خصوص پرندگان بومي و جوجه آور به وجود آورده اند و حفظ و نگهداری از آنها نقش به سزایی در حفظ اکوسیستم منطقه دارد. بخشي هاي مياني تالاب فاقد پوشش گياهي است و عمدتاً گياهان شناور را در خود جاي داده است؛ این گیاهان محل مناسبي جهت تغذيه و استراحت جانوران آبزي به خصوص پرندگان مهاجر مي باشد. به طور کلی ۲۳۴ گونه گياهي در هور بامدژ مشاهده شده است که ۱۴ گونه گياهي را گياهان دارويي تشكيل مي دهد که از جمله می توان به خارشتر خزر، خارشتر ايراني، ترنجبين و شيرين بيان و… اشاره کرد.

جانوران این منطقه نیز عمدتا در سطح تالاب و كنار تالاب پراكنده مي باشند؛ انواع پرندگان آبزي، كنارآبزي ازجمله انواع مرغابي سانان، آبچليك ها، حواصيل ها، اكراس و همچنين شنگ (به عنوان تنها پستاندار آبزي تالاب)، انواع دوزيستان، خزندگان، لاك پشت خزري و لاك پشت لاك نرم و انواع ماهي هاي آب شيرين در زيستگاه بامدژ یافت می شوند.  همچنین حیواناتی نظیر روباه، شغال، خرگوش، گرگ، کفتار، سمور و خارپشت در نواحی اطراف این تالاب مشاهده شده اند.

تنوع موجود در پرندگان این تالاب سبب شده است تا هر سال افراد بسیاری برای پرنده نگری و عکاسی از طبیعت زیبای منطقه به این تالاب سفر کنند.

تالاب بامدژ کجاست؟

تالاب بامدژ در استان خوزستان، در فاصله ۴۰ كيلومتري شمال غربی شهر اهواز و 70 کیلومتری جنوب شهر شوش قرار داد. راه اصلي به این تالاب بزرگراه اهواز-انديمشك می باشد. برای دسترسی به این تالاب از شهر اهواز لازم است پس از عبور از روستای مراونه و پیش از رسیدن به شهر الهایی به سمت راست گردش کنید. پس از طی مسافتی در حدود 5 کیلومتر تالاب را خواهید دید. لازم به ذکر است بخشی از مسیر دسترسی به تالاب بامدژ ناهموار و خاکی است و از آنجا که حمل و نقل عمومی در مسیر این تالاب به ندرت انجام می شود، بهتر است با ماشین شخصی از این تالاب زیبا دیدن کنید.

اما بهترین راه برای بازدید از تالاب بامدژ همراه شدن با تورهای گردشگری تخصصی و استفاده از راهنمایان با تجربه و حرفه ای است. جهت رزرو تورهای گردشگری در استان خوزستان و بازدید از تالاب بامدژ می توانید با مراجعه به سایت https://gashttour.ir از خدمات اقامتی و گردشگری ما بهره مند شوید.

بهترین زمان سفر به تالاب بامدژ

اواخر بهار تا اوایل تابستان و اواخر دی ماه و اوایل بهمن بهترین زمان بازدید از تالاب بامدژ می باشد. از اواخر بهار تا اوایل تابستان، آب رودخانه شاوور اهواز بیشتر از ایام دیگر است و از این رو تالاب در بهترین و پرآب ترین وضعیت خود قرار دارد. در اواخر دی ماه و اوایل بهمن نیز زمان مهاجرت پرندگان به این تالاب می باشد که فرصت مناسبی را برای پرنده نگری در اختیار علاقه مندان قرار می دهد. ماه‌ های تیر و مرداد با میانگین دمای ۳۵ و ۳۶ درجه سانتی‌گراد گرم‌ترین ماه های سال در این منطقه می باشند و به دلیل رطوبت زیاد، سفر در این ایام توصیه نمی شود.

نکات لازم در بازدید از  تالاب بامدژ

  • تالاب بامدژ فاقد امکاناتی همچون پارکینگ، رستوران، سرویس بهداشتی و غرفه های فروش مواد غذایی می باشد.
  • از شنا کردن در تالاب پرهیز کنید، چراکه ریشه ی گیاهان موجود در تالاب می تواند جان شناگران را به خطر اندازد.
  • گياهان ني و لوئي موجود در این ناحیه استراحتگاه برخی حیوانات وحشی می باشند.

حرم علی بن مهزیار

حرم  مطهر علی بن مهزیار اهوازی زیارتگاهی در قسمت شرقی شهر اهواز است که روبروی پل هفتم اهواز یا همان پل علی بن مهزیار قرار دارد.

علی بن مهزیار اهوازی کیست؟

علی بن مهزیار اهوازی، فقیه، حدیث شناس و از چهره‌های شاخص شیعه است که در اوایل قرن سوم قمری می زیسته است. او نزد امامان شیعه از جایگاه والایی برخوردار بود و از یاران نزدیک امام رضا، امام جواد و امام هادی(ع) به شمار می رفت. کنیه وی ابوالحسن و به اهوازی و دروقی نیز مشهور بود. گفته می شود علی بن مهزیار اصالتاً به بندر هندیجان (جنوب شرقی استان خوزستان) تعلق داشته و پیرو دین مسیحی بوده است. ایشان در نوجوانی به همراه پدرش به اسلام روی آورد و به سرعت درعبادت و علوم دینی از جایگاه ویژه ای برخوردار گشت.

جایگاه علمی علی بن مهزیار اهوازی

علی بن مهزیار اهوازی از دانشمندان و مفسران قرن سوم هجری قمری می باشد و بیش از سی کتاب و رساله در زمینه ‌های مختلف معارف اسلامی توسط ایشان به رشته تحریر در آمده است. او در تاریخ نیز کتاب‌هایی درباره ی زندگینامه ی پیامبران تألیف کرده‌ است و در زمینه قرآن نیز دو کتاب به نام‌های تفسیر و حروف القرآن داشته است. از دیگر نوشته های ایشان می توان به  مقالاتی در اشربه، بازرگانی و پیشه ‌وری، کتاب الوضوء، کتاب الصلاة، کتاب الزکاة، کتاب التجارات و الاجارات و کتاب المکاسب اشاره کرد. تعداد شاگردان ایشان را بیش از 20 نفر ذکر کرده اند که معروف ترین آنها احمد بن محمد بن خالد برقی و ابراهیم بن هاشم قمی می باشند.

جایگاه معنوی علی بن مهزیار اهوازی

علی بن مهزیار اهوازی از جایگاه معنوی بسیار بالایی برخوردار بود و روایت های متعددی درباره ی ایشان نقل است:

  • در احوال علی بن مهزیار آورده‌اند که: “هنگام طلوع خورشید برای خدا به سجده می‌افتاد و سرش را بلند نمی ‌کرد تا اینکه هزار نفر از برادران دینی ‌اش را دعا می ‌کرد. ازاین ‌رو، پیشانی وی در اثر سجده‌های زیاد و طولانی، همانند زانوی شتر، پینه زده بود.”

 

  • امام جواد (ع) در نامه ‌ای علی بن مهزیار را چنین تحسین می‌کند: “ای علی! در پیروی کردن، انجام دستورها، خیرخواهی و پندگویی تو را آزمودم (و تو سرافراز از بوتۀ آزمایش بیرون آمدی). پس اگر بگویم کسی را مانند تو ندیده‌ام، چه بسا راست گفته باشم. خداوند به تو بهشت برین و آن مقامات والایی که نمی‌دانی، پاداش دهد. من مقام تو و خدمات شبانه روزی تو را در سرما و گرما از نظر دور نداشته ‌ام. از خداوند می‌خواهم در روز قیامت که همه را گرد می‌ آورد، آن چنان مخلوقات خود را شیفته و دوستدار تو کند که مایه رشک باشد. به درستی که خداوند شنونده دعاهاست…»
وفات و آرامگاه

مطابق با برخی از روایات تاریخی وفات او همزمان با امامت حسن بن علی العسکری بوده است. از تاریخ وفات آن مقام جلیل القدر اطلاع دقیقی در دست نیست ولی سال رحلت ایشان را حدود 254 هجری قمری (246 شمسی) تخمین زده اند. در روایات آمده است زمانی که امام رضا (ع) از مدینه عازم خراسان بود، در مسیر حرکت خود وارد اهواز شد و چند روزی در این شهر توقف نمود. بعداً در محل اقامت ایشان مسجدی به نام مسجدالرضا بنا گردید که علی‌ابن مهزیار وصیت کرد پس از مرگ او را در مسجد مذکور دفن کنند. در قسمت غربی بقعه وی و پیوسته به مقبره سالنی وجود دارد که احتمالاً همان مسجدی است که به آن اشاره شد.  حرم علی بن مهزیار در شهر اهواز دارای بارگاه و بقعه ای مجلل است و همه روزه مشتاقان بسیاری از سراسر ایران برای زیارت مرقد آن مقام شامخ به اهواز سفر می کنند.

  جالب است بدانید در مورد محل دفن و حرم علی بن مهزیار اهوازی اختلاف نظر وجود دارد و برخی بر این باورند که آرامگاه ایشان در جاجرم (استان خراسان شمالی) می باشد.