روستای خرانق

روستای خرانق کجاست؟

خَرانَق روستایی تاریخی در استان یزد است که در حدود ۶۵ کیلومتری شرق شهرستان اردکان و ۸۰ کیلومتری شمال شرقی شهر یزد، در مسیر اصلی یزد به مشهد قرار دارد. روستای خرانق از سه طرف با کوه احاطه شده‌است و از دو بخش جدید و قدیم (قلعه خرانق) تشکیل شده است که در حال حاضر جمعیت روستا در بخش جدید ساکن هستند. کشاورزی در این روستا محدود است و مهمترین صنایع دستی آن قالی بافی می باشد. اهالی این روستا شیعه‌ هستند و به فارسی با گویش یزدی سخن می‌گویند.

پیشینه ی خرانق و وجه تسمیه

به باور برخی از مورخان قدمت روستای خرانق بیشتر از شهر یزد می باشد؛ به گفته ی”مستوفی‌بافقی”، یکی از مورخان و نویسندگان سده یازدهم هجری،  روستای خرانق در حدود چهار هزار سال پیش بنا شد و به آن خورنق می گفتند، سپس با گذشت زمان و کثرت استعمال به خرانق تغییر پیدا کرد. اما در میان اهالی خرانق مشهور است که این روستا در ابتدا خَبَرْنَق نام داشته است که برگرفته از نام فردی زردشتی است. عده ای دیگر نیز بر این عقیده هستند که خرانق در گذشته خورانق یا خورنق، به معنای محل برآمدن خورشید یا زادگاه خورشید، نامیده می‌شده است.

مهمترین جاذبه های گردشگری در خرانق

قلعه ی تاریخی خرانق

قلعه ی تاریخی خرانق را می توان برادر کوچکتر ارگ بم در کرمان دانست. این بنای خشتی منحصربه فرد یکی از بزرگترین قلعه‌های مسکونی در ایران است که به طور عمده از خشت و گل ساخته شده است. قلعه ی خرانق در زمینی به مساحت 1.1 هکتار ساخته شده است و قدمت آن به دوران حکمرانی ساسانیان باز می گردد، اما نشانه هایی از زندگی در چهار هزار سال پیش در این مکان وجود دارد. جالب است بدانید تا همین چند دهه ی پیش مردمانی در خانه های خشتیِ قلعه ی خرانق زندگی می کردند، اما پس از شکل گیری روستای جدید، قلعه خالی از سکنه شد.

روستای خرانق

این قلعه ی تاریخی در واقع روستای بسیاری کوچکی است که حدود 80 خانه را در بافتی متراکم و فشرده در خود جای داده است. بیشترِ این خانه ها به صورت دو طبقه و یا سه طبقه ساخته شده اند، که این امر می تواند حاکی از جایگاه و موقعیت اجتماعی فرد، در آن دوران باشد. عمده مصالح استفاده شده در ساخت این خانه ها خشت، کاهگِل و آهک برای ساخت دیوار ها و کف منازل، حصیرهای الیافی، چوبی و پوشالی برای ساخت سقف و گچ به منظور تزیین دیوار اتاق ها، تالارها می باشد.

استحکامات قلعه ی خرانق شامل خندق، حصارها و برج هایی است که دور تا دور قلعه ساخته شده اند. در کل شش برج نگهبانی و چهار دروازه به نام‌های دروازه بالا، پایین، رضا خان سرداری و خالو وظیفه ی تامین امنیت ساکنین قلعه را بر عهده داشتند. مورد دیگری که در این قلعه جلب توجه می کند، وجود کوچه های باریک و پر پیچ و خم است که در گذشته برای غافلگیر کردن دزدان و راهزنان مورد استفاده قرار می‌گرفته است. زیرا کسانی که برای اولین بار وارد این قلعه می شدند، به احتمال خیلی زیاد راه خود را در میان این کوچه های تنگ و باریک گم می کردند و تنها ساکنین می توانستند مسیر خود را پیدا کنند.

قلعه ی تاریخی خرانق در اسفندماه 83 با شماره ۱۱۵۰۹ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شد.

کاروانسرای خرانق

کاروانسرای خرانق در فاصله ی کمی در جنوب غربی قلعه ی خرانق واقع شده است. کاروانسرای خرانق به دستور “شاهزاده ولی میرزا”،  فرزند فتحعلی شاه قاجار، احداث گردید و از این رو به آن کاروانسرای شاهزاده یا رباط شاهزاده نیز می گویند. این کاروانسرای تاریخی در گذشته های نه چندان دور به دلیل قرار گرفتن در مسیر مشهد مقدس، میزبان زائران حرم امام رضا بوده است. در حال حاضر نیز این کاروانسرا مرمت شده است و به عنوان اقامتگاه بومگردی و رستوران سنتی پذیرای گردشگران می باشد. همچنین بسیاری از علاقه مندان به رصد ستارگان و اجرام آسمانی به این کاروانسرای تاریخی می آیند تا در سکوت شب های کویری، نظاره گر آسمان پر ستاره ی کویر باشند. جالب است بدانید در پشت کاروانسرا، محلی به نام قدمگاه وجود دارد که گفته می شود جایگاه نماز امام رضا (ع) در زمان عزیمت به خراسان بوده است. این اثر در تاریخ ۳ اسفند ۱۳۷۷ با شماره ۲۲۳۸ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.

منارجنبان خرانق

منارجنبان شهر اصفهان تنها مناره ای نیست که در ایران می جنبد؛ بلکه منارجنبان خرانق نیز از همچون منارجنبان اصفهان با نیروی انسان به نوسان در می آید.

این منارجنبان سه طبقه به ارتفاع 15 متر روزگاری بلندترین بنای این منطقه بوده است و از این رو به عنوان برج دیدبانی و  فانوس خانه مورد استفاده قرار می گرفته است. منارجنبان خرانق تنها مناره ی تمام خشتی در دنیا است و قدمت آن به دوران حکمرانی سلجوقیان باز می گردد و از این رو قدیمی تر از منارجنبان اصفهان می باشد. دو راه پله به منظور بالا و پایین رفتن درون منارجنبان تعبیه شده است. منارجنبان خرانق با شماره 2440 در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده است.

از دیگر دیدنی های روستای تاریخی خرانق می توان به مسجد جامع و حسینیه خرانق و پل خرانق اشاره کرد.

زیارتگاه چک چک یزد

 زیارتگاه چک چک یزد ؛ نیایشگاه زرتشتیان

چک چک که به آن چک چکو یا پیر سبز نیز می گویند، یکی از مهمترین زیارتگاههای زرتشتیان است. زیارتگاه چک چک یزد در شهرستان اردکان استان یزد و در دامنه کوه چک چک از کوههای انجیر واقع شده است. فاصله زیارتگاه چک چک از شهر یزد در حدود 100 کیلومتر و فاصله آن از شهر اردکان در حدود 50 کیلومتر می باشد.

آنچه که چک چک را از سایر زیارتگاه های زرتشتی متمایز می سازد، موقعیت قرار گیری آن در دل کوه و روایت ها و داستان هایی است که درباره ی این مکان مقدس، سینه به سینه در میان زرتشتیان نقل شده است. این امر باعث شده است که زیارتگاه چک چک یزد به عنوان یک مکان طبیعی و تاریخی در میان پیروان دین زرتشت از جایگاه ویژه ای برخوردار باشد و به یکی از جاذبه های گردشگری محبوب در استان یزد تبدیل گردد.

روایت های پیرامون چک چک

درخصوص نحوه ی پیدایش زیارتگاه چک چک داستان ها و روایت های مختلفی ذکر شده است؛ روایت هایی که ریشه هایی از واقعیت و افسانه را می توان در آنها یافت و ما را با باورها و عقاید مردمان گذشته آشنا می سازند. فارغ از مستند بودن یا نبودن این روایت ها، آنچه که مهم است اهمیت و جایگاه این نیایشگاه در میان پیروان دین زرتشت است. در ادامه مهمترین این حکایت ها را برای شما بازگو می کنیم.

  • روایت نخست: چک چک پناهگاه شاهدخت ساسانی

در روایات آمده است که پس از هجوم اعراب به ایران، یزدگرد سوم، آخرین پادشاه ساسانی، به همراه خانواده اش به سمت مرکز ایران فرار می کند. یزدگرد از آنها جدا می شود و به سمت شهر “مرو” (واقع در ترکمنستان امروزی) می رود و در آنجا به دست آسیابانی کشته می شود. خانواده ی یزدگرد پس از شنیدن خبر مرگ وی تصمیم می گیرند که هرکدام به سمتی فرار کنند تا شانس دستگیری خود را کاهش دهند. در این میان نیک بانو، یکی از دختران یزدگرد، در حین فرار به سپاهیان اعراب برخورد می کند و به سمت کوه می گریزد. نیک بانو که خود را در محاصره ی سربازان عرب می دید با ناامیدی و درماندگی از کوه می خواهد که به او پناه دهد. ناگهان شکافی در دل کوه ایجاد می شود و نیک بانو به شکاف کوه پناه می برد و دشمنان پس از دیدن این اتفاق، از آن محل دور می شوند. در ادامه ی روایت آمده است که چندی بعد نیک بانو در خوابِ چوپانی از اهالی آن منطقه ظاهر می شود و از چوپان می خواهد که برای وی زیارتگاهی در کوه ایجاد کند. چوپان نیز خواب خود را نزد بزرگان دین زرتشت تعریف می کند و بدین ترتیب نیایشگاهی در دل کوه برای نیک بانو پدید می آید.

  • روایت دوم: معبدی برای آناهیتا، ایزدبانوی آب ها

آناهیتا (ناهید) یکی از ایزدبانوان زرتشتی است که هدایت و نگهبانی تمام آب‌های جهان را بر عهده دارد. به باور برخی از افراد، وجود آب و سرسبزی در میان کوهی در دل کویر، به برکت آناهیتا است و از این رو زیارتگاه چک چک را به آناهیتا نسبت می دهند. همچنین به دلیل چكیدن قطره‌های آب از دیواره ها و سقف این محل،  آن را چک چک می نامند.

  • روایت سوم: نیایشگاهی برای پیروان میترائیسم (پیر سبز)

میترا یکی از خدایان کهن و باستانی است که در عهد پیش از زرتشت دارای مقام و اهمیت بسیار بوده است. نماد میترا خورشید است و مهرپرستی (میترائیسم) آیینی بود که بر پایه ی پرستش میترا شکل گرفت. این زیارتگاه به سوی شرق احداث شده بود تا پیروان میترائیسم بتوانند در زمان سپیده دمِ بامدادی، آیین نیایش نور خورشید را انجام دهند. از طرف دیگر هفت درجه در آیین مهرپرستی وجود داشت که پیروان آن به دشواری این هفت گام را تا رستگاری می‌پیمودند. آخرین مرحله “پدر یا پیر” نام داشت و واژه ی سبز نیز به وجود درختان كهنسال چنار در این محل اشاره دارد. از این رو برخی از افراد، نام “پیر سبز” را منسوب به مرحله ی هفتم مهرپرستی و درختان این زیارتگاه می دانند.

زیارتگاه چک چک یزد

این سه روایت مهمترین داستان هایی است که پیرامون چک چک نقل شده است. همانطور که پیشتر گفته شد فارغ از مستند بودن یا نبودن این روایت ها، آنچه که مهم است اهمیت و جایگاه این نیایشگاه در میان پیروان دین زرتشت است.

چک چک، میعادگاه زرتشتیان جهان

زیارتگاه های متعددی در استان یزد به زرتشتیان اختصاص دارند و همه ی این زیارتگاه ها برای آنها حائز اهمیت است. اما زیارتگاه چک چک به دلیل قرار گرفتن در دل کوه و روایت ها و حکایت های پیرامون آن از معروفیتِ بیشتری برخوردار است. این زیارتگاه پذیرای گردشگران از هر دین و ملیتی است و از این رو به مکانی ارزشمند برای نزدیکی مذاهب و فرهنگ ها تبدیل شده است.

 زیارتگاه چک چک هر سال از 24 تا 28 خردادماه میزبان زرتشتیانی از سراسر دنیا است که به منظور نیایش و دعا به این مکان مقدس می آیند و بدین ترتیب یکی از بزرگترین گردهمایی های زرتشتیان را در دنیا رقم می زنند. زرتشتیان در این پنج روز به اوستا خوانی، گَهَنبار خوانی، سدره پوشی، پخش نذورات، خواندن سرودهای های مذهبی و نیایش اهورامزدا می پردازند و یاد نیاکان خود را زنده نگه می دارند. حتی گاهی مراسم ازدواج و نامزدی نیز در زیارتگاه چک چک برگزار می شود.

قداست این مراسم برای زرتشتیان به اندازه ای است که برخی از افراد گردهمایی زرتشتیان در پیر سبز را همانند گردهمایی مسلمانان در موسم حج می دانند.

جشن مهرگان یکی دیگر از مراسم هایی است که هر سال در روزهای آغازین فصل پاییز در زیارتگاه چک چک برگزار می شود و زرتشتی ها چند روز به جشن و پایکوبی می پردازند.

معماری زیارتگاه چک چک

برای رسیدن به زیارتگاه چک چک باید از 360 پله بالا رفت. زیارتگاه چک چک مجموعه ای از چندین ساختمان است که به صورت پلکانی در شیب کوه بنا شده اند، به نحوی که بام هر طبقه حیاط طبقه ی بالایی خود را تشکیل می دهد و معماری آن، روستای ماسوله (در استان گیلان) را در ذهن تداعی می کند، اما در ابعادی بسیار کوچکتر. آتشکده مهمترین بخش این زیارتگاه است که در بالاترین قسمت در دل کوه جای دارد و همچون دهانه ی یک غار به نظر می رسد.

زیارتگاه چک چک یزد

 در نگاه نخست آنچه که در فضای آتشکده خودنمایی می کند، دیواره های سنگی طبیعی و ناهموار، کفی از جنس مرمر و یک چلچراغ در وسط سقف است. از بخشی از سقف، قطره‌های آب بر زمین می‌ریزد و بخشی از این آب که به صورت چکه چکه بر روی زمین می ریزد، به‌عنوان تبرک جمع آوری می شود. تصاویری از بزرگان دین زرتشت، یک آتشدان و ظروفی برای سوزاندن عود از دیگر اشیای موجود در این آتشکده هستند.

یکی دیگر از شگفتی های زیارتگاه چک چک، درخت چنار کهنسالی به قدمت حدود 350 سال است که دیواره ی سنگی غار را شکافته است و نزد زرتشتیان از قداست ویژه ای برخوردار است. این درخت چنار کهنسال با شماره ۲۶۹ ‎در فهرست میراث طبیعی ملی کشورمان به ثبت رسیده است.

در مجموعه زیارتگاه چک چک اتاق هایی برای اسکان و استراحت زائران فراهم شده است که به آنها “خیله” می گویند. درون یکی از این اتاق ها چاهی به عمق بیش از 50 متر قرار دارد که به باور زرتشتیان با بستن نخ به طناب این چاه، حاجتشان برآورده می شود.

نکاتی در خصوص بازدید از زیارتگاه چک چک

  • هنگام ورود، کفش‌های خود را درآوردید.
  • هنگام ورود کلاهی سفید به آقایان و روسری سفید به خانم ها می دهند تا سر خود را با آن بپوشانند.
  • دمپایی سفیدی به شما می‌دهند تا پاهایتان خیس نشود.
  • در زمان مراسم عمومی زرتشتیان (۲۴ تا ۲8 خردادماه) و روز سیزده بدر ورود غیر زرتشتیان به چک چک ممنوع است.
  • اتاق‌های این زیارتگاه فقط به استراحت و اسکان زائران زرتشتی اختصاص دارد.
  • توجه داشته باشید که فروشگاه یا رستورانی در مجموعه ی چک چک وجود ندارد.

 آدرس: استان یزد، 46 کیلومتری شرق اردکان

هزینه ورودی: ایرانی ها 3000 تومان، گردشگران خارجی 20000 تومان

مجتمع تجاری تفریحی ستاره یزد

امروزه بازدید از مراکز خرید پر زرق و برق و گشت و گذار در بوتیک های رنگارنگ آنها به بخش جدایی ناپذیری از سفر تبدیل گشته است و اغلب مسافران معمولا یک روز از برنامه ی سفر خود را به بازار گردی و خرید سوغاتی اختصاص می دهند. شهر تاریخی یزد نیز همچون دیگر شهرهای ایران دارای مراکز خرید مدرن و متنوعی است که خریداران بسیاری را به خود جذب می کند. مجتمع تجاری تفریحی ستاره یزد یکی از برترین مراکز خرید در شهر یزد است که پاسخگوی نیازهای متنوع خریداران می باشد.

مجتمع تجاری تفریحی ستاره یزد در سال 1388 در شش طبقه افتتاح شد. تعداد 700 واحد تجاری متنوع و فعال در این مجتمع مشغول به فعالیت هستند. این مجموعه، مکانی ایده آل برای تمامی اعضای خانواده به منظور خرید و سرگرمی می باشد. مراکز تفریحی و فروشگاه های متعدد پوشاک زنانه، مردانه و بچه گانه برای تمامی سنین، لوازم آرایشی بهداشتی، کیف و کفش، لوازم منزل و … همه ی نیازهای خریداران مجموعه را برآورده می سازند.

از دیگر امکانات این مجتمع تجاری می توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • شهربازی سرپوشیده سرزمین ستاره ها، به مساحت 2000 متر مربع با دستگاه های تفریحی استاندارد و مدرن برای سنین مختلف (مانند ماشین های کوبنده مکانیکی، جنگی، الکترونیکی، بادی، کامپیوتری، ایرهاکی و …)
  • رستوران و كافي شاپ
  • رستوران بزرگ گرد با چشم انداز زیبا و به یادماندنی پارك باغ ملي و محله های قديمي يزد
  • فضاهاي تفريحي رفاهي و ورزشي مانند سالن بدنسازی و بیلیارد
  • سالن جشن های تولد و تکلیف
  • غرفه گریم صورت
  • نمازخانه
  • سینما 5 بعدی
  • پله برقی و آسانسور
  • تعداد 800 واحد پارکینگ داخلی در سه طبقه زیرزمین
  • سرويسهاي بهداشتي در كليه طبقات

آدرس : یزد، بلوار طالقانی، میدان آزادی، مجتمع تجاری تفریحی ستاره یزد
ساعت کاری : از ساعت ۸:۳۰ تا ۱۳ و از ساعت ۱۶ تا ۲۳

پایانه مسافربری الغدیر یزد

پایانه مسافربری الغدیر یزد در شمال غرب این شهر و در مجاورت دانشگاه پیام نور واقع شده است. فاصله این ترمینال تا فرودگاه بین المللی شهید صدوقی تنها 8 کیلومتر می باشد.

 تاسیس پایانه مسافربری الغدیر(شهرداری) یزد در سال 1377 با مساحت 57 هکتار آغاز شد و نهایتا در سال 1387 به بهره برداری رسید. مسافران به مقصد شهرهای مختلف ایران می توانند بلیط اتوبوس خود را به صورت اینترنتی یا حضوری از دفاتر شرکت های مسافربری مستقر در این ترمینال خریداری نمایند. معماری این ترمینال به صورت دایره ای است که همین امر باعث سهولت در دسترسی به نقاط مختلف پایانه الغدیر می گردد.

امکانات ترمینال الغدیر یزد

ترمینال مسافربری الغدیر یزد، بزرگ ترین پایانه مسافربری یزد می باشد. از این رو امکانات موجود در این پایانه نیز به نسبت پایانه های دیگر بیشتر است. تعدادی از این امکانات عبارتند از:

  • غرفه های فروش میوه و مواد غذایی
  • نماز خانه
  • غذاخوری و رستوران
  • فضا برای استراحت رانندگان
  • کافی نت
  • کافی شاپ
  • اسباب بازی فروشی، محصولات فرهنگی وخدماتی
  • پاسگاه نیروی انتظامی
  • گیشه های فروش بلیط اتوبوس
  • سرویس های بهداشتی
  • پارکینگ مجزا برای خودرو های سواری و اتوبوس

شرکت های مسافربری واقع در ترمینال الغدیر یزد 

شرکت ها و تعاونی های مسافربری مختلفی در ترمینال الغدیر حضور دارند. این شرکت ها مسئولیت حمل و نقل مسافر به نقاط مختلف داخل استان و خارج از استان (استان های دیگر) را برعهده دارند. تعدادی از شرکت های حمل و نقل واقع در ترمینال الغدیر عبارتند از:

  • شرکت مسافربری عدل یزد
  • شرکت مسافربری جوان سیر ایثار (شعبه یزد)
  • شرکت مسافربری آسوده سفر یزد
  • شرکت مسافربری کیان سفر پاسارگاد یزد
  • شرکت مسافربری پیک صبا یزد تعاونی 17
  • شرکت مسافربری همسفر یزد
  • شرکت مسافربری رویال سفر ایرانیان یزد

 

آدرس ترمینال الغدیر (شهرداری) یزد: جاده خضر آباد، ابتدای بلوار شهرک صنعتی
تلفن ترمینال الغدیر (شهرداری) یزد: 03537236901

 

فرودگاه شهید صدوقی یزد

فرودگاه بین المللی شهید صدوقی یزد با 1230 متر ارتفاع از سطح دریا در اراضی مسطحی به مساحت 575 هکتار در غرب شهر یزد واقع شده است و حدود 10 کیلومتر از مرکز شهر فاصله دارد. ارتباط فرودگاه با شهر از طریق درب اصلی واقع در ضلع شرقی و بلوار آزادگان برقرار می باشد. با توجه به اینکه بار ترافیکی خاصی در مسیر مذکور وجود ندارد دسترسی با سهولت انجام می پذیرد.

فرودگاه شهید صدوقی یزد در حال حاضر دهمین فرودگاه کشور از نظر ترافیک هوایی و مسافری است که سالانه نزدیک به 550,000 نفر مسافر توسط حدود 6000 نشست و برخاست از خدمات آن استفاده می نمایند. این فرودگاه دارای دو ترمینال مجزا از یکدیگر است که برای پروازهای داخلی و خارجی مورد استفاده قرار می گیرند.

جابجایی مسافر در مسیرهای پروازی توسط حدود 10 شرکت هواپیمایی داخلی و خارجی صورت می گیرد. در حال حاضر بطور متوسط در هر روز 20 پرواز مسافری اعم از پروازهای ورودی و خروجیِ داخلی و بین المللی انجام می پذیرد.

امکانات فرودگاه 

در ترمینال های فرودگاه بین المللی شهید صدوقی یزد برای مسافران امکاناتی همچون: رستوران، آسانسور و بالا بر، پارکینگ اختصاصی برای مسافران، چرخ دستی حمل بار مسافر، خدمات اورژانس و کلینیک ۲۴ ساعته، خدمات باربری، خدمات بانکی، خدمات ویژه افراد ناتوان و کم توان، خدمات تلفن شهری و بین شهری و بین المللی به صورت کارتی، خدمات تاکسی های بین شهری و شهری، دسترسی به اینترنت رایگان در تمامی نقاط ترمینال ها و فرودگاه، دفاتر نمایندگی و ترافیک شرکت‌های هواپیمایی، دفاتر فروش بلیط، باجه های راهنمای مسافر، نمازخانه، بسته‌بندی بار، سرویس بهداشتی، خدمات آرامش و رفاهی برای مسافران و متاضیان و غرفه‌های سوغاتی و هدیه های مخصوص شهر یزد که به منظور آسایش و رفاه مسافران است، می باشد.

آدرس: یزد، میدان صنعت، انتهای بلوار آزادگان

وب سایت فرودگاه: yazd.airport.ir

 

دخمه زرتشتیان یزد

دخمه زرتشتیان نام یکی از آثار تاریخی به جای مانده از پیروانِ دین زرتشت است که آداب و رسومِ قدیمیِ مربوط به وداع با متوفیان را در این دین به ما یادآور می شود. این دخمه که با نام های برج سکوت و برج خاموشان (معادل کلمه ی انگلیسی  Tower of silenc) نیز شناخته می شود، در گذشته های دور محلی برای قرار دادن اجساد بوده است و زرتشتیان مردگان خود را به جای خاکسپاری به دخمه ها می سپردند. دخمه زرتشتیان یزد در 15 کیلومتری جنوب غربی این شهر بر روی کوهی کم ارتفاع به نام “کوه دخمه” واقع شده است و یکی از جاذبه های گردشگری پرطرفدار در شهر یزد می باشد.

دخمه زرتشتیان یزد به همراه بناهای اطراف آن در سال 1377 با شماره 2096 در فهرست آثار ملی ایران  ثبت شد.

نگاهی به دخمه و کارکرد آن

در لغت نامه ی دهخدا واژه ی دخمه چنین معنی شده است: ” سردابه ی مردگان، سردابه ای که جسد مردگان را در آنجا نهند.”

زرتشتیان بر اساس باور های دینی خود خاک را عنصری مقدس و پاک می دانستند و اجساد را نجس و ناپاک. از این رو برای حفظ حرمت خاک و آلوده نکردن آن در آداب و رسوم آنها خبری از مراسم خاکسپاری نبود و مردگان خود را به دخمه ها منتقل می کردند.

دخمه زرتشتیان یزد

دخمه ها اغلب برج هایی استوانه ای شکل بودند که دور از شهرها و روستا ها بر فراز تپه ها ساخته می شدند و اجساد را به آنجا منتقل می کردند تا خوراک درندگان و پرندگان شوند. دخمه ها را از آن جهت خارج از مناطق مسکونی می ساختند تا بوی مردار و آلودگی های ناشی از آن وارد شهر ها و روستا نشود. دخمه ها را نیز از سنگ، خشت و سیمان می ساختند تا اجساد با خاک در تماس نباشند و آن را آلوده نکنند.

جسد فرد متوفی توسط افرادی که به آنها نِساکش می گفتند از شهر و یا روستا به محل دخمه منتقل می شد و پس از برگزاری آیین های مخصوص، جسد در اختیار مسئول دخمه که به او سالار می گفتند، قرار می گرفت. سالار نیز جسد را به داخل دخمه منتقل می کرد. سپس در طول چند روز جانورانی همچون لاشخور، کرکس و کلاغ  به اجساد هجوم می آوردند و پس از خوردن قسمت های نرم، تنها استخوان های اجساد باقی می ماند. در میان دخمه ها نیز چاله ای به نام استودان یا استخوان دان قرار داشت که استخوان‌های باقی مانده را درون آن می ریختند.

دخمه زرتشتیان یزد

تمامی دخمه ها به صورت دست ساز نبودند و در بعضی مناطق، اجساد را بر بالای تخته سنگی و یا در مسیر رفت و آمد حیوانات وحشی رها می کردند تا  دسترسی حیوانات به اجساد ساده شود و فرایند متلاشی شدن اجساد، سریع تر صورت گیرد. در ایران این نوع روش تدفین تا دوران پهلوی در دهه ی سی و چهل شمسی در بین شهروندان زرتشتی یزد و کرمان رواج داشت، اما به مرور این کار منسوخ شد و دخمه ها به آرامگاه تبدیل شدند.

دخمه زرتشتیان یزد

همانطور که در ابتدای متن گفته شد، دخمه زرتشتیان شهر یزد در 15 کیلومتری جنوب غربی این شهر بر روی کوهی کم ارتفاع به نام “کوه دخمه” واقع شده است. در این مکان دو دخمه وجود دارند که در گذشته به صورت دوره ای و شش ماه یکبار مورد استفاده قرار می گرفتند.

دخمه بزرگ مانکجی

“مانِکجی لیمجی هاتَریا” (Maneckji Limji Hataria) ملقب به “درویش فانی” یکی از علمای زرتشتی ساکن هند بود که به عنوان نخستین سفیر پارسایان هندی در عصر ناصرالدین شاه قاجار به ایران سفر کرد. او به عنوان نماینده ی این انجمن و با هدف بهبود وضعیت نابسامان زرتشتیان به ایران آمد.

به همت وی مالیات جزیه ی زرتشتیان ملغی شد و بسیاری از آتشکده ها، نیایشگاه ها و دخمه های زرتشتیان که ویران شده بودند، مرمت و نوسازی شدند. یکی از اقدامات وی ساخت دخمه ای به قطر 15 متر در  جنوب غربی شهر یزد بود که امروزه آن را با نام دخمه بزرگ مانکجی می شناسیم.

دخمه گلستان

دخمه گلستان به قطر 25 متر در نزدیکی دخمه مانکجی قرار دارد و بعد از آن ساخته شد. ارتفاع دیوار این دخمه از سطح تپه شش متر می باشد.

دخمه زرتشتیان یزد

پایین کوه و در دامنه ی شمالی آن چندین بنای خشتی و گلِی به چشم می خورد که در گذشته برای انجام آیین های مربوط به دخمه گذاری مورد استفاده قرار می گرفتند. یکی از این خانه های خشتی محل زندگی مسئول دخمه (سالار) بوده است. وظیفه ی غسل اجساد و انتقال آنها به دخمه بر عهده ی سالار بود و از آنجا که در گذشته بیشتر افراد بر اثر بیماری های واگیر دار می مردند، سالار در تمام عمرش در این خانه و اطراف دخمه زندگی می کرد تا از شیوع احتمالی بیماری به سایر مردم، جلوگیری شود.

آدرس: 15 کیلومتری جنوب غربی شهر یزد، منطقه صفائیه، کوه دخمه

ساعت بازدید:  بهار وتابستان  8 الی 19 – پاییز و زمستان 8 تا 17

ورودیه: ایرانی 5000 تومان – خارجی 20000 تومان

توجه داشته باشید ساعات بازدید و بهای بلیت ممکن است تغییر کند.

بازار مسگرها یزد

بازار مسگرها یزد (بازار پنجه علی )

معرفی هنر مسگری

هنر مسگری یکی از صنایع دستی کهن در ایران است که قدمت آن حداقل به پنج هزارسال پیش باز می گردد. در این هنرِ دیرینه مسگر با نیروی بازو و از طریق چکش کاری های منظم و ظریف، ورقه های مسی را شکل می دهد و آنها را به انواع ظروف و دیگر وسایل تبدیل می سازد.  صنعت مسگری از گذشته های دور تا به امروز در بیشتر شهر های ایران رواج داشته است، اما در شهر های شیراز، کرمان، اصفهان و یزد به این هنر توجه بیشتری می شده است. رونق و شکوفاییِ صنعت مسگری در این شهر ها باعث شد تا بازاری به عنوان بازار مسگرها به طور ویژه به هنرمندانِ این صنعت اختصاص یابد. یکی از این بازارها در شهر زیبای یزد قرار دارد و سال هاست که گنجینه ای از ظروف مسی اثر هنرمندان مسگر را در خود جای داده است و به یکی از دیدنی های این شهر کویری بدل گشته است.

معرفی بازار مسگرها در شهر یزد

بازار مسگرها در شهر یزد که به بازارچه ی پنجه علی نیز شهرت دارد، یکی از راسته های بازار تاریخیِ این شهر است که در دوران تیموریان ساخته شد. دکان هایِ بازار مسگرها گنجینه ای از انواع و اقسام ظروف مسی همچون ديگ، قابلمه، آبكش، تنگ، سينی، قاشق، کفگیر، شمعدان و بسیاری وسایل دیگر را در خود جای داده اند و بازدید از این بازار بی شباهت به بازدید از نمایشگاه آثار هنری نیست.

در بازار مسگرها هنرمندان مسگری را خواهید یافت که در گوشه ای از حجره ی خود نشسته اند و با ضربات پی در پیِ چکش، ورقه های مسی را به ظروف زیبایی تبدیل می سازند. در واقع می توان گفت بازار مسگرها تنها محلی برای خرید و فروش اجناس مسی نمی باشد، بلکه دیگر خدمات مسگری همچون تعمیر و سفید کردن ظروف مسی نیز در حجره های این بازار انجام می شود. “سفید گری” بخشی از فرایند تولید ظروف مسی است که در آن ظروف مسی را با فلز قلع سفید می کنند.

تمامی دکان هایِ بازار مسگرها از زمان پیدایش و تا همین چند سال پیش، تنها به تولید، خرید و فروش اجناس مسی اختصاص داشتند و اصناف دیگر در این بازار حضور نداشتند. اما امروزه برخی از حجره ها تغییر کاربری داده اند و بازار دیگر یکپارچه به هنرمندان مسگر اختصاص ندارد.

بازار مسگرهای یزد در اسفندماه سال ۱۳۸۱ با شماره ۷۷۸۶ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسید .

خرید از بازار مسگرها

در سفر به شهر زیبای یزد بازدید از این بازار تاریخی را در برنامه ی خود قرار دهید و با خرید این ظروف مسی علاوه بر  حمایت از هنر مسگری، یک یادگاری ارزشمند را نیز با خود به سوغات ببرید. در خرید ظروف مسی دقت داشته باشید که ورقه های مس بکار رفته در آنها با کیفیت و ضخیم باشند و چکش زنی آن به صورت منظم و ظریف انجام شده باشد. قلع درون ظروف باید درخشان و براق باشد و مهر سازنده نیز بر روی ظروف حک شده باشد.

آدرس: یزد، خیابان قیام، بازار مسگرها

 

موزه آب یزد

موزه آب یزد (خانه کلاهدوزها)

کمبود آب و دسترسی دشوار به آن در مناطق کویریِ ایران سبب شده است تا مردمان ساکن در این مناطق از گذشته های دور تا به امروز، جایگاه ویژه ای برای این مایه ی حیات قائل شوند و بیش از هر انسان دیگری قدر و ارزش آن را بدانند. اهمیت دیرینه آب و اقلیم خاص منطقه، سبب شد تا در سال 1379 شمسی، موزه آب یزد در خانه تاریخی کلاهدوزها در نزدیکی میدان امیرچخماق دایر شود. بازدید از خانه- موزه آب یزد نه تنها ما را با تاریخ چند هزارساله ی آب و روش های دسترسی به آن در مناطق کویری آشنا می سازد، بلکه این فرصت را در اختیار ما قرار می دهد تا از خانه تاریخی کلاهدوزها نیز بازدید کنیم و با معماری خانه های قدیمیِ شهر یزد آشنا شویم.

خانه کلاهدوزها

خانه کلاهدوزها در زمینی به مساحت 720 متر مربع در شمال میدان امیرچخماق، خیابان قیام، قرار دارد. این خانه ی تاریخی به دستور حاج سید علی اكبر كلاهدوز، تاجر پرآوازه ی یزدی در دوران حکومت ناصرالدین شاه قاجار، در فاصله ی سال های 1266 تا 1269 شمسی احداث گردید. عمده تزئینات خانه ی کلاهدوزها شامل گچبری هایی با نقوش گل و گیاه و حیوانات است که بر زیبایی بنا افزوده اند. علاوه بر آن تالار آیینه، پنجره های اُرسی با شیشه های رنگین از دیگر دیدنی های این خانه هستند. اما  آنچه که خانه ی کلاهدوزها را از سایر خانه های تاریخی در شهر یزد متمایز می سازد، عبور دو قنات به اسامی “قنات رحیم آباد” و ” قنات زارچ” از زیر این بنا بوده است که هنوز هم قنات دو هزار ساله ی زارچ با ۷۵ کیلومتر طول کانال، در زیر حیاط این عمارت جریان دارد. خانه تاریخی کلاهدوزها در 5 طبقه ساخته شده است و در حال حاضر به عنوان موزه آب یزد، پذیرای گردشگران و علاقه مندان به تاریخ آب می باشد.

طبقه ی اول

این طبقه پایین ترین قسمت از خانه است و همانطور که پیشتر گفته شد دو قنات رحیم آباد و زارچ از این طبقه عبور می کنند.

طبقه ی دوم: سرداب

پس از بالارفتن از چند پله به این طبقه می رسیم. این طبقه به صورت هشت ضلعی ساخته شده است و ده متر زیر زمین قرار دارد. دورتادور طبقه ی دوم طاق های آجری ساده ای به چشم می خورند که به استحکام بیشتر بنا کمک می کنند.

موزه آب یزد

سرداب به سبب قرار گرفتن زیر سطح زمین و عبور جریان آب قنات در زیر آن، مکانی مناسب برای نگهداری از مواد غذایی بوده است. همچنین در این طبقه حوضی دیده می شود که گذر آب کاریز از آن هوا را مطبوع نگه می داشته است و آب مورد نیاز اهالی منزل را تامین می کرده است. جالب است بدانید در آن زمان برای نگهداری از آذوقه و مواد غذایی، معمولا آن را بر روی صفحه ­ای چوبی قرار می دادند و آن را در میان هوا و زمین آویزان می کردند تا آن را از دست جانوران موذی در امان نگه دارند.

طبقه ی سوم: سکونتگاه تابستانه ی دیروز، موزه ی امروز

به طبقه ی سوم می رسیم؛ این طبقه نیز زیر سطح زمین قرار دارد و به دلیل خنک بودن در ماه های گرم سال مورد استفاده ی ساکنین قرار می گرفته است. این طبقه در حال حاضر بخش اصلی موزه ی آب را تشکیل می دهد و لوازم مختلف مربوط به حفر قنات، ابزار و ادوات اندازه‌گیری حجم آب، وسایل تامین روشنایی در قنات، اسناد و مدارک خرید و فروش آب و وقف‌نامه‌های قدیمی، ظروف نگهداری و بسیاری لوازم و اشیای ارزشمند دیگر در این بخش به نمایش گذاشته شده اند.

مهمترین اشیای به نمایش درآمده در این قسمت عبارتند از: ظروف نگهداری و حمل آب، کلنگ‎های ویژه جهت حفر قنات، چرخ ‎چاه، لباس مُقنی (چاه کن)، ابزار و ادوات مربوط به میراب ها همچون کتابچه ها، اسناد توزیع آب و ساعت آبی.

موزه آب یزد

 میراب به معنی امیر آب است و تا همین پنجاه سال پیش به وسیله ی ساعت آبی (متشکل از یک فنجان و دیگ پر از آب) وظیفه ی تقسیم عادلانه ی آب قنات را بین کشاورزان و باغ داران بر عهده داشته است. همچنین جالب است بدانید یکی از قدیمی ترین ساعت های آبی دنیا با قدمت ۷۰۰ سال در این موزه نگهداری می شود.

طبقه ی چهارم: سکونتگاه خاندان کلاهدوزها

پس از گشت و گذار در سه طبقه در زیرِ زمین، بالاخره به سطح زمین می رسیم. طبقه ی چهارم در واقع طبقه ی همکف می باشد و در گذشته محل زندگی حاج سید علی اكبر كلاهدوز، همسر، فرزندانشان و خدمتکاران بوده است. مهمترین بخش های این طبقه عبارتند از: اتاق دالان(محل سکونت آقای کلاهدوز اتاق ارسی (مهمانخانه)، اتاق پنج دری (خیاط خانه و اتاق خدمه)، تالار (یا خنک جای که تابستان ها استفاده می شده است) و اتاق بادگیر. در هر اتاق فضای کوچکی به نام بالاخانه دیده می شود که در گذشته اشیای با ارزش را در آن نگهداری می کردند.

موزه آب یزد

طبقه ی پنجم: پشت بام

طبقه ی پنجم همان پشت بام خانه است که به آن چاه خانه نیز می گفتند. در این قسمت چرخ چاهی دیده می شود و در گذشته دو نفر از خدمه وظیفه داشتند تا آب را از قنات رحیم آباد به بالا منتقل کنند و سپس آن را در منبعی ذخیره کنند تا آب مورد نیاز ساکنین در طبقه همكف تامین شود.

آدرس: استان یزد، شهر یزد، خیابان امام، شمال میدان امیرچخماق، خیابان قیام

زمان بازدید: از ساعت ۰۸:۰۰ تا ۱۹:۰۰ (موزه از ۱۴:۳۰ تا ۱۵:۳۰ تعطیل است)

هزینه بازدید3000 تومان برای شهروندان ایرانی و 20,000 تومان برای گردشگران خارجی

توجه داشته باشید ساعات بازدید و بهای بلیت ممکن است تغییر کند.

موزه آیینه و روشنایی یزد

موزه آیینه و روشنایی یزد از جمله موزه های منحصر به فردی است که به طور تخصصی به تاریخچه ی نور و روشنایی در ایران می پردازد. این موزه در عمارت قصر آیینه متعلق به دوران پهلوی اول قرار دارد و ابزار و وسایل روشنایی از عهد ساسانی تا دوران معاصر در آن به نمایش گذاشته شده است. این موزه علاوه بر نمایش اشیای تاریخی، از نظر معماری و تزئینات بنا نیز حائز اهمیت می باشد.

پیشینه ی عمارت قصر آیینه

عمارت قصر آیینه در سال 1320 شمسی به دستور فردی به نام “صراف زاده” در میان باغی بزرگ احداث گردید. صراف زاده (متولد 1278) نماینده ی مجلس، نیکوکار و یکی از تجار و صرافان سرشناس در شهر یزد بود که به انصاف در معامله حسن شهرت داشت و در بین مردم و سایر کسبه از محبوبیت بسیار برخوردار بود. او این عمارت زیبا را به عنوان مهمانسرای خصوصی برای پذیرایی از مهمانان داخلی و خارجی خود بنا کرده بود و از این رو برترین هنرمندان یزدی را برای تزئین این عمارت بکار برد. عمارت قصر آیینه پس از انقلاب اسلامی به بنیاد مستضعفان تحویل داده شد و در سال 1377 به موزه آیینه و روشنایی یزد تغییرکاربری داد. عمارت قصر آیینه در مرداد ۱۳۷۸ با شماره ثبت ۲۴۰۰ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.

معماری عمارت قصر آیینه

عمارت قصر آیینه در زمینی به مساحت‌ ۸۳۷ متر مربع‌ در میان باغی‌ وسیع در خیابان‌ آیت الله كاشانی واقع شده است. عمارت قصرآیینه بنایی یک طبقه است و روبروی آن حوضی بزرگ به چشم می خورد که طراوت و شادابی را به محیط ارزانی می دارد. نمای بیرونی عمارتِ قصرِ آیینه نسبتا ساده ساخته شده است و مهمترین مشخصه ی آن پنجره های بزرگ و ستون های سنگی می باشد. عمارت قصر آیینه از بخش های مختلفی همچون چندین اتاق پذیرایی، شاه نشین و حوضخانه تشکیل شده است که توسط هنرمندان نقاش، گچبر و آیینه کار به زیبایی تزئین شده اند.

موزه آیینه و روشنایی یزد

 حوضخانه زیباترین و چشم نواز ترین بخش این موزه است که به محض ورود به آن خود را در اقیانوسی از رنگ و نور غوطه ور خواهید یافت. این بخش از عمارت با دیوارهای رنگی، گچبری های هنرمندانه، آیینه‌کاری‌های کم‌نظیر، پنجره های رنگی آرامش بخش، سقفی باشکوه و البته حوضی هشت ضلعی در میان آن، بازدیدکنندگان را به آرامش و آسودگی خیال دعوت می کند. حوض خانه در طول سال محل برگزاری نمایشگاه های موقت همچون نمایشگاه عکس، نقاشی و خطاطی می باشد.

دیدنی های موزه آیینه و روشنایی یزد

به غیر از معماری زیبا و تزئینات بسیار هنرمندانه ی این موزه اشیای مربوط به روشنایی همچون انواع آیینه در اندازه ها و شکل های مختلف، وسایل روشنایی قدیمی شامل چراغ های پی سوز، شمع سوز، نفت سوز، گاز سوز و برقی، چراغ های دیواری، آویزی، دستی و پایه دار و کبریت های قدیمی در این موزه به نمایش گذاشته شده است. قدیمی‌ترین شیء این موزه، پیه‌سوزهای متعلّق به دوران ساسانی است. از دیگر اشیایی به نمایش درآمده در موزه آیینه و روشنایی یزد می توان به اشیای برنزی، نسخ خطی، سکّه، تمبر و اسلحه اشاره کرد.

آدرس : یزد، خیابان آیت الله كاشانی، روبروی پارک هفتم تیر، موزه قصر آیینه

ساعت بازدید:  هر روز از ساعت ۸ تا ۲۰

ورودیه: گردشگران ایرانی 3000 تومان، گردشگران خارجی 20000

توجه داشته باشید ساعات بازدید و بهای بلیت ممکن است تغییر کند.

مسجد جامع یزد

مسجد جامع یزد یکی از قدیمی ترین و در عین حال جالب توجه ترین مساجد ساخته شده در ایران است که قدمت آن به بیش از 900 سال پیش باز می گردد. این مسجد در سبک معماریِ آذری ساخته شده است و در متون تاریخی از آن با نام های دیگری همچون مسجد جامع عتیق، مسجد جمعه شهرستان و مسجد جامع نو نیز یاد شده است.

آنچه که مسجد جامع شهر یزد را از سایر مساجد ایرانی متمایز می سازد، ارتفاع مناره های آن می باشد: مناره های مسجد جامع شهر یزد با ارتفاع تقریبی 52 متر به عنوان یکی از بلند ترین مناره ها در بین مساجد ایرانی شناخته می شوند. (مقایسه شود با ارتفاع مناره ها ی مسجد امام اصفهان به ارتفاع 48 متر و مناره های مسجد جامع اصفهان به ارتفاع 35 متر).  البته ذکر این نکته نیز ضروری است که در حال حاضر مناره های مصلای شهر تهران به ارتفاع 135 متر و مناره های مصلای شهر اصفهان به ارتفاع 110 متر به عنوان بلند ترین مناره های ایران شناخته می شوند. اما زمانی که بدانیم مناره های مسجد جامع شهر یزد در حدود پانصد سال پیش و در عصر شاه طهماسب صفوی و با امکاناتِ محدودِ معماریِ آن زمان ساخته شده اند، متوجه ارزش و کار دشوار معماران آن دوران برای ساخت چنین مناره های بلندی می شویم.

مسجد جامع یزد در طول قرن ها جایگاه ویژه ای در شهر یزد و در بین شهروندان آن داشته است و به عنوان نمادی از مساجد ایرانی شناخته می شود؛ و شاید به همین دلیل بوده است که تصویر مسجد جامع شهر یزد را بر روی اسکناس های 200 ریالی چاپ کردند تا شکوه و عظمت این مسجد را به همگان یادآور شوند.

مسجد جامع یزد در سال 1313 خورشیدی در فهرست آثار ملی  ایران و در سال 1396 با شماره 1544 در قالب بافت تاریخی یزد در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شد.

تاریخچه 

مسجد جامع شهر یزد را می توان حاصل صد سال معماریِ ایرانی در دوره های مختلف تاریخی دانست. سنگ بنای این مسجد به دوران حکومت ساسانیان باز می گردد و حکام و اُمرای حکومت های مختلف پس از اسلام به تکمیل و گسترش آن پرداختند.

همانطور که گفته شد مسجد جامع شهر یزد در دوره های مختلف تاریخی به تدریج ساخته شده است، اما مهمترین بانی مسجد جامع شهر یزد را می توان فردی به نام علاءالدوله کالنجار دانست. علاءالدوله کالنجار در زمان ملکشاه سلجوقی حاکم یزد بود و به خواست او مسجدی به نام عتیق در شهر یزد ساخته شد. این مسجد در واقع بنای اولیه ی مسجد جامع امروزی به حساب می آید. مسجد عتیق سال ها به عنوان مسجد جامع شهر یزد محل گردهمایی های مومنان بود و در طول این سال ها بارها گسترش یافت و الحاقات زیادی به آن افزوده شد؛ این تغییرات و گسترش بنا باعث شد تا مسجد عتیق از شکل قدیمی خود خارج شود و از این رو در بین مردم به مسجد جامع نو تغییر نام پیدا کرد. یکی از مهمترین این تغییرات در سال 702 هجری شمسی انجام شد. در این سال فردی به نام سید رکن الدین نظام الحسینی، زمین هایی در اطراف مسجد عتیق خریداری کرد و دستور داد تا مسجد توسعه و گسترش یابد. اما متاسفانه هشت سال پس از شروع به ساخت و ساز های جدید، وی در سال 710 شمسی دارفانی را وداع گفت و بدین ترتیب ساخت گنبد و ایوان مسجد ناتمام باقی ماند. پس از وفات سید رکن الدین نظام الحسینی و بنا به وصیتش مبنی بر تکمیل مسجد، فردی به نام شرف الدین علی یزدی که از مشاهیر یزد در دوره ی تیموری بود، ساخت گنبد و ایوان مسجد را به اتمام رساند. این گنبد و ایوان در سال 753 شمسی و در زمان امیر تیمور کاشیکاری شدند.

در زمان خواجه جلال الدین محمود خوارزمی سوره ی فتح به خط نسخ توسط بهاء‌الدین‌ هزار‌ اسب که از خوش‎نویسان برتر آن دوران بود، گرداگرد گنبد و ایوان نقش بست. این کتیبه نیز همچون دیگر قسمت های مسجد ناتمام باقی ماند و در سال 794 شمسی به دست شاه نظام کرمانی و در زمان شاهرخ‌ میرزا‌ اتمام یافت. در زمان شاهرخ تیموری فردی به نام امیر جلال الدین چقماق یا چخماق به عنوان حاکم یزد منصوب شد. بی بی خاتون همسر امیر چخماق دستور داد تا محراب قدیمی و چوبی مسجد که بسیار فرسوده و مستهلک شده بود با آجر ساخته شود. همچنین به دستور بی بی خاتون دو ستون مرمر در دو طرف ایوان نصب شد و از سنگ مرمر برای پوشش کف مسجد استفاده کردند.

یکی از مهمترین تغییرات مسجد جامع شهر یزد در زمان حکومت شاه طهماسب صفوی انجام شد؛ در این دوران گنبد مسجد کامل شد و دو مناره ی مرتفع مسجد، سردر و طاق اصلی به مسجد افزوده شدند. در زمان فتحعلی شاه قاجار نیز شبستان غربی به دستور شاهزاده محمد ولی میرزا، پسر فتحعلی شاه و حاکم یزد، به مسجد اضاف شد. از دیگر اقدامات در این دوره می توان به مرمت کلی صحن مسجد اشاره کرد.

 این ساخت و سازها ادامه داشت و مسجد جامع شهر یزد درطول قرن ها دستخوش تغییرات بسیاری شد. آخرین تصرفات و مرمت های مسجد به سال 1324 شمسی باز می گردد؛ در این سال هیات حامیان مسجد کبیر یزد با حمایت محمد علی وزیری که از روحانیون و وعاظ شناخته شده ی شهر یزد بود، بار دیگر به مرمت و بازسازی مسجد جامع پرداختند.

معماری 

بازدید از مسجد جامع یزد را از فضای جلو خان که در قسمت شرقی مسجد قرار دارد، آغاز می کنیم. جلوخان به فضای نسبتا وسیعی گفته می شود که در قدیم اغلب روبه‌روی درِ خانه، مسجد، زیارتگاه و یا کاروانسرا ها می ساخته اند. در این قسمت یک حوض هشت ضلعی و دو ستون مرمری کوچک که گفته می شود در گذشته شمعدان بوده اند، به چشم می خورند.

اولین قسمت از مسجد جامع شهر یزد که توجه ها را به خود جلب می کند، ایوان رفیع و با شکوه آن است که در مقایسه با بسیاری دیگر از ایوان ها، قامتی کشیده و بلند دارد. ارتفاع این ایوان 24 متر است و با مقرنس کاری، کاشی های آبی و فیروزه ای رنگ حاویِ القاب شاهرخ تیموری و میرزا جهانشاه  به زیبایی تزئین شده است. این سردر مرتفع نیز همچون سایر قسمت های مسجد در طول تاریخ دستخوش رویداد های مختلف بوده است و آخرین تغییر و مرمت آن به سال 1324 شمسی بازمی گردد.

مسجد جامع یزد

دو مناره به ارتفاع 52 متر و قطر 8 متر در دو طرف سردر ورودی مسجد قرار گرفته اند و متناسب با سردر، بلند و مرتفع ساخته شده اند. به عبارتی می توان سردرِ مرتفع و مناره های بلند آن را بارز ترین بخش از مسجد جامع شهر یزد دانست که در طول قرن ها تبدیل به نمادی از این شهر شده اند. هر دو مناره دارای راه پله ای برای دسترسی به گلدسته ها هستند و روی مناره ها همچون سردر با کاشی های آبی رنگ و کتیبه هایی با مضامین ذکر خدا و معصومین، تزئین شده است. این مناره ها حوالی سال 1313 شمسی فروریختند اما در سال 1324 توسط هیات حامیان مسجد کبیر یزد و با حمایت های آیت الله محمد علی وزیری بازسازی شدند.

پس از گذر از سردر ورودی، وارد فضای هشتی می شویم. این فضا نیز دارای سقفی گنبدی شکل است و با شکل های هندسی زینت یافته است. پس از فضای هشتی، صحن وسیع مسجد را مقابل خود خواهیم یافت. اغلب نمازهای مغرب و عشا در فصول گرم سال در این صحن اقامه می شود.

شبستان شرقی، شبستان غربی و شبستان شاهزاده از دیگر قسمت های مهم مسجد جامع شهر یزد می باشند که بازدیدکنندگان بسیاری را به سوی خود جذب می کنند.

شبستان شرقی که به آن شبستان تابستانی نیز می گویند، در سال 754 شمسی به دستور نصرت الدین شاه مظفری – یکی از حاکمان سلسله ی مظفریان- ساخته شد. این شبستان محراب زیبای مسجد را در خود جای داده است و پنجره های مشبک رنگی آن حال و هوایی معنوی به آن بخشیده است. محراب مسجد جامع شهر یزد نیز با هنر گچکاری، مقرنس کاری و کاشی های معرق با طرح های گل و بوته به زیبایی تزئین شده است و جلوه ای خاص به محیط پیرامون خود بخشیده است.

شبستان غربی در زمینی به مساحت 342 مترمربع بنا شده است و در حال حاضر گنجینه و موزه ی مسجد را در خود جای داده است. موزه ی مسجد جامع یزد در سال 1393 افتتاح شد و در آن آثار تاریخی مربوط به دوره های مختلف اسلامی به نمایش گذاشته شده است. در این موزه در حدود 350 شی تاریخی از دوره ی ایلخانی تا زمان معاصر و برخی اشیای مسجد که کاربری خود را از دست داده اند، نگهداری می شوند. با مشاهده ی قطعات بدون استفاده ی مسجد می توان تا حدی با تاریخ مرمت ها و بازسازی های مسجد آشنا شد. از مهترین و قابل توجه ترین اشیای این موزه می توان به کاشی های طلایی متعلق به دوره ی ایلخانی، در قدیمی مسجد جامع یزد از جنس چوب گردو ، آجرها و قطعات اصلی مسجد و اشیای دیگری همچون مجموعه ی زیلو، ظروف قدیمی، سماور، ساعت و …اشاره کرد.

شبستان شاهزاده که آن را منسوب به شاهزاده محمد ولی میرزا، پسر فتحعلی شاه و حاکم یزد، دانسته اند، در سال 1203 شمسی ساخته شد. سقف این شبستان بر روی 48 ستون چهارگوش قرارگرفته است و بخش پایینی این ستون ها با کاشی های فیروزه ای رنگ تزیین شده است.

گنبد مسجد جامع شهر یزد به صورت دو پوسته ساخته شده است و نمای بیرونی آن با اشکال هندسی و ساقه‌ای مزین به نام الملک ‌الله  به خط کوفی تزئین شده است. نمای درونی گنبد نیز با اسامی خداوند و آیات قرآنی زینت یافته است و چهار گوشواره در چهار گوشه ی آن دیده می شوند.

آدرس: یزد، خیابان مسجد جامع، مسجد جامع یزد

هزینه ی بازدید: شهروندان ایرانی رایگان، گردشگران خارجی 20000 تومان

ساعات بازدید: 8 الی 19:30