مراغه شهربرج مقبره‌های تاریخی ایران

مراغه شهر برج مقبره‌های تاریخی بوده که متأسفانه این روزها فقط ۴ برج مقبره باقی مانده است و علاوه بر گذر زمان، ساخت و سازهای غیرمجاز انجام گرفته، این بناهای تاریخی را تهدید می‌کند.

عوامل مؤثر بر برندسازی دیجیتال در صنعت گردشگری

ظهور انقلاب صنعتی از سده هجدهم به بعد، چشم‌انداز جدیدی ایجاد کرده است که در آن تجربه مشتری و مارک تجاری از طریق اطلاعات و بینش مصرف کننده به یکدیگر مرتبط هستند. این بینش‌ها می‌توانند پیامدهای عمیقی داشته باشند. مارک دیجیتال را نمی‌توان از ارتباطات بازاریابی جدا کرد. همان‌طور که از چندین مطالعه مشخص شده است که فضای ارتباطات بازاریابی نسبت به چند دهه و حتی ۱۰ سال قبل بسیار تغییر کرده است. با این وصف فناوری و اینترنت اساساً نحوه تعامل و ارتباط جهان را تغییر می‌دهند. و در عین حال امروزه مارک تجاری برای اکثر شرکت‌ها به یک اولویت اصلی بازاریابی تبدیل شده است.

با در نظر گرفتن این نکات، ساختن نام تجاری برای شرکت‌ها امروزه ضروری است، زیرا می‌تواند ارزش طولانی مدت را برای یک شرکت تولیدی و تجاری فراهم کند. با این‌حال، بسیاری از شرکت‌ها از این واقعیت آگاهی ندارند.

برندسازی در یک محیط دیجیتالی ویژگی‌ها و پویایی‌های خاص خود را دارد که برای انتخاب تاکتیک‌ها و استراتژی‌های موثر برندسازی باید درک شود. با توسعه روزافزون رسانه‌های دیجیتال، روند ساخت نام تجاری چندجهتی و به‌هم پیوسته تا حدودی خارج از کنترل بازاریابان تبدیل شده است، زیرا مصرف کنندگان و مشتریان تجاری انتخاب گسترده‌ای برای شرکت در بحث‌ها، ایجاد و به اشتراک‌گذاری محتوا و گفت‌وگو با یکدیگر دارند.

امروزه یکی از مهم‌ترین کاربردهای فناوری اطلاعات، ارتباطات و اینترنت، در صنعت گردشگری است. گردشگری همواره برای کشورهای درحال توسعه می‌تواند به‌عنوان مهم‌ترین منبع درآمد به‌شمار آید. در حال حاضر گردشگری به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین و متنوع‌ترین صنایع دنیا مطرح می‌باشد و رشد سریع آن تغییرات اجتماعی، اقتصادی و محیطی فراوانی را به دنبال داشته است. گردشگری به‌عنوان یکی از سریع‌ترین بخش‌های اقتصادی درحال رشد است. کشورهای پیشرو در این بعد از فعالیت‌های اقتصادی، سالانه سهم عمده‌ای از درآمدهای ناشی از ورود گردشگران را به خود اختصاص می‌دهند. در واقع امروزه نه تنها گردشگری به یکی از بزرگ‌ترین صنعت تبدیل شده، بلکه روزبه‌روز نیز در حال رشد است.

سایت‌های شبکه‌های اجتماعی با بیش از دو میلیارد کاربر، در مقایسه با سایر کانال‌های دیجیتال، قدرتمندترین و تأثیر گذارترین راه برای مارک تجاری آنلاین هستند. بازاریابی در شبکه‌های اجتماعی بستری است که بازاریابان می‌توانند به‌عنوان یک مارک، اثر انسانی‌تری (شخصیتی واقعی در پشت صفحات برند) ایجاد کنند که از طریق آن می‌توانند ارتباط شخصی با مخاطبان برند ایجاد کنند. با توجه به این ظرفیت منحصر به فرد، بازاریابان تمایل به استفاده از شبکه‌های اجتماعی برای افزایش وفاداری به برند، شناسایی و ارائه تجربه مشتری غنی‌تر دارند.

با توجه به گسترش روز افزون فناوری‌ها و تاثیری که بر برندینگ دارد و با توجه به رشد صنعت گردشگری در سال‌های پیش‌رو می‌توان با برندسازی دیجیتال در صنعت گردشگری باعث تحولی شگرف در این حوزه شد.

تعریف برند

امروزه از برند به‌عنوان نماد خوشنامی سازمان‌ها یاد می‌شود و این موضوع تا جایی اهمیت پیدا کرده است که صاحب‌نظران این حوزه، برند را صاحب شخصیت می‌دانند. در واقع می‌توان گفت شخصیت برند، هسته مرکزی و نزدیک‌ترین متغیر در تصمیم‌گیری مشتری، هنگام خرید می‌باشد. برند به سازمان‌ها می‌گوید که چه جایگاهی در افکار عمومی، فضای بازار و نزد ذی‌نفعان سازمان دارند، چگونه باید این جایگاه را توسعه بدهند یا آن را مدیریت کنند و در مجموع این‌که برند، آینه‌ای از فعالیت‌های سازمان نزد جامعه است. تمرکز اولیه یک شرکت باید روی عناصر اصلی برند متمرکز شود. این عناصر می‌توانند یک هویت بصری بسازند و آن را از دیگران متمایز کنند، که هر دو برای موقعیت‌یابی یک شرکت در بازار و ایجاد تصویری متمایز از یک شرکت جدید مهم هستند. همه این عناصر اصلی مارک تجاری دارای مزایای مختلفی هستند، بنابراین لازم است که بر توسعه بیش از یک نوع عنصر تجاری متمرکز شود.

عناصر اصلی مارک مانند نام، آرم، شعار و طراحی همه معیارهای یک‌سانی برای ساخت یک برند قدرتمند دارند. علاوه بر این، تمام عناصر تجاری دارای معیارهای تهاجمی و دفاعی نیز هستند. معیار دفاعی پیشنهاد می‌کند که هر عنصر باید قابل انتقال باشد، به این معنی که باید بتواند از آن عناصر در مکان‌های مختلف جغرافیایی و برای گروه‌های مختلف محصول استفاده کند. علاوه براین، عناصر باید سازگار باشند، که این بدان معنی است که آن‌ها باید انعطاف‌پذیر بوده و به راحتی مقیاس‌پذیر شوند. و از نظر قانونی محافظت می‌شود. از طرف دیگر، بر ایجاد ارزش ویژه برند مبتنی بر مشتری اولاً، باید عناصر به راحتی به خاطر سپرده، تلفظ و تشخیص آن‌ها آسان شود. دوم، باید معنی‌دار باشد و در نهایت، مردم باید به آن‌ها علاقه‌مند شوند، مردم باید مارک را جالب و سرگرم کننده بدانند. بنابراین، شرکت‌های باید عناصر تجاری با کیفیت بالا را ایجاد کنند که به افزایش ارزش کلی کمک می‌کند.

مارک تجاری مزایایی را هم برای خریداران و هم برای فروشندگان فراهم می‌کند. مارک‌ها به خریداران کمک می‌کنند محصولات خاصی را که دوست ندارند شناسایی کنند. فرآیندی که به نوبه خود خرید اقلام را تسهیل می‌کند و نیازهای آن‌ها را برآورده می‌کند و زمان مورد نیاز برای خرید محصول را کاهش می‌دهد. همچنین به خریداران کمک می‌کند کیفیت محصول را ارزیابی کنند، به‌ویژه هنگامی که قادر به ارزیابی ویژگی‌های آن نیستند. به عبارت دیگر، خریدار برای یک مارک نماد سطح کیفیت خاصی است که درک آن از کیفیت را به مورد ناشناخته منتقل می‌کند. بنابراین یک مارک تجاری به کاهش خطر درک خریدار کمک می‌کند. علاوه بر این، ممکن است پاداش روانشناختی ناشی از داشتن یک مارک تجاری را نشان دهد که نماد موقعیت است.

برندسازی دیجیتال

مارک الکترونیکی با اصطلاحات دیگری مانند مارک دیجیتال، -Branding، مارک اینترنتی یا مارک آنلاین شناخته شده است. مارک الکترونیکی نوعی مدیریت نام تجاری آنلاین یا دیجیتال در نظر گرفته می‌شود که تجارت الکترونیک، بازاریابی الکترونیکی را با یکدیگر درگیر می‌کند و این امکان را فراهم می‌کند تا بدون اتصال گزینه‌های بازاریابی تعاملی، به درستی به عصر اتصال دسترسی پیدا کنید. نام تجاری اینترنتی (همچنین به نام تجاری آنلاین نیز اشاره دارد) یک روش مدیریت نام تجاری در بازار است. بهینه‌سازی و ایجاد وب سایت، جستجوی رسانه‌های اجتماعی، وبلاگ‌ها، انتشارات مطبوعاتی دیجیتال و فیلم‌های بازاریابی همگی روش‌هایی هستند که برای فرآیند برندسازی دیجیتال استفاده می‌شوند. طبق گفته رولز در کتاب خود با نام تجاری دیجیتال. «اساساً، مارک تجاری دیجیتال سفارشی‌سازی سازمان، خدمات یا محصول است. حاصل مجموع تجربیاتی است که فرد با نام تجاری دارد و شامل مضامین هویت بصری است، و همچنین دارای نکات مهمی مانند تعامل در شبکه‌های اجتماعی و نظرات آنلاین است.» به‌طور خلاصه، آرم یک هویت را ارائه می‌دهد. اصطلاح مارک دیجیتال در اصل با تلاش‌های بازاریابی شرکتی مرتبط بوده و محیط رسانه‌های اجتماعی مانند وبلاگ‌ها، فیس بوک و توییتر را شامل می‌شود. در عصر دیجیتال، مهم است که درک کنیم نام تجاری چیزی است که ساخته می‌شود، اما در عین حال، چیزی است که در ذهن ذی‌نفعان شکل می‌گیرد.

صنعت گردشگری و برندسازی دیجیتال

گردشگری شامل تمامی فعالیت‌هایی است که گردشگران در هنگام سفر انجام می‌دهند و به ایشان مرتبط می‌شود و این می‌تواند شامل، برنامه‌ریزی برای سفر، جابه جایی بین مبدأ و مقصد، اقامت و نظایر آن باشد. گردشگری یکی از پویاترین فعالیت‌های اقتصادی عصر حاضر است که نقش مهمی در توسعه پایدار محلی ایفا می‌کند. این صنعت از طریق ترکیب و به‌کارگیری همزمان منابع داخلی و خارجی منافع اجتماعی اقتصادی، زیست محیطی و فرهنگی زیادی را به دنبال دارد. در بسیاری از کشورها امروزه گردشگری نیروی اصلی پیشبرد و رشد اقتصادی کشور محسوب شده و با فراهم آوردن فرصتی راهبردی، به اقتصاد محلی تنوع بخشیده، موجب اشتغال‌زایی شده، ایجاد درآمد می‌کند و باعث افزایش ارزش منابع وارد شونده به محیط محلی می‌گردد. از این رو می‌توان گفت توسعه گردشگری اولین گزینه در امر توسعه هر منطقه است. امروزه گردشگری به قدری در توسعه اقتصادی – اجتماعی کشورها اهمیت یافته است که اقتصاددانان آن را صادرات نامرئی نام نهاده‌اند و از آن به‌عنوان رکن اصلی توسعه پایدار یاد می‌کنند. اهمیت این صنعت و نقش آن در توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی باعث شده تا بسیاری از مدیران و برنامه‌ریزان محلی، منطقه‌ای و ملی در هر کجای دنیا برای گسترش آن برنامه‌ریزی و تلاش نمایند.

عوامل حیاتی که در ساخت یک مارک آنلاین و دیجیتال در گردشگری تاثیرگذار هستند و باعث موفقیت آن می‌شوند را می‌توان شناسایی و اولویت‌بندی کرد. تجربه ثابت کرده که نام و تصویر بیشترین تأثیر را در ایجاد موفقیت در نام تجاری آنلاین دارند و به نظر می‌رسد نمونه‌هایی مانند eBay و Amazon این سخن را تأیید می‌کنند. مارک‌های مشهور آنلاین مزایای مهمی در تبلیغات بازار دارند، زیرا به نظر می‌رسد مصرف کنندگان اطلاعات جدید محصولات جدید را برای مارک‌های آشنا بهتر به یاد می‌آورند. تحقیقات نشان می‌دهد که نام تجاری می‌تواند به مصرف کنندگان کمک کند تا هنگام ارزیابی محصولات، هزینه جستجو و تلاش شناختی را کاهش دهند. نام تجاری و تصویر برند هنگام انتخاب وب سایت و طبقه‌بندی اهمیت عوامل موفقیت اهمیت کمی دارند. مشتریان هنگام مرور اینترنت و انتخاب نام تجاری توجه کمی به نام و تصویر دارند. آن‌ها در رده مهم قرار نمی‌گیرند اما مشتریان در مقایسه با سایر عوامل مانند قیمت و امنیت توجه کمی به آن‌ها می‌کنند. مشتریان وفاداری را عامل مهمی می‌دانند. وفاداری درست در پشت تبلیغات دهان به دهان است.

وفاداری به‌عنوان یکی از مهم‌ترین عوامل موفقیت برند دیجیتال در نظر گرفته شده و اعتماد توسط مشتریان به‌عنوان یکی از عناصر مهم برند شناخته می‌شود، این عامل اصلی تأثیرگذار بر روند تصمیم‌گیری و تعیین انتخاب و استفاده از برند است. این نظر با مدارک علمی مشترک است و بسیاری از دانشگاهیان اعتماد به برند و امنیت را ضروری می‌دانند. بسیاری از محققان اجماع عمومی انجام داده‌اند که اعتماد به نام تجاری از طریق ترکیبی از آشنایی، امنیت، حریم خصوصی، تبلیغات دهان به دهان، تبلیغات و تصویر برند ایجاد می‌شود، آشنایی با یک هتل، دفتر خدمات مسافرتی و یا سایر تاسیسات گردشگری به مارک تجاری اعتماد بالاتری ایجاد می‌کند، مگر این‌که یک فرد برداشت منفی از یک برند داشته باشد. مبحث مهم دیگر در خصوص طراحی برند فناوری و طراحی است، بدون طراحی عالی، سرعت بارگذاری و محتوای مربوطه مارک دیجیتال محکوم به شکست است. از آنجا که آنلاین انتخاب بسیار زیادی را ارائه می‌دهد، موانع تعویض کم است با یک کلیک تصمیم‌گیری در مورد موفقیت یاعدم موفقیت انجام می‌شود لذا از آنجا که ارزش و تصویر برای توسعه یک برند مهم است، بهره‌گیری از فناوری برای وجود محصول به‌طور کلی حیاتی است. بنابراین به روز بودن در زمینه فناوری و طراحی بسیار مهم است. سپس ارتباط عاطفی به‌عنوان یک عامل اساسی در ایجاد موفقیت در برند شناخته می‌شود. استفاده مناسب از ابزارهای آنلاین می‌تواند ارتباط عاطفی مصرف کننده را به حداکثر برساند، در نتیجه بازدیدهای مکرر، زمان صرف شده در سایت و تعداد بازدید صفحه، گروهی از ویژگی‌های مطلوب را می‌توان به‌عنوان وفاداری به نام تجاری دیجیتال خلاصه کرد.

در آخر می‌توان عوامل موثر بر دیجیتال برندینگ را در صنعت گردشگری به دو دسته عوامل آنلاین و عوامل آفلاین تقسیم‌بندی کرد.

در دسته عوامل آنلاین، شاخص‌های اعتماد، تبلیغات دهان به دهان، ارتباط حسی و فناوری و طراحی قرار می‌گیرد.

در سمتی دیگر در شاخص‌های آفلاین می‌توان از نام، وفاداری، تبلیغات، رضایت و انصاف نام برد.

منبع:میراث آریا

محوطه باستانی سیبه، یادگار پیش از تاریخ

پراکندگی آثاری از دوران پیش‌ازتاریخ تا دوران متأخر اسلامی در اطراف منطقه کوخرد، وجود نقاشی‌های صخره‌ای از دوران پیش‌ازتاریخ تا اسلامی، سازه آبی ترنه (از سازه‌های ساخته‌شده در دوره ساسانی) آرامگاه دوگنبدان و حمام دوره اسلامی، همگی از غنای این خطه خبر می‌دهند.

روستای کوخرد در فاصله ۴۵ کیلومتری جنوب شرقی شهر بستک و در ۲۳ کیلومتری شهر جناح و بر سر راه آسفالت سراسری و ارتباطی شهرستان بندرلنگه با شهرستان لارستان واقع‌شده است. فاصله کوخرد تا بندرلنگه ۱۲۵ کیلومتر و تا شهر لار ۱۵۵ کیلومتر است. زبان اهالی منطقه کوخرد همچون مردم شهر بستک و بخش‌های جناح و مرکزی، فارسی با گویش محلی است. دو روستا نیز در منطقه وجود دارد که ساکنان آن به زبان هندی و یا سندی صحبت می‌کنند. این دو روستا عبارت‌اند از خلوص و گتاو. همه ساکنان شهرستان بستک و بخش‌های آن یعنی کوخرد، جناح و مرکزی، مسلمان و اهل سنت از شاخه شافعی هستند. دین مردم منطقه پیش از ورود به اسلام دین زرتشتی بوده و آثار زیادی از آن زمان به‌جای مانده است.

محوطه باستانی شهر سیبه در روستای امروزی کوخرد از توابع شهرستان بستک در شمال غربی استان هرمزگان قرار دارد. ارتفاع متوسط آن از سطح دریا ۲۹۰ متر است و در کنار جاده آسفالته اصلی کوخرد به هرنگ و بستک قرارگرفته و راه دسترسی آن از طریق همین جاده آسفالته است. سطح محوطه را زمین‌های کشاورزی پوشانده و چند ساختمان برای دام و احشام نیز در اطراف آن ساخته‌شده است. غرب محوطه را گورستان باستانی دوگنبدان و آرامگاه سه تن از علما و مشایخ کوخرد تشکیل می‌دهد. در حدود ۷۰۰ متری جنوب محوطه رودخانه مهران جریان دارد.

پیشینه محوطه

ظاهراً ساکنان اولیه کوخرد، زرتشتی بوده‌اند و نام قدیم کوخرد سیبه بوده است. سیبه یا سیبا واژه‌ای مهجور در فارسی به معنی شهر دارای حصار و بارو است. برخی نقل‌قول کرده‌اند که این واژه از زبان ترکی آمده است. همچنین سیبه را به معنای قلعه یا دیواری از چوب و علف دور قلعه و شهر، سنگر دور شهر و قلعه نیز گفته‌اند. حاکمان این محل، مناطق بسیاری را زیر نظر داشته‌اند؛ به‌طوری‌که خرما و محصولات کشاورزی از بستک و روستاهای اطراف آن‌که تحت تصرف آن‌ها بوده به سیبه (کوخرد) انتقال داده می‌شده است. مردم سیبه پس از ورود دین اسلام در عهد خلیفه دوم عمر بن خطاب، مسلمان می‌شوند و نام سیبه را به «کوی خرد» تغییر می‌دهند که به معنای دیار عاقلان و دانایان و خردمندان و هوشیاران است که در اثر کثرت استعمال و باگذشت زمان به کوخرد تبدیل می‌شود.

بقایای آثار گوناگون از قدیمی بودن این مکان سخن می‌گوید. آرامگاه مجموعه دو گنبدان (بقعه شیخ عبدالرحمن بزرگ، ملا اسماعیل و ملا عبدالواحد)، آرامگاه سید مظفر سید منصور، مسجد جامع قبله، پاراو کوخرد، کانال آب معروف به ترنه، کاروان‌سرا، قلعه سیبه، قلعه توصیله، قلعه آماج و حمام سیبه از آن جمله‌اند.

آرامگاه دوگنبدان

یکی آز آثار به‌جای مانده در محوطه سیبه، مجموعه دو گنبدان است. دو گنبدان آرامگاه سه تن از بزرگان و مشاهیر کوخرد، «حاج شیخ عبدالرحمان بزرگ»، «قاضی حاج ملا اسماعیل» و «حاج ملا عبدالواحد» است. این بزرگان در دوره خود به علم و فقه و حدیث و دانایی شهرت فراوان داشته‌اند. این آرامگاه‌ها در میان گورستان کوخرد و در هزار متری غرب کوخرد واقع‌شده است. بنا توسط یکی از مشهورترین معماران شهرستان بستک، حاج محمد شری کاظم معمار، بنیادگذاری شده است و به‌عنوان یکی از آثار ملی توسط وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی کشور بانام «مجموعه دو گنبدان» به ثبت رسیده است. این اثر بین سال‌های ۱۱۴۹ تا ۱۱۵۱ هجری قمری ساخته‌شده است.

حمام سیبه

یکی دیگر از آثار محوطه، حمام شهر باستانی سیبه است که در اثر سیلاب آشکارشده است. حمام در سال ۱۳۹۱، توسط هیئت باستان‌شناسی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی هرمزگان به سرپرستی مجید طائفی مورد آواربرداری و کاوش قرار گرفت. حمام سیبه نیز ازجمله حمام‌های زیرزمینی است، چراکه با توجه به آثار باقیمانده، زمین در ابعاد مختلف گود شده و بنای حمام در داخل زمین ایجادشده است. این کار سبب می‌شود که هم استحکام و طول عمر دیوارهای آن بیشتر باشد و هم گرمای بیشتری را در روزهای سرد زمستان در خود نگه دارد.

سیستم تنظیم شرایط محیطی در حمام سیبه مانند دیگر حمام‌های سنتی ایران به‌گونه‌ای بوده که حرارت و رطوبت به ترتیب از هشتی ورودی و بینه (نیمه گرم و نیمه مرطوب) به صحن حمام و گرم‌خانه (گرم و مرطوب) و نهایتاً به خزینه حمام (بسیار گرم و بسیار مرطوب) بیشتر می‌شده است. این فضاها هر یک مستقل بوده و از طریق دالان‌های باریک با یکدیگر ارتباط داشته‌اند.

منبع:میراث آریا

ارتباط میان موزه‌ها رهگذری برای شناخت فرهنگ‌ها است

ارتباط فرهنگی میان موزه‌ها می‌تواند یکی از مهمترین راه‌هایی باشد که می‌توان از رهگذر آن به بررسی و شناخت فرهنگ‌ها پرداخت و موزه‌ها را از سکون و رکود خارج کرده و آن‌ها را غنی ساخت. چه خوب است هر از گاهی آثار موزه‌های مختلف کشور نزد یکدیگر به امانت گذاشته شود و این کار باید تا جایی ادامه پیدا کند که به صورت چرخه تبادلات فرهنگی موزه درآید.

موزه پاکستان

موزه پاکستان در محل کنسولگری پاکستان در مشهد و به همت سرکنسول پاکستان «آقای محمود بخاری» و با مشارکت اداره‌کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان در بهمن ‌ماه سال ۱۳۹۷ و همزمان با سال‌روز تولد محمدعلی جناح، بنیان‌گذار کشور پاکستان افتتاح شده است.

پاکستان در گذشته جزء حوزه جغرافیایی خراسان بزرگ محسوب می‌شده است و هدف از ایجاد این موزه، گسترش روابط فرهنگی و اقتصادی بیشتر پاکستان با ایران است. این موزه با حضور مقامات خارجی و داخلی از جمله سفیر پاکستان در ایران و تعدادی از سرکنسول‌های مستقر در مشهد مانند سرکنسول ترکیه، افغانستان، عراق، ترکمنستان و همچنین تعدادی از مقامات ایرانی به بهره‌برداری رسید.

در این موزه که در بخشی از ساختمان کنسولگری ایجاد شده، وسایل مربوط به دستگاه‌های قدیمی تایپ، ظروف آشپزخانه و پذیرایی، وسایل روشنایی، اسناد، عکس و تصاویر مربوط به پاکستان و شخصیت‌های و مقامات پاکستانی و مراسم برگزارشده در کنسولگری و در چوبی قدیمی کنسولگری به نمایش درآمده است. این موزه قرار است در آینده توسعه پیدا کند و در آن بیشتر به معرفی تاریخ، تمدن و هنر پاکستان پرداخته شود.

موزه راه‌آهن مشهد

نخستین موزه و باغ‌موزه ریلی راه‌آهن مشهد در یک سالن ویژه نمایش و در سایت جداگانه‌ای به متراژ ۱۰۰۰ مترمربع، در فضای باز و به همت راه‌آهن مشهد در سال‌ ۱۳۹۶ افتتاح شده و به بهره‌برداری رسیده است.

در بخش سالنی موزه، ۳۰۰ قطعه تجهیزات ریلی، وسایل مأموران راه‌آهن، قطعات و وسایل مربوط به قطارها، انواع تلفن‌های ارتباطی، پنکه‌های چدنی، انواع صفحه‌ کلید ورود اطلاعات، پلاک‌های راه‌آهن، ماشین‌های تحریر، تجهیزات موتورهای لوکوموتیو و انواع فانوس سوزن‌بانی در دو طبقه به نمایش گذاشته شده است. همچنین در بخش سایت و باغ‌موزه، تعدادی لوکوموتیو کشنده‌های ریلی در معرض دید عموم قرار گرفته است.

۹۰ سال از آغاز ساخت خط آهن در ایران می‌گذرد و از مجموع ۱۲ هزار و ۵۰۰ مترمربع خطوط ریلی کشور، سهم خراسان رضوی معادل ۱۲ درصد از کل کشور و به میزان ۱۵۰۰ کیلومترمربع است. خراسان رضوی بیشترین سهم و رتبه اول جابه‌جایی مسافر در ناوگان ریلی کشور را دارد. این موزه همه‌روزه و به صورت رایگان پذیرای عموم علاقه‌مندان است.

موزه جانورشناسی دانشکده علوم دانشگاه فردوسی مشهد

موزه جانورشناسی دانشکده علوم دانشگاه فردوسی مشهد در سال ۱۳۴۸ تأسیس شده است. این موزه، بخشی از گروه زیست‌شناسی دانشگاه فردوسی مشهد به شمار می‌رود. در این موزه، حوزه وسیع جانوران، از بندپایان گرفته تا مهره‌داران جمع‌آوری شده است. تعداد زیادی از نمونه‌های تاکسیدرمی‌ شده نظیر جمجمه و اسکلت جانوران و پوست آن‌هابه نمایش درآمده است و اسلایدهایی از بافت‌ها و نمونه‌های نگهداری‌شده در مایعات و انواع جانوران از دیگر آثار به نمایش درآمده در این موزه هستند.

در این موزه ۱۰۰۰ گونه جانوری و ۳۰ هزار نمونه با رویکرد بیوسیستماتیک جانوری گونه‌های پرنده‌ویسان، پستان‌دارویسان، دوزیست‌ویسان، خزنده‌ویسان و ماهیان ایران به نمایش گذاشته شده است. علاوه بر نمایش انواع جانوران در این موزه، هدف آموزش و معرفی این گونه‌ها برای دانشجویان و دانش‌آموزان نیز دنبال می‌شود، بنابراین در کنار آن‌ها امکانات آموزشی مناسب نیز فراهم شده است.

منبع:

پهلوان، مهرآسا؛ ۱۳۹۸؛ کتاب موزه‌ها و مجموعه‌داران خراسان رضوی؛ انتشارات درج سخن

منبع:ایسنا

چگونه کشوری عنوان پایتخت جهانی کتاب را کسب می‌کند؟

موفقیت روز جهانی کتاب و حق تالیف که در سال ۱۹۹۶ راه‌اندازی شد، یونسکو را تشویق کرد تا مفهوم پایتخت جهانی کتاب را توسعه دهد و مادرید را به‌ عنوان پایتخت کتاب در سال ۲۰۰۱ انتخاب کند. این تصمیم آن‌چنان موفقیت‌آمیز بود که کنفرانس عمومی یونسکو تصمیم گرفت پایتخت کتاب جهان را به‌ عنوان یک رویداد سالانه مد نظر قرار دهد.

یونسکو هر سال از انجمن ناشران بین‌المللی، انجمن نویسندگان بین‌المللی(IAF) و فدراسیون بین‌المللی انجمن‌ها و موسسات کتابخانه‌ای(IFLA) دعوت می‌کند تا در فرایند نامزدی این رویداد شرکت کنند تا این‌گونه اطمینان حاصل شود که سه بازوی اصلی صنعت کتاب می‌تواند در تصمیم‌گیری مشارکت داشته باشد.

یک نماینده یونسکو مسئول بررسی و انتخاب پرونده‌های این رویداد است. تلاش ویژه‌ای صورت می‌گیرد تا همه مناطق جهان به نوبه خود، مطابق با اصل تعادل جغرافیایی و با رعایت معیارهای مختلف کیفیت در این برنامه حضور داشته باشند؛ کمیته معرفی هر سال یک‌ مرتبه تشکیل جلسه می‌دهد.

مدیرکل یونسکو مسئول تعیین شهرها پس از مشورت داخلی و خارجی با سایر اعضای کمیته مشورتی است. این نامزدی شامل هیچ جایزه مالی نمی‌شود و این رویداد به بهترین برنامه‌های  کتاب و کتابخوانی اختصاص دارد. کمیته نامزدی از برنامه‌هایی که خواندن را ترویج و تقویت می‌کند و توسط شورای شهر ارائه شده یا مورد تایید قرار گرفته، استقبال می‌کند.

کمیته مشورتی انتخاب نامزد را به معیارهای خاص ذیل معطوف کرده است:

*ارائه برنامه فعالیتی که به‌ طور خاص برای برنامه پایتخت کتاب جهان طراحی شده و در دوره‌ای که شهر به‌ عنوان پایتخت معرفی می‌شود، اجرا خواهد شد و مزایای بلندمدت‌تری برای شرکا و جامعه به همراه دارد؛

*طرح کلی هزینه‌های برنامه‌ریزی شده و استراتژی شناسایی منابع مالی احتمالی؛

*میزان مشارکت شهرداری، منطقه‌ای، ملی و بین‌المللی ازجمله سازمان‌های حرفه‌ای و غیردولتی و تاثیر برنامه‌ها بررسی می‌شود؛

*کمیت و کیفیت فعالیت‌های یکباره یا مستمری که توسط شهر متقاضی با همکاری سازمان‌های حرفه‌ای ملی و بین‌المللی به نمایندگی از نویسندگان، ناشران، کتاب‌فروشان و کتاب‌داران و با احترام کامل به نهادهای مختلف در زنجیره تامین کتاب و در زمینه علمی و ادبی سازماندهی شده است؛

*کمیت و کیفیت سایر پروژه‌های قابل‌توجه که به ترویج و پرورش کتاب و مطالعه می‌پردازد؛

*مطابقت با اصول آزادی بیان، آزادی انتشار و توزیع اطلاعات، مطابق قانون اساسی یونسکو همچنین مواد ۱۹ و ۲۷ اعلامیه جهانی حقوق بشر و موافقت‌نامه واردات آموزشی، علمی و مواد فرهنگی(توافقنامه فلورانس).

لازم‌به ذکر است عنوان پایتخت کتاب می‌تواند از صنعت کتاب و افراد درگیر در مساله گردشگری فرهنگی حمایت کند. شهرهایی که به‌ عنوان پایتخت جهانی کتاب یونسکو تعیین شده‌اند، متعهد می‌شوند فعالیت‌هایی را با هدف تشویق فرهنگ مطالعه و انتشار ارزش‌های آن در تمام سنین و گروه‌های جمعیتی در داخل و خارج از مرزهای ملی انجام دهند.

یونسکو از طریق برنامه پایتخت جهانی کتاب از تعهد شهرها برای ترویج کتاب و پرورش کتاب‌خوانی در مدت ۱۲ ماه فاصله بین روز جهانی کتاب و حق تالیف، یعنی ۲۳ آوریل تا ۲۲ آوریل سال بعد، قدردانی می‌کند.

با وجود این‌که این نامزدی هیچ‌گونه جایزه مالی در بر ندارد اما به دست آوردن عنوان پایتخت کتاب جهان نشان‌ دهنده یک نماد بسیار مهم است. همچنین برای شهر برنده از نظر ارتباطات و ارتقا این موضوع امری موثر است.

۶ سال پس از افتتاح روز جهانی کتاب و حق تالیف در۲۳ آوریل سازمان‌های حرفه‌ای مرتبط با کتاب با الهام از تجربه موفق شهر مادرید ایده انتخاب بهترین برنامه شهری با هدف ترویج کتاب در طول سال را بیان کردند.

به دنبال پیشنهاد اسپانیا با حمایت بسیاری از کشورهای دیگر کنفرانس عمومی یونسکو در ۲ نوامبر ۲۰۰۱ تصمیم گرفت که با دعوت از سازمان‌های بین‌المللی حرفه‌ای از ایده و اجرای این ابتکار، حمایت اخلاقی و فکری خود را ارائه دهد.

اولین پایتخت جهانی کتاب یونسکو که قبل از تصویب این برنامه تعیین شده بود، مادرید(اسپانیا) در سال ۲۰۰۱ بود. بر اساس توافق بین شرکا پایتخت بعدی اسکندریه در سال ۲۰۰۲ و دهلی نو در سال ۲۰۰۳ مقرر شد. سپس بعد از صدور فراخوان عمومی برای نامزدی کمیته مشورتی هر سال شهرهای مختلفی را به‌ عنوان پایتخت کتاب اعلام کرده است:

۲۰۲۲ – گوادالاخارا در مکزیک به دلیل برنامه جامع خود برای سیاست‌های پیرامون کتاب برای ایجاد تغییرات اجتماعی، مبارزه با خشونت و ایجاد فرهنگ صلح پایتخت کتاب نامگذاری شد.

۲۰۲۱ – تفلیس برنامه شهری با شعار «خوب! کتاب بعدی شما…؟» را اجرا کرد. این برنامه بر استفاده از فناوری‌های مدرن به‌ عنوان ابزارهای قدرتمند برای ارتقای مطالعه بین جوانان تمرکز دارد.

۲۰۲۰ – کوالالامپور به دلیل تمرکز شدید بر آموزش فراگیر، توسعه جامعه دانش‌بنیان و مطالعه در دسترس برای همه اقشار جمعیت شهر انتخاب شد.

۲۰۱۹ – شارجه در امارات متحده‌ عربی؛ این شهر به دلیل ماهیت بسیار ابتکاری، جامع و فراگیر برنامه‌اش انتخاب شد. این انتخاب به این دلیل که با یک فعالیت متمرکز بر جامعه که شامل پیشنهادات خلاقانه برای درگیر شدن انبوه جمعیت مهاجر آن است، این عنوان را کسب کرد. هدف این شهر پرورش فرهنگ مطالعه در امارات متحده‌ عربی و ایجاد ابتکارات جدید برای مقابله با چالش‌های ایجاد شده ادبی در منطقه و بقیه جهان عرب است.

۲۰۱۸ – آتن؛ هدف از برنامه ارائه شده ایجاد مجموعه‌ای از دانش است که کتاب‌ها را برای همه مردم شهر، از جمله مهاجران و پناهندگان در دسترس قرار داده و کل صنعت کتاب را در آن مشارکت دهد.

۲۰۱۷ – کوناکری در گینه آموزش و مطالعه را برای لذت بردن از عوامل تغییرزا و پیشرفت اجتماعی به رسمیت می‌شناسد اما این امر بدون انتشار کتاب‌ها در بین بیشتر مردم ممکن نیست. تصدی کوناکری به‌عنوان پایتخت کتاب جهان تا حد زیادی به تحقق این امر کمک خواهد کرد.

۲۰۱۶ – وروتسواف در لهستان؛ با توجه به کیفیت برنامه خود و به ویژه به دلیل تمرکز بر مشارکت جامعه پایه، توسط کمیته نامزدی به‌عنوان پایتخت جهانی کتاب ۲۰۱۶ انتخاب شد.

۲۰۱۵ – اینچئون؛ به دلیل کیفیت برنامه خود و تاثیر آن بر بهبود ادغام همه ذی‌نفعان در ارتقاء کتاب و مطالعه، دسترسی به کتاب به شهروندان اینچئون و شبه‌جزیره کره در طول سال پایتخت کتاب جهان و پس از آن به‌عنوان پایتخت جهانی کتاب ۲۰۱۵ انتخاب شد.

۲۰۱۴ – پورت هارکورت؛ به دلیل کیفیت برنامه، به ویژه تمرکز بر جوانان و تاثیر آن بر بهبود فرهنگ کتاب، کتابخوانی، نوشتن و چاپ نیجریه به منظور افزایش نرخ سواد، پایتخت جهانی کتاب مقرر شد.

در سال‌ ۲۰۱۳- بانکوک، ۲۰۱۲ – ایروان، ۲۰۱۱- بوینس آیروس، ۲۰۱۰ – لیوبلیانا، ۲۰۰۹- بیروت، ۲۰۰۸- آمستردام، ۲۰۰۷-بوگوتا، ۲۰۰۶- تورین، ۲۰۰۵- مونترال، ۲۰۰۴-آنتورپ، ۲۰۰۳- دهلی نو، ۲۰۰۲- الکساندریا و ۲۰۰۱- مادرید به‌ عنوان پایتخت کتاب برگزیده شده بودند.

منابع

https://en.unesco.org

https://www.internationalpublishers.org

https://en.wikipedia.org

https://archive.ifla.org

منبع:ایسنا

گردشگری در دوران جدید رویدادمحور می‌شود

رئیس انجمن متخصصان گردشگری درباره نسبت اکسپو ۲۰۲۰ دبی و گردشگری ایران می‌گوید: نمایشگاه‌ها زمینه‌هایی بسیار تاثیرگذار برای ساختن و نمایش‌ دادن برند گردشگری هر کشور هستند. به‌صورت فیزیکی اجرا می‌شوند و گردشگران و مردم مختلف مراجعه می‌کنند و هر کدام از آنها دیده‌‌های خود را در شبکه‌های اجتماعی به اشتراک می‌گذارند. در دل یک نمایشگاه بین‌المللی، در فاصله زمانی بسیار کوتاهی می‌توانیم درباره خودمان حرف بزنیم و خودمان را معرفی کنیم.

به گزارش خبرنگار ایلنا، در سال‌های اخیر صنعت گردشگری ایران فراز و فرود بسیاری به خود دیده؛ گاهی به دلایل طبیعی چون سیل یا بیماری اپیدمیک و گاه به دلایل سیاسی همچون تحریم‌ها و … صنعت توریسم کشور بی‌جان می‌شود. اما همیشه در تمام این بزنگاه‌های حساس، متخصصان گردشگری و نهادهای مدنی آنها به میدان می‌آمدند و نمی‌گذاشتند این صنعت به ورطه‌ نابودی بیفتد. «جواد قاسمی» یکی از آن چهره‌هاست و انجمن متخصصان گردشگری ایران نمونه بارز این نهادهای مدنی موثر است. حالا که در آستانه‌ اکسپو ۲۰۲۰ دبی هستیم که بسیار آن را نفسی تازه برای گردشگری ایران می‌دانند، سراغ این فعال گردشگری رفتیم تا چند و چون حضور صنعت گردشگری ایران را در این رویداد بی‌نظیر جهانی از زبان او بشونیم.

نیاز امروز گردشگری کشور را چه می‌بینید؟ بعد از یک ‌دوره یک سال و نیمی رکود شدید و البته تغییری که در مدیریت کشور اتفاق افتاده، گردشگری چه اولویت‌هایی دارد؟

گردشگری مسئله‌ای فرابخشی است و همه سازمان‌ها که به‌نوعی به بحث کسب‌وکار مرتبط هستند، باید کمک بکنند تا جایگاه خود را در این صنعت پیدا کنیم و البته وزارت میراث فرهنگی و گردشگری در راس این کار است. اولویت با داشتن برنامه روشن است. به‌نظر می‌رسد تا به امروز داشتن برنامه توسعه گردشگری را در کشور جدی نگرفتیم. پس این صنعت به نقشه راه نیاز دارد. رفت‌و‌آمد مسئولان و افراد مختلف وقتی در چارچوب باشد این مسیر ادامه پیدا می‌کند و به توسعه مدنظری که از پیش در همان برنامه مشخص کردیم می‌رسیم.

امروز ما در رتبه‌بندی جهانی جایگاه جدی نداریم. رتبه ما خیلی پایین است؛ در صورتی که با توجه به پتانسیل کشور باید خیلی بیشتر از این‌ها کار می‌کردیم. البته باید به این نکته توجه کنیم که کشور ما شرایط خاصی دارد و اولویت اقتصادی ما با «اقتصاد گردشگری» نیست و بیشتر به زمینه‌های «فرهنگی» اهمیت می‌دهیم. اما با همین رویکرد فرهنگی هم می‌شود بازار ایجاد کرد و با برگزاری رویداد‌ها و ایجاد شرایط مناسب برای ورود گردشگران خارجی رغبت ایجاد کنیم. در هر کشوری که گردشگری رونق بگیرد می‌توانیم این نتیجه را بگیریم که امنیت در آنجا برقرار است.

اگر بخواهیم به چند مولفه تاثیرگذار در برندینگ گردشگری ایران اشاره کنیم، این مولفه‌ها چه چیزهایی می‌تواند باشد و در این مولفه‌ها نقش نمایشگاه‌‌های بین‌المللی تا چه اندازه پررنگ است؟

شاخص اصلی در ساخت برند گردشگری ایران، توجه به «فرهنگ» کشور است. اگر به ریشه‌های فرهنگی و تاریخی ایران نگاه کنیم اهمیت فرهنگ را متوجه می‌شویم. من معتقدم که فرهنگ یک کشور می‌تواند برند آن باشد. برای مثال ما ارگ بم را داشتیم و به‌دلایلی مانند زلزله تغییر کرد اما این سازه گلی که بیش از دو هزار چهارصد سال سابقه داشته منحصر به فرد است و یا تخت جمشید و یا نمادهای اسلامی که در تاریخ کشورمان داریم. هرکدام از این‌ها نمادهایی هستند که می‌توانند به برند یک کشور تبدیل شوند. اما متاسفانه ما در این حوزه بسیار کم کار کردیم. اما در این میان، همانطور که اشاره کردید، نمایشگاه‌ها زمینه‌هایی بسیار تاثیرگذار برای ساختن و نمایش‌ دادن برند گردشگری هر کشور هستند. چرا که به‌صورت فیزیکی اجرا می‌شوند و گردشگران و مردم مختلف مراجعه می‌کنند و هر کدام از آنها دیده‌‌های خود را در شبکه‌های اجتماعی به اشتراک می‌گذارند. با در نظر گرفتن این فرصت‌ها، در دل یک نمایشگاه بین‌المللی، در فاصله زمانی بسیار کوتاهی می‌توانیم درباره خودمان حرف بزنیم و خودمان را معرفی کنیم. نمایشگاه‌ها مرکز تعامل، گفت‌‌وگو و انتقال اطلاعات هستند. بنابراین باید با برنامه‌ریزی درست در نمایشگاه‌های بین‌المللی که در منطقه برگزار می‌شود حداکثر استفاده خودمان را بکنیم. این کار را بهتر است با استفاده از تجربیات کسانی که در این حوزه کار کردند، با دعوت از هنرمندان و کسانی که کارشان به‌نوعی به گردشگری مربوط می‌شود انجام دهیم و از ظرفیت‌های آن‌ها استفاده کنیم. در کنار این مسئله باید رویداد تعریف کنیم. گردشگری در دوران جدید رویدادمحور می‌شود و ما به این نکته اساسی کم‌توجهی می‌کنیم.

امروزه می‌بینیم که برندهایی مثل تورک‌کیش، قطرایرویز، فلای امارات نقش‌های مهمی را مترادف با گردشگری کشور خود بازی می‌کنند. با توجه به تجربه سال‌ها فعالیت شما در صنعت هواپیمایی کشور چقدر نقش صنعت هواپیمایی را در برندسازی صنعت گردشگری ملی ایران مهم می‌دانید؟ این صنعت چقدر باید در نمایشگاه‌های بین‌المللی مانند اکسپو که هر پنج سال یکبار و آن هم هربار در یک شهر متفاوت دنیا برگزار می‌شود جدی گرفته شود؟ نمایشگاهی که این بار در دبی با عنوان اکسپو دبی ۲۰۲۰ برگزار و المپیک ملل و فرهنگ‌ها خوانده می‌شود.

موضوع حمل و نقل در صنعت گردشگری بسیار مهم است چرا که امروزه برخلاف گذشته که سفرهای طولانی و چندماهه داشتیم، باید خدمات خود را در مدت‌‌زمان چند ساعت ارائه دهیم. فرقی نمی‌‌کند کدام نوع حمل نقل باشد، هر چهار شکل حمل و نقل هوایی، زمینی، ریلی و دریایی مهم است. خدماتی که به مسافران کشورهای مختلف می‌دهیم حامل پیام است، فرهنگ ما را انتقال می‌دهد و این خود یک رسانه است. متاسفانه به‌رغم اینکه شرکت‌های هواپیمایی متعددی داریم، سطح استانداردهای بین‌المللی را رعایت نکرده‌‌ایم. غیر از یکی دو هواپیمایی که حامل پرچم کشور است و یکی دو هواپیمایی دیگر که جدیدتر هستند. خاطرم هست که تا همین چند وقت پیش که هواپیماهای ما به اروپا می‌رفتند، به‌علت سطح پایین استاندارد جریمه می‌شدیم. پس این مهم است که ناوگان هواپیمایی‌ها به روز باشد چرا که صنعت هواپیمایی می‌تواند برند کشور باشد. کشورهای مختلف از این فرصت استفاده کرده‌اند. برای مثال درست است که کشور امارات پیشرفت کرده اما هواپیمایی امارات ایرویز یکی از عوامل موثر معرفی این کشور است.

استراتژی حضور ایرلاین‌ها در نمایشگاه‌های بین‌المللی باید چگونه باشد؟ آرایش شرکت‌ هواپیمایی هما زمانی که در آن بودید و در نمایشگاه‌ها شرکت می‌کردید چگونه بود؟

آن زمان به‌صورت یک پکیج خود را عرضه می‌کردیم. به این صورت که شرکت هواپیمایی ایران ایرتور که سهام آن متعلق به شرکت هما بود، شعبه‌های داخلی و خارجی هواپیمایی هما و هتل‌‌های شرکت هما باهم و با غرفه‌هایی در کنار هم شرکت می‌کردیم. استراتژی‌ ما این بود که فقط خدمات حمل و نقل هوایی هما نباشد. نهایتا خروجی این کار شد «پکیج-تور». این کار در بسیاری از شرکت‌های بین‌المللی و بزرگ دنیا مرسوم است و به همین صورت در نمایشگاه‌ها حاضر می‌شوند. کار اصلی آنها ممکن است حمل و نقل باشد اما توانایی‌های متعدد خود را باهم به نمایش می‌گذارند.

امروز که شما مسئولیت‌هایی در حوزه گردشگری دارید و با متخصصان این حوزه در ارتباط هستید، چه پیشنهادی برای نحوه شرکت‌ کردن برندهای گردشگری ایران که متاسفانه تعداد آن‌ها بسیار هم کم است دارید؟ برندهای داخلی ما در نمایشگاهی مانند اکسپو دبی ۲۰۲۰ چه نوع استراتژی را باید دنبال کنند؟ با توجه به اینکه این مسئله دو بعد دارد، یکی منافع ملی گردشگری که تصویر گردشگری کشور را نشان می‌دهد و دو منافع کسب‌وکاری آن برند.

ما باید این مسئله را در سه برنامه زمانی در نظر بگیریم؛ یک قبل از برگزاری نمایشگاه که باید هم برنامه مشخص و عملیاتی تنظیم کنیم و هم تولید محتوا را جدی بگیریم. دوم در زمان برگزاری است که باید ارائه خوبی داشته باشیم و طبق همان برنامه، به‌خوبی خودمان را معرفی بکنیم و سوم بعد از نمایشگاه که زمان بهره‌برداری است و باید بذری که پاشیدیم را رشد دهیم تا سهم بیشتری از بازار آن رویداد نصیب‌مان شود و همچنین در رتبه‌بندی جهانی جایگاه خود را افزایش دهیم.

اگر بخواهیم چند نمایشگاه بین‌المللی در گردشگری نام ببریم و به‌طور دائمی توجه خود را بر آن‌ها متمرکز کنیم کدام نمایشگاه‌ها هستند؟ به‌ویژه شرکت کردن بخش خصوصی که به‌خاطر منافع کسب‌وکار خودشان هم که شده کمی چابک‌تر عمل می‌‌کنند و به مرداوات حاکمیتی و دولتی کمتر اهمیت می‌دهند.

ابتدا ما باید مشخص بکنیم که هر بخش چه وظیفه‌ای دارد؛ وظیفه بخش حاکمیتی این است که بتواند ظرفیت‌های کلان کشور را خوب معرفی کند. بعد از آن بخش میانی قرار می‌گیرد که افراد و گروه‌های این بخش، در صنعت گردشگری به‌صورت کلان حضور دارند: مثلا مالک هتل هستند، شرکت هواپیمایی دارند، آژانس گردشگری دارند و… می‌شود گفت به‌صورت کلی، حوزه‌ این بخش، «گردشگری» است. بخش دیگر آژانس‌های مسافرتی هستند. ما نباید صرفا این بخش آخر را ببینیم و توقع داشته باشیم که وظیفه معرفی تمام کشور را شرکت‌‌های خصوصی و آژانس‌های مسافرتی برعهده بگیرند چرا که توان آن را ندارند. آن‌ها فقط می‌توانند محصول خود را معرفی بکنند.

نمایشگاه‌های معتبری در دنیا برگزار می‌شود که در این دو سال اخیر به‌خاطر کرونا برپا نشد. آی‌تی‌بی برلین، بعد از آن فیتور اسپانیا، سپس فِری دانمارک، برخی نمایشگاه‌های پاریس، امارات و… این‌ها نمایشگاه‌هایی هستند که در اروپا مطرح‌اند و البته نمایشگاه‌هایی هم در آمریکای شمالی و قاره‌های دیگر هستند که ما به‌دلایلی در آن‌ها شرکت نمی‌کنیم. اما حضور ما در نمایشگاه‌های معتبر اروپا هم کمرنگ است. مثلا کشورهایی مانند مصر و ترکیه مساحت زیادی از نمایشگاه‌های معتبر را در اختیار می‌گیرند و به شرکت‌های خود جا می‌دهند. در این کشورها سرمایه‌گذاری اصلی با بخش دولتی است و گاهی هم ایرلاین‌ها به علت بضاعت مالی که دارند و برندسازی که می‌خواهند انجام دهند متولی حضور شرکت‌های مختلف کشور خود می‌شوند.

باتوجه به اتفاقاتی که افتاده گردشگری به یک حوزه پر ریسک برای سرمایه‌‌گذاری تبدیل شده است. برای احیای این صنعت چه سرمایه‌گذاری‌هایی و از سمت چه کسانی باید انجام شود؟

کسی که سرمایه دارد نوسانات بازار را رصد می‌کند اما اگر ما تسهیلات ندهیم، امکانات فراهم نکنیم و همچنین ریسک سرمایه‌گذاری را کم نکنیم، سرمایه‌‌گذار هم به بازار دیگری رجوع می‌کند. برای اینکه در حوزه گردشگری سرمایه بیاید باید امکانات و تسهیلات فراهم کنیم.

منبع:ایلنا

رنگ تهران، از سنت تا مدرنیته

 تهران شهری با قدمت دویست و اندی سال در مرکز فلات ایران، نامش برای نخستین بار با روی کار آمدن سلسله قاجار به سرزبان ها افتاد؛ بانگاهی نافذ می‌شود بسیاری از سنت های تاریخی تا مدرنیته را در آن واکاوی کرد.

تهران در گذشته روستایی وسیع بین ری و کوهپایه‌های البرز بود و این قریه در زمان شاه طهماسب صفوی با توجه به نزدیکی آن به حرم عبدالعظیم حسنی(ع) و وجود باغهای خوش آب و هوا، برای دیگر شاهان این سلسله جنبه تفریحی و ییلاقی داشت اما با گسترش شهر نشینی در ایران به پایتخت سلسله قاجاریه تبدیل شد و از آن زمان تا به امروز اتفاقات تلخ و شیرینی بسیاری را به خود دیده است.

طهران برای اولین بار در سال ۱۱۶۴ خورشیدی با تاج گذاری آغامحمدخان قاجار به طور رسمی به عنوان پایتخت معرفی و پس از آن با توجه به خاص بودنش(مرکزیت، وجود آب کافی و سیاسی خاص) همچنان پویا و مورد توجه است.

شواهد تاریخی نشان می‌دهد در ۱۴ مهرماه سال ۱۲۸۶ خورشیدی در اولین دوره مجلس شورای ملی بعد از مشروطیت، تهران جایگاه خود را به عنوان دارالخلافه و پایتخت ایران تثبیت کرد.

کمیسیون فرهنگی آن زمان شورای شهر تهران به مناسبت دویست و سی‌امین سال تاسیس پایتخت، پیشنهاد طرح یک فوریتی روز تهران را مصوب کرد و شورای فرهنگ عمومی کشور در تیرماه ۱۳۹۵ این روز را در تقویم ملی گنجاند.

طبق گزارشهای متولیان شهری و میراث فرهنگی بیش از سه هزار اثر تاریخی واجد ارزش، ثبتی و تک پلاک‌های ارزشمند در استان تهران شناسایی شده‌ است که مالکیت آنها یا در اختیار مردم بوده یا اینکه تحت نظر نهادهای مدیریت شهری، ارگان های مختلفی دولتی و حاکمیتی قرار دارند که می‌طلبد برای حفظ آن، همه پای کار باشند تا بتوان میراث‌دار خوبی برای نسل آینده این سرزمین باشیم.

با این توصیف، تهران امروزی هم اینک به ۲۲ منطقه شهری تقسیم بندی شده است تا با توجه به اصالت این آثار، میراث ناشناخته پایتخت برای شهروندانش به گونه‌ای دیگر بازگو شود.

تهران مختص به یک روز نیست

مدیر روابط عمومی میراث فرهنگی استان تهران در این زمینه با بیان اینکه باید روز تهران را بیشتر ارج نهاد و برای رشد و الگو سازی آن تلاش دوچندانی داشت، گفت: باید تورگردانان از ظرفیت های بی بدیل تهران برای شناسایی ابعاد فرهنگی پایتخت به شهروندان بهره ببرند.

مهدی وحیدی با اشاره به اینکه تهران مختص یک روز و یک دوره نبوده بلکه باید با واکاوی اطلاعات و ماهیت کلی آن را به علاقمندان معرفی کرد، تاکید کرد: درصدد هستیم با همکاری میراث فرهنگی و با رعایت پروتکل های بهداشتی هرچند وقت یکبار یک رویداد را برای معرفی جاذبه های پایتخت به شهروندان ارائه کنیم.

این تهران شناس گفت: هم اینک تهران با قدمت شاخص خود آثار و فرهنگ متنوعی را از دوره سنت تا مدرنیته در دل خود جا داده و نیازمند است تا رسانه ها برای معرفی آنها اقدامی اساسی کنند.

به گفته وی، در حال حاضر بیش از ۲هزار بنای شاخص (قدیمی تا معاصر) در سطح استان تهران وجود دارد که این ظرفیت می تواند با همکاری تورگردانان، اصحاب رسانه و دانشجویان گردشگری برای عموم بیشتر شناخته‌ شود.

فضای تهران باید انسان محور شود

مسئول واحد مرمت سازمان زیباسازی شهرداری تهران نیزدر این راستا به خبرنگار ایرنا گفت: همه ساله برای گرامیداشت آیین های اینچنینی نمایشگاه متعدد عکس، بازدید از موزه های به صورت نیمه بها و رایگان، تورهای تهرانگردی، جشنواره ها و بازدید از کتابخانه ها برپا می شود اما به نظر می رسد این موارد برای معرفی بیشتر تهران اندک است.

افشین جوبه با بیان اینکه فضاهای متعدد بکر فراوانی در سطح شهر وجود دارند که نیازمند توجه بیشتر است، خاطر نشان کرد: باید با چنین رویکردی فضاهای شهر تهران را انسان محور کنیم چرا که این رویکرد می تواند در سالیان متمادی پیش رو جاذبه گردشگری را برای مردم بیفزاید.

وی با بیان اینکه هر سال اگر ۲طرح به مناسبت هفته تهران بازسازی و گشایش یابد می توان بستر لازم را برای حضور شهروندان را مهیا کرد، گفت: بسیاری از میادین و اماکن تفریحی در پایتخت قابلیت فرامنطقه‌ای دارند که باید با تغییر رویکرد، محیط های منطقه ای و محله ای را برای گردشگری مردم فراهم کرد.

این کارشناس حوزه مرمت با بیان اینکه با ایجاد این فضاهای محله محور می توان بسیاری از اطلاعات عمومی، سنت ها، آداب، مدرنیته، رسوم و صنایع دستی ناشناخته را بهتر معرفی کرد، افزود: برخی پیوستگی ها در فضای شهری را می توان با همکاری ارگان های مختلف دولتی و خصوصی گسترده کرد و سوابق و تاریخچه تهران را در اختیار شهروندان قرار داد.

جوبه یکی از معضلات و آسیب های تهران را مربوط به توسعه فرهنگ آپارتمان نشینی دانست و گفت: باید با اعتبارات مختلف بستر لازم را برای توسعه فضاهای گردشگری ارتقا داد و در چند سال آینده چهره شهر را دگرگون کرد.

وی توضیح داد: هفته گردشگری، روز تهران و بسیاری از مناسبت ها مربوط به یک زمان خاص نبوده است بلکه باید شهرداری برای احیای فضاهای بکر به مکان های تفریحی-گردشگری تلاش کند.

به گفته این مسئول شهری، در این راستا می توان با بهره گیری از تجربه شهرهای اصفهان، شیراز، قزوین و تبریز استفاده کرد و حتی رویدادهای بین المللی برای شناسایی تهران برگزار کرد.

۲هزار و ۲۵۰هکتار بافت تاریخی در قلب پایتخت

مدیر بافت تاریخی شهرداری تهران هم در این رابطه گفت: ۲هزار و ۲۵۰هکتار از حصار ناصری و طهماسبی در مناطق ۱۱ و ۱۲ پایتخت واقع شده که توجه به این ظرفیت می تواند به گردشگر پذیری و غنای پایتخت بیفزاید.

ابوالفتح شادمهری با اشاره به اینکه جایگاه تاریخی تهران پس از اصفهان و شیراز در کشور خاص و ویژه است، افزود: با برنامه های رویداد محور در این فضا می توان تاریخ پایتخت را در ابعاد زمانی تا مدرنیته امروز به عموم مردم معرفی کرد.

وی با بیان اینکه روز تهران در سال ۱۲۸۶ توسط مظفرالدین شاه قاجار مصوب شد، گفت: با توجه به موقعیت های موجود می توان از ظرفیت دانشگاه ها، سازمان های مردم نهاد، مدیریت شهری و ارگان های دولتی شاخصه های شهر تهران را از زوایای پنهان و نهان آشکار کرد.

مدیر بافت تاریخی شهرداری تهران اضافه کرد: در تهران حدود ۲هزار و ۲۰۰ ساختمان تاریخی شامل کاخ ها، موزه ها، فرهنگسراها، خانه های مسکونی و بافت و محوطه های تاریخی شناسایی شده که می تواند با کاربری های جدید و فرهنگی از تخریب آنها جلوگیری کرد.

شادمهری بیان کرد: یکی از برنامه های مهم مدیریت شهری حفاظت از این بناهای شاخص و تاریخی بوده که با کاربری های جدید فرهنگی، پذیرایی و اقامتی زمینه و بستر احیای آنها در پایتخت دوچندان شده است.

وی با اشاره به اینکه برای احیای این بناهای شاخص، قانون حفظ و مرمت بناهای تاریخی در سال ۱۳۹۸ توسط مجلس شورای اسلامی به تصویب رسیده است، خاطر نشان کرد: با ارایه تسهیلات و جلب سرمایه گذار می توان مرمت این بناها را آغاز کرد.

به گفته مدیر بافت تاریخی شهرداری تهران، در حال حاضر یک هزار و ۳۰۰ بنا و مکان رویداد در سامانه تهران مپ http://map.tehran.ir بارگذاری و در دسترس عموم قرار گرفته است.

شادمهری خاطرنشان کرد: بیشترین بناهای واجد ارزش تاریخی تهران در محدوده مناطق یک، ۱۱، ۱۲ و ۲۰ شهری قرار دارد.

واقعیت این است که تهران در نزد ایرانیان به رنگ خاکستری، شلوغی، آلودگی هوا و ترافیک سرسام آور مشهور است که می توان با شناسایی ظرفیت های گردشگری مدرن این کلانشهر مثل برج میلاد تا مدرنیته مثل کاخ های آن نسبت به تغییر این دیدگاه تلاش کرد.

منبع:ایرنا

تهران هنوز چشم‌نواز است

 تهران شهر باغ‌ها و شهره به چنارستان بود و بزرگترین خیابان آن ولیعصر مملو از درختان و سایه آنها و جویی که زیرشان جاری می‌شد، لطافت و شادابی به مردم هدیه می‌داد و همچون نگینی در این کلانشهر خودنمایی می‌کرد؛ این گوشه‌ای کوچک از قلب تپنده پایتختی است که امروز در حصار برج‌ها پنهان است.

به گزارش ایرنا، اگرچه طی سالهای اخیر بسیاری از چنارهای خیابان ولیعصر به بهانه های  مختلف بی رحمانه سر بریده شدند ولی باز هم مردم به همان چنارهای کم دلبسته اند و حس نوستالژی را برایشان زنده می شود، مردمان تهران از سایه درختان چنار و صدای خوش جوی های آب زلال زیر درختان محروم شده اند و آرامش آنها در حصار ساختمان ها و ازدیاد خودروها گم شده و همیشه از آلودگی هوا شکایت دارند اما هنوز هم در این شهر زیبایی هایی وجود دارد که نمی توان از آنها چشم پوشی کرد.

کلانشهر تهران که از سال ۱۲۱۸قمری بیش از دو قرن قلب تپنده سیاست و اقتصاد، فرهنگ و هنر و مدنیت ایرانی بوده است دارای میراث گرانبها و کم نظیر در عرصه های فرهنگ و هنر، تاریخ، طبیعت و معماری و تنوع قومی و گردشگری است.

کلان‌شهر تهران بناهای تاریخی، جاهای دیدنی و مکان‌های تفریحی بسیاری دارد؛ آن‌قدر که ممکن است بعضی نقطه‌های مهم توریستی‌ آن از چشم پنهان بماند یا در شلوغی‌های خیابان‌هایش گم شود. بیشتر مسافرهای تهران، برای انجام کارهای تجاری و اداری به این شهر سفر می‌کنند و بیشترشان نمی‌دانند، جاهای دیدنی تهران مانند گنجینه‌ای در این شهر جا گرفته‌اند گنجینه‌هایی که قطعاً دیدن‌شان بعد از یک روز شلوغ کاری، حسابی آدم را سر ذوق می‌آورد.

اگر از کوچه های قدیمی با معماری منحصر به فرد که حس نوستالژی را در آدمی زنده می کنند و مهم‌ترین و بلندترین خیابان تهران یعنی خیابان ولیعصر با طول ۱۸ کیلومتر که البته یکی از زیباترین خیابان‌های دنیا هم به شمار می‌آید و در دوره‌های مختلف تاریخ همیشه در میان لیست اولین دیدنی‌های تهران قرار می گیرد بگذریم، به پارک های محبوب این خیابان بخصوص پارک ملت می رسیم  این پارک قدیمی از مهم ترین جاهای دیدنی تهران است که در تقاطع اتوبان نیایش و ولیعصر قرار دارد شگفتی های پارک از همان ابتدا پیش روی شماست درب ورودی با المان‌های شهری و مجسمه‌های مختلف تزئین شده، فضای پارک به ویژه در فصل پاییز و در اوج برگریزان بهترین لوکیشن برای عکاسی است.

با رفتن به پل طبیعت علاوه بر لذت بردن از طبیعت بکر و منحصر به فرد می توان از نمایی متفاوت به پایتخت نگریست، اگر به تاریخ و معماری علاقه دارید می توانید با رفتن به عمارت مسعودیه، کاخ نیاوران و کاخ گلستان با دیدین معماری های خاص کمی در تاریخ قاجار تا پهلوی و دوران صفوی سیر کنید. اگر هم قصد رفتن به مکانی خوش آب و هوا و ییلاق را دارید رفتن به دربند و درکه بهترین گزینه است.

تاریخچه تهران یا طهران 

طبق شواهد تاریخی قدمت تهران به هفت هزار سال قبل می‌رسد در این رابطه، کشف اسکلت زنی ۳۰ ساله در منطقه مولوی و نیز وجود تپه‌های باستانی در تهران مانند تپه باستانی قیطریه گواه این مدعی است.

در دور صفوی تهران  همچنان به‌عنوان یکی از آبادی‌های ری محسوب می‌شد تا اینکه در این دوره به‌ دلیل ارادت ویژه شاه طهماسب به امام‌زاده حمزه (ع)، جد اعلای صفویان، مورد توجه وی قرار می‌گیرد و دستور می‌دهد در تهران که نسبت به ری خوش آب و هواتر بوده، برایش اقامتگاه و برج و بارویی درخور شاه‌نشین صفوی، گرداگرد تهران ساخته شود.

در اصل  این دوره را آغاز تبدیل تهران از آبادی به شهر نامید؛ تا اینکه طبق شواهد تاریخی ٢٣٠ سال قبل، آقا محمد خان قاجار، روز یکشنبه ۱۱ جمادی‌الثانی ۱۱۶۴ خورشیدی، هم‌زمان با عید نوروز در کاخ گلستان تاج سلطنت ایران را بر سر گذاشت و تهران را مرکز پادشاهی خود قرار داد اگرچه آن روزها، وی حتی تصورش را هم نمی‌کرد که این تصمیم، روزی کلانشهری با این عظمت را به وجود آورد.

تا انقلاب مشروطه، طهران عمدتاً با عنوان دارالخلافه شناخته می‌شده به‌ویژه اینکه در زمان سلطنت ناصرالدین شاه و مظفرالدین شاه، مرکز پادشاهی ممالک محروسه ایران به «دارالخلافه ناصری» و «دارالخلافه مظفری» شهرت داشت.

تا اینکه در مردادماه ۱۲۸۵ فرمان برپایی مشروطیت به امضای مظفرالدین شاه قاجار می‌رسد و اولین جلسه مجلس شورای ملی در ۱۴ مهر همان سال در کاخ گلستان و در حضور شاه قاجار تشکیل می‌شود به‌دنبال تشکیل نخستین دوره مجلس شورای ملی، قانون اساسی ایران نیز تصویب و طهران رسماً و به‌طور قانونی به پایتختی ایران انتخاب می‌شود.

دلایل انتخاب تهران به عنوان پایتخت

تهران به دلیل اینکه مشرف به سراسر فلات ایران بود، یعنی از این نقطه کانونی می‌شد تا کرانه‏‌های شمالی خلیج فارس و دریای مکران را زیر نظر داشت و البته سواحل دریای خزر نیز پشت سر او بود به عنوان پایتخت انتخاب شد از  سوی دیگر آقا محمدخان در عین حال برآمده از ایل قاجار بود، که در دو سوی رودخانه گرگان به سر می بردند. جایگاه ایل در پشت سر او موجب اطمینان و دلگرمی‌اش می‌شد و در روزهای دشوار می‌توانست به میان ایل خود بگریزد.

وجه تسمیه نام تهران

درباره ریشه نام تهران نظرهای متفاوتی وجود دارد به اعتقاد برخی تهران یعنی دامنه گرم در مقابل شمران که دامنه سرد است برخی نیز بر این باورند که سراسر دشت پهناوری که امروز تهران بزرگ خوانده می‌شود، در میان کوه‌های اطراف، گود به نظر می‌رسید و بدین سبب «تَهِ ران» نامیده شد. تعدادی نیز تهران را (تَهِ ران) می‌دانند چون در گذشته به هنگام حمله دزدان و دشمنان، مردم به انتهای خانه‌های مانند غارشان (زیرزمین‌ها) پناه می‌بردند.

مهرالزمان نوبان صاحب نظر در ریشه نام شهرها و روستاها می‌گوید: برخی گفته اند در گذشته دور تیره‌ای از خاندان طاهری خراسان در اینجا زندگی می‌کردند از این‌رو به این شهر «طاهِران» گفتند، طرفداران این نظریه می‌گویند «طاهران» بعدها به «طِهران» تبدیل شد.

حسین کریمان در کتاب قصران می نویسد: تهران در اصل گِهران بوده به‌معنی جای گرم (گِه: گرم + ران: جا) در برابرِ شِمیران که جای سرد است. شِم و سِم به‌معنی سرد است و شمیران و سِمیرُم به‌معنی جای سرد است. تبدیل «گ» در «گِهران» به «ت» در گویش مردم قصران و آبادی‌های پیرامون طبیعی است. همان گونه که «گِل» را «تیل» یا «تِوِل» تلفظ می‌کنند.

هم‌زمان با جنبش مشروطه که تغییرات بسیاری در ادبیات و نگارش زبان فارسی به وجود آمد، کم‌کم املای تهران رواج یافت و پس از تأسیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی در دوره پهلوی اول، طهران به تهران تغییر کرد.

۱۴ مهر روز تهران

اعضای شورای اسلامی شهر تهران در دویست‌ و هفتاد و سومین جلسه رسمی چهارمین دوره شورای اسلامی شهر تهران در سال ۱۳۹۵ یک فوریت طرح پیشنهادی به شورای فرهنگ عمومی کشور برای تعیین روز تهران در تقویم عمومی کشور را تصویب کردند و بالاخره «تهران» هم صاحب روزی شد و به مناسبت دویست و سی و امین سالگرد اعلام تهران به‌عنوان پایتخت، از این پس هرسال ١٤ مهر به نام روز «تهران» سند خورد.

گفتنی است شهرداری تهران به منظور اهمیت بازشناسی هویت پایتخت ایران اسلامی،همه ساله هفته تهران را از ۱۲ تا ۱۸ مهرماه برگزار می کند و با ویژه برنامه هایی این روز را گرامی می دارد.

تهران در اصل گِهران بوده به‌معنی جای گرم (گِه: گرم + ران: جا) در برابرِ شِمیران که جای سرد است. شِم و سِم به‌معنی سرد است و شمیران و سِمیرُم به‌معنی جای سرد است. تبدیل «گ» در «گِهران» به «ت» در گویش مردم قصران و آبادی‌های پیرامون طبیعی است. همان گونه که «گِل» را «تیل» یا «تِوِل» تلفّظ می‌کنند.

هم‌زمان با جنبش مشروطه که تغییرات بسیاری در ادبیات و نگارش زبان فارسی به وجود آمد، کم‌کم املای تهران رواج یافت و پس از تأسیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی در دوره پهلوی اول، طهران به تهران تغییر کرد.

منبع:ایرنا

لالجین، شهر جهانی سفال، مهیای استفاده از ظرفیت‌های اکسپو ۲۰۲۰

اکسپو، در حقیقت جام جهانی صنعت گردشگری است که مورد توجه همه کشورهای دنیا است. رویدادی که هر پنج سال یک‌بار برگزار می‌شود و با توجه به دوره زمانی شش‌ماهه برگزاری، مورد اقبال فعالان صنعت گردشگری قرار می‌گیرد. امسال دبی از مهرماه تا اسفندماه میزبان این رویداد جهانی است و تدارک گسترده‌ای برای میزبانی شایسته دیده است. به‌همین خاطر بهره‌گیری مطلوب از اکسپو دبی مهم‌ترین دستور کار مسئولان شهر جهانی لالجین به‌خصوص شهردار به‌عنوان دبیر شهر جهانی و شورای اسلامی شهر لالجین میتواند باشد. حضوری که نیازمند برنامه‌ریزی دقیق و توأم با شناخت از این بازار جهانی است و همت همگانی را می‌طلبد.

جایی برای ایده‌های خلاقانه

نمایشگاه جهانی که به اختصار اکسپو نامیده می‌شود، نمایشگاهی معتبر و شناخته‌شده است که برای نخستین‌بار در سال ۱۸۴۴ در پاریس متولد شد. به دلیل جایگاهی که اکسپو در میان کشورها کسب کرد، آن را بعد از جام جهانی فوتبال و المپیک، به عنوان سومین رویداد مهم بین‌المللی دنیا و المپیک ملل می‌نامند. آخرین نمایشگاه در سال ۲۰۱۷ در شهر آستانه قزاقستان برگزار شد و حالا بعد پنج سال این رویداد در دبی رقم می‌خورد.

اکسپو هر پنج سال یک‌بار برپا می‌شود و به مدت شش ماه میزبان گردشگران علاقه‌مند بسیاری است. در این نمایشگاه جدیدترین دستاوردها، خلاقیت‌ها و اختراعات بشری کشورهای شرکت‌کننده به نمایش درمی‌آیند. اکسپو دبی به مدت شش ماه از نهم مهرماه ۱۴۰۰ تا یازدهم فرودین ۱۴۰۱ میزبان کشورهای جهان است؛ رویدادی که قرار بود سال گذشته برگزار شود، اما به دلیل شیوع کرونا به امسال موکول شد.

اکسپو ۲۰۲۰ دبی، ۱۸۰ کشور و میلیون‌ها علاقه‌مند را دور هم جمع خواهد کرد. در اکسپو دبی مساحت پاویون ایران ۲۰۱۴ متر است که در همسایگی فرانسه و شیلی واقع شده است و در این فرصت استثنایی ایجادشده لالجین بعنوان شهرجهانی سفال یکی از موقعیت‌های بسیار خوب خود را برای معرفی پیش رو دارد که میتواند با یک برنامه ریزی درست و خوب از این رویداد بین المللی سرافراز بیرون آمده و تضمینی برای تجارت و نیز گردشگری برای ماه‌ها و سالهای آتی برای خود و استان همدان باشد.

تحقق پتانسل‌ها و استعدادهای بالقوه لالجین برای شکل‌دهی آینده، پویایی هوشمندانه‌تر و سازنده‌تر این شهر جهانی و پایداری با رویکرد بهره‌برداری درست از این هنر زیبای سفالگری در این شهر از جمله موضوعات اکسپو دبی می‌تواند محسوب شود.

جایی برای نمایش داشته‌ها و روایت و قصه‌سرایی

مدل حضور فعالان گردشگری به‌ویژه استان‌ها در چنین رویدادهایی نباید مشابه نمایشگاه کتاب تهران باشدکه غرفه‌داران تنها به چینش کتاب‌ها و مراجعه خریداران بسنده کنند، بلکه رویداد نمایشگاهی گردشگری محل عرضه محصول نیست و نیازمند جریان‌سازی و اقناع مراجعه‌کننده است. آن‌چه در رویداد نمایشگاهی گردشگری ازسوی شهر جهانی سفال باید اساس کار قرار گیرد درگیر کردن حس مشارکت و شعف در آگاهی مراجعه‌کنندگان برای دانستن بیشتر از لالجین است که به راحتی لالجین می‌تواند با ایجاد ورک شاپ سفال، مجسمه‌سازی سفالی و ده‌ها کارهنری دیگر از سفال و سفالگری، داشته‌های مهر اصالت دار یونسکو خود و ده‌ها چیز دیگر، خیل عظیم گردشگران را به پاویون ایران جذب کند و با دادن اطلاعات درست، برشورهای شکیل و زیبا و کتابچه‌های راهنما به زبانهای مختلف و ده‌ها کار خوب دیگر، آنان را مشتاق به سفر به استان همدان و بالاخص شهر جهانی لالجین کند.

اکسپو دبی رویدادی برای ایجاد دلربایی است. جایی برای روایت و قصه‌سرایی از داشته‌های متنوع ایران، که لالجین با این هنر زیبایش می‌تواند بخوبی در این نمایشگاه بدرخشد.

تعریف بسته سفر به شهر جهانی لالجین

موضوع مهم دیگری که در این رویداد باید مورد توجه متولیان لالجین و هنرمندان هنر سفالگری قرار گیرد، تعریف بسته‌های سفر به استان همدان بخصوص شهر لالجین است. در صنعت گردشگری دوران ارائه تک‌محصول گردشگری به سر آمده است و دعوت برای سفر تمام اجزای آن را در برمی‌گیرد که همدان با دارا بودن سه قطب گردشگری علیصدر، شهر همدان پایتخت تاریخ و تمدن و لالجین شهر جهانی سفال و ملایر شهرجهانی مبل ومنبت، یک بسته خوب گردشگری را میتوان برای آن تعریف کرد و حتی با همکاری استانهای غربی این بسته گردشگری را به غرب کشور نیز تعمیم داد.

اکسپو خلاقیت و نوآوری می‌خواهد

خوشبختانه در عرصه ثبت آثار جهانی و دریافت مهر اصالت صنایع‌دستی دستِ ایران پر است. این شناسنامه جهانی باید در اکسپو به کار گرفته شود. صنایع‌دستی دارای مُهر اصالت یونسکو به دلیل شاخصه‌های بومی و فرهنگی می‌تواند برای بازدیدکنندگان اکسپو تاثیرگذارتر باشد و حضور شهر لالجین علاوه بر این عناوین که در چند سال گذشته موفق به دریافت عنوان شهرجهانی سفال نیز از سوی شورای جهانی صنایع دستی شده است، برای گردشگران در این نمایشگاه خالی از لطف نخواهد بود و قطعا جذابیت خاصی را برای گردشگران خواهد داشت.

ناشناخته مانده‌ایم

بررسی کارنامه حضور لالجین در نمایشگاه‌های مهم گذشته، بیانگر این مهم است که یا در این نمایشگاه‌ها شرکت نکرده و یا هیچ‌گاه به درستی و حرفه‌ای شاهد معرفی داشته‌های غنی و متنوع لالجین نبوده‌ایم. اساسا بخش خصوصی به تنهایی عهده‌دار این مسؤولیت بوده است و به دلیل نبود حمایت‌های دولت، در حد و اندازه ظاهر نشده است. معرفی لالجین و جلب توجه جهانی کار بخش خصوصی نیست و در تمام کشورهای موفق دنیا این رسالت را دولت‌ها با همکاری بخش خصوصی برعهده می‌گیرند. کار بخش خصوصی بهره‌گیری از فرصت‌های خلق‌شده برای حضور گردشگران خارجی است و اینک نیز امیدواریم لالجین با همت خود و همکاری دولت و متولیان بتواند در این اکسپو شرکت کند.

و ذکر مثالی از ناکامی معرفی لالجین در نمونه‌ای کوچک در نمایشگاه‌های خارجی می‌تواند روشنگر این خلأ باشد. لالجین خود در سال‌های نه‌چندان دور بزرگ‌ترین صادرکننده سفال به ترکیه بوده و بارها در نمایشگاه‌های ملی و استانی ترکیه شرکت کرده است. سالانه هزاران گردشگر ایرانی و نیز لالجینی به این کشور سفر می‌کنند و سطح مبادلات اقتصادی و سیاسی بسیار پررنگ است، اما گردشگران ترک کمترین شناختی از لالجین و حتی ایران ندارند.

حال با ذکر این مطالب امیدواریم پایتخت تاریخ و تمدن ایران زمین همدان و شهرجهانی لالجین به‌عنوان اولین شهر دارای عنوان جهانی این استان، در این اکسپو دبی حضور پررنگی داشته و بتواند پتانسیل خود را در کنار سایر داشته‌های غنی استان به رخ جهانیان بکشد.

منبع:میراث آریا

کاخ عالی‌قاپو، نماد گردشگری فرهنگی نصف‌جهان

امروزه گروه بی‌شماری از کارشناسان، اندیشمندان، شرق‌شناسان و ایران‌شناسان اعتقاد دارند که نیمی از زیبایی‌ها و جذابیت‌های شناخته شده جهان هستی در این خطه شناسایی و بدان منظور آن را نصف جهان نامیده‌اند.

در پیگیری در راستای شناخت این هویت، دوران صفوی را می‌توان اوج شکل‌گیری شکوه و عظمت اصفهان دانست. لذا پس از این‌که اصفهان به‌عنوان پایتخت خاندان صفوی انتخاب شد، شاه عباس به بزرگان معماری آن زمان دستور داد در منطقه‌ای از اصفهان مقر پادشاهی منحصربه‌فردی را احداث کنند تا عظمت و قدرت خود را به رخ دیگر حاکمان بکشد، که دولتخانه صفوی خوانده می‌شد. این مکان چه از لحاظ وسعت و عظمت و چه از لحاظ معماری و زیبایی در نوع خود بی‌نظیر است. هر چند عمر شاه عباس برای دیدن تمامی این مجموعه کفاف نداد لکن طی سالیان متوالی و به دست پادشاهان صفوی روز به روز این دولتخانه گسترش یافت.

مقر حکومتی یا دولت‌خانه شهر اصفهان در عصر صفویه در حد فاصل ضلع غربی میدان نقش‌جهان تا خیابان چهارباغ قرار داشته و شامل کاخ‌ها، عمارت‌ها، تالارها و باغ‌های بسیار باشکوهی بوده است. اصفهان پس از تبریز و قزوین، سومین و آخرین پایتخت صفویان بود که در حدود ۱۵۰ سال پس از به قدرت رسیدن شاه عباس اول، به یکی از زیباترین و با شکوه‌ترین شهرهای آن روزگار تبدیل شد.

آشنائی با اصفهان و نگین درخشان آن، میدان نقش جهان (کانون و قلب شهر) آشنائی با گوشه‌ای از میراث غنی فرهنگی این سرزمین است. اوج عظمت دوران صفوی را می‌توان در مجموعه بی‌نظیر میدان نقش‌جهان مرکز پایتخت نو بنیاد شاه عباس مشاهده کرد.

دولتخانه مبارکه نقش جهان یا عمارت عالی‌قاپو

بنای کاخ عالی‌قاپو به دستور شاه عباس صفوی ساخته شد، سپس گسترش و تزئین این عمارت در دوره شاه عباس دوم و شاه سلطان حسین نیز ادامه یافت. این کاخ نمونه گسترده‌تر کاخ عالی‌قاپوی قزوین است و پس از تغییر پایتخت صفویان توسط شاه عباس اول از قزوین به اصفهان، در ضلع غربی میدان نقش‌جهان بنا شد.

عمارت عالی‌قاپو در ضلع غربی میدان نقش‌جهان با زیر بنایی در حدود ۱۸۰۰ مترمربع و شش طبقه بنا شده. از خصوصیات برجسته این کاخ می‌توان به تزیینات زیبای طبقات، بازتاب صدا در ورودی کاخ، تالار پذیرایی بسیار زیبا و تالار اصلی موسیقی آن اشاره کرد. در این کاخ ۵۳ اتاق برای استراحت، برگزاری جلسات، دولت‌خانه و پذیرایی از سفرا و میهمانان تعبیه شده است. اساس کالبد دولت‌خانه مبارکه نقش‌جهان، بر پایه‌های چوبی استوار است. کاخ عالی‌قاپو (نام اصلی آلا قاپی) از زیباترین نمونه‌های معماری دوران صفوی است که در واقع در ورودی دولتخانه صفوی واقع شده و در ابتدا شکلی ساده داشته و به مرور زمان و در طول سلطنت شاه عباس طبقاتی به آن افزوده شد و در زمان شاه عباس دوم ایوان ستون‌دار به آن افزوده شد. این بنا در مقابل مسجد شیخ لطف‌الله واقع شده است. ارتفاع آن ۳۴ متر است که با راه پله‌های مارپیچ می‌توان به طبقات فوقانی آن رسید.

عالی‌قاپو دارای شش طبقه است که هر طبقه تزیینات مخصوص دارد و با آن‌که بعد از دوره صفویه به تزیینات آن خرابی‌ها و لطمات جبران ناپذیری وارد آمده است، با وجود این هنوز شاهکارهایی از گچبری‌ها و نقاشی‌های عهد صفوی را در بردارد و گردشگران را به تحسین و تمجید وا می‌دارد. آنچه باعث شده عالی‌قاپو در زمره آثار باشکوه و بسیار نفیس عصر صفوی قرار گیرد، نقاشی‌های مینیاتوری (نگارگری) است که کار هنرمند معروف عصر صفوی رضا عباسی است و همچنین گچبری‌های آخرین طبقه کاخ عالی‌قاپو که تالار آن «اتاق موسیقی» یا «اتاق صوت» نیز نامیده می‌شود.

شاه عباس دوم از ایوان عالی‌قاپو بازی و رویدادهای مختلف را در میدان نقش‌جهان به نظاره می‌نشست، همچنین در عالی‌قاپو به امور مملکت می‌پرداخته و فرامین لازم را صادر می‌کرد.

ورودی‌های غربی میدان امام (نقش جهان) 

برخلاف جبهه‌های شرقی، شمالی و دروازه‌های میدان که ارتباط این مجموعه را با حوزه‌های مسکونی و عمومی شهر برقرار می‌کردند، در بدنه غربی میدان، دروازه‌ها و ورودی‌هایی قرار داشتند که ورودی‌های حکومتی بوده و ویژه رفت و آمد درباریان و مسئولان حکومتی و شخص شاه به میدان به‌شمار می‌رفت. این ورودی‌ها در غرب میدان ایجاد شده و اتصال میدان با ساختمان‌ها، مناطق حکومتی و پردیس‌های شاهی که در غرب میدان ایجاد شده را ممکن می‌ساختند. کاخ عالی‌قاپو، کاخ مروارید، قصر چهلستون، میدان چهارحوض و مجموعه حرمسرا بخشی از اجزای این محدوده حکومتی و به عبارتی دولتخانه صفوی به‌شمار می‌رفت. از مهم‌ترین این دسترسی‌های حکومتی، گذری بود که از دروازه واقع در پایه‌های کاخ عالی‌قاپو می‌گذشت و ویژه عبور شخص شاه و همراهان او بوده است. به عبارت دیگر گذر و دالان واقع در محور غربی کاخ عالی‌قاپو، مهم‌ترین ورودی میدان نقش‌جهان به دولتخانه صفوی در غرب میدان محسوب می‌شد.

ورودی کاخ عالی‌قاپو در میدان نقش‌جهان به‌دلیل کاربری آن در گذشته از اهمیت بالایی برخوردار بود. این ورودی در گذشته محل رفت و آمد و محور اتصال میان باغ نقش‌جهان و مجموعه و عمارت‌هایی مانند دولت‌خانه، رکیب‌خانه، جبه‌خانه، تالار تیموری، تالار طویله، تالار سرپوشیده، کاخ چهل‌ستون و دیگر بناها و کاخ‌های اداری بود، لذا از این ورودی با عنوان «دروازه دولتخانه» یاد می‌شد.

در حقیقت کاخ عالی‌قاپو پنج ورودی مختلف دارد. به دلیل زیبایی و شهرت، بیشتر به ورودی اصلی این عمارت در میدان نقش‌جهان پرداخته می‌شود، لکن چهار در دیگر به خصوص در گذشته محل رفت و آمد از اطراف بوده. ورودی‌های دیگر عالی‌قاپو، درب چهار حوض در ضلع شمالی کاخ، درب شاهی مشرف به دروازه شهر یا دروازه دولت در غرب عمارت، درب حرم‌سرا و درب جبه خانه یا مطبخ خوانده می‌شوند.

کاخ عالی‌قاپو نماد و قرارگاه «دنیای قدرت» خوانده می‌شد. پادشاه صفوی در این کاخ استقرار یافته و بر حیات اجتماعی مردم در میدان نظاره می‌کرد. نوع حضور این بنا در میدان نیز، که ایوان آن بنا بر عکس دیگر بناها که از هندسه چهار ضلعی میدان عقب نشسته‌اند، در میدان نفوذ کرده است. دنیای قدرت را نمادینه‌تر می‌سازد. در دیگر سوی عالی‌قاپو (دنیای قدرت) مسجد شیخ لطف‌الله (علم) ایستاده است. عمارت عالی‌قاپو در زمان تیموریان، هنگام انتقال پایتخت ایران از قزوین به اصفهان و پیش از تبدیل به کاخ عالی‌قاپو، به‌عنوان محل حل‌وفصل امور کشور و دربار پادشاه و انجام کارهای دولتی برگزیده شد، اما به تدریج متحول شد و سرانجام به کاخ زیبا و جالب عالی‌قاپو مبدل گشت.

کاخ عالی‌قاپو بناهای دوران شاه عباس اول است که در نیمه اول سده یازدهم هجری قمری بنا شد و محل حل‌وفصل امور کشور و دربار پادشاه بوده است. مورخین معاصر با شاه عباس اول آنرا به نام (دولت‌خانه مبارکه نقش‌جهان) نام برده‌اند. شالوده این عمارت در عهد جانشینان تیمور بنا شده بود لکن شاه عباس اول در سال ۱۰۱۸ هجری پنج طبقه دیگر برآن افزود. تاریخ آغاز ساخت کاخ عالی‌قاپو و زمان اتمام آن معلوم نیست لکن از قرائن موجود چنین استنباط میشود که این عمارت و بنای مقابل آن (مسجد شیخ لطف‌الله) در زمانی نزدیک به هم در سده یازدهم هجری‌قمری به اتمام رسیده و در حالی که مشغول ساختمان مسجد شاه بوده‌اند این دو بنای سلطنتی که یکی قصر شاه و دیگری مسجد مخصوص خانواده سلطنتی بوده است به اتمام رسیده است.

نام عالی‌قاپو تقلیدی از دو کلمه (باب عالی) و قصر سلطان عثمانی در استانبول است و مقصود شاه عباس آن بوده که توجه سیاستمداران اروپا را به این کاخ هم‌نام آن در ایران جلب کند و عالی‌قاپوی اصفهان باب عالی عثمانی را از هر جهت تحت الشعاع قرار دهد. استواری درگاه عالی‌قاپو نمادی از مفهوم سیاسی این کاخ بزرگ تلقی می‌شد و حضور تماشاگران سلطنتی، مراسم تاجگذاری، معارفه‌های گروهی و بار عام سفرا که همه در پیشاپیش این ایوان صورت می‌پذیرفت و در معرض دید همگان قرار داشت، خود بازتاب لحظات سیاسی آن کاخ با شکوه بوده است.

لفظ عالی (بلند، مرتفع، شریف و متعالی) و قاپو (در، دروازه) خوانده شده، پس عالی‌قاپو (دروازه بلند یا دروازه متعالی) واژه‌ای ترکی است. برخی معتقدند که نام این دروازه به نام حضرت علی (ع) داماد حضرت محمد (ص) دروازه عالی نام گرفته است و عده‌ای دیگر معتقدند که منظور خداوند است و آن را دروازه‌ی الله می‌نامیدند. دولت‌خانه شش درب داشته است و تنها یک ورودی نبوده، بلکه مامن و مکانی برای دیدارها و جلسات درباری نیز بوده است. کاخ همچون خانه‌ها و عمارت‌های اعیانی دروازه‌ی کوچکتری (درب دولتخانه میدان) داشت که جوابگوی رفت و آمدهای روزانه در همان نزدیکی احداث شده بود.

کاخ عالی‌قاپو دارای شش طبقه است و از طبقه هفتم آن که بام عمارت است بهترین منظره شهر باستانی اصفهان پدیدار می‌شود. شخصیت‌های مهم همیشه قبل از ورود به تالار طبقه فوقانی، در طبقه همکف عالی‌قاپو گرد می‌آمدند. همچنین کارگران دولتی در این طبقه، وسایل و آلات مربوط به جلسات و جشن‌های درباری را نگهداری می‌کردند. همچنان‌که درگاه در عمارت‌های اعیانی امرا و بازرگانان، ثروت و مرتبط ساکنان آن را باز می‌نمایاند، عالی‌قاپو نیز بر نقش سیاسی پادشاه صفوی تاکید می‌ورزید. درگاه با شکوه کاخ به‌سمت خارج میدان جلو آمده بود و با شکستن تناسب نما، خود را همچون عمارتی برجسته به نمایش می‌گذاشت. شاه از این تالار ستون‌دار بر مناظر هر روزه‌ی میدان نظارت داشت.

طبقه ششم این عمارت محل مخصوص پذیرایی‌های رسمی پادشاه و اجتماع رامشگران و سازندگان و نوازندگان بوده است. بزرگ‌ترین تالار عمارت عالی‌قاپو در این طبقه است و نوع تزئینات آن در سقف‌ها گچ‌بری‌هائی است که در طاق‌ها و دیوارها و زوایای آن‌ها تعبیه شده است و نوعی از هنر ایرانی است و همین طبقه است که نزد مردم به‌نام اتاق صوت و موسیقی شهرت پیدا کرده است.

عالی‌قاپو نمادی از گردشگری فرهنگی اصفهان

یکی از مهم‌ترین عوامل در جاذبه‌های فرهنگی، دولت‌خانه صفوی در اصفهان است ساختار دولت‌خانه مشتمل بر عالی قاپو به‌عنوان نماد قدرت سیاسی، مسجد امام، مسجد شیخ لطف‌الله نماد مذهب و تبلیغ دین و بازار به‌عنوان قدرت اقتصادی است.

میدان نقش‌جهان از جمله با ارزش‌ترین مجموعه‌های معماری ایران در دوران پس از اسلام محسوب می‌شود که از نظر زیبایی و عظمت می‌توان آن را با مجموعه تخت جمشید در پیش از اسلام مقایسه کرد. یگانگی و شکوه میدان نقش‌جهان نه تنها مورد تأیید ایرانیان که مورد تأیید بسیاری از مردم جهان، سیاحان و مستشرقینی است که از این میدان در طول ادوار مختلف تاریخی دیدن کرده‌اند. فضای معماری به گونه‌ای تنظیم شده که در شخص پیاده مناسب‌ترین احساس‌ها برانگیخته شود. این میدان از لحاظ وسعت و هم از لحاظ ترکیب و آثار تاریخی – فرهنگی اطراف آن یک پدیده بی‌نظیر معماری در جهان هنر است.

امروزه دسترسی به مراکز فروش سوغات و صنایع‌دستی و همچنین سرویس‌های بهداشتی و انواع رستوران‌ها، همچنین وجود ایستگاه اتوبوس و انواع خودروهای حمل‌ونقل عمومی و سایر جاذبه‌ها، کاخ عالی‌قاپو را به یکی از مکان‌های مهم گردشگری شهر اصفهان تبدیل کرده است، به گونه‌ای که گردشگران به ویژه گردشگران در این محدوده از شهر اصفهان به راحتی تردد کرده و ضمن بازدید از جاذبه‌های تاریخی و فرهنگی همچون عالی‌قاپو می‌توانند از سایر جاذبه‌های مرتبط با صنعت گردشگری همچون مراکز عرضه سوغات و صنایع‌دستی اصیل اصفهان در کنار دسترسی به مراکز مختلف پذیرایی در مجموعه میدان بزرگ بهره‌مند شوند.

منبع:میراث آریا