آسیاب آبی دهشیر علیا، تنها آسیاب آبی فعال زنجان

این آسیاب آبی از سمت شرق نیز بافاصله اندکی به رودخانه دهشیر می‌رسد. از این آسیاب عمدتاً برای آرد کردن گندم استفاده می­‌شود و از نیروی آب برای گرداندن سنگ آسیاب استفاده می‌شود.

روستای دهشیر به وسیله رودخانه‌ای که از رشته‌ کوه‌های دمیرلی سرچشمه می‌گیرد به دو قسمت تقسیم ‌شده است، وجود این رودخانه سبب رونق کشاورزی شده و حدود ۱۸۰ هکتار از اراضی زیر کشت آبی و باغ‌های میوه است.

استان زنجان نیز مانند تمام شهرهای ایران‌زمین از موهبت آسیاب‌های آبی برخوردار است که می‌توان به آسیاب آبی دهشیر علیا اشاره کرد که یکی از بناهای دوره قاجار و خدمات رسان به اهالی روستای باصفای دهشیر است.

صدای دل‌نشین این آسیاب آبی و قرار گرفتن آن در میان باغات، درختان و کوه‌ها هر انسانی را به وجد می‌آورد. ساختمان آسیاب، بنایی بسیار ساده است که با مصالح بومی در كنار آبادی و بر سر راه رودخانه ساخته‌ شده است. آسیاب آبی از جمله ابزارهای قدیمی است که در روستای دهشیر علیا است و هنوز هم آسیاب آن برای مردم محلی و آبادی­‌های اطراف می‌چرخد و متولی آن هر روز گندم‌های آورده شده به این آسیاب را برای مردم خرد کرده و تبدیل به آرد می‌کند، قطعاً در سال‌های دور این آسیاب رونق فراوانی داشته است.

قوت غالب مردم از گذشته تا به امروز نان است. نان حرمت بسیار در بین مردمان ترک زبان دارد و گندم به عنوان ماده اولیه در پخت نان از احترام خاصی برخوردار است. در این روستا هنوز هم  آسیاب­ان وظیفه تبدیل گندم به آرد را به عهده دارد. در روستای دهشیر مردها عهده‌دار حمل کیسه‌های گندم به آسیاب و آرد کردن هستند. این آسیاب آبی برای آسیاب و خرد کردن گندم و سایر غلات و برای درست کردن آرد استفاده می‌­شود و با استفاده از فن سرعت یا فشار آب ‌کار می‌­کند.

روش کار آسیاب آبی

روش كار آسیاب بدین‌صورت است كه آبی که از کوه‌ها جاری است ابتدا وارد یك حوضچه شده و در آنجا آب پاك و تمیز می‌شود، از این حوضچه چون حمام و استخر استفاده می‌شده و آب پس از عبور از تخته‌بند حوضچه وارد تنوره عمودی شده و با فشار زیاد به پرده چوبی وارد می‌شود و آن را می‌چرخاند، سنگ زیرین همیشه ثابت باقی می‌ماند این آسیاب از نوع آسیاب‎‌های تک‌سنگی است و آب بعد از چرخاندن آسیاب، به حوضچه‌هایی سرازیر می‌شود که منظره چشم‌نوازی را ایجاد می‌کند و به كشتزارها و باغات سرازیر می­‌شود. گندم کم‌کم از دول وارد سوراخ وسط سنگ شده در بین دو سنگ زیرین و زبرین قرار می‌گیرد و خرد و به آرد تبدیل می‌شود، گندم یا جو، از روزنى به مرکز آن هدایت مى‌شود و براثر سایش و حرکت سنگ بالایى، گندم به آرد تبدیل مى‌شود.

تنوره آن به‌صورت مخروطى ناقص و وارونه طراحى و ساخته مى‌شده است. به‌گونه‌ای که آب ذخیره‌شده در آن، از روزنى کوچک با فشار، پره‌هاى سنگ ‌آسیا را به حرکت درمی‌آورد.

فضاى اصلى آسیاب‌ها در دل زمین جاى دارد و بخش نمایان آن اندک است و به نورگیرها و ورودى خلاصه مى‌شود. محل‌هایى براى نگهدارى جوال گندم و آرد و استراحت آسیابان نیز جزیی از فضاهاى آسیاب محسوب مى‌شود.

 تنوری در کنار حوضچه و در داخل اتاقک قرار گرفته است که محلی­‌ها در آن نان تنوری می­‌پزند. در فصل گرما، تنوره آسیاب‌ها محلى براى آب‌تنى جوانان بوده و هست که خطراتى را نیز به همراه داشته است.

در گذشته به دلیل فراوانی منابع آب‌های سطحی در زنجان در بسیاری از مناطق شهری و روستایی این استان، آسیاب‌های آبی زیادی وجود داشت که هم‌اکنون به‌صورت محوطه قدیمی است، اما آسیاب آبی دهشیر تنها آسیاب آبی فعال در استان زنجان است که در اصل متعلق به پـدربزرگ مالك کنونی آن است کـه در زمـان قاجاریـه زندگی می‌کرده است، خوشبختانه مالک آن خواستار ادامه فعالیت سنتی است و به گفته خودش این شغل آبا و اجداد او بوده و به‌ صورت موروثی به او رسیده است.

قرار گرفتن در میان باغات هم بر جاذبه این آسیاب آبی افزوده است. این اثر تاریخی به شماره ۳۱۶۱۳ مورخ ۱۳۹۵/۹/۲۲ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.

منبع:میراث آریا

از گولاچ سرخه‌ای تا سرمه شاهرودی

در استان سمنان تاکنون ۱۱۹ میراث معنوی در فهرست میراث ملی  به ثبت رسیده است، در این گزارش با شماری از میراث معنوی استان که به تازگی در فهرست ملی به ثبت رسیده است، بیشتر آشنا می‌شویم.

شیوه سنتی پخت گولاچ در بیابانک (شهرستان سرخه)

پخت شیرینی گولاچ در روستای بیابانک از توابع شهرستان سرخه رواج فراوانی دارد. این شیرینی سنتی به نوعی برند مواریث معنوی بیابانک به شمار می‌رود. برگزاری همه‌ساله جشنواره گولاچ در ایام نوروز نشان از اهمیت این شیرینی در بین مردم این روستا دارد.

برای پخت این شیرینی از زردچوبه، آرد، آب، شکر، گلاب، تخم‌مرغ، زعفران، روغن کنجد و خمیر ترش استفاده می‌شود.

شیوه سنتی فرآوری پنیر در مغار روستای اروانه

غار طبیعی اروانه در غرب روستا یکی از بزرگ‌ترین غارهای شهرستان بوده که جنس تشکیلات آن شبه کارست است.

در این غار محصولات لبنی دامداران اروانه که دوره ییلاق را در هواخورسو، گردِلش، وِی، پای در تنگه مرز، خِنزی، آشنی و … سپری و همچنین در صورت تمایل دامدارانی که در جبهه غربی افتر و امامزاده عبدالله ییلاق می‌کنند، نگهداری می‌شود. ظرفیت این غار حدود سه هزار جلد محصولات لبنی است که در خشکسالی‌ها تعداد پوست‌های حاوی لبنیات به حداقل کاهش می‌یابد. به دلیل نزدیک بودن سقف غار به سطح زمین هنگام حرکت در غار (به دلیل خطر ریزش) باید به حالت خمیده حرکت کرد. دالان اصلی غار شرقی- غربی است. در طول این دالان، وجود تخته‌سنگ‌های گچ و آهک، سکوهای مناسبی برای قرار دادن پوست‌های لبنیات فراهم کرده است. در حال حاضر به دلیل ریزش‌های غار امکان دسترسی به مناطق انتهایی غار امکان‌پذیر نیست. کاربری این غار سردخانه طبیعی بوده که ورودی آن با حفاظ فلزی که از سوی دهیاری اروانه تعبیه شده مسدود است. ورودی به‌دلیل ارتفاع از بستر اصلی غار کمی مشکل است. بعد از ورود به دهانه غار و طی حدود ۲۰ متر که در برخی نقاط ارتفاع غار به علت ریزش پایین است به دو راهی شرقی و غربی می‌رسیم که قسمت شرقی به علت ریزش مسدود بوده و غار در قسمت غربی ادامه دارد. بعد از ورود به دالان غربی، غار در حدود ۱۰۰ متر ادامه می‌یابد. این غار با چشم‌اندازهای زیبا و نقوش حاصل شده به ترکیبات کارستی و  نمکی علاوه بر کاربری سردخانه و برای نگهداشت مواد با استفاده از خاصیت گندزدایی مورد توجه اهالی منطقه بوده و در دامنه کوهی با لایه‌های گچی قرار دارد. قدمت این غار نیز مربوط به دوران سوم زمین‌شناسی است.

در این پژوهش به شیوه سنتی فرآوری پنیر در مغار روستای اروانه پرداخته می‌شود که شامل سه مرحله تهیه شیر از گوسفند، آماده‌سازی مراحل تهیه پنیر و عمل‌آوری پنیر در مغار روستای اروانه است.

شیوه سنتی فرآوری پنیر در ییلاقات روستای اروانه (هواخورسو، گردِلش، وِی، پای در تنگه مرز، خِنزی، آشنی و …) انجام می‌شود. به دلیل وجود آب طبیعی مناسب و سرد بودن ییلاقات، شیر دام‌ها از کیفیت بالایی برخوردار بوده که قاعدتاً پنیر تولیدی نیز دارای کیفیت بالایی است. در ابتدا گوسفندان را به قسمت بَره (در اصطلاح محلی، محل تجمع گوسفندان قبل از دوشیدن) برده و بعد از عبور از قسمت کیم بَره (در اصطلاح محلی، محل عبور گوسفندان برای دوشیدن) وارد جلو بَره (در اصطلاح محلی، محل دوشیدن گوسفندان) شده و دوشیده می‌شوند.

شیوه سنتی ساخت سرمه شاهرود

سرمه یکی از لوازم آرایشی قدیمی است که از گذشته زنان برای زینت چشم خود از آن بهره می‌بردند. سرمه علاوه بر کاربرد زینتی دارای خواص درمانی فراوانی نیز هست. امروزه با توجه به تنوع انواع لوازم آرایشی مختلف استفاده از سرمه بسیار کم‌رنگ شده است

طرز تهیه سرمه چشم با مغز بادام شیرین

در گذشته استفاده از انواع سرمه برای زیبایی و  تقویت  هر چه بیشتر ابرو و مژه و با هدف بهره بردن از خواص درمانی آن مرسوم بود. انواع سرمه در گذشته  به روش‌های مختلف سنتی تهیه می‌شد اما امروزه جای خواص درمانی آن را مواد شیمیایی  گرفته‌ است که  فقط برای زیبایی چشم و ابرو مورد استفاده قرار می‌گیرد و در برخی موارد با توجه به کیفیت نامطلوب ریزش ابرو و مژه نیز می‌شود.

بهترین سرمه برای چشم سرمه بادام شیرین است. برای این کار ابتدا تعدادی بادام را مغز کرده یک عدد سوزن یا میله باریک را درون مغز بادام فرو برده و روی حرارت نگه می‌دارند وقتی‌که مغز بادام شروع به سوختن کرد، بشقاب چینی روی آن گذاشته، همراه با سوختن بادام دود حاصل به‌مرور بر روی ظرف نقش بسته و سرمه را به وجود می‌آورد.

پس از سوختن مغزها اندکی صبر کرده تا بشقاب چینی خنک شود سپس با چاقو و یا جسمی نوک‌تیز دوده نقش بسته بر روی ظرف را تراشیده و درون سرمه‌دان می‌ریزند. همچنین مقداری پیه بز به دوده افزوده می‌شود تا باعث جمع شدن دوده‌ها و ماندگاری بیشتر سرمه بر چشم شود.

خواص درمانی سرمه

از مهمترین خواص سرمه می‌توان به تقویت چشم، ضد التهاب، رفع سوزش و اشک، تقویت ابرو و پرپشت کردن مژه و ابرو اشاره کرد، از مهم‌ترین خواص سرمه تقویت و جلای بینایی و رفع  چرک و آلودگی از چشم است که افراد بیمار از آن بهره می‌برند.

شیوه سنتی تهیه تلی در شاهرود

تِلی telli یک ماده طبیعی است و خواص آنتی باکتریایی و ضد قارچی دارد. علاوه بر این، تعادل پوست سر را حفظ کرده و مانع به هم خوردن تعادل طبیعی مو می‌شود. یکی از خصوصیات تلی  این است که می‌تواند موها را تغذیه کند. این ماده همانند یک مرطوب‌کننده برای پوست عمل می‌کند. زنانی که بعد از رنگ کردن موهای خود با  خارش پوست سر و یا  خشکی مو مواجه می‌شوند بهتر است از این ماده معجزه‌آسا برای درمان موی سر خود بهره ببرند.

از جمله خواص تلی می‌توان به  حفظ تعادل و تمیز نگاه‌داشتن پوست سر، حفظ تعادل طبیعی اسیدی پوست سر، براق، نرم و انعطاف‌پذیر کردن مو،  تسکین سردرد، ترمیم و تقویت مو و کمک به حفظ سلامت پوست سر اشاره کرد.

مواد لازم برای تهیه تلی عبارت است از گل ختمی سفید، گل زوفا، گل‌گاوزبان، کف دریا، عناب، گل بابونه،  برگ اکالیپتوس،  صمغ درخت زردآلو- که در اصطلاح محلی به آن ” النگور elengur ” می‌گویند-، کتیرا، پوست تازه پسته،  سدر،  قهوه،  کاکائو،  گل رخت شور،  گل‌سفید،  نخود،  لوبیا،  لوبیا چشم‌بلبلی، گندم، لپه، ماش، عدس، هسته آلبالو، سیب درختی، تخم خیار، پوست خیار، تخم خربزه، بادام تلخ و شیرین،  مغز پسته، گردو، ذرت، فندق، روغن نارگیل، روغن‌زیتون، شیر، روغن زرد محلی و  زرده تخم‌مرغ.

منبع:میراث آریا

لاک تراشی در مازندران

لاک تراشی که با زبان مازندرانی به آن “چو تراشی” ( تراشیدن چوب درخت) گفته می شود در برخی مناطق مازندران رواج دارد و نفس این هنر دستی به شماره افتاده است.

لاک تراشی با بیش از ۱۰ هزار سال قدمت هنری جز هنرهای اصلی مازندران محسوب می‌شود، لاک تراشی سالیان سال همچنان از اجزای اصلی آشپزخانه و زینت بخش خانه مردم این دیار می‌باشد.

لاک تراشی شامل ساخت مصنوعات چوبی بوده که سازنده آن با خلاقیت و توانمندی خود نقش و نگاری زیبا روی آن می‌نهد.

ظروفی همچون کچه (قاشق)، برنج شور (کاسه گرد و بزرگ)، کت را (کف گیر)، پلاکر (جهت ریختن برنج پخته شده)، دونه پاج (دیس گرد برای تمیز کردن برنج)، خردخار (کاسه)، لاک (تشت)، جوله-کلز (وسیله‌ای است برای برداشتن شیر و دوغ)، انواع سینی و خیلی از وسایل دیگر بوده که مصارف آن در آشپزخانه می‌باشد.

تلم، صندوقچه، صندوق بزرگ‌، کمدهای دیواری، گهواره، فانوس، وسایل صنعت بافندگی هم از جمله مواردی است که به صورت چوبی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

امروز این هنر به بخاطر تولیدات وسایل صنعتی همچون پلاستیکی و فلزی و به عنوان استفاده رایج کدبانوها قرار گرفته در حال حاضر بیشتر به سمت تزئینی و زینت بخش خانه سوق داده شده است.

امروزه بیشترین هنر لاک تراشی توسط افراد سن به بالا انجام می‌گیرد و این خطر بزرگی است که رو به انقراض می‌رود.

با بها دادن به این هنر و امکانات و شرایط‌های مساعدی که برای جوانان می‌توان ایجاد کرد تا این هنر زیبا و پر کاربرد که هنر و فرهنگ مازندران می‌باشد حفظ بماند.

منبع:خبرگزاری مهر

مرواربافان و گره‌هایی که گره‌گشایی می‌کنند

یکی از مرواربافان ملایری با اشاره به اینکه کارگاه های ملایر بیش از ۶۰ درصد نیاز کشور را تأمین می کنند، می گوید: در حال حاضر کمبود سرمایه برای توسعه کارگاه های مرواربافی، افزایش چند برابری قیمت مواد اولیه و کمبود نیروی متخصص و متعهد از مهمترین مشکلات پیش روی مرواربافان در ملایر است.

بشر در عصر نوسنگی (۸۰۰۰ تا ۱۰ هزار سال پیش) به منظور رفع نیاز خود به فکر استفاده از مواد قابل انعطاف از جمله الیاف گیاهی افتاد چراکه او توانست با درهم بافتن الیاف گیاهی و شاخه و برگ های درختان، اشیاء مختلف تهیه کند.

کشف ظروف گلی دارای اسکلت سبدی(نخستین سفال های عصر نوسنگی)، گویای آن است که بافت محصولات گیاهی مانند سبد، پیش از سفالگری رواج داشته است. ساخت ظروف و زیرانداز با استفاده از الیاف گیاهی در ایران باستان نیز رایج بوده و گواه این مطلب طناب، سبد و زیراندازهای حصیری مکشوفه از کاوش های باستان شناسی شهر سوخته است.

مرواربافی در استان های مازندران، همدان، خوزستان، گیلان و … رایج است. به گفته استاندار “صنایع دستی- مرواربافی-آیین کار” که در دویست و پنجمین اجلاس کمیته ملی استاندارد خدمات مورخ ۱۴/۵/۱۳۹۳ مورد تصویب قرار گرفته است، عمده ترین مرکز کشت مروار، شهرستان ملایر بوده و مروارهای کشت شده در این شهرستان از مرغوبیت خاصی برخوردار است به همین علت اکثر مرواربافان، مروار مصرفی خود را از این شهرستان تهیه می کنند.

فرآیند تولید مروار شامل آماده سازی ترکه ها یعنی جدا کردن گره ها، زواید و برگ های موجود در آنها به منظور صاف شدن سطح ترکه ها و سهولت بافت، دسته بندی ترکه ها بر حسب طول و قطر، پختن مروار در آب به مدت ۱۲ ساعت، جدا کردن پوست ترکه ها با دست و برش ترکه ها با ابزار چوب قاچ به سه یا چهار قسمت است. حالا مروار آماده بافتن به دست زنان و مردان چیره دستی است که با گره زدن و چیدن چوب، علاوه بر باز کردن گره زندگی خود، هنری خلق می کنند که به کالبد بی جان بسیاری از خانه ها، روح می دواند.

از بین ۲۰ رشته فعال در حوزه صنایع دستی در شهرستان ملایر، مرواربافی پس از مبل منبت، با اشتغال مستقیم بیش از ۱۰۰۰ نفر و فعالیت ۲۰ کارگاه، شاخص ترین صنعت در این شهرستان به حساب می آید.

مرواربافی مهمترین صنایع دستی شاخص در ملایر پس از مبل منبت

به گفته رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شهرستان ملایر، ۱۰ هزار و ۸۰۰ نفر در این شهرستان در حوزه صنایع دستی فعال هستند که صنعت مبل منبت با اشتغال ۹۰۰۰ نفر یکی از مهمترین صنایع دستی و مرواربافی با اشتغال ۱۰۰۰ نفر، در جایگاه دوم صنایع دستی شاخص این شهرستان قرار گرفته است.

ابراهیم جلیلی در گفت وگو با ایسنا، مزیت مرواربافی نسبت به دیگر صنایع دستی مانند مبل منبت، قلم زنی، چرم، سفال و پیکر تراشی را در تولید مواد اولیه این صنعت در شهرستان می داند و ادامه می دهد: شهرستان ملایر با کشت مروار در روستاهای توچغاز، میوا، حرم آباد، داویجان و گوراب یکی از مهمترین تولیدکنندگان مواد اولیه مرواربافی در کشور است که علاوه بر تأمین مروار کارگاه های فعال شهرستان، مروار مورد نیاز کارگاه های سراسر کشور را تأمین می کند، پس در دسترس بودن مواد اولیه و ارزان قیمت بودن آن، یکی از مهمترین مزیت های این صنعت در شهرستان ملایر به حساب می آید.

سبدهای بافته شده از مروار؛ یکی از نیازهای بازار جهانی

به گفته رئیس اداره میراث فرهنگی ملایر، بازار فروش محصولات تولیدی حاصل از هنر دست مرواربافان هنرمند ایرانی، در بازارهای خارجی از رونق بسیاری برخوردار است و بسیاری از کشورها از جمله ایتالیا، ترکیه، آذربایجان و کشورهای عربی از خریداران پروپا قرص سبدهای بافته شده از مروار در ایران هستند یعنی برخلاف سایر فعالیت های اقتصادی، در این صنعت مشکل بازاریابی و فروش نداریم.

او به عدم نیاز به سرمایه اولیه بالا برای ورود به این صنعت اشاره و خاطرنشان می کند: کارگاه های بزرگ با آموزش افراد علاقمند و سپس ثبت سفارش به آنها، زمینه اشتغالزایی برای بسیاری از زنان را به صورت مشاغل خانگی فراهم می کنند، یعنی زنان می توانند بدون صرف هزینه، با یادگیری این هنر، علاوه بر رسیدگی به امور خانه داری، درآمدزایی برای خود داشته باشند.

لیلا حیدری یکی از فعالان حوزه مرواربافی است که از سال ۹۷ تاکنون برای بیش از ۱۰۰ نفر در شهر ازندریان و روستاهای الفاوت، بوربور، خردمند و علوی به صورت مستقیم و غیرمستقیم اشتغال ایجاد کرده و به بیش از ۱۵۰ نفر که شامل برخی از مددجویان کمیته امداد امام خمینی(ره) نیز می شود، به صورت رایگان این هنر را آموزش داده است.

حیدری در گفت وگو با خبرنگار ایسنا، مطرح می کند: در حال حاضر بخشی از سبدهای بافته شده با کمک واسطه به کشورهای عراق، دبی و لبنان صادر می شود و امیدوارم بتوانیم در آینده ای نزدیک محصولات خود را بدون هیچ واسطه ای صادر کنیم.

کمبود سرمایه ترمز توسعه کارگاه های مرواربافی را کشیده

او این را هم گفته که در حال حاضر کمبود سرمایه بزرگترین مانع پیش روی او برای گسترش کارگاه و افزایش نیروهای کار است. او که تاکنون با وجود سختی های دریافت وام و سنگ اندازی بانک ها برای جور کردن ضامن و دادن چک ضمانت، یکی دو باری موفق به اخذ تسهیلات از طریق اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شده، در حال حاضر با وجود درخواست هایی برای اخذ تسهیلات، تسهیلاتی به او تعلق نگرفته است.

گرانی چند برابری قیمت مواد اولیه مرواربافی

این کارآفرین معتقد است که دستگاه های ذیربط باید تمام تلاش خود را در ایجاد راهی هموار برای کارآفرینان داشته باشند چراکه در بسیاری مواقع کارآفرین به علت وجود ریسک هایی در مسیر ایجاد اشتغال متحمل ضرر خواهد شد و باید از جیب خود زیان ها را پرداخت کند پس هموار بودن راه اخذ تسهیلات و ایجاد سرمایه کافی برای کارآفرینان، قوت قلبی است که می توانند با آسودگی خاطر و بدون داشتن دغدغه تأمین هزینه مواد اولیه و دستمزد هنرجویان، محصول خود را به بازار عرضه کنند.

حیدری خاطرنشان می کند: علاوه بر نبود سرمایه برای توسعه کار، در حال حاضر بسیاری از مرواربافان ملایری با گرانی چند برابری مواد اولیه شامل مروار و تخته مواجه شدند که ادامه کار را برای ما سخت کرده است.

داوود مجیدی، یکی دیگر از فعالان حوزه مرواربافی در شهرستان ملایر، ۱۵ سال است که زندگی خود را به مروارها گره زده و در حال حاضر با ایجاد دو کارگاه  مرکزی بانوان در میدان امیرکبیر و برادران در محل فنی و حرفه ای شهید چمران ملایر برای حدود ۱۰۰ نفر اشتغال ایجاد کرده است.

مجیدی  به خبرنگار ایسنا می گوید: علاوه بر این دو کارگاه مرکزی، تلاش ما استفاده از ظرفیت زنان روستایی برای ورود به این هنر است و در این راستا تاکنون در ۱۰ روستای تابعه شهرستان به صورت رایگان هنر مرواربافی آموزش داده شده سپس مواد اولیه را در اختیار حدود ۸۰ هنرآموز قرار می دهیم تا با قبول سفارش، برای خود درآمدزایی داشته باشند.

کاهش ۴۰ درصدی صادرات سبد مرواربافی به علت شیوع کرونا

به گفته این کارآفرین برتر کشوری، دو کارگاه مرکزی در شهرستان و کارگاه های روستایی سالانه نزدیک به ۴۰۰ هزار قطعه انواع سبد تولید می کنند که ۷۰ درصد این محصولات در بازار داخلی و ۳۰ درصد آن در بازار خارجی به فروش می رسد.

او علت اصلی کاهش صادرات از اواخر سال ۹۸ را شیوع بیماری کرونا می داند و ادامه می دهد: محصولات تولیدی در سه بخش صنعت گل فروشی، سیسمونی نوزاد و لوازم آشپزخانه کاربرد دارد و انواع سبدهای گل، سبدهای تزیینی، سبدهای میوه و آجیل، میز تلویزیون، میز تلفن و چوب فر عمده ترین محصولات ساخته شده از مروار هستند.

ضرورت احداث شهرک صنعتی مروار در ملایر

او خاطرنشان می کند: با توجه به تولید مواد اولیه مرواربافی در خود شهرستان، یکی از مهمترین راهکارهای توسعه این هنر دستی در شهرستان ملایر، احداث یک شهرک صنعتی مروار است که سبب ایجاد یک شغل ثابت و پایدار برای افراد جویای کار خواهد شد. البته در حال حاضر بسیاری از فعالان در این عرصه، زنان خانه داری هستند که در خانه سبد می بافند اما این زنان ۴۰ درصد از جامعه مرواربافی ملایر را به خود اخصاص می دهند و احداث یک شهرک صنعتی برای ۶۰ درصد مابقی ضروری است.

مجیدی معتقد است که صنعت مرواربافی به علت تولید مواد اولیه و در دسترس بودن آن، ایجاد اشتغالزایی پایدار و بالا و نیز تولید محصولات کاربردی و به روز در شهرستان ملایر قابل توسعه است و امید است با حمایت و کمک مسئولان، این هنر به یک برند ملی و جهانی تبدیل شده تا به جایگاه مطلوب خود برسد.

این فعال حوزه صنایع دستی اضافه می کند: در حال حاضر شهرستان ملایر با داشتن بیش از ۲۰ کارگاه فعال و اشتغال ۱۰۰۰ نفر و با تأمین ۶۰ درصد نیاز کشور، سبب کاهش واردات این محصول از کشور چین به میزان ۸۰ درصد شده است.

استفاده از مددجویان و زندانیان، راهکاری برای پر کردن خلاء کمبود نیروی کار

محمد لطیفی نیز یکی از مرواربافان ملایری است که به علت گرانی مواد اولیه مجبور به تعدیل نیرو از ۷۰ نفر به ۱۵ نفر شده است. او مهمترین مانع پیش روی هنر مروار بافی را کمبود نیروی متخصص و متعهد می داند و ادامه می دهد: بسیاری از هنرآموزان پس از آموزش و مدتی فعالیت در این حوزه، کار را رها کرده و دست ما را در پوست گردو می گذارند یعنی تقاضا برای این سبدها بیش از توان ما برای قبول سفارش است، وقتی نیروی کار نیست ما هم مجبوریم بسیاری از سفارشات را پس بزنیم، از طرفی استفاده از ظرفیت روستاها تاحدودی کمک کننده است اما در فصل کشاورزی و برداشت محصولات، زنان روستایی وقتی برای قبول سفارشات ندارند.

به گفته لطیفی، استفاده از مددجویان تحت پوشش کمیته امداد، بهزیستی و نیز زندانیان راهکاری برای پر کردن خلاء کمبود نیروی کار است، از طرفی افزایش چند برابری قیمت مواد اولیه طی چند سال اخیر سبب افزایش قیمت چند برابری محصولات تولیدی شده و از طرف دیگر بسیاری از کارگاه را مجبور به کاهش سفارشات و به دنبال آن تعدیل نیرو کرده است.

گره زدن مروارهایی که مروارید را نقش می زند، نیازمند عزمی جدی است

به گزارش ایسنا، سمیه رفیعی، یکی از اعضای کمیسیون کشاورزی مجلس شورای اسلامی در جریان سفر یک روزه اعضای این کمیسیون در شهریورماه ۹۹ به ملایر، با بیان اینکه شهرستان ملایر صنعتی ترین شهر استان همدان است، گفت: بانوان ملایری در بخش رشد اقتصادی و به ویژه در صنعت مرواربافی گام های مؤثری برداشتند و این سبک مرواربافی که نمونه آن را در جهان نداریم، باید سهمی حداکثری در بازار جهانی پیدا کند و ارتقاء داده شود.

این در حالیست که در نشست بررسی مصوبات این سفر در مجلس شورای اسلامی در آبان ۹۹، از ۷۱۸ میلیارد تومان اعتبار مصوب شده برای بخش های آبخیزداری، ارائه تسهیلات به گلخانه ها، توسعه و تقویت طرح فراز، تکمیل طرح خط انتقال آب شرب از سد کلان به شهر ملایر، لایروبی رودخانه ها و توسعه و رفع مشکلات قنوات ملایر هیچ اعتباری برای ارائه تسهیلات به مرواربافان و یا توسعه این هنر درنظر گرفته نشد.

به گفته رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری ملایر، سال ۹۹ با پیگیری های فرمانداری ویژه ملایر دو میلیارد تومان تسهیلات ارزان قیمت در قالب وام روستایی و از طریق بنیاد علوی به فعالان صنعت مرواربافی تعلق گرفته است اما زنان کارآفرینی همچون لیلا حیدری هنوز هم معطل دریافت وامی برای توسعه کارگاه کوچک خود هستند.

به گفته فعالان این حوزه کمبود نیروی متخصص و متعهد، افزایش چند برابری قیمت مواد اولیه و کمبود سرمایه و موانع بسیاری که در راه اخذ تسهیلات بانکی وجود دارد، از مشکلات عمده مرواربافان ملایری است، از طرفی کشت مواد اولیه این صنعت یعنی مروار در ملایر و در دسترس بودن و کیفیت مرغوب آن و نیز عدم مشکل بازاریابی و فروش برای سبدهای بافته شده از مروار دو مزیت مهم این صنعت نسبت به دیگر صنایع دستی است و نیازمندی مرواربافان به ایجاد یک شهرک صنعتی مرواربافی در ملایر و برند شدن این هنر را بیش از پیش پر رنگ می کند.

امید است شعار سال یعنی «تولید، پشتیبانی ها و مانع زدایی ها» برای مرواربافان ملایری در سال ۱۴۰۰ محقق شده و با حمایت از این هنر که حاصل سال ها چیدن و گره زدن مروارهایی است که مروارید را نقش می زند، علاوه بر رفع موانع تولید و اشتغالزایی، هنر اصیل ایرانی را به رخ جهانیان بکشد.

منبع:ایسنا

مردم ترکیه چگونه به استقبال ماه رمضان می‌روند؟

ماه مبارک رمضان، یکی از ماه‌های پربرکت سال است که احکام و آداب این ماه، نتایج و اثرات مثبت مؤثری در زندگی و ارتباط انسان‌ها با خداوند ایجاد می‌کند. روزه‌داری در این ماه سراسر برکت سبب تقویت اراده و عزت نفس روزه‌داران می‌شود و معنویت را در جامعه گسترش می‌دهد.

ماه مبارک رمضان در میان مسلمانان ترکیه در جایگاه والایی قرار دارد و از جمله عیدهای بزرگ این کشور به حساب می‌آید. مردم این کشور نیز در کنار مسلمانان سایر کشورها با شور و اشتیاق زیادی به استقبال این ماه می‌روند و معتقدند این ماه مبارک، برکت و خیر را در سفره‌ها و روزی مردم افزایش می‌دهد، به گونه‌ای که در شرایط سخت و نامناسب اقتصادی نیز خداوند به برکت این ماه درهای خیر و رحمت را به روی بندگانش می‌گشاید. این کشور در ایام ماه مبارک رمضان سنت‌ها و رسوم مخصوص خود را برگزار کرده و خوراکی‌های ویژه این کشور را مصرف می‌کنند، که در ادامه به برخی از آن‌ها اشاره می‌کنیم.

آغاز ماه مبارک رمضان شور و اشتیاق زیادی در جامعه و مردم کشور ترکیه ایجاد می‌کند، به طوری که در این ماه مبارک، مساجد و خیابان‌ها را تزئین می‌کنند و آغاز این ماه پربرکت را به یکدیگر تبریک می‌گویند. مردم سعی می‌کنند در این ماه برای ادای نماز جماعت به مساجد رفته و نماز خود را در مساجد به جای می‌آورند. صدای شلیک توپ نشانه‌ای است برای اعلام زمان غروب و اذان مغرب که مردم این کشور با شنیدن این صدا روزه خود را باز خواهند کرد.

خواندن قرآن در ماه مبارک رمضان

قرائت و تفسیر قرآن کریم در این ماه بسیار رواج پیدا می‌کند؛ یکی از عادات بسیار زیبا در این کشور استفاده از عطری به نام «کولونیا» است که که معمولا زمانی که افراد در مساجد حضور می‌یابند و یا سر سفره افطاری می‌نشینند، مورد استفاده قرار می‌گیرد. این عمل پسندیده در سایر مراسم و اعیاد به ویژه اعیاد اسلامی مانند عید قربان و عید فطر انجام می‌شود.

سنت چاوش‌خوانی در ترکیه

بر اساس سنتی دیرینه، سحرخوان‌ها (چاوش‌خوان) در هنگام سحر علاوه بر صدای مناجات مساجد، به خیابان‌ها و کوچه‌ها آمده و برای بیدار کردن مسلمانان و اقامه نماز صبح، آواز می‌خوانند. روزه‌داران پس از نماز صبح به قرائت قرآن می‌پردازند. علاوه بر این‌ها طبل‌زن‌هایی نیز در زمان صرف وعده سحری و عبادت با نواختن طبل مردم را بیدار می‌کنند؛ به طوری که در هر منطقه از شهر، یک طبال (طبل‌زن) حضور دارد. این افراد همچنین در روز عید فطر نیز با نواختن طبل این روز را جشن می‌گیرند و با زدن زنگ خانه‌ها، عیدی و انعام دریافت می‌کنند.

خوراکی‌های خاص ماه رمضان

از جمله خوراکی‌هایی که معمولا در سفره افطار مردم ترکیه وجود دارد و جزء مواد پرمصرف در این ماه محسوب می‌شود می‌توان به زیتون، خرما، پنیر ساده و پنیری معروف به کاشار اشاره کرد. کنافه و باقلوا نیز دو شیرینی هستند که معمولا در منازل تهیه می‌شود و در ماه مبارک رمضان نیز بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرند؛ معروف‌ترین شیرینی ماه رمضان در این کشور «گلاچ» نام دارد که از آرد، نشاسته و شیر تهیه می‌شود. همچنین نانی خاص به نام «پیده رمضان» برای وعده افطار تهیه می‌شود. انواع سوپ و آش نیز از جمله غذاهایی است که غالبا در سفره افطاری دیده می‌شود.

یکی از باورهای مردم ترکیه این است که هنگام افطار همه باید سر سفره افطاری حاضر باشند؛ از این رو سنت «اطعام روزه‌داران» در بیشتر شهرها و مناطق این کشور به طور گستره صورت می‌گیرد، به طوری که چادرهایی در اماکن عمومی برپا می‌شود که در این چادرها به شهروندان افطاری داده می‌شود؛ مسافران، رانندگان و سایر کسانی که به هر دلیلی نتوانسته‌اند به منازل خود بروند نیز می‌توانند در این آیین شرکت کرده و در کنار سایرین بر سر این سفره‌ها روزه خود را باز کنند.

البته در حال حاضر که تمام کشورهای دنیا با شیوع موج جدیدی از کرونا دست و پنجه نرم می‌کنند، انجام برخی از این آداب و رسوم که به شکل دورهمی برگزار می‌شود در برخی از موارد بامحدودیت و در برخی دیگر با ممنوعیت همراه است.

 انتظار برای عید فطر، دومین عید بزرگ اسلامی در ترکیه

عید سعید فطر پس از عید قربان به عنوان دومین عید برگ ملی و دینی کشور ترکیه شناخته می‌شود که به مناسبت این عید معمولا سه روز تعطیلی رسما اعلام می‌شود. عیر فطر در ترکیه با نام «عید رمضان» نیز نامیده و به سبب مصرف زیاد شیرینی و شکلات در این عید با عنوان «شکر بایرامی» (عید شکر) نیز شناخته می‌شود. از جمله آداب و رسوم مردم ترکیه در این روز می‌توان زیارت اهل قبور، پوشیدن لباس نو، دید و بازدید و اقامه نماز عید فطر در مساجد سراسر این کشور را نام برد.

منبع:ایسنا

هفت شب بر خوان سعدی شیرازی

مدیر مرکز سعدی شناسی اعلام کرد که امسال یادروز سعدی، با همراهی سعدی پژوهان و هنرمندان و علاقمندان، به مدت هفت روز، از اول تا هفتم اردیبهشت به شکل مجازی برگزار می‌شود.

کوروش کمالی سروستانی، دوشنبه ۳۰ فروردین به خبرنگاران گفت: بی‌شک سعدی شیرازی، استاد سخن فارسی، یگانه‌ای است که سحر کلامش از گذر قرن‌ها، مخاطبانش را پیوسته مسحور می‌کند. بزرگی است که فرهیختگی و روشن‌نگری‌اش بر همگان هویدا است.

او اضافه کرد: آفرینش غزل‌های عاشقانه، روایت عارفانه، قصاید فاخر، مجالس حکیمانه، نصیحۀ‌الملوک خردمندانه و رباعیات و قطعات شاعرانه، هر روز بر صیت سخن شیخ از کران تا به کران قلمرو زبان فارسی می‌افزود و ادیبان و اندیشمندان جهان را به ستایش وا می‌داشت. ما ایرانیان وامدار تمدنی سخت سترگیم که سعدی یکی از ستارگان درخشان آن است.

مدیر مرکز سعدی‌شناسی گفت: برگزاری یادروز سعدی، با همراهی و عنایت سعدی‌پژوهان، هنرمندان و علاقمندان به او ادای دینی است به خوان گسترده حکمت و شعر و اندیشه او که هریک به سهم خویش از آن خوشه چیده‌ایم.

وی افزود: اول اردیبهشت‌ماه، یادروز سعدی، به یمن خوبی‌ها و زیبایی‌های آثارش چون نامش جهانگیر شده است و امروز در شیراز و برخی از شهرهای ایران و جهان این روز خجسته را که امسال با ماه مبارک رمضان تقارن میمونی یافته است گرامی می‌دارند.

برگزاری مراسم بر بستر فضای مجازی

وی در مورد برنامه‌های یادروز سعدی ۱۴۰۰ گفت: برنامه‌های یادروز سعدی از روز سه‌شنبه ۳۱ فروردین‌ماه هر شب از ساعت ۱۸ از اینستاگرام مرکز سعدی‌شناسی به نشانی @ sadishenasi و فضاهای مجازی دیگر نهادهای فرهنگی و انجمن‌های ادبی پخش خواهد شد و صدا و سیمای مرکز فارس و کشور نیز برنامه‌های ویژه‌ای پخش خواهند کرد. در مراسم گشایش حضرت آیت‌الله دژکام امام جمعه شیراز، دکتر رحیمی استاندار فارس و برخی از مدیران فرهنگی سخن خواهند گفت و استاد کیوان ساکت با غزل‌نوازی این بزم روحانی را خواهند آراست.

کمالی سروستانی خاطرنشان کرد: هم‌چنین به دلیل تقارن یادروز سعدی با ماه مبارک رمضان با استفاده از مناجات‌خوانی درخشان محمد معتمدی براساس اشعار سعدی کلیپ‌های ویژه‌ای ساخته شده که پخش خواهد شد. در صبح اول اردیبهشت‌ماه آرامگاه سعدی گلباران و مجموعه فرهنگی سعدی‌شناسی به همت سازمان میراث فرهنگی و صنایع دستی و گردشگری استان فارس افتتاح خواهد شد.

مدیر مرکز سعدی‌شناسی در مورد سخنرانی‌های علمی یادروز سعدی گفت: از اول تا هفتم اردیبهشت‌ماه از ساعت ۱۸ هرشب سه سخنرانی ارایه خواهد شد که در این شب‌ها استادان ارجمند دکتر رستگارفسایی پیرامون «نثر مجالس سعدی»، استاد بهاءالدین خرمشاهی پیرامون «سعدی سردار سخن»، دکتر اصغر دادبه پیرامون «زبان سعدی»، دکتر کاووس حسن‌لی پیرامون «هنر ترازمندی سعدی در بوستان»، دکتر محمود فتوحی پیرامون «شعر تَر سعدی»، دکتر محمود عابدی پیرامون «ضرورت تصحیح غزلیات سعدی»، دکتر مجدالدین کیوانی پیرامون «زبان و بیان سعدی»، دکتر اکبر نحوی پیرامون «شعر و ادب پیش از سعدی در شیراز»، دکتر سیدمهدی زرقانی پیرامون «گونه‌شناسی آثار سعدی»، دکتر نسرین فقیه مرزبان پیرامون «منظورشناسی سعدی در غزل»، دکتر سیدمحمدمهدی جعفری پیرامون «سعدی و نهج‌البلاغه»، دکتر سیدمهدی ماحوزی پیرامون «زبان غنایی سعدی و جاودانگی زبان و فرهنگ ایرانی»، استاد حسن میرعابدینی پیرامون «جنبه‌های روایی آثار سعدی»، استاد احمد سمیعی پیرامون «هنرآفرینی سعدی در غزل»، دکتر حمید امجد پیرامون «سعدی؛ زمان و زبان»، جعفر شجاع کیهانی پیرامون «سعدی و داستانک»، دکتر محمدرضا خالصی پیرامون «تأملی بر زبان سعدی در گلستان»، دکتر نجمه نظری پیرامون «هنر مناظره در غزل سعدی»، دکتر فریده داوودی مقدم پیرامون «معنادرمانی نیایش‌های بوستان»، دکتر مرتضی جعفری پیرامون «سعدی و رمضان» و دکتر فرح نیازکار پیرامون «زبان عتاب سعدی» سخنرانی خواهند کرد.

کمالی سروستانی خاطرنشان کرد که در این شب‌ها دکتر جعفر موید شیرازی، کامیار عابدی شال، رضا کیانیان، بلقیس سلیمانی و سایه اقتصادنیا غزل‌های سعدی را خواهند خواند.

او پیرامون برنامه‌های جنبی یادروز سعدی گفت: همزمان با یادروز سعدی در اول اردیبهشت‌ماه کلیات نفیس سعدی شیرازی اثر ارزشمند خاندان هنرمند یوسف مذهب‌باشی به خط میرزا علی‌نقی شیرازی و تذهیب میرزا محمود شیرازی منتشر خواهد شد. مسابقات سعدی‌خوانی، گلستان‌خوانی، بوستان‌خوانی و نیز ساخت و انتشار موسیقی سنتی براساس آثار سعدی به همت نهادها و انجمن‌های فرهنگی از دیگر برنامه‌های جنبی یادروز سعدی خواهد بود. هم‌چنین رایزنی‌های فرهنگی جمهوری اسلامی در کشورهای مختلف از جمله ترکیه و هند وبینارهایی برگزار خواهند کرد.

مدیر مرکز سعدی‌شناسی در مورد کارنامه سعدی‌پژوهی در سال ۱۳۹۹ گفت: براساس آمار ارائه شده در سال ۱۳۹۹، جمعاً ۹۷ عنوان کتاب در شمارگان ۱۰۸۲۷۰ در رابطه با سعدی منتشر شده است. کل کتاب‌های چاپ اول ۵۴ عنوان در شمارگان ۵۱۳۴۰ است که از این تعداد، ۶ عنوان در شمارگان ۱۰۳۰۰ کلیات سعدی، ۱۴ عنوان در شمارگان ۱۰۶۴۰ گلستان، ۵ عنوان در شمارگان ۷۲۵۰ بوستان، ۳ عنوان در شمارگان ۲۵۰۰ غزلیات و ۲۶ عنوان در شمارگان ۲۰۶۵۰ پیرامون سعدی است.

او گفت: کتاب‌های چاپ مجدد نیز ۴۳ عنوان در شمارگان ۵۶۹۳۰ است که از این تعداد، ۱۱ عنوان در شمارگان ۱۸۵۰۰ کلیات سعدی، ۸ عنوان در شمارگان ۱۲۷۵۰ گلستان، ۱۰ عنوان در شمارگان ۱۴۴۰۰ بوستان، ۳ عنوان در شمارگان ۲۷۰۰ غزلیات، ۱ عنوان در شمارگان ۱۰۰۰ قصاید و ۱۰ عنوان در شمارگان ۷۵۸۰ پیرامون سعدی است.

به گزارش ایسنا، مراسم یادروز سعدی با همکاری شهرداری شیراز، ادارۀ کل فرهنگ و ارشاد اسلامی فارس، سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری فارس، سازمان اسناد و کتابخانه ملی مرکز فارس، صدا و سیمای مرکز فارس، دانشنامه فارس، معاونت فرهنگی شهر کتاب، انجمن فرهنگ و ادب شیراز و مرکز سعدی‌شناسی برگزار خواهد شد.

منبع:ایسنا

وردشت سمیرم، محور توسعه گردشگری عشایر اصفهان

شهرستان سمیرم همواره در طول تاریخ از اهمیت فراوانی در حوزه فلات مرکزی ایران برخوردار بوده و محل اقامت اقوام مختلف از جمله ایل بزرگ قشقایی است.

سمیرم از منظر طبیعی در امتداد رشته کوه زاگرس به‌سمت جنوب کشور واقع شده، به همین دلیل این شهرستان با ارتفاع بیش از ۲۴۶۰ متر از سطح دریا به‌عنوان یکی از بلندترین شهرهای ایران نیز محسوب می‌شود.

با این وصف قدمت این شهرستان به دلیل قرارگیری در محور ارتباطی شمال به جنوب کشور به بیش از ۷ هزار سال می‌رسد و این در حالی است که بزرگ‌ترین کوه‌های سلسله جبال زاگرس یعنی مجموعه کوه‌های دنا با بیش از ۴۵۰۰ هزار متر ارتفاع در دشت‌های این شهرستان واقع شده است.

شهرستان سمیرم به‌ دلیل قرارگیری در دامنه‌های سلسله جبال زاگرس دارای آب و هوای کوهستانی است به‌گونه‌ای که این شهرستان دارای زمستان‌های سرد و پر بارندگی و تابستان‌های معتدل است.

این شهرستان‌ دارای دشت‌های گسترده‌ای است که به دلیل مطلوبیت هوا همواره سرسبز بوده و از یک‌سو به واسطه خوش آب و هوا بودن دارای حیات جانوری و گونه‌های گیاهی متنوع است و از سوی دیگر در طول تاریخ محل تردد اقوام مختلف ایرانی در محور جنوب فلات مرکزی ایران بوده است.

سمیرم میزبان ۴۷۰۰ خانوار عشایری

شهرستان سمیرم با توجه به موقعیت آب و هوایی و مراتع بکر و غنی، هر ساله میزبان بیش از ۴۷۰۰ خانوار عشایری با بیش از ۵۰۰ هزار راس دام است، که این عشایر اغلب از چهار طایفه عمله، فاسیمدان، شش بلوکی و دره شوری از ایل بزرگ قشقایی هستند که به مدت پنج‌ماه در شهرستان سمیرم حضور دارند.

بخش اعظم این عشایر در مراتع بخش وردشت اتراق می‌کنند. این بخش زادگاه حکیم جهانگیر خان قشقایی است. در این بخش می‌توان علاوه بر بازدید از جاذبه‌های طبیعی، با حضور در کنار خانواده‌های عشایر، سیاه چادرها و یا کمپ‌های عشایری با سبک زندگی، آداب و رسوم، غذاهای بومی و صنایع‌دستی اصیل عشایر نیز آشنا شد.

با توجه به ظرفیت‌های بالای عشایر از منظر گردشگری،  شهرستان سمیرم را می‌توان قطب گردشگری عشایری استان اصفهان نامید.

مرکز پرورش اسب اصیل دره شوری چاپار در ورودی بخش وردشت، روستای مهرگرد به‌عنوان روستای ملی صنایع‌دستی و بافته‌های داری، کمپ عشایری مروک، کمپ عشایری ایل، کمپ عشایری صولک، کمپ عشایری ایلیاد قشقایی، کمپ عشایری قره قاج در کنار چادرهای عشایری و اقامتگاه‌های بوم گردی از جمله مکان‌هایی هستند که پذیرای گردشگران در طول فصل بهار و تابستان است.

صفا و صمیمیت و دوری از زندگی شهرنشینی یک نوع آرامش خاصی در بین زندگی مردم عشایر بوجود آورده است که تجربه کردن آن برای گردشگران مشتاق بسیار لذت بخش است.

منبع:میراث آریا

مسجد جامع رشتخوار، بازمانده یک تمدن

تا فاصله زیادی از مسجد بر روی تپه ماهورها که حاصل انهدام خانه‌ها و بناهای خشت و گلی محسوب می‌شوند، قطعات سفال مربوط به صدر اسلام تا عصر صفوی مشاهده می‌شود. برخی پژوهشگران از وجود ۶ یا ۷ قنات قدیمی در رشتخوار یاد کرده‌اند که تا سال‌های اخیر تنها دو قنات به نام‌های کاریزک و گلپوک از آن‌ها دایر بوده‌اند.

آبٍ ۶ یا ۷ قنات، برای جمعیت زیادی کافی بوده است، بنابراین منطقی است که بپذیریم رشتخوار در گذشته از رونق و اهمیت زیادی برخوردار بوده اما با شگفتی تا سده‌های اخیر نامی از آن در متون نیامده و بیشتر در زمان قاجار در سفرنامه‌ها از رشتخوار، به مناسبت این که بر سر راه تربت‌حیدریه به خواف قرار داشته نام برده شده و دلیل عمدۀ آن احتمالا تغییر نام محل بوده است.

مسجدی به سبک خراسانی

مسجد جامع رشتخوار یکی دیگر از مساجد دو ایوانی یا سبک خراسانی است که تا سال‌های اخیر شدت تخریب آن مانع از تشخیص دقیق اندام‌های آن شده و پژوهشگران صرفا در مورد یکی از شبستان‌های گنبددار آن قضاوت می‌کردند و برخی آن را مقبره و برخی مثل آندره‌ گدار گمان می‌کردند با یک خانقاه روبرو هستند.

اما پی‌گردی‌ها و گمانه‌زنی‌های باستان‌شناسی سال‌های اخیر نشان داده که آنچه باقی مانده، بقایای مسجدی دو ایوانی است که البته در مراحل مختلف و متوالی تغییر و تحول زیادی به خود دیده و از ریخت اولیه خود فاصله گرفته است.  آنچه در گمانه‌زنی‌های باستان‌شناسی مشخص شده، نشان داده است که مسجد جامع رشتخوار همانند مسجدهای جامع گناباد، سنگان، زوزن و تون دارای یک صحن مستطیل، دو ایوان در سمت شرق و وغرب، دو رواق در دو سمت شمال و جنوب مسجد و دو شبستان گنبددار در دو سوی ایوان قبله بوده که به جز شبستان سمت شمال ایوان قبله و دیواره‌ها و طاق ایوان بقیه فروریخته و منهدم شده است، اما بقای یکی از شبستان‌ها و شالودۀ دیوارها و پایه‌ها که در کاوش‌های باستان‌شناسی کشف شده‌اند، امکان تشخیص و مطالعه بنا را فراهم کرده‌اند.

بر اساس یافته‌ها، شالوده اصلی و اولیه دیوارها، پایه‌ها و طاق‌ها آجری بوده و احتمالا فراز دیوارها با خشت و گل تکمیل شده است که ناپایداری دیوارهای خشت و گلی موجب تخریب آن‌ها شده است.

آنچه در ایوان قبله و شبستان شمال ایوان بر جای مانده، نشان می‌دهد که در دو طرف ایوان دو شبستان با پوشش گنبدی دوپوش و نسبتا بلند وجود داشته که آن دو گنبد قرینه و در دو طرف پوشش جناقی ایوان می‌توانسته است چشم‌انداز بسیار زیبایی برای مسجد فراهم کند.

براساس اصل تقارن هر دو شبستان به لحاظ ساختار و تزیینات معماری همانند بوده‌اند و خوشبختانه سلامت نسبی شبستان شمالی به ما امکان می‌دهد شبستان تخریب شدۀ جنوبی ایوان قبله را نیز مجسم کنیم.

شبستان شمالی اکنون فضایی با نقشه چهارگوش است و معمار برای تسهیل استقرار قاعده دایره‌ای شکل گنبد قسمت فوقانی بنا را به هشت ضلعی تغییر داده و هر یک از بخش‌های هشت‌گانه پاکار گنبد را به شکل طاق نمایی با نورگیرهای مشبک برآورده تا علاوه بر اینکه دیوارها را سبک کند، درون را زیبا جلوه دهد، ساقه گنبد را تدارک ببیند و  فضای داخلی شبستان را روشن کند.

بر ساقه گنبد، یک نوار گچی به عنوان بستر کتیبۀ قرآنی کوفی زیبا در سرتاسر محیط داخلی کشیده شده و بر میانه دیوار غربی محراب زیبای نقاشی شده، تعبیه شده که به لحاظ ساختار تزیینی منحصر به فرد است. از رنگ‌های قرمز اخرایی، سفید و نقوش هندسی در آذین رویه دیوارها استفاده شده و آجرهای خفته راسته زیر گنبد به این گونه که چیدمان هر ردیف آجر به صورت نره یک ستاره را بر آسمان سقف شکل داده است.

طرح تجسمی مسجد جامع رشتخوار بنایی زیبا و باشکوه، متعلق به اوایل قرن هفتم ه.ق را شکل می‌دهد.

منبع:میراث آریا

تهران با گرمابه‌ها بیدار می‌شد

اسکو، شهر ملی چاپ «باتیک»

چاپ «کلاقه ای» یا «باتیک»، میراث ۵۰۰ ساله «اسکو» در ۲۵ کیلومتری جنوب تبریز و در دامنه کوه‌های سر به فلک کشیده سهند محسوب می‌شود که باعث ثبت نام آن با عنوان «شهر ملی چاپ باتیک» در اواخر دی ماه پارسال شد.

به گزارش ایرنا، در زمان حاضر حدود ۲۰ کارگاه چاپ «باتیک» که با نام چاپ «کلاقه ای» نیز شناخته می شود، در شهر تاریخی اسکو فعال هستند و صادرات سالانه آنها به کشورهای همسایه به بیش از چهار میلیون دلار می رسد.

هنر چاپ باتیک جلوه ای از رنگ ها، نقش ها، طرح های متنوع و زیبائی هایی است که با ذوق و هنر هنرمندان این رشته آمیخته شده و با نقش بستن روی انواع پارچه، روسری و شال چشم زیبادوستان را نوازش می کند.

شهرستان اسکو در ۲۵ کیلومتری جنوب تبریز از زمان های دور تا به امروز از مراکز اصلی چاپ باتیک یا کلاقه ای در ایران محسوب می شود و قدمت این صنعت دستی در اینجا به بیش از ۵۰۰ سال می رسد.

هنر چاپ باتیک یا کلاقه ای، جزء شاخص ترین هنرها و رشته های صنایع دستی شهر اسکو و استان آذربایجان شرقی بوده و بیش از ۱۰۰ نفر در کارگاه های چاپ باتیک فعالیت می کنند.

چاپ ‘کلاقه‌ای’ یا ‘باتیک’ از هنرهای سنتی آذربایجان شرقی است که بیشتر در اسکو رواج داشته و هنرمندان فعال در این رشته از صنایع دستی با استفاده از رنگ های طبیعی برگرفته از میوه ها و گیاهان، نقش ها و اشکال متنوعی را روی پارچه، روسری و شال می آفرینند.

در عملیات رنگرزی روی پارچه در این روش، بیشتر از رنگ های گیاهی مانند روناس، اسپرک، پوست انار و زردچوبه استفاده می شود.

در دوران قدیم هنرمندان فعال در این رشته از ترکیب برگ درخت مو، سود سوزآور و خاک رس ماده ای مقاوم و چسبناک بدست می آوردند و قسمت هایی از پارچه را بوسیله قلم مو با این ماده می پوشانده و تمامی پارچه را رنگرزی می کردند.

پس از شستشوی پارچه قسمت های آغشته به چسب به رنگ اصلی پارچه می ماند و قسمت های دیگر رنگین می شد.

در ایران به جای برگ مو از پیه گوسفند، موم خالص عسل و سقز خام ماده چاپ باتیک را می ساختند که نام بین المللی آن ‘واکس باتیک ‘ و در آذربایجان به ‘روغن کلاقه ای’ موسوم است.

ابزار کار چاپ باتیک ‘تیان’ نام دارد که وسیله‌ای فلزی شبیه به قیف نازک بوده و از ظروف پلاستیکی متناسب با اندازه پارچه، ظرف مسی کوچک برای جوشاندن زاج، اتو و میز اتو، میز کار، منبع حرارتی، ریسمان، گیره لباس، سوزن، قیچی، قاب چوبی (چارچوب) برای کشیدن پارچه، چکش، میخ و انواع مهرهای چوبی و قالب، قلم مو، ظروف رنگرزی، ظرف مسی برای گرم کردن ماده مقاوم و ظروف مخصوص شستشوی پارچه با بنزین در این صنعت استفاده می‌شود.

روش‌های چاپ باتیک شامل چاپ مقاوم، چاپ برداشت، چاپ با شابلون، نقاشی باتیک روی پارچه ابریشمی، تار عنکبوتی، قلم‌مویی، بدون رنگرزی و باندا (پیچشی) است.

چاپ مقاوم از روش های این صنعت بوده که در آن نقوش یا زمینه مورد نظر را با موادی مقاوم که در مقابل رنگ نفوذ ناپذیر است، می پوشانند تا به هنگام رنگرزی از جذب رنگ در آن قسمت ها جلوگیری شود.

در این روش که چاپ کلاقه ای از جمله آن به شمار می رود ابتدا پارچه را به مدت لازم در آب ولرم می خیسانند تا آهار آن در آب حل شده و جدا شود سپس پارچه را درون محلول ضعیف زاج سفید می گذارند تا عمل دندانه انجام و پارچه قدرت رنگ پذیری بیشتری یابد؛ سپس پارچه را خشک و اتو می کنند و برای جلوگیری از جمع شدن پارچه به هنگام چاپ، پارچه ابریشمی را به پارچه توری هم اندازه آن پیش از چاپ کوک می زنند.

بعد از این مرحله ابتدا طرح کاغذی را تفکیک رنگی کرده و هر کدام را روی تخته سه لایی می چسبانند و اطراف خطوط آن را بریده تا نقش مشبک آماده شود؛ سپس آن را روی تخته سه لایی دیگری که به شکل کلی نقش است، می چسبانند و دسته ای به آن متصل می کنند.

در مرحله چاپ، ماده مقاوم را مذاب کرده و تا پایان کار روی منبع حرارتی گرم نگاه می دارند و پارچه دندانه شده را روی پارچه ای ضخیم که روی میز کار کشیده شده است پهن کرده و اتو می کنند.

حدود نقش ها را روی پارچه با مداد مشخص می کنند سپس مهر را درون مواد مذاب زده و مهر زنی را آغاز می کنند؛ ابتدا نقوشی که باید در پارچه به رنگ روشن حفظ شود با ماده مقاوم و مهر نقش اندازی می شود و پارچه مهر زده را برای تثبیت رنگ درون محلول زاج سفید قرار می دهند پس از خشک شدن، پارچه را دورن رنگ تیره دلخواه می گذارند.

دوباره پارچه را درون محلول زاج سفید قرار داده و خشک می کنند و رو و زیر سطح پارچه کاغذ می گذارند و آن را با اتو حرارت می دهند تا ماده ی مقاوم ذوب شود.

برای از بین بردن مواد چربی باقی مانده، پارچه را در بنزین قرار می دهند و در پایان پارچه را با آب و صابون می شویند و آن را در مجاورت هوای آزاد و سایه خشک می کنند.

این هنر به عنوان مهم ترین صنایع دستی اسکو در سال ۸۹ در زمره میراث معنوی کشور به ثبت ملی رسید و در سال ۱۳۹۴ چهار اثر چاپ باتیک موفق به دریافت نشان ملی مرغوبیت شد.

در حال حاضر تولیدات باتیک به کشور های آلمان، آمریکا، آذربایجان، ترکیه و ترکمنستان صادر می شود.

منبع:ایرنا