به گزارش ایرنا، کسی نیست که نشنیده باشد اصفهان شهر گنبدهای فیروزه ای است اما این شهر زیبا و دلفریب در توصیف سیاحان تنها با منظر گنبدها توصیف نشده و مناره‌های بلند این شهر که از هر سو نمایان بوده‌اند در صدر توصیفات سفرنامه های گردشگران آمده اند.

منار ساربان از منارهای منحصر به فرد اصفهان و ایران است که در کنار منارهای دیگر بلند شهر اصفهان چون علی و چهل دختران چشم بیننده را از فراز شهر به سوی خود می‌کشاند، فراز شهر از این رو که این روزها توسعه عمودی  شهرها فرصت دیدار افق‌های بی‌بدیل و تاریخی را گرفته اما چه فرصتی بهتر از دیدار در پای منار یگانه  و کهن اصفهان. این فرصت را در یکی از روزهای بهاری در برنامه تان بگنجانید و لذت دیدار آن را در کهن‌ترین بافت تاریخی شهر بچشید.

در این روزهای کرونا که هنوز بیم بیماری فرصت دیدارها و سفرهای سابق  را از ما گرفته، دیدار چند ساعته از آثار تاریخی کمتر شناخته شده شهر که حتی از چشم شهروندان هم دور مانده‌اند، فرصت مغتنمی برای دیدار کوتاه و بدور از هراس جمعیت و بیماری و استرس‌های آن است، از این رو  دیدار از منار ساربان آنهم در بافت کهن شهر را از کف ندهید.

ویژگی بارز منار منفرد ساربان این است که  از بیشتر نواحی و جوانب بیرون و درون شهر قابل رویت است، از این رو به نظر می‌رسد کاربری اصلی آن راهنمایی و جهت‌یابی کاروان‌ها برای دسترسی به مرکز شهر بوده است، منار ساربان در بخش کهن شهر قرار دارد، در شمال محله جوباره. جایی که به یهودیه مشهور بوده است و اصفهان پیشتر از همین جوباره یا یهودیه و محله شهرستان تشکیل می شده است، دور از انتظار نیست که این مناره سلجوقی در دورانی که یهودیه ورودی شهر اصفهان بوده  به عنوان راهنما برای مسافران کاربرد داشته است.

گویاتر از همه اینها نام ساربان بر این منار منفرد است، ساربان یعنی شتربان یا نگهبان شتر و این می‌تواند نشانگر کاربری منار بلند شهر اصفهان باشد.

این منار با تزئینات آجر در قسمت تحتانی و تزئینات کاشیکاری در قسمت‌های فوقانی، انحراف هشت درجه ای به سمت جنوب شرقی دارد، دلیل آن هم در برخی بررسی‌ها به نشست نامتقارن در پایه‌های این منار و به واسطه اختلالات موجود در شالوده یا به دلیل تغییرات متوالی در سطح تراز ایستابی در سفره آب زیر زمینی نسبت داده شده است.

بدنه بیرونی منار ساربان  با طراحی متنوع آجرکاری به هفت بخش متفاوت تقسیم بندی شده است، بخش اول آجرچینی ساده و بخش‌های دوم و سوم  دارای تزئینات عالی آجرکاری است، بخش چهارم و گلوگاه مناره با مقرنس های زیبای آجری با کاشی‌های فیروزه ای همراه شده است، بخش پنجم منار  با تزئینات آجری پیش رفته تا آنکه به بخش ششم و هفتم یعنی تاج دوم منار و تارک آن یعنی تاج اصلی می‌رسد. در قاعده این دو تاج منار، 2 کتیبه زیبا از بهترین رنگ فیروزه ای کاشی دیده می شود.

منار ساربان تنها منارجوباره نیست و منار چهل دختران و 2 منار دارالضیافه و با فاصله کمی دورتر تک مناره مسجد علی به چشم می‌آید، منار ساربان با منار علی به لحاظ قامت، به طور تقریبی در یک راستا تن به آسمان می سایند، هر دو این مناره ها در اصفهان شاخص اند، هم علی و هم ساربان اما ساربان از این جهت که راهنما بوده و اندکی انحراف هم دارد جالب توجه است.

برنامه ریزی برای دیدار از آثار کمتر شناخته شده اصفهان در گذرهایی که می‌توانست مهر گردشگری بخورد می‌تواند کمک بزرگی برای احیای بافت‌های تاریخی شهر باشد از این رو چه برای عصر کرونا و چه برای پساکرونا باید مسئولان میراث فرهنگی و گردشگری شهر و البته مسئولان شهری روایت بناهای تاریخی کمتر شناخته شده اصفهان را هرچه بیشتر گویا کنند و بیشتر از این اجازه از کف رفتن این فرصت‌ها را ندهند.

استان اصفهان قطب گردشگری ایران است و با  ۱۰۷ شهر و یک هزار و ۹۳۴ روستا بیش از ۲۲ هزار بنا و اثر تاریخی دارد که از این میان بیش از یک هزار و  ۸۰۰ اثر ثبت ملی و هفت اثر یعنی میدان نقش جهان، باغ فین، باغ چهلستون و مسجد جامع عتیق و سه قنات وزوان، مزدآباد و مون ثبت جهانی شده اند.

منبع:ایرنا

به گزارش ایرنا، در سفر نامه ناصر خسرو آمده است: «به هنگام اقامت او در اصفهان در یک کوی شهر ۲۰۰ صرافی و ۵۰ کاروانسرا بوده است».در طول قرن های متمادی تا به امروز، اصفهان به دلیل برخوداری از موقعیت منحصر به فرد جغرافیایی انتخاب نخست جهانگردان و مسافران بود، مساله ای که کاروانسراهای تاریخی این دیار آن را به اثبات می رساند.

این بناها اگرچه در طول تاریخ دستخوش تغییرات شده اند، اما همچنان زنده و سرشار از رمز و رازهای شگفت است، سازه هایی زیبا، محکم و اصیل که گویی صدای ساربان و کاروان و همهمه مسافران از در و دیوار آنها به گوش می رسد.

یافته های مورخان نشان می دهد از دوره پادشاهی هخامنشی و اشکانی کاروانسرای شناخته شده ای در ایران باقی نمانده است، ولی از زمان ساسانیان تعداد معدودی کاروانسرا باقی مانده که الگوی کاروانسرا های بعدی دردوره اسلامی قرار گرفته است. ر دوره صفوی طرح معماری کاروانسراها متحول شد به طوری که علاوه بر کاروانسراهای چهار ایوانی نوع کوهستانی، مدور، هشت ضلعی و کویری بر طبق موقعیت جغرافیائی و مکانی احداث شد، در دوره های زندیه، افشاریه و قاجاریه احداث کاروانسراها به شیوه گذشته ادامه پیدا کرد که بیشتر از نوع چهار ایوانی بودند و در ساخت آنان بیشتر از خشت استفاده شده است.

مروری بر ویژگی ها و معماری کاروانسراها، حقایقی جالب پیش روی چشم ها می گشاید چرا که به عنوان بارانداز و استراحتگاه، محل تعامل اندیشه ها و تبادل و تقابل آداب و رسوم اقوام و ملل مختلف بوده ، موضوعی که بر غنای فرهنگی اصفهان اثر مستقیم داشته است.

کاروانسرای مادرشاه(عباسی)
این کاروانسرا در ۲۰ کیلومتری شمال شاهین شهر در تقاطع اتوبان کاشان اصفهان و بزرگراه دلیجان اصفهان واقع شده که به دلیل برخورداری از وسعت، استحکام، زیبایی و کیفیت ساخت به نام زیباترین کاروانسرای بین راهی شناخته شده است، موقعیت مکان این بنا گواه تشریفاتی و سلطنتی بودن آن است، به طوری که در فاصله کمتر از یک منزلی کاروانسرای گز و کاروانسرای مورچه خورت‏ واقع شده است.
این بنای تاریخی که دارای ۲۸ متر طول و ۹۳ متر عرض است و ۱۴۰ اتاق در دو طبقه است در زمان سلطنت شاه حسین صفوی همزمان با بنای مدرسه چهارباغ احداث شد تا درآمد و عواید آن به مصرف مخارج طلاب و نگهداری مدرسه برسد، بیشتر جهانگردان این بنا را از کاروانسراهایی می‏دانند که‏ به امر مادرشاه عباس ساخته شده است ولی مشخص نیست که‏ منظور شاه عباس اول است یا شاه عباس دوم، نامگذاری این کاروانسرا هم به این دلیل بوده است.
این کاروانسرا دردوره قاجار مانند سایر آثار اصفهان مورد بی مهری ظل السلطان حاکم اصفهان قرار گرفت و بالاخره بوسیله این شاهزاده حاکم بفروش رسید، در سال۱۳۴۳ شمسی مقرر شد کاروانسرای مادر شاه با حفظ جنبه های هنری و ارزشهای معماری دوران صفویه به یک مهمانسرای بین المللی تبدیل گردد، این مهمانسرا که امروز به نام ‘مهمانسرای عباسی’ نامیده می شود با نقاشی ها و تزئینات نقاشی و گچبریهای بسیار زیبا و آثار چوبی نفیس یکی از جاذبه های بسیار زیبای اصفهان به شمار می رود.

کاروانسرای سفیدآب
این کاروانسرا در حدود ۴۰۰ سال پیش در عصر حکومت شاه عباس صفوی در جنوب شرقی دریاچه بزرگ نمک ساخته شده و جزو چهار کاروانسرای واقع در پارک ملی کویر(عین‌الرشید- قصربهرام-لکاب) است، در حاشیه جنوبی کاروانسرا کوه سفید آب و چشمه سفید آب قرار دارد که آب کاروانسرا از این چشمه تامین می‌شده است.
نزدیک‌ ترین و معروف‌ ترین راه دسترسی به این بنا راه آران و بیدگل- مرنجاب – سفیدآب است، کاوانسرا در فاصله ۶۰ کیلومتری شرق مرنجاب و در ۱۱۰ کیلومتری جنوب کاروانسرای قصر بهرام ، جنوب غربی پارک ملی کویر و در نزدیکی سرمحیط بانی سفیدآب قرار دارد.
این بنا که از کاروانسراهای تاریخی حاشیه پارک ملی کویر ایران است تا صد سال پیش استراحتگاه کاروان‌ هایی بوده که عازم راه ابریشم بوده‌اند.
به گفته مورخان شاه عباس برای سفر از اصفهان به ساری از این کاروانسراها استفاده می‌کرده است، نمای ظاهری این کاروانسرا آجری و ساخت آن به شیوه معماری اسلامی است، این کاروانسرای بزرگ در سه طبقه بنا شده است.

کاروانسرای بهجت آباد
کاروانسرا در بهجت آباد واقع در۶۰ کیلومتری شمال شرقی‏ اصفهان قرار دارد و نام محلی آن‏ ‘گله کوه’ است.نمای خارجی کاروانسرا مستطیل شکل بوده و در نمای خارجی آن هفت برج نیم‏ دایره دیده می‏شود که شامل چهار برج در گوشه‏ها و سه برج‏ در وسط دیوارها است.
حیاط مستطیل شکل داخلی به سبک چهار ایوانی بوده است‏ و دور تا دور آن را چهارده اتاق با ایوانهای در جلو احاطه کرده است. اصطبلهای سراسری پشت اتاقها قرار گرفته‏اند و دارای چهار ورودی در دو انتهای اضلاع طویل حیاط هستند.
کنار هر یک از ورودیها اتاق بزرگی وجود دارد که چهارپاداران و قافله‏ داران در آنها اقامت کرده‏ اند، مصالح اصلی‏ بنا آجر است و از سنگ‏ در پی‏ها استفاده شده است، بنا دارای کتیبه‏ای بوده که‏ حاکی از ساخت آن در زمان‏ شاه عباس اول صفوی است. چشمه ‏ای در نزدیکی‏ کاروانسرا وجود دارد که به‏ نظر می‏رسد در گذشته آب‏ آشامیدنی کاروانسرا را تامین‏ می‏کرده است.

کاروانسرای کوهاب نطنز
کاروانسرای ‘میرابوالمعالی برزرودی’ یا همان قلعه کوهاب نطنز به شماره ۱۴۸۹ در تاریخ ۲۰ دی ۱۳۵۵ در فهرست آثار ملی به ثبت رسید، این بنا در دوره شاه عباس اول توسط ‘میرابولمعالی برزرودی’ از امرای مقرب دربار، مشهور به ‘آقا میر’ که سمت وزیر حضور و مجلس نویسی شاه را داشته، بنا شد، دارای ۲۳ اتاق بوده که در چهار سمت حیاط قرار دارند، سنگ عصارخانه بزرگی در داخل کاروانسرا وجود دارد که نشان از وجود عصارخانه در این محل به منظور تهیه روغن برای تامین روشنایی کاروانیان درشب دارد، این بنا متشکل از ایوان‌های چهارگانه بوده که شاید هر کدام از ایوان‌ها متعلق به اشخاص بزرگ و اعیان و اشرافی بوده که به هنگام مسافرت به این کاروانسرا وارد می‌شدند.

کاروانسرای ملک
کاروانسرای ملک، در شمال شهرستان شهرضا در جوار امامزاده شاهرضا در مسیر اصفهان – شیراز بنا گردیده است. این کاروانسرا همانند دیگر بناهای عصر عباسی در زمین مستطیل شکل و به صورت چهار ایوانه ساخته شده است. این مکان در طول زمان شاهد حضور بزرگانی بوده است که به قصد عبادت در این محل برای مدتی اقامت می‌کرده‌اند.
سبک معماری این بنا همان گونه که گفته شد چهار ایوانه بوده که ایوان های شمالی وجنوبی و غربی آن با اطاق‌های بزرگی به صورت شاه نشین و ایوان شرقی آن به عنوان درب ورودی بوده است. در وسط این کاروانسرا حوض آب بزرگی وجود داشته که آب آن به مصرف کاروانیان و زائران حاضر در کاروانسرا می رسیده است. این آب از زاویه جنوب شرقی کاروانسرا با معابر تنگ و طولانی با پیچ وخم به کاروانسرا وارد می شده است و از سمت شمالی کاروانسرا خارج می گردیده است.

کاروانسرای نیستانک
در روستای نیستانک در ۳۰ کیلومتری جاده نایین به اردستان قراردارد که به عنوان یکی از زیباترین کاروانسراهای دوره قاجار محسوب می گردد.
بنای تاریخی کاروانسرای نیستانک به صورت چهارایوانی بوده و گوشه حیاط ورودی هایی جهت رسیدن به فضاهای مخصوص استراحت مسافران و اسطبل احشام دیده می شود که به صورت حجره – حجره بوده و درداخل هر حجره بخاری دیواری دیده می شود.
دریک قسمت از این بنا در دو سمت ورودی اصلی و محوطه ای اختصاصی جهت بزرگان و حاکمان تعبیه شده است که به طور کامل خصوصی بوده و دارای چندین اتاق و بادگیر بوده و از بخشهای تابستانی و زمستانی ساخته شده است.
گنبد راهرو با تزیینات آجری نمای زیبایی یافته است این کاروانسرا به صورت چهارضلعی از بیرون و به صورت هشت ضلعی در حیاط است.

کاروانسرای مرنجاب
مرنجاب از توابع شهرستان آران و بیدگل و در ۵٠ کیلومتری شمال شرق مرکز این شهرستان قرار دارد. کاروانسرای مرنجاب در حاشیه جنوبی دریاچه قم واقع شده است. جاده آران و بیدگل به مرنجاب و دستکن یکی از راههای ارتباطی بوده که اصفهان را به شهرهای کاشان، یزد، مشهد و تهران متصل می ساخته است.
ین کاروانسرا از لحاظ معماری و طبیعت رویایی کویر و دریاچه نمک، همچون نگینی در دل کویر می درخشد.
کاروانسرای مرنجاب از جمله کاروانسراهای دوره صفوی است که این بنا در مسیر یکی از مسیرهای جاده معروف ابریشم قرار گرفته است. با توجه به وجود مزرعه مرنجاب و وجود رشته قنات آب در این منطقه، دستور احداث کاروانسرای مرنجاب در کنار مزرعه و مجاورت دریاچه نمک صادر و به همت و کارگزاری ˈ آقا خضر نهاوندیˈ حاکم کاشان در زمان شاه عباس اول در سال ۱۰۱۲ هجری قمری، این کاروانسرا به منظور اقامت مسافران، تجار و مستقر شدن تعدادی نیروی نظامی برای تامین امنیت از این کاروانسرا به عنوان یک پایگاه ساخته شد.
در این کاروانسرا علاوه بر احداث چهار برج دیده بانی در چهار گوشه کاروانسرا، قسمت بام و دیوارهای اطراف آن به صورت سنگر ساخته شده است که محافظان راه تجاری مرنجاب قادر باشند در مواقع احتمالی از جان و مال کاروانیان به خوبی دفاع کنند. در سال های اخیر و به تناسب توسعه برنامه های گردشگری در طرح پردیسان قرار گرفت و تعمیر و مرمت شد تا به عنوان یک اقامتگاه گردشگری کویری مورد استفاده قرار گیرد.
کاروانسرای شیخ علیخان
این کاروانسرا داخل روستای چاله سیاه(جهاد آباد) در ۴۵ کیلومتری شمال غربی اصفهان واقع‏ است‏. کتیبه‏ های بنا در قسمت داخلی سردر ورودی قرار دارد و همگی به‏ خط نستعلیق نوشته شدند و حاکی از ساخت کاروانسرا به‏ دستور شیخ علیخان زنگنه در زمان شاه سلیمان صفوی در سال‏ ۱۰۹۸ ه.ق است. طبق گفته جهانگردان از این‏ کاروانسرا بعنوان محلی برای پذیرایی و اقامت مهمان خارجی‏ استفاده می‏ شده‏ است.
این بنا یکی از بهترین نمونه‏های کاروانسراهای صفوی‏ است، تمام وسایل و امکانات رفاهی به وفور در قسمتهای مختلف به کار رفته که نشان ‏دهنده اوج پیشرفت در طراحی‏ این کاروانسراست.
قسمتهایی همچون حیاطهای مخصوص‏ بانوان، تالارهای هشت ضلعی، دو تالار پذیرایی واقع در پشت ایوان شمالی، اتاقهای متعدد برای اقامت نگهبانان و قافله‏ داران،مکانهایی جهت انجام خدماتی از قبیل نانوایی،خوار و بارفروشی،آشپزخانه که با وجود طاقچه‏ها، رفها و بخاریهای متعدد به همراه هواکشها از حداکثر امکانات‏ رفاهی برخوردار بوده‏اند.
چنین امکانات و اجزایی در کمتر کاروانسرایی دیده می‏شود و ثابت می‏کند این کاروانسرا جزو کاروانسراهای سلطنتی محسوب می ‏شده که پادشاهان صفوی‏ برای اقامت خود از آنها استفاده می‏کرده‏اند.
به گفته جهانگردان از این کاروانسرا به عنوان محلی‏ برای استقبال از سفیران خارجی قبل از ورود به اصفهان نیز استفاده می شد.

کاروانسرای مورچه خورت
این کاروانسرا سمت چپ‏ جاده اصفهان-تهران در روستای‏ مورچه خورت در فاصله ۵۴ کیلومتری شمال غربی اصفهان‏ قرار دارد. حیاط داخلی مربع شکل به سبک چهارایوانیست و دور تا دور آن۲۴ اتاق وجود دارد که جلوی هر کدام ایوانی قرار گرفته‏است، پشت ایوان بزرگ‏ غربی بر محور ورودی بنا اتاق بزرگی قرار دارد که به نظر می‏ رسد از آن به عنوان تالاری جهت سکونت افراد شاخص و یا پادشاه استفاده می شده است.
در چهار گوشه کاروانسرا چهار برج مدور قرار گرفته است که دو برج توپرو دوبرجی که‏ در طرفین ورودی قرار دارند تو خالی هستند.درگاه ورودی از طریق راهرویی با سه دهانه‏ شامل راهروی کوتاه، سرسرا و در انتها ایوان بزرگ شرقی‏ به حیاط داخلی راه دارد. در این قسمت دو اتاقک و بالا خانه‏ای‏ وجود دارد که مورد استفاده کاروانسرادار و نگهبانان بوده است.
ویژگیهای ساختمانی بنا نشان از دوران صفوی دارد. ۳۶ کتیبه بنا که در فضای‏ داخلی سردر قرار دارد مربوط به دوره قاجار بوده که نشان‏دهنده انجام تعمیراتی‏ در سال ۱۲۵۱ ه.ق است.
‘شاردن ‘ که در عهد چند پادشاه صفوی به ایران سفر کرده است در سفرنامه خود از مورچه خورت به صورت ‘موچاکن’ یاد می‏کند و در مورد آن می‏ گوید: در ساعت نه شب به موچاکن رسیدیم،این آبادی‏ قریه بزرگی است که دارای پانصد باب خانه، باغچه و کاروانسرا های متعدد و باغات و بساتین بسیار و آبهای روان است.’

کاروانسرای گز
این بنا در گز سمت راست اتوبان‏ اصفهان-تهران در فاصله ۱۷ کیلومتری شمال‏ اصفهان واقع شده است. بیشتر جهانگردان آن را به زمان شاه عباس اول نسبت داده‏اند. درزمان حاضر چند سالی است که این کاروانسرا به صورت یک‏ پادگان نظامی درآمده و به همین دلیل امکان بازدید بنا وجود ندارد.
کاروانسرای گز یکی از بزرگترین کاروانسراهای منطقه است. در چهار گوشه آن چهار برج وجود دارد که برفراز برج شمال شرقی‏ چراغ راهنمایی وجود دارد که قابل مقایسه با چراغ راهنمایی‏ کاروانسرای دمبی است.
دورتادور دیوارهای خارجی بنا صفه‏ های عمیق و محلهای بستن چهارپایان دیده می‏شود.این‏ امکانات جهت ایجاد تسهیلات بیشتر برای مسافران و امکان‏ بارگیری بهتر چهارپایان بوده است.
آجر مهمترین ماده بکار رفته در بناست و از سنگ در پی و ازاره‏ های بنا استفاده گردیده است، نمای داخلی حیاط به سبک چهار ایوانی بوده و در اطراف‏ ایوانهای چهارگانه ایوانهای کوچکتری وجود دارد که هر کدام‏ به یک اتاق منتهی می‏شوند.
در گوشه‏ها چهار ایوان وجود دارد که هر کدام به سه اتاق منفصل می‏شوند، پشت ایوانها و اتاقها اصطبل‏های بزرگ و انبارها وسیع موجود است، این اصطبلها هشت ورودی دارند که در انتهای هر ضلع حیاط واقع شده ‏اند.

کاروانسرای بلاباد
کاروانسرای بلاباد با مصالح سنگ و خشت پخته دارای طراحی همانند کاروانسراهای این عهد است . شاه‌نشینان این بنا به سوی چشم‌انداز زیبای روستای بلاباد گشوده شده است. این کاروانسرا در روستای بلاباد، در کنار جاده اصفهان نایین قرار گرفته و از جمله کاروانسراهای دوران صفویه است. در شهرستان نایین کاروانسرای نو گنبد و مشجری نیز از دوران صفویه باقیمانده‌اند.این کاروانسرا رو به ویرانی بود که با همت سازمان ایرانگردی و جهانگردی استان اصفهان بازسازی و مرمت شده است.

کاروانسرای دمبی
این بنا در جنوب شرقی روستای کوچک دمبی در۵۰ کیلومتری شمال شرقی اصفهان واقع‏ شده است. ‘ آدام اولئاریوس‏’ جهانگرد آلمانی در زمان شاه صفی در سفر به ایران در این کاروانسرا اقامت داشته است. سردر ورودی کاروانسرای دمبی‏ شباهت زیادی با سردر کاروانسرای سین‏ و کاروانسرای سرچم‏ دارد که هر دو مربوط به دوره ایلخانی هستند.
سنگ، مصالح اصلی بکار رفته در بناست و این کیفیتی‏ است که این بنا را از سایر کاروانسراهای منطقه مجزا می‏کند، بهره‏گیری گسترده از سنگ با توجه به وجود منابع‏ غنی در کوهستانهای این محل توجیه‏پذی راست و از آجر بیشتر در روکار بنا بهره گرفته شده است.
دور تا دور این کاروانسرا برج هایی‏ وجود دارد، فضای داخلی،حیاط مربع شکل و به سبک چهار ایوانی‏ است، دور تا دور آن ۱۲ اتاق به همراه ایوانهایی‏ در جلو وجود دارد.این‏ اتاقها و ایوانها فاقد طاقچه‏ و بخاری هستند، پشت‏ اتاقها اصطبل های کاروانسرا قرار گرفتند، کنار ورودی‏ اصطبل ها در گوشه‏ های بنا اتاقی وجود دارد که محل‏ اقامت قافله‏ داران بوده است.

کاروانسرای گبر آباد
کاروانسرای تاریخی گبرآباد یکی از بناهای کاروانی بین راهی دوره صفویه در مسیر تاریخی اصفهان- ری و در فاصله پنج کیلومتر شهر قمصر واقع شده که در تاریخ ۱۵ شهریور ۱۳۵۴ با شماره ۱۰۹۵ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
دیوارهای این بنا از آجر ساخته شده است، سرسرای ورودی مستطیل و پوشش آن به صورت یک گنبد کم خیز بر روی چهار پخ بر چهار زاویه فضای میان هشتی استقرار یافته است.
بر فراز ساختمان اصلی کاروانسرا یک نیمه گنبد قرار دارد که داخل آن با رنگهای سیاه ، زرد ، آبی قاب سازی و زینت داده شد، برج های دو سمت نمای شمال دروازه را با همان ارتفاع متصل و ادامه داده اند، برجی که در طرف مغرب است و از یکی از سطوح پخ یک سرپوشیده پنج ضلعی راه گرفته دارای یک محل چهار گوش است، برجی که در سمت مشرق جای دارد و ترتیب ورود آن مشابه با برج اولی است ولی محدوده چهارگوش آن با سه دهنه باریک که در آنجا تعبیه شده چشم اندازی به روی دره دارد.

کاروانسراها در اصفهان، یادگاری کهن از مهمان نوازی و شهره نصف جهان در روزگاران دور است، گنجینه هایی قدیمی اما سرشار از ردپای زندگی و سفر، که در دو سال اخیر به دلیل شیوع کرونا امکان بازدید حضوری از این سازه ها محدود است.

به گزارش ایرنا و بنا بر اظهار مسئولان امر، نوروز ۱۴۰۰،  ۲ نوع قالب سفر به اصفهان پیش‌بینی شده و مورد قبول است که شامل ” سفر از طریق تورهای گردشگری ” و ” استفاده از خودروی شخصی به شرط رزرو از قبل و ثبت اطلاعات در سامانه مسافریار ” می باشد.

بر اساس آخرین مصوبه های ستاد استانی مقابله با کرونای اصفهان، امسال هیچ مسافری در قالب کمپ‌های نوروزی، منازل استیجاری و امثال آن، مدارس و ورزشگاه‌ها و امثال آن امکان اقامت ندارد و این مساله از طریق اتحادیه املاک به زیر مجموعه این اتحادیه ابلاغ شده است.همچنین پلیس فتا با تبلیغ‌کنندگان منازل استیجاری، باغ ویلاها و امثال آن که در فضای مجازی به منظور جذب مسافر به این استان انجام‌ می‌شود، برخورد می‌کند.

پذیرش مسافر محدود به هتل‌ها و مراکز اقامتی دارای مجوز ایمنی از دانشگاه علوم پزشکی خواهد بود که مشروط به رعایت موازین بهداشتی و پذیرش بر اساس محدودیت ۳۰ تا ۵۰ درصدی ظرفیت این مراکز خواهد بود.

استان اصفهان با پنج میلیون نفر جمعیت به‌عنوان قطب گردشگری جهان و ایران، بیش از ۲۲ هزار بنا و اثر تاریخی شناسایی شده دارد که از میان آنها افزون بر یک‌هزار و ۸۰۰ اثر ثبت ملی شدند.

هفت اثر از آثار تاریخی اصفهان به نام‌های میدان نقش جهان، کاخ چهلستون، باغ فین کاشان و مسجد جامع و سه قنات به نام‌های وزوان، مزدآباد و مون به ثبت جهانی رسیده و کانون توجه گردشگران داخلی و خارجی است.

اصفهان حدود ۱۵۰ هتل، ۴۴۴ اقامتگاه بومگردی، ۷۰ هتل سنتی، ۱۵۰ خانه مسافر و ۲۳۰ مهمانپذیر و افزون بر ۳۵ هزار تخت دارد.

بخش گردشگری این استان در دوران شیوع ویروس کرونا متحمل خسارت مالی حداقل چهار هزار و ۸۰۰ میلیارد تومان شده است.

منبع:ایرنا