منطقه‌ فارس، شهرستان سپیدان، با مرکزیت اردکان، در شمال‌غرب شیراز و استان فارس واقع شده است، شهری سردسیر و کوهستانی با باغ‌های سیب و گردو و جوی‌ها و رودهای روان و آبشارها و آبگیرهای متنوع و متعدد، شهری با زمستانی پر از برف و تابستانی سبز و خنک و زیبا.

شهر اردکان مرکز سپیدان است، اردکان در لغت به معنی نوعی ازجدول‌ها و اشکال نجومی است و براساس منابع موجود قدمت این شهر به زمان هخامنشیان باز می‌گردد.

در برخی از اسناد این شهر به‌عنوان آخرین اقامتگاه اسکندر مقدونی پیش از حمله به تخت‌جمشید، نام برده شده است، اردکانی که از طوفان حوادث زمان در امان نماند و حملات افغان در زمان افشاریه و یورش‌های ایالت بویر احمد در دو قرن پیش، خرابی‌های بسیاری در این شهر به بار آورد در آخرین حادثه‌ی طبیعی، پنجاه سال پیش سیل این شهر را نیمه ویران کرد.

وجود طبیعت زیبا، این منطقه از استان فارس را در همه‌ی فصول سال دیدنی و جذاب کرده است، شهری که در فصل سرما، به‌واسطه‌ی نزول برف، محیطی برای ورزش مفرح اسکی محسوب می‌شود و اکنون یکی از بهترین و استانداردترین پیست‌های اسکی کشور را دارد.

از طرفی در تابستان نیز، منطقه‌ی کوهستانی و برف‌گیر سپیدان، نقطه‌ای برای هواداران اسکی روی چمن است، جایی که چشم‌انداز سحرانگیز آن، سبحان‌الله را بر زبان هر بیننده‌ای جاری می‌کند.

جاذبه‌های گردشگری شهرستان سپیدان

• جاذبه‌های مذهبی

امامزاده سیدنورالدین(ع):

این بقعه، از اماکن زیارتی سپیدان به‌شمار می‌رود، سیدنورالدین علوی(ع) از نوادگان امام اول شیعیان حضرت علی(ع) است. برروی سنگ نوشته ورودی بقعه نام امام‌زاده و در انتهای آن تاریخ 456 هجری قمری حک شده است.

گردشگاه امامزاده سلطان شهباز:

این مکان درروستای رودبال واقع شده و آبشار، چشمه و پوشش جنگلی، از این منطقه چشم‌اندازی مناسب به این گردشگاه بخشیده است.

• جاذبه‌های تاریخی

قله‌ی رنج:

قله‌ی رنج، دومین قله‌ی بلند فارس محسوب می‌شود که ارتفاع آن 3960 متر از سطح دریا و بسیار زیباست.

• جاذبه‌های طبیعی

شهرستان سپیدان از مهم‌ترین گردشگاه‌های طبیعی و چهار فصل فارس محسوب می‌شود که هر نقطه از آن، زیبایی‌های خاص خود را دارد. معروف‌ترین این چشم‌اندازها و گردشگاه‌ها در زیر اشاره می‌شود.

آبشار مارگون:

آبشارمارگون حاصل آب رودخانه کُمهر و حوضه‌ی آبخیز آن است که از میان صخره‌ها به طرز شگفت‌آوری سرریز می‌شود.

موقعیت طبیعی و چشم‌اندازهای اطراف آبشار مارگون جلوه‌هایی اعجاب‌انگیز پدید آورده و هم‌آمیزی درختان جنگلی با توپوگرافی ناحیه‌ی کوهستانی و رودخانه‌ای زیبا، چشم‌اندازهای طبیعی آبشار مارگون را صدچندان کرده است.

این مجموعه پدیده‌ای برجسته و شگفت‌آور بوده که قابلیت‌های گردشگری پراهمیتی دارد و از پدیده‌های بی‌مانند ارزش‌گذاری می‌شود.

برم فیروز:

در ارتفاع 3500 متری از سطح دریا، دریاچه‌ای وجود دارد که برم فیروز نامیده می‌شود.

چشمه‌ی شش پیر:

از جاذبه‌های طبیعی شهرستان سپیدان است که حدود 15 کیلومتری شهرستان سپیدان قرار دارد و به‌واسطه‌ی وجود امام‌زاده‌ای به این نام معروف شده است. این تفرجگاه علاوه بر جذابیت چشم‌انداز طبیعی، وجهه‌ای مقدس در میان مردم منطقه دارد.

تنگ تیزاب:

تنگ تیزاب از تفرجگاه‌های طبیعی شهرستان سپیدان است که آب آن از کوه‌های سپیدان و یاسوج سرچشمه گرفته و گذرگاه یکی از شعبه‌های رودخانه بشار محسوب می‌شود و فاصله‌ی آن با سپیدان از مسیر شمال‌غرب، 20 کیلومتر است، در این رودخانه، گونه‌های مختلفی از ماهیان بومی رودخانه‌ای آب شیرین زندگی می‌کنند.

چله‌گاه:

از دیگر تفریح‌گاه‌های طبیعی شهرستان سپیدان که در 5 کیلومتری شمال سپیدان که پوشش گیاهی زیبا و چندین چشمه‌جوشان دارد.

صنایع دستی و گردشگری شهرستان سپیدان

آب و هوای خنک منطقه در تابستان و کوه‌های پوشیده از برف در زمستان و جاذبه گردشگری طبیعی منطقه و وجود پیست سوار کاری و پیست اسکی و مناطقی همچون تنگ تیزاب و ابشار مارگون و چله گاه رونق خاصی به صنعت گردشگری داده است و بی تاثیر بر (ویلا سازی) سرمایه گذاری در منطقه نبوده. برای اطلاع مسافران هتل پولادکف در پیست تفریحی پولاد کف میزبان مسافران زمستانی و تابستانی این دیار است.

اردکان مکان مناسبی برای سرمایه گذاری است وهمچون نگینی در استان فارس میدرخشد. انچه که حائز اهمیت است بستر مناسب اردکان فارس برای سرمایه گذاری بخش خصوصی داخلی و خارجی است . برخورداری شهرستان ازهر گونه امکانات مورد نیاز جهت سرمایه گذاری ودر دست رس بودن انها و همچنین نزدیکی شهرستان به شیراز و بنادر جنوب جهت صادرات و واردات یک از امتیازات شهرستان محسوب می‌شود و دومین مزیت شهرستان وجود نیروی جوان و کاری که بالاترین سرمایه شهرستان هستند.

یکی دیگر از امتیازات این منطقه پراکندگی جمعیت روستائیان در مسیر اردکان تا شیراز است که نشان دهنده وجود امنیت لازم و کافی برای هر گونه سرمایه گذاری در بخش مسکن و بخش اقتصادی و غیر و ..است. همچنین مسئولین شهرستان سپیدان همیشه با تمام توان با سرمایه گذاران خصوصی همکاری لازم را داشته اند.

منبع:همشهری

قدمت “کنگ” که به ماسوله خراسان شهرت دارد به پیش از اسلام باز می گردد؛ این روستای تاریخی با معماری پلکانی و چهره‌ای شکست خورده و تکیده در آینه صاف و بی آلایش سرزمین آفتاب رخ می‌نماید. این روستا نه خیلی دور و نه خیلی نزدیک است و می‌توان در کنار رودهای جاری آن چشم‌ها را شست و جور دیگری به زندگی نگریست.

روستای تاریخی کنگ در پهنه سبزگون باغ‌های گیلاس و کوه های سربه فلک کشیده خودنمایی می کند و هنوز هم ردپای تاریخ در دل این روستای کهنسال چشم‌ها را خیره و درون متلاطم آدمی را آرام و آسوده می سازد.

قدمت این روستا به پیش از اسلام باز می گردد و به قول ساکنان این منطقه “آفتاب عمر “کنگ” بر لب بام است” …. اما با اینکه پیری و فرسودگی بر پیکره این روستا زخمه فراموشی زده بازهم می توان به کوچه پس کوچه‌ها و معماری با اصالتش، عاشقانه دلسپرد.

چهره این روستایی قدیمی با معماری پلکانی و مردمانی که هر روز و هر لحظه چشم به راه مهمانان ناخوانده بهار هستند، نمادی از صلح و دوستی و رسم مهمان نوازی مردمان این سرزمین است.

بافت تاریخی و فرهنگی روستای کنگ و معماری پلکانی آن موجب شده تا از دوران پیش از اسلام تاکنون این روستا که در 19 کیلومتری غرب طرقبه و 29 کیلومتری مشهد قرار دارد در نقش یکی از پرجاذبه ترین مناطق ییلاقی خراسان مورد توجه گردشگران و مسافران باشد.

این روستا به دلیل استقرار سکونت گاه های آن بر روی کوهپایه با عنوان روستایی پلکانی و ماسوله ای خراسان شناخته شده و این موضوع نقش بسزایی در جذب توریسم خارجی داشته است.

این روستا در دامنه کوه بینالود قرار گرفته و به سبب موقعیت جغرافیایی و پلکانی بودن منظره کنگ و به لحاظ زیبایی شناسی و ساختار معماری در نوع خود بی نظیر و قابل بررسی است.

کنگ با دره های سرسبز و آب وهوایی مطلوب و قرار گرفتن سکونت گاه ها بر روی کوهپایه، شباهت بسیاری به شهر ماسوله دارد و از سویی قدمت این روستا و وجود گورستان قدیمی، مسجد، تکیه و رباط شاه عباسی، جلوه این روستا را در نظر بیننده بیشتر نشان می دهد.

این رباط در انتهای دره کنگ و بر دامنه ای مشرف به رودخانه کنگ واقع شده است. رباط شاه عباسی در زیرزمین کنده شده و سقف آن هم تراز با شیب دامنه کوه است و بنا به گفته مردم روستا، روزگاری راه قدیم نیشابور به مشهد از کنار این رباط عبور می کرده است.

روستای کنگ در کنار تمامی جاذبه های فراوان، دارای درختان میوه و داروهای گیاهی است. مهمترین درخت میوه در این روستا درخت گیلاس و آلبالوست و همچنین در ارتفاعات این منطقه گیاهان دارویی نظیر پرسیاووشان، خاکشیر، گل گاوزبان، گیاهان بالشتکی گل سفید و صورتی که به زبان محلی به آن ها “خارکوله” و نوعی گیاه شبیه به گل گلایل که در زبان محلی به آن ها “سرشک” می گویند یافت می شود.

شغل و پیشه مردم این روستای تاریخی، باغداری، دامداری، کشاورزی و فرش بافی است و بسیاری از اهالی این روستا نقش گسترده ای در تولیدات دامی و میوه ای منطقه دارند.

این روستا از دو جاده به روستاهای زشک و جاغرق مرتبط شده است؛ این پوشش سبز کوهستانی؛ مکان بکری برای گردشگران است و از سویی مسافران بسیاری در سفر به این منطقه دل به کوه ها و طبیعت آن می سپارند.

“کنگ” به سبب داشتن پوشش سبز و متنوع گیاهی در دامنه های کوهستانی و 2رودخانه دارای مناظر بدیعی است و به عنوان استراحتگاه ییلاقی منحصر به فرد یکی از مقاصد گردشگران است.

در دل این منطقه تاریخی رودخانه پرآب کنگ در کنار درختان میوه چشم انداز بدیعی را ایجاد کرده و ارتفاعات، باغ سرسبز و حاشیه رودخانه یکی از مهمترین ظرفیت های این منطقه محسوب می شود و این منطقه به درختان میوه اش معروف است.

این روستا کوهپایه ای است و با بافت مسکونی متراکم در دامنه کوه و به شکل پلکانی، چشم‌ها را مجذوب می‌کند. سقف خانه‌های این روستای قدیمی، مسطح و دیوارهای آن گلی است و اغلب از سنگ، خشت و چوب برای ساخت این خانه ها استفاده شده است.

این روستای کوهپایه یی که با بیش از 3 هزار و پانصد نفر در فاصله 36 کیلومتری غرب مشهد واقع شده است و اغلب بناهای روستای کنگ بیش از دو یا سه طبقه است و این بنا ها از پایین به بالا با اتصال محکم کف ساختمان به زمین توسط پی های سنگی برآمده از زمین ساخته شده و در بدنه شامل سطوح کاهگلی دیوار هایی است که در ترکیب با پنجره های مربع شکل و ایوان های چوبی زیبا، منظره چشم نواز را بوجود آورده و در حقیقت شاخص ترین عنصر معماری در بافت روستای کنگ، ایوان های منازل است که اصطلاحا پیشگاه خوانده می شوند.

روستای کنگ با 184 هکتار دارای رودخانه و قنوات و چشمه هاست و باغات این روستا در یک آرایش خطی به صورت دو رشته در میان دو دره اصلی محدوده روستا و تحت تأثیر شکل منابع اصلی آب روستا، اعم از دو رودخانه امتداد یافته اند.

راه‌های باغی و کشاورزی روستا حدود 73 کیلومتر است. نحوه قرار گرفتن بستر سنگی، مصالح سنگی بدنه ها و کف مسیر معابر، ایوان های چوبی نه چندان منظم و زمخت خانه ها همه نشانگر مشکلات اقلیمی این روستاست.

سوغاتی های این روستای هزار ساله شامل زرشک، زعفران، نبات و انواع میوه های سردرختی است و مهمترین غذاهای سنتی و محلی این منطقه؛ آش شله قلم کار، شله ماش، بلغور و آش مخصوص با سبزی کوهی و پخت نوعی نان مخصوص با سیب زمینی است.

منبع:همشهری

 قرارشده تا امسال این «روز» توسط ستاد بزرگداشت هفته گردشگری با مسئولیت معاونت گردشگری سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری به مدت یک هفته در سطح ملی گرامی داشته شود، دقیقا همان چیزی که فلسفه اینگونه نامگذاری‌ها است.

مجمع سازمان جهانی گردشگری شعار روز جهانی جهانگردی در سال 2008 را «واکنش گردشگری به تغییرات جوی» تعیین کرده و این سازمان و همچنین اعضای آن تلاش می کنند تا فعالیت های خود را حول این مضمون متمرکز کنند.

در سایت سازمان جهانی گردشگری (unwto) در خصوص انتخاب شعار واحد برای کشورهای عضو در خصوص توسعه جهانگردی آمده است: رسم نامگذاری روزهای جهانی اقدامی شایع است که در بین دولت ها و بخش های خصوصی  تاکید شده و از ویژگی های مهم فعالان سازمان های بین دولت هاست.  هر ساله سازمان‌هایی که به سیستم سازمان ملل تعلق دارند روزهای جهانی اختصاص یافته به سازمان ملل را گرامی می‌دارند.  هدف اصلی از روز جهانی گردشگری بالا بردن آگاهی جامعه بین المللی درباره اهمیت گردشگری و ارزش های اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی آن است.

در کشورما هم اهم برنامه‌های هفته گردشگری در ایران را چاپ تمبر، برگزاری همایش و نمایشگاههای مختلف، ارائه تخفیف ویژه به جهانگردان برای استفاده از مکان‌های تاریخی کشور، نامگذاری روزهای این هفته و انجام تبلیغات محیطی اعلام کرده‌اند که تأمل درآنها خالی از لطف نیست.

دریغ از یک برنامه حساب شده و فراگیر که عموم مردم بتوانند در هفته گردشگری از آن استفاده کنند. نفس برگزاری این روزها و هفته‌ها به آن است که همه مردم به صورت فراگیردرگیر موضوع شوند و با مشارکت همه شهروندان اتفاقاتی که در سایر روزهای سال رخ نمی دهد با محوریت عنوان نامگذاری صورت گیرد.

یادم می‌آید حدود 15 سال پیش که هنوز مباحث گردشگری به هیچ عنوان رونق امروز را نداشت نمایشگاهی بسیار دلچسب با حضور نمایندگان همه استان‌ها با همه آداب و رسوم، غذاها و … در محل نمایشگاه بین المللی تهران اواخر تابستان برپا می‌شد که عموم مردم می‌توانستند ساعت ها بدون ذره‌ای خستگی و دلزدگی در آن ایران کوچک گردش کنند.

این تنها نمایشگاهی بود که من در آن سن در طول سال در آن شرکت می‌کردم اما به دلیل جذابیتش هنوز آن را به خوبی در خاطر دارم.  این همه سال گذشته و این همه ادعای پیشرفت در امر گردشگری و میراث فرهنگی داریم، اما آیا مانند چنین نمایشگاهی که بتواند پذیرای عموم مردم و معرف جاذبه‌های گردشگری کشور به گردشگران داخلی باشد در هفته گردشگری برپا خواهد شد؟!

به نظر می رسد در کشور ما نیز «فرهنگ سازی عمومی» درمورد نگاه درست به مقوله سفر و اصلاح دید کنونی مردم نسبت به گردشگری داخلی که هر ساله در ایامی مشخص، «همه» با وسیله شخصی مان به« یک جا» می رویم و ترافیک گره خورده و زباله انبوه وتخریب محیط زیست به یادگار می‌گذاریم و دوباره همه با هم در یک روز جاده‌ها را قفل می‌کنیم و با اعصابی که باید با گردش ترمیم می‌شد اما اینگونه خرد می‌شود، به خانه بر می‌گردیم، مهمترین کاری است که این هفته بهترین فرصت برای انجام آن را فراهم می‌آورد.

این هفته می‌تواند همچنین فرصتی مغتنم باشد برای اینکه مردم را به این اندیشه واداریم که اگر هنوز نقاط دیدنی اصلی وطنمان را ندیده‌اند ، سرمایه شان را سرازیر جیب طویل همسایگانی که جز پول ما از هیچ چیز دیگرمان خصوصا تمامیت ارضی و تمدن و هویت ایران خوششان نمی‌آید نکنند.

از دیگر سو این هفته همچنین برای رسانه‌ها و صاحبنظران بهترین فرصت را برای نقد و طرح پرسش های بی‌پاسخ یک سال گذشته حوزه گردشگری کشور پدید می آورد. پرسش‌هایی مثل اینکه طرح سفرهای ارزان قیمت به جز روی کاغذ و در تبلیغات آیا فراگیر و دراختیار همه مردم هست یا خیر؟ سفر کارت‌های ملی واگذارشده توسط سازمان میراث فرهنگی وگردشگری چرا شارژ نمی‌شود و کارآیی لازم را برای عموم مردم ندارد؟ چرا طرح جامع توسعه گردشگری داخلی برای رفاه حال بیشتر مردم تدوین نمی‌شود؟ و ده‌ها پرسش عمده دیگر

منبع:همشهری