توسعه گردشگری مذهبی راهی برای تبدیل بنای چهارطاقی به مرکز گردشگری در شیروان

سرپرست اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری خراسان شمالی، توسعه گردشگری مذهبی را راهی برای تبدیل شدن بنای چهارطاقی در شیروان به یک مرکز گردشگری عنوان کرد.

علی مستوفیان در گفت و گو با ایسنا، اظهارکرد: قرار گرفتن گورستان در کنار بنای تاریخی چهار طاقی در شیروان موجب شده تا این اثر تاریخی چندان به یک مکان گردشگری تبدیل نشود.

وی گفت: این اداره کل از چندین سال گذشته اقدام به مرمت این بنای تاریخی کرده و اکنون امر مرمت در آن به پایان رسیده است.

مستوفیان با تاکید بر اینکه این اثر تاریخی جزء آثار ملی به ثبت رسیده است، ادامه داد: برای اینکه بتوان این اثر تاریخی را تبدیل به یک مکان گردشگری کرد، با توجه به موقعیت آن که در مجاورت گورستان قرار دارد، باید کاربری های فرهنگی تعریف کرد تا بتوان گردشگر را به آنجا جذب برد.

وی تصریح کرد: این اثر تاریخی در مجاورت امام زاده حمزه رضا قرار دارد و می توان با استفاده از رونق گردشگری توسط این مکان مذهبی، امر گردشگری را در آنجا تقویت کرد.

این مقام مسئول تاکیدکرد: با پیگیری های صورت گرفته یکی دو سالی است که جلوی تدفین اموات در محوطه اثر تاریخی چهارطاقی و امام زاده حمزه رضا که در مجاروت این اثر تاریخی قرار دارد، گرفته شده است.

بنای چهار طاقی یا مقبره تیموری در حاشیه روستای زیارت شیروان و در محوطه امام‌زاده حمزه رضا(ع) واقع شده است. این بنا مربوط به اوایل دوران تیموریان است و بر اساس تاریخی که بر روی سنگ قبر داخل مقبره حک شده بود، تاریخ آن را ۷۵۸ هجری قمری ذکر کرده‌اند.

‌مقبره تیموری متعلق به یکی از سرداران معروف امیر تیمور گورکانی است که دارای سنگ قبر سیاه رنگی بوده که چند سال پیش این سنگ شبانه دزدیده شده و اکنون موجود نیست.

عده‌ای از محققان این بنا را مربوط به دوره تیموری اما بیشتر، شبیه بناهای دوره شاهرخ میرزا فرزند تیمور می‌دانند، البته بعضی از معمرین، مقبره مذکور را به شیخ تیمور نسبت می‌دهند که نمی‌تواند صحیح باشد چرا که طبق وقف‌نامه موجود که با خط زیبایی در زمان ذیقعده الحرام سنه ۱۰۴۵هجری قمری نگاشته شده، واقف املاک شخصی به نام امیر محمد شیخ تیموری بوده است.

بر روی سنگ قبر خطوطی حک شده بود که به علت ساییدگی دقیقا خوانده نمی‌شد، اما کلمه عید خواجه تا اندازه‌ای واضح‌تر از بقیه خطوط بود، در کتب تاریخی از عید خواجه به عنوان یکی از سرداران معروف امیر تیمور نام برده شده و به دلیل صیانت تیمور در تجلیل سرداران ساخته شده است.

ساختمان بنای مقبره تیموری، خشتی و نمای خارجی آن هشت ضلعی است، به گونه‌ای که اضلاعی که درگاه ورودی به داخل مقبره دارد، حدود ۶ متر و دیگر اضلاع چهار متر و ٢٠ سانتی متر طول دارند. ارتفاع و عرض درهای ورودی بنا به ترتیب دو متر و ٢١ متر و ٤٠ سانتی متر است، قسمت فوقانی بنا قوسی ساخته شده است که در زیر و بالای درها، نورگیرهایی به عرض درها دیده می‌شود.

مقبره دارای گنبدی است که ارتفاع آن از قسمت فوقانی بنا دومتر و ٥٠ سانت و تا زیر گنبد چهارمتر و ٢٠ سانتی‌متر است.

این بنا سردابه‌ای دارد که سقف آن از بین رفته است. بنای چهارطاقی در قسمت شمال شرقی مقبره امام زاده حمزه رضا(ع) واقع شده است. بنا در سال ٨٤ مرمت شده ‌و عملیات بندکشی با مصالح گچ و خاک برروی بنا صورت گرفته است، اما گچبری‌های زیبا و کتیبه دورتا دور بالای بنا تخریب شده ‌و قسمت باقی مانده پوشش سیاه رنگی دارد.

منبع:ایسنا

ارزش بالای اکوتوریستی شمخال به دلیل تنوع گونه‌های گیاهی و جانوری است

عضو هیات علمی پژوهشکده گردشگری جهاد دانشگاهی گفت: در منطقه شمخال گونه‌های گیاهی و جانوری خاصی زندگی می‌کند که حضور آن‌ نشان از ارزش بالای اکوتوریستی این منطقه دارد.

مژگان ثابت‌ تیموری در گفت‌وگو در خصوص ویژگی‌های منطقه شمخال اظهار کرد: در این منطقه بسته به اینکه گیاه در چه لایه‌ای از دیوارهای مرتفع قرار گرفته باشد، می‌توان گونه‌های متنوعی را شاهد بود. برای مثال گونه‌های درختی مانند انجیر و گردو بسیار قدیمی بسیاری در این منطقه زندگی می‌کند.

وی اضافه کرد: همچنین می‌توان درلایه‌های دیواره دره، انواع گون‌ها و گونه‌های علفی را مشاهده کرد. به همین دلیل است که متناسب با تنوع پوشش گیاهی وجود گونه‌های مختلفی از جانوران در این منطقه انتظار می‌رود؛ از جمله آن‌ می‌توان به قوچ، میش، گراز و پلنگ زمانی که منطقه به حالت قرق در می‌آید، مشاهده کرد.

عضو هیات علمی پژوهشکده گردشگری جهاد دانشگاهی ادامه داد: در این منطقه همچنین پرندگانی مانند تیهو، کبک، کرکس و عقاب زیست می‌کنند که برای تمام دوستداران طبیعت جذاب بوده و می‌توان با همراهی یک بلد محلی و مجوز سازمان حفاظت محیط زیست از این منطقه بازدید کرد.

شمخال یکی از باسوادترین روستاهای استان خراسان رضوی است

ثابت‌ تیموری خاطرنشان کرد: از نکات قابل توجه در مورد این روستا باسواد بودن بیش از ۸۰ درصد جمعیت آن است. این روستا یکی از باسوادترین روستاهای منطقه است. البته در حال حاضر شمخال نرخ بالایی در مهاجرت دارد که امیدواریم با توسعه گردشگری، جذب نیروهای تحصیل‌ کرده و جوان را در روستاها شاهد باشیم چرا که این کسب و کار می‌تواند برای افراد اشتغال‌زایی خوبی به همراه داشته باشد.

وی عنوان کرد: علاوه بر موارد گفته شده تولید صنایع‌ دستی توسط زنان روستایی جذابیت خاصی برای مسافران به این منطقه دارد و می‌تواند به عنوان سوغات در سبد خرید بازدیدکنندگان قرار گیرد. همچنین در خانه‌های روستا و اقامت‌گاه‌های بوم‌گردی این منطقه صنایعی چون گلیم‌بافی، قالی‌های دستی با طرح‌های سنتی خاص منطقه، سوزن‌دوزی‌های بسیار زیبا، پلاس‌بافی که البته در حال حاضر رواج کمتری دارد را می‌توان دید که گردشگران می‌توانند با سفارش آن، محصولات مذکور را خریداری کنند.

عضو هیات علمی پژوهشکده گردشگری جهاد دانشگاهی اضافه کرد: از دیگر جاذبه‌های این منطقه می‌توان به کبوترخانه‌ها، فضاهای آبگیر و حمام اشاره کرد که از آن‌ به عنوان اتراق‌گاه و محلی برای استراحت استفاده می‌شود. اتراق‌گاه اول حدود ۱۱ کیلومتر از ورودی دره قرار گرفته و بعد از آن با طی‌ مسیری طولانی‌تر به حمام دوم منتهی می‌شود. کبوترخانه‌ها نیز در فواصل مختلف قرار گرفته‌ و در منطقه دوآبی دربادام و دورنگر برای هر بیننده‌ای جذابیت دارد.

ثابت‌ تیمموری تصریح کرد: به واسطه وجود گونه‌های جانوری و گیاهی خاص در منطقه و همچنین جریان آب در این مکان ترجیح این است که گردشگران در گروه‌های کوچک و یا به تنهایی وارد دره نشوند. در این منطقه به دلیل عدم آنتن‌دهی و نبود امکان تبادل با محیط بیرون حتما باید از یک دستگاه GPS یا قطب‌نما استفاده شود.

وی گفت: همانطور که گفته شد این منطقه میزبان گونه‌های گیاهی و جانوری خاصی است که تنوع آن‌ نشان از ارزش بالای اکوتوریستی این منطقه دارد. به عنوان مثال جانوارانی از جمله گرگ، شغال، روباه معمولی، خرگوش، سمورسنگی، ول برفی و پایکا از دیگر گونه‌های جانوری منطقه است. البته در دیواره‌ها نیز هدهد و سار زیستگاه‌های خود را دارند.

عضو هیات علمی پژوهشکده گردشگری جهاد دانشگاهی ادامه داد: بازدیدکنندگان و گردشگران می‌توانند سوراخ‌های بسیار زیادی را روی دیواره‌ها مشاهده کنند که زیستگاه این حیوانات است. قطعا حضور این پرندگان انتظار زیست خزندگانی چون مار، انواع مارمولک‌ها و سوسمارها را به همراه دارد. عملا مشاهده این همه گونه طبیعی و زیبا در یک مکان بسیار جذاب است.

ثابت‌ تیموری ادامه داد: از مهم‌ترین گونه‌های دارویی موجود در این منطقه نیز می‌توان به گون کتیرا، بومادران، بابونه، شیرین بیان، تلخه، گل‌گاوزبان، کنگر، بید سفید، باریجه، کاکوتی و آویشن اشاره کرد که از گونه‌های بسیار غالب در این منطقه محسوب می‌شود.

وی خاطرنشان کرد: در حال حاضر خانه‌های روستایی و اقامت‌گاه‌های بوم‌گردی این منطقه امکانات و تسهیلاتی برای گردشگران ارائه می‌کنند. البته در طول دره تعدادی جان‌پناه ایجاد شده که به وسیله سیل‌شکن و سیل‌بند می‌تواند مانع ورود سیل در مواقع خاص شود. همچنین فضاهای خوب و دنجی برای اقامت شبانه مختص افرادی که قصد دارند در دره استراحت کنند، فراهم شده است.

منبع:ایسنا

نگاهی به انواع گردشگری سلامت و تاثیر آن بر اقتصاد کشورها

از هزاره سوم پیش از میلاد نمونه‌های گوناگونی از گردشگری سلامت شکل گرفته که از نمونه‌های آن‌ می‌توان به سفر مردم بین‌النهرین باستان به‌ سوی معبد خدایان و الهه‌های شفابخش در تل براک و سوریه اشاره کرد که با هدف شفاگیری و شفادهی صورت می‌گرفته است.

همچنین یونانی‌ها و رومی‌ها نیز با پای پیاده و یا قایق تمام ناحیه مدیترانه را طی می‌کردند تا به آبگرم‌های حیات‌بخش نواحی مختلف دسترسی پیدا کرده و از آن برای درمان بیماری‌های گوناگون استفاده کنند. در حال حاضر نیز سفر به کشورهای مختلف با هدف استفاده از روش‌ها و راه‌های درمانی صورت می‌گیرد که همین موضوع سبب شکل‌گیری نوعی از گردشگری و رونق این صنعت شده است.

بر این اساس هنگامی که بیماران با هدف دریافت درمان‌های پزشکی به کشور یا مناطق دیگر مراجعه کنند، گردشگری سلامت شکل می‌گیرد که همانند مسافرت‌های معمول این نوع گردشگری نیز نیازمند خدماتی چون حمل‌ونقل، محل اقامت و میهمان‌نوازی است. گردشگری سلامت شامل سه نوع گردشگری درمانی(مدیکال توریسم)، گردشگری تندرستی(برای بهبود سلامت) و گردشگری اِسپا(مراکز خدمات بهداشتی که سلامت، زیبایی و پزشکی را ادغام می‌کند) می‌شود. این بخش‌ها مکمل یکدیگر است.

به‌ طور کلی تعریف واضح و دقیقی از گردشگری سلامت وجود ندارد. از این‌ رو بررسی و مقیاس‌گذاری بر اهمیت، میزان رشد و تأثیر کلی آن بر صنعت و اقتصاد گردشگری دشوار بوده و به تعبیری قابل محاسبه و اندازه‌گیری نیست. در حالی که در سال‌های اخیر این نوع از گردشگری بسیار مورد توجه قرار گرفته و لذا از رونق نسبی برخوردار است.

گردشگری تندرستی

سفر به نواحی مختلف برای بهبود سلامتی را گردشگری تندرستی می‌خوانند. به عنوان مثال سفر به نواحی دارای چشمه‌های آب گرم و معدنی برای از بین بردن استرس زندگی روزانه و احیای انرژی از جمله نمونه‌های این گردشگری محسوب می‌شود که بدون دخالت و نظارت پزشک صورت می‌گیرد.

بنابراین این نوع از گردشگری در شرایطی که گردشگران هیچ‌گونه بیماری فیزیکی نداشته باشند نیز مورد استقبال قرار می‌گیرد. علاوه بر این کسانی که دوران نقاهت بیماری را پشت سر می‌گذارند نیز می‌توانند با بهره‌بری از امکانات طبیعی و پیروی از برنامه‌های مراقبتی تحت نظارت درمانگر متخصص، سرعت بهبود خود را افزایش دهند.

گردشگری درمانی

گردشگری درمانی به معنی سفر به نقاط دیگر با هدف استفاده از منابع طبیعی(آب‌های معدنی، نمک، گِل، دریاچه نمک، لجن طبی، محیط زیست پاک و آفتاب درخشان) برای درمان برخی بیماری‌های خاص و یا گذراندن دوره ریکاوری(بازیابی) تحت نظارت درمانگر است که همواره مورد اقبال گردشگران و افراد با بیماری‌های خاص پوستی، تنفسی و… قرار می‌گیرد.

گردشگری پزشکی

گردشگری پزشکی رایج‌ترین و حساس‌ترین زیرشاخه گردشگری سلامت به شمار می‌رود که به منظور درمان‌های فیزیکی و یا انجام نوعی جراحی در مراکز درمانی و بیمارستان‌ها برنامه‌ریزی ‌شده است.

از جمله عوامل موثر بر شکل‌گیری و رونق این نوع از گردشگری فعالیت پزشکان متبحر و باتجربه، سابقه علم پزشکی، وجود زیرساخت‌های درمانی و نظارتی، فعالیت بیمارستان‌ها و کلینیک‌های استاندارد، تجهیزات پزشکی کامل و به روز و وجود قوانین و نظارت‌های پزشکی است که به عنوان زیرساخت‌های درمانی کشور شناخته می‌شود.

اهداف گردشگری سلامت

گردشگری سلامت نقش بسیار موثری در رونق و اقتصاد صنعت گردشگری ایفا می‌کند چرا که هر سال افراد زیادی با هدف درمان‌های پزشکی و انجام معالجات و عمل‌های جراحی به کشورهای گوناگون سفر می‌کنند. این نوع از گردشگری علاوه بر نقش مؤثر اقتصادی، استاندارهای زندگی شهروندان را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد.

از جمله پیامدها و مزایای رونق این نوع از گردشگری می‌توان به توسعه اقتصادی، ایجاد موقعیت‌های شغلی در حوزه مراقبت‌های پزشکی، دسترسی به پیشرفته‌ترین تکنولوژی‌های موجود در بخش پزشکی و درمانی و همچنین بهبود کیفیت زندگی افراد درگیر اشاره کرد.

در کنار این‌ها مشارکت در توسعه بهداشت جهانی، افزایش استانداردهای بهداشت جهانی، مبادله اطلاعات، ایجاد درآمد خارجی، ایجاد مزایای اجتماعی، مزایای سیاسی و مزایای اقتصادی از دیگر مواردی است که تحت تاثیر رشد و رواج این نوع از گردشگری قرار می‌گیرد.

کشورهای تایلند، مالزی، ترکیه، سنگاپور، هند، کره جنوبی، المان، سوئیس، تایوان، اسپانیا، برزیل و کاستاریکا از کشورهای پیشرو در گردشگری سلامت به شمار می‌روند که به عنوان مقصد گردشگری بسیاری از افراد انتخاب شده و به تعبیری از رونق بالایی برخوردار هستند.

به عنوان مثال کشور تایلند اغلب به عنوان مقصد گردشگری جهت ارائه خدمات پزشکی ارتوپد، آنکولوژی، جراحی پلاستیک، دندانپزشکی، چشم‌ پزشکی، درمان ایدز و زایمان انتخاب می‌شود. همچنین برزیل به عنوان مرکز جراحی زیبایی و پلاستیک شناخته شده است.

رایج‌ترین انواع درمان‌هایی که سبب شکل‌گیری گردشگری سلامت می‌شود شامل جراحی‌های پلاستیک و زیبایی، خدمات دندان‌پزشکی، پیوند عضو، جراحی قلب و جراحی ارتوپدی است.

طی سال‌های اخیر در ایران نیز عواملی مانند ارائه خدمات مقرون به صرفه، برخورداری از امکانات پزشکی در سطح کلاس جهانی، فعالیت جراحان با استعداد و مجرب، ارائه خدمات سریع و در دسترس، استفاده از روش‌های سنتی و جایگزین، برخورداری از تاریخ غنی و فرهنگ برجسته و همچنین تعریف چشم‌انداز مناسب و پشتیبانی دولت برای تسهیل اخذ ویزا بر رونق گردشگری سلامت تاثیرگذار بوده است.

منابع:

pro.regiondo.com
www.britannica.com

منبع:ایسنا

راهنمای سفر به رویایی‌ترین جاده جنگلی ایران؛ توسکستان

می‌توان در دامنه‌های شمال شرق البرز و در میانه گرگان و شاهرود میان یکی از زیباترین جاده‌های جنگلی ایران راند و چرخید. مخصوصا آنکه پاییز با همه رنگارنگی‌اش هم از راه رسیده باشد.به گزارش همشهری آنلاین، در دامنه‌های شمال شرق البرز و در میانه گرگان و شاهرود می‌توان در میان یکی از زیباترین جاده‌های جنگلی ایران راند و چرخید. مخصوصا آنکه پاییز با همه رنگارنگی‌اش هم از راه رسیده باشد و انواع درختان و بته‌های جنگلی از توسکا گرفته تا اورس و انواع بلوط و سرخدار دو سوی جاده را پر از رنگ کرده باشند. تقریبا ۱۳ کیلومتر بعد از گرگان جاده‌ای به سمت جنوب منشعب می‌شود که به خاطر اولین روستای این جاده «توسکستان» یا «توسکاستان» این‌طور نام گرفته. یک جاده تقریبا ۳۰ کیلومتری که در راه از چندین روستای تماشایی و ییلاقی می‌گذرد. جاده توسکستان بسیار تماشایی است، اما آن‌قدر شیب و پیچ‌های تند دارد که باید هم راننده قابلی باشید و هم خودرویی سرحال زیرپایتان باشد. به دل جاده که زدید، هرجایی که مناسب دیدید، می‌توانید پارک کنید و برای یک پیاده‌روی چند ساعته به دل جنگل بزنید. این جنگل زیبا که با جنگل‌های جهان‌نما هم همسایه است، بخشی از پارک ملی ۴۰ هزار هکتاری هیرکانی است که تبدیل به پارک ملی شده.

به رنگ پاییز

جنگل‌های هیرکانی که بیشتر در استان گلستان و سمنان گسترده شده‌اند، از قدیمی‌ترین و زیباترین جنگل‌های ایران‌اند. بخشی از این جنگل‌ها که در فاصله میان گرگان تا شاهرود قرار گرفته‌، به جنگل توسکستان معروف است. می‌توانید وارد جاده‌ای شوید که از میانه‌اش می‌گذرد و از آنجا به دل جنگل بزنید.

نکات طلایی

به‌خصوص در این فصل برپاکردن آتش و بساط کباب را فراموش کنید. چون این درختان بسیار خشک‌اند و  احتمال آتش‌سوزی بسیار بالاست. علاوه بر این لباس گرم را هم فراموش نکنید. این منطقه در پاییز بسیار خنک می‌شود و احتمال بارندگی هم بالاست.

چطور برسیم؟

جنگل توسکستان حدود ۱۳ کیلومتر تا گرگان فاصله دارد. از تهران وارد جاده هراز یا فیروزکوه شوید و بعد از ساری و بهشهر به گرگان برسید. وارد جاده مشهد شوید و حدود ۱۳ کیلومتر بعد از گرگان، در سمت راست تابلوی جاده فرعی جنگل توسکستان را می‌بینید. بعد از حدود ۱۵ کیلومتر رانندگی به روستای «توسکستان» یا ابتدای جنگل می‌رسید. از مشهد هم باید وارد جاده آسیایی شده و بعد از جنگل گلستان و در ۱۳ کیلومتری گرگان به سمت چپ بپیچید. جاده شاهرود ـ گرگان هم از مسیر توسکستان می‌گذرد.

چه می‌بینیم؟

جنگل توسکستان بخشی از محدوده ۴۰هزار هکتاری پارک ملی هیرکانی است و بیشتر با درختان توسکا، اورس و بلوط پوشیده شده.

جاده توسکستان یکی از جاده‌های زیبای پاییزی ایران است

جنگل: یک جاده تقریبا ۳۰ کیلومتری از میانه جنگل توسکستان می‌گذرد و می‌توانید در هر جای این مسیر که دوست دارید، از خودرو پیاده شده و گردش کنید. البته بهتر است با بلدهای محلی همراه شوید تا در این جنگل گم نشوید. اگر جاده ابری باشد، خیلی شانس آورده‌اید؛ چون ابرها جاده و جنگل را می‌پوشانند و جاده توسکستان یکی از رویایی‌ترین جاده‌های جنگلی ایران می‌شود، مخصوصا انتهای جاده که کمی شیب می‌گیرد و از ابرها هم بالاتر می‌رود. بلوط و ممرز از جمله درختان این منطقه جنگلی هستند و در آبان ماه با رسیدن بلوط‌های جنگلی، حتما افراد بومی و دامداران زیادی را در این مسیر خواهید دید که در حال جمع‌آوری بلوط برای فروش یا خوراک دام‌های‌شان هستند.

کاروانسرای قزلق: اواسط جاده توسکستان در میان جنگل انبوه به کاروانسرای «قزلق» می‌رسید. تابلوهای راهنما محل کاروانسرا را نشان‌تان می‌دهد، ضمن آنکه رسیدن به فضایی بدون دار و درخت می‌تواند نشانه رسیدن به کاروانسرا باشد. دقت کنید کاروانسرا از جاده پیدا نیست و باید از خودرو پیاده شده و حدود ۱۵۰ متر به سمت شرق و شمال‌ شرقی پیاده‌روی کنید. در زیر کومه مخصوص چوپان‌ها سقف کاروانسرا که معمولا با بوته‌ها و گیاهان پوشیده شده، معلوم می‌شود. این کاروانسرا که مربوط به دوران‌ اسلامی است و در فهرست آثار ملی هم ثبت شده، در سال ۱۳۷۹ بازسازی و زیبا شده.

گرمابدشت: همین‌طور که در جنگل پیش می‌روید، پس از منطقه‌ای به نام‌ سر علی‌آباد، پیچ و خم جاده تمام می‌شود و به دشت زیبای گرمابدشت می‌رسید. در این دشت بسته به فصل پوشش گیاهی متفاوتی را خواهید دید، اما پوشش غالب این دشت درختان بزرگ و کوچ اورس و اورس خزنده است. این دشت در پاییز پر از رنگ می‌شود و در زمستان با بارش اولین برف زمستانی پر می‌شود از کسانی که برای برف‌بازی آمده‌اند.

کجا بمانیم؟

در انتهای جاده توسکستان و بعد از دشت گرمابدشت، به روستای چهارباغ می‌رسید و از اهالی آن و مغازه‌های کنار جاده می‌توانید ماست، پنیر، گوشت تازه یا آب زرشک کوهستان بخرید. برای اقامت، روستای بعدی یعنی «شاهکوه پایین» پیشنهاد ماست.

منبع:همشهری

جزیره زیبای شیدور، جزیره‌ای همین‌حوالی زیباتر از مالدیو

در جزیره شیدور با ویژگی‌های زیست‌محیطی منحصر به‌فردی روبه‌رو می‌شوید که کمتر تصویری از آن وجود دارد؛ از گونه‌های زیبای جانوری گرفته تا تصاویر چشم‌نواز طبیعی.

جزیره شیدور

همشهری- مجتبی یارزمان: در هر فصلی از سال و با توجه به شرایط آب‌وهوایی که در کشور وجود دارد مقصدهای سفر هم تغییر می‌کند. اگر در فصل بهار و تابستان به‌دنبال مکان‌هایی سرسبز و خنک برای فرار از گرمای آن هستید، برعکس آن در زمستان مقصد بیشتر سفرها شهرهای گرمسیری با هوایی معتدل و مطبوع خواهد بود. در این روزهای پاییزی که بیشتر شهرهای شمالی کشور با باران و برف دست و پنجه نرم می‌کنند، استان‌های جنوبی هوایی ایده‌آل و مطبوع دارند و چند روزی است که از گرمای طاقت‌فرسای تابستان جدا شده‌اند. حال اگر قصد سفر به جنوب کشور و استفاده از این هوای مطبوع پاییزی را دارید، سری به جزیره «شیدور» در استان هرمزگان بزنید. جزیره شیدور که در میان اهالی به «مارو» هم معروف است، در میان آب‌های خلیج‌فارس و در نزدیکی جزیره لاوان قرار گرفته است و نزدیک‌ترین ساحل‌ها به آن بندرمقام، بندر نخیلو و بندر جزه است.

مالدیو ایران

در این جزیره بسیار کوچک عناصر طبیعی شگرفی هم به چشم می‌خورد که برای دیدن هر کدام از این عناصر گاه ممکن است برنامه سفر مجزایی را تدارک ببینید. بسیاری از افراد هزینه‌های زیاد و مسافت‌های طولانی‌ای را به جان می‌خرند تا یکی از این زیبایی‌ها را ببینند و دقایقی را به آرامش بنشینند، درصورتی که بسیاری از آنها در جزیره کوچک شیدور وجود دارد و به‌واسطه همین شگفتی‌ها به این جزیره کوچک لقب «مالدیو ایران» را هم داده‌اند. ساحل شنی با ماسه‌های یک‌دست طلایی، آب زلال و شفاف با عمق بسیار کم، مرجان‌های طبیعی و دست نخورده که هر کدام به شکلی خاصی خودنمایی می‌کنند و بسیاری دیگر از این زیبایی‌های منحصر به‌فرد که لازمه لذت بردن از آنها سفر به جزیره زیبای شیدور است، در اینجا قابل مشاهده هستند.

جزیره‌شناسی

جزیره شیدور در فاصله بسیار کم از جزیره لاوان و در نزدیکی جزیره‌های هندورابی، کیش و بندرلنگه قرار گرفته است. وسعت کل جزیره در حدود یک کیلومترمربع است که بیشتر محیط آن را ساحل ماسه‌ای تشکیل می‌دهد و مابقی در احاطه صخره‌ها است. جزیره شیدور در سال ۱۳۶۶ توسط سازمان حفاظت از محیط‌زیست به‌عنوان مکانی مهم و تأثیرگذار در اکوسیستم منطقه به ثبت رسید و از آن پس تحت نظارت این سازمان است. از گونه‌های مهم جانوری که در این جزیره سکونت دارند می‌توان به عقاب‌های دریایی دم‌سفید، لاک‌پشت‌ها، ماهی‌ها و دلفین‌ها اشاره کرد. همچنین جزیره شیدور یکی از زیستگاه‌های مهم برای پرندگان مهاجر و آب‌سنگ‌های مرجانی به‌شمار می‌رود. از نکات جالب توجه در این جزیره وجود مارهای کوچک آبی و خاکی است که به‌گفته مردم منطقه از دلایل اصلی مسکونی نبودن این جزیره وجود همین مارهاست و اسم مارو هم از آن گرفته شده است.

مسیر رسیدن به مارو

سفری که درنظر گرفته‌اید کمی با سفرهای معمولتان متفاوت است؛ جزیره‌ای زیبا با ویژگی‌های منحصربه‌فرد اما دورافتاده. این جزیره خالی از هرگونه امکانات بشری و سکونتی است و برای رفتن به آنجا حتماً باید از راهنما استفاده کنید. نزدیک‌ترین بندر در استان هرمزگان به شیدور بندر جزه است که خب همیشه امکانات مسافری برای رفتن به جزیره را ندارد، پس باید به بندر مقام بروید و از آنجا با راهنما و قایق‌های تندرو به سمت مارو حرکت کنید. بعد از گذشت حدود ۳۰ دقیقه مسافرت آبی روی دریا شما به مارو می‌رسید و می‌توانید به‌راحتی در این جزیره کوچک به استراحت و گردش بپردازید. اگر هم تمایلی به سفر دریایی ندارید و می‌خواهید در زمانتان صرفه‌جویی کنید، از فرودگاه جزیره لاوان استفاده کنید و با هواپیما خودتان را به لاوان و سپس شیدور برسانید. البته این نکته را هم درنظر داشته باشید که تورهای گردشگری هم جدیداً برای این منطقه برقرار شده که با هماهنگی‌های مربوطه می‌توانید از امکانات آنها استفاده کنید.

زیبایی‌های شیدور

از مهم‌ترین مسافرانی که به‌طور مستمر علاقه به سفر به مکان‌های بکر و خاص دارند، عکاسان هستند. در این جزیره شما با ویژگی‌های زیست‌محیطی منحصر به‌فردی روبه‌رو می‌شوید که کمتر تصویری از آن وجود دارد؛ از گونه‌های زیبای جانوری گرفته تا تصاویر چشم‌نواز طبیعی. در طول روز و زمانی که روی شن‌های طلایی رنگ ساحل قدم می‌زنید مرجان‌هایی را می‌بینید که زیر آب برای ماهی‌های آکواریومی و رنگارنگ خوش رقصی می‌کنند و اگر هوس کنید که تنی به آب بزنید، می‌توانید مسافت طولانی‌ای را در آب قدم بزنید و همانطور که سطح آب پایین است به وضوح ماهی‌های کف آب و اطراف خودتان را ببینید. اگر هم خوش‌شانس باشید و در زمان مناسبی به این جزیره سفر کرده باشید، شاید کوچ پرندگان مهاجر را بتوانید به نظاره بنشینید یا در اطراف جزیره انواع دلفین‌ها و لاک‌پشت‌های زیبا و نادر در جهان را ببینید.

نکته‌های مهم در جزیره

تا همین چند سال قبل به‌دلیل ملاحظات محیط‌زیستی سفر به این مکان کاملاً ممنوع بود، اما چند وقتی هست که کم‌کم پای انسان‌هایی که علاقه به محیط‌های بکر و ناب دارند با رعایت الزامات محیطی به این نقطه هم باز شده. بنابراین برای رفتن به این جزیره زیبا باید چند نکته اساسی و مهم را در نظر بگیرید. جزیره شیدور خالی از سکنه است و هیچ انسانی در آن زندگی نمی‌کند، به همین دلیل نباید توقع هیچ‌گونه امکاناتی را داشته باشید.

برای بازدید از این جزیره و برای حفظ بافت جانوری و گیاهی آن حداکثر زمانی که در اختیارتان گذاشته می‌شود ۲ ساعت است و پس از آن باید این مکان را ترک کنید. پس زمانبندی کنید تا بتوانید حداکثر استفاده را ببرید.

باتوجه به این که شیدور خالی از سکنه است پس دقت کنید که برای شب ماندن و کمپ زدن در آن حتماً نیاز به مجوز دارد که باید از سازمان محیط‌زیست گرفته شود. خوراکی‌های مورد نیازتان مثل آب و کمی غذا را حتماً همراه داشته باشید. اگر زباله‌ تولید کردید، حتماً با خودتان از جزیره خارج کنید.

نسبت به بافت گیاهی و جانوری‌ای که در این جزیره وجود دارد بسیار حساسیت به خرج بدهید تا آسیبی نبینند. از مرجان‌هایی که در آنجا رشد می‌کنند تا انواع ماهی‌ زینتی یا لاک‌پشت‌های پوزه عقابی که از نادرترین نمونه‌های موجود در کره زمین هستند. همه و همه این جانداران حیاتشان بسته به محیط این جزیره است.

در این جزیره مارهای سمی زیادی وجود دارد که برای فرار از گرما و آفتاب مستقیم زیر شن‌ها پنهان شده‌اند، پس مراقب باشید تا گزیده نشوید.

منبع:همشهری

راهنمای گشت و گذار در روستای پاییزی امیریه شاهرود

شاهرود با اقلیم منحصربه‌فردی که در میانه کویر و کوهستان محصور شده، روستاهایی تماشایی دارد که هنوز کم و بیش از این طبیعت بهره‌مندند.

به گزارش همشهری آنلاین، پاییز که برسد خیلی‌ها هوای جنگل ابر و روستایش را می‌کنند، یک جنگل پر از رنگ و ابر که آوازه زیبایی‌اش در تمام ایران پیچیده. اما شاهرود با اقلیم منحصربه‌فردی که در میانه کویر و کوهستان محصور شده، روستاهایی تماشایی دارد که هنوز کم و بیش از این طبیعت بهره‌مندند. روستای «امیریه» یکی از این روستاهاست. از شاهرود که وارد جاده مُجن شوید و حدود ۱۰ کیلومتر که به سمت شمال غربی برانید، یکی از زیباترین روستاهای شاهرود را خواهید دید. یک روستای پر از درختان چنار کهنسال و انواع باغ‌های میوه که نه فقط بهار و تابستانش، برای شاهرودی‌ها یک مقصد سفر دلپذیر است که پاییزش هم به خاطر همین درختان، فراموش‌ناشدنی‌تر از هر زمان دیگری است. از اوایل پاییز جمعیت امیریه کم می‌شود و به‌ همین خاطر می‌شود یک گشت و گذار آرام و خلوت پاییزی را در آنجا ترتیب داد. البته در سفر به امیریه می‌توان یک روزی را هم در جنگل‌های ابر، اولنگ یا قَطری شاهرود گذراند که همگی نزدیک این روستا هستند.

همسایه با ابرها

شاهرود با وجود آنکه در استان کویری سمنان قرار گرفته، اما به خاطر جغرافیای خاصش، از کوهستان و درخت حسابی پربهره است. روستای امیریه در این شهرستان هم به خاطر همین طبیعت پردرخت، حسابی تماشایی است. مخصوصا در پاییز که باغ‌هایش رنگ پاییز به خود می‌گیرند.

چطور برسیم؟

خودروی شخصی: برای رسیدن به روستای امیریه اول از همه باید به شاهرود برسید. شاهرود در ۳۹۰ کیلومتری جاده تهران – مشهد قرار دارد. از شاهرود مسیر رسیدن به روستا سرراست است. وارد جاده آزادشهر شوید و در همان اوایل راه، خروجی مجن و گرگان را در سمت چپ انتخاب کنید. اولین روستا در این جاده، امیریه است. باید حدود ۱۳ کیلومتر برانید تا به روستا برسید.

وسایل نقلیه عمومی: در شاهرود به خیابان مزار بروید و سوار مینی‌بوس یا تاکسی‌های «مجن» شوید. از راننده بخواهید شما را ابتدای روستا پیاده کند. بقیه راه را باید تا روستا پیاده بروید.

کجا بگردیم؟

روستای امیریه به خاطر وجود، چنارستان‌های کهنسال و باغ‌های زردآلو و گیلاس، یک طبیعت زیبا و پاییز رنگارنگ دارد. به این دیدنی‌ها چند اثر قاجاری را هم باید اضافه کرد.

در امیریه هم می‌توانید پاییزگردی کنید و هم تاریخ‌گردی

کوچه‌باغ‌های پاییزی: تقریبا در سراسر روستا و اطرافش، می‌توان در کوچه‌باغ‌های پاییزی گردش کرد. بسیاری از این باغ‌ها مالکیت شخصی دارند و برای ورود به آنها باید از صاحبان‌شان اجازه گرفت. اما یک منطقه عمومی برای گردش و اتراق، محلی تقریبا روبه‌روی کارخانه سیمان است که با دو ردیف درختان چنار بلند و نهری بزرگ که از وسط آن می‌گذرد، بسیار دیدنی است.

باغ گردشگری اَوَرس: تقریبا چند سال است که امیریه صاحب یک باغ تازه برای گردشگران شده. باغی که با الهام از شیوه باغ‌آرایی ایرانی و با استفاده از گونه‌های گیاهی استان سمنان شکل گرفته. این باغ تقریبا پنج هکتاری، حدود ۱۵۰ گونه گیاهی از استان سمنان را در خود دارد. درخت اورس یا سروکوهی یکی از معمولی‌ترین گونه‌های گیاهی در ایران است و به همین‌ دلیل هم اسمش برای این باغ انتخاب شده. غیر از حدود ۲۰۰ اصله نهال اورس باغ، حدود ۱۵ گونه پرنده و پستاندار در آن آزادانه حضور دارند. باغ اورس که در سه‌ کیلومتری ورودی روستا، در سمت دیگر جاده قرار دارد، امکاناتی برای دوچرخه‌سواری، فوتسال، والیبال، هندبال، اسکیت، بدمینتون و در ماه‌های گرم استخر شنا هم دارد. در این باغ مصرف هر نوع دخانیات ممنوع است.

باغ شازده و سردرش: یک باغ قدیمی در روستای امیریه باغ شازده است که در زمان حاکم وقت منطقه «امیراعظم» تبدیل به یک باغ اختصاصی شد. در دوره پهلوی اول، در سر این باغ یک بنای کوچک و زیبا ساخته شد که تزئینات زیبا و نقوش اسلیمی دارد. این باغ تقریبا در وسط روستا قرار گرفته که با هماهنگی با صاحبانش می‌توان نگاهی در آن انداخت.

حمام‌ امیریهحمام روستای امیریه مربوط به دوره قاجار است و دستور ساخت آن را هم حاکم وقت صادر کرده. حمام دو سالن اصلی با دیوارهای سنگی و سقف‌های گنبدی آجری دارد و هر سالن هم چهار ستون با سنگ‌های مدور و سرستون‌های حجاری شده با نقوش گل و بوته دارد. متاسفانه این حمام در آستانه تخریب قرار گرفته.

پیست سوارکاری: در امیریه دو پیست سوارکاری هم وجود دارد. پیست سوارکاری مهر و پیست پارتیان در محدوده روستا هستند.

باغ گل و گیاه بهشت: این باغ در ابتدای روستا در کنار جاده مجن، گلخانه بیش از صد نوع گل و گیاه و انواع درختان میوه است که با هماهنگی قبلی می‌توان به آنجا سری زد.

منبع:همشهری

گذر از دل‌ کویر | راهنمای عبور از کویر مرکزی ایران

راهنمای سفری منحصربه‌فرد برای شما داریم که تعدادی از تکه‌های کویری ایران را در خود جای داده. برنامه‌ای برای عبور از قلب دشت کویر؛ بزرگ‌ترین کویر ایران.

به گزارش همشهری آنلاین، شن‌های روان، رمل‌ها و تپه‌های ماسه‌ای و صدای آرام باد در پهنه دشت، آسمان صاف و پرستاره‌ و در کنار اینها سکوت و آرامش سحرآمیز آن چیزی است که کویرهای ایران نثار مسافرانش می‌کند. در سراسر ایران تکه‌های بزرگ و کوچک کویری فراوانی هستند که هرکدام به دلایلی خاص اسم و رسم پیدا کرده‌اند. در این مطلب یک راهنمای سفر منحصربه‌فرد برای شما داریم که تعدادی از این تکه‌های کویری را در خود جای داده. برنامه‌ای برای عبور از قلب دشت کویر؛ بزرگ‌ترین کویر ایران. وسیع‌ترین کویر ایران که از دامنه های جنوبی البرز تا مرکز ایران پهن شده، حدود۸۰۰ کیلومتر طول و حدود ۶۰۰ کیلومتر عرض دارد. مسیری هم که برای عبور از آن به شما پیشنهاد می‌کنیم از یزد و خرانق در جنوب این کویر شروع و با گذر از قلب کویر و حدود ۶۸۰ کیلومتر رانندگی در دامغان به پایان می‌رسد. عبور از قلب کویری ایران، کار راحتی نیست، غیر از یک خودروی سالم و قبراق، توان کافی و همراهان باتجربه می‌خواهد. اگر اینها را به‌ علاوه حدود پنج روز تعطیل دارید، به دل کویر و راه پرخطرش بزنید.

ماجراجویان صحرا

اگر از علاقه‌مندان کویر هستید و دوست دارید ماجراجویی کنید، عبور از کویر مرکزی ایران می‌تواند یکی از بهترین برنامه‌ها برای‌تان باشد. یک مسیر تقریبا ۶۸۰ کیلومتری که حدود پنج روز برایش باید وقت بگذارید. این مسیر از شهر یزد شروع می‌شود و بعد از عبور از مناطق معروفی همچون بیاضه و مصر و جندق و در نهایت عبور از کویر مرکزی ایران به شهر دامغان خواهید رسید.

چه بخریم؟ | از آویشن تا حصیربافت‌

در خرانق می‌توانید از زنان خانه‌دار پتوهای دستبافت سنتی بخرید. در روستای فرحزاد و مصر هم از آویشن کویری غافل نشوید. در بارانداز طباطبایی علاوه بر آویشن و دیگر گیاهان کویری، جالیز که زیرانداز مخصوص مناطق بیابانی را هم می‌توانید بخرید. نان‌های خرمایی جندق هم بسیار خوشمزه‌اند.

چطور برسیم؟ | عبور از دشت پرماجرا

مسیر ۶۸۰ کیلومتری عبور از کویر مرکزی ایران از یزد شروع و در دامغان تمام می‌شود. پس از یزد شما از شهرها و روستاهای ساغند، رباط پشت‌بادام، بیاضه، گرمه، خور، مصر، جندق، معلمان و رشم می‌گذرید تا به دامغان برسید.

از یزد تا رباط پشت‌بادام؛ حدود ۲۰۰ کیلومتر: از یزد وارد جاده طبس شوید. پس از حدود ۸۰ کیلومتر به روستای خرانق خواهید رسید. در این روستا گشت و گذار کنید و بعد به سمت روستای ساغند راه بیفتید. از خرانق تا ساغند حدود ۵۰ کیلومتر راه دارید. بعد از حدود ۲۵ کیلومتر بعد از ساغند به کاروانسرای شاه‌عباسی الله‌آباد می‌رسید و ۴۶ کیلومتر بعد از آن به «رباط پشت بادام». مسیر بعد از رباط دو شاخه می‌شود؛ سمت راست به سمت طبس و سمت چپ به بیاضه می‌رود که شما باید مسیر سمت چپ را انتخاب کنید.

رباط پشت بادام تا خور؛ ۱۲۰ کیلومتر: از رباط تا بیاضه حدود ۶۰ کیلومتر باید برانید. از بیاضه مقصد بعد روستای گرمه است. از بیاضه تا گرمه حدود ۳۰ کیلومتر راه دارید. البته برای رسیدن به روستای گرمه باید از جاده اصلی؛ یعنی جاده بیاضه ـ خور وارد فرعی شوید. بعد از روستای «مهرنجان» وارد فرعی سمت چپ شوید تا بعد از حدود ۱۰ کیلومتر به روستای گرمه برسید. مقصد بعدی خور است. لازم نیست مسیر رفته را برگردید، از روستای گرمه سه کیلومتر به سمت روستای نیشابور برانید و از آنجا هم سه کیلومتر که برانید وارد جاده اصلی می‌شوید. از این فرعی حدود ۳۰ کیلومتر که برانید به خور خواهید رسید. اگر هم نخواهید به گرمه بروید، مسیر مستقیم از بیاضه تا خور حدود ۶۰ کیلومتر است. مسافت گرمه تا خور ۳۵ کیلومتر است.

از خور تا دامغان؛ ۳۶۰ کیلومتر: این بخش اصلی‌ترین بخش سفر است؛ چرا که هم روستاهای معروف کویر مرکزی در آن قرار دارند و هم بخش اصلی عبور از کویر مرکزی در این بخش انجام می‌شود. مقصد بعدی جندق است که حدود ۱۰۵ کیلومتر تا خور فاصله دارد، اما پیش از آن می‌توانید دو روستای معروف کویری یعنی مصر و فرحزاد را تماشا کنید. از خور به سمت غرب حرکت کنید و بعد از حدود ۱۵ کیلومتر وارد جاده فرعی شوید که به سمت شمال و روستای مصر می‌رود. از ابتدای جاده فرعی تا مصر حدود ۴۵ کیلومتر راه دارید. روستای فرحزاد هم حدود سه کیلومتر تا مصر فاصله دارد. برای رفتن به سمت جندق لازم نیست دوباره به سمت خور برگردید. کافی است حدود پنج کیلومتر به سمت روستای امیرآباد، در جنوب مصر، برگردید و از یک جاده خاکی مناسب در سمت راست جاده، حدود ۴۰ کیلومتر برانید تا به جندق برسید. از جندق تا معلمان حدود ۱۴۰ کیلومتر و از معلمان تا دامغان هم حدود ۱۲۰ کیلومتر باید برانید. در واقع این جاده تقریبا ۲۶۰ کیلومتری، کوتاه‌ترین مسیر عبور از عرض این کویر محسوب می‌شده است. در زمان‌های گذشته، کاروان‌ها این مسیر را تقریبا سه‌روزه طی می‌کردند که دچار باران‌های ناگهانی و باتلاقی شدن زمین نشوند، اما شما می‌توانید دو ساعته از قلب کویر مرکزی ایران عبور کرده و به معلمان برسید. بهتر است در این مسیر کاملا مجهز باشید؛ چرا که تا معلمان تقریبا هیچ آبادی وجود ندارد. در جندق، معلمان و همین‌طور۴۰ کیلومتری دامغان پمپ‌بنزین وجود دارد.

چه می‌بینیم؟

اگر مسیر را از سمت یزد شروع کرده باشید، این جذابیت‌های تاریخی و طبیعی در مسیرتان خواهد بود.

خرانق: اولین محل دیدنی که در این مسیر به آن می‌رسید، روستای تاریخی خرانق است. خرانق امروز روستایی کوچک است، اما زمانی برای خود عظمتی داشته. این را از بخش قدیمی روستا که تاریخش تا دوره ساسانی عقب می‌رود، می‌توان فهمید. قلعه خرانق با کوچه‌های پیچ در پیچش، بسیار تماشایی است. به این اثر تماشایی منارجنبان، مسجد جامع، کاروانسرا، حمام، آسیاب، حسینیه، گورستان و چندین اثر کوچک و بزرگ دیگر را هم باید اضافه کرد. در خرانق، از بقعه مشهدک در گورستان روستا غافل نشوید که گفته می‌شود، یکی از قدمگاه‌های امام رضا(ع) است و زیارتگاه باباخادم هم به نقلی محل دفن خادم امام(ع) است. در اطراف روستا هم آثاری مثل پیرغیچ، غار بجنه و پیر سبز یا چک‌چک است. برای بازدید از پیر چک‌چک که زیارتگاه زرتشتیان است، حدود ۳۰ کیلومتر باید از خرانق به سمت جاده اردکان رانندگی کنید. پل آبراه را هم که به سبک پل‌های ساسانی ساخته شده و به تازگی در فهرست آثار ملی جای گرفته در حاشیه روستا می‌توانید ببینید.

کویر ریگ‌زرین و ساغند: یکی از کویرهای نزدیک خرانق، کویر ریگ‌زرین است. برای دیدن رمل‌های زیبای این کویر، باید بعد از ساغند در سمت چپ جاده به سمت روستای مغستان حرکت کنید. کویر ساغند هم در جنوب جاده قرار دارد. روستای ساغند را که ۵۰ کیلومتر به سمت معادن چادرملو ادامه دهید، در سمت چپ جاده به این کویر خواهید رسید. در مسیر اصلی تقریبا ۲۵ کیلومتر بعد از روستای ساغند به کاروانسرای شاه‌عباسی الله‌آباد می‌رسید. این کاروانسرای صفوی، تا حدودی بازسازی شده و می‌توان در حیاطش کمی استراحت کرد.

رباط پشت بادام: محل بعدی، روستای رباط پشت‌بادام است. یک روستا با بافت کویری زیبا. در پشت بادام می‌توانید به مسجد جامع، امامزاده ابراهیم(ع) یا قنات «شور و شیرین» بروید، البته اگر آب قنات خشک نشده باشد.

بیاضه: معروف‌ترین دیدنی این روستا قلعه بیاضه است که ناصرخسرو هم در سفرنامه‌اش به آن اشاره کرده. یک قلعه خشت و گلی که ساخت اولیه‌اش به دوره ساسانی برمی‌گردد، با بنایی چند طبقه و یک خندق عمیق. بعضی معتقدند این قلعه در دوره اسماعیلیه از پایگاه یاران حسن صباح بوده. بافت تاریخی این روستا هم بسیار تماشایی است و قدمت مسجد جامع آن هم به دوره صفوی برمی‌گردد.

گرمه: می‌توانید رسیدن‌تان به خور را کمی به تعویق بیندازید و وارد جاده فرعی روستای گرمه در سمت چپ جاده شوید. غیر از جذابیت‌های کویری، می‌توانید به تماشای نخلستان‌های اطراف روستا بروید. در وسط نخلستان گرمه هم یک آبگیر زیبا قرار دارد که آب آن از چشمه‌ای در کوه‌های شمال گرمه سرچشمه می‌گیرد. گرمه هم یک قلعه تاریخی دارد.

خور: خور هم یک شهر تاریخی این مسیر است که مساجد تاریخی و بافت سنتی دارد. به اینها باید اضافه کنید، نخلستان‌های دورتادور شهر را که البته در آتش‌سوزی چند سال قبل، تقریبا از بین رفتند. اگر جاده خور را به سمت طبس ادامه دهید می‌توانید کویر طبقه یا دریاچه نمک را ببینید. این کویر در ۳۰ کیلومتری خور به سمت طبس قرار دارد و جاده از میان این دریاچه نمک عبور می‌کند.

مصر و فرحزاد: این دو روستا که در فاصله سه کیلومتری از یکدیگر قرار دارند، به علت بافت کویری طبیعتی منحصر به فرد دارند. این دو روستا با تپه‌های شن روان و البته نخلستان‌ و باغ و چند گندمزار احاطه شده‌اند. «چال‌سلکنون»، «تخت عروس» و «تخت عباسی» و همین‌طور نیزار روستای مصر از جذابیت‌های این منطقه است.

جندق: جندق یکی از شهرهای تاریخی مسیر عبور از کویر مرکزی است که بعضی آن را به انوشیروان ساسانی نسبت می‌دهند. این شهر یک قلعه تماشایی دارد که در بافت تاریخی قرار گرفته. غیر از کویرهای اطراف شهر، خانه شاعر معاصر، یغمای جندقی هم برای تماشا وجود دارد.

معلمان: جاده تاریخی جندق به روستای معلمان، بخش اصلی برنامه عبور از کویر مرکزی ایران است که به دلیل باتلاق‌های نمکی، مسیری بسیار مشکل است. در طول این مسیر شما از عرض کویر مرکزی ایران و یا دشت کویر عبور می‌کنید. منطقه‌ای که به خاطر نمک بسیار زیاد، تقریبا هیچ نوع پوشش گیاهی ندارد. غیر از رمل و تپه‌های شنی، بسترهای نمکی مسیل‌ها یکی از جذابیت‌های این جاده است. از میانه این کویر دیگر وارد استان سمنان شده‌اید. در سمت چپ جاده کویر افسانه‌ای ریگ جن قرار دارد و پس از عبور از عرض کویر و پیش از روستای معلمان می‌توانید منطقه تپه ماهوری معروف دشت کویر را ببینید. تپه‌هایی رنگی و زیبا مشرف به کویر و منطقه‌ای مناسب برای عکاسی. حدود ۱۰ کیلومتر پس از معلمان و در ادامه مسیر به سمت دامغان می‌توانید روستای رشم را هم ببینید. کویرهای اطراف این روستا، چشمه و امامزاده آن امامزاده عباس(ع) معروف است.

دامغان: در ۴۰ کیلومتری دامغان در سمت راست جاده تابلوی روستای مسیح‌آباد را می‌بینید. این روستا در مجاورت نمکزار حاج علی‌قلی است و بافت تاریخی آن هم تماشایی است. این مسیر غیر از دیگر روستاهای کویری این مسیر، جاذبه خاصی ندارد. می‌توانید به دامغان برسید و از ده‌ها اثر تاریخی این شهر بازدید کنید.

کجا بمانیم؟

می‌توانید در هتل‌های سنتی یا خانه‌های روستایی بمانید که برای اقامت تجهیز شده‌اند. اگر هم مجهز هستید می‌توانید کنار آبادی‌ها چادر بزنید.

خرانق: خرانق یک اقامتگاه سنتی دارد؛ کاروانسرای شاه عباسی خرانق که پس از مرمت تبدیل به یک اقامتگاه سنتی شده. این کاروانسرا در تعطیلات شلوغ‌تر است و بهتر است.

گرمه: در روستای گرمه نیز چندین مرکز اقامتی دایر است که معروف‌ترین آنها خانه «آتشونی» است.

بیاضه و خور: در بیاضه چندین خانه سنتی برای اقامت میهمانان وجود دارد، یکی از آنها مهمانسرای تلار است. در خور هم خانه‌هایی برای اقامت وجود دارد.

مصر و فرحزاد: در منطقه مصر و فرحزاد هم مراکز اقامتی زیادی وجود دارد.

نکات طلایی

در صورتی که می‌خواهید سفر کویری‌تان، کم‌خطر و به‌یادماندنی باشد، نکات زیر را به‌ خاطر بسپارید:

پیش از سفر دوستان و آشنایان را از مبدا، مقصد و مدت زمان سفر آگاه کنید تا در صورت دیرکرد شما به کمک‌تان بیایند.

آبادی‌های کویری فاصله زیادی از هم دارند؛ بنابراین قبل از حرکت، از سلامت خودروی‌تان مطمئن شوید.

به‌هیچ‌وجه به تنهایی اقدام به یک سفر کویری نکنید.

زمین‌های حاشیه نمکزار رطوبت بالایی دارند و معمولا باتلاقی هستند. بنابراین بهتر است با خودرو وارد نمکزار نشوید.

همیشه دو برابر نیاز خود آب همراه داشته باشید.

در بازدید از ماسه‌های روان و مناطق بیابانی حتی‌المقدور از کمک راهنمای محلی استفاده کنید.

به هیچ عنوان دستتان در میان بوته‌ها و درختچه‌های کویری نکنید؛ چون محل زندگی بسیاری از جانداران است. علاوه بر آنکه آرامش این جانوران را به هم‌می‌زنید، ممکن است برای خودتان هم خطرناک باشد.

در صورتی که در چادر می‌مانید، کفش‌ها و وسایل‌تان را درون چادر بگذارید و از بسته بودن زیپ چادر در تمام زمان اقامت مطمئن شوید.

در صورتی که مجهز به تجهیزات ناوبری همچون جی‌پی‌اس نیستید، به هیچ عنوان پیاده‌روی شبانه نکنید.

حواس‌تان باشد، در قسمت زیادی از این مسیر آنتن تلفن همراه وجود ندارد؛ مخصوصا در حوالی معلمان و مصر.

منبع:همشهری

«گردشگری دریایی»؛ کلید طلایی توریسم ایران

ایران با برخورداری از مرزهای آبی در دریای خزر، خلیج فارس و دریای عمان یکی از کشورهای با ظرفیت قابل توجه در گردشگری دریایی محسوب می‌شود که می‌تواند از آن برای جذب گردشگر داخلی و خارجی بهره ببرد.

گام بلند صنعت گردشگری اردبیل برای نیل به توسعه اقتصادی

تمدن کهن، تاریخ پرشکوه و طبیعت چهارفصل اردبیل پتانسیل عظیمی برای رشد همه‌جانبه استان به شمار می‌رود که با توجه به قابلیت‌های در خور توجه این دیار تمدن‌ساز از سال ۹۷ با تدوین ‍‍پلان توسعه گردشگری در تلاش برای دستیابی اردبیل به جایگاه واقعی خود در حوزه گردشگری بوده‌ایم.

پلان توسعه گردشگری استان شامل سه شاخصه مهم معرفی ظرفیت‌ها و قابلیت‌های گردشگری استان٬ ایجاد زیرساخت‌های گردشگری و تبدیل گردشگری به گفتمان غالب در استان اردبیل بود که تمامی فعالیت‌ها در این راستا برنامه‌ریزی شد.

به عنوان مصداق بارز این جهت‌گیری‌ها می‌توان به حضور فعال در نمایشگاه‌های داخلی و خارجی و کسب رتبه برتر در تمامی این نمایشگاه‌ها٬ حضور در شبکه‌های تلویزیونی ملی و بین‌المللی و استفاده از ظرفیت رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی، احداث پل‌های معلق٬ تاسیسات گردشگری٬ آغاز احداث اولین هتل ‍پنج‌ستاره و چندین هتل و تاسیسات اقامتی٬ جاده‌های گردشگری٬ واحدهای بومگردی و… اشاره کرد.

امیدآفرینی در بین سرمایه‌گذاران بخش گردشگری از مهمترین رویکردها بود که تکمیل ‍پل معلق تمام‌شیشه‌ای هیر در مدت هشت ماه، در حالی که احداث پ‍ل معلق مشگین‌شهر بیش از یک دهه به طول انجامید٬ افزایش تعداد موزه‌های استان از هشت موزه به ۲۷ موزه٬ افزایش ماندگاری مسافر در استان به دو برابر تا قبل از شیوع ویروس کرونا و… از جمله ثمرات آن بود.

جوان‌گرایی٬ استفاده از ظرفیت بانوان٬ ‍پروژه‌محوری٬ احیای نقش شهرستان‌ها با تفویض اختیارات٬ استفاده از ظرفیت بخش خصوصی٬ ارتقای جایگاه اداره‌کل میراث‌فرهنگی٬ گردشگری و صنایع‌دستی در سطح استان و کشور٬ تعامل با رسانه‌ها٬ استفاده از فناوری‌های نوین٬ حمایت از طرح‌های تاثیرگذار راکد و… مهمترین اولویت‌ها بود که منتج به ارتقای جایگاه گردشگری استان شد.

از جمله ثمرات این رویکرد ایجاد دو پایگاه ملی در استان بود که گام مهمی در مسیر توسعه گردشگری فرهنگی و تاریخی است٬ بها دادن به گردشگری روستایی که به امیدآفرینی در بین روستاییان و مهاجرت معکوس منجر شد٬ توسعه متوازن گردشگری استان از شمال تا جنوب به نحوی که تا سال ۹۷ گردشگری استان معطوف به سرعین و مشگین‌شهر بود٬ بازسازی سازه دروازه عالی‌قا‍پو اردبیل پ‍س از گذشت ۷ دهه از تخریب آن و احداث اولین هتل بیمارستان کشور در راستای تبدیل اردبیل به یکی از قطب‌های اصلی گردشگری سلامت است.

تبدیل اردبیل به دروازه قفقاز٬ رونق گردشگری خارجی که در سال ۹۷ و نیمه نخست سال ۹۸ به اوج خود رسید اما با شیوع ویروس کرونا همانند سایر مناطق دنیا هر چند رشد آن کند شد اما متوقف نشد٬ ثبت دو شهر ملی صنایع‌دستی٬ تصویب رویداد بین‌المللی اردبیل ۲۰۲۳ پایتخت گردشگری کشورهای عضو اکو٬ بها دادن به فرهنگ شهادت با احداث یادمان شهدای مرزبانی بیله‌سوار٬ فراهم‌سازی مقدمات ثبت آثار استان در فهرست آثار جهانی که مهمترین آن تدوین پرونده ثبتی برای کوه سبلان و کاروانسرای شاه عباسی نیر بود نیز از جمله ثمرات بود.

رونق گردشگری زمستانی با هدف خروج گردشگری استان از حالت فصلی به طوری که ‍پیش از سال ۹۷ در فصول ‍پاییز و زمستان عملا گردشگری اردبیل تعطیل بود و طرح ابتکاری زمستان بیدار جان دوباره به گردشگری زمستانی اردبیل بخشید٬ احداث ‍پل‌های معلق و پیست‌های اسکی٬ ساماندهی دریاچه‌ها و تبدیل به قطب‌های جدید گردشگری٬ مرمت بناهای تاریخی٬ افزایش تعداد واحدهای بومگردی از دو مورد به بیش از ۷۰ مورد و جلب مشارکت دستگاه‌های مختلف نظیر بنیاد مسکن٬ راه و شهرسازی٬ بنیاد علوی و… نیز اقدامی برای اجرای طرح‌های توسعه‌ای گردشگری بوده است.

با تلاش و مشارکت لازم توانستیم به چشم‌انداز تعیین‌شده در راستای توسعه استان که از دغدغه‌های مهم و اصلی بود دست یابیم و استان اردبیل را به عنوان خاستگاه صفویه؛ معمار وحدت مذهبی و جغرافیایی کشور جزو استان‌های تمدن‌ساز معرفی کنیم و در سطح ملی در حوزه‌های میراث‌فرهنگی٬ گردشگری و صنایع‌دستی حرفی برای گفتن داشته باشیم.

در این مسیر آن چه توانست با وجود مشکلات و نارسایی‌ها همواره انگیزه برای توسعه استان بر پایه گردشگری را تقویت کند، دغدغه‌ها و مطالبات مردمی بود که باید عملیاتی می‌شد که با این هدف در حال حاضر توانسته‌ایم اردبیل را در ردیف استان‌های تراز اول در بخش گردشگری کشور قرار داده و رضایت مردمی را فراهم سازیم.

منبع:میراث آریا

حفظ و احیای بناهای تاریخی و راهکارهای تشویق مالکان خصوصی

این آثار، میراثی همگانی است که تمدن دیرینه را در کشورهایی همچون ایران که مملو از این بناهاست به نمایش می‌گذارد. اولین نکته درخصوص بناهای تاریخی، حفظ و نگهداری این بناها است، زیرا آن‌ها علاوه بر اینکه دارای ارزش میراثی قابل توجهی هستند، ارزش افزوده بالایی هم برای کشور به همراه دارند. اما تجربه نشان داده با مدل فعلی مواجهه دولت با مالکان این بناها، امکان حفظ آن‌ها بسیار سخت یا غیرممکن است.

قوانین محافظت از این املاک به‌دلیل آنکه صرفه اقتصادی حداقلی برای مالک ندارد، نمی‌تواند مشارکت مالک را به همراه داشته باشد و به نظر می‌رسد مالکان بناهای دارای ارزش تاریخی با قابلیت ثبت ملی، به مدیریت ملک براساس قواعد وزارت میراث‌فرهنگی تمایلی ندارند و در مقابل، به‌دلیل نبود تضامین کافی برای حفظ املاک تاریخی، این ساختمان‌ها به شکل عمدی یا سهوی دچار تخریب گسترده می‌شود.

همانگونه که اشاره شد برخی از این بناها دارای مالکیت خصوصی هستند. به این معنا که ارگان‌های دولتی همچون وزارت میراث‌فرهنگی نمی‌توانند به‌صورت دستوری، کاربری آن‌ها را همسو با گردشگری و میراث‌فرهنگی کنند. اما یکی از وظایف تعریف شده برای وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی، ایجاد شرایط لازم به‌منظور جذب مالکان خصوصی بناهای تاریخی برای ورود به بازار گردشگری و ممهور شدن این بناها به مهر وزارت میراث‌فرهنگی از بابت ثبت تاریخی است.

اغلب این بناها از نظر تاریخی دارای قدمت و جایگاه میراثی قابل‌توجهی هستند. اما به علت اینکه تاکنون دولت نتوانسته سیاستی را در پیش بگیرد که موجب تشویق مالکان این بناها شود تا آن‌ها املاک خود را به‌منظور درآمدزایی در اختیار ارگان مربوطه قرار دهند، از این بناها در کارهایی به جز گردشگری بهره‌برداری می‌شود. از همین رو برخی مالکان این بناها عمدا یا سهوا به گونه‌ای املاک‌شان را مدیریت می‌کنند که تحت تاثیر تخریب جزئی یا گسترده‌ای که در بنا رخ می‌دهد، هر نوع نگهداری و ثبت تاریخی آن به بن‌بست بخورد و اجازه سریع ساخت‌وساز یا تغییر کاربری برای آن‌ها صادر شود.

بنابراین باید پذیرفت در این عرصه با ضعف دولت در تقابل با این تاکتیک مالکان خصوصی مواجه هستیم. تاکتیک استفاده نادرست از بناها به‌منظور سرعت بخشیدن به تخریب آن‌ها مدت‌ها است که در کشور به‌منظور خروج از نظارت دولت بر این املاک استفاده می‌شود و این اقدام، یک چالش قدیمی در کشور به‌شمار می‌رود که حوزه میراث فرهنگی نیز درحال‌حاضر با آن دست و پنجه نرم می‌کند.

در حال حاضر در بناهای با مالکیت دولتی و عمومی، شرایطی حاصل شده است که صندوق حفظ و احیا بناهای تاریخی می‌تواند بر این بناها نظارت کافی داشته باشد. در چنین شرایطی مرمت بنا نیز با نظارت میراث فرهنگی انجام می‎شود و برای جلوگیری از تخریب و آسیب به آن‌ها از بهره‎برداران تضمین‎های لازم نیز گرفته می‎شود. اما این صندوق راهکاری برای حمایت از مالکان خصوصی بناهای تاریخی نداشته و این مالکان نیز تمایل چندانی به ثبت بناهای تاریخی خود در وزارت میراث‌فرهنگی ندارد. یکی دیگر از دلایلی که مالکان خصوصی علاقه‌ای به ثبت بناهای خود ندارند این است که، معمولا زمانی که یک بنا تحت نظارت وزارت میراث‌فرهنگی قرار می‌گیرد، سایر بناهای اطراف آن نیز که در حریم آن بنای تاریخی قرار می‌گیرند تنها مجاز به ساخت و ساز بر اساس ضوابط خاص بنای تاریخی خواهند بود و این چالش باید به شکل مشوق‌های کاربردی برای مالکان، حل شود.

در حال حاضر یکی از راهکارهای وزارت میراث‌فرهنگی، طرح‌های مشارکتی با مالکان بناهای تاریخی است و اگر کسی بخواهد بنای قدیمی خود را مرمت کند به او کمک خواهد کرد که این امر منوط به ثبت آن بنا در فهرست آثار ملی کشور است و این حمایت‌ها به شکل کمک‌های فنی و اعتباری هستند. همچنین معافیت از برخی عوارض شهرداری، دادن مجوزها، تسهیلات کم‌سود و… از جمله دیگر حمایت‌های این وزارتخانه است. وزارت میراث فرهنگی برای مرمت و بازسازی بناهایی که مالکیت دولتی دارد، مشکلی ندارد و بسیاری از بناها، در محدوده‌ای واقع شده است که این وزارتخانه به راحتی می‌تواند آن‌ها را مرمت و احیا و از آن‌ها بهره برداری هم کند، اما مشکل در بناهایی است که مالک خصوصی دارند و در مورد اینگونه آثار باید تدبیری برای تملک یا تدوین بسته‌های تشویقی و ارائه تسهیلات کم بهره از سوی دولت در نظر گرفته شود.

با توجه به اتفاقات ناخوشایند اخیر در شهر همدان و تخریب‌های صورت گرفته در بناهای واجد ارزش بافت تاریخی، به نظر می‌رسد یکی از راهکارهای اساسی جهت حفظ این بناهای باارزش، ورود بخش خصوصی از جمله هتل داران و صاحبان تاسیسات گردشگری و حتی بخش دولتی و از همه مهمتر شهرداری، به منظور تملک این بناها و مرمت، احیا و تغییر کاربری‌هایی همچون هتل سنتی، فرهنگسرا، مهمانسرا، سفره‌خانه سنتی و… است و در واقع اگر هریک از این تاسیسات و دستگاه‌های ذیربط یک یا چند بنای تاریخی را مورد حمایت قرار دهند هم کمک شایانی به حفظ هویت تاریخی شهر کرده‌اند و هم اینکه از قافله سرمایه گذاران در این بخش عقب نمانده‌اند.

باید توجه داشت در کنار این اقدامات و همچنین تشویق مالکان خصوصی بناهای تاریخی، برنامه ریزی لازم به منظور تغییر کاربری همخوان با هویت تاریخی بنا و بافت تاریخی در نظر گرفته شود تا ضمن حفظ و حراست هویت شهرهای تاریخی، آورده‌های اقتصادی و ارزش افزوده این بناها هم برای مالکان فراهم شود.

منبع:میراث آریا