جنگل حاتم مشه‌سی، ذخیره‌گاه باارزش ژنتیک کشور

امروزه ذخیره‌گاه‌های جنگلی از یک سو در حفظ تنوع زیستی و از سوی دیگر در جلوگیری از انقراض گونه‌های مهم گیاهی و جانوری، مورد توجه زیادی قرار گرفته‌اند، استان اردبیل از سه ناحیه رویشی هیرکانی، ارسبارانی و ایرانی تورانی و سه ذخیره‌گاه جنگلی به نام‌های فندقلو، حاتم مشه‌سی و ارس خلخال برخوردار است.

ذخیره‌گاه جنگلی حاتم مشه‌سی با وسعت بیش از ۶ هکتار واقع در ۲۸ کیلومتری غرب مشگین‌شهر در استان اردبیل یکی از ذخیره‌گاه‌های با ارزش ایران است، این جنگل به خاطر موقعیت مکانی، شرایط اقلیمی و رویشگاهی جزئی از جنگل‌های ارسباران محسوب شده و از نظر تنوع و ترکیب پوشش گیاهی بسیار غنی است.

چهار تیپ عمده جنگلی قابل تفکیک در این جنگل عبارت است از تیپ خالص اوری، اوری- کرب، اوری- ون و زالزالک- آلوچه وحشی و در مجموع ۳۱ گونه درختی و درختچه‌ای متعلق به ۱۱ تیره و ۲۳ جنس شناسایی شده است که نشان‌دهنده تنوع قابل توجه گونه‌های چوبی این جنگل است.

جنگل حاتم مشه‌سی در محل تلاقی سه رشته کوه البرز، زاگرس و قفقاز قرار دارد، به لحاظ برخورداری از جریانات اقلیمی هیرکانی از شرق، رطوبت مدیترانه‌ای از غرب و توده‌های کم فشار سیبری از شمال، دارای ویژگی‌های منحصر به‌فردی از نظر قابلیت‌های حفاظت از آب و خاک است که امروزه با وجود تخریب شدید تا حدودی اهمیت و موجودیت خود را حفظ کرده است.

این جنگل در سال ۱۳۷۱ توسط سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری کشور تحت عنوان ذخیره‌گاه ژنتیکی اوری به وسعت ۲۰۰ هکتار تحت مدیریت قرار گرفت، ذخیره‌گاه جنگلی حاتم مشه‌سی از نظر موقعیت مکانی، شرایط اقلیمی و رویشگاهی، بخشی از جنگل‌های ارسباران محسوب می‌شود و به همین دلیل از نظر تنوع و ترکیب پوشش گیاهی بسیار غنی است و درختان اوری به طور انبوه با سایر گونه‌های جنگلی و گاهی به صورت توده‌های خالص دیده می‌شود.
تنوع قابل توجه گونه‌های درختی و وجود گونه‌های نادر را در این جنگل می‌توان مشاهده کرد، به‌طوری که جنگل حاتم مشه‌سی را به یک ذخیره‌گاه جنگلی منحصر به‌فرد در کشور تبدیل کرده و باعث شده که تنوع در آن حتی از جنگل‌های ارسباران نیز بیشتر باشد.

از مهم‌ترین گونه‌های درختی و درختچه‌ای همراه اوری می‌توان به زالزالک، ون، ازگیل وحشی، گلابی جنگلی و فندق و از مهم‌ترین گونه‌های علفی کف جنگل می‌توان به فستوکا، گون، آگروپایرون، بومادران، شبدر و جو بنفش اشاره کرد.

در مجموع ۳۱ گونه چوبی متعلق به ۱۱ تیره و ۲۳ جنس در این منطقه شناسایی شده است، در بین گونه‌های شناسایی شده، گونه‌های نادری نظیر فندق، ممرز، قره قات، کچف، لور، بارانک، شیرخشت، هفت کول، بداغ جنگلی و بیدمشک وجود دارد که نشان دهنده تنوع قابل توجه گونه‌های درختی و درختچه‌ای در این جنگل است.

تجدید حیات در این جنگل اغلب به صورت غیرجنسی (پاجوش و ریشه جوش) است که از دلایل عمده آن می‌توان به خاصیت خارق‌العاده جست دهی گونه‌های تشکیل‌دهنده آن اشاره کرد.

این ذخیره‌گاه جنگلی در شهرستان مشگین‌شهر واقع شده که از طرف غرب به روستای شیخلار و از شرق به روستای کوه کنار محدود شده و نزدیکترین روستا به آن روستای قینرچه است که از مشگین‌شهر ۲۸ کیلومتر فاصله دارد.

برای رفتن به این منطقه، جاده هموار مشگین به اهر را سپری کرده و پس از گذر از سد دوشانلو باید به سمت جاده فرعی روستای آقجه لو پیچید که پس از این روستا، روستای قینرچه وجود دارد که مبدا جاده خاکی به سمت حاتم مشه‌سی بوده که از روستای قینرچه حدود ۴ کیلومتر فاصله دارد.

این جنگل با توجه به پوشش گیاهی مرتعی و جنگلی، همچنین منابع آب سطحی و زیرزمینی و با توجه به وضعیت فیزیوگرافی، زیستگاه تعدادی از جانوران وحشی نظیر گرگ، روباه معمولی، خرگوش، سمور و پرندگانی مانند قرقاولف کبک و عقاب طلایی است و در گذشته‌های نه چندان دور، پستانداران باارزش نیز در زیستگاه‌های منطقه به سر می‌برده‌اند که در اثر شکار بی‌رویه و تخریب زیستگاه، نسل این گونه‌های ارزشمند رو به کاهش رفته است.

جنگل حتم مشه‌سی یک ذخیره‌گاه ژنتیکی بوده و مردم منطقه به خوبی با این جنگل آشنا هستند و با توجه به اینکه سالیان درازی است که با این جنگل زندگی کرده‌اند به آن احترام ویژه‌ای قائل هستند که سالانه گردشگران بسیاری نیز از منطقه بازدید می‌کنند.

داشتن چشم‌اندازها و جذابیت‌های بصری، داشتن امکانات گردشگری کافی یا شرایط ایجاد آن، وجود امکانات دسترسی و راه‌های جانبی مناسب، حمایت جوامع محلی و… از جمله ظرفیت‌های این منطقه در بخش گردشگری است.

با ثبت ملی این اثر در ردیف آثار طبیعی که توسط اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان اردبیل انجام شده در کنار جذب گردشگر و سامان‌دهی و صیانت از این جنگل می‌توانیم شاهد حفاظت هر چه بیشتر از این جنگل به عنوان یک ذخیره‌گاه ژنتیکی مهم در کشور باشیم.

منبع:میراث آریا

شانشین؛ دالان ورود گردشگران به دنیای قدیم

“شانشین” مکانی زیبا و کاملا سنتی در میان جنگل و مشرف بر دریاچه زیبای زریبار است که در دامنه کوه قرار دارد و به عنوان موزه روستایی، سفری به گذشته‌های دور و آداب و رسوم مردم کُرد را برای گردشگران ترتیب می‌دهد.

در سفر خود به شهر مریوان مهمان مردی شدیم از جنس طبیعت و آشنا با فرهنگ و آداب رسوم خالص کردستان که ما را به اقامتگاه بوم گردی خود دعوت کرد.

“شانشین” مکانی زیبا و کاملا سنتی در میان جنگل و مشرف بر دریاچه زیبای زریبار است که در دامنه کوه قرار دارد که به عنوان موزه روستایی، سفری به گذشته‌های دور و آداب و رسوم مردم کُرد را برای گردشگران ترتیب می‌دهد.

پله‌های سنگی و راه‌ ناهموار رسیدن به اقامتگاه‌، زندگی و حال و هوای مناطق اورامانات را برای گردشگران تداعی می‌کند و دیدن دیوارهای کاه‌گلی و دروازه‌های چوبی آبی رنگ استفاده شده در آن ما را به دوران پدربزرگ و مادربزرگ‌ها می‌برد.

با باز شدن اولین دروازه چوبی آبی رنگ، وارد دنیای گذشته‌ها شدیم، آن دیوارهای کاه‌گلی با آن گلدان‌های گل آویزان شده در گوشه و کنار حس و حال نابی را به حیاط اقامتگاه داده بود که آدمی را سرشار از لذت می‌کرد.

در گوشه‌ای دیگر از حیاط اقامتگاه، اسباب و وسایل‌های به جا مانده از زمان‌های قدیم گردآوری شده بود و به نحو بسیار زیبایی چیده شده بودند.

آنقدر از دیدن این حال و هوا غرق در لذت شده بودیم که تک تک وسایل را با دست لمس می‌کردیم و سعی داشتیم بفهمیم کاربرد آن‌ها چیست و چگونه بوده است.

شانشین؛ دالان ورود گردشگران به دنیای قدیم

از پله‌های سنگی داخل حیاط که برای رسیدن به ایوان و طبقه بالای اقامتگاه استفاده و با گل‌های شمعدانی از پایین به بالا مزین شده بود، بالا رفتیم تا به ایوان اقامتگاه رسیدیم؛ با رسیدن به ایوان منظره‌ای زیبا و دلفریب را جلو روی خود یافتیم، ایوانی مشرف به دریاچه افسانه‌ای زریبار!

در سبز رنگ چوبی را که باز کردیم منظره‌ای که با آن مواجه شدم یک لحظه مرا شوک زده کرد، دقیقا شبیه به خانه روستایی پدربزرگم در دوران کودکیم بود، همان حال و هوا، همان قالی‌های دستبافت با همان نقش و نگارها، همان بخاری نفتی وسط خانه، همان چراغ نفتی سبزرنگ قدیمی، همان طاقچه‌های گوشه و کنار خانه و سقف‌های چوبی که حال پس از گذشت 20 و اندی سال یکبار دیگر آن تصویر و آن حال و هوا را بە چشم خود دیدم.

دیدن این مکان زیبا و دلچسپ برای افرادی مثل من می‌تواند، تداعی‌گر حال و هوای خانه پدربزرگ، برای دهه‌های 80 و 90 می‌تواند آشنایی با زندگی مردمان ادورا گذشته و برای مسافران از گوشه و کنار دنیا می‌تواند به نحوی آشنایی آن‌ها با آداب و رسوم مردم کردستان باشد.

موزه روستایی “شانشین” چشم انتظار حمایت مسئولان 

سازنده اقامتگاه بومگردی “شانشین گفت: کار من در اصل مستند سازی و ساخت برنامه تلویزیونی است؛ برنامه‌ای تحت عنوان “گه‌شته‌کانی چیا” که اکنون 9 سال از ساخت آن می‌گذرد و در 400 قسمت، و هر هفته در تلویزیون “گه‌لی کوردستان” پخش می‌شود.

کیان جهانی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: سفر من به آذربایجان غربی، کردستان، کرمانشاه، ایلام، همدان، لرستان، شمال و خوزستان سبب شد تا من به این موضوع پی ببرم که نه تنها در کردستان بلکه در همه استان‌ها و در همه مناطق فرهنگ و آداب و رسوم‌های خاص هر مناطق در حال نابودی است.

وی عنوان کرد: در سفری که به شمال ایران داشتم در مسیر رشت به فومن در جاده سراوان موزه میراث روستایی گیلان را دیدم، و برای اولین بار جرقه ایده ساخت موزه روستایی  در مناطق کردنشین در ذهنم زده شد.

جهانی بیان کرد: پنج سال به دنبال اجرای این پروژە بودم، ابتدا طرح را به سازمان میراث فرهنگی ارائە دادم کە مورد استقبال فراوانی قرار گرفت اما در حد نامەها و مکتوبات بود و در عمل این‌کار عملی نشد،  تا اینکه بلاخره مجبور شدم در شهر مریوان در یک خانه اجاره‌ای در متراژ پایین‌تر این طرح را اجرا کنم تا به صورت عملی نشان دهم که هدف از اجرای این پروژه چیست.

شانشین؛ دالان ورود گردشگران به دنیای قدیم

وی خاطرنشان کرد: هدف از این پروژه ایجاد روستایی گردشگری است که هر خانه در آن نشان دهنده معماری و آداب و رسوم فرهنگ خاص منطقه‌ای در کردستان است، که اگر گردشگری هنگام سفر بە کردستان  نتوانست بە همه مناطق کردستان سفر کند، در این مکان با بخشی از آن مناطق آشنا شود؛ در کنار این مهم نیز از وسایلی محافظت کنیم کە تا بە امروز در روستاها سالم ماندەاند.

جهانی یادآور شد: دو سال در قالب “یانه کورده‌واری” این پروژه را اجرا کردیم و بعدها توانستم با همه تعهدات خود 1000 متر زمین در این مکان از منابع طبیعی بگیرم، لذا قبل از دست به کار شدن برای ساخت این موزە روستایی، تصویربرداری هوایی انجام گرفتە تا شاهد هیچ دخل و تصرف و تخریبی در طبیعت نباشیم و خطاب بە کسانی که معتقدند کە در این مکان دخل و تصرف و تخریب صورت گرفتە است باید گفت کە زمانی کە ساخت این پروژە آغاز شد حتی یک درخت نیز در این مکان وجود نداشت.

وی عنوان کرد: بعد از انجام این پروژه توقع می‌رفت که از سوی مردم و مسئولان از آن استقبال شود، اما متاسفانه استقبال آنچنان نبود، لذا با وجود همە این‌ها باز هم روند ساخت پروژە را ادامە دادم.

جهانی تصریح کرد: تاکنون دو بخش مریوان و منطقه اورامان ساخته شدە است اما متاسفانە بە دلیل اینکە مصالح و بناهای آن از همان مناطق تهیە می‌شوند بە لحاظ اقتصادی بسیار هزینە‌بردار است.

وی ادامە داد: همە وسایل موجود در موزە روستایی شانشین، از روستاهای مناطق مختلف جمع‌آوری شدە است تا مسافرانی کە بە این مکان می‌آیند هم از آن بە عنوان موزە و هم بە عنوان اقامتگاە از آن بهرە ببرند و از خوراکی‌های محلی مناطق کردستان تناول کنند.

جهانی اظهار کرد: تا قبل از آمدن کرونا ما هرشب در این مکان رسم و رسومی داشتیم بە نام “شه‌واری کورده‌واری” کە در آن از هنرمندان فولکلور و حکایت خوانان و حکایت نویسان کردستانی دعوت بە عمل می‌آمد و تا پاسی از شب بە خواندن آوازهای فولکلور و حکایت خوانی می‌پرداختند.

وی اظهار تاسف کرد و گفت: بسیار جای تاسف است کە همە از ما میخواهند کە در این زمینه فعالیت داشتە باشیم، اما در عمل کسی یاری‌گر ما نیست.

کیان جهانی ادامە داد: از آنجایی کە اقامتگاە “شانشین” بر سر جاده مرز باشماق قرار دارد، یقینا هر مسئولی در بازدید از مرز بارها از این راە گذر کردە است، اما تابحال هیچکدام از مسئولین از این مکان بازدید نکردەاند.

وی خاطرنشان کرد: درخواست اولیە ما ٥ میلیارد تومان تسهیلات بود کە از سوی میراث فرهنگی یک میلیارد و ٥۰۰ میلیون تومان آن مصوب شدە است، لذا پس از گذشت شش ماە از تصویب آن هنوز پرداخت نشدە است.

جهانی در پایان سخنان خود یادآور شد: تاکنون برای این مجموعە 2 میلیارد تومان هزینە شدە است کە همگی از محل دارایی‌های شخصی تامین شدە است.

منبع:ایسنا

نگاهی به گنجینه‌های موزه قرآن و نفایس آستان قدس رضوی

موزه قرآن و نفایس آستان قدس رضوی با نگهداری از قرآن‌ها و آثار نفیس خطی از اهمیت بیشتری در نزد علاقه‌مندان برخوردار است.

این موزه مجموعه بی‌نظیری از آثار اسلامی و تاریخی و نیز منابع قرآن و حدیث را در بر می‌گیرد.

موزه آستان قدس از برجسته‌ترین موزه‌های ایران محسوب می‌شود که روایتگر پیشینه غنی فرهنگی، تاریخی و قرآنی کشورمان و نیز کشورهای دیگر به شمار می‌رود.

قرآن توسط شاه سلطان حسین صفوی

قرآنی که توسط شاه سلطان حسین صفوی وقف شده، دارای ۲۶۵ ورق از جنس کاغذ کشمیری به رنگ حنایی است. آغاز آن سوره مبارکه «فاتحه الکتاب» و پایان آن سوره مبارکه «ناس» است. بر هر ورق از این نسخه آیات در ۱۷ سطر، به خط اختراعی با مرکب مشکی، در جدولی به ابعاد ۸ در ۶ سانتی‌متر نوشته شده است.

صفحه اول و دوم این قرآن دارای دو کتیبه مستطیلی طلایی در بالا و پایین صفحه و جدول طلایی و قرمز بوده که متن با مرکب طلایی بر زمینه کاغذ نوشته شده است. سایر صفحات متن با مرکب مشکی و اسامی سوره‏‌ها و بسم‌الله با مرکب طلایی نوشته شده است. فواصل آیات با دایره‌های کوچک طلایی با تحریر قرمز مشخص شده و همچنین علائم سجاوندی با مرکب قرمز مشخص شده است. به علاوه علائم خمس و عشر در حاشیه صفحات به وسیله نقوش طلایی مشخص شده‌اند.

جدول در برخی از صفحات طلایی و برخی دیگر از صفحات قرمز است. این نسخه دارای ۹ عرض دید از سال ۱۱۵۴ تا سال ۱۳۱۵ هجری قمری است. بر پشت لت اول جلد یادداشت و تاریخ وقف به خط نسخ با مرکب مشکی نوشته شده است. جلد این قرآن مقوایی لبه‌دار با روکش پارچه ابریشمی است.  این قرآن را ظهیرالدین محمد بابر نوشته و توسط شاه سلطان حسین صفوی در سال ۱۱۱۹ هجری قمری وقف شده است.

قرآن وقف‌ شده توسط محمد حسن‌خان ابن محمد جعفر بیگ هروی

قرآن وقف‌ شده توسط محمد حسن‌خان ابن محمد جعفر بیگ هروی که دارای ۷۴۶ ورق از جنس کاغذ کشمیری به رنگ نباتی است که با سوره مبارکه «فاتحه‌الکتاب» آغاز شده و پایان آن سوره مبارکه «ناس» است. بر هر ورق از این نسخه آیات در ۹ سطر به خط نسخ با مرکب مشکی و ترجمه تحت‏‌الفظی فارسی در متن به خط نستعلیق با مرکب قرمز نوشته شده است. پنج تفسیر(حسینی، بیضاوی، مدارک، جلالین و کشاف) از تفاسیر مهم اهل سنت و شیعه در حاشیه صفحات در چهار ردیف جدول‌بندی به خط نسخ خفی با مرکب مشکی و قرمز به شیوه چلیپا به زبان عربی و فارسی در جدولی به ابعاد ۳۵ در ۱۹ سانتی‌متر نوشته شده است.

در آغار نسخه بر یک ورق الحاقی یادداشت وقف با تاریخ و رقم نوشته شده است. صفحه اول دارای یک شمسه طلایی و ۲ ترنج و چهار لچکی با حاشیه مذهب و دارای جدول الوان به رنگ سبز، سرخ، طلایی و با تحریر سیاه است. در ۶ صفحه آغاز قرآن، سوره فاتحه در چهار صفحه و آغاز بقره در ۲ صفحه در سه سطر مذهب نوشته و بین خط‌های آن طلااندازی شده است.

تمام صفحات دارای جدول و کمند بوده و در فضاهای خالی تفسیر در حاشیه صفحات نقوش گل و برگ تشعیری طلایی نقش بسته است. فواصل آیات دایره‌های طلایی مرصع نشان داده می‌شود. همچنین سر سوره‏‌ها مستطیل شکل بوده و به خط رقاع با سفیداب بر زمینه طلایی نوشته شده است. در حاشیه صفحه پایانی قرآن تاریخ اتمام کتابت و نام کاتب در چند قسمت نوشته شده است. این نسخه دارای هشت عرض دید از سال۱۲۲۷ تا سال ۱۲۸۹ هجری قمری است.

جلد این قرآن چرم تیماج ضربی، درون آن چرم تیماج سبز و بیرون آن چرم تیماج سبز ضربی با ترنج و ۲ سرترنج طلایی است که با نقوش گل و برگ اسلیمی و جدول و لبه‌های گره‌بندی تزئین شده است. واقف این قرآن محمد حسن‌خان ابن محمد جعفر بیگ هروی است که در ۲۶ ذی‌القعده الحرام سال ۱۲۱۸ هجری قمری وقف شده و کاتب آن دولت محمد بوده است.

قرآن وقف شده توسط محمد شاه قاجار 

قرآن وقف شده توسط محمد شاه قاجار دارای ۲۹۵ ورق از جنس پارچه کتان به رنگ نباتی است. آغاز آن سوره مبارکه «فاتحه الکتاب» و پایان آن سوره مبارکه «ناس» است. بر هر ورق از این نسخه، آیات در ۱۵ سطر، به خط نسخ با مرکب مشکی، در جدولی به ابعاد ۵/۲۸ در ۵/۱۱ سانتی‌متر نوشته شده است.

بر ورق اول این نسخه یاداشتی مبنی بر مفقود شدن و سرقت این مصحف شریف به خط و مهر مرتضی قلی‌خان طباطبایی در سال۱۳۴۰ نوشته شده است. ۲ صفحه آغاز قرآن(فاتحه الکتاب و آغاز بقره) مذهب و مرصع بوده که با ۲ سرسوره در بالا و پایین صفحه به خط رقاع طلایی تحریردار بر زمینه لاجوردی نگاشته شده و بین خط‌های آن طلااندازی شده است. ۲ صفحه سوم دارای حاشیه مذهب با نقوش گل و برگ تشعیری طلایی و مرصع و دارای جدول و کمند است که بین سطور آن طلااندازی دندان موشی شده است.

تمام صفحات دارای جدول طلا، الوان، کمند قرمز و طلایی همراه با تحریر و مرکب مشکی، شرفه‌های کوتاه طلایی است که بین سطرها طلااندازی دندان موشی وجود دارد که قلم‌گیری با مرکب مشکی نیز میان آن‌ها به چشم می‌خورد. فواصل آیات ستاره‌های طلایی و نشان‌های ترنجی‌شکل مذهب با زمینه لاجوردی و قرمز به خط رقاع با مرکب طلایی برای حزب، جزء و نصف جزء استفاده شده است.

در پنج صفحه آخر نسخه چگونگی نگارش قرآن شرایط وقف و رقم کاتب نوشته شده است. در بالای صفحه اول آن «بسم الله» نام «سلطان محمد شاه» و صفحه دوم «علی ابن موسی الرضا» و «عباس میرزا» که این قرآن به یادبود وی نوشته و وقف شده، نوشته شده است. در صفحه اول این نسخه یاداشت عرض دید و مهره تولیت آستان قدس رضوی در سال ۱۳۴۲ هجری قمری وجود دارد.

جلد این قرآن لاکی روغنی ۲ رو است، بیرون آن دارای نقش گل‏‌های میخک، محمدی، رعنا، لاله، سنبل و زنبق است که به وسیله سه حاشیه مجدول با نقوش گل و برگ در برگرفته شده است. این قرآن توسط محمدعلی اردستانی حسینی(کاتب‌السلطان) نوشته شده است.

قرآن منسوب به خط بایسنقر میرزا 

این ورق قرآن یک رو از آیه ۲۸ سوره عنکبوت(و لوطا إذ قال لقومه) تا  آیه ۳۱ سوره عنکبوت(قالوا إنا مهلکو أهل) به خط محقق جلی در هفت سطر روی کاغذ خانبالغ ایرانی با مرکب مشکی کتابت شده و منسوب به خط بایسنقر بن شاهرخ تیموری شده است. این صفحه دارای سه دایره طلایی تزئین برای نشان آیات و حاشیه آن دارای جدول الوان است که در دوره پهلوی این ورق مرمت و وصالی شده است.

۶۸ ورق از این قرآن در مخزن کتب خطی و موزه آستان قدس رضوی نگهداری می‌شود. بنا بر اسناد مکاتبات موجود در آرشیو مدیریت اسناد آستان قدس رضوی، تعدادی از این اوراق در آستان قدس رضوی موجود بوده که در سال ۱۲۷۷ هـجری قمری توسط ملامحمدعلی صحاف، مرمت شده و تعدادی نیز در سال ۱۳۰۳ هجری شمسی، از امام‏‌زاده ابراهیم در شهرستان قوچان به منظور حفاظت و مرمت و نگه‌داری به آستان قدس منتقل شده است.

منبع:ایسنا

کشف اتاق ۲هزارساله برده‌ها در پمپئی

یک «اتاق بردگان» در یک ویلای رومی، حاوی تخت‌خواب، آمفورا (خمره سفالی دسته‌دار)، چند پارچ سفالی و یک ظرف مخصوص ادرار، در یک حفاری در نزدیکی شهر باستانی پمپئی که در سال ۷۹ پیش از میلاد در پی فوران آتشفشان نابود شده بود، کشف شد.
به‌گزارش میراث‌آریا، باستان‌شناسان همچنین یک صندوقچه چوبی حاوی اشیاء فلزی و پارچه‌ای را کشف کردند که می‌توانست بخشی از مهاربند اسب‌ها باشد. در این کاوش، دو تخت با طول ۱.۷ متر کشف شد، در حالی که تخت سوم فقط ۱.۴ متر بود. اتاق شامل تخت، صندوقچه و گلدان مجلسی نیز هست. در این اتاق کوچک بدون تزئینات که فقط ۱۶ متر مربع مساحت دارد، یک طرف مخصوص ادرار که به عنوان سرویس بهداشتی شبانه استفاده می‌شده است و یک پنجره کوچک نیز باقی مانده است. گاردین گزارش داد که یک چرخ ارابه نیز در محل پیدا شده است که نشان می‌دهد برده‌ها از اتاقشان به عنوان محل کار برای تعمیر وسیله نقلیه اربابشان استفاده می‌کرده‌اند. همچنین یکی از تخت‌ها متعلق به یک کودک بوده است. قانون روم حکم می‌کرد که بردگان دارایی ثروتمندان هستند و هیچ هویت فردی قانونی برای خود ندارند.

این حفاری در نزدیکی شهر باستانی پمپئی در ایتالیای کنونی صورت گرفته که در سال ۷۹ پس از میلاد در فوران آتشفشان تخریب شد. پمپئی، در ۲۳ کیلومتری (۱۴ مایلی) جنوب شرقی ناپل، زمانی که در زیر خاکستر، سنگریزه‌ها و گرد و غبار مدفون شد، حدود ۱۳ هزار نفر جمعیت را در خود جای داده بود.

مگابریل زوکتریگل، مدیر پارک باستان‌شناسی پمپئی گفت: «این اتاق شاهدی بی‌نظیر از تجربه‌ای است که اغلب محل‌های اکتشاف و حفاری دیده نمی‌شود. این مکان که تا قرن شانزدهم کشف نشده بود، اکنون شاهد انبوهی از فعالیت‌های باستان‌شناسی اخیر بوده است که هدف آن متوقف کردن سال‌ها زوال و بی‌توجهی بوده است.»

مدیر این پارک باستان‌شناسی از یافته‌های سایت پمپئی به عنوان «پنجره‌ای به واقعیت متزلزل افرادی که به ندرت در منابع تاریخی ظاهر می‌شوند» استقبال کرد. او افزود که این کشف استثنایی بود و مطمئناً یکی از هیجان انگیزترین اکتشافات در طول زندگی من به عنوان یک باستان‌شناس است. »

زوکتریگل گفت: «گنج واقعی در اینجا تجربه انسانی است. در این مورد، آسیب‌پذیرترین اعضای جامعه باستان، یعنی برده‌ها، مورد بررسی قرار گرفته‌اند که این اتاق شاهدی منحصر به فرد از شیوه زندگی آن‌هاست.»

داریو فرانچینی، وزیر فرهنگ ایتالیا در مصاحبه‌ای در این باره گفت: «این کشف مهم جدید، درک ما را از زندگی روزمره اهالی پمپئ باستان، به‌ویژه طبقه‌ای در جامعه که هنوز اطلاعات کمی درباره آن وجود دارد، تقویت می‌کند.»

منبع:میراث آریا

الزامات ورود به فصل نو گردشگری ایران

با نگاه مثبت هیئت دولت و تغییر و تحولات مناسبی که در وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی و به‌خصوص معاونت گردشگری این وزارتخانه انجام شده است و همچنین با تصویب کلان پروژه‌ای با مقیاس منطقه‌ای و بین‌المللی که شامل ۵۸۰۰ کیلومتر خطوط ساحلی کشور در شمال و جنوب، جنگل‌های استان‌های شمالی به وسعت تقریبی ۳میلیون و ۴۰۰هزار هکتار و ۳میلیون هکتار جنگل در سایر نقاط، آرام‌آرام به‌سوی فصل نوینی از شکوفایی صنعت گردشگری وارد می‌شویم.

گردشگری دو بعد بسیار بزرگ و اجزای بسیاری دارد، یکی از ابعاد کلان آن گردشگری داخلی (مسافران ایرانی که داخل مرزهای کشور به سفر و گردش می‌پردازند) و بُعد دیگر آن گردشگری بین الملل (مسافران بین‌المللی) است. ما به عنوان شهروندان ایران زمین بیشتر نگاه و رویکردمان به گردشگری بین‌المللی است و تصور عمومی بر این قاعده استوار است که حضور گردشگران خارجی انتفاع بسیار بیشتری از گردشگران داخلی به همراه دارد که البته این همه ماجرا نیست چرا که راه توسعه صنعت گردشگری و رسیدن به استانداردهای جهانی از گردشگری داخلی می‌گذرد. لذا توجه بیش از حد به جذب گردشگر بین‌المللی ما را از برنامه‌ریزی و توسعه داخلی آن باز داشته است در حالی که انتفاع و ابعاد این نوع گردشگری از نوع بین‌الملل آن کمتر نیست.

شاید که اکنون این مصوبه مورد تایید و تصویب هیئت دولت رسیده است زمان مناسبی برای توجه به گردشگری داخلی و ایجاد بسترهای مناسبی برای جذب گردشگران خارجی بیشتر و با کیفیت‌تر باشد. تصور حجم کاری و فعالیت برای ساماندهی گردشگری جنگل‌های شمال، شمال‌غرب، زاگرس، سواحل شمالی و جنوبی کشور انسان را به تفکر وا می‌دارد.

حال این سوال شکل می‌گیرد که قصه توسعه همه جانبه این امر سترگ را باید از کجا شروع کرد که ساماندهی این طرح سرانجام خوشی داشته باشد؟ یا این‌که در فرآیند ساماندهی و توسعه زیر چرخ دنده‌های فرآیندهای خودساخته سرمایه‌گذاری و تصویب طرح‌ها به دام نیفتد و از بین نرود. در این مقال تجربه چند دهه فعالیت در شرکت‌های مهندسین مشاور، دانشگاه و دولت را تقدیم حضور می‌کنم، به امید اینکه راهگشا و موثر واقع شود.

۱. امر توسعه خاصیت‌‎های عجیبی دارد، توسعه، تجربه و آزمون شده است، نتایج‌اش در سراسر مقاصد گردشگرپذیر جهان قابل مشاهده است و الگوهای بسیار پیشرفته‌ای از آن‌ها وجود دارد که قابل استفاده و الگو گرفتن است، آری، هرچند میوه توسعه آن مقاصد محصول یک فرهنگ و جامعه‌ای متفاوت است، لیکن می‌توان آن را با بومی‌سازی و هم‌چنین حذف، تعدیل و افزودن مواردی به الگوی سایر مقاصد به خدمت گرفت و از آزمون و خطاهای صورت‌گرفته بهره جسته و از تکرار آن‌ها خودداری کنیم، بنابراین برای تحقق امر توسعه در زمان مقرر باید ابتدا به ساکن یک الگوی توسعه که به ساختارهای جاری کشور صدمه جدی نزند تهیه و تنظیم شود و در همان محل تصویب کلیات موضوع (هیئت محترم وزیران) الگوها و آیین‌نامه‌های مربوطه به تصویب برسد. بدین معنی که ابتدا، میانه و انتهای کار به‌خوبی پیش‌بینی و تدوین شود و با رویکرد تسهیل و اجرای همه‌جانبه، در راستای ساماندهی مناطق ذکر شده اقدام شود.

۲. محدوده‌های مداخله برای ساماندهی و توسعه باید به‌طور کامل و دقیق تعیین شود، اخذ شرکت‌های رتبه‌دار و با تجربه داخلی و حتی خارجی ضرورتی انکارناپذیر است. از طریق شرکت‌های دارای رتبه‌های مناسب در نظام برنامه‌ریزی فضایی، آمایش، گردشگری و معماری- شهرسازی بتوانیم پهنه‌های مناسب برای توسعه فعالیت‌های گردشگری را در قالب طرح‌ها و پروژه‌های نرم‌افزاری (خلق رویدادهای جذاب، گردشگری غذا، طبیعت‌گردی، تندرستی، ورزش، روستاگردی، کویرنوردی، گردشگری فرهنگی، فعالیت‌های ساحلی‌-آبی، جشنواره‌ها و نمایشگاه‌ها، کمپینگ و کاروان و بسیاری دیگر) و پروژه‌های سخت‌افزاری (مانند ایجاد مناطق گردشگری جدید، شهرهای جدید گردشگری، دهکده سلامت و درمان، هتل بیمارستان، انواع پارک‌های موضوعی، مراکز تعطیلات و سرگرمی، مجموعه‌های اقامتی، تفرجگاه‌ها، موزه‌ها، مجتمع‌ها، محوطه‌ها و…) معین و مشخص کنیم، توصیه می‌شود از ظرفیت‌های شورای عالی میراث‌فرهنگی و گردشگری به منظور هر چه پر بارترشدن طرح مذکور بهره جست و پس از تعیین مصادیق و تدقیق نهایی موارد تدوین‌شده به شورای عالی معماری و شهرسازی کشور ارائه شود تا چگونگی واگذاری مدیریت پهنه‌ها به وزارتخانه گردشگری مورد بحث و تبادل نظر قرار گیرد و در نهایت مدیریت اراضی مورد نیاز به وزارت مذکور تفویض شود.

۳. تجربه نیمه‌کاره ایجاد مناطق نمونه در کشور و آیین نامه‌های اصلاح شده آن می‌تواند برای سوق‌دادن مصوبه مذکور به سمت و سوی مناسب مفید به فایده واقع شود. چرا که دولت، بخش‌خصوصی و بانک‌ها تجربه خوبی در رابطه با جریان‌سازی توسعه گردشگری پیدا کرده‌اند و برخی از مهم‌ترین اشکالات ساماندهی و ایجاد مناطق نمونه در سطح کشور خود را نمایان کرده است که با توسل به تجربیات گذشته می‌توان موضوع جدید پیش رو را به‌خوبی مدیریت کرد.

۴. محوریت اجرای طرح‌های تدوین‌شده بدون هیچ تردیدی با بخش خصوصی است لذا ضمن استفاده مداوم از نظرات نمایندگان ایشان، پیشنهاد می‌شود کلیه قوانین، آیین نامه‌ها و دستورالعمل‌ها اختصاصا برای این امر تدوین شود چرا که معتقدیم از جریان‌های کنونی و قوانین موجود همان تراود که در اوست.

۵. در نهایت از ضلع همیشه مغفول جریان‌های توسعه-دانشگاه و دانشگاهیان‌-غفلت نشود چرا که دانشگاه خطای راهبردی نمی‌کند.

۶. ایجاد اتاق‌های فکر در وزارتخانه گردشگری که استمرار عضویت افراد در آن‌ها شرط اصلی باشد و پیشبرد این موضوع بر عهده آن‌ها گذارده شود یکی از بهترین و ناب‌ترین ایده‌هایی است که می‌تواند این مهم را به سرمنزل مقصود برساند. جمعی از دلسوزان و متخصصان گردشگری و توسعه کشور می‌توانند در مدت زمان بسیار کوتاهی و با خلق ایده‌های جدید، اجرایی‌شدن طرح را تضمین نمایند. امری که سال‌هاست در کشورهای در حال توسعه منطقه خلیج فارس و در برخی کشورهای همسایه اجرا شده است.

۷. با توجه به پراکندگی اندک جمعیت و تاسیسات در سواحل جنوب و به‌خصوص مکران و متمرکز بودن تاسیسات گردشگری در شمال، شمال‌شرق و نواحی مرکزی ایران زمین، برنامه ریزی برای توسعه سواحل جنوب و جنگل‌ها به‌خصوص در حوزه‌های تخصصی گردشگری می‌تواند تحولات بسیار اساسی در توازن منطقه‌ای کشور ایجاد کند و با پیش‌بینی و دوراندیشی، این منطقه ارزشمند و در عین حال مغفول مانده به یک قطب گردشگری در سالیان آینده تبدیل شود و در نهایت برخی از مهم‌ترین مشکلات اقتصادی کشور، مسایل تمرکز جمعیت، مشکلات کمبود آب، خارج شدن ارز از کشور، اشتغال و ایجاد درآمدهای ارزی جدید با اندکی تدبیر و برنامه‌ریزی محقق خواهد شد.

۸. در مباحث حکمرانی خوب و توزیع مناسب درآمدهای کشور و با در نظر گرفتن وضعیت نابسامان درآمدی و بهداشتی مردم منطقه و گرایش به قاچاق به عنوان یک شغل، آمار بالای بیکاری و در نتیجه ضعف در تامین معیشت و در نهایت‌عدم توسعه یافتگی مناسب مناطق جنوبی کشور، صنعت پاک گردشگری می‌تواند به مردمان و اقتصاد این منطقه حیات ببخشد و معضل اشتغال را در سیطره وسیع قدرتش حل کند. در صورتی که گردشگران توانایی ورود به مناطق جنگلی و ساحلی برنامه‌ریزی شده داشته باشند، فرصتی برای بهره‌مند شدن مناطق و استان‌های مجاور نیز فراهم خواهد شد و اقتصاد ملی را در بلند مدت به تحرک وا خواهد داشت.

۹. به‌نظر می‌رسد یکی از مهم‌ترین عواملی که موجب‌عدم شناخت صحیح از ظرفیت‌های تاریخی، فرهنگی و طبیعی ایران به خصوص در حوزه گردشگری شده است، عدم معرفی صحیح و به‌روز این ظرفیت‌ها به گردشگران داخلی و خارجی بوده است، روابط عمومی وزارت گردشگری، ادارات کل استان‌ها و ادارات شهرستان‌ها می‌توانند با همکاری سایر سازمان‌ها نقش بسیار پررنگ‌تری را در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های داخلی و خارجی ایفا کنند. به علاوه سفارت ایران در کشورهای گوناگون می‌تواند با تولیدات خوب و جذاب و تلاش برای تغییر تفکر ملت‌ها که توسط رسانه‌های اروپایی و آمریکایی ایجاد شده‌است نقش مهمی را در جذب گردشگران بین‌المللی و ارزآوری برای ایران ایفا کند و نسبت به جذب سرمایه‌های جدید به مناطق مصوب ذکر شده ایفا نمایند. نیاز امروز ما در حوزه جذب گردشگران بین‌المللی، افزایش تعداد سفرای فرهنگی ایران اما این بار از جنس خود مردم است. افرادی که توانایی برقراری ارتباط درست و مؤثر با ملتی دیگر را داشته و به ترویج صحیح فرهنگ ایرانی در بازارهای هدف گردشگری ایران بپردازند. اما این بار لازم است که وزارت گردشگری به عنوان نهادی مستقل خود وارد این عرصه شود و با همکاری وزارت امور خارجه به اهداف خود در حوزه جذب گردشگران خارجی نائل شود.

۱۰. صدور مجوز برای ایجاد شرکت‌های دانش‌بنیان، شرکت‌های مادرتخصصی (هلدینگ‌های‌تخصصی) با موضوعات مختلف گردشگری، بسط و توسعه شرکت‌های مربوط به استارت‌آپ‌ها و فناوری ارتباطات و اطلاعات از طریق حمایت از بخش خصوصی واقعی، راه اندازی و ایجاد امور ذکر شده بالا را تسریع خواهد کرد و در صورتی که بخش خصوصی واقعی را کمی آزادتر و با برنامه‌ریزی قبلی به حال خویش رها کنیم سرمایه‌گذاری تسریع خواهد شد.

منبع:میراث آریا

حرمی بافی، هنر سنّتی بروجرد

این بافته ارزشمند به وسیله دار پارچه‌بافی دو وَردی بافته می‌شود. نمونه‌های قدیمی آن تماماً از تار و پود پشمی، و نمونه‌های امروزی با تار پنبه‌ای و گاهی اکرلیک بافته می‌شود. معمولاً ابعاد حرمی به طول یک متر و چهل سانتی‌متر و عرض یک متر و یا عرض شصت سانتی‌متر است. در گذشته رایج‌ترین نقوش به کار رفته در حرمی گل و پروانه و شانه‌ای و خطوط موازی بود، اما امروزه بیشتر از نقوش راه‌راه افقیِ موازی و هندسی استفاده می‌شود. نقوش، غالبا نقوش ذهنی و بر اساس سلیقه بافنده، می‌باشد. رنگ‌های مورد استفاده در این دست بافته در گذشته معمولا شامل رنگ‌های قرمزلاکی و سورمه‌ای بود، اما امروزه نقوش و رنگ‌های مورد استفاده در این دست بافته دارای تنوع بسیاری است.

در گذشته از حرمی به عنوان بقچه حمام، زیرانداز و سجاده استفاده می‌شد. اما در حال حاضر با رواج زندگی مدرن و به اصطلاح، ماشینی جایگاه کاربردی خود را از دست داده و جنبه تزیینی پیدا کرده است. امروزه از حرمی به عنوان رومیزی، رومبلی، دیوارکوب استفاده می‌شود.

در گذشته برای بافت حرمی – با دار پارچه بافی سنتی – پس از چله کشی، بافنده پاهای خود را در چاله‌ای به عمق ۶۰-۸۰ سانتی متر که در زیر دار کنده شده‌است قرار می‌داد و بافت پارچه را انجام می‌داد. امروزه از دارهای قابل حمل و سبک استفاده می‌شود. تفاوت عمده دارهای امروزی با دارهای گذشته در این است که محل قرار گرفتن پاها و پدال‌ها بر روی سطح زمین است و دیگر خبری از چاله‌ها نیست. تفاوت دیگر در جنس دارها است، بیشتر اجزاء دارهای قدیمی از جنس چوب است و دارهای امروزی از فلز ساخته می‌شوند.

برای بافت حرمی، مانند بیشتر دستگاه‌های پاچال بافی، از دار پارچه‌بافی دو وردی استفاده می‌شود، در واقع هر ورد وظیفه جابه‌جا کردن تارها را بر عهده دارد، این وردها به وسیله دو عدد پدال چوبی و یا تسمه چرمی که جلوی پای بافنده قرار دارد- یکی جلوی پای راست و یکی جلوی پای چپ- به پایه‌ی دار وصل می‌شوند، که با جا به جایی هماهنگِ پاهای بافنده بر روی آن‌ها عمل بافت صورت می‌گیرد.

همانطور که قبلاً ذکر شد، دستگاه بافت حرمی‌بافی در گذشته روی گودال و یا به اصطلاح چال، و امروزه بر روی سطح زمین قرار می‌گیرد. یک قطعه استوانه‌ای شکل از جنس چوب و یا فلز به قطر تقریبی ۱۵.۲۰ سانتی متر و به بلندی یک متر از سطح زمین و به صورت افقی روی دو پایه که بر روی زمین استوار شده‌اند، قرار دارد، و حول میله‌ای که از وسط آن می‌گذرد می‌چرخد. یک استوانه دیگر به نام نورد، به صورت افقی و موازی استوانه بزرگ در جلوی دست بافنده وجود دارد، که آن هم حول یک محور می‌چرخد. نخ‌های تار حول استوانه اولی می‌چرخد و پس از عبور از لابلای شانه‌های نخی و دندانه‌های قطعه‌ای به نام دفتین به نورد رسیده و دور آن نیز پیچیده و محکم می‌شود. کار شانه‌های نخی که با نخ کلفت درست شده‌اند، این است که تارها را مستقیم به دندانه‌های دفتین هدایت کند. با یک حرکت مکانیکی توسط فشار بافنده بر روی پدال‌ها- به صورت یک در میان، به سمت پایین و بالا )مانند پدال زدن دوچرخه، تارها به دو دسته زیر و رو تقسیم شده و به اصطلاح دهانه باز می‌شود. زاویه قرار گرفتن پدال‌ها بر روی زمین ۴۵ درجه است. با باز شدن دهانه و یا به اصطلاح جاده، ماکو را که ماسوره (نخ افقی) در آن جاگذاری شده را به صورت افقی و در جهت پودها عبور داده و به وسیله دفتین نخ عبور یافته به صورت افقی- از لابلای تارها (نخ عمودی) را محکم به سمت جلوی بافنده، روی قسمت بافته شده محکم کرده و یک رج پود را به قسمت بافته شده پارچه اضافه می‌کنند. پارچه بافته شده دور استوانه پایینی (جلوی بافنده) پیچیده شده و در سمت راست این استوانه در قسمت انتهایی چند سوراخ ایجاد شده و با اهرمی که از جنس آهن یا چوب است، کمی چرخانده می‌شود و به وسیله طنابی که به زمین وصل است، محکم و بی‌حرکت می‌شود. هرچند سانتی متر که بافته شد، استوانه پایینی را می‌چرخانند تا هم قسمت بافته شده جمع شود و هم نخ‌های عمودی کشیده شده جمع و محکم شوند. بافت حرمی به همین روش ادامه دارد.

ابزار و اشیای وابسته: دار پارچه دو وردی، نخ پشمی و پنبه‌ای، نخ پلی‌استر و اکریلیک، ماکو، متید، دارگلون، ماسوره، کلاف نخ، چرخ چله پیچی، چرخ ماسوره پیچی.

منبع:میراث آریا

باغشمال، نامی یادگار از دوران شاه‌نشینی تبریز

عباس‌میرزا و دیگر شاهزادگان قاجار در دوران شاهزادگی خود با احداث ساختمان‌ها و کاخ‌های گوناگون در محوطه باغ‌شمال، بیشترین رونق و آبادانی را به آن بخشیدند؛ به‌گونه‌ای که این باغ پس از عباس میرزا به «باغ شاهزاده» مشهور شد. در سال ۱۳۰۸ خورشیدی باغ‌شمال به تملک شهرداری درآمد و سرانجام به جهت‌عدم علاقه و رسیدگی حکومت اواخر قاجاریه ویران شد؛ ورزشگاه تختی نیز در بخشی از این باغ بزرگ و تاریخی احداث شده است. طول باغشمال ۱۰۵۰ ذرع تبریز و عرض آن ۵۲۴ ذرع تبریز بود.

این عمارت یکی از ابنیه مهم دوره قراقویونلوها، آق قویونلوها، صفویه و به‌خصوص دوره قاجار بود. جغرافی‌نویسان و جهانگردانی که از قرن سوم و چهارم هجری به بعد از تبریز دیدن کرده و مطالبی درباره این شهر نوشته‌اند به وجود بناها، کاخ‌ها و سرای‌های باشکوه و زیبا که غالباً از طرف سلاطین، امراء و وزرا ساخته شده و به نام بانیان خود معروف بوده‌اند، اشاره‌کرده‌اند.

برخی از این بناها به‌مرور زمان از بین رفته و اکنون نشانی از آن‌ها بر جای نمانده است. برخی هم به‌صورت ویرانه‌هایی درآمده‌اند که حکایت از عظمت و شکوه نخستین خود دارند و تعداد بسیار اندکی نیز، به خاطر نزدیکی زمان احداث و توجه متولیان آن‌ها به صورتی تقریباً سالم باقی مانده‌اند.

کاخ هشت‌بهشت نیز نمونه‌ای از این بناها است که اکنون نه تنها اثری از این کاخ باشکوه باقی نمانده بلکه حتی می‌توان گفت که وجود چنین بنای باشکوهی به فراموشی سپرده شده است.

نقشه باغ‌شمال و کاخ‌های آن

هشت‌بهشت که یکی از کاخ‌های زیبا و معروف دوره آق‌قویونلو بود، در سال ۸۸۸ هجری قمری، به دستور سلطان یعقوب پسر امیرحسن بیک مشهور به اوزون حسن، بنا شد. البته در مورد بانی احداث این کاخ روایت‌های متفاوتی وجود دارد؛ چنانچه برخی این کاخ را به اوزون حسن و برخی دیگر به پسرش یعقوب نسبت می‌دهند. به هر ترتیب اولین کاخ هشت‌بهشت، در تبریز و در قرن نهم هجری بناشده است.

معماری

این کاخ بر مبنای توصیف‌های مندرج در کتاب‌ها، عمارتی هشت‌ضلعی بود که بعدها موسوم به هشت‌بهشت شد.

توصیف جهانگردان

تاجر ونیزی که از هشت‌بهشت دیدن کرده، در توصیف این باغ و کاخ نوشته است: «اکنون‌که از شرح و وصف و مطالب گوناگون درباره این شهر فارغ شده‌ام، می‌پندارم که نباید از ذکر کاخ زیبایی که سلطان حسن‌بیک بزرگ ساخته بود، غفلت کنم. هرچند پادشاهان سلف او کاخ‌های بزرگ و زیبای بسیاری در این شهر ساخته‌اند، اما هیچ‌یک قابل قیاس با کاخ حسن‌بیک نیست و این قصر به‌مراتب از همه آن‌ها بهتر است. این کاخ چنان باشکوه است که تاکنون در ایران همانندی نداشته است. کاخ را در مرکز باغی بزرگ و زیبا، بر روی صفه‌ای به ارتفاع یک یارد و نیم و پهنای پنج یارد ساخته‌اند. این کاخ را هشت بهشت خوانند که به معنی هشت بخش است، زیرا به هشت بخش مختلف تقسیم شده است. بلندی آن سی قدم و محیط آن در حدود هفتاد تا هشتاد یارد است و هر بخش به چهار غرفه بیرونی و چهار غرفه درونی تقسیم شده و بقیه کاخ در زیر گنبد مدور فیروزه فام باشکوهی قرار گرفته است. کُل کاخ در زیر یک سقف ساخته شده است. بنایی یک طبقه است و فقط یک ردیف پلکان تا صفه کشیده شده که از آن طریق شخص بالا می‌رود و خودش را به غرفه‌های مختلف می‌رساند.

کاخ در طبقه هم‌سطح زمین، چهار ورودی سراسر میناکاری و زراندود شده دارد و چنان زیبا است که بیان انسان از وصف آن عاجز می‌ماند. جلوی هر یک از ورودی‌های کاخ، راهی را با سنگ مرمر سنگ‌فرش کرده‌اند که به صفه منتهی می‌شود و در مرکز صفه، جوی آبی با مهارت در دل سنگ‌های مرمر تراشیده‌اند. پهنای این جوی کوچک، چهار انگشت و ژرفایش نیز چهار انگشت است که به شکل تاک یا مار کنده شده است. بدین معنی که در یک نقطه می‌جوشد و در جوی روان می‌شود و پس از عبور از مسیر مارپیچ و مدور به همان جای اول برمی‌گردد و به مجرای دیگر می‌افتد. سه یارد بالاتر از صفه را با سنگ مرمر ساخته‌اند و قسمت‌های پایین آن را با گچ‌بری و به رنگ‌های گوناگون درآورده‌اند و این منظره از دور مانند آیینه نمایان است.»

این جهانگرد ونیزی می‌گوید: «سقف تالار بزرگ با لاجورد و آب‌طلا به‌صورت بسیار زیبایی آراسته شده‌است و نقوش را چنان زیبا کشیده‌اند که چون تصاویر آدمیان زنده می‌نمایند. بر روی سقف تصاویری از جنگ با بیگانگان که سال‌ها پیش از این روی داده است، نقش شده است. همچنین بر روی این نقش‌ها، تصویر گروهی از سفیران دربار عثمانی در پیشگاه سلطان حسن‌بیک در تبریز همراه با متن تقاضاها و جواب‌هایی که اوزون حسن به ایشان داده بود، را می‌توان دید. تصویر مجالس شکار حسن‌بیک را نیز درحالی‌که بسیاری از امیران درگاه ملتزم رکابش هستند و همه بر اسب سوارند با تازی و شاهین می‌توان دید. همچنین بسیاری از جانوران مانند فیل و کرگدن را که همه حکایت از ماجراهایی می‌کند که بر وی گذشته است. بر کف تالار فرش باشکوهی گسترده‌اند که ظاهراً از ابریشم است و دارای طرح‌های زیباست. این فرش گرد و درست به اندازه کف تالار است. اتاق‌های دیگر نیز مفروش است. این تالار نور ندارد و فقط از اتاق‌ها روشنایی می‌گیرد. با این همه تالار مرکزی دارای مدخل‌هایی است که درهای آن‌ها به اتاق‌ها و کفش‌کن‌ها باز می‌شود و این اتاق‌ها و کفش کن‌ها دارای پنجره‌های بسیاری است که از آن‌ها نور به داخل می‌تابد. هر کفش‌کن فقط یک پنجره دارد اما همین یک پنجره به‌اندازه بدنه اتاق و به صورتی زیبا نصب‌شده است.

آنچه هنرمندان چیره‌دست بر دیوارها و سقف تالارهای کاخ هشت‌بهشت نقاشی کرده بودند، در واقع نموداری از اشتیاق سرسلسله دودمان بایندری به شکار و بزم بود. به گفته باربارو در دوران صلح هنگامی‌که امیر حسن‌بیک در پایتخت خویش، شهر تبریز اقامت داشت برای سرگرمی او و ملازمانش مرتباً بساط سور و سرگرمی گسترده می‌شد.»

بر مبنای آنچه در اسناد و مدارک آمده است، کاخ هشت‌بهشت تبریز در اوایل عهد صفویه نیز قصری شاهانه بود. در دوران شاه اسماعیل اول صفوی که تبریز پایتخت بود در ذکر احوال آن شهریار به‌دفعات به نام عمارت و باغ هشت‌بهشت برمی‌خوریم که مراسم شاهانه در آنجا برگزار می‌شده است.

منبع:میراث آریا

اوماج آشی، نمودی از خوراک‌های اصیل و محلی اردبیل

آش اوماج یکی از خوراک‌های اصیل و ازغذاهای سنتی اردبیل است که به دلیل اینکه در این آش از نوعی خمیر برای پخت استفاده می‌شود، به آن اوماج آشی اطلاق می‌شود، این آش با روش‌ها و مواد مختلفی پخته می‌شود، اما نکته مشترک همه آن‌ها، خمیری است که با آرد بسیار ورز داده می‌شود تا به شکل خرده‌های خمیری درمی‌آید که در زبان آذری به آن، اوماج گفته می‌شود.

حتی در خود استان اردبیل نیز سلیقه‌ها و مزاج‌ها بر تنوع پخت این آش افزوده است، در مناطقی از سبزی‌های معطر و در برخی مناطق از شیر استفاده می‌کنند که استفاده از شیر در آش اوماج مخصوص مناطق شمالی استان اردبیل است.

مواد اصلی این نوع آش در اکثر موارد اوماج، عدس، برنج، شیر و یا سبزی‌های معطر است، اوماج، ماده اصلی این آش، حاصل ورز دادن بسیار آرد گندم، آب و نمک است که به شکل خرده‌هایی به شکل خمیر درست می‌شود.

آرد، یکی از اجزای مهم در تهیه انواع غذاها است و معمولاً آرد را از آسیاب کردن دانه گندم تهیه می‌کنند؛ اما از دانه ذرت، گندم سیاه یا (چاودار)، جو، نخود و برنج هم آرد تهیه می‌شود، این آش در قسمت‌های مختلفی از ایران با اختلاف اندکی پخته می‌شود، مانند قم، آذربایجان شرقی، کرمان، اردبیل و حنی افغانستان؛ نکته مشترک و جالب استفاده از نام اوماج و خود اوماج در تمام این آش‌هاست.

آش اوماج غذای محبوب اهالی کوثر

غذای محلی آش اوماج از غذاهای محبوب اهالی شهرستان کوثر است که مواد اولیه اصلی این آش اوماج، عدس، سبزی‌های معطر (ریحان، تره، مرزه)، آب و ادویه است و گاهی از آب قلم یا حبوبات دیگر مانند نخود نیز در این آش استفاده می‌شود که این تنوع به وضعیت مالی و مزاج افراد در تهیه مواد اولیه بستگی دارد.

برای تهیه این آش، در یک ظرف گود آرد را با کمی آب مخلوط می‌کنند تا به شکل یک خمیر تقریبا سفت در بیاید و به آن کمی نمک و زردچوبه اضافه کرده و ورز می‌دهند، بعد از خمیر به اندازه گلوله‌هایی کوچک‌تر از عدس برداشته و در سینی می‌چینند تا خشک شود و حتی جلوی بخاری هم اگر قرار بگیرد زودتر خشک می‌شود.

در ادامه تهیه این آش ابتدا عدس را از چند ساعت قبل خیس کرده و بعد سبزی‌ها را تمیز کرده و می‌شویند و وقتی آب سبزی کشیده شد آن را ریز خرد می‌کنند، پیازها را به دو نیم تقسیم و در یک قابلمه مناسب با کره در حد یک دقیقه تفت می‌دهند و بعد به آن زردچوبه و نمک اضافه می‌کنند.

به پیاز آب قلم یا آب معمولی اضافه کرده و بعد عدس‌های خیس خورده شده را داخل آب و پیاز می‌ریزند تا آب به جوش بیاید، وقتی آب به جوش آمد سبزی‌های معطر خرد شده را به داخل مواد آش اضافه می‌کنند. البته می‌توان از سبزی خشک هم در این آش استفاده کرد، حرارت را کم کرده تا عدس‌ها پخته شوند و اگر در حین پخت عدس آب داخل قابلمه کم بود به آن آب جوش اضافه می‌کنند.

بعد از پخت عدس اوماج‌ها را کم کم به آش اضافه کرده و مدام هم می‌زنند تا اوماج‌ها به هم نچسبند و همین طور به هم زدن ادامه می‌دهند تا زمانی که اوماج‌ها به اندازه کافی باد کنند و در این صورت آش آماده است و می‌توان آن را در ظرف مورد نظر سرو کرد.

آش اوماج آشی سازگار با محیط و اقلیم منطقه اردبیل است و از خوراک‌های کهن این منطقه به شمار می‌رود، این آش نمودی از خوراک‌های محلی اردبیل و به ویژه منطقه کوثر بوده که با تعاملات اجتماعی و مراسمات این مردم پیوند خورده است.

این نوع آش در فصل زمستان به وفور پخت می‌شود و به دلیل استفاده از پیاز و آویشن در آن، معتقدند برای سرماخوردگی بسیار مفید است که در راستای حفظ و احیای مهارت پخت آن، آش اوماج در ردیف آثار ملی به ثبت رسیده است.

غذاهای سنتی به دلیل رواج دستور پخت غذاهای آماده و یا خارجی کمتر مورد توجه نسل جدید قرار می‌گیرد و چه بسا با از دست دادن بزرگان ممکن است نابود شود و لازم است این گونه غذاها که سالیان بسیاری است مورد استفاده مردم بوده و از محیط جغرافیایی و مواهب طبیعت ساخته شده، حفظ شده و آموزش داده شود.

منبع:میراث آریا

نگاهی به مقاصد گردشگری پرخطر و کم خطر دنیا

مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات متحده سه کشور محبوب اروپایی و یک مقصد جزیره‌ای کوچک و ایده‌آل را به فهرست مقاصد سفر بسیار پرخطر اضافه کرد زیرا موج جدید کووید ۱۹ همچنان بیشتر اروپا را فرا گرفته است.

به گزارش ایست بی تایمز، چهار مقصد با بالاترین رده خطر(سطح چهار) جمهوری چک، گرنزی، مجارستان و ایسلند است. جمهوری چک و مجارستان با معماری آراسته و فرهنگ غنی خود از زمان سقوط پرده آهنین در اواخر قرن بیستم، ۲ مقصد محبوب در سفر به اروپای مرکزی بوده‌ است. ایسلند، سرزمین یخچال‌ها، آبفشان‌ها و آتشفشان‌ها جذابیت زیادی برای ماجراجویان مکان‌های طبیعی و بکر دارد.

گرنزی نیز مقصدی کوچک و جذاب وابسته به ولیعهد بریتانیاست که در کانال مانش نه چندان دور از ساحل فرانسه قرار گرفته است.

در ۲۸ روز گذشته مشخص شد مقاصدی که در رده سطح چهار کووید ۱۹ گرفته، بیش از ۵۰۰ مورد ابتلا در هر ۱۰۰ هزار ساکن را داشته‌اند. به همین دلیل مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها توصیه می‌کند که مردم از سفر به مکان‌هایی که دارای اعلان سطح چهار است، اجتناب کنند و هر کسی که می‌خواهد سفر کند، ابتدا باید به‌ طور کامل واکسینه شود.

پیش از این هر چهار مقصد در طبقه‌بندی سطح سه کووید ۱۹ بالا قرار داشت اما با صعود این مکان‌ها به سطح چهار این کشورها به جمع دیگر مکان‌های محبوب در اروپا و جهان پیوستند. هم‌اکنون بیش از ۷۰ مقصد در سطح چهارم قرار دارد. بریتانیا و جزایر ویرجین در این کشور از ۱۹ جولای در سطح چهار قرار گرفته‌ است.

دسته سطح سه به مقاصدی که در ۲۸ روز گذشته بین ۱۰۰ تا ۵۰۰ مورد ابتلا به ازای هر ۱۰۰ هزار ساکن داشته‌اند، اطلاق می‌شود. این دسته در هفته جاری سه به‌روزرسانی داشته و شامل باهاما، بولیوی و پاپوآ در گینه نو است.

این نقل مکان در واقع خبر خوبی برای باهاما و پاپوآ در گینه نو بود زیرا هر ۲ در سطح چهار قرار داشت. برای بولیوی که به خاطر مناظر ماورایی‌اش شناخته می‌شود، این صعود نشان‌ دهنده افزایش موارد ابتلاست چون پیش‌تر بولیوی در سطح ۲ فهرست مستقر شده بود.

به گفته دکتر لیانا ون، تحلیلگر پزشکی CNN، عوامل دیگری نیز وجود دارد که مسافران باید فراتر از میزان بروز کووید ۱۹ آن را در نظر بگیرند که این موضوعات در اطلاعیه های سفر CDC به چشم می‌خورد.

ون گفت: دسته‌بندی سطوح یک راهنماست و و بقیه مسائل به رعایت پروتکل‌ها باز می‌گردد. در واقع اقدامات احتیاطی خیلی مهم است. به عنوان نمونه یک گردشگر باید روشن کند که در سفر به این مقاصد می‌خواهد از جاذبه‌های زیادی دیدن کند و به مکان‌های سرپوشیده برود یا می‌خواهد تمام روز را در ساحل دراز بکشد و با هیچ‌کس دیگری ارتباط برقرار نکند.

CDC مراکش پر رمز و راز را در گوشه شمال غربی آفریقا از سطح سه به سطح ۲ آورده است.

طی ۲۸ روز گذشته مقاصدی که دارای نام «سطح ۲ کووید ۱۹ متوسط» است، ۵۰ تا ۹۹ مورد ابتلا به کووید ۱۹ را به ازای هر ۱۰۰ هزار نفر شناسایی کرده است.

فهرست CDC هر هفته به‌ روز می‌شود و وضعیت در هر کشوری می‌تواند هفته به هفته تغییر کند.

در مقاصد سطح یک، مقاصد کووید ۱۹ با ابتلای کم»، کمتر از ۵۰ مورد جدید به ازای هر ۱۰۰ هزار ساکن در ۲۸ روز گذشته ثبت شده است. ۶ مقصد گامبیا، هند، ژاپن، لیبریا، موزامبیک و پاکستان در ۱۵ نوامبر به سطح یک منتقل شد.

در این میان حرکت هند به سطح یک به ویژه قابل‌توجه است زیرا این کشور در بهار گذشته در یک بحران وحشتناک با کووید ۱۹ قرار داشت.

همچنین مقاصدی وجود دارد که CDC به دلیل کمبود اطلاعات آن را خطر «ناشناخته» نامیده است. تا ۱۵ نوامبر این فهرست شامل ماداگاسکار، کامبوج، نیکاراگوئه و ماکائو بود.

CDC در راهنمای سفر گسترده‌تر خود توصیه کرده تا زمانی که افراد به‌ طور کامل واکسینه نشده‌اند، از سفرهای بین‌المللی خودداری کنند.

مسافرانی که به‌طور کامل واکسینه شده‌اند، کمتر احتمال دارد به کووید ۱۹ مبتلا شوند و آن را منتشر کنند. با این‌ حال سفرهای بین‌المللی خطرات بیشتری به همراه دارد. حتی مسافرانی که کاملا واکسینه شده‌اند، ممکن است در معرض خطر ابتلا به برخی از انواع کووید ۱۹ و احتمالا انتشار آن باشند.

منبع:ایسنا

سانتورینی تکه‌ای از بهشت روی زمین

یونان دارای تاریخی بسیار طولانی و درخشان در جهان است. این کشور به عنوان مهد تمدن مغرب زمین و زادبوم دموکراسی، فلسفه غرب، بازی‌های المپیک، علوم سیاسی و نمایشنامه‌نویسی در تاریخ شناخته می‌شود.

سانتورینی جزیره‌ای در دریای اژه در کشور یونان است که حدود ۲۰۰ کیلومتری جنوب شرقی یونان قرار گرفته است. این جزیره ۷۴ کیلومتر مربع مساحت دارد و در فاصله ۱۲۷ مایلی دریایی از بندر پیرائوس واقع شده و جمعیتی ۱۵ هزار نفری را در خود جای داده است.

این جزیزه در اصل یک جزیره آتشفشانی است که در گروه جزار اسکاتلند قرار گرفته و برای مناطق زیبا و دراماتیکش شهرت جهانی دارد. سانتورینی یکی از شگفتی‌های طبیعی بزرگ جهان محسوب می‌شود و جاذبه اصلی آن دورنمای دریایی آن از جزیره است.

همانطور که گفته شد سانتورینی جزیره‌ای است که در نتیجه انفجار آتشفشان به وجود آمده که طی این انفجار مرکز استرونجیلی غرق و یک دهانه آتشفشانی با صخره‌های بلند در شرق آن ایجاد شده که اکنون نماد علامت تجاری سانتورینی نیز محسوب می‌شود. البته دیگر جزایر پیرامون سانتورینی دایره‌ای شکل بودن این جزیره را ثابت می‌کنند.

معماری این جزیره بسیار منحصر به‌ فرد است. بخشی از این جزیره را خانه‌های رنگی و بخش دیگری را خانه‌های سفید با سقف‌های آبی تشکیل داده‌ که تجلی رنگ‌های این خانه‌ها در دریای اژه بسیار چشم‌نواز است. سانتورینی نیم‌دایره‌ای شکل است که در نتیجه انفجار آتشفشان به وجود آمده است. این جزیره مشخصه‌های آتشفشانی همانند سنگ‌ها و دالان‌های عبوری را که بقایای انفجار آتشفشان بوده را همچنان حفظ کرده است.

از آنجایی که یونانیان طی قرن‌ها روستاهایی بر لبه‌های تیز آتشفشان‌های بلند سانتورینی بنا می‌کردند، باعث شد فضایی با نماهایی نفس‌گیر از تخته سنگ‌های صاف و خلیجی آبی زیبایی منحصر به‌ فردی به این منطقه داده شود و بازدیدکنندگان را شیفته خود کند.

از دیگر نقاط قابل توجه این جزیره می‌توان به «کالدرا» اشاره کرد که خلیجی کوچک و طولانی درون سانتورینی است. کالدرا بزرگ‌ترین خلیج به این شکل روی کره زمین است و صخره‌های بیرون آمده از آب کالدرا به ارتفاع ۳۰۰ متر چشم هر بیننده را خیره می‌کند.

در همان نگاه اولیه به این جزیره می‌توان متوجه شد که چرا به سانتورینی، جزیره سفید یونان می‌گویند. سانتورینی را می‌توان تکه‌ای از بهشت دانست که از آسمان به زمین افتاده و از دور شبیه به تکه ای ابر است. قدم‌زدن در کوچه‌های سفید رنگ و تماشای خانه‌هایی که در، پنجره و سقف‌های آبی آن‌ها هارمونی زیبایی را با منظره دریا و آسمان به وجود آورده و سالانه گردشگران بسیاری را به واسطه چشم‌انداز خیره‌کننده، غروب‌های عاشقانه و سواحل شنی آتشفشانی شگفت‌انگیز به خود جذب می‌کند.

مرکز سانتورینی شهر تیرا یا فیرا است. ۱۳ روستا در این جزیره وجود دارد که اکثر آن‌ها سبک سنتی زندگی و حمل‌ونقل خود را حفظ کرده‌اند.

رفت‌وآمد کشتی‌ها به صورت مرتب از پیرائوس و کرت به سایر جزیره‌ها انجام می‌شود و وجود یک فرودگاه بین‌المللی در این شهر دسترسی گردشگران را به آن راحت‌تر کرده است.

در قسمت شمالی سانتورینی دهکده‌ای خوش‌منظره با خانه‌های سفید خیره‌کننده وجود دارد که برخی از آن‌ها به بوتیک‌ هتل‌هایی مجلل با استخرهای بی‌کران و نمایی دیدنی تبدیل شده‌اند.

«اویا» نیز منطقه‌ای گردشگری است که بیشتر ثروتمندان در آن حضور می‌یابند. این دهکده عمدتا به منظره‌ شگفت‌انگیز غروبش مشهور است و گفته می‌شود زیباترین منظره غروب خورشید در جهان مخصوص این منطقه است.

البته به غیر از خانه‌های زیبا و مناظر طبیعی جزیره سانتورینی جاذبه‌های تاریخی دیگری نیز دارد. سایت باستان‌شناسی سانتورینی که پس از سال‌ها از زیر خاکستر بیرون آمده، این روزها میزبان گردشگران زیادی است. یکی از برجسته‌ترین کاوش‌های باستان‌شناسی در جزایر دریای اژه آکروتینی است که از سال ۱۹۶۷ میلادی به راه افتاده است.

آثاری از تمدن قرن چهار تا ۱۷ پیش از میلاد در این منطقه کشف شده است. همچنین خانه‌ بانوان که به دلیل کشف دیوارنگاره‌های آبرنگی از زنان نام گرفته و در طراحی داخلی آن از پاپیروس استفاده شده، از بناهای دیدنی این منطقه به شمار می‌رود. بسیاری از آثار کشف شده در آکروتینی در موزه‌ باستان ‌شناسی ترا به نمایش درآمده‌اند.

کلیسای جامع ارتدکس از دیگر جاذبه‌های دیدنی سانتورینی به شمار می‌رود که در سال ۱۸۲۷ ساخته شده است. البته پس از زلزله‌ سال ۱۹۵۶ این کلیسا دوباره بنا شد. طاق‌ها، گنبد و مناره‌ زیبای کلیسا نمایی خیره‌کننده‌ای به کلیسا بخشیده است. این کلیسا با قرار گرفتن بر بلندی صخره‌ها نمایی دیدنی از شهر را به علاقه‌مندان ارزانی می‌دارد.

منبع:

www.lonelyplanet.com

www.santorini.com

منبع:ایسنا