استان همدان
استان همدان با جمعیت 1738234 تن (طبق سرشماری نفوس و مسکن سال 1395) در غرب کشور و در منطقه ای کوهستانی قرار دارد. کوههای این استان از کوههای رشته کوه زاگرس هستند و بلندترین قله ی آنها قله ی الوند در جنوب شهر همدان قرار گرفته است. این کوه از سنگهای صخره ای و گرانیتی تشکیل شده و معادن باارزش فراوانی را در خود جای داده است. در نواحی مختلف استان همدان چشمه ها و رودهای پرآب فراوانی مانند رودخانه ی گاماسیاب و سیمینه رود در جریان هستند. رود گاماسیاب از چشمه هایی که سرآب گاماسیاب در ارتفاعات گرین تشکیل میدهند سرچشمه می گیرد و پس از آبیاری دشت نهاوند به رودهای قلقل رود و خرم رود می پیوندد. در ادامه این رود با گذر از استانهای کرمانشاه و لرستان و پیوستن رودخانه های محلی آن نواحی به آن به جلگه ی خوزستان می رسد، رود پرآوازه ی کرخه را می سازد و در نهایت به تالاب هورالعظیم می ریزد. احداث سد گرین در دشت نهاوند نقش موثری در توسعه ی این منطقه داشته است. رودخانه ی سیمینه رود در استان همدان نیز از قله ی الوند سرچشمه می گیرد و پس از پیوستن چندین رود دیگر و نیز پیوستن به رود قره چای به سمت ساوه و قم می رود و به دریاچه ی نمک می ریزد.
استان همدان از مناطق باستانی و دارای تاریخ و تمدنی درخشان است. اولین پادشاهی ایرانیان در زمان مادها در این منطقه تاسیس شد و از آن زمان این منطقه از مهمترین مراکز قلمرو و پایتخت تابستانی امپراتوری های ایران باستان به شمار می رفت. با شکست ایرانیان در جنگ نهاوند اعراب این منطقه را مانند سایر نواحی کشور فتح کردند. از آن پس نیز این خطه مانند دیگر نقاط کشور شاهد حملات مغول و تیموریان بود. در قرون بعد نیز یورش های دولت عثمانی اسباب زحمت مردم می شد. اما با برقراری ثبات در قرن اخیر زمینه ی توسعه و شکوفایی استان همدان نیز فراهم گشت و صنایع و فعالیتهای مهم اقتصادی در آن رونق یافت. از سوی دیگر گردشگاه ها و آثار باستانی ارزشمند از لحاظ فرهنگی و گردشگری نیز بر اهمیت استان همدان افزوده اند.
علاوه بر فارسی زبانها گروهی از یهودیان، یارسان، آذریها، کردها و لرها نیز در استان همدان زندگی می کنند. آرامگاه اِستِر و مردخای در شهر همدان از مهمترین زیارتگاههای یهودیان جهان به شمار می رود. از مشاهیر این استان نیز می توان به ابن سینا و شاعرانی چون باباطاهر و فخرالدین عراقی اشاره کرد. از هنرهای سنتی و مشهور استان همدان سفالگری است که در منطقه ی لالجین سابقه ای طولانی دارد و به نماد فرهنگ و زندگی در این استان تبدیل شده است. آب و هوای استان کوهستانی همدان در زمستان سرد و در تابستان معتدل است. گهگاه نیز بادهای شدید در دشتهای منطقه می وزند. این بادها برحسب فصل متغییر اند. بادهای شمال و شمال غربی عمدتا در نیمه ی اول سال میوزند و باران زا هستند. بادهای پاییزی جهتی غربی – شرقی دارند. از محصولات کشاورزی این استان نیز می توان به گردو، سیر و سیب زمینی اشاره کرد.
شهر همدان
شهر همدان بزرگترین شهر و مرکز استان همدان در دامنه ی کوه الوند قرار گرفته است. آب و هوای شهر در زمستان سرد و برفی و در تابستان نسبتا گرم است. این شهر تاریخی را اولین شاه ماد تاسیس نمود و نام هگمتانه بر آن نهاد. از آن زمان این شهر حوادث و فراز و نشیب های زیادی به خود دیده است. کورش هخامنشی شهر را فتح نمود اما پس از آن این شهر مورد هجوم بخت النصر، پادشاه بابل قرار گرفت و ویران گردید. اما داریوش بزرگ در پی جبران ویرانی ها بر آمد و به این ترتیب شهر بار دیگر رونق گرفت. اما باز شهر همدان در حمله ی اسکندر مقدونی ویران گشت. در دوران اشکانی و ساسانی نیز اقامتگاههای تابستانی شاهانه در آن ساخته شدند. از آن دوران آثار زیادی در شهر همدان و اطراف آن باقی مانده است. شهر همدان در پی شکست در جنگ نهاوند به تصرف اعراب در آمد و از آن پس گاه آباد و گاه ویران گردید. شهر همدان اندک زمانی پایخت سلجوقیان به شمار می رفت اما در پی حملات مغول و پس آن تیموریان تنها ویرانه ای از آن باقی ماند. با استقرار دولت صفوی و برقراری آرامش و رونق تجارت، شهر همدان نیز رو به شکوفایی نهاد و با توجه به قرارگیری در مسیرهای ارتباطی اهمیت یافت. با انقراض سلسه ی صفوی، لشکر عثمانی شهر همدان را تصرف نمود. اما در زمان نادرشاه و جنگهای پس از آن شهر باز پس گرفته شد. در دوره های بعد نیز و با برقراری آرامش بار دیگر شهر همدان رفته رفته آباد گشت. امروزه بناهای فراوانی در شهر همدان و اطراف آن نشان از تاریخ کهن این منطقه دارند.
شهرستانهای استان همدان
ملایر
شهر ملایر در جنوب شرقی استان همدان از مراکز مهم کشاورزی این استان به شمار می رود. از مهمترین محصولات این منطقه انگور و زردآلو، عسل و خشکبار را می توان نام برد. همچنین صنایع و تولیدات چوبی نیز در این منطقه رونق فراوان دارند. تپه های باستانی اطراف شهر نیز میراث داران تاریخ این منطقه اند و آثاری از دوران ماد، هخامنشیان و ساسانیان را در خود جای داده اند. شهر ملایر از سبزترین شهرهای کشور به شمار می رود و فضای سبز و پارک های فراوانی استراحتگاه مردم شهر اند. لازم به ذکر است که واژه ی ملایر از دو واژه ی “مال” و “آگر” ساخته شده و به معنای سرزمین آتش است.
نهاوند
شهر نهاوند در جنوب استان همدان از شهرهای تاریخی و کهن کشور است. اکثر ساکنان این شهر از اقوام لر هستند و گروهی از آذری ها و کردها نیز در آن ساکن اند. شهر نهاوند آب و هوایی مطبوع و معتدل و طبیعی سرسبز و خرم دارد. همچنین در نواحی کوهپایه ای چشمه ها سرآب های متعدد به وجود آورده اند و بر زیبایی منطقه افزوده اند. گفته می شود که شهر تاریخی نهاوند پایتخت یزدگرد سوم بوده و با شکست ایرانیان از اعراب در جنگ نهاوند طومار امپراتوری ساسانی در هم پیچیده شد. اما یافته های باستان شناسان در تپه های باستانی این منطقه حاکی از تمدنها و اقوامی است که قرنها پیش از ورود آریایی ها در این منطقه سکونت داشته اند. برخی از آثار و اشیای سفالی، زرین و سیمین به جا مانده در این تپه ها هم اینک در موزه ی لوور پاریس نگهداری می شوند.
اسدآباد
شهر اسدآباد در غرب استان همدان قرار گرفته و ساکنان آن بیشتر از ایل افشار هستند که در زمان سلجوقیان و افشاریان در این منطقه ساکن شده اند. از این رو این شهر را اسدآباد افشاری نیز می نامند. علاوه بر این جمعیتی از کردها و لرها نیز در این شهر و نواحی اطراف ساکن اند. دشتهای حاصلخیز کشاورزی را در این نواحی رونق بخشیده اند.
تویسرکان
شهر تویسرکان در جنوب کوه الوند و در منطقه ای کوهستانی قرار گرفته است. از این رو آب و هوایی کوهستانی و معتدل دارد. رودهای قلقل رود و خرم رود در این نواحی از کوه الوند سرچشمه می گیرند و بعد از آبیاری نواحی اطراف به رودخانه ی گاماسیاب می ریزند. حوالی شهر تویسرکان کنونی شهر تاریخی رودآور قرار داشته که در حمله ی ویرانگر مغول از میان رفته است. به لطف آرامش و رونق دوره ی صفوی شهر تویسرکان آباد گشته و توسعه یافت. همینک این شهر با درختان گردو شناخته می شود و محصول آن از مرغوب ترین گردوهای کشور به شمار می رود. مردم شهر تویسرکان از اقوام لر، کرد و آذری هستند و در برخی نقاط همچنان از لباسهای محلی استفاده می کنند و به این ترتیب در زنده نگه داشتن فرهنگ غنی این منطقه از کشور نقش ایفا می نمایند.
بهار
شهر بهار در شمال شهر همدان اقلیمی خشک با زمستانهایی سرد و طولانی و تابستانهایی معتدل دارد. این نواحی در قرن پنجم و دوره ی سلجوقیان مرغزارهای امرای سلجوقی محسوب می شد. پس از آن و در زمان تسلط تیمور گورکانی هفت ایل ترک به ایران کوچانده شدند و از میان آنها ایل بهارلو که از ایلات قراقویونلو بود مرغزارهای این نواحی را ییلاق خویش کرد. با ساکن شدن این ایل در این ناحیه در دوره ی صفوی آنها نام خویش را به شهر دادند.
شهر معروف لالجین از توابع شهرستان بهار است. هنر اصیل سفالگری ایرانی در این شهر به اوج زیبایی رسیده است. از روشهای مختلف و با استفاده از طرحهای اسلیمی و تذهیبی سفالهای ساخته شده در این منطقه تزئین می گردند. گاه نیز از میناکاری جهت زینت دادن به این سفالهای استفاده می شود.
ابنیه و جاذبه های گردشگری استان همدان
گنج نامه
سنگ نوشته های گنج نامه به دستور شاهان بزرگ هخامنشی بر دامنه ی کوه الوند در انتهای دره ای سرسبز نقش شده اند. این سنگ ها نوشته در مسیر باستانی هگمتانه به میانرودان و بابل که محل گذر شاهان و لشکر هخامنشی بوده قرار دارند. یکی از سنگ نوشته ها که اندکی بالاتر است به دستور داریوش بزرگ و دیگری به فرمان خشایار شاه بر کوه حک شده اند. مضمون این سنگ نوشته ها مشابه است و در قالب سه ستون و به خط های ایلامی، اکدی و فارسی باستان نگاشته شده اند.
آبشار گنجنامه نیز در کنار سنگ نوشته های گنج نامه و در دامنه ی کوه الوند قرار دارد. آب این آبشار دوازده متری رودخانه ی گنج نامه را پدید می آورد و باغهای اطراف را آبیاری می کند. آب این آبشار در زمستان یخ می بندد و تصویری زیبا می آفریند. گیاهانی نظیر آزربه، آویشن و ریواس نیز در کنار این آبشار می رویند.
سنگ نوشته های باارزش، مناظر طبیعی، امکانات رفاهی و تله کابین این مجموعه را به یکی از مقاصد گردشگری پربازدید استان همدان تبدیل کرده است.
آرامگاه ابوعلی سینا
شیخ الرئیس ابن سینا بی شک از مشهورترین و تاثیرگذارترین دانشمندان و طبیبان کشور است که آوازه اش به سایر نقاط جهان نیز رسیده. ابن سینا در نیمه ی دوم قرن چهارم هجری و همزمان با امرای سامانی خراسان و آل بویه می زیست و با عنصرالمعالی کیکاووس ابن اسکندر نزدیک بود. وی تمام عمر خویش را صرف علم اندوزی نمود. این سینا در شهر بخارا با درمان امرای سامانی اجازه ی استفاده از کتابخانه های ارزشند آنان را یافت. پس از آن نیز به شهرهای خراسان و سپس گرگان، قزوین و همدان سفر نمود و به تالیف کتاب های ارزشمند در علوم مختلف مبادرت ورزید. در میان آثار گرانقدری که از این سینا باقی مانده است کتاب قانون در علم پزشکی هنوز از معتبرترین کتابهای این علم به شمار می رود. آرامگاه شیخ الرئیس در مرکز شهر همدان در میدان وسیع بوعلی سینا قرار دارد. اولین بنای یادبود این پزشک حاذق در زمان قاجار بر مقبره ی او ساخته شد. در زمان پادشاهی محمدرضا شاه پهلوی بنای یادبود جدیدی با طرحی از مهندس سیحون جایگزین بنای قبل گردید. در طرح مهندس سیحون از معماری ایرانی قبل و بعد از اسلام الهام گرفته شده و نمادهایی از آنها را در بر میگیرد. برج مقبره ملهم از گنبد قابوس است و بر بنایی استوار شده که با ستونها و تزئینات سنگ خارا کاخهای ایرانی دوران باستان را تداعی می کند. این سنگ های خارا از معادن کوهستان الوند آورده شده اند. باغچه ی آرامگاه سبک باغهای ایرانی را دنبال می کند و در آن آب نمایی سنگی و تندیس ابن سینا در حالی که کتاب در دست دارد دیده می شود. آب نمای باغ یادآور حوضخانه های سنتی ایرانی است. مقبره ی ابن سینا دو تالار نیز دارد. تالار جنوبی موزه و محل نگهداری اشیا تاریخی شامل سکه، سفال و غیره است. تالار شمالی نیز کتابخانه ای غنی با کتابهای نفیس خطی و چاپی را در خود جای داده.
آرامگاه باباطاهر
باباطاهر از شاعران و صوفیان مشهور قرن پنجم هجری و دوره ی سلجوقیان است. او که در سرودن دوبیتی استاد بود در تصوف نیز مقامی برجسته و والا داشت. براساس متون تاریخی آرامگاه باباطاهر در قرن ششم به صورت برج هشت ضلعی آجری بر تپه ای مشرف به شهر همدان بوده است. آرامگاه این شاعر بزرگ در دوره های بعد بارها ساخته و ویران گردید تا اینکه در زمان محمدرضا شاه پهلوی با سبکی الهام گرفته شده از معماری گذشته از نو بنا شد. برج آرامگاه بر پایه ای مربع شکل ساخته شده از سنگ و آجر قرار داده شده است. بالای برج نیز گنبدی تزئین شده با کاشی های معرق خودنمایی می کند. قاعده ی برج هشت ضلعی است و حدود بیست و پنج متر ارتفاع دارد. ستون های هشتگانه ی برج، نمای خارجی ساختمان، سنگ مزار، پوشش کف و نیز پله های اطراف برج با سنگ های گرانیت و حجاری تزئین شده اند. اطراف محوطه نیز با اشعار این شاعر گرانقدر مزین گشته است.
مقبره ی اِستِر و مُردخای
مقبره ی استر و مردخای در شهر همدان در محله ی سابقا یهودی نشین شهر قرار دارد. با توجه به اعتقاد یهودیان مبنی بر رسیدن نسب استر و مردخای به حضرت یعقوب (ع)، از پیامبران بنی اسرائیل، این آرامگاه از مهمترین زیارتگاه های یهودیان جهان به شمار می رود. این مکان سابقا در کنار آرامستان یهودیان شهر همدان قرار داشته که در زمان قاجار و پهلوی به مرور از میان رفته است.
سبک معماری بنا گنبددار و الهام گرفته شده از معماری ایران پس از اسلام است. قسمت پایین این بنای آجری مربوط به پیش از اسلام و گنبد آن مربوط به قرن هفتم هجری است. در این آرامگاه مقبره ی استر ملکه ی خشایارشاه در قسمت جنوبی است و صندوق چوبی منبت کاری شده ای روی آن قرار دارد. مقبره ی دیگر به عموی استر به نام مردخای نسبت داده می شود. بر روی این مقبره نیز صندوقی منبت کاری شده قرار داده اند. بالای مقبره ها نیز کتیبه هایی به زبان عبری دیده می شود. بر روی مقبره ها پارچه هایی که جزء نذورات یهودیان به این زیارتگاه است کشیده شده.
برج قربان
برج قربان از بناهای آرامگاهی برجای مانده از دوره ی سلجوقی است. معماری این برج آجری مشابه گنبد قابوس است و در آن مقبره ی تعدادی از حکمرانان سلجوقی قرار دارد.
محوطه ی باستانی هگمتانه
محوطه ی باستانی هگمتانه بر روی تپه ی تاریخی هگمتانه در مرکز شهر همدان قرار دارد. تپه هگمتانه از مهمترین تپه های تاریخی کشور است و آثاری از زمان مادها و هخامنشیان تا ساسانیان را در خود جای داده. در این محوطه موزه ای جهت نگهداری از آثار به دست آمده از تپه ساخته شده است. در این موزه اشیا سفالی، سنگی، فلزی و تابوتهای سنگ و سفالی دوره ی اشکانی و سنگ قبرهای دوره ی اسلامی به نمایش در آمده اند. از دیگر اشیا این موزه می توان به سنگهای زینتی، پایه ی ستون هایی از کاخ های هخامنشی، مُهرهای سنگی و شیشه ای و غیره اشاره کرد. دو کلیسای ارمنی زیبا نیز در این محل قرار دارند. در این مجموعه تاریخ و فرهنگ کشور به خوبی به نمایش در آمده اند.
مجسمه ی شیر سنگی
مجسمه ی شیر سنگی در میدانی به همین نام در شهر همدان بر روی پایه ای با طراحی مهندس سیحون قرار دارد. عده ای ساخت مجسمه را به دوره ی ماد و عده ای به دوره ی سلوکی و عده ای به دوره ی اشکانی نسبت می دهند. گفته می شود که این شیر سنگی قرینه ای هم داشته است و هر دو مجسمه در زمان حمله ی اعراب بر دروازه ی شهر همدان قرار داشته اند. اما یکی از مجسمه ها در زمان دیلیمان از بین رفته است.
گنبد علویان
گنبد علویان از آثار باقی مانده از عهد سلجوقی و قرن ششم هجری در شهر همدان است. این برج آجری سابقا به عنوان مسجد مورد استفاده بوده و در دوره های بعد به عنوان بنایی مقبره ای به کار گرفته شده است. با توجه به اشاره ی خاقانی، شاعر معروف قرن ششم به این بنا در یکی از اشعارش با عنوان گنبد سبز، این سازه نام گنبد به خود گرفته است.
حمام حاج آقا تراب
حمام حاج آقا تراب از بناهای دوره ی قاجار در شهر نهاوند است. این حمام سنتی که به حمام دوقلو نیز معروف است از دو قست زنانه و مردانه با دو ورودی در کنار هم تشکیل شده. ورودی ها پایین تر از سطح کوچه هستند و با دو نیم ستون زیبا تزئین شده اند. ساخت حمام با آجر، سنگ و ملات ساروج است و تزئینات کاشی کاری، نقاشی، گچ بری و آهک بری قابل توجهی دارد. سردخانه ی حمام چهارستون سنگی و حوضی زیبا در وسط دارد و سوراخی در سقف گنبدی آن نور و هوای لازم را تامین می کرده است. شاهنشین این قسمت با نقاشی صحنه های شاهنامه آراسته شده. حجره ها، نقش و نگارهای گوناگون و یک کتیبه از دیگر جذابیت های سردخانه ی حمام حاج آقا تراب به شمار می روند. گرمخانه نیز با نقشه ای مشابه سردخانه، چهار ستون سنگی و یک گنبد کوچکتر بخش دیگر حمام را تشکیل میدهد. حمام سنتی حاج آقا تراب هم اینک به موزه ی مردم شناسی تبدیل شده است و برخی سنتهای مردم شهر نهاوند را به نمایش می گذارد.
حمام قلعه
حمام قلعه در یکی از محله های قدیمی شهر همدان به همین نام قرار گرفته است. ساخت این حمام در دوره ی قاجار انجام شده و تا پیش از تغییر کاربری و برپایی موزه ی مردم شناسی همچنان مورد استفاده بوده است. مجسمه ی حمام دار در ابتدای ورودی حمام قرار دارد. بعد از هشتی حمام نیز رختکن یا سردخانه است که حوضی بزرگ در میان و سکوهایی در اطراف دارد. پس از این قسمت حمام گرم ساخته شده است. از ویژگی های این حمام می توان به ستون ها و سقف آجری طاق دار آن اشاره کرد.
روستای ورکانه
روستای ورکانه در دامنه ی کوه الوند و در جنوب شرقی شهر همدان از روستاهای دیدنی استان به شمار می رود. این روستا در حاشیه ی رودخانه ی ارزان فرد قرار گرفته و نام آن به معنای کنار چشمه به همین موضوع اشاره دارد. معماری خاص این روستا که از زمان صفوی برجای مانده است از ویژگی های جالب آن به شمار می رود. کوچه های تنگ، دیوارهای سنگی و خانه های نزدیک به هم در تناسب کامل با طبیعت اطراف ساخته شده اند و روستا را در مقابل سرما و باد حفاظت می کنند. خانه های روستا رو به آفتاب و از مصالحی چون سنگ، آجر و خشت ساخته شده اند و سقف هایی از چوب و کاهگل دارند. ساکنان روستای ورکانه به کشاورزی، دامداری و پرورش اسب مشغول اند و به کشت نخود، لوبیا، گردو، انگور، سیب زمینی و گندم و جو و میوه هایی چون سیب و زردآلو می پردازند. ساکنان این روستا فرهنگ و رسوم خود را طی سالیان حفظ کرده اند و همچنان نوای موسیقی محلی آنان که نغمه های آذری را با دوبیتی های باباطاهر همراه کرده اند از این روستا به گوش می رسد.
مناظر طبیعی و مناطق حفاظت شده ی استان همدان
غار علیصدر
غار آبی و معروف علیصدر در روستایی به همین نام از توابع شهرستان کبودآهنگ در شمال غرب استان همدان قرار دارد. این غار از بزرگترین و طولانی ترین غارهای کشور به شمار می رود و در کوههای رشته کوه زاگرس واقع شده است. دریاچه ی غار علیصدر آبی زلال دارد و عمق آن در قسمتهای مختلف متغیر است و تا چهارده متر می رسد. آب این دریاچه از چشمه های جوشان زیرزمینی و باران که از دیواره های غار به درون آن نفوذ می کند تامین می شود. در این دریاچه جانداران آبزی وجود ندارند و تا عمق ده متری آب شفاف دیدن کف دریاچه را میسر می سازد. برخی قسمتهای دالانهای پیچ در پیچ و تالارهای این غار پر از آب اند و بازدید از آنها تنها با قایق امکان پذیر است. ارتفاع سقف غار در برخی قسمتها به حدود ده متر می رسد و سنگ ها و قندیل های دیواره های آن اشکال متنوع و زیبایی دارند. این سنگها و بلورها با توجه به وجود مواد معدنی مانند آهن، روی، سرب، منیزیم، مس و غیره به رنگهای قرمز، زرد، ارغوانی، آبی، سبز و قهوه ای در آمده اند و تصاویر زیبایی آفریده اند. هوای درون غار در تابستان خنک و در زمستان گرم است.
مردم محلی این منطقه از زمان صفوی از وجود غار اطلاع داشتند اما در آن زمان دهانه ی ورودی تنگ آن و نیز بالا بودن سطح آب در آن مانع از تردد به داخل غار گردیده بود. در زمان محمد رضا شاه پهلوی و با ورود چندین کوهنورد حرفه ای به داخل غار و پخش شدن خبر اکتشاف غاری بی نظیر در این منطقه همه ی نگاه ها به آن جلب شد تا آنجا که شاه پهلوی را به بازدید از آن ترغیب نمود. این بازدید برای منطقه امکانات برق رسانی و جاده سازی را در پی داشت. امروزه نیز علاوه بر زیبایی شگفت انگیز این غار، با توجه به وجود امکانات رفاهی و امکان کوهنوردی در این منطقه، غار علیصدر از مقاصد گردشگری و کوهنوری استان همدان به شمار می رود.
کوه الوند
کوه الوند مهمترین کوه استان همدان و از قله های مهم رشته کوه زاگرس به شمار می رود. این کوه از شمال غربی تا جنوب شرقی شهر همدان کشیده شده و همچون دیواری دفاعی از آن محافظت می کند. در دامنه ی این کوه درختان گون و گردو و گلهای فصلی در کنار چشمه ها و چمنزار ها منظره ای چشم نواز آفریده اند. این چمنزارها در فصول مختلف غرق در گلهای لاله، سوسن، پونه، آلاله و گیاهانی چون ریواس، کنگر، موسیر و شیرین بیان هستند و از گردشگاههای زیبای شهر همدان به شمار می روند. در مناطق دورتر نیز حیواناتی مانند سمور، روباه، شغال، گرگ و خروگوش و پرندگانی چون عقاب دشتی، کبک و کبوتر کوهی دیده می شوند.
منطقه ی حفاظت شده ی لشگردر
منطقه ی حفاظت شده ی لشگردر در جنوب شرقی استان همدان منطقه ای کوهستانی با اقلیمی سرد و نیمه خشک است. چشمه های دائمی بسیاری آب این منطقه را تامین می کنند و چندین روستا نیز در محدوده ی آن وجود دارد. این منطقه گونه های باارزش گیاهی و جانوری گوناگونی را در خود جای داده است. درختچه های مهم منطقه شامل زالزالک، انجیر، بنه، زرشک و سماق است و گیاهان دارویی فراوانی مانند کاکوتی، ریواس، بارهنگ، شیرین بیان، کنگر و پونه و نیز انواع گون، زنبق وحشی، لاله ی واژگون، بومادران و آویشن در آن می رویند. در میان جانواران منطقه نیز می توان به گرگ، شغال، قوچ و میش، گورکن، رودک، کل وبز و پرندگانی مانند پری شاهرخ، قرقی، باقرقره، عقاب طلایی و فاخته اشاره کرد.
منطقه ی حفاظت شده ی آلموبلاغ
منطقه ی حفاظت شده ی آلموبلاغ در غرب استان همدان و شمال شهر اسدآباد منطقه ای کوهستانی را در بر میگیرد و از زیستگاه های مهم قوچ و میش ارمنی در کشور به شمار می رود. اقلیم منطقه سرد و خشک است و تابستانهایی معتدل و زمستانهایی سرد دارد. چشمه ها و دره های متعدد طبیعتی زیبا را به وجود آورده اند و چندین روستا نیز در محدوده ی آن دیده می شود. در میان جانورانی که در این منطقه ی حفاظت شده زندگی می کنند می توان به قوچ و میش، گرگ، شغال، کفتار، گراز، سنجاب زمینی، جرد ایرانی (نوعی موش) و خدنگ اشاره کرد. گونه های متنوعی از پرندگان مانند عقاب طلایی، عقاب دشتی، شاهین، سارگپه، چکاوک، شانه به سر، دارکوب، دم جنبانک و غیره نیز در این مناطق کوهستانی زندگی می کنند. انواعی از قورباغه ها، سوسمارها و مارها نیز از دیگر جانوران این منطقه ی حفاظت شده اند. از گیاهان منطقه نیز می توان موسیر، شیرین بیان، گل گاوزبان، گون، ختمی، آلبالوی وحشی، کنگر، ریواس، کاسنی، تمشک، زرشک و گل های لاله، شقایق، زنبق، لاله ی کوهی را نام برد.
منطقه ی حفاظت شده ی خانگرمز
منطقه ی حفاظت شده ی خانگرمز در غرب شهر تویسرکان و جنوب شهر اسدآباد کوه خانگرمز را در خود جای داده است. خانگرمز در زبان فارسی باستان به معنای خان گسترده ی اهورامزدا است. اقلیم این منطقه سرد و نیمه خشک است و چشمه ها و قنات های متعدد آن را آبیاری می کنند. گونه های گیاهی متنوعی در این منطقه می رویند و از میان آنها می توان به زرشک، زالزالک، گردو، ارس، ون، گلابی وحشی و گیاهان دارویی مانند بومادران، آویشن، مریم گلی، شیرخشت و گل راعی اشاره کرد. پرندگان مختلفی مانند عقاب طلایی، سار، سهره، دم جنبانک، تیهو و کبک و جانورانی مانند گرگ، کل و بز، شغال، سمور، رودک، گورکن، خارپشت، روباه و انواعی از موشها در منطقه ی حفاظت شده ی خانگرمز زندگی می کنند. از دیگر جانداران این منطقه می توان لاک پشت، انواع مارموکل، افعی زنجانی، مار پلنگی و سوسن مار را نام برد.
سرآبهای نهاوند
سرآب گاماسیاب
رود گاماسیاب از سرآبی به همین نام در دره های شمالی کوه گرین حوالی نهاوند سرچشمه می گیرد و در دشت نهاوند جریان می یابد. سرآب گاماسیاب از یخچالهای طبیعی به وجود آمده و بسیار پرآب است. آب این سرآب خروشان و بسیار خنک است و منظره ی طبیعی زیبایی در این منطقه به وجود می آورد. این سراب همچنین زیستگاه آبزیان متنوعی مانند ماهی قزل آلای رنگین کمان، سنگ ماهی و سفی ماهی است. همچنین این آب باعث تنوع زیستی قابل ملاحظه ای در این منطقه گردیده و حیواناتی مانند گرگ، میش، قوچ، کل و بز حوالی آن دیده می شود. پرندگانی مانند کبک، فاخته، بلدرچین و غیره نیز در این نواحی زندگی می کنند.
سرآب گیان
سرآب گیان در شهرستان نهاوند از سرآب های زیبای استان همدان است و آب آن در نهایت به رودخانه ی گاماسیاب می ریزد. علاوه بر منظره و چشم انداز زیبا، این سرآب نقش قابل توجهی در آبیاری مزارع این منطقه دارد. اطراف این سرآب جنگلی وسیع با انواع مختلفی از درختان مانند بلوط، زبان گنجشک، آلوچه، انجیر، ون، زالزالک و غیره به وجود آمده است و از تفریگاههای محبوب منطقه به شمار می رود.
صنایع دستی استان همدان
سفال
سفالگری در استان همدان و به خصوص منطقه ی لالجین از سابقه ای دیرینه و شهرت فراوان برخوردار است. سفالگری در این منطقه نه تنها شغل مردم بلکه عرصه ی پرورش هنری است که ریشه در روح و زندگی ساکنان دارد. هنرمندان لالجین با ظرافت فراوان ظروف و وسایل سفالی می سازند، آنها را با تزئینات گوناگون می آرایند و به این ترتیب با استفاده از گل مرغوبترین و هنرمندانه ترین آثار کشور را خلق می کنند.
دباغی و چرم
دباغی در استان همدان سابقه ای سه هزار ساله دارد. دباغی هنری است که در آن پوست حیوانات اهلی از قبل گاو و گوسفند را با روش های خاص به ماده ای طبیعی و ارزشمند تبدیل می کنند و در نهایت در صنعت چرم جهت تولید کفش و پوشاک به کار می برند. مراحل دباغی نسبتا کاری سخت و طاقت فرسا است و از این رو مردان این منطقه به آن اشتغال دارند. با توجه به اهمیت و رواج دباغی در شهر همدان سابقا سه دباغ خانه مشهور در این شهر وجود داشته است. اما به مرور زمان دو تا از آنها از بین رفته اند. در زمان رضاشاه نیز نخستین کارخانه ی مدرن چرم سازی در شهر همدان تاسیس گردید و دباغی را از حالت سنتی به صنعتی و مدرن تبدیل ساخت.
صنایع چوب
در شهرهای ملایر و تویسرکان و نواحی اطراف آنها منبت کاری، خراطی و کارگاههای تولید مبل از رونق فراوان برخوردارند و افراد زیادی مستقیم و یا غیرمستقیم در این بخشها مشغول به کار اند. در کارگاهها و شهرک صنعتی شهر ملایر بخش قابل ملاحظه ای از محصولات کشور در این زمینه تولید می شوند و نقش به سزایی در رونق اقتصادی منطقه و کشور دارند. این محصولات مرغوب و متنوع زینت بخش بازارهای داخلی هستند و به کشورهای همسایه نیز صادر می شوند.
آداب و رسوم مردم استان همدان
نوروز و سال نو
نوروز و سال نو در استان همدان مانند سایر نقاط کشور با مراسمی مانند خانه تکانی، چهارشنبه سوری، پهن کردن سفره ی هفت سین، دید و بازدی آشنایان و سیزده بدر جشن گرفته می شود. اهالی استان همدان مانند سایر ایرانیان با نظافت خانه ها و دلهای خود به استقبال نوروز و بهار می روند. سال نو را با خانواده در کنار سفره ی هفت سین و با آرزوی سلامتی و بهروزی آغاز می کنند و به دیدار اقوام و آشنایان میروند. سیزده بدر نیز روز خود را در طبیعت می گذرانند و با انداختن سبزه در آب و گره زدن سبزه برای برآورده شدن آرزوهای خود دعا میکنند. از رسوم خاص مردم استان همدان در جشن های نوروزی اجرای نمایش کوسه و زن کوسه بوده است. در این نمایش زن و شوهری لباس چوپانی می پوشیدند و صورت خود را می پوشاندند. آنان با نوای ساز و دهل در محله ها می گشتند، به خانه ها وارد می شدند، با شادی به رقص و پایکوبی می پرداختند و از صاحبخانه هدیه می گرفتند.
چهارشنبه سوری
مراسم چهارشنبه سوری در گذشته با رسوم مختلف و با شکوه انجام می شده است. از رسوم این شب در استان همدان می توان به کوزه شکستن، شال اندازی، بخت گشایی، فال گیری، قاشق زنی و پختن آش اشاره کرد. در مراسم کوزه شکستن مردم کوزه هایی را که در مدت یک سال از آن استفاده می کرده اند از بام خانه ها می اندازند و می شکنند تا در سال جدید کوزه ای نو جایگزین آن کنند. آنان شکستن کوزه های قدیمی را نمادی از دور کردن رنج و بلا به حساب می آوردند. مراسم شال اندازی نیز نشانه ی بهروزی و برکت در سال جدید برای شال انداز به شمار می رفته و در آن جوانان بر بام خانه ها می رفته اند و از روزنه ها و پنجره ها شالی به درون خانه می فرستادند. صاحبخانه نیز هدایای آماده شده را درون شال می پیچید. مراسم بخت گشایی را دختران جوان با گره زدن یک طرف شال خود آغاز می کردند. آنها سپس از اولین رهگذر می خواستند تا گره را بگشاید. همچنین پر کردن کوزه ی آب نیز در صبح روز چهارشنبه سوری از سنتهای بخت گشایی به شمار می رفته است. از فالهای چهارشنبه سوری در استان همدان گرفتن فال کوزه بوده است. در این نوع فال، در کوزه ای وسایلی مانند سنجاق، انگشتر و غیره می انداختند و در آن را می بستند. روی کوزه نیز یک سینی حاوی نقل، سرمه دان، حنا و صابون می گذاشتند. با گرد آمدن تمام افراد در خانه اشیا درون کوزه را همراه با خواندن دو بیتی ها و اشعار محلی خارج می کردند و فال می زدند. از دیگر رسوم جالب مردم استان همدان در چهارشنبه سوری آتش شدن جارو نام دارد. در این رسم جارویی را که یک سال با آن خانه را تمیز کرده و گرد و غبار آن را گرفته بودند آتش می زدند و از بام بر آتش افروخته در کوچه می انداختند. با این کار گرد غم، اندوه و گرفتاری را از خانه و زندگی خویش می زدودند و شرایط جایگزین شدن شادی را فراهم می ساختند.
آداب و رسوم مردم استان همدان
نوروز و سال نو
نوروز و سال نو در استان همدان مانند سایر نقاط کشور با مراسمی مانند خانه تکانی، چهارشنبه سوری، پهن کردن سفره ی هفت سین، دید و بازدی آشنایان و سیزده بدر جشن گرفته می شود. اهالی استان همدان مانند سایر ایرانیان با نظافت خانه ها و دلهای خود به استقبال نوروز و بهار می روند. سال نو را با خانواده در کنار سفره ی هفت سین و با آرزوی سلامتی و بهروزی آغاز می کنند و به دیدار اقوام و آشنایان میروند. سیزده بدر نیز روز خود را در طبیعت می گذرانند و با انداختن سبزه در آب و گره زدن سبزه برای برآورده شدن آرزوهای خود دعا میکنند. از رسوم خاص مردم استان همدان در جشن های نوروزی اجرای نمایش کوسه و زن کوسه بوده است. در این نمایش زن و شوهری لباس چوپانی می پوشیدند و صورت خود را می پوشاندند. آنان با نوای ساز و دهل در محله ها می گشتند، به خانه ها وارد می شدند، با شادی به رقص و پایکوبی می پرداختند و از صاحبخانه هدیه می گرفتند.
چهارشنبه سوری
مراسم چهارشنبه سوری در گذشته با رسوم مختلف و با شکوه انجام می شده است. از رسوم این شب در استان همدان می توان به کوزه شکستن، شال اندازی، بخت گشایی، فال گیری، قاشق زنی و پختن آش اشاره کرد. در مراسم کوزه شکستن مردم کوزه هایی را که در مدت یک سال از آن استفاده می کرده اند از بام خانه ها می اندازند و می شکنند تا در سال جدید کوزه ای نو جایگزین آن کنند. آنان شکستن کوزه های قدیمی را نمادی از دور کردن رنج و بلا به حساب می آوردند. مراسم شال اندازی نیز نشانه ی بهروزی و برکت در سال جدید برای شال انداز به شمار می رفته و در آن جوانان بر بام خانه ها می رفته اند و از روزنه ها و پنجره ها شالی به درون خانه می فرستادند. صاحبخانه نیز هدایای آماده شده را درون شال می پیچید. مراسم بخت گشایی را دختران جوان با گره زدن یک طرف شال خود آغاز می کردند. آنها سپس از اولین رهگذر می خواستند تا گره را بگشاید. همچنین پر کردن کوزه ی آب نیز در صبح روز چهارشنبه سوری از سنتهای بخت گشایی به شمار می رفته است. از فالهای چهارشنبه سوری در استان همدان گرفتن فال کوزه بوده است. در این نوع فال، در کوزه ای وسایلی مانند سنجاق، انگشتر و غیره می انداختند و در آن را می بستند. روی کوزه نیز یک سینی حاوی نقل، سرمه دان، حنا و صابون می گذاشتند. با گرد آمدن تمام افراد در خانه اشیا درون کوزه را همراه با خواندن دو بیتی ها و اشعار محلی خارج می کردند و فال می زدند. از دیگر رسوم جالب مردم استان همدان در چهارشنبه سوری آتش شدن جارو نام دارد. در این رسم جارویی را که یک سال با آن خانه را تمیز کرده و گرد و غبار آن را گرفته بودند آتش می زدند و از بام بر آتش افروخته در کوچه می انداختند. با این کار گرد غم، اندوه و گرفتاری را از خانه و زندگی خویش می زدودند و شرایط جایگزین شدن شادی را فراهم می ساختند.
غذاهای سنتی استان همدان
استان همدان در تنوع غذایی و خلاقیت در تهیه غذاهای محلی به روش های منحصر به فرد از دیرباز مشهور بوده است. با توجه به کوهستانی بودن منطقه و زمستانهای سرد آن نیاز به غذاهای گرم، نظیر انواع آش ها و آب گوشت در این نواحی بیشتر احساس می شود. همچنین با توجه به تولید خشکبار انواع دانه های خوراکی در استان همدان این محصولات نیز در آشپزی آن جایگاه ویژه ای دارند. کوفته ی غذایی معروف و پرطرفدار است که مردم استان همدان آن را به سبک خود تهیه می کنند. موادی که در تهیه کوفته استفاده می شود عبارتند از گوشت گوسفند، برنج، لپه، آلو، پیاز، نخود، گردو، آرد نخودچی و ادویه جات. همدانی ها در تهیه کوفته همدانی از سبزیجات استفاده نمی کنند و همچنین جهت پر کردن میان کوفته موادی نظیر تخم مرغ پخته، آلو، گردو و پیاز تفت داده شده را به کار می برند. کباب سرداشی از غذاهای سنتی و خوش طعم استان همدان است. در گذشته مردم جهت تهیه این کباب مواد آن را در منزل آماده می کردند و جهت پخت آن را به نانوایی سنگک می بردند تا در تنور آن بپزند. با توجه به این که کلمه ی سرداش به معنای تنور است این کباب نیز به نام سرداش خوانده می شود.
از خورشت های خوشمزه و تقریبا ترشی که مردم استان همدان به آن علاقه ی زیادی دارند خورشت غوره بادمجان است. در پخت این خورشت از بادمجان، غوره، گوشت مرغ یا گوشت مغز ران یا سردست گوسفندی، گوجه و ادویه استفاده می شود. این غذا بیشتر در فصل تابستان طبخ می شود. زیرا غوره تازه در فصل تابستان یافت می شود اما در فصول دیگر نیز می توان غوره ی یخ زده را در تهیه ی آن به کار برد.
آیران شوربا غذایی شبیه آبگوشت است. اما دوغ که در زبان ترکی آیران گفته می شود به همراه آرد و روغن حیوانی نیز در پخت آن به کار می رود. این غذا مختص شهرستان کبودرآهنگ است. آبگوشت قورمه غذایی متفاوت و در واقع ترکیبی از آبگوشت و قورمه سبزی است که در آن از سیب زمینی، لیمو عمانی، لوبیا قرمز و تخم مرغ نیز استفاده می شود.
انواعی از آش ها نیز از غذاهای سنتی و خوشمزه ی استان همدان هستند. آش خشکبار از معروفترین این آش ها به شمار می رود و بسیار خوش طعم است. خشکباری که در این آش استفاده می شوند شامل آلو، آلبالو خشک، برگه زردآلو، برگه هلو، و غیر هستند که با مواد دیگری مانند سبزی آش، گوشت، رشته ی آش، شیره انگور، حبوبات و پیاز و نعناع ترکیب می شوند. آش بادمجان ملایر نیز از آشهای خوشمزه ی استان همدان است که در سایر نقاط کشور نیز طرفداران فراوانی دارد. در تهیه این آش از گوشت گوسفند، بادمجان، عدس و بلغور گندم استفاده می شود و می توان پس از آماده شدن، سطح آن را به وسیله نعنا داغ، پیاز داغ و کشک تزئین نمود. از دیگر آش های خوشمزه ی این استان می توان آش برنج همدان، آش آماج همدان، آش گوجه فرنگی، آش سماق تویسرکان و آش خیار اسدآباد را نام برد.
غذاهای سنتی استان همدان
استان همدان در تنوع غذایی و خلاقیت در تهیه غذاهای محلی به روش های منحصر به فرد از دیرباز مشهور بوده است. با توجه به کوهستانی بودن منطقه و زمستانهای سرد آن نیاز به غذاهای گرم، نظیر انواع آش ها و آب گوشت در این نواحی بیشتر احساس می شود. همچنین با توجه به تولید خشکبار انواع دانه های خوراکی در استان همدان این محصولات نیز در آشپزی آن جایگاه ویژه ای دارند. کوفته ی غذایی معروف و پرطرفدار است که مردم استان همدان آن را به سبک خود تهیه می کنند. موادی که در تهیه کوفته استفاده می شود عبارتند از گوشت گوسفند، برنج، لپه، آلو، پیاز، نخود، گردو، آرد نخودچی و ادویه جات. همدانی ها در تهیه کوفته همدانی از سبزیجات استفاده نمی کنند و همچنین جهت پر کردن میان کوفته موادی نظیر تخم مرغ پخته، آلو، گردو و پیاز تفت داده شده را به کار می برند. کباب سرداشی از غذاهای سنتی و خوش طعم استان همدان است. در گذشته مردم جهت تهیه این کباب مواد آن را در منزل آماده می کردند و جهت پخت آن را به نانوایی سنگک می بردند تا در تنور آن بپزند. با توجه به این که کلمه ی سرداش به معنای تنور است این کباب نیز به نام سرداش خوانده می شود.
از خورشت های خوشمزه و تقریبا ترشی که مردم استان همدان به آن علاقه ی زیادی دارند خورشت غوره بادمجان است. در پخت این خورشت از بادمجان، غوره، گوشت مرغ یا گوشت مغز ران یا سردست گوسفندی، گوجه و ادویه استفاده می شود. این غذا بیشتر در فصل تابستان طبخ می شود. زیرا غوره تازه در فصل تابستان یافت می شود اما در فصول دیگر نیز می توان غوره ی یخ زده را در تهیه ی آن به کار برد.
آیران شوربا غذایی شبیه آبگوشت است. اما دوغ که در زبان ترکی آیران گفته می شود به همراه آرد و روغن حیوانی نیز در پخت آن به کار می رود. این غذا مختص شهرستان کبودرآهنگ است. آبگوشت قورمه غذایی متفاوت و در واقع ترکیبی از آبگوشت و قورمه سبزی است که در آن از سیب زمینی، لیمو عمانی، لوبیا قرمز و تخم مرغ نیز استفاده می شود.
انواعی از آش ها نیز از غذاهای سنتی و خوشمزه ی استان همدان هستند. آش خشکبار از معروفترین این آش ها به شمار می رود و بسیار خوش طعم است. خشکباری که در این آش استفاده می شوند شامل آلو، آلبالو خشک، برگه زردآلو، برگه هلو، و غیر هستند که با مواد دیگری مانند سبزی آش، گوشت، رشته ی آش، شیره انگور، حبوبات و پیاز و نعناع ترکیب می شوند. آش بادمجان ملایر نیز از آشهای خوشمزه ی استان همدان است که در سایر نقاط کشور نیز طرفداران فراوانی دارد. در تهیه این آش از گوشت گوسفند، بادمجان، عدس و بلغور گندم استفاده می شود و می توان پس از آماده شدن، سطح آن را به وسیله نعنا داغ، پیاز داغ و کشک تزئین نمود. از دیگر آش های خوشمزه ی این استان می توان آش برنج همدان، آش آماج همدان، آش گوجه فرنگی، آش سماق تویسرکان و آش خیار اسدآباد را نام برد.
سوغات استان همدان
شیرینی های سنتی استان همدان
شیرینی های سنتی استان همدان از خوشمزه ترین سوغات این استان به شمار می روند و بین مسافران محبوب اند. باسلوق شیرینی معروف شهر ملایر است و در تهیه ی آن از مواد مغذی چون شیره ی انگور، نشاسته، مغز بادام یا مغز هسته ی زردآلو و ادویه استفاده می شود. انگشت پیچ شهر همدان بسیار خوش طعم است. نوعی از انگشت پیچ شکلی عسل گونه دارد و از ترکیب سفیده ی تخم مرغ، شکر، گلاب و آب تهیه می شود. نوع دیگر انگشت پیج مانند حلوا است و برای تهیه ی آن قند، زاج سفید، تخم مرغ، عرق بیدمشک و هل را به کار می برند. حلوا زرده نیز حلوای خوشمزه ی این استان است و رنگی متمایل به نارنجی دارد.
خشکبار
خشکبار از مهمترین سوغات استان همدان به شمار می رود. محصولات خشکباری این استان شامل برگه زردآلو، قیسی، مویز، کشمش و غیره است و از باغات پربار آن به دست می آیند و در تمام کشور طرفداران فراوانی دارند.
شیره ی انگور
تاکستانهای استان همدان از مهمترین مراکز تهیه ی شیره ی انگور مرغوب هستند. اغلب در این استان شیره ی نوعی از انگور به نام فخری را می گیرند. این شیره کیفیت بالایی دارد و در آشپزی سنتی این منطقه به کار می رود.