اهمیت و ضرورت بازگشایی دریچه‌های هدایت آب در تخت جمشید

حمید فدایی مدیر پایگاه میراث جهانی تخت جمشید سه‌شنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا بیان کرد: فرآیند فرسایش ناشی از تاثیر عوامل محیطی به ویژه رطوبت، همواره از مهمترین مشکلات آثار سنگی در محوطه جهانی تخت‌جمشید بوده است که از گذشته تا کنون تخریب عمده‌ای را در تزیینات و ساختارهای سنگی باعث شده است.
وی ادامه داد: از جمله مهمترین راهبرد های حفاظتی پایگاه در حل این مشکل به ویژه در دو دهه گذشته بازگشایی آبراهه ها و تاثیر شیب بندی سطح کاخ ها و محوطه ها به منظور هدایت و دفع آب های سطحی ناشی از بارندگی بوده است.
مدیر پایگاه میراث جهانی تخت جمشید با بیان اینکه برنامه ریزی برای حفاظت این اثر در برابر فرسایش آبی در نظر است، گفت: حجم و شدت بارندگی ها در یک سال گذشته باعث شد همکاران واحد حفاظت و مرمت و همچنین دفتر فنی این پایگاه، نسبت به برنامه‌ریزی و ساماندهی محوطه ها و بازگشایی دریچه ها (منهول) منتهی به آبراهه ها به ویژه در کاخ آپادانا توجه ویژه داشته باشند.
علی اسدی عضو هیات علمی دانشگاه هنر شیراز نیز در این باره گفت: در بحث حفاظت و نگهداری از مجموعه ۱۲ هکتاری تخت جمشید، دفع آب‌های سطحی از مجموعه بناها نظیر کاخ‌ها و حیاط ها و محوطه های بین ساختمان ها، دارای اهمیت فراوانی است.
وی بیان کرد: با توجه به اینکه عمده دیوارهای برجای مانده در محوطه ها خشتی است  و همچنین در نقاطی از آن، آثار سطحی قابل ملاحظه ای از جمله بازمانده‌های رنگ در دوره هخامنشی وجود دارد، دفع هر چه سریعتر نزولات جوی به گونه‌ای که موجب آسیب زدن به سازه ها نشود ضرورت تام پیدا می‌کند.
وی ادامه داد: در این زمینه، استفاده از شبکه های دفع آب سطح تخت گاه در دوره هخامنشی اولویت دارد که این شبکه در تمام سطح تخت گاه، گسترده شده و در دوره هخامنشی نیز کارکرد کاملی را از خود نشان داده است.
این عضو هیات علمی دانشگاه هنر شیراز گفت: طی کاوش‌های صورت گرفته در صد سال اخیر به تدریج شبکه های هخامنشی دفع آب‌ها شناسایی و کاربری آن احیا شده است. به این صورت که تمام آب‌های سطحی تخت گاه از این شبکه دفع می‌شود.

اسدی افزود: یکی از اهداف کاوش هایی که در سال های اخیر در شبکه آبراهه ها صورت می گیرد شناسایی آخرین نقاط شبکه آبراهه ها به ویژه دریچه اصلی دوره هخامنشیان است که  در این زمینه  علاوه بر برطرف کردن مشکل دفع آب در محدود نقاط باقی مانده از سطح تخت گاه‌، شناخت ما را نیز در ارتباط با این بخش پنهان  از معماری تخت جمشید، کامل می کند.

یادمان تاریخی تخت جمشید که متعلق به دوره هخامنشیان است یکی از چهار اثر ثبت شده استان فارس در فهرست آثار جهانی است که در سال ۱۹۷۹ میلادی با شماره ۱۱۴ در سازمان جهانی علمی، فرهنگی  ملل متحد (یونسکو) ثبت شد.

سلسله هخامنشیان از سال ۳۳۰ تا ۵۵۰ پیش از میلاد حکومت کردند.

مجموعه جهانی تخت جمشید در شهرستان مرودشت و در فاصله ۵۵ کیلومتری شمال شیراز واقع شده است.

منبع:ایرنا