عبدالعلی بیجندی در گفت و گو با ایسنا، با بیان اینکه از حدود یک سال و نیم پیش مجموعه تفریحی گردشگری سراب نیلوفر را از مالک آن یعنی دادگستری استان اجاره کرده، گفت: طی این مدت تلاش کردیم تا باتوجه به شرایط ناخوشایندی که زیرساخت های مجموعه داشت، آن را اصلاح کنیم.

وی تصریح کرد: براین اساس سنفگرش مجموعه را نوسازی و به چمن های آن رسیدگی زیادی کردیم و تعمیراتی را در سیستم روشنایی داشتیم.

متولی مجموعه تفریحی گردشگری سراب نیلوفر در ادامه با بیان اینکه علیرغم انجام این اقدامات مشکلات زیادی کماکان در مجموعه وجود دارد، اعلام کرد: هرچند ظرفیت پارکینگ مجموعه تفریحی سراب نیلوفر تنها حدود 200 ماشین است و ما فقط باید این تعداد گردشگر را پذیرش کنیم، اما در روزهای تعطیل مخصوصا اواخر هفته می بینیم که دو برابر این تعداد هم در بیرون از مجموعه ماشین پارک شده و بدون پرداختن ورودی از روی فنس ها وارد مجموعه می شوند.

وی تاکیدکرد: این کار باعث شده تا شاهد شلوغی بسیار بالا و خارج از ظرفیت مجموعه روزهای تعطیل باشیم که از همه امکانات استفاده و به زیرساخت های آن آسیب زیادی هم وارد می کنند.

بیجندی افزود: از سوی دیگر ما حدود 20 کارگر در مجموعه داریم که تنها می توانند به تعداد محدودی گردشگر خدمات ارائه دهند و دریاچه و محیط پیرامونی و امکانات آن را تمییز کنند.

متولی مجموعه تفریحی گرشدگری سراب نیلوفر اضافه کرد: هرچقدر برای نوسازی چمن ها اقدام می کنیم، اما باز در روزهای تعطیل به  دلیل عدم توجه برخی از گردشگران، چمن ها آسیب زیادی می بیند و روی آن آتش روشن می کنند.

وی یادآورشد: از سوی دیگر باتوجه به تعطیلی استخرها، افراد بسیاری هم برای شنا در سراب به این مجموعه می آیند که علیرغم اینکه تابلوهای شنا ممنوع را در همه جای محوطه نصب کرده ایم، اما بدون توجه به تابلوها و عدم رعایت شئونات اخلاقی جلوی چشم خانواده ها لخت می شوند و شنا می کنند.

بیجندی با تاکید براینکه نظم بخشی به ورودی و خروجی های این مجموعه تفریحی نیازمند حضور نیروهای انتظامی است، اعلام کرد: تاکنون چندباری از پاسگاه سراب نیلوفر درخواست کرده ایم که در این رابطه همکاری کند، اما آنها نیز تعداد نیروهایشان کافی نیست. براین اساس در نظر داریم تا از این پس از حضور یگان های ویژه برای نظم بخشی و جلوگیری از ورود غیرمجاز افراد به داخل مجموعه استفاده کنیم.

این سرمایه گذار بخش خصوصی مبلغ ورودی هر ماشین به مجموعه را حدود 10 هزار تومان دانست و گفت: این رقم هم برای پارکینگ و هم برای حضور در محوطه گرفته می شود که باتوجه به آسیب هایی که به زیرساخت ها وارد می شود، اکثر درآمد مجموعه دوباره صرف نوسازی زیرساخت‌ها می شود.

وی با بیان اینکه سالانه رقم بالایی برای اجاره این مجموعه به دادگستری استان می دهد، تاکید کرد: توان چندانی برای اینکه بتوانیم در این مجموعه سرمایه گذاری کنیم نداریم، لذا  اگر بخش خصوصی متمایل باشد تا در اینجا سرمایه گذاری کند، استقبال می کنیم.

مجموعه تفریحی گردشگری سراب نیلوفر واقع در 14 کیلومتری شمال غربی شهر کرمانشاه موقوفه دادگستری استان کرمانشاه است که ابتدای اسفند 1398 به بخش خصوصی اجاره داده شده است.

منبع:ایسنا

رجبعلی لباف‌خانیکی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: در سال ۱۲۷۶ه.ق، دولت ایران شهرک یا قلعه‌ای نظامی به نام «سرخس ناصری» در ساحل غربی رود تجن احداث کرده بود که پس از تصرف شهر کهن سرخس توسط روس‌ها و قرار دادن رود تجن به عنوان مرز، سرخس ناصری به ایران تعلق گرفت و بعدها گسترش یافت و آبادان شد.

وی ادامه داد: سابقه تاریخی سرخس کهن (سرخس ترکمنستان) به گذشته‌های دور بازمی‌گردد. به نوشته «ابن خردادبه» پیش از اسلام سرخس، شاهی ویژه با لقب «زادویه» داشته است. به فاصله کمی در شمال شهر سرخس، ترکمنستان و بر سر راه سرخس به مرو، باستان‌شناسان محوطه مهم باستانی به نام «میل حیرام» مربوط به دوران ساسانی را کاوش کرده و به آتشکده‌ای همانند «معبد بندیان» درگز دست یافتند.

این باستان‌شناس خراسانی افزود: جایگاه رفیع و موقعیت سرخس موجب شده است که بسیاری از جغرافی‌نویسان و مورخان از آن شهر به نیکی یاد کنند مانند «ابن فضلان(۳۰۹ه.ق)»، «ابن رسته اصفهانی(اواخر قرن سوم ه.ق)»، «یعقوبی(نیمه دوم قرن سوم ه.ق)»، «استخری(قرن چهارم ه.ق)»، «مقدسی(نیمه دوم قرن چهارم ه.ق)» که سرخس را بزرگ و آبادان و نامبردار ارزیابی کرده و «فردسی(۴۱۱- ۳۲۹ه.ق)» که از سرخس در کنار آوردگاه کاووس و شاه هاماوران یاد کرده و پیشینه آن شهر را به گذشته‌های دور برده است.

لباف‌خانیکی خاطرنشان کرد: به استناد متون سده‌های سوم و چهارم ه.ق سرخس، شهری آباد و پررونق بوده است. در همان دوران شخصیت‌های بزرگی نیز مانند «ابوسعید ابوالخیر» حدود ۱۰ سال در سرخس به تحصیل علم مشغول بوده و «ابوالفضل سرخسی» و «لقمان سرخسی» در آن شهر زاده شده و ساکن بوده‌اند که هر یک جایگاه بلندی در وادی علم و عرفان داشتند.

وی گفت: در این‌جا جهت پی بردن به منش، شخصیت و منزلت هر یک از آن بزرگان بخشی از نوشته عطار نیشابوری در «تذکرة الالیاء» را از قول شیخ ابوسعید ابوالخیر می‌آوریم «یک روز رفتم و شیخ لقمان سرخسی را دیدم بر تلی خاکستر نشسته و پاره‌ای پوستین کهنه می‌دوخت. پس برخاست و دست من بگرفت و می‌برد. در راه پیرابوالفضل حسن که یگانه عهد خود بود پیش آمد و گفت، یا ابوسعید راه تو نه اینست که می‌روی به راه خویش رو. پس شیخ لقمان دستم به دست او داد و گفت، بگیر که او از شما است. پس بدو تعلق کردم».

این پژوهشگر و باستان‌شناس خراسانی عنوان کرد:  بنابراین «لقمان سرخسی» که در شمار «عقلای مجانین» بود و خود را به دیوانگی می‌زد ابوسعید را به نزد «پیر ابوالفضل سرخسی» برد و به راه عرفان کشانید و در جایگاه استاد ابوسعید ابوالخیر جای گرفت. هم اکنون آرامگاه شیخ ابوسعید در مهنه ترکمنستان، پیر ابوالفضل در سرخس ترکمنستان و شیخ لقمان در سرخس ایران واقع است.

تلفیق دو شیوه معماری در آرامگاه لقمان سرخسی

وی ادامه داد: به نظر می‌رسد که در سده‌های پنجم و ششم ه.ق شیوه معماری خاصی در قلمرو خراسان رواج یافته و آن عبارت بوده است از فضاهای مکعب شکلی که طاق نماهایی برفراز قاعده‌ها دارند و با گنبد کم‌خیزی پوشیده شده‌اند. قاعده مربع این نوع بناها عموما به کمک گوشوارها و طاق‌نماها یا درگاهی‌ها به هشت ضلعی و در نهایت ۱۶ضلعی تبدیل شده تا قاعده دایره گنبد بر آن استقرار یابد.

لباف‌خانیکی اظهار کرد: این بناها در سرخس (آرامگاه‌های لقمان بابا و ابوالفضل سرخسی)، سنگان(مسجد گنبد)، مرو (آرامگاه سلطان سنجر و آرامگاه محمد بن زید) و مهنه (آرامگاه ابوسعید ابوالخیر) در دوران سلجوقی ساخته شدند که همه دارای نقشه یکنواخت و ساختاری همانند هستند. در این میان آرامگاه بابا لقمان بعدها با دیگران تفاوت یافته به این معنی که این بنا هم در آغاز پلان مربع با ابعاد  ۱۷.۷۰ متر داشته ولی در سال۷۵۷ ه.ق ایوانی به جلو بنا افزوده شده و ابعاد آن به ۱۷.۷۰  و ۲۶.۶۰  متر تغییر یافته است.

وی بیان کرد: این بنا در ناحیه گنبدخانه به شیوه رازی با آجرهای جفتی در نما ساخته شده و دارای فیلگوش‌هایی بر گوشه‌ها، طاق‌ها و درگاهی‌هایی در درون است. گویا در گذشته رویه داخلی دیوارها همانند آرامگاه سلطان سنجر و شیخ ابوسعید ابوالخیر به نقاشی روی گچ مزین بوده که در پی تغییر و تحولات  زایل شده است.

این پژوهشگر و باستان‌شناس خراسانی گفت: اما ایوان به شیوه آذری و مزین به تزئینات کاشی است که در درون قاب‌ها جای گرفته‌اند و اکنون اندکی از آن‌ها برجای مانده است. ورودی به گنبدخانه بر اسپر ایوان تعبیه شده و بر دور تا دور ورودی کتیبه گچی نسخ با تاریخ ۷۵۷ نگاشته شده است. نمای پایه‌های طرفین ایوان به شیوه بناهای قرن هشتم ه.ق از جمله «خانقاه طوس» (هارونیه) به طور عمودی قاب‌بندی و ظاهرا برای نصب کاشی آماده شده است، اما هیچگاه کاشی بر آن نصب نشده است. گذشت زمان و زلزله‌ها و… موجب انهدام پایه جنوبی و پوشش جناقی ایوان شده و در سال‌های اخیر تا حدودی ترمیم شده است.

لباف‌خانیکی تصریح کرد: سرخس تا سال۱۲۹۹ه.ق شهری مهم در ساحل شرقی رودخانه تجن بود در آن سال بر اساس « قرارداد آخال» با ۳۳ شهرک و روستا از خراسان منفک و به روس‌ها واگذار شد که اکنون قلعه عظیم و بقایای معماری شهر کهن سرخس در مجاورت شهر نوساخته‌ای به نام «سرخس» در جنوب کشور ترکمنستان قرار دارد.

منبع:ایسنا