اصفهان و سمرقند خواهرخوانده شدند

آیین امضای تفاهم نامه خواهرخواندگی اصفهان و سمرقند توسط شهرداران دو شهر در حضور سفیر جمهوری اسلامی ایران در ازبکستان به صورت برخط انجام شد.

با امضای این تفاهم نامه سمرقند رسما چهاردهمین خواهرخوانده اصفهان است و شهرهای پورتو پرتغال و حیدرآباد هند هم دو شهر دیگری هستند که اصفهان در آستانه عقد تفاهم نامه خواهرخواندگی با آنها قرار دارد.

شهردار اصفهان در این آیین ضمن ابراز خرسندی از امضای این تفاهم نامه با شهر سمرقند به عنوان چهاردهمین خواهرخوانده اصفهان، اظهار کرد: امروز (جمعه_۱۱تیرماه)  آغاز روابط اصفهان و سمرقند را اعلام می‌کنیم و بعد از شهر سمرقند نیز با شهر پورتو در پرتغال و حیدرآباد در هند امضای این تفاهم نامه های خواهرخواندگی که مراحل نهایی آن در حال انجام است، ادامه پیدا می کند.

ایجاد الگوی موفقی از چندجانبه گرایی بیناشهری

قدرت اله نوروزی با بیان اینکه از امروز و با امضای تفاهم نامه خواهرخواندگی میان من و شهردار سمرقند این دو شهر تاریخی محور فعالیت های فرهنگی، گردشگری، اقتصادی و … برای کشورهای ازبکستان و ایران می شوند، تصریح کرد: سمرقند و اصفهان هر دو عضو اکو هستند که این موضوع می تواند اصفهان و سمرقند را به عنوان دو شهر مهم منطقه اکو ایجادگر شبکه شهرهای کوچک کند، الگوی موفقی از چندجانبه ‌گرایی بیناشهری را شکل دهد و منجر به موفقیت های بزرگ و همکاری های چندجانبه شود.

وی ادامه داد: این تفاهم‌نامه فقط برای همکاری بین دو شهرداری نیست، بلکه تفاهم‌نامه‌ای است که همه نهادهای مربوطه مانند اتاق بازرگانی، دانشگاه و … را نیز درگیر می کند تا در سایه این رابطه دوستی و تعامل، به عنوان همتاهای یکدیگر برای آغاز همکاری اقدام کنند.

شهردار اصفهان با بیان اینکه هر دو شهر اصفهان و سمرقند از جمله شهرهای مهم و تاریخی دنیا هستند، افزود: امضای این تفاهم‌نامه زمینه را برای فعالیت و همکاری بیشتر میان دو شهر فراهم می‌کند.

وی اضافه کرد: با توجه به اینکه هر دو شهر در زمینه دیپلماسی تجربه خوبی دارند امضای این تفاهم نامه یک فرصت خوب برای شهروندان هر دو شهر و شهروندان دو کشور برای آشنایی بیشتر با یکدیگر است و امیدوارم این تفاهم‌نامه زمینه را برای تعامل بیشتر فراهم کند.

نوروزی خطاب به شهردار سمرقند، گفت: ما در مهرماه امسال سی و چهارمین جشنواره فیلم کودک و نوجوان را در شهر اصفهان برگزار می کنیم که با استفاده از این فرصت از شما دعوت می کنیم تا در این زمینه مشارکت کرده و امسال با حضور فعالان صنعت سینما در کشور شما جشنواره بهتری را برگزار کنیم.

وی افزود: امیدوارم با تقویت این تعاملات زمینه همکاری در حوزه های کتاب، موسیقی و ویدیو نیز فراهم شود تا شهروندان دو شهر بتوانند کارهای اینگونه ای را با همکاری یکدیگر انجام دهند.

شهردار اصفهان گفت: امیدوارم جشنواره فیلم کودک و نوجوان زمینه ای برای تقویت رفت و آمد بین شهروندان دو کشور شود.

وی تاکید کرد: در پایان از “عظیم منوراف” رییس مرکز تمدن اسلامی که در سال ۹۷ به اصفهان سفر کرده و پیشنهاد خواهرخواندگی اصفهان و سمرقند را داد، همچنین آقای نیرآبادی سفیر ایران در ازبکستان که ثمره تلاشش امروز منجر به امضای این تفاهم‌نامه شده تشکر می کنم و امیدوارم این روابط زمینه ای برای توسعه روابط فرهنگی، گردشگری، اقتصادی و … میان دو شهر شود.

 پایه‌گذار همکاری میان دو شهر قدیمی و برادر است

شهردار سمرقند نیز در این آیین اظهار کرد: امضای سند تفاهم نامه خواهرخواندگی میان دو شهر اصفهان و سمرقند یک پایه گذاری برای برقراری روابط دوستانه و همکاری میان دو شهر قدیمی و برادر است.

بابر میرزا آبلاقل اف، تصریح کرد: همکاری و دوستی بین دو شهر هم دین و دارای جهان بینی مشترک باعث توسعه روابط میان ملل دو کشور می شود.

وی با بیان اینکه ما نیز مشتاق امضای این سند هستیم، افزود: بعد از گذشت ۶۰۰ سال یک بار دیگر این دو شهر تاریخی در راه دوستی اجداد خود قدم گذاشته و قصد دارند این راه را ادامه دهند.

اصفهان و سمرقند؛ دو شهر با ظرفیت‌های متعدد و فرهنگی

سفیر جمهوری اسلامی ایران در ازبکستان نیز در ادامه این آیین اظهار کرد: امضای این تفاهم نامه می تواند زمینه ساز اتفاقات و همکاری های بعدی در زمینه های فرهنگی، گردشگری و اقتصادی باشد.

حمید نیرآبادی تصریح کرد: شهر اصفهان و سمرقند دارای ظرفیت های متعدد و بسیاری هستند که می توانند با استفاده از این ظرفیت روابط خود را هر چه بیشتر توسعه دهند.

خواهرخواندگی اصفهان با دروازه تمدن شرق و غرب 

به گزارش ایسنا و به نقل از اداره ارتباطات رسانه ای شهرداری اصفهان، مدیرکل ارتباطات و امور بین الملل شهرداری اصفهان نیز در حاشیه این آیین گفت: چهاردهمین قرارداد خواندگی اصفهان با شهر سمرقند امضا شد، شهری که ما با آن اشتراکات فرهنگی بسیاری داریم، سمرقند و اصفهان هر دو در مسیر جاده ابریشم قرار دارند، از این شهر به عنوان دروازه تمدن شرق و غرب نام برده می شود و شهری است که در یونسکو به عنوان تقاطع فرهنگ ها ثبت شده است.

ایمان حجتی دو شهر سمرقند و اصفهان را از جمله کهن ترین شهرهای مسلمان جهان ذکر کرد و افزود: یکی از نکات و اتفاقات مهم و پراهمیت سمرقند برای اصفهان حضور این شهر در حوزه تمدنی زبان فارسی است، رودکی به عنوان پدر شعر فارسی در ادامه نام خود عنوان سمرقندی را دارد که همه این اشتراکات فرهنگی می تواند پیوند دهنده این دو شهر باشد.

وی اضافه کرد: پیشنهاد خواهرخواندگی اصفهان از سوی رییس مرکز تمدن اسلامی و در سفر به شهر اصفهان طی سال های گذشته شکل گرفت و با پیگیری های بعدی و مجموعه تلاش های انجام شده امضای این تفاهم نامه امروز انجام شد و امیدواریم مانند خواهرخوانده های دیگر اصفهان که توانستیم پروژه های مشترک خوبی را با آنها برگزار کنیم با سمرقند نیز که شهری نزدیک از نظر جغرافیایی به شهر اصفهان محسوب می شود بتوانیم اتفاقات خوبی را رقم بزنیم.

مدیرکل ارتباطات و امور بین الملل شهرداری اصفهان تاکید کرد: زمانی که دو شهر با یکدیگر خواهرخوانده می شود این پیام را به همگان می دهند که این دو شهر با یکدیگر دوست و در تعامل هستند و ارتباطات مسالمت آمیزی را با یکدیگر خواهند داشت که می تواند سرآغاز اجرای پروژه های مختلف باشد. ما می توانیم با پروژه هایی که تعریف می کنیم اهداف فرهنگی، اقتصادی، علمی و … خود را از طریق روابط خواهرخواندگی تعمیق دهیم.

وی اضافه کرد: به طور مثال یک ارتباط خواهرخواندگی چندین ساله و با قدمت طولانی میان اصفهان و سن پترزبورگ روسیه وجود دارد که به واسطه این خواهرخواندگی، طی روزهای گذشته یک جشنواره علمی میان دو شهر برگزار و همزمان یک پیمان بین دو باشگاه سپاهان و زنیت سن پترزبورگ روسیه منعقد شد که منجر به اتفاقات خوبی در حوزه دیپلماسی ورزشی می شود.

حجتی تاکید کرد: اینها اتفاقات خوبی است که به شرط فعالیت، پویایی، تحرک و تعریف پروژه های مختلف از سوی ما مدیران شهری میان شهرهای خواهرخوانده می تواند رقم بخورد.

وی خاطرنشان کرد: طرح “شهروند دیپلمات” به عنوان یک چتر حمایتی در شهر اصفهان فعال شده است و سعی کرده ایم با ارتباطات موثر، این چتر حمایتی بتواند فعال کننده پروژه های مختلف بین شهرهای خواهرخوانده با اصفهان باشد.

منبع:ایسنا

میراث فرهنگی نهفته در پای دیوار بزرگ چین

قسمت جیانکو از دیوار بزرگ چین که طی حکمرانی امپراطوران سلسله مینگ ساخته شده بود، پس از گذشت سال‌ها آسیب‌های جدی دیده است. این سازه زمانی بر فراز صخره‌ها و به دور از مراکز تمدن قرار داشت، اما حالا شهر هوایرو در این مکان بنا شده است. با گذشت زمان، برج‌های دیده‌بانی مستحکم این قسممت از دیوار به دلیل مجاورت با هوا فرسوده شده است. همچنین نفوذ آب و پوشش گیاهی سنگین در جداره دیوار این بنا را آسیب‌پذیر کرده است.

جیانکو که به زبان چینی به معنای «نوک پیکان» بوده و به ناهمواری‌های زیبایش مشهور است، به عنوان سخت‌ترین بخش دیوار چین برای صعود شهرت دارد.

در سال ۲۰۱۸، یک پروژه حفاظت به منظور جلوگیری از ریزش بخش‌های سست دیوار بزرگ کلید خورد. از نظر ژانگ جیان‌وی، استاد باستان‌شناسی دانشگاه پکن، این پروژه فرصت مناسبی بود تا او بتواند این سازه را از نزدیک دیده و درباره تاریخچه آن تحقیق کند. گروه ژانگ در طی سه سال گذشته تحقیقات باستان‌شناسی متعددی در یک بخش ۸۰۰ متری از دیوار در جیانکو از جمله چهار برج دیده‌بانی انجام داده است.

نوسازی دیوار چین با کمترین مداخله

تیم تحقیق این بخش را به واحدهای حفاری ۲۵ مترمربعی تقسیم کرده و تحقیقات دقیق را در هر یک انجام داده است. آجرها و سنگ‌هایی که از دیوار افتاده‌اند قبل از بازگرداندن به سازه با دقت تمیز و بررسی می‌شوند.

شانگ هنگ، محقق موسسه تحقیقات باستان‌شناسی پکن، در مصاحبه‌ای گفت: «میراث‌فرهنگی زندگی مخصوص خود را دارد. هر پروژه نوسازی به مثابه مداخله‌ای در دوام و عمر دیوار بوده که اطلاعات مهمی را ارائه می‌دهد. از آنجا که مجبور شده‌ایم از طریق این پروژه دوباره در زندگی این دیوار مداخله کنیم، ابتدا باید اطلاعات مربوطه را از طریق تحقیقات باستان‌شناسان به دست بیاوریم. سپس می‌توانیم بفهمیم که شکل ظاهری دیوار چگونه تغییر کرده است و همچنین می‌توان از وضعیت فعلی آن اطلاعاتی کسب کرد. این کار به روند حفاظت کمک زیادی می‌کند. ما اساساً فهمیده‌ایم که برج‌های دیده‌بان چگونه ساخته شده‌اند، چگونه مورد استفاده قرار گرفته و چه آسیب‌هایی دیده‌اند. این امر سرنخ‌های کلیدی را برای مطالعات معماری ما فراهم کرده است.»

همچنین، این پروژه حفاظتی از عکس‌های هوایی برای تجزیه و تحلیل سازه کمک گرفته است و از طریق دیجیتال‌سازی، می‌توان با رویکرد علمی‌تری روند حفاظت را مدیریت و ارزیابی کرد. آجرها و سنگ‌های پراکنده‌ای که از این محل کشف شده‌اند می‌توانند تا حد زیادی برای کارهای مرمت بازیافت شوند.

ژانگ در ادامه عنوان کرد: «مواد مورد استفاده برای مرمت تا حد امکان اصالت خود را حفظ کرده و این گروه به اصل«حداقل مداخله» پایبند بوده است. بخش دیوار بزرگ در پکن به طول ۵۲۰ کیلومتر از شش منطقه در امتداد کوه‌های یان عبور می‌کند. قسمت کوچکی از سازه مربوط به قرن ششم است، اما بیشتر آن در دوران سلسله مینگ ساخته شده است. »

برج‌های دیده‌بانی و سنگ‌های بخش‌های پایین‌تر در قرن ۱۴ و ۱۵، به ویژه در زمان امپراطور یونگل که پایتخت ملی را از نانجینگ در استان جیانگسو فعلی به پکن منتقل کرده بود، مستقر شدند. تقویت دیوارهای آجری تا اواسط قرن شانزدهم، در زمان سلطنت امپراطور جیاجینگ به طور جدی صورت نگرفته بود. در زمان سلطنت امپراطور وانلی (۱۶۲۰-۱۵۷۳)، هنگامی که بخش جیانکو ساخته شد، استحکام این ساختار تقویت شد.

ژانگ ژونگوا، معاون انستیتوی پکن، گفت: «مطالعه باستان‌شناسی بر روی دیوار بزرگ برنامه‌ای است که شامل مطالعات معماری باستان و محیط اطراف آن نیز می‌شود. این مطالعات به ما امکان می‌دهد نوع خطراتی که پایداری دیوار را تهدید می‌کند دریابیم و به ما در تهیه برنامه‌هایی برای جلوگیری از تهدیدهای احتمالی کمک می‌کند.»

تاریخچه بنای دیوار چین

بنای دیوار بزرگ در دست سلسله مینگ در طی دو دوره کین (۲۰۶ تا ۲۲۱ قبل از میلاد) و دوره هان (۲۰۶ قبل تا ۲۲۰ پس از میلاد) قرار داشت. طبق نظر وزارت فرهنگ و میراث ملی چین، طول این بنا بیش از ۲۱ هزار کیلومتر است و از میان ۱۵ استان و نواحی تحت حکومت چین می‌گذرد. حدود ۸ هزار کیلومتر از این دیوار عظیم در دوره حکومت سلسله مینگ ساخته شده است.

در ژانویه ۲۰۱۹، نقشه اصلی طراحی سازه دیوار توسط مجلس ایالتی چین منتشر شد. هدف از این کار، کمک به تحقیقات در زمینه حفاظت و بازسازی بنا تا سال ۲۰۳۵ بوده است. در جولای ۲۰۱۹، طرح ایجاد پارک ملی دیوار بزرگ منتشر شد. از آن زمان وزارت فرهنگ و میراث ملی چین حدود ۸۳ نقطه از بنا را برای ساخت پارک مشخص کرد و حدود ۲۰ پروژه آن در اوایل امسال به صورت رسمی تایید شد.

چای ژیامینی، رئیس آکادمی میراث‌فرهنگی چین، گفت: «به دلیل اینکه دیوار بزرگ نشان فرهنگی چین است، بسیاری از مردم این کشور به آن تعلق خاطر دارند، اما در واقعیت این بنا متعلق به همه مردم جهان است و باید ارزش فرهنگی آن همچنان حفظ شده و تاریخچه آن به مردم توضیح داده شود.»

دیوار بزرگ برای مردم چین بسیار مهم است. در سال ۱۹۹۳ سربازان چینی سال‌ها در برابر تهاجم ژاپنی‌ها در نزدیکی پکن جنگیدند. به همین خاطر این بنا نماد پایداری نیز به شمار می‌رود. گرچه این بنا نماد روح مصمم ملت چین است، مردم معتقد بودند بنا نباید به نحوی بازسازی شود که از اصل خودش دور شود.

در دهه ۱۹۵۰، وقتی قسمت بدالینگ در پکن در حال بازسازی بود، این رویکرد به طور کامل حفظ شد. اما اکنون چای معتقد است این نوسازی نمی‌تواند شکل اصلی دیوار را تداعی کند.

در سال ۲۰۱۶ عکس‌هایی از قسمت مربوط به استان لیائونینگ به صورت آنلاین نمایش داده شد. ظاهر این بنا کاملا در بازسازی تغییر کرده بود و این موضوع موجب خشم عده‌ای شد. هرچند این اشتباه بعدها جبران شد، آغازگر گفت‌وگوهایی طولانی در میان عموم برای پیدا کردن راه‌های بازسازی و نگه‌داری این بنا بود.

چای اضافه کرد: «اگر از دید باستان‌شناسی به این بنا نگاه کنیم، مردم تغییرات را بهتر می‌فهمند و می‌پذیرند که بعضی قسمت‌های آن قبلا از بین رفته است. کار در جیانکو مثال مناسبی برای صحبت من است. همه باستان‌شناسان به خوش‌شانسی کسانی که در جیانکو کار می‌کردند نیستند. این بنا توسط قوانین ملی محافظ می‌شود و بنابراین محققان اجازه نمونه‌برداری از آجرها را ندارند. باستان‌شناسی این بنا نه فقط درباره دیوار بلکه در مورد میراث فرهنگی وابسته به آن بود و فراتر از تصور ما قرار داشت. دانش ما در مورد بنا وابستگی زیادی به زمین زیر آن دارد.»

قلعه دفن‌شده در زیر دیوار چین

باستان‌شناسان به قسمتی از دیوار که طولی حدودا برابر با ۱۰ کیلومتر دارد علاقه‌مند هستند. این قسمت در استان مینگ واقع شده است و در آن یک قلعه ویران‌شده در زیر ماسه‌ها دفن است.

یو چنولی، محقق موسسه شاآنشی که هدفش نمایش میراث فرهنگی و باستانشناسی است، در مصاحبه‌ای گفت: «کینگ‌پینگ بو در اواسط قرن ۱۵ ساخته شده است. در دهه ۱۶۹۰ لشکری به رهبری امپراطور کانگشی در دوره پادشاهی کینگ، قلعه را فتح کرد و پس از پیروزی امپراطور این قلعه متروکه شد».

دروازه شهر، پل‌ها و برج‌های دیده‌بانی توسط تیم یو پیدا شدند. این گروه از ماه می‌سال گذشته بر روی معبد تائوئیست‌ها که ویران شده بود کار می‌کند. این معبد شیانینگ نام دارد و نکته جالبش اینجاست که این ویرانه که ۶۰ متر طول و ۲۵ متر عرض دارد.

مطالعات بر روی کتیبه‌های سنگی که قدمتشان به دوران امپراطور وانلی بازمی‌گردد، نشان می‌دهد که این مکان متعلق به خدای حامی بومیان بوده است. حدود ۳۰ مجسمه رنگی به اندازه انسان‌های واقعی در ویرانه‌های معبد پیدا شد.

یو گفت: «طرح اولیه این حیاط شدیدا حفاظت شده بود و مجسمه‌ها عالی ساخته شده بودند. چون مکان پس از متروکه شدن بلافاصله توسط شن مدفون شده بود و توسط انسان‌ها تخریب شده بود، بقای آن در معرض خطر قرار داشت.»

در شرق معبد، سازه‌ای با ارتفاع بیش از سه متر همچنان در شن مدفون است. این وضعیت امید بیشتری به یو برای کاوش و حفاری می‌دهد. یادداشت‌ها نشان می‌دهد که ۳۶ قلعه در منطقه به عنوان سربازخانه برای سربازان گارد در مرز شمالی دیوار استفاده می‌شده است.

قطعات یافت‌شده ظروف چینی شاهدی بر این است که قلعه براساس کمک تاجران منطقه ساخته شده است. همچنین ۲ فروشگاه در نزدیکی باروها قرار داشت. به علت پیشرفت تجاری، میان فرهنگ‌ها و گروه‌های بومی در منطقه مراودات دائمی وجود داشته است. بنابراین دیوار بزرگ چین چهارراهی بود که فرهنگ مردم بخش جنوب را مردم شمالی تلفیق می‌کرد. و به این شکل بود که اجتماع در تمدن چین شکل گرفت.

سایر سایت‌های کشف‌شده در امتداد دیوار چین

مطالعه سایت‌های دیگر در امتداد دیوار بزرگ چین دیدگاه بهتری نسبت به تاریخ آن به دست می‌دهد.

در سال ۲۰۱۹، باستان‌شناسان موسسه فرهنگی رلیس و باستانشناسی مغولستان و دانشگاه سونیاتسن در گوانگژو، تحقیق درباره یک شهر ویران شده به نام هوهوت در زمان خاندان هان که در نزدیکی این مکان قرار داشت را آغاز کردند. هوهوت در پایتخت مغولستان با حکومتی مستقل واقع شده بود.

ژانگ ون پینگ، یک محقق از موسسه داخلی مغولستان، گفت: «اگرچه خرابه‌ای که به سایت شالیانگزی معروف است در آن زمان فقط به اندازه مرکز اصلی شهرستان بود، بقایای معماری خاکی با مساحت حدود ۱۸۰۰ مترمربع شاهدی از وضعیت استثنایی این مکان است. کاشی‌های کشف‌شده در این مکان دارای الگویی مشابه با کاشی‌های کشف‌شده از ویرانه‌های کاخ شاهنشاهی سلسله هان بودند. همچنین، بقایای انبارها و چرخ‌های سفالگری به همراه مقدار زیادی ارزن در این محل پیدا شده که نشان می‌دهد از آن به عنوان انبار استفاده می‌شده است.»

از آنجا که مردم مرکز شهرستان به چنین انبار بزرگی احتیاج نداشتند، باستان‌شناسان احتمال می‌دهند که این مکان برای اسکان سربازانی که از دیوار بزرگ محافظت می‌کردند استفاده می‌شده است.

ژانگ ونپینگ گفت: «به عنوان یک شهر مرزی نزدیک به دیوار در دوران سلسله هان، چیزهای زیادی برای پر کردن خلا مطالعات باستان‌شناسی مربوط به چنین میراثی وجود دارد. همچنین برای اولین بار ما یک انبار امپراطوری هان را در امتداد دیوار بزرگ پیدا کردیم.»

از آنجایی که مدیریت انبار توسط دولت مرکزی برای اطمینان از تأمین مواد غذایی به شدت کنترل می‌شد، ونپینگ انتظار دارد تحقیقات بیشتری برای کمک به مطالعات جامع نظام سیاسی و اقتصادی ملی در دوره سلسله هان که منطقه مرزی شمالی را اداره می‌کرد وجود داشته باشد.

در اواسط قرن اول قبل از میلاد، هوهانیه، رهبر مردم عشایر شیونگنو، برای بیعت با سلسله هان و حفاظت از مرز به سمت جنوب حرکت کرد. سوابق نشان میدهد هیچ اثری از سختی در تامین معشیت در مرزهای شمالی وجود نداشته و مردم بومی آنجا در رفاه کامل زندگی می‌کرده‌اند.

در این راستا ژانگ ونپینگ افزود: «وجود انبار شاخصی از دوران صلح و شکوفایی این منطقه است.»

وی جیان، استاد باستان‌شناسی و موزه‌شناسی در دانشگاه رنمین چین، گفت: «دیوار بزرگ به عنوان یک سیستم دفاعی نظامی ساخته شد، اما مردم عشایر در طول تاریخ باستان به حرکت خود در جنوب ادامه دادند و به دنبال ساختن خانه‌های جدید خود در چین مرکزی بودند. به همین منظور، دیوار به محرکی برای مبادلات فرهنگی تبدیل شد که سرزندگی و رشد کشور را حفظ می‌کرد.»

منبع:میراث آریا

میمند، روستایی جهانی به وسعت کویر

روستای جهانی میمند در فاصله حدود ۳۶ کیلومتری شمال‌شرقی شهرستان شهربابک واقع شده است. این روستا که هسته اصلی منظر فرهنگی میمند را با وسعتی حدود دوازده هزار کیلومترمربع تشکیل می‌دهد در سال ۱۳۸۰ با شماره ۴۱۳۵ در فهرست آثار ملی و در تیرماه ۱۳۹۴ در فهرست میراث‌جهانی قرار گرفت.

معماری روستای میمند

توپوگرافی این روستا شامل دو تپه اصلی با شیب نسبتا تند (ارتفاع خط القعر تا خط الراس در حدود ۶۰ متر) می‌شود. شکل ظاهری این روستا شبیه حرف وی انگلیسی با دهانه نسبتا باز است. معماری شکل‌گرفته در این روستا از نوع دستکند و یا به عبارتی صخره‌ای در دو و سه طبقه با یک فرم معماری منظم ایجاد شده که معروف به کیچه (برگرفته از کوچه) است. در این روستا حدود ۴۰۰ کیچه که هرکدام از آن‌ها به طور میانگین سه الی پنج اتاق با کاربرد مسکونی، انباری و نگهداری دام و در مجموع حدود ۲۵۰۰ اتاق دستکند ایجاد شده و دارای محله‌های متعدد و عناصری از قبیل مسجد، حسینیه، حمام، مدرسه و بنای معروف به آتشکده است. زندگی در این روستا هنوز جریان دارد و دارای بافتی زنده و پویا است.

آنچه از میمند باید بدانیم

در خصوص قدمت و پیشینه این روستا اظهار نظرهای متفاوتی در محافل علمی و غیر علمی شده به‌طوری‌که بعضی منابع قدمت این روستا را ۱۲هزار سال و در جای دیگر آن را معماری صخره‌ای ساسانی معرفی کرده‌اند. ولی بر پایه شواهد باستان‌شناسی موجود و منابع مکتوب سکونت درمنطقه میمند (قلعه دژ) به دوران هخامنشی و اوج رونق این روستا که باعت شکل‌گیری بیشتر بافت امروزی آن شده به اواخر ساسانی و اوایل اسلام برمی‌گردد ولی با توجه به شرایط اقلیمی منظر فرهنگی میمند وجود استقرارهای پیش از تاریخ نیز در این منطقه دور از انتظار نیست.

در سال ۱۳۸۲ پایگاه ملی روستای دستکند میمند ایجاد و راه اندازی شد که مجموعه فعالیت‌های انجام شده به همراه پژوهش‌های مختلف و ارائه آن‌ها در مجامع بین‌المللی باعث کسب جایزه جهانی ملینامرکوری یونان در سال ۲۰۰۵ و قرار گرفتن این روستا در لیست روستاهای واجد شرایط برای ثبت‌جهانی شد. در نهایت بر پایه ارزش‌های برجسته جهانی از جمله تعامل انسان و طبیعت (معیار ۵) در تیرماه ۱۳۹۴ در اجلاس بن آلمان از سوی یونسکو این منظر فرهنگی در فهرست میراث‌جهانی قرار گرفت.

کوچ مردم میمند

یکی از نمودهای برجسته جهانی این منظرفرهنگی شیوه سه مرحله کوچ مردمان این منطقه است که در تعداد مراحل و نحوه اجرا با شیوه مرسوم دو مرحله‌ای (ییلاق و قشلاق) کوچ ایران و جهان متفاوت است. به‌طوریکه در این ناحیه مردم براساس تعامل سازنده با طبیعت و استفاده مناسب و بهینه از منابع برای زندگی، کوچ سه مرحله‌ای را به این روش که چهار ماه اول سال در دشت میمند که شرایط مناسبی برای چرای دام است زندگی می‌کنند و در چهار ماه دوم که هوا گرمتر می‌شود به آبادیهای سردسیری کوچ می‌کنند و در چهار ماه سوم در روستای دستکند میمند زندگی ادامه پیدا می‌کند. به عبارتی روستای دستکند میمند یک منزلگاه موقت زمستانی برای مردمان محسوب می‌شود. نکته دیگر اینکه در شیوه معمول و متداول کوچ در ایران انسان به همراه اسباب و وسایل زندگی و همچنین خانه از جایی به جای دیگر منتقل می‌شود در صورتی‌که در این منطقه محل سکونت ثابت بلکه انسان با اسباب و وسایل جابجا می‌شود. در روند و حرکت زندگی مردمان این منظر فرهنگی محصولات کشاورزی، دامی و صنایع‌دستی نیز تولید می‌شود.

روستای جهانی میمند و اقدامات انجام شده

در حال حاضر پایگاه میراث‌جهانی میمند اقداماتی در زمینه‌های مختلف عمرانی، مرمت و حفاظت از بافت تاریخی روستا و منظرفرهنگی میمند انجام می‌دهد. علاوه بر این مطالعات پژوهشی در خصوص معماری، باستان‌شناسی، مردم‌شناسی، صنایع‌دستی، زبان و گویش، جمعیت، جامعه‌شناسی، شناسایی منطقه، پزشکی سنتی، فرهنگ جامع، گیاه‌شناسی، جانورشناسی، ساخت فیلم مستند و نماهنگ، ترجمه پژوهش‌های مختلف به زبان‌های متفاوت دنیا انجام گرفته و همچنان ادامه دارد. همچنین به منظور فراهم‌کردن زیرساخت‌های گردشگری و همچنین تامین نیازهای گردشگران فعالیت‌های مهمی با توجه به استانداردهای سازمان یونسکو انجام گرفته است که می‌توان به موارد ذیل اشاره کرد.

  • راه‌اندازی موزه مردم‌شناسی (تغییر کاربری آتشکده)
  • راه‌اندازی مهمان‌سرای سنتی (تغییر کاربری کیچه‌های دست‌کند)
  • نگهبانی ابتدای روستا (الهام از معماری گمبه)
  • پارکینگ (مجهز به سرویس بهداشتی در ورودی روستا)
  • سکوهای نشیمن (ساخت با مصالح بومی و طبیعی)
  • پارک کودک
  • سرویس‌های بهداشتی و حمام عمومی (نمای همخوان با بافت و مجهز به سپتیک برای تخلیه فاضلاب)
  • راه‌اندازی واحدهای بوم‌گردی
  • راه‌اندازی خانه کودک و نوجوان

منبع:میراث آریا

ونیز در خطر خارج شدن از فهرست یونسکو

شلوغی دیوانه‌وار میدان سنت مارکو در شهر ونیز و عواقب منفی آن باعث شده است تا جزیره کوچک Certosa الگویی جدید برای اجرای گردشگری پایدار در ونیز باشد و این موضوع به این دلیل است که صنعت گردشگری در این شهر قصد دارد با روشی جدید به پایداری بیشتر شرایط کاری و درآمد از گردشگری خود بپردازد.

سرمایه‌گذاری خصوصی، این جزیره عمومیِ فراموش‌شده را که فقط پانزده دقیقه با اتوبوس آبی از میدان سنت مارکو فاصله دارد، به یک پارک شهری چندمنظوره تبدیل کرده است، جایی که در آن ونیزی‌ها و ونیزدوست‌ها می‌توانند بدون تنش‌های موجود در آفت دائمی گردشگری یعنی (ازدحام گردشگر در یک منطقه یا اُوِرتوریسم) مدل جدیدی از گردشگری را تجربه کنند و از ازدحام جمعیت در یک منطقه بکاهند.

آلبرتو سونینو، رئیس پروژه توسعه این جزیره که شامل یک هتل، تفرجگاه ساحلی، رستوران و پارک جنگلی است، گفت: «ما هنوز راه زیادی در پیش رو داریم و تقریباً هیچ کس، حتی متخصصان و یا افراد محلی، این تالاب را به عنوان یک محیط طبیعی و فرهنگی جالب‌توجه قبول ندارند. این موضوعی است که یا باید همین حالا انجام شود یا دیگر هیچ‌وقت به سراغش نرویم. ونیز شهری با ساختار شکننده و محیط تالابی است که تحت نظارت سازمان جهانی یونسکو محافظت می‌شود.»

پس از یک وقفه ۱۵ ماهه در سفرهای گسترده بین‌المللی، ونیزی‌ها در حال بررسی این مسئله هستند که چگونه می‌توانند از بازدیدکنندگان در کنار کانال‌های آبی زیبا و منظره‌های کارت‌پستالی دوران بیزانس استقبال کنند؛ درصورتی‌که ایجاد شرایط سخت و ازدحام جمعیت در گذشته مسائلی مانند حفظ این شهر را تحت شعاع خود قرار می‌دهد.

در توصیه‌های مرکز میراث جهانی یونسکو، موضوعاتی مانند گردشگری جمعی، به‌ویژه عبور کشتی‌های تفریحی از مرکز تاریخی شهر، کاهش مداوم ساکنان دائمی و همچنین مشکلات حاکمیتی و مدیریتی مورد توجه قرار گرفت.

مکانیلد روسلر، مدیر این مرکز میراث جهانی، به آسوشیتدپرس گفت: «این چیزی نیست که ما به راحتی پیشنهاد کنیم و به آسانی حل شود. این یک هشدار به جامعه بین‌المللی است که برای پرداختن به مسائل این‌چنینی باید با یکدیگر همکاری‌ها و مشورت‌های بیشتری داشته باشند.»

مقامات منطقه ونتو طرحی را برای راه‌اندازی مجدد گردشگری در این شهرِ وابسته به جهانگردی به رم ارائه داده‌اند که خواستار کنترل ورود مسافران روزمره، تقویت ساکنان دائمی، تشویق استارت‌آپ‌ها، محدود کردن سهام اجاره آپارتمان‌های خصوصی و به دست آوردن کنترل منطقه تجاری برای محافظت از ونیز مطرح شده است. این پیشنهاد که در ماه مارس ارائه شده است، با هدف تبدیل ونیز به «شهری پایدار در صنعت گردشگری» است و امید می‌رود بتواند از ۲۲۲ میلیون یورو (۲۶۵ میلیون دلار آمریکا) بودجه بهبودی اتحادیه اروپا استفاده کند.

نیکولا پیانون، مدیر عامل گروه مشاوره بوستون، که برنامه استراتژیک ونیز به پیشنهاد او بوده است، گفت «ونیز، این شهر زیبا، در معرض خطرِ ناپدید شدن است. اگر ما متحد نشویم و از این کار حمایت نکنیم، ونیز طی ۱۰ سال به بیابان بدل خواهد شد و اثری از این زیبایی باقی نخواهد ماند.»
این پیشنهاد برای ایجاد طرحی جدید به منظور جلوگیری از گردشگری دسته‌جمعی ارائه شده است که نمونه بارز آن در سال ۲۰۱۹ رخ داد و بالغ بر ۲۵ میلیون بازدیدکننده به این منطقه سفر کردند. همچنین، در این طرح قرار است از مهاجرت سالانه هزار ونیزی از این شهر جلوگیری شود و ۱۲ هزار نفر ساکن جدید جذب شده و ۲۰ هزار شغل جدید با درآمد ۴ میلیارد یورو ایجاد شود.

آنا مورتی، کارشناس مدیریت مقصد در دانشگاه ونسی Ca ‘Foscari، گفت: «ونیز بدون گردشگر به شهری تبدیل می‌شود که نمی‌تواند به شهروندان خود خدمت کند.»

طبق نظریه گروه مشاوره بوستون، ۸۰ درصد از کل گردشگرها، حدود ۱۹ میلیون مسافر، که در سال ۲۰۱۹ از این شهر بازدید کردند، فقط ۵ یورو (۶ دلار آمریکا) تا ۲۰ یورو هزینه کردند. در طرف دیگر این معادله، ۲۰ درصد از گردشگرانی که حداقل یک شب را در ونیز می‌گذرانند بیش از دو سوم کل درآمد گردشگران ورودی روزانه را تشکیل می‌دهند. پیش‌بینی می‌شود برای مدیریت بازدیدکنندگان روزانه، یک سیستم رزرواسیون با هزینه دسترسی از سال ۲۰۲۲ راه‌اندازی شود.

با توجه به نظارت بر ورود روزانه گردشگران، این شهر سال گذشته یک اتاق کنترل هوشمند در نزدیکی پل اصلی راهآهن ایجاد کرد که با استفاده از داده‌های تلفن همراه نشان می‌دهد چه تعداد بازدیدکننده در هر لحظه در ونیز حضور دارند. این فناوری بدان معنی است که می‌توان رزروهای آینده را با کدهای QR بارگیری‌شده در تلفن‌ها، بدون نیاز به راه‌اندازی ایست‌های بازرسی، کنترل کرد. پیانون گفت: «این طرح در شهری مانند ونیز که تعداد نقاط دسترسی محدودی دارد و فقط پنج کیلومتر مربع مساحت دارد، عملی است.»

کمک به گردشگری پایدارتر در ونیز مستلزم هدایت گردشگران به مقصد جدید، تشویق گردشگران برای گذراندن شب در اقامتگاه‌های این شهر، سخت کردن شرایط سفرهای یک‌روزه و امکان افزایش میزان سکونت دائم در شهر با ساکنان جدید است.

اپراتورهای گردشگری برای بازگشت به کسب و کار خود ناامید هستند و از سوی دیگر تمایل جهانی برای سفر دوباره رو به افزایش گذاشته است. علاوه بر این، در مورد بسیاری از تغییرات باید توسط مقامات منطقه‌ای و شهرستانی در رم تصمیم‌گیری شود، از جمله هر گونه محدودیت در منطقه‌بندی تجاری یا اجاره اقامتگاه از سیستم‌های کرایه خانه آنلاین.

کارلو باگنولی، رئیس آزمایشگاه نوآوری VeniSia در دانشگاه Ca ‘Foscari، گفت: «به نظر من سطح دیستوپی (شرایط سخت زندگی) که ما به آن رسیده بودیم در حدی بود که باید واکنشی نشان داده می‌شد. بسیاری از پروژه‌های جدید در بسیاری از نقاط در حال افتتاح هستند.»

جزیره Certosa، با گذشت بیش از یک دهه هنوز در حال پیشرفت است و موفقیت آن در سطح بالایی است: سه هزار بازدید کننده هر آخر هفته از ۱۰ جاذبه دیدنی در اطراف این تالاب بازدید می‌کنند که احتمال توسعه مجدد آن وجود دارد؛ از جمله بیمارستان‌های تاریخی، جزایر متروک و پایگاه‌های نظامی قدیمی.

سونینو گفت: «من امیدوارم که فرصت را غنیمت بشماریم. این موضوع تنها یک شعار نیست، بلکه یک فرصت است. ما برای انتقال ونیز از گذشته به آینده به ایده‌ها و نظرات مفید زیادی نیاز داریم.»

منبع:میراث آریا

نقش و نگاره‌ها در دست‌بافته‌های خراسان شمالی، روایتگر هویت تاریخی و فرهنگی

نقوش و نگاره‌های به کار گرفته‌شده در صنایع‌دستی استان خراسان شمالی ریشه در اعتقادات و باورهای هنرمندان این خطه از کشورمان دارد و هنرمندان خراسان شمالی، صنایع‌دستی را با نگاره‌های متنوع با رنگ‌های الهام گرفته از طبیعت خلق می‌کنند.

اسناد و مدارک برجای‌مانده از ادوار گذشته در خراسان شمالی بیانگر آن است که تولید صنایع‌دستی در این منطقه از ایران سابقه‌ای دیرینه برخوردار است. نوآوران و استادان صنایع‌دستی در این حوزه جغرافیایی همواره به‌موازات آفرینش‌های ذوقی صنعتگران و هنرمندان دیگر مناطق کشور، در خلق آثاری زیبا و خلاقانه دستی داشته‌اند که برخی از این رشته‌های هنری اکنون برجاست و چون سفیری صادق، گوشه‌ای از هویت تاریخی و فرهنگی این خطه را روایت می‌کند.

در ادامه این گزارش، شرح مختصری از مجموعه بافته‌های سنتی مردمان خراسان شمالی را می‌خوانیم.

نساجی سنتی (پارچه‌بافی) 

در گذشته این هنر درصد بالایی از مواد اولیه موردنیاز تولید لباس و پوشاک را در استان تأمین می‌کرده است. در حال حاضر نیز بخشی از این منسوجات نظیر چادرشب، حوله، چوخه، پارچه‌های ابریشمی و… در سطح استان بافته می‌شود.

گلیم‌بافی

گلیم در واقع نوعی فرش بدون پرز است که با درگیری تاروپود به یکدیگر ایجاد می‌شود. گلیم ازجمله قدیمی‌ترین زیراندازهایی است که توسط بشر ابداع‌شده و مورداستفاده قرار گرفته است تا جایی که محققان سابقه ۷ هزارساله برای آن قائل‌اند.

الیاف استفاده‌شده در این زیراندازها عمدتاً از نوع طبیعی بوده و بیشتر جهت زیرانداز یا تزئین بکار می‌رود. طرح گلیم‌ها متأثر از فرهنگ سنتی و محیط جغرافیایی طبیعی بافندگان است، در بیشتر روستاهای استان در هنگام بافت از نقشه استفاده نمی‌شود و از نقوش ذهنی که دارای تنوع بیشتری هستند استفاده می‌گردد.

گلیم‌ها دارای بافت یک رو و دورو بوده و کاربری آن‌ها در زمینه‌هایی مثل روفرشی، رومیزی، جوال، خورجین، پادری، کناره، گلیم زیرانداز، گلیم تزئینی مانند تابلو، رختخواب بند، کوله‌پشتی، رومبلی، کفش و کیف زنانه، جوراب، دستکش و زانوبند است.

سفره کردی

با مهاجرت عشایر کرد در عصر صفوی به سرزمین پهناور خراسان و سکنی گزیدنشان در این منطقه بسیاری از آداب و سنن ایشان به این منطقه منتقل شد. رایج‌ترین هنر عشایر کرد، بافت نوعی گلیم به نام سفره کردی است که بازگوکننده داستان زندگی بافنده است. این هنر مختص به خراسان بوده و از بافته‌های منحصربه‌فرد زنان کرد عشایر این خطه است که در شهرستان‌های بجنورد، مانه و سملقان، شیروان، فاروج و اسفراین رواج دارد. سفره کردی در ابعاد ۱۵۰*۱۰۰.۱۲۰*۱۰۰ و ۲۰۰*۱۰۰ سانتیمتر مربع به همراه نقش‌های بسیار زیبا و با مضامین و مفاهیم عمیق که ریشه در باورهای این منطقه دارد، از جنس پشم بافته می‌شود. نقوش بکار رفته در این دست‌بافته‌ها نیز دارای تنوع بسیاری بوده که عمدتاً شامل نقوش انتزاعی گیاهی، حیوانی و نقوش هندسی و بر اساس سه شکل مربع، مثلث و دایره است.

جاجیم و پلاس

جاجیم دست بافته‌ای است ضخیم شبیه پلاس یا گلیم که راه‌راه و رنگین است و مانند سایر دست‌بافته‌ها به‌عنوان زیرانداز مورداستفاده قرار می‌گیرد و جنس آن عمدتاً از پشم انتخاب می‌گردد تمام جاجیم یک‌بار بافته می‌شود و رنگ و نقش آن متنوع و نمادهایی مانند جوان بودن بافنده و امید به آینده‌ای روشن را در بر دارد.

پلاس نیز نوعی گلیم پشمی است که از دیرباز به‌عنوان زیراندازی مناسب برای محافظت از رطوبت، سرما و گرمای زمین بکار می‌رود و از این نظر در مفروش کردن کف چادر عشایر خراسان شمالی و ساختن سیاه‌چادر و نیز در خانه‌های روستایی مورداستفاده است. بافت گونه پیچ پلاس منحصر به خطه خراسان شمالی است.

چادرشب‌بافی

چادرشب پارچه‌ای است دستبافت، رنگارنگ و چهارخانه که امروزه بافندگان روستای رویین اسفراین به‌عنوان دهکده نساجی سنتی کشور در تولید و عرضه این محصول نقش بسزایی دارند. این پارچه در موارد گوناگونی چون روتختی، رومیزی، پرده و آویز، رومبلی و… مورداستفاده قرار می‌گیرد.

این هنر صنعت در شهرستان‌های اسفراین و گرمه تولید می‌شود.

ابریشم‌بافی

ابریشم به‌واسطه نرمی، شفافیت، ظرافت و استحکام فوق‌العاده که دارا است یکی از مهم‌ترین و گران‌بهاترین الیاف نساجی بشمار می‌رود. نحوه بافت کاملاً شبیه پارچه‌بافی سنتی است و مصارف آن در دوختن لباس، روسری، دستمال و لبه یقه، سرآستین و پیش‌سینه لباس‌های محلی فاخر و… است. در منطقه راز و جرگلان بجنورد، ابریشم‌بافی از قدمت زیادی برخوردار است. نقوش این نوع بافته غالباً به‌صورت هندسی و برجسته بر روی کار نمایان است. صنعتگران شهرستان‌های بجنورد، اسفراین و گرمه تولیدکننده ابریشم استان هستند.

حوله‌‌بافی

نوعی فرآورده نساجی سنتی است که در ابعاد کوچک عرضه می‌شود. تاروپود آن تماماً از نخ پنبه‌ای بوده و جاذب رطوبت است. اسفراین، بجنورد، گرمه و جاجرم، شهرستان‌های فعال در این رشته هستند.

سیاه‌چادربافی

دست بافته‌ای بسیار ساده با موی بز برای تولید چادر عشایری که با توجه به خاصیت موی بز، محافظ بسیار خوبی در برابر سرما و رطوبت است. مانه و سملقان، شیروان، اسفراین از مهم‌ترین مراکز تولید این محصول در سطح استان است.

کیسه‌بافی

دست‌بافته‌ای که از پشم بهاره و دست ریس با ظرافت زیاد تهیه‌شده و در استحمام مورداستفاده قرار می‌گیرد. صنعتگران منطقه مانه و سملقان، شیروان، تولیدکننده این هنر صنعت است.

شال‌بافی

نوعی دست‌بافته چهارگوش بسیار ظریف است که دارای تارهای یکرنگ بوده و نقوش، توسط پودهای رنگی پدیدار می‌شوند. در این بافت سر آزاد پودها در پشت پارچه دیده می‌شوند. شهرستان‌های جاجرم، گرمه تولیدکننده این محصول هستند.

چوخه‌بافی

چوخه را نوعی تن‌پوش پشمی معنی می‌کنند. چوخه به‌عنوان جلیقه چوپانی، لباس کشتی (پالتوی چوخ)، پا تابه، کت‌وشلوار و… بکار می‌رود و به علت نوع آب‌وهوای سرد و شرایط اقلیمی، مردان چوخه را به‌عنوان البسه در زمستان استفاده می‌کردند. به علت استحکام بسیار خوب این پارچه در برابر کشش و ازآنجاکه در مبارزه کشتی هیچ پارچه‌ای مانند چوخه دوام نمی‌آورد پوشیدن این لباس به‌عنوان یکی از قوانین کشتی محلی این خطه محسوب شده و نام این مبارزه به کشتی با چوخه شهرت یافته است. شیروان، اسفراین ازجمله شهرهای این استان هستند که به تولید این محصول می‌پردازند.

نواربافی

بافتن نواری باریک و بلند از جنس نخ، پشم و ابریشم دست‌بافت است که در منطقه رویین اسفراین و راز و جرگلان با طرح‌های متفاوت بافته می‌شود و به مصارف تزئینی لباس می‌رسد این نوارها به‌وسیله کارت‌های چهارگوش بافته می‌شوند. اسفراین و جاجرم از مهم‌ترین مراکز تولید این محصول هستند.

پی‌تاوه (گزی بافی) 

دست بافته‌ای با عرض ۱۵ سانتی‌متر با تاروپود پشمی ظریف که قسمتی از آن با نخ الوان رودوزی شده باشد که برای بستن به ساق پا در نواحی سردسیر خراسان شمالی استفاده می‌شود. جاجرم و شیروان از تولیدکنندگان این هنر صنعت به شمار می‌روند.

منبع:میراث آریا

مونسان: گردشگری داخلی در دوره پساکرونا جهش خواهد یافت

 وزیر میراث‌ فرهنگی، گردشگری و صنایع‌ دستی گفت: جهش گردشگری داخلی در دوران پساکرونا قابل پیش‌بینی و قطعی است.

علی‌اصغر مونسان جمعه‌شب در حاشیه آیین افتتاح یک هتل چهار ستاره در مشهد در گفت و گوی اختصاصی با خبرنگار ایرنا اظهار داشت: بسیار خوش‌بین هستیم که با توسعه و گسترس واکسیناسیون در کشور و بویژه با ورود واکسن‌های ایرانی، وزارت بهداشت موفق به افزایش واکسیناسیون شود و به این ترتیب در ماه‌های آینده با محدود شدن شیوع کرونا در کشور اجازه پیدا کنیم فعالیت‌های حوزه گردشگری را به حالت عادی بازگردانیم.

وی با بیان اینکه تمهیدات خوبی برای پساکرونا اندیشیده شده است، ادامه داد: مردم به اندازه کافی مطالبه سفر را دارند ولی به دلیل محدودیت های فعلی سفرهایشان را محدود کرده‌اند که به محض اعلام اجازه سفر، شاهد اوجگیری گردشگری داخلی خواهیم بود.

وزیر گردشگری اظهار کرد: کشور در بخش گردشگری خارجی نیز به شدت از ناحیه شیوع ویروس کرونا آسیب دیده‌ است به طوری که در سال گذشته تنها ۵۰۰ هزار گردشگر وارد کشور شدند و حال آنکه تا قبل از شیوع کرونا سالانه میزبان بیش از هشت میلیون و ۸۰۰ هزار گردشگر خارجی بودیم و این روند همچنان صعودی بود.

مونسان ادامه داد: بنابراین بازگشت به آن سطح از گردشگری خارجی و گرفتن سهم واقعی‌مان از بازارهای جهانی بسیار سخت است اما برای این امر برنامه داریم و به محض اجازه صدور روادید، آماده آغاز فعالیتها در این زمینه هستیم.

وی با بیان اینکه سازمان جهانی گردشگری، ایران را جزو اعضای موفق در زمینه رعایت پروتکل های بهداشتی دوران کرونا شناخته است، گفت: به محض باز شدن مرزها، آماده میزبانی آن دسته از گردشگران خارجی هستیم که ۲ دوز واکسن را دریافت کرده‌اند.

مونسان در ادامه با بیان اینکه در دوران دولت دوازدهم ۱۷۵ پروژه در حوزه های سه گانه کاری این وزارتخانه به بهره‌برداری رسیده است، اظهار کرد: هم اکنون ۲۴۱ طرح گردشگری در استان خراسان رضوی با ۵۱۰ هزار میلیارد ریال اعتبار در حال اجراست که نشان از اهمیت این منطقه برای گردشگری کشور و بویژه گردشگری مذهبی دارد.

وی افزود: مشهد مقدس یکی از بهترین کیفیتهای خدمات هتلی کشور را دارد و خوشبختانه با تایید وزارت بهداشت، رعایت پروتکل های بهداشتی در تمامی هتلهای کشور در سطح مطلوب و قابل قبولی انجام شده است.

وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی در سفر ۲ روزه خود به مشهد مقدس ضمن زیارت بارگاه ملکوتی حضرت امام رضا(ع) با تعدادی از مدیران و مسوولان استان خراسان رضوی دیدار خواهد کرد.

مونسان که امروز هتلی چهار ستاره را در مشهد افتتاح کرد، فردا علاوه بر زیارت مضجع شریف رضوی با تولیت آستان قدس رضوی دیدار می کند.

منبع:ایرنا

تهرانی که ندیده‌ایم!

 تهران، پایتخت ایران و بزرگ‌ترین شهر آن است که در دل خود اماکن تاریخی و تفریحی زیادی دارد که چشم هر بیننده را خیره می کند و می‌تواند روح آدمی را به گذشته شهر پیوند بزند.

به گزارش ایرنا، تا اسم تهران به گوش می‌رسد اولین چیزی که در ذهن شنونده تداعی می‌شود ترافیک و صدای کَر کننده بوق خودروها است؛ این واقعیت را نمی‌شود منکر شد که تهران در سال‌های اخیر بسیار شلوغ و پر از دود و دَم و ترافیک شده اما اگر بخواهیم اماکن دیدنی شهر تهران را نام ببریم باید به ۱۰۰ها مکان اشاره کنیم که در این گزارش نمی‌گنجد.

خود همین موضوع بیانگر غنی بودن تهران در دارا بودن اماکن تاریخی و فرهنگی است؛ اماکنی که در پایتخت از دیرباز محلی برای گذارندن اوقات فراغت و در عین حال مراکز اقتصادی بوده‌اند.

از دید ناهمواری‌های طبیعی، تهران به ۲ ناحیهٔ دشتی و کوهپایه‌ایِ البرز تقسیم می‌شود و گسترهٔ کنونی آن از ارتفاع ۹۰۰ تا ۱۸۰۰ متری از سطح دریا امتداد یافته‌است. این شهر دارای اقلیم نیمه‌خشک است و در بیشتر سال‌ها، فصل زمستان نیمی از کل بارش‌های سالانهٔ تهران را تأمین می‌کند و تابستان نیز کم‌باران‌ترین فصل در تهران است.

پیشینهٔ زندگی در تهران به دوران نوسنگی برمی‌گردد و کاوش‌های باستان‌شناسی صورت‌گرفته در تهران، منجر به کشف اسکلت‌های هفت هزار ساله انسان و ابزارهای سنگی شده‌ است. در اوایل سدهٔ هفتم با ویرانی شهر ری و مهاجرت مردم آن به تهران، دانش تجارت، ساخت‌وساز و شهروندی مردم ری به این قصبه انتقال یافت.

در دوران صفوی بسیار بر اهمیت تهران افزوده شد اما سرچشمهٔ شکوفایی و پیشرفت این شهر، به پایتختی آن برمی‌گردد. آقامحمدخان قاجار، بنیان‌گذار دودمان قاجار که پس از بارها تلاش برای تصرف تهران بالاخره موفق به انجام این کار شد، در نوروز سال ۱۱۶۵، پس از سال‌ها جنگ با خاندان زند و مدعیان پادشاهی، تهران را پایتخت خواند.

کاخ گلستان، سندی زنده از تاریخ ایران

کاخ گلستان یکی از آثار جهانی ایران است که به‌لطف معماری و تزیینات منحصربه‌فرد، محلی ایده‌آل برای عکاسی و ثبت تصاویر زیبا به شمار می‌رود؛ این بنای ارزشمند در سال ۱۳۳۴ در فهرست آثار ملی ایران و در سال ۱۳۹۲ در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید.

کاخ گلستان یکی از آثار جهانی ایران در فهرست میراث یونسکو است که به‌لطف معماری و تزیینات منحصربه‌فرد، محلی ایده‌آل برای عکاسی و ثبت تصاویر فوق‌العاده زیبا به شمار می‌رود؛ این بنای ارزشمند در سال ۱۳۳۴ در فهرست آثار ملی ایران و در سال ۱۳۹۲ در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید.

علاوه بر این، وقوع رخدادهای تاریخی مهم در این محل آن را به سندی زنده از تاریخ ایران تبدیل کرده است؛ این مجموعه که از اماکن دیدنی تهران محسوب می‌شود، در بافت قدیمی شهر قرار دارد و به‌ راحتی می‌توان با وسایل حمل‌ونقل عمومی به آن دسترسی داشت و مسحور این همه زیبایی، تاریخ، معماری، فرهنگ و هنر ایران شد.

کاخ گلستان شامل مجموعه‌ای از بناهای تاریخی در استان تهران است که در زمان‌های مختلفی ساخته شده است. این کاخ به‌ لحاظ معماری و ارزش آثار هنری و تاریخی‌اش، یکی از مهم‌ترین بناهای تاریخی کشور به شمار می‌رود که در طول سال، شاهد حضور گردشگران داخلی و خارجی است.

این کاخ از بخش‌های مختلفی همچون ایوان تخت مرمر، تالار سلام، تالار آینه، تالار سفره‌خانه، خلوت کریمخانی، تالار برلیان، عمارت بادگیر، کاخ شمس العماره، تالار الماس و کاخ ابیض تشکیل می‌شود. ایوان تخت مرمر و خلوت کریمخانی متعلق به دوران کریمخان زند، قدیمی‌ترین بناهای مجموعه گلستان هستند.

جاهای دیدنی متعددی در اطراف کاخ گلستان وجود دارد که از آن جمله می‌توان به بازار تهران، قهوه‌خانه حاج علی درویش، سبزه میدان، خیابان ناصرخسرو، سرای روشن، کوچه مروی و دارالفنون اشاره کرد.

باارزش‌ترین خانه دنیا به روایت نویسندگان 

خانه موزه مقدم یکی دیگر از بناهای تاریخی به‌جامانده از اواخر دوره قاجار در تهران است و به یکی از بنیان‌گذاران دانشگاه هنر تهران و همسر فرانسوی‌اش تعلق داشته است. این اثر از نظر تاریخچه، معماری و اشیایی که در آن نگهداری می‌شود، ارزش بسیار بالایی دارد.

خانه موزه مقدم در محدوده میدان امام خمینی (ره) قرار دارد؛ وقتی در این محل قدم می‌زنید، اگر از قبل از محل این موزه آگاه نباشید، اصلا فکر نمی‌کنید چنین بنایی آنجا وجود دارد. همه ساختمان‌های اطراف آن از معماری معمولی و نسبتا جدیدی برخوردار است؛ اما به در ورودی موزه که می‌رسید همه چیز عوض می‌شود. با ورود به خانه، اولین چیزی که توجه شما را جلب خواهد کرد حوض و شمعدانی‌ها و استفاده بسیار زیاد، مناسب و زیبا از رنگ‌های شاد مانند فیروزه‌ای، آبی آسمانی و بنفش است.

این خانه لقب زیباترین و باارزش‌ترین خانه جهان را از دید بسیاری از نویسندگان و بازدیدکنندگان گرفته است. در طراحی و ساخت این خانه به اصول معماری ایرانی مانند حوض ایرانی، شیشه رنگی ایرانی و اصول فضاسازی باغ ایرانی توجه شده است.

ناصر خسرو، گشتی در طهران قدیم

این خیابان یک خیابان عادی نیست؛ قدم به قدم در ۲ سوی خیابان ناصرخسرو بناهایی‌ است که در دوران قدیم ساخته شده و حالا به عنوان میراثی پربازدید و ارزشمند، گردشگران زیادی را علاقه‌مند به بازدید از خود می‌کند.

اگر به کاوش در بناهای قدیمی شهر تهران علاقه دارید و برایتان جالب است که جاذبه‌های گردشگری تهران که قدمت زیادی دارند را ببینید، حتما به خیابان ناصر خسرو سر بزنید.

این خیابان یک خیابان عادی نیست؛ قدم به قدم در ۲ سوی خیابان ناصرخسرو بناهایی‌ است که در دوران قدیم ساخته شده و حالا به عنوان میراثی پربازدید و ارزشمند، گردشگران زیادی را علاقه‌مند به بازدید از خود می‌کند.

این خیابانِ تاریخی که زمان گذشته را برایتان به خوبی روایت می‌کند، از میدان امام خمینی (ره) (توپخانه قدیم) شروع و در خیابان پانزده خرداد تمام می‌شود. قدمت این خیابان به دوران ناصرالدین شاه قاجار و سال ۱۲۸۵ برمی‌گردد.

بناهای تاریخی بسیاری مانند شمس‌العماره و دارالفنون در این خیابان قرار دارند و جالب است بدانید که اولین داروخانه و چاپخانه تهران نیز در این خیابان بنا شد.

اگر به دنبال پیدا کردن جایی هستید که بورس لوازم و تجهیزات پزشکی، لوازم آرایشی و لوازم التحریر و دوربین باشد، ناصر خسرو دقیقا همان خیابان مد نظرتان است، اگر به آنجا رفتید از کوچه مروی که یکی از قدیمی‌ترین مراکز خرید و جزو دیدنی‌های تهران است نیز بازدید کنید.

کلیسای سرکیس مقدس، بزرگ‌ترین کلیسای تهران

بناهای مذهبی هر شهر و کشوری، از جمله مکان‌هایی‌ست که هر گردشگر یا شهروندی دوست دارد آنها را ببیند تا با بافت فرهنگی و آنچه بر آن سرزمین گذشته است آشنا شود.

برای مایی که در کشوری اسلامی زندگی می‌کنیم و اکثریت شهروندانمان مسلمان هستند، آشنایی با اقلیت‌های مذهبی‌ که در شهرهای مختلف زندگی می‌کنند جذابیت خاصی دارد؛ یکی از راه‌های آشنا شدن با این اقلیت‌ها رفتن به مکان‌های مذهبی‌شان است.

کلیسای سرکیس مقدس از جمله مکان‌های دیدنی تهران است که سال ۱۳۵۲ در خیابان کریم‌خانِ تهران افتتاح شد، این کلیسا با هزینه شخصی خیری ارمنی ساخته شده و معماری فوق‌العاده‌اش، حتما شما را چند دقیقه‌ای در خیابان خیره به خودش نگه می‌دارد.

این بنای تاریخی مذهبی به عنوان بزرگ‌ترین کلیسای تهران، معماری بی‌نظیری دارد که سبکِ معماری‌اش، به سبک قرون وسطی و عصر جدید ارمنستان است، حتی اگر به داخل این کلیسا نروید، یکبار که گذرتان به مرکز تهران افتاد، این بنای زیبا را در غروب آفتاب ببینید.

ابنیه تاریخی، مذهبی و فرهنگی زیادی در تهران وجود دارد که همانطور که در ابتدای گزارش گفتیم در این مقاله نمی‌شود به همه آنها پرداخت، اما اگر از اماکن تاریخی گذر کنیم و بخواهیم به مکان‌های تفریحی برای سپری کردن اوقات فراغت خود سری بزنیم می‌توانیم اول از خیابان ولیعصر شروع کنیم.

ولیعصر؛ خیابان چنارهای قدیمی

خیابان ولیعصر تهران یکی از شاهراه های ارتباطی در مسیر شمال به جنوب و برعکس آن در شهر تهران است و تا پیش از انقلاب اسلامی آن را با نام پهلوی می‌شناختند. خیابان ولیعصر به واسطه درختان چنارش نیز شهرت زیادی دارد، گرچه که در گذشته تعداد این درختان بسیار بیشتر از امروز بود.

خیابان ولیعصر تهران از جنوب پایتخت در میدان راه‌آهن آغاز و تا میدان تجریش در یکی از شمالی‌ترین نقاط شهر تهران در شمیرانات امتداد دارد. در طول خیابان ولیعصر مراکز فرهنگی و تجاری، پارک‌های عمومی بزرگ، رستوران‌ها و اماکن تفریحی و گردشگری زیادی وجود دارد.

نام خیابان ولیعصر تهران را به‌دلیل قدمت بالا و ظرفیت برجسته گردشگری‌اش در هفتم دی ماه سال ۱۳۹۰ در فهرست آثار ملی ایران ثبت کردند؛ از زمان‌ ساخت خیابان ولیعصر تاکنون این خیابان محل تفرج و گردش بوده است.

در سال ۱۳۱۸  سراسر خیابان از ۲ سوی آن با ۶۰ هزار درخت چنار پوشیده شد، اما اکنون تنها بیش از هشت هزار چنار در این خیابان باقی‌مانده‌است. با این همه فصل پاییز یکی از بهترین فصول برای پیاده روی در میان برگ‌های زرد ریخته شده در پیاده روهای این خیابان و لذت بردن از صدای دلنشین آن است.

بازار بزرگ در جنوب و بازار تجریش در شمال

کمتر امکان دارد که یک ایرانی تا به حال نام بازار بزرگ تهران را نشنیده باشد. بازار بزرگ تهران که آن را با نام «بازار تهران» یا «بازار ۱۵ خرداد» نیز می شناسند قلب تپنده اقتصادی و قطب حضور مردم نه تنها در شهر تهران بلکه از سایر شهرها است.

بازار تهران که در منطقه ۱۲ شهری قرار دارد، قدمت شکل گیری آن به دوران صفویه بر می گردد، گرچه بخش های مختلف آن در دوره های مختلف قاجار ساخته شد.

بازار تهران نه تنها از لحاظ اقتصادی، بلکه از نظر تاریخی و معماری نیز بسیار اهمیت قابل توجهی دارد؛ در بازار تهران خیلی از نیازها و مایحتاج خانواده‌ها در هر زمینه‌ای قابل تامین است.

البته بازار تنها مختص به خانواده‌ها و یا خرید مایحتاج نیست بلکه برای خرید اصناف مختلفی مانند خیاطان، مزون داران، آرایشگران و بسیاری از اصناف دیگر نیز متناسب است. لوازم آرایشی و خوراکی در کوچه مروی، پوشاک زنانه، مردانه و بچه گانه در راسته جعفری، طلا و جواهرات در راسته ی زرگرها و لوازم خانگی در بخش حاجب الدوله است.

لُب کلام در مورد بازار بزرگ تهران این است که اگر تا به حال آن را از نزدیک ندیده‌اید حتما یک روز از وقتتان را برای دیدن آن خالی کنید و به دالان‌های تو در تو، رستوران‌ها و ابنیه تاریخی آن سری بزنید و مطمئن باشید که پشیمان نخواهید شد.

بازار تجریش نمونه کوچک شده بازار بزرگ تهران در شمال پایتخت است و از نظر کالا و صنایع دستی تنوع بالایی دارد و در ضمن همه‌ نوع قیمتی در آن به چشم می‌خورد. این بازار که در قلب محله تاریخی تجریش و در نزدیکی امام‌زاده صالح (ع) قرار دارد، مانند بازارهای سنتی دارای حسینیه، مسجد و سوق‌های کوچک است.

همچنین، پاساژهای متعددی نظیر پاساژ قائم در مجاورت بازار تجریش ساخته شده است که می‌توانید ادامه گشت‌وگذار و خریدتان را در آن‌ها انجام دهید، علاوه بر این یک میدان سرپوشیده میوه و تره‌بار «گُوگَل» نیز در این محل فعالیت می‌کند که طرفداران زیادی بین گردشگران داخلی و خارجی دارد.

نفس کشیدن با خیال راحت در دربند و درکه

آخر هفته‌ها آدم دوست دارد بیشتر استراحت کند و این استراحت می‌تواند در خانه یا همراه خانواده و دوستان در محله‌های خوش آب و هوای تهران باشد. دربند و درکه به واسطه هوای پاک و رستوران‌هایشان از قدیم تا به امروز محلی برای در کردن خستگی یک هفته کاری از بدن بوده و هست.

وجه اشتراک این ۲ محل نیز این است که می‌توانید یک کوهنوردی لذت بخش را در دامنه کوه تجربه کنید و از هوای پاک آن لذت ببرید.

دربند، منطقه‌ای عالی با آب‌وهوای دلپذیر است که پایتخت‌نشینان زیادی برای فرار از شلوغی و ترافیک و آلودگی هوای شهر به این محل پناه می‌برند تا هم از چشم‌انداز فوق‌العاده زیبای آن لذت ببرند هم در یکی از رستوران‌های متعدد آن یک وعده غذای لذیذ نوش جان کنند.

اما این همه ماجرا نیست و بدون اینکه نیازی باشد از تهران فاصله بگیرند می‌توانند به کوه‌نوردی بپردازند و از هوای مطبوع و محیط دیدنی آن استفاده کنند؛ پیاده‌روی در مسیر سنگی دربند و عبور از کنار غذاخوری‌های گوناگون و دست‌فروشان و خوردن انواع آلو، لواشک، ترشک، باقالی و بلال همان چیزی است که جذابیتی دوچندان به دربند داده است.

دربند پیش از آنکه بخشی از تهران باشد، یک دهکده بود و امروزه از محله‌های قدیمی در شمال پایتخت به شمار می‌رود؛ خیابان دربند از میدان قدس (تجریش) در ارتفاع یک‌هزار و ۶۰۰ متری از سطح دریا آغاز می‌شود و در میدان سربند در ارتفاع یک‌هزار و ۸۰۰ متری از سطح دریا به پایان می‌رسد.

درکه یکی از محلات ییلاقی شمیرانات و جاذبه‌های گردشگری تهران است که در قسمت شمال غربی پایتخت قرار گرفته است؛ این محله ییلاقی در امتداد رودخانه‌ای به همین نام ایجاد شده و جذابیت‌های بسیار زیادی دارد.

درکه از سمت شمال به رشته کوه‌های توچال، از سمت جنوب به محله اوین، از شرق به اراضی دانشگاه شهید بهشتی و اوین و از غرب به بازارهای کوه توچال و سعادت آباد می‌رسد، این منطقه جزو منطقه یک شهرداری تهران محسوب می‌شود برای رفتن به درکه چند راه وجود دارد.

برای رسیدن به درکه می‌توان از سه راه اقدام‌ کرد: اول، وارد بزرگراه شهید چمران شده و پس از عبور خیابان‌های یمن و رشیدالدین فضل الله، وارد خیابان داودیان شوید تا بتوانید مسیر درکه را پیش بگیرید؛ مسیر دوم، وارد بزرگراه یادگار امام شده و در انتهای این بزرگراه، مسیر خیابان اوین را طی کنید تا از آنجا خود را به درکه برسانید و در آخر نیز از طریق خیابان ولیعصر یا خیابان شریعتی خود را به میدان تجریش برسانید و از آنجا وارد خیابان درکه شوید؛ البته این مسیر به دلیل آنکه در اکثر مواقع ترافیک است، توصیه نمی‌شود.

توچال و لذت اسکی در ایستگاه هفتم

تهران فقط شلوغی‌ و آلودگی‌ نیست و مجموعه توچال فرصتی ایده‌آل برای دورشدن از این همه هیاهو و تجربه طعم واقعی زندگی است.

مجموعه تفریحی توچال در نزدیکی شمال تهران قرار دارد و تفریح‌های متنوعی همچون تله کابین، پیست اسکی، تله‌سی‌یژ، سورتمه و بانجی جامپینگ را در خود جای داده است.

علاوه بر کوهنوری، اسکی و تله‌کابین که از تفریح‌های معروف توچال هستند فعالیت‌های مختلف دیگری از سورتمه سواری تا تیراندازی با کمان و واقعیت مجازی نیز در این مجموعه وجود دارد که می‌توان اوقاتی سراسر هیجان و لذت را تجربه کرد.

توچال قله‌ای در شمال تهران و به ارتفاع سه هزار و ۹۶۲ متر است که بخشی از دامنه رشته‌کوه‌های البرز به حساب می‌آید؛ دامنه جنوبی توچال مجاور با شهر تهران و قله آن مشرف به این شهر است. این قله در جنوب منطقه کوهستانی البرز مرکزی قرار دارد که از شرق به قله‌های لزون، کلکچال و دارآباد و از غرب به قله شاه‌نشین و منطقه امام‌زاده داوود منتهی می‌شود.

پیست اسکی توچال از محبوب‌ترین پیست‌های اسکی پایتخت و نزدیک‌ترین پیست اسکی به تهران (پنج کیلومتری شمال شهر) به حساب می‌آید و از همین رو دیگر نیازی نیست پس از یک روز پرهیجان اسکی، مدت‌زمان زیادی را صرف رانندگی و برگشت به خانه کنید.

این پیست به‌خاطر ارتفاع بالا در ایستگاه هفتم که به سه هزار و ۵۰۰ متر بالاتر از سطح دریا می‌رسد، اولین پیست اسکی برفگیر کشور است که در سال‌های پربارش اغلب برای هشت ماه از سال قابل استفاده است؛ پیست اسکی توچال که یک هزار و ۲۰۰ متر طول دارد، از پایین قله توچال در ارتفاع سه هزار و ۸۵۰ متری شروع و در حوالی هتل در ارتفاع سه هزار و ۵۵۰ متری به پایان می‌رسد.

مشهورترین و پررفت‌وآمدترین پناهگاه‌ها و جان‌پناه‌های توچال به‌ترتیب از شرق به غرب دارآباد، کلک‌چال، شروین، شیرپلا، جان‌پناه قله توچال، امیری، هتل اوسون، ایستگاه پنجم تله کابین، اسپیدکمر و پلنگ‌چال هستند.

با توجه به شیب مناسب پیست، مکانی مناسب برای علاقه‌مندان به اسکی محسوب می‌شود. برای دسترسی به این پیست باید به ایستگاه هفتم تله کابین بروید و از حضور مجرب‌ترین مربیان اسکی و بهترین لوازم مدرسه اسکی نهایت لذت را ببرید.

این پیست علاوه بر یک تله اسکی، دارای یک تله سی‌یژ (دوپل مایر)، یک هتل و ۲ رستوران و مدت زمان استفاده از پیست یک روز از صبح تا بعد از ظهر است.

تهران و دریاچه مصنوعی آن

دریاچه چیتگر یا شهدای خلیج فارس، بزرگ‌ترین دریاچه مصنوعی ایران است که محلی ایده‌آل برای دوچرخه‌سواری، پیاده‌روی، تفریح‌های سرگرم‌کننده، پیک‌نیک و شب‌گردی‌های خاطره‌انگیز به شمار می‌رود؛ ضمن اینکه تفریح و گردش در دریاچه چیتگر در هر چهار فصل سال امکان‌پذیر است.

پایتخت‌نشینان علاوه بر سفر به شهرهای شمالی که هزینه و وقت زیادی می‌طلبد، می‌توانند در مدت‌زمانی کوتاه به این دریاچه زیبا بروند و از طبیعت و تفریح‌های دریاچه چیتگر نهایت لذت را ببرند؛ این مجتمع گردشگری که در میان برج‌های غرب تهران قرار دارد، با نسیم خنکی که از دریاچه می‌وزد حس حضور در یکی از شهرهای ساحلی را در ذهن بازدیدکنندگان تداعی می‌کند.

دریاچه‌ چیتگر یا شهدای خلیج فارس به‌منظور تلطیف و کاهش آلودگی هوا در شمال غرب تهران ساخته شد و شامل امکانات مختلف تفریحی و رفاهی می‌شود که به‌دلیل نزدیکی به بسیاری از جاهای دیدنی تهران، روزانه افراد زیادی از آن دیدن می‌کنند. مساحت این دریاچه ۱۳۰ هکتار و در مجاورت آن نیز مجموعه‌ای تفریحی به بزرگی ۱۲۰ هکتار ساخته شده است.

در مجاورت این دریاچه می‌توانید در پیست‌های مخصوص دوچرخه سواری هم گردش و هم ورزش کنید یا در مسیری که برای پیاده‌روی در نظر گرفته شده است در هوای پاک ریه‌ها را جلا دهید؛ ماهی‌گیری و قایق سواری از دیگر تفریحات این مکان تفریحی است و در آخر می‌توانید از مراکز خرید و رستوران‌ها در مجموعه «بام‌لند» نیز دیدن کنید.

هرچه از اماکن تاریخی، فرهنگی و تفریحی تهران بگوییم کم گفته‌ایم، اما می‌توانیم برای روزهای تعطیل برنامه‌ریزی کنیم و همراه خانواده یا دوستان به یکی از جاذبه‌های دیدنی تهران برویم و از استرس روزهای کاری کم کنیم.

البته که به دلیل شیوع کرونا در ایران بسیاری از خانواده‌ها ترجیح می‌دهند در خانه بمانند که کار بسیاری خوبی است، اما اگر قصد بیرون رفتن را دارین حتما پروتکل‌های بهداشتی را رعایت کنید تا خاطره خوبی از گشت و گذار در پایتخت برایتان باقی بماند.

منبع:ایرنا

کشف تدفین‌های انسانی در استان فارس

 سرپرست هیأت باستان شناسی گفت: کاوش باستان‌شناسی محوطه هیربدان داراب به شناسایی نهشته‌هایی از دوره کفتری و یافته‌هایی از قبیل تدفین‌های انسانی، سازه‌های معماری و چند کتیبه روی لبه ظرف سفالی منجر شد.

به گزارش گروه فرهنگی ایرنا از پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، سپیده جمشیدی یگانه با اعلام این خبر گفت: شهرستان داراب در استان فارس با توجه به موقعیت جغرافیایی، دشت حاصلخیز و منابع آب کافی همواره در طول دوران مختلف مورد توجه جوامع انسانی بوده اما علی‌رغم غنای فرهنگی، چندان مورد پژوهش قرار نگرفته و معدود پژوهش‌های باستان‌شناسی معطوف به دوران تاریخی و اسلامی بوده، از این‌روی کاوش و پژوهش در دوره‌های قدیمی‌تر ضروری به نظر می‌رسد.

این باستان‌شناس با بیان‌اینکه پروژه کاوش در این محوطه با مجوز پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری به انجام رسید افزود: به منظور شناخت شاخصه‌های فرهنگی این منطقه در طول هزاره‌های سوم و دوم پیش از میلاد و همچنین شناخت برهمکنش‌های فرهنگی منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای تپه هیربدان جهت کاوش انتخاب شد.

او با اشاره به اینکه محوطه هیربدان اولین بار توسط میروشجی شناسایی شد و در سال ۱۳۹۷ نیز خانی پور این محوطه را بازدید کرد تصریح کرد: با توجه به اهداف کاوش، در این فصل پنج گمانه و دو ترانشه ایجاد و کاوش در آنها منجر به شناسایی نوشته هایی از دوره کفتری شد.

این باستان شناس گفت: از یافته‌های این کاوش می‌توان به تدفین‌های انسانی، سازه‌های معماری و چند کتیبه بر روی لبه ظرف سفالی اشاره کرد.

سرپرست هیأت باستان شناسی با تشریح یافته‌های این پروژه افزود: تدفین‌های این محوطه از نوع ساده چاله‌ای بوده و به صورت طاقباز و جنینی صورت گرفته و معماری به دست آمده شامل چند فضای مستطیل‌شکل و یک فضای مدور بوده که همگی با مصالح خشت ساخته شده‌اند.

منبع:ایرنا

برقراری پرواز ایروان-تبریز-ایروان

مدیرکل فرودگاههای استان آذربایجان شرقی گفت: صبح روز پنجشنبه نخستین پرواز مسیر ایروان– تبریز در فرودگاه بین المللی شهید مدنی تبریز به زمین نشست.

به گزارش ایسنا، مدیرکل فرودگاههای استان آذربایجان شرقی گفت: این پرواز روزهای دوشنبه و پنج شنبه هرهفته توسط شرکت هواپیمایی Armenia Airways انجام می‌شود که نخستین پرواز آن روز پنجشنبه (دهم تیر ماه) با ۴۶ نفر مسافر ورودی وارد فرودگاه تبریز شد و پس از یک ساعت توقف، با ۹۷ نفر مسافر تبریز را به سمت ایروان ترک کرد.

این مقام ارشد حمل و نقل هوایی استان آذربایجان شرقی در مورد اهمیت این پرواز گفت: علاوه بر موضوع انتقال مسافر و توسعه گردشگری، ایجاد مسیر ”کانکشنی” و دسترسی به شهر “مسکو” از طریق ایروان نیز از پتانسیل های این پرواز است که می تواند موجبات اتصال تبریز به مسکو را فراهم آورد.

آذری افزود: یکی از برنامه های مهم اداره‌کل فرودگاه‌های استان آذربایجان‌شرقی در سال جاری ایجاد مقاصد پروازی با کشورها و شهرهای همسایه است که پس از ایروان، راه‌اندازی خط هوایی باکو، آنکارا و وان نیز در دستور کار قرار دارد.

براساس گزارش وزارت راه، وی در خصوص وضعیت پروازهای بین المللی فرودگاه تبریز در میان فرودگاه های کشور نیز گفت: مسیر تبریز – استانبول و بالعکس در دو ماه پیاپی(فروردین و اردیبهشت سال جاری) بعنوان پرتردد ترین مسیر در پروازهای بین المللی شرکت فرودگاه‌ها و ناوبری هوایی ایران ثبت شده است.

منبع:ایسنا

بادگیرهای دو طبقه آقازاده ابرکوه بر روی تمبر ملی خودنمایی می کند

رئیس میراث فرهنگی ابرکوه گفت: تصویر تنها بادگیر دو طبقه جهان که در خانه آقازاده ابرکوه است به زودی بر روی تمبرهای ملی چاپ و منتشر می شود.حمید مشتاقیان در گفتگو با خبرنگار ایسنا از چاپ تصویر بادگیرهای دو طبقه خانه آقازاده بر روی تمبرهای ملی خبر داد و گفت: در پی تشکیل جلسه شورای تمبر کشور با اتفاق نظر اعضاء تصاویری که قرار است بر روی تمبر ملی درج شود، تصویب شد تا پس از تأیید وزیر ارتباطات به مناسبت های مرتبط چاپ و منتشر شود.

رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری ابرکوه خاطرنشان کرد: تمبرهای مصوب در سه بخش مشاهیر و مفاخر ایران، اماکن تاریخی فرهنگی و موضوعات مناسبتی و رویدادهای ملی تقسیم بندی می شوند.

مشتاقیان تأکید کرد: در بخش اماکن تاریخی و فرهنگی تمبرهای ویژه ای با تصاویری از بادگیرهای دو طبقه ابرکوه، گنبد سلطانیه زنجان، مسجد نصیر الملک شیراز و کاخ گلستان به تصویب رسید.

وی با بیان اینکه پیش از این نیز تصاویر تنها بادگیر دو طبقه جهان بر روی اسکناس های 20 هزار ریالی چاپ شده بود، خاطرنشان کرد: در سال 2013 امارات متحده عربی خواهان ثبت بادگیرها در یونسکو به نام خود شد. سازمان میراث فرهنگی ایران بلافاصله ادعای امارات را بی‌اساس دانست و تنها خاستگاه این سازه را ایران عنوان کرد.

این مسئول ادامه داد: در همین راستا بانک مرکزی به این نتیجه رسید که اگر تصویر یکی از بادگیرها روی اسکناس باشد، توانسته است قدمی برای تثبیت هنر و معماری ایرانی بردارد و آن را به نام ایران ثبت کند تا کشوری داعیه تصاحب این آثار را نداشته باشد.

منبع:ایسنا