کلیسای مریم مقدس شیراز مرمت می‌شود

سرپرست اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان فارس برای پیگیری امور مربوطه به تامین بودجه اتمام مرمت کلیسای تاریخی مریم مقدس شیراز، قول مساعد داد.

جمشید معینی در حاشیه بازدید از کلیسای مریم مقدس شیراز که به دعوت نماینده ارامنه شیراز و با حضور مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان فارس انجام شد، گفت: برای حفاظت از آثار تاریخی و اقدامات پیشگیرانه با هدف جلوگیری از تخریب این‌گونه آثار، امسال عملیات مرمت بخشی از پشت‌بام کلیسای ارامنه شیراز واقع در محله سنگ سیاه با اعتباری بالغ‌ بر ۱ میلیارد و چهارصد و پنجاه میلیون ریال اجرایی شده است.

به گزارش ایسنا به نقل از میراث فرهنگی فارس، معینی با اشاره به تداوم کار مرمت این بنا، گفت: این عملیات مرمتی شامل خاک‌برداری تا رسیدن به سطح تیرهای چوبی و تعویض تیرهای فرسوده و شکسته، تخته‌کوبی و شیب بندی بام، عایق‌بندی و احیاء ناودان‌های بام است.

سرپرست میراث فرهنگی فارس، همچنین با اشاره به دغدغه رئیس انجمن ارامنه شیراز برای مرمت اصولی و به‌موقع سقف بنا، دستور داد که نظارت دقیقی بر روند مرمت کلیسا اعمال و کار مرمت تا قبل از پایان تابستان امسال، کامل شود.

به گزارش ایسنا، بنای اولیه کلیسای مریم مقدس واقع درگذر تاریخی سنگ سیاه بافت تاریخی شیراز، نخستین بار سال ۱۶۶۲ میلادی (۱۰۴۰ هجری شمسی) بنا نهاده شد و ساختمان دوطبقه اطراف و جلوی کلیسا نیز سال ۱۸۱۶ میلادی مقارن با ۱۱۹۴ هجری شمسی احداث و به مجموعه اضافه شده است.

از نکات مهم معماری این بنای تاریخی این است که نمای خارجی کلیسا چهارگوش بوده و هیچ‌گونه اثری که دال بر کلیسا بودن این ساختمان باشد دیده نمی‌شود ولی از داخل، تالار کلیسا گنبدی شکل است.

تالار کلیسا یکی از بناهای ظریف باستانی و هنری قرن هفدهم میلادی است. نقاشی سقف بسیار زیبا و دارای طرح‌های خاصی است که گفته‌شده در کلیساهای ایران کم‌نظیر و حتی بی‌همتا است و گچ‌بری‌های این کلیسا را می‌توان از شاهکارهای قرن یازدهم به شمار برد.

به گزارش ایسنا، کلیسای مریم مقدس شیراز که بالغ بر ۴۰۰ سال قدمت دارد، سال ۱۳۴۶ با شماره ۷۵۹ در فهرست آثار تاریخی و باستانی ملی ایران ثبت شده است.

منبع:ایسنا

کوچه‌هایی که رنگ و بوی هنر دارند

در این گزارش به برخی خیابان‌های تهران، که نام هنرمندان بر ورودی آن‌ها می‌درخشد، اشاره می‌کنیم.

حتما برای شما هم پیش آمده که هنگام عبور از کنار یک خیابان، نامی آشنا مقابل چشمان شما بدرخشد. خیابان‌ها و کوچه هایی که یاد و خاطره هنرمندان را زنده نگه داشته اند. هنرمندانی که ممکن است اکنون در بین ما نباشند، اما هنر و ذوق آن‌ها همواره در خاطر ما خواهد ماند.  درمیان این هنرمندان، بودند کسانی که نامگذاری خیابان به نام آن ها به تصویب رسیده بود اما خبری از نصب پلاک نبود. این شد که ابتدا نظر رئیس کمیسیون فرهنگی اجتماعی شورای شهر تهران را در این خصوص جویا شدیم.

محمد جواد حق شناس رییس کمیسیون فرهنگی اجتماعی شورای شهر تهران در گفت‌و‌گو با خبرنگار حوزه میراث و گردشگری گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره نامگذاری های تصویب شده ای که به مرحله اجرا نرسیده اند، اظهار کرد: نامگذاری خیابان به نام هنرمندانی از جمله فریدون فرخزاد و سیمین بهبهانی در سال ۱۳۹۸ به تصویب رسیده است، اما تاکنون تابلو نام خیابان به نام این هنرمندان تغییر نکرده است. می‌توان گفت این مصوبه هنوز اجرایی نشده است.

به بهانه نامگذاری خیابان ماه واقع در خیابان ولیعصر (عج) به نام خسرو شکیبایی، به بررسی خیایان‌هایی که به اسامی هنرمندان نامگذاری شده اند، پرداختیم.

علی نصیریان

(خیابان نیلوفر، محدوده اختیاریه، منطقه ۲)، تصویب در سال ۱۳۹۸

علی نصیریان (زادهٔ ۱۳ بهمن ۱۳۱۳) بازیگر، نویسنده و کارگردان سینما، تئاتر و تلویزیون ایرانی است. او در سال ۱۳۸۰ به‌عنوان چهره ماندگار ایرانی در رشتهٔ بازیگری تئاتر و سینما شناخته شد و نشان درجه یک هنری را دریافت کرد. شورای شهر تهران در سال ۱۳۹۸ نام خیابان نیلوفر را به علی نصیریان تغییر داد.

خسرو شکیبایی

(خیابان صفا، خیابان ولیعصر)، تصویب در سال ۱۴۰۰

خسرو شکیبایی (زادهٔ ۷ فروردین ۱۳۲۳ – درگذشتهٔ ۲۸ تیر ۱۳۸۷) هنرپیشه سینمای ایران بود. او فعالیت حرفه‌ای در سینما را با بازی در فیلم خط قرمز (مسعود کیمیایی، ۱۳۶۱) آغاز کرد. خسرو شکیبایی در نزدیک به ۴۰ فیلم سینمایی بازی کرد. بازی در نقش حمید هامون در فیلم هامون ساختهٔ داریوش مهرجویی یکی از ماندگارترین نقش‌هایی است که او ایفا کرده‌است. وی در سال ۱۳۸۷ درگذشت. شورای شهر تهران در سال ۱۴۰۰ نام خیابان صفا را به خسرو شکیبایی تغییر داد.

عزت الله انتظامی

(خیابان سپند، محدوده اقدسیه، منطقه ۱)، تصویب در سال ۱۳۹۸

عزت‌الله انتظامی (زادهٔ ۳۰ خرداد ۱۳۰۳ – درگذشتهٔ ۲۶ مرداد ۱۳۹۷) بازیگر و کارگردان تئاتر، سینما و تلویزیون، مشهور به «آقای بازیگر» سینمای ایران بود.او نخستین بازیگر ایرانی بود که از یک جشنوارهٔ بین‌المللی جایزه گرفت. انتظامی در سال ۱۳۸۲ به عنوان یکی از چهره‌های ماندگار ایران انتخاب شد. وی در سال ۱۳۹۷ درگذشت. شورای شهر تهران در سال ۱۳۹۸ نام خیابان سپند را به عزت‌الله انتظامی تغییر داد.محمدعلی کشاورز 

(خیابان ۲۴ متری سعادت آباد، منطقه ۲)، تصویب در سال ۱۳۹۸

محمدعلی کشاورز (زادهٔ ۲۶ فروردین ۱۳۰۹ در اصفهان – درگذشته ۲۵ خرداد ۱۳۹۹ در تهران) بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون ایران بود. از محمدعلی کشاورز، در کنار داوود رشیدی، عزت‌الله انتظامی، جمشید مشایخی و علی نصیریان به سبب تأثیرشان در فیلم‌های ایرانی به عنوان پنج بازیگر مرد ماندگار تاریخ تئاتر، سینما و تلویزیون ایران یاد می‌شود.. شورای شهر تهران در سال ۱۳۹۸ نام خیابان خیابان ۲۴ متری سعادت آباد را به محمّدعلی کشاورز  تغییر داد. این هنرمند بر اثر نارسایی کلیه در سن ۹۰ سالگی در سال ۱۳۹۹ درگذشت.

داوود رشیدی

(خیابان معارف، محدوده اوین، منطقه ۲)، تصویب در سال ۱۳۹۸

داوود رشیدی حائری (زادهٔ ۲۵ تیر ۱۳۱۲ – درگذشته ۵ شهریور ۱۳۹۵) هنرپیشه تئاتر، سینما و تلویزیون ایران بود. داوود رشیدی همراهِ علی نصیریان، جمشید مشایخی، عزت‌الله انتظامی و محمدعلی کشاورز پنج چهرهٔ برجسته‌ای بودند که در دههٔ چهل شمسی از تئاتر پا به عرصهٔ سینما گذاشتند. وی به‌خاطر فعالیت‌هایش نشان درجه یک فرهنگ و هنر را دریافت کرده بود. وی در سال ۱۳۹۵ درگذشت. شورای شهر تهران در سال ۱۳۹۸ نام خیابان معارف را به داوود رشیدی تغییر داد.

محمدرضا شجریان

(بلوار فلامک شمالی و جنوبی، محدوده شهرک قدس، منطقه ۲)، تصویب در سال ۱۳۹۹

محمدرضا شجریان (۱ مهر ۱۳۱۹ – ۱۷ مهر ۱۳۹۹) موسیقی‌دان و خواننده موسیقی سنتی ایرانی بود. شجریان در میان دوستداران خود با عنوان «استاد آواز ایران» و «خسروِ آواز ایران» شناخته می‌شود. وی در سال 1399 در گذشت. شورای شهر تهران در سال ۱۳۹۹  نام بلوار فلامک را به محمدرضا شجریان تغییر داد.

جمشید مشایخی

(خیابان ج، منطقه ۱)، تصویب در سال ۱۳۹۸

جمشید مشایخی (زاده ۶ آذر ۱۳۱۳ – درگذشته ۱۳ فروردین ۱۳۹۸) بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون ایران بود. وی برگزیده ششمین دوره همایش چهره‌های ماندگار و دارای نشان درجه یک فرهنگ و هنر بود. شورای شهر تهران در سال ۱۳۹۸ نام خیابان ج را به جمشید مشایخی تغییر داد. همچنین یکی از تماشاخانه‌های تئاتر خاوران تهران به نام اوست.

علی حاتمی

(میدان بی نام، منطقه ۶)

علی حاتمی (زاده ۲۳ مرداد ۱۳۲۳ در تهران درگذشته ۱۴ آذر ۱۳۷۵ در تهران) کارگردان، فیلم‌نامه‌نویس و تهیه‌کننده سینما بود.  وی در سال ۱۳۷۵ درگذشت. شورای شهر تهران در سال ۱۳۹۸ نام یک میدان را به علی حاتمی تغییر داد.

منوچهر آتشی

(خیابان دوم در خیابان شهید نعمتی، محدوده شهید کلاهدوز، منطقه ۳)، تصویب در سال ۱۳۹۸

منوچهر آتشی (۲ مهر ۱۳۱۰، دهرود شهرستان دشتستان استان بوشهر – ۲۹ آبان ۱۳۸۴، تهران) شاعر، روزنامه‌نگار و مترجم معاصر ایرانی بود. وی در سال ۱۳۸۴ درگذشت.

عمران صلاحی

(خیابان سوم در خیابان شهید نعمتی، منطقه ۳)، تصویب در سال ۱۳۹۸

عمران صلاحی (زادهٔ یکم اسفند ۱۳۲۵ – درگذشتهٔ ۱۱ مهر ۱۳۸۵) شاعر، نویسنده، مترجم و طنزپرداز ایرانی بود. وی در سال ۱۳۸۵ درگذشت.

بیژن ترقی

(خیابان پنجم، منطقه ۳)، تصویب در سال ۱۳۹۸

بیژن ترقی (زاده ۱۲ اسفند ۱۳۰۸ – ۵ اردیبهشت ۱۳۸۸) شاعر و ترانه‌سرای ایرانی بود. آتش کاروان با صدای دلکش یکی از پرآوازه‌ترین ترانه‌های اوست. بیژن ترقی ترانه‌های به یاد ماندنی بهار دلنشین، آتش کاروان و برگ خزان و نیز سرود وطنم (ایران جوان با صدای سالار عقیلی) را سروده‌است.

وی در سال ۱۳۸۸ درگذشت. شورای شهر تهران در سال ۱۳۹۸  نام خیابان  پنجم را به بیژن ترقی تغییر داد.

مهدی اخوان ثالث

(خیابان هشتم، منطقه ۳)، تصویب در سال ۱۳۹۸

مهدی اخوان ثالث (زاده ۱۰ اسفند ۱۳۰۷ – ۴ شهریور ۱۳۶۹)، شاعر پرآوازه و موسیقی‌پژوه ایرانی بود. نام و تخلص وی در اشعارش م. امید بود. وی در سال ۱۳۶۹ درگذشت.

فریدون مشیری

(خیابان دوازدهم، منطقه ۳)

فریدون مشیری (۳۰ شهریور ۱۳۰۵ – ۳ آبان ۱۳۷۹) شاعر معاصر ایرانی بود. وی در سال ۱۳۷۹ درگذشت.

گفتنی است نامگذاری خیابان‌هایی در ‎تهران بنام مشاهیر ‎موسیقی مورد تصویب کمیسیون نامگذاری ‎شورای شهر تهران قرار گرفته است. قرار است خیابان‌ها و بوستانی در این کلانشهر بنام استاد ‎، حسین گل گلاب (خالق ترانه‌ای ایران) و محمدعلی شیرازی (ترانه سرا) نامگذاری شود.

منبع:باشگاه خبرنگاران جوان

بناهای تاریخی همدان بازگشایی شدند

 بنابر اعلام اداره کل میراث فرهنگی همدان با اجازه ستاد مبارزه با کرونای استان تمامی بناهای تاریخی، جاذبه‌های گردشگری و موزه‌های همدان برای بازدید گردشگران با رعایت پروتکل‌های بهداشتی از ساعت ۸:۳۰ صبح تا ساعت ۱۹ باز هستند.

به گزارش خبرگزاری تسنیم از همدان‌، رئیس اداره میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی شهرستان همدان از بازگشایی بناهای تاریخی و جاذبه‌های گردشگری همدان خبر داد و اظهار داشت: این اقدام با رعایت کامل دستورالعمل‌های بهداشتی انجام می‌شود.

وی با بیان اینکه با توجه به رایزنی‌های انجام شده با ستاد مبارزه با بیماری کرونا در استان و همچنین با استناد به دستورالعمل‌های صادره توسط وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی، تمامی بناهای تاریخی و جاذبه‌های گردشگری شهر همدان که در اختیار این اداره کل است، بازگشایی شد عنوان کرد: در دستورالعمل‌های صادره از ستاد مبارزه با بیماری کرونا استان تصریح شده که مسئولان تمامی جاذبه‌های گردشگری با رعایت دستورالعمل‌ها و مقررات بهداشتی می‌توانند به گردشگران و علاقه‌مندان به آثار تاریخی خدمات‌رسانی کرده و مسئولان بهداشتی استان نیز بر این روند نظارت خواهند داشت.

جهانگیریان ادامه داد: تمامی بناهای تاریخی، جاذبه‌های گردشگری و موزه‌های استان برای بازدید گردشگران با رعایت پروتکل‌های بهداشتی از ساعت 8:30  صبح لغایت 19  بعدازظهر باز هستند.

به گزارش تسنیم استاندار همدان در جلسه گذشته ستاد مبارزه با کرونای استان نیز اعلام کرد: روند بیماری کرونا در استان همدان کنترل شده اما شکننده است.

وی با بیان اینکه شهرهای اسدآباد، کبودرآهنگ، تویسرکان و فامنین در شرایط زرد و سایر شهرستان‌ها در شرایط نارنجی قرار دارند مطرح کرد: باید گروه‌های بازرسی نظارت خود از اماکن عمومی را افزایش دهند تا پروتکل ها به خوبی رعایت شوند.

منبع:تسنیم

اهمیت و ارزش استفاده کاربردی از عناصر صنایع‌دستی در طراحی نمایشگاه‌ها

صنایع‌دستی دارای ارزشی تاریخی و بومی است که نمادهای ملی‌فرهنگی یک منطقه خاص را در خود جای داده است. این نشان‌دهنده غنی‌سازی فرهنگی یک جامعه در فعالیت‌های منظم خود است. صنایع‌دستی، بازتابنده تاریخ، فرهنگ و هنر یک ملت است.

بنابراین این عنصر تاریخی و فرهنگی با سابقه طولانی به طور حتم تأثیری طولانی بر زیرساخت‌های توسعه و رشد یک جامعه مدرن را دارد و مستقیماً روح فرهنگی هنرهای سنتی و صنایع‌دستی را به پیش می‌برد. با توجه به پیشرفت هنرهای دستی و طراحی نمایشگاه، برای اینکه محصولات صنایع‌دستی را به طور موثر در طراحی نمایشگاه به‌کار ببریم،

باید از سیاست پشتیبانی و فضای لازم برای توسعه آن استفاده کنیم. به منظور دنبال کردن منافع اقتصادی بالا، کمک به صنعتگران صنایع‌دستی، کلید موثر ومهم استفاده آن‌ها در طراحی نمایشگاه است.

برای پیشرفت در جامعه مدرن و نشان دادن اهمیت و ارزش آن، توسط صنایع‌دستی باید کاملاً قانون توسعه را به جریان بیندازد. بنابراین در جهت تحقق این هدف ما باید در صنایع‌دستی نوآوری و پیشرفت کنیم؛ در نمایشگاه مدرن، ما باید پیشرفت و استفاده از فناوری تولید مواد جدید را انجام دهیم، مواد جدید را در صنایع‌دستی با رویکردی مدرن ادغام کرده و استفاده کنیم.

عوامل زیادی مفهوم آثار هنری همچون صنایع‌دستی را برجسته‌تر می‌کند که در زیر به آن‌ها اشاره می‌کنیم:

رنگ

رنگ یک عنصر مهم و یک ویژگی بارز در صنایع‌دستی است. علاوه بر این، تجسم عناصر احساسی در صنایع‌دستی به رنگ بستگی دارد. بدون شک، در طراحی نمایشگاه مدرن، استفاده از رنگ یک روش اساسی است. استفاده از رنگ‌های روشن و قوی در محصولات صنایع‌دستی در نمایشگاه‌ها می‌تواند بی‌درنگ بازدیدکنندگان را به خود جلب کند. اشباع زیاد رنگ می‌تواند اعصاب بینایی بازدیدکنندگان را تحریک کرده و آن‌ها را وادار به تجزیه و تحلیل عناصر، درک ویژگی‌های رنگی و پذیرش صنایع‌دستی کند.

مدل‌سازی

از منظر هنر، بهره گیری از عناصر مدلسازی در محصولات صنایع‌دستی ارزش زیادی به همراه خواهد داشت و سطوح مختلف توسعه فرهنگی را در مراحل مختلف منعکس می‌کند. اهمیت مدل‌سازی و رنگ در صنایع‌دستی مشابه است. در نمایشگاه مدرن، غرفه‌ها و ویترین‌های نمایشگاهی تلفیقی از سبک هنری و ویژگی‌های هنرهای دستی است. در حال حاضر، محتوای نمایشگاه‌ها شامل استفاده ازساختارهای معماری، زیبایی شناسی، علم و فناوری است که محصولات پر از رنگ‌های نو تازه را می‌توان با عناصر مدل‌سازی زیبایی‌شناسی سنتی پشتیبانی کرد که مطمئناً مورد توجه بازدیدکنندگان قرار می‌گیرد؛ درجه شناخت آن‌ها را بهبود می‌بخشد و اهمیت و عملکرد نمایشگاه را تضمین می‌کند.

تصور هنری

تصور هنری یک مفهوم رایج در هنر صنایع‌دستی و همچنین یک عنصر زیبایی شناختی است که نیازمند تلفیق عناصر عاطفی، فرهنگی و تاریخی است تا اثر هنری جدیدی را شکل دهد. آثار هنری و صنایع‌دستی به دلیل پیشینه تاریخی و فرهنگی عمیق، سبک منحصر به فرد و ماندگاری را تشکیل می‌دهند. با توجه به وضعیت توسعه طراحی نمایشگاه مدرن، معرفی عناصر تصور هنری می‌تواند نمایشگاه را از جذابیت ماندگار تاریخی و فرهنگی برخوردار سازد.

با توجه به پیشرفت نمایشگاه مدرن و صنایع‌دستی، صنایع‌دستی در جامعه مدرن دارای ارزش‌های هنری و زیبایی شناختی و تأثیر اجتماعی شدیدی هستند. رنگ، مدل‌سازی و تصور هنری مفهوم آثار هنری را غنی می‌کند و ادغام فرهنگ را تحقق می‌بخشد علاوه بر این، ما می‌توانیم ویژگی‌های آثار هنری صنایع‌دستی را در مناطق مختلف از طریق علم و فناوری مدرن برای بهبود ارزش تزئینی و زیبایی نمایشگاه‌ها ارائه دهیم. این می‌تواند مضامین و محتوای نمایشگاه را به طور موثر مجسم کند و به هدف نهایی نمایشگاه برسد.

توسعه فرهنگ و هنر سنتی همچون صنایع‌دستی بسیار در جامعه مدرن و طراحی هنر مدرن تأثیر می‌گذارد. صنایع‌دستی گنجینه فرهنگ و هنر هستند که منجر به پیشرفت و تأثیر مثبت طراحی مدرن نمایشگاه می‌شود. در طراحی نمایشگاه، ما باید آثار هنری صنایع‌دستی را با مفهوم فرهنگی و زمانه جدید، به منظور تاثیرگذاری بیشتر بر بازدیدکنندگان تلفیق کنیم.

منبع:میراث آریا

نگاهی به فرآیند استانداردهای سفر

امروزه با گسترش روز افزون مراودات بین‌المللی نیاز به سفر با اهداف مختلف بیش از هر زمان دیگر احساس می‌شود، لذا انسان در سفر است که با آگاهی از محیط پیرامون و با تکیه بر عامل «تنوع» می‌تواند لحظاتی شاد و مفرح را همزمان با سفر تجربه کند.

در حال حاضر مردم جهان به شیوه‌های مختلفی اقدام به سفر می‌کنند، لذا از آنجا که مدیریت وقت و هزینه یکی از مهم‌ترین گام‌های سفر به‌شمار می‌رود، فعالان گردشگری راه کارهای مناسبی را برای سفر پیش روی گردشگران بالقوه قرار داده‌اند که از آن جمله می‌توان به سفر همراه با «تور» اشاره کرد.

براساس تعریف سازمان جهانی گردشگری (UNWTO) تور به سفر از قبل تعیین شده اطلاق می‌شود که توسط کارگزاران متخصص در حوزه دفاتر خدمات مسافرتی تهیه و در اختیار گردشگر قرار می‌گیرد. در مقوله تور مجموعه‌ای از خدمات که سفر را تشکیل می‌دهند از جمله: حمل و نقل و جابه‌جایی، اقامت، غذا و نوشابه، بازدید از جاذبه‌ها و خرید سوغات توسط عوامل اجرایی تور تهیه شده و در قالب یک بسته در اختیار گردشگر قرار می‌گیرد، لذا گردشگری برای دست‌یابی به تمامی این خدمات زحمتی را متحمل نشده و تمامی این خدمات توسط فعالان گردشگری در حوزه دفاتر خدمات مسافرتی به آن‌ها ارائه می‌شود.

امروزه این مدل سفر یعنی سفر همراه با تور یکی از نقاط قوت توسعه پایدار در کشورهای توسعه یافته گردشگری از جمله فرانسه، ایتالیا و حتی ترکیه در محور غرب کشور عزیزمان ایران است.

متخصصان علم گردشگری معتقدند سفر همراه با تور و تورگردانی موجب انضباط در عملکرد و برنامه‌ریزی بهتر همگان به‌ویژه دستگاه‌های مرتبط با صنعت گردشگری نیز می‌شود، به گونه‌ای که هر سال و به‌ویژه تا پیش از بروز بیماری کرونا، سالانه میلیون‌ها نفر گردشگر در قالب گردشگران انبوه خارج از اقامتگاه‌های مجاز گردشگری و در خیابان‌های شهر به‌ویژه در میادین و پارک‌ها و به‌ویژه در محیط طبیعی روستاها به‌عنوان گردشگر اقامت می‌کردند که هیچ تناسبی با استانداردهای صنعت گردشگری ندارد، لذا بسته‌های سفر در قالب تور می‌تواند ضمن ایجاد یک سفر شاد و دلپذیر برای گردشگران به حفاظت از محیط زیست و فرهنگ‌های بومی مقاصد سفر یاری‌رسانی کند.

از یک نگاه دیگر از مزایای سفر همراه با تور می‌توان به رهایی گردشگر از دغدغه‌های ناشی از فراهم ساختن مقدمات سفر اشاره کرد، به‌نحوی که دفاتر حرفه‌ای خدمات سفر با در نظر گرفتن علایق و سلایق گردشگران گونه‌های مختلف سفر را در قالب تور ارایه می‌کند که می‌تواند در قالب مدیریت زمان و هزینه برای سفری مناسب را برای گردشگر رقم زند.

مزایای سفر همراه با تور: 

* در تورها بر اثر آشنا شدن مسافران با یکدیگر ارتباط‌های دوستی، کاری و تجاری‌های متعددی رخ داده است.
* در تورها، بهترین مقصدها و مکان‌ها از قبل مشخص شده‌اند، دفاتر خدمات گردشگری به‌دلیل این‌که سال‌های طولانی برای یک مقصد گردشگری تحقیق نموده‌اند و تورهای بسیاری در آن مسیر اجرا کرده‌اند، در این زمینه خبره شده و همیشه بهترین بسته سفر را به گردشگران ارائه می‌کنند.
* همواره در سفر با تور و سفرهای گروهی خانواده و با اعضای تور خود این احساس خاطر جمعی داشته و همواره امید دارند که با دیگران هستند و تنها نیستند.
* زمانی که گردشگر توری را خریداری می‌کند با پرداخت مبلغ تور در واقع هزینه بلیط هتل و اقامت خود برای چند روز و شب، ترانسفر، راهنما، بیمه، حمل و نقل، ویزا هزینه خوراک و بسیاری دیگر از امکانات را پرداخت کرده، و زحمت تهیه بسیاری از نیازمندی‌ها در مقصد را از روی دوش خود بر می‌دارد.
* دفاتر خدمات مسافرتی و هوایی با ایجاد تور و تورهای تفریحی، سیاحتی، زیارتی، فرهنگی و هنری، تجاری، ورزشی، آموزشی، نمایشگاهی، پزشکی و غیره امکانی را بوجود آورده‌اند تا مردم به راحتی سفر کنند.

بدون شک گردشگری پس از کرونا نیاز به برنامه‌های اصولی برای بهبود دارد، در سال ۲۰۱۹ ویروسی ناشناخته‌ به نام کرونا تمام دنیا را تحت تاثیر خود قرار داد و یکی از بخش‌هایی که با تاثیرات منفی ناشی از این ویروس مواجه شد بخش گردشگری بود. کشورهای مختلف برای جلوگیری از مبتلا شدن جمعیت‌شان به این بیماری، شروع به اعمال محدویت‌ها و بستن مرزهای خود به روی گردشگران کردند و این خود باعث آسیب به این صنعت شد.

پس از آنکه این بیماری به اتمام برسد و سفرها مجددا شروع شوند، کشورهایی که گردشگری یکی از صنایع پول‌ساز آن‌ها به شمار می‌رود درصدد هستند تا بتوانند دوباره روی پای خود ایستاده و به توسعه دست یابند. این کشورها قصد دارند با به کار گرفتن ترفندهای مختلف باعث بهبود گردشگری پس از کرونا شوند. با این وصف مسئولان گردشگری کشورمان به عنوان متولیان این حوزه نیز باید تمامی امکانات را کنار هم قرار داده و برای بهبود گردشگری برنامه مدون و هماهنگی ایجاد کنند. آنان باید برای دستیابی به این منظور تمامی ظرفیت گردشگری کشور از هتل گرفته تا دفاتر خدمات مسافرتی و حتی اماکن گردشگری را با یکدیگر هماهنگ کنند تا بتوانند بسته‌های گردشگری را در قالب تورگردانی به مشتاقان سفر ارائه کنند.

منبع:میراث آریا

حمایت از گردشگری با اجرای استانداردهای بین‌المللی ISO

بسیاری از استانداردهای ISO به حمایت از توسعه پایدار گردشگری در سراسر جهان و ایجاد مشاغل بیشتر و بهتر کمک می‌کند.

جهان‌گردی یکی از بخش‌های اقتصادی با رشد سریع در جهان است و همچنین یکی از بخش‌های اصلی اشتغال است که حدود ۱۰٪ مشاغل در سراسر جهان را تشکیل می‌دهد، توسعه گردشگری ارتباط مستقیمی با توسعه جامعه دارد و همچنین عامل اصلی توسعه پایدار است. بسیاری از استانداردهای ISO به حمایت از توسعه پایدار گردشگری در سراسر جهان، ایجاد مشاغل بیشتر و بهتر کمک می‌کند. برای مثال صنعت گردشگری بخشی حیاتی از زندگی اجتماعی و اقتصادی شهر لندن است در حالی که این صنعت از هر هفت شغل یک شغل را در پایتخت تشکیل می‌دهد و تقریباً ۱۲ درصد از تولید ناخالص داخلی لندن را تشکیل می‌دهد. پی بردن به ارزش این صنعت می‌تواند در شهرهایی که توان جذب سرمایه‌گذار را به هر دلیلی را ندارند نجات دهد چرا که با ایجاد زیرساخت‌های حیاتی در شهرها برای جذب توریست، توسعه اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی را پدید آورد.

ناتالیا اورتیز دزارات، مدیر کمیته ISO ISO / TC ۲۲۸، جهان‌گردی و خدمات مربوط به آن، مطرح کرد که ISO دارای تعدادی استاندارد است که در جهت بهبود صلاحیت افرادی که در جهانگردی کار می‌کنند، است. برای مثال ایزو ۲۴۸۰۲، خدمات غواصی تفریحی – الزامات آموزش مربیان غواصی و ایزو ۱۳۹۷۰، خدمات غواصی تفریحی – الزامات آموزش راهنماهای غواصی تفریحی را عنوان می‌کند، او معتقد است، استانداردهای گسترده‌ای پذیرفته شده‌ است که بهترین تمرین بین‌المللی را در آموزش ارائه می‌دهند و این موضوع بسیاری از شائبه‌ها را حول و محور افرادی که از دید دیگران بدون دلیل و مهارت وارد صنعت گردشگری و هاسپیتالیتی شده‌اند دور می‌کند و قطعا عکس این موضوع را نیز مورد هدف قرار می‌دهد و باعث می‌شود تا یک فیلترینگ کاملا بی‌طرف در این دو صنعت ایجاد شود و افراد کاملا حرفه‌ای و آموزش دیده وارد این صنعت بسیار حساس شوند.

این سطح از استاندارد به اطمینان سطح بالایی از کیفیت را تضمین می‌کنند و به طور کلی صنایع گردشگری هر کشوری را ارتقا می‌دهد. مثال دیگر ISO / TR ۲۱۱۰۲، درخصوص گردشگری ماجراجویی – رهبران و صلاحیت پرسنل است، یک سند کامل فنی که جزئیات هر آنچه که بازار به عنوان صلاحیت‌های مورد نیاز در نظر می‌گیرد و به کارفرمایان یک معیار مورد توافق بین‌المللی و به کارمندان یک مزیت رقابتی ارائه می‌دهد. پایداری و ایمنی، همچنین تاییدهای بین‌المللی باعث دلگرمی مشتریان است، و باعث می‌شود تا کارفرمایان نیروهای آموزش‌دیده در سطح بین‌المللی خود را به راحتی از دست ندهند و از طرفی این پرسنل ترس از دادن شغل خود را نداشته باشند چرا که یک نیروی بین‌المللی محسوب می‌شوند و کارفرمایان بسیاری منتظر آن‌ها هستند.

در زیر، فقط تعدادی از استانداردهای ISO برای بهبود پایداری، ایمنی و حرفه‌ای بودن در فعالیت‌های گردشگری، ایجاد اعتماد به نفس به مسافران و کاهش تأثیرات زیست محیطی را پیدا خواهید کرد.

ایزو ۲۱۱۰۱، جهانگردی ماجراجویی – سیستم‌های مدیریت ایمنی – الزامات، به ارائه‌دهندگان فعالیت‌های گردشگری ماجراجویی راهی می‌دهد تا سیستم مدیریت ایمنی را تاسیس کنند، اطمینان حاصل می‌شود که شرکت‌کنندگان از یک تجربه عالی برخوردار خواهند شد و باعث می‌شود اپراتور گردشگری ماجراجویی عملکرد ایمنی خود را بهبود بخشد، انتظارات مربوط به ایمنی شرکت‌کنندگان و کارکنان را برآورده کند و از رعایت الزامات قانونی قابل اجرا پشتیبانی کند.

ایزو ۲۰۶۱۱، گردشگری ماجراجویی – روش‌های مناسب برای پایداری – الزامات و توصیه ها، چگونگی فعالیت سازمانهای گردشگری ماجراجویانه را به طور پایدار و ترویج شیوه‌های خوب برای شرکت‌کنندگان و جوامع محلی را بیان می‌کند. به عنوان مثال، می‌توان با برنامه‌ریزی دقیق و ارزیابی ریسک، مانند استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر، آگاهی از مقررات زباله و مناطق دارای اکوسیستم شکننده، پایداری محیط زیست را تأیید کرد.

جهانگردی و خدمات مرتبط – سیستم مدیریت پایداری برای مراکز اقامتی – الزامات، به صنعت مهمان‌نوازی کمک می‌کند تا تأثیر خود را بر محیط زیست کاهش دهد، تبادلات اجتماعی را ترویج داده و کمک‌های مثبتی به اقتصاد محلی کند.

علاوه بر این، ایزو ۲۲۵۲۵، جهانگردی و خدمات مرتبط – گردشگری پزشکی – الزامات خدمات (در حال توسعه)، به ارائه‌دهندگان خدمات بهداشتی در صنعت گردشگری پزشکی کمک می‌کند تا سطح کیفی مورد انتظار بیماران را ارائه دهند.

با رعایت ایزوهای مختلف از سردرگمی در این صنعت فوق پیشرفته خارج می‌شویم و امنیت و پایداری شغلی را برای همه اقشار این صنعت تضمین خواهیم کرد و قطعا سرمایه‌گذاران رغبت بیشتری برای سرمایه‌گزاری در کشوری که دارای نیروی متخصص است از خود نشان خواهد داد.

منبع:میراث آریا

لاک‌تراشی نشانی از هم‌زیستی جدایی‌ناپذیر انسان و طبیعت

یکی از آثار فرهنگی که در زمره صنایع‌دستی و هنرهای سنتی استان گلستان قرار می‌گیرد، فن و مهارت لاک‌تراشی است که در سال ۱۳۹۶ در فهرست آثار میراث ناملموس کشور به شماره ۱۵۵۳ ثبت شد.

لاک‌تراشی از هنرهای اصیل و سنتی مردم خطه شمال ایران محسوب می‌شود. روستاییان ساکن مناطق جنگلی درگذشته لوازم و ابزار موردنیاز روزمره خود را بیشتر از چوب تهیه می‌کردند و در این کار از تبحر خاصی برخوردار بودند. استادکاران با استفاده از ریشه و تنه درختان جنگلی بدون بهره‌گیری از ابزار کار مدرن و با ابزاری مانند تیشه و مغار، ظروف چوبی مانند پارچ، لاکچه، لاک نان، لاک قند ریزکن، کَچِه، کوچِلِر، آب گردان، کِتِرا و… که با نقوش اسطوره‌ای و الهام گرفته از طبیعت اطراف منقوش می‌شود، تولید می‌کنند درواقع لاک ظرفی بزرگ شبیه به تشت بوده و معمولاً از آن برای سابیدن کشک و یا خمیر کردن نان استفاده می‌کنند.

می‌توان چنین گفت که لاک تراش‌ها خراطان ماهری هستند و هنر لاک‌تراشی ، هنر ابتکاری جنگل‌نشینان است و آنان با شناختی که از انواع درختان جنگلی دارند برای ساخت مصنوعات چوبی از چوب درختانی چون ونو (زبان گنجشک)، نمدار و انجیلی استفاده می‌کنند و با کمک گرفتن از ابزار کار بسیار ابتدایی، آثار زیبایی خلق می‌کنند.

هنرمندان لاک تراش به دلیل نرمی چوب درختان پهن‌برگ به‌راحتی می‌توانند بر روی آنان کارکرده و فرم و شکل دلخواه را ایجاد کنند، همچنین این‌گونه از درختان در برابر خشکی و رطوبت عکس‌العمل ناچیزی از خود نشان می‌دهند و در مقابل پیچیدگی، کج شدن و ترک خوردن مقاوم هستند. در بین درختان پهن‌برگ، تراش و فرم دهی به چوب درختان «ون» و «آزاد» به دلیل سختی آوندهای آنان بسیار مشکل است اما ظروف ساخته‌شده از آن‌ها بسیار مقاوم بوده و از کیفیت بهتری برخوردار است.

استاد لاک تراش مراحل کار خود را به‌این‌ترتیب آغاز می‌کند که پس از برش چوب، متناسب با ابعاد ظرف و به کمک تبر فرم اولیه محصول را کاملاً ذهنی و بر اساس تجربه شکل داده، آنگاه از ابزارهایی چون تیشه، اسکنه، ماتِکِل (ابزاری است شبیه به تیشه با تیغه بلندتر و لبه‌ای جمع شده که به‌منظور تراش داخل ظروف استفاده می‌شود)، موش رنده (رنده دستی)، کِتِنا (ابزاری چوبی شبیه به چکش) و… به خالی نمودن داخل ظرف و فرم دهی آن اقدام می‌کند.

هنگامی‌که ظرف به شکل دلخواه درآمد، مراحل تکمیلی کار انجام خواهد شد. بدین ترتیب که با رنده دستی اضافات بخش‌هایی چون دسته قاشق یا میله عصا را برداشته و با سوهان چوب ساب سطح محصول را صاف می‌کند. پرداخت نهایی نیز با تیغه تبر که نقش لیسه را ایفاء می‌کند، اتفاق می‌افتد. جهت نقش اندازی بر روی چوب نیز از همان ابزار ابتدایی و ساده همچون مته دستی یا ابزارهای نوک‌تیز برای خراشاندن و ایجاد نقش استفاده می‌کنند.

مرحله پایانی لاک‌تراشی را می‌توان مرحله جوشاندن محصول در ظرف شیر عنوان کرد. ظروف چوبی مانند جوله و قاشق، لاک و… را برای زیباتر شدن و برای بالا بردن مقاومت چوب در برابر آفت‌ها، در دیگی پر از شیر بروی اجاق هیزمی گذارده و به‌مدت کوتاه می‌جوشانند. در طی این مرحله رنگ چوب نیز به قرمزی متمایل می‌شود که موجب خوش‌رنگ شدن ظرف می‌گردد.

همان‌طور که می‌دانید امروزه در مناطق جنگلی کشورمان به‌ویژه مناطق شمال (گیلان، گلستان، مازندران) هرکجا که دسترسی به درختان جنگلی چون نمدار و شمشاد و… امکان‌پذیر باشد می‌توان نشانه‌هایی از تراشیدن ظروف چوبی و لاک و جوله و… را یافت. شیوه تولید شاید در همه نقاط تا حدی یکسان باشد اما آنچه آن‌ها را از هم متمایز می‌کند بهره گرفتن از مواد اولیه یا نقوش یا تکنیک‌های حفاظتی موجود در هر منطقه است. به‌عنوان‌مثال در مازندران جهت تغییر رنگ در مرحله پرداخت ابتدا ظرف را بر روی آتش گرم می‌کنند سپس مخلوطی از خاک زغال و ماست را بر روی بدنه ظرف مالیده و مجدداً بر روی حرارت می‌گردانند در این روش پس از اتمام کار ظرف به رنگ قرمز مایل به سیاه بسیار خوش‌رنگی درمی‌آید. اما در منطقه کتول استان گلستان به‌منظور تغییر رنگ و بالا بردن مقاومت آن، ظرف را در دیگ شیر می‌جوشانند.

در حقیقت زندگی مردمان جنگل‌نشین به‌صورت مستقیم وابسته به جنگل بوده و فلسفه ظریف لاک تراشی نیز از همین همزیستی جدایی‌ناپذیر انسان و طبیعت شکل می‌گیرد. آن‌ها با شناختی که از انواع درختان دارند با استفاده از ابزار بسیار ابتدایی، نیازهای روزمره مردم را مرتفع می‌سازند.

منبع:میراث آریا

میراث‌فرهنگی و صنایع‌دستی، التیام‌بخش دردهای پناهندگان

با بیشتر شدن تعداد پناهندگان در سراسر جهان، ابزارهای دیجیتال می‌توانند به آن‌ها کمک کنند تا فرهنگ و میراث خود را به شیوه‌ای نوین حفظ کنند.

سلیمه خاتون در طول زندگی طولانی خود شش بار به کشورهای مختلف پناهنده شده است. او اولین بار در جنگ جهانی دوم و اخیرا در سال ۲۰۱۷ از خانه خود در میانمار خارج شد، چون مجبور بود با حدود یک میلیون روهینگیایی دیگر به بنگلادش فرار کند. خاتون که گمان می‌رود بیش از ۱۰۰ سال سن داشته باشد، همراه با حدود ۷۰۰هزار پناهنده روهینگیایی در کوتوپالونگ، بزرگترین اردوگاه پناهندگان جهان، در بازارِ بنگلادش زندگی می‌کند. بیشترِ آن‌ها با دارایی اندک و به خاطر آزار و اذیت مذهبی و قومی در میانمار به کشورهای دیگر گریخته‌اند. خاتون به‌هنگام فرار چیزهای زیادی با خودش برنداشت: یک صندوقچه و یک لودا (یک ظرف آبِ برنجی که پدر و مادرش به عنوان هدیه عروسی به او داده بودند و از آن برای وضو گرفتن استفاده می‌کند).

داستان خاتون به همراه تصاویر او و لودا در نمایشگاه مرکز حافظه فرهنگی روهینگیایی (آرشیو دیجیتال جدیدی از هنر و ادبیات) با نام اختصاری RCMC وجود دارد. در این آرشیو دیجیتالی وسایل ارزشمند و میراث فرهنگی و هنری پناهندگان وجود دارد. آر سی‌ام سی، طرحی به رهبری سازمان بین‌المللی مهاجرت (IOM)، یکی از اولین تلاش‌ها برای ثبت و حفظ میراث روهینگیا، از جمله موسیقی، نقاشی، چوب‌بری، گلدوزی، سفالگری و معماری سنتی آن‌ها است. مانوئل مارکس پریرا، معاون رئیس IOM گفت: «یکی از اهداف اصلی این آرشیو دیجیتالی، ایجاد فضای خلاق و ایمن است که مردم روهینگایی بتوانند دانش خود را به اشتراک بگذارند، میراث فرهنگی خود را حفظ کنند و با حافظه فردی و جمعی خود ارتباط برقرار کنند.» هویت فرهنگی هر اجتماع در هویت تک تک افراد و طرز نگاه و ارتباط آن‌ها با جهان نقش اساسی دارد. این موضوع به ویژه در مورد روهینگیایی‌ها صدق می‌کند، زیرا هویت آن‌ها همیشه در هاله‌ای از ابهام بوده است.

طبق گزارش سازمان ملل، در سراسر جهان ۸۰ میلیون نفر به دلیل جنگ، بلایای طبیعی و سایر حوادث، مجبور به مهاجرت از خانه‌های خود شده‌اند. مردم سوریه، افغانستان و میانمار را می‌توان نمونه‌ای شاخص از این حوادث دانست. برخی از همین پناهندگان و همچنین مورخان و فعالان فرهنگی، از ابزارهای دیجیتالی برای حفظ تاریخ و دانش این جمعیت‌ها و حتی اثبات مالکیت زمین و خانه‌های آن‌ها استفاده می‌کنند. تامیل‌های سریلانکا که از جنگ داخلی ده‌هاساله فرار کردند و از آن جان سالم به در بردند، بایگانی چندرسانه‌ای و کتابخانه دیجیتال نولاهام (Noolaham) را تشکیل داده‌اند که شامل اسناد، روزنامه‌ها، ادای احترام برای کشته‌شدگان و اصطلاحاً فرهنگ‌نامه بیوگرافی مردم تامیل است.

بایگانی آثار فرهنگی پناهندگان

دیوید پالازون، سرپرست RCMC، گفت: «جامعه پناهندگان از طریق این امکانات می‌تواند از داستان‌های خود حفاظت کند و آن‌ها را به گونه‌ای مستندسازی کرده و نمایش بدهد تا به بخشی از روایت تاریخی که اساس تاریخ آینده مهاجرت را بنا می‌کند تبدیل شود و با جهان ارتباط برقرار کند. به علاوه، ابزارهای دیجیتال می‌تواند به آن‌ها فضا و ابزارهای لازم را بدهد تا بتوانند با هنر و خلاقیت معروف شوند و به حاشیه رانده نشوند.»

التیام از طریق هنر

به گفته محققان سازمان ملل، سرکوب مردم روهینگیا در میانمار به رهبری ارتش «با قصد نسل‌کشی» اجرا شد، اتهاماتی که دولت میانمار آن‌ها را انکار می‌کند. در اردوگاه‌های پراکنده در جنوب شرقی بنگلادش، پناهندگان نیز از سیل‌های موسمی و آتش‌سوزی جان سالم به در برده‌اند. ارزیابی سلامت روان توسط IOM در سال ۲۰۱۸ نشان داد که تقریبا نیمی از پاسخ‌دهندگان، حملات پانیک یا فکر به خودکشی را تجربه کرده‌اند، در حالی که نیمی از پاسخ‌دهندگان «بحران هویت» را به عنوان یک مشکل مشترک ذکر کرده‌اند. حدود ۴۰٪ احساس اضطراب و ترس ازعدم شناسایی به عنوان شهروند در وطن خود را ذکر کردند و نزدیک به سه چهارم از دست دادن هویت فرهنگی را دلیل استرس خود عنوان کردند.

امانوئل مارکز پریرا، از مسئولان ارشد IOM در بنگلادش، گفت «RCMC، که یک فضای حقیقی هم در اردوگاه برایش در نظر گرفته شده است، به حمایت از سلامت روان پناهندگان کمک می‌کند. IOMمولفه‌های فرهنگی و سنتی را برای سلامتی روانی و روانی-اجتماعی افراد ضروری می‌داند. از این طریق احساس تعلق در این افراد تقویت می‌شود؛ بنابراین ضروری است که روهینگیایی‌ها هویت فرهنگی خود را از طریق احیای صنایع‌دستی و میراث فرهنگی خود حفظ کنند.»

شهیدا وین، شاعر روهینگایی، معتقد است: «برای جامعه بسیار مهم است که میراث فرهنگی خود را حفظ کند، اما جامعه ما در معرض خطر است. این میراث باید به هر شکل ممکن حفظ شود تا نسل‌های جدید روهینگیا سنت‌ها و فرهنگ خود را بشناسند.»

منبع:میراث آریا

جریان معنویت به بلندای تاریخ در مساجد مراغه

کهن‌شهر مراغه، این شهر باشکوه و ارزشمند از جمله شهرهای مهم آذربایجان شرقی است که همچون تبریز، مساجد تاریخی و زیبای متعددی را در دل خود جای داده است.

این کهن‌شهر با داشتن ۱۱ مسجد شاخص تاریخی ثبت‌شده در فهرست آثار ملی کشور که قدمت برخی از آن‌ها به قرن هفتم، دوره ایلخانی، زندیه و صفویه می‌رسد، از نظر معماری اسلامی و میراث ماندگار معنوی، از جمله شهرهای صاحب سبک و شهرت در بین شهرهای مختلف کشور است.

معماری منحصربه‌فرد و تزئینات داخلی این مساجد تاریخی در سبک‌های متفاوت، در طول قرن‌های گذشته الهام‌بخش ساخت مساجدی به همین سبک در شهرهای بزرگ تاریخی از جمله اصفهان در دوره صفویه بوده است. مساجد تاریخی مراغه مانند مسجد قاضی، ملامعزالدین، شیخ تاج، شیخ بابا، ملا رستم، ضریر، ریحان، سفید (آق)، ملامحمود، طاق و شجاع الدوله، نمونه‌هایی از سبک الهام‌بخش معماری اسلامی را در خود به یادگار دارند.

با نگاهی به تاریخچه بنای این مساجد می‌توان این نکته را دریافت که این اماکن مقدس اسلامی در گذشته کاربردی متفاوت‌تر از امروزه داشته‌اند. بر اساس یافته‌های تاریخ‌نگاران معتبر داخلی و خارجی، مساجد تاریخی مراغه در قرون گذشته علاوه بر برگزاری آیین‌های مذهبی و اسلامی، محلی برای آموزش، تحصیل و نیز رسیدگی به امور روزمره مردمان آن زمان بوده است.

معماری به‌کاررفته در این بناهای تاریخی با عنوان «سماع از فرش تا عرش»، مملو از تزئینات داخلی و معماری درون‌گرا مانند فرش‌های دستباف محلی تا نقوش اسلامی در ستون‌ها و سقف‌هاست. برخلاف بنای کلیساها و سایر اماکن مقدس ادیان مختلف، مساجد تاریخی کهن شهر مراغه با بهره‌گیری از سبک خاص معماری و نقوش اسلامی، بیشترین احساس نزدیکی و روح معنوی به خداوند را در بیننده ایجاد می‌کند. معماری بکار رفته در بنای این مساجد الگویی بزرگ برای ساخت سایر مساجد تاریخی کشور بوده است، سبک متفاوت به کار رفته در مساجد تاریخی مراغه، از ظرفیت بسیار بالای تاریخی، فرهنگی و اجتماعی برای ثبت در میراث جهانی برخوردار است، در ادامه این گزارش به معرفی ۵ مسجد شاخص مراغه خواهیم پرداخت.

مسجد شیخ‌بابا

بنای اولیه مسجد تاریخی ”شیخ بابا” در مراغه مربوط به قرون هشتم و نهم هجری است که بر پایه‌های آن، مسجد کنونی بازسازی شده است. آنچه امروزه از مسجد جامع شیخ بابا باقی‌مانده آجرکاری سردر دوره تیموری، یک ستون سنگی و دو ستون چوبی مقرنس‌کاری شده است، این ستون سنگی استوانه‌ای شکل و مرکب از ۲۰ قطعه‌سنگ مدور است که روی هم گذاشته شده و در مجموع ارتفاع آن به ۵ متر و محیط آن به ۱۸۶ سانتیمتر می‌رسد، ۶۰ سانتیمتر از پایین ستون صاف و بدون نوشته است. بخش بالایی این ستون کتیبه‌ای به خط ثلث در اندازه ۱۶۰ سانتیمتر وجود دارد، تاریخی که در ستون نوشته شده ۸۶۴ هجری قمری است و متن کتیبه شامل اسما متبرکه حضرت رسول اکرم (ص) و حضرت علی (ع) و نیز نام مشایخ و مرادهای شیخ بابا، نام بانی بنا و حجار آن‌که ستون سنگی برای حفاظت بیشتر به موزه مراغه منتقل‌شده، این ستون سنگی مدور به شماره ثبتی ۷۹۰ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.

مسجد ملامعزالدین

مسجد ملامعزالدین یادگار تاریخی از دوره صفویه این مسجد تاریخی در دل بافت تاریخی مراغه قرار گرفته و بنای مسجد مربوط به دوره صفویه است، به موجب کتیبه مرمری موجود در دیوار جنوبی، مسجد در دوره شاه‌طهماسب اول در تاریخ ۹۷۶ هجری قمری بازسازی شد و دوره قاجاریه نیز مجدداً مورد مرمت قرار گرفت. مسجد بزرگ این بنا ۳۶ ستون چوبی در چهار ردیف دارد که از دیوار شمالی وارد محوطه مقبره شیخ معزالدین می‌شود، سنگ‌قبرهای موجود در محوطه حیاط و مقبره داخل مسجد دارای کتیبه‌های تاریخی نفیسی هستند. از جمله سنگ مرمرین شیخ معزالدین که در حیاط شمالی بنا جای دارد. در جلوی مسجد سنگ‌قبرهای دیگر مرمری قرار دارد که تاریخ‌های ۸۷۱ و ۷۷۲ هجری قمری را نشان می‌دهند، این سنگ‌نبشته‌ها مشخص می‌سازد که از قرن هشتم تا روی کار آمدن شاه اسماعیل صفوی، خاندان معزالدین در مراغه صدارت و نفوذ داشته‌اند. این مسجد تاریخی با شماره ثبتی ۶۴۳ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.

مسجد ملارستم

مسجد ملارستم جلوه‌ای از زیبایی هنر معماری دوره صفویه این مسجد در میدان ملارستم واقع شده است. سردر بلند ورودی مسجد دارای قوس جناقی و مقرنس‌کاری‌های گچی است. در حاشیه سردر مسجد از گچ‌بری‌های شبکه‌ای و تزیینات مهندسی استفاده شده و کتیبه‌ای از سنگ مرمر در کنار این سردر ورودی به چشم می‌خورد. شبستان مسجد ملارستم دارای ۳۵ ستون چوبی در ۵ ردیف است که سقف چوبی مسجد را نگه‌داشته‌اند، ستون‌ها و سرستون‌های چوبی مسجد از تزیینات زیبایی برخوردار است. این مسجد کتیبه تاریخی ندارد، در کتاب ”دافع الغرور” بنای مسجد به «حاجی علیخان مقدم مراغه (حاجب‌الدوله)» نسبت داده شده، ولی می‌توان بنای آن را متعلق به دوره صفویه دانست که در دوره قاجاریه نیز مرمت و بازسازی شده است.

مسجد ضریر

مسجد ضریر یکی دیگر از مساجد بسیار زیبای شهر مراغه است که دوره زندیه تعلق دارد. این بنا دارای نمای آجری تزئیناتی خفته راسته‌ای (حصیری) است که شامل پایه‌ها، طاق‌ها و لچک‌های زیبای آجری است که اطراف آن با ازاره سنگی سنجان (محلی) پوشیده شده است.

شبستان مسجد نیز دارای سازه‌ای چوبی است که شامل ستون‌های چوبی با پایه‌های سنگی و سرستون‌های قطاربندی شده است که صندوقچه‌های چوبی زیبایی شاه‌تیرهای اصلی مسجد را در خود احاطه کرده است.

تزئینات نقاشی شده بر روی این سرستون‌ها و صندوقچه‌ها و… الهام گرفته شده از گل‌بوته‌های منطقه و در بخش‌هایی آیات قرآنی و اشعاری مذهبی است که در این میان می‌توان به شعر معروف «باز این چه شورش است…» اشاره کرد. این مسجد زیبا در تاریخ ۱۳۸۲/۳/۱۰ و با شماره ثبت ۸۹۰۸ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

مسجد طاق

این مسجد زیبا یکی از مساجد طاق و گنبد دار مراغه محسوب می‌شود که معرف ساختار معماری متفاوتی در این شهر است. این بنا متشکل از دو شبستان به هم پیوسته اما متفاوت از هم است که طی تغییرات و دخل و تصرفات احتمالی صورت گرفته به این شکل درآمده است. شبستان اصلی واقع در ضلع شمالی به‌صورت طاق و تویزه بر روی چهار ستون آجری قطور در مرکز و چهار ستون نسبتا کم‌حجم در طرفین شرقی و غربی احداث گردیده است. پوشش مسجد متشکل از ۹ گنبد است که تعدادی از آن‌ها به‌صورت چهاربخشی کار شده و در طرفین از نوعی طاق خونچه‌پوش جهت مسقف نمودن فضا استفاده شده است. این مسجد زیبا در سال ۱۳۸۲/۰۳/۱۰ با شماره ثبت ۸۷۴۸ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

منبع:میراث آریا

علی بلوکباشی: فرهنگ ایران، آبروی دیروز و امروز فردای ماست

علی بلوکباشی با اشاره اهمیت حفظ فرهنگ ایرانی گفت: در جهان با این فرهنگ می توانیم به کیستی و چیستی خود ببالیم، آبروی امروز و دیروز و فردای ما وابسته به این بنای فرهنگی است.

به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، مراسم بزرگداشت مقام علمی و فرهنگی  علی بلوکباشی، مردم‌شناس، پژوهشگر، مؤلف و مترجم، به همت انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، عصر دیروز به‌صورت مجازی برگزار شد.‌

رییس انجمن مفاخر، در این نشست بر خط با اشاره به اهمیت چندوجهی بودن شخصیت علمی بلوکباشی گفت: هرگاه تخصص و تبحر عاِلم و اندیشمندی، مردم‌شناسی یا فرهنگ عامه باشد، مطلقاً نباید از گستره وسیع موضوعات مورد تحقیق و تأمل او که گاه از آشپزی تا اسطوره‌شناسی و نیز از قهوه‌خانه تا دین‌شناسی و از بازی تا آیین‌پژوهی را شامل می‌شود، حیرت نمود و تعجب کرد.‌

حسن بلخاری، افزود: این پهنه و گستره موضوع است که قلمرو تحقیق و تتبع را روشن می‌کند و ناگفته پیداست قلمرو مردم‌شناسی و فرهنگ عامه عرصه‌ای بسیار وسیع و گسترده است؛ قلمروی که چنین موضوعات گسترده‌ای را در حوزه تحقیقی بلوکباشی قرار داده است: آشپزی، موسیقی، نمایش‌های آیینی، قالی‌شویی، انسان‌شناسی، تعزیه‌خوانی، قهوه‌خانه‌ها، بازی‌ها، دانش پزشکی، نوروز، شب یلدا، جامعه‌نگاری ایلی، پوشاک، چالش‌های اجتماعی و فرهنگی آموزش، اسطوره‌شناسی و…‌

این استاد دانشگاه تهران با اشاره به زندگی بلوکباشی، ادامه داد: بلوکباشی مطالعات دکتری مردم‌شناسی خود را در دانشگاه آکسفورد انجام داده و زیر نظر محققان، اندیشمندان و نظریه‌پردازان معروف مکتب انسان‌شناسی جهان تحصیل و تحقیق کرده‌است. او در یکی از مصاحبه‌های خود به‌درستی به وجود دو فرهنگ متفاوت از یکدیگر در جامعه ایرانی اشاره می‌کند: یکی فرهنگ گروه‌ها و جوامعی که هنوز بافت سنتی آن‌ها کم و بیش حفظ شده، دیگری فرهنگ گروه‌ها و جوامعی که در خط فناوری مدرنیت یا تجدد قرارگرفته‌اند. بنابراین در زمینه مطالعه فرهنگ در شهرهای ایران امروز، مردم‌نگاران با دو نوع فرهنگ و مجموعه‌ای از کنش‌ها و تفکرات و باورهای مردمی سروکار دارند که در زندگی روزمره در دو قلمرو سنت و مدرنیته فعالیت می‌کنند و با وجود تمایز این دو فرهنگ، با یکدیگر نیز درآمیخته‌اند. ‌مردم‌شناس در تحقیق موضوعات مربوط به شهر لازم است رویکردی دقیق به تکثر فرهنگی و سیال بودن فرهنگ در جامعه شهری و تعارضات فرهنگی و تقابل مدرنیته با سنت، [داشته] و [با ادراک] مشکلات و معضلات ناشی از آنها بکوشد تا در تحقیقاتش به نتیجه مطلوب برسد.

بلخاری ادامه داد: در جامعه‌های تکثرگرا، هر فرد، خود یک فرهنگ است و اگر این سخن اغراق‌آمیز تلقی شود باید گفت دست‌کم نظام‌های فرهنگی متعدد در این جوامع حاکمند، همان‌ها که‌ با عنوان «جامعه‌های شبکه‌ای» توسط مانوئل کاستلز نویسنده کتاب سه‌گانه عصر اطلاعات از آن‌ها سخن می‌رود.‌ البته مردم‌نگاران اندیشمند با استناد به تکثر جوامع مدرن و پست مدرن و نیز گونه‌گونی وسیع فرهنگی در آنها از تحقیق و تتبع خویش، چشم نپوشیده و پا پس نمی‌کشند، بلکه با «تک‌نگاری‌ براساس مطالعه نهادها، گروه‌های اجتماعی، اقتصادی ـ آموزشی، هنری، کارگری، دانشجویی و مانند آنها، مسیر مطالعات خود در باب شناخت فرهنگ عامه یا مردم‌نگاری را طی خواهند کرد.»‌

وی در پایان، علی بلوکباشی را الگوی پژوهش‌های مردم شناسی به روش ایرانی دانست که به فرهنگ و اندیشه این سرزمین خدمت کرده است.

شناخت ایران را مدیون کار استادانی چون بلوکباشی هستیم

ناصر فکوهی، انسان‌شناس و استاد دانشگاه تهران، با برشمردن ویژگی‌های بلوکباشی، گفت: او چند شاخصه دارد که او را نسبت به همه متفاوت می‌کند. اولین مورد در دسترس بودن اوست. من کمتر دیده‌ام کسی با این پیشینه، چنین در دسترس باشد. او جزو شورای عالی انسان‌شناسی و فرهنگ است و از اولین کسانی است که دعوت من را پذیرفت تا در این مجموعه بین‌رشته‌ای شرکت کند. او تنها پیشکسوتی است که من می‌شناسم و توانسته خود را با دانش روز انطباق بدهد.‌

وی ادامه داد: گروهی از کارشناسان علوم اجتماعی، معتقدند علوم اجتماعی و انسان‌شناسی، قبل از هر چیزی وظیفه دارد دخالت اجتماعی کند؛ یعنی اجازه ندهد سیاست همه چیز را در دست بگیرد. در هزاره جدید، جهان وارد نوعی خشونت کور شده و به فرهنگ‌های قدیمی یورش برده شده است و کشورهای بسیاری نابود شده‌اند. یورش وحشتناکی هم به محیط‌زیست وارد شده و کل انسانیت را به خطر انداخته و ما شاهد تخریب اقلیم هستیم که این تخریب به گونه انسانی هم خواهد رسید. بسیاری از کارشناسان علوم معتقدند باید در این حیطه دخالت کرد و اجازه ندهیم که چنین فرایندی به‌صورت عمومی در کل جهان اتفاق بیفتد. البته جلوگیری از آن فقط با کار دراز مدت علمی دانشگاهی عمیق انجام نخواهد شد و من همیشه معتقد بودم وظیفه کسانی که در علوم اجتماعی هستند دخالت در این حوزه است.‌

فکوهی با بیان این که جامعه ایران با مشکلات زیادی روبه رو است، ادامه داد:کشوری با پیشینه ایران، در موقعیتی قرار می‌گیرد که که جوانانش به دنبال مهاجرت هستند . ایران کشوری بود که همواره مهاجر جذب می‌کرد؛ زیرا تکثر فرهنگی که امروز در جهان به تازگی به آن می‌رسند و می‌خواهند مدیریتش کنند، سال‌های سال در ایران وجود داشت و رنگارنگی فرهنگ ایرانی که بهترین نماد آن لباس عشایر ما و رنگ‌های این لباس‌ها است، رنگارنگ بودن تمدن ایرانی را نشان می‌دهد. ما این شناخت را مدیون کار کسانی چون بلوکباشی هستیم.‌

وی افزود: بلوکباشی همیشه می‌گوید بنویسید و راه‌حل ارائه کنید و مسائل را بگویید. اگر ما این کار را نکنیم، انتظار هم نداشته باشیم که حوزه سیاسی جایگزین فرهنگ نشود. تا فرهنگ کشوری قوام نگیرد و مردم آگاه نشوند و درست رفتار نکنند، این انتظار که حوزه سیاسی کاری انجام بدهد انتظاری بیهوده است. در تمامی جهان، امر سیاسی و حوزه سیاسی به دنبال تصاحب فرهنگ است و ما تلاش کرده‌ایم که از این مسأله خارج بشویم و نشان بدهیم فرهنگ امری بسیار بالاتر از مسأله سیاست و اقتصاد است. من همه‌جا تأکید کرده‌ام که توسعه بدون فرهنگ ممکن نیست. توسعه بدون فرهنگ و هنر به هیچ کجا نمی‌رسد.‌

بلوکباشی، شخصیت فرهنگی محترم و معتبری است

ناصر تکمیل همایون، جامعه‌شناس و استاد پژوهشکده تاریخ پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، اظهار کرد: بلوکباشی، شخصیت فرهنگی محترم و معتبری است که مردم و محققان و دست‌اندرکاران امور اجتماعی و فرهنگی و تاریخی دوست دارند تا درباره ایشان گفتگو شود و مسائل فرهنگی مورد اعتقادش در معرض شناخت قرار بگیرد. من با کارهای او آشنا هستم و بر زحمات و دقتش در تحقیقات علمی وقوف کامل دارم.‌

وی با توضیح درباره زندگی علمی بلوکباشی ادامه داد: بسیاری از مردم‌شناسان و فرهنگ‌شناسان ما روی علاقه شخصی و با مطالعاتی که برایشان پیش می‌آید به سمت فرهنگ‌شناسی و مردم‌شناسی کشیده می‌شوند؛ ولی بلوکباشی از آغاز خود را آماده شناخت علم مردم‌شناسی و مردم‌شناسی و تاریخ فرهنگی و جامعه‌شناسی فرهنگی قرار داده و پایه‌های خوبی را انتخاب کرده است. او در کنار کار دانشگاهی، کار علمی و فرهنگی آزاد کرد. در دفتر پژوهش‌های فرهنگی کتاب‌های متعددی درباره نوروز و شب یلدا و مسائل مذهبی و تعزیه منتشر کرد و تحقیقاتی در مورد تهران و مسائل مختلف فرهنگی انجام داد. علاوه بر آن در دایرة‌المعارف بزرگ اسلامی با سرپرستی آقای بجنوردی، مقالات فراوانی از آقای بلوکباشی در حوزه مسائل اجتماعی و تاریخ ایران نوشته شد که برخی از این کتاب‌ها و مقالات را به‌تازگی به‌صورت کتاب در می‌آورند.‌

بلوکباشی پیشگامان مردم‌شناسی شهری است

حمیدرضا دالوند، عضو هیأت علمی پژوهشکده زبان‌شناسی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی با اشاره به شخصیت اجتماعی بلوکباشی گفت: بلوکباشی انسانی نجیب، شریف، دلسوز، مهربان، ایران‌دوست و منظم در امور کاری و زندگی و از جوان‌هایی بود که در دهه ۳۰ به مردم‌شناسی علاقه‌مند شد و با پایان دوره دبیرستان همکاری خود را با موزه مردم‌شناسی آغاز کرد. بعد از ۱۳۳۵ تحول دیگری در ساختار فرهنگی ایران پدید آمد و اداره هنرهای زیبا، تشکیل و دایره فرهنگ عامه گسترده شد و صادق کیا به اداره فرهنگ عامه آمد. کیا حدود ۵ سال کار آموزش انجام داد و افراد بسیاری تربیت کرد؛ از جمله بلوکباشی و هوشنگ پورکریم. بلوکباشی در آن زمان امور اداری و کارهای مدیریتی مجموعه را انجام می‌داد و مرحوم کیا بیشتر کار سیاسی می‌کرد. بلوکباشی در دهه ۵۰ کارهای زیادی انجام داد و در پایان این دهه بود که مرکز مردم‌شناسی ایران گسترش پیدا کرد و برای اولین بار در تاریخ ایران در این رشته دانشجو به خارج از کشور اعزام شد.‌

وی افزود: بلوکباشی بعد از انقلاب در سه عرصه مهم به صورت غیررسمی زحمت کشید: اول در عرصه پژوهش و در دفتر پژوهش‌های فرهنگی. دوم تشکیل دایرة‌المعارف بزرگ اسلامی و بخش مردم‌شناسی دایرة‌المعارف که کار ماندگاری بود. کار سومش هم این بود که در اثر همکاری با سایر مراکز پژوهشی و آموزشی، نقش مهمی در تربیت غیررسمی در این عرصه داشت. بلوکباشی جزو اولین‌هایی است که درباره ایلات ایران کار کرده و مقاله نوشته است.

دالوند ادامه داد: او از پیشگامان مردم‌شناسی شهری است و مقالاتی در دهه ۴۰ در مورد موضوعات حوزه شهری ایران نوشت که ماندگار هستند. در حوزه فیلم مردم‌شناسی بسیار زود ورود کرد و توانست در این حوزه فیلم بسازد.‌ دالوند تصریح کرد: بلوکباشی فقط به مسائل ایران و موضوعات مردم‌شناسی اکتفا نکرده است. وی تمایلی قوی به موضوعات نظری حوزه انسان‌شناسی به‌ویژه نگریستن به دیگری و در خود زیستن داشته و از رویکردهای مهمش، تحلیل مردم‌شناسی است. در حوزه روش‌شناسی و تاریخ مردم‌شناسی در جهان و اندیشه‌های مردم‌شناسی نیز گام‌هایی برداشته است. همه این موارد به ما می‌گویند او نوعی مردم‌شناسی همه‌جانبه دارد و فقط بر یک نقطه متمرکز نبوده‌است.‌

بلوکباشی آثار بسیار ارزنده‌ای از خود به‌جا گذاشته است

جلال‌الدین رفیع‌فر، استاد دانشگاه تهران و رئیس انجمن انسان‌شناسی ایران نیز در این مراسم گفت: اگر بخواهیم از پیشکسوتان رشته ‌مردم‌شناسی ایران نام ببریم قطعا یکی از آنها علی بلوکباشی است. رشته ‌مردم‌شناسی در دهه ۱۳۴۰ به شکل علمی و دانشگاهی ابتدا در مؤسسه مطالعاتی وابسته به مرکز تحقیقاتی دانشگاه تهران تأسیس شد و مرحوم ایرج افشار نادری و جواد صفی‌نژاد و محمود روح‌الامینی و دیگران در آن مؤسسه فعالیت کردند. در وزارت فرهنگ و هنر آن زمان نیز بخشی به نام مطالعات ‌مردم‌شناسی یا مرکز ‌مردم‌شناسی ایران تأسیس شد. بلوکباشی یکی از پایه‌گذاران این مرکز بود و به همراه بزرگان دیگری چون محمود خلیقی و مصطفی صدیق و بعدها هوشنگ پورکریم و تعدادی دیگر کار را آغاز کرد.‌

وی ادامه داد: بلوکباشی آثار بسیار ارزنده‌ای از خود به‌جا گذاشته است که ما در دانشگاه به عنوان منابع درسی از آنها استفاده می‌کنیم. حوزه کار او در درجه اول جوامع اصیل ایرانی بود. وی به‌طور ویژه در جامعه عشایری فعالیت زیادی داشت و کتابی ارزشمند به نام «جامعه ایلی ایران» تألیف کرد. این کتاب اطلاعات ارزنده‌ای دارد و به عنوان یکی از منابع درسی اصلی در این رشته مورد استفاده است.

رفیع فر افزود: از دیگر کارهای درخشان او ، ترجمه کتاب‌ که از معروف‌ترین آنها کتاب «نظریه‌های انسان‌شناسی» است. یکی از آخرین کارهای برجسته او مطلبی است که در دایرة‌المعارف بزرگ اسلامی در مورد شهر تهران تألیف کرده و مدخلی مطول و ریزبینانه است که فقط یک مردم‌شناس حرفه‌ای می‌تواند این نکات را در شهر تهران ببیند. وی به پیدایش شهر تهران و بحث‌های تاریخی مربوط به آن، همچنین سایر ویژگی‌های شهر تهران پرداخته‌ است که در دیگر نوشته‌ها کمتر با آن روبرو می‌شویم. تهران در این اثر از زاویه ‌مردم‌شناسی، بررسی و طوری معرفی شده که هر خواننده‌ای را جذب می‌کند.‌

بلوکباشی شخصیت مهم با آثاری گرانسنگ است

 علیرضا حسن‌زاده، عضو هیأت علمی و رئیس پژوهشکده مردم‌شناسی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری گفت: برای صحبت از کار استاد علی بلوکباشی و نقش او در تاریخ مردم‌شناسی معاصر ایران، باید به دو نکته توجه کنیم: اول نقشی که او بر مؤسسات و نهادهای مردم‌شناسی و نهادهای مرتبط با این رشته داشت و دیگر نقشش به عنوان مؤلف آثار و کتاب‌ها و مقالاتی پرمحتوا و گرانسنگ در تاریخ معاصر مردم‌شناسی ایران. حدود سال‌های ۱۳۱۵ و ۱۳۱۶ موزه مردم‌شناسی تأسیس شد و بخشی از این موزه به مطالعات مردم‌شناسی و فرهنگ عامه اختصاص یافت و در طول سال‌های بعد، مرکز مردم‌شناسی و فرهنگ عامه شکل گرفت که در آن سه چهره نقشی بسیار کلیدی داشتند؛ آقای محمود خلیقی به عنوان مدیر این مرکز و استاد علی بلوکباشی به عنوان مغز متفکر این مرکز مطالعاتی و به گمان من هوشنگ پورکریم به عنوان یکی از شخصیت‌های برجسته‌ای که آثار گسترده‌ای در حوزه مطالعات اتوگرافیک داشت.‌

وی افزود: بلوکباشی در دایرة‌المعارف بزرگ اسلامی و در بخش کتاب‌های مردم‌شناسی دفتر پژوهش‌های فرهنگی نقش برجسته خود را تداوم بخشید. یکی از ویژگی‌های ارزشمند کار بلوکباشی، بعد میان‌نسلی کارش است؛ یعنی او در دوره‌های مختلف از نظر پژوهشی و تولید علم نماینده مردم‌شناسی بود و ما نقش وی را در طول حیات پربارش که امید داریم عمری طولانی و همراه با سلامتی باشد، مشاهده می‌کنیم.‌

وی درباره تألیفات بلوکباشی توضیح داد: آثار استاد فصل مهمی از مردم‌شناسی کلاسیک ایران را در بر می‌گیرد. یعنی او هم به دلیل نقشی که در تاریخ مردم‌شناسی داشت و هم به دلیل نقش فردی خود به عنوان یک مردم‌شناس توانست یکی از بنیان‌ها و منابع مردم‌شناسی کلاسیک در ایران باشد.‌

مهدی محقق، عضو هیئت امنای انجمن مفاخر، با اشاره به این که بلوکباشی شاگرد برجسته او در کلاس نهم بوده است، گفت: تلاش مداوم بلوکباشی که هرگز متوقف نشد و شاید بتوان گفت پژوهش های او منحصر به فرد بوده و مورد استفاده بسیاری از  پژوهشگران بوده است.

وی ادامه داد: بلوکباشی در کار مردم شناسی ممتاز و بی همتا است، آثار قلمی او بی نظیر بوده است و خوشحالم که انجمن مفاخر، اکنون این مراسم را برای  این استاد برگزار می‌کند که فرصتی مناسب برای پژوهش های مردم شناسی است.

فرهنگ ایران، آبروی امروز و دیروز و فردای ماست

علی بلوکباشی نیز در پایان نشست، ضمن سپاسگزاری از همه سخنانی که در وصف گفته شد به ویژه مهدی محقق، به جوانانی که قصد تحقیق دارند، گفت: من از مکتب اندیشمندان ایرانی و استادان خارجی بسیار آموخته‌ام، در یک خط و مسیر باید حرکت کرد و از شاخه به شاخه نپرید. در همه سال هایی که درباره فرهنگ ایران مطالعه کردم، متمرکز بودم و پا را فراتر نگذاشتم.

وی افزود: از درس های دیگری که آموخته ام شتاب نکردن در کار تالیف و تحقیق است، هر کاری انجام دادم تلاش کردم موضوع آن را بشناسم و این زمان یابه صورت کار میدانی بود یا تحقیق روی اسناد و مدارک کتابخانه ای یا منابع شفاهی در میان مردم، تا به ماهیت موضوع تحقیق واقف نشدم، قلم به دست نگرفتم، زمانی نوشتم که دانسته هایم مرا اقناع می کرد.

بلوکباشی گفت: دوستداران فرهنگ ایران برای حفظ آن باید بکوشند زیرا بقای ما وابسته به آن است، با استفاده از آن می توانیم در برابر یورش بیگانگان مقابله کنیم و در جهان با این فرهنگ می توانیم به کیستی و چیستی خود ببالیم، آبروی امروز و دیروز و فردای ما وابسته به این بنای فرهنگی است.

در پایان این نشست، لوح تقدیر و نشان زرین انجمن مفاخر و آثار فرهنگی به علی بلوکباشی تقدیم شد.

به گزارش ایرنا، علی بلوکباشی، ۲۲ دی ماه ۱۳۱۴ شمسی در خیابان شاهپور، در جنوب شهر تهران به دنیا آمد. دوره لیسانس و فوق لیسانس را در رشته ادبیات فارسی و زبان‌شناسی همگانی و زبان های باستانی در دانشگاه تهران گذراند. در ۱۳۴۹شمسی برای ادامه تحصیل به انگلستان اعزام شد و در دانشگاه آکسفورد به تحصیل مردم شناسی پرداخت و دوره‌های تحصیلات عالی  را در رشتۀ انسان‌شناسی اجتماعی گذراند.
پژوهش در زمینۀ مردم‌شناسی و فرهنگ عامۀ ایران و ساخت های اجتماعی، اقتصادی، هنری و فرهنگی و نظام های دینی- مذهبی و عقیدتی در جامعه‌های شهری و ایلی ـ عشایری از عمده‌ترین فعالیت های علمی-تحقیقی ایشان بوده است. در دانشگاه های تهران، الزهرا، هنر و آزاد اسلامی تدریس می ‌کرد. در سال های اخیر چند سال به تدریس در دورۀ تحصیلات تکمیلی دکتری در بنیاد ایران شناسی و دانشگاه هنر پردیس مشغول بود.
ایشان در چندین همایش و کنفرانس در داخل و خارج از کشور حضور داشته است. پیش از انقلاب اسلامی مدیر بخش تحقیقات شهری و معاون پژوهشی مرکز مردم‌شناسی ایران و سردبیر فصلنامۀ مردم‌شناسی و فرهنگ عامه ایران بود. در دورۀ جمهوری اسلامی عضو شورای اجرائی فرهنگنامۀ کودکان و نوجوانان، مدیر بخش مردم شناسی دفتر پژوهشهای فرهنگی، عضو انجمن انسان شناسی ایران، عضو شورای عالی علمی و مدیر بخش مردم شناسی دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، و عضو شورای عالی سایت انسان شناسی و فرهنگ عامه بوده و هست.
آثار تحقیقی و نوشته هایش به صورت صد ها مقاله و ده ها کتاب چاپ و نشر یافته اند. برخی از آثارمستقلش عبارتند از: کتاب های فرهنگ عامه، تعزیه خوانی، قالی شویان و … دو  ساخت دو فیلم مردم نگاری ایران به نام های دراویش قادری و  قالی شویان در زمره آثار تصویری او هستند.

منبع:ایرنا