خانه تاریخی «صمصام» در نهاوند به موزه تبدیل می‌شود

رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری نهاوند گفت که خانه تاریخی «صمصام» در این شهرستان با صرف یک میلیارد تومان اعتبار برای توسعه و تجهیز به موزه تبدیل می شود.

به گزارش ایرنا، “محسن جانجان” روز سه‌شنبه در جمع خبرنگاران با اعلام این مطلب، افزود: به‌ منظور تعیین‌تکلیف خانه تاریخی صمصام و تملک کامل آن برای تبدیل به موزه، یک میلیارد تومان اعتبار از محل منابع میراث فرهنگی اختصاص یافته است.

وی تصریح کرد: در حال حاضر مقدمات خرید این مکان فراهم شده که امیدواریم پس از انعقاد تفاهم نامه، طی یک ماه آینده کار خرید خانه تاریخی صمصام انجام شود.

جانجان ادامه داد: پس از خرید این بنا، زیرساخت های لازم برای تبدیل آن به موزه ایجاد و با فراهم شدن شرایط، این بنا برای بازدید عموم به موزه خواهد شد.

وی با بیان این‌ که برای مرمت و بازسازی این بنا تاکنون اقدامات خوبی انجام شده است، اضافه کرد: کار مرمت و بازسازی این خانه تاریخی تاکنون طی سه مرحله در سال های اخیر اجرا شده است.

جانجان با اشاره به اینکه در مجموع برای مرمت و بازسازی این بنا ۳۴۰ میلیون تومان هزینه شده است، بازسازی و حفظ خانه‌های قدیمی دارای ارزش معماری ایرانی و اسلامی در اولویت برنامه های وزارت میراث فرهنگی قرار دارد.

رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری نهاوند در خصوص اهمیت تاریخی خانه صمصام، گفت: این بنای مربوط به دوره قاجار در یکی از محلات قدیمی شهر واقع شده و سال ۱۳۸۰ در فهرست میراث ملی به ثبت رسیده است.

وی با اشاره به وجود تعدادی خانه تاریخی دارای ارزش در شهر نهاوند، بر حفظ، مرمت و احیای این بناهای تاریخی به عنوان میراث فرهنگی منطقه تاکید کرد.

به گفته جانجان، شهرستان نهاوند دارای ۲۵۴ اثر تاریخی است که بیش از ۱۰۰ مورد آن در فهرست آثار ملی ثبت‌ شده است.

خانه تاریخی صمصام نظام مربوط به اواخر دوره قاجار با شماره ۵۰۴۲ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

سهراب‌خان ملقب به صمصام نظام(مالک بنا) از نوادگان تقی‌خان جلالوند در دوره معاصر با ناصرالدین شاه، مظفرالدین شاه و محمدعلی شاه قاجار می‌زیسته است.

سهراب‌خان صمصام‌نظام بر نهاوند و سرزمین ثلاث حکومت می کرده است.

منبع:ایرنا

گردنه های صعب العبور میان ساوه و یونسکو

کاروانسرای «باغ شیخ» یا عبدالغفارخان ساوه در مساحتی افزون بر چهار هزار و ۸۰۰ مترمربع در دوران زندیه احداث شده است و از جمله بناهای چهارایوانی متناسب با اقلیم گرم و خشک ایران محسوب می شود که در یکسال اخیر بحث هایی در مورد ثبت جهانی این اثر در یونسکو مطرح شد.

خبرگزاری ایرنا در چهار سال اخیر گزارش هایی در مورد معرفی این اثر، خطر تخریب آن، فرصت های ارزشمندی که با ثبت جهانی نصیب شهرستان ساوه می شود را منتشر کرد و در شهریور سال گذشته هم که این بنای تاریخی به عنوان یکی از گزینه های کشورمان برای ثبت جهانی در سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد (یونسکو) مطرح شد نیز اهمیت تحقق این رخداد را در گزارشی با عنوان «ساوه در مرز جهانی شدن» منعکس کرد.

اما یونسکو برای ثبت جهانی هر اثر تاریخی شرایطی تعیین کرده است و در مورد کاروانسرای باغ شیخ ساوه که در سال ۱۳۵۲ به ثبت ملی رسید هم باید مرمت هایی صورت بگیرد تا در ارزیابی های این نهاد بین المللی قرار گیرد ولی دریغ که مشکلاتی در این زمینه وجود دارد که همچون گردنه هایی صعب العبور باید پشت سر گذاشته شوند تا بتوان راهی میان ساوه و جهان برقرار کرد و شواهد نشان می دهد که با شرایط موجود امید چندانی به ثبت جهانی بنای مذکور وجود ندارد.

اداره میراث فرهنگی ساوه از طرفی مدعیست که از محل منابع موجود مبالغی را برای مرمت این بنا تامین کرده است و هنگامی که قصد داشتند فعالیت های عمرانی را آغاز کنند با درب بسته بنا مواجه شدند و ناگزیر فقط در فضای بیرونی کاروانسرا اقداماتی انجام دادند و از سوی دیگر چندین مالک بخش خصوصی هم در این بنا سهیم هستند و خواسته هایی دارند که لاجرم باید مدنظر قرار گیرد.

مالکان همکاری لازم را ندارند

نبود همفکری و همگرایی میان مالکان و همچنین میراث فرهنگی سبب شده است تا فرصت ارزشمند ثبت جهانی این بنا کم کم به فراموشی سپرده شود و دریغ که اراده ای دلسوزانه و متعهدانه برای تحقق این مهم و توجه به مزایای ثبت جهانی و ارزش افزوده ای که هم برای بنا و هم برای نام و آوازه و صنعت گردشگری شهرستان ایجاد می کند، مشاهده نمی شود و شاید به همین دلیل است که رئیس اداره میراث فرهنگی ساوه از احتمال ورود شورای تامین به موضوع خبر می دهد.

«رضا ایاز» به ایرنا، گفت: برای مرمت کاروانسرای باغ شیخ و آماده سازی آن در راستای ثبت جهانی از محل منابع موجود یک و نیم میلیارد ریال اعتبار بلاعوض تخصیص دادیم اما متاسفانه با عدم همکاری مالکان مواجه شدیم و درب بنا را برای عملیات عمرانی باز نکردند و ناگزیر شدیم این مبلغ را در بیرون بنا برای رفع خطر و به صورت اضطرار هزینه کنیم.

وی افزود: شرایط و ناهماهنگی ها کار را به جایی رساند که چاره ای جز نوشتن نامه به شورای تامین شهرستان ساوه نداشتم و رونوشتی را هم به دادستان ارائه نمودم.

رئیس اداره میراث فرهنگی ساوه گفت: با این شرایط انجام عملیات مرمت و فعالیت های عمرانی بسیار مشکل است زیرا ما حتی اگر تامین اعتبار هم انجام دهیم، با مشکل عدم همکاری و باز نمودن درب کاروانسرا مواجه خواهیم شد این در حالیست که هدف نهایی ما انجام تعمیرات لازم و ارائه این اثر تاریخی برای ثبت جهانی به یونسکو است.

وی اظهار کرد: تاکنون چندین نوبت از مالک خصوصی کاروانسرا برای همفکری و تعامل دعوت کردیم اما حاضر نشد و اخیرا هم با تامین مبلغ و حضور شماری از کارگران و بناها با هدف مرمت به منطقه رفتیم اما چون درب را باز نکردند ناگزیر شدیم کار بازسازی و تعمیرات را در فضای بیرونی آن انجام دهیم.

ایاز گفت: جلسات متعددی در فرمانداری و بخشداری ساوه در این رابطه برگزار کردیم و تماس های زیادی هم با فرماندار، رئیس دادگستری و بخشدار داشتیم اما به دلیل همکاری نکردن مالکان بی نتیجه بود و در نهایت مجبور هستیم از گزینه نهایی یعنی ورود دادستانی و شورای تامین برای حل مشکلات استفاده کنیم.

وی ادامه داد: پرونده این بنای تاریخی برای ثبت جهانی در حال تکمیل شدن است اما باید مرمت و بازسازی هم انجام شود زیرا کارشناسان یونسکو در مراجعه و بازدید از کاروانسرا، اگر با شرایط کنونی مواجه شوند ممکن است موضوع را منتفی کنند.

رئیس اداره میراث فرهنگی ساوه تاکید کرد: ما ضمن محترم شمردن حق مالکیت افراد بر این کاروانسرا، با توجه به ارزش تاریخی آن قصد داریم مرمت و بازسازی را انجام دهیم زیرا ثبت جهانی این اثر هم به نفع مالکان است و هم ارزش افزوده ای مهم برای شهرستان به خصوص از حیث گردشگری و معرفی ساوه در جهان دارد بنابراین درخواست ما این است که مالکان همکاری کنند تا این رخداد مهم تا پایان سال میلادی جاری محقق شود.

مالکان چه می گویند؟

نماینده مالک بخش اعظم کاروانسرای باغ شیخ نیز، گفت: از حدود پنج هزار مترمربع مساحت این بنای تاریخی حدود ۶۰۰ مترمربع متعلق به چندین مالک دیگر است اما بیش از پنج دانگ آن متعلق به ما است.

«مهدی نامی» افزود: روزی که اداره میراث فرهنگی ساوه قصد داشت اقدامات بازسازی و ترمیم بنا را انجام دهد، اعلام کردم که این کار باید با اطلاع و جلب رضایت همه مالکان باشد و صرف موافقت من کافی نیست زیرا ممکن است سایر افراد مقابل ما بایستند، از این رو باید سایر مالکین هم قانع شوند.

وی افزود:در مجموع غیر از ما حدود ۱۰ نفر در کاروانسرای باغ شیخ سهم هایی از ۵۰ تا ۸۰ مترمربع دارند و لازم است رضایت همه آنها کسب شود در غیر این صورت شاهد وقفه در کار خواهیم بود.

نماینده مالک اصلی کاروانسرای باغ شیخ افزود: هنگامی که میراث فرهنگی ساوه برای مرمت بنا اقدام کرد، با سایر مالکان صحبت کردم و تاکید داشتم که این کار از جانب من نیست اما طبق قانون دولت می تواند حتی با وجود مالکیت خصوصی نسبت به بازسازی و مرمت ابنیه تاریخی اقدام نماید و رویه من بعنوان مالک بخش اعظم بنا نیز تعامل و دوستی با سایر ملاکین است.

وی گفت: در صحبتی که داشتم غیر از دو مالک خانم که دارای ۴۰ مترمربع از بنا هستند، حاضر به فروش سهام خود به من شدند اما تاکید داشتم که باید آن دو نفر هم راضی به فروش شوند تا مالکیت یکدست و از حالت مشاع خارج شود.

نامی اظهار داشت: ما حاضر هستیم همه سهام سایر مالکین را خریداری کنیم ولی باید قیمت متعارف در این زمینه ارائه شود و از خواسته های غیرمعقول دست بردارند.

وی افزود: پدر همسر من زمانی ملک کاروانسرای باغ شیخ را خریداری کرد که ۳۰ نفر بر آن مالکیت داشتند اما ایشان توانست سهام ۲۰ مالک را بخرد و اکنون حدود ۱۰ تن از خرده مالکان که روی هم رفته حدود ۵۰۰ مترمربع در این بنا سهم دارند، نیز وجود دارند که هرگونه فعالیت عمرانی و بازسازی منوط به جلب رضایت آنها می باشد.

یکی دیگر از مالکان این کاروانسرا به ایرنا، گفت: با توجه به اینکه بنده یک فرهنگی بازنشسته هستم اهمیت آثار تاریخی را درک می کنم و معتقدم که این بنای ارزشمند باید برای نسل های آینده حفظ شود.

مومنی اظهار کرد: شرایط سنی ام اقتضا می کند که از تنش و جنگ اعصاب دوری کنم و هرگز برای کاروانسرا و سهمی که از این بنا دارم کیسه ندوخته ام و حاضرم هرچقدر حقم است را از این بنا دریافت کنم و همکاری لازم را نیز برای تعمیر و بازسازی به عمل خواهم آورد.

وی ادامه داد: دنبال معوض در برابر سهم خود نیستم و آمادگی دارم حتی مبلغی هم تهیه کنم و کارهای بازسازی انجام شود تا بعد از ۲ یا سه سال با ارزش افزوده بیشتری مواجه شود.

وی گفت: ناراحتی من از این است که میراث فرهنگی برای انجام تعمیرات این بنا حتی یک تماس با ما به عنوان مالک برقرار نکرد و بدون هماهنگی اقدام به چنین فعالیت هایی دست می زند که به مالکان بر می خورد.

وی همچنین از اینکه در جلسات برگزار شده برای ساماندهی این بنا به خصوص برای ثبت جهانی، هیچ نسخه ای از صورتجلسه را به مالکان بنا نداده اند، گلایه داشت و این اقدام را نافی حق مالکیت خود دانست.

مومنی اظهار کرد: اگر برابر سهم زمینی که از کاروانسرا و با احتساب حریم آن دارم، در شهر ساوه زمین معوض به بنده بدهند حاضرم تعامل داشته باشم.

وی گفت: بنده همواره خمس مال و اموالم را پرداخت کرده ام و در این شرایط سنی (۶۷ سال) دنبال سودجویی و کسب مال نامشروع از بابت سهمم در کاروانسرا نیستم اما باید مطابق موازین قانونی در این زمینه رفتار شود و به شان مالک هم احترام بگذارند.

مالک بخشی از کاروانسرای باغ شیخ گفت: اداره میراث فرهنگی باید در زمینه تعامل با مالکان، ساماندهی و مرمت کاروانسرای باغ شیح رفتاری شفاف و توام با جلب اعتماد همه سهامداران داشته باشد و در این زمینه برآورد روشنی از هزینه ها انجام دهند تا هر کسی سهم خود را پرداخت کند و چند سال بعد که ملک ارزش افزوده پیدا کرد، برای آنها هم سوددهی داشته باشد.

مومنی تاکید کرد: خواسته اصلی من و سایر سهامداران این است که نگرانی های ما را برطرف کنند هرچند از منظر دستگاه قضائی و مراجع قانونی ما سند مالکیت داریم اما هر حرکتی چه در زمینه بهسازی و مرمت و چه خرید حق السهم ما باید با شفافیت کامل انجام شود تا دغدغه ای از این بابت نداشته باشیم.

با این شرایطی که در گزارش به آن اشاره شد، به نظر می رسد ثبت جهانی کاروانسرای باغ شیخ تا حد زیادی سخت شده و از طرفی چون تا پایان سال جاری میلادی هم چند ماه بیشتر باقی نمانده است، چنانچه اراده ای قاطع و همدل میان اداره میراث فرهنگی، مالکان و سایر مراجع قانونی و دست اندرکار وجود نداشته باشد باید از این فرصت ارزشمندی که نصیب شهرستان ساوه شده است، چشم پوشی کرد زیرا مرجعی مانند یونسکو برای ثبت جهانی شرایطی خاص دارد که لازم است برای اکتساب آنها تلاشی فراگیر و همه جانبه صورت گیرد.

منبع:ایرنا

آشنایی با پوشاک سنتی زنان قوم کتول، دنیایی از زیبایی

صنایع‌دستی هر منطقه محصول فرهنگ یک نقطه از کشور است که مردمان آن منطقه با آن هویت یافته‌اند و امروز باید این فرهنگ حفظ و به نسل آینده انتقال داده شود تا هم زنده بماند و هم در معیشت مردم و اقتصاد خانوارها تأثیرگذار باشد. پوشاک زنان قوم کتول یکی از آثاری است که رونق آن زمینه حفظ مجموعه‌ای از صنایع و هنرهای دستی را فراهم می‌سازد.

استان گلستان که با برخورداری از تنوع قومیتی به رنگین‌کمان اقوام ایران‌زمین شهرت یافته مردمانی از قومیت‌های مختلف با آداب‌ورسوم متفاوت و پوششی رنگارنگ را در دل خود جای‌داده است و هر قوم با لباس و سنت‌های خاص خود در گلستان در کنار یکدیگر زندگی می‌کنند. پوشش هر قومیت نشان اصالت و فرهنگ برخاسته از سرزمینشان و در واقع هویتشان است؛ در ادامه به بررسی پوشش محلی بانوان قوم کتول استان گلستان می‌پردازیم.

یکی از مصادیق مهم میراث ناملموس حفظ، احیا و بازنشر سنت‌ها، فرهنگ و حفاظت از کرامات و داشته‌های اقوام ایران‌زمین است. بدین سبب لباس هر قوم که برگرفته از اعتقادات و آیین‌هاست در مطالعه فرهنگ‌ها بسیار دارای اهمیت است.

لباس سنتی قوم کتول که پیراهنی بلند (رخت کوتاه)، دامنی پرچین، انواع کت (کلیجه، بهاری، کمر چین)، جلیقه، کلاه شهری، روسری، پیش جامه (دم جامه) و شاروسه را شامل می‌شود، خود نشانگر روح بلند و هنر ارزشمند زنان قوم کتول بوده که هنرهای فراوان صنایع‌دستی چون نوار بافی، سکه دوزی، نساجی سنتی، نخ‌ریسی، رنگرزی و… را در دل خود جای‌داده است.

با گذشت زمان پوشاک سنتی قوم کتول به فراموشی سپرده‌شده و گواه این مدعا نسل جوان امروزی است که به دلیل توسعه جوامع انسانی و شکل‌گیری فعالیت‌های اجتماعی، اقتصادی، ترویج البسه مدرن، در دسترس و پایین بودن قیمت آن نسبت به بالا بودن دستمزد دوخت پوشاک سنتی، از این نوع پوشش فرسنگ‌ها فاصله گرفته‌اند و همه این عوامل موجب آن شد تا البسه‌ای از این‌ دست، به مشتری‌هایی با سلایق خاص محدود شوند.

برای حفظ و احیا این هنر و مهارت دوخت پوشاک بانوان قوم کتول، پرونده ثبت آن توسط دفتر ثبت آثار اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان گلستان تشکیل و در سال ۱۳۹۵ با طرح در شورای عالی ثبت کشور به‌عنوان یک اثر و هنر ارزشمند نیکان و بانوان قوم کتول در فهرست آثار میراث ناملموس کشور به شماره ۱۳۲۶ به ثبت ملی رسید.

پوشش زنان کتول از گذشته‌های دور پوشاکی با پارچه‌های دستباف بود که با عناصری چون نوارهای کتول، سکه و یراق تزیین می‌شد. خانم‌ها در جشن‌ها از این نوع پوشاک با تمامی اجزا استفاده می‌کردند که متشکل از پیراهن (رخت کوتاه)، دامنی پرچین (تُنبان قُنبلی)، انواع کت (کُلیجِه، بهاری، کمرچین)، جلیقه، کلاه شهری، روسری، پیش جامه (دم جامه) و شاروسه (شاه ریسه) است. تزئینات روی لباس برای طبقه بالای جامعه با نوارهای دستباف و سکه‌های بیشتر و برای عامه مردم از نوارهای کمتر به کار می‌رفت.

پیراهن زن کتول بلند بوده به‌گونه‌ای که روی دامنی از پارچه شال پشمی گل‌دار قرار می‌گیرد، با آستین‌هایی که تزئیناتی به روی لبه آن دوخته می‌شود. دختران مجرد کلاهی از جنس مخمل که غالباً به رنگ قرمز است و تزئیناتی از یراق و توف (نوار دستباف) دارد، استفاده می‌کنند که زیر روسری بر سر می‌گذارند. البته بانوان متأهل از کلاه استفاده نمی‌کنند و زیر چارقد به روی پیشانی، روسری دیگری می‌بندند که گره روسری در جلوی پیشانی قرار می‌گیرد. چارقد یا روسری آن‌ها غالباً سفید و گل‌دار است. روی لباس نیز پیش جامه‌ای با سکه‌های قدیمی از پارچه مخمل می‌پوشند. پیش جامه دارای یقه است و مانند گردنبند به گردن آویخته می‌شود.

مواد اولیه‌ای که برای این نوع لباس استفاده می‌شود عبارت از پارچه‌های زری، پارچه‌های دستباف، پارچه‌های شال پشم (نخی گل‌دار)، پارچه‌های مخمل، انواع نوارهای دستباف (توف)، سکه، یراق، منجوق، ریشه‌های تزئینی، دانه‌های تسبیح، کش، نخ گریسه و… است. امروزه برای این نوع پیراهن از پارچه‌های زری با ۳ متر طول و درگذشته از پارچه‌های ابریشم دستباف که برای دوخت آن از ۶ متر پارچه (به دلیل کم بودن عرض پارچه‌های ابریشمی) استفاده می‌شد.

الگوی لباس بسیار ساده بوده و در قسمت زیر بغل از «مرغک» (پارچه‌های سه‌گوش) استفاده می‌شود که در اصطلاح محلی «زیربغلی» می‌گویند. در قسمت لبه آستین، تزئیناتی از نوارهای دستباف کتول دیده می‌شود که ردیف اول آن نواری از «توف سیاه»، ردیف دوم «دوگلی»، ردیف سوم «ولولک» به ترتیب قرار می‌گیرند. برای دوخت دامن از پارچه «شال پشم»، «زری تال» و یا سایر پارچه‌های طرح‌دار استفاده می‌شود.

برای دوخت پیش جامه عمدتاً از پارچه مخمل قرمز استفاده می‌کنند. روی پارچه مخمل توف مشکی، دوگلی و اریب و همچنین سکه دوخته می‌شود. پیش جامه دارای یقه است و قسمت پایین آن به شکل مثلثی برش می‌خورد. شاه ریسه به‌منظور تزئین، بر روی پیش جامه و به دور گردن قرار می‌گیرد و متشکل از منجوق، دانه تسبیح و سکه است.

به قسمت پایین شاه ریسه، «زیربند» و قسمت بالای آن، «پشت‌بند» می‌گویند که هرکدام جدا بافته‌شده سپس به کمک دوخت به یکدیگر متصل می‌شوند. طرح‌هایی که برای شاه ریسه استفاده می‌شود عبارت‌اند از «قالی‌باف» و «مَکودِلِه».

گل طلا یا گل یقه زیوری بود که به روی شاروسه بسته می‌شد و برای خانواده‌های ثروتمند، این زیور از طلا و برای سایرین از برنج و نقره است. شکل زیور همان‌گونه که از اسم آن پیداست به شکل گل بوده.

«کلیجه» به کت روی لباس می‌گویند که پارچه آن از مخمل و بدون تزئینات بوده یا از تزئینات کمی استفاده می‌شد. آستین آن داری سمبوسه (مثلثی شکل) بوده که رویه انگشتان را می‌پوشانده است.

«کمرچین» به کتی می‌گویند که در بخش کمر به دو قسمت بالاتنه و دامن تقسیم می‌شود و نام کت هم متأثر از فرم آن است. این لباس خاص افراد ثروتمند بوده و سطوح پایین‌تر جامعه از جلیقه استفاده می‌کردند.

در آخر باید به این نکته اشاره کرد که طی سال‌های اخیر پوشاک سنتی اغلب اقوام، دستخوش تغییرات زیادی شده است که دراین‌بین لباس بانوان علی‌آبادکتول هم از این تحولات بی‌بهره نمانده است و امروزه تنها در مراسم و جشن‌ها می‌توان این نوع لباس را دید.

اما در صورتی‌ که از این هنر صنعت فاخر حمایت‌های لازم صورت پذیرد، تولیدات آن از لحاظ اقتصادی بر جامعه کتول تأثیرات به سزایی خواهد داشت، زیرا لباس این قوم شریف از مجموعه صنایع و هنرهای دستی چون پرورش کرم ابریشم، ابریشم‌کشی، نخ‌ریسی، رنگرزی، نساجی سنتی، نوار بافی، منجوق بافی و… تشکیل‌شده که موجب اشتغال‌زایی برای گروهی از زنان و دختران منطقه خواهد بود. درواقع با حفظ یک‌رشته می‌توان عملاً از چندین صنعت و هنر دستی حمایت و آنان را از خطر فراموشی حفظ کرد.

مریم منصوری، کارشناس ثبت آثار میراث ناملموس گلستان

منبع:ایسنا

جایگاه تاریخی قالی‌های لیلیان در فرش ایران

فرش دستباف ایران از زمان‌های بسیار دور شهره جهان بوده است. در افسانه‌ها و داستان‌ها هر جا سخن از ثروت و مِکنَت یا حسن سلیقه بوده یک فرش ایرانی در آن می‌درخشیده است. اما ما ایرانیان به دلیل همیشه در دسترس بودن فرش دستبافت، کمتر به خود زحمت داده‌ایم تا این کالای مهم ایرانی که برآیند فرهنگ و سنت ماست را بشناسیم.

عبدالله احراری، عضو انجمن علمی فرش ایران در گفت‌وگو با ایسنا در خصوص قالی‌های منطقه خمین اظهار کرد: تقریبا می‌توان گفت که قالی‌های منطقه خمین در اکثر بازارها به خصوص کشورهای اروپایی و همچنین داخل استان مرکزی جایگاه ویژه‌ای دارند.

وی به معرفی قالی‌های خمین و محلات پرداخت و افزود: در واقع اگر خواسته باشیم قالی‌بافی استان مرکزی را شرح دهیم حیف است که نام شهرستان‌های خمین و محلات به کار برده نشود. این دو شهرستان حداقل در ۱۰۰ سال اخیر یکی از مهمترین مراکز تولید فرش در استان مرکزی بوده‌اند و از یک سابقه تاریخی برخوردارند.

احراری عنوان کرد: در شهرستان محلات بیشتر قالی‌بافی در روستاهای این مناطق رایج است. اکثر روستاییان قالی می‌بافند و قالی‌بافی یکی از راه‌های کسب درآمد مردم این منطقه است. معمولا تراکم قالی‌هایی که در این منطقه بافته می‌شوند بین ۳۰ تا ۳۵ رج است، اما در سال‌های اخیر ظاهرا تشویق شدند تا قالی‌هایی با رج شمار بالاتر نیز ببافند.

عضو انجمن علمی فرش ایران ادامه داد: عمدتا این قالی‌ها با گره فارسی بافته می‌شوند، اما اخیرا از گره ترکی نیز برای بافت قالی در این منطقه استفاده می‌شود. شیرازه فرش معمولا هنگام بافت صورت می‌گیرد، به عبارتی شیرازه متصل است و پرداخت و روگیری نیز در همان زمان بافت فرش اتفاق می‌افتد.

طرح‌ها و نقوش قالی خمین همگی الگو گرفته از قالی‌های اراک است

احراری تشریح کرد: در قدیم، دارهایی که در این منطقه به کار گرفته می‌شد دارهای عمودی و ثابت بودند اما اخیرا بافندگان تشویق شدند به نوع گردان و چله‌کشی که از نوع تلفیقی و منحصر به استان‌های مرکزی و همدان است. این شیوه چله‌کشی صرف نظر از اینکه متعلق به شهرستان خمین است می‌توان گفت که طرح‌ها و نقوشی که بافته می‌شود چه در خمین و چه در محلات تاثیر گرفته و الگو گرفته از شهرستان اراک است و همان طرح‌ها و نقوشی که در فرش‌ها و قالی‌های اراک وجود دارند در خمین و محلات نیز بافته می‌شود.

وی اضافه کرد: معروفیت قالی‌های خمین و محلات  به سال‌های ۱۳۲۰ الی ۱۳۳۰ باز می‌گردد که قالی‌بافی در این مناطق توسعه پیدا کرد. معروفیت دو شهرستان محلات و خمین مرهون دو سبک خاص قالی‌بافی در این مناطق است؛ این مناطق شامل روستای لیلیان و روستاهای توابع آن می‌شود که ساکنان آن ارمنی‌نشین هستند.

عضو انجمن علمی فرش ایران تصریح کرد: لیلیان و خمین در ۶۵ کیلومتری اراک قرار گرفته‌اند و روستای لیلیان و روستاهای توابع به اصطلاح همیشه مرکز بافت قالی‌های منحصر به‌فردی بوده که در ایران و جهان به نام قالی لیلیان شناخته شده و از نظر طرح، مواد اولیه و رنگ منحصر به‌فرد هستند.

احراری ادامه داد: قالی‌های لیلیان معمولا دارای گره ترکی هستند اما بافندگان جدیدا از گره فارسی در بافت قالی‌ها نیز استفاده می‌کنند. قالی‌های لیلیان در گذشته عمدتا به صورت تک‌ پود بافته می‌شدند به این معنی که شیوه تخت‌بافت داشتند، اما اخیرا شیوه بافت به سمت دوپودبافی رفته است در حقیقت به سبک لول و نیم‌لول روی آورده‌اند.

وی در خصوص نقوش بافته شده در قالی‌های خمین بیان کرد: یکی از نقشه‌های مهم قالی‌بافی خمین نقشه ماهی‌درهم است که گونه دیگری از نقش ماهی را شامل می‌شود. می‌دانیم نقش ماهی در خراسان جنوبی، تبریز و اکثر استان‌ها رایج است و در استان مرکزی نیز از جمله خمین بافته می‌شود.

عضو انجمن علمی فرش ایران اضافه کرد: منطقه دیگری از قالی‌بافی که نام منحصر به‌فرد خود را دارد و  در تجارت فرش در دنیا شناخته شده، روستای «ریحان» بوده که در اصطلاح قالی‌بند ریحان از بخش‌های معروف این روستا است و طرفداران بسیاری دارد. بیشتر قالی‌های منطقه خمین در ابعاد کوچک یعنی حداکثر تا ۶ متر بافته می‌شوند و بافندگان این منطقه کمتر تمایل دارند قالی‌های ۹متر، ۱۲ متر یا ابعاد بزرگتر ببافند.

احراری گفت: اگر بخواهیم کلیت قالیبافی استان مرکزی را شرح دهیم خوشبختانه مواد اولیه استفاده شده برای بافت قالی‌ها بیشتر از پشم دست‌ریز است و اکثر تولیدکنندگان از رنگ‌های گیاهی استفاده می‌کنند. تقریبا صفر تا صد بافت فرش‌ها توسط قالیبافان انجام می‌شود.

قالی‌های لیلیان در کشورهای اروپایی نیز جایگاه ویژه‌ای دارند

وی اظهار کرد:  بازار این قالی‌ها یعنی قالی لیلیان و روستای بندریحان جزو قالی‌های قدیمی محسوب شده که بسیار در بازار کم‌یاب بوده و اگر بتوان پیدا کرد بسیار نفیس هستند. همچنین تولیدکنندگان و بافندگان سعی می‌کنند در بافت قالی‌های جدید جنس تجاری با قیمت مناسب تولید کنند. تقریبا می‌توان  گفت که در اکثر بازارها به خصوص کشورهای اروپایی و همچنین در داخل استان مرکزی این قالی‌ها جایگاه ویژه‌ای دارند.

عضو انجمن علمی فرش ایران اضافه کرد: دلیل اینکه خمین و محلات را در این بحث جدا کردیم این موضوع بود که  از لیلیان که یک جایگاه ویژه دارد یادی شود و مخاطبین متوجه باشند که منطقه لیلیان در فرش ایران جایگاه تاریخی دارد و هنوز زبانزد خاص و عام است.

احراری بیان کرد: در سیستم کارفرمایی معمولا کارفرما مواد کار و نقشه را تهیه می‌کند و در اختیار بافنده قرار می‌دهد که می‌تواند به صورت متمرکز یا غیر متمرکز باشد. یعنی یک بافنده یا در خانه کار می‌کند یا به کارگاه برای کار می‌رود. سیستم مشارکتی نیز به این صورت است که معمولا تعاونی‌هایی مانند کمیته امداد و نهادهایی که حالت خیریه دارند، وارد عمل می‌شوند.

وی ادامه داد: سیستم دیگر خویش‌فرمایی است؛ اگر بخواهیم قالی‌ها را درجه‌بندی کنیم آن دسته‌ای که خویش فرمایی تولید می‌شود ارزش افزوده بسیار کمی داشته؛ چراکه اطلاعات بافنده از طرح، نقشه و مواد اولیه بسیارکم است و عمدتا از مواد ارزان‌قیمت استفاده می‌شود و جنسی تجاری به عمل می‌آید.

بهترین قالی‌ها در سیستم کارفرمایی تولید می‌شوند

عضو انجمن علمی فرش ایران گفت: سیستم  مشارکتی نیز به همین صورت است؛ چراکه در سیستم مشارکتی آنچنان که باید از جنس نفیس استفاده نشده و در نتیجه محصول هنری که تولید می‌شود، بار هنری کمی خواهد داشت. البته گفتنی است که بهترین قالی‌ها در سیستم کارفرمایی تولید می‌شوند.

احراری خاطرنشان کرد: آن دسته قالی‌هایی که می‌گوییم برند هستند با سیستم کارفرمایی جلو می‌روند. مواد اولیه و نقشه توسط کارفرما شکل می‌گیرد و در اختیار بافنده قرار داده می‌شود. در آخر بافنده نیز دستمزد خود را می‌گیرد و حق ندارد که نقشه و یا مواد اولیه را جابه‌جا کند. به این شکل است که این قالی‌ها به اصطلاح فرش‌های بهتری از آب در می‌آیند.

وی تشریح کرد: سیستم تولید فرش و قالی در اراک، استان مرکزی، خمین، محلات و فراهان کارفرمایی است که رفته رفته جای خویش فرمایی را می‌گیرد. به عبارتی همان چیزی که قبل‌ها در این روستاها وجود داشت.

عضو انجمن علمی فرش ایران اضافه کرد: قبل از انقلاب سیستم کارفرمایی اجرا می‌شد اما بعد از انقلاب با این تصور که بافنده اگر خود، کار را به عهده بگیرد درآمد بیشتری خواهد داشت سیستم کارفرمایی حذف شد، درحالی که اینطور نبود. در سیستم کارفرمایی بافنده دستمزد خود را دریافت می‌کند، اما اتحادیه‌ها و تشکل‌ها باید نظارت دقیقی بر این موضوع داشته باشند.

منبع:ایسنا

چشم امید صنعت گردشگری به حمایت دولت در پساکرونا

عضو پژوهشکده گردشگری جهاد دانشگاهی گفت: حمایت بلاعوض دولت از صنعت گردشگری یکی از شروط نجات گردشگری از ورشکستی در زمان حاضر و در دوران پساکروناست، در غیر این صورت خسارت‌های وارد شده به صنعت گردشگری جبران نخواهد شد.

مژگان ثابت تیموری در گفت‌وگو با ایسنا به بررسی شرایط گردشگری در دوران پساکرونا و آسیب‌های وارده به این صنعت پرداخت و اظهار کرد: شرط اول برای بهبود ‌یافتن شرایط، حمایت‌های دولتی با برنامه‌ریزی‌های عملیاتی قابل اجرا است.

وی در پاسخ به این سوال که در حال حاضر چه میزان به این صنعت آسیب وارد شده و کدام بخش‌ها بیشترین آسیب را دیده‌اند، خاطرنشان کرد: بر اساس اطلاعات دریافتی از سال گذشته تاکنون بخش‌های اقامتی و دفاتر خدمات مسافرتی بیشترین آسیب و خسارت را متحمل شده‌اند.

عضو پژوهشکده گردشگری جهاد دانشگاهی تشریح کرد: دلیل خسارت بیشتر به بخش اقامتی به دلیل زیرساخت‌های پرهزینه‌ و هزینه نگهداری بالای تاسیسات اقامتی در دوران تعطیلی این واحدها بوده و عملا سرمایه‌گذاری‌های کلان در حال حاضر از انتفاع خارج شده و درآمدزایی حداقلی آن‌ها، تامین هزینه‌های جاری را نیز نمی‌کند.

ثابت تیموری تصریح کرد: در حال حاضر شاهد فعالیت اقامتگاه‌ها اعم از هتل‌ها، هتل آپارتمان‌ها و … زیر ۵۰ درصد هستیم و اماکن فعال با ظرفیت بسیار پایین در حال فعالیت هستند.

وی بیان کرد: با توجه به اینکه علاوه بر سرمایه‌گذاری کلان در احداث و فعالیت هتل‌ها، نیاز به تعداد زیاد کارکنان در یک هتل است، خسارت وارده به این حوزه علاوه بر هزینه‌های بالای نگهداری، شامل بیکار شدن و یا تامین هزینه بسیار بالای حفظ نیروهای تخصصی در این بخش از صنعت گردشگری است.

ثابت تیموری ادامه داد: پس از هتل، دفاتر خدمات مسافرتی به دلیل کنسل شدن تورهای از پیش رزرو شده، تامین هزینه کارکنان و نبود مراجعات برای برگزاری تورها یا خرید بلیط و بسته‌های سفر، لطمه قابل توجهی در این حوزه‌ متحمل شدند؛ البته گفتنی است که در این دوران بسیاری از افرادی که نیاز به سفر داشتند از طریق سیستم‌های رزرواسیون آنلاین اقدام به تهیه بسته‌های سفر خود می‌کردند.

وی افزود: شرایط امروز درگیری با کرونا موجب شده که تقریبا از ۴۰۰ آژانس مسافرتی که در مشهد فعالیت دارند بیش از ۳۰۰ آژانس به حالت تعطیلی در آمده و سایر واحدهای فعال نیز به دلیل بازگشایی دفتر و از روی اجبار به فعالیت خود ادامه می‌دهند و تنها برخی از مقاصد مانند کیش و قشم با همکاری این دفاتر به ارائه بسته‌های سفر می‌پردازند.

پس از هتل‌ها، دفاتر خدمات مسافرتی بیشترین آسیب را از کرونا دیده‌اند

عضو پژوهشکده گردشگری جهاد دانشگاهی بیان کرد: عملا از لحاظ تعداد بعد از هتل‌ها دفاتر خدمات مسافرتی هستند که بیشترین آسیب را دیده‌اند، هرچند شاید کادر و تعداد پرسنل کمتری داشته باشند و از لحاظ ریالی آسیب کمتری برای آن‌ها رقم خورده باشد، اما اتفاقی که در پایان سال ۹۸ رخ داد و با بازگشت وجوه به مشتریان از تورهای فروخته شده مشکلات زیادی برای آن‌ها ایجاد شد و چالش‌هایی از این قبیل را تاکنون بارها تجربه کرده‌اند.

ثابت تیموری اظهار کرد: گزینه‌ سوم در بحث آسیب‌های گردشگری، ایرلاین‌ها و شرکت‌های وابسته به خطوط ریلی بودند، هر چند در این بین اتوبوس‌های بین شهری نیز با مشکلاتی مواجه شدند اما توانستند وضعیت خود را به واسطه سفرهای برون شهری مدیریت کنند؛ چراکه منع تردد خودروهای شخصی باعث شد اتوبوس‌ها تنها وسیله حمل و نقل جاده‌ای محسوب شوند.

وی خاطرنشان کرد: در خطوط ریلی و ایرلاین‌ها به ویژه راه‌آهن که موظف به کاهش ۵۰ درصدی ظرفیت خود در یک بازه زمانی بودند، با کاهش فروش قابل توجهی روبه‌رو شدند.

عضو پژوهشکده گردشگری جهاد دانشگاه تشریح کرد: در خطوط ریلی در هر کوپه حداکثر دو نفر اجازه همسفری داشتند که در این حالت ظرفیت هر قطار به نصف کاهش پیدا می‌کرد. در این شرایط با توجه به خدمات‌رسانی ضروری، امکان پرداخت حقوق پرسنلی نیز به حداقل ممکن رسید؛ چراکه مسافری که از آن طریق باید تامین بودجه می‌کرد عملا وجود نداشت.

ثابت تیموری تصریح کرد: درحالی‌که در سال‌های قبل (۱۳۹۸) شاهد جابجایی بیش از ۷ میلیون مسافر در مسیر مشهد بوده‌ایم، لیکن این تعداد در سال ۱۳۹۹ به حدود ۲ میلیون نفر کاهش پیدا کرد.

وی گفت: در خطوط هوایی در ایران هر چند در مسیرهایی مانند مشهد- تهران یا مشهد- کیش فروش صورت می‌گیرد، اما به دستور مدیران برای مبارزه با شیوع کرونا تعداد پروازها کاهش پیدا کرده و عملا صاحبان سرمایه در این حوزه سعی کردند سرمایه‌ ثابت خود را مدیریت نمایند که البته آن هم با مشکلات بسیار و یا حتی خروج برخی هواپیماها از مسیر پروازی همراه بوده است.

بحران کرونا باعث ورشکستگی تعداد زیادی از ایرلاین‌های داخلی و خارجی شد

عضو پژوهشکده گردشگری جهاد دانشگاهی بیان کرد: موضوع پیش‌آمده برای ایرلاین‌ها تنها خاص مشهد و حتی ایران نیست و در دنیا ایرلاین‌هایی بودند که به دلیل بحران حاصله از کرونا، اعلام ورشکستگی کردند و تعدادی هم ادغام شدند که به عنوان مثال می‌توان به ادغام قطر ایرویز و ایرلاین هندی اشاره نمود، البته خبرهایی از واگذاری ایران ایرتور نیز وجود دارد.

ثابت تیموری ادامه داد: در این روزها، به دلیل اینکه مردم شرایط ناخوشایندی را تجربه کرده‌اند و شاهد تلفات جانی نیز بوده‌اند، نگرانی از سلامتی خود و خانواده را مهمترین اصل شمرده و به شدت از مسافرت‌های بدون برنامه و پرخطر اجتناب می‌کنند.

وی تشریح کرد: بر اساس برآوردهای انجام شده و جلساتی که با متخصصین امر داشته‌ایم، گمان نمی‌کنم حداقل تا سال ۱۴۰۴ در ایران بتوانیم  به نقطه‌ سر به سر هزینه درآمدهای مرتبط با گردشگری برسیم.

عضو پژوهشکده گردشگری جهاد دانشگاهی تصریح کرد: هر چند در بسیاری از مباحث گردشگری با مشکل عمده مواجه شده‌ایم، اما اقامتگاه‌های بوم گردی با توجه به اینکه رویکرد جذب مسافران علاقمند به طبیعت را به عنوان یک رویکرد درآمدزا دنبال می‌کنند و اینگونه سفرها نیز با طی مسیرهای کوتاه و بدون توقف بین‌راهی و در نهایت با خودروی شخصی و با رعایت فاصله انجام  می‌شود به نوعی گرایش مردم نسبت به آن بیشتر شده و موجب شده اقامتگاه‌های بوم‌گردی به نوعی منتفع شوند که در این مدت با ظرفیت اشغال ۵۳ درصدی آن‌ها مواجه بودیم.

اعتمادبخشی به جامعه گردشگر و میزبان یکی از راهکارهای دوران پساکرونا

ثابت تیموری در پاسخ به این سوال که چه راهکارهایی را می‌توان برای  دوران پساکرونا اندیشید، بیان کرد: مهمترین راهکار، اعتماد بخشی به جامعه گردشگر و جامعه میزبان است؛ اینکه بدانند وضعیت انتقال بیماری با واکسیناسیون سراسری در حال کنترل و مدیریت بوده و بهتر ‌است در این مسیر همانند کشورهای پیشرو در زمینه گردشگری ابتدا کادر درمان و بهداشت واکسینه شوند.

وی خاطرنشان کرد: در کشورهای امارات، تایلند و ترکیه اولین گروهی که واکسینه شدند کادر گردشگری و درمان بودند یعنی دو گروه آسیب‌پذیر از سوی گردشگر و از طرف دیگر برای اینکه بتوانند وضعیت صنعت گردشگری خود را به سمت عادی شدن باز گردانند و اطمینان‌بخشی در نزد گردشگران حاصل کنند، گردشگر را متوجه این موضوع می‌کنند که از سمت کشور میزبان خطر ابتلاء بیماری بسیار اندک است و حمایت از سوی دولت میزبان را دریافت خواهد کرد.

عضو پژوهشکده گردشگری جهاد دانشگاهی تشریح کرد: نکته بعدی می‌تواند تبلیغات مناسب برای واحدهای فعال گردشگری باشد که تابع پروتکل‌های بهداشتی هستند، زیرا که در این روزها وسواس مردم نسبت به قبل حتی برای غذا خوردن و اقامت بسیار بیشتر شده است اما در این بین بسیار مهم است که ما از فضاهای هتلی، اقامتی و مسیرهای حمل ونقل، تبلیغات صحیح و اطمینان‌بخش برای گردشگر ارائه کنیم و نباید تبلیغ با واقعیت متفاوت باشد.

ارائه خدمات پزشکی مرتبط با کرونا در پکیج مسافرتی از نکات حائر اهمیت است

ثابت تیموری خاطرنشان کرد: نکته‌ حائز اهمیت بعدی موضوع آزادسازی ورود گردشگر داخلی و خارجی به کشور است. بسیاری از کشورها در حال بازگشایی مرزهای خود هستند و حتی خود این کشورها  خدمات واکسیناسیون و قرنطینه را ارائه می‌دهند؛ بنابراین یکی از گام‌های ما برای متعادل‌تر شدن ماجرا می‌تواند موضوع ارائه خدمات پزشکی مرتبط با کرونا در پکیج مسافرتی باشد.

وی در خصوص مهمترین پشتوانه برای جلوگیری از ورشکستگی صنعت گردشگری گفت: بحث حمایت دولت که صحبت آن همیشه بوده و در حال حاضر نیز ادامه‌ دارد، اما حمایتی که در کشور ما صورت می‌گیرد کارساز نیست به عنوان مثال پرداخت وام با درصد مشخص و بازپرداخت بالا قطعا موجب بدهکاری بیشتر کسب‌وکار این صنعت شده و حتی ممکن است فرد در این راه شغل خود را نیز از دست بدهد.

عضو پژوهشکده گردشگری جهاد دانشگاهی ادامه داد: مهمترین عمل، حمایت بلاعوض دولت از این صنعت و سپس تشویق و حمایت از تسهیل امور اداری و اجرایی است که باعث می‌شود افراد متخصص مجدد جذب کار و فعالیت در حرفه تخصصی خود باشند. بایستی حمایت دولتی را در برنامه داشته باشیم، اما نه حمایتی که منجر به خسارت بیشتر شود و به صورت ارائه تسهیلاتی که علاوه بر طی مسیرهای دریافت پرپیچ و خم آن و منجر به بازپرداخت بالا برای صنایع معلق و غیر فعال نباشد.

ثابت تیموری عنوان کرد: لازم است که بخش‌های بازآموزی‌ رایگان دوباره برگزار شوند تا نیروهایی که در این مدت بیکار هستند یا نیروهای جدیدی که می‌خواهند وارد این عرصه شوند جذب شده و با آن‌ها نیز به واسطه همکاری در پرداخت هزینه‌های شرکت در کلاس‌ها همراهی و مساعدت شود.

رونق گردشگری با همگرایی فعالان گردشگری

وی اضافه کرد: نکته‌ مهم دیگر مشارکت بین افراد مختلف در گردشگری و همگرایی بین آن‌ها است که می‌تواند کمک شایانی به رونق این بخش کند و قطعا تلاش‌ها بایستی در جهت توسعه گردشگری داخلی و رونق گردشگری خارجی باشد و همینطور برنامه‌ریزی‌ها باید برای راه‌اندازی فضاهای بین راهی برای سفرهای زمینی که از بهداشت و ویژگی‌های بهداشتی خوبی در استراحتگاه‌های بین راهی برخوردار هستند، باشند. قطعا موارد گفته شده می‌تواند جبران کننده‌ ورود گردشگر به مقاصد سفر باشد که خود تامین‌کننده بخش مهمی از نیازهای جامعه گردشگری هستند.

عضو پژوهشکده گردشگری جهاد دانشگاهی افزود: به هرحال حمایت دولت از این صنعت حرف اول را می‌زند در غیر این صورت خسارت‌های وارد شده به صنعت گردشگری جبران نخواهد شد.

منبع:ایسنا

گردشگری فضایی از راه دور با ربات جدید ژاپنی

فناوری آواتار فضایی جدید ژاپن امکان تجربه سفرهای فضایی از راه دور را فراهم می‌کند.

به گزارش ایسنا و به نقل از آی‌ای، گردشگری فضایی در حال پیشرفت و تحقق است، اگرچه محبوب‌ترین شکل آن هنوز به شکل مجازی است و نه از طریق فضاپیماها و موشک‌ها.

به همین دلیل یک شرکت خصوصی ژاپنی به نام “آواتارین”(avatarin) و آژانس فضایی ژاپن(JAXA) در یک پروژه موسوم به “پروژه آواتار فضایی” همکاری می‌کنند که به توسعه یک ربات(آواتار) در ایستگاه فضایی بین‌المللی(ISS) منجر خواهد شد که در سال ۲۰۲۰ در این ایستگاه فضایی به نمایش گذاشته شد.

در نوامبر سال گذشته، “آواتارین” و آژانس فضایی ژاپن با موفقیت یک نمایش از این فناوری در ایستگاه فضایی بین‌المللی داشتند که در آن از یک آواتار فضایی با قابلیت دسترسی عموم برای ارتباط با فضانوردان در ماژول آزمایش ژاپن موسوم به “کیبو”(KIBO) به نمایش گذاشته شد. اکنون این پروژه با تکیه بر این موفقیت و با همکاری دانشکده مهندسی دانشگاه توکیو، توسعه و گسترش بیشتر فناوری‌های خود را هدف قرار داده است.

دو شرکت درگیر در این پروژه می‌گویند که این فناوری، سفر به فضا و گردشگری فضایی از راه دور، کمک و دستیاری از راه دور و تجربیات مربوط به فضا از راه دور را امکان‌پذیر می‌کند.

“سفر فضایی از راه دور” به شکل یک ابزار ارتباطی با استفاده از یک صفحه نمایش به عنوان یک آواتار، از راه دور از زمین کنترل می‌شود و دارای قابلیت حرکت آزادانه در ایستگاه فضایی است.

“آواتارین” و آژانس فضایی ژاپن می‌گویند، این قابلیت به دموکراتیزه کردن و در دسترس عموم قرار دادن سفرهای فضایی -هرچند به شکل مجازی- در کنار فعالیت شرکت‌های گردشگری فضایی حقیقی مانند “ویرجین گلکتیک”(Virgin Galactic) و “بلو اوریجین”(Blue Origin) کمک می‌کند.

“کمک از راه دور” نیز به فضانوردان اجازه می‌دهد تا وظایف خود نظیر کنترل امکانات و ماشین‌های فضایی را در ایستگاه‌های فضایی از طریق این آواتار انجام دهند.

آژانس فضایی ژاپن در بیانیه خود توضیح داد: هدف از توسعه این سرویس، افزایش کارایی فضانوردان و تسهیل واگذاری کار است. در نهایت نیز از این فناوری آواتار رباتیک “آواتارین” برای گردشگری فضایی از راه دور در تاسیسات آژانس فضایی ژاپن در ایستگاه فضایی استفاده می‌شود تا علاقه به اکتشاف فضا را تقویت کند.

آژانس فضایی ژاپن و شرکت “آواتارین” امیدوارند به زودی نمایشی از فناوری گردشگری فضایی از راه دور خود را در موزه فضایی واقع در مرکز فضایی “تانه‌گاشیما”(Tanegashima) که بزرگترین مجتمع پرتاب موشک ژاپن است، به نمایش بگذارند.

توسعه این پروژه در شرایطی مد نظر قرار گرفته است که تاکنون و احتمالا تا چندین سال آینده تنها افراد ثروتمند امکان تجربه گردشگری فضایی را خواهند داشت و جایی برای مردم عادی وجود ندارد.

در ۲۰ ژوئیه ۲۰۲۱، “جف بزوس” بنیان‌گذار شرکت “آمازون” سوار بر یکی از موشک‌های شرکت فضایی خود(بلو اوریجین) موسوم به “نیو شپرد” تا بالای خط کارمان(لبه فضا) پرواز کرد. البته “ریچارد برانسون” چند روز قبل از او و در تاریخ ۱۱ ژوئیه با فضاپیمای اسپیس‌تو”(SpaceTwo) ساخته شرکت فضایی خود(ویرجین گلکتیک) به فضا رفته بود و تبدیل به نخستین فرد در تاریخ شد که به شکل خصوصی به فضا می‌رود.

با توجه به اینکه خرید بلیت سفر به فضا از هر دوی این شرکت‌ها بیش از ۲۰۰ هزار دلار هزینه دارد، آواتارهای فضایی آژانس فضایی ژاپن و شرکت “آواتارین” بدون شک تنها فناوری هستند که می‌توانند مدعی دموکراتیزه کردن سفرهای فضایی در کوتاه مدت باشند.

منبع:ایسنا

آخرین وضعیت حساب‌های اقماری و دستور کار دوباره ستاد کرونا

معاون گردشگری با اعلام این‌که حساب‌های اقماری گردشگری منطبق با شرایط کرونا پیش می‌رود، خبر داد: تسهیل ورود گردشگران خارجی به ایران دوباره در دستور کار ستاد ملی کرونا قرار گرفت.

به گزارش ایسنا به نقل از روابط‌ عمومی وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی، ولی تیموری، معاون گردشگری وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی گفت: با توجه به این‌که برای پیشبرد فاز اجرایی طرح حساب‌های اقماری گردشگری با هدف دستیابی به اثرات اقتصادی این صنعت نیاز به بررسی نتایج آماری گردشگری داخلی و خارجی کشور وجود دارد، لذا ادامه و پیشرفت این طرح همچنان منطبق با جریان سفر ایمن و ضابطه‌مند طبق وضعیت پاندمی کرونا در کشور امکانپذیر است و از داده‌های حاصل از شرایط کنونی استفاده خواهد شد.

تیموری در پنجمین جلسه ستاد هماهنگی و راهبری حساب‌های اقماری گردشگری که با موضوع بررسی روند پیشرفت طرح با توجه به شرایط پاندمی به صورت وبیناری با حضور رییس مرکز آمار ایران و دیگر مدیران آن، رییس امور فرهنگ، گردشگری و ورزش سازمان برنامه و بودجه، مدیران معاونت گردشگری و پژوهشگاه وزارت میراث فرهنگی و گردشگری تشکیل شده بود، گفت: با توجه به این‌که حساب‌های اقماری گردشگری به عنوان ابزار آماری، ما را به سوی اثرات اقتصادی و درآمدهای حاصل از فعالیت‌های گردشگری در دوره زمانی مشخص هدایت می‌کند و همواره لازمه برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری‌های کلان این حوزه به شمار می‌آید،  پیشبرد این طرح با وجود شرایط خاص پاندمی کرونا و اوضاع فعالان حوزه گردشگری داخلی و خارجی کشور امکانپذیر است و اثرات مثبت گسترده و عمیق آن در ایام پساکرونا قابل مشاهده خواهد بود.

او با بیان این‌که اثرات بحران کرونا در صنعت گردشگری کشور تابعی از وضعیت مشابه در سطح بین‌المللی است، افزود: طبق آخرین گزارش سازمان جهانی گردشگری (UNWTO) که در ماه جولای منتشر شده، سفرهای بین‌المللی در سطح جهانی به طور متوسط ۸۵ درصد کاهش داشته است و این عدد در منطقه آسیا و اقیانوسیه که جمهوری اسلامی ایران را نیز شامل می‌شود، با ۹۵ درصد کاهش مواجه بوده است. آمارهای جهانی نشان می‌دهد که این اعداد نسبت به مدت زمان مشابه سال قبل میلادی نیز ۱۴۷ میلیون نفر کاهش داشته است.

تیموری ادامه داد: در حال حاضر ۶۳ کشور که ۳۳ مورد آن در آسیا واقع شده است، همچنان درهای خود را به طور کامل به روی گردشگران بین‌المللی بسته‌اند. این در حالی است که در اتحادیه اروپا تنها هفت کشور با محدودیت‌های کمتر، سفر را انجام می‌دهند و این امر نیز با تدابیر و محدودیت‌های جدی پیش می‌رود.

او همچنین ضمن ارائه گزارشی از وضعیت گردشگری داخلی سایر کشورها در سطح بین‌الملل، گفت: در این بخش وضعیت کشورها نسبت به بُعد گردشگری خارجی کمی فرق می‌کند و اغلب به سرعت در حال فعال کردن سازوکار تسهیلی و محدودیت‌زدایی هستند، به عبارتی گردشگری داخلی در عمده مقاصد دنیا در حال احیاء و ترمیم است، به عنوان مثال تعداد پروازهای داخلی در چین، روسیه و همین‌طور آمریکا حتی از زمان پیش از کرونا فزونی یافته است.

معاون گردشگری با تشریح وضعیت گردشگری کشور در دو بُعد داخلی و خارجی به منظور ترسیم بستر پیشرفت فاز اجرایی طرح حساب‌های اقماری گردشگری، گفت: در مورد وضعیت گردشگری خارجی در حال حاضر به موجب مصوبه ستاد مدیریت بیماری کرونا، صدور روادید گردشگری ممنوع است، اما در راستای حمایت از فعالان حوزه گردشگری با فعال کردن سایر اشکال سفر از جمله سفرهای تجاری و درمانی، تلاش شده است جریان ورود اتباع خارجی به جمهوری اسلامی ایران متوقف نشود.

او اضافه کرد: اگرچه تا رسیدن به شرایط قبل از کرونا همچنان فاصله زیادی داریم، اما تلاش‌های ضابطه‌مند همزمان با حداکثر همکاری با ستاد ملی مدیریت بیماری کرونا در این زمینه بی‌شک راهگشای رونق گردشگری کشور در ایام پساکرونا خواهد بود.

تیموری گفت: تلاش‌ها برای رونق گردشگری خارجی ادامه دارد و این معاونت با ارسال طرح‌های متعدد از جمله تسهیل ورود گردشگران واکسینه‌شده همواره در راستای گشایش‌های محدود و برنامه‌ریزی‌شده از طریق کمیته‌های تخصصی ستاد کرونا بوده است، به نحوی که رسیدگی به پیشنهاد نهایی این وزارت پس از تایید کمیته امنیتی، انتظامی و اجتماعی برای چهارمین بار هم‌اکنون دوباره در دستور کار ستاد ملی کرونا قرار گرفته است.

معاون گردشگری با تاکید بر این‌که بررسی وضعیت گردشگری داخلی نیز در چگونگی پیشبرد طرح حساب‌های اقماری مفید بوده است، اظهار کرد: در بُعد گردشگری داخلی اقداماتی نظیر تدوین، ابلاغ و آموزش پروتکل‌های بهداشتی سبب اعتماد و اطمینان در سطح ستاد ملی مدیریت بیماری کرونا و نیز هموطنان گرامی شده است، لذا چنان‌چه ضوابط بهداشتی به طور کامل از سوی تاسیسات گردشگری و گردشگران رعایت شود جریان محدود و ضابطه‌مند گردشگری داخلی در چارچوب مصوبات ستاد ملی کرونا برقرار خواهد ماند.

او همچنین با ترسیم وضعیت گردشگری خروجی کشور به عنوان بخش دیگری از اطلاعات آماری مورد نیاز برای محاسبات اقماری گردشگری، گفت: در سطح گردشگری خروجی تابع شرایط و مقررات کشورهای پذیرنده گردشگران هستیم و طبق هماهنگی‌های انجام‌شده در کمیته‌های مختلف ستاد کرونا، سختگیری دیگری غیر از رعایت ضوابط کشورهای میزبان وجود ندارد.

تیموری افزود: در این رابطه به واسطه تفاهم‌های دوجانبه با کشورهای مختلف برای تبادل گردشگران، تلاش شده است تا سخت‌گیری دیگری نظیر قرنطینه در هنگام بازگشت صورت نگیرد، چرا که اعتقاد داریم گردشگری فرآیندی دوطرفه است، همان‌طور که از کشورهای دیگر انتظار داریم محدودیت ایجاد نکنند.

در پایان این نشست پس از گزارش معاون گردشگری از وضعیت صنعت گردشگری در سطح داخلی و خارجی کشور و نیز بررسی شرایط این حوزه در بخش بین‌الملل، حاضران نسبت به استقرار و تکمیل جداول آماری مرتبط با گردشگران ورودی، خروجی و داخلی منطبق با شرایط حاضر و در چارچوب شرح خدمات توافق‌شده قبلی، اعلام موافقت کردند تا این موضوع با جدیت مورد پیگیری قرار گیرد.

منبع:ایسنا

جشن «مهرگان» ثبت جهانی می‌شود

پرونده جشن مهرگان، دومین جشن بزرگ ایرانیان باستان برای ثبت جهانی آماده می‌شود.

به گزارش ایسنا به نقل از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، علیرضا حسن‌زاده ـ رییس پژوهشکده مردم‌شناسی و مجری این طرح ـ در این‌باره بیان کرد: مهرگان پس از نوروز بزرگ‌ترین جشن ایرانیان باستان است که با اعتدال پاییزی، زمان برابری شب و روز پیوند داشته و در دوره‌هایی از باستان که آغاز پاییز، آغاز سال نو بوده، برگزار می‌شده است.

حسن‌زاده با بیان این‌که جشن مهرگان به عنوان آیین مشترک ایران و تاجیکستان در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار خواهد گرفت، افزود: این آیین هم‌اکنون در جوامع روستایی زرتشتیان ایران و مردم تاجیکستان اجرا می‌شود.

او مهرگان را آیین شکرگزاری نسبت به نعمت‌های خداوند دانست و بیان کرد: مهرگان گفتمانی است که انسان را به ایجاد رابطه صلح‌آمیز با طبیعت و قدردانی از نعمت‌های الهی که همان ثروت طبیعی است دعوت می‌کند.

عضو هیأت علمی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری اظهار کرد: بررسی این آیین در ایران و تاجیکستان در واقع ریشه‌های فرهنگی و تمدنی دو کشور را نشان می‌دهد و ثابت می‌کند که این دو سرزمین ریشه‌های دوستی جدانشدنی دارند.

حسن‌زاده همچنین گفت: در شرایطی که جهان آکنده از آسیب‌های زیست‌محیطی است این جشن انسان را به توسعه پایدار و حفاظت از طبیعت برای آیندگان فرامی‌خواند.

به گفته  رییس پژوهشکده مردم شناسی، در جلسه آینده شورای ثبت میراث ناملموس که به احتمال زیاد پاییز برگزار می‌شود این پرونده مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

پرونده جشن مهرگان به پیشنهاد دفتر ثبت آثار و حفظ و احیای میراث ‌معنوی و طبیعی در پژوهشکده مردم‌شناسی برای ثبت جهانی آماده می‌شود.

منبع:ایسنا