سفر به فضا با بالن، پیش از تحقق وعده “بزوس” و “برانسون”

یک شرکت که هدفش راه اندازی گردشگری فضایی با بالن‌های فضایی است، ممکن است گردشگران فضایی را قبل از “جف بزوس” و “ریچارد برانسون” به فضا ببرد و همچنین بلیت‌های مقرون به صرفه‌تری را نسبت به دیگر شرکت‌های فضایی خصوصی ارائه دهد.

به گزارش ایسنا و به نقل از آی‌ای، سفر فضایی دیگر یک رویا نیست، زیرا در حال حاضر با پرداخت ۱۲۵ هزار دلار، هر کسی می‌تواند بلیت سفر به فضا را برای خود رزرو کند. این قرارداد چشم نواز توسط شرکت “اسپیس پرسپکتیو”(Space Perspective) که یک شرکت گردشگری فضایی با هدف ارسال گردشگران با بالن‌های فضایی است، ارائه شده است.

این شرکت یک بالن یا کپسول فضایی به نام “نپتون وان”(Neptune One) را برای انجام پروازهای تجاری فضایی ایجاد کرده است. “نپتون وان” اولین پرواز آزمایشی خود را در ژوئن ۲۰۲۱ انجام داد و این شرکت از همان ماه، رزرو صندلی برای پروازهای فضایی خود را در سال‌های ۲۰۲۴، ۲۰۲۵ و پس از آن آغاز کرد.

“نپتون وان” در طول پروازهای فضایی خود قصد دارد مسافران را حدود ۳۰ کیلومتر از زمین جدا کند. با این حال طبق تعریف مورد پذیرش جهانی، فضا در واقع در ارتفاع ۱۰۰ کیلومتری از سطح زمین شروع می‌شود. بنابراین از نظر فنی، از مسافران سوار بر “نپتون وان” درست مثل “ریچارد برانسون” و “جف بزوس” فقط به عنوان گردشگران فضایی یاد می‌شود و نه به عنوان فضانورد.

سفینه فضایی “نپتون وان” به سه قسمت اصلی تقسیم می‌شود. یک بالن فضایی بزرگ با قطر حدود ۱۰۰ متر که با همان فناوری مورد استفاده ناسا در بالن‌های استراتوسفری کار می‌کند، یک کپسول فضایی تحت فشار که به مسافران اجازه می‌دهد تا ۳۶۰ درجه نمای پانورامای فضا را از داخل آن در اختیار داشته باشند و یک سیستم فرود با چتر نجات پشتیبان برای فرودی ایمن در مواقع اضطراری.

آژانس‌ها و شرکت‌های فضایی در سراسر جهان تاکنون از بالن‌های فضایی برای حمل تلسکوپ‌ها، ربات‌ها و سایر تجهیزات مرتبط با تحقیقات به فضا استفاده کرده‌اند. اما اکنون بالن فضایی پیشرفته “نپتون وان” برای حمل گردشگران فضایی با استفاده از گاز هیدروژن طراحی شده است. گفتنی است که بالن‌های سنتی بر روی زمین از گاز هلیوم استفاده می‌کنند.

برخلاف موشک‌های سنگین فضایی که توسط شرکت‌های بزرگ هوافضا مانند “اسپیس‌ایکس”، “ویرجین گلکتیک” و “بلو اوریجین” استفاده می‌شود، بالن فضایی “نپتون وان” سبک است و هیچ گونه انتشار گازهای مضر ندارد.

کپسول تحت فشار “نپتون وان” در طول هر پرواز از زیر بالن فضایی آویزان است و قابلیت حمل ۹ گردشگر فضایی شامل هشت مسافر و یک خلبان را در مجموع به مدت شش ساعت دارد و مسافران، دو ساعت از این شش ساعت را در ارتفاع ۳۰ کیلومتری از سطح زمین خواهند گذراند.

در وبسایت این شرکت همچنین ذکر شده است که کپسول “نپتون وان” به غیر از صندلی‌ها برای مسافران، دارای یک بار نوشیدنی، وسایل ارتباطی، پنجره‌های ضد تشعشع، کمدهای شخصی، وای-فای، حمام و سایر امکانات ضروری مورد نیاز گردشگران فضایی در طول پرواز است.

“جین پوینتر” مدیرعامل شرکت “اسپیس پرسپکتیو” می‌گوید که این شرکت متعهد به تغییر دیدگاه مردم نسبت به زمین و فضا است و می‌گوید: ما متعهد هستیم که اساساً نحوه دسترسی مردم به فضا را تغییر دهیم.

با وجود حضور قوی شرکت‌هایی مانند “اسپیس‌ایکس”، “ویرجین گلکتیک” و “بلو اوریجین” به نظر می‌رسد که “اسپیس پرسپکتیو” توانسته در زمینه گردشگری فضایی برجسته شود. چرا که تاکنون همه صندلی‌های پروازهای فضایی “نپتون وان” که قرار است در اوایل سال ۲۰۲۴ انجام شود، رزرو شده است. این شرکت تاکنون در مجموع ۴۵۰ بلیت فروخته است و در حال حاضر فقط برای سال ۲۰۲۵ رزرو می‌پذیرد.

از سوی دیگر اما “ریچارد برانسون” و “جف بزوس” که قبلاً خودشان یک بار به فضا سفر کرده‌اند، هنوز تاریخ پروازهای کاملاً تجاری خود را اعلام نکرده‌اند. “ایلان ماسک” ممکن است در این مسابقه تا حدودی جلوتر باشد، زیرا اخیراً یک ماموریت سه روزه فضایی غیرنظامی موفق را به پایان رسانده است. در طول این پرواز، فضاپیمای “اینسپایریشن ۴”(Inspiration۴) حدود ۵۸۵ کیلومتر از زمین فاصله گرفت که از زمان برنامه فضایی “آپولو” دورترین مسافتی است که یک ماموریت فضایی انسانی طی کرده است.

با این حال، وقتی صحبت از قیمت بلیت می‌شود، به نظر می‌رسد “اسپیس پرسپکتیو” با هزینه ۱۲۵ هزار دلاری برای هر مسافر، مقرون به صرفه‌ترین سفر فضایی را ارائه می‌دهد. این در حالی است که “ویرجین گلکتیک” اخیراً اعلام کرده است که قیمت یک صندلی در موشک فضایی “VSS Unity” چهارصد و پنجاه هزار دلار خواهد بود. شگفت انگیزتر اینکه گفته می‌شود چهار مسافر “اینسپایریشن ۴” هر کدام ۵۵ میلیون دلار برای سفر فضایی فانتزی خود پرداخت کرده‌اند.

اگرچه “بلو اوریجین” هنوز قیمت بلیت خود را برای مشتریانی که منتظر سفر به فضا با وسیله نقلیه فضایی “نیو شپرد”(New Shepard) هستند، اعلام نکرده است، این شرکت در اولین پرواز انسانی خود که در ژوئیه ۲۰۲۱ انجام شد، یک صندلی را به قیمت ۲۸ میلیون دلار به یک فرد ناشناس که بعداً منصرف شد و صندلی او به “الیور دیمن” یک نوجوان هلندی داده شد، فروخت. پدر “دیمن” این صندلی را با قیمتی که فاش نشده است، برای پسرش خریداری کرد.

با این حال، در مقایسه با تجربه پروازهای فضایی شش ساعته که گفته می‌شود با “نپتون وان” ارائه می‌شود، مسافرانی که با “نیو شپرد” سفر می‌کنند تنها می‌توانند ۱۱ دقیقه را در فضا بگذرانند.

“جین پوینتر” موسس “اسپیس پرسپکتیو” فاش کرد که قصد دارد اولین آزمایش انسانی خود را در سال ۲۰۲۳ انجام دهد و سپس به احتمال زیاد از سال ۲۰۲۴ ماموریت‌های فضایی تجاری خود را شروع کند و از سال ۲۰۳۰ سالانه حدود ۵۰۰ سفر فضایی انجام دهد.

در حال حاضر به نظر می‌رسد “نپتون وان” یک گزینه کارآمد و امیدوار کننده برای سفرهای فضایی زیر مداری است. با این حال، بسیار جالب خواهد بود که ببینیم فناوری بالن فضایی، در میان مجموعه موشک‌های سریع فضایی که توسط شرکت‌های میلیارد دلاری مانند “اسپیس‌ایکس”، “ویرجین گلکتیک” و “بلو اوریجین” در حال توسعه هستند، چقدر محبوبیت و موفقیت کسب می‌کند.

منبع:ایسنا

۳ روستای ایران در مسیرجهانی

برندق اردبیل، خرانق یزد و لارک هرمزگان روستاهایی هستند که برای رسیدن به‌عنوان دهکده جهانی گردشگری با هم رقابت می‌کنند.اواخر شهریور بود که معاون گردشگری وزارت میراث ‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی از معرفی ۳ روستای ایران به سازمان جهانی جهانگردی برای اجرای طرح ابتکاری دهکده‌های گردشگری خبر داد. ولی تیموری در این خبر گفته بود کمیته داخلی معاونت گردشگری، روستاهای برندق از اردبیل، خرانق از یزد و لارک از هرمزگان را انتخاب کرده است تا سازمان گردشگری جهانی یکی از آنها را به‌عنوان دهکده گردشگری جهانی انتخاب کند.

براساس طرح ابتکاری دهکده‌های گردشگری سازمان جهانی گردشگری، روستاهایی که جاذبه‌های تاریخی و فرهنگی، طبیعی، صنایع‌دستی، اقتصاد مبتنی بر گردشگری، مشارکت مردم روستا در فرایند توسعه و امکانات اولیه برای ورود گردشگر را دارند، می‌توانند در این طرح انتخاب شوند. ۳ روستایی هم که در ایران انتخاب شده‌اند هر یک ویژگی خاصی دارند و می‌توانند به این شبکه جهانی متصل شوند؛ هرچند برای رسیدن به این نقطه این روستاها نیز به توجه و کار مضاعف نیازمندند.

خرانق؛ نیازمند اعتبار
شهرستان اردکان محل اصلی قرار گرفتن روستایی است که یکی از قدیمی‌ترین سازه‌های خشت‌وگلی ایران در آن قرار دارد. خرانق روستایی در دل کویر و در همسایگی معدن آهن چادرملو است و می‌کوشد با توسعه گردشگری گام‌به‌گام به‌سوی توسعه حرکت کند.
بخشدار خرانق با بیان اینکه طبق آخرین سرشماری جمعیت ثابت روستا ۵۰۰ نفر است به همشهری می‌گوید: با توجه به اینکه خرانق یک روستای گردشگری است روزهای تعطیل جمعیتش به ۲ هزارنفر می‌رسد؛ زیرا ساکنان قدیمی برای آخر هفته به خانه‌هایشان برمی‌گردند.
عباس حیدرپور با بیان اینکه جمعیت ثابت روستا معدنکار یا کشاورزند، می‌افزاید: از نظر سنی نیمی از جمعیت جوان هستند که اگر امکان کار و تحصیل نداشته باشند، تمایل دارند به شهر مهاجرت کنند.
وی درباره افزایش امکانات تحصیلی روستا می‌گوید: تا سال گذشته در روستای ما فقط تا دوره اول متوسطه وجود داشت، اما مدتی است یک هنرستان گردشگری در منطقه ایجاد شده است و باتوجه به ظرفیت منطقه دانش‌آموزان دختر و پسر می‌توانند در رشته گردشگری تحصیل کنند و همین‌جا به‌کار مشغول شوند.
بخشدار خرانق با بیان اینکه مردم روستا مایل هستند در طرح دهکده جهانی مشارکت کنند، می‌گوید: خرانق با مشکل تامین آب شیرین مواجه است و از طرفی باید به شبکه سراسری گاز خانگی هم
متصل شود.
حیدرپور با بیان اینکه برای توسعه گردشگری در روستا به سرمایه‌گذاری نیاز است، ادامه می‌دهد: معدن آهن چادرملو در نزدیکی خرانق قرار دارد، مردم حاضرند معدن را بازسازی کنند و تا مثلا ۱۰ سال عواید خانه‌ها را بردارند و پس از این مدت مالکان بتوانند از درآمد گردشگری خانه‌هایشان بهره‌مند شوند.
وی که بر حفظ ارزش‌های معماری روستا تأکید دارد، می‌گوید: هم‌اکنون با کمک مردم مرمت روستا و قلعه در حال انجام است، اما بازسازی‌ خانه‌ها حتما مطابق معماری منطقه انجام خواهد شد و در حریم ۱/۱ هکتاری قلعه ساخت‌وساز به شکل جدید ممنوع شده است.

روستای باستانی
خرانق روستایی است که از دل تاریخ برآمده است. مدیرکل میراث‌فرهنگی یزد با بیان اینکه خرانق، روستایی متعلق به دوران قبل از اسلام با یک قلعه مطبق است که قدیمی‌ترین منارجنبان ایران در آن ساخته شده به همشهری می‌گوید: در کنار قلعه یک کاروانسرای قاجاری وجود دارد که هم‌اکنون برای گردشگران قابل اقامت است. در مجاورت روستا یکی از بزرگ‌ترین رمل‌های کویری ایران وجود دارد که در بعضی مناطق ارتفاع آنها تا بیش از ۶۰ متر می‌رسد. برای توسعه گردشگری هم چند کمپ کویری در کنار این رمل‌ها ایجاد شده و داخل روستا هم یک اقامتگاه بومگردی است.
سیدمصطفی فاطمی با بیان اینکه یک ان‌جی‌اوی روستایی برای مرمت بناهای تاریخی در روستا تشکیل شده است، می‌افزاید: قلعه روستا به بیش از ۵۰ میلیارد تومان برای استحکام‌بخشی و مرمت سقف‌ها نیاز دارد و بودجه‌های میراث فرهنگی برای این مرمت کافی نیست و به همین دلیل ما از طرح‌های معین میراث فرهنگی که در آنها از صنایع برای مرمت آثار تاریخی کمک گرفته می‌شود، استفاده خواهیم کرد. وی درباره نحوه مدیریت گردشگری روستا پس از انتخاب احتمالی به‌عنوان دهکده جهانی هم می‌گوید: مبنای مدیریت گردشگری براساس تصمیماتی است که سازمان جهانی گردشگری به ما اعلام می‌کند.

همکاری مردم در خرانق
فعالیت‌های محلی همواره نیازمند همیاری مردم بومی است. عضو ان‌جی‌اوی زادگان خورشید خرانق نیز به همشهری می‌گوید: قلعه خرانق یکی از قلعه‌های قدیمی و سالم کشور است که مردم تا سال ۱۳۶۲ در آن زندگی می‌کردند و همه بناهای روستا پلاک ثبتی دارد. پس از خالی از سکنه شدن قلعه، روند تخریب آن آغاز شد و حالا باید اقدامات سریعی برای جلوگیری از تخریب بخش‌های سالم قلعه و مرمت بخش‌های دیگر آن انجام شود.
رضا طالبان با بیان اینکه انجمن با کمک فعالان، جوانان و مردم خرانق ایجاد شده است، خاطرنشان می‌کند: انجمن مدتی است مستحکم‌کردن قلعه را آغاز
کرده است.
وی با اشاره به اینکه هزینه‌های کارگر و استادکار مرمت بالاست، ادامه می‌دهد: سعی می‌کنیم مرمت را با کمک مردم ادامه دهیم و از معادن و کارخانه‌های اطراف روستا در قالب تعهدات اجتماعی کمک بگیریم. شورای خرانق هم بودجه‌ای را از محل فروش بلیت بازدید قلعه به این امر اختصاص داد که البته پس از کرونا قطع شد.

لارک نگینی در جنوب
لارک با ۷/۴۸کیلومترمربع مساحت در دل تنگه‌هرمز، جزیره‌ای بکر با آداب‌ورسوم، آثار تاریخی و طبیعت بی‌نظیر است و می‌تواند نظر هر گردشگری را به‌خود جلب کند. فریدون همتی، استاندار پیشین هرمزگان که تا همین هفته قبل متصدی این پست در استان بود، در دوره فعالیت خود طرح‌ها و برنامه‌های عمرانی و گردشگری زیادی را در این جزیره پیگیری کرده که یکی از آنها نامزدی لارک به‌عنوان دهکده جهانی گردشگری بود. او درباره امکانات گردشگری این جزیره به همشهری می‌گوید: لارک یکی از جزایر ۱۴ گانه هرمزگان است که معدن آهن، پوشش گیاهی وسیع و محیط‌زیستی بکر دارد و گردشگر هنگام قدم زدن می‌تواند آهوان ساکن آن را تماشا کند. سواحل مرجانی و فسفری جزیره و قلعه تاریخی پرتغالی‌ها هم ارزش گردشگری در جزیره را به ما نشان می‌دهد.
همتی با بیان اینکه هم‌اکنون بهسازی روستا، طرح معابر و جاده و رینگ جزیره در حال ساخت است، می‌افزاید: برنامه‌ریزی‌هایی که تاکنون برای جزیره انجام شده مبتنی بر حفظ محیط‌زیست است؛ زیرا گردشگر باید بتواند از طبیعت منطقه لذت ببرد.
استاندار پیشین هرمزگان با بیان اینکه روستای لارک حدود ۵۰۰ نفر جمعیت دارد، می‌افزاید: مردم به زبانی شبیه مردم کشور عمان صحبت می‌کنند.
همتی با اشاره به اینکه ثبت جهانی، لارک را به یک قطب گردشگری تبدیل می‌کند، می‌گوید: مدتی است بخشی از مردم به مشاغل بومگردی روی آورده‌اند و تمایلی به مهاجرت در جزیره وجود ندارد.

رونق لارک
مردم لارک شیفته جزیره و توسعه آن هستند. دهیار روستای لارک با بیان اینکه تنها شغل مردم لارک صیادی است که هر سال ضعیف می‌شود به همشهری می‌گوید: پتانسیل حال حاضر جزیره فقط می‌تواند فعالیت‌های مبتنی بر گردشگری باشد. لارک آب کافی و مناسب برای کشاورزی ندارد و به جز گردشگری اشتغال جدیدی نمی‌توان اینجا فراهم کرد.
محمد ماهیگیر کوهی با بیان اینکه لارک ۱۲۰ خانوار دارد، می‌افزاید: جزیره زیرساخت‌های لازم را دارد. در سال‌های گذشته رینگ جزیره ساخته و لایروبی اسکله انجام شده است، آب و برق هم به بخش‌هایی از جزیره رسیده و پس از چند سال قلعه پرتقالی‌ها مرمت شده است.
وی با اشاره به برگزاری کلاس‌های آموزش بومگردی در سال‌های اخیر برای مردم ادامه می‌دهد: صیادی کار سخت و سنگینی است و چون کار دیگری نبود جوانان از جزیره می‌رفتند، اما در سال‌های اخیر با افزایش مشاغل گردشگری، جوانان هم به ماندن در اینجا علاقه‌مند شده‌اند و مهاجرت از جزیره کم شده است.
دهیار لارک با بیان اینکه جزیره هرمز برای ما تجربه شده است، درباره اهمیت محیط‌زیست جزیره نزد مردم می‌گوید: نمی‌خواهیم اتفاقات بدی که برای هرمز افتاد برای لارک هم رقم بخورد. جزیره ما اداره محیط‌زیست ندارد، اما مردم آهوهای جزیره را مثل فرزندانشان دوست دارند و هیچ‌کس اقدام به شکار آنها نمی‌کند. قدیم‌ها نمک جزیره‌های دیگر از لارک تامین می‌شد، اما الان مردم نمی‌گذارند یک تکه سنگ نمک از جزیره کم شود؛ چون می‌دانند اگر قرار است جزیره گردشگری شود باید محیط‌زیست‌شان را حفظ کنند.

برندق، اشتغال و مهاجرت
برندق یکی از پرجمعیت‌ترین و بزرگ‌ترین روستاهای خلخال در اردبیل است. کشاورزی و باغداری در روستا بسیار گسترده است و به همین دلیل محصولات متنوع کشاورزی، باغی، جالیزی و خشکباری در آن تولید می‌شود. طبیعت زیبا و آب‌وهوای مطبوع، برندق را هم در زمره روستاهایی قرار می‌دهد که می‌توانند مقصد گردشگران باشند.
دهیار روستای برندق درباره تأثیر انتخاب این روستا به‌عنوان دهکده جهانی گردشگری به همشهری می‌گوید: هر سال حداقل ۲۰ جوان به‌دلیل نبود امکانات کاری و تحصیلی به تهران و گیلان مهاجرت می‌کنند؛ درحالی‌که اگر برندق انتخاب شود، مهاجرت معکوس در روستا اتفاق خواهد افتاد. روستا مشکلات زیادی از آب آشامیدنی و اینترنت گرفته تا فاضلاب دارد، اما بودجه خاصی در اختیار روستا قرار نمی‌گیرد.
رسول شکری با بیان اینکه روستا بیش از ۲ هزار نفر جمعیت دارد که بخش زیادی از آنان کشاورز هستند، می‌گوید: یک طرح بومگردی برای روستا نوشته بودیم که معطل مانده است، ولی توانسته‌ایم بودجه‌ای بگیریم که براساس آن خانه بومگردی بسازیم. با این حال مردم روستا مشتاقند ظرفیت‌های گردشگری
افزایش یابد.

روستایی در مسیر ۳ استان
باوجود محرومیت‌های برندق این روستا قابلیت‌های گردشگری بسیاری دارد. مدیرکل میراث فرهنگی و گردشگری اردبیل به همشهری می‌گوید: طبیعت بکر و جذاب این روستا با رودخانه‌های پرآب در حاشیه آن در کنار قرار گرفتن آن در محل تلاقی آذربایجان‌شرقی، زنجان و اردبیل موقعیت ویژه‌ای به برندق بخشیده است.
نادر فلاحی با بیان اینکه برای این روستا ۲ مجموعه اقامتگاه بومگردی درنظر گرفته شده است، ادامه می‌دهد: راه‌اندازی این اقامتگاه‌ها در ماندگاری گردشگران تأثیر بسزایی خواهد داشت.
وی درباره اهمیت افزایش اشتغال در این روستا نیز می‌گوید: ایجاد کسب‌وکارهای خرد روستایی با تکیه بر تولیدات کشاورزی و استفاده از ظرفیت محصولات ارگانیک، در کنار کسب‌وکارهای گردشگری روستایی ضمن پایداری سکونتگاه‌های روستایی موجب مهاجرت معکوس و جذب سرمایه‌گذران بومی و منطقه‌ای و شکوفایی زندگی این روستا خواهد شد.
مدیرکل میراث فرهنگی و گردشگری اردبیل ادامه می‌دهد: اگر برندق به‌عنوان دهکده جهانی گردشگری انتخاب شود، روستا با استفاده از ظرفیت‌های بالقوه طبیعی، کشاورزی و تاریخی روستا و با تکیه بر افراد بومی منطقه و جوانان تحصیلکرده و علاقه‌مند به گردشگری مدیریت
خواهد شد.
از سوی دیگر با رونق گردشگری کسب‌وکارهای خرد محلی هم رونق خواهد گرفت و همه این موارد می‌تواند به حل مشکلات روستا نیز کمک کند.

ظرفیت‌سنجی؛ لازمه بوم‌گردی
بوم‌گردی در مناطق روستایی ابعاد و ویژگی‌های خاص خود را دارد که باید به آن‌ها توجه ویژه داشت. یک کارشناس ارشد جغرافیای گردشگری با بیان اینکه انتخاب یک روستا به عنوان دهکده جهانی گردشگری یک برند معتبر است به همشهری می‌گوید: بوم‌گردی به عنوان یکی از انواع گردشگری نیازمند ظرفیت‌سنجی در استفاده از مناطق بومی است. مردم محلی خصایص ظریفی دارند و باید مراقب باشیم مناطق روستایی و مردمشان در طرح‌های بومگردی آسیبی نبینند. فرهنگ، میراث تاریخی و آرامش مناطقی از این دست باید حفظ شود.  سید همام عمادی راد می‌افزاید: اگر یک منطقه طبیعتی قابل توجه دارد، باید به این موضوع توجه کرد که در سال چند نفر می‌توانند بدون آسیب‌رساندن از این منطقه بازدید کنند؟  وی با بیان اینکه مردم بومی باید نسبت به ابعاد توسعه بوم‌گردی آگاه شوند، اظهار می‌کند: لازمه اجرای طرح‌های گردشگری روستایی آموزش شیوه درست فعالیت‌های بوم‌گردی با هدف حفظ سنت، معماری و محیط‌زیست یک منطقه است.

انتخاب هر یک از روستاهای برندق، لارک یا خرانق در آذرماه به‌عنوان دهکده جهانی گردشگری می‌تواند سرنوشت مردم و روستا را دگرگون کند. این روستاها اما تنها نقاطی نیستند که می‌توان با گسترش گردشگری در آنها معیشت مردم، عمر آثار تاریخی و کیفیت محیط‌زیست‌شان را حفظ کرد. همه روستاهایی که نبود امکانات، آنها را خالی از سکنه کرده و مردمانشان را کوچانده است می‌توانند از مسیر گردشگری نجات یابند.

منبع:همشهری

توسعه گردشگری به عنوان پیشران اقتصاد و دیپلماسی در سایه اکسپو ۲۰۲۰

رئیس باشگاه گردشگری فرهنگی پایدار، اکسپو ۲۰۲۰ دوبی را فرصت طلایی بر رونق گردشگری در پساکرونا دانست و گفت: باید از ظرفیت‌های این رویداد برای توسعه صنعت گردشگری به عنوان پیشران اقتصاد و دیپلماسی و تقویت صلح و امنیت در غرب آسیا استفاده شود.

به گزارش روز سه شنبه خبرنگار فرهنگی ایرنا، اکسپو ۲۰۲۰ با عنوان پیوند اذهان و خلق آینده با حضور ۱۹۸ کشور جهان از ۹ مهر ۱۴۰۰ در حالی در دوبی آغاز به کار کرده است که کرونا همچنان چالش اول جهان در بخش‌های مختلف به ویژه اقتصاد و تجارت و صنعت گردشگری است؛ اگر چه این رویداد به دلیل همه‌گیری با یکسال تاخیر برگزار و به سنت همیشگی ۶ ماهه تا ۱۱ فروردین ۱۴۰۱ ادامه خواهد داشت، اما به نظر می‌رسد با شتاب واکسیناسیون عمومی، جهان آرام آرام از خواب سنگین کرونایی بیدار و برای گردهمایی‌ها و رویدادهای جهانی در ماه‌های آینده آماده می‌شود.

اکسپوها بنا به فلسفه ذاتی اگر چه اقتصادی و تجاری هستند، اما بنا به رخ‌نمایی مرسوم در همه رویدادهای جهانی از ورزشی و هنری تا علمی و صنعتی، آثار فرهنگی و هنری ویترین چشم‌نواز برای نمایشگاهی با این وسعت و معرفی و آغاز تعاملات بین‌المللی است حتی اگر این روابط بستر توسعه و همکاری‌های اقتصادی یا سیاسی کشورها باشد.

اکسپوها همیشه جشنواره‌ای از زیبایی‌های فرهنگی و تمدنی را در خود دارند و کشورها در ۶ ماه فرصتی که دارند علاوه بر ارائه همه توانمندی‌ها و دستاوردهای اقتصادی و صنعتی و چشم‌اندازهای آتی و ظرفیت‌ها و جاذبه‌ها فرهنگی و تمدنی خود را به وضوح به نمایش می‌گذارند. بر همین اساس معمولا نمایه ورودی پاویون هر کشوری در اکسپو نماد و نشانی از قدمت و اصالت تاریخی و فرهنگی است زیرا فرهنگ ملت‌ها را به هم نزدیک‌تر می‌کند. وقتی شرکت‌کنندگان با ظرفیت‌های فرهنگی و تاریخی کشورهای یکدیگر آشنا شوند و به زبان و مفاهمه مشترک از اهداف و منافع ملی خود برسند هر تعاملی که در این چارچوب شکل می‌گیرد قطعا به ایجاد و تقویت ارتباطات آنها منجر خواهد شد و این آغازی است برای توسعه رفت‌وآمدها ملت و رونق صنعت گردشگری.

محمدرضا مجیدی؛ ‌سفیر سابق ایران در یونسکو (۱۳۹۳-۱۳۸۶)، رئیس باشگاه گردشگری فرهنگی پایدار و مدیرعامل انجمن ایرانی همکاری با یونسکو معتقد است: اکسپو برای کشورها و تمدن‌هایی که در حوزه‌های فرهنگی و تمدنی، دانشی و صنعت و فناوری حرفی برای گفتن دارند یک سامانه و تریبون بین‌المللی و فرصتی برای استفاده از این ظرفیت‌ بین‌المللی است؛ البته برخی کشورها هم که تاریخ و فرهنگ دیرینه ندارند داشته‌های امروزی، مطالعات آینده‌پژوهی و پیشرفت‌ها و دستاوردهای خود را در حوزه اقتصاد، علم و فناوری و صنعت در اکسپو به نمایش می‌گذارند.

به اعتقاد وی برگزاری اکسپو دوبی پس از حدود ۲ سال از شیوع کرونا در جهان با یک سال تاخیر و با اتکا به واکسیناسیون عمومی، آزمونی برای رویدادهای آتی جهان است و چنانچه واکسیناسیون بر مبنای نظام عادلانه در همه کشورها توزیع شود می‌توان به بازگشایی دروازه‌های جهان و بازگشت جهان به وضعیت عادی را انتظار داشت.

برای بهره‌برداری از فرصت‌ها نیازمند «دیپلماسی اکسپو» هستیم

محمدرضا مجیدی در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی ایرنا درباره نمایشگاه بین‌المللی دوبی- اکسپوی ۲۰۲۰ گفت: با توجه به سابقه و اهمیت و جایگاه رویدادی مانند اکسپو در روابط بین‌الملل معاصر و بازه زمانی که از چندین سال قبل برای برنامه‌ریزی و آماده‌سازی وجود دارد، کشورها می‌توانند برای حضور موفق و تاثیرگذار و تحقق اهداف اقتصادی، تجاری و فرهنگی خود در این رویداد برنامه‌های دقیق، منسجم و متنوع تدوین و از این ظرفیت و فرصت ارزشمند برای توسعه روابط خود در حوزه‌های مختلف به صورت مطلوب بهره‌برداری کنند.

رئیس باشگاه گردشگری فرهنگی پایدار یونسکو اظهار داشت: حضور در اکسپو ۲۰۲۰ به ویژه در این دوره که به دلیل شیوع کرونا با یک سال تاخیر اکنون در حال برگزاری است به یک دیپلماسی فعال و اختصاصی با عنوان دیپلماسی اکسپو نیازمند است که برآیند انواع و اقسام دیپلماسی از دیپلماسی اقتصادی و تجاری -که از اهداف اصلی اکسپو است- تا دیپلماسی فرهنگی، دیپلماسی علم و فناوری، دیپلماسی گردشگری و همچنین دیپلماسی رسانه‌ای و دیپلماسی عمومی و دیپلماسی سازمان‌های‌ مردم‌نهاد را شامل می‌شود.

در روابط بین‌الملل امروز، علاوه بر دیپلماسی دولت‌پایه و دیپلماسی رسمی که حوزه قوه مجریه است، ظرفیت‌های دیگری در حوزه های حاکمیتی و به ویژه مردم‌پایه مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرد. در دیپلماسی حاکمیتی و رسمی مربوط به سایر قوای حاکم از دیپلماسی قضایی و دیپلماسی حقوق‌بشر گرفته تا دیپلماسی پارلمانی شامل مجالس ملی و محلی مانند مجلس شورای اسلامی و شوراهای اسلامی شهر و روستا و شهرداری‌ها برای دستیابی حداکثری به اهداف ملی و تامین منافع ملی بهره گرفته می‌شود. در رویدادهایی مانند اکسپو می‌توان از همه این توان‌ها استفاده کرد.

رئیس باشگاه گردشگری فرهنگی پایدار یونسکو خاطرنشان کرد: اتاق‌های سه‌گانه در اقتصاد ملی اتاق بازرگانی، صنایع ومعادن و کشاورزی، اتاق تعاون و اتاق اصناف که پارلمان بخش خصوصی را شکل می‌دهند برای مشارکت و همکاری برای حضور موثر در اکسپو بسیار موثر هستند.

 

اکسپو فرصت ارزشمند برای افزایش تعاملات بین‌المللی

مجیدی گفت: حضور موثر و قدرتمند در اکسپوها در وهله اول به سیاست‌گذاری روشن، بهره‌گیری از تجارب گذشته با رویکرد آسیب‌شناسانه نیازمند است و پس از آن با کاهش نقاط ضعف و چالش‌ها و افزایش و تقویت نقاط قوت و فرصت ها، از هم اکنون تا اکسپوی بعدی باید برای همه بخش های مشارکت کننده و موثر فرصت سازی شود.

مدیرعامل انجمن ایرانی همکاری با یونسکو تصریح کرد: مدت زمان ۶ ماه برای اکسپو در مقایسه با سایر رویدادهایی که حداکثر ۱۰ روز هستند، فرصت ارزشمندی است که کشورها علاوه بر اینکه حضور در لایه‌های مختلف اقتصادی، علمی، صنعتی، اجتماعی و فرهنگی به صورت حقیقی و حقوقی، می توانند تعاملات بین‌المللی خود را افزایش دهند و با شناخت بیشتر از فضای ارتباطات بین‌الملل و حوزه‌های پیش رو، ظرفیت‌های ملی خود را معرفی کنند.

حاضران در اکسپو سفیران فرهنگ و اقتصاد ملی هستند / اکسپو تریبون بین‌المللی است

مجیدی ایرانیان حاضر در اکسپو سفیران فرهنگ و تمدن، علم و فناوری و صنعت و اقتصاد ملی ایران دانست و تاکید کرد: همه شرکت کنندگان در اکسپو باید در کنار اهداف شخصی و برنامه های شرکت‌های خصوصی خود، زیر چتر کلان منافع ملی بتوانند پیام‌رسان ظرفیت‌های ملی باشند به همین دلیل در این رویدادها به کشورها پاویون داده می‌شود.

سفیر سابق ایران در یونسکو افزود: اکنون سازه و فضای اختصاصی ایران در اکسپوی دوبی ۲۰۲۰  با عنوان پاویون جمهوری اسلامی ایران معرفی و شناخته می‌شود و در این چارچوب کلی همه بخش‌های مختلف اقتصادی، تجاری و فرهنگی و صنعتی اعم از دولتی و خصوص سهیم هستند و فعالیت می‌کنند.

مدیرعامل انجمن ایرانی همکاری با یونسکو گفت: اکسپو برای کشورهایی که در حوزه های فرهنگی و تمدنی، دانشی و صنعت و فناوری حرفی برای گفتن دارند یک سامانه و تریبون بین‌المللی و فرصتی برای استفاده از این ظرفیت‌ بین‌المللی است؛ البته برخی کشورها هم که تاریخ و فرهنگ دیرینه ندارند داشته‌های امروزی، مطالعات آینده‌پژوهی و پیشرفت‌ها و دستاوردهای خود را در حوزه اقتصاد، علم و فناوری و صنعت در اکسپو به نمایش می‌گذارند.

وی اظهار داشت: ایران با تاریخ چندهزار ساله خود هم می‌تواند از تاریخ و گذشته خود سخن بگوید، هم روند تحولی و تکاملی حاضر و پیش روی را به نمایش بگذارد و هم رویکرد مطالعات آینده‌پژوهشی و چشم‌انداز آینده را ارائه کند.

رئیس باشگاه گردشگری فرهنگی پایدار یونسکو خاطر نشان کرد: ایران می‌تواند با بهره‌گیری از «دیپلماسی اکسپو» و فرصت رسانه‌ای این رویداد، برای مقابله و مهار سیاست ایران‌هراسی استفاده کند و نگاه منفی برساخته رسانه‌ ای را نسبت به کشور در فضای تعاملی اکسپو در منظر و افکار عمومی جهان اصلاح کند.

 

اکسپو ۲۰۲۰ دوبی آزمونی برای رویدادهای آتی جهان است

مجیدی با اشاره به قرار گرفتن ایران در نقطه تلاقی سه قاره آسیا، اروپا و آفریقا گفت: ایران با این وسعت سرزمینی در مرزهای آب و خاکی خود ۱۵ همسایه دارد و با توانمندی ها و ظرفیت‌های متنوع و غنی در میان کشورهای منطقه غرب آسیا به عنوان قطب فرهنگی، گردشگری، علمی و فناوری شناخته می‌شود.

مدیرعامل انجمن ایرانی همکاری با یونسکو بیان کرد: ایران در اکسپو دوبی ۲۰۲۰ می تواند موقعیت ژئوپلتیک، ژئواستراتژیک، ژئوکالچر و ژئواکونومیک را به نمایش بگذارد و از فرصت تاریخی و جغرافیایی برای تامین منافع ملی و تحقق اهداف ملی خود بیشترین استفاده کند.

برگزاری اکسپو دوبی بعد از حدود ۲ سال از شیوع کرونا در جهان با یک سال تاخیر و با اتکا به واکسیناسیون عمومی، آزمونی برای رویدادهای آتی جهان است، به نظر می رسد دروازه‌های جهان در حال گشایش است. البته متاسفانه  نوعی بی عدالتی توزیعی در حوزه واکسیناسیون وجود دارد و کشورهای کم برخوردار در مناطق مختلف با کمبود واکسن مواجه هستند. امید است با گسترش دامنه واکسیناسیون جهان به وضعیت عادی بازگردد.

رئیس باشگاه گردشگری فرهنگی پایدار یونسکو با انتقاد از تداوم بی‌عدالتی توزیعی واکسیناسیون در جهان تصریح کرد: اگر این روند عقب‌ماندن برخی کشورهای آسیایی، آمریکای لاتین و آفریقایی از گردونه واکسیناسیون کرونا، عواقب و تبعات اجتماعی و اقتصادی به دنبال خواهد داشت.

نظام توزیع عادلانه واکسن کرونا گسترش یابد

مجیدی بیان کرد: اگر قرار است برگزاری رویدادهای جهانی مانند اکسپو دوبی تداوم داشته باشد باید روند واکسیناسیون بر اساس عدالت توزیعی شتاب بیشتری بگیرد. در اجلاس های بین‌المللی همواره تاکید شده است اگر کشورهای پیشرفته و بیشتر توسعه یافته به اقتصاد ملی خود فکر می‌کنند باید نظام توزیع عادلانه واکسن را گسترش دهند تا جهان روی آرامش ببیند، در غیر صورت هر از چند گاهی شاهد شیوع سویه‌های مختلف ویروس کووید ۱۹ خواهیم بود.

وی افزود: حضور موسسات پژوهشی و دانشگاهی، سازمان‌های مردم‌نهاد علمی، بهداشتی، فرهنگی و گفت‌وگو با همتایان خود در پاویون‌های سایر کشورها در اکسپو یک فرصت طلایی برای پرداختن به عدالت توزیعی واکسیناسیون در جهان، عدالت خواهی برای سلامت بشری و در نتیجه تامین منافع عمومی همه مردم جهان است.

سفیر سابق ایران در یونسکو اظهار داشت: در اکسپو دوبی همه باید با یک صدای واحد بر عدالت توزیعی واکسیوناسیون برای خروج همگانی از همه‌گیری کرونا و احیای اقتصادهای محلی، منطقه‌ای و جهانی و گسترش و فراگیری واکسیناسیون در همه کشورهای از آسیا تا آفریقا تاکید کنند.

اکسپو۲۰۲۰ و جام‌جهانی ۲۰۲۲ در همسایگی ایران یک فرصت طلایی است

مجیدی برگزاری اکسپو در همسایگی یک فرصت ویژه برای ایران دانست و گفت: اماراتی‌ها برگزاری رویداد ۲۰۲۰ و قطری‌ها میزبانی بازی‌های جام جهانی فوتبال ۲۰۲۲ را گرفتند، اکسپو دوبی تمام‌نشده، مقدمات برگزاری جام جهانی فوتبال در قطر آغاز می‌شود، باید با برنامه‌ریزی از فرصت های طلایی این دو رویداد در منطقه همانند سایر رویدادهای جهانی، بیشترین بهره برداری را انجام دهیم.

رئیس باشگاه گردشگری فرهنگی پایدار یونسکو خاطرنشان کرد: در اکسپوی دوبی دیپلماسی اقتصادی و تجاری باید محور قرار گیرد و سایر حوزه‌های با محوریت دیپلماسی اکسپو مشارکت و همکاری داشته باشند؛ در بازی‌های جام جهانی – که امیدوارم تیم فوتبال ایران هم در آن حضور داشته باشد- دیپلماسی ورزشی و فوتبال باید محور باشد و سایر حوزه ها همکاری کنند تا از فضای این رویداد که در منطقه ما برگزار می‌شود و توجه چند میلیارد مردم جهان را به خود جلب می‌کند، نهایت استفاده را ببریم.

 

تورهای مشترک اکسپو و سفر به ایران در صورت عادی شدن شرایط کرونا

مجیدی به اهمیت و تاثیر برگزاری اکسپو در منطقه مجاور و همسایگی ایران اشاره کرد بیان کرد: از فرصت اکسپو می‌توانیم برای معرفی ظرفیت‌های ایران، جلب و جذب سرمایه‌گذاران خارجی، ارتقا سطح تعاملات اقتصادی برای توسعه تجاری و افزایش صادرات استفاده کنیم. در حال حاضر برنامه ریزان سفر با توجه به تحولات صنعت گردشگری جهان، تورهای چند مقصدی طراحی می‌کنند؛ شرکت‌های خدمات گردشگری برای گردشگرانی که به یک منطقه مانند غرب آسیا وارد می‌شوند برنامه های جذاب برای سفر به کشورهای مختلف همسایه در همان منطقه را طراحی و ارائه می کنند.

‌رئیس باشگاه گردشگری فرهنگی پایدار یونسکو افزود: اگر تصمیم دولت درباره صدور مجدد روادید برای گردشگران از آبان ماه اجرایی و شرایط کرونا در کشور عادی شود ۵ ماه فرصت باقی است تا موسسات ایرانی ارائه دهنده خدمات گردشگری با شرکت‌های خارجی، تورهای مشترک اکسپو دوبی و سفر به ایران تعریف کنند که قطعا جاذبه های فرهنگی، تاریخی و طبیعی ایران به ویژه آثار میراث فرهنگی ثبت شده جهانی مورد توجه گردشگران قرار خواهد گرفت.‌

از فرصت اکسپو ۲۰۲۰ برای رونق گردشگری در پساکرونا استفاده شود

مجیدی تاکید کرد: با تبلیغات هدفمند و بازاریابی علمی در فضای اکسپو علاوه بر جذب گردشگر در دوران برگزاری این رویداد، می توان برای جذب گردشگر در زمان برگزاری جام جهانی هم برنامه ریزی کرد با همین رویکردها و روش‌ها می‌توان به رونق و توسعه صنعت گردشگری در آینده نزدیک می‌توان امیدوار بود.

رئیس باشگاه گردشگری فرهنگی پایدار یونسکو اظهار داشت: البته نباید همکاری در حوزه گردشگری را به ۶ ماه برگزاری اکسپو محدود کرد، بلکه شرکت های ایران با یک بازاریابی حرفه ای بلندمدت به این همکاری مشترک نگاه کنند و برنامه های مشترک و محصولات متنوع در حوزه گردشگری سلامت، طبیعت‌گردی، گردشگری فرهنگی میراث‌پایه، برای بازدید از آثار تاریخی فرهنگی و جاذبه های میراث معنوی برای دوران پساکرونا طراحی کنند.

 

اکسپو دوبی بهترین فرصت برای حضور در بازار بزرگ اکو، اوراسیا و شانگهای

مجیدی به تصویب عضویت ایران به عنوان نهمین عضو سازمان شانگهای اشاره کرد و گفت: این سازمان بیش از ۴۰ درصد جمعیت جهان را در خود دارد و پهنه بزرگی از مساحت کره زمین را به خود اختصاص داده است، از طرفی دو عضو شورای امنیت سازمان ملل متحد و چهار قدرت هسته ای جهان و چین به عنوان یکی از دو رهبر قدرت برتر اقتصادی جهان در این سازمان عضو هستند که تا یکی دو سال آینده فرایند حقوقی عضویت ایران کامل می شود فرصتی ارزشمند را پیش روی اقتصاد ملی ما قرار داده است.

سفیر سابق ایران در یونسکو اظهار داشت: از سوی دیگر سند برنامه جامع همکاری جامع ایران و چین (برنامه راهبردی ۲۵ ساله) و طرح چینی یک کمربند، یک راه و عضویت ایران در اتحادیه اقتصادی اوراسیا، فرصت های جدیدی است که پیش روی ایران قرار گرفته است.

رئیس باشگاه گردشگری فرهنگی پایدار یونسکو افزود: اگر بتوانیم در اکسپو دوبی از موقعیت ژئوپلیتک و ظرفیت عضویت و حضور در سازمان های بین المللی منطقه ای شانگهای و اوراسیا با بازار گسترده ای که در زمینه های مختلف تحت پوشش دارند، استفاده کنیم، این گسترش مبادلات و انواع دیپلماسی اقتصادی و تجاری می تواند فرصت ساز باشد و به توسعه بازارهای هدف ما در منطقه، کمک خواهد کرد.

ایران پل شرق و غرب آسیا است

مجیدی افزود: مخاطبان در اکسپو وقتی در کنار پشتوانه و جاذبه های فرهنگی، تمدنی و تاریخی با موقعیت ژئوپلتیک و ژئو استراتژیک ایران آشنا شوند و تصویر مناسبی از ایران ارائه شود، با توجه به فراهم شدن زمینه و ارتقای ارتباطات گسترده با سازمان های بین المللی، تاثیرگذاری ایران در معادلات و روابط بین المللی و منطقه ای افزایش می یابد.

مدیرعامل انجمن ایرانی همکاری با یونسکو با اشاره به عضویت ایران در سازمان همکاری های منطقه ای (اکو)  گفت: این سازمان با حضور ایران، پاکستان و ترکیه، ۵ جمهوری (قزاقستان، قرقیزستان، ترکمنستان، ازبکستان و تاجیکستان) از آسیای مرکزی، جمهوری آذربایجان از قفقاز جنوبی و افغانستان، یک ظرفیت مهم و یک بازار بزرگ منطقه ای است که با الحاق به شانگهای و اوراسیا جایگاه و موقعیت ویژه ایران به عنوان پل ارتباطی این سازمان ها و مناطق در گذرگاه ترانزیتی شرق و غرب و محور شمال و جنوب تقویت و تثبیت شده است. همه این فرصت ها با برنامه ریزی دقیق قابل بهره بهره برداری در چنین رویدادهایی است.

اکسپو دوبی ۲۰۲۰ دقیقا زمان استفاده از فرصت ها و ظرفیت های منطقه ای است، باید از این فرصت طلایی برای تقویت حضور حوزه های مختلف اقتصادی در بازار شانگهای، اوراسیا و اکو، تقویت اقتصادی ملی، بازاریابی محصولات در کنار تقویت صادرات، بازاریابی مواد خام مورد نیاز کشور، انتقال و تبادل فناوری و جستجوی بازار کار برای خدمات فنی و مهندسی استفاده کرد.

جایگاه صنعت گردشگری در سیاست‌گذاری‌های توسعه تقویت شود / گردشگری پیشران دیپلماسی فرهنگی

مجیدی گفت: اگر اراده ملی متبلور در اراده دولت برای خروج صنعت گردشگری از وضعیت کنونی و آوردن این صنعت از حاشیه به متن اقتصاد ملی وجود دارد باید نگاه به گردشگری از سرگرمی و مکملی به موضوع محوری و نگاه اصلی و متنی تبدیل شود.

رئیس باشگاه گردشگری فرهنگی پایدار یونسکو گفت: مدیریت عقلانی اقتصاد بر پرهیز از وابستگی به اقتصاد تک محصولی و خام فروشی تاکید می کند. باید جایگاه گردشگری به عنوان صنعت پاک با کمترین آسیب به محیط زیست، صنعتی درون زا و برون نگر که با کمترین سرمایه گذاری، بیشترین بهره وری را برای اقتصادی دارد، در سیاست گذاری های توسعه و مدیریت کلان تقویت شود.

وی تصریح کرد: گردشگری، صنعتی ثروت‌آفرین و فقرزدا، عدالت‌جو و عدالت‌خواه است و عدالت توزیعی را به همراه دارد. از سوی دیگر در حوزه فرهنگی در سطح ملی و تعاملات بین‌المللی می‌تواند به عنوان پیشران دیپلماسی فرهنگی و دیپلماسی علم و فناوری ایفای نقش کند.

 

اکسپو دوبی فرصتی برای توسعه گردشگری در آسیا / گردشگری راهی برای ایجاد صلح

مجیدی با بیان اینکه فقر و بی عدالتی یکی از بستر بروز جنگ و خشونت است، اظهار داشت: متاسفانه خشونت و جنگ در گوشه و کنار همچنان در جهان امروز دیده می شود و همه باید تلاش کنند با ابزار مختلف دیپلماسی، صلح و آرامش و امنیت را به این مناطق برگردانند. یکی از این ابزارها که از چند دهه پیش در دستور کار قرار گرفته است برقراری صلح از طریق گردشگری است. گردشگری گفت وگوی های میان فرهنگی را تقویت می کند، از همین رهگذر می توان صلح عدالت پایه و عدالت محور را ایجاد و تقویت کرد.

ریشه های جنگ در منطقه حساس غرب آسیا از گذشته های دور وجود داشته است، در سال های اخیر هم با دخالت قدرت های بیگانه و ایجادگروه های تروریستی جدید این اختلافات افزایش و فرزندان این منطقه سال هاست روی آرامش ندیده اند. به کمک گردشگری باید زمینه های اختلافات قومی، نژادی و مذهبی و فقر و بی عدالتی را در جهان کاهش داد و با بهره گیری از این صنعت و توسعه گفت و گو میان فرهنگی می توان از بروز هر گونه خشونت و جنگ میان ملت ها در هر جای جهان جلوگیری کرد.

وی گفت: از ظرفیت رویداد اکسپو، گفت و گوهای میان فرهنگی و رفت و آمدها و رونق بخشی به صنعت گردشگری منطقه ای به عنوان پیشران اقتصاد و دیپلماسی برای ایجاد صلح و توسعه ملی در غرب آسیا باید استفاده شود.

رئیس باشگاه گردشگری فرهنگی پایدار تاکید کرد: باید از ظرفیت اکسپوی دوبی برای تقویت روابط همه کشورهای قاره کهن آسیا بهره برداری و از ظرفیت‌ها و منابع عظیم و تکنولوژی‌های جدید شرق و غرب آسیا که مکمل یکدیگرند در مسیر تکامل، رشد، رونق و توسعه همه کشورهای آسیا به ویژه در صنعت گردشگری استفاده شود.

منبع:ایرنا

ربع قرن یاد «حافظ»

امسال بیست و پنجمین سالی است که روز بیستم مهرماه، به نام «خواجه شمس‌الدین محمد حافظ شیرازی» ملقب به «لسان‌الغیب» از شاعران شهیر ایرانی می‌گذرد؛ شاعری که نه تنها در ایران بلکه در اقصی‌نقاط جهان شناخته شده است و اشعارش بسیاری از بزرگان دیروز و امروز جهان نظیر نیچه، گوته، امرسون و … را به شگفتی واداشته و وادار به تحسین او کرده است. بیست مهر ۱۴۰۰ شمسی، در واقع ربع قرن از برپایی مراسم بزرگداشت حافظ در شیراز، ایران و شماری از کشورهای جهان می‌گذرد؛ شاعری که از تابناک‌ترین ستارگان آسمان علم و ادب ایران زمین است که تا نام ایران زنده و پابرجاست نام وی نیز جاودان خواهد بود. پیشنهاد نام‌گذاری این روز سال ۱۳۷۵ از سوی کوروش کمالی سروستانی عضو هیئت مؤسس و هیئت مدیره بنیاد فارس‌شناسی، مطرح شد و پس از تصویب و درج این روز در تقویم ملی، بیستم مهرماه سال ۱۳۷۶، اولین مراسم بزرگداشت لسان‌الغیب با حضور مسئولان وقت در حافظیه شیراز و در جوار خواجه اهل راز، برگزار شد.

علاوه بر شخصیت ممتاز حافظ شیرازی، مجموعه حافظیه و مقبره این شاعر بنام، به لحاظ پیشینه و ساختار معماری دارای ویژگی‌های منحصربه‌فرد است.  ۶۵ سال پس از وفات حضرت حافظ و در زمان حکمرانی میرزا ابوالقاسم گورکانی، اولین مقبره بر فراز قبر حافظ به شکل یک عمارت گنبدی بنا و مقابل آن هم حوضی بزرگ احداث شد که آب آن را رکن‌آباد تامین می‌کرد. این بنا در اوایل قرن یازدهم هجری و زمان سلطنت شاه عباس و پس از آن در دوران نادر شاه افشار مرمت و تعمیر شد؛  اما کریم‌خان زند اولین کسی بود که دستور داد بر روی قبر حافظ، سنگی مرمرین قرار دهند. روی این سنگ، دو بیت از غزل‌های حافظ توسط حاجی‌آقاسی بیک‌افشار، نستعلیق‌نویس آذربایجانی به این مضمون « بر سر تربت ما چون گذری همت خواه که زیارتگه رندان جهان خواهد بود» حکاکی شده است. آن‌چه که امروز به عنوان آرامگاه حافظ در شیراز وجود دارد، بنای ساخته شده در سال ۱۳۱۴ شمسی است. در آن سال علی‌اصغر حکمت، وزیر فرهنگ وقت با همکاری علی ریاضی، رییس فرهنگ استان فارس و با نظارت علی سامی، محقق، باستان‌شناس و استاد دانشگاه، طرحی را که آندره گدار، ایران‌شناس و معمار فرانسوی پیشنهاد کرده بود، روی آرامگاه حافظ پیاده کردند. در ساخت این آرامگاه از معماری دوره‌ی زندیه الهام گرفته شده است.

منبع:ایسنا

هارمونی جذاب میان طبیعت و ساخته‌های انسانی در موزه «هورتا» بروکسل

موزه‌ها همواره نمایان‌گر میراث ملت‌ها در طول تاریخ بوده و فرهنگ، تاریخ و هنر را برای نسل بعد بازگو می‌کنند. موزه‌ها همچنین حافظ تاریخ نسل گذشته و فرهنگ ملل و اقوام هستند و تجربه سیر در تاریخ را برای علاقه‌مندان به ارمغان می‌آورند.

بلژیک یکی از قدیمی‌ترین کشورها به شمار می‌رود و بروکسل به عنوان پایتخت این کشور دارای جاذبه‌های گردشگری فراوانی است که همواره بازدیدکنندگان و گردشگران زیادی را مجذوب خود می‌کند. موزه «هورتا» بروکسل یکی از جذاب‌ترین اماکن دیدنی این کشور محسوب می‌شود که با دارا بودن ویژگی‌های منحصربه‌فرد خود تصویری از هنر نو در ذهن مخاطبین ایجاد می‌کند.

«ویکتور هورتا» یکی از معماران مشهور بلژیک است که بسیاری از ساختمان‌های نمادین این کشور را طراحی کرده است. موزه هورتا بروکسل در گذشته سکونتگاه ویکتور هورتا بوده و بازدید از این موزه، سفر به زمان گذشته را برای بازدیدکنندگان فراهم می‌سازد. در کنار این سفر، سازهای هنر نو و معماری زیبای این موزه، فضایی بسیار جذاب و قابل‌ تحسین ایجاد کرده است.

این موزه، به زندگی شخصی و کاری این هنرمند اختصاص داده شده و در آن مبلمان، اثاثیه و لوازم شخصی و آنچه توسط ویکتور هورتا ساخته شده، به نمایش گذاشته شده است. همچنین نمایشگاه‌های مختلفی با موضوعات مربوط به هورتا و هنرش در این موزه برگزار می‌شود.

این موزه در سال‌های ۱۸۸۹ و ۱۹۰۱ ساخته شد و به مدت ۲۰ سال به عنوان اقامت‌گاه خانوادگی هورتا و کارگاه‌های هنری‌اش محسوب می‌شد. زمانی که هورتا به سبک هنر نو گرایش پیدا کرد، خانه‌اش را به دو ملک جدا تقسیم کرده و فروخت. البته مسئولین محلی در سال ۱۹۶۱ این ملک را خریدند و سپس بازسازی آن را آغاز کردند.

موزه هورتا بروکسل در کنار دیگر خانه‌های شهری هورتا، در سال ۲۰۰۱ در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید. همچنین در سال ۲۰۱۲ موفق به کسب جایزه موزه بلژیک شد و در سال ۲۰۱۴ نیز جاذبه میراث فرهنگی اروپا را به خود اختصاص داد؛ گفتنی است که دریافت چنین جوایزی سبب بیشتر شناخته ‌شدن این موزه و جذب بیش از پیش  بازدیدکنندگان می‌شود.

معماری در دوره هنر نو، به یک هارمونی میان طبیعت و ساخته‌های انسانی تبدیل شد و این سبک از معماری در موزه هورتا به چشم می‌خورد و فضایی به یادماندنی را ایجاد می‌کند و هورتا در بخش‌های مختلف موزه، جلوه‌ای از طبیعت را نمایش می‌دهد.

ساختمان این موزه نیز مانند بناهای بروکسل، بلند و باریک است؛ اما هورتا با تکیه بر هنر و تخصص خود، بنایی طراحی کرده است که از نمای بیرونی دو ساختمان مجزا به نظر می‌رسد و این در حالی است که فضای داخلی بنا تنها یک ملک را شامل می‌شود و این امر طراحی و استعداد منحصر به‌فرد هورتا را به نمایش می‌گذارد.

وی برای دستیابی به این ویژگی، این بنا را با طبقاتی جداگانه و توسط پله‌هایی مارپیچ ایجاد کرد. پله‌های اصلی ساختمان که در مرکز ساختمان قرار گرفته‌اند، نمای خاصی به بنا می‌بخشند و به عنوان یک ویژگی برای اتصال اتاق‌های آن به کار می‌روند. این بخش نه ‌تنها یک پلکان کاربردی است بلکه می‌توان آن را به عنوان مرکز اصلی خانه در نظر گرفت که منجر به شکوه ساختار خانه شده و با نرده‌های خاص طلایی تزیین شده‌ است.

در بالاترین نقطه پلکان مرکزی ساختمان همچنین سقفی شیشه‌ای قرار دارد که با طرح شبه باز آن، نوری ملایم ایجاد کرده و بر احساسات بازدیدکنندگان اثرگذار است. این پلکان یکی از جالب‌ترین عناصری است که هورتا آن را طراحی و پیاده‌سازی کرده است و آینه‌های موجود در آن، زیبایی طراحی زیبای هورتا را چندین برابر می‌کند. طراحی و دکوراسیون راه‌پله نمایان‌گر تأثیر هورتا بر جنبش هنر نو است، بر این اساس همه چیز با هم متناسب بوده و در این سبک از معماری، آینه‌های زینتی به عنوان نقاشی‌های معلق نشان داده می‌شود.

یونسکو پلکان مرکزی این موزه را این‌گونه توصیف می‌کند، این اثر «نبوغ خلاقانه انسانی است که بارزترین نماد تاثیر سبک هنر نو در هنر و معماری را به نمایش می گذارد». از این رو این طراحی همواره بر مخاطبین خود اثرگذار بوده و آن‌ها را مجذوب هنر نو می‌کند.

منابع:

http://architectuul.com

https://en.wikiarquitectura.com

منبع:ایسنا

بهشتی کوچک در دل نگارستان ایران

چشمه‌ساران، آبشارها و جویبارهای متعدد در کنار جنگل‌ها و چشم‌اندازهای زیبای طبیعی سبب شده که سرزمین کهن و تاریخی رامیان در استان گلستان به یکی از مکان‌های دیدنی برای بازدید گردشگران تبدیل شود.

در مورد پیشینه تاریخی رامیان می‌توان گفت که روزگاران پیشین در شمال رامیان اقوامی به نام آرامیان می‌زیستند که بعدها جهت سهولت در تلفظ (آ) از اول آن برداشته ‌شده است. ابنیه، محوطه‌ها و تپه‌های تاریخی و فرهنگی شهرستان ۱۰۵ اثر است و این مهم سبب شده که گردشگران توجه زیادی به رامیان داشته باشند.

مهم‌ترین بناهای تاریخی شامل حمام عروج متعلق به دوره قاجاریه، کاخ شاهی متعلق به دوره پهلوی و قلعه میران متعلق به دوره ساسانی است.

مردم رامیان به زبان ترکی صحبت می‌کنند و گویش دیگر قومیت‌های این شهرستان فارسی، سیستانی، بلوچی و ترکمنی نیز رایج است.

از مهم‌ترین چشم‌اندازهای طبیعی این شهرستان می‌توان به ارتفاعات قلعه میران، گل رامیان، ارتفاعات و روستاهای ییلاقی النگ، پا قلعه، پشمکی، کشکک، ویرو، جوزچال، ملچ آرام، چشمه نیلبرگ، چشمه سیدکلاته، انجیر چشمه، سرگل و آبشارهای پشمکی، شیرآباد و جوزک اشاره کرد.

چشمه گل رامیان

بی‌شک یکی از کم‌نظیرترین جاذبه‌های کشور چشمه گل رامیان است. این چشمه به‌صورت یک استخر طبیعی و بیضی‌شکل به طول ۹۰ متر و به عرض ۸۰ متر و بر اساس کتب تاریخی به عمق ۴۴ متر و به روایتی ۸۰ متر است که در ارتفاع ۳۲۰ متری از سطح دریا قرار دارد. این چشمه در ۵ کیلومتری جنوب شهرستان رامیان و در ۸۵ کیلومتری مرکز استان قرار دارد. از ۳ طرف به جنگل و از یک‌ طرف به زمین‌های زراعی متصل است و آب چشمه از کف زمین می‌جوشد.

پوشش گیاهی اطراف آن را درختان پهن‌برگ، بلوط، درختچه‌های ولیک پوشانده است و در نزدیکی این مجموعه دلپذیر و بااهمیت، ذخیره‌گاه جنگلی «سرو زربین» واقع‌شده است. رنگ این چشمه به دلیل عمق زیاد سبز تیره بسیار خوش‌رنگ و جالب است.

 قلعه میران

قلعه میران، قلعه موران، قلعه ماران یا دژ تاکی، قله‌ای به ارتفاع ۲ هزار و ۴۳۰ متر است که در جنوب غرب شهر رامیان واقع‌شده است. در بالای این قله زمینی مسطح به مساحت ۳ کیلومترمربع قرار دارد که در طول تاریخ پایتخت و مرکز برخی حکومت‌ها بوده است که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به پایتخت ییلاقی سلسله اشکانیان اشاره کرد.

منطقه گردشگری اُلنگ-بادو

جنگل النگ در ارتفاعات ۲ هزار و ۸۰۰ متری شهرستان رامیان و در مسیر جاده رامیان به شاهرود قرار داشته و این منطقه در نیمی از سال پوشیده از برف است و تابستان‌های فوق‌العاده خنکی دارد.

جنگل و چشمه نیلبرگ

یکی دیگر از تفریحگاه‌های رامیان جنگل و چشمه‌های نیلبرگ که در ۴ کیلومتری جنوب شرقی مرکز شهر رامیان قرار دارد. راه‌های رسیدن به آن پیمودن جاده‌های خاکی است که بیشتر مورداستفاده کشاورزان و وسایل نقلیه کشاورزی است. جنگل درختان انجیلو که بخشی از جنگل‌های تاریخی هیرکانی بوده مکان خوبی برای گذران اوقات فراغت خواهد بود.

پارک جنگلی دلند

این پارک در ۱۱ کیلومتری غرب آزادشهر در مسیر تهران ـ مشهد و در شرق دلند واقع‌شده است. بازدیدکنندگان پارک اغلب در فصول بهار و تابستان حضور می‌یابند و اغلب از اهالی منطقه و شهرهای اطراف و زائرین و مسافرین مشهد مقدس هستند.

امکاناتی از قبیل مسیرهای آسفالته، آب‌رسانی و برق‌رسانی، پارک کودک، نمازخانه، سرویس‌های بهداشتی، مناطق کمپینگ و پیک‌نیک، ساختمان نگهبانی، پناهگاه‌های چوبی، مهمانسرا و چاه‌های عمیق و نیمه عمیق در آن دایر شده است.

روستای پاقلعه

روستای پاقلعه از توابع بخش مرکزی شهرستان رامیان است و از شمال شرقی به پل آرام، از جنوب و غرب به ارتفاعات قلعه موران و از شمال غربی به منطقه تفریحی جامه شوران محدود می‌شود. ارتفاع روستای کوهستانی پا قلعه، از سطح دریا ۱۸۰ متر است.

شهرستان رامیان با توجه به ویژگی‌های آن می‌تواند به‌عنوان یک پیام‌رسان جدی از فرهنگ و تمدن ایرانی و اسلامی در منطقه نقش ایفا کند. باوجود قومیت‌های متعدد شاهد صنایع‌دستی متنوعی در این شهرستان هستیم که می‌توان به ابریشم‌بافی و چادرشب بافی رامیانی، قالی‌بافی و گلیم‌بافی ترکمن، سوزن‌دوزی سیستانی و سوزن‌دوزی بلوچستان اشاره کرد.

منبع: میراث فرهنگی گلستان

منبع:ایسنا

ماسوله‌ای در پای الوند

فقط ۳۵کیلومتر دورتر از شهر «بهار» در استان همدان و دنیای شهر و زندگی آپارتمانی، به روستای زیبای «حیدره قاضی‌خان» می‌رسیم.

روستایی که در دهه۸۰شمسی به‌دلیل ویژگی‌های فرهنگ بومی مردمانش، طبیعت بکر و زیبای روستا، معماری ویژه و ظرفیت‌هایی که دارد، به‌عنوان «روستای هدف گردشگری» انتخاب و معرفی شد، اما هنوز خیلی‌ها آن را نمی‌شناسند. مردمانش اما با روی باز از گردشگران استقبال می‌کنند.
سفر به حیدره قاضی‌خان جذابیت‌های فراوانی دارد. در نخستین روزهای پاییز که به این روستا قدم بگذارید، با مناظر ویژه‌ای دراین روستا مواجه می‌شوید؛ بانوان روستا آلوهای چیده‌شده را در دیگ‌هایی، جوشانده و روی پشت‌بام‌های کاهگلی پهن کرده‌اند تا به قول خودشان «آلو جوشی» درست کنند.
مردان روستا نیز به همان سبک قدیم در معبر اصلی، مشغول خرید و فروش گردو، آلو و بادام تولیدی خود هستند. کوچه‌ها سنگفرش و نمای خانه‌ها کاهگلی است. حیاط هر خانه پشت‌بام خانه بالایی محسوب می‌شود و در چشم به‌هم‌زدنی، همه روستا زیرپایتان قرار می‌گیرد. در معابر روستا خانه‌های قدیمی با پنجره‌های چوبی آبی، پله‌های کاهگلی و اتاق‌های تو در تو، جلوه‌گری می‌کند.
این روستای چشم‌نواز، ۱۶مهرماه سال‌جاری میزبان جشنواره ملی آلو و طبخ غذاهای محلی بود که به‌مناسبت فصل برداشت آلو برگزار شد؛ جشنواره‌ای که دهیاری با کمک سایر اداره‌های مرتبط، تعدادی از کارشناسان گردشگری و همچنین شهرداری همدان، با توجه به شرایط ویژه کرونایی، از مدت‌ها قبل در تکاپوی برگزاری آن بود.

زندگی در حیدره قاضی‌خان
شانس بزرگ روستای حیدره قاضی‌خان، دهیار جوان و خوش‌فکری است که همه هم و غم خود را بر حفظ بافت و معماری روستا معطوف کرده و تا به حال با دست خالی و کدخدامنشی، بسیاری از اهالی روستا را قانع کرده که بافت قدیمی خانه‌های خود را از بین نبرند.
دهیار حیدره قاضی‌خان می‌گوید: این روستا حدود ۷۰۰نفر جمعیت ساکن و ۳۰۰نفر جمعیت مهاجر دارد و در فصل تابستان جمعیت روستا تا هزارو ۲۰۰نفر هم می‌رسد. تعدادی از اهالی روستا در استان خوزستان ساکن هستند و در فصل پاییز و زمستان در شهرهای جنوبی به فعالیت‌های اقتصادی مشغول می‌شوند و در فصل بهار و تابستان به روستا برمی‌گردند.
به‌گفته «علی قاضی‌خانی» روستا از خدمات چهارگانه آب، برق، گاز و تلفن برخوردار است، اما حیدره قاضی‌خان فقط دبستان دارد و دانش‌آموزان برای ادامه تحصیل در مقاطع متوسطه اول و دوم، به روستاهای اطراف می‌روند.

ویژگی‌های روستا
وی درباره توپوگرافی این روستا اظهار می‌کند: حیدره قاضی‌خان در دهه۸۰شمسی به‌عنوان روستای هدف گردشگری و دهه۹۰ به‌عنوان «روستای دارای بافت باارزش روستایی» انتخاب شد و تنها روستای هدف گردشگری شهرستان بهار محسوب می‌شود. این روستا نسبت به دیگر روستاهای شهرستان، از آب و هوای مناسبی در طول سال برخوردار است و جاذبه‌های متنوع طبیعی و زیست‌محیطی دارد.
قاضی‌خانی ادامه می‌دهد: در کنار اینها، حیدره قاضی‌خان از جاذبه‌های خاص فرهنگی نیز برخوردار است که به‌همراه ویژگی‌های معماری‌اش، مجموعه‌ای از بهترین جاذبه‌های گردشگری را در خود جا داده؛ موضوعی که نشان‌دهنده ظرفیت‌های بالای این روستا برای تبدیل شدن به منطقه نمونه گردشگری در استان همدان است. وی عنوان می‌کند: ویژگی‌هایی مانند نزدیکی به لالجین، شهرجهانی سفال و غار علیصدر، قرار گرفتن در مسیر ارتباطی غرب کشور و همچنین عتبات‌عالیات، کاروانسرای تاج‌آباد سفلی، دره‌های پرآب و سرسبز و همچنین وجود مردم مهمان‌نواز می‌تواند این روستا را در صدر انتخاب گردشگران قرار دهد.

گمانه‌زنی‌ها درباره قدمت روستا
به‌گفته قاضی‌خانی، قدمت روستا مشخص نیست و به‌صورت مستند نمی‌توان درباره آن صحبت کرد، اما برخی گمانه‌زنی‌ها نشان می‌دهد، قدمت این روستا حداقل به ۵۰۰سال بازمی‌گردد؛ قدمتی که براساس سنگ‌قبرهای موجود، تخمین زده می‌شود. گویا تاکنون چندبار محل روستا تغییر پیدا کرده‌است.
ازسوی دیگر حفاری‌های غیرمجازی که در دل کوه‌های اطراف روستا انجام شده، از وجود آثار تاریخی دراین روستا حکایت دارد و نشان‌دهنده پیشینه تاریخی حیدره قاضی‌خان است.

قطب تولید آلو
آلو، گردو و بادام عمده محصولاتی هستند که در این روستا تولید می‌شود. دهیار روستا دراین باره نیز می‌گوید: گردوی حیدره‌قاضی‌خان زبانزد خاص و عام است و کارشناسان اداره جهاد کشاورزی هم این کیفیت را تأیید کرده‌اند. آلوی تولید شده در روستا، به‌صورت سنتی فراوری می‌شود، اما آورده اقتصادی چندانی برای کشاورزان ندارد و سود آن بیشتر به جیب دلالان می‌رود.]
قاضی‌خانی ادامه می‌دهد: آلوی خام روستا به استان‌های تهران، خوزستان، قزوین، اصفهان و خراسان‌رضوی ارسال می‌شود، اما مشکل اینجاست که محصولات فراوری‌شده حیدره‌قاضی‌خان معمولا با نام سایر استان‌ها وارد بازار می‌شود. وی تأکید می‌کند: تأمین زیرساخت‌ها برای فراوری محصولات تولید شده، می‌تواند به تقویت معیشت اهالی روستا کمک کند، اما تاکنون اقدام موثری دراین زمینه ازسوی مسئولان مربوط انجام نشده‌است. آلوی تولید شده دراین روستا کاملا ارگانیک است و گواه آن، آمار کودهای شیمیایی دریافت‌شده از اداره جهاد کشاورزی است که در این روستا بسیار کم‌تر از روستاهای اطراف است.

ضعف زیرساخت‌های گردشگری
دهیار روستا همچنین می‌گوید: گردشگری روستایی، یکی از مردمی‌ترین اشکال گردشگری است و می‌تواند با برنامه‌ریزی مناسب زمینه‌ساز رشد اقتصادی، رونق اشتغال، درآمدزایی و توسعه پایدار روستایی شود. این‌درحالی‌است که مشکلات زیرساختی از مهم‌ترین موانع در توسعه گردشگری در روستای حیدره قاضی‌خان به‌شمار می‌آید.
قاضی‌خانی می‌افزاید: مسئولان مربوط در شهرستان بهار و استان همدان باید در تأمین زیرساخت‌های گردشگری به دهیاری روستا کمک کنند، اما تاکنون این موضوع آن‌چنان که باید، محقق نشده و منابع اعتباری دهیاری کفاف نمی‌دهد.

ضرورت حفظ بافت سنتی روستا
یکی از ویژگی‌های روستای حیدره قاضی‌خان پلکانی‌بودن و معماری سنتی آن است. دهیار روستا دراین باره نیز می‌گوید: بهسازی بافت سنتی روستاها درنظر گرفتن ارزش‌های فرهنگی – تاریخی، علاوه بر فراهم‌کردن شرایط بهتر برای سکونت، در توسعه گردشگری هم نقش بی‌بدیلی ایفا می‌کند.
قاضی‌خانی می‌افزاید: بنیاد مسکن حیدره قاضی‌خان را به‌عنوان روستای دارای بافت باارزش روستایی معرفی و بلافاصله بهسازی روستا آغاز شد و همچنان ادامه دارد، اما تکمیل این طرح نیازمند اعتبار است.
وی ادامه می‌دهد: اهالی می‌خواهند بافت روستا را حفظ کنند، اما حمایت‌های لازم دراین زمینه صورت نمی‌گیرد و فقط تعامل با اهالی است که سبب شده بافت روستا حفظ شود. اداره‌کل میراث فرهنگی و بنیاد مسکن استان می‌توانند با تأمین اعتبار مناسب و اجرای طرح‌های حمایتی، در حفاظت از بافت سنتی روستا گام‌های اساسی بردارند.

خطرهایی در کمین روستا 
دهیار روستای حیدره قاضی‌خان می‌گوید: یکی از حوزه‌های فعالیت دهیاران، بسترسازی برای بهبود فضای کسب‌وکار و درنهایت، توسعه اقتصاد روستایی است. این‌درحالی‌است که اکنون یکی از اساسی‌ترین مشکلات روستاها، ازجمله روستای ما، ضعف زیرساخت‌های اقتصادی است.
قاضی‌خانی می‌افزاید: رفع نشدن این نوع کمبودها، سبب بروز مشکلات زیادی برای اهالی می‌شود که درنهایت به مهاجرت و حاشیه‌نشینی وآسیب‌های ناشی از آن می‌انجامد.
وی ادامه می‌دهد: روستای ما در دهه ۸۰شمسی به‌عنوان روستای هدف گردشگری انتخاب شد، اما این انتخاب درحد حرف باقی ماند و در عمل اقدام موثری برای تأمین زیرساخت‌های موردنیاز باهدف بهره‌گیری از این مزیت انجام نشد و حضور مسافر و گردشگر درآن سود اقتصادی چندانی برای اهالی به‌همراه نداشت.
قاضی‌خانی اضافه می‌کند: ازسوی دیگر معدنی که در کنار روستا فعالیت می‌کند، سبب شده محیط‌زیست منطقه با آسیب‌هایی مواجه  شود و بخشی از باغ‌ها در خطر نابودی قرارگیرد. همچنین ساخت‌وسازهایی که به شیوه معماری جدید در روستا انجام می‌شود، خطر دیگری است که روستا را تهدید می‌کند.

منبع:همشهری

دو قدم مانده به ابر | روایت سفر به شگفتی‌ شمال شرقی ایران

اگر اهل جنگل‌نوردی باشید، خوب می‌دانید جنگل دو فصل فوق‌العاده زیبا دارد؛ بهار و پاییز. البته بعضی جنگل‌ها ویژگی بهاری‌شان آنها را معروف کرده و بعضی‌ها هم ویژگی پاییزی‌شان اما «ابر» از آن دسته جنگل‌هاست که دیدنش در هر دو فصل خالی از لطف نیست.

به گزارش همشهری آنلاین، اگر اهل جنگل‌نوردی باشید، خوب می‌دانید که جنگل دو فصل فوق‌العاده زیبا دارد؛ بهار و پاییز. البته بعضی جنگل‌ها ویژگی بهاری‌شان آنها را معروف کرده و بعضی‌ها هم ویژگی پاییزی‌شان اما جنگل «ابر» از آن دسته جنگل‌هایی است که دیدنش در هر دو فصل خالی از لطف نیست. درخت‌های این جنگل در این فصل از سال تنوع رنگ فوق‌العاده‌ای دارند؛ از نارنجی کمرنگ گرفته تا قرمز آتشی را می‌توانید روی برگ‌های درخت‌های این جنگل ببینید. جنگل ابر که در ۵۰ کیلومتری شمال شرق شاهرود، پشت بسطام به علی‌آباد کتول و دشت گرگان قرار گرفته، مقصد ما برای یک جنگل‌نوردی پاییزی است؛ پاییزی که شاید به جرأت می‌توان گفت فقط در این منطقه چهره واقعی‌اش را به ما نشان می‌دهد.

شعاع باریک نور خورشید از لابه‌لای شاخه‌های درخت‌ها خودش را به پای درخت بلندبالای وسط جنگل رسانده است. حالا می‌شود امتداد روز را گرفت و از لای برگ‌ها صاف توی چشم‌های خورشید ظهر پاییز خیره شد؛ خورشیدی که هرچند رمق روزهای تابستان را ندارد اما با تابیدن روی برگ‌های زرد و قرمز درخت‌ها، جنگل ابر را به جنگل هزار و یک رنگ تبدیل کرده است.

بهشتی که همین نزدیکی است

هنوز دو – سه ساعتی به ظهر مانده که ما به تپه بالای روستای ابر می‌رسیم؛ همان تپه‌ای که پیرمرد از روستا نشانش داده و گفته بود «بهشت درست پشت همان تپه است»؛ بهشتی که تا با چشم‌های خودمان ندیدیم، باورمان نشد. درست بعد از دو راهی «قرق» و سربالایی نه چندان تند تپه، دهانه‌ ورودی جنگل خودش را نشان داد؛ ورودی‌ای در عمق دره. اما از این بالا و تا جایی که کوه‌ها اجازه می‌دادند، می‌شد جنگل باشکوه ابر را دید؛ جنگلی با گونه‌های متنوع درخت‌های «رامش» و «کوله خاص» که در این فصل سال دیگر خبری از برگ‌های سبز سوزنی‌شان نیست. حالا انگار که نقاشی ماهر بخواهد تابلویی از پاییز بکشد و جنگل سراسر به تابلوی نقاشی‌ای از رنگ‌های قرمز، زرد و نارنجی تبدیل شده است. هرچند کارشناسان محیط‌زیست دلیل تغییر رنگ برگ‌های درخت‌ها در این فصل از سال را ترشح هورمون‌های گیاهی می‌دانند اما ما ترجیح می‌دهیم برای توجیه این تغییر رنگ‌ پای همان نقاش و قلم‌موی نقاشی‌اش را وسط بکشیم؛ قلم‌مویی که جنگل ابر را تبدیل به یک کارت‌پستال پاییزی کرده است.

ایستاده با ابر

از ظهر خیلی نگذشته که سر و کله ابرها پیدا می‌شوند؛ ابرهایی که کم‌کم با سرد شدن هوا به جنگل سرازیر می‌شوند و تا کمتر از چند ساعت دیگر اقیانوسی از ابر، جنگل را محاصره خواهد کرد. درخت‌های جنگل ابر جایی تقریبا بین استان سمنان و گلستان از زمین سر بیرون آورده‌اند؛ جایی که از ضخامت کوه‌های البرز کم می‌شود و ابرها درست پشت این دیواره گرفتار می‌شوند. این اتفاقات باعث شده جنگل ابر رسم کویری منطقه خارتوران و گرمای بسطام و خرقان را زیر پا بگذارد و درست به همین علت است که تقریبا از بعدازظهر و با سرد شدن هوا جنگل روی ابرها سوار می‌شود؛ ابرهایی که جنگل را به رویایی‌ترین منطقه‌ای که می‌توانید در زندگی‌تان ببینید تبدیل می‌کنند؛ منطقه‌ای بین زمین و آسمان. حالا اینجا می‌شود دستت را دراز کنی و یک بغل آسمان ابری برای روزهای دل‌تنگی‌ات بچینی.

اما تصور اینکه این یک بغل آسمان ابری را می‌شود در فاصله ۲۰دقیقه رانندگی از دل یک منطقه کویری به دست آورد، کار چندان راحتی نیست. هرچند جنگل ابر رسم و رسوم منطقه کویری سمنان و شاهرود را زیرورو کرده اما کویر هم خوب با این سنت‌شکنی کنار آمده است؛ طوری که هر چه به شب نزدیک می‌شویم، سرمای استخوان‌سوز شب‌های کویر به سراغ جنگل می‌آید. این آب و هوای متفاوت باعث شده تا هرچند خیال شب‌مانی در منطقه را نداریم اما برنامه یکروزه جنگل ابر را با تجهیزات کامل انجام دهیم تا در طول مسیر پیاده‌روی چند ساعته مشکلی برایمان پیش نیاید.

فسیل زنده سلطنتی

ما از قسمت‌های جنوبی وارد جنگل ابر شدیم؛ یعنی قسمت‌هایی که به قول کارشناسان محیط زیست به تمدن نزدیک‌تر هستند. پوشش گیاهی این منطقه نسبت به قسمت‌های دیگر جنگل تُنُک‌تر است اما هرچه از این قسمت جنگل به داخل می‌رویم، پوشش گیاهی بیشتر و انبوه‌تر می‌شود.

مشهورترین درخت این قسمت از جنگل «اورس» است؛ درختی با ریشه‌های بلند و قطور که روی زمین می‌خزد. این پوشش گیاهی میراث دوره سوم زمین‌شناسی یا همان عصر یخبندان است؛ دوره‌ای از یخ و برف که کوه‌های البرز مانع پیشروی آن در داخل ایران می‌شود و همین باعث شده تا گونه‌های جنگل که در اروپای مرکزی وجود داشته، در نیمه شمالی البرز و این منطقه هم دیده شود. به عبارتی کارشناسان محیط‌زیست جنگل‌های حال حاضر شمال را فسیل‌های زنده جنگل‌های ماقبل تاریخ اروپا می‌دانند.

به جنگل ابر که روی لبه‌های شرقی البرز قرار گرفته، به دلیل همین تنوع زیستی به شدت متنوعش جنگل «سلطنتی» هم می‌گویند؛ جنگل سلطنتی از انواع تونالیته رنگ که حالا دیگر نه تنها در خاورمیانه که در دنیا هم بی‌نظیر است. این تنوع رنگ- از قرمز آتشی گرفته تا زرد ملایم- برگ‌های پاییزی را فقط می‌توانید در جنگل ابر ببینید؛ جنگلی پر از تپه‌های شیبدار پوشیده از درخت که باعث می‌شود چندان پیاده‌روی آسانی هم نداشته باشید. اما بهترین قسمت جنگل برای یک برنامه یکروزه همین قسمت جنوبی است که تپه‌هایش هم پوشش گیاهی تنکی دارند. از روی همین تپه‌ها می‌توانیم «قلعه ماران» دوره عیلامی‌ها را ببینیم که روی نوک کوه ساخته شده.

بعد از عبور از تپه‌های ریز و درشت به رودخانه‌ای درست وسط جنگل می‌رسیم. امتداد رودخانه در انتهای یکی از دره‌ها به آبشاری به نام «شرشر» ختم می‌شود؛ آبشاری که به قول یکی از بچه‌ها اگر یکی دو ماه دیگر گذرمان به این طرف‌ها بیفتد، یخ‌ زده و پر است از قندیل‌های یخی که جان می‌دهد برای عکاسی. اما چون مسیر رسیدن به آبشار چندان راحت نیست و وقت چندانی هم برایمان نمانده، آبشار شرشر را می‌گذاریم برای یک وقت دیگر و به طرف چشمه «ترش» می‌رویم. برخلاف مسیرهای کوهستانی، راه پاکوب در این جنگل خیلی کم است و نمی‌خواهیم گرفتار تاریکی جنگل بشویم.

تصمیم می‌گیریم نیم‌ساعتی پای یکی از درخت‌ها بنشینیم و استراحتی کنیم اما هیچ صدایی بدتر از صدای اره‌برقی در جنگل آزاردهنده نیست. حالا سکوت مطلق جنگل مدام به وسیله غرش کامیون‌ها یا صدای تیز اره‌برقی شکسته می‌شود. ما هم عطای سکوت را به لقایش می‌بخشیم و بار و بندیلمان را جمع می‌کنیم و به طرف روستا سرازیر می‌شویم.

بوی رب، عطر کاهگل

تک و توک درخت‌های زردآلو و آلبالو، ‌رنگ زرد کمرنگ درخت‌های سپیدار روستا را حسابی متنوع کرده است. رنگ نارنجی برگ درخت‌های زردآلو و قرمز آتشی آلبالو بین خانه‌های کاهگلی روستا خودنمایی می‌کنند. حول و حوش غروب است که به روستا می‌رسیم. حالا به غیر از پیرمردها، جوان‌های تازه از شهر برگشته را هم می‌شود سر گذر یا دم در بقالی روستا دید. بچه‌ها که تصمیم می‌گیرند به جای قطار با ماشین به تهران برگردیم، خیالمان راحت می‌شود تا یک گشت درست و حسابی در روستا بزنیم.

محمد ۲۷ساله است و صاحب تنها بقالی روستا. در دانشگاه شاهرود درس خوانده اما چندان دل و دماغ شهر را ندارد؛ به خاطر همین هم به روستا برگشته، ازدواج کرده و یک کار و کاسبی جمع و جوری برای خودش دست و پا کرده است. محمد جزو معدود جوان‌های ده است که توانسته کاری برای خودش جور کند. می‌گوید: «به خاطر سرمای هوا کشاورزی در این منطقه چندان دوام ندارد. معمولا سرما خیلی زود شروع می‌شود و نمی‌شود روی زمین کشاورزی کرد». این طور که محمد می‌گوید این سرما از اول مانع کشاورزی در منطقه بوده و پدرانشان هم یا چوپانی می‌کردند یا به شاهرود و دامغان می‌رفتند و سر زمین‌های دیگران کار می‌کردند. دیگ بزرگ روی اجاق را می‌شود از سر کوچه دید. اجاق را روی بالکن علم کرده‌اند و معلوم نیست چی داخلش می‌جوشد که این بوی تند و تیز را راه انداخته است.

به کلون در چهارطاق باز چند ضربه می‌زنیم و داخل می‌شویم. دختر چادر دور کمرش را به سرش می‌کشد و خوشامد می‌گوید. پای دیگ که می‌ایستم می‌گوید رب آلوست و بعد تعریف می‌کند از کجای جنگل می‌شود بوته‌های آلوی وحشی را پیدا کرد. مریم هم هم‌سن و سال پسر بقال است و مربی مهد روستا. پرده گلدار دم اتاق را بالا می‌زند و دعوتمان می‌کند به یک لیوان چای. تا کفش‌هایمان را دربیاوریم و بنشینیم، با سینی چای برمی‌گردد.

دیوار اتاق پر است از قاب عکس‌ها؛ عکس‌هایی که معلوم است در هر بار مشهد رفتن کنار عکاسی‌های دم حرم و جلوی پرده‌هایی از حرم امام گرفته شده. مریم به خاطر بوی رنگ عذرخواهی می‌کند و معلوم می‌شود اتاق را تازه با دخترخاله‌هایش رنگ زده‌اند. چایمان را که می‌خوریم، مریم دیگ رب را به امان خدا رها می‌کند تا ما را به خانه خاله‌اش ببرد. مریم در خانه را می‌زند و تا قبل از اینکه سر و کله کسی پیدا شود، خداحافظی می‌کند و می‌دود. بعد می‌فهمیم نشان کرده پسرخاله‌اش است. پسر هم یک سال پیش از روی ساختمان افتاده و زانویش آسیب دیده.

حالا هم مشغول دوا و درمان است و فعلا پولی باقی نمی‌ماند تا سر خانه و زندگی‌شان بروند. شهربانو این ماجرا را پای دار قالی جمع‌وجورش برایمان تعریف می‌کند؛ داری که همین یک ماه پیش تازه سرپا کردند تا بلکه کمک‌ خرج خانه شود.

خداحافظی با ابرها

از خانه پسرخاله که بیرون می‌آییم، چشممان به تک‌درخت عجیب‌وغریب روی تپه انتهای روستا می‌افتد. سربالایی تپه را که بالا می‌رویم معلوم می‌شود درخت یکی از همان اورس‌های چندین و چند ساله است که جانی برایش نمانده و بیشتر چوب خشک است؛ اما بافت چوبی عجیب و پیچیده درخت هنوز هم که هنوز است آن را بر بلندی روستا سرپا نگه داشته است. چند ساعتی از غروب خورشید می‌گذرد که با روستای ابر و اهالی‌اش خداحافظی می‌کنیم و به طرف شاهرود راه می‌افتیم. آسمان پرستاره کویر هم راه شبانه‌مان در راه برگشت به تهران است.

آسمانی پر از نگین نقره‌ای که دوست داریم آنها را هم بچینیم و بگذاریم کنار آسمان ابری روزهای دلتنگی‌مان تا دلخوشی‌ای باشد برای روزهای سراسر از ملال زندگی در شهر بی‌دروپیکر و دودگرفته‌ای مثل تهران. آن وقت شاید حتی خاطره این پیاده‌روی در جنگلی بین زمین و آسمان راه نجاتی باشد برای فرار از شب‌های بلند و سرد زمستان که خیلی زود دچار «تکرار» می‌شود.

منبع:همشهری

تعزیه حضرت شاه‌چراغ (ع) میراث مذهبی ماندگار

روایت داستان به این شکل است که امام رضا (ع) با حضرت شاه‌چراغ (ع) و حضرت معصومه (ع) در مدینه قرار می‌گذارند.

طبق قراری که امام رضا با حضرت شاه‌چراغ دارد ایشان سر قرار حاضر می‌شوند بعد از اینکه امام رضا به ایران دعوت شد و در بازگشت دوباره خود به مدینه تأخیر ایجاد شد و قاصدی از طرف امام رضا (ع) به شهر مدینه نیامد.

حضرت شاه‌چراغ (ع) تصمیم می‌گیرد در پی این دیرکرد به ایران سفر کند ایشان به‌اتفاق حضرت معصومه و برادرزاده‌ها به سمت ایران حرکت می‌کنند و از جنوب وارد کشور ایران می‌شوند و در بین راه مردم و شیعیان بسیاری که دوستدار خاندان علوی هستند با حضرت شاه‌چراغ (ع) همراه می‌شوند هنگامی‌که به نزدیکی شیراز خانه زینان کنونی می‌رسند سربازان از آن می‌پرسند به کجا می‌روید و چه کسی هستید؟ ایشان می‌فرمایند سید میر احمد برادر امام رضا (ع) هستیم که به دیدار ایشان می‌رویم.

آن‌ها در همان‌جا اتراق و استراحت می‌کنند.

سربازان قتلغ حاکم شیراز که به او قاصد فضول در تعزیه می‌گویند خبر می‌دهد که فرزندان موسی کاظم در پشت دروازه‌های شیراز اتراق کرده‌اند و هدف آن‌ها رفتن به طوس است قتلغ طبق دستوری که از مأمون گرفته تا از ورود سادات و بنی‌هاشمی به سمت طوس جلوگیری کند باهم فکری وزیر خود نامه به حضرت شاه‌چراغ می‌دهد که از مسیری که آمدی بازگرد.

اما شاه‌چراغ (ع) نامه را قبول نمی‌کند و جنگ سر می‌گیرد در جنگ اول قتلغ شکست می‌خورد و حضرت شاه‌چراغ پیروز می‌شود در محل اقامتگاه حضرت شاه‌چراغ ویارانش قاصد خبر شهادت امام رضا را می‌رساند و در آن هنگام همراهان شاه‌چراغ مشغول عزاداری بودند.

سربازان قتلغ به مأمون خبر می‌دهند که خبر شهادت امام رضا (ع) به شاه‌چراغ رسیده و الان بهترین زمان برای حمله است پس به‌طور ناجوانمردانه‌ای به آنان حمله می‌شود در این حمله تعدادی از همراهان حضرت و خودشان به شهادت می‌رسند. دراین‌ارتباط در کتاب مجالس تعزیه صالح راد مجلس تعزیه شهادت حضرت شاه‌چراغ چنین اشعاری آمده است:

دریغا از امید ناامیدم/ که دیدار رضا را من ندیدم

شده خم قامتم‌ای حی داور/ دوتا شد پشتم از مرگ برادر

حضرت شاه‌چراغ (ع) آیینه فضائل و کرامات و از پیشتازان دفاع از حریم دین و ولایت و مبارزه با ستم و انحراف است منزلت عالی و الهی آن حضرت موجب شده تا از دیرباز تاکنون وجود مقدس ایشان همواره شمع روشنایی‌بخش محفل صاحب دلان حق باور و اصحاب علم و اندیشه و هنر قرار گیرد و در پرتو این مهر زلال آسمانی چه بسیار قلم‌ها و قدم‌ها که به ارادت برداشته‌شده است تا در حد بضاعت خویش روایتگر مهری باشد شورانگیز و زلال ناپذیر بی‌گمان نخستین تعزیه‌ها با الهام از واقع انقلاب کبیر عاشورا خلق‌شده و به‌تدریج مضامین دیگر به آن اضافه‌شده است.

خوانندگان مجلس تعزیه شهادت حضرت شاه‌چراغ (ع) در نسخه اشعار می‌توانند از سبک خواندگان دستگاه و گوشه‌های متفاوت استفاده کنند؛ بنابراین دستگاه و گوشه‌ای نوشته‌شده به سبک تعزیه‌خوانان شیراز است نمونه‌هایی از آواها و کلام‌ها به شکل اشعار در اینجا آورده شده است.

پیش‌خوانی مجلس تعزیه شاه‌چراغ: 

دستگاه نوا، گوشه عشاق

شهر شیراز صفایش بُود شاه‌چراغ/ درد هر خسته دوایش بود شاه‌چراغ

ای خدا حسین من چه شد؟/ آن نور دو عین من چه شد؟

شیعیان شیعیان زنید سینه و سر/ از غم شد تشنه خون‌جگر

حضرت شاه‌چراغ (ع)

آواز داشتی، (سنتی، بیدکانی)

کجایی‌ای رضا تاج سر من/ کجایی صاحب من سرور من

زهجرانت برادر کور گشتم/ ز بس خون آمد از چشم‌تر من

تو در غربت شدی بی‌یار و یاور/ چه آمد بر سرت‌ای سرور من

حضرت شاه‌چراغ، (سنتی، حاجیانی)

رضا‌ای مونس شب‌های تارم/ برادر از فراقت بی‌قرارم

فغان از درد غربت‌ای برادر/ تو غربت مانده‌ای من اشک بارم

حضرت معصومه، (آواز سنتی بیدگانی)

رضا جان‌ای انیس روزگارم/ برادر از فراغت دل ندارم

به عالم روز و شب از هجر رویت/ ز هجر دوری تو دل فکارم

برو این دم کنیز از مهربانی/ بگو سید میر احمد غمگسارم

غمگسارم قدم کن رنجه و تشریف‌آور/ که ازبهر برادر دل ندارم

حضرت شاه‌چراغ، (آواز دشتی، گوشه غم‌انگیز)

بلی حق‌داری‌ای غم‌دیده خواهر/ نمایی گریه ازبهر برادر

بنال‌ ای جان خواهر تا بنالیم/ زهجر آن غریب زار مضطر

بکن گریه برای نور عینم/ گهی بهر رضا گه بر حسینم

کنیز، (کنیز به دنبال حضرت محمدتقی علیه الاسلام می‌رود)

دستگاه همایون، گوشه بیداد

فدای جان تو ای نور چشم ارض و سما

منبع:میراث آریا

مهارت و استانداردهای ایمنی، ریسک گردشگری ماجراجویانه را کاهش می‌دهد

مدرس و راهنمای گردشگری ماجراجویانه ریسک را عنصر جدانشدنی از این نوع گردشگری دانست و گفت: دانش، تجربه، مهارت، استفاده صحیح از تجهیزات و رعایت استانداردهای ایمنی و اجرایی و حضور یک راهنمای متخصص و حرفه ای، ریسک را در فعالیت‌های طبیعت محور مخصوصا گردشگری ماجراجویانه به حداقل می‌رساند.

کیانوش محرابی در گفت وگو با خبرنگار فرهنگی ایرنا درباره گردشگری ماجراجویانه اظهار داشت: گردشگری ماجراجویانه بسیار گسترده است و سطح و درجه‌های مختلفی دارد، از پریدن با لباس بالدار از ارتفاع (Wingsuit)، اسکی روی برف‌های نکوبیده تا نوشیدن چای کنار آتش در کویر جزو گردشگری ماجراجویانه است و تعاریف خاص خود را دارد. در ان زمینه تحقیق و پژوهش‌های زیادی شده و تعاریف مختلفی هم وجود دارد، برخی به خطرناک بودن و بعضی هم بر دور دست بودن آن تاکید دارند، اما بنا به تعریف انجمن جهانی گردشگری ماجراجویانه (ATTA)، «گردشگری ماجراجویانه، گونه ای از گردشگری شامل اکتشاف یا سفر با ریسک (احتمال خطر) پذیرفته شده (و احتمالا واقعی) است و نیاز به مهارت های مخصوص و فعالیت جسمی دارد.»

عضو هیات مدیره فدراسیون بین المللی رفتینگ افزود: گردشگری ماجراجویانه، به هر گونه ای از گردشگری گفته می شود که دو مورد از این سه مورد فعالیت جسمی، تبادل یا تعامل فرهنگی و سر و کار داشتن با طبیعت را در خود داشته باشد، در این تعریف تاکیده شده است که فرد در گردشگری ماجراجویانه برای اکتشاف به دل طبیعت می‌رود، در حالی که از وجود ریسک پذیرفته شده و احتمال خطر آگاه است و بی تردید در فعالیت‌های ماجراجویانه شرکت می کند، پس باید آمادگی جسمی و مهارت کافی برای آن فعالیت را داشته باشد.

طبیعت شگفت‌انگیز و غیرقابل پیش‌بینی است و همین عوامل باعث جذب گردشگر به طبیعت می شود، البته غیرقابل پیش‌بینی بودن جنبه‌های مثبت و منفی دارد، گردشگری که به دامن طبیعت می‌رود قصد دارد از زندگی شهری دور شود اما ممکن است به صورت غیرمنتظره با جاذبه‌هایی طبیعی مانند یک پرنده خاص، پروانه نادر و زیبا رو به رو شود یا حتی یک حیوان وحشی سر راهش قرار بگیرد که در اصطلاح می گویند «منتظر غیرمنتظره‌ها باشید (Expect The Unexpected)» که جنبه های جذاب و مثبت است.

راهنمای گردشگری ماجراجویانه با اشاره به جنبه های احتمالی و منفی غیرمنتظره‌ها در گردشگری در طبیعت، خاطرنشان کرد: افراد ممکن است در گردشگری ماجراجویانه در طبیعت دچار حادثه و سقوط شوند یا حیوان وحشی به آنها حمله کند یا دچار تصادف و سوانح رانندگی شوند، این حوادث گاهی اجتناب‌ناپذیر است، اما اگر آگاهی و مهارت داشته باشند تا حد زیادی می‌توانند ریسک این حوادث را کاهش  دهند؛ در گردشگری ماجراجویانه ریسک به معنای خطر نیست؛ خطر عاملی است که به ما آسیب می‌زند اما ریسک، احتمال آسیب‌رساندن خطر است.

ریسک عنصر جدانشدنی از گردشگری ماجراجویانه

محرابی ریسک را عنصر جدانشدنی از گردشگری ماجراجویانه دانست و افزود: صخره‌نوردی که می‌داند در هنگام صعود یک سنگ بزرگ صددرصد سقوط می‌کند، به هیچ وجه از آن مسیر صعود نمی کند، زیرا با خطر مواجه است؛ این صخره نورد باید در مسیری که از ایمنی آن اطمینان دارد، صعود را انجام می دهد ولی باز هم ممکن است تکه‌ سنگی از صخره ای جدا شده و سقوط کند، پس اگر بدون تجهیزات ایمنی صخره‌نوردی کند ریسک و آسیب‌پذیری افزایش پیدا می‌کند و اگر از تجهیزات ایمنی استفاده کند، ریسک پایین آمده و احتمال آسیب هم کاهش می‌یابد. با استفاده از دانش، تجربه، مهارت، استفاده صحیح از تجهیزات و رعایت استانداردهای ایمنی و اجرایی در فعالیت های طبیعت محور، مخصوصا گردشگری ماجراجویانه ریسک به حداقل می رسد.

رئیس کمیته توسعه پایدار فدراسیون بین المللی رفتینگ گفت: همه افراد همیشه در محیط های طبیعی با ریسک مواجه هستند؛ ممکن است انجام یک فعالیت در طبیعت دارای ریسک کم باشد، اما فعالیت طبیعت گردی بدون ریسک در محیط طبیعی امکان‌ناپذیر است و مسئولان منطقه ای برای آگاهی بخشی و اخطار به گردشگران در مناطق گردشگری تابلوهای هشدار سطوح ریسک را با دسته بندی زیاد (high risk)، متوسط (middle risk) و کم (low risk) نصب می کنند.

گردشگری ماجراجویی بر اساس سطح ریسک به دو دسته راحت (Soft) و سخت (Hard) تقسیم می‌شود، در گردشگری ماجراجویانه راحت (Adventure Soft) ریسک پایین است و هر فردی می‌تواند در آن شرکت کند و خیلی هم دنبال کارهای سخت و پرریسک نیست و همه علاقه مندان می توانند در این نوع گردشگری شرکت کنند؛ اما در گردشگری ماجراجویانه سخت (Adventure Hard) فعالیت‌های تخصصی و حرفه‌ای است که مهارت و تجهیزات لازم دارد، مدت زمان حضور در طبیعت بیشتر است، و معمولا در محیط دور دست انجام می‌شود و فقط افراد حرفه‌ای می‌توانند در آن شرکت کنند.

ایمنی مهمترین عامل در گردشگری ماجراجویانه

محرابی درباره گردشگری ماجراجویانه در ایران گفت: گردشگری ماجراجویانه وابسته به طبیعت است؛ ایران از نظر تنوع اقلیمی جغرافیایی و جاذبه‌ها و منابع‌طبیعی یک کشور غنی، کم‌نظیر و شگفت انگیز است؛ جنگل، کوهستان، رودخانه، کویر، دریا، رودخانه، دره و … همه منابع طبیعی مورد نیاز برای جذب گردشگر ماجراجویانه در ایران وجود دارد. برای مثال یک کوه مانند دماوند دارای ظرفیت های متنوع و متعددی برای گردشگری ماجراجویانه است و مکان پیاده‌روی در کوهپایه، عکاسی طبیعت، جانورشناسی، گیاه شناسی، کوه نوردی و قله نوری، صعود زمستانه و اسکی و حتی پرواز با وسایل مختلف بر فراز آن وجود دارد. با یک جاذبه طبیعی ۱۰ها زیرشاخه گردشگری وابسته به آن عملی است.

گردشگری ماجراجویانه براساس نوع فعالیت به سه دسته اصلی «هوایی- وابسته به هوا»، «زمینی-روی زمین» و «آبی-وابسته به آب» تقسیم می‌شود. همین تنوع و تکثر باعث می‌شود افراد زیادی به طبیعت بروند و روز به روز هم این تمایل به طبیعت رفتن در میان اقشار محتلف در حال افزایش است؛ البته آثار مثبت و منفی دارد، کسب آرامش و انرژی از طبیعت اتفاق خوبی است اما اگر غیرآگاهانه باشد، هم به طبیعت و هم به خود گردشگران آسیب وارد می‌شود؛ اگر چه تعداد گردشگران آگاه زیاد است، اما متاسفانه تعداد ناآگاهان بسیار بیشتر است.

عضو هیات مدیره فدراسیون بین المللی رفتینگ خاطرنشان کرد: با همه آموزش ها و اطلاع رسانی ها هنوز هم بسیاری از افراد هنگام حضور در کوه یا جنگل، زباله‌ها را در طبیعت رها می‌کنند، بدون توجه به پوشش گیاهی آتش روشن می کنند، همچنان به محیط زندگی حیوانات تعرض و به گونه‌های گیاهی آسیب می‌زنند و گاهی هم شاهد عدم توجه گردشگران به فرهنگ اجتماعی جوامع محلی ساکن نزدیک محیطی های طبیعی هستیم که باعث واکنش آنها هم می‌شود.

وی مهمترین عامل در گردشگری ماجراجویانه را ایمنی دانست و اظهار داشت: میل رفتن به طبیعت در جهان رو افزایش است، اگر زیرساخت های آن فراهم نباشد و گردشگران به محیط های پرریسک با احتمال بالای بروز خطر بروند، آمار حوادث و میزان مصدومیت و مرگ گردشگران افزایش می یابد، اما اگر زیرساخت های مورد نیاز فراهم شود وقتی افراد به این مناطق می‌روند خاطرات خوبی ثبت می‌کنند و پس از چند روز بسیار پر انرژی به جریان عادی زندگی شهری خود بر می‌گردند.

راهنمایان گردشگری ماجراجویانه همیشه یک برنامه جایگزین دارند

محرابی گفت: گردشگری ماجراجویانه در ایران هم مانند همه دنیا در حال رشد است، اما هنوز زیرساخت‌های لازم برای توسعه این گونه گردشگری فراهم نیست؛ از طرفی بسیاری از شاخه های گردشگری ماجراجویانه توسط افراد غیر متخصص برنامه‌ریزی و اجرا می‌شود به همین دلیل هر چه جلوتر می‌رویم حوادث در طبیعت و گردشگری ماجراجویانه بیشتر می‌شود و اگر جلوگیری نشود افزایش می یابد.

گردشگری ماجراجویانه یک فعالیت تخصصی است و معمولا در محیط‌های پرریسک‌ انجام می‌شود اگر این فعالیت ریسکی توسط افراد غیرحرفه‌ای برنامه‌ریزی و اجرا شود و گردشگران آن هم از مهارت لازم برخوردار نباشند حادثه ایجاد می شود، افزایش روز به روز تعداد جان‌باختگان و مصدومان در دریا، رودخانه و تورهای آفرود به همین دلیل است؛ تورهای خوب و راهنمایان متخصص حرفه‌ای داریم، اما تورهای غیرتخصصی هم در حال برگزاری است که باید جلوگیری شوند.

راهنمای گردشگری ماجراجویانه اظهار داشت: راهنمایان حرفه ای همه جوانب سفر را در نظر می گیرند و ریسک را تا جایی که ممکن است کاهش می دهند، راهنمایان گردشگری ماجراجویانه همیشه یک برنامه جایگزین دارند مثلا برای کویرگردی بیش از یک خودرو در نظر می‌گیرند، بنزین اضافه هم بر می دارند، تجهیزات و وسایل مورد نیاز را بیشتر از نیاز سفر یک روزه با خود می‌برند، به تنهایی نمی‌شود سفر ماجراجویانه رفت حتما باید همراه حرفه ای هم داشته باشد.

منبع:ایرنا