میدان سرخ مسکو و بزرگ‌ترین کتابفروشی اروپا

میدان سرخ شهر مسکو یکی از مشهورترین مکان‌های گردشگری در روسیه در اصل مرکزی‌ترین نقطه پایتخت روسیه محسوب می‌شود و بزرگ‌ترین کتابفروشی اروپا نزدیکاین میدان واقع شده است.

به گزارش همشهری آنلاین به نقل ازایبنا، میدان سرخ شهر مسکو یکی از مشهورترین مکان‌های گردشگری در روسیه در اصل مرکزی‌ترین نقطه شهر مسکو نیز محسوب می‌شود و بسیاری از خیابان‌های اصلی مسکو به این میدان منتهی می‌شوند. کلیسای جامع سنت باسیل، موزه دولتی تاریخ روسیه، آرامگاه لنین، آرامگاه دیوار کرملین، کلیسای کازان و مرکز تجاری گوم در میدان سرخ قرار دارند.

همچنین کاخ کرملین، اقامتگاه رسمی رئیس‌جمهور روسیه در نزدیکی این میدان واقع شده ‌است. شاید تا کنون این مطلب کمتر منتشر شده باشد که در حاشیه میدان سرخ مسکو بزرگترین کتابفروشی قاره اروپا واقع شده است که به خاطر اهمیت سیاسی این میدان کمتر از آن یاد شده است.

کتاب‌فروشی بیبلیو گلوبوس Biblio Globus یک ربع از میدان سرخ پیاده فاصله دارد و با ۴۰هزار نسخه کتاب بزرگترین کتابفروشی اروپاست. این کتابفروشی یکی از قدیمی‌ترین کتاب‌فروشی‌های روسیه نیز محسوب می‌شود. در این کتاب‌فروشی یک سالن مطالعه‌ بسیار بزرگ وجود دارد که در آن می‌توانید کتاب‌هایی به چندین زبان بخوانید. هرچند اکثر کتاب‌های موجود در این کتابفروشی به زبان روسی هستند ولی مقدار قابل توجهی هم از کتاب‌ها به زبان انگلیسی هستند و به همین خاطر توجه بسیاری از گردشگران خارجی را جلب کرده است.

به یقین می‌توان گفت که کمتر گردشگر خارجی پیدا می‌شود که در مسکو هوس مطالعه کتاب کرده باشد و به این کتابفروشی سر نزده باشد. اولین بار در سال ۱۹۵۷  کتابفروشی در مکان فعلی آغاز به کار کرد که حالا در دو طبقه به عرضه کتاب می‌پردازد.

آمارهای خود کتابفروشی می‌گوید که هر سال نزدیک به ۱۰هزار گردشگر خارجی از این کتابفروشی بازدید می‌کنند و خود صاحبان آن می‌گویند که این مکان تنها یک کتابفروشی نیست بلکه باشگاه فرهنگی مردمی با فرهنگ‌ها و ملیت‌های مختلف است.

منبع:همشهری

مسجد جامع بروجرد از شاهکارهای تاریخی معماری است

 وزیر میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی معماری مسجد جامع بروجرد را منحصر به‌فرد و یکی از شاهکارهای تاریخی معماری ایران دانست و نوشت: این بنا هم ویژگی‌های معماری اسلامی و هم معماری باستانی ایران را در خود جای داده است.

به گزارش گروه فرهنگی ایرنا، علی اصغر مونسان با انتشار تصاویری از مسجد جامع بروجرد در استان لرستان در شبکه اجتماعی، نوشت: این مسجد یکی از نخستین مسجدهای ساخته شده در ایران است که در قرن دوم تا سوم هجری‌قمری در شهر بروجرد بنا نهاده شده‌است.

معماری مسجد جامع بروجرد منحصر بفرد و یکی از شاهکارهای تاریخی معماری ایران می‌باشد که هم ویژگی‌های معماری اسلامی و هم معماری باستانی ایران (معماری ساسانی) را در خود جای داده است.

وزیر میراث فرهنگی افزود: بخش قدیمی تر بنا، گنبدخانه آن است که در ضلع جنوبی قرار گرفته‌است و به اعتقاد مردم محلی و نیز بر اساس شواهد معماری، پیش از تبدیل این بنا به مسجد، آتشکده‌ای بزرگ بوده‌است. معماری این بخش، مشابه چارطاق‌های دوران ساسانی است.

«این مسجد در یکی از محله‌های تاریخی شهر بنام دودانگه واقع شده و به لحاظ معماری و قدمت، از بناهای منحصر به فرد استان لرستان و شهر بروجرد است. این اثر تاریخی ارزشمند در سال ۱۳۱۴ با شمارهٔ ثبت ۲۲۸ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.»

به گزارش ایرنا، با توجه به شیوع بیماری کرونا و توصیه ستاد ملی مقابله به کرونا به در خانه ماندن و تاکید بر تعویق سفر به دوران پس ازمهار بیماری کووید ۱۹، اکنون بهترین فرصت برای مطالعه و شناخت بیشتر جاذبه های فرهنگی،گردشگری و طبیعی ایران ایجاد شده است که می توان با بررسی دقیق، مقصدهای جذاب و جدید گردشگری را برای مسافرت های فردی و گروهی در دوران پسا کرونا برنامه ریزی کرد.

منبع:ایرنا

ثبت تاریخ اروپا در چند شیشه‌ عطر

محققان با استفاده از هوش مصنوعی و دیگر روش‌ها، از بوهای شاخص در اروپای قرن ۱۶ تا ۲۰ میلادی یک آرشیو تهیه می‌کنند.  به گزارش گروه فرهنگی ایرنا از خبرگزاری فرانسه، تیمی از تاریخ‌دانان، دانشمندان، کارشناسان هوش مصنوعی و عطرسازان از آغاز پروژه‌ای برای آرشیو رایحه‌های برجسته در گذشته اروپا خبر دادند.

این پروژه که ODEUROPA نام دارد، از بوی عطرها گرفته تا تعفن نبرد واترلو، بوهای مختلفی که از قرن ۱۶ تا ۲۰ میلادی در سراسر قاره اروپا به مشام می‌رسیدند را شناسایی، توصیف و بازآفرینی می‌کند.

ویلیام تولت استاد تاریخ دانشگاه آنگلیا راسکین و از اعضای تیم ODEUROPA می‌گوید امیدوار است این آرشیو معطر، اسباب آگاهی‌افزایی شده و مردم را با خود به دوران گذشته ببرد.

به گفته تولت در این پروژه از طرفی رایحه‌های ساده چون رُزماری ثبت خواهند شد که مردم در قرن ۱۶ باور داشتند می‌تواند از آنها در برابر طاعون حفاظت کند و از طرف دیگر بوی بد رویدادهای تاریخی چون نبرد واترلو که با شکست ناپلئون به پایان رسید.

این پروژه ۳ میلیون و ۳۲۰ هزار دلاری، عطرهای کلیدی که از بیش از ۴۰۰ سال تاریخ اروپا در موزه‌های مستقر در سراسر قاره سبز به نمایش گذاشته شده را مورد بررسی قرار می‌دهد. در این پروژه همچنین از هوش مصنوعی برای کاوش در کتاب‌ها و منابع موجود به هفت زبان و آثار هنری قرون گذشته برای تشخیص هرگونه ارجاع به یک بو و رایحه خاص استفاده می‌شود.

آرشیو نهایی از طریق اینترنت و در اولین دانشنامه تاریخی رایحه جهان در دسترس عموم قرار خواهد گرفت.

عطرهای تاریخی، میراث فرهنگی معطر جهان 

در تیم ODEUROPA، کارشناسان و اساتیدی از دانشگاه‌ها و موسسات هلند، آلمان، ایتالیا، فرانسه، اسلوونی و انگلیس گردهم آمده‌ تا کشف کنند رایحه‌ها در طول تاریخ چگونه جوامع و سنت‌ها را شکل داده‌اند.

به گفته اینگر لیمانز (Inger Leemans) استاد تاریخ فرهنگی دانشگاه آزاد آمستردام که سرپرستی این پروژه را برعهده دارد، اگرچه بوها تجربه ما را از جهان شکل می‌دهند با این حال تنها اطلاعات ناچیزی درباره تاریخ آنها موجود است.

پیتر بل استاد علوم انسانی دیجیتال در دانشگاه آلمانی ارلانگن-نورنبرگ درباره این پروژه می‌گوید: می‌خواهیم به رایانه آموزش دهیم بو را ببیند. هدف ما این است نوعی بویایی کامپیوتری ابداع کنیم که می‌تواند بوها و تجربیات مربوط به بویایی را ردگیری کند.

پروژه ODEUROPA در نهایت این سوال را طرح می‌کند که آیا بوها نیز می‌توانند به عنوان بخشی از میراث فرهنگی جهان توسط سازمان‌هایی چون یونسکو برای آیندگان حفظ شوند.

به گفته تولت، یکی از اصلی‌ترین پرسش‌های این پروژه این است که آیا بوها را نیز می‌توان نوعی میراث فرهنگی در نظر گرفت و اگر این طور است آیا راهی برای حفظ آنها برای آیندگان وجود دارد؟

منبع:ایرنا

تجربه همزمان هنر و تاریخ در «ساختمان اپرا» ارمنستان

هر سال تعداد زیادی گردشگری به واسطه طبیعت زیبای ارمنستان به این کشور سفر می‌کنند البته جاذبه‌های تاریخی این کشور از دیگر دلایل استقبال مردم برای سفر به این کشور است، چرا که افراد با قدم زدن در خیابان‌های ایروان پایتخت آن حس تاریخی وصف نشدنی را تجربه خواهند کرد.

یکی از جاذبه‌های ایروان که از آن به عنوان مجموعه‌ای فرهنگی، هنری و علمی نام برده می‌شود «ساختمان اپرا» است.

از دلایل ساخت این ساختمان باید به اولین اپرای بین‌المللی ارمنستان که در قرن چهارم هجری و زمانی که ارمنستان برای استقلالش در حال مبارزه بود، اشاره کرد. تیرگان چوحاجیان آهنگساز و رهبر ارکستر در سال ۱۸۶۸ اولین اپرا را ساخت و به همین دلیل تاثیر به سزایی در به وجود آمدن ساختمان اپرا ارمنستان داشت.

رویای هنرمندان در وجود یک خانه اپرا و کمبود ساختمانی با چنین رویکرد ارزشمندی باعث شد تا در سال ۱۹۳۳ ساختمان اپرا ارمنستان توسط معماری ارمنستانی به نام «الکساندر تامانیان» ساخته و به دست خود او نیز افتتاح شود.

ساخت این ساختمان در نوامبر ۱۹۳۰ در دهمین سالگرد جمهوری ارمنستان آغاز و پس از سه سال در ژانویه ۱۹۳۳ ساخت آن تکمیل و افتتاح شد. یکی از ویژگی‌های این ساختمان که معمار آن به طرز هوشمندانه‌ای آن را اجرا کرده، این است که این ساختمان از دو سالن با نام‌های سالن کنسرت «آرام خاچاطوریان» و سالن اپرا و باله ملی تئاتر «الکساندر سپندریان» با یک سقف واحد و دو استیج متفاوت تشکیل شده است.

البته باید گفت که تصمیم ساخت قسمت دوم این ساختمان که سالن کنسرت را شامل می‌شود، در سال ۱۹۴۰ گرفته شد تا توسط جرج تامانیان پسر معماری اصلی این ساختمان انجام شود. بنابراین ساختمان اپرا ارمنستان در سال ۱۹۵۳ پس از سال‌ها تکمیل شد و سال‌هایی زیادی میزبان علاقه‌مندان به فرهنگ و هنر بوده و هست.

ساختمان اپرا ارمنستان اولین و بزرگ‌ترین سالن برگزاری نمایش‌ها و کنسرت‌های اپرا در ارمنستان بوده که اجرای اپرا و باله بیش از ۸۰ سال در این ساختمان باعث شده مردم این بنا را علاوه بر یک میراث فرهنگی ویژه، یکی از عناصر و نماد ثروت فرهنگی خود نیز معرفی کنند.

از اولین فعالیت‌هایی که در این مجموعه انجام شده باید به اجرا باله «دریاچه قو» در سال ۱۹۳۵ اشاره کرد که توسط پیوتر چایکوفسکی انجام شده است.

پس از آن آرام خاچاطوریان اولین باله این کشور به نام «شادی» را در سال ۱۹۳۹ در این یکی از سالن‌های این مجموعه به اجرا درآورد. هنرمندان ارمنی اعتراف می‌کنند که ساختمان اپرا این کشور کمک بسیاری برای شکوفایی هنر موسیقی به خصوص آهنگسازی و حتی رقص در ارمنستان کرده است.

علاقه‌مندان و بازدیدکنندگان این مجموعه علاوه بر تماشای رقص و اپرا می‌توانند از بازدید ساختمان اپرا که معماری اعجاب‌انگیزی دارد نیز لذت ببرند و فرهنگ و هنر را به طور تاریخی تجربه کنند. البته در محوطه بیرونی ساختمان اپرا نصب تندیس‌ هنرمندان ارمنی از جمله الکساندر سپنداریان، خاچاطوریان و شاعر معروف تامانیان جلوه‌ای خاص به بنا بخشیده است که چشم هربیننده‌ای را خیره خواهد کرد.

دریاچه‌ای در نزدیکی ساختمان اپرا وجود دارد که گفته می‌شود محلی دوست‌داشتنی برای گردشگران و مردم ایروان است؛ نکته قابل توجه در مورد این دریاچه، نام‌گذاری آن به نام «دریاچه قو» است که به افتخار باله پیوتر چایکوفسکی انجام شده است.

البته این دریاچه مصنوعی در سال ۱۹۶۳ ساخته شده و گفته می‌شود که از دریاچه سوان ارمنستان برای ساخت آن الگو گرفته شده است. این دریاچه مصنوعی نیز یکی از جاذبه‌های ایروان محسوب می‌شود چرا که در زمستان با واسطه سرما و یخزدگی آن به محلی برای تمرین پاتیناژ تبدیل می‌شود و یا اینکه در تابستان مردم و علاقه‌مندان می‌توانند رقص قوها را در آن به تماشا بنشینند.

منبع:ایسنا

زیبایی‌های نگارگری در حرم مطهر رضوی

یک پژوهشگر و باستان‌شناس گفت: نگارگری حرم مطهر رضوی مقوله بسیار قابل توجه و در عین حال پیچیده و مفهومی است و در مورد این موضوع می‌شود ساعت‌ها از جهات مختلف هنری، تاریخی و انواع و اقسام مواردی که در ارتباط با هنر نگارگری قابل طرح است، صحبت کرد.

رجبعلی لباف خانیکی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: نگارگری حرم مطهر به دو گروه عمده خالق و مخلوق تقسیم می‌شود؛ اولی  نقش‌ها و نگاره‌هایی است که با خداوند متعال ارتباط می‌یابد و  دیگری موضوعات و نگاره‌هایی که با مخلوق ارتباط پیدا می‌کند. آنچه را که در این زیرمجموعه مربوط به خالق می‌شود و می‌توان نام از آن برد، عبارت است از نور، آیات قرآنی و اسامی الله(جل جلاله) اما آنچه که با مخلوق ارتباط پیدا می‌کند عبارتند از نگاره‌های انسانی، حیوانی و گیاهی.

وی خاطر نشان کرد: در ابتدا موضوع اول، یعنی آنچه که به خالق مربوط می‌شود را مورد بحث قرار می‌دهیم. نخستین مساله نور است. مقوله نور را از این جهت در حرم مطهر عمده دیده‌اند و همچنین در بسیاری از بناهای اسلامی که مبداش بازمی‌گردد به تعریفی که از خداوند وجود دارد. یعنی همان تعریف جامع «اللَّهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ». بنابراین خدای متعال را در حالت تجسمی‌اش نور تعریف کرده‌اند و می‌دانیم که نماد، سنبل، عصاره و تجسم عینی نور، خورشید است و خورشید سرچشمه نور است. بعد از آن ماه و ستارگان را نیز داریم.

او ادامه داد: خورشید به شکل‌های مختلفی در حرم مطهر، تجلی پیدا کرده است و شاید مهمترین تجلی خورشید شمسه‌هایی هستند که  بر فرار گنبدها(در داخل گنبدها) به صورت‌های مختلف آجرچینی، کاشی‌کاری، نقاشی و یا به هر شکل دیگری وجود دارد و حتی در غرفه‌ها و ایوان‌ها هم که به صورت نیم‌گنبد پوشش داده شده‌اند، هستند. بنابراین تقریبا در تمام فضاهای مسقف حرم مطهر و در فضای داخلی همه فضاها این شمسه یا خورشید است که پرتوافکن شده و در واقع اشراف حضور حق تعالی بر آن فضاها را نشان می‌دهد؛ فضاهایی که قدسی هستند و به ذات اقدس امام رضا(ع) تعلق دارد.

لباف خانیکی بیان کرد: ناگفته نماند که خورشید را علاوه بر شمسه‌ها به صورت عینی در صحن‌ها و در میان تزئینات روی کاشی‌های حرم مطهر نیز مشاهده می‌کنیم. حتی در بعضی موارد خورشید را به صورتی می‌بینیم که چشم و دهان دارد(اعضای انسانی) و در واقع در میان دایره تجسم پیدا کرده و پرتوهای نور هم از اطرافش تلالو دارد که بدون شک تجسم عینی خورشید است.

این پژوهشگر و باستان‌شناس گفت: علاوه بر خورشید، ما تجسم ستارگان را  نیز داریم که در بیشتر فضاها به خصوص در پایه قندیل‌هایی که در مقرنس‌ها هست و به ستاره منتهی شده‌، دیده می‌شود که مجموع این ستارگان با خورشید تجسم آسمان جهان خصوصی است.

وی اظهار کرد: موضوع دیگر آیات قرآنی است. در مجموع کتیبه‌ها و آیات قرآنی را کلام خدا می‌دانند. بنابراین همه آیات و کتیبه‌هایی که احادیث، روایات یا آیات است، همه متعلق به خداوند و در ارتباط با خداوند بوده و یا به صورت توصیفی یا روایی هستند که نماد الهی و قدسی دارد. کتیبه‌ها نیز معمولا با بسم الله شروع می‌شود که این‌ها همه تجلیات خالق است. دیگر اسامی جل جلاله نیز به کرات تکرار شده‌ و در بسیاری از مکان‌ها مشاهده می‌کنیم که این موضوع حضور حضرت حق را در حرم مطهر نشان می‌دهد.

او گفت: مواردی نیز به مخلوق و آفریدگان خدای متعال ارتباط می‌یابد. اولین نقش‌هایی که مربوط به مخلوق است، نقش‌هایی است که موضوعش انسان است. در حرم مطهر تجسم نقش انسان را به صورت فرشته داریم که این فرشته‌ها در دو طرف ایوان شمالی صحن آزادی وجود دارد و به صورت انسان‌های بالدار است که در حال پروازند و به صورت فرشته نشان داده می‌شوند.

وی ادامه داد: البته اگر به صورت کلیت وسیع‌تری سهم انسان را در نقش نگارگری حرم مطهر در نظر بگیریم، می‌توانیم بگوییم تمام مواردی که در حرم مطهر وجود دارد، اعم از سازه‌ها، نقش‌ها و نگاره‌ها، حضور انسان را تجلی داده و بر آن دلالت می‌کند.

این پژوهشگر و باستان‌شناس گفت: علاوه بر فرشته‌ها در ایوان ساعت صحن انقلاب، نقش دو  عدد شیر را داریم که چیزی را که به صورت دیو مانند تجسم پیدا کرده در آنجا از هم می‌درند که این خود افسانه و داستانی را به همراه دارد. علاوه بر این، نقش انسانی نیز به صورت خورشید تجسم پیدا کرده است.

وی اظهار کرد: اما نقوش حیوانی بسیار زیاد بوده و در بین جانداران، بیشترین نقش‌ها را به خود اختصاص داده‌ است. این نقش‌ها به شکل‌های مختلف و نمادهای گوناگونی است و پرندگان، خزندگان و حیوانات دیگر را شامل می‌شود که اگر بخواهیم اشاره‌ای به این‌ها داشته باشیم، دو مورد از این نقش‌ها عبارت از نقش اژدها و مار است.

او عنوان کرد: قدیمی‌ترین نقش اژدها را در ایوان غربی صحن انقلاب مشاهده می‌کنیم؛ بعد از ورود به صحن در انتهای دو رواق طرفین، یعنی شمالی و جنوبی، مشاهده می‌کنیم که این دو اژدها مقابل یکدیگر ایستاده‌اند و علاوه بر این‌ها نیز تعداد زیادی نقش اژدها در صحن آزادی به چشم می‌خورد که به صورت نیم‌تنه اژدها  وجود دارد.

لباف خانیکی ادامه داد: بر سر در شمالی صحن آزادی نیز نقش اژدها یا مار بالدار را داریم که آن هم چند بار تکرار شده است. بر وجود نقش اژدها از این جهت تکیه کرده‌اند که این نقش به منزله نگهبان گنج‌های پنهان است و موجودی است که در اینجا نقش مثبت ایفا کرده و از  حرم مطهر رضوی نگهداری و محافظت می‌کند.

وی اظهار کرد: نقش مار نیز به شکل‌های مختلفی در حرم مطهر رضوی وجود دارد؛ از جمله بر بالای ورودی شمالی صحن آزادی که نقش مار را در آنجا به صورت قرینه ملاحظه می‌کنیم. علاوه بر این در اسلیمی‌ها نیز انتهای هر شاخه اسلیمی که به دهان اژدها یا خرطوم فیل معروف است، به نوعی به اژدها مربوط شده است. برخی گفته‌اند اژدها، خود تکامل‌یافته مار است و مارهای مهیب را تکامل و بزرگ شده اژدها می‌دانند.

این پژوهشگر و باستان‌شناس ادامه داد: البته اژدها یک موجود اسطوره‌ای و افسانه‌ای است و وجود خارجی ندارد. منتها همین مار را به گونه‌ای تجسم داده‌اند که دارای توانایی و قدرت است. از جمله حیوانات دیگر نقش گاو است که در سمت غربی صحن انقلاب پس از اینکه وارد صحن شدیم، روی لچکی غرفه‌ها نقش گاو با شیر را در حال جدال مشاهده می‌کنیم. گاو هم در اسطوره‌های ایرانی دارای پیشینه مینوی و نماد باران، شب و زمستان و از قداست خاصی برخوردار بوده است.

وی گفت: اما در طول تاریخ نقش گاو را مغلوب در برابر شیر می‌بینیم؛ شیر نماد آفتاب، حرارت، روز و تابستان است و غلبه شیر بر گاو را به نشانه حلول سال جدید یا فصل بهار و نوروز مشاهده می‌کنیم که این موضوع در تخت جمشید چندین بار تکرار شده است.

لباف خانیکی خاطرنشان کرد: نقش دیگر نماد شیر است که علاوه بر صحن انقلاب، نقش شیر را به صورت دو شیر مقابل هم در ایوان شرقی صحن انقلاب داریم که در آنجا آنچه را که به صورت دیو تجسم پیدا کرده، از هم می‌درند.

او افزود: از نقش‌های دیگر نیز می‌توان به نقش آهو اشاره کرد که در یکی از صحن‌ها در حرم مطهر تجسم پیدا کرده است.  علاوه بر این‌ها نقش پرندگان را نیز مشاهده می‌کنیم که سهم زیادی در تزئینات و نگارگری حرم مطهر دارند. پرندگان را به شکل‌های مختلفی مثل قرقاول، سیمرغ یا شترمرغ نیز شاهد هستیم که این‌ها در قسمت‌های مختلفی از جمله در صحن آزادی به شکل متقارن مشاهده می‌شود.

این پژوهشگر و باستان‌شناس گفت: به خصوص در صحن آزادی، صحنه نمایش یک باغ پرگل را داریم که اینها علاوه بر اینکه دارای گل، برگ و شاخه هستند، پرندگانی را در حال پرواز بر روی درختان و شاخسارهای درختان نیز می‌بینیم.

لباف خانیکی اظهار کرد: نقش سیمرغ را نیز در صحن قدس و در دیگر مکان‌ها داریم که البته در صحن قدس نقش سیمرغ به خوبی تجلی یافته است. سیمرغ مانند اژدها، افسانه‌ای و اسطوره‌ای بوده و همیشه نماد حکمت، دورپردازی و بلندپروازی بوده است.

وی ادامه داد: نقوش دیگر نگاره‌ها که بسیار زیاد تکرار شده‌، نقوش گیاهی است. مادر نقوش گیاهی نیز اسلیمی‌هاست و تقریبا در همه جا وجود دارد. منتها اسلیمی‌ها داستانی طولانی دارد.

این پژوهشگر و باستان‌شناس خاطرنشان کرد: اگرچه نقوش اسلیمی که شاید نوعی برداشت از اسلامی باشد بنیادش مشخصه هنر اسلامی قلمداد شده، اما این را باید بدانیم که ریشه این نقش‌ها به دوره اشکانی بازمی‌گردد و در آن زمان است که برای اولین‌بار نقش‌های اسلیمی در قامت یک شاخه مو یا انگور تجسم پیدا کرده و به صورت برجسته بر روی تابوت‌ها نمود پیدا کرده است.

لباف خانیکی ادامه داد: نقش‌های اسلیمی به تدریج پیش رفته و به رم و یونان رسیده و در نگارگری آنجا مورد استفاده قرار گرفته است. نقش‌های اسلیمی در دوره ساسانی هم نقش غالب بوده‌اند که در طاق بستان و مکان‌های دیگر این نقش‌ها را به وضوح مشاهده می‌کنیم. به خصوص اینکه حاشیه‌ها را با این نقش تزئین می‌کرده‌اند.

وی عنوان کرد: در دوره اسلامی این نقش به فراوانی مورد استفاده قرار گرفته است،  به خصوص از زمانی که سبک آذری در معماری رواج پیدا کرده، یعنی از قرن هشتم هجری. در واقع سبک اذری در ایران  در سال ۷۱۳ هجری قمری در گنبد الجایتو در سلطانیه نمود پیدا کرده است.

منبع:ایسنا

سوگواری محرمی مردم گرگان با آیین سنتی «دسته چوبی»

برخی از آداب‌ورسوم چندین قرن است که بین مردم این دیار رونق دارد هرچند که زندگی امروزی و پیشرفت فنّاوری برخی از آن‌ها را به تاریک‌خانه تاریخ سپرده اما رسوم کهن مردمان استرآباد در ماه محرم، نشان از عشق و ارادت این مردم به اهل‌بیت (ع) دارد و همچنان زنده است.

آیین‌های دسته چوبی و طوق بندان و چهل‌منبر و غیره از گذشته‌های دور تا به امروز، در قلب تاریخی دیار گرگان به شور خاصی برگزار می‌شود، هرچند شاید اطلاعات درستی از فلسفه و پیشینه برخی از این خرده آیین‌ها در دست نباشد اما هرآن چه که مایه شکل‌گیری این آداب‌ورسوم شده، نشان ولایتمداری مردمان این سرزمین کهن است. «دسته چوبی» یکی از همین آیین‌ها است.

این آیین از دیرباز، یعنی حداقل از زمان شکل‌گیری بافت تاریخی گرگان، به‌صورت محلات دوازده‌گانه در این شهر، رایج بوده و در شامگاه یازدهم ماه محرم که مصادف با شب دوم شهادت امام حسین (ع) است، توسط عزاداران محلات اجرا می‌شد.

در شأن نزول این آیین روایات شفاهی مختلفی ذکرشده که از بین این روایات دو روایت از بقیه مشهورتر است. یکی از روایات حاکی از این است که یکی از سفیران امام حسین (ع) نامه‌ای را از طرف آن امام بزرگوار برای مردم استرآباد می‌آورد و از آنان دعوت می‌کند که در جنگ با یزیدیان او را یاری دهند، اما زمانی که مردم استرآباد قصد حرکت به‌سوی لشکر امام حسین و یاری ایشان می‌کنند در مسیر کوهپایه‌های البرز (در نزدیکی آمل کنونی) متوجه می‌شوند آن امام به شهادت رسیده لذا با ابزار و وسایلی که در دست داشتند در حالت عزاداری به استرآباد بازمی‌گردند و از آن زمان هرساله این حرکت را به شکل نمادین در دومین روز شهادت امام حسین (ع) انجام می‌دهند.

اما روایت دیگر بدین قرار است که وقتی اهالی استرآباد (گرگان قدیم) از شهادت امام حسین (ع) باخبر می‌شوند به خونخواهی آن امام برخاسته و هرکدام آلات و ابزاری را که در اختیار داشتند به دست می‌گیرند و برای یاری خاندان آن بزرگوار و سرکوب دشمنان لعین آن‌ها به حرکت درمی‌آورند و تا دارالمرز مازندران (سرزمین طبرستان) می‌روند که در آنجا مانع از رفتن آن‌ها می‌شوند و به استرآباد بازمی‌گردند. این قول هرچند سندیت تاریخی نداشته و به‌احتمال‌زیاد از اعتبار ساقط است اما به‌هرحال از دیرباز این آیین به شکل نمادین، برای یاری پیروان امام حسین (ع) و خونخواهی آن بزرگواران در شهر استرآباد انجام می‌شده و هم‌اکنون نیز صورت می‌پذیرد.

شیوه اجرای این آیین به این صورت است که مجموعه‌ای از عزاداران در محل گرد هم جمع شده تعدادی چوب در دست می‌گیرند و دسته چوب به دستان را تشکیل می‌دهند و عده‌ای هم در جلو دسته مشعل به دست گرفته، به حرکت درمی‌آیند. در پشت سر مشعل‌داران چوب به دستان راه می‌افتند. چوب به دستان با یکدست خود چوب را به بالا و پایین می‌برند و با دست دیگر سینه می‌زنند و اشعاری را که مداح می‌خواند، تکرار می‌کنند.

آئین دسته چوبی یکی از آئین‌ها و مناسکی است که ریشه در باورها و اعتقادات مذهبی داشته و نشان از ارادت مردم استرآباد به سرور و سالار شهیدان (امام حسین (ع) دارد. اوج اجرای این آئین از اواخر دوره قاجاریه و اوایل دوره رضاشاه بود و در ۱۲ محله و تکایای بافت قدیم شهر استرآباد، به نیت ۱۲ امام اجرا می‌شد.

این آیین هم‌اکنون در محله‌های میخچه گران، سرپیر، دباغان و نعل‌بندان گرگان برگزار می‌شود که شاخص‌ترین و اصیل‌ترین محل در اجرای این مراسم محله میخچه گران است.

درگذشته در اکثر محلات بافت قدیم شهر گرگان مراسم آئین دسته چوبی اجرا می‌شده که باگذشت زمان و به علت ازهم‌گسیختگی بافت اجتماعیِ بومی محلات قدیم از رونق اجرای مراسم دسته چوبی کاسته شد چنان‌که تا اواخر دهه ۱۳۴۰ و به‌صورت پراکنده تا اوایل دهه ۱۳۵۰ خورشیدی، محلات یکی پس از دیگری اجرای مراسم این آیین را تعطیل کردند.

آئین دسته چوبی سنتی به‌عنوان یک میراث معنوی ناملموس در ۲۲ آذرماه سال ۹۱ در فهرست آثار ملی کشور ثبت شد.

کیش ، زیبای مرجانی

طول جزيره کيش ۱۵ کيلومتر در محور شرقی‌ـ‌غربی و پهنای آن هفت کيلومتر در محور شمالی‌جنوبی و تقريبا بيضی شکل است.

فاصله کيش از راه دريا تا جزيره هندورابی ۲۸ کيلومتر، تا جزيره فارور ۵۵ کيلومتر، تا جزيره سيری ۸۷ کيلومتر، تا جزيره ابوموسی ۱۷۷ کيلومتر، تا قشم ۲۲۵ کيلومتر، تا بندر عباس ۳۰۰ کيلومتر، تا چابهار ۶۷۵، تا بوشهر۷۴۰ کيلومتر و تا دبی ۲۰۰ کيلومتر است. فاصله کيش تا تهران از راه هوایی ۱۰۵۲ کيلومتر و از راه زمينی ۱۶۰۰ کيلومتر است.

کيش از طبيعتی زيبا و منحصر به‌فرد بر خوردار است. سواحل آرام با ماسه‌های مرجانی، آب زلال دريا که شفافيت کم‌نظير آن امکان مشاهده انواع آبزيان را در عمق چند متری مقدور می سازد. پوشش گياهی مناسب و سرسبزی و طراوت آن به‌ويژه در هفت‌ماه از سال چشم‌اندازی زيبا و تماشایی به آن بخشيده است که سالانه حدود يک ميليون نفر از دوستداران طبيعت و دريا را به سوی خود جلب می کند.

از نظر پستی و بلندی جزيره کيش تقريبا مسطح است. ارتفاع نسبی جزيره از سطح دريا حدود ۳۲ متر است و مرتفع‌ترين نقطه آن که در شرق جزيره واقع است حدود ۴۵ متر از سطح دريا ارتفاع دارد. از اين رو جهت کرانه‌ها با شيب نسبتا ملايمی به دريا منتهی می‌شود.

جزيره کيش دارای ساختار مرجانی است. جزاير مرجانی معمولا بر اثر گسترش انواع مرجان‌ها و مواد آلی ديگر بر روی طاقديس‌ها، گنبدهای نمکی و مواد آتشفشانی تشکيل می‌شوند.

در جزیره کیش بيشتر ماه‌های سال، دارای آب و هوای معتدل است. دی و بهمن خنک ترين و تير و مرداد گرمترين ماه‌های سال هستند. آمار ثبت‌شده در طی يک دوره ۱۷ ساله نشان می دهد که پايين‌ترين دما ۸ درجه و بالاترين دمای کيش ۴۵ درجه سانتيگراد است.

بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت جزیره کیش برابر با ۳۹ هزار ۸۵۳ نفر بوده ‌است که عمدتاً در شهر کیش ساکن هستند. به شهروندان جزیره کیش، کیشوند می‌گویند.

هم‌زمان با توسعه توريستی و تجاری جزيره، تعدادی از مردم محلی به كارهای خدماتی رو آورده‌اند و بقيه از طرق سنتی به امرار معاش می پردازند. ماهيگيری و دامپروری در میان مردم محلی معمول است. تجار محلی و بومی در بازار سفين به كار مشغول هستند، فضا و معماری سنتی اين بازار يادآور بازارهای سنتی و قديمی سرزمين اصلی ايران است.

در جزيره كيش، مسلمانان اعم از شيعه و سنی در كمال صلح و آرامش با هم زندگی می‌كنند. این منطقه دارای مساجد باشكوهی است كه برخی از آن‌ها در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

تاریخچه

از تاريخ كيش در زمان پيش از اسلام، اطلاعات دقيقی در دست نيست. تنها منبع قابل اعتنا در اين زمينه نوشته‌های «نيارخوس» درياسالار يونانی است كه در سال ۳۲۵ قبل از ميلاد به فرمان اسكندر مأمور شد سفری اكتشافی را در سواحل دريای عمان و خليج فارس انجام دهد.

نوشته‌های نيارخوس دلالت برآن است كه او، جزيره كيش يا «اراراكتا» را در قرن چهارم پيش ازميلاد مورد بازديد قرار داده است.

مشخصاتی كه او ارائه می‌دهد با مشخصات جزيره كيش انطباق دارد. به طوری كه نيارخوس می نويسد: « در اين جزيره بوستان‌ها و نخلستان‌های فراوانی وجود داشته است.»

در دوره هخامنشيان، كيش مركز عمده صيد مرواريد بين‌النهرين و هندوستان بود و بازرگانان بزرگ دنيا به اين جزيره رفت و آمد داشتند.

دوران عظمت و شكوفايی تاريخ كيش از قرن چهارم هجری، پس از وقوع زلزله در سيراف آغاز شد. پس از آن كه بندر سيراف از رونق افتاد توران‌شاه به كمك حكام محلی بنی قيصر در اين جزيره، بندرگاهی ايجاد كرد و به عمران و آبادانی آن همت گماشت و كيش را به مركز عمده بازرگانی خليج فارس تبديل کرد.

در دوره اتابكان فارس، اهميت كيش به حدی بود كه والی خليج فارس در اين جزيره سكونت داشت و برتمام جزاير خليج فارس و دريای عمان حكومت می‌كرد.

طبق نوشته‌های سياحان و تاريخ‌نويسان، در اين دوره درآمد كيش بابت عشريه كشتی‌های تجاری مبالغ بسيار قابل توجهی بوده است. از شواهد و قراين چنين پيداست كه در عصر غزنويان، سلجوقيان، خوارزم‌شاهيان و مغول، جزيره كيش در اوج شكوفايی و رونق و مركز بازرگانی خليج فارس بوده است. مورخينی نظير قزوينی، فضل‌الله‌بن عبدالله شيرازی، ابن بطوطه و حمدالله مستوفی كه در اين دوره از كيش ديدن كرده اند همگی از عظمت، آبادانی و زيبايی كيش سخن گفته‌اند.

بنابر نوشته‌های مورخان، نام كيش در دوره ايخانيان مغول پيوسته با اسامی ولايات معتبری چون بغداد، شيراز، بحرين و هندوستان آورده می‌شده و پيوسته پيشوند «دولت خانه» قبل از عنوان كيش ذكر می‌شده است. علاوه بر اين، ويرانه‌های به‌جا مانده از شهر حريره در قسمت شمال جزيره نيز از عظمت جزيره كيش در آن دوران حكايت می‌كند.

اهميت استراتژيك كشور ما به‌عنوان شاه‌راه ارتباطی شرق و غرب و نيز موقعيت ويژه كيش در خليج فارس همواره مورد توجه كشورهای ديگر بوده است. تحولات اقتصادی اروپا در سده های پانزدهم و شانزدهم ميلادی، اروپايی‌ها و از جمله پرتغالی‌ها را متوجه بازارهای مشرق‌زمين کرد. در اوايل قرن شانزدهم ميلادی پرتغالی‌ها به‌منظور تسلط بر بازارهای تجاری هندوستان، عربستان و ايران و با هدف گسترش قلمرو مستعمراتی خويش، كشتی های جنگی و بازرگانی خود را به اقيانوس هند گسيل داشتند.

در سال ۹۱۲ هجري برابر با ۱۵۰۶ ميلادی آلفونس آلبوكرك درياسالار مستعمره‌جوی پرتغالی با ناوگانی شامل چهارده ناو جنگی دريای عمان و خليج فارس را درنورديد و پس از آن كه مسقط و چند بندر ديگر را به آتش كشيد، در برابر شهر هرمز لنگر انداخت و از امير هرمز و كيش خواست كه خود را تسليم و از شاه پرتغال اطاعت کند. اين درخواست پذيرفته نشد و پرتغالی‌ها، هرمز و گمبرون را تصرف كردند، سرنوشت كيش دگرگون  و عصر انزوا و سكون آغاز شد.

علت اين امر  اين بود كه اهميت استراتژيك جزيره هرمز به واسطه قرار داشتن بر دهانه خليج فارس از نظر پرتغالی‌ها به‌مراتب بيشتر از جزاير داخل خليج فارس و از جمله جزيره كيش بود و هرمز می‌توانست وظيفه دفاع در مقابل يورش و مهاجمان ديگر را به شايستگی انجام دهد.

پرتغالی‌ها تا دوره صفويه در كيش حضور داشتند و متأسفانه جز غارت و ويرانی اثر ديگری از خود بر جای نگذاشتند، تا اين كه بالاخره شاه عباس صفوی پس از فارغ‌شدن از جنگ عثمانی‌ها‌ به آزادساختن بحرين، هرمز و كيش از تسلط بيگانگان همت گماشت. با اين همه هنگامی كه در دهه سوم قرن هفدهم ميلادی جزيره هرمز و ديگر جزاير و بنادر ايرانی خليج فارس به ايران بازگشت، نه تنها از اهميت كيش بلكه از اهميت جزيره هرمز نيز كاسته شد و جای آن را موقعيت جغرافيايی و اقتصادی قابل توجه بندر جديد التأسيس عباس گرفت.

در اين دوران كيش جزيره‌ای نيمه‌ متروك و منزوی بود و حتی در دوره هايی به جايگاه دزدان دريايی خليج فارس بدل شد. كيش در دوران ناصرالدين شاه به‌عنوان تيول به قوام الملك شيرازی ،يكي از ايل‌سالاران متنفذ فارس واگذار شد و او نيز آن را با مبلغ ۲۵ هزار تومان به محمدرضاخان سطوت الممالك بستكی حاكم لنگه فروخت.

جزيره كيش تا دوره پهلوی چندين بار خريد و فروش شد تا اين كه در سال ۱۳۴۰ خورشيدی دكتر منوچهر اقبال، اين جزيره را به مبلغ نه ميليون ريال از ورثه محمدرضا خان سطوت الممالك بستكی خريداری كرد.

در سال ۱۳۴۹ جزيره كيش مورد بازديد هيئت‌های كارشناسی ايران و آمريكا قرار گرفت و با توجه به موقعيت جغرافيايی و استراتژيكی مناسب، به‌عنوان يك مركز بين المللی توريستی‌تجاری مورد توجه قرار گرفت.

به‌منظور جلب جهان‌گردان به اين جزيره و تأمين آسايش و رفاه آنان، در مهر ۱۳۵۱ سازمان عمران كيش به ثبت رسيد. سازمان عمران كيش طرح منطقه توريستی جزيره كيش را با الگو قراردادن جزاير هاوايی و كرانه‌های جنوبی دريای مديترانه، با هزينه زيادی آغاز كرد و تا پيش از انقلاب فاز اول آن را به همراه بخشی از فاز دوم به اجرا درآورد. با پيروزی انقلاب اسلامی روند فعاليت‌های سازمان عمران متوقف شد.

در اسفندماه ۱۳۵۸ شورای انقلاب از حقوق و عوارض گمرگی در جزيره كيش عملا سرفصل جديدی را برای شروع فعاليت‌های تجاری و رونق منطقه محروم جنوب كشور گشود. اما مشكلات سال‌های پس از انقلاب موجب شد كه اين لايحه قانونی تا سال‌ها به اجرا در نيايد. تا اين كه در تير ۱۳۶۸ هيئت وزيران در خصوص ورود و خروج كالا و نيز صادرات مجدد و توليد برای صادرات، جزيره كيش را  به‌عنوان منطقه كاملا آزاد تجاری‌صنعتی ثبت و اعلام كرد. از اين تاريخ به بعد فعاليت‌های اقتصادی مجددا در جزيره كيش شروع شد.

بالاخره در سال ۱۳۷۱ با تأسيس سازمان منطقه آزاد كيش اين جزيره جانی تازه گرفت و دوران توسعه سريع كيش آغاز شد. برای آن‌هایی كه در جست وجوی بقايايی از تاريخ كهنسال كشور ما هستند، برای دوستداران دريا، خشكی، طلوع و غروب، كيش حرفی برای گفتن دارد.

كيش در قرن‌های پنجم تا هفتم هجری در اوج آبادانی و رونق بوده است. علاوه بر شهادت مورخان و سياحان ايرانی و عرب، وجود بقايای شهر تاريخی حريره گواه بر اين است كه كيش در دوره‌های ايلخانيان، تيموريان و اتابكان پارس، جزيره‌ای آباد، شهری زيبا و يكی از مراكز عمده تجاری  منطقه بوده است.

جاذبه‌های تاریخی و گردشگری جزیره کیش

جزیره کيش به دلیل ماهیت گردشگری خود، طی سال‌های اخیر مورد توجه قرار گرفته‌است. علاوه بر آثار تاریخی که مورد توجه گردشگران است، پارک‌های ساحلی و تفریحی مانند تم پارک آبی اوشن، پارک هنر، ساحل مرجانی، باغ وحش، آکواریوم، باغ پرندگان، دلفیناریوم، شهر زیرزمینی کاریز، کلبه هور، کشتی‌های تفریحی و همچنین کشتی به‌گل نشسته یونانی از دیگر دیدنی‌های کیش است.

از جاذبه‌های تاریخی کیش می‌توان به شهر حریره پایاب و کاریز اشاره کرد.

حریره نام شهر ویرانه‌ای است خالی از سکنه و مربوط به دوران قیاصره که نام آن از نام بانویی که ملکه شهر بوده، گرفته شده‌ است. هم‌اکنون بخشی از شهر که عمارت کاخ بانوی حریره بوده مرمت شده‌ است.

مهمترین ابنیه کشفشده در این مجموعه عمارت اعیانی، حمام، آب‌انبار، قنات و بقایای مسجد جامع حریره است. یکی دیگر از جاذبه‌های تاریخی کیش درختان لور (انجیر معابد) است که کهن‌سال‌ترین آن‌ها نزدیک به ۶۰۰ سال سن دارد.

جزیره کیش دارای بیش از ۸۲۰۰ تخت اقامتی است که بیشترین تراکم امکانات اقامتی در ایران را داراست و سالانه پذیرای بیش از یک‌میلیون نفر گردشگر داخلی و خارجی است.

نیاز نداشتن به دریافت ویزای ورود برای تمامی اتباع خارجی، یکی از زمینه‌های ورود گردشگران خارجی است. همچنین موقعیت منطقه آزاد اقتصادی این جزیره باعث شده تا مراکز خرید کیش به یکی از جاذبه‌های گردشگری جزیره تبدیل شود.

منابع:

ـ افشار سیستانی، ایرج. کیش، تهران، انتشارات هیرمند، ۱۳۷۷.

منبع:میراث آریا

کاروانسرای جیحون یادگار معماری ایران در هرمزگان

تاریخچه و وجه تسمیه اثر

از مهم‌ترین یادگارهای گرانقدر معماری ایران، کاروانسراها است که پیدایی و موجودیت آن‌ها در سرزمین پهناور ایران، از گذشته بسیار دور آغاز شده و طی قرون متمادی به دلایل گوناگون اقتصادی، سیاسی، نظامی و مذهبی به تدریج توسعه و تکامل یافته است. به عقیده محققان، ایجاد و توسعه کاروانسرا از لحاظ ساخت و ساز و معماری در ایران از مهم‌ترین دستاوردهای معماری ایران به‌ویژه در دوره ایران اسلامی است.

می‌توان گفت بنیاد کاروانسراها در دوره ایران اسلامی بخش مهمی از معماری ایران را شامل می‌شده و کاروانسراهای متعددی با سبک و ویژگی‌های متفاوت در شهرها، جاده‌های کوهستانی و حاشیه کویر و کرانه خلیج فارس احداث شده است. نام کاروانسرا ترکیبی است از «کاروان» به معنی جمعی مسافر که گروهی سفر می‌کنند و «سرای» به معنی خانه و مکان. هر دو کلمه ماخوذ از پهلوی ساسانی است.

منابع تاریخی حکایت از آن دارند که بنیان‌گذاران احداث کاروانسراها هخامنشیان بوده‌اند. هرودت مورخ یونانی در کتاب پنجم خود از منزلگاه‌هایی گفتگو می‌کند که توسط هخامنشیان بین شوش و سارد ساخته شده بود. این مورخ از ۱۱۱ بنای شبیه کاروانسرا «چاپارخانه» نام می‌برد که در طول حدود ۲۵۰۰ کیلومتر فاصله بین پایتخت هخامنشی و بابل ساخته شده و کاروانیان سه‌ماهه آن را طی می‌کردند. اما در دوره اشکانی، همانند عهد هخامنشی، توسعه راه‌ها و ایجاد ایستگاه‌های بین‌راه و حمایت کاروانیان اهمیت فوق‌العاده‌ای یافت و در مسیر اغلب جاده‌ها، به‌ویژه در مسیر جاده معروف ابریشم ساختمان‌هایی شبیه کاروانسرا ایجاد شد. متأسفانه از نحوه معماری کاروانسراها در این دوره نظریه متفاوتی وجود دارد زیرا هیچ‌گونه مستنداتی در مورد معماری آن در این دوره یافت نشده است. اما با توجه به معماری شاخص در این دوره و ایجاد دژها و شهرهای عظیم اشکانی می توان احتمال داد که کاروانسراها به‌صورت مربع یا مستطیل و با مصالحی همچون خشت و آجر بنا می‌شده است. در معماری و توسعه کاروانسراهای پیش از اسلام، عصر ساسانی را باید یکی از ادوار مهم دانست در این دوره به علت اقتصاد وسیع و گسترده، ایجاد راه‌ها و همچنین امنیت کاروانیان اهمیت داشته و در نتیجه کاروانسراهای بسیاری در مسیر جاده‌ها و گذرگاه های اصلی بنا شد که می توان به کاروانسراهای دیر گچین در جاده تهران ـ قم، رباط انوشیروان بین جاده سمنان ـ دامغان در مسیر جاده ابریشم و دروازه گچ و کنار سیاه در استان فارس نام برد.

در این دوره نقشه‌های کاروانسراها عموما چهار ایوانی و مصالح ساختمانی آن عموما لاشه سنگ، آهک، خاک و گچ بوده است. در ادوار اسلامی عوامل متعددی در شکل‌گیری، توسعه و گسترش کاروانسراها دخالت داشته که اهم آن عوامل مذهبی، نظامی و اقتصادی است و در این ارتباط انواع کاروانسراها از روی نقشه به وجود آمد. سلسله‌های اوایل اسلام در ایران مانند آل‌بویه، سامانیان و آل‌زیار به ایجاد بناهای عام المنفعه چون کاروانسرا و آب انبارها اهمیت فوق العاده ای می دادند. اما قرن پنجم را می توان عصر شکوفایی هنرهای معماری دانست. ایجاد راه های تجارتی متعدد و همچنین تأمین امنیت جاده‌ها باعث روز افزونی تجارت و اقتصاد شد و در نتیجه در مسیر جاده‌ها و داخل شهرها برای آسایش کاروانیان کاروانسراهی متعدد بنیان شد. در این دوران شیوه و سبک معماری در احداث بناهایی همچون مساجد، مدارس و کاروانسراها تقریبا همانند بودند و نقشه این بناها به صورت  دو و چهار ایوانی رواج یافت. متأسفانه آغاز قرن هفتم ه. ق مصادف با حملات ویرانگر مغول و نابودی و خرابی بسیاری از شهرهای آباد ایران بود. در این دوره فعالیت معماری همانند فعالیت‌های ساختمانی دیگر دستخوش رکود شد که بعدها در دوره ایلخانیان و تیموریان این رکود شکسته شد و با امنیت راه‌ها و جاده‌ها ایجاد کاروانسراها از نوع با معماری‌های خاص و تزئینات کاشی‌کاری رونق گرفت.

بدون شک عصر طلایی ایجاد کاروانسراها را می‌توان متعلق به دوره صفوی نسبت داد. زیرا رونق تجارت داخلی و خارجی و اهمیت دادن به راه‌ها و شهرهای زیارتی باعث شد که کاروانسراهای متعدد و زیادی در این‌گونه جاده‌ها ساخته شود. تاورنیه، سیاح فرانسوی که چندین بار طی سالهای ۱۶۳۲ـ ۱۶۶۸م. به ایران سفر کرده، اطلاعات جالبی درباره کاروانسراها به‌ویژه کاروانسراهایی که در آن‌ها اقامت کرده، می‌دهد. او در سفرنامه خود از تبریز به اصفهان می‌نویسد: «معمولا از تبریز تا اصفهان ۲۴ روز طول می‌کشد روز اول از کوه‌های صعب‌العبور گذشتیم تا به کاروانسرای باشکوهی که توسط شاه‌صفی ساخته شده و از بهترین کاروانسرهای ایران است رسیدیم.»

همچنین او به هنگام مقایسه کاروانسراهای ایران و ترکیه می‌نویسد: «کاروانسراهای ایران زیباترین و از نظر زندگی به مراتب راحت‌تر از کاروانسراهای عثمانی است.»

در عصر صفوی تغییراتی در نقشه کاروانسرها به‌عمل آمد، به این ترتیب که علاوه بر نقشه چهار ایوانی، کاروانسراهایی با نقشه‌های مدور، هشت ضلعی، چند ضلعی، دو ایوانی، نوع کوهستانی و … با توجه به موقعیت جغرافیایی و مکانی محل شناخته شد.

در دوره‌های افشاریه، زندیه و قاجاریه در ساخت کاروانسراها تغییرات چندانی به عمل نیامد و ایجاد آن به شیوه گذشته ادامه پیدا کرد. از نظر طرح و نقشه، کاروانسراهای دوره یادشده عموما از نوع چهار ایوانی بوده و از لحاظ مصالح ساختمانی نیز، بر خلاف دوره مقدم که از آجر و سنگ بود، بیشتر از خشت استفاده شده است. همچنین تعداد زیادی از کاروانسراهای عهد صفوی نیز در عهد قاجاریه تعمیر و بازسازی شد. به این ترتیب، ۲۵ قرن از بنیاد کاروانسراهای ایران می‌گذرد. اعتقاد محققان از جمله «پوپ» بر این است که بنیاد کاروانسراها در ایران پیروزی بزرگی برای معماری ایران است و در هیچ جای دنیا کاربرد و ویژگی‌های خاص معماری آن را نمی‌توان دید.

بسیاری از کاروانسراهای مسیر جاده‌ها، روستاها و شهرها تا قرن حاضر مورد استفاده سازمان‌های گوناگون چون ژاندارمری سابق (نیروی انتظامی) و آموزش و پرورش بوده است. (کیانی و کلایس: ۱۳۷۳)

ویرانه‌ها و بقایای تعداد بیشتری از آن‌ها هم در کنار شاهراه‌های قدیمی (همانند کاروانسرای جیحون)، مکان‌های دور افتاده، معابر کوهستانی و حاشیه راه‌های کویری دیده می‌شود. در حالی که آن روزگاران کاروانسراها مسکن و مأوای آرام‌بخشی برای کاروان و کاروانیان شمرده می‌شدند. از طرف دیگر کاروانسراهای درون‌شهری به‌صورت سراهای تجاری همچنان به فعالیت اقتصادی و حیات خود ادامه می‌دهند.

همانند دیگر کاروانسراهای مسیر بندرلنگه ـ بستک ـ لار و بندرعباس ـ بندرخمیر ـ لار و بندر عباس ـ حاجی‌آباد ـ شیراز، بنای کاروانسرای جیحون را نیز باید به احتمال فراوان (بر اساس موارد ذکرشده) مربوط به دوره صفوی ، زندیه و اوایل قاجاریه دانست. این زمان دوره اوج رونق تجارت بندرعباس و بندرلنگه است و منطقه کهورستان در مسیر این تجارت قرار دارد.

وجه تسمیه بنا با توجه به انتساب روستای نزدیک آن جیحون نامیده شده است.

مشخصات اثر

کاروانسرای جیحون دارای پلانی مستطیل شکل که بر روی سکویی مربع شکل به ابعاد ۵۴,۱۸ در ۵۴.۱۸ متر مربع و ارتفاع ۵۰ سانتی‌متر احداث شده است. مساحت بنای کاروانسرا ۵۸.۵۹۱ متر مربع است.

بلندترین بخش بنا که تا رأس گنبد مرکزی محاسبه شده است ۱۴,۷ متر و ارتفاع دیوار بنا ۳۰.۳ متر با ضخامت ۶۰ سانتیمتر است. در چهار گوشه کاروانسرای جیحون در هر گوشه دو حجره با طاق‌آهنگ در ابعاد ۵۰.۲ در ۵۵.۵ متر وجود دارد که دارای طاق هلالی هستند که در جهت شرق و غرب بنا است. در گوشه ضلع شمال غربی بنا پلکان صعود به پشت بام با شش پله قرار دارد. بخش صلیبی کاروانسرا درگاه‌های آن در جهت‌های اصلی قرار دارد که درگاه‌های شرقی و غربی به صورت ایوان بوده که در جهت شمال و جنوب آن دو فرورفتگی قاب‌بندی با طاق جناقی تعبیه شده است. ایوان‌ها دارای طاق جناقی هستند.

فضاهای صلیبی دارای پوشش سقف طاق‌آهنگ بوده و در مساحت حدود ۱۶ متر ساخته شده‌اند که در انتهای دو طرف هر کدام لوقوز ۵۰ سانتی وجود دارد. این چهار فضا به فضای مربع شکل زیر گنبد ختم می‌شوند.

این فضا دارای ابعادی به اندازه قطر ۴۰,۵ متر و ارتفاع ۱۵.۳ متر مربع، است و احداث گنبد بر روی آن بوسیله سه‌کنج از چهار‌ضلعی به شش و هشت ضلعی است که  گنبد در آخر بر روی آن احداث شده است.

انحنای گنبد ۴۸,۴ متر و بر روی آن چهار نورگیر تعبیه شده است. بنای فوق دارای شش اتاق مجزا است که تمام اتاق‌ها از درهایی با طاق هلالی و برخی جناقی طراحی شده است. ابعاد درهای فوق متغییر است.

در ضلع شرقی بنا چهار اتاق واقع‌شده که ابعـاد هر کدام از اتاق ها ۵۰,۲ در ۵۵.۵ متر است. اتاق‌های قسمت شرقی به صورت قرینه در شمال و جنوب بنا است. اما تعداد اتاق‌های ضلع غربی دو عدد است که در شمال و جنوب ضلع گفته‌شده، واقع شده است. ابعاد این اتاق‌ها که به صورت قرینه ساختــه شده، ۴۵.۵ در ۵۵.۵ است.

اتاق‌های کاروانسرا به‌وسیله راهرویی صلیبی شکل که در چهار جهت اصلی است، جدا شده‌اند.

ابعاد این راهرو صلیبی شامل ابعاد راهرو شمالی ـ جنوبی، ۴۶,۲ در ۹۴.۱۴ و راهروی شــرقی ـ غربی ۸۴.۲ در ۹۶.۱۴ است. مصالح به‌کار رفته در بنا سنگ‌تراشه، قلوه‌سنگ و ملات ساروج است. در کل می‌توان مصالح به‌کار رفته در بنا را بومی منطقه دانست. این بنا در سال ۱۳۹۸ هجری قمری توسط ایان گچینی مرمت و درون دیواره‌های آن به وسیله گچ روکش شده است. به دلیل روکش‌کردن بنا به‌وسیله گچ تزئینات آن مشاهده نمی‌شود.

در بخش فوقانی چهار ضلع دیوار بنا حفره‌هایی برای خروج آب باران از پشت بام تعبیه شده است. آب مورد نیاز مسافران بوسیله یک آب‌انبار (برکه) که در فاصله ۱۰۰ متری جنوب غربی کاروانسرا قرار دارد، تأمین می‌شده است.

ویژگی اثر

ـ این کاروانسرا نسبت به دیگر کاروانسراهای استان از آسیب کمتری برخوردار است.

ـ طرح صلیبی بنا که درهر گوشه دو حجره ساخته شده نیز از ویژگی این بنا محسوب می‌شود.

ـ احداث بنای کاروانسرای جیحون بر روی صفحه‌ای برای جلوگیری از نفوذ رطوبت در بنا از دیگر ویژگی آن است.

ـ از ویزگی‌های این کاروانسرا وجود باراندازهایی در بخش بیرونی شرق وغرب است.

ـ اين بنا با توجه به اينكه از سازه و معماری ساده برخوردار است، برگرفته از معماری بومی و كهن اين سرزمین است مانند بيشتر بناهای  نواحي گرم و مرطوب.

ـ بر اساس کتاب کاروانسراهای ایران نوشته محمد یوسف‌کیانی، می‌توان کاروانسرای دشت جیحون را از نوع پلانی به پلان مخصوص کرانه خلیج فارس تقسیم کرد.

* منابع و ماخذ:

– اقتداری، احمد. بندرعباس و کرانه خلیج فارس، انتشارات تهران.

– کبابی، سدیدالسلطنه. بندرعباس و کرانه خلیج فارس، چاپ اول، انتشارات دانشگاه تهران.

– کیانی، محمد یوسف و کلایس، ولفرام. کاروانسراهای ایران، انتشارات میراث‌فرهنگی.

– سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح جمهوری.اسلامی.ایران. فرهنگ جغرافیایی، جلد ۱۳۰، انتشارات نیروهای مسلح.

منبع:میراث آریا

روستای کندر ، فرشی از رنگین‌کمان لاله‌ها

برای دیدن دشت لاله‌های کندر ، این دخترکان زیبای بهار سرزمین البرز، راهی این دیار هزار اقلیم می‌شویم. دشت‌هایی که بهار، این عروس زیبای هستی، زیرپای زمین دامن رنگینش را گسترانده تا سرود عشق را بسراید. رسیدن به این دشت خیره‌کننده لاله‌ها، امان از دل می‌برد و چشم‌ها را بی‌قرار می‌کند. وارد جاده کرج آسارا که می‌شوی تابلوی سبزرنگی دلبرانه حواس را به خود جلب می‌کند، “روستای کندر”. تمام ذهنت مست دشت لاله‌های کندر می‌شود. در ۲۲ کیلومتری شمال شرق شهر کرج و در هفت کیلومتری جاده کرج به آسارا، دشت لاله‌ها در انتظار شماست. دو جاده در روستای کندر برای رسیدن به دشت لاله‌ها وجود دارد. جاده قدیم که بخشی از آن خاکی بوده و بالاتر از روستای پورکان است.

جاده جدید که آسفالت است و در ابتدای جاده چالوس، یک کیلومتر بعد از تونل و پل بیلقان واقع شده است. فاصله دشت لاله‌های کندر از تهران تقریبا ۶۰ کیلومتر است. پس از عبور از روی پلی آهنی که از زیر آن رودخانه خروشان کرج می‌گذرد، هوای مطبوع کندر  احساس می‌شود. جاده پیچ در پیچ و دل‌انگیز روستای کندر آدم را به رویا میکشاند. ۱۱ کیلومتر بالاتر از جاده‌ پر پیچ و خم کندر به دشت لاله‌ها می‌رسید. دشت لاله‌های کندر که مانند فرشی در دامنه کوه پهن شده است. زمینی به مساحت ۵.۳ هکتار که با ۲میلیون و ۱۰۰ هزار گل لاله پوشیده شده است. تا چشم کار می‌کند رنگین‌کمان رنگ‌رنگ لاله، سرمه چشم می‌شود و زیبایی چشم‌ها را در قاب چهره دوچندان می‌کند. می‌گویند این منطقه از حدود چهل سال پیش میزبان لاله‌‌های رنگارنگ و زیبا بوده است.

به عقب برمی‌گردیم، به این که سال‌هاست سرزمین زیبای البرز میزبان لاله‌هاست، لاله‌هایی از جنس ترنم عاشقانه‌های البرزنشینان. سال‌هاست، در این استان جشنواره‌ای با همین نام برپاست. جشنواره لاله‌ها در استان البرز و شهرستان کرج و پارک چمران و گچسر و همچنین روستای کندر برگزار می‌شود. اما سخن از روستای کندر و میزبانی جشنواره لاله‌ها که می‌شود، ذهن ناخودآگاه معطوف به آقای پهلوانی هنرمند البرزی می‌شود.هنرمندی که خلاقانه در دل کوه این گستره فرش‌گونه را جان بخشیده است و با ظرافت خاص ترسیم رنگ‌ها را در جعبه رنگین هستی قرار داده است.

پهلوانی هنرمند البرزی می‌گوید: «دشت لاله‌ها با هدف حمایت از میراث کهن، طراحی شده است که با اجرایی‌شدن این طرح می‌توان به نگهداری و تکثیر پیاز انواع لاله‌ها کمک کرد. از سویی، مشاهده می‌شود که سال‌هاست مسافران زیادی برای شرکت در جشنواره لاله‌ها به کشور هلند سفر می‌کنند. با برپایی و بهره گیری از این پروژه و تشویق مسافران و گردشگران  برای بازدید از لاله‌ها در داخل کشور می‌توان از خروج ارز از کشور جلوگیری کرد.»

دشت لاله‌های کندر بهشتی در میان کوه‌ها است. اگر قصد رفتن به میهمانی بهار را دارید حتما سری به این منطقه بزنید. دشت لاله‌‌های البرز در فروردین‌ماه آغاز و تقریبا تا ۱۰ خردادماه میهمان ما هستند.

باغ‌های فراوان این روستا چشم را نوازش می‌دهد و لبخند نشاط بر چهره خسته‌مان می‌نشاند. روستای خوش آب و هوای کندر در میان البرز مرکزی واقع شده است. روستایی سرسبز با منظره‌های دلپذیر. قدم‌زدن در این روستای سرسبز، گذر از کوچه‌باغ‌های میوه، لذت‌بردن از هوای لطیف روستا، گوش‌سپردن به صدای آب و بازدید از چشمه‌های زلال، تنها بخشی از جاذبه‌های سفر به کندر است.

 یکی از روستاییان خوش‌ذوق با لهجه‌ای شیرین می‌گوید: «نام این روستا در ایام قدیم “کهنه در” بوده است. اغلب ساکنان روستای کندر به گویش تاتی البرزی صحبت می‌کنند و به شغل باغ‌داری مشغول هستند. یکی از زیبایی‌های روستای کندر باغ‌های فراوان میوه است که از جمله میوه‌های معروف و مرغوب روستای کندر می‌توان به انگور کندری و گیلاس و گلابی اشاره کرد که در نوع خود بی‌نظیر هستند.»

یکی از زیباترین جاذبه‌های روستای کندر پس از باغ لاله‌ها، آبشار کندر، چشمه بالا‌محل، منطقه چهل بی‌بی یا چهل‌دختر و امام‌زاده عبدالله است. به‌نظر می‌رسد این روستای چهارفصل می‌تواندزیباترین رویاها را برای آنان که به آرامش جسم و روح نیاز دارند، ایجاد کند.

منبع:میراث آریا

صنعت چرم تبریز و گردشگری تجاری

مبدأ یا مقصد؟
در برنامه‌ریزی توسعه گردشگری بازرگانی، موضوعی که حائز اهمیت است، تبدیل منطقه تحت مدیریت خود به مقصد و اجتناب از تبدیل‌شدن آن به مرکز فرستنده گردشگران است. سفر‌های بازرگانی عموماً با اهداف تشکیل گرد‌همایی، کنفرانس، نمایشگاه، شورا، برنامه‌های مذهبی، تبلیغاتی و تخصصی انجام می‌شوند. در نتیجه در توسعه این شاخه از صنعت گردشگری، ارتقای زیرساخت‌های مرتبط با موارد فوق دارای اهمیت ‌بیشتری است.

مزیت‌ها
تبدیل یک منطقه به مرکز توریسم بازرگانی، نیازمند حل تعدادی از مسائل و تقویت برخی از زیر‌ساخت‌هاست. هنگامی که منطقه‌ای در زمره مقاصد گردشگری بازرگانی قرار می‌گیرد، اولین شاخص کلانی که در اقتصاد آن منطقه ارتقا پیدا می‌کند، شاخص اشتغال است. با بهبود وضعیت اشتغال در یک منطقه، میزان فقر، وندالیسم اجتماعی و بزهکاری‌ به‌طور چشمگیری کاهش پیدا می‌کند.
چند‌منظوره بودن کارکرد صنعت گردشگری، مهم‌ترین نقطه قوت آن است. با افزایش تعداد گردشگر بازرگان در یک منطقه، نه‌فقط بنگاه‌های اقتصادی و کسب کار موجود در آن منطقه، بلکه آژانس‌های مسافرتی و جهان‌گردی، ایرلاین‌ها، و هتل‌ها از حالت فرستنده خارج شده و تبدیل به مرکز جذب گردشگر می‌شوند.
صنعت چرم تبریز
طبق گزارش کمیسیون صنعت و معدن اتاق بازرگانی، ۶۰ درصد تولیدات چرمی کشور در سه سال اخیر، متعلق به کارخانه‌ها و کارگاه‌های صنعتی شهر تبریز است. محصولات چرمی شهر تبریز به خاطر ۱۰ ویژگی مهم خود، نام‌آور کیفیت و ظرافت در کشور هستند.
ویژگی‌هایی همچون بوی چرم، انعطاف‌پذیری، خاصیت تنفس‌پذیری، فصلی نبودن، مقاومت در برابر ضربه، مقاومت در برابر حرارت، مقاومت در برابر سایش و کشش، و در نهایت سازگاری با محیط‌زیست. با توجه به موارد فوق، صنعت چرم تبریز از پتانسیل بالایی برای تبدیل منطقه به مرکز توریسم بازرگانی برخوردار است.
راهبرد‌ها
مقاله‌ای با عنوان Businnes toruism as innovative productfor destination «توریسم تجاری، محصولی فناورانه برای مقاصد» در سال ۲۰۱۴ از وب‌سایت معتبر Researchgate منتشر شد. طبق نتایج تحقیقات این مقاله، نخستین و مهم‌ترین اقدامی که برای احیای اقتصاد محلی باید انجام داد، در اولویت قرار دادن زیرساخت‌های توسعه توریسم، از سوی اتحادیه‌ها و سازمان‌های مرتبط است.
عموماً طراحی راهبرد‌های توسعه توریسم نه برای تشویق و گسترش گشت‌وگذار، بلکه برای اهداف کلان‌تری همچون بهبود پشتوانه اقتصاد محلی انجام می‌گیرد. طراحی راهبرد و برنامه جامعی که باعث شود گروه‌ها و نهاد‌های حاضر در صحنه تشویق به تقویت زیر‌ساخت‌ها شوند، بسیار حائز اهمیت است. اتحادیه کفاشان، اتاق بازرگانی و گروه صنعت و معدن، سمن‌های فعال در حوزه اقتصاد، مؤسسات گردشگری و جهان‌گردی، دانشگاه‌ها و انجمن‌های علمی مؤثرترین نهاد‌ها و سازمان‌ها در فرآیند توسعه توریسم تجاری هستند.
درس‌هایی از یوزف شوم پیتر
یوزف شوم پیتر، اقتصاد‌دان بزرگ اتریشی در کتاب Anintroduction to Economics – innovation «مقدمه‌ای بر اقتصاد، با بررسی نوآوری» مطالب بسیار مهمی را در مورد نقش تجاری‌سازی یک مقصد در صنعت گردشگری نگاشته است. از نظر شوم پیتر ریشه تحول اقتصاد منطقه‌ای، در مفهوم Innovation نهفته‌ است که با توسعه توریسم تجاری محقق می‌شود.
تبلیغات خلاقانه، جایگزین شدن کیفیت بالا به‌جای تولید انبوه «توسعه برخلاف رشد مفهومی کمی‌ـ‌کیفی»، حمایت از صنایع محلی، همکاری نهاد‌های غیردولتی و سازمان‌های سیاست‌گذار، فرآیند توسعه توریسم تجاری را تسهیل می‌کند‌. در بخش دیگری از این کتاب، شوم پیتر تعدیل قیمت‌‌ها را مورد بررسی قرار داده و معتقد است احیای صنایع‌ داخلی و آماده‌سازی آنان برای صادرات، عملکرد بسیار بهتری نسبت به مکانیسم دست نامرئی بازار، در بحث تعدیل قیمت‌ها دارد.

منبع:میراث آریا