موزه‌هایی که وقایع انقلاب اسلامی را به تصویر کشیده اند

موزه‌های متعددی، وقایع انقلاب اسلامی را به تصویر کشیده اند که در این گزارش آن‌ها را معرفی می‌کنیم.

انقلاب اسلامی یکی از برهه‌های تاریخی و ارزشمند کشورمان به حساب می‌آید و با توجه به اهمیت حفظ داشته‌های این برهه، موزه‌هایی تأسیس و شکل گرفته‌اند. ما در این گزارش تلاش می‌کنیم نگاهی اجمالی به برخی از موزه‌های راوی وقایع انقلاب اسلامی داشته باشیم.

یکی از این موزه‌ها، موزه «زنده زیارت» است. این موزه با هدف نمایش هویت و تاریخ کشورمان تأسیس شده و فاز اول آن روایتگر انقلاب اسلامی است.
افرادی که از موزه «زنده زیارت» بازدید می‌کنند می‌توانند از نزدیک با حوادث تاریخ انقلاب آشنا شوند.

یکی دیگر از موزه‌هایی که انقلاب اسلامی را روایت کرده است، با نام «موزه عبرت» شناخته می‌شود. این موزه در مکانی تأسیس شده است که در گذشته با نام زندان کمیته مشترک ضد خرابکاری شناخته می‌شد.

کدام موزه‌ها راوی انقلاب اسلامی شدند؟

بازدیدکنندگان «موزه عبرت» می‌توانند با دیدن بخش‌های مختلف، تاریخ انقلاب اسلامی را مرور کنند. آن‌ها در این موزه متوجه می‌شوند که انقلاب اسلامی ایران به چه بهایی شکل گرفت و به نتیجه مطلوب رسید.

موزه انقلاب اسلامی و دفاع مقدس یکی از جاذبه‌های گردشگری تهران به حساب می‌آید و این موزه هم راوی انقلاب اسلامی است. این موزه  که در کنار کتابخانه ملی ایران و باغ کتاب تهران قرار گرفته است، از بخش‌های مختلفی مانند تالار‌های هفتگانه، باغ راه، دریاچه مصنوعی و سراسرنما تشکیل شده است.

تالار‌های هفتگانه موزه انقلاب اسلامی و دفاع مقدس با نام‌های تالار پروانه‌ها، تالار آستانه، تالار حیرت و حقانیت، تالار دفاع، تالار آرامش، تالار شهادت، تالار پیروزی و تالار سرانجام شناخته می‌شوند.

کدام موزه‌ها راوی انقلاب اسلامی شدند؟

بهتر است بدانید که تالار آستانه موزه انقلاب اسلامی و دفاع مقدس آستانه‌ای برای ورود به تالار‌های هفت گانه مجموعه است. این تالار از دو بخش تشکیل شده و  بخش اول مبارزات مردم ایران در بین سال‌های ۱۳۳۲ تا ۱۳۵۷ را به تصویر می‌کشد.

در بخش دوم تالار آستانه  تصاویری از امام خمینی (ره) بین سال‌های ۱۳۴۳ تا ۱۳۵۷ و ورود ایشان به ایران در ۱۲ بهمن ۱۳۵۷ دیده می‌شود.

بخش دیگری از تالار آستانه موزه انقلاب اسلامی و دفاع مقدس، دیوار شعار نویسی است. در این بخش شعار‌ها با افکت صوتی و اسپری‌های رنگی دیده می شوند.

در بخش دیگر این تالار یک اثر هنری مفهومی از ۲۱ عدد سلاح و ترکیب آن با گل‌های میخک به عنوان نمادی از پیوستن ارتش به مردم ایران و حمایت آن‌ها از انقلاب سال ۱۳۵۷ به نمایش گذاشته شده‌ است.

آخرین قسمت تالار موزه انقلاب اسلامی و دفاع مقدس به نمایش همه پرسی ۱۲ فروردین سال ۵۸ و رای آری ملت ایران به جمهوری اسلامی اختصاص پیدا کرده است.

منبع:باشگاه خبرنگاران جوان

دیدنی‌های شهر بروجرد در سفر به سرزمین دارالسرور

شهر بروجرد که با لقب دارالسرور مشهور است، به خاطر وجود مراتع سرسبز و آب‌وهوای دل‌چسب، جاذبه‌های تاریخی و دیدنی‌های بروجرد، یکی از مقاصد جذاب و دیدنی بین شهرهای غربی ایران است.

بروجرد به‌عنوان دومین شهر پرجمعیت استان لرستان در شمال دشت سیلاخور و زیر سایه کوه‌های باصلابت زاگرس قرار گرفته و به همین دلیل از موقعیت مناسبی برخوردار است. آب‌وهوای سرد و کوهستانی نیمه اول سال را در این شهر به هوایی خنک تبدیل کرده اما نیمه دوم سال در بروجرد معمولاً با سوز و سرمای برفی همراه است.

تاریخ هشت‌هزارساله شهر بروجرد نشان از گذشته‌های دور و دوره‌های پیش از اسلام دارد؛ تپه‌های باستانی به‌جامانده از عصر مفرغ و بناهای تاریخی که هر کدام به دوره‌ای خاص اشاره دارند همه نشان از اهمیت شهر بروجرد از گذشته تا به امروز دارد.

جاذبه‌های گردشگری بروجرد؛ عروس برف‌پوش زاگرس

یکی از مهم‌ترین دیدنی‌های بروجرد، تپه چغا یا بام بروجرد است که از جاذبه‌های تاریخی بروجرد نیز به‌حساب می‌آید. تپه چغا در بروجرد- که قدمت آن به دوره اشکانیان نسبت داده‌ شده و به گفته بروجردی‌ها از سیلی عظیم که تمام شهر را غرق کرده بود، جان سالم بدر برده و حالا به یکی از جاذبه‌های گردشگری بروجرد تبدیل‌ شده که تمام شهر را در قابی ۳۶۰ درجه برای مسافران و گردشگران سفر به بروجرد به تصویر می‌کشد. امکانات تفریحی و رفاهی مثل دریاچه مصنوعی، رستوران، هتل و آلاچیق و… این مکان را به یکی از دیدنی‌های بروجرد تبدیل کرده است.

پل چالانچولان به‌عنوان سازه‌ای قدیمی در جاده بروجرد به دورود قرار دارد. بنایی تاریخی و باستانی از دوره صفویان که پایه‌های سنگی و بدنه آجری آن روی پلی قدیمی از دوره ساسانیان ساخته‌ شده و طولی حدود ۱۲۰ متر از ۶ چشمه طاق آجری دارد. پل چالانچولان میان دشت سیلاخور با چشم‌اندازی دیدنی قرار دارد.

خانه تاریخی کمال‌الدین نبوی طباطبایی که به خانه فرهنگ بروجرد نیز شهرت دارد یکی از بناهای دوران قاجار و متعلق به خاندان سادات طباطبایی است. این عمارت در سه‌طبقه با یک حیاط بزرگ و چندین شبستان و شاه‌نشین بناشده که به همت «حاج میرزا ابوتراب» از نوادگان آیت‌الله محمد طباطبایی (جد سادات طباطبایی بروجرد)، برای فرزندش «آقا کمال» یا «حاج اسحق» خریداری‌ شده است. خانه تاریخی طباطبایی به‌عنوان یکی از جاذبه‌های تاریخی بروجرد و تنها موزه شهر برای گردشگران و مسافران امکان بازدید دارد.

از دیدنی‌های اطراف شهر بروجرد می‌توان به روستاهای اطراف شهر اشاره کرد. روستاهای خوش آب‌وهوا که میان طبیعت دست‌نخورده بروجرد در دسترس هستند. روستای کپرگه یکی از همین روستاهای دیدنی بروجرد و سرسبز در شمال غربی شهر بروجرد و انتهای جاده‌ی گلدشت با آب‌وهوای خنک و کوهستانی قرار دارد. در انتهای روستای کپرگه، تنگه کپرگه قرار دارد که از مناطق ایده آل برای کوهنوردان و طبیعت گردان است و می‌تواند بهانه‌ای باشد تا در سفر به بروجرد برای گشت‌وگذار در این تنگه به این منطقه رفت.

مسجد جامع بروجرد، خانه مصری، پل قلعه حاتم، تپه قرق، روستای کرکیخان، چشمه سراب کرتول، پارک سماور، امامزاده جعفر، مجموعه تفریحی بوستان فدک، مقبره شاهزاده ابوالحسن، گلدشت، تالاب بیشه دالان، مسجد امام، آبشارهای ونایی و ارگ بروجرد همه از دیگر جاذبه‌های گردشگری بروجرد هستند که بازدید از آنها برای گردشگران و اهل سفر به بروجرد خالی از لطف نیست.

بازار بزرگ بروجرد که در زبان محلی به آن راسا یا راسته بازار می‌گویند از گذشته مکان دادوستد بوده و امروز نیز به یکی از جاذبه‌های گردشگری بروجرد تبدیل‌ شده است. خرید سوغات که در هر سفر، یکی از جذاب‌ترین بخش سفر است، جایی که بعد از پایان گشت‌وگذار و تماشای زیبایی‌های طبیعی و جاذبه‌های تاریخی بروجرد می‌توان به آن پرداخت. این بازار در زمان قاجار به دستور حسام‌السلطنه (شاهزاده قاجاری و حاکم لرستان و خوزستان) ساخته‌ شده که از سه بخش راسته‌بازارها، کاروانسراها و مراکز جانبی تشکیل‌شده است.

منبع:ایسنا

گذری به خانه «نیما» در یوش

یوش ، زادگاه مردی ست که توانست پس از گذشت چندین قرن از گفتن «مفتعلن مفتعلن کشت مرا» توسط مولانا، بالاخره سد پرهیبت عبور از برخی معیارهای کهنه‌ شعر فارسی را بشکند. این توصیف کلی و کوتاه از مقصد سفر، مخصوصا وقتی بدانی به دیدن زادگاه و آرامگاه چه کسی می‌روی، مسیر را هم به‌اندازه‌ بهانه‌ سفر، مهم می‌کند؛ مسیری که می‌دانی نیما حتما در روزگاری دور سپری کرده است.

مسیر رفتن به روستای یوش
در این روزگار برای رفتن به روستای یوش و بازدید از خانه و زادگاه نیما، دو راه وجود دارد؛ یکی جاده‌ هراز و دیگری جاده‌ چالوس. برای انتخاب هر کدام از این دو مسیر نیز دو راه وجود دارد؛ یکی این‌که خودت با اتومبیل شخصی اقدام به رفتن کنی یا این‌که بخواهی از خدمات تورهای ایرانگردی استفاده کنی. جاده‌ چالوس انتخاب ما بود. مسیری کوهستانی که به‌دلیل وجود درختان شاخه آویخته از دو سوی جاده و اشرافش بر رودخانه منتهی به سد این‌روزها کم‌آب کرج، هنوز یکی از زیباترین جاذبه‌های توریستی ایران است.
با رسیدن به کیلومتر 79 جاده‌ چالوس و عبور از تونل کندوان، در محل معروف به پل زنگوله، جاده‌ آسفالته‌ فرعی روستای یوش-بلده در ظلع شرقی جاده ظاهر می‌شود. تا رسیدن به روستا حدود 45 کیلومتر جاده‌ کوهستانی و پیچ در پیچ با منظره‌ای از درختان سرو و تبریزی و باغ‌های گوناگون میوه در کف دره قرار دارد که جولانگاه نگاه و خیال هر رونده‌ای خواهد شد. مخصوصا در فصل پاییز. در این فصل جاده‌ یوش به قدری سرشار از رنگ‌های مختلف برگ‌ درختان است و هارمونی رنگ‌ها و طبیعت آنچنان جلوه‌گر، که امکان ندارد هر گذرنده‌ای را برای لحظاتی مسحور زیبایی پرشکوهش نکند و حداقل برای لحظاتی به درنگ وا ندارد.
یوش
در مسیر رفتن به یوش مناطق حفاظت‌شده‌ای مثل گلستانک و سیاه‌بیشه به چشم می‌خورند. روستاها با شیروانی‌های رنگ به رنگ و حتی خالی از رنگی مسلط ، قدری بکری منطقه را دستخوش تغییر کرده‌اند. در امتداد جاده و سراسر عمق دره پوشیده از درختان مختلف رنگ به رنگ شده، ردیف صنوبرها تمام ناشدنی‌اند؛ درختانی که در پناه کوهستان گاه آنچنان در کنار هم به نظم، قد برافراشته‌ و در حال گردن‌فرازی‌اند که گویی قصدشان رقابت با قامت کوه‌های اطرافشان است. آب رودخانه شاید به‌دلیل پایین بودن بارندگی خیلی مغرورانه حرکت نمی‌کند و آن پایین، آرام و بدون شتاب در جریان است. به عابری می‌ماند که با دیدن پاییز دره، برای رسیدن به مقصد عجله‌ای ندارد و می‌خواهد بیشتر نظاره‌گر پاییز باشد؛ تا عابری عجول.
در حاشیه‌ جاده، ویلاهای بزرگی که با معماری مدرن از لابه‌لای خانه‌های محلی‌ها سر و گردن علم کرده‌اند، مشاهده می‌شود. ویلاها با رنگ‌های تند نارنجی و قرمز و سفید، بزرگی و بلندی و جلوه‌گری خویش را خودنمایانه به رخ اهالی می‌کشند. این تصویر حتما باعث نگرانی طبیعت‌دوستان خواهد شد؛ نگرانی و شاید هراس از در افتادن وسوسه به جان بازاریان و ویلاسازان برای هجوم به منطقه. با این حال هنوز هم تمام شیب دره و جاده در مصادره‌ پاییز و رنگ غالب زرد و قرمز و نارنجی است، بنابراین هنوز دل به خیالی رنگین می‌توان سپرد و مشتاق ادامه‌ مسیر شد.
یوش
با کمی اطلاعات راهنمای مسیر، ادامه‌ راه می‌تواند دلپذیرتر هم بشود؛ به شرطی که باتجربه و مطلع باشد. در این‌صورت حتما گردشگر در جریان جزئیات منطقه‌ در حال سفر و چشم اندازها و مناظر هنوز زیبا مانده‌ منطقه که خود به تنهایی امکان کشف و دیدنشان را نداریم، قرار می‌گیرد. اما اگر چنین نباشد، شاید بسیاری از مسافران این جاده هیج‌وقت متوجه نشوند که در چشم‌انداز جنوب غربی‌شان «آزادکوه» با ارتفاع 4736 متری، سومین قله‌ مرتفع ایران قرار گرفته است. یا ممکن است وقتی از پس پیچ و خم جاده می‌گذرند و خبری هم از ابر و مه و غبار در آسمان نیست، از لذت دیدن قله‌ سپید دماوند که سر به آبی کم‌نظیرآسمان ساییده، بی‌نصیب بمانند. از این‌ها که بگذریم، در تمام طول مسیر 45 کیلومتری برای رسیدن به این روستای بازمانده از دوران ساسانیان که پر از فراز و نشیب و پیچ‌های تند پی در پی است، برای مسافری که کمی از نقش نیما در تاریخ تحول شعر و ادبیات فارسی با خبر است، نوعی خیال یا گمان نزدیک به واقعیت جلوه‌گری می‌کند.
یوش
ین خیال شاید در پی یافتن نوعی رابطه یا پیوند بین پیچ‌ این جاده و دره‌ها و کوه‌ها و زیبایی آن با کاری که نیما برای تحول شعر کهن فارسی انجام داده است، باشد. شاید فقط مسافری که از این جاده می‌گذرد، به این گمان برسد که باید بین گذر پرمشقت و دشوار و همراه با التهاب و اضطراب نیما از این منطقه برای رسیدن به پایتخت و عبور او از برخی معیارهای شعر کهن فارسی که پیچ و خم ها و فراز و فرودهایش به اندازه‌ جاده‌ یوش است، پیوندی وجود داشته باشد. احتمالا برای چنین مسافری به‌وجود آمدن چنین گمانی دور از ذهن نیست؛ این‌که برای تبدیل علی اسفندیاری به نیمای شعر فارسی، عبور از زیبایی‌های بکر این دره‌ها و البته مشقت و رنج و التهاب حتما لازم بوده است! زادگاه نیما، مردی زاده‌ سال 1276 در خانواده‌ای کشاورز و گله‌دار که از قرار معلوم جزو افراد برخوردار از نام و نعمت آن زمان آن منطقه از این دنیا بوده است. او در پس کوه‌ها و دره‌های پنهان در روستایی به‌نام یوش زاده شد. تا 12 سالگی در زادگاهش به سر برد و گاه به شبانی هم ‌رفت. عاقبت هم خاک همین روستا او را در آغوش گرفت؛ گیریم با چندین سال تاخیر!
خانه نیما
خانه‌ پدری نیما بنایی است متعلق به دوره‌ قاجار که از سال 1375 زیر نظر سازمان میراث فرهنگی استان مازندران قرار گرفته و در حال حاضر به موزه‌ نیما یوشیج تبدیل شده است. خانه، بنایی نسبتا بزرگ است که در پس کوچه‌ای شیب‌دار و سنگ‌فرش شده در ضلع شمال غربی روستا واقع است. معماری بنا با دیگر خانه‌های این روستا و حتی کل معماری خانه‌های شمال کشور مغایرت عجیبی دارد.
بنا در سال ۱۲۰۷ هجری قمری ساخته شده است. در حال حاضر دارای ۳ ورودی، شاه‌نشین و اتاق‌های تابستانی و زمستانی سه‌دری و شش‌دری و همچنین آفتابگیرهای مشبک(اُرسی) است. بیشتر مصالح استفاده شده در آن، چوب و گل و خشت است. روبنای داخلی خانه با گچبری‌های سفیدرنگ تزئین شده است اما قسمت پایینی دیوارهای بنا به رنگ نارنجی درآمده که به نظر، نتیجه‌ی کج‌سلیقگی طراح و مسؤولان مرمت‌کننده‌ میراث فرهنگی است. بی‌سلیقگی که باعث می‌شود در زمان بازدید، این شعر نیما را به یاد بیاوری: «زردها بی‌خود قرمز نشدند/قرمزی رنگ نینداخته است/ بی‌خودی بر دیوار».
یوش
به‌طور کلی، سبک معماری بنا به خانه‌های شهرهای مرکزی ایران نظیر خانه‌هایی تاریخی کاشان شباهت دارد. خانه دارای حیاط مرکزی است که علاوه بر خود نیما، مزار سیروس طاهباز، گردآورنده‌ آثار و بهجت‌الزمان، خواهر نیما نیز هست. یک مجسمه‌ نیم‌تنه از نیما نیز در زیر تاق ورودی غربی خانه قرار شده است. اتاق‌های بنا به مکانی برای نگهداری آثار به جامانده از نیما اختصاص پیدا کرده است. از این اتاق‌ها سه اتاق به کتابخانه تبدیل شده است و کتاب‌هایی با موضوع ادبیات، تاریخ، دین، و کتابی درباره‌ی میکروالکترونیک. نامه‌ها، بخشی از دست‌نوشته‌ها، یک نقاشی ساده از مناره‌ قزوین با امضای خود نیما، چند عکس از نیما و البته تعدادی شعر که همگی از سوی شاعران مازندرانی و در وصف نیما و یوش و نور و مازندران سروده شده‌اند، در تاقچه‌هایی بر دیوارهای اتاق‌های نزدیک به ورودی خانه نصب شده است.
یوش
دیگر اتاق‌ها به اشیاء باقی‌مانده از نیما و خانواده‌اش اختصاص یافته است که نمونه بسیاری از آن‌ها در دیگر خانه -‌موزه‌ها پیدا می‌شود. همگی ظروف خانه‌های قدیمی، مسی، برنزی و گاه چوبی. در بین آن‌ها آنچه بیش از همه نظر را جلب می کند «تفنگ سرپر» نصب شده بالای سر‌دَر تاریک یکی از اتاق‌هاست که آدم را به این فکر فرو می‌برد که آیا شاعر حساسی چون نیما با این تفنگ شکار هم می‌رفته است!؟
این خانه به لحاظ اینکه یکی از شعرای مشهور کشورمان در آن می‌زیسته، از ارزش فرهنگی بالایی برخوردار است. خانه نیما، دارای پلان معمولی تیپ قاجاریه است. سردر ورودی این بنا به تاریخ 1128 است اما در شیر سرنمای قسمت شمالی آن تاریخ 1136 قید شده است. جبهه شمالی این خانه دارای یک ارسی پر ارزش با طرح گره‌چینی پرکار است و اتاق های طرفین ارسی و دارای 6 نورگیر مشبک چوبی با طرح‌های جالب است. این بنا دارای ۳ ورودی، شاه‌نشین و اتاق‌های زیادی است. خانه نیما یوشیچ با داشتن آجرکاری و گچ‌کاری‌های زیبا از جاذبه‌های گردشگری استان مازندران به شمار می‌آید. عمده مصالح به کار رفته در این بنا خشت و گل و چوب است و روکار نما نیز گچبری می‌باشد. این خانه یک بار در سال 1370 مورد مرمت قرار گرفت و در سال 1373 توسط سازمان میراث فرهنگی خریداری شد و مجددا در سال 1375 مرمت اساسی شد.
یوش
درباره نیما یوشیج
علی اسفندیاری، مردی که بعدها به نیما یوشیج معروف شد، در بیست‌ویکم آبان‌ماه سال 1276 مصادف با 11 نوامبر 1897 در روستای یوش، دیده به جهان گشود.او 62 سال زندگی کرد. اگرچه سراسر عمرش در سایه مرگ مدام و سختی سپری شد؛ اما توانست معیارهای هزارساله شعر فارسی را که تغییرناپذیر و مقدس و ابدی می‌نمود، با شعرها و رای‌های محکم و مستدلش، تحول بخشد. در همان دهکده که متولد شد، خواندن و نوشتن را نزد آخوند ده یاد گرفت. نوشته‌های نیما یوشیج را می‌توان در چند بخش مورد بررسی قرار داد : ابتدا شعرهای نیما؛ بخش دیگر، مقاله‌های متعددی است که او در زمان همکاری با نشریه‌های آن دوران می‌نوشته و در آنها به چاپ می‌رسانده است؛ بخش دیگر، نامه‌هایی است که از نیما باقی مانده است. این نامه‌ها اغلب، برای دوستان و همفکران نوشته می‌شده است و در برخی از آنها به نقد وضع اجتماعی و تحلیل شعر زمان خود می‌پرداخته است؛ از جمله در نامه‌هایی که به استادش «نظام وفا» می‌نوشته است.
آثار خود نیما شامل تعریف و تبصره و یادداشت‌های دیگر، حرف‌های همسایه، حکایات و خانواده‌ی سرباز، شعر من، مانلی و خانه‌ی سریویلی، فریادهای دیگر و عنکبوت رنگ، قلم‌انداز، کندوهای شکسته(شامل پنج قصه‌ی کوتاه)، نامه‌های عاشقانه‌ و غیره می باشند. نیما علاوه بر شکستن برخی قوالب و قواعد، در زبان قالب‌های شعری تاثیر فراوانی داشت؛ او در قالب غزل به‌عنوان یکی از قالب‌های سنتی ـ نیز تاثیر گذار بوده؛ به طوری که عده‌ای معتقدند غزل بعد از نیما شکل دیگری گرفت و به گونه‌ای کامل‌تر راه خویش را پیمود.
یوش
در اواخر عمر اين شاعر بزرگ، درحالي‌كه به علت سرماي شديد يوش، به ذات‌الريه مبتلا شده بود و براي معالجه به تهران آمد؛ معالجات تاثيري نداد و در تاريخ 13 دي‌ماه 1338، نيما يوشيج، آغازكننده‌ي راهي نو در شعر فارسي، براي هميشه خاموش شد. او را در تهران دفن ‌كردند؛ تا اينكه در سال 1372 طبق وصيتش، پيكرش را به يوش برده و در حياط خانه محل تولدش به خاك ‌سپردند.
منبع:ایمنا

بغ آدران قلب تاریخ استان اصفهان

لنجان_باغبادران قبل اسلام به «بغ آدران» مشهور بود، بدین معنا که خدای بزرگ نگهبان آتش در این محل باشد (بغ) به معنای خدای بزرگ و (آدران)به معنای محلی که درآن آتش روشن بوده است.

به گزارش خبرنگار ایمنا از شهرستان لنجان،  از آنجایی که باغبادران یکی از شهر های بسیار قدیمی و یکی از مناطق زیبای استان پهناور اصفهان با موقعیت خاص جغرافیایی است از دیرباز هر رهگذری را محو تجلیات دلربای خود ساخته چرا که این منطقه همواره در طول تاریخ کهن خود از فراز ونشیب های برخوردار بوده اما مردمان آن در هیچ زمان و موقعیتی دست از همت و تلاش برنداشته . باغبادران قبل اسلام به «بغ آدران» مشهور بود، بدین معنا که خدای بزرگ نگهبان آتش در این محل باشد (بغ) به معنای خدای بزرگ و (آدران)به معنای محلی که درآن آتش روشن بوده… درغرب این منطقه محله ای وجود دارد که به زبان محلی شمندگان و یا سمندگان معروف است و محله شرق آن پازل بادی خوانده می شدند، درمنطقه جنوبی باغبادران آتشکده ای است به نام شاه پیر آقا که این مکان در قدیم مخصوص اجرای مراسم مذهبی و نذورات مردم درآن زمان بود، جالب تر اینکه سکنه این منطقه مخصوصا کشاورزان در محل شاه پیر آقا جمع می شدندو معتقد بودند آنها با انجام دادن اینگونه نذورات محصولات آنها در زمان برداشت با برکت خواهدشد اما امروز به دلیل تحولات و دگرگونی ساخت وسازها دیگر اثری از این مکان به چشم نمی خورد و فقط تنها تخت سنگ بزرگی در آن محل به چشم می خورد که بعضی از کلمات ناخوانا در آن حک شده است باید گفت در غرب آتشکده نیز محل مخصوصی برای سخنرانی وگرد همایی اجتماع وجود داشته که اهالی محله ملک آباد به آن «دره صحبت»می گفتند که هنوز هم آثاری ازاین قلعه ها پابرجاست اما به دلیل حمله مغول به این منطقه دچار تغییر و تحولات فراوانی شد .پس از ویران شدن «بغ آدران» به دست قوم مغول تعدادی از سکنه این منطقه که توانسته بودند از چنگ مغولان جان سالم به در برند در جبهه جنوبی زاینده رود به تاسیس شهر جدید باغبادران و ساختن خانه های مسکونی پرداختند، تعدادی نیز در جبهه شمالی خانه و کاشانه ساختند و نام آن را ملک آباد گذاشتند و از آن زمان به بعد نام بغ آدران به باغبادران تغیر یافت و در حال حاضر قسمتی از محل سمندگان که مدفون در زیر خاک است به زبان محلی به وشمندجان یا بشمگون معروف بوده که دشتی سرسبزی و زیبا است.
در کنارۀ شمالی شهر باغبادران و در مرتفع ترین نقطه آن آثاری از قلعه ای نظامی بر جای مانده است که اینک قلعه «چهار برج» باغبادران خوانده می شود. قلعۀ چهار برج به شمارۀ 26180 و به تاریخ  87/12/26 در ردیف آثار ملی به ثبت رسیده است.  معماری قلعه با سبک قلاع عصر صفویه و افشاریه مطابقت دارد و آن را می توان از جمله آثار و ابنیه احداث شده در عصر نادری دانست. این قلعه جهت حفاظت مردم شهر از معرض تهاجم و تعرض دشمنان بنا شده است و پناهگاه مردم در زمان خطر به شمار می آمده است. قلعه دارای چهار برج گلی سه طبقه و سه اتاق بزرگ بوده است و در  آن چشمه ای جاری بوده و هنگامی که مردم برای امنیت به آن  پناه می آورده اند از آب چشمه استفاده می نمودند.
اگر تاثیراتی که رودخانه زاینده رود در قرن‌های گذشته بر خطه اصفهان گذاشته و موجب شده این منطقه محل سکونت قرار گیرد، باید گفت که موجودیت وقدمت تاریخی باغبهادران اگر به پای اصفهان نرسد بین آنها فاصله زیادی وجود ندارد چراکه رودخانه با برکت زاینده رود به این منطقه صفای خاصی بخشیده و طبیعت خدادادی آن هربیننده ای را مجذوب خود میکند که البته این همه زیبایی و صفا مرهون عبور رودخانه زاینده رود از این منطقه بوده و خود گویای این مدعاست که در زمانهای دور در این منطقه سکونت وجود داشته است.مردمان باغبهادران از ابتدا به شغل کشاورزی آن هم کاشت گندم و برنج مشغول بوده‌اند و همواره به این مهم نگاهی ویژه داشتند.سابقه کاشت برنج در شهرستان پرآوازه لنجان و بخش باغبهادران به دو هزار سال گذشته و دوره ساسانیان باز می‌گردد و در طومار شیخ بهایی نیز که نزدیک به 500 سال پیش نوشته شده است، حق آب لنجانات بیشتر به برنج‌کاری در این منطقه اختصاص یافته که این نشان از وجود برنج‌کاری در این منطقه از گذشته‌های دور است.از این جهت برنج و برنج‌کاری را می توان آیینه‌ای تمام قد از فرهنگ کهن لنجان و بخش باغبهادران دانست، از سوی دیگر باید توجه داشت که اهمیت برنج لنجان بر این مهم استوار

است که منشأ بومی داشته و تنها برنج اصیل لنجانی است که دارای طعم و مزه منحصربه فرد بوده که با عطر و طعم خاص خود طرفداران بسیار زیادی را جذب کرده و علاوه بر استان اصفهان آوازه این برنج به شهرهای دیگر ایران نیز پیچیده است. کاشت برنج در باغبهادران بیشتر در مناطق کشاورزی و شالی‌کاری به زبان محلی «تولِکی» معروف است که همچنان کاشت این برنج در این منطقه به صورت سنتی و با دست انجام می‌شود. روش کشت برنج اینگونه است که کشاورزان بعد از برداشت برنج و خشک کردن آن مقداری بذر را بصورت شلتوک یا بصورت خوشه نگهداری می کردند تا در سال بعد از این بذر جهت کاشت در خزانه استفاده کنند، سپس خزانه برنج را مهیا می ساختند؛ بدان معنا ک قطعه زمین کوچکی را در داخل زمین اصلی یا خارج از مزرعه  که خاک آن به خوبی شخم خورده بود را آماده می ساختند سپس خزانه را غرقاب می‌کردند و بدین ترتیب خزانه برنج آماده برای کاشت بذر جوانه‌دار می شد، بعد از به ثمر نشستن شلتوک آن را به زمین اصلی انتقال داده و شالی کاری را انجام میدادند و بعداز آن که محصول حاصل شد آن را درو میکردند و در زیر نور آفتاب میخشکاندند و بعد هم به کارخانه برنج کوبی میبردند.

یکی از غذاهای محبوب و خوش طعم باغبهادران که با برنج بومی لنج طبخ می شود دمپخت لاخُلی است که طعم  دلچسبش فراموش نشدنی وعطر خاصی به فضای خانه ها میبخشد و هر کس ذره ای ازاین غذا خورده باشد طعم آن تا ابد بخاطرش میماند… دمپخت لاخُلی در قدیم‌الایام درون مطبخ که عمدتاً دیوارهای آن گِلی و سیاه بود، قسمتی به پخت برنج اختصاصی داشت و بر روی آتش و در کله اجاق یا زیر سه پایه آهنی، کماجدان سیاه مسی را بر آن قرار میدادند و آب را به درون کماجدان می‌ریختند تا جوش بیاید؛ وقتی آب جوش می آمد گوشت را درون آن ظرف می انداخت تا خوب غل بخورد ونیم پخته گردد آنگاه نمک و ادویه و روغن و دیگر ادویه‌جات را هم به آن اضافه می‌کردند

و برنج خیس خرده را روی آن می ریختند و هم می‌زدند تا دوباره جوش بیاید و سپس هم زمان با جوشیدن ظرف را از روی آتش برمی‌داشتند و همین که آب کماجدان کم می‌شد کماجدان را در زیر خاکستر از قرار می‌دادند و آتش جدیدی می‌افروختند و آن را با سوس برنج می پوشانند و با کمی پوشال برنج و با فوت کردن آتش شعله داری روی کماجدان را روشن می‌کردند و پس به عمل آمدن دمپخت را در کنار خانوده میل می‌کردند که البته امروز نیز دمپخت لاخُلی همچنان در باغبادران شیفتگان خود را دارد و به مسافران نیز پیشنهاد میکنیم این غذای سنتی شهرستان لنجان را حتما امتحان کنند.

به مرور زمان وقتی سطح آب رودخانه زاینده رود پایین تر از سطح زمین های این منطقه قرار گرفت و زمین هایی زیرکشت کاهش یافت و به همین علت مردم باغبهادران که از اوان زندگی دراین منطقه به شغل کشاورزی مشغول بودند در طول تاریخ کهن این منطقه با مشقت های فراوان اقدام به حفر چاه و قنوات زیادی کردند و به سمت باغداری گرایش پیدا نمودند چراکه رود خانه از زمین های کشاورزی فاصله گرفت وبه عمق پایین ترین دره های این منطقه رسید و از طرفی کوچک بودن قطعات زمینهای کشاورزی باعث شد که اکثر زمین های غیر قابل سکونت و دارای خاک حاصلخیز به باغهای میوه تبدیل شود. از سوی دیگر در زمان هایی که خشکسالی رخ می نمود و آب قنوات کم می شد باغداران به تکاپو می افتادند و اقدام به طراحی وساخت پمپهای آب می کردند تا آب را به باغ ها هدایت کنند که به این پمپ ها چرخ آب می گفتند. باید گفت در این منطقه میوه های فراوانی از جمله زرد آلو، هلو، گیلاس، انگور، به، سنجد، سیب، انجیر، آلبالو، آلو و آلوچه…و به ثمر می نشیند و

سایر درختان بی ثمر نیز مانند چنار، شیرازی٬ صنوبر٬ بید٬ کاج٬سرو‌ و … به زیبایی این منطقه افزوده است به گونه ای که در زمان حضر تمامی باغها باصفا با گلهای الوان وشکوفه های معطر دربستررودخانه قرارگرفته وهمچون حریری سبز درهم پیچیده ومنطقه ای را شاهد هستیم که گویی تکه ای ازقلب بهشت است و این روند چشم انداز بیشه زارهای وسیع و زیبایی را به وجود آورده که تبلور روح سرزندگی را در انسان تشدید میکند.
از آثار صنایع دستی باغبادران می توان به قالی بافی، گلیم بافی و کرباسبافی اشاره کرد که از نقشه های آزاد، خشتی نجف آباد، چالشتری، شهرکرد و نائینی در آنها خودنمایی میکردند و این ثروت که از دستهای عاشقان مادران و دختران باغبهادران نشئت گرفته نقش ونگارهای زیبایی ازآینه باغبهادران رانمایان میسازد و این آثار ارزشمند و فاخر به فروش میرسیدند ومنشا درآمد برای خانواده ها بوده است.
کرباسبافی از جمله هنرهای دستی باغبهادران است که به نوعی بافت ساده با استفاده از نخ چله گفته می شود که بعد از مرحله زنجیره بافی برای محکم شدن قسمت های بعدی بافت گلیم انجام می شود. به این شکل که مقداری از نخ چله را چند برابر عرض فرش برداشته و سر آن را از گوشه به داخل کار برده از میان نخ های رو و زیر عبور می دهند و سر آن را از گوشه دیگر کار بیرون آورده و به آرامی بر روی زنجیره می کوبند و دوباره با جابجایی چوب هاف که نخ های زیر و رو جابجا می شود و این عمل را تکرار می کنند تا این که ارتفاع آن به دو و نیم سانتی متر برسد و…

درگذشته پنبه کاری دراین منطقه رواج داشته و بعضی ازسکنه روستاهای بخش باغبهادران بخصوص چرمهین به شغل دامداری مشغول بودند و پنبه و پشم هر دو محصولاتی اشتغال زا بوده بدین سبب تعدادی از هنرمندان زن از پشم، محصولات متفاوتی بدست می آوردند و بر همین اساس اکثر زنان دراین منطقه به کار مشغول بودند وبه اقتصاد خانواده کمک میکردند. تولید پنبه موجب می شد عده ای باچرخهای پنبه پاک کنی، پنبه دانه را از پنبه جداکنندو پنبه دانه به مصرف خوراک دام میرسید.«کولوزه» دانه اصلی قابل رویش پنبه بودکه پس از کاشت و حاصل

امدن محصول زنان به روش ریسندگی به وسیله «دوک » رشته های پنبه را از یکدیگر جدامیکردند وبه وسیله ای به نام(پیلی) و با دستگاه  نخ ریسی به نخ تبدیل میکردند و بعد آنها را رنگ کرده ونخ ها را با دومیله چوبی به نام «پاچالی و مکو»می بافدند و بعد به لباس تبدیل میکردند برای چوپانان  لباسی به نام «چوقانی» به همین روش ازپشم گوسفند تهیه میکردند و باجداکردن رشته های پنبه نمد می بافدند که چوپانان از این لباس نیز استفاده می کردند.
منبع:همشهری

آشنایی با وزارت میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری

تشکیل وزارت فرهنگ و معارف، اوقاف و صنایع مستظرفه در سال ۱۲۸۶ شمسی برای اولین بار وظائف دولت را در مورد حفاظت از میراث فرهنگی مورد توجه قرار داد

سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری
تشکیل موزه ملی ایران و تشکیل اداره عتیقات به اقدامات دولت در زمینه میراث فرهنگی نتیجه بخشید. تشکیل وزارت فرهنگ و هنر در سال ۱۳۴۳ مسائل مربوط به میراث فرهنگی را به شکل تخصصی‌تری در قالب یک شاخه معاونت مورد توجه قرار داد.

با انحلال وزارت فرهنگ و هنر در سال ۱۳۵۸ و تشکیل وزارت فرهنگ و آموزش عالی وظائف مربوط به میراث فرهنگی در وزارتخانه اخیرالذکر متمرکز شد.

اهداف وزارت میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری
مصوبه هیات وزیران در سال ۱۳۶۰ موجب شد تا واحدهای استانی و برخی از واحدهای فرهنگی که عمدتا وظیفه معرفی میراث فرهنگی را بر عهده داشتند از وزارت فرهنگ و آموزش عالی منتزع و در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ادغام شوند، از این تاریخ تا تصویب قانون تشکیل میراث فرهنگی کشور عملا دو وزارتخانه فرهنگ و ارشاد اسلامی و آموزش عالی متکفل امور مربوط به میراث فرهنگی بودند.

ضرورت جلوگیری از انجام وظائف موازی ادغام دستگاه هایی با وظائف مشابه ایجاد مدیریت متمرکز برای سیاستگذاری بهینه موجب شد که در سال ۱۳۶۴دستگاه‌های اجرایی و پژوهشی متکفل امور میراث فرهنگی از وزارتخانه‌های ذیربط منفک و در سازمان میراث فرهنگی کشور وابسته به وزارت فرهنگ و آموزش عالی ادغام شوند.

با تصویب قانون اساسنامه سازمان در سال ۱۳۶۷ اهداف و وظائف سازمان قانوناً تعیین و فعالیت های مربوط به میراث فرهنگی از انسجام لازم بر خوردار شد.

شورای عالی اداری طی جلسه‌ای در سال ۱۳۷۳ به پیشنهاد سازمان امور اداری کشور و به منظور افزایش کارآیی سازمان و تمرکز در مدیریت دستگاه‌های فرهنگی، سازمان میراث فرهنگی کشور را از وزارت فرهنگ و آموزش عالی منفک و به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ملحق شد.

در جلسه علنی۲۳ دی ماه سال ۸۲ مجلس شورای اسلامی سازمان‌های میراث فرهنگی ایرانگردی و جهانگردی از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی منتزع و بعد از ادغام آن‌ها سازمان میراث فرهنگی و گردشگری با کلیه اختیارات زیر نظر ریاست جمهوری تشکیل می‌شود و ادغام این دو سازمان صورت می‌گیرد که بعد از تصویب این قانون وظائف حاکمیتی سازمان ایرانگردی و جهانگردی به سازمان میراث فرهنگی و گردشگری منتقل شد و وظائف اجرایی و تصدی آن با همه امکانات، اعتبارات، نیروی انسانی، اموال و دارایی‌ها و تعهدات در قالب یک شرکت دولتی با عنوان شرکت توسعه ایرانگردی و جهانگردی به سازمان میراث فرهنگی و گردشگری وابسته شد.

به منظور حسن اجرای قانون اساسنامه سازمان میراث فرهنگی مصوب مجلس شورای اسلامی و مطالعه و تحقیق در آثار باقی مانده از گذشتگان جهت معرفی ارزشهای نهفته در آنها و همچنین توسعه پژوهشهای میراث فرهنگی کشور و حمایت از دستاوردهای علمی و تحقیقاتی در این زمینه، با برخورداری از توان علمی از طریق استفاده هر چه مطلوبتر از امکانات بالقوه و بالفعل نیروی انسانی کار آزمایشگاه‌ها و لوازم کتابخانه و سایر وسایل پژوهشی موجود سازمان میراث فرهنگی وابسته به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در این اساسنامه به اختصار پژوهشگاه نامیده می‌شود، تشکیل شد.

همچنین با تصویب شورای عالی اداری در یکصد و سی امین جلسه خود به منظور تقویت و توسعه صنایع دستی کشور و ایجاد هماهنگی با سیاست‌های توسعه صنعت گردشگری سازمان صنایع دستی ایران با تمام وظائف، اختیارات، مسئولیت‌های قانونی، دارایی‌ها، تعهدات، اعتبارات، امکانات و نیروی انسانی از وزارت صنایع و معادن منتزع و در سازمان میراث فرهنگی و گردشگری ادغام شد.

نمایندگان مجلس شورای اسلامی در جلسه علنی ۲۴ تیرماه ۹۸ طرح تشکیل وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی را با ۱۴۳ رای موافق، ۱۰ رای مخالف و ۵ رای ممتنع از ۲۰۲ نماینده حاضر اصلاح کردند و این طرح پس از تایید شورای نگهبان، به قانون تبدیل شد. رئیس مجلس هم یک ماه بعد در نامه‌ای به حسن روحانی قانون تشکیل وزارت گردشگری و میراث فرهنگی را برای اجرا ابلاغ کرد.

منبع:همشهری

بقعه شیخ زاهد گیلانی در روستای شیخانه ور

بقعه شیخ زاهد گیلانی با تمام زیبایی معماری و مسیری پر از جاذبه طبیعت گردی، نشان دیگری از زیبایی‌های گردشگری گیلان است.

این بنای تاریخی در بیرون شهر لاهیجان و در روستای شیخانه ور، بر سر راه لاهیجان به لنگرود و بر دامنه کوه واقع شده است.

مسیر زیبایی که در نهایت به گنبد هشت ترک فیروزه‌ای این بقعه تاریخی ختم می‌شود، خود با جاذبه‌هایی شعف انگیز چون مزارع برنج، جنگل و رودخانه احاطه شده است.

عطر برنج در مسیر راه به سمت شرق گیلان گردشگران را به ‌استشمام عمیق‌تر وا می‌دارد، و چه بهتر اگر باران پودری شمال نیز به راه باشد و هر چند که در آفتاب طلایی آن مناظر دیدنی‌تر.

کلبه‌های چوبی با دیوارهای گلین و سقف‌های کلش به سر حکایت از مرز بندی مالکیت شالیزارها دارد.

در دو طرف جاده در سایه سار درختان صنوبر فروشندگان محلی در زیر سایه‌بان‌های پارچه‌ای و آلاچیق‌های چوبی سوغات محلی گیلان چون کدوتنبل، ماهی، گوجه سبز، بادام زمینی و … را چیده و سیرهای تازه را برای فروش چلیپا کرده‌اند.

پس از این همه زیبایی در انتهای مسیری خاکی که در طرفی از آن خانه‌های مسکونی است و در طرفی دیگر سبزه زار، به روستای شیخانور لاهیجان می‌رسیم.

بقعه شیخ زاهد گیلانی در روستای شیخانور یا شیخانه بر در 4 کیلومتری شرق لاهیجان در دامنه کوه و در میان مزارع سبز چای واقع شده است.

شیخ تاج‌الدین ابراهیم ملقب به شیخ زاهد گیلانی از عرفا و دراویش بزرگ و از استادان شیخ صفی‌الدین اردبیلی است.

شیخ زاهد در سال ‪ ۷۱۱‬قمری دار فانی را وداع گفت و بعدها به سال ‪ ۸۹۲‬قمری سلطان حیدر صفوی به سبب خوابی که دیده بود، با معماران و نجارانی که از شهر شیروان با کشتی به گیلان منتقل شده بودند، این بنا را ساخت و جسد شیخ را به آن جا منتقل کرد.

بنای بقعه با دو اتاق مربع و مستطیل شکل در کنار هم قرار گرفته‌اند در کنار اتاق‌ها، در سمت شمال، ایوان طویلی با هفت فیلپا در شرق حرم، ایوانی با شش فیلپا و در حاشیه و قسمت جنوبی همین اتاق نیز ایوان دیگری با شش فیلپا دیده می‌شود.

ازاره دیوارهای ایوان‌ها تا ارتفاع ‪۱۱۵‬سانتی متر با کاشی کاری هفت رنگ عصر قاجار تزیین شده است. طاقچه‌هایی با طاق جناقی در قسمت‌های مختلف ایوان به چشم می‌خورد.

از زیباترین قسمت بنا باید به گنبد هرمی و هشت ترک اشاره کرد که شیب تند آن به دلیل عبور سریع آب باران تهیه شده و سطح حره را با کاشی کاری زرد و آبی، سفید و سیاه، با نقوش سنتی و گل دار پوشانده‌اند. اطراف گنبد و دیگر نقاط بنا را با سفال پوشش داده‌اند.

بقعه شیخ زاهد گیلانی، متعلق به قرن نهم قمری بوده و دارای شماره ثبت ملی ‪ ۸۲۴‬سازمان میراث فرهنگی و گردشگری کشور است.

مسیر راه و دیدنی‌های طبیعت گردی آن موید این مطلب است که گیلان تنها به ماسوله، دیلمان و قلعه رودخان خلاصه نمی‌شود.

منبع:همشهری

سفر به گیلان

گیلان جزو استان‌هایی است که هرساله گردشگران زیادی به آن سفر می‌کنند. این استان علاوه بر جاذبه‌های تاریخی و داشتن آب و هوای مناسب، جاذبه‌های گردشگری طبیعی و بکر فراوانی دارد که گردشگران را به سمت خود می‌کشاند.

نقشه گیلان

همشهری آنلاین: برای رسیدن به گیلان سه محور شرقی، جنوبی و غربی وجود دارد. محور شرقی از چابکسر شهرستان رودسر آغاز می‌شود؛ کسانی که از مازندران وارد گیلان می‌شوند در ابتدا وارد چابکسر می‌شوند.  محور جنوبی هم از لوشان شروع می‌شود که مرز بین گیلان و قزوین است؛ کسانی که از تهران و دیگر مناطق مرکزی و جنوبی کشور می‌خواهند به این خطه سرسبز کشور بیایند از این مسیر استفاده می‌کنند. مسیر سوم نیز محورغربی است؛ این محور از گردنه حیران آغاز می‌شود که بهترین مسیر دسترسی برای کسانی است که می‌خواهند از شمال‌غرب کشور وارد گیلان شوند.

حرکت در محور شرقی و ورود به چابکسر

اگر قصد دارید از مازندران وارد گیلان شوید باید از چابکسر بگذرید. در این شهر جنگل و دریا همجوار هم هستند. این شهر از آخرین نقطه مازندران یعنی رامسر ۱۳ کیلومتر فاصله دارد. در چابکسر بازدید از سرولات را به هیچ وجه از دست ندهید. همچنین معروف‌ترین رستوران گیلان در سرولات قرار دارد که انواع غذاهای محلی را می‌توانید آنجا میل کنید. چشمه دمکش، قلعه بندِبُن و کارگاه‌های چادرشب‌بافی در روستای قاسم‌آباد و ساحل قاسم‌آباد از دیگر دیدنی‌های این شهر هستند.

کِلاچای

بعد از چابکسر وارد کلاچای می‌شوید. فاصله چابکسر با کلاچای ۲۱ کیلومتر است. کلاچای یک شهر کوچک ساحلی و موج شکن این شهر دیدنی است. بعد از گشت و گذار در کلاچای می‌توانید دومسیر را در پیش بگیرید. در مسیر اول می‌توانید از روستای سیاهکلرود به نگین ییلاقات گیلان یعنی جواهردشت برسید. از جواهردشت هم قله سماموس دیدنی است. یا این‌که از رحیم‌آباد به سمت اشکورات حرکت کنید. این خطه بسیار تماشایی است. در این مسیر می‌توانید قلعه طول‌لات رحیم‌آباد، دره‌های رودخانه پل‌رود، آبشار بسیار زیبای میلاش و دریاچه شِوِک را ببینید. سپس به مسیر اصلی یعنی کلاچای برگردید تا به سمت رودسر حرکت کنید.

رودسر

بعد از کلاچای به رودسر می‌رسید. فاصله کلاچای تا رودسر حدود ۱۴ کیلومتر است. سواحل رودسر از معروف‌ترین سواحل گیلان هستند که بکر و دست‌نخورده مانده‌اند. همچنین ساحل رامدشت و حسن‌سرا را از دست ندهید. حتما به روستای ساحلی «لَ له رود» نیز بروید. پل تمیجان، بقعه پیرمحله و همچنین میدان چهار باغ از بناهای تاریخی ماندگار این شهرستان هستند. سپس از رودسر به سمت شلمان حرکت کنید. از اینجا دو راه وجود دارد؛ یک مسیر از شلمان به املش می‌رسد و مسیر دیگر به لنگرود.

املش

می‌توانید از املش به سمت خصیب‌دشت واقع در منطقه رانکوه حرکت کنید. این ییلاق مراتع وسیع و سرسبزی دارد که دیدنی است. ییلاق هلیدشت را نیز ازدست ندهید. آبشار سیاه تاش، عمارت عبدالعلی‌خان‌صوفی، چشمه لوزان، روستای تاریخی و میل اُمام، منطقه تاریخی سرتربت و پل شاه‌عباسی نیز از دیگر دیدنی‌های این شهر هستند.

لنگرود

لنگرود از شهرهای ساحلی و کوهستانی گیلان است. در لنگرود می‌توانید به اطاقور بروید که در این مسیر جنگل‌های منطقه خرما و آبشار دیجان می‌تواند ساعات خوشی را برای شما رقم بزند. تالاب کیاکلایه، کومله، دریای معروف چمخاله، روستای آبچالکی، روستای پرشکوه، ملاط، لیلاکوه، پل‌خشتی و بازارماهی‌فروشان از دیدنی‌های این شهر هستند. خوردن نان محلی از دکه‌های نانوایی و استراحت در قهوه‌خانه‌های لیلاکوه را هم از دست ندهید. از لنگرود دو راه در پیش دارید. یکی این‌که مستقیم به سمت لاهیجان حرکت کنید یا این‌که وارد مسیر ساحلی شوید. مسیر ساحلی به خط کناره معروف است که می‌توان از آن به عنوان یکی از زیباترین جاده‌های ساحلی کشور نام برد.

خط کناره

خط کناره از چمخاله شروع و به انزلی ختم می‌شود.  از لنگرود یه سمت شهر ساحلی چمخاله بروید. بعد از آن به سمت شهر چاف در ۳ کیلومتری چمخاله حرکت کنید. شما در این مسیر می‌توانید از ساحل سحرخیز محله هم دیدن کنید. همچنین تماشای تالاب بین‌المللی امیرکلایه را هم از دست ندهید. در ادامه راه به شهرک ساحلی دستک می‌رسید. شهری که بازار ماهی‌فروشانش معروف است. در این بازار ماهی تازه به وفور یافت می‌شود. کباب و ماهی مالاته دستک را از دست ندهید. از آنجا نیز  به سمت بندر ماهی‌گیری کیاشهر حرکت کنید. دیدنی‌ترین نقطه این شهر اسکله چوبی آن است که از فراز یک تالاب می‌گذرد و به ساحل دریا می‌رسد. پارک جنگلی و پارک بین‌المللی بوجاق را حتما ببینید. اگر بخواهید همین خط یا نوار ساحلی را ادامه دهید به منطقه بی‌نظیر و تفریحی زیباکنار و در ادامه به منطقه آزاد انزلی خواهید رسید.

چنانچه بعد از لنگرود همچنان تمایل دارید که محور شرقی گیلان را ادامه دهید باید مستقیم به لاهیجان بروید و خط کناره را برای سفرهای بعدی خود به گیلان درنظر بگیرید.

لاهیجان

فاصله لنگرود تا لاهیجان ۱۵ کیلومتر است. عروس شهرهای گیلان، لقبی است که غیر گیلانی‌ها به لاهیجان داده‌اند. همین عنوان خود گواه آن است که با چه شهر زیبایی روبه‌رو خواهید شد؛ لاهیجان شهر چای و قند و کلوچه است. شیطانکوه، بام سبز، تله‌کابین، استخر، مقبره شیخ زاهد، مقبره چهارپادشاهان و موزه چای(مقبره کاشف‌السلطنه) از دیدنی‌های این شهر کوهپایه‌ای است. منطقه رودبنه هم از بخش‌های دیدنی این شهر است که از این طریق می‌توان به ساحل دریا رسید. همچنین در یک مسیر فرعی می‌توانید سیاهکل و دیلمان را هم ببینید.

سیاهکل و دیلمان

برای رسیدن به سیاهکل و دیلمان از میان زیباترین جاده جنگلی شمال خواهید گذشت. در این مسیر آبشار لونک و تی‌تی کاروانسرا را هم خواهید دید. در ادامه مسیر هم می‌توانید به منطقه «اسپیلی» و دیلمان بروید. حمام تاریخی میربلوک از جاذبه‌های دیلمان است. روستای «ملومه» دیلمان را هم از دست ندهید. سپس برگردید و وارد جاده لاهیجان به آستانه اشرفیه شوید.

آستانه اشرفیه

فاصله لاهیجان تا آستانه ‌اشرفیه ۹ کیلومتر است. آستانه اشرفیه همان‌طور که از اسمش پیداست شهری مذهبی و مدفن سید جلال‌الدین اشرف، برادر کوچک امام رضا(ع) است. بادام زمینی و برنج این شهر جزو سوغات‌های این شهر به شمار می‌آید. مقبره دکتر معین، ادیب فرزانه هم در این شهر واقع است. باغ‌های این شهر و روستاهای آن نیز دیدنی است.

رشت، شهر باران‌های نقره‌ای

بعد از آستانه اشرفیه وارد رشت می‌شوید. دراین مسیر باید از شهرهای لولمان وکوچصفهان نیز بگذرید. چنانچه از این مسیر بگذرید فاصله آستانه اشرفیه تا رشت حدود ۳۷ کیلومتر است. با ورود به رشت می‌توانید از بازار مرکزی رشت، پیاده‌راه مرکزی شهرداری رشت و بناهای آن از قبیل ساختمان شهرداری، موزه پست و هتل ایران، سبزه‌میدان، باغ محتشم، عمارت کلاه فرنگی و آرامگاه میرزاکوچک خان جنگلی بازدید کنید. همچنین با ورود به بازار سنتی رشت از خریدهای معمول و سوغاتی و خوراکی‌های مختلف نیز غافل نشوید. این بازار شامل میدان بزرگ و کوچک، چهارسوق‌ها و کاروانسراهایی است که سبک معماری و تزئینات و طاقی‌هایشان در بالای بام همچنان پابرجا مانده است. اگر خواستار خرید از صنایع دستی گیلان هستید، در انتهای پیاده‌راه رشت، بازارچه قدیمی پیرسرای رشت سال‌هاست محل عرضه محصولات دستی گیلان است.

مسیر قزوین به رشت

اگر از سمت تهران به گیلان می‌روید ابتدا باید از قزوین بگذرید و به لوشان، جنوبی‌ترین شهرگیلان و از توابع رودبار برسید. البته برای رفتن به لوشان باید از مسیر آزادراه رشت–قزوین خارج شوید. روستای انبوه، پل تاریخی لوشان و منطقه داماش از ظرفیت‌های گردشگری این نقطه از گیلان است. در داماش یک چشمه طبیعی به نام سنگرود و تپه‌ای معروف نیز وجود دارد که محل رویش نادرترین گل جهان یعنی سوسن چلچراغ است، اما اگر از آزادراه خارج نشوید و به مسیر خود ادامه دهید به منجیل می‌رسید.

منجیل

در منجیل می‌توانید از مناظر زیبای سد منجیل و رودخانه سفیدرود لذت ببرید. صبحانه در این فضا بهترین جا برای گذراندن سفر است. چشمه کلشتر، سرو هرزویل و غار چشمه باد از دیدنی‌های این شهر هستند.

رودبار

فاصله منجیل تا رودبار ۱۲ کیلومتر است. رودبار شهر زیتون است و در این شهر با انواع فروشگاه‌های عرضه زیتون مواجه می‌شوید. رودبار یک روستای نمونه گردشگری به نام حلیمه جان دارد که بسیار دیدنی است. غار دربند رشی، دریاچه ویستان در توتکابن، ییلاق سلانسر، قله درفک و غار درفک، چشمه آب گرم ماستخور، تپه مارلیک، آبشار کلشتر و غار اسپهبدان برخی از دیدنی‌های رودبار هستند.

امامزاده هاشم(ع)

پس از گذر از منجیل و رودبار به منطقه تاریخی و کوهستانی امامزاده هاشم(ع) می‌رسید. در این نقطه یکی از معروف‌ترین زیارتگاه‌های گیلان قرار دارد. در امامزاده هاشم(ع) چند بازار و زائرسرا وجود دارد. اهمیت گردشگری در روستای امامزاده هاشم، مدیون طبیعت بکر و زیارتگاه هاشم بن محمد است. این بنا دارای بازارچه، مهمان‌سرا، مسجد، پارکینگ، پارک، کتابخانه، کشتارگاه و درمانگاه است. این مجموعه از پای کوه تا قله ادامه دارد و مکانی مناسب برای یک کوهنوردی سبک به شمار می‌آید. همچنین کاروانسرای شاه عباسی امامزاده هاشم(ع) هم از مکان‌های دیدنی این شهر کوچک است. شما در این شهر کوچک می‌توانید انواع و اقسام خوراکی‌ها و تنقلات گیلانی را خریداری کنید. دکه‌های کبابی و جگرکی امامزاده هاشم را هم از دست ندهید. اگر طالب طبیعت هستید سری هم به دریاچه سد آیت‌الله بهجت بزنید.

پارک جنگلی سراوان

در ادامه راه شما به پارک جنگلی سراوان می‌رسید. یکی از جنگل‌های زیبای شمال را می‌توانید در همین مسیر ببینید، با مرداب کوچکی که در زیبایی بی‌همتاست. حتما سری هم  به موزه روستایی گیلان در این منطقه بزنید.

پس از این، سه راه برای گردشگری در گیلان دارید. یک نقطه از ابتدای جاده سنگر به سمت کوچصفهان و سپس ورود به شهرهای شرق گیلان است که در ابتدای همین گزارش آمده است. مسیر دیگر جاده‌ سراوان- شفت است.

در مسیر سوم با ورود به رشت می‌توانید با گشت و گذار در چند شهر به مسیر دریایی خط کناره دسترسی پیدا کنید، یعنی بنادر و شهرهایی که در کنار تالاب و دریا واقع شده‌اند.

  انزلی، شهر اسکله و دریا

پس از رشت می‌توانید با ورود به سمت غرب گیلان، جاده انزلی را انتخاب کنید و از شهر انزلی، منطقه آزاد انزلی و اسکله و دریا استفاده کنید. فاصله انزلی تا رشت ۴۰ کیلومتر است. موج‌شکن و بلوار انزلی معروف‌ترین مکان‌های دیدنی این شهر هستند. همچنین از موزه نظامی،  پارک پاسداران و نیز پل غازیان دیدن کنید.  لاله‌های تالابی را نیز می‌توانید با قایق‌سواری در تالاب انزلی ببینید. ذکر این نکته هم خالی از لطف نیست که اگر در شب راهی انزلی هستید حتما در بین راه سری به خمام و یخ در بهشت‌های معروف و ترشی‌های ملس آن بزنید که بسیار معروف و خوشمزه هستند و طعم‌های گوناگونی هم دارند. اگر تمایل به خرید اجناس حصیری دارید از روستای فشتکه که از روستاهای منطقه آزاد انزلی است دیدن کنید. فشتکه به عنوان روستای ملی حصیر نامیده شد و بسیاری از اقلام از قبیل زنبیل و کلاه حصیری در آن به فروش می‌رسد. تالاب انزلی هم از مهم‌ترین جاذبه‌های طبیعی انزلی است که بی‌شک آن بازدید خواهید کرد. منطقه آزاد انزلی را هم از دست ندهید. می‌توانید با ورود به جاده زیباکنار و ۱۱ کیلومتری آن، وارد منطقه آزاد انزلی شوید و با بازدید از بزرگ‌ترین مرکز تجاری و گردشگری شمال کشور به راحتی اقلام مناسب بخرید.  بازدید از بزرگ‌ترین آکواریوم ایران را هم در منطقه آزاد فراموش نکنید.

 سفر به غرب گیلان

 البته خیلی از مسافران در مسیر جاده امامزاده هاشم به رشت از مسیر سنگر تردد می‌کنند، اما اگر شما از تهران به گیلان می‌روید و قصد سفر به غرب گیلان را دارید می‌توانید در دوراهی رشت سنگر از خروجی سنگر وارد جاده فومن شوید. با گذر از این جاده وارد شهرهای غرب گیلان و در ابتدا وارد صومعه‌سرا می‌شوید.

صومعه‌سرا

صومعه سرا و تالاب آبکنار از زیباترین نقاط جلگه‌ای گیلان است که در جوار انزلی قرار دارد. قایقرانی و خوردن ماهی در این شهر بیش از هر نقطه‌ای دیگر در گیلان جذابیت دارد. پل گازوبار، محوطه هفت دغنان، روستای صوفیان‌ده، بندر پیربازار، تالاب گل لاله، مناره ی آجری گسکر، تالاب سیاه درویشان و یکشنبه‌بازار از جاذبه‌های گردشگری این شهر است.

شَفت، سرزمین رویایی

فاصله صومعه سرا تا شفت ۲۳ کیلومتر است. معروف‌ترین مکان اقامتی در غرب گیلان مربوط به منطقه شفت و فومن است. ‌ اگر به سمت شفت بروید، روستاهای گشت، رودخان و سیاهمزگی از روستاهای دیدنی هستند که باغ‌های چای هم در این مکان‌ها وجود دارد.   همچنین اگر به سمت روستای تاریخی امامزاده ابراهیم بروید به مناظر بدیع و بی‌نظیری دست خواهید یافت، با گذر از روستاهای ویسرود و لاسک در نهایت به روستای امامزاده ابراهیم می‌رسیدکه بالای ارتفاعات قرار گرفته و چشمه‌های بسیاری در این مکان وجود دارد. در همین مسیر در ارتفاعی بسیار بالاتر بقعه امامزاده اسحق قرار دارد که این منطقه هم از زیبایی‌های گیلان است. شفت مناطق بکر و بسیار زیبایی دارد که با ورود به آن و اقامت در کلبه‌های چوبی امامزاده ابراهیم و گشت و گذار در بازارچه آن لذت خواهید برد. معروف‌ترین روستای شفت سیاهمزگی است؛ مهم‌ترین محصول سیاهمزگی نیز پنیر است که در بازارهای رشت فروخته می‌شود.

فومن

بعد از شفت و طی ۱۲ کیلومتر به فومن شهر مجسمه‌های گیلان می‌رسید که کلوچه آن زبانزد عام و خاص است. البته همه شهرت این شهر به اینها نیست. زیرا شهرت جهانی این شهر به ماسوله و قلعه رودخان آن است.  قلعه رودخان دژ تاریخی زمان سلجوقیان است که برای رسیدن به آن باید ۳ کیلومتر را طی کنید و از مناطق جنگلی بسیار زیبا و بکر آن لذت ببرید. قلعه رودخان در ۲۰ کیلومتری جنوب غربی فومن قرار دارد. مسیر این قلعه در میان جنگل است و از ابتدای راه تا قلعه حدود یک ساعت و نیم پیاده‌روی دارید. در ماسوله هم اقامتگاه‌ها، سوییت و خانه‌های ییلاقی برای اجاره وجود دارند. در فاصله‌ ۱۵ کیلومتری از روستای فوشه و در نزدیکی قلعه‌ رودخان نیز غار کهن فوشه با قدمتی بالغ بر ۳ هزار سال قرار دارد.  چشمه آب معدنی علی زاخونی و زمزمه نیز از دیگر دیدنی‌های فومن است.

تماشای بهشت در ماسال و تالش

از دیگر مناطق غربی گیلان ورود به منطقه تالش و ماسال است. ‌فاصله فومن تا تالش ۱۰۳ کیلومتر است. اما آنقدر جاذبه‌های طبیعی بکر در مسیر وجود دارد که باید چند روز زمان بگذارید. مناطق زیبایی چون آق اولر، اسب رییه، سوباتان، اولسبلنگاه، شاندرمن، چسلی، ماسوله خونی و ساحل قروق از زیبایی‌های این منطقه است. از مناطق زیبای اولسبلنگاه می‌توان به دشت‌ها و کلبه‌های چوبی آن اشاره کرد. قلعه صلصال و قلعه سردار امجد از دیگر جاذبه‌های توریستی تالش است. همچنین ساحل قروق تالش با امکاناتی مانند آلاچیق، استخر و اسب‌سواری از دیگر جاذبه‌های تالش است. می‌توان با سر زدن به جنگل سیاهداران نیز از سورتمه‌سواری در جنگل‌های تالش لذت برد. البته در این مسیر می‌توانید به رضوانشهر و منطقه تفریحی پره‌سر بروید و یک آبشار بی‌نهایت زیبا به نام ویسادار را هم تماشا کنید.

آستارا

در ادامه شهرهای غرب گیلان با طی ۷۲ کیلومتر و گذر از تالش و گردنه زیبای الماس، می‌توان وارد شهرستان آستارا در شمال غربی استان گیلان شد. آستارا از شمال به رودخانه «آستارا چای» در مرز ایران و جمهوری آذربایجان، از شرق به دریای خزر، از جنوب به شهرستان تالش و از غرب به استان اردبیل محدود می‌شود. این شهر ۱۰۷ کیلومتر از رشت فاصله دارد. بازارهای ساحلی آستارا یکی از پرجاذبه‌ترین قسمت‌های این شهر است که استقبال زیادی از آن می‌شود.  یکی از ویژگی‌های معماری شهر آستارا بام‌های سفالین و زیبایش است که چهره‌ای متفاوت به آن بخشیده و به همین دلیل آن را شهر بام‌های سفالی نیز نامیده‌اند. در ادامه هم می‌توانید برای حیرت بیشتر به گردنه حیران در مسیر اردبیل بروید. آنجا را نمی‌توان توصیف کرد. آنجا را باید دید. کافه‌ها و رستوران‌های بین راهی حیران و تله کابینش به شما خواهد گفت که مسیر درستی را انتخاب کرده‌اید. تالاب بین المللی استیل، آبشار لاتون، باغ پرندگان، ساحل صدف و تالاب آق برخی از جاذبه‌های گردشگری این شهر هستند.

تبلور معماری بی‌نظیر ایران در خانه فاطمی‌ها

ابنیه‌ تاریخی همواره، بخش بزرگی از تاریخ سرزمین کهن ایران را به نمایش گذاشته‌اند.

هنگامی که قصد سفر می‌کنیم و از شهر و دیار خود دور می‌شویم و به شهر‌های کوچک سفر می‌کنیم، نمای دیگری از طبیعت را در این شهر‌ها مشاهده می‌کنیم. ابنیه‌های تاریخی همواره بخش بزرگی از تاریخ سرزمین کهن ایران را به نمایش گذاشته اند. در این سفر به شهر و دیاری رسیدیم که مردمانی همچون کوه استوار دارد که در برابر اقلیم گرم و سوزان مناطق زندگی خود همواره صبوری و استقامت از خود نشان داده اند و یار قدیمی سرزمین کویر شده اند.

در این گزارش قصد داریم به معرفی یکی از خانه‌های تاریخی شهر نائین بپردازیم. شهری که شهرتش به دار قالی‌هایی است که در هر کوی و برزنی برپا است و نائین را شهره آفاق کرده است. باید گفت که این تنها یکی از هنر‌های زیبای مردمان این شهر است.

آشنایی با خانه‌ای در دل کویر

درمحله نو آباد، میدان شریعتی، جنب مسجد خواجه نائین، خانه‌ای زیبا با معماری کویری بی نظیر، چشم همگان را به خود جلب می‌کند. خانه‌ای به نام خانه فاطمی ها؛ این بنای تاریخی در محله‌ای به نام نوآباد و در جنب بازار قدیمی نائین قرار گرفته است. خانه فاطمی‌ها بنایی متعلق به خاندان فاطمی‌ها بوده که در دوران قاجار ساخته شده است.

این بنا از بخش‌های مختلفی ساخته شده که هرکدام کاربرد مخصوص به خود را داشته است. از بخش‌های مختلف این خانه می‌توان به بخش‌های اندرونی، بیرونی، محل نگهداری احشام و اصطبل اشاره کرد که هر کدام از آنها فراخور نوع معماری که دارند، فضا‌های مختلفی مانند اتاق، دالان‌ها، بهارخواب‌ها، مطبخ، حمام، اتاق‌هایی مخصوص پذیرایی از میهمان، اتاق‌هایی برای استراحت میهمان، سرداب‌ها و محل نگهداری غلات و حبوبات تشکیل شده اند.

یکی دیگر از ویژگی‌های این خانه‌ تاریخی، هنر و تزئیناتی است که در سرتاسر این بنا دیده می‌شود.

از مهم‌ترین هنر‌هایی که در این بنا کاربرد بسیاری دارد، هنر گچ بری است که به وسیله آن نقش و نگاری از گل و بوته در اتاق‌های ارسی(ارسی‌ها معمولاً یکی از اضلاع چهارگانه اتاق را تشکیل می‌داد و از کف اتاق تا سقف ادامه پیدا می‌کرد) به کار رفته است. از ظرافت‌هایی که در نقاط مختلف این خانه دیده می‌شود، معماری رسمی بندی، کاربندی، مقرنس کاری و … است که به زیبایی کامل دیده می‌شود.

آشنایی با خانه‌ای در دل کویر

از دیگر ویژگی‌های این بنا باید به ویژگی‌های هنری _تزئیناتی اشاره کرد که در درب و پنجره‌های مشبک و رنگارنگ بسیار زیبای این خانه به کار برده شده است و علاوه بر الوان بودن آن‌ها تکنینک‌های کار با چوب مانند گره چینی و کام و زبانه در آن‌ها دیده می‌شود.

یکی از نکات قابل تامل و ویژگی بارز این خانه، وجود حمامی است که قدمت آن به دوران قبل از قاجار بر می‌گردد. در این حمام دالان بلندی وجود دارد که به سربینه می‌رسد؛ سربینه سقف گنبدی کلی دارد که حوضی در میان آن قرار گرفته است.

گفتنی است این حمام بازمانده از دوران قاجار، خزینه داشته است.

گذری بر خانه‌ای تاریخی در دل کویر/

خانه فاطمی‌ها دقیقا در میان بافتی قدیمی و در کنار بازار و بنای تاریخی نارین قلعه قرار گرفته است.

مسجد امام رضا (ع)، آب انبار نوگاباد از دیگر اماکن تاریخی هستند که علاوه بر بازدید از خانه تاریخی فاطمی، می‌توان از این‌ها نیز بازدید کرد.

این بنای تاریخی در حال حاضر در مالکیت نمایندگی میراث فرهنگی و گردشگری شهرستان نائین قرار دارد که در حال مرمت است.
خانه تاریخی فاطمی درفهرست آثارملی ایران به ثبت رسیده است.

نائین شهری با آب و هوای خشک و بیایانی، در فاصله ۱۴۷ کیلومتری شهر اصفهان قرار دارد.

منبع:باشگاه خبرنگاران جوان

اوکراین ،سرزمین مزه‌های آشنا و ناآشنا

اوکراین از کشورهایی است که آب‌وهوا و خاک حاصل‌خیزش باعث رشد مواد اولیه با کیفیت شده و قطعا امتحان طعم‌هایی متفاوت مانند انواع گوشت با ادویه‌های مخصوص اوکراینی، بخش هیجان‌انگیز سفر به اوکراین خواهد بود.

تنوع غذایی در اوکراین بسیار گسترده است و برخی از غذاهای محبوب مردم اوکراین شامل سوپ بُرش، چیکن کی‌اِف، پنکیک سیب زمینی، وارنیکی، هولودت و بانوش می‌شود.

یکی از غذاهای معروف اوکراینی که در لیست غذاهای روسی نیز نامش شنیده می‌شود،«سوپ برش» نام دارد. این غذا رنگ قرمزی دارد و برای تهیه آن از ترکیب آب گوشت و چغندر به همراه ادویه‌جات مختلف استفاده می‌شود. این غذا به همراه سیر سوخاری شده، سرو می‌شود و استفاده از آن به این دلیل است که سیر یکی از مواد و طعم‌دهنده اصلی غذاهای اوکراینی است.

از دیگر غذاهای محبوب بین مردم اوکراین می‌توان به «چیکن کی‌اف» اشاره کرد، روش پخت مرغ در این نوع غذا متفاوت است، به این صورت که فیله مرغ تازه دور یک تکه کره سرد و منجمد پیچیده شده و پس از آن در تخم‌مرغ و پودر سوخاری غلتانده شده و سرخ می‌شود. پخت مرغ به این روش کار بسیار دشواری است و نیاز به مهارت خاص دارد که آشپزهای اوکراینی از این مهارت برخوردارند.

«وارنیکی» از غذاهایی است که به سرعت آماده می‌شود و یک نوع دامپینگ یا پیراشکی است که داخل آن با مواد مختلفی پر می‌شود. این غذا به شکل شور و شیرین پخته می‌شود که نوع شیرین آن با مربا و عسل و نوع شور آن با گوشت و انواع سبزیجات پخته می‌شود، این غذا را برای وعده‌های مختلف مانند صبحانه و ناهار در تمام نقاط اوکراین و در ساعات مختلف می‌توان تهیه کرد.

از غذاهای دیگر اوکراینی‌ها که برای گردشگران نیز جذابیت بالایی دارد، می‌توان به «هولودت» اشاره کرد. هولودت یکی از غذاهای اصلی است که در مهمانی‌ها و ضیافت‌های رسمی اوکراینی حتما سرو می‌شود. این غذا ترکیبی از گوشت به همراه سبزیجات در آب گوشت ژلاتینی است که در یخچال قرار می‌گیرد تا سفت شود. ظاهر این غذا شاید برای ما عجیب به نظر برسد؛ اما یکی از غذاهای محبوب بین اوکراینی‌ها است.

«بانوش» از دیگر غذاهایی است که با وجود سابقه فقیرانه‌ای که دارد، امروزه در بهترین و باکیفیت‌ترین رستوران‌های واکراین طبخ و سرو می‌شود. بانوش از آرد ذرت، چربی گوشت سرخ شده و پنیر تهیه و به همراه قارچ و خامه سرو می‌شود، البته این غذا به روش سنتی روی آتش پخته می‌شود تا طعمی دودی داشته باشد.

از دیگر خوراکی‌هایی که گردشگران را در این کشور به تعجب وادار می‌کند، سرو دنبه در رستوران‌های اوکراین است. این غذا «سالو» نام دارد و معمولا چربی و دنبه شکم خوک است که به صورت لایه‌های نازک برش داده می‌شود و به همراه سبزیجات و ادویه‌های مختلف سرو می‌شود. مردم اوکراین برای استقبال و میهمان‌نوازی اغلب برای مهمانان خود سالو تهیه می‌کنند.

اوکراینی‌ها غذای دیگری به نام «آکروشکا» دارند که سوپی تابستانی است و خوردن آن کمک می‌کند که آن‌ها برای تحمل هوای شرجی منطقه آماده شوند. این غذا از ترکیب گوشت چرخ شده، تخم‌مرغ، سیب‌زمینی، کالباس، خیار، تربچه و خامه ترش تهیه می‌شود و بسیار شبیه به آب‌دوغ خیار ایرانی‌ها است.

منبع:ایسنا

استان زنجان ،میهمان نوازترین استان کشور

استان زنجان از استان‌های شمال غرب کشور است که اکثر گردشگران، در مسیر خود به شهرهای شمال غرب، اول از آن عبور می‌کنند.

اگر تاریخ، تمدن، فرهنگ، مردمانی میهمان‌نواز و مهم‌تر از همه، آب‌وهوایی فوق‌العاده مطبوع می‌خواهید، زنجان مقصد مناسبی برای شماست. این استان، انسان‌هایی خون‌گرم و صمیمی در دل خود جای داده است که قدم مسافران و گردشگران عزیز را گرامی می‌دارد.

جاذبه‌های گردشگری استان زنجان چیست؟

زیارتگاه‌ها و اماکن مذهبی زنجان

مسجد جامع زنجان

مسجد و مدرسه جامع زنجان معروف به مسجد سید که در قلب بافت قدیمی شهر و در مکان مناسبی از نظر دسترسی قرار گرفته‌است، از سمت غرب با بازار قیصریه، از سمت شرق با کوچه مسجد سید و از سوی شمال با خیابان امام خمینی و سبزه میدان در ارتباط است. این مجموعه تاریخی که در شمار بزرگ‌ترین و زیباترین مساجد و مدارس دینی زنجان است، یکی از بناهای ارزشمند ساخته شده بر اساس طرح مساجد چهار ایوانی می‌باشد.

ایوان‌های چهارگانه‌ای که در چهار ضلع مسجد به شکل قرینه قرار گرفته‌اند، بیش تر از هر چیزی در صحن مسجد، خودنمایی می‌کند. صحن این مسجد مانند سایر مساجد چهار ایوانی، به شکل مربع مستطیل است و ۴۸ متر طول و ۳۶ متر عرض دارد. دیدنِ این مسجد خالی از لطف نیست.

مسجد چهل‌ستون زنجان

مسجد چهل‌ستون زنجان از مساجد تاریخی شهر زنجان است. این مسجد در بافت بازار بالای زنجان در ضلع جنوب شرقی مسجد جامع زنجان در راسته معروف به راسته‌ی حجت‌الاسلام قرار دارد.

این مسجد یکی از مهم‌ترین و معروف‌ترین حوزه‌های علمیه ایران در دوره قاجار بوده و توسط یکی از علمای معروف آن زمان بنام ملا علی قارپوز آبادی ساخته شده است. طبق کتیبه‌ای که بر روی پیشانی ورودی بنا نصب شده این بنای در سال ۱۲۸۴ هجری قمری ساخته شده است. این مسجد دارای صحن و شبستان‌های بزرگی است که طاق و تویزه‌های ضربی آن بصورت متقارن بر روی ۳۲ ستون قطور استوار گشته است.

محراب این مسجد با رسمی‌بندی و کاشی معقلی آرایش شده و ازاره‌های آن نیز مزین به کاشی‌هایی با طرح‌های گل و بوته (طرح گلدانی) است که متأثر از مکتب کاشی‌کاری دوران قاجار است.

مسجد خانم زنجان

مسجد خانم مربوط به دوره قاجاریه است و در زنجان، خیابان امام، کوچه فخیم‌الدوله واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۰ اردیبهشت ۱۳۵۴ با شماره ثبت ۱۰۵۵ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. وجود مناره‌های قطور و کوتاه بر فراز سردر که دارای تزئینات بدیع آجر کاشی است و قابل مقایسه با مناره‌های مدرسه سپهسالار تهران است.

تمامی شیوه‌های به کار رفته در معماری مسجد خانم منحصرا از خصوصیات معماری دوره قاجار است. برای مثال تزئینات پرکار بخش اعظمی از درب ورودی، سطوح فوقانی حجره‌های مشرف به میانسرا، نقوش هندسی موجود در آن‌ها و رنگ‌های استفاده شده در آن‌ها به بهترین شکل گویای معماری دوران قاجار است.

مسجد عباسقلی زنجان

مسجد عباسقلی مربوط به دوره قاجار است و در زنجان، خیابان سعدی وسط واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۳ مرداد ۱۳۷۸ با شماره ثبت ۲۳۷۴ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. از آنجایی که این مسجد در قلب شهر قرار دارد، می‌توانید با یک تیر چند نشان بزنید و همزمان چندین مکان را ببینید.

مسجد اسحاق‌میرزا زنجان

مسجد اسحاق میرزا مربوط به دوره قاجار است و در زنجان، خیابان آیت‌الله طالقانی، ضلع شمالی محله سرچشمه واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۹ مرداد ۱۳۷۹ با شماره ثبت ۲۷۶۵ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

بلوار شیخ اشراق زنجان

این مکان مذهبی نیست اما چون به نام شیخ اشراق، شهاب‌الدین یحیی سهروردی نام‌گذاری شده، ترجیح دادیم تا این مکان را در طبقه‌بندی اماکن مذهبی قرار دهیم.

این مکان بالاتر از سازمان صدا و سیمای زنجان و در بلوار خرمشهر واقع شده است. بلوار شیخ اشراق با پارکی زیبا و تندیس‌های عظیمِ صنایع‌دستی، مکانی دیدنی و دلنشین می‌باشد که در صورت امکان حتما به آن سر بزنید.

موزه باستان‌شناسی و مردان نمکی زنجان

مردان نمکی نامی است که به شش مومیایی کشف‌شده در زمستان سال ۱۳۷۲ (۱۹۹۳ میلادی) در معدن نمک چهرآباد استان زنجان داده شده‌است. در میان آن‌ها جسد یک زن و یک پسر نوجوان نیز وجود دارد. تعدادی از مردان نمکی بر اثر ادامه کار معدن با بولدوزر، به‌شدت آسیب دیده‌اند. در سال ۲۰۰۸ بهره‌برداری از معدن متوقف شد و جسد ششمین مرد نمکی به دلیل کمبود امکانات لازم برای نگهداری از آن، دست‌نخورده در معدن باقی ماند.

از میان مردان نمکی یافت شده، سه مرد نمکی مربوط به زمان هخامنشیان (حدود ۴۰۰ پیش از میلاد) و دو مرد نمکی دیگر نیز مربوط به اواخر دوران ساسانی (حدود ۴۰۰ تا ۶۰۰بعد از میلاد) هستند. اگر خواستار دیدن این مردان نمکی هستید، می‌توانید به موزه‌ی مردان نمکی واقع در سبزه‌میدان، خیابان زینبیه بروید.

موزه حیات وحش طبیعی، پارک ارم زنجان

پارک جنگلی ارم در بخش غربی شهر زنجان، بعد از میدان جهاد، ابتدای اتوبان زنجان- میانه واقع شده است. موزه تاریخ طبیعی شهر زنجان نیز در این پارک قرار دارد. این پارک محل مناسبی برای طبیعت‌گردی و چادرزنی است.

موزه آثار شهدا زنجان

موزه شهدای زنجان که در منزل مسکونی مرحوم علی اکبر خان توفیقی اولین شهردار زنجان مستقر است، در سال ۷۸ افتتاح شد. این موزه در خیابان خواجه نصیر طوسی زنجان قرار دارد. این موزه که در نوع خود بی‌نظیر است دارای آثار ارزشمند بسیاری از شهدای استان می‌باشد که شامل چفیه، لباس، پوتین، پلاک، کتاب، دفتر و ده‌ها مورد دیگر نیز است.

موزه‌ی آثار شهدا وابسته به بنیاد شهید امور ایثارگران استان زنجان می‌باشد و بازدید از آن همه روزه بجز روزهای تعطیل برای عموم آزاد است.

موزه‌ی نسخ خطی زنجان

این موزه در آرامگاه میرزا مهدی قرار دارد. بنای آرامگاه، محوطه‌ای به وسعت ۷۰۰ متر مربع است که دارای یک ورودی زیبا با پلان پنج ضلعی است. درچهار ضلع ورودی سکوهای نشیمن دارد و بالای طاق نماهای شمال شرق و شمال غرب مقرنس‌های گچی به رنگ آبی داشت. آرامگاه از یک حیاط و ساختمانی در شمال آن تشکیل یافته است. ساختمان آرامگاه دارای دو ایوان ستوندار همسان در دو طرف ورودی و مجموعه فضاهایی در پشت ایوان‌ها است.

آدرس: بلوار استقلال، روبروی شهرداری ناحيه ۲، مقبره ميرزا مهدی. این موزه در روزهای دوشنبه و تعطیلات رسمی کشور، تعطیل است.

مناطق تاریخی زنجان کجاست؟

بازار زنجان

بازار زنجان در دوران آقا محمدخان قاجار آغاز و در سال ۱۲۱۳ در زمان فتحعلی شاه قاجار خاتمه یافته و مساجد و سراها و گرمابه‌ها در سال ۱۳۲۴ به آن اضافه شده است.

مجموعه بازار قدیمی به صورت یک خط مستقیم به عنوان بازار بالا و پایین به دو قسمت شرقی و غربی تقسیم شده است. گستردگی جغرافیایی بازار زنجان و تنوع راسته‌ها، تعدد سراها و کاروانسراهای درون شهری در راسته‌های فرعی که هر کدام به نامی و به فعالیتی خاص اختصاص یافته و وجود مساجد فراوان گویای پویایی این مجموعه در طول زمان‌های گذشته و شرایط حاکم بوده است.

این بازار که طولانی‌ترین بازار ایران سرپوشیده است، از سوی غرب و شرق گسترده شده و بدین لحاظ بازار پائین و بازار بالا تقسیم و نامگذاری شده است. تکنیک‌های معماری و سبک‌ها وشیوه‌های تزئینی دوران قاجار در راسته‌ها، حجره‌ها، چهار سوق‌ها، مساجد، سراها و کاروانسراهای درون شهری، گرمابه‌ها به شکل زیبا اجرا شده است.

این فنون عبارتند از: کاربرد انواع طاق و قوس‌های هلالی، جناغی و ضربی، و گهواره‌ای خاصه در راسته‌های اصلی و فرعی، مزین به آجر چینی‌هایی با طرح‌های مختلف هندسی خفته، راسته، و حصیری، و بکارگیری آجر و کاشی به سبک قدیمی، و کاشیکاری به رنگ‌ها و طرح‌های قاجاری درسطوح خارجی و داخلی بناها، طاق‌نماها، طاق و قوس‌ها و همچنین ستون نماهای گلدانی.

اوج این سبک‌های معماری و شیوه‌ها و نو آوری‌های تزئینی در اجزای و ارکان مساجد تاریخی زنجان مخصوصا مسجد جامع زنجان به ظهور رسیده است. مجموعه بازار زنجان در فهرست آثار ملی کشور ایران به به ثبت رسیده است.

بازار زنجان از نظر تولید و نوع فعالیت به هشت راسته تقسیم می‌شود از جمله راسته زرگرها، کفاشها، بزازها، سراج‌ها و چند راسته دیگر. از کاروانسراهای این مجموعه که در قدیم نقش مؤثری در عرضه کالاها ایفا می‌نمود، سرا یا کاروانسرای حاج علی قلی و سرای حاج کربلایی علی را می‌توان نام برد. حتما به این بازار سری بزنید.

بنای رخت‌شوی‌خانه (موزه رخت‌شوی‌خانه)زنجان

بنای رخت‌شوی‌خانه یا مجموعه تاریخی رخت‌شوی‌خانه در قلب بافت تاریخی شهر زنجان که منطبق بر حصار قدیمی شهر می‌باشد، در یک منطقه پرتراکم مسکونی احداث شده‌ است. مردم شهر لباس و رخت خود را در آن محل می‌شسته‌اند. چنین کاربری برای یک بنای عمومی در جهان مشابه ندارد یا کم‌نظیر است.

این بنا در حال حاضر تعمیر و مرمت شده و به عنوان موزه مردم‌شناسی مورد استفاده قرار می‌گیرد و مردم می‌توانند از آن بازدید کنند. این بنا در سال‌های گذشته به جهت وجود هوای سرد در زمستان‌ها برای بانوان زنجانی ساخته شده‌است.

سبک و سیاق معماری این بنا را می‌توان به شیوه اواخر دوره قاجار و اوایل دوره پهلوی نسبت داد. دسترسی به بنای رخت‌شوی‌خانه از خیابان سعدی از طریق کوچه فرهنگ امکان‌پذیر است.

حمام حاج‌داداش (چایخانه سنتی حاج داداش) زنجان

بازار قدیمی شهر زنجان و روبروی مسجد میرزایی حدود یکصد سال پیش به‌عنوان حمام احداث گردیده و هم‌اینک با حفظ بافت حمام با اندکی تغییر و ایجاد تزئینات زیبای سنتی به عنوان سفره‌خانه، محل پذیرائی گردشگران و اهالی شهر مورد استفاده قرار می‌گیرد. این بنای تاریخی با کاشی‌هایی به رنگ فیروزه‌ای، آبی روشن، آبی‌سیر و زرد تزئین شده است.

فضای بینه، زیباترین بخش این حمام سنتی است که طاق اصلی بر روی چهار ستون سنگی مزین به سر ستون‌های مکعبی شکل و بدنه مارپیچی (از نوع ستون‌های ترکیبی) قرار دارد. گنبد اصلی حمام حاج داداش قدیمی‌ترین بناهای تاریخی شهر زنجان و تنها حمام ستون سنگی این شهر بر روی چهار ستون سنگی است و این ستون‌ها در زمان خود توسط هنرمندان همدانی تراشیده شده است.

گرمابه حاج ابراهیم زنجان

این گرمابه‌ی سنتی در بازار زنجان، کوچه سقالر واقع شده است. روزهای شنبه گرمابه مختص بانوان است و در سایر روزها به آقایان اختصاص دارد. در قسمت مرکزی این فضا گنبد بزرگ بر جرزهای جانبی استوار شده و در مرکز این گنبد نیز یک نورگیر قرار گرفته که در سه جانب آن (شرقی، جنوبی و غربی) بر روی ساق گنبد سه نورگیر کوچک‌تر تعبیه شده است. این بنا از ساروج ساخته شده و دارای یازده ستون است که به جای بتون داخل آن‌ها سرب ریخته شده تا مانع از تخریب بنا شود.

خانه ذوالفقاری زنجان

خانه‌ی ذوالفقاری‌های زنجان که قریب صد سال از احداث آن می‌گذرد یکی از آثار ارزشمند شهر زنجان است که در یاد مردمان این شهر همواره جایگاه مهمی داشته است. این مکان در روبروی موزه‌ی مردان نمکی و در سبزه‌میدان واقع شده است.

دیگر مکان‌های دیدنی شهر زنجان

خانه شیخ‌الاسلامی، خانه بهمنی، خانه خدیوی، آرامگاه سید ابوالقاسم مجتهد میرزایی، آرامگاه مجتهدی، کاروانسرای سنگی، کاروانسرای دخان، بنای توفیقی، پل حاج سید محمد، پل سردار، پل میر بهاءالدین، کبریت‌سازی سه‌ستاره زنجان و قلعه زیر زمینی دژمنده.

جاذبه‌های طبیعی
سد گاوازنگ و مجموعه‌ی ائل‌داغی زنجان

در قسمت شمالی شهر زنجان، مجموعه‌ی تفریحی گاوازنگ و ائل داغی قرار دارد که از آن، با عنوان بام‌زنجان نیز یاد می‌شود. این مجموعه به دو قسمت تقسیم می‌شود. قسمت اول مجموعه‌ی تفریحی ائل‌داغی که در دارای پارک و آلاچیق، رستوران، مراکز تفریحی و البته قله‌ی کوه برای کوهنوردی‌ است.

قسمت دوم نیز شامل سد گاوازنگ می‌باشد؛ در گاوازنگ می‌توانید به رستوران و کافی‌شاپ بام‌شهر بروید، در آب سد به قایق‌سواری بپردازید و در نمایی زیبا، کل شهر را نظاره‌گر باشید. حتما به گاوازنگ بروید.

روستای شیت زنجان

روستای شیت از توابع بخش چورزق شهرستان طارم در استان زنجان می‌باشد. روستای شیت از روستاهای نمونه گردشگری و دارای ظرفیت‌های زیبا و طبیعی است.

روستای سرسبز شیت روستایی کوهستانی است که در بخش شمالی استان زنجان واقع شده‌است. فاصله این روستا تا مرکز استان در حدود ۱۲۶ کیلومتر و تا نزدیک‌ترین شهر (چورزق: مرکز بخش) ۸ کیلومتر و تا مرکز شهرستان (آب بر) ۳۸ کیلومتر است. این روستا با قدمت ۵۰۰ ساله، در حال حاضر دارای ۲۴۰ خانوار و قریب به هزار نفر جمعیت دارد.

بخشی از جاذبه‌های دیدنی و گردشگری روستا: چشمه سارها، قلعه شیت، رودخانه چهار فصل، غار سیدباغی، ییلاق دولا و ییلاق نراب، امامزاده سید محمد ماهوری شیت. روستای شیت بر روی دامنه میانی کوهی قرار گرفته‌است که از سمت مقابل و کناره‌ها نیز توسط کوه‌های بلندی احاطه شده‌است و گیاهان سبز و درختان گیلاس و انار و انجیر و ده‌ها درخت میوه دیگر و رودخانه چهار فصل آن که آبی زلال از میان دو کوه بلند در جریان است منظره بسیار زیبا و دلنشینی را به‌وجود آورده‌است که همه ساله تعداد زیادی گردشگر را به این منطقه جذب می‌کند.

پیست اسکی پاپایی زنجان

پیست اسکی پاپایی در ۴۵ کیلومتری جنوب غربی زنجان در منطقه‌ای کوهستانی و در ۳ کیلومتری مرکز شهرستان ایجرود واقع است. این پیست، با وسعت ۸۰ هکتار تنها پیست اسکی استاندارد در استان زنجان است.

پیست پاپایی به دلیل داشتن شیب نه چندان تند برای استفاده مردم عادی نیز مناسب است و از طرفی با استفاده از قسمت شرقی پیست می‌شود جهت استفاده مردم عادی و اسکی‌بازان مبتدی و آماتور از آن بهره برد. اما عملا این پیست برای گردشگران نوروزی بلااستفاده خواهد بود!

جاذبه‌های گردشگری شهرستان‌های زنجان

سلطانیه زنجان

شهر سلطانیه یکی از شهرهای استان زنجان است که در ۴۳ کیلومتری شهر زنجان واقع است. گنبد سلطانیه و مقبره‌ی اولجایتو در این شهر قرار دارند. از دیگر آثار تاریخی این شهر می‌توان به آرامگاه ملا حسن کاشی و خانقاه حسام‌الدین حسن چلبی (معروف به چلبی اوغلی) اشاره کرد.

گنبد سلطانیه مقبره الجایتو است که در ۱۳۰۲ تا ۱۳۱۲ میلادی در شهر سلطانیه (پایتخت ایلخانیان) ساخته شد و از آثار مهم معماری ایرانی و اسلامی از شیوه معماری آذری به شمار می‌رود.

گنبد سلطانیه در فهرست آثار میراث جهانی به ثبت رسیده‌ است. گفته می‌شود در ساخت گنبد بزرگ شهر فلورانس از این گنبد الگوبرداری شده‌است. بنای این گنبد که بعد از گنبدهای سانتاماریا دلفیوره و ایاصوفیه سومین گنبد بزرگ دنیاست.

شهرستان ابهر

از مهم‌ترین آثار تاریخی این شهر می‌توان به بقعه امام‌زاده اسماعیل در شناط، بقعه امام‌زاده زیدالکبیر در شرق این شهر و بقعه پیر زهرنوش در جنوب‌غربی شهر اشاره کرد. از جاذبه‌های تاریخی شهرستان ابهر می‌توان به سلطانیه، مسجد جامع قروه، ملا حسن کاشی، مقبره چلپی اوغلی، معبد داش کسن ویر، چمن تاریخی سلطانیه و آرامگاه پیر احمد زهرنوش اشاره کرد.

جاذبه‌های مذهبی این شهر نیز عبارتند از: امامزاده شاه زید الکبیر، مسجد جامع ابهر، امامزاده اسماعیل شناط و امامزاده یعقوب صائین قلعه. و در نهایت جاذبه‌های طبیعی شامل کوه‌ها و قلعه‌ها وشیب‌های مهم و چشمه‌های آب معدنی، رودخانه‌های مهم را می‌توان نام برد.

امامزاده زیدالکبیر ابهر
شهرستان خرمدره

یکی از آثار تاریخی شگفت‌انگیز و تازه کشف‌شده در خرمدره، تپه باستانی خالصه می‌باشد که در آن خمره‌های بزرگ گلی با قدمت ۶ تا ۸ هزار سال و ابزار ساده گلی مربوط به دوره کرومانیون‌ها و هموساپین‌ها کشف شده است.

بنا به نظر باستان‌شناسان این کوزه‌های بزرگ گلی جهت دفن کردن مردگان به صورت عمودی مورد استفاده قرار می گرفته است. این شهرستان دارای یک حمام تاریخی معروف به حمام یان‌یان است که در گذشته‌های دور ساخته شده است ولی متأسفانه اکنون این اثر تاریخی به یک سفره‌خانه سنتی مبدل گشته است. جالب است بدانید، این شهرستان بر روی جاده‌ی ابریشم قرار گرفته است.

شهرستان طارم

طارم، به هندوستان ایران مشهور است. طبیعت سرسبز، آبشارهای زیبا و مردمانی خون‌گرم، طارم را به یک قطب گردشگری مبدل کرده است. آبشار هشترخان طارم در دره‌ای سرسبز میان کوه‌های ناحیه طارم، در شرق شهر زنجان در نزدیکی روستای لار واقع است.

ارتفاع آبشار حدود ۳۰ متراست. برای دیدن آبشار زیبای هشتر خان باید از جاده زنجان-طارم وارد راه خاکی و ناهمواری شد و پس از عبور از امام‌زاده حسن مثنی و روستای امام به‌آبادی لار رسید و از آنجا تا آبشار را حدود دو ساعت پیاده پیمود.

کوه‌های بلند و سرسبز، دره‌ای بسیار عظیم، رودخانه‌ای خروشان و پرآب، جنگل درختان فندق، هوای خوب و طبیعت بکر، آبشار و ناحیه هشترخان یا هشت چشمه را به یکی از نواحی زیبا و مناسب برای گردشگری، کوهنوردی و دوچرخه‌سواری در کوهستان تبدیل کرده است. این آبشار حاصل تلاقی هشت چشمه جوشان است که منظره بدیعی را به وجود آورده است.

در طول مسیر، جنگل درختان فندق متعلق به روستاییان، زیبایی خاصی به منطقه داده است. منظره عمومی رودخانه قزل اوزن و باغ‌های زیبای زیتون از جاده زنجان به طارم و قبل از سرخه دیزج، بسیار جذاب و دیدنی است.

ارتفاعات جالب منطقه، باعث پدید آمدن این مناظر بدیع برای مسافران عبوری شده است. همچنین رودخانه آب‌بر که از قله‌های سر سبز ییلاق آب‌بر در منطقه دیزاب و گرداب سرچشمه گرفته و از کنار شهر آب بر عبور می‌کند و داری مناطق سر سبز گردشگری مانند چشمه خانسر، باغات سرسبز جور کان و پیر همدان بوده و محوطه سرسبز امامزاده جعفر و هاشم و عوف (ع) در جوار این رودخانه واقع شده است.

رود قزل‌اوزون که از کوه‌های چهل چشمه در کردستان سرچشمه می‌گیرد با طی مسیری طولانی وارد طارم شده و پس از عبور از آن در منجیل با شاهرود پیوند می‌خورد. حتما به قزل‌اوزن بروید.

شهرستان خدابنده و غار کتله‌خور

غار کتله‌خور غاری است خشکی-آبی که در استان زنجان، شهرستان خدابنده و در ۸۰ کیلومتری جنوب قیدار و ۱۷۳ کیلومتری شمال همدان و ۴۱۰ کیلومتری تهران و ۵ کیلومتری شهر گرماب واقع است. در حال حاضر این غار به سه بخش فرهنگی، تفریحی و ورزشی تقسیم شده‌است.

بخش ورزشی آن که تنها مورد استفاده غارنوردان و صخره‌نوردان قرار می‌گیرد، حدود ۴ کیلومتر است که البته هنوز انتهای آن کشف نشده‌ است. بخش تفریحی غار نیز که جهت بازدید عموم مورد استفاده قرار می‌گیرد حدود ۲ کیلومتر مسیر مستقیم است که گفته می‌شود این مسیر تنها ۳/۱ کل غار است.

بخش فرهنگی غار نیز در بخش جنوبی آن قرار دارد. قسمت اصلی آن دالانی است طبیعی که جهت برگزاری مراسم‌های مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد. البته این دالان هیچگونه راه خروجی به بیرون نداشته و راه خروجی آن به صورت مصنوعی کنده شده اما خود دالان تماما طبیعی بوده‌ است.

غار کتله‌خور ازلحاظ کیفیت بلورها و قندیل‌ها، زیبایی و تعدد طبقات اولین غار آهکی جهان شناخته شده‌ است. یک نکته جالب توجه در رابطه با غار کتله‌خور این است که شواهد و بررسی‌های انجام شده مؤید این موضوع است که این غار در نهایت به غار علیصدر در همدان متصل می‌شود.

همچنین یکی دیگر از عجایب و زیبایی‌های این غار تعدد طبقات آن است که اینگونه غارها در جهان بسیار کم‌نظیر هستند. گمان می‌رود که این غار دارای ۷ طبقه باشد که البته تاکنون تنها ۳ طبقه آن کشف شده است. وجود چشمه‌های آب بسیار زلال در اطراف این غار و حفره‌های متعدد طبیعی هم از ویژگی‌های منحصربه‌فرد این غار است.

علاوه بر تمامی این مسائل در غار کتله‌خور همان طور که پیش‌تر آمد می‌توان تجمع‌های متفاوتی مشاهده کرد که یکی از این تجمع‌های زیبا و جالب‌توجه استالاگمیت‌هایی است که بسیار شبیه عروس و داماد هستند و به همین اسم نامگذاری شده‌اند.

شهرستان ماهنشان

اگر گذرتان به ماهنشان خورد می‌توانید از مهم‌ترین‌ اماکن تاریخی این شهر دیدن کنید که برخی از آن‌ها عبارتند از: قلعه بهستان متعلق به دوره هخامنشیان، حسینیه روستای قلعه ارزه‌خوران اواخر قاجاریه، مقبره مولانا همتی انگورانی (سده دهم هجری) و قلعه کلیسا در روستای کلیسا.

خوراکی‌ها استان زنجان چیست؟

سوغاتی‌های خوراکی زنجان بسیار لذیذ و خوشمزه‌اند، اگر روزی به این شهر زیبا سفر کردید، خوراکی‌های زنجان را از دست ندهید، از محبوب‌ترین سوغاتی‌های خوراکی شهر می‌توان به نان اردک، انگشت‌پیچ، سبزی گل‌آقا، سبزی ماتار و پیاز کوهی اشاره کرد.

نان اردک زنجان

نان اردک زنجان نوعی نان سنتی است که در ابتدا توسط زنان پخت می‌شد، اکنون در قنادی‌ها و کارگاه‌های شیرینی‌پزی شهر زنجان درست می‌شوند.

آرد نان بربری، تخم‌مرغ، شیر، شکر، بکینگ پودر و روغن موادی هستند که در تهیه‌ی نان اردک استفاده می‌شوند. گاهی متناسب باسلیقه‌ی آشپز در تهیه آن آب‌پنیر هم بکار برده می‌شود.

بعد ازاینکه با مواد گفته‌شده خمیر درست شد آن را در داخل روغن سرخ می‌کنند و پس‌ازآن نان آماده خوردن می‌شود. البته آنچه درگذشته پخت می‌شد بدون تخم‌مرغ و بکینگ پودر بوده و درروش تهیه امروزی آن این مواد استفاده می‌شود.

سبزی غازیاغی زنجان

غاز یاغی گیاهی خودرو است که در کنار رودخانه‌ها و یا در دامنه‌ی کوه می‌روید، استان زنجان هم منطقه‌ای کوهستانی است که کوه‌های بسیاری را در دل خود جای‌داده و بارندگی مناسب آن سبب شده گیاهان بسیاری در این منطقه رشد کند که هرکدام خواص و کاربرد منحصربه‌فرد دارند.

می‌توان به سبزی گل‌آقا، ماتار، پیاز کوهی اشاره کرد. غازیاغی به معنی پای غاز است به خاطر شباهت آن نام‌گذاری شده است. گیاهی خوشبو و خوش‌طعم است که در غذاهایی، چون آش، سوپ و برنج استفاده می‌شود.

این سبزی به همراه سبزی کوهی در بازار‌های زنجان در دسترس قرار دارد.

پیاز کوهی زنجان

یکی دیگر از سبزی‌های زنجان که به‌عنوان سوغات می‌توان از آن یادکرد، پیاز کوهی است. این پیاز در روستا‌ها و کوه‌های اطراف زنجان می‌روید. جزو دسته‌ی گیاهان خودرو به‌حساب می‌آید. از پیاز کوهی در سالاد و آش استفاده بیشتری می‌شود. نام محلی آن والک است و در دامنه‌ی کوه‌ها بیشتر می‌روید.

پیاز کوهی طعم بی‌نظیری به غذا می‌دهد و علاوه بر آن می‌توان به خواص گوناگونش نیز اشاره کرد. این سبزی بیشتر به خاطر خواصی، چون برای درمان مو‌های سفید و رشد مجدد مو‌های مشکی، ضدعفونی‌کننده و ضد میکروب شناخته‌شده است. آشی که در آن پیاز کوهی مصرف‌شده باشد را برای عفونت ریه‌ها، سرماخوردگی و … توصیه می‌کنند.

شیرینی شستی زنجان

یکی دیگر از سوغاتی‌های خوشمزه زنجان شیرینی شستی است. در نوروز از این نوع شیرینی استقبال زیادی می‌شود و بانوان زنجانی نیز در خانه و کارگاه‌هایشان از آن درست می‌کنند. معروف‌ترین شیرینی زنجان در بین تمام خوراکی‌های شیرینش، شیرینی شستی است.

همان‌طور که از اسم شیرینی پیداست با انگشتان دست بخصوص شست حفره‌ای در میان خمیرمایه گرد ایجاد می‌کنند و سپس میان آن را از مربا، عسل، شیره انگور یا خرما و … پر می‌کنند تا طعم بی‌نظیری به خود بگیرد و آن را در مغر پسته و بادام می‌غلتانند تا به گونه‌های مختلف پسته‌ای، بادامی، کنجدی و … تبدیل شود.

انگشت‌پیچ زنجان

لغت انگشت‌پیچ به‌طورکلی به هر چیز غلیظ و بسته‌ای که دور انگشت می‌پیچد، مانند عسل و شیره انگور، اطلاق می‌گردد. سفیده تخم‌مرغ، گلاب، شکر و آب موادی هستند که در تهیه‌ی انگشت‌پیچ از آن‌ها استفاده می‌شود. ترکیب این مواد به هم می‌زنند و این کار را ادامه می‌دهند تا ترکیب سفتی شبیه عسل به دست آید.

سقز زنجان

سقز، صمغ یا شیره غلیظ درختی به نام بنه یا درخت پسته وحشی است که در فصل پاییز به‌طور طبیعی یا با دادن شکاف از آن خارج می‌شود.

این ماده علاوه بر اینکه مانند آدامس مورداستفاده قرار می‌گیرد دارای خواصی همچون کمک به هضم غذا، رفع بوی بددهان و جلوگیری از پوسیدگی دندان‌ها نیز است. همچنین از آن به‌عنوان ضماد (مرهم زخم) نیز استفاده می‌کنند.

صنایع‌دستی استان زنجان

ساخت اشیا فلزی از گذشته‌های دور در شهر زنجان رواج داشته است و ازجمله هنر‌هایی که به ساخت اشیا فلزی در ارتباط است می‌توان به ملیله‌کاری، چاقوسازی و چارق‌دوزی اشاره کرد. از دیگر صنایع‌دستی زنجان می‌توان به مسگری، فرش، گلیم، جاجیم، تابلو خاتم، رنگرزی، گیوه‌بافی و سفالگری اشاره کرد.

ملیله‌کاری زنجان

ملیله‌کاری از صنایع‌دستی قدیمی زنجان است و بر اساس شواهد تاریخی می‌توان ثابت کرد قدمت آن به قرن دهم هجری برمی‌گردد که در دوران سلجوقی رونق گرفت و هم‌زمان با حکومت صفویان به اوج خود رسید. همچنین نمونه‌های باقی‌مانده و آنچه در آثار و سفرنامه‌های قدیمی دیده می‌شود گواهی بر قدمت هنر ملیله‌کاری هستند.

در کتب تاریخی بسیاری به فلزکاری به‌عنوان یکی از صنایع‌دستی زنجان اشاره‌شده است که ملیله‌کاری شاخه‌ای از این صنعت است. ملیله‌کاری تا قبل از حکومت پهلوی یکی از هنر‌های بومی زنجان بود، اما پس‌ازآن هنرمندان این حرفه به شهر‌های تهران، اصفهان و… مهاجرت کردند و این هنر در دیگر نقاط ایران رواج یافت. نقش‌هایی مورداستفاده در ملیله‌کاری بته ترمه، جقه، برگ فرنگی، برگ، غنچه، پیچک و … است.

چاقوسازی زنجان

از معروف‌ترین صنایع‌دستی زنجان ساخت چاقو است که در سطح کشور شهرت بسیاری دارد. این هنر به مدت‌ها پیش بازمی‌گردد که نسل به نسل، به هنرمندان معاصر انتقال‌یافته است.

باوجود وارد شدن ابزار‌هایی برای ساخت چاقو از زحمت هنرمندان این عرصه کاسته شده است و همچنان کیفیت بالایی دارد.

چون در ساخت چاقو قدرت بدنی زیادی بکار گرفته می‌شود، معمولاً جوانان مشغول این کار هستند و استادکاران قدیمی به آموزش می‌پردازند. چاقو‌ها معمولاً از فولاد استیل محکم و ضدزنگ درست می‌شوند که بعد از اجرای عملیاتی همچون چکش‌کاری و حرارت دادن به فلز سختی تبدیل می‌شوند و بر برش و تیز بودن چاقو مؤثر است. تناسب، ظرافت، قدرت دربرش و نحوه‌ی آبکاری فلز ازجمله مشخصات برجسته چاقوی زنجان است.

انواع چاقو‌های که در استان زنجان تولید می‌شوند عبارت‌اند از چاقوی ضامن‌دار، ساده، میوه‌خوری، مرکب، کارد‌های شکاری، کارد‌های کمری، کارد‌های آشپزی و قلم‌تراش.

چاروق دوزی زنجان

چاروق نوعی کفش است که درگذشته برای عبور از مناطق سخت و کوهستانی از چرم گاو و با نخ ابریشمی یا نخ گلابتون می‌دوختند. این هنر به دوران ساسانیان بازمی‌گردد و اوج رونق آن مانند بسیاری از صنایع‌دستی شهر‌های ایران به دوران صفوی می‌رسد. تنوع در نقش و طرح‌های این چاروق نظر هر هنرمندی را به خود جذب می‌کند.

انواع مختلف چاروق تمام چرم، توری، پرده بند، تمام پوست و… هستند؛ که هرکدام از این نوع‌ها روش و سبک خاصی در ساخت دارند و از جنس چرم، پنبه، ابریشم و پوست عمل‌آورده درست می‌شوند. امروزه چاروق‌های بیشتر زنانه بوده و جنبه‌ی تشریفاتی دارد.

مسگری زنجان

در میان صنایع‌دستی مرتبط با فلزات، مسگری، قدیمی‌ترین صنعت است به این دلیل که مس، اولین فلزی بود که بشر کشف کرد و بعد از سنگ و گل برای رفع نیازهایش از آن استفاده کرد.

مس، به‌صورت خالص در طبیعت وجود داشت، استخراجش ساده بود و علاوه بر استحکام لازم، بسیار انعطاف‌پذیر بود. همین عوامل باعث شد که مس تا مدت‌ها به‌عنوان کاربردی‌ترین فلز شناخته شود. امروزه ظروف مسی کهن تقریباً در هر موزه‌ای دیده می‌شوند.

صنعت مسگری در ایران سابقه‌ای درخشان دارد. رواج این صنعت در ایران به‌گونه‌ای بوده است که در مناطقی که مسگری رونق داشته، یا مسگر‌ها بازاری جداگانه داشته‌اند یا قسمتی از بازار آن شهر متعلق به مسگر‌ها بوده است.

مس‌گری در زنجان قبل از دوره‌ی سلجوقیان وجود داشته، اما رونق و رشد آن مربوط به دوران سلجوقیان و سپس ایلخانان بوده است. تولیدات مسی مناطق مختلف، شناسه‌هایی دارند که مختص به همان منطقه است.

ویژگی و وجه تمایز تولیدات مسی زنجان، ایجاد نقوش به روش کنده‌کاری است. امروزه در زنجان انواع ظروف مسی کاربردی و تزیینی در اندازه‌های بزرگ و کوچک تولید می‌شوند که علاوه بر بازار‌های استان، در مناطق دیگر کشور نیز به فروش می‌رسند.

در سال‌های اخیر به دلیل آگاهی بیشتر مردم نسبت به مزیت پخت‌وپز در ظروف مسی در مقایسه با سایر ظروف، تولید ظروف مسی از رونق خوبی برخوردار شده است.

قالی‌بافی زنجان

بافت فرش در استان زنجان قدمتی برابر با قدمت بنای شهر زنجان دارد و مربوط به اوایل دوران ساسانیان است. از طرح‌های مشهور فرش در استان زنجان، می‌توان به ریز ماهی، ماهی درهم، نقشه‌ی قلتوق، بیجار و افشار اشاره کرد.

فرش افشار زنجان که جزو قالی‌های ریزبافت و پشمی است از پرطرفدارترین فرش‌های ایرانی به شمار می‌رود و جایگاه ویژه‌ای در صادرات فرش ایران دارد. زیبایی طرح، ظرافت بافت و دوام رنگ، از ویژگی‌های فرش افشار زنجان است.

بافت قالی در بسیاری از مناطق استان زنجان رواج دارد و در کنار دامداری و کشاورزی، جزو مشاغل اصلی جمعیت روستایی استان به شمار می‌رود. میزان تولید سالانه‌ی فرش در استان زنجان، در حدود ۶۰ هزار تخته است که شهر‌های زنجان، ابهر و قیدار بیشترین سهم را در این حجم تولید دارند. در برخی از مناطق روستایی استان زنجان، بافت گلیم و جاجیم نیز وجود دارد.

گفتنی است : با سفر به استان زنجان می توانید لحظه های شیرینی برای خود رقم زد.