هنر فرش بافی در ایران از دیرباز بخشی از تاریخ هنر این سرزمین را تشکیل داده است و قالی ایرانی همچون بوستانی پر نقش و نگار زینت بخش خانه های ایرانی بوده و تبدیل به یکی از اجزای جدایی ناپذیر آنها شده است. موزه ی فرش ایران در سال 1356 با هدف نمایش سیر تاریخی هنر قالی و گلیم بافی در ایران افتتاح گردید. ایجاد یک منبع اصلی جهت پژوهش در سوابق، بررسی تحولات کیفی هنر قالی بافی و صنعت فرش مخصوصا فرش ایرانی، گردآوری و خریداری نمونه ی انواع قالیهای دست بافت ایرانی و برگزاری نمایشگاههای موقت از فرش ایران و سایر نقاط جهان را نیز می توان از دیگر اهداف مهم این موزه برشمرد.
موزه فرش ایران در ضلع شمال غربی پارک لاله، در فضایی به وسعت ۱۲٬۰۰۰ متر مربع واقع شده است. ساختمان اصلی موزه ۳٬۴۰۰ متر مربع مساحت دارد. این موزه در سال ۱۳۴۰ به منظور گالری فرش ساخته شد. بنای ساخته شده به مدت ۱۵ سال به صورت متروکه باقی ماند. سپس در اوایل سال ۱۳۵۵، کار تعمیرات و تغییرات کلی آن آغاز و در نهایت در تاریخ ۲۲ بهمنماه سال ۱۳۵۶ رسماً افتتاح گردید. طراح بنای این موزه، عبدالعزیز فرمانفرمائیان است. نمای بیرونی ساختمان موزه شبیه دار قالی است.
موزه فرش ایران، مجموعه ای از نفیس ترین فرش های ایرانی شامل قدیمی ترین، بزرگترین، کوچترین و ریز بافت ترین فرش در ایران را در خود جای داده است.
این موزه ی از دو تالار نمایش تشکیل شده است. تالار طبقه همکف به نمایشگاه دائمی و تالار طبقه دوم به برگزاری نمایشگاه های موقت اختصاص یافته است. در نمایشگاه دائمی این موزه حدود 150 تخته فرش بسیار نفیس از نمونه های شاهکار قالی ایران، بافت مراکز مهم قالیبافی مانند کاشان، کرمان، اصفهان، تبریز، خراسان، کردستان و جز آنها، از سده دهم هجری قمری تا دوره معاصر به نمایش گذاشته شده است.
از آثار برجسته ی این موزه می توان به تابلوفرشهای نفیس بافت تبریز و نمونههایی از قالیچههای تصویری شاهنامهٔ بایسنقری نیز اشاره نموده. این آثار گوشههایی از ادبیات، اسطوره، مذهب و فرهنگ و هنر غنی ایران را نشان میدهد.
فرش های موجود در موزه از طریق خرید از بازارهای داخلی و خارجی و همچنین انتقال از موزه ها و کاخ های گلستان و سعد آباد، گردآوری شده اند. کتابخانه موزه با حدود 7000 عنوان کتاب با موضوعات متفاوت از قبیل فرش، هنر، ادبیات، تاریخ و مذهب به زبان های فارسی، انگلیسی، فرانسه، آلمانی و … یکی دیگر از بخش های موزه ی فرش می باشد.
آدرس: تهران، خیابان دکتر فاطمی، شمال پارک لاله
https://gashttour.ir/wp-content/uploads/2021/08/موزه-فرش-ایران.jpg550850Nastaran Gharachehttps://gashttour.ir/wp-content/uploads/2019/09/logo-300x138.pngNastaran Gharache2021-08-24 09:22:212021-08-24 09:22:21موزه فرش ایران
پل طبیعت در مهرماه سال 1393 با هدف ایجاد یک فضای تفریحی متمایز و محلی برای پیاده روی افتتاح شد و به سرعت توانست جایگاه خود را در کنار دیگر جاذبه های گردشگری پایتخت پیدا کند. این پل که از آن به عنوان سومین نماد پایتخت، بعد از برج آزادی و برج میلاد، یاد می شود، نماد تهران پویا و طبیعت دوست می باشد و به محلی برای مشتاقان طبیعت و عکاسی بدل گشته است.
این پل سه طبقه بر فراز بزرگراه مدرس ساخته شده است و بوستان های طالقانی در شرق و آب و آتش در غرب را به یکدیگر متصل می سازد. پل طبیعت همچون سی و سه پل و پل خواجو، پلی پیاده رو می باشد و قدم زدن بر روی آن و مشاهده ی چشم انداز سرسبز بوستان های اطراف، کوه دماوند و حتی غروب خورشید تجربه ای دلنشین و به یاد ماندنی خواهد بود.
پل طبیعت با 300 متر طول در ارتفاع 40 متری از سطح زمین احداث شده است و مساحت کل آن 7680 متر مربع می باشد.
عرض پل در نقاط مختلف بین 6 تا 13 متر متغیر است. وجود مسیر های شیب دار(رمپ)، نیمکت های متعدد و فضاسازی های زیبا این پل را به مقصد محبوب افراد سالمند، کم توان حرکتی و ویلچرسواران تبدیل کرده است و این امکان را برای خانواده ها فراهم ساخته است تا همراه با کودکان خود با خیالی آسوده، به گشت و گذار بپردازند، چرا که اینجا خبری از موتور و ماشین نیست. در واقع می توان گفت پل طبیعت تنها پلی برای عبور و مرور و رسیدن از نقطه ای به نقطه ی دیگر نمی باشد، بلکه به عنوان فضایی برای ماندن و نشستن طراحی شده است و ارائه ی خدماتی نظیر فودکورت، کافه و رستوران در طبقه ی اول پل، در راستای نیل به این هدف بوده است.
جالب است بدانید پل طبیعت توسط دو معمار جوان، خانم لیلا عراقیان و آقای علیرضا بهزادی، طراحی و به لطف معماری خاص و متمایزش بارها موفق به کسب جوایز ملی و بین المللی شده است
آدرس: تهران، میدان ونک، بزرگراه حقانی، بعد از چهار راه جهان کودک، پارک آب و آتش
برج میلاد تهران با 435 متر ارتفاع، بلندترین سازه در ایران است که در عین حال عنوان سومین برج بلند خاورمیانه و ششمین برج مرتفع مخابراتی جهان را نیز به خود اختصاص داده است. امروزه این برج مخابراتی علاوه برتامین نیازهای شبکه ای، اینترنتی و ایجاد پوشش تلویزیونی در تهران، به یکی از جاذبه های گردشگری پایتخت نیز تبدیل شده است و هر سال هزاران نفر از این برج که آن را با عنوان نماد شهر تهران در جهان می شناسند، بازدید می کنند.
تاریخچه
کلنگ احداث برج میلاد که در ابتدا “برج یادمان” نام داشت، در سال 1376 بر زمین زده شد و دكتر محمد رضا حافظي، استاد دانشگاه هنرهای زیبای دانشگاه شهيد بهشتي، به عنوان معمار و طراح پروژه انتخاب گردید. از آنجا که ساخت برج میلاد همزمان با یکصدمین سالروز ولادت امام خمینی (ره) آغاز شده بود، در سال 1380 به پیشنهاد شورای اسلامی شهر تهران، نام آن از برج یادمان به برج میلاد تغییر پیدا نمود.
برج میلاد کجا قرار دارد؟
مجموعه برج میلاد تهران در زمینی به مساحت 4/74 هکتار بر روی تپه های کوه نصر در میان شبکه بزرگراهی شمال غرب تهران واقع گردیده است. برج میلاد از شمال به بزرگراه همت، از جنوب به بزرگراه حکیم، از شرق به بزرگراه چمران و از غرب به بزرگراه شیخ فضل الله منتهی می گردد.
هدف از ساخت
برج میلاد به هدف تسهیل و گسترش ارتباطات بیسیم (Wierless) در سطح تهران بزرگ، گسترش پوشش رادیو و تلویزیون، ایجاد زیرساخت های تلویزیون دیجیتال، هواشناسی، کنترل ترافیک و گردشگری احداث گردیده است.
قسمت های مختلف برج
برج میلاد از پنج بخش اصلی شامل پی(شالوده)، ساختمان پای برج (لابی)، بدنه اصلی برج (شفت)، ساختمان راس و دکل مخابراتی و تلویزیونی تشکیل شده است. از این پنج بخش تنها امکان بازدید از دو بخش لابی و ساختمان راس وجود دارد که در ادامه با آنها بیشتر آشنا خواهیم شد.
ساختمان لابی، در شش طبقه بنا شده است و زیر بنای آن حدود 17 هزار متر مربع شامل بخش های اداری، تجاری، پشتیبانی و موزه است. به سازه ی بالای برج، “ساختمان راس” و یا “راس برج” می گویند و در 12 طبقه با زیر بنای حدود 000/12 متر مربع ساخته شده است. دسترسی به راس برج از طریق ٦ دستگاه آسانسور برای بازدیدکنندگان فراهم شده است. بزرگترین قطر راس برج 60 متر و با بیشترین سطح زیر بنا در بین برج های مخابراتی و تلویزیونی جهان می باشد.
دو طبقه اول ساختمان راس (راس برج) به تاسیسات و پناهگاه برای موارد ضروری همچون آتش سوزی اختصاص یافته است. بخشهای مختلف تفریحی، رستورانها و موزههای برج میلاد از طبقه سوم تا هفتم قرار گرفتهاند. طبقههای بالایی نیز محل قرار گرفتن تجهیزات مخابراتی و تاسیسات برج میلاد می باشد.
مهمترین بخش های تفریحی و گردشگری برج میلاد
سکوی دید بسته و موزه هدایا و دست نوشته های شهرداری تهران
در طبقه چهارم راس برج و در ارتفاع 261 متری، “سکوی دید بسته” با چشم انداز زیبایی از شهر تهران در معرض دید بازدیدکنندگان قرار دارد. وسعت این قسمت در حدود ۸۸۰ متر مربع است و بازدید کنندگان می توانند ضمن مشاهده ی مناظر اطراف، از موزه هدایا و دست نوشته های شهرداری تهران نیز دیدن کنند. در این موزه دستنوشتههای قدیمی ایران و هدایای شهرداری شهرهای مختلف به شهرداری تهران در دورههای تاریخی متفاوت، به نمایش گذاشته شده است. کُرههای قدیمی متعلق به قرن های 17 تا 20 میلادی از دیگر اشیای ارزشمند این موزه هستند که از موزه اختصاصی ژرژ پمپیدو خریداری شدهاند.
موزه سکه
این موزه در طبقه چهارم راس برج قرار دارد و در آن سکه های مختلف از دوره های هخامنشیان، اشکانیان و ساسانیان به نمایش گذاشته شده است.
موزه مشاهیر
موزه مشاهیر در ارتفاع ۲۷۱ متری و در طبقه پنجم، یکی دیگر از جاذبه های دیدنی برج میلاد می باشد. در موزه مشاهیر مجسمه های سیلیکونی مشاهیر و مفاخر ایران زمین در اندازه های واقعی، توسط استاد علیرضا خاقانی با ظرافت خیره کننده ای خلق شده اند. تندیس پروین اعتصامی، ستارخان، کمال الملک، پروفسور سمیعی، پروفسور حسابی، سیمین دانشور، جلال آل احمد، جهان پهلوان تختی و استاد شهریار از جمله مجسمه های این موزه هستند.
سکوی دید باز
سکوی دید باز را می توان جالب ترین و هیجان انگیز ترین بخش از برج میلاد دانست که در ارتفاع ۲۸۰ متری و در فضایی به وسعت ۳۰۰۰ متر مربع در طبقه هفتم برج قرار گرفته است. در این قسمت دوربین هایی تعبیه شده اند که می توانید از آن ها برای تماشای نقاط مختلف شهر تهران استفاده کنید.
گنبد آسمان
Ramtin Firouzian 09194759581
گنبد آسمان، سازه ای شیشه ای به رنگ آبی کبود است که در آخرین طبقه ساختمان رأس برج و در ارتفاع ۳۰۲ متری قرار گرفته است. این گنبد زیبا با ۱۳ متر ارتفاع و معماری چشم نواز خود از بیرون به راحتی قابل تشخیص است، چرا که دکل مخابراتی برج میلاد از این طبقه شروع می شود. ستونی در میان گنبد آسمان به چشم می خورد که با نقاشی هایی نمادین از تاریخ کهن ایران باستان تا دوران اسلامی مزین شده است. این اثر هنری توسط هنرمند برجسته دکتر رضا یحیایی خلق شده است و در طراحی آن عناصر چهارگانه آب، باد، خاک و آتش و مفاهیم اخلاقی استفاده شده است.
رستوران گردان
این رستوران بزرگ ترین رستوران گردان جهان است و هر یک ساعت، یک دور کامل می چرخد. لذت خوردن غذا در ارتفاع ۲۷۶ متری و مشاهده ی چشمانداز زیبایی از شهر تهران را در بازدید از این برج تجربه کنید.
از دیگر امکانات تفریحی مجموعه برج میلاد میتوان به زمین پینت بال، پل معلق، زیپ لاین، سینما ۶ بعدی، اتاق فرار انیگما و شهر مشاغل کودکان کاربازیا، اشاره کرد
دانستنی های جالب در مورد برج میلاد
ارتفاع کل برج 435 متر و معادل 5/1 برابر ارتفاع برج ايفل در فرانسه است.
برج میلاد ششمین برج بلند تلویزیونی و مخابراتی دنیا و همچنین نوزدهمین سازه بلند نامتکی (سازههای بدون نگهدارنده همانند سیم و دکل) در جهان است.
٦دستگاه آسانسور پرسرعت (٧متر بر ثانیه) وظیفه ی انتقال بازدیدکنندگان از لابی تا راس برج را برعهده دارند و در مدت زمان کمتر از ۵۰ ثانیه فاصله ی لابی تا راس برج را طی می کنند.
طول مسیر حرکت آسانسورها در حدود 300متر می باشد
دکل فولادی آنتن برج ميلاد با 120 متر طول، معادل ارتفاع يک ساختمان 40 طبقه است.
یک آسانسور دو نفره برای تردد مهندسین و نیروهای خدماتی در دکل برج میلاد تعبیه شده است
وزن تقریبی برج میلاد 150هزار تن است.
در ساخت این برج مخابراتی از ۱۷ هزار متر مربع شیشه، نه هزار چراغ و 100 هزار پيچ استفاده شده است.
تمامی قطعات بکار رفته در برج میلاد، دارای شناسنامه هستند.
230 کیلومتر کابل در احداث برج به کار رفته است.
25 کیلومتر :متراژ لوله مصرفي در برج ميلاد می باشد.
در برج میلاد دوربینهای کنترل ترافیک و سنسورهای تشخیص میزان آلایندگی هوا نصبشده است.
برج میلاد تهران ۱۶۹۳ پله دارد و رکورد بالا رفتن از پلههای برج در حدود ۱۱ دقیقه است.
ساخت این برج ۱۱ سال به طول انجامید.
ارتفاع برج از سطح دریا 1444 متر می باشد به طوریکه بزرگراه حکیم 60 متر پایین تر از سطح برج قرار گرفته است.
برج میلاد برای مقاومت در برابر زلزله هایی با قدرت ۸ ریشتر طراحی و احداث شده است.
برج میلاد در برابر جریان های هوا با سرعت 140 کیلومتر بر ساعت و تندبادهای لحظه ای با سرعت 220 کیلومتر بر ساعت مقاوم سازی شده است.
مالک برج میلاد شهرداری تهران است و هیچ یک از قسمتهای اداری و تجاری برج میلاد فروشی نیستند و تنها امکان اجاره آنها وجود دارد.
در حالی که بازديد هاي روزانه، حداکثر ۵۰۰ ميليون تومان عايدي ماهانه برای برج به همراه دارد، هر ماه حدود ۲ ميليارد تومان بابت نگهداري و مصرف خدمات آب و برق و گاز هزينه می شود.
.
آدرس: گذرگاه مجموعه برج میلاد، جنب بانک شهر
ساعات بازدید: 10 الی 23
هزینه بازدید: از 40000 تومان تا 60000 تومان برای هر نفر
همچنانکه شهر پاریس با برج ایفل و شهر لندن با ساعت بیگ بن در دنیا به شهرت رسیده اند، پایتخت ایران نیز با برج آزادی در ذهن مردم ایران و حتی دنیا جای گرفته است. برج آزادی که از آن به عنوان نماد شهر تهران و نماد ایران مدرن یاد می شود، تنها یک عمارت بزرگ سنگی نیست، بلکه به همراه میدان آزادی به بخش مهمی از تاریخ معاصر ایران در نیم قرن گذشته تبدیل گشته است.
تاریخچه
توسعه ی پایتخت، افزایش گردشگران داخلی و خارجی و فقدان سازه ای به عنوان نماد تهران در دهه های سی و چهل خورشیدی، مسئولان وقت شهر تهران را بر آن داشت تا بنایی باشکوه که معرف پیشینه ی تاریخی، فرهنگی و هنری ایران زمین باشد را در تهران بنا کنند. از آنجا که فرودگاه بین المللی مهرآباد در غرب پایتخت قرار داشت، تصمیم گرفته شد تا این بنای یادبود در نزدیکی فرودگاه و ورودی غربی شهر تهران (سه راه مهرآباد) احداث گردد تا به عنوان “نماد تهران” و “نماد ایران مدرن”، معرف پایتخت و پذیرای گردشگران باشد. از این رو در سال ۱۳۴۵ طی فراخوانی از معماران و طراحان دعوت شد تا طرح های خود را برای ساخت سازه ای باشکوه و شایسته ی پایتخت ارسال کنند. از بین طرح های پیشنهادی، طرح حسین امانت، دانش آموخته 24 ساله رشته معماری دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران، به عنوان طرح برتر برگزیده شد. در نهایت کار ساخت برج آزادی که آن زمان به نام “برج شهیاد” شناخته می شد، در سال 1348 آغاز شد و پس از دو سال در 24 مهرماه 1350 با حضور 3000 میهمان داخلی، خارجی و محمدرضا پهلوی و همسرش فرح افتتاح شد. برج آزادی در تاریخ ۲۶ اسفند ۱۳۵۳ با شماره ثبت ۱۰۰۸ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.
معماری و بخش های مختلف برج آزادی
معماری برج آزادی تلفیقی از معماری دوران هخامنشی، ساسانی و دوره اسلامی است، به گونه ای که خطوط موازی و کشیده ی پایه های برج یادآور سبک معماری هخامنشی، قوس اصلیِ میان برج، نمادی از طاق کسری)مربوط به دوره ساسانی (و قوس بالایی آن از دوران نفوذ اسلام در ایران الهام گرفته شده است. این بنا از زیرزمین، چهار طبقه، دو راه پله و ۲۸۶ پلکان تشکیل شده است.
زیرزمین برج آزادی؛ مجموعه فرهنگی هنری برج آزادی
مجموعه فرهنگی هنری برج آزادی با ۵۰۰۰ متر مربع مساحت، یک مجموعه فرهنگی در بخش زیرین برج آزادی است که از بخشهایی همچون موزه، کتابخانه، نگارخانه و سالن برگزاری کنسرت و تئاتر تشکیل شده است. ورودی این مجموعه در میدان آزادی و در ارتفاع 5 متر پایین تر از سطح زمین قرار گرفته است. این ورودی شما را به طبقه زیرزمین که شامل بلیت فروشی، سالن ایرانشناسی، گذرگاه پیشینیان و سالن تشریفات می شود، می رساند.
سالن ایرانشناسی:
سالن ایرانشناسی همانطور که از نامش پیداست به معرفی ویژگیهای اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی استانهای مختلف ایران می پردازد. بازدیدکنندگان در این سالن با حرکت بر روی نقاله های متحرک با استان های ایران آشنا می شوند
گذرگاه پیشینیان:
گذرگاه پیشینیان در راهروی ورودی برج آزادی و پس از سالن ایرانشناسی قرار گرفته است. این گذرگاه به نمایش دوره ای اشیای مختلف تاریخی و آثار هنرمندان اختصاص یافته است. نورپردازی این گذرگاه به گونه ای انجام شده است تا سردابه ها و دالان های قدیمی برای بازدیدکنندگان تداعی شود.
تالار کهن:
پس از گذر از گذرگاه پیشینیان به تالار کهن می رسیم. تالار کهن دقیقا زیر برج آزادی قرار گرفته است و در آن آثار مختلف هنری و تاریخی به نمایش گذاشته شده است. دسترسی به طبقات بالاتر برج از طریق این تالار به وسیله ی دو آسانسور و همچنین پلکان برج امکان پذیر است.
تالار آینه:
در تالار آینه اشیای مختلفی با موضوعاتی همچون شهرسازی، حیات وحش، تعلیم و تربیت، محیط زیست، فرهنگ و هنر، آب و زندگی و بسیاری موارد دیگر به نمایش گذاشته شده است. همچنین از این تالار برای برگزاری نمایشگاه های موقت استفاده می شود.
نگارخانه اقوام و نگارخانه بوستان
این دو نگارخانه به نمایش اشیای مردم شناسی، صنایع دستی و آثار تجسمی اختصاص یافته اند.
راهروی فناوری با نمایش دو ربات ساخته ی مهندسان ایرانی، کتابخانه، سالن مولتی ویژن (برای اکران فیلمهای سینمایی، کنسرت موسیقی، اجرای نمایش و برنامههای مشابه) و سالن سینما سیمولیشن (شبیه سازی) مجهز به افکتهای حرکتی از دیگر بخش های برج آزادی هستند.
از طریق دو آسانسور میتوان به طبقات یک تا چهار برج دسترسی داشت. در این طبقات بازدیدکنندگان با معماری و شیوه ی ساخت برج آزادی آشنا می شوند.
دانستنی های جالب برج آزادی
برج آزادی ۶۳ متر طول و ۴۵ متر ارتفاع از سطح زمین دارد و از چهار طبقه تشکیل شده که دارای دو راه پله با ۲۸۶ پلکان و دو آسانسور است.
منشور حقوق بشر کوروش برای نخستین بار در مراسم افتتاح برج آزادی (برج شهیاد) در 24 مهرماه 1350 پرده برداری شد.
در ساخت برج شهیاد چهل و شش هزار قطعه سنگ بریده، پرداخت شده و به کار رفته است.
عمارت مسعودیه یکی دیگر از یادگارهای دوره ی قاجار است که در بافت تاریخی شهر تهران در میان باغی بزرگ در محله ی بهارستان واقع شده است و به لطف وقایع تاریخی مهمی که در آن به وقوع پیوسته است، جایگاه ویژه ای در تاریخ معاصر ایران دارد. عمارت مسعودیه با معماری چشم نوازش در دی ماه ۱۳۷۷ با شماره ۲۱۹۰ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.
تاریخچه
عمارت مسعودیه به دستور مسعود میرزا ملقب به ظلالسلطان، فرزند ناصرالدین شاه و برادر ناتنی مظفرالدین شاه، در سال 1256 هجری شمسی (1295 ق) احداث گردید و بر اساس نام مالکش به “مسعودیه” شهرت یافت. مسعود میرزا برادر بزرگتر مظفرالدین شاه بود، اما از آنجا که مادرش، عفت السلطنه، از زنان صیغه ای ناصرالدین شاه و غیر قاجاری بود، پادشاهی را به برادرش واگذار کرد.
رویداد های تاریخی
عمارت مسعودیه را می توان آیینه ی تمام نمای بخشی از تاریخ معاصر ایران دانست، که همچون گنجینه ای با ارزش برای ما به یادگار باقی مانده است. بازدید از این عمارت و بخش های دیگر آن به مثابه ورق زدن صفحات یک کتاب تاریخ، ما را با سرگذشت نه چندان دور خود آشنا می سازد؛
در زمان جنبش مشروطیت که در دوران سلطنت مظفرالدین شاه به وقوع پیوست، به دلیل اختلاف نظر مسعود میرزا با برادر و برادر زاده اش، محمدعلی شاه، این عمارت به عنوان یکی از پایگاه های مشروطه خواهان و مخالفان محمد علی شاه مورد استفاده قرار می گرفت.
در سال 1287 شمسی حیدرخان عمواوغلی که یکی از فعالان جنبش مشروطه خواهی بود، در نزدیکی این عمارت با بمبی دست ساز به کالسکه حامل محمد علی شاه حمله می کند. محمد علی شاه که از این سوقصد جان سالم به در برده بود، دستور داد به تلافی مجلس شورای ملی به توپ بسته شود. در ادامه نیز عمارت مسعودیه که مقر اصلی مشروطه خواهان به شمار می رفت به رگبار بسته شد و بسیاری از مشروطه خواهان دستگیر و یا کشته شدند.
نخستین کتابخانه رسمی ایران در سال 1304 شمسی در یکی از تالار های این عمارت پایه گذاری شد و راه را برای احداث کتابخانه ملی هموار ساخت.
تالار آئینه عمارت مسعودیه نیز که در آن عتیقههای باستانی از گوشه و کنار ایران جمع آوری شده بود، به عنوان یکی از اولین موزه ها در ایران شناخته می شود. اشیا این موزه در سال ۱۳۱۸ به موزه ملی منتقل شدند.
میزبانی از دانشکده افسری در فاصله سالهای ۱۳۴۲ و ۱۳۴۳ شمسی و نخستین وزارتخانه ی آموزش و پرورش در سال 1345 از دیگر رویدادهای تاریخی به وقوع پیوسته در این عمارت می باشد.
معماری
باغ عمارت مسعودیه در زمینی به وسعت تقریبی ۴۰۰۰ مترمربع احداث شده است و در آن دوران از دو قسمت بیرونی (دیوان خانه) و اندرونی تشکیل شده بود. در حال حاضر عمارت مسعودیه از عمارت های دیوان خانه، سفره خانه، حیاط سید جوادی، عمارت سید جوادی، حیاط مشیری، عمارت مشیرالدوله، حیاط خلوت، عمارت حیاط خلوت عمارت سر در پیادهرو، عمارت سر در کالسکهرو، باغ دیوانخانه و برخی دیگر از بناهای دوره ی پهلوی تشکیل شده است و تزئینات بسیار زیبای گچبری، کاشی کاری، خطاطی، نقاشی دیواری و … در آن بکار رفته است.
مجموعه فرهنگی تاریخی سعدآباد را می توان آیینه ی تمام نمای بخشی از تاریخ معاصر ایران دانست، که همچون گنجینه ای با ارزش برای ما به یادگار باقی مانده است. بازدید از کاخ ها و موزه های این مجموعه به مثابه ورق زدن صفحات یک کتاب تاریخ، ما را با تاریخ نه چندان دور خود آشنا می سازد؛ واپسین پادشاهان قاجار و پهلوی در کاخ های باشکوه این مجموعه می زیسته اند و گشت و گذار در میان عمارت ها و کاخ های آن دوران به ما کمک می کند تا با شیوه ی زندگی درباری و حال و هوای سلطنتی آن دوران بیشتر آشنا شویم.
مجموعه فرهنگی تاریخی سعدآباد که از شمال با کوههای البرز, از مشرق با گلابدره, از مغرب با ولنجک و از جنوب با تجریش همسایگی دارد، به مجموعه ساختمانها و کاخهایی گفته میشود که در شمال شهر تهران در پهنه ای سرسبز خوش آب و هوا و در میان درختان کهن سپیدار و سرو بنا شده اند. این مجموعه ی جنگلیِ 300 هکتاری، علاوه بر کاخ ها و ساختمان های متعدد از چشمهسارها، قناتها، باغها و چندین گلخانه نیز تشکیل شده است.
تاریخچه
قدمت مجموعه فرهنگی تاریخی سعدآباد به اواخر دوره قاجار باز می گردد. در آن دوران به عنوان سکونتگاه تابستانی شاهان این سلسله مورد استفاده قرار می گرفته است. پس از کودتای سوم اسفند ۱۲۹۹ و به قدرت رسیدن رضاخان، سعدآباد به تصرف خاندان پهلوی درآمد و رضاخان این منطقه ی خوش آب و هوا را به عنوان اقامتگاه تابستانی خود برگزید. به مرور زمان، کاخ ها و کوشک های متعددی به مناسبت ها و ضرورت های گوناگون در این محدوده ساخته شدند که هر کدام از آنها به سکونت یکی از اعضای خاندان پهلوی اختصاص یافتند. در مجموع 18 کاخ کوچک و بزرگ در این مجموعه احداث شدند که آخرین کاخ متعلق به لیلا پهلوی، دختر کوچک محمد رضا شاه بود. محمدرضا پهلوی نیز در دهه ۱۳۵۰ در این مکان سکنی گزید.
با وقوع انقلاب سال 1357 این مجموعه کاربری گذشته خود را از دست داد و به شکل موزه درآمد. برخی از کاخ ها همچون کاخ ملت و کاخ سبز با همان چیدمان دوران پهلوی، در معرض بازدید عموم قرار گرفتند و برخی دیگر نیز همچون کاخ غلامرضا و کاخ شمس با اندکی تغییر به موزه ی سلاح های دربار و پوشاک سلطنتی تغییر کاربری دادند. هم اکنون تعدادی از کاخ ها نیز به امور اداری و نهاد ریاست جمهوری اختصاص یافته اند و برخی مهمانان خارجی در این کاخ ها پذیرایی می شوند.
دیدنی های مجموعه فرهنگی تاریخی سعدآباد
باغ سعد آباد
دیدنی های مجموعه فرهنگی تاریخی سعدآباد تنها به کاخ های باشکوه و موزه های آن محدود نمی شود، بلکه باغ سعد آباد با درختان سر به فلک کشیده اش، نخستین جاذبه ی این مجموعه است که در بدو ورود، بازدیدکنندگان را در آغوش خود می گیرد و نویدبخش گشت و گذاری فراموش نشدنی برای آن ها خواهد بود. اقلیم کوهپایه ای، رودخانه های پرآب، پوشش گیاهی غنی و صدها درخت کهنسال چنار، سعدآباد را به بهشتی سرسبز با آب و هوایی بسیار مطبوع نه تنها برای انسان ها، بلکه برای گونه های مختلف گیاهی و جانوری تبدیل کرده است. قدم زدن در میان این محیط زیبا، طراوت و شادابی را به شما ارزانی می دارد و با کمی خوش شانسی ممکن است بتوانید پرندگان و پستاندارانی همچون شاه طوطی، سار، دلیجه، روباه و سنجاب ایرانی را که در این محیط زندگی می کنند، مشاهده کنید.
کاخ موزه ملت؛ اقامتگاه تابستانی محمدرضا پهلوی و خانواده
کاخ موزه ملت که به آن قصر شاه و کاخ اختصاصی نیز می گفتند، با حدود 7000 مترمربع بنا در چهار طبقه، بزرگترین کاخ مجموعه فرهنگی تاریخی سعدآباد به شمار می آید.
به علت بهره گیری از رنگ سفید در نمای بیرونی، به کاخ سفید و کاخ سفید اختصاصی نیز شهرت یافته است.
پس از انقلاب اسلامی و واگذاری این مجموعه به سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری این کاخ به کاخ موزه ملت تغییر نام داد.
ساخت این کاخ در اواخر دوران حکومت پهلوی اول حدود سال 1318ه.ش آغاز گردید.
بعد از ترور ناموفق محمدرضا پهلوی در سال 1327 تصمیم گرفته شد، از این کاخ به عنوان محل اقامت دائم محمدرضا پهلوی استفاده گردد.
از اواسط دهه 40 خورشیدی، خانواده سلطنتی کاخ نیاوران را به عنوان اقامتگاه اصلی خود انتخاب نمودند و کاخ سفید تبدیل به اقامتگاه تابستانی و تشریفاتی آنها شد.
مهمترین بخش های کاخ سفید عبارتند از: دفاتر کاری محمدرضا پهلوی و فرح دیبا، اتاق خواب و اتاق استراحت نیمروزی اختصاصی محمدرضا پهلوی و فرح دیبا، سالن اسنوکر و سینما و گالری هنری اختصاصی فرح دیبا
برجسته ترین آثار هنری ومعماری کاخ سفید عبارتند از: تابلوی نقاشی رنگ و روغن مربوطه به قرن 17 میلادی معروف به نبرد لوتزناثر هنرمند ایتالیایی آنیلو فالکونه، درخت نخل طلایی-نقره ای ساخت شیخ زهرون، تابلوهای دوخت دورویه ابریشمی و و صدها شی بسیار نفیس دیگر
کاخ شهوند (کاخ موزه سبز)؛ کاخ تابستانی رضا شاه
کاخ شهوند با 1203 مترمربع زیربنا اقامتگاه تابستانی رضا شاه بوده است.
به دلیل استفاده از سنگ های سبز منحصر به فرد در نمای خارجی این کاخ، به کاخ سبز شهرت یافته است.
کاخ سبز یکی از زیباترین کاخ های موجود در کشور است و انواع هنرهای ایرانی شامل آیینه کاری، گچبری، حجاری، تذهیب و خاتم کاری در آن بکار رفته است.
کاخ شهوند از دو بخش تشکیل شده است: بخش اول شامل اتاق کار، تالار آیینه، اتاق غذاخوری خصوصی و اتاق خواب رضاشاه بوده است و بخش دوم (زیرزمین) در سالهای 1352-1350 به دستور محمدرضا پهلوی برای پذیرایی از مهمانان خارجی به بخش اول افزوده شد.
مقام های عالی رتبه نظیر جیمی کارتررئیس جمهور آمریکا، انورسادات پادشاه مصر و سلطان حسین پادشاه اردن در این کاخ پذیرایی شدند.
برجسته ترین آثار هنری ومعماری کاخ سبز عبارتند از: مبلمان فرانسوی قرن 19، فرش 66 متر مربعی بافت یزد، میز 20 نفره ساخته شده از چوب درخت گیلاس و ظروف چینی با نشان دربار پهلوی، خاتمکاریهای نفیس استادمحمدصنیع خاتم شیرازی و صدها شی بسیار نفیس شامل نقاشی های نقاشان برتر اروپایی و مجسمه های زیبا.
موزه پوشاک سلطنتی؛ کاخ شمس پهلوی
موزه ی پوشاک سلطنتی در دوران پهلوی، کاخ تابستانی شمس، خواهر محمد رضا شاه، بوده است.
این کاخ با 2600 متر مربع زیربنا شامل دو طبقه و یک زیر زمین می باشد.
ساخت این کاخ در زمان سلطنت رضا شاه در سال 1314 خورشیدی آغاز گردید و در سال 1318 به پایان رسید و تا سال 1342 محل اقامت شمس بوده است. پس از آن به موزه اختصاصی هدایای سلطنتی تغییر کاربری داد.
این کاخ در بهمن ماه سال 1388 ابتدا با عنوان موزه تاریخ معاصر و سپس موزه پوشاک سلطنتی فعالیت جدید خود را آغاز نمود.
پوشاک برخی از اعضای خاندان پهلوی نظیر فرح دیبا، محّمد رضا، اشرف و شهناز پهلوی در این موزه به نمایش گذاشته شده اند.
موزه سلاح های دربار؛ کاخ غلامرضا پهلوی
این کاخ پیش از انقلاب به غلامرضا پهلوی، برادر شاه، تعلق داشته است و در حال حاضر به موزه ی سلاح های دربار تبدیل شده است.
بیش از صد و ده قبضه سلاح گرم از نوع شکاری، جنگی، کمری و ملزومات نظامی متعلق به پهلوی دوم و درباریان در این موزه به نمایش گذاشته شده است.
سلاح های ساخته شده در اسلحه سازی برتر اروپا و آمریکا نظیر رمینگتون، وینچستر، اسپرینگ فیلد، برنو و تفنگ سرپر تک لول با سیستم سنگ چخماق مربوط به قرن هفدهم میلادی از جمله اشیای به نمایش درآمده در این موزه می باشند.
موزه نظامی؛ کاخ تاج الملوک همسردوم رضا شاه و شهرام پسربزرگ اشرف
این کاخ در سال 1317 در زمینی به مساحت تقریبی 3000متر مربع در دو طبقه و نیم برای تاج الملوک همسردوم رضا شاه و مادر محمدرضا شاه ساخته شد و سپس پس از بازسازی در سال های 51 و 52 به شهرام پسربزرگ اشرف هدیه داده شد.
این کاخ پس از انقلاب به موزه ای برای نمایش ادوات و سلاح های نظامی همچون پوشاک ادوار مختلف ارتش ایران، سلاح های سبک و سنگین، مدال ها و نشانهای ارتش و سلاحهای خارجی با قدمت طولانی تبدیل گشت.
موزه آشپزخانه سلطنتی
این آشپزخانه در زمان پهلوی دوم در خدمت کاخ سفیدبود و از این رو به آن آشپزخانه مخصوص نیز می گفتند. (در دوران پهلوی به دیگر آشپزخانه های موجود در مجموعه ی سعدآباد، آشپزخانه ی عمومی اطلاق می شده است.)
تمامی آشپز های این آشپزخانه ایرانی بودند و صرفا جهت شاه، فرح و فرزندان آنها غذا طبخ می کردند.
از این آشپزخانه درسال تنها در حدود پنجاه یا شصت روز استفاده می شده است، چرا که مجموعه سعد آباد در واقع ییلاق تابستانی خانواده پهلوی بود.
آشپزخانه مخصوص در زمینی به مساحت آن 800 متر مربع بنا شده است و در قسمت مرکزی باغ سعدآباد و جنب رودخانه دربند قرار دارد.
تا پیش از سال 1354 از اجاق های چدنی گازوئیلی و اجاق های زغال سنگی در این آشپزخانه استفاده می شد، اما در 1354 تمامی امکانات آشپزخانه از طرف یک شرکت آلمانی تغییر یافت و به مدرن ترین تجهیزات آشپزخانه ای آن دوران نظیر سیستم فر برقی، سرخ کن، دستگاه های برقی یخ ساز، پیتزا پز، غذا ساز، چرخ گوشت، سیب زمینی پوست کن، رنده برقی، قهوه ساز و کباب پز و قابلمه های برقی مجهز شد.
هم اکنون ماکت سر آشپزهای دربار آقایان علی افشار و علی کبیری در موزه آشپزخانه سلطنتی به نمایش گذاشته شده است.
موزه برادران امیدوار؛ کالسکه خانه
برادران امیدوار (عیسی و عبدالله) نخستین جهانگردان معاصرایرانی بودند که در سال 1333 سفر خود به دور دنیا را با شعار ” همه متفاوت، همه خویشاوند” آغاز کردند. سفرهای آنها در دو مرحله انجام شد؛
در مرحله ی نخست که از سال 1333 تا 1340 به طول انجامید، آنها با دو دستگاه موتورسیکلت ماچلس ۵۰۰ سیسی ابتدا به افغانستان، پاکستان، هند، آسیای جنوب شرقی و سپس به استرالیا سفر کردند. در ادامه، با عبور از اقیانوس آرام، از آلاسکا، آمریکای شمالی، و آمریکای جنوبی نیز بازدید کردند. سرانجام، با گذر از اقیانوس اطلس، وارد اروپا شدند و بعد از هفت سال در سال 1340 به ایران بازگشتند.
پس از سه ماه استراحت و تجدید قوا در ایران، آنها مرحله ی دوم سفرهای خود را این بار با خودروی ون دوسیلندر دریافتی از شرکت خودروسازی سیتروئن، از مرز جنوبیِ ایران با کویت آغاز کردند و پس از زیارت کعبه وارد قاره ی آفریقا شدند. این سفر سه سال به طول انجامید.
عیسی و عبدالله امیدوار در طول این ده سال سفر به دور دنیا، از 99 کشور در 5 قاره بازدید کردند و حاصل سفر آنها هزاران عکس، فیلم، صنایع دستی، یادگاری های قبایل بدوی آفریقایی و بسیاری اشیای با ارزش دیگر بود که هم اکنون در موزه ی برادران امیدوار واقع در بخش شمال غربی مجموعه سعد آباد به نمایش گذاشته شده است.
ساختمان این موزه پیش از انقلاب کالسکه خانه و استراحتگاه سورچی ها بوده است و در سال 1381 پس از مرمت و بازسازی، به نمایش آثار نخستین جهانگردان ایرانی اختصاص یافت.
موزه اتومبیل های سلطنتی
در این موزه همانطور که از نامش پیداست، اتومبیل های خاندان سلطنتی به نمایش گذاشته شده است که شامل سه دستگاه رولز رویس، یک دستگاه خودروی اسپید باگی، پنج دستگاه بنز، شش دستگاه موتور سیکلت، یک دستگاه اسنومبیل و یک دستگاه کالسکه می باشد. گل سرسبد این موزه یک دستگاه مرسدس بنز SL 300 متعلق به فرح دیبا و یک دستگاه مرسدس بنز 600 (لیموزین پولمن) با بدنه و شیشه های ضد گلوله متعلق به محمدرضا پهلوی می باشد.
موزه ظروف سلطنتی؛ کاخ اشرف پهلوی
این کاخ بین سالهای 1315 تا 1318 به دستور رضاشاه برای اشرف (خواهر دوقلوی شاه) ساخته شد.
کاخ اشرف پهلوی با زیر بنای 1800 مترمربع در دو طبقه در شرق مجموعۀ فرهنگی تاریخی سعدآباد قرار دارد.
این عمارت پس از انقلاب اسلامی، درسال 1374به عنوان موزۀ ظروف سلطنتی تغییر کاربری داد.
در این موزه بیش از 500 قطعه ظروف و اشیائ تزتینی در 5 سالن در دو طبقه به نمایش در آمده است که اغلب این ظروف مربوط به کارخانجات معتبر دنیا نظیر لیموژ، سور، باواریا، رزنتال و … می باشند.
موزه آلبوم های سلطنتی و اسناد سعدآباد؛ فرماندهی گارد جاویدان شاهنشاهی
ساختمان این موزه یکی از قدیمی ترین بناهای موجود در مجموعه فرهنگی تاریخی سعدآباد است که در دوره پهلوی اول به عنوان ساختمان دفتر نگهبانی مورد استفاده قرار می گرفت و در دوره پهلوی دوم به عنوان فرماندهی ضد اطلاعات گارد شاهنشاهی ( گارد جاویدان) به فعالیت خود ادامه داد و وظیفه ی تأمین امنیت ساکنین سعدآباد، کنترل و نظارت کامل بر تمامی رفت و آمدها و ورود و خروج وسائل و … بر عهده ی این گارد بود.
این ساختمان در سال 1391 به عنوان موزه آلبوم های سلطنتی و اسناد سعدآباد فعالیت جدید خود را آغاز نمود.
در حال حاضر در این موزه مجموعه نفیسی از آلبوم های دوره پهلوی اول و دوم به همراه اسنادی جالب از اتفاقات و وقایع روزمره سعدآباد به نمایش گذاشته شده است که هرکدام روایتگر بخشی از وقایع و رویدادهای سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، نظامی ایران می باشند و به بازدید کنندگان این امکان را می دهد تا بهتر با وقایع و حال و هوای آن دوران آشنا شوند.
موزه استاد فرشچیان؛ کاخ رضاشاه و ملکه عصمت
این عمارت قاجاری در زمینی به مساحت 600 متر مربع بنا شده است و برای مدتی محل اسکان رضا شاه به همراه همسر چهارمش ملکه عصمت بوده است.
این عمارت در سال 1380 به نمایشگاه آثار استاد فرشچیان تبدیل گشت و بیش از 50 اثر از استاد را در خود جای داده است.
موزه ی استاد فرشچیان بی شک یکی از دیدنی ترین و جذاب ترین موزه های مجموعه ی سعد آباد است که اوج هنر و نبوغ این استاد عالیقدر در آن به نمایش گذاشته شده است.
موزه استاد حسین بهزاد؛ کاخ ولیعهد
بنای این موزه در اواخر دوره قاجار ساخته شده است و در دوره پهلوی اول با نام “کاخ کرباسی” دفتر کار و استراحتگاه رضا شاه در سعدآباد بود و در دوره پهلوی دوم با نام “کاخ ولیعهد” به عنوان اقامتگاه تابستانی رضا پهلوی (فرزند ارشد محمدرضا پهلوی) مورداستفاده قرار می گرفت .
این عمارت در حال حاضر به نمایش آثار مینیاتور استاد حسین بهزاد اختصاص دارد و تعداد 289 اثر از آثار ایشان در این نمایشگاه در معرض دید عموم قرار گرفته است.
موزه خط و کتابت میرعماد؛ محل اقامت فرحناز و علیرضا پهلوی
ساختمان این موزه که قدمت آن به اواخر دوره ی قاجار و اوایل پهلوی بازمی گردد، در دو طبقه و با تلفیقی از معماری ایرانی و اروپایی ساخته شده است.
پیش از انقلاب اسلامی دو تن از فرزندان محمد رضا شاه، فرحناز و علیرضا، در این عمارت زندگی می کردند.
این عمارت پس از بازسازی به افتخار بزرگترین استاد خوشنویسی قرن 11 ه.ق، استاد میرعماد الحسنی سیفی قزوینی، با عنوان موزه ی خط و کتابت میرعماد افتتاح گردید.
در حال حاضر در این موزه خطوط اسلامی و نسخ خطی متعلق به برترین خوشنویسان به نمایش گذاشته شده است.
موزه هنر ملل
این موزه بخشی از کاخ سفید (موزه ملت) است که در گذشته کاربری گلخانه داشته است. در بین سال های 1340 تا 1345 این گلخانه به دستور فرح پهلوی با ایجاد تغییرات اساسی به موزه اختصاصی وی تبدیل گشت. در حال حاضر در این موزه ، آثار نقاشی هنرمندان ایرانی نظیر سهراب سپهری، لیلی متین دفتری، ایران درودی، فرامرز پیلارام، حسین زنده رودی، بهجت صدر، مسعود عربشاهی، معصومه سیحون و… به همراه تابلوهای هنرمندان خارجی مانند: برنارد بوفه (فرانسه)، هربرت بایر (اتریش)، فرناند لژه (فرانسه)، مک آووی (آمریکا)، مارک شاگال (فرانسه) و… به نمایش گذاشته شده است.
موزه هنرهای زیبا؛ کاخ اسود، وزارت دربار
موزه هنر های زیبا یکی از زیباترین بناهای مجموعه فرهنگی تاریخی سعدآباد است که در جنوبی ترین نقطه ی این مجموعه واقع شده است.
این عمارت از سال 1346 تا پایان حکومت پهلوی به عنوان ساختمان وزارت دربار مورد استفاده قرار می گرفت.
در ساخت این عمارت از سنگهای مرمر سیاه استفاده شده است و از این رو به آن کاخ اسود (سیاه) نیز می گفته اند.
در حال حاضر در این موزه مجسمه ها و تابلوهای نفیسنقاشی از هنرمندانی نظیر سالوادور دالی، سی. ون لیمپوتن، حسین طاهرزاده بهزاد، آندره پلوموت، سیمون ون گلدرن، کمال الملک و بسیاری هنرمندان دیگر به نمایش گذاشته شده است.
موزه آب
این موزه که به آن “گنجینه ی آب” نیز می گویند، در جنوب شرقی کاخ سبز واقع شده است و پیش از انقلاب به رییس تشریفات کاخ و پس از آن به تیمسار کسرائیان، مسئول حفاظت ارتش، تعلق داشته است.
در حال حاضر در این موزه اشیا و وسایل تاریخی مربوط به استخراج، انتقال، توزیع و بهره برداری از آب به نمایش گذاشته شده است.
دسترسی به مجموعه فرهنگی تاریخی سعد آباد:
سعدآباد دو درب ورودی اصلی دارد: درب دربند و درب زعفرانیه
نشانی درب دربند: میدان تجریش، خیابان شهید جعفری، ضلع جنوبی میدان دربند، مجموعه سعد آباد
نشانی درب زعفرانیه: خیابان ولیعصر، خیابان شهید فلاحی (زعفرانیه)، انتهای خیابان شهید کمال طاهری، مجموعه فرهنگی تاریخی سعد آباد.
بهای بلیت کاخ موزه ها و موزه های مجموعه فرهنگی تاریخی سعد آباد
ورودی مجموعه : ۵۰۰۰ تومان
کاخ موزه ملت (کاخ سفید): ۵۰۰۰ تومان
موزه هنر ملل: ۴۰۰۰ تومان
کاخ موزه سبز: ۵۰۰۰ تومان
موزه ظروف سلطنتی: ۴۰۰۰ تومان
موزه استاد فرشچیان: ۴۰۰۰ تومان
موزه پوشاک سلطنتی: ۴۰۰۰ تومان
موزه هنرهای زیبا: ۴۰۰۰ تومان
موزه نظامی: ۴۰۰۰ تومان
موزه آشپزخانه سلطنتی: ۴۰۰۰ تومان
موزه اتومبیلهای سلطنتی: ۴۰۰۰ تومان
موزه سلاحهای درباری: ۴۰۰۰ تومان
موزه خط و کتابت میرداماد: ۴۰۰۰ تومان
موزه برادران امیدوار: ۴۰۰۰ تومان
موزه استاد بهزاد: ۴۰۰۰ تومان
موزه آب: ۴۰۰۰ تومان
موزه آلبومهای سلطنتی و اسناد تاریخی سعد آباد: ۴۰۰۰ تومان
بهای بلیت گردشگران خارجی برای ورودی مجموعه و کاخ موزه ملت 100 هزار تومان و برای سایر موزه ها پنجاه هزار تومان می باشد.
فروش بلیت فقط با کارت بانکی امکان پذیر است.
ساعت کار موزه ها:
نیمه اول سال همه روزه ( شنبه تا جمعه) از ساعت 9 تا 18:45، فروش بلیت تا ساعت 17
نیمه دوم سال همه روزه (شنبه تا جمعه) از ساعت 8:30 تا 17:00، فروش بلیت تا ساعت 15:30
مجموعه فرهنگی تاریخی سعد آباد در روز شهادت حضرت امام علی (ع)، شهادت حضرت امام جعفر صادق (ع)، تاسوعا وعاشورای حسینی، رحلت حضرت رسول اکرم (ص) و شهادت حضرت امام حسن مجتبی (ع) تعطیل می باشد.
https://gashttour.ir/wp-content/uploads/2021/08/مجموعه-فرهنگی-تاریخی-سعدآباد.jpg550850Nastaran Gharachehttps://gashttour.ir/wp-content/uploads/2019/09/logo-300x138.pngNastaran Gharache2021-08-22 20:49:502021-08-22 21:04:23مجموعه فرهنگی تاریخی سعدآباد
کاخ موزه گلستان را می توان آیینه تمام نمای تاریخ معاصر ایران دانست که نگریستن به آن، ما را با بخشی از تاریخ خود و شیوه ی زندگی درباری آشنا می سازد. این کاخ شکوهمند که روزگاری محل زندگی و حکمرانی پادشاهان قاجاری بوده است، امروزه همچون نگینی تنها در دل بافت تاریخی تهران جای گرفته است و مشتاقان تاریخ و هنر را به سوی خود فرا می خواند.
معرفی
کاخ موزه گلستان تنها عمارت تاریخی شهر تهران است که در تیرماه ۱۳۹۲ در فهرست میراث جهانی سازمان یونسکو به عنوان میراث بشری به ثبت رسید. وقوع رویدادهای تاریخی تاثیرگذار در کاخ موزه گلستان، این مجموعه ی باشکوه را به میراثی بسیار گرانبها برای ایرانیان تبدیل کرده است و بازدید از آن یکی از باید های سفر به پایتخت می باشد.
سرگذشت کاخ موزه گلستان
قدمت کاخ گلستان به بیش از چهار قرن پیش و به زمان حکمرانی شاه عباس صفوی باز می گردد. در آن دوران و سلسله های بعدی، افشار و زندیه، به دلیل پایتختی اصفهان، مشهد و شیراز، کاخ گلستان نقش پررنگی در تاریخ نداشته است. اما با روی کار آمدن قاجاریان و انتخاب تهران به عنوان پایتخت توسط آقا محمدخان قاجار، دوران طلایی کاخ گلستان آغاز شد و این کاخ به یکی از مهمترین ارکان حکومتی پادشاهان قاجار و پهلوی تبدیل گشت؛ تمام پادشاهان قاجاری کاخ گلستان را برای سکونت خود انتخاب کرده بودند و تاجگذاری پهلوی اول و دوم در این کاخ انجام شد و بدین ترتیب کاخ موزه گلستان تبدیل به میراث دار 2500 سال حکومت شاهنشاهی در ایران شد.
به طور کلی مهمترین رویداد های تاریخی کاخ موزه گلستان را می توان در موارد زیر خلاصه کرد:
تاجگذاری و سکونت تمام شاهان قاجاری
گشایش دوره نخست مجلس شورای ملی ایران در سال 1285 خورشیدی درتالار بریان
برپایی نخستین مجلس مؤسسان در آذر ۱۳۰۴ خورشیدی به منظور اعلان انقراض سلسله قاجار و آغاز سلطنت پهلوی
نخستین جلوس رضاشاه در ۱۳۰۴ خورشیدی بر تخت مرمر
تاجگذاری رضاشاه در ۴ اردیبهشت ۱۳۰۵ خورشیدی در تالار سلام
تاجگذاری محمدرضا پهلوی در ۴ آبان ۱۳۴۶ خورشیدی در تالار سلام
معماری
کاخ موزه گلستان ازچندین کاخ و تالار سلطنتی گرداگرد باغی وسیع تشکیل شده است که بازدید از هر کدام از این عمارت ها همچون ورق زدن صفحات یک کتاب تاریخ ما را با سرگذشت این بنا ها آشنا می سازد. ساخت این کاخ با سبک معماری ایرانی آغاز شد و در زمان قاجار و به ویژه در دوران حکومت ناصرالدین شاه با تاثیر از سبک معماری اروپایی ناشی از سه سفراروپایی سلطان صاحبقران، ادامه یافت. کاشی کاری های چشم نواز با موضوعاتی نظیر بزم و رزم، شکار و شکارگاه، عشق و دلدادگی و دیگر مضامین به همراه آیینه کاری های خیره کننده و هنر طلا کاری روی سنگ از جمله تزیینات بکار رفته در این کاخ باشکوه می باشد. در حال حاضر كاخ موزه گلستان با وسعتي برابر با 4.5 هکتار تنها یک دهمِ وسعت اولیه اش می باشد و بسیاری از بخش های این کاخ در دوره های مختلف ویران گشته اند. به عنوان مثال تکیه دولت که به دستور ناصرالدین شاه در ضلع جنوب شرقی این کاخ ساخته شده بود، در سال ۱۳۲۵ جهت ساخت یک شعبه بانک ملی تخریب شد.
بخش های مختلف کاخ موزه گلستان
شَمسُ العِماره
اگر امروزه برج آزادی و برج میلاد به عنوان نماد پایتخت شناخته می شوند، در ایران عهد قاجار عمارت شمس العماره عنوان نماد پایتخت را یدک می کشید. ساخت این عمارت در سال ۱۲۴۴ خورشیدی به دستور ناصرالدین شاه تحت تاثیر بناهای مرتفع اروپایی آغاز شد و تا سال ۱۲۴۶ به طول انجامید. شمسالعماره از پنج طبقه تشکیل شده است و ۳۵ متر ارتفاع دارد که در آن دوران بلندترین ساختمان در تهران بوده است و اولین ساختمانی بود که از فلز در ساخت آن استفاده کردهاند. گفته می شود هدف ناصرالدین شاه از ساخت این عمارتِ مرتفع مشاهده ی تهران و اطراف آن بوده است. مهمترین ویژگی شمسالعماره تلفیق معماری و تزئینات ایرانی و اروپایی است که در کاشیکاری های آن کاملا مشهود هست. ساعت شمس العماره که در برج این عمارت جای گرفته است، هدیه ی ملکه ویکتوریا به ناصرالدین شاه و سوغات فرنگ می باشد. این ساعت که سال های طولانی بر اثر خرابی از کار افتاده بود در فروردین ماه 1400 تعمیر شد و صدای آن بار دیگر در تهران طنین انداز شد.
تالار سلام
تالار سلام یا تالار موزه با مساحتی حدود ۱۰۰۰ مترمربع به عنوان بزرگترین تالار مجموعه کاخهای گلستان شناخته میشود. جالب است بدانید مراسم تاج گذاری محمدرضا پهلوی و فرح در سال 1346 در این تالار صورت گرفت و بیشتر آینهکاریها و گچبریهای این تالار متعلق به همان سال است. تابلوهای نفیسی از نقاشان ایرانی از جمله کمال الملک، ماکت تخت طاووس قاجاری و تخت نادری از جمله دیدنی های تالار سلام هستند. موزه ای نیز در طبقه زیرین این تالار قرار دارد که مهمترین اشیای به نمایش درآمده در آن عبارتند از: زره شاه اسماعیل صفوی، تیر و کمان نادرشاه، ساعد بند و مهر فتحعلیشاه و بسیاری اشیای نفیس دیگر.
تالار آینه
تالار آینه به همراه تالار سلام در سال ۱۲۵۳ خورشیدی توسط صنیع الملک ساخته شد و به دلیل آینه کارهای بسیار زیبایی که در آن انجام شده است، به تالار آینه شهرت یافته است. بیشتر شهرت این تالار، به دلیل نقاشی تالار آینه از کمالالملک، نقاش سرشناس ایرانی می باشد.
ایوان تخت مرمر
عمارت تخت مرمر که به آن ایوان دارالاماره یا دیوانخانه نیز می گویند، قدیمیترین بنای کاخ موزه گلستان می باشد و ساخت آن را به دوران کریم خان زند نسبت می دهند. وجه تسمیه ی این عمارت به دلیل وجود تختی مرمرین در آن است که به دستور فتحعلی شاه قاجار ساخته شد. تخت مرمر که به تخت سلیمانی نیز شهرت یافته است، از ۶۵ قطعه سنگ مرمر زرد معادن یزد که به یکدیگر وصل شده اند، تشکیل شده است و محلی برای بارعام شاهان قاجاری بوده است.
کاخ ابیض (موزه مردم شناسی)
در اواخر سلطنت ناصرالدین شاه، شاه سلطان عبدالحمید، پادشاه عثمانی مقداری هدایای ارزشمند و گرانبها برای شاه ایران فرستاد. چون در آن هنگام تقریباً همه کاخ ها و تالارهای سلطنتی با تابلوها و اثاثیه متعدد پر و آراسته شده بودند و جایی برای این هدایا وجود نداشت، ناصرالدین شاه تصمیم گرفت که در گوشه جنوب غربی محوطه کاخ گلستان کاخ جدیدی بنا کند و هدایای سلطان عبدالحمید را در آن جای دهد. این بنا که به شیوه بناهای قرن ۱۸ اروپا گچبری و نماسازی شده بود، به علت سفیدی رنگ نمای ساختمان به کاخ ابیض (سفید) شهرت یافت. در حال حاضر این کاخ به موزه مردم شناسی تبدیل شده است.
خلوت کریمخانی
این بنا در زمان کریم خان زند احداث گردید و در زمان قاجار گوشه ی دنجی برای استراحت و قلیان کشیدن شاهان قاجار به ویژه ناصرالدین شاه بود. سنگ قبر ناصرالدین شاه از جنس سنگ مرمر که تصویر تمام قد او برای روی آن تراشیده شده است و تخت فتحعلی شاه از دیدنی های این بخش از کاخ هستند.
عمارت بادگیرو عکسخانه
عمارت بادگیر یکی دیگر ار دیدنی های کاخ موزه گلستان است که به دلیل وجود بادگیری بلند بر فراز آن، به این نام خوانده می شود. این عمارت بین سال های ۱۲۲۰ و ۱۲۶۰ به دستور فتحعلی شاه قاجار ساخته شد و مظفرالدین شاه قاجار در آن تاجگذاری کرد. در زیر عمارت بادگیر، حوضخانه ای وجود دارد که در حال حاضر به موزه ی عکس تبدیل شده است و مجموعه ای از عکس های دوره قاجار و وسايل عکاسی آن دوران به نمایش گذاشته شده است.
تالارهای عاج (آج)، الماس و برلیان ار دیگر دیدنی های کاخ موزه گلستان هستند که با معماری زیبای خود، چشم هر بیننده ای را به خود جلب می کنند.
آدرس: تهران، خیابان پانزده خرداد، ضلع شمالی میدان ارگ، کاخ موزه گلستان
ساعات بازدید: بهار و تابستان: از ساعت 9:30 لغایت 18:30 (فروش بلیط شش ماهه اول سال تا ساعت 17:30 )
پاییز و زمستان: از ساعت 9 لغایت 17:00 (فروش بلیط شش ماهه دوم سال تا ساعت 16:00 )
هزینه بازدید:
مبلغ ورودی کاخ گلستان برای هر بازدید کننده داخلی50,000 ریال و برای بازدیدکننده خارجی500,000 ریال می باشد. مبلغ ورودی بازدید از هر موزه و عمارت های مجموعه برای بازدیدکننده داخلی40,000 ریال است، به غیر از بخش اصلی کاخ که 130,000ریال می باشد.
مجموعه فرهنگی تاریخی نیاوران در باغ بزرگی به مساحت حدود 11 هکتار در شمال شهر تهران قرار دارد. بناهای این مجموعه متعلق به دوره های قاجار و پهلوی میباشد. این مکان خوش آب و هوا و سرسبز در ابتدا محلی برای ییلاق شاهان قاجاری بود و فتحعلی شاه قاجار دستور داده بود تا در این مکان باغی احداث کنند. این باغ ییلاقی در مکانی احداث می گردد که در گذشته نیزار بوده است و از این رو آن را “نی آوران” می نامیدند که بعد ها به “نیاوران” تبدیل گشت. پس از آن محمد شاه قاجار دستور داد تا در این باغ عمارت کوچک و ساده ای ساخته شود و به دنبال او ناصرالدین شاه معروف به سلطان صاحبقران نیز دستور می دهد تا در قسمت جنوبی باغ نیاوران ” کاخ صاحبقرانیه ” احداث گردد. آخرین عمارتی که در دوران قاجار در این باغ ساخته شد، ” کوشک احمدشاهی” نام داشت و به عنوان اقامتگاه ییلاقی احمدشاه قاجار مورد استفاده قرار می گرفت.
در زمان پهلوی اول مجموعه ی فرهنگی تاریخی نیاوران به همان شکل گذشته باقی ماند و تغییر چندانی نکرد، اما در زمان حکومت پهلوی دوم برخی از بناهای کوچک باغ به دستور محمدرضا شاه تخریب شدند و “کاخ نیاوران” با معماری مدرن جهت سکونت وی و خانواده اش ساخته شد.
علاوه بر عمارت ها و کاخ های ذکر شده در بالا، بناهای دیگری نیز همچون موزه حوضخانه، موزه جهان نما، کتابخانه اختصاصی، موزه خودروهای اختصاصی و باغ کتیبه ها در مجموعه فرهنگی تاریخی نیاوران پذیرای گردشگران می باشند؛ که در ادامه هرکدام را به اختصار توضیح خواهیم داد.
کاخ نیاوران؛ آخرین سکونتگاه محمدرضا پهلوی و خانواده
کاخ اختصاصی نیاوران با مساحتی در حدود 9000 مترمربع در قسمت شمال شرقی باغ نیاوران قرار دارد. عملیات احداث این کاخ بزرگ که از دو طبقه و یک نیم طبقه تشکیل شده است، در سال 1337 خورشیدی با هدف ساخت مکانی برای پذیرایی هایی سلطنتی و اقامت میهمانان عالی رتبه دربار آغاز شد. اما در حین ساخت تصمیم گرفته شد تا از کاخ به عنوان محل سکونت محمدرضا پهلوی و خانواده استفاده شود. از این رو تغییراتی در نقشه ی کاخ ایجاد شد و نیاوران به محل سکونت پهلوی دوم و خانواده اختصاص یافت. عملیات ساخت این کاخ در حدود ده سال به طول انجامید و سرانجام در سال 1347 مورد بهره برداری قرار گرفت و محمدرضا شاه به همراه خانواده در آن ساکن شدند. جالب است بدانید محمدرضا و خانواده تا آخرین ساعات خروج از ایران در 26 دی 57، در کاخ نیاوران ساکن بودند.
معماری و تزئینات کاخ نیاوران را می توان تلفیقی از معماری ایرانیِ پیش و پس از اسلام دانست که با استفاده از فن آوری های مدرن ایجاد شده اند. گچبری ها، آینه کاری ها و کاشی کاری های کاخ نیاوران همگی توسط برترین اساتید آن دوره انجام شده اند و دکوراسیون و مبلمان داخلی کاخ نیز توسط یک گروه فرانسوی طراحی و اجرا شده است. سقف کاخ نیاوران را می توان یکی از جالب توجه ترین بخش های کاخ دانست، چرا که این سقف از جنس آلومینیوم ساخته شده است و از وسط باز می شود. در واقع این سقف با هدف استفاده از نور طبیعی و تهویه ی هوا به صورت متحرک ساخته شده است و به صورت الکترومکانیکی می توان آن را باز و بسته کرد. همچنین کف عمارت از جنس سنگ گرانیت سیاه ساخته شده است که بر زیبایی و شکوه کاخ افزوده است.
در بدو ورود به کاخ نیاوران سرسرای بزرگی را پیش روی خود خواهیم دید که همه ی اتاق ها پیرامون آن قرار گرفته اند. این سرسرا با آینه کاری های چشم نواز، اشیا تزئینی و چندین تابلوی نقاشی به زیبایی تزئین شده است و نگاه ها را به خود جذب می کند. سینمای اختصاصی، اتاق غذاخوری، سالن پذیرایی و تالار آبی همگی در پیرامون این سرسرا قرار دارند، که همه ی آنها نیز با اشیا تزئینی بسیار گرانبها و دیدنی نظیر تابلوهای نقاشی اثر نقاشان اروپایی، فرش ها و قالیچه های نفیس ایرانی، ظروف تزئینی، هدایای اهدایی دیگر کشورها و بسیاری موارد دیگر آراسته شده اند.
از پله ها که بالا برویم به نیم طبقه می رسیم. این نیم طبقه در واقع بین طبقه ی همکف و طبقه ی اول قرار دارد اما از لحاظ وسعت نصف طبقات دیگر می باشد. اتاق کار، اتاق کنفرانس و دفتر منشی فرح دیبا، اتاق خواب لیلا و اتاق ندیمه او در این نیم طبقه قرار دارند.
باز از پله ها بالا می رویم و به طبقه اول قدم می گذاریم. این طبقه در واقع فضای خصوصی و خانوادگی بوده است و شامل اتاق خواب و استراحتگاه نیمروزی محمدرضا پهلوی، اتاق آرایش و لباس فرح دیبا، اتاق خواب و اتاق مطالعه ی علیرضا پهلوی، اتاق خواب و اتاق مطالعه ی فرحناز پهلوی و اتاق خصوصی شاه و فرح می باشد.
در انتهای مسیر بازدید نیز اتاقی در راه پلهها قرار دارد که لباسهای رسمی و نظامی و مدالها و نشانهای محمدرضا پهلوی در آن نگهداری میشود.
کاخ صاحبقرانیه
کاخ صاحبقرانیه قدیمیترین بنای موجود در مجموعه فرهنگی تاریخی نیاوران و یادگار دوران حکومت ناصرالدین شاه است که به دستور وی در سال 1229هـ.ش درجنوب باغ نیاوران در دو طبقه احداث گردید و به مناسبت سی و یکمین سال حکومت وی “صاحبقرانیه” نامیده شد؛ در آن زمان هر سی سال یک قرن محسوب می شد و از این رو ناصرالدین شاه در سی و یکمین سال حکومتش خود را صاحبقران نامید. کاخ صاحبقرانیه در فاصله ۹۰۰ متری از کاخ اختصاصی نیاوران قرار دارد و در زمان ناصرالدین شاه به عنوان خوابگاه، اندرونی و حرم سرای وی مورد استفاده قرار می گرفت. در آن دوران حرمسرا شامل چهل تا پنجاه ساختمان بود که هر دستگاه به یک یا دو تن از همسران شاه اختصاص داشت. در زمان حکومت مظفرالدین شاه حرمسرای کاخ محدودتر شد و فرمان مشروطیت نیز در حیاط کاخ صاحبقرانیه، توسط او امضا گردید.
در سال 1318 رضاشاه تصمیم گرفت مراسم ازدواج محمدرضا و فوزیه، شاهدخت مصر، در کاخ صاحبقرانیه برگزار شود. از این رو این تغییراتی در چیدمان و مبلمان کاخ ایجاد شد و برای تزیین دیوارها و پارچه ی پرده ها از طراحان خارجی استفاده شد. اما در نهایت به علت سرمای شدید آن سال مراسم در مکان دیگری برگزار شد.
در زمان پهلوی دوم، به دستور فرح دیبا کاخ صاحبقرانیه مجددا دستخوش تغییرات اساسی گشت و دکوراسیون آن را با سلیقه ی خود باز طراحی نمود. در این دوران حوضخانه که در طبقه ی اول قرار دارد برای پذیرایی از میهمانان و طبقه دوم به عنوان دفتر کار محمد رضا پهلوی مورد استفاده قرار گرفت. اتاق استراحت نیمروزی شاه، اتاق مذاکرات جنگی مجهز به شیشههای ضدگلوله، اتاق انتظار سفرا، مذاکرات خصوصی، دندانپزشکی محمدرضا شاه و تالار جهان نما یا تالار آیینه از دیگر بخش های کاخ صاحیقرانیه می باشند.
کاخ صاحبقرانیه همچون دیگر کاخ های دوران قاجار و پهلوی اشیای گرانبها و نفیس بسیاری را در خود جای داده است و جای جای کاخ با گچبری ها، آینه کاری ها، پنجره های رنگی، فرش های نفیس ایرانی، پنجره های اُرسی، تابلو های نقاشی و بسیاری موارد دیگر به زیبایی و ظرافت تمام تزئین شده است. همچنین جالب است بدانید مجموعه قهوه تلخ، سریال تلویزیونی میرزا کوچکخان و فیلمهای سینمایی شازده احتجاب، سلطان صاحبقران، دلشدگان و کمالالملک در این کاخ فیلم برداری شدهاند.
کوشک احمدشاهی
کوشک به معنی بنای مرتفع و عالی، قصر و کاخ می باشد و کوشک احمدشاهی نیز همانطور که از نامش پیداست به آخرین شاه قاجار، احمد شاه، اختصاص داشته است و به عنوان اقامتگاه تابستانی او مورد استفاده قرار می گرفته است. کوشک احمدشاهی با مساحت ۸۰۰ متر مربع در دو طبقه در میان باغ نیاوران قرار دارد و با سقف شیروانی، نمای آجری، ایوان سراسری چهار طرفه و ستون های سفید رنگش به راحتی قابل شناسایی می باشد.
کوشک احمدشاهی در زمان محمدرضا شاه توسط طراحان فرانسوی بازسازی و مرمت شد و مبلمان داخلی آن به طور کامل عوض شد تا از آن به عنوان محل کار و سکونت رضا پهلوی، ولیعهد، مورد استفاده قرار گیرد.
طبقه ی اول کوشک احمدشاهی از اتاق های مطالعه، خواب، غذاخوری، آجودان ولیعهد و بخش های دیگری تشکیل شده است و اشیاء نفیسی از جنس برنز، نقره، عاج، چوب، هدایای رؤسای کشورهای گوناگون، مدالها و نشانها و تابلوهای نگارگری در معرض تماشا قرار گرفته است. یکی از جالب توجه ترین اشیای به نمایش درآمده در این قسمت قطعه سنگی از کره ماه است که از طرف ریچارد نیکسون، رئیسجمهور پیشین آمریکا، به رضا پهلوی هدیه داده شده بود. طبقه دوم عمارت نیز از یک سالن مرکزی ( اتاق موسیقی) و ایوان سرتاسری چهار طرفه تشکیل شده است.
موزه جهان نما
موزه جهان نما در ضلع غربی کاخ صاحبقرانیه قرار دارد و به نمایش آثار اهدایی به خاندان پهلوی و یا خریداری شده توسط آنان اختصاص یافته است.
آثار هنرمندانی همچون پیکاسو، دالی، رنوار، گوگن، پرویز تناولی، حسین زنده رودی، سهراب سپهری، بهمن محصص و اشیای تاریخی با ارزشی نظیر تنگ سفالین مربوط به نیمه دوم هزاره اول پیش از میلاد، پیکره های مفرغی لرستان مربوط به هزاره دوم و اول پیش از میلاد و ده ها شی با ارزش دیگر در این موزه به نمایش گذاشته شده است.
موزه کتابخانه اختصاصی
موزه کتابخانه اختصاصی در قسمت شمال شرقی مجموعه نیاوران قرار دارد و 23000 جلد کتاب چاپی، مجموعه های خطی کم نظیر و کلکسیون آثار هنری شامل 350 تابلو نقاشی اثر محمود فرشچیان، سالوادور دالی، خوان میرو، اندی وارهول، آلن بایاش و … را در خود جای داده است.
موزه خودروهای اختصاصی کاخ نیاوران
ساختمان این موزه در گذشته به عنوان گاراژ استفاده می شده است و در حال حاضر خودروهای اختصاصی خاندان پهلوی، موتور سیکلت های کوچک متعلق به فرزندان پهلوی و ماکت های خودرو در آن به نمایش گذاشته شده است.
باغ موزه کتیبه ها
در این نمایشگاه دائمی تعداد 43 مولاژ (نمونه مشابه) از کتیبه های صخره ای شامل دوره تاریخی مادها به خط و زبان اوراتی، آشوری و آرامی متعلق به مناطق اهر و سراب، دوره تاریخی پارتی و ساسانی به خط و زبان های فارسی باستان، آکدی، عیلامی و آرامی تا اواخر دوره ساسانی و به خط شکسته پهلوی به نمایش گذاشته شده است. کتیبه های شاپور و اردشیر در نقش رستم، کتیبه شاپور یکم در نقش رجب، کتیبه کرتیر در نقش رجب از معروف ترین آثار این باغ موزه هستند.
آدرس: تهران، میدان شهید باهنر (نیاوران)، مجموعه فرهنگی تاریخی نیاوران
https://gashttour.ir/wp-content/uploads/2021/08/مجموعه-فرهنگی-تاریخی-نیاوران.jpg550850Nastaran Gharachehttps://gashttour.ir/wp-content/uploads/2019/09/logo-300x138.pngNastaran Gharache2021-08-22 15:41:232021-08-22 15:41:23مجموعه فرهنگی تاریخی نیاوران
تجریش یکی از محله های قدیمی تهران است که در شمال پایتخت در منطقه شمیران قرار دارد و یکی از مکانهای تجاری و شلوغ تهران بهشمار میرود. بازار تجریش یکی از جاذبه های این منطقه است که نه تنها در بین اهالی تجریش، بلکه در میان سایر شهروندان تهرانی نیز از محبوبیت ویژه ای برخوردار است. این بازار همچون بسیاری دیگر از بازار های سنتی ایران، از دکانهای تجاری و خرده فروشی و دیگرعناصر تشکیل دهنده ی بازار نظیر حسینیه، تکیه، مسجد و همچنین یک میدان سرپوشیده میوه و ترهبار تشکیل شده است و به خوبی توانسته است پاسخگوی نیازهای مادی و معنوی افراد باشد.
بازار تجریش کجاست و چگونه خود را به آنجا برسانم؟
بازار سنتی تجریش در شمال پایتخت و حدفاصل میدان قدس و میدان تجریش، در قلب محله تاریخی تجریش قرار دارد و از هر دو میدان امکان دسترسی به این بازار وجود دارد. این بازار در واقع دو محله قدیمی سرپل و تجریش را به یکدیگر متصل می سازد و به آرامگاه امام زاده صالح نیز دسترسی دارد.
بهترین راه برای بازدید از این بازار تاریخی استفاده از خط یک مترو (تجریش-کهریزک) می باشد. پس از سوار شدن، در آخرین ایستگاه یعنی ایستگاه تجریش پیاده شوید و پس از چند قدم بازار را مقابل خود خواهید یافت. همچنین اتوبوسهای BRT مسیر راهآهن-تجریش و اتوبوسهای خط رسالت-قدس، یکی دیگر از از گزینههای دسترسی به بازار تجریش می باشند. توجه داشته باشید با توجه به ترافیک و شلوغی این منطقه و کم بودن جای پارک استفاده از خودروی شخصی پیشنهاد نمی شود.
تاریخچه بازار تجریش
گمانه زنی های بسیاری درخصوص قدمت بازار تجریش وجود دارد ولی عموما قدمت این بازار را به دوران قاجار نسبت می دهند. محله ی تجریش در ابتدا منطقه ای روستایی بود که از باغها و خانههای ییلاقی تشکیل شده بود و به خاطر آب و هوای دلپذیر و مطبوعش و وجود بقعه امامزاده صالح، به تدریج مورد توجه مردم قرار گرفت و در نتیجه رفتوآمد مردم تهران به این منطقه افزایش یافت. از این رو برخی از اهالی منطقه با دایر کردن دکان و مغازه در این حوالی، به فروش میوههای باغهای خود و دیگر محصولات پرداختند و بدین ترتیب دکانهای تجاری و خرده فروشی در این منطقه شکل گرفتند. با گذشت زمان و رونق بازار، تعداد دکان ها و حرفه ها افزایش یافت و از بقالی، میوه فروشی، لبنیاتی، قصابی و عطاری گرفته تا پارچهفروشی، آهنگری و قهوهخانه در این محل به فعالیت مشغول شدند و بازار تجریش به تدریج شکل گرفت. جالب است بدانید تا حدود بیش از ۵۰ سال پیش بازار تجریش فاقد سقف و به صورت روباز بود و از همین رو در فصول سرد سال و با بارش سنگین برف و باران، کسبه دکان های خود را تعطیل می کردند. در نتیجه کسبه بازار تصمیم به ساخت سقف چوبی برای بازار گرفتند و مغازههای خود را با تیر چوبی، خشت و گل و سقف شیروانی پوشاندند. این سقف چوبی تا سال ۱۳۵۲ دایر بود و پس از آن با سقفهای آهنی جایگزین شد که تا همین چند سال پیش وجود داشت. در نهایت سازمان میراث فرهنگی و گردشگری در طول مرمت و بازسازی بازار، شکل و شمایل سنتی به آن داد و مغازهها را با کتیبههای کاشیکاری سنتی تزیین کرد و بازار را بهشکل امروزی درآمد.
خریدنی ها و دیدنی های بازار تجریش
بازار سنتی تجریش را نمونه ی کوچکتر بازار بزرگ تهران می دانند، با این تفاوت که بیشتر کسبه بازار تجریش خرده فروش هستند، اما کسبه بازار تهران عموما به عمده فروشی مشغول هستند. قدم زدن در میان دکان های قدیمی این بازار سنتی و مشاهده ی غرفه ها و حجره هایی که هنوز شکل و شمایل سنتی خود را حفظ کرده اند، همچون یک ماشین زمان، شما را به تهران دوران قاجار و پهلوی می برد. در این بازار نام هر مغازه و حجره ای به زیبایی با خط نستعلیق درون کاشی های فیروزه ای رنگ نوشته شده است و بر جذابیت و حال و هوای قدیمی این بازار افزوده است. گفته می شود در حدود 400 باب مغازه کوچک و بزرگ در این بازار پذیرای خریداران و گردشگران می باشند. اما دیدنی های بازار تجریش تنها به دکان های رنگارنگ ادویه، صنایع دستی، زیورآلات، لباس فروشی، آجیل، خشکبار، میوه و تره بار محدود نمی شود، بلکه اماکن تاریخی و مذهبی نظیر تکیه بازار تجریش، امام زاده صالح و چندین مسجد نیز از دیگر جاذبه های این بازار سنتی هستند که در ادامه با برخی از آنها آشنا می شویم.
تکیه تجریش
در انتهای بازار سنتی تجریش و در ضلع شمالی بقعه امامزاده صالح، محوطه بزرگی را خواهید دید که میدان میوه و ترهبار بازار محسوب می شود. اما اگر به پرچم های سبز و مشکی و دیگر نشانه ها در این مکان توجه کنید، متوجه خواهید شد که این محوطه ی بزرگ به عنوان تکیه نیز مورد استفاده قرار می گیرد. تکیه بزرگ تجریش در ایام محرم، اربعین حسینی و ایام فاطمیه رنگ و بوی عزاداری به خود می گیرد و مراسم های عزاداری، نوحه خوانی و تعزیه در آن برگزار می شود. این تکیه که قدمت آن به دوران قاجار باز می گردد، در سال ۱۱۷۶ هجری شمسی احداث گردید تا پاسخگوی خیل عظیم عزادارن حسینی باشد. تکیه بزرگ تجریش در تاریخ ۲۵ مهر ۱۳۸۳ با شماره ثبت ۱۱۲۱۵ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.
امام زاده صالح
صالح (ع) یکی از پسران امام موسی کاظم و برادر امام هشتم شیعیان می باشد که بقعه ی وی در نزدیکی بازار سنتی تجریش قرار گرفته است و روزانه میزبان صدها زائر مشتاق می باشد. بنای امامزاده در سال ۱۳۵۱ با شماره ۹۰۹ در فهرست آثار ملی ایران قرار گرفت.
مساجد بازار تجریش
بازار سنتی تجریش نه تنها یک مرکز داد و ستد و بازرگانی است؛ بلکه یک مرکز اجتماعی و فرهنگی نیز می باشد. از این رو سه مسجد صاحب الزمان، مسجد اعظم و مسجد سیدالشهدا در این بازار احداث شده اند و در کنار بقعه ی امام زاده صالح و تکیه به مراکز معنوی این بازار تبدیل گشته اند.
امروزه بازدید از مراکز خرید پر زرق و برق و گشت و گذار در بوتیک های رنگارنگ به بخش جدایی ناپذیری از سفر تبدیل گشته است و اغلب مسافران معمولا یک روز از برنامه ی سفر خود را به بازار گردی و خرید اختصاص می دهند. تهران نیز همچون سایر شهرهای بزرگ ایران دارای مراکز خرید مدرن و متنوعی است که خریداران بسیاری را به خود جذب می کند. اما اگر می خواهید در کنار بازارگردی با هنر معماری عصر صفوی و قاجار بیشتر آشنا شوید و در کنار خرید از مشاهده ی آثار صنعتگران و هنرمندان تهرانی نیز لذت ببرید، پیشنهاد می کنیم از بازار بزرگ تهران دیدن کنید.
معرفی بازار بزرگ تهران
بازار بزرگ تهران که از آن به عنوان قلب اقتصاد ایران نیز یاد می شود، یکی از مهمترین مراکز اقتصادی، تاریخی و فرهنگی پایتخت است که وسعت آن به حدود یک کیلومتر مربع می رسد. این بازار بزرگ در میان خیابان های پانزده خرداد، مصطفی خمینی، مولوی و خیام قرار دارد و مجموعهای از عمده فروش ها، خرده فروش ها، کارگاه های تولیدی و انبارهای کالا را در خود جای داده است. علاوه بر آن وجود رستوران های متعدد و مشاهده ی بناهای قدیمی نظیر سراها و دالانهای مختلف بر جذابیت این بازار افزوده اند و هر روز هزاران نفر را به سوی خود جذب می کند. بازار بزرگ تهران در آبان ماه سال ۱۳۵۶ با شماره 1540 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.
سرگذشت بازار بزرگ تهران
هسته ی اصلی بازار بزرگ تهران را به دوران صفوی و سلطنت شاه طهماسب صفوی نسبت می دهند. در آن دوران تهران از چهار محله تشکیل شده بود که یکی از این محله ها بازار نامیده می شد و بساط دستفروشان، دکههای کوچک و حجرههای متعدد را در خود جای داده بود. این بازار در حکومت های بعدی به مرور گسترش یافت و بر تعداد حجره ها و خدمات ارائه شده در آن، افزوده گشت. با روی کار آمدن قاجاریان و انتخاب شهر تهران بهعنوان پایتخت، توجه به بازار تهران نیز بیشتر شد و بر تعداد سراها و بازارچه ها افزوده گشت و بازار رونق بیشتری یافت. به عنوان مثال قدمت بازار کفاشان، بازار زرگرها، بازار چهار سوق بزرگ، بازار آهنگران، بازار مسگران و چندین بازار دیگر همگی به دوران قاجار باز می گردد. گفته می شود تا زمان به سلطنت رسیدن ناصرالدین شاه قاجار، بازار بدون سقف و به صورت روباز بوده است و سپس در دوران ناصرالدین شاه، سقفی بر بالای بازار احداث می گردد. به طور کلی می توان گفت اساس تغییرات و شکل گیری بازار بزرگ تهران به دوره ی قاجار باز میگردد و از این رو بسیاری از افراد، بازار بزرگ تهران را بازاری قاجاری در نظر می گیرند.
تحصن کسبه و همراهی بازاریان تهران با علما و مردم در دوران مشروطیت و همچنین نقش آنها در پیروزی انقلاب اسلامی، از مهمترین رویداد های بازار بزرگ تهران می باشد که بار دیگر اهمیت تاریخی و فرهنگی این بازار را به ما یادآور می شود.
معماری و بخش های مختلف بازار بزرگ تهران
بازار بزرگ تهران همچون بسیاری دیگر از بازارهای سنتی از مجموعهای از دالان های تو در تو، طاق های ضربی، گنبد های متعدد و دیگر عناصر معماری سنتی تشکیل شده است که بخش های مختلفی نظیر سرا ها و تیمچه ها را در خود جای داده است. تامین نور و تهویه ی هوای بسیاری از قسمت های بازار همچون گذشته به لطف وجود حفره ها و روزنه های درون گنبدها میسر شده است و این امر در کنار وجود دکان ها و حجره های رنگارنگ ادویه فروشی، لباس فروشی و … بر حال و هوای قدیمی بازار افزوده است. همانطور که پیشتر گفته شد بازار بزرگ تهران تنها محلی برای خرید و فروش کالاها نبوده است و فضاهای خدماتی دیگری نظیر قهوه خانه، حمام، مسجد و حسینیه نیز در آن وجود دارند که در ادامه به طور مختصر آن ها را معرفی خواهیم کرد؛
دیدنی های هایبازار بزرگ تهران
مسجد امام
مسجد امام که به آن مسجد شاه، مسجد سلطانی نیز می گویند، در زمان فتحعلی شاه قاجار احداث گردید و در ساخت آن از مسجد وکیل شیراز الهام گرفته شده بود. این مسجد در مهرماه ۱۳۶۳ با شماره ۱۶۶۷ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.
خانه ملک
خانه تاریخی ملک متعلق به حاج حسین آقا ملک یکی از بناهای تاریخی در بازار تهران است که قدمت آن به دوره قاجار و پهلوی باز می گردد و تزئینات زیبایی همچون کاشیکاری، منبتکاری، گچبری، تزیینات فلزی و… در آن بکار رفته است. حاج حسین آقا ملک (اصالتا تبریزی) از تجار ثروتمند ساکن مشهد بود که موقوفات زیادی نظیر کتابخانه و موزه ملی ملک را از خود به یادگار گذاشت. خانه ملک در مهرماه 1376 با شماره 1940 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.
مسجد جامع تهران
مسجد جامع بازار تهران کهن سال ترین مسجد تهران است که گفته می شود قدیمیترین شبستان آن بیش از هزار سال عمر دارد و به مسجد عتیق نیز معروف است. این مسجد تاریخی در آذرماه سال ۱۳۷۵ با شماره ۱۷۹۳ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شد.
بقعه امام زاده زید
این بقعه که سومین بقعه قدیمی تهران و بزرگترین زیارتگاه شهر به شمار می رود، در بازار بزاز ها قرار دارد و محل دفن سید زید بن زین العابدین بن حسین بن علی (ع) می باشد. قدمت ساخت آن به دوران صفوی باز می گردد و جالب است بدانید آرامگاه لطفعلی خان زند، آخرین فرمانروای زند، نیز در این محل قرار دارد. این بقعه در خرداد ماه ۱۳۱۵ با شماره ۲۵۹ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.
کلیسای تادئوس و بارتوقیمئوس مقدس
قدمت این کلیسا به دوران زندیه باز می گردد و به عنوان اولین کلیسای ساخته شده در تهران شناخته می شود. این کلیسا در آبان ۱۳۷۸ با شماره ثبت ۲۵۰۰ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید و با 350 متر وسعت، شامل حیاط و اتاق و کلیسا می شود.
خانه موزه شهید چمران
خانه موزه شهید چمران، خانه پدری شهید دکتر مصطفی چمران می باشد که در آن تعدادی از لوازم شخصی شهید چمران از کودکی تا شهادت و نقاشی های کشیده شده توسط ایشان در معرض دید عموم قرار داده شده است.
امام زاده سید اسماعیل (ع)، چهار سوق بزرگ بازار، سرای امیرکبیر (مرکز فروش پارچه)، تیمچیه ی مهدیه (بورس ترمه)، تیمچه حاجب الدوله (بازار ظرف و محصولات دکوری) و قهوه خانه حاج علی درویش با وسعتی کمتر از دو متر مربع که از آن به عنوان کوچکترین قهوه خانه در دنیا یاد می شود از دیگر جاذبه های بازار بزرگ تهران می باشند.
رستوران های بازار بزرگ تهران
ساعت ها پیاده روی و گشت و گذار در گذرگاه های پر پیچ و خم بازار بزرگ تهران، پاها را خسته و شکم ها را گرسنه می سازد؛ رستوران های متعدد در بازار بزرگ با ارائه ی انواع غذاهای چرب و لذیذ در محیطی سنتی و خودمانی، در خدمت خریداران و رهگذران هستند. معروف ترین رستوران های بازار بزرگ تهران عبارتند از: سفره خانه سنتی خیام، رستوران مسلم و رستوران شرف الاسلامی.
آدرس بازار بزرگ تهران: تهران، میدان پانزده خرداد، بازار بزرگ تهران
ساعات کاری بازار بزرگ تهران:
شنبه تا چهارشنبه: 08:00 تا 17:00
پنج شنبه: 09:00 تا 14:00
https://gashttour.ir/wp-content/uploads/2021/08/بازار-بزرگ-تهران4.jpg550850Nastaran Gharachehttps://gashttour.ir/wp-content/uploads/2019/09/logo-300x138.pngNastaran Gharache2021-08-21 20:49:512021-08-21 20:49:51بازار بزرگ تهران