«عنایت‌الله رحیمی» در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا ضمن اشاره به تاثیر قطعی تعطیلی پنج‌شنبه‌ها بر احیای صنعت متضرر گردشگری پس از بحران کرونا، اظهار کرد: این اقدام می‌تواند به بازار گردشگری داخلی و اقتصاد گردشگری استان فارس در سال جاری به خصوص در شهریورماه بسیار موثر باشد.

وی با تاکید بر این که تعطیلی پنج شنبه‌ها قطعاً می‌تواند بر تقویت گردشگری مثلث طلایی گردشگری کشور یعنی استان‌های فارس، یزد و اصفهان موثر باشد، اضافه کرد: این پیشنهاد که نیازمند مصوبه‌ی دولت است حتی برای استان‌های جنوبی کشور در نیمه دوم سال که با گردشگران بیشتری مواجه خواهند شد، تاثیرگذار است.

رحیمی به توسعه زیرساخت‌های گردشگری به خصوص در حوزه حمل و نقل بین استان‌های مثلث طلایی گردشگری نیز اشاره کرد و گفت: خوشبختانه احتمال بهره‌برداری از خطوط راه آهن اقلید به یزد نیز در سال ۹۹ وجود دارد که تحقق این مهم نیز از فاصله میان استان‌های فارس و یزد می‌کاهد و با توجه به برقراری خط راه آهن اصفهان – شیراز، یزد نیز از طریق این خطوط به این مجموعه خواهد پیوست.

وی با بیان این که استان فارس دارای جاذبه‌های باستانی، تاریخی، مذهبی و طبیعی فراوان و بسیار مورد اقبال گردشگران است، گفت: با این احتساب، تعطیلی پنج‌شنبه‌ها برای استان فارس می‌تواند اتفاقی میمون و مبارک باشد که هر چند درخواست‌هایی را در این زمینه داشته‌ایم ولی این امر نظر مساعد هیات دولت را می‌طلبد.

وی ادامه داد: به نظر می‌رسد در این ایام کرونا که اقتصاد گردشگری، متضرر و دچار آسیب شده است، این تصمیم می‌تواند قسمتی از هزینه‌های تحمیل شده بر اقتصاد و صنعت گردشگری را جبران و منجر به رونق و دمیدن روح تازه‌ای به این صنعت شود.

استاندار فارس در ادامه به ارائه پیشنهاداتی به منظور حفظ و توسعه گردشگری، در دوران پساکرونا اشاره و خاطرنشان کرد: پیشنهاداتی را در سطح ملی داشته‌ایم که اجرایی شدن آنها می‌تواند برای توسعه گردشگری موثر واقع شود؛ از جمله بن‌ و کاربرگ‌های دارای تخفیفات ویژه و نیم‌بها برای کارمندان و بازنشستگان برای استفاده از هتل‌ها و مراکز تفریحی که در صورت تصویب این پیشنهاد می‌تواند در جبران و کاهش قسمتی از هزینه‌های اقتصادی اعمال شده بر فعالان گردشگری در اثر بحران کرونا، موثر واقع شود.

وی در ادامه گردشگری را زنجیره‌ی محرک بسیاری از مشاغل در کشورمان عنوان کرد و گفت: تحریک و توسعه اقتصاد گردشگری به گونه‌ای است که قسمتی از فعالیت‌های اقتصادی دیگر مانند اقتصاد سوغات، صنایع دستی و حمل و نقل که مورد استفاده و نیاز گردشگران به شمار می‌رود را متاثر از خود می‌سازد لذا با تعطیلی پنج شنبه‌ها شاهد رونق مناسب بخشی از گردشگری خواهیم بود.

رحیمی در پایان خواستار برگزاری نشستی مشترک با استانداران یزد و اصفهان پس از بحران کرونا شد و ابراز امیدواری کرد که در قالب این نشست تصمیمات عملی‌تری با توجه به اختیارات محلی و منطقه‌ای به خصوص در راستای تبادل گردشگر و استفاده از تجربیات بین این سه استان گردشگرپذیر کشور اخذ شود.

منبع:ایسنا

به گزارش ایسنا، محمدرضا پوینده ـ مدیرعامل گروه هتل‌های ایرانگردی و جهانگردی ـ‌ در نوشتاری که در اختیار این خبرگزاری قرار داده، برای رسیدن به پاسخ این پرسش‌ها، نگاهی داشته به برخی اقدامات در ایران برای حمایت از اقتصاد گردشگری و هتلداری و با تشریح نقش دولت و مردم در حمایت از اقتصاد این صنعت، راه‌کارهایی را برای برون رفت گردشگری از بحران پیشنهاد کرده است.

به تحلیل او، تزریق نقدینگی تنها راه نجات کسب و کارهای گردشگری است. پوینده که  در کارنامه حرفه‌ای‌اش تجربه مدیریت در ساختارهای دولتی و خصوصی گردشگری را دارد، معتقد است: برای تجدید قوای پساکرونا، لازم است دولت با درنظر گرفتن تعطیلاتی دیگر و تخصیص وام‌های ارزان، بار دیگر به سفر رونق بخشد.

یادداشت محمدرضا پوینده ـ مدیرعامل گروه هتل‌های ایرانگردی و جهانگردی ـ را در ادامه می‌خوانید: «یکی از اقدامات خوب برای کاهش صدمات اقتصادی وارده به حوزه گردشگری استمهال یا بخشودگی کامل اجاره ‌بهای اماکن و فضاهای گردشگری واگذار شده به بخش خصوصی در طول دوره تعطیلی یا افزایش دوره بهره‌برداری برحسب شرایط چهارچوبِ واگذاری به‌منظور جلوگیری از انتشار ویروس کرونا از سوی وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی بود که در شرایط فعلی کمکی مهم برای فعالان این حوزه محسوب می‌شود. اما باید در نظر داشت این تنها یکی از اقدامات لازم برای جلوگیری از ضرر و زیان بیش از حدِ فعالان این حوزه است اما جبرانی برای درآمدِ صفرِ حاصل از گردگشگری هتل‌ها و اقامتگاه‌های گردشگردی نیست.

دولت چند بسته حمایتی شامل تعویق سه‌ماهه پرداخت اقساطِ تسهیلات، مالیات، بیمه تأمین اجتماعی کارفرمایان و حامل‌های انرژی برای صنایع‌دستی و تأسیسات گردشگری اختصاص داده است که در صورت تحقق بازخورد خوبی از این راهکار دریافت خواهد شد. اما با توجه به گستردگی برخی مجموعه‌ها از جمله هتل‌های زنجیره‌ای و همچنین آسیب پذیری برخی مجموعه‌های کوچکترهمانند بوم‌گردی‌ها، نیاز به برنامه‌ای گسترده‌تر همچون تنفسی یک‌ساله برای استمهال وام‌های دریافتی در حوزه گردشگری است تا صاحبان مراکز و تأسیسات گردشگری در شرایط به وجود آمده اقدام به تعدیل ناخواسته‌ی نیروهای خود یا تغییر کاربری این مراکز نکنند. این درحالی است که در صورت تخصیص پیدا نکردن اعتبار، ناخواسته این اقدام رخ خواهد داد.

با تزریق نقدینگی از طریق ارائه تسهیلات خاص و در نظر گرفتن وام‌‍‌های کم بهره و بلاعوض به فعالان و مجموعه‌های گردشگری کشور اعم از هتل‌ها تا میزان قابل توجهی قادر به جبران خسارات ناشی از این رکود خواهیم بود.

از آنجا که همه‌گیری این ویروس جهانی است، استفاده از تجارب و راهکارهای سایر کشورها به‌منظور تسریع در راه‌اندازی چرخه‌های اقتصادی در حوزه‌های مختلف اعم از گردشگری امری اجتناب‌ناپذیر است.

حوزه گردشگری پیش از بروز و ظهور کرونا در نیمه دوم سال ۹۸ به ‌واسطه اتفاقات و حوادث منطقه‌ای و داخلی تحت تاثیر قرار گرفت و متأسفانه شاهد زیان پیش‌بینی نشده‌ای در این حوزه بودیم، در آستانه نوروز نیز با شیوع ویروس کرونا این آسیب‌ها بیشتر شد و بسیاری از تأسیسات گردشگری در کشور دوباره متحمل ضرر شدند و بسیاری از برنامه‌ریزی‌های مربوط به این دوران نیز متوقف شد.

با توجه به اینکه صنعت گردشگری در ابعاد بزرگ امروزی در کشورمان یک صنعت نوپاست نباید ساده از کنار آسیب‌های متحمل شده بگذریم و ضروری است درکنار صیانت هرچه بیشتر از ریشه‌های کهن این صنعت همچون هتل‌های زنجیره‌ای به ایجاد برنامه‌های سازنده برای رونق سفر و گردشگری بعد از مهار کرونا در کشور نیز اندیشید و تمام امکانات  را در این مسیر به کار گیریم. در این راستا بازگشایی آن دسته از واحدهای اقامتی و گردشگری بعد از اتمام یک دوره تعطیلی موفقیت‌آمیز خواهد بود که در زمان رکود و تعطیلات، بستری مناسب برای تحریک تقاضای گردشگران فراهم کرده باشند. عملی کردن این مهم تنها با همکاری دوجانبه‌ی دولت و فعالان حوزه گردشگری امکان‌پذیر است. دولت با درنظر گرفتن فرصتی مناسب برای تجدید قوای پساکرونا با در نظر گرفتن تعطیلات قادر به ایجاد بستری خوب برای سفر کردن تمام اقشار مختلف است و در کنار آن تخصیص وام‌های ارزان‌قیمت در قالب سفر کارت به نهادهای گوناگون قطعاً میل به سفر را دوچندان می‌کند.

در این بین نیاز به برندسازی مجدد مجموعه‌های گردشگری امری است ضروری و برای این منظور رسانه‌ها با معرفی هرچه بهتر و بیشتر جاذبه‌های گردشگری توریستی استان‌ها، مجموعه‌های گردشگری اقامتی و خدماتی ارائه شده توسط این مجموعه‌ها می‌توانند نقش به سزایی برای جذب گردشگر در زمان پسا کرونا ایفا کنند چراکه همواره تبلیغات جذاب و مستمر تأثیر مثبتی در ذهن مخاطب برای خرید یک محصول کوچک دارد، پس قطعاً برای حفظ این سرمایه ملی که همان گردشگر است و متقاعد کردن او برای هزینه‌ی زمان و پول خود در یک مجموعه اقامتی نیاز به تبلیغات متداوم، تاثیرگذار و هدفمند است.

پتانسیل‌های گردشگری ایران زیبا آنقدر بالاست که برای معرفی آن به مخاطب باید زمان صرف کرد. برای تبلیغات هرچه گسترده‌تر باید تمام ابزارهای تبلیغاتی از جمله شبکه‌های اجتماعی بیش از پیش هدفمند به معرفی جاذبه‌ها و مراکز گردشگری بپردازند و این نکته را یادآور شوند که نقش گردشگری در بازگرداندن مردم به زندگیِ عادی در دوران پسا کرونا غیرقابل چشم پوشی است.

از سویی دیگر، هتل‌ها و مجموعه‌های اقامتی با کاهش ۵۰ درصد هزینه‌های اقامت می‌توانند سهمی بزرگ برای جبران ضررهای اقتصادی و همچنین بازگشت سود داشته باشند.

مراکز اقامتی با رعایت پروتکل‌های بهداشتی می‌توانند در جلب رضایت گردشگر و تسلی خاطر او موثر باشند. در این زمان حائز اهمیت است که معرفی مستقیم این مراکز از سوی رسانه‌ها و وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی، خود سبب اطمینان‌ خاطر دوچندان گردشگر می‌شود.

مردم عزیز نیز در این دوران می‌توانند بهترین سرمایه‌گذاری اقتصادی خود را با حمایت از صنعت گردشگری انجام دهند و با پیش رزرو کردن واحدهای اقامتی گردشگری می‌توانند ارزان‌تر از زمان پیک سفر و پسا کرونا برنامه‌ریزی برای برای یک سفر اقتصادی و حمایتی را در دستور کار قرار دهند و مهمتر از آن نقشی پررنگ برای حفظ و حمایت از صنعت گردشگری کشور و کمک به اقتصاد گردشگری شهر و کشورمان داشته باشند.»

منبع:ایسنا

به گزارش ایسنا، «مدت زیادی است که گردشگری حال خوبی ندارد و این بار با شیوع ویروسی به نام Covid-19 آسیب‌های جدی به آن وارد شد و خسارت‌های زیادی را به بار نشاند. خسارت‌های ناشی از شیوع این بیماری فقط به سفر های تعطیلات بهمن و نوروز ۹۹ محدود نیست، بلکه تمام هزینه‌های مربوط به بازاریابی‌ها و مارکتینگ به روش‌های مختلف و یا هزینه‌های مربوط به حضور در نمایشگاه‌های بین‌المللی در سال ۲۰۱۹ جزئی از این خسارات است و اینکه پس از کنترل شیوع بیماری چه در داخل کشور و چه در مجامع بین‌المللی لازم است هزینه‌های زیادی برای احیای گردشگری صرف شود.

با توجه به آسیب‌های اقتصادی ناشی از شیوع این بیماری به مردم و در نتیجه کاهش شدید درآمد خانوار، مطمئنا تصمیم‌گیری برای رفتن به سفر در اولویت نخواهد بود و باید بررسی کرد که سفر به معنی واقعی گردشگری چگونه می‌تواند احیا شود و اولویت سفر بعد از کنترل بیماری در چه سطحی از نیازهای مخاطبان قرار می‌گیرد و تمایل مخاطبان به انجام سفر تا چه میزان خواهد بود.»

محمدمنظرنژاد ـ مدرس گردشگری ـ در نوشتاری با این مقدمه، به ضرورت های سفر به موازات پاندمی کووید ۱۹ پرداخته و جزئیاتی را مثال آورده که پیش از راه افتادن دوباره سفر ها باید مورد بازنگری کسب و کارها و متولیان گردشگری قرار گیرد تا آسیب‌های این ویروس همه‌گیر را به حداقل برساند.

در ادامه یادداشت منظرنژاد که برای ایسنا نوشته، آمده است: باید توجه داشته باشیم که از زمان شیوع بیماری در کشور و نیز در جوامع بین‌الملل با توجه به اخبار در رسانه‌ها و شبکه‌های مجازی و توصیه‌های ایمنی و بهداشتی، تا حدود زیادی الگوهای رفتاری تغییر پیدا خواهد کرد، برای مثال شستن دست‌ها، دست ندادن و روبوسی نکردن از اولین نکات در ایمنی فردی بود که به همگان توصیه شد و سپس وجود فاصله ایمنی فردی تا یک و نیم متر و عدم خروج غیر ضروری از منزل و استفاده از شوینده‌ها و مواد ضدغفونی‌کننده و نیز استفاده از ماسک‌ها و انواع دستکش‌های بهداشتی برای ایمنی بیشتر از نکاتی بود که به همه توصیه شد. در این مدت بسیاری از خانواده‌ها ناخودآگاه پروتکل‌هایی را برای سلامت خانه و خانواده، قرارداد کرده و همه افراد خانواده به اجرای آن موظف شدند و این موضوع در بسیاری از خانواده‌ها قابل مشاهده است.

به نظر می‌رسد این تغییر رفتار با توجه به مثبت بودن آن در رویه زندگی برای مدت زیادی ماندگار باشد و افراد زیادی حتی برای همیشه این عادت بهداشتی را داشته باشند، برای مثال در روابط اجتماعی دقت بیشتری می‌کنند و از دست دادن و روبوسی کردن پرهیز خواهند کرد یا در زمان رفتن به بیرون از خانه دستکش و ماسک خواهند داشت و در آداب غذاخوردن و رژیم غذایی و بسیاری موارد دیگر که در این مدت طبق توصیه‌های انجام شده در رسانه‌ها به مردم آموخته شد، دقت نظر و حساسیت بیشتری خواهند داشت.

برای مثال، در عرصه گردشگری اگر تامین‌کننده‌ها را به هفت قسمت تقسیم کنیم، هر کدام از این تامین‌کننده‌ها برای شروع فعالیت، در ابتدا با دانش به توصیه‌های وزارت بهداشت و بررسی تغییر الگوهای رفتاری مردم، باید پروتکل‌هایی را وضع کنند تا مشتری با اطمینان خاطر به استفاده از خدمات اقدام کند. چه بسا که نیاز باشد متولی گردشگری اقدام به ایجاد اتاق فکر و یک کمیته مقرراتی با حضور نماینده وزارت بهداشت کند و پروتکل‌های بهداشتی را برای تامین‌کننده‌های تحت مدیریت وزارتخانه وضع کند.

چند نمونه به مثال‌هایی در این‌باره می‌پردازیم:

حمل و نقل

موارد زیادی را می‌توان اشاره کرد که مدیران هر بخش می‌توانند در کنترل شیوع بیماری اقدام به وضع پروتکل‌های مشخص کنند. برای نمونه در حمل و نقل هوایی در محل فرودگاه، می‌توان قبل از ورودی‌ها فضایی برای ضدعفونی کردن کفش‌ها و چرخ‌های چمدان قرار داد و یا قبل از ورود چمدان‌ها به داخل دستگاه Xray  می‌توان چمدان‌ها را ضدعفونی کرد.

یا قبل از ورود افراد به سالن فرودگاه و در بدو ورود، تونل‌های ضدعفونی ایجاد کرد تا افراد از آن بگذرند و بدن آن‌ها و البسه ایشان ضدعفونی شود. در زمان بازرسی بدنی مسافر و چک پاسپورت می‌توان پروتکل‌های بهداشتی منظور کرد. همچنین ضدعفونی سرویس‌های بهداشتی عمومی در فرودگاه و ضدعفونی چرخ‌های مخصوص حمل بار می‌تواند از موارد مهم در پروتکل‌های بهداشتی باشد.

با توجه به نظرات پزشکان و وزارت بهداشت درباره علائم پنهان در فرد ناقل، تب سنجی به تنهایی روش مناسبی برای کنترل نیست و مطمئنا ایجاد پروتکل‌های بهداشتی می‌تواند ریسک را کمتر کند.

اگر فردی بدون علائم و به صورت یک ناقل وارد فرودگاه شود می‌تواند با قرار دادن چمدان در دستگاه XRay  و نیز چرخ حمل بار و ارائه پاسپورت به مامور بررسی و ارایه آن به مسؤول صدور کارت پرواز و نیز با نشستن روی صندلی‌های فرودگاه و بسیاری موارد دیگر، ناخودآگاه به پخش این ویروس در تمام فرودگاه اقدام کند، ولی می‌توان با انجام اقدامات زیرساختی و بررسی‌های کامل، تاسیسات خاص ضدعفونی از ابتدای ورود مهمان به همراه چمدان‌ها تا هنگام سوار شدن در هواپیما و بارگیری وسایل مسافر را ایجاد کرد.

همین الگو را می‌توان برای مهمانان ورودی به فرودگاه منظورکرد؛ از زمان خروج از هواپیما با گذر از تونل‌های ضدعفونی و تب سنجی و انجام غربالگری و جداسازی افراد مشکوک، تا زمانی که وارد اتوبوس شده و به سالن فرودگاه منتقل شوند. وسایل و چمدان‌های مهمانان نیز به همین شکل بعد از ضدعفونی روی ریل مخصوص قرار گرفته تا به دست مهمان برسد.

مرحله ضدعفونی چرخ‌های دستی ویژه حمل بار به خاطر استفاده مکرر توسط مسافران، باید بیشتر مورد توجه قرار گیرد. در تونل‌های ضدعفونی تجهیزات مخصوصی همچون دستکش‌های بهداشتی و ژل ضد عفونی دست در اختیار مسافر قرار گیرد.

مواردی که مورد بحث قرار گرفت مطمئنا برای حمل و نقل ناوگان اتوبوس‌رانی و ریلی نیز باید مورد استفاده قرار گیرد. به عنوان مسافر قطار در مسیرهای طولانی این سوال نیز مطرح است که در کوپه‌های چهار تخته و شش تخته با توجه به حساسیت‌های موجود و توصیه‌های وزارت بهداشت مبنی بر فاصله‌گذاری تا یک‌ونیم متر تا چه میزان این استاندارد در استقرار افراد در قطار می‌تواند رعایت شود؟

اقامتگاه‌ها

یکی از مهمترین تامین‌کنندگان خدمات گردشگری، اقامتگاه‌ها هستند که لازم است تا مدیران این بخش‌ها با دقت عمل بیشتری پروتکل‌های داخلی را ایجاد و اجرا کنند. مطمئنا مهمانان بعد از کنترل این بیماری با حساسیت بیشتری به خدمات توجه می‌کنند و مدیران لازم است با جزئیات برای تمام بخش‌ها یک پروتکل بهداشتی تهیه کنند. برای نمونه از زمان ورود مهمان به هتل و برای جابجایی چمدان‌ها باید برنامه‌ریزی کنند و برای خانه‌داری و سرویس اتاق‌ها در هر بار استفاده مهمان، قوانینی را وضع کنند.

سوالی که برای یک گردشگر پیش می‌آید این است که اتاق‌ها تا چه میزان ضدعفونی شده‌اند؟ دستگیره‌ درها و کمدها، صندلی و مبل‌ها، کنترل تلویزیون، جاسیگاری، سطل‌ها و … تا چه میزان ضدعفونی شده است؟ آیا برای صبحانه می‌توان به سلف سرویس بودن خوراکی‌ها اعتماد کرد؟ فقط کافی است یکی از مهمانان ناقل پنهان باشد…

مدیریت و برنامه‌ریزی یک پروتکل بهداشتی و رفتاری برای خدمه هتل و اقامتگاه‌ها و نیز مهمانان کاری بسیار سخت و زمان‌بر است، ولی مطمئنا می‌تواند راهی اثرگذار در کنترل بیماری باشد. از نظر بنده به عنوان یک شهروند و در عین حال ارایه‌دهنده خدمات گردشگری و نیز مصرف‌کننده خدمات گردشگری، بسیار خوشایند است که سطح بهداشتی را بالا ببرم و قوانین بهداشتی را برای سلامت خود، خانواده و جامعه رعایت کنم، بنابراین تمام تاسیسات خدماتی باید این موضوع را به صورت بهینه برنامه‌ریزی کرده و برای همیشه این پروتکل را در کنار قوانین میزبانی و مهمان‌نوازی خود قرار دهند.

در کنار هتل‌ها باید به اقامتگاه‌های بومگردی نیز اشاره شود، از آنجا که اقامتگاه‌های بومگردی به واسطه ساختار بومی دارای امکانات محدودی به نسبت هتل‌ها هستند، لذا حساسیت مدیران این اقامتگاه‌ها در مدیریت بهداشت و ایجاد یک پروتکل بهداشتی باید بسیار دقیق‌تر و با حساسیت بیشتری انجام شود. برای مثال با توجه به وجود سرویس‌های بهداشتی و حمام مشترک باید پروتکل‌های بهداشتی و اخلاقی را هنگام پذیرش مهمان و نیز برای خدمه مجموعه مشخص کنند تا مهمانان در حین استفاده از خدمات، موظف به رعایت آن باشند و نیز خدمه اقامتگاه نسبت به رعایت آن ملزم شوند.

خدمات پذیرایی و بین‌راهی‌ها

یکی از بخش‌های مهم گردشگری مجتمع‌های پذیرایی و خدماتی بین‌راهی است که بعضا در بسیاری از مواقع با توجه به یک رویداد گردشگری شاهد حجم زیادی از مهمانان در این مجتمع‌ها هستیم. حتما این سوال پیش می‌آید با توجه به فاصله‌گذاری اجتماعی برای حضور افراد در اماکن عمومی تا چه میزان افراد و گردشگران نسبت به این الگوها پایبند بوده و آن را رعایت می‌کنند؟ بر این عقیده‌ام که تعدادی از این الگوها در رفتار اجتماعی باید به قانون تبدیل شود؟ از آنجا که سطح بهداشت انفرادی و رفتارهای بهداشتی افراد متفاوت است، این موضوع در ابتدا باید به صورت یک اصل آموزشی در تمام مقاطع آموزشی قرار گیرد تا در نهایت تبدیل به یک فرهنگ همگانی شود.

از آنجا که بسیاری از گردشگران به منظور به جا آوردن فریضه نماز و خرید سوغات و یا استفاده از سرویس بهداشتی در مجتمع‌های خدمات پذیرایی و بین شهری توقف می‌کنند، لازم است مدیران این مجتمع‌ها یک پروتکل بهداشتی برای ورود و خروج مهمانان و خدمه داشته باشند. مؤکدا توصیه می‌شود کارشناسان وزارت متولی گردشگری به همراه نماینده و کارشناسان وزارت بهداشت باید برای هر یک از تاسیسات و با توجه به حساسیت‌ها یک پروتکل رفتاری و بهداشتی و ایمنی مجزا تهیه و ابلاغ کنند و نیز در شیوه نامه‌های تاسیس هرکدام از تاسیسات گردشگری این موضوع را لحاظ کنند.

به عنوان یک راهنمای گردشگری و یک فعال در زمینه برنامه‌ریزی سفر همیشه از خدمات پذیرایی سلف سرویس برای صرف صبحانه و ناهار استقبال می‌کردم و امروز با توجه به شیوع این بیماری بر این فکر هستم که اگر فردی بدون علائم و ناقل این بیماری در رستوران برای صرف صبحانه از سلف استفاده کند در حین حرکت در کنار میز سلف می‌تواند یک به یک تمام ظروف را آلوده کند، آیا با توجه به تمام توصیه‌های موجود می‌توان با اطمینان از سلف سرویس استفاده کرد؟ نمی‌دانم این یک وسواس است که نمود کرده یا نگاه‌مان به جزئیات صحیح است ولی توصیه می‌کنم مدیران تاسیسات گردشگری با توجه به حساسیت بوجود آمده و یا وسواس بهداشتی، برای این مورد ترتیبی اتخاذ کنند. برای مثال شاید بهتر باشد نیروی انسانی خود را افزایش دهند و در کنار میز سلف چندین نفر از پرسنل سلامتِ خود مجموعه از مهمانان پذیرایی کنند و سلف با یک حفاظ شیشه‌ایی از مهمانان فاصله داشته باشد تا در صورت صحبت و درخواست مهمان و یا بروز عطسه و یا سرفه، ترشحات دهان پخش نشود. بسیار مهم است که هرکدام از مدیران خدمات و تاسیسات با جزئیات به کار خود توجه کنند و برنامه‌ریزی‌های آتی را بر اساس پروتکل‌های بهداشتی ترتیب دهند.

جاذبه‌ها و اماکن بازدیدی طبیعی، تاریخی، روستایی و …

مطمئنا یکی از اساسی‌ترین دلایل سفر مشاهده جاذبه‌هایی است که در مقصد وجود دارد، با توجه به تمام توصیه‌های پزشکی برای نقل و انتقال و شیوع این ویروس باید پروتکل‌های بهداشتی برای ورود مهمانان به یک سایت را برنامه‌ریزی کنیم. شاید بهتر باشد از واژه ضریب بُرد استفاده شود. همیشه برای بازدید از مناطق طبیعی و مناطق چهارگانه تحت مدیریت سازمان محیط زیست از این واژه استفاده می‌شود که به حداکثر تعداد نفراتی که در یک روز می‌توانند وارد یک منطقه طبیعی شوند و حداقل اثرات تخریبی را داشته باشند ضریب بُرد می‌گویند. حال به نظر می‌رسد برای بازدید از موزه‌ها و سایت‌ها با توجه به فاصله‌گذاری اجتماعی بهتر است حداکثر تعداد نفرات بازدیدکننده در هر سایت گردشگری در یک ساعت مشخص شود و بازدیدکنندگان را پیش از ورود غربالگری کرد.

شرکت‌های خدمات مسافرتی و هواپیمایی و زیارتی

همچنین شرکت‌های خدمات مسافرتی و هواپیمایی و زیارتی با ایجاد بسترهای الکترونیکی می‌توانند تا حد زیادی از ترافیک حضوری مهمانان در شرکت‌ها جلوگیری کنند و با توجه به توصیه‌های وزارت بهداشت به چاپ برگه‌های پروتکل‌های بهداشتی اقدام کنند تا توجه مهمانان جلب شود.

به نظر می‌رسد برای سفر های گروهی توسط شرکت‌های خدمات مسافرتی باید به تهیه پروتکل‌های بهداشتی با توجه به تغییر الگوهای رفتاری جامعه اقدام کرد. لازم به ذکر است تشخیص فرد ناقل با توجه به پنهان بودن علائم، کاری غیرممکن است، بنابراین باید ضمن بررسی علائم تب در زمان حضور مهمانان، پروتکل‌های بهداشتی را اجرا کرد. برای مثال ضمن ضدعفونی صندلی‌های اتوبوس و فضای قرارگیری کیف‌های دستی اقدام به قرار دادن دستکش‌های بهداشتی کرد و محفظه بار اتوبوس را ضدعفونی کرده و سپس هرکدام از چمدان‌های مسافران را قبل از قرار گیری در محفظه اتوبوس ضد عفونی کرد.

برای انجام فریضه نماز و استفاده از سرویس‌های بهداشتی، محل‌هایی را از قبل مشخص کرد که از نظر بهداشتی الگوهای وزارت بهداشت را رعایت می‌کنند، توصیه می‌شود تا در اتوبوس‌ها مایع ضدعفونی قرار داده شود تا مهمانان در هر بار استفاده از سرویس‌های بهداشتی و قبل از ورود به اتوبوس، دست‌های خود را ضدعفونی کنند.

ممکن است برخی از افراد با دقت بیشتر و حساسیت عمیق‌تر سوال کنند کفش‌ها در هر بار ورود به اتوبوس می‌تواند آلوده باشد و چگونه می‌توان از ورود آلودگی به اتوبوس جلوگیری کرد؟ جزئیات زیادی برای کنترل شیوع بیماری وجود دارد و شاید برخی افراد از بررسی این جزئیات ایراد گرفته و کلمه وسواس را برای آن جایگزین کنند، ولی لازم به یادآوری است اگر در شیوع این ویروس به تاریخ و چگونگی شیوع آن توجه کنیم متوجه خواهیم شد که باید در اینگونه موارد جزئی‌نگر باشیم.

وضع کردن پروتکل‌های بهداشتی در هر بخش باید توسط مدیران مربوط به همان ارگان و سازمان انجام شود و وزارت بهداشت اقدام به ایجاد پروتکل‌های کلی‌تر کند. توصیه‌ام بر این است همانگونه که افراد در خانه و زندگی خود پروتکل‌های بهداشتی را منظور کرده‌اند، می‌توانند در محل کار و تاسیسات و خدمات خود نیز این پروتکل‌ها را اجرا کنند.

راهنمایان گردشگری

راهنمایان گردشگری به عنوان رهبران اجرای سفر های گروهی دارای نقش بسیار مهمی در کنترل و شیوع این بیماری هستند. کمی با جزئیات به نقش راهنمای گردشگری نگاه کنیم؛ مثلا یکی از الگوهای راهنمایان گردشگری انجام معارفه در سفر است که حین آن میکروفن بین مسافران دست به دست می‌شود یا در جریان سفر بین مسافران، آب معدنی، میوه، شیرینی و چای و قهوه توزیع می‌کنند، بعضا بطری‌های آب معدنی را در یخچال اتوبوس و بسته‌های پذیرایی را در محفظه بار اتوبوس قرار می‌دهند که باید در نگهداری وسایل پذیرایی بسیار دقت داشته باشند و حتی در معارفه مهمانان از روش‌های ایمن در سلامتی افراد استفاده کنند. مطمئنا تذکرات بهداشتی راهنما و انتخاب رستوران‌های مناسب و توقف در مجتمع‌های خدمات پذیرایی بین‌راهی می‌تواند سلامت مهمانان را رقم بزند و تا حد زیادی در ممانعت از انتقال این ویروس از فرد ناقل به دیگر مسافران تاثرگذار باشد.

شرکت‌های خدمات مسافرتی، هتل‌ها و تمام تاسیسات گردشگری می‌توانند هرکدام پروتکل‌های مرتبط با شرایط فعلی را تهیه کنند و مطمئنا برای یک شرکت خدمات مسافرتی ایجاد پروتکل‌های بهداشتی و الزام‌آور و مجهز کردن وسایل نقلیه به تجهیزات بهداشتی مانند شوینده‌های دست، مایع ضد عفونی‌کننده، دستکش  و ماسک می‌تواند یک مزیت نسبی باشد و مطمئنا سیاست‌های دیگری می‌توان برای خاص کردن خدمات در نظر گرفت تا مهمان با اطمینان خاطر از خدمات استفاده کنند. یادآور می‌شوم که پروتکل‌های رفتاری و بهداشتی با توجه به اثرات مثبتی که دارد می‌تواند به صورت یک شیوه‌نامه و یک اصل  در تاسیسات گردشگری مورد استفاده قرار گیرد.

مطمئنا در رسانه‌ها دیده‌ایم که برای استفاده از آسانسور الگوهای رفتاری خاصی از افراد خلاق پیشنهاد شده بود تا ارتباط دست را با دکمه‌های آسانسور کمتر کند و این موضوع در کشورهای دیگر به مراتب مورد استفاده قرار گرفت و یا در مراودات مالی متوجه شده‌اید که تبادل وجه نقد در تمام فروشگاه‌ها و بین افراد به حداقل ممکن رسیده و حتی در این دوران تعدادی از تاکسی‌ها و خودروهای حمل و نقل از سامانه‌های الکترونیکی پرداختی استفاده می‌کنند تا با تبادل وجه نقد این بیماری منتقل نشود.

قابل توجه است که در قدیم و قبل از ورود ویروس Covid-19، اسکناس و سکه یکی از آلوده‌ترین وسایل بود که همیشه به این موضوع اشاره می‌شد و کمتر کسی به آن توجه می‌کرد ولی با همه‌گیر شدن این ویروس در کشورهای مختلف مردم به این موضوع بیشتر توجه کرده و در نتیجه تبادل وجه نقد به مراتب و به طور قابل توجهی کمتر شد تا حدی که به برخی بانک‌ها هم گفته شد تا اطلاع ثانوی از پذیرفتن وجه نقد خودداری کنند. این موضوع به عنوان یک فرهنگ می‌تواند در رفتار انسان‌ها باقی بماند و جای آن را سامانه‌های الکترونیکی بگیرد تا تبادلات مالی برای افراد به آسانی قابل انجام باشد.

مؤسسه‌ها و آموزشگاه‌های گردشگری

موسسات آموزشی نیز باید برای شروع دوباره فعالیت‌های گردشگری به تهیه پروتکل بهداشتی و اخلاقی برای هنرجویان اقدام کنند و فاصله‌گذاری اجتماعی را در برنامه‌های آموزشی خود و در کلاس‌های درسی رعایت کنند. باید به جزئیات بیشتر توجه نشان داد مثلا دست به دست شدن یک ماژیک تا چه میزان می‌تواند در انتقال این بیماری موثر باشد و یا سرویس بهداشتی عمومی در آموزشگاه‌ها و خدمات پذیرایی باید از چه امکانات بهداشتی برخوردار باشد که ریسک انتقال بیماری را به حداقل برساند و یا حتی در کنترل این بیماری بهتر است در آموزشگاهی که تردد افراد زیاد است غربالگری انجام شود و یا با ارایه یک پروتکل به هنرجویان از ایشان خواست تا در صورت بروز علائمی مانند سرفه، عطسه و تب از حضور در کلاس ممانعت کنند.

با توجه به اهمیت سفر های یک و دو روزه در موضوع آموزش‌های گردشگری بویژه راهنمایان، تهیه پروتکل‌های بهداشتی در ارتباط با چگونگی حضور هنرجویان در کلاس‌های عملیاتی ضرورت دارد.

در این مدت با توجه به شیوع این پاندمی آموزش‌های مجازی تا حدودی توسعه یافت و از شبکه‌های مختلف برنامه‌های درسی پخش شد و یا از بستر شبکه‌های مجازی و یا نرم افزارهای مختلف برای آموزش آنلاین استفاده شد و چه بسا باید در زمینه این شیوه تدریس بیشتر کار شود تا شاید بتوان روزی در کنار آموزش‌های حضوری، شبکه‌های آنلاین آموزشی را برای دوره‌های تکمیلی راه‌اندازی کرد.

از زمان شیوع این بیماری در چین با توجه به حجم خبرها در رسانه‌ها و بعد از شیوع این بیماری در کشورهای دیگر از جمله ایران و با در نظر گرفتن توصیه‌های پزشکی و تذکرهای اکید درباره فاصله اجتماعی، شستن دست‌ها، ضدعفونی سطوح، دست ندادن و روبوسی نکردن با یکدیگر و بسیاری موارد دیگر، این حساسیت‌ها دیگر یک وسواس نیست، وقتی در خصوص ماندگاری این ویروس و مدت زمان آن روی سطوح صحبت می‌شود و یا وقتی در خصوص همه‌گیری این بیماری و راحتی شیوع آن تذکر داده می‌شود، حساسیت‌ها آنقدر زیاد می‌شود که بسیاری از هنجارهای قبلی زندگی را تبدیل به ناهنجاری می‌کند و هنجارهای جدیدی را وارد زندگی می‌کند و الگوهای زندگی را تغییر می‌دهد تا جایی که بعضی از خدمات که تا کنون در زندگی خود استفاده می‌کردیم دیگر اولویتی ندارند و نیاز آن کمرنگ‌تر از قبل می‌شود.

اینک با توجه به توصیه‌های وزارت بهداشت باید بپذیریم که رفتار ما در کنترل شیوع بیماری و ممانعت در انتقال آن بسیار تاثیرگذار است، در نتیجه خود را مسؤول رفتارهای شخصی بدانیم و برای حفظ سلامت جامعه با وزارت بهداشت همکاری کنیم و حداقل به توصیه‌ها عمل کنیم.

منبع:ایسنا

به گزارش ایسنا، پیروز حناچی در دیدار و گفت‌وگو با تعدادی از کارآفرینان و فعالان اقتصادی با تاکید بر اینکه سال گذشته با تحریم‌های جدید میزان درآمد دولت از نفت، به حداقل رسید و شهرداری تهران هم تحت تاثیر این فضا قرار گرفت، گفت: مدیریت شهری در دوره جدید نمی‌خواهد به هر شکلی درآمدزایی کند و چارچوب هایی دارد. به همین دلیل امروز شرایط مالی سختی را تجربه می‌کنیم.

وی افزود: اداره شهرداری تهران حداقل نیاز به اعتبار روزانه بین ۵۰ تا ۸۰ میلیارد تومان دارد با این وجود  شهرداری در دوران کرونا فعالیت خود را ادامه داد؛ برای نمونه ناوگان حمل و نقل عمومی با ۸۰ درصد ظرفیت فعالیت می کرد، در حالیکه تنها ۱۰ درصد مسافران همیشگی از آن استفاده میکردند.

حناچی درباره این نقد که «شهرداری تهران هزینه‌هایش بالاست» گفت: این انتقاد وارد است و تلاش شده است که این مشکل تا حدودی برطرف شود بدنه شهرداری سنگین است هر چند که حقوق بگیران شهرداری از ابتدای مدیریت جدید از ۶۷ هزار به ۶۲ هزار نفر رسیده، اما باید در این زمینه با رعایت تمام جوانب اخلاقی و انسانی بیشتر تلاش کنیم.

شهردار تهران با اشاره به ارائه لایحه دوفوریتی به شورای شهر تهران برای رفع موانع مالی شهرداری تاکید کرد:  ما به دنبال  کسب درآمد به هر بهانه ای نیستیم چرا که بعضی مسیرهای درامد زایی به شهر آسیب می زند.
شهردار تهران درباره «همکاری و حمایت از استارت آپ» ها گفت: سیاست مدیریت شهری حمایت از استارت آپها است، همین راستا ما پیگیر «هوشمندسازی ارائه خدمات شهری» در شهر تهران هستیم. حتی لایحه ای برای حمایت از آنها آماده و به شورای شهر تهران ارائه شده است.

حناچی درباره «درآمدزایی از سرای محلات» گفت: از سرای محلات به اندازه ای که باید، درآمد مالی کسب نمی شود و مکانیزم های فعلی برای درآمدزایی موثر نیست. به نظر می رسد نهادهای مدنی باید بیشتر تلاش کنند  و خواسته های مردم را به مدیریت شهری منتقل کنند تا تبدیل به تصمیمات اجرایی شود . در عین حال باید قبول کرد که نزدیکتر از این سراهای محلات به مردم در شرایط فعلی وجود ندارد که اطلاعات بسیار خوبی از شهروندان دارند و می توان از آن برای خدمات دهی بیشتر به شهروندان استفاده کرد.

شهردار تهران درباره تراکم فروشی توضیح داد: می توان شهر را با ساختن اداره کرد اما نباید خارج از برنامه تراکم فروخته شود. شهرداری در دوره مدیریت جدید تلاش کرده است هم طبق برنامه تراکم بفروشد و هم آن را به قیمت واقعی و نه به نصف قیمت و ارزان ارائه دهد. هم اکنون در تهران قیمت تراکم معادل قیمت زمین است. در این زمینه شهرداری به سمت تعادل حرکت می کند.

حناچی به درآمدهای پایدار جدید شهرداری نیز اشاره کرد و گفت: دو لایحه در مجلس  تصویب شد یکی لایحه درآمدهای پایدار که به زودی ایرادهای وارده شورای نگهبان بر آن  برطرف خواهد شد و دیگری مالیات بر ارزش افزوده است که از یک سوم درآمد مالیات بر ارزش افزوده، به ۴ از ۹ درصد رسید و مطمئنا  این دو لایحه در افزایش درآمد شهرداری در شرایط عادی تاثیر خواهد داشت.

وی  به «تبدیل تهران به عنوان یک مقصد گردشگری» اشاره کرد و گفت: تهران از نظر جاذبه گردشگری چیزی کم ندارد اما در  زمینه شناساندن آن به مردم کم کاری شده،  مدیریت شهری تلاش کرد در دوره جدید موزه های جدیدی راه اندازی کند و قطعا اگر تهران تبدیل به مقصد گردشگری تبدیل شود بسیاری از مشکلات شهر برطرف خواهد شد و درآمدهای خوبی هم به شهر تهران تزریق خواهد شد.

حناچی درباره «کسب درآمد از زباله» و «ورود بخش خصوصی به این حوزه» گفت: زباله در تهران اکنون هم  دست پیمانکار است اما باید پذیرفت بازیافت زباله مسیر طبیعی خود را طی نمی کند. مبنای طرح جامع پسماند که قرار است اجرا شود این است که زباله تولید شده را اول ارزش گذاری و بعد برای آن برنامه ریزی می کند. سرانه زباله در کشور بر خلاف تبلیغی که می شود خیلی بالا نیست. در عین حال ارزش زباله های همه مناطق شهر یکی نیست مثلا ارزش زباله های منطقه یک با ۱۲ اساسا قابل مقایسه نیست. قیمت متوسط امحای زباله کیلویی ۱۶۷ تومان است  که رقم نسبتا بالایی است .

حناچی درباره «خصوصی سازی اتوبوسرانی» گفت: درحال حاضر  ۶۰ درصد اتوبوسرانی در اختیار بخش خصوصی است اما مشکل این بخش یارانه بالایی است که پرداخت می شود و مدیریت شهری به دلیل برخی مخالفت ها و شرایط اقتصادی کشور اجازه ندارد این یارانه را تعدیل کند.

وی همچنین پیشنهادهایی مانند “اجاره پلاک مسکونی “هایی که استفاده اداری می شوندرا قابل تامل خواند و گفت: این پیشنهاد خوبی است و بهتر از پلمپ واحد است که فعلا اجرا می شود.

حناچی درباره استفاده از “نمایشگاه آفتاب ” گفت: مدیریت شهری قصد داشت نمایشگاههای ملی را به این مجموعه منتقل کند  اما اگر اتاق بازرگانی تهران بتواند این مجموعه را با پیشنهادهای خود  به درآمدزایی برساند مدیریت شهری از آن استقبال می کند.

وی در پایان درباره کسب درآمد از بیلبوردهای تبلیغاتی گفت: شهرداری تهران ۱۵ درصد بیلبوردها را در اختیار دارد.البته این بیلبوردها هم در بیشتر مواقع خالی نیستند اما در عین حال تلاش شده که در بیلبوردهای شهرداری تبلیغات مرتبط با مناسبت‌ها و شرایط روز کشور وجود داشته باشد.

منبع:ایسنا

راه اندازی و نصب دوچرخه‌های اشتراکی در یزد به عنوان شهر دوچرخه‌ها و شهر میراث جهانی، یکی از اقداماتی است که از سال‌های قبل در کشورهایی مانند چین و هلند که به عنوان کشورهای دوچرخه‌سواران مشهور هستند، همچنین ایتالیا، نروژ، ژاپن، فنلاند، دانمارک و کشورهای دیگری که اقتصاد گردشگری یکی از اقتصادهای مهم این جوامع به شمار می‌رود، اجرایی شده است و می‌تواند در یزد نیز به یکی از شاخصه‌های رشد صنعت گردشگری تبدیل شود.

علاوه تاثیر دوچرخه در حوزه شهری و محیط‌زیست، رکاب‌زدن گردشگران و حتی شهروندان در بافت تاریخی یزد با دوچرخه‌های مخصوص شاید یکی از جاذبه‌های منحصر بفردی است که در هر جای دنیا وجود ندارد و همین ظرفیت می‌تواند در افزایش امنیت بافت تاریخی با کاهش موتورسواران و توسعه پیاده محوری موثر باشد و گردشگران را مهمان کوچه پس کوچه‌های یزد کند.

«محسن عباسی هرفته» رییس پایگاه جهانی میراث تاریخی یزد در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا، پیاده محوری را یکی از ارکان شهرهای گردشگرپذیر خواند و اظهار کرد: با توجه به ویژگی‌های خاص بافت تاریخی و معابر باریک و ارگانیک آن، دوچرخه می‌تواند به گردشگران فرصت تجربه بخش‌های بیشتری از بافت را بدهد.

وی از رقم خوردن تجربه‌ای نوستالژیک در این بافت جهانی با دوچرخه‌سواری یاد کرد و گفت: با هدف توسعه گردشگری و پیاده محوری در این بافت جهانی، بیشترین تمرکز ایستگاه‌های دوچرخه، در هسته مرکزی شهر و پیرامون بافت تاریخی است که می‌تواند تاثیر مطلوبی داشته باشد، از طرفی فاصله کوتاه ایستگاه‌ها، این امکان را فراهم می‌کند که شهروندان در سفرهای کوتاه خود این روش حمل و نقلی مدرن در دنیای امروز و ریشه‌دار در شهر یزد را انتخاب کنند.

وی با بیان این که نگاه به دوچرخه صرفاً ورزش و وسیله تفریحی نیست، گفت: این وسیله می‌تواند به عنوان یک روش جدی حمل و نقل برای شهری پایدار و سبز در نظر گرفته شود.

این عضو شورای اسلامی شهر یزد دوچرخه را یکی از ابزارهای جدی و بدون انکار مدیریت شهری حتی در کلان شهرها و شهرهای بزرگ دانست و تصریح کرد: دوچرخه از ارکان حمل و نقل ترکیبی و بخشی از زنجیره‌ای است که از پیاده‌روی در شهرهای امروز شروع می شود و تا ناوگان حمل و نقل عمومی پیش می‌رود و از طرفی بدون دوچرخه، حمل و نقل ترکیبی نوین شهری خالی از عنصری جدی خواهد بود.

وی با بیان این که وجود فرهنگ سابقه‌دار دوچرخه سواری در یزد مستلزم تامین زیرساخت‌های مربوط به این وسیله است، گفت: زیرساخت یعنی دراولویت اول مسیر و وجود دوچرخه‌های اشتراکی هوشمند و در مرحله بعد می‌تواند دوباره دوچرخه را به عنوان یک وسیله جدی حمل و نقلی مطرح کند.

رییس پایگاه جهانی میراث تاریخی یزد با اشاره به اقدام دیرهنگام یزد در حوزه دوچرخه، خاطرنشان کرد: هر چند این حرکت در یزد دیر شروع شده و شهر در سیطره سواره‌ها درآمده است اما هنوز هم دوچرخه‌های اشتراکی و ایجاد مسیرهای دوچرخه می‌تواند نسخه نجات بخش شهر به خصوص در حوزه حمل و نقل شهری و محیط زیست باشد.

عباسی علاوه بر توسعه زیرساخت‌های دوچرخه‌سواری، فرهنگ‌سازی را لازمه رونق دوچرخه سواری در یزد دانست و بر تاثیر ناخودآگاه گردشگری در فرهنگ‌سازی استفاده از دوچرخه تاکید کرد.

منبع:ایسنا