قلعه سرخ در سال 2007 در فهرست میراث جهانی یونسکو به عنوان اثر معماری مشترک تمدن‌های هندو، ایرانی، اسلامی و تیموریان ثبت شده و نقش مهمی را در فضای سیاسی اجتماعی و تاریخی شهر دهلی داراست.
قلعه سرخ در هند

قلعه سرخ یا لال قلعه یکی از بزرگترین مراکز گردشگری در شهر دهلی پایتخت هندوستان می باشد. در زبان هندی لال به معنی سرخ میباشد که به دلیل استفاده از سنگ‌های سرخ در ساخت آن به این نام خوانده می‌شود.

قلعه سرخ یا لال قلعه به دستور شاه جهان پادشاه پنجم گورکانی در زمانی که پایتخت خود را از آگرا به دهلی تغییر داد ساخته شد. ساخت بنای قلعه سرخ یا لال قلعه به مدت 9سال طول کشید. قلعه سرخ در جوار رود یامونا واقع شده و به شکل یک هشت ضلعی نامرتب که به وسیله دیواری از سنگ های سرخ احاطه شده است ساخته شده است.

قلعه سرخ یا لال قلعه یکی از بزرگترین مراکز گردشگری در شهر دهلی پایتخت هندوستان می باشد

بنای قلعه سرخ یا لال قلعه از اجزای مختلفی تشکیل شده است از جمله دروازه لاهور که نامش از شهر لاهور پاکستان گرفته شده است و یا مسجد مروارید که از مرمر سفید ساخته شده و در ساخت آنها از معماری اسلامی الهام گرفته شده است. در جای جای قصر سرخ می‌توانید نوشته‌هایی به زبان فارسی را مشاهده کنید که البته متاسفانه بخش زیادی از این کتیبه‌ها تخریب شده‌اند. هرسال در 15 آگوست که روز استقلال هند از انگلستان است، نخست وزیر هند پرچم ملی کشور را بر فراز قلعه سرخ یا لال قلعه بالا برده و سخنرانی می‌کند.

ساخت بنای قلعه سرخ یا لال قلعه به مدت 9 سال طول کشید

قلعه سرخ یا لال قلعه بطور کلی دارای 254 هکتار مساحت بوده و دیوارهای دفاعی آن حدود 2.4 کیلومتر طول دارند. این دیوارها در بخش منتهی به رودخانه 18 متر و در بخشی که به سمت شهر است، 33 متر ارتفاع داشته و نقش مهمی در دفاع از مجموعه داشته‌اند. قلعه سرخ در سال 2007 در فهرست میراث جهانی یونسکو به عنوان اثر معماری مشترک تمدن‌های هندو، ایرانی، اسلامی و تیموریان ثبت شده و نقش مهمی را در فضای سیاسی اجتماعی و تاریخی شهر دهلی داراست. «قلعه سرخ» یا رد فورت دهلی را با قلعه دیگری که به همین نام مشهور است و در آگرا در نزدیکی دهلی ساخته شده، نباید اشتباه گرفت.

بخش‌های محتلف قلعه سرخ یا لال قلعه
این بنا شامل بخش‌ها و اجزاء محتلفی است که مشهورترین آن‌ها عبارتند از:
– دروازه لاهور (Lahore Gate): دروازه لاهور که دروازه اصلی قلعه سرخ به‌شمار می‌آید و نامش را از شهر لاهور واقع در پاکستان گرفته‌ است.

– دروازه دهلی (Delhi Gate): دروازه دهلی نام دروازه ای در قلعه سرخ است که به سوی دهلی کهنه بوده‌است.

– دروازه فیل (Elephant Gate): یکی دیگر از دروازه های لال قلعه دروازه فیل نام دارد. دروازه‌ای که مقابلش دو مجسمه باشکوه سیاه رنگ از فیل قرار داشته که بعدها در ۱۸۵۶ توسط اورنگ‌زیب تخریب می‌شوند و هم‌اکنون پس از بازسازی در موزه ممتاز محل قرار دارند.

– چاتاچوک (Chatta Chowk): چاتاچوک یا بازار سرپوشیده، که بازاری بوده‌است بین دروازه اصلی و قلعه سرخ که اکنون محل تجمع دستفروشان برای فروش سوغاتی به گردشگران است.

در جای جای قلعه سرخ می‌توانید نوشته‌هایی به زبان فارسی را مشاهده کنید

– نقاره‌خانه (Naqqar Khana) یا نوبت خانه (Naubat Khana): که بر فراز دروازه لاهور و مقابل چاتاچوک قرار گرفته و از آنجا ۵ بار در روز یا هنگام ورود شاه یا شاهزادگان و خانواده سلطنتی نقاره می‌زده‌اند. این بنا در قله سرخ یا لال قلعه بیش از ۳۰ متر طول و ۲۰ متر عرض دارد و کلیه بازدیدکنندگان به‌ جز خانواده سلطنتی، در اینجا پیش از ورود به محوطه اصلی باید از اسب پیاده می‌شدند.

باغ حیات بخش (Hayat Baksh Bagh): باغ حیات بخش، باغی در قلعه سرخ بوده‌است که به وسیله دو نهر زیبا و فواره‌های فراوان تقسیم می‌شده است. متأسفانه اکنون این نهرها خشک است و در آن محل فقط پوشش گیاهی باقی‌مانده‌است.

خاص محل (Khas Mahal): که محل خصوصی اقامت شاه بوده مشتمل بر اتاق‌های خواب، مکان‌های عبادت، ایوان و باروی موسامان بُرج.

بُرج مثمن (Mussaman Burj): بارویی است در خاص محل و رو به بیرون قلعه که شاه هر روز صبح زود بر فراز در انظار عموم ظاهر می‌شده‌است.

نمای بیرونی قلعه سرخ

نهر بهشت (Nahr-i-Behisht): نهر بهشت در قلعه سرخ محل اقامت شخصی شاه بوده است که شاه بر ایوان آن می‌نشسته و بر رود یامونا نظاره می‌کرده‌است. در این قصر نهرهایی که از رود یامونا منشعب می‌شدند جاری بوده‌است.

دیوان عام (Diwan-i-Am): که حیاط بیرونی مستقل و بزرگی است که با سنگ‌های مرمر سفید فرش شده و شاه با ایده‌ای شبیه به بار عام سلیمان، بر روی ایوانی در روی دیوار شرقی می‌ایستاده و با عموم دیدار می‌کرده‌است.

کرسی (Qursi) یا تخت شاهی: که مقابل دیوار داخلی دیوان عام قرار دارد و سکوی بزرگ و شکوهمندی است به ابعد بیش از ۲ در ۱ و ارتفاع ۳ متر از کف ایوان عام. این تخت از سنگ مرمر با حجاری‌های ظریف و جوتهر نشان ساخته شده که در ۱۸۵۷ جواهراتش را خارج کرده‌اند. شاه از فراز آن به صحبت و درخواست وزرا یا مردم گوش می‌داده‌است.

قلعه سرخ در سال 2007 در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید

لال پرده (Lal Pardah) یا پرده قرمز: که درگاهی است در سمت چپ دیوان عام که پرده سرخ رنگی از آنجا آویزان بوده‌ است و فقط شاه و نزدیکانش حق عبور از این پرده را داشته‌اند. این حق امتیاز بزرگی محسوب می‌شده است.

دیوان خاص (Diwan-i-Khas): دیوان خاص در قلعه سرخ که محل ملاقات‌های خصوصی شاه بوده و جلسات حکومتی در آنجا برگزار می‌شده و تماماً از سنگ مرمر سفید ساخته شده‌است. بر روی ستون‌های مرمری این بخش، نقوش گیاهی زیبایی با طلا کار شده و سقف چوبی کنونی، پوششی از نقرهٔ زرکوب داشته‌است.

میزان عدالت (Scale of Justice): میزان عدالت یکی دیگر از بخش های قلعه سرخ یا لال قلعه است. میزان عدالت نقش ظریف و جواهر نشانی است از ماه و ستاره و ترازو که میان تسبیح‌خانه و خوابگاه بر روی سنگ مرمر نقش کرده‌اند. هدف شاه از اینکه دستور داده چنین نقشی را پیاده کنند این بوده که نشان دهد عدالت او از میزان و تساوی برخوردار است.

قلعه سرخ یکی از اماکن دیدنی هند

ساوان و بادان (Sawan and Bhadon): نام دو عمارت کلاه فرنگی برای آب است که از نام دو ماه از فصل باران گرفته شده و در پس دیوار مخازنی برای آب دارند که تز این دو بنای قرینه داخل نهرها جاری می‌شده‌ است.

ظفر محل (Zafar Mahal): در قلعه سرخ یا لال قلعه ساختمانی وجود دارد از سنگ قرمز، که بین بناهای ساوان و بادان در میان استخری از آب واقع است که توسط بهادر شاه آخرین امپراتور گورکانی ساخته شده است. در شرق آن پلی چوبی وجود داشته که هم‌اکنون اثری از آن نیست.

حمام (Hammam): حمام، یکی دیگر از بخشهای قلعه سرخ است که در واقع حمام بزرگ شاهی است با بنایی مستقب و تزئینات داخلی شامل مجراها و حوضچه‌های مختلف برای آب گرم و سرد.

زنانه (Zenana) یا اندرونی: که در جنوبی‌ترین بخش قلعه سرخ (لال قلعه) واقع است و محل اقامت زنان شاه بوده است. شامل ممتاز محل (Mumtaz Mahal) که اکنون موزه‌است و بخش زیبا و بزرگ‌تری به‌نام رنگ محل (Rang Mahal) به معنی محل رنگ‌ها است که اقامتگاه همسر اصلی شاه بوده‌است و با تزئینات طلایی و سقف منقوش و حوض مرمرینی که آب آن از «نهر بهشت» نغذیه می‌شده‌است جذابیتی خاص دارد.

لال قلعه از جاذبه های گردشگری هندوستان

دعوت‌خانه (Daawat Khana): دعوت خانه کوچکترین بخش بنای قلعه سرخ یا لال قلعه است و در شمالی‌ترین قسمت آن واقع است و محل اقامت شاهزاده بوده که توسط انگلیسی‌ها به چایخانه تبدیل شد.

مسجد موتی (Moti Masjid) یا مسجد مروارید: که از مرمر سفید ساخته شده و بعدها در سال ۱۶۵۹ توسط اورنگ‌زیب جانشین شاه‌جهان به عنوان مسجدی خصوصی ساخته شده و به مجموعه اصلی الحاق شده‌است.

موزه‌ها: قلعه سرخ یا لال قلعه شامل دو موزه‌است یکی شامل اشیاء، منسوجات کتاب‌ها و دست‌نوشته‌های تاریخی و هنری است که عمدتاً مربوط یه دوران گوراکانی هند یا ایران است و دیگری بیشتر به نمایش جنگ‌افزارهای قدیمی آن دوران تا زمان اشغال انگلیس تعلق دارد.

منبع:بیتوته

باغ جهانی پهلوان‌پور مهریز یکی از جاذبه‎های دیدنی استان یزد و نمایانگر هنر اصیل ایرانی و سبک زندگی، هوش و ذکاوت ایرانیان باستان است.

مهریز شهری بازمانده از دوران حکومت ساسانیان با قدمتی حدود ۱۶۰۰ سال است که در قسمت جنوبی دشت یزد و جنوب شرقی شیرکوه واقع شده و برخی محققان معتقدند که دختر انوشیروان ساسانی به نام «مهرنگار» سبب آبادانی و رونق روستاهای این منطقه شده و بعدها فرماندهان و امرای زیردست این شاهزاده ساسانی نام «مهرگرد» بر ای منطقه گذاشته‌اند که در گذر زمان به «مهریجرد» و سپس «مهریز» معروف شده است.

این شهر که به باغشهر تاریخی یزد معروف است دارای بناها و جاذبه‌های تاریخی و زیبایی است که از جمله آنها می‌توان به باغ پهلوان‌پور که در زمره باغ‌های ایرانی ثبت شده در فهرست میراث جهانی یونسکو است، اشاره کرد.

این باغ زیبا و منحصربفرد که متعلق به فردی به نام «حسن ملارضا» بوده و بعد از او به دامادش «علی پهلوان» تعلق گرفت، از لحاظ موقعیت جغرافیایی در محله مزویرآباد مهریز واقع شده است.

یکی از اولین نکاتی که در بدو ورود به این باغ روح هر گردشگر و بازدیدکننده‌ای را نوازش می‌دهد، صدای جریان آب درون آن است که از زیر درختان کهنسال این باغ عبور کرده و آنها را مشروب می‌کند.

آب نهر اصلی باغ از قناتی معروف و جهانی به نام قنات حسن آباد تامین می‌شود ولی علاوه بر این قنات، قنات‌های دیگری به نام «شاه حسینی» و «مزویرآباد» نیز در آبیاری این باغ زیبا نقش‌آفرینی می‌کنند.

باغ پهلوانپور علاوه بر درختان کهنسال و استوار چنار دارای درختان میوه‌ای مانند بادام، خرمالو و انار است که نشان می‌دهد با وجود آب و هوای گرم استان یزد، این منطقه دارای آب و هوایی نسبتاً خنک و متفاوت از دیگر مناطق استان است.

در بخش ورودی باغ، بخش‌هایی همچون برج، اصطبل و کاهدان قرار دارد که همگی مربوط به دوران قاجار است ولی تزئینات به کار رفته در بنای برج همچون تزیینات بناهای دوره زندیه است. در میان باغ نیز بنایی دارای دو و نیم طبقه موسوم به کوشک یا شربت خانه بازمانده از دوران قاجار است که دارای قسمت‌های مختلفی همچون تالار، گوشوارها و حوض‌خانه است و آب قنات حسن‌آباد از وسط این کوشک عبور می‌کند.

زمستان‌خانه از دیگر بناهای شاخص باغ پهلوانپور است که نسبت به دیگر بناهای این باغ جدیدتر و مربوط به دوره پهلوی اول است. این بنای یک طبقه شامل اتاق‌های نشیمن، پستو، مطبخ و طنبی است و به گونه ‌ای ساخته شده که در فصل زمستان بتوان از آن استفاده کرد.

جالب است بدانید که در حفاری‌های بعدی که درون این باغ صورت گرفت، بخش‌هایی همچون آشپزخانه، انباری و حمام این باغ هم از زیر خاک بیرون آورده شدند که این بخش‌ها در کنار کوشک باغ قرار دارند و علاوه بر این‌ها، در سمت شمالی باغ پهلوان‌پور نیز بنایی وجود دارد که مکان زندگی و کارگاه خدمتگزاران باغ بوده است.

باغ پهلوان پور مهریز در سال ۱۳۸۱ هجری شمسی در فهرست آثار ملی ایران و در سال ۲۰۱۱ میلادی در فهرست آثار جهانی یونسکو به ثبت رسیده است.

منبع:ایسنا