در همین راستا او به‌کارگیری کشتی‌های تفریحی، لنج‌ها و فعال کردن پروژه‌های گردشگری سواحل را اقدامی شایسته خواند که از سوی اداره کل میراث فرهنگی و گردشگری بوشهر انجام شده است. گفته‌های معاون گردشگری وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی در حالی است که در ایران گردشگری دریایی همچنان به مجموعه‌ای محدود از فعالیت‌ها خلاصه می‌شود و جای خالی بسیاری از اقدامات در این حوزه خالی است. دولت گاه تلاش‌هایی را برای توسعه این شاخه از گردشگری انجام داده با این حال نتوانسته است چندان که باید و شاید توریسم دریایی را رونق بخشد‌ و زمانی که بخش‌خصوصی قصد ورود داشته با قوانین دست‌وپاگیر و انواع و اقسام مجوزها مواجه شده که همین امر سرمایه‌گذاران را از سرمایه‌گذاری منصرف کرده است.

سعید انوری نژاد کارشناس گردشگری دریایی در این زمینه به «دنیای اقتصاد» گفت: در زمینه این شیوه از گردشگری ما در ایران زیرساخت‌های لازم را نداریم به عنوان مثال تنها اسکله تفریحی مدرن ما اسکله «مارینا» در کیش است. از این رو چنانچه قصد داریم توریسم دریایی را در ایران توسعه دهیم باید اسکله و دیگر زیرساخت‌های آن را تاسیس و راه‌اندازی کرده و آنها را توسعه دهیم. او تسهیل در فرآیند اخذ مجوزها را از دیگر راهکارهای این شیوه از گردشگری عنوان کرد و افزود: از سال گذشته وزارت میراث فرهنگی و گردشگری به دنبال آن است که متولی مجوز در بحث توریسم دریایی باشد، زیرا متولیان فعلی در این حوزه نگاه‌شان به گردشگری دریایی نیست و این موضوع برایشان اولویت ندارد.

انوری‌ نژاد معتقد است زمانی که مسوولان و متولیان از توسعه توریسم دریایی سخن می‌گویند باید مشخص کنند دقیقا چه کاری می‌خواهند انجام دهند. او گفت: در حال حاضر در این حوزه پیش‌ پا افتاده‌ترین فعالیت کروز و مینی کروز است که ما در ایران آنها را نداریم. آیا منظور متولیان راه‌اندازی یک هتل در ساحل یا انجام جت‌اسکی است یا می‌خواهند مشابه سایر کشورها سایت‌های گردشگری دریایی راه‌اندازی کنند.

این کارشناس گردشگری دریایی درباره مزیت‌های ایران در حوزه این سبک از توریسم نسبت به کشورهای حاشیه جنوبی خلیج فارس افزود: ما تنها کشور در منطقه هستیم که این تعداد جزیره داریم. اگر بحرین و یکی دو جزیره‌ای که جزو عربستان است را کنار بگذاریم بقیه جزایر در این منطقه به ایران تعلق دارند که از اتمسفر و سواحل خوبی هم برای گردشگری برخوردارند. ما می‌توانیم فعالیت‌های گسترده ای در حوزه گردشگری پاک در این جزیره داشته باشیم و از بخش خصوصی بخواهیم که در این حوزه ورود کرده و باعث توسعه این شیوه از توریسم شوند.

او خواستار اجرای یک طرح پایلوت در زمینه گردشگری دریایی شد و گفت: از آنجا که نمی‌توان یک‌باره به نقطه ایده‌آل رسید ما می‌توانیم یک جزیره مانند هندورابی را به عنوان پایلوت در این حوزه از توریسم در نظر بگیریم. هندورابی به کیش نزدیک است و گردشگر می‌تواند با پرواز به کیش آمده سپس چند روزی در هندورابی اقامت داشته باشد. در این جزیره چند سال پیش مجموعه زیرساخت‌هایی فراهم شد و یک هتل در آن ساختند و باند فرودگاهش را توسعه دادند.

انوری‌نژاد ادامه داد: در این جزیره ما این امکان را داریم که مجموعه فعالیت‌هایی را در ساحل و در آب تدارک ببینیم. نمونه ورزش‌های آبی در این جزیره می‌تواند غواصی، اسنوکلینگ و..باشد و از سازه‌های دریایی نیز می‌توان به عنوان هتل بهره گرفت. همچنین از آنجا که هندورابی یک جزیره مرجانی و پایگاه قدیمی صید ماهی بوده می‌توان از این قابلیت برای کشت و صید مصنوعی مروارید بهره گرفت.

از نگاه این کارشناس گردشگری دریایی در هندورابی قابلیت راه‌اندازی صیادی بومی وجود دارد، او با بیان این مطلب افزود: نزدیک‌ترین بندر به هندورابی، شیرویه است که یکی از اصلی‌ترین منابع معیشتی آنها صیادی است و در همین راستا لنج صیادی دارند.گردشگری در هندورابی می‌تواند اقتصاد مردم این منطقه را هم رونق ببخشد به این معنا که تور آشپزی دریایی راه بیندازند، ماهی صید کنند و آن را در لنج پخته و برای مسافران‌شان سرو کنند. او گفت: در این جزیره ما همچنین می‌توانیم موزه کشتی و لنج داشته باشیم و سفر به دور جزیره با لنج را برای توریست‌ها تدارک ببینیم. در واقع هندورابی این قابلیت را دارد که گردشگری دریایی با طعم بومی در آن راه افتاده و تبدیل به یک پایلوت موفق برای این شیوه از گردشگری در ایران باشد.

به گفته این کارشناس گردشگری دریایی ما می‌توانیم انواع و اقسام طرح‌های جذاب را برای گردشگران در این زمینه ارائه دهیم با این حال انجام یک پایلوت موفق می‌تواند نمونه‌ای در اختیار ما بگذارد تا بتوانیم از آن به عنوان نقشه راه طرح‌های آتی بهره گرفته و نواقص و ایرادات آن را در یک سطح کوچک‌تر مشاهده کرده و آنها را برطرف کنیم.

منبع:دنیای اقتصاد

ابتدا محیطی امن و سالم را برای گردشگران در یک فضای باز و به‌‌‌دور از جمعیت فراهم می‌کند و دیگر آنکه منجر به توسعه زندگی روستاها، رونق درآمد و اشتغال‌زایی برای مردمان محلی می‌شود.  ارتفاع عامل مهمی در ارتباط با برخی فعالیت‌های توریستی مانند کوهنوردی، ماجراجویی، ورزش و کمپ زدن به‌‌‌شمار می‌رود. بنابراین، کوه‌‌‌ها مقاصد مهم گردشگری در سراسر جهان هستند که بازدیدکنندگان بسیاری را به‌‌‌دلیل زیبایی منظره، جاذبه‌‌‌های ورزشی و میراث فرهنگی غنی جذب می‌کنند.  مناطق کوهستانی به‌‌‌دلیل تنوع گسترده گونه‌‌‌ها، اکوسیستم و تعدد جوامع و فرهنگ، مقصد جذابی برای علاقه‌مندان به طبیعت، ماجراجویی و فعالیت در فضای باز محسوب می‌‌‌شوند. بسیاری از کوهستان‌‌‌ها همچون آلپ در اروپا به‌‌‌منظور اشکال مختلف گردشگری مورد استفاده قرار می‌گیرند. امروزه تقریبا تمامی مناظر کوهستانی شناسایی شده و دامنه وسیعی از فعالیت‌های گردشگری در کوهستان‌‌‌ها صورت می‌گیرد. از مهم‌ترین جاذبه‌‌‌های گردشگری کوهستان می‌توان به جمعیت‌‌‌های محلی و آداب و رسوم و فرهنگ سنتی، فراوانی چشمه‌‌‌های طبیعی و آبگرم، تنوع بیولوژیکی و زمین‌شناسی و تنوع گیاهی و جانوری همچون گوزن ماهی، لاما، گوسفند آبی، بابونه، بزکوهی، پلنگ برفی و پاندا اشاره کرد. تمامی این جاذبه‌‌‌ها خاص گردشگرانی است که علاقه‌مند به سفر به مقاصد باز و به‌‌‌دنبال پناهگاه و گردش دور از سبک زندگی پرمشغله شهری خود هستند.

گردشگری منبع مهمی برای بسیاری از اقتصادهای کوهستانی است. در برخی از مناطق استخراج منابع طبیعی به‌‌‌دلیل دسترسی ضعیف و آسیب‌‌‌پذیری زیاد به اکوسیستم‌های کوهستان بسیار پرهزینه است. در برخی از خوش‌‌‌منظره‌‌‌ترین رشته‌‌‌کوه‌ها مانند آبشار شمالی پارک ملی در شمال غربی آمریکا، و پارک ملی کالوبارون در نپال این تعادل را حفظ و ارزش‌‌‌هایی را برای تنوع زیستی و بازآفرینی آبخیزها و محافظت از آنها  ارائه کرده‌‌‌اند.  بر اساس تعریف سازمان جهانی گردشگری ،گردشگری کوهستان نوعی فعالیت گردشگری است که در یک فضای جغرافیایی مشخص و محدود مانند تپه یا کوه با ویژگی‌‌‌های متمایزی از یک چشم‌‌‌انداز، اقلیم، تنوع زیستی خاص و جامعه محلی صورت می‌گیرد. این نوع گردشگری طیف گسترده‌ای از فعالیت‌های مربوط به حضور در فضای آزاد و متصل به طبیعت در اوقات فراغت است.  در دوران کرونا اولویت‌‌‌ها، ارزش‌‌‌ها و رفتارهای گردشگران نیز تغییر کرد و ترجیحات بازدیدکنندگان به سمت مقاصد کم تراکم جمعیتی به‌‌‌ویژه در مقاصد روستایی دارای طبیعت پیش رفت که این امر بر مقاصد کوهستانی تاثیر مثبت گذاشته است. همه‌گیری کرونا فرصتی را برای تاکید بر اهمیت توسعه گردشگری کوهستانی پایدار و تمایل روزافزون گردشگران برای گذران اوقات فراغت در طبیعت فراهم کرده است. مناطق کوهستانی و روستایی در دوران کرونا به‌‌‌عنوان پناهگاهی امن در برابر همه‌گیری در محیطی سالم با کیفیت زندگی بالا شناخته می‌شوند. این افزایش تقاضا فرصت‌‌‌های جدیدی را ایجاد می‌کند، اما چالش‌هایی را برای مقاصد کوهستانی سنتی و در حال ظهور به‌وجود می‌آورند. اگرچه با همه‌گیری کرونا بخش گردشگری به‌‌‌شدت آسیب دیده و تعداد گردشگران بین‌المللی تا ۷۳‌درصد در سال ۲۰۲۰ و نزدیک به ۸۰‌درصد طی ۶ ماه نخست ۲۰۲۱کاهش یافت اما بخش گردشگری یکی از فعالیت‌های اقتصادی اصلی جهان و عامل قوی توسعه جهانی و محلی به‌‌‌شمار می‌رود.

همه‌گیری کرونا تمامی سطوح گردشگری از جمله عرضه و تقاضا را تحت‌تاثیر قرار داده است. این تاثیرات منجر به تغییر شکل و بازتعریف محصولات و خدمات گردشگری شده است. از این رو دوران پساکرونا ممکن است فرصت جدیدی برای مناطق کوهستانی باشد؛ زیرا تقاضا برای مقاصد با جمعیت کمتر و نیاز مجدد به فضاهای باز و طبیعت افزایش می‌‌‌یابد. با افزایش دیجیتالی شدن خدمات در بحران کرونا، فرصتی برای عشایر برای توسعه محلی فراهم شده است که این به معکوس شدن کاهش جمعیت کمک می‌کند. محصولات نوآورانه و جدید می‌تواند مناطق کوهستانی را به مقاصد گردشگری جذاب تبدیل کند؛ زیرا گردشگری کوهستان هفت بخش مهم گردشگری شامل خوراک، معنوی، سلامت، روستایی، کشاورزی، فرهنگی و جامعه را پوشش می‌دهد.

  انواع گردشگری کوهستان

کوهستان‌‌‌ها در جهان، امکانات متنوعی را برای فعالیت‌های گردشگری ارائه می‌دهند که گردشگری زمستانی و ورزشی یکی از توسعه‌‌‌یافته‌‌‌ترین انواع گردشگری کوهستان است که در فصول برفی برای اسکی، اسکی آلپاین، یخچال‌‌‌های طبیعی، هلی اسکی، اسنوبورد، سورتمه و توباگان (دوچرخه سواری یا دو در کوهستان) مورد استقبال قرار می‌گیرد. گردشگری پیاده‌‌‌روی از دیگر انواع توسعه‌یافته سفر به کوهستان است که به بازدیدکنندگان اجازه می‌دهد تا مناظر کوهستانی، گیاهان و جانوران و همچنین میراث فرهنگی محلی را تجربه کنند. این بخش اگر به‌‌‌درستی برنامه‌‌‌ریزی و توسعه یابد، می‌تواند مزایای اقتصادی و اجتماعی مختلفی را برای ساکنان و جوامع به‌‌‌همراه داشته باشد، به‌‌‌ویژه به‌‌‌عنوان منبع درآمدی تابستانی در مناطقی که عموما به فعالیت‌های برفی وابسته هستند. در فصل غیرسرما نیز می‌توان فعالیت‌های ماجراجویی و ورزشی را در مناطق کوهستانی ادامه که البته بستگی به شرایط آب و هوایی منطقه دارد. فعالیت‌هایی چون دوچرخه‌‌‌سواری، اسب‌‌‌سواری، صخره‌‌‌نوردی، یخ‌‌‌نوردی، پاراگلایدر، زوربینگ (نوعی بازی) و غارنوردی و همچنین تورهای رودخانه و دریاچه، قایقرانی و موج‌‌‌سواری، کایت سواری و کایاک سواری، رفتینگ و ماهیگیری از جمله مهم‌ترین تفریحات بخش گردشگری کوهستان به‌‌‌شمار می‌روند.  در ایران نیز طی چند سال اخیر به‌‌‌دلیل برخورداری از رشته کوه‌‌‌های البرز و زاگرس، گردشگری کوهستان در بسیاری از استان‌‌‌ها بسیار مورد توجه قرار گرفت و از زمان شیوع کرونا، دایره اهمیت آن گسترش یافت و حتی مردم پایتخت و بسیاری از استان‌‌‌هایی که چندان از کوه برخوردار نبودند نیز برای یافتن محیطی امن خارج از شهر به کوهستان‌‌‌ها پناه بردند و این نوع از گردشگری در ایران نیز بسیار رونق یافته است.

گردشگری روستایی یکی از محبوب‌‌‌ترین محصولات در کوهستان‌‌‌ها حتی فراتر از تفریحات زمستانی به‌‌‌شمار می‌رود. کوه‌‌‌ها محیط مناسبی برای گردشگری روستایی هستند زیرا فعالیت‌ها در مناطقی با تراکم جمعیت کم انجام می‌شود. باتوجه به پتانسیل‌‌‌های خاص این نوع گردشگری، بازدیدکنندگان در فصول مختلف با اهداف مختلف همچون کشاورزی، صنایع دستی، آشپزی و خوراک محلی، آموزش درباره کاشت و برداشت گیاهان دارویی و بومی، ساخت پنیر، نگهداری از حیوانات و همچنین فعالیت‌های مربوط به زندگی روزمره جوامع روستایی از جمله مراسم سنتی، رقص و جشنواره‌‌‌ها به روستاهایی بکر در دل کوه‌‌‌ها سفر می‌کنند.  میراث فرهنگی و طبیعی نیز یکی از تجربه‌‌‌های خاص گردشگری کوهستانی است که با برگزاری مراسمی همچون جشنواره‌های فیلم و ادبی کوهستانی، نمایشگاه‌‌‌ها، آیین‌‌‌ها، رویدادهای اختصاص داده شده به مواد غذایی و محصولات کشاورزی و تورهای جنگل مروج این بخش مهم در کوهستان هستند.

گردشگری معنوی نیز بخش روبه رشدی از گردشگری فرهنگی است. آنچنان که سازمان جهانی گفته، گردشگری معنوی بر انگیزه‌‌‌های مختلفی استوار است و از گردشگری مذهبی تا طب جایگزین و غوطه ور شدن در طبیعت همچون زیارت‌‌‌های مذهبی، بازدید از اماکن مقدس، سفر برای عبادت و ماموریت‌‌‌های مذهبی و بازدید از محیط‌‌‌های طبیعی مانند جنگل‌‌‌ها، دریاچه‌‌‌ها، باغ‌‌‌ها و… به دلایل معنوی را شامل می‌شود. گردشگری سلامت نیز از دیگر اهداف سفر به کوهستان است که نوعی فعالیت گردشگری با هدف بهبود و تعادل بخشیدن به همه حوزه‌‌‌های زندگی انسان از جمله فیزیکی، ذهنی، عاطفی، شغلی، فکری و معنوی است. انگیزه اولیه برای گردشگری سلامت در فعالیت‌های پیشگیرانه و تقویت‌‌‌کننده سبک زندگی مانند تناسب اندام، تغذیه سالم، آرامش و درمان‌‌‌های شفابخش است.

 گردشگری کوهستان در مناطق جهان

آسیا دارای مرتفع‌‌‌ترین قله‌‌‌های جهان است. منطقه هیمالیا به دلیل انبوه یخ و برف به عنوان قطب سوم شناخته می‌شود و رشته کوه‌‌‌هایی در افغانستان، بنگلادش، بوتان، چین، هند، میانمار، نپال و پاکستان را در برمی‌گیرد. کوه‌‌‌های آسیای مرکزی در سراسر قزاقستان، جمهوری قرقیزستان، جمهوری تاجیکستان، ترکمنستان و جمهوری ازبکستان گسترده شده است، جایی که اکثر جوامع کوهستانی از طریق کشاورزی، دامداری و جنگلداری امرار معاش می‌کنند. تنوع زیستی اندونزی و جزایر اقیانوس آرام به دلیل وجود آتشفشان‌‌‌های فعال، هر ساله تعداد زیادی از بازدیدکنندگان را به خود جذب می‌کند. گردشگران معنوی در ویتنام حجم زیادی از بازدیدکنندگان را تشکیل می‌دهند.  رشته کوه‌‌‌های آلپ از جمله مناطق کوهستانی پربازدید در اروپا هستند. حجم کل گردشگران در مناطق آلپ اروپا را به دلیل تفاوت‌‌‌های ملی در تعریف اقامتگاه توریستی نمی‌توان به طور دقیق اندازه‌گیری کرد، اما تا پیش از کرونا به‌‌‌طور متوسط سالانه ۱۲۰‌میلیون نفر از این منطقه بازدید می‌کردند. آلپ دارای بیش از ۶۰۰ پیست اسکی و ۱۰هزار تله اسکی است که ۸۵‌درصد از اسکی آلپاین در فرانسه، سوئیس، اتریش و ایتالیا متمرکز شده است. در سال ۲۰۱۹، منطقه رون-آلپ در فرانسه ۵/ ۵۱‌میلیون اقامت شبانه را ثبت کرده است. در اسلوونی، در سال ۲۰۱۹، بیشترین تعداد اقامت شبانه حدود ۶/ ۴‌میلیون در استراحتگاه‌‌‌های کوهستانی ثبت شده است.  اگرچه خاورمیانه و شمال آفریقا برای گردشگری کوهستانی مشهور نیست، اما دارای مقاصدی است که در این دسته قرار می‌گیرند، مانند کوه‌‌‌های اطلس در مراکش و کوه سینا در مصر، وادی شب و وادی بنی در عمان، جبل المذبه در اردن و کوه هرمون در لبنان. پارک ملی توبکال در کوه‌های بلند اطلس مراکش نمونه‌‌‌ای از مقاصد گردشگری کوهستانی در این منطقه است که به‌‌‌عنوان اولین پارک در مراکش برای حفاظت از اکوسیستم‌های مرتفع، از جمله جانوران و گیاهان بومی این منطقه ایجاد شده است. در طول چند دهه، این پارک به یک مقصد محبوب برای گردشگران خارجی و اخیرا برای خود مراکشی‌‌‌ها تبدیل شده است. تخمین زده می‌شود که این پارک حدود ۴۰هزار بازدیدکننده در سال دارد.

آمریکای شمالی و کارائیب یکی از مناطق مهم گردشگری کوهستان به دلیل وجود کوه‌‌‌هایی با شهرت جهانی همچون آلاسکا، آپالاچی، بروکس، راکی و سیرامادره به‌‌‌شمار می‌روند.  آمریکای جنوبی با زنجیره کوهستانی ۵ کشور آرژانتین، بولیوی، شیلی، کلمبیا، اکوادور و پرو را دربرمی گیرد که سالانه گردشگران بسیاری را به این کشورها جذب می‌کند. ماچو پیچو محلی در شهر باستانی اینکاها، در ارتفاعات پرو است.  این محل یکی از مشهورترین مکان‌‌‌های باستان‌‌‌شناسی جهان و میراثی فرهنگی-طبیعی ثبت شده در یونسکو است.  در منطقه جنوب صحرای آفریقا کوه‌‌‌های کریستال در گابن، کنگو، زامبیا و آنگولا، کوه‌‌‌های دراکنزبرگ در آفریقای جنوبی و کوه‌‌‌های میتومبا در زامبیا از مقاصد اصلی گردشگری به‌‌‌شمار می‌‌‌روند. کوه کلیمانجارو بلندتربن کوه آفریقا و بلندترین قله مستقل در جهان

است که به گفته مقامات تانزانیا در بخشی از پارک ملی کلیمانجارو سالانه حدود ۵۰هزار گردشگر از دامنه آن بالا می‌‌‌روند.

منبع:دنیای اقتصاد

ایرانیان از دیرباز به میهمان نوازی شهره بوده‌‌‌اند و چه بسیار داستان‌‌‌ها که در وصف خوان گسترده ایرانیان گفته نشده است و بسیاری این خصیصه را در ذات ایرانیان نهفته می‌‌‌دانند. اما ذوق هنری مردمان این سرزمین برای آن میهمانانی که کنگر خورده و لنگر می‌‌‌اندازند هم فکری کرده است و در این حال دیگر خبری از روی گشاد و سفره‌‌ رنگارنگ نیست که هیچ، شاید سر و کار میهمان بخت برگشته با ترشرویی مواجه باشد.  اگر همین مفهوم ساده را در دنیای سفر جست‌وجو کنیم به تعریفی به نام گردشگری تهاجمی برمی‌‌‌خوریم: ورود تعداد زیادی گردشگر در یک بازه زمانی خاص به یک مکان خاص به شکلی که از حد ظرفیت آنجا بیشتر باشد. این همان است که در ایام تعطیلات در بزرگراه‌‌‌های شمال کشور مشکل می‌‌‌آفریند یا در برخی نقاط خاص که دارای طبیعت منحصر به فرد است سبب آسیب به آن بخش می‌شود. البته در این تعریف تفاوتی میان مفاهیم سفر و گردشگری مطرح نشده است و نتیجه مهم است که همان حضور بیش از حد و موقتی افراد در یک مکان است. هر چند از منظر اقتصادی این پدیده منفعت آنی دارد اما به هیچ روی یک امر بلندمدت نیست به‌ویژه اینکه آثار سوء زیست محیطی و فرهنگی آن در دراز‌مدت غیر‌قابل جبران است.  متاسفانه در طول سالیانی که با افزایش تقاضای سفر مواجه بوده‌‌‌ایم سیاستگذاران توجه چندانی به آسیب‌‌‌های هجوم یکباره مسافران به یک منطقه جغرافیایی نداشته‌‌‌اند و موضوع را تنها از دیدگاه آمارهای دل خوش‌کننده و موقت اقتصادی تحلیل کرده‌‌‌اند. ساکنان محلی نیز که در ابتدای امر در پی بهره‌مندی از آب باریکه‌‌‌ای که گردشگری برایشان به ارمغان می‌‌‌آورد با این موج همراه می‌‌‌شوند اما عواقب آن را در طول سالیان باید تحمل کنند. گردشگران که از آن منطقه بروند همه چیز به‌ روال روز اول برمی‌‌‌گردد. نمونه‌ای‌ از اثرات نامطلوب ذکر شده را می‌توان در تغییرات نقشه‌‌ پوشش جنگلی ایران مشاهده کرد و به صراحت نمی‌توان این جنگل خواری را حاصل مستقیم گردشگری دانست اما بی‌شک توسعه‌‌ نامتوازن گردشگری هم یکی از عوامل شتاب دهنده این فاجعه به شمار می‌رود.  اما گاهی می‌توان به علاج واقعه قبل از وقوع یک فاجعه امیدوار بود یا دست‌کم در مقام هشدار برآمد. در سالیان اخیر با گسترش شبکه‌‌‌های اجتماعی آشنایی نسبی مردم با برخی مناطق بکر طبیعی بیشتر شده است که یک نمونه‌‌ آن جزایر جنوبی ایران در خلیج زیبای فارس است و گل سر سبد آنها جزیره‌‌ هرمز که آوازه‌‌ تاریخی آن و اهمیت استراتژیک آن بر کسی پوشیده نیست. جزیره‌‌‌ای که یک موزه‌‌ طبیعی-فرهنگی بزرگ است. شهرت بصری جزیره‌‌ بیش از هر چیز به واسطه‌‌ خاک رنگی جزیره است. اما افسوس در راستای همان بی‌سیاستی که در مواجهه با گردشگری تهاجمی در سایر مناطق دیده می‌شود، از ابتدا برنامه‌‌ مشخصی در باز کردن دروازه‌‌‌های این خاک پر گهر به روی مسافران وجود نداشته است و کماکان نیز نظارتی بر این مهم وجود ندارد. از فروش خاک جزیره گرفته تا ورود بی‌ضابطه به دره‌‌‌های شگرف آن و ساخت اقامتگاه های ناهنجار و حتی آثار سوء ناشی از پسماند خشک در جزیره هر کدام به نوعی بر پیکره‌‌‌  هزار رنگ این جزیره‌‌ زیبا آسیب وارد می‌کند. خوشبختانه با تلاش طبیعت دوستان دلسوز تا حدودی فرهنگ‌سازی برای نخریدن خاک جزیره سرعت گرفت اما مگر می‌شود  با چسب زخم  غده‌‌ سرطانی را تیمار کرد؟

معضلاتی که گردشگری تهاجمی برای جزیره‌‌ هرمز به وجود خواهد آورد از همین امروز هویدا شده است، اما عمق فاجعه چند سال آینده مشخص خواهد شد آنجا که عدم‌آموزش ساکنان جزیره و ورود بیش از حد مسافر به جزیره کار خودش را می‌کند و صورت گل انداخته‌‌ جزیره را خونین خواهد کرد و دیگر نه از آن خاک رنگی خبری هست نه از آن دلبری‌‌‌های بکر طبیعت.  مدیران کلان استان هرمزگان باید ضمن آگاهی به اهمیت مدیریت فاجعه هر چه زودتر برنامه‌‌‌ای کلی برای سامان دادن به این معضل ارائه دهند و از تکرار موضوع در سایر جزایر بکر استان جلوگیری کنند. بی‌شک با آموزش اصولی مردم محلی و ساماندهی گردشگری در قالب تورهای مجاز و وضع مقررات سختگیرانه با دورنمای برد-برد می‌توان به کنترل موضوع کمک کرد. ضمن اینکه در چنین مواردی بهتر است چند مقصد متنوع معرفی شود تا تمام فشار بر یک منطقه وارد نشود.  در سطح کلان سیاستگذاران کشوری نیز باید در فهم خود از گردشگری تجدید نظر کنند و از استراتژی‌‌‌هایی زودگذر که مبتنی بر آمار بی‌ارزش است حذر کنند و فرصت گسترش گردشگری مبتنی بر آگاهی را در تمام خاک ایران فراهم کنند. همه باید بدانیم زمین امانتی است در دست ما که اگر حرمت آن حفظ نشود همگی در چنگال خشمش گرفتار خواهیم شد. به راستی نسل بعدی از ما چگونه یاد می‌کنند؟ آیا ما را نابودگران زمین می‌‌‌خوانند که برای نان شب زمین و زمان را به هم دوختیم، یا از ما به عنوان مردمانی یاد می‎کنند که با علم و آگاهی از طبیعت بهره گرفتیم، آموختیم و رشد کردیم و در عین حال این امانت الهی را به فرزندانمان سپردیم؟

منبع:دنیای اقتصاد