به گزارش روز شنبه خبرنگار فرهنگی ایرنا، حسین غزنوی فعال حوزه صنایع دستی در نشستی با موضوع چالش ها و فرصت های حوزه صنایع دستی با اشاره به مشکلات فراوان صادرات محصولات این عرصه برای فعالان گفت: باید نگاه واقع بینانه داشته باشیم تا بتوانیم با آگاهی از مشکلات این حوزه اقدام به رفع آنها کنیم

وی افزود: بسیار ضروری است که تولیدکنندگان و صادرکنندگان صنایع دستی کشور، بازار هدفشان را به خوبی شناسایی کنند به عنوان مثال سلیقه خریداران صنایع دستی در شمال، مرکز و جنوب قاره اروپا با یکدیگر متفاوت است.
وی با اشاره به جایگاه ایران در خصوص صادرات صنایع دستی گفت: غیر از چین کشورهای مراکش، تونس، پرتغال، اسپانیا و پرو نیز از صادر کنندگان مطرح صنایع دستی هستند اما آنچه شرایط را برای ایران می تواند تغییر دهد ارزش ریال در برابر دلار است که برای مشتری های خارجی رقم قابل توجهی است.

این فعال حوزه صنایع دستی در استان البرز تاکید کرد: صنایع دستی ایران، مشتری‌های بسیار خوبی در کشورهایی همچنین عراق و کشورهای حاشیه خلیج فارس دارد؛ اما ایراد این است که در نمایشگاه های تخصصی شرکت نمی کند و تنها در نمایشگاه هایی حضور پیدا می کنند که نمایشگاه سوغات است و برای تولید کنندگان صنایع دستی مناسب نیست.
غزنوی با بیان اینکه ایران باید از فرصت ها و ظرفیت هایی که در حوزه صنایع دستی برخوردار است بیش از پیش استفاده کند، گفت: به عنوان مثال ایران می توانست همکاری جدی را با کشور قطر که میزبان جام جهانی است و رابطه سیاسی خوبی با این کشور دارد، داشته باشد، و بخشی از طراحی و دکور های ساخت و ساز که برای جام جهانی استفاده کرد را از ایران بهره می برد. اما این اتفاق نیفتاد و دیگر کشورها گوی رقابت را از ایران ربودند.

وی صادرات صنایع دستی ایران به کشور ترکیه را یکی از فرصت های پیش روی ایران ارزیابی کرد و گفت: به دلیل تعرفه بالا، چین امکان صادرات صنایع دستی به ترکیه و کشور ترکیه نیز به دلیل حجم بالای تقاضا امکان تولید کافی صنایع‌دستی را ندارد، بنابراین این امکان وجود دارد که ایران با رایزنی با مسولان کشور ترکیه، تعرفه‌های صادرات به این کشور را کاهش دهد و از این این بازار بزرگ استفاده کند.

غزنوی در ادامه فاصله دانشگاه تا کسب مهارت صنایع دستی را در ایران زیاد دانست و گفت: مسئولان حوزه صنایع دستی می توانند برای کمک به فعالان این عرصه در بخش فروش آنها کمک کنند چون بسیاری از صنعتگران صنایع دستی امکان و علم فروش محصولات شان را ندارند.
وی در ادامه کمک به مواد اولیه برای فعالان این صنعت از سوی دولتمردان را یکی دیگر از نیازمندی های این حوزه دانست.

دولت به جای وام مواد اولیه در اختیار فعالان صنایع دستی قرار دهد
بهروز سیف‌الهی یکی از فعالان باسابقه حوزه صنایع دستی ایران با تاکید بر اینکه نیاز است اساس نامه معاونت صنایع دستی با توجه به تغییرات و گستردگی که رشته های صنایع دستی داشته، تغییر کند، گفت: این اساسنامه متعلق به چند دهه گذشته است و اکنون که صنایع دستی خانواده ۲ میلیون نفری دارد نیاز به اساسنامه به روز داریم.

 وی با اشاره به ثبت چندین شهر جهانی صنایع دستی ایران گفت: آنچه باید برای ما در اولویت قرار بگیرد صادرات صنایع دستی است، ایران هم اکنون در رتبه سی ام صادرات صنایع دستی قرار دارد که با توجه به ظرفیت و توانایی آن رتبه خوبی برای ایران نیست.

سیف اللهی خواستار حمایت های همه جانبه از رشته های صنایع دستی شد و افزود: به طور مثال تعاونی مس و قلمزنی به دلیل حمایت‌های مناسب از شرایط مطلوبی برخوردار شده اما دیگر رشته های صنایع دستی از این شکل حمایت ها محروم هستند.
وی درباره وام ۱۲ درصدی دولت برای کمک به فعالان حوزه صنایع دستی برای کاهش آسیب های ناشی از کرونا گفت: وام مشکلی از فعالانه این حوزه کم نمی کند، مشکل اصلی فعالان این حوزه در دسترس نبودن مواد اولیه است.
وی با اشاره به تشکل غیردولتی جامعه تخصصی صنایع دستی گفت: تا زمانی که کارگروه های تخصصی در آن شکل نگیرد، در حد شعار باقی می ماند باید از ظرفیت تمام فعالان استانی برای تشکیل چنین تشکلی بهره برد.

صنایع دستی نیازمند شفافیت و مشورت با فعالان این حوزه است

حسن بختیاری مدیر عامل سازمان غیر دولتی مجمع ملی هنرمندان و صنعتگران صنایع دستی با بیان این که شفافیت مسئولان حوزه صنایع دستی برای توسعه و پیشرفت این صنعت ضرورت دارد، گفت: بهترین مشاوران برای رهایی از مشکلات که برای حوزه صنایع دستی پیش آمده، فعالان این حوزه است.

وی با بیان این که برای تغییر و بهبود حوزه صنایع دستی نیاز به تدوین اساسنامه جدید برای این معاونت است، گفت: هم اکنون فعالیت های صنایع دستی با استناد به اساسنامه ای که ۴۰ سال قبل تدوین شده پیش می رود که قطعا ایراد دارد. باید ساختار قانونمندی با توجه به گسترش کنونی صنایع دستی تهیه و تدوین شود.

بختیاری با اشاره به افزایش رشته‌های جدید صنایع دستی  به نسبت سال های قدیم گفت: در حالی ۴۰ سال قبل حدود ۱۰ هزار نفر در رشته های مرتبط با صنایع دستی مشغول بودند که این خانواده صنایع دستی امروز حدود ۲ میلیون نفر است.

وی همچنین تشکیل کمیسیون مختص میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی در مجلس شورای اسلامی برای پیگیری قوانین حمایتی برای این حوزه را ضروری دانست و ابراز امیدواری کرد: مجلس شورای اسلامی با تشکیل این کمیسیون به تدوین و تهیه قوانین حمایتی کمک کند.

رئیس هیات مدیره سازمان غیر دولتی مجمع ملی هنرمندان و صنعتگران صنایع دستی همچنین از برگزاری مراسمی به مناسبت روز صنایع دستی برای تجلیل از اساتید این حرفه و همچنین مدافعان حوزه سلامت در تاریخ ۲۳ خرداد خبر داد و گفت: امسال دومین سال از برگزاری همایش تجلیل از اساتید برجسته صنایع دستی است و در کنار آن مقرر شده از تعدادی از مدافعان سلامت که طی این دو سال جانشان را برای سلامت مردم به خطر انداختند تجلیل شود.

منبع:ایرنا

خبرگزاری مهر _ گروه جامعه؛ نشست بررسی دغدغه‌های هنرمندان صنایع دستی و مطالبات آنها از دولت سیزدهم در سرای هنر میدان فردوسی با حضور تولیدکنندگان و هنرمندان صنایع دستی در محل مجمع هنرمندان این حوزه برگزار شد.

در این برنامه عشرت سیروس عضو شورای مرکزی مجمع هنرمندان صنایع دستی کشور و نماینده این مجمع برای پیگیری هنرمندان صنایع دستی گفت: وقتی هنرمندی در جامعه‌ای بی‌ارزش شود، خلاقیت‌ها نیز از بین می‌رود. هویت هر کشوری به هنر آن است. در دهه اخیر هنرمندان صنایع دستی در محرومیت‌های خاص قرار گرفته‌اند و این بی‌توجهی علاوه بر اینکه به خود و خانواده‌شان ضرر زد، جامعه صنایع دستی را نیز به سمت پوچی برد.

وی ادامه داد: باید از هنرمندان صنایع دستی پشتیبانی شود و به آنها احترام گذاشت اما می‌بینیم هر وقت به هنرمندان نیاز دارند، آنها را به روی صحنه می‌برند. هیچ وقت نشده که به مشکلات آنها رسیدگی کامل شود. هنرمندان صنایع دستی در دوران کرونا هیچ درآمدی نداشتند. تعدادی از آنها را دسته‌بندی کرده و برایشان کارت هنر در نظر گرفتند که به عده‌ای تعلق گرفت و به عده‌ای دیگر خیر.

حل مشکلاتی که برای هنرمندان سخت ولی برای دولت آسان است

سیروس، مهم‌ترین دغدغه هنرمندان صنایع دستی را بیمه، گرانی مواد اولیه و فروش آثار دانست و گفت: حل برخی از این مسائل برای دولت بسیار آسان و برای هنرمندان بسیار مشکل است. دولت باید راهگشا باشد در صورتی که راه را بر روی هنرمند می‌بندد. در حال حاضر تهیه مواد تولید سفال و سرامیک سخت شده چون خاک و آب بسیار گران است و خریداری برای آن وجود ندارد. در صورتی که همیشه گفته شده سفال و سرامیک مانند یک رسانه عمل می‌کنند.

در ادامه این نشست حسین غزنوی از هنرمندان صنایع دستی گفت: در حال حاضر سفال و سرامیک بسیار کاربردی هستند ولی خیلی جالب است که بگوییم خاک ساده نمی‌توان برای آن تهیه کرد و این خاک در اختیار برخی دلالان است. در حال حاضر مهم‌ترین رقیبان ما غیر از چین، مراکش، تونس، پرتغال و اسپانیا هستند. آمریکای جنوبی، پرو، آمریکای مرکزی و بخصوص مکزیک سرامیک فوق‌العاده‌ای دارند اما اکنون با وجود تفاوت نرخ دلار و ریال می‌توانستیم صادرات خوبی داشته باشیم. این صادرات به یک برنامه‌ریزی درست نیاز داشت اما می‌توانم بگویم که از حدود ۱۵ سال پیش صادرات ما متوقف شده است. شاید در کل سال چهار کامیون بار به خارج از کشور رفته باشد ولی آمارهایی عجیب می‌شنویم که به نظر با واقعیت متفاوت است. باید واقع‌بینانه نگاه کرد.

وی گفت: در نمایشگاه‌های صنایع دستی حضور چینی‌ها بسیار پررنگ است. چینی‌ها صنایع دستی ایران را می‌بینند، شاید از آن خرید کنند، در کشورشان همان را تولید می‌کنند و به کشورهای خلیج‌فارس می‌فرستند. من تا جایی که بتوانم در نمایشگاه‌های صنایع دستی شرکت نمی‌کنم. ۹۹ درصد این نمایشگاه‌ها سوغات هستند و فعالیت‌های بازرگانی و تبادلات اقتصادی در این نمایشگاه اتفاق نمی‌افتد. وقتی غرفه‌دار به نمایشگاه می‌رود، باید با حجم زیادی از مذاکرات اقتصادی برگردد درحالی‌که این‌طور نیست. از چند سال پیش گفته‌ایم که دو سال دیگر مسابقات جام‌جهانی در قطر برگزار می‌شود. چرا هیچ کاری در این زمینه انجام نمی‌شود و از این اتفاق مهم سهمی نداریم؟ چون هدفی وجود ندارد.

این هنرمند صنایع دستی ادامه داد: در کشور ترکیه ورود صنایع دستی چینی ممنوع شده یا گمرک زیادی باید برای آن پرداخت کرد. در ایران هم می‌توان این موضوع را به سادگی حل کرد.

وی افزود: صنایع دستی از نظر دولت مربوط به بخش خصوصی است که آقابالاسری به نام معاونت صنایع دستی دارد.

غزنوی همچنین درباره تشکیل تشکل حرفه‌ای صنایع دستی گفت: چنین اقدامی در حوزه وظایف معاونت صنایع دستی وزارت میراث فرهنگی نیست. این تشکل را باید مردم و هنرمندان این حوزه ایجاد کنند و این وزارت آنچه قانون تعیین کرده را انجام دهد ولی الان شاهد هستیم که این پروسه در مسیر درستی قرار ندارد و با اعمال متولی جلو می‌رود. اگر قرار باشد تشکلی زیر نظر متولیان دولتی تشکیل شود و تحت سلطه معاونت صنایع دستی باشد، دیگر چه احتیاجی به ما بود؟ از نظر من این کار غیرحرفه‌ای و غیرقانونی است. به عنوان مثال من در استان البرز اصلاً خبر نداشتم که اعضای هیئت مؤسس چه کسانی هستند. درواقع هر استان یک جامعه تخصصی دارد که باید نماینده کشوری معرفی کند. چنین اقدامی از اول فرمایشی بوده است.

در ادامه بهروز سیف‌اللهی از هنرمندان صنایع دستی نقاشی روی چرم و نماینده کمپین حمایت از صنایع دستی ایران گفت: باید ببینیم در جامعه تخصصی صنایع دستی آیا از هر رشته فردی در آن حضور دارد یا از افرادی دعوت شده که آشنایی کامل دارند یا خیر و هیئت مؤسس آن در چه حوزه‌هایی فعالیت می‌کنند؟ سوال من این است که در اساسنامه تشکل حرفه‌ای صنایع دستی، وزارتخانه چه چیزی را می‌خواهد تائید کند؟ در کجای دنیا دیده‌اید که یک NGOغیردولتی توسط دولت تعیین شود؟ ما می‌خواهیم در حوزه صنایع دستی مطالبه داشته باشیم اما دوستان در وزارتخانه نمی‌خواهند. اساسنامه این سازمان در سال ۱۳۴۵ ایجاد شد. شاید آن زمان فقط ۱۰ هزار نفر صنعتگر و هنرمند وجود داشت اما اکنون این آمار به دو میلیون نفر رسیده است. آیا باید گفت همه نیازها با آن دوره یکی است؟ چاره کار این است که اهداف جدید تعریف شود.

فایده شهرهای جهانی چه بود؟

سیف‌اللهی ادامه داد: ۱۴ شهر جهانی صنایع دستی به ثبت رسیده است ولی چرا کشوری مانند چین که رتبه اول صادرات را دارد، در این حوزه از ایران پیشی نگرفته است و هنوز صادرات ایران در رتبه سی‌ام قرار دارد. افتخار این است که در این شهرها اشتغال پایدار ایجاد شود ولی ما شاهد هستیم که از این همه بند و تبصره حمایت از صنایع دستی، فقط بندی را انتخاب کرده و روی آن کار می‌کنند که می‌توانند روی آن مانور دهند. همه این مصوبات و بندها از سال ۹۶ خوابیده ولی الان که آخر دولت است، آنها را رو می‌کنند؛ این موضوع برای ما قابل قبول نیست. جایی مانند تعاونی مس و قلم‌زنی اصفهان از سال‌ها پیش پایه درستی دارد و هنوز هم مانند همان سال کار می‌کند اما الان می‌خواهم بدانم که واحد بازرگانی صنایع دستی چه خدماتی می‌دهد، چه بازارهایی را مطالعه و کدام بازارها را شناسایی کرده‌اند؟

وی افزود: الان بزرگترین مشکل هنرمندان معیشت است. اعلام کردند که وام ۱۲ درصدی به هنرمندان می‌دهند. چه کسی می‌آید چنین وام سنگینی را بگیرد که بیشتر مقروض شود؟ الان مشکل تَن نحیف صنایع دستی است که با کرونا در حال مرگ است. تزریق پول به بدهکار بزرگترین خیانت است. باید هنرمندان را به سمت فروش جنس کمک کنیم نه آنکه به آنها وام بدهیم. اکنون بسیاری از کارگاه‌ها ناچار شده‌اند که تنها با ۲۰ درصد ظرفیت کار کنند یا اینکه در کارگاه را کلاً ببندند. چه کسی پیگیر این مشکلات است؟

حسین بختیاری رئیس مجمع هنرمندان صنایع دستی نیز در این نشست گفت: هنرمندان افراد قانعی هستند. شاید برخی از آنها تا یک سال پیش خوب زندگی می‌کردند اما الان محتاج هستند. صندوق هنر به هنرمندانش کمک مالی می‌کند؛ شاید تعداد آنها ۳۰ هزار نفر باشد ولی برای جامعه صنایع دستی چه کرده‌ایم؟

انتخاب دقیق افراد در معاونت‌های وزارتخانه دغدغه هنرمندان است

وی افزود: انتخاب افراد درست در هر یک از معاونت‌های وزارت میراث فرهنگی، مهم‌ترین خواسته ما از وزیر جدید خواهد بود. بازنگری اساسنامه سازمان نیز خواسته بعدی ما است. متأسفانه اکنون به صنایع دستی مانند کاردستی نگاه می‌شود اما وقتی استانداردها در کارگاه‌ها وجود داشته باشد، از نظر تکنیک و بسته‌بندی حرفی برای گفتن خواهد داشت.

بختیاری در ادامه گفت: مسئولان ناکارآمد فضا را اشغال کرده و باعث رکود صنایع دستی شده‌اند؛ آنها قدرت تصمیم ندارند. این ظرفیت وجود دارد که صنایع دستی یک کمیسیون مستقل در مجلس داشته باشد و نیازهای صنایع دستی که مهم‌ترین آن برنامه‌ریزی است، در این کمیسیون مرتفع شود.

منبع:خبرگزاری مهر