این پژوهشگر صنایع‌دستی گفت: از آنجایی که صنعت مد دومین صنعت آلاینده محیط زیست است با استفاده از صنایع‌دستی در این صنعت می‌توان به حفظ محیط زیست کمک کرد.
ملیحه تمدن یزدیان در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: در حال حاضر یکی از مزیت‌هایی که استفاده از صنایع دستی در صنعت مد و لباس می‌تواند ایجاد کند، کمک به حفظ محیط زیست است. می‌دانیم که صنعت مد دومین صنعت آلاینده محیط زیست است و باید راهکارهای ویژه‌ای در این زمینه اندیشیده شود.
وی اضافه کرد: با توجه به اینکه تاکید می‌شود در صنایع‌دستی از مواد اولیه طبیعی استفاه شود و آثاری جزو صنایع‌دستی محسوب می‌شوند که از مواد شیمیایی در تولید آنها استفاده نشده باشد می‌توان گفت که در آن حوزه شاهد تولید آثاری هستیم که دوستدار محیط زیست هستند.
این پژوهشگر صنایع‌دستی ادامه داد: در کشور ما پارچه‌های دست‌بافت بسیاری وجود دارد که با مواد اولیه طبیعی همچون پنبه، پشم و ابریشم تولید می‌شوند و در فرایند تولید آنها کمترین آسیب ممکن به محیط زیست دیده می‌شود. در مقابل اما پارچه‌هایی که از مواد اولیه مصنوعی تولید شده‌اند، در اثر شستشو ریزپلاستیک‌ها (Microplastics)را وارد آب‌ها می‌کنند و به محیط زیست آسیب می‌زند.
تمدن خاطرنشان کرد: استفاده از مواد طبیعی در صنایع‌دستی می‌تواند به حوزه‌های مختلفی در صنعت مد کمک کند. ما به طور کلی با مفاهیمی مثل مد پایدار (Sustainable Fashion)یا مد سازگار با محیط زیست (Eco-Fashion) مواجه هستیم که در دنیا، جدیدترین راهکارهای مقابله با آلایندگی صنعت مد محسوب می‌شوند.
وی اضافه کرد: در نهایت با توجه به این مفاهیم می‌توان با استفاده گسترده‌تر از صنایع‌دستی در مراحل تولید نخ، رنگرزی، تولید پارچه و گاه تا مرحله تزیینات لباس از مواد طبیعی استفاده کرد. گفتنی است که این لباس‌ها حتی پس از فرسوده‌شدن قابل بازگشت به طبیعت هستند و هیچ آسیبی به طبیعت وارد نمی‌کنند.
می‌توان با ایجاد کارگاه‌های آموزشی میان رشته‌ای به اتصال صنعت مد و صنایع‌دستی کمک کرد
این فعال صنایع‌دستی عنوان کرد: در تزیینات لباس‌ها و تولید لباس‌های فاخر می‌توان از امکانات رودوزی‌های سنتی نیز استفاده کرد. ما در مناطق مختلف ایران رودوزی‌هایی به ظریف‌ترین شکل ممکن داریم که متناسب با فرهنگ اصیل ایرانی اجرا می‌شوند و می‌توان آنها را در چرخه تولید مد و لباس وارد کرد و این موضوع می‌تواند از جنبه‌های مختلف به اقتصاد بومی مناطق مختلف کمک کند.
وی ادامه داد: از آنجایی که استفاده از این لباس‌ها باعث هویت‌بخشی به مصرف کنندگان خواهد شد، باید در جامعه بیشتر روی این موضوعات کار شود و پژوهش‌هایی انجام گیرد که انواع مختلف رودوزی‌ها و تولیدکنندگان آنها در نقاط مختلف ایران شناسایی شوند و چنانچه این شناسایی‌ها صورت گرفت باید اطلاعات آنها در اختیار عموم یا حداقل تولیدکنندگان و طراحان مد قرار گیرد.
این پژوهشگر صنایع‌دستی اظهار کرد: می‌توان با ایجاد کارگاه‌های آموزشی میان رشته‌ای به اتصال صنعت مد با صنایع‌دستی کمک کرد. در این راه می‌توان از دانش گروه‌های مختلف فعال در حوزه محیط زیست، طراحان مد و لباس و فعالان صنایع‌دستی نیز بهره برد.
تمدن اضافه کرد: همچنین باید در این راه از تولیدکنندگان صنعت پوشاک دعوت به عمل آورد تا با استفاده از حمایت‌های گسترده آنها، ایجاد سیاست‌ها و برنامه‌ریزی‌های مختلف به نتایج خوبی دست پیدا کرد. ما باید بتوانیم جریان استفاده از مد پایدار را توسعه دهیم و مردم را تشویق کنیم تا از لباس‌هایی استفاده کنند که مواد تولیدی آنها کمترین آسیب را به محیط زیست وارد می‌کنند و در این مسیر باید از پتانسیل‌های صنایع‌دستی بیشترین بهره را ببریم.
کمک به رشد گردشگری با تولید لباس‌های مناطق خاص متناسب با سلیقه مخاطب امروزی
وی در خصوص ارتباط صنایع‌دستی با گردشگری تصریح کرد: در بخش توسعه توریسم پر واضح است که گردشگری هر منطقه با تولیدات بومی آن منطقه ارتباط تنگاتنگی دارد. به طور طبیعی گردشگران با سفر به مناطق مختلف صرفا فقط از امکانات دیدنی آن مکان و مزه خاص غذای محلی آنجا لذت نمی‌برند، بلکه خرید صنایع‌دستی و لباس بومی آن منطقه نیز برای آنها جذاب است. در نهایت می‌توان با تولید لباس‌هایی متناسب با سلیقه مخاطب امروزی که رنگ، بو و هویتی از آن منطقه خاص دارد به رشد گردشگری آن منطقه کمک کرد.
این استاد دانشگاه افزود: اصولا فرهنگ خاص هر منطقه و استفاده از صنایع‌دستی خاص هر منطقه باعث تولید یک محصول متمایز و ویژه می‌شود. طبیعی است که این لباس‌ها آنچنان در نقاط دیگر مورد استقبال قرار نگیرند اما طراحان لباس می‌توانند با نگاه ویژه به مخاطب غیربومی و طراحی‌های به روز و چشم‌نواز با بهره‌گیری از پارچه‌های سنتی و رودوزی‌های خاص هر منطقه، جامعه را مشتاق به استفاده از این لباس‌ها کنند.
تمدن گفت: طراحان می‌توانند از بسیاری از المان‌های به کار رفته در لباس‌های مناطق بومی در طراحی لباس‌های خود به شیوه‌ای خلاقانه استفاده کنند. متاسفانه این کارها در ایران کمتر گسترش پیدا کرده و باید سازمان‌های متولی علی‌الخصوص وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی در شناسایی و ترویج این هنرهای بومی و معرفی آنها به طراحان لباس تلاش کند.
باید برندهایی تولید کرد که غنای بالای فرهنگ ایران در آنها به تصویر کشیده می‌شود
وی عنوان کرد: در کشورهای توسعه یافته، تلاش در جهت کاستن از آلایندگی صنعت پوشاک مورد توجه سیاست‌گذاران قرار گرفته است. در این کشورها ایجاد زیرساخت در این زمینه در اولویت برنامه‌ها قرار دارد و استفاده از مواد طبیعی و دوستدار محیط زیست از مهمترین اقدامات در زمینه صنعت مد و پوشاک است.
این پژوهشگر صنایع‌دستی ادامه داد: این در حالی است که صنایع‌دستی ایران پتانسیل آن را دارد که سهم قابل توجهی در صنعت مد و پوشاک کشور به خود اختصاص دهد. در همین راستا باید بتوان با مرتبط کردن صنایع‌دستی و صنعت مد و استفاده از دانش پژوهشگرانی که در این زمینه فعالیت می‌کنند، برندهایی ایجاد کرد که نه تنها در سطح کشور بلکه در سطح جهانی غنای بالای فرهنگی کشور را به تصویر بکشند تا از این طریق بتوان فرهنگ ایران را معرفی کرده و در بحث توسعه گردشگری و بهبود اقتصاد محلی نیز گام‌هایی موثر برداشت.
تمدن ادامه داد: هرچند این امر با رشد فضای مجازی در حال شکل‌گیری است، اما باید کمک کرد تا این اتفاق با سرعت بیشتری به پیش رود. همچنین امیدوارم این دغدغه حداقل برای سازمان‌هایی که مرتبط با این موضوع هستند نیز ایجاد شود.
منبع:ایسنا
