به گزارش گروه فرهنگی ایرنا از معاونت گردشگری وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی ولی تیموری با حضور در وبینار بزرگداشت شهر دوشنبه پایتخت گردشگری اکو و کنفرانس جانبی تخصصی گردشگری کشاورزی، ضمن تبریک مجدد انتخاب شهر دوشنبه به عنوان پایتخت گردشگری طی سال‌های ۲۰۲۰ و ۲۰۲۱، گفت: طبق پیش‌بینی‌های صورت گرفته و بررسی رفتارشناسی گردشگران، ارتباطات گردشگری در ایام پساکرونا به صورت منطقه‌ای و با کشورهای همسایه انجام خواهد شد. از این رو با توجه به اینکه در دوران پساکرونا کشورهای همسایه و منطقه‌ای اهمیت بیش از پیش پیدا خواهند کرد؛ لذا بر تمرکز توسعه همکاری‌های گردشگری کشورهای اکو به صورت منطقه‌ای تاکید می‌شود.

معاون گردشگری همچنین ضمن ارائه گزارشی از وضعیت گردشگری کشور در شرایط کرونا، به تشریح اقدامات مربوط به آمادگی و برنامه‌ریزی‌های صورت گرفته در ایام پساکرونا پرداخت و گزارش کاملی از اقدامات صورت گرفته در زمینه گردشگری کشاورزی را مطرح کرد.

بنا به گفته معاون گردشگری این نشست در ادامه بر توافق‌هایی تمرکز کرد که در سال ۹۸ در پی سفر وزیر گردشگری جمهوری اسلامی ایران به کشور تاجیکستان صورت پذیرفت و پیرو آن شهر دوشنبه به عنوان پایتخت گردشگری کشورهای اکو در سال‌های ۲۰۲۰ و ۲۰۲۱، شهر ساری در سال ۲۰۲۲ و شهر اردبیل برای سال ۲۰۲۳ از سوی جمهوری اسلامی ایران به عنوان پایتخت‌های گردشگری سازمان همکاری‌های اقتصادی اکو انتخاب شدند.

همچنین در ادامه این نشست لیلا اژدری مدیرکل دفتر بازاریابی و توسعه گردشگری خارجی وزارت نیز ضمن ارایه تجربیات گردشگری کشاورزی در ایران به معرفی مزرعه‌های گردشگری کشورمان در استان‌های تهران، البرز، گلستان، اردبیل و سایر استان‌ها پرداخت و به اهمیت گردشگری طبیعت‌محور در زمان کرونا و پساکرونا اشاره کرد.

سازمان همکاری اقتصادی(اکو) با ۱۰ عضو از کشورهای ایران، ترکیه، پاکستان، افغانستان، تاجیکستان، آذربایجان، ازبکستان، ترکمنستان، قزاقستان و قرقیزستان با هدف تاسیس گسترش تجارت درون منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای و ارتقای شرایط برای توسعه اقتصادی پایدار و افزایش سطح زندگی و رفاه مردم، تنها سازمان بین‌المللی به شمار می‌آید که دبیرخانه آن در ایران واقع است.

منبع:ایرنا

به گزارش روز گروه فرهنگی ایرنا از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، روح الله دهقانی با اعلام این خبر گفت: بی شک نساجی نخستین صنعت نیست ولی با جرات و به صراحت می توان گفت یکی از صنایع بسیار قدیمی است و آن چه قطعی به نظر می رسد؛ انسان نخستین بعد از آشنایی با شکار و کشاورزی که وسیله های تامین معاش بوده، ابتدا به سرپناهی برای مصون ماندن از صدمه موجودات دیگر و پس از آن به صرافت تهیه وسایلی برای محافظت از بدن خود در برابر سرما و گرما افتاده و هرچند پوشش‌های اولیه انسان از برگ درختان و پوست حیوانات تجاوز نمی کرده ولی طبعا در رهگذر سال‌ها، بافت پارچه و دوختن لباس از آن ها به صورت یک صنعت در جوامع بدوی متجلی شد.

اوافزود: مخمل‌بافی تولید پارچه‌ای است ابریشمی که نقش آن توسط پرزهای ریز و ظریفی که بر سطح پارچه قرار می‌گیرد ایجاد می‌شود، مخمل‌بافی در ایران از سابقه‌ایی طولانی برخوردار است و آثاری زیبا در موزه‌های ایران و جهان از بافته‌های قدیمی این هنر وجود دارد.

به گفته این هنرمند، مخمل‌بافی در کنار زری‌بافی دو تجلی منحصر به فرد و بسیار تکنیکی از بافته‌های دستگاهی ایران به شمار می‌روند که در عین حال به لحاظ شیوه اجرا و نوع محصول به کلی با یکدیگر متفاوت‌اند.

دهقانی با اشاره به اینکه انتقال دانش این هنر از دوران گذشته سینه به سینه و به صورت استاد شاگردی بوده، انواع مخمل را شامل مخمل ساده، گل برجسته وهفت‌رنگ عنوان کرد که در مخمل هفت‌رنگ ترکیب دو شیوه نخست باهم و با استفاده از نخ‌های رنگی بیشتردر بافت صورت می گیرد.

او با بیان اینکه مخمل‌بافی به رغم دشواری در تولید، دامنه کاربرد نسبتاً گسترده‌ای در بین مخاطبان داشته به طوری که هم اقشار مرفه و هم اقشار متوسط جامعه از آن استفاده می‌کردند اظهارکرد: دامنه کاربردهای این محصول از البسه گرفته تا آویزها، موارد تزئینی، پوشش‌ها، دکوراسیون داخلی اتاق‌ها، جدار داخلی صندوق‌ها را دربر می‌گرفته است.

این پژوهشگرخاطرنشان کرد: پارچه مخمل از ویژگی‌های منحصر به فرد فرهنگ ایرانی به حساب می‌آید و علاوه بر آن که کاربردی فراگیر در کل پهنه کشور ایران و کشورهای همجوار داشته، به نقاط مختلف جهان صادر می‌شده است.

او با اشاره به اینکه دستگاه مخمل دارای اسکلتی چوبی، قطور و دارای ۴ ستون اصلی است که ابزارهای مختلف بافت بر آن پیاده شده گفت: این دستگاه دارای ۶ متر طول، ۴ متر عرض و ۵ متر ارتفاع است و در فضایی حدود ۳۰ متر مربع جای می‌گیرد.

دهقانی مراحل تولید مخمل را به پیش از بافت وعمل بافت تقسیم کرد وآماده سازی چله، رنگرزی، طراحی نقشه، طراحی سیستم بافت، نقش‌بندی و روش بافت را مراحل بافت مخمل خواند.

به گفته او، نقشهای به کاررفته اغلب با موضوعات ادبی، اسطوره‌ای و کهن از جمله شکارگاه، لیلی و مجنون و نقوش حیوانی و انسانی همچون نگارگری بوده و در دوره معاصر نقوش بیشتر گیاهی، اسلیمی وختایی شده و برخی نقوش مذهبی نیز در بعضی دوره‌ها به کار برده شده است.

دهقانی افزود:شیوه آموزش این هنر تا کنون استاد شاگردی بوده یعنی شاگرد پس از پذیرفته شدن در مراحل مختلف به مرور زمان‌ تجربیات زیادی کسب می‌کرد تا به مرحله استادی می‌رسید.

او با بیان اینکه در این رشته اغلب مردها درگیر بوده‌اند وعلت آن هم به دلیل شکل خاص دستگاه بوده که بافت بت آن برای بانوان دشوار می‌بود خاطرنشان کرد: ولی می‌توان در بخش‌های زیادی از مراحل کار از وجود زنان هم استفاده کرد.

این هنرمند اظهار کرد: شاهکارهای مخمل‌بافی در دوره صفوی هم‌اکنون در بسیاری از موزه‌های دنیا قرار دارد و ثبت هنر مخمل بافی در فهرست جهانی این امکان را ایجاد می‌کند تا در واقع وحدتی که در تکنیک‌ها و مهارت‌های سنتی در بخش وسیعی از جهان قابل مشاهده است ارائه و در عین حال ویژگی‌های منحصر به فرد تکنیکی و فرهنگی کشور ایران در مقایسه با کشورهای دیگر مشهود شود.

دهقانی گفت: در احیا این شیوه بافت به دلیل اینکه هیچ نمونه‌ای از دستگاه موجود نبود با ایجاد تغیراتی در دستگاه مخمل گل برجسته صورت گرفت.

او افزود: با توجه به نبود مخمل‌های هفت رنگ درموزه‌های  داخل ایران مکاتبه با موزه‌های خارجی صورت گرفت و در نهایت دسترسی به تصویر با کیفیت از یک نمونه از این پارچه ها  میسر شد؛ با آنالیز شیوه بافت از روی تصاویر طراحی اولیه بافت برای تست انجام و در مرحله پایانی با رفع ایرادات بافت آزمایشی طراحی اصلی بر روی دستگاه صورت گرفته و بافت اولین نمونه از مخمل هفت رنگ بعد از دوره صفوی شروع شد.

منبع:ایرنا