تعطیل شدن فرودگاه تگل در برلین برای همیشه

فرودگاه تگل برلین در تاریخ ۸ نوامبر ۲۰۲۰ برای همیشه بسته خواهد شد.

هنگامی که شوروی سعی کرد با محاصره برلین ساکنان بخش‌های غربی شهر را تحت فشار قرار دهد، متحدان غربی با فرودگاه  تگل برلین شروع به کار کردند.

فرودگاه تمپلهوف دارای مشکل ظرفیت بود و به همین دلیل به یک فرودگاه بزرگتر در برلین نیاز بود. بنابراین، طولانی‌ترین باند فرودگاه در تگل ساخته شد.

اولین فرود در فرودگاه تگل

در ۵ نوامبر ۱۹۴۸ یک داگلاس C-۵۴ با محموله غذا در تگل فرود آمد.

تگل از نظر تعداد مسافر چهارمین فرودگاه بزرگ آلمان بود

در طول جنگ سرد، شرکت‌های هواپیمایی نیروهای اشغالگر انگلیس، فرانسه و ایالات متحده آمریکا اجازه فرود در فرودگاه تگل، را داشتند.

ایرفرانس اولین هواپیمایی بود که پروازهای منظمی را در سال ۱۹۶۰ به فرودگاه بزرگ برلین یعنی تگل ارائه داد.

شرکت PanAm ، یک شرکت هواپیمایی قوی و البته قدیمی ایالات متحده، در سال ۱۹۶۴ به تگل پرواز می‌فرستاد.

هنگامی که تمپلهوف، (یک فرودگاه دیگر در شهر برلین) به بیش از یک ایرلاین اجازه فرود داد، تقریباً در حال ترکیدن بود.

رکورد شکنی فرودگاه تگل در ۲۰۱۹

به همین دلیل، تمام پروازهای چارتر به فرودگاه تگل، منتقل شدند. ممکن است در تور آلمان، این فرودگاه را دیده باشید.

در اواخر دهه ۱۹۸۰، مجلس سنای برلین غربی از برپایی پایانه دوم تگل در برلین جلوگیری کرد.

پس از اتحاد مجدد آلمان، سرانجام به لوفت هانزا اجازه داده شد تا به تگل نیز پرواز کند.

قرار بود تگل در سال ۲۰۱۲ تعطیل شود.

در سال ۲۰۱۹، فرودگاه تگل و فرودگاه شونفلد در مجموع رکورد تعداد مسافر را شکستند.

در ۲۰ دسامبر سال ۲۰۱۹ با ۳۵ میلیون مسافر

 

کرونا، مزید بر علت شد

سپس، در مارس سال ۲۰۲۰، کرونا حمله کرد و صنعت هواپیمایی و گردشگری را در هم شکست.

به مدت دو ماه، دیگر واقعاً به فرودگاه تگل نیازی نبود.

آندریاس شوئر وزیر حمل و نقل نمی‌خواست تگل را از دست بدهد زیرا بخشی از ناوگان هوایی رسمی دولت و رئیس جمهور فدرال را در خود جای داده بود. همچنین ظرفیتی که تگل دارد، زمانی که آلمانی ها دوباره شروع به پرواز به مقاصد خارجی کنند، مورد نیاز خواهد بود.

تاریخ دقیق تعطیل شدن فرودگاه تگل

پس از آن دولت برلین تسلیم شد. از آنجا که در ماه‌های اول بحران کرونا، مسافر به سختی وجود داشت، تگل قرار بود در ۱۵ ژوئن سال ۲۰۲۰ تعطیل شود، اما تعطیلی همیشگی تگل در ۸ نوامبراتفاق خواهد افتاد.

پس از آن، در اواخر بهار، وضعیت کرونا تا حدودی بهبود یافت.

در تابستان، با پرواز هزاران آلمانی به اسپانیا و سایر مناطق اروپا، اوضاع بهتر شد. سپس، در سپتامبر سال ۲۰۲۰، با افزایش کرونا، اوضاع به سمت وخامت تغییر کرد. با آرزوی اینکه بعد از کرونا با یک ویزای شنگن سفری به آلمان داشته باشید.

بر سر فرودگاه تگل برلین چه خواهد آمد؟

پس از آخرین پرواز در ماه نوامبر، فرودگاه تگل پوسیده و متلاشی نخواهد شد.

یک مرکز تحقیقاتی و یک پارک صنعتی به نام ‘The Urban Tech Republic’ این کار را بر عهده خواهد گرفت. به زودی، برلین شاهد کارکردی جدید از فرودگاه تگل خواهد بود.

یک روز غمگین تگل در برلین

در ۲۰ مه سال ۲۰۲۰، فرودگاه تگل، شاهد منظره‌ای ناراحت کننده بود. در ساعت ۲:۳۰ بعد از ظهر، فقط ۹ پرواز برای بقیه روز اعلام شد.

هشت تا  از آنها شخصی بودند، و آن یکی هم به هلسینکی رفت.

در آن زمان، پروازهای مسافربری در مقایسه با تعداد آنها قبل از شروع کرونا تا ۲ درصد کاهش داشت.

 

 پیام خداحافظی فرودگاه بزرگ برلین

از این پس تمام پروازها بدون تگل خواهد بود.

ایرفرانس، هواپیمایی که اولین پرواز منظم را به تگل انجام می‌دهد آخرین پرواز نیز  انجام خواهد داد.

پرواز شماره ۱۲۳۵ به پاریس قرار است ساعت ۳:۰۰ بعد از ظهر ۸ نوامبر انجام می‌شود و فراموش نکنید که چراغ‌ها را خاموش کنید.

منبع:ایسنا

حفاظت و بازآفرینی یکپارچه بافت تاریخی در بوشهر

بافت قدیم بوشهر از مهم‌ترین جاذبه‌های گردشگری استان است که با توجه به سبک خاص و منحصر به‌فرد معماری، دارای جاذبه‌های بسیاری است. بافت تاریخی بوشهر در شبه‌جزیره مثلث شکل و در رأس مثلث که دارای تورفتگی در دریای خلیج فارس است، قرار دارد. بافت تاریخی ۴۰ هکتاری بوشهر حدوداً شامل هزار خانه است که از منحصر به‌فردترین و زیباترین بافت‌های مسکونی ایران محسوب می‌شود اوج شکوفایی بافت بوشهر مربوط به دوره قاجاریه است زمانی که بوشهر دروازه ورود ملل مختلف به ایران به‌شمار می‌رفت.
در خارج از حصار شهر بوشهر زمین‌های پست قرار داشته به‌طوری که در طول زمستان و به خصوص در هنگام مد آب دریا، این منطقه را آب می‌گرفته و به شط‌العرب معروف بوده است. مردم بوشهر با محدودیت زمین مواجه بودند، به‌همین دلیل ساختمان‌های خود را در طبقات و به طور عمودی گسترش می‌داده و کوچه‌ها را نیز تا حد امکان باریک انتخاب می‌کردند تا از زمین موجود حداکثر استفاده به عمل آید.
به طور کلی تا حدود سال ۱۳۳۵ بندر بوشهر منحصر به محدوده بافت قدیم و مهمترین و بیشترین کارکردهای شهری در راستای تضمین حیات ساکنان در آن‌جا متمرکز بوده ولی در پی تقلید، تغییر و تحولات، شهرسازی، بافت ارگانیک شهر دچار ضربه‌های شدید کالبدی، اقتصادی و عملکرد شده که برجسته‌ترین شهود آن کشیدن خیابان انقلاب (ششم بهمن سابق) از وسط بافت و تقسیم آن به دو تکه شرقی و غربی است.
بافت قدیم بوشهر با توجه به استقرار و عناصر خاص خود با بافت دیگر بنادر ساحلی متفاوت بوده و دارای بافتی متراکم است که ویژگی‌های منحصر به‌فردی دارد به جز بافت مسکونی، در گذشته بافت تجاری آن نیز از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بوده که هم‌اکنون بخش عمده‌ای از آن فاقد وجود عینی کالبدی و فعالیت است و به صورت متروکه در لابه‌لای بافت یافت می‌شود.

جاذبه‌های گردشگری و بناهای معروف بافت قدیم بوشهر

کلیسای گریگوری

این کلیسا در سال ۱۸۰۰ میلادی توسط خانواده آوریان (خانواده سرشناس ارمنی بوشهر) در وسط شهر محله شنبدی به صورت صلیب ساخته شده که انگلیسی‌ها بخشی از هزینه آن را متقبل شدند. در داخل کلیسا کتیبه‌های مرمر به‌کار رفته است در جلوی آن گورستانی به مساحت ۴۰۰ الی ۵۰۰ متر برای دفن مردگان تخصیص داده شده است. با توجه به متون سنگ قبرها از بدو تأسیس تا پایان جنگ جهانی‌دوم، اموات مسیحیان را در این بخش از کلیسا دفن می‌کردند.

 کلیسای ظهور عیسی مسیح
کلیسای عیسی مسیح در محله کوتی بوشهر واقع در خیابان ساحلی جنب کنسولگری سابق انگلیس توسط رالف شارپ خاورشناس انگلیسی در سال ۱۹۱۱ میلادی تأسیس شد این کلیسا به کارمندان و افسران انگلیسی اختصاص داشت.

کنسولگری بریتانیا
یکی از آثار ظهور انگلیسی‌ها در بوشهر کنسولگری آنان در محله کوتی است. این ساختمان به کوتی نیز مشهور است. کوتی واژه هندی به معنی قلعه و حصار است طبق گفته اهالی قدیمی این محل نام آن بر گرفته از شهر یا محلی در هند به‌نام کالا کوت که افراد مهاجر از هندوستان به بندر بوشهر بوده است.

دیگر جاذبه‌های بافت قدیم بوشهر 
وجود ده‌ها مسجد و حسینیه باعث ساخت بافت قدیمی شده در هر محله مسجدی بوده که محل گردهمایی اهالی محل برای ادای فریضه دینی و تصمیم‌گیری‌های عمومی و اجتماعی بوده است.
حسینیه حاج سیدمحمد کازرونی، مسجد فیل، مسجد دهدشتی مسجد شنبدی، مسجد کوفه، مسجد ملک و…..‌ از جمله آن‌هاست.

آب‌انبار قوام

آب‌انبار قوام یکی از آب‌انبارهای عمومی بزرگ است که در قسمت ساحل بافت قدیم واقع شده است. بوشهر در ناحیه گرم و خشک واقع شده بنابراین آب باران را زمستان در آب‌انبار ذخیره و به مصرف تابستانی می‌رساندند. این بنا توسط شخصی به نام علی‌اکبر قوام ساخته شد. این آب‌انبار ۲۶ متر طول ۹ متر عرض و چهار متر ارتفاع دارد این مکان جالب اکنون به رستوران سنتی تبدیل شده است.
بازآفرینی بافت‌های قدیمی واجد ارزش تاریخی موجب ایجاد جاذبه‌های توریستی و کسب درآمد اقتصادی خواهد شد و اقتصاد بافت قدیم جاذبه‌های بالقوه منطقه را به بالفعل در می‌آورد، باعث هویت شهری می‌شود،  وقتی بافت تاریخی از شرایط لازم برای ادامه حیات برخوردار باشد، تبدیل آن به مرکز جذب گردشگران از  بهترین و قوی‌ترین شیوه‌های بازآفرینی اقتصادی در بافت‌های قدیمی به‌شمار می‌آید. این تغییر و تحول ضمن جلوگیری از فرسودگی، تضمین کننده کسب درآمد برای تعمیر و نگهداری و همچنین ایجاد اشتغال برای ساکنان است. با حفظ مراکز تولید، بازآفرینی سنتی و ایجاد مراکز تولید و کوچک و مدرن اقتصادی در مرحله اول ممکن است بسیار پرهزینه باشد. در صورت اتخاذ شیوه‌های درست مدیریتی، بافت‌های قدیمی و فرسوده در عین اینکه هویت تاریخی و فرهنگی خود را حفظ می‌کنند، می‌توانند به مکان‌هایی جذاب برای گردشگران داخلی و خارجی تبدل شوند.

منبع:میراث آریا

روستای برغان، مهد آثار تاریخی و طبیعی البرز

استان البرز کوچک‌ترین استان و در عین حال مرکز آن پرجمعیت‌ترین شهر ایران پس از تهران، مشهد، اصفهان و تبریز است. نام این استان برگرفته از مرتفع‌ترین رشته کوه‌های کشور است. البرز در زبان باستانی به شکل هربرز، «هر» به معنای کوه و «برز» به معنای بلند است.

استان البرز به مرکزیت کرج و با دارا بودن شش شهرستان یکی از مهاجرپذیرترین استان‌های کشور است که به ایران کوچک شهرت دارد. از شمال با مازندران، از جنوب با استان مرکزی، از شرق با تهران همسایه است و بین رشته کوه‌های البرز مرکزی و حاشیه غربی دشت کویر واقع شده است.

شهرستان ساوجبلاغ در شمال استان البرز واقع شده و با روستاهای متعدد، جاذبه‌های طبیعی، تاریخی، مذهبی و فرهنگی را در خود جای داده است. در این میان وجود تکیه اعظم برغان و هنر تعزیه‌خوانی، روستای برغان را از سایر روستاهای آن متمایز می‌کند.

برای رسیدن به روستای تاریخی و مذهبی برغان باید از جاده آتشگاه عبور کرده و با گذر از مسیر زیبا و چشم نواز پس از ۱۰ کیلومتر، قدم به خاستگاه تعزیه‌خوانی ایران گذاشت. ساکنان روستا اغلب افراد کهنسالی هستند که به زبان تاتی صحبت می‌کنند.

پلی تاریخی در ابتدای روستا وجود دارد که مربوط به دوره صفویه است و با چشمه طاقی بر روی رودخانه شاهرود واقع شده و در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است. پس از عبور از روی آن به میدان اصلی روستا می رسیم که تکیه اعظم برغان در شمال آن قرار دارد. هر ساله در ماه محرم گردشگران مذهبی و خیل ارادتمندان به امام حسین(ع) برای تماشای مراسم تعزیه‌خوانی خود را به این روستا می‌رسانند.

 مساحت این بنا ۱۲۰۰ مترمربع و در دو طبقه احداث شده است. طبقه همکف آن دارای ۱۰ حجره است و دیوارهای طبقه بالا با تیرهای چوبی منبت‌کاری شده از یکدیگر جدا شده اند. جنس مصالح به‌کار رفته در آن، خشت خام، کاه‌گل و تیرهای چوبی است. سکوی اصلی اجرای مراسم در مرکز تکیه واقع شده است و منبر قدیمی آن در گوشه یکی از رواق‌ها نگهداری می‌شود.

قدمت این بنا با توجه به سر در کاشی‌کاری شده به حدود سال‌های ۸۶۰ ق یعنی ۵۴۰ سال قبل بازمی‌گردد. در سر در ستون غربی شاه‌نشین نام معمار بنا استاد باقر قزوینی قید شده است. طبقه دوم در زمان قاجاریه بنا شده و معمار آن استاد اسماعیل بنا بوده است.

تکیه اعظم برغان از جمله قدیمی‌ترین تکیه‌های ایران است که دوم بهمن‌ماه ۱۳۸۲ و هنر تعزیه‌خوانی به‌عنوان یک اثر معنوی و ناملموس  در خردادماه ۱۳۹۱ درفهرست آثار ملی و همچنین هنر تعزیه‌خوانی در فهرست جهانی به‌عنوان یک اثر مذهبی و آئینی به ثبت رسیده است.

روستای برغان خاستگاه هنر تعزیه‌خوانی درکشور است و قدیمی‌ترین نسخ خطی تعزیه مربوط به این روستا است که سابقه دیرینه‌ای در اجرای این مراسم آئینی و مذهبی دارد و همچنین مهد پرورش تعزیه‌خوانان به‌نامی همچون ملامحمد بکائی، ملاقاسم بکائی و مرحوم ناظم بوده است که در این هنر صاحب سبک بوده‌اند.

از در تکیه روستای برغان که خارج می‌شوید مسجد جامع ۸۰۰ ساله‌ای را می‌بینید که دو درخت کهنسال یکی در شمال و یکی در جنوب حیاط آن واقع است که موجب شگفتی گردشگران است. روستای برغان به مهد چنارهای کهنسال شهرت یافته است. درخت چناری که در سمت شمالی حیاط مسجد قرار دارد یکی از مهم‌ترین چنارهای روستای برغان است که قدمت ۱۰۰۰ ساله دارد. حفره‌ای بر تنه این درخت وجود دارد که مانند اتاقی بزرگ گنجایش ۱۰ نفر را دارد. درخت گرده بینه که درجنوب حیاط مسجد قرار دارد درخت توپری است که پر از شاخه‌های سرسبز است.

آثار و ابنیه تاریخی دیگری نظیر حمام قدیمی روستا که بقایای آن در نزدیک رودخانه واقع شده است و بقایای کاروانسرای شاه‌عباسی و همچنین بقایای قلعه دوره ایلخانی که بر روی تپه کش‌کلا که به معنای قلعه خشک است، به چشم می‌خورد.

کوچه باغ‌ها، جنگل‌ها و آبشارهای دیدنی از جمله جاذبه‌های طبیعی روستای برغان است که آن را به مقصد اصلی گردشگران در چهارفصل سال تبدیل کرده است.

از جمله محصولات باغی که مهم‌ترین و اصلی‌ترین سوغات روستا محسوب می‌شود آلوی برغان است که بومیان آن را گوجه برغان می‌نامند و از پیوند آلوی محلی و آلوی بخارا به‌دست می‌آید. خوب است بدانید روستای برغان به خاطر وجود باغ‌ها و درختان فراوان آلوچه، لقب سرزمین آلوچه را به خود اختصاص داده است.

از جمله دیگر سوغاتی‌های معروف برغان، گردوی پوست کاغذی، عسل کوهی، توت، سماق، لبنیات و بستی سنتی است که به شیوه خاصی تولید می‌شود. خرید و استفاده از این محصولات محلی علاوه بر اینکه خالی از لطف نیست، به چرخه اقتصادی بومیان، ایجاد اشتغال و توسعه گردشگری روستا کمک می‌کند.

صنایع‌دستی رایج در روستای برغان، الک است که در هر خانه و آشپزخانه‌ای یافت می‌شود. اهالی روستا به تولید الک مشغول هستند و از این راه نیز کسب درآمد می‌کنند.

گردشگران می‌توانند در فرصتی مناسب برای لذت بردن از طبیعت خدادادی و بکر، آثار تاریخی بی‌نظیر و منحصر به‌فرد و سوغاتی‌های خوش‌طعم آن به روستای برغان سفر کرده و  پس از اقامت در خانه‌های محلی خاطرات خوشی برای خود ثبت کنند.

منبع:میراث آریا

هنرهای تزئينی در مسجد امام سمنان

مسجد امام خمینی(ره) سمنان که در گذشته به نام‌های «مسجد شاه» و «مسجد سلطانی» معروف بوده است از بناهای تاریخی و پر اهمیت شهر سمنان به‌شمار می‌رود که در دوره قاجار در این شهر بنا شده است.

چهار در این بنا از شمال، جنوب، مشرق و مغرب باز می‌شود و چهار ایوان در چهار سمت دارد، در طرفین ایوان‌ها چهار مهتابی است و ساخت این چهار مهتابی باعث جان‌بخشی به کالبد مسجد شده است، زیر مهتابی‌ها شبستان است و پشت سر مهتابی‌ها حجره‌هایی ساخته‌ شده است.

بالای مقصوره ایوان غربی، گنبد کوچکی است که با کاشی‌های آبی‌رنگ مزین شده و رو به روی آن بالای ایوان شرقی گلدسته‌ای است. معمار این مسجد باشکوه به موجب آن‌چه داخل ایوان شرقی نوشته شده، استاد “صفر علی معمار” بوده است.

انواع هنرهای تزئینی مسجد امام سمنان

طرح اربسک و اسلیمی

اربسک کلمه‌ای لاتین و اسلیمی کلمه‌ای عربی است. که معنی اولی «منسوب به عرب» و معنی دومی «منسوب به اسلام» است. بنابراین طرح اربسک و اسلیمی یعنی طرحی که منسوب به اعراب و مسلمانان که یا اختراع آنان و یا مورد استفاده آنان است.

این طرح تزیینی که در ترسیم آن از شکل گل، شاخه و برگ گیاهان استفاده شده، در مسجد امام سمنان به‌کار رفته و نشان می‌دهد معمار بنا بیشتر از آنچه طبیعت در اطرافش قرار داده، اقتباس کرده است.

گوشوار

گوشوار از دیگر تزئینات مسجد امام سمنان است. گوشوار از نظر لغوی به معنی شبه گوش و نظیر گوش است یا به عبارت دیگر «گوشوار» طاق مورب مستقر شده در هر یک از گوشه‌های یک بنا مربع است که چهار پهلوی بریده شده، تعبیه می‌کنند.

پیچ تزئینی

هر خط غیر مستقیم در واقع پیچ است و می‌توان آن را از حرکت و پیچ گیاهان و مار و گرداب ادراک کرد. پیچ تزئینی در نبش قوس ایوان‌ها و محراب‌ها و یا نبش خارجی دیوارهای طرفین ایوان‌ها و یا نبش قوس‌های داخلی تالارهای مربع مسجد به کار رفته است. پیچ منشأ گیاهی دارد زیرا از آغاز تمدن کشاورزی انسان برای مسکن خود از گیاهان استفاده می‌کرده و هیچ وقت رابطه خود را با این عنصر ساختمانی قطع نکرده است.

طاق نما و نغول

طاق‌نما، نمایش طاق است و کلمه طاق به معنی سقف و قوس به‌کار رفته است. طاق‌نما، ردیف طاق‌ها با ابعاد کوچک و با هدف تزئینی یا استحکامی آن‌ها با ستون‌های کوچک که به‌وسیله نوعی سنگ یا چوب نگه داشته می‌شود و نغول به فرو رفتگی مصنوعی سطح دیوار اطلاق می‌شود که هر دوی این تزئینات در مسجد امام سمنان به کار رفته است.

محراب 

محراب در مسجد مکانی است برای پیشوای مذهبی، هنگامی که نماز را به صورت جماعت می‌گذارد. محراب رو به قبله نمازگزاران بنا می‌شود، گاهی از سطح صحن مسجد گودتر و گاهی در قسمتی از دیوار فرورفته است و معمولاً به صورت طاق‌نما و نصف استوانه و یا نصف منشور است که سقف آن را یک نیم گنبد تشکیل می‌دهد. محراب مسجد امام سمنان نیز در نوع خود زیبا و دیدنی است.

هنر گره چینی

قسمت عمده نماهای مسجد امام پوشیده از گره‌هایی است که به اشکال و ترکیبات زیبای هندسی گوناگونی با کنار هم قرار دادن قطعات کوچک و بزرگ تراشیده شده آجر، کاشی، کاشی معرق، سفال و چوب، در رنگ‌های زنده ایجاد می‌شود.

هنر خط و خوشنویسی تزئینی

خطوط معماری،‌ زیبایی ظاهری بنا را از نظر زیبایی‌شناسی به وجود می‌آورند. خاصیت خط هرچه باشد، هدف آن جنبش و حرکت به سوی مقصدی است. خطوط افقی، عمودی، منحنی، هرکدام نوعی احساس را در بیننده برمی انگیزد. خطوط عمودی نظر را به بالا می‌کشانند و خطوط افقی آرامش می‌بخشند، خطوط مورب محرک‌اند و انحناها نرم و مطبوع هستند. هنرمند در مسجد امام سمنان نیز میان خطوط متنوع هماهنگی و ارتباط برقرار ساخته و برای ایجاد هماهنگی، گاه خط‌ها را تکرار کرده است.

مقرنس تزئینی

مقرنس یا همان گچ‌بری در ساختمان، گچ‌بری و پله‎سازی در سقف اتاق‌هاست و مقرنس‌کاری زیبا در مسجد امام سمنان چشم هر بیننده را به خود جلب می‌کند.

شمسه

مجموعه تزئینات که معمولاً به صورت دایره متداخل است و در مرکز تزئینات دیگر قرار می‌گیرد و در وسط قالی، جلد قرآن و طاق نمای مسجد مشاهده می‌شود.

رسمی بندی و کاربندی

به طور کلی رسمی‌بندی و کاربندی دارای اصولی کلی بوده است. در رسمی‌بندی فضاهایی از استقرار بین کمان‌های قوسی و در نتیجه استقرار لنگه قالب‌ها، پیروی می‌کند.

به طور کلی در رسمی‌بندی و به خصوص کاربندی مسجد امام از کنار هم‌گذاشتن لنگه قالب‌‌ها در یک نقطه و یا نقاط مختلف و به‌کار گیری پوشش‌های اصلی و یا کاذب، پوشش‌های باربر و یا ایستایی کامل و یا تزئینی جالب به‌وجود آمده است.

منبع:میراث آریا

تالاب برم الوان نگین گردشگری شهرستان بهمئی در کهگیلویه و بویراحمد

این تالاب که ارتفاع آن از سطح دریا حدود یک هزار و صد متر است دارای پوششی گیاهی و انواع پلانکتونهای گیاهی، نی، گز و خارشتر و سایر گونه های نادر گیاهی می باشد.

رئیس میراث فرهنگی،گردشگری و صنایع دستی شهرستان بهمئی در این باره میگوید:« این دریاچه با مساحتی حدود ۱۵ هکتار و دارای عمقی حدود ۳۰ متر است.»

مجتبی صلاحی نژاد تصریح کرد: « در سالهای اخیر برای رفاه حال گردشگران آلاچیق، سکوی نشیمن و سرویس بهداشتی توسط اداره کل میراث فرهنگی،گردشگری و صنایع دستی استان در این مکان ایجاد شده است.»

اواضافه کرد: «این تالاب هر ساله خصوصا در افصل بهار و تابستان گردشگران زیادی از اقصی نقاط کشور را به خود جذب می‌ کند.»

رئیس میراث فرهنگی،گردشگری و صنایع دستی شهرستان بهمئی عنوان کرد: «این تالاب طبیعتی زیبا چشمه های دیدنی و دشتهایی مملو از گلهای رنگارنگ منظره ای بدیع پدید می آورند که دیدار آن را به خاطره ای فراموش ناشدنی برای گردشگران تبدیل می کند.»

صلاحی نژاد افزود: «آسمان آبی و آفتاب شفاف، سبزی جنگل های گرمسیری، سفره قشنگی از طبیعت در مکان گردشگری جلوه گر شده است.»

او ادامه داد: «برم الوان از دو واژه “بَرم” و ” اَلوان” تشکیل شده است که در زبان محلی، برم را معادل دریاچه و الوان را به دو معنای رنگ ها و فراوانی(وَلمون) تعبیر شده با چنین دیدگاهی، این تالاب زیبا را به دریاچه رنگها و یا دریاچه سرشار از آب معنا می کنند.»

معاون فني اداره كل حفاظت محيط زيست كهگيلويه و بويراحمد نیزدر اين باره اظهار داشت: «در طول تاريخ زندگي انسان ها، تالاب ها به عنوان اراضي نامناسب، بي فايده، مضر و بستري براي زندگي وحوش و مأمني براي حشرات ناقل بيماري ها شناخته مي شدند.»

جمشيد عبدي پور افزود: «اين تالاب ها باتلاقي تصور مي شدند كه هر كسي در آن پاي بگذارد در كام مرگ فرو مي رود كه مجموعه اين صفات، انگيزه اي براي ستيز دائمي انسان با آن را بوجود مي آورد.»

او بيان كرد: «به همين سبب رابطه انسان با تالاب ها هميشه خصمانه و در جهت تخريب آن بوده است.»

معاون فني اداره كل حفاظت محيط زيست كهگيلويه و بويراحمد عنوان كرد: « مهار تالاب ها و تبديل آنها به گستره هاي قابل كشت و كار يا حتي تبديل آن به اراضي باير و رها شده از جمله موفقيت هاي جامعه انساني تلقي مي شد.»

عبدي پور تصريح كرد: «با توجه به ظرفيت ها و پتانسيل هاي گردشگری استان اين اداره كل با همکاری اداره کل میراث فرهنگی،گردشگری و صنایع دستی استان در اقدامات كارشناسي و قانوني طي مكاتبه هايي درياچه مورزرد زيلايي شهرستان بويراحمد و برم الوان بهمئي را به منظور ثبت در زمره تالاب هاي ملي و بين المللي به سازمان مركزي معرفي كرده است.»

او با اشاره به اينكه تاكنون در كهگيلويه و بويراحمد تالابي ثبت نشده، گفت: «محيط زيست استان تمام تلاش خود را براي ثبت ملي اين موهب الهي بكار خواهد بست و بارايزني هاي صورت گرفته اميدواريم كه در آينده اي نزديك برم الوان بهمئي به عنوان نخستين تالاب استان ثبت ملي شود.»

منبع:میراث آریا

خراطی چوب هنر اصیل ایرانی است

بعد از جنگ جهانی دوم، خراطی هنرمندانه در آمریکا شکل گرفته است. گستره خراطی مدرن درجهان در کشورهای آمریکای شمالی، کانادا و کشورهای اروپایی با نگاه هنرمندانه‌تر و در سطح حرفه‌ای و پیشرفته وجود دارد و در بعضی کشورهای آسیایی در سطح پایین‌تری در جریان است.

در این روزهای شیوع ویروس کرونا و رکود فعالیت‌های اجتماعی، هنری و اقتصادی که ناچار به تحمل آن هستیم به سراغ یاسر یامی هنرمند خراط جوان البرزی رفتیم. او متولد هفتم اردیبهشت‌ماه سال ۶۰ و اصالتا آذری‌زبان است. تحصیلاتش در رشته عمران است ولی به‌گفته خودش مانند بسیاری از متولدین این دهه تحصیلاتش هیچ ارتباطی به زمینه کاری و فعالیت هنری‌اش  ندارد و تاکنون هیچ بهره‌ای از رشته دانشگاهی خود نبرده است. او فعالیت خود را ابتدا از سال ۷۶ با معرق آغاز کرده و سپس از سال ۸۴، خراطی چوب را با راه‌اندازی کارگاه و آموزشگاه شروع کرده است. این هنرمند جوان، همچنین سابقه عضویت در شورای جهانی صنایع‌دستی و انجمن طراحان آمریکا را در کارنامه خود دارد.

چطور به سمت هنر خراطی چوب کشیده شدید؟

در ابتدا به واسطه وجود کارگاه تولید سازهای سنتی از قبیل تار، سه‌تار و سنتور در نزدیکی محل سکونتم که متعلق به یکی از آشنایان بود جذب رشته معرق شدم. با ساخت مهر حرارتی معرق زمینه چوب که در داخل بدنه ساز قرار می‌گرفت کار هنری را آغاز کردم. پس از آن در اولین دوره جشنواره فجر نفر برگزیده در قسمت چوب و در سال ۹۳ موفق به دریافت جایزه هنرمند جوان کشور شدم. همچنین در مسابقات نمایشگاه قرآن در رشته معرق در دو بخش دانشجویی و آزاد مقام‌هایی کسب کردم.

جنس چوب به کار رفته در هنر خراطی چیست؟ 

از هر نوع چوبی می‌توان استفاده کرد اما بیشتر سپیدار و گردو که نرم و مرطوب بودن آن در استحکام، دوام و ظرافت محصول تولیدی مؤثر است. حتی گاهی ترک روی چوب، بافت، رنگ و نقوش طبیعی آن زیبایی خاصی به اثر تولید شده می‌بخشد.

‌چه آثار و اشیایی تولید میکنید؟

‌بیشتر در زمینه تولید ظروف آشپزخانه، اشیای تزئینی و انواع یادگاریهای چوبی فعالیت می کنم.

نحوه عرضه صنایع‌دستی تولید شده و استقبال خریداران چگونه است؟ 

محصولات تولید شده در فروشگاه‌ها و نمایشگاه‌های صنایع‌دستی و لوازم خانه و آشپزخانه به‌فروش گذاشته می‌شود. تا چند سال قبل اقبال عمومی خیلی بهتر بود اما متأسفانه به‌دلیل مشکلات اقتصادی پیش آمده و افزایش قیمت مواد اولیه که منجر به تولید محصولی گران می‌شود، در نتیجه میزان فروش آثار نیز کاهش پیدا کرده است.

آیا آثار خود را در نمایشگاه‌های بین‌المللی به‌نمایش گذاشته‌اید؟

در مجموع در ۱۲ نمایشگاه خارجی شرکت کردم. دو بار در فلورانس ایتالیا، دو بار در شهرهای مونیخ و برلین، دو بار هم در مادرید، جزایر قناری، چین، ترکیه و هفته فرهنگی و گرامیداشت جشن نوروز در تاجیکستان نیز حضور داشتم.

در پنجاهمین سالگرد شورای جهانی صنایع‌دستی که در کشور چین برگزار شد موفق به دریافت مدال نقره به خاطر خلاقیت و نوآوری در این رشته شدم. همچنین من و همسرم به‌عنوان اولین هنرمندان ایرانی، در نمایشگاهی که در جزایر قناری برگزار شد حضور داشتیم. یکی از آثارم در موزه آن منطقه نگهداری می‌شود، در مسابقه جانبی برگزار شده، مقام سوم را به‌دست آوردم.

استقبال هنرجویان از این رشته چگونه است؟

خوشبختانه در آموزشگاه‌های تحت پوشش و نظارت ما واقع در تهران و کرج، با سیل مشتاقان این هنر اصیل روبه‌رو هستیم که سعی می‌کنیم هر ماه یک ورک‌شاپ آموزشی برگزار کنیم. هنرآموزان اغلب از تهران و کرج در این دوره‌ها شرکت می‌کنند اما از سایر استان‌ها مانند خوزستان، فارس، آذربایجان شرقی، بوشهر و بندرعباس نیز پذیرش داریم. طی تفاهم‌نامه‌ای که با سازمان فنی و حرفه‌ای امضا شده است، در پایان دوره گواهینامه برای هنرآموزان صادر می‌شود.

اداره کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی البرز چه حمایتی از هنرمندان و صنعتگران حوزه صنایع‌دستی انجام داده است؟

خوشبختانه با حمایت این اداره‌کل و ارائه وام و تسهیلات بانکی ویژه تولیدکنندگان صنایع‌دستی و هنرهای سنتی، موفق به راه‌اندازی کارگاه و آموزشگاه شدم. همچنین با خرید یک قطعه زمین، به‌زودی قصد احداث و تجهیز کارگاه دیگری در شهر کرج برای توسعه کارآفرینی و ایجاد اشتغال را دارم.

خراطی چوب با وجود اینکه از هنرهای سنتی کهن ایران‌زمین است اما امروزه مغفول مانده است و ما با نگاه متفاوت و برقراری ارتباط با هنرمندان سایر کشورها سعی در احیای آن داریم. نحوه آموزش و به‌روزرسانی ابزار از جمله کارهای انجام شده است. اگر چه فعلا به‌دلیل شرایط پیش‌آمده و برای رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی، فعالیت کمتری داریم.

منبع:میراث آریا

جاجیم زیارت ، هنری بومی از استان گلستان

این روستای زیبا در ادامه جاده ناهارخوران قرار دارد. روستایی که کوچه‌ها و دیوارهایش با جاجیم مزین شده تا آن‌ها را به گردشگران و مسافران بفروشند.
روستای زیارت از قدیم محل تولید یک نوع جاجیم خاص بود که متأسفانه به دلایلی در شرف منسوخ شدن بود. حالا یا به خاطر ارزانی دستمزد بافنده یا ضعف درفروش کالا، کم‌کم زنان روستا داشتند علاقه‌شان را به بافت جاجیم از دست می‌دادند. اما این هنر ارزشمند کشور که روزی به‌سوی زوال می‌رفت اکنون با تلاش زنان روستایی، احیا و محصولات آن در بازارهای داخلی و خارجی مورد استقبال قرارگرفته است؛ هنری که از روزگاران دور برای مردم این سامان به یادگار مانده و اکنون ثبت جهانی هم شده است.
در روستای گردشگری زیارت بیش از ۱۰۰ جاجیم‌باف مشغول گره‌زدن تاروپودهای زیبایی هستند که زبانزد خاص و عام است. جاجیم‌بافی زیارت میراثی از گذشتگان است و معلوم نیست تبار و تاریخ آن به چه زمانی برمی‌گردد، اما همین مقدار روشن است که توسط سرانگشتان مادران از نسلی به نسل دیگر منتقل‌شده و هنرمندان عشق را با هنر گره زده و نقش‌های بدیع می‌آفرینند و صدالبته که به خاطر خودکفا بودن روستانشینان، وجود مواد اولیه در دسترس و نیاز به داشتن لوازم زندگی برای رفاه بیشتر در خلق، شکل‌گیری و توسعه آن نقشی جدی دارد.
مردم این ناحیه به زنان پیشکسوت جاجیم‌باف «خاله» می‌گویند. خاله رحیمه، خاله زهرا و… با هرکدام از آن‌ها که سر صحبت را باز می‌کنی، حرف مشترکشان این است که زنان جاجیم‌باف زیارت با هنر دست خود، یاریگر مخارج زندگی بوده و در کارگاه‌هایی که در پستوی خانه‌هایشان برپاست در تکاپوی جان دادن به این هنر هستند.
نمی‌توان به زیارت رفت و دست‌ خالی برگشت، در بساط هنرمندان این دیار انواع پادری، رومیزی، کیف، کوله‌پشتی، سجاده، پاتابه و… یافت می‌شود که می‌توان به‌عنوان سوغات آن را با خود به یادگار برد. در گذشته از جاجیم به‌عنوان زیرانداز، پلاس، فرش و رختخواب‌پیچ استفاده می‌شده و کوچ‌نشینان برای بسته‌بندی و جابه‌جایی اسباب و لوازم و گاهی به‌عنوان بالاپوش گرم استفاده می‌کردند، اما امروزه از ارائه طرح پر نقش‌ونگار این هنر اصیل روی وسایلی همچون انواع پشتی، کیف، ساک، رومبلی، روکش صندلی اتومبیل، روفرشی، سفره نان، روپشتی، سجاده، انواع کیف زنانه، کوسن، دمپایی، جانمازی، جاجورابی، رختخواب‌پیچ، رومیزی، زیرانداز و تن‌پوش‌های گوناگون استفاده می‌شود و به زیبایی پارچه‌ها افزوده و ماندگاری آن را همیشگی می‌سازد.
جاجیم جزو بافته‌های داری است که جاجیم‌بافان با استفاده از نخ‌های پشمی، آن را می‌بافند. این پارچه‌ کلفت شبیه به پِلاس  است و آن را از نخ‌های رنگین و ظریف پشمی یا پنبه‌ای یا آمیزه‌ای از این دو می‌بافند. مواد اولیه جاجیم پشم است و بافت آن شبیه گلیم است، با این تفاوت که جاجیم در چهار تخته بافته شده و پس از بافتن به‌هم متصل و دوخته می‌شوند. جاجیم‌ها پرز ندارند و می‌توان از هر دوروی آن استفاده کرد. جاجیم مناسب‌ترین چیزی بود که در قدیم روی کرسی می‌انداختند.
در گذشته که شغل بیشتر مردم این آبادی، دامداری بود، پشم گوسفند را می‌تراشیدند و زنان آن‌ها را می‌شستند و خشک می‌کردند. بعد آن، پشم‌ها را می‌ریسیدند تا نخ‌های کلفتی به دست بیاید. زنان روستا، نخ‌ها را در دیگ‌های بزرگ، رنگ‌آمیزی کرده و در سینه‌کش کوهپایه آن‌ها را خشک می‌کردند. این رنگ‌ها از درختان پوست گردو و پوست انار، گل بابونه، برگ انجیر، بلوط، تمشک و… به دست می‌آمد.
در سال‌های اخیر، به وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی پیشنهاد شده است که زیارت به‌عنوان روستای ملی جاجیم معرفی شود که اگر این امر محقق شود زمینه‌ توسعه و اشتغال پایدار را فراهم خواهد کرد.
کوله‌ات را برمی‌داری و با یکی از ون‌هایی که مسافران پیاده را به شهر می‌رساند، برمی‌گردی گرگان، به این امید که روزی و روزگاری که دوباره به زیارت برگشتی، این روستا به‌عنوان روستای ملی و حتی جهانی جاجیم، ثبت‌شده باشد.

منبع:میراث آریا

موزه‌ای برای زندگی | گزارشی از خانه سرامیک «فرزانه»

دیوار خانه‌های قدیمی و حیاط‌دار بین ساختمان‌های بلند با معماری‌های جدید در محله نیاوران گم شده‌اند؛ مثل خانه موزه سرامیک فرزانه در کوچه جبلی. موزه‌ای که هر تازه واردی در بدو ورود محو تماشای کاشی‌ها و سرامیک‌های زیبا می‌شود.

همشهری آنلاین_زهرا کریمی:  دیوارها، قاب پنجره‌ها و حتی کف این خانه با همه خانه‌های شهر فرق دارد و هر آنچه در این موزه به نمایش گذاشته شده همه به دست «لیلا فرزانه» و همکاران هنرمندش در این رشته هنری خلق شده است. نگاه بانوی جوان به این هنر نگاهی متفاوت از بقیه است.

او با درک خلأ حضور این هنر در محیط پیرامون، بازگشت سرامیک به زندگی مدرن امروزی را محور فعالیت‌های خود قرار داد و همواره در جست وجوی بیان امروزی با نگرشی نوگرایانه ابداعاتی را در شیوه تولید، طراحی و کاربری آثار خود به کار گرفته است. با فرزانه از انگیزه و دغدغه‌هایش درباره این هنر و راه‌اندازی این خانه موزه برای آشنایی بیشتر مردم با هنر کاشی و سرامیک صحبت کرده‌ایم.

  •  نخستین موزه تخصصی سرامیک ایران

موزه سرامیک فرزانه بیستم خرداد امسال همزمان با روز جهانی صنایع‌دستی با استقبال مدیران وزارت میراث فرهنگی و اداره کل میراث فرهنگی استان تهران افتتاح شد. فرزانه درباره راه‌اندازی این موزه تخصصی می‌گوید: «اینجا با شعار موزه‌ای برای زندگی، نخستین موزه تخصصی سرامیک ایران با هدف گسترش کاربرد امروزی این هنر کهن در زندگی و معماری مدرن شهری است.

این موزه با رویکرد پژوهشی و آموزشی در تعامل با مخاطبان خود گامی فراتر از ارتباط یک سویه رایج در موزه‌ها برداشته و پیوند میان مفهوم زندگی، موزه و هنر سرامیک را استحکام می‌بخشد.» بانوی هنرمند می‌گوید حدود ۷ سال است که دیوارهای این خانه با معماری خاصش با مجموعه‌ای از هنر خانه سرامیک فرزانه و بهره‌بردن از هنر دست دوستان هنرمند و خوش‌ذوقش به هنر کاشی، سرامیک و ظروف سفالی مزین شده است: «آثاری که اینجا به کار گرفته شده مجموعه‌ای از هنرنمایی ۳۰ هنرمند است. بهره‌بردن از هنر زیبای کاشی و سرامیک در معماری داخلی خانه‌ها یکی از علاقه‌مندی‌هایم است.»

  • هنر باید در زندگی عیان باشد

دیوارهای خانه، کف حیاط، قاب پنجره‌ها و پله‌های ورودی همه با کاشی و سرامیک چشمنوازی می‌کنند. فرزانه می‌گوید: «هنر باید عیان باشد. از هنر می‌توان در زندگی روزمره استفاده کرد. هنر سرامیک از دیرباز سهم عظیمی در زندگی، معماری و زیبایی‌شناسی ایرانیان داشته که امروز با غلبه تولیدات صنعتی مستلزم توجه و بازنگری است.

بدیهی است هنر به‌عنوان عنصری زنده و پویا در زندگی افراد نیازمند تطبیق با شرایط محیطی و حال دوران خود است. بنابراین آنچه موزه سرامیک در پی تحقق آن بود دستیابی و تولیدگونه‌ای از محصولات است که در هماهنگی موزون با زندگی مدرن و هم راستا با ذائقه شهروندان امروز باشد.»

  • تشویق به استفاده از کاشی در زندگی امروز

خانه موزه سرامیک فرزانه مجموعه‌ای از آثار هنری سرامیک است. این هنرمند خوش‌ذوق حدود ۲ دهه است که در زمینه طراحی و تولید آثار فعالیت دارد و آثارش را به سراسر ایران و جهان ارسال کرده است. آثارش در قالب کاربرد سرامیک در آشپزخانه، لوسترها، آینه، صندلی، دیوار پشت شومینه، میز غذاخوری و پذیرایی و فرشی از کاشی روی زمین است و به گفته خودش این، نوعی دعوت از شهروندان است که به کاربرد کاشی در کنار تزیینات مدرن امروزی تشویق شوند. او می‌گوید: «شروع کارم با ساخت ظروف سفالی بود و بعد در زمینه کاشی و عناصر وابسته به کاربری آن در معماری پرداختم و با طراحی‌ها و گرته‌برداری از الگوهای تاریخی و به روزرسانی با فضاهای مدرن معماری در بسیاری از پروژه‌های مهم معماری و طراحی داخلی همکاری داشتم.» او می‌گوید که دست‌ساز بودن آثار اعتبار این هنر را در قرن حاضر ارتقا داده است.

  • بازدید از موزه با وقت قبلی

پروتکل‌های بهداشتی در این ایام کرونایی به جدیت در موزه رعایت می‌شود. بازدیدکننده قبلی از موزه خارج می‌شود و بازدیدکننده جدید اجازه ورود می‌گیرد. فرزانه می‌گوید: «افتتاح و بازگشایی موزه با شیوع ویروس کرونا تلاقی کرد. علاقه‌مندان برای بازدید از موزه باید با وقت قبلی به اینجا مراجعه کنند و هر بازدیدکننده به مدت یک ساعت فرصت حضور در موزه را دارد. رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی، ضدعفونی دست‌ها و همراه داشتن ماسک هم از ضرورت‌های بازدید این خانه است و چنانچه کسی ماسک نداشته باشد به آنها هدیه داده می‌شود و پس از خروج افراد کف موزه و دستگیره‌ها ضدعفونی می‌شود.»

  • شناسنامه هنری

لیلا فرزانه
متولد ۱۳۵۱- ساکن محله دربند
ورود به دانشکده میراث فرهنگی رشته مرمت آثار باستانی سال ۱۳۶۹
کسب مدرک کارشناسی نقاشی دانشگاه آزاد ۱۳۷۱
کسب کارشناسی ارشد پژوهش هنر دانشگاه آزاد ۱۳۹۴

  • راهنمای دیدار از موزه سرامیک فرزانه

این موزه در دوران فراگیری ویروس کرونا تعدادی از فعالیت‌های آموزشی و پژوهشی خود را در قالب مجازی به نشانی farzanehartstudio انجام می‌دهد. علاقه‌مندان برای بازدید از موزه همه روزه ساعت ۹ تا ۱۸ با هماهنگی قبلی می‌توانند مراجعه کنند. برای مراجعه به موزه به خیابان شهید باهنر، کوچه جبلی، خانه موزه سرامیک فرزانه بروید.

منبع:همشهری

پیست‌های اسکی ایران فرصت‌های مناسب اقتصادی در صنعت گردشگری

کشور ما اقلیمی کوهستانی دارد و به همین دلیل هم پیست‌های اسکی متعددی را در خود جای داده است؛ پیست‌هایی که می‌توانند نه تنها میزبان ورزشکاران ایرانی؛ بلکه خیلی از اسکی‌بازان مطرح جهان باشد. اما، اینکه چرا ما نمی‌توانیم از این پتانسیل خود برای جذب گردشگران خارجی بهره ببریم، خود جای سوال دارد!

گذراندن تعطیلات زمستانی در مناطق کوهستانی و تجربه‌ ورزش‌های زمستانی بسیاری را مشتاق می‌کند تا بلیت هواپیمای خود را به مقاصدی بگیرند که شرایط اسکی برای آنها مهیا باشد؛ حال در کنار پیست‌های کشورهایی مانند سوئیس، ایتالیا و … می‌توانیم توجه‌ بسیاری از اسکی‌بازان خارجی را به پیست‌های کشورمان جلب و آنها را مشتاق سفر به ایران کنیم. اما، چرا پیست‌های ایران برای اسکی‌بازان خارجی می‌تواند جذاب باشد؟

ارتفاع زیاد پیست‌های اسکی

اگر در ارتفاع دچار سرگیجه می‌شوید، پس بهتر است در پیست‌های ایران اسکی نکنید؛ چون تقریباً ارتفاع تمامی پیست‌های اسکی در کشور ما بیش از دو هزار متر است، مرتفع‌ترین آنها پیست اسکی توچال در قله‌ای به همین نام است که ارتفاعش به سه هزار و ۷۵۰ متر می‌رسد و این یعنی کیفیت عالی برف برای اسکی آلپاین و اسنوبرد!

اسکی بر روی برف‌های پودری

اسکی بر روی برف خشک و هموار برای تازه‌کاران راحت‌تر است، اما وقتی نوبت به حرفه‌ای‌ها می‌رسد، بسیاری ترجیح می‌دهند روی برف‌های تازه سر بخورند، بارش مداوم چنین شرایطی را ایجاد می‌کند. همچنین بسیاری از اسکی‌بازان در ایران در پیستی که برف‌های آن با برف‌کوب آماده و یک دست شده به ورزش می‌پردازند. بنابراین می‌توانید اسکی خارج از پیست را روی برف‌های پودری و نرم تجربه کنید.

هزینه کمتر نسبت به سایر کشورها

یکی از مواردی که اسکی در ایران را برای گردشگران خارجی جذاب خواهد بود، هزینه‌ کمتر اسکی به نسبت بسیاری از کشورهای دیگر در جهان است. بسیاری از اسکی‌بازانی که از کشورهای دیگر برای اسکی به ایران آمده‌اند، اذعان داشته‌اند که تجربه‌ آنها از اسکی در ایران کمتر از پیست‌های آلپ نبوده بنابراین، این امر در کنار هزینه‌ پایین، سفر برای ورزش را به صرفه می‌کند.

مردم مهربان و غذاهای خوشمزه

یکی دیگر از دلایلی که گردشگران خارجی را برای سفر به ایران تهییج می‌کند، مهمان‌نوازی ایرانیان است. حتی یکی از علاقه‌مندان به اسکی خارجی در خاطرات خود گفته بود که پس از هر دور اسکی از طرف دیگر اسکی‌بازان ایرانی به نوشیدن چای دعوت می‌شد. در مسیر بسیاری از پیست‌های ایران، رستوران‌های مختلفی وجود دارد و به گردشگران خارجی این فرصت را می‌دهد تا غذاهای خوشمزه‌ای را مزه کنند، از املت و عدسی برای صبحانه بگیر تا انواع کباب برای خوردن ناهار.

کوهنوردی، اسکی و ماجراجویی

اسکی صحرایی یکی از رشته‌های اسکی است که روز به روز محبوبیت بیشتری پیدا می‌کند؛ در این شکل از اسکی، ورزشکاران معمولاً خارج از پیست و روی تپه‌ها اسکی می‌کنند، وسایل آن هم مخصوص است، چون بخشی از این فعالیت، شامل بالا رفتن از کوه و پیاده‌روی است، پس وسایل نیز باید سبک باشد و به راحتی حمل شود.

بهشت اسکی‌بازان خارج از پیست و صحرایی

کشورمان می‌تواند آرام‌آرام به بهشت اسکی‌بازان خارج از پیست و صحرایی، خارجی بدل شود و یکی از مقاصد ماجراجویانه برای علاقه‌مندان، کوه دماوند است. برای رسیدن به بالای کوه، ورزشکاران باید چند روز کوه‌پیمایی کنند، اما این سختی ارزشش را دارد، چراکه نتیجه‌اش دستیابی به برف‌های تازه، نرم و یک اسکی به یادماندنی است.

گردشگران خارجی کجا اقامت می‌کنند؟

مقصد بیشتر گردشگران خارجی، تهران و پیست‌های اطراف آن بوده و در نزدیکی پیست‌های دیزین و شمشک هتل‌هایی است که از نظر هزینه برای اسکی‌بازان بسیار مناسب می‌باشد؛ البته همانطور که امکان اجاره‌ شله و ویلاهای کوهستانی برای ایرانیان وجود دارد، گردشگران غیرایرانی نیز می‌توانند از چنین امکاناتی استفاده کنند.

از پیست آلوارس اردبیل تا پیست پولادکف شیراز

تنها مقصد اسکی‌بازان تهران نیست، اقلیم کوهستانی ایران پیست‌های مناسبی را در خود جای داده است؛ یکی از آنها پیست آلوارس در اردبیل بوده که از دیگر دیدنی‌های جذاب این پیست، نزدیکی به چشمه‌های آب گرم سرعین است که بازدید از آنها می‌تواند هر سفری را کامل و خاطره‌انگیز کند. پولادکف یکی دیگر از پیست‌های محبوب کشور است که در نزدیکی شیراز قرار دارد. هتل، تله‌کابین، تله‌اسکی و امکان تجربه ورزش‌های دیگر مثل اسنومبیل از جذابیت‌های آنجا برای گردشگران داخلی و خارجی است.

فرصت‌های مناسب اقتصادی و صنعت گردشگری

برای گردشگران خارجی، اسکی در ایران می‌تواند بهانه‌ای باشد برای دیدن دیگر زیبایی‌ها؛ سفر به این سرزمین می‌تواند جذابیت‌های بسیاری داشته باشد. به نظر می‌رسد گردشگری ورزشی می‌تواند فرصت‌های مناسب اقتصادی قابل توجهی را برای ایران و صنعت گردشگری ایجاد کند. حتی اگر اهل اسکی کردن هم نباشند، بد نیست سری به این پیست‌ها بزنند و از طبیعت کوهستانی، هوای فرح‌بخش و برف تازه و زیبا لذت ببرید.

منبع:توریسم پرس

پل­ های خداآفرین بر روی رودی از بهشت

رود ارس، رودی که دیرزمانی آن را رودی از بهشت می‏ نامیدند، یکی از رودهای حیاتی کشور است که از دیرباز همواره مانعی بزرگ بر سر راه ارتباط میان آذربایجان و قفقاز بوده است. از این رو، از روزگار باستان به این سو، پل هایی جهت برقراری این ارتباط بر روی آن بنا شده است. از جمله این پل های تاریخی، پل های بزرگ و کوچک خداآفرین است که در فاصله ۸۰۰ متری یکدیگر و در فاصله ۱۷۱ کیلومتری شرق جلفا و ۱۰ کیلومتری غرب خمارلو در پشت سد خداآفرین بنا شده اند. این پل­ها در روزگاران گذشته به عنوان یکی از مهمترین گذرگاه های ارتباطی میان آذربایجان و قفقاز، دارای اهمیت راهبردی بوده است.

 پل های خداآفرین مهر تاییدی بر علم و هنر مردمان بهشت گمشده ایران زمین است و تاریخ پرفراز و نشیب این سرزمین را روایت می کند. در پس مهر سکوتی که بر لبان این پل ها خورده است حکایت هایی نهفته جا خوش کرده که برای فهمیدن­شان باید با تاریخ همقدم شد.

در منابع تاریخی، هر جا اشاره به خداآفرین شده، منظور پل­های تاریخی خداآفرین است. ظاهرا نخستین کسی که به روشنی از این پل ها با نام خداآفرین یاد کرده، حمداله مستوفی در نزهه­القلوب در نیمه نخست سده ۸ قمری/ ۱۴ میلادی است. درباره سبب نام­گذاری این پل ها، روایت­های مختلفی نقل شده که بیشتر با افسانه آمیخته است. به نوشته محمد کاظم مروی پل خداآفرین از آن رو به این نام خوانده می‌شود که پس از تلاش‌های بی­ثمر در برپایی آن در روزگار اولجایتو و ناامیدی ایلخان مغول از ساختن پل و عجز و لابه وی به درگاه الهی، این پل معجره آسا به یکباره از جانب غیب ساخته شده و از این رو «خداآفرین» نامیده شده است. برخی دیگر شکل گیری پایه‌های پل بر روی بستر طبیعی و صخره ای رودخانه را سبب نام­گذاری پل به این نام دانسته‌اند. برخی نیز وجود مجسمه های سنگی (ناتمام) زوج عاشق به نام «خودو» و «آفریم» در دو سوی ارس بر ارتفاعات بالای پل ها را دلیل نام گذاری این پل ها به خداآفرین دانسته اند.

درباره تاریخ بنای پل بزرگ خداآفرین، هیچ­گونه سنگ نوشته و کتیبه­ای وجود ندارد و به سبب ویرانی مکرر آن در طول تاریخ، به­طور دقیق نمی­توان دیرینگی آن را تعیین کرد، اما قدر مسلم آن است که از گذشته­های دور در این منطقه بر روی رود ارس پلی وجود داشته است. برخی دیرینگی این پل را به روزگار هخامنشیان می‌رسانند و بر این باورند که این پل در زمان کورش بزرگ، به منظور دسترسی به قفقاز بنا شده است؛ از این رو به نام پل سیروس نیز یاد کرده‌اند. براساس شواهد موجود این پل به طور قطع در روزگار ساسانیان وجود داشته است و دیرینگی آن به پیش از اسلام باز می‌گردد. برخی نیز پل خداآفرین را نخستین پل دوره اسلامی می‌دانند و معتقدند که خداآفرین نخستین پلی است که پس از اسلام مرمت و بازسازی شده است. به نوشته حمداله مستوفی این پل توسط بکر بن عبدالله از امرای عرب به هنگام فتح آذربایجان در صدر اسلام بنا شده است. اگرچه ساخت این پل به دست اعراب بعید به نظر می رسد، اما قدر مسلم این است که عرب­ها برای رسیدن به قفقاز و گسترش اسلام از این پل­ها عبور کرده اند. برخی بنای پل خداآفرین را با توجه به سبک معماری آن، به دوره سلجوقیان نسبت می­دهند. این اظهارنظرها مربوط به پل بزرگ خداآفرین است. در باب قدمت پل کوچک یا شکسته خداآفرین نیز که امروزه فرو ریخته و غیرقابل استفاده است، اطلاعاتی دقیق در دست نیست، اما بیشتر محققان آن را به دوره صفوی منسوب کرده‌اند.

پل های خداآفرین از نظر مهندسی و معماری با یکدیگر تفاوت دارند. پل بزرگ دارای ۱۵ طاق با ابعاد نامساوی و غیرمشابه ساخته شده است. طول این پل۲۱۲ متر و عرض آن حدود ۴ متر است و بلندی آن در مرکز رودخانه ارس از سطح تراز آب ۱۰ تا ۱۲ متر است. پایه های پل با مهارت و معماری کامل و دقیق بر روی لایه های سنگی بنا شده تا در سیلاب رودخانه و طغیان آن آسیب پذیر نباشد. علت نامنظم بودن و ابعاد نامساوی دهانه های پل نیز ناشی از همین موضوع است که نظیرش را در کمتر پلی می توان یافت. مصالح ساختمانی پل بزرگ از قلوه سنگ و لاشه سنگ در پایه ها و آجر در ساختمان طاق ها و ملاط گچ و آهک تشکیل شده است.

پل کوچک یا پل شکسته نیز در بین اهالی به نام پل اول یا پل شکسته (اولکی کورپو- سینیق کورپو) خداآفرین مشهور است. این پل دارای کانال های تو خالی بوده و از معماری منحصر به فردی برخوردار است. ساختمان این پل با ۱۲۰ متر طول دارای ۱۱ دهانه بوده که ۳ دهانه آن سالم و ۴ دهانه آن از هر دو سمت ایران و آذربایجان تخریب شده است. مصالح به کار رفته در این پل، سنگ تراشیده و ملاط گچ و آهک است. پل، در نما از ماسه سنگ های تراشیده شده منظم و در داخل آن از لاشه سنگ ها با ملات ساخته شده است.

منبع:توریسم پرس