نوشته‌ها

نوروزگاه، رویدادی فرهنگی برای معرفی میراث ناملموس نوروز

پیش از آن در تاریخ هشتم مهر ۱۳۸۸خورشیدی، نوروز توسط سازمان علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد، به‌عنوان میراث غیرملموس جهانی، به ثبت جهانی رسیده بود. در هفتم فروردین ۱۳۸۹ نخستین دوره جشن جهانی نوروز در تهران برگزار شد و این شهر به‌عنوان «دبیرخانه نوروز» شناخته شد.

نوروز یکی از شاخص‌ترین ویژگی‌های فرهنگی ماست که گستره وسیع جغرافیایی را خارج از مرزهای ایران شامل می‌شود و یک منطقه وسیع فرهنگی – اجتماعی را در بر می‌گیرد. سازمان یونسکو، نوروز را به‌عنوان میراث جهانی به ثبت رسانده و به‌عنوان میراث معنوی بشر به شمار می‌آورد.

نوروز ماهیتی پویا داشته و هنوز به این روال به حیات خود ادامه می‌دهد. در واقع همین ماهیت ذاتی نوروز است که رمز حیات آن تا به امروز بوده است.

نوروز از گذشته‌هایی که نمی‌توان برایش زمان مشخصی را متصور شد تا به امروز، فراز و نشیب‌های زیادی را در مسیرِ خود تجربه کرده است، این جریان‌ها گاه در مسیر تقویت آیین جهانی «نوروز» و گاه به قصد خشکاندن آن تلاش کرده‌اند، اما خوشبختانه شاهد هستیم که این آئین جهانی همچنان به حیات خود ادامه داده و حتی توسعه و گسترش نیز پیدا کرده است.

نوروزگاه

نوروزگاه، میدانگاه و یا جایگاه ویژه‌ای است که مردم آسیا میانه، جشن‌ها و آیین‌های نوروزی خود را در آن برگزار می‌کنند.

نام «نوروزگاه» اقتباس از بهار گاه قوم بلوچ و نوروزگاه حوزه شمال شرق ایران گرفته شده. «نوروزگاه شهر دوشنبه» پایتخت تاجیکستان از بزرگ‌ترین نوروزگاه‌های آسیا میانه است.

«نوروزگاه» را نه می‌توان جشنواره خواند و نه گردهمائی و یا کاروان شادی، بلکه نوروزگاه یک رویداد فرهنگی است که در آن به معرفی آیین‌های کهن اقوام مختلف پرداخته می‌شود. آئینی که امروز جهانی است و به‌واسطه‌ی همین جهانی بودنش تلاش می‌کند آداب‌ورسوم بین اجتماع مردم بازشناسانده شود. در این میان وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی، فراهم‌کننده‌ی بستر اجرای این رویدادِ است.

در نخستین سال و در نوروز ۱۳۹۵، برگزاری این آئین در استان‌های سیستان و بلوچستان، هرمزگان، بوشهر، خوزستان، کردستان، آذربایجان شرقی، گیلان، گلستان، خراسان رضوی، کرمان، فارس، اصفهان و تهران که به واسطه‌ی شرایط اقلیمی و قومیتی انتخاب شدند باهدف معرفی آیین‌ها و مراسم نوروزی در نقاط مختلف کشور به‌عنوان وارثان این آیین‌ها و به‌عنوان یک رویداد فرهنگی بود.

اهداف برگزاری رویداد فرهنگی نوروزگاه

نوروزگاه در تداوم فرهنگ نوروز تأثیر دارد، نوروزگاه در حقیقت رویدادی فرهنگی است که به آگاهی افزایی در حوزه داشته‌های فرهنگی نوروز منجر می‌شود.

در همین راستا نکاتی چند در خصوص شاخصه‌های اجتماعی ناشی از برگزاری نوروزگاه ارائه می‌شود:

– آیین ملی «نوروزگاه» برای شناسایی، پاسداری، احیاء و ترویج مصادیق میراث ناملموس مرتبط با نوروز است.

– این جشن ویژه نوروز و موسوم به نوروزگاه چند سالی است با استقبال مسافران نوروزی، گردشگران و بازدیدکنندگان مواجه شده و ایام عید نوروز را بارنگ و بویی از سنت‌های کهن و اصیل پیشینیان درآمیخته است.

– اجرای آیین‌های سنتی و بومی و محلی از جمله موسیقی محلی و بازی‌های محلی ویژه نوروز از مهم‌ترین بخش‌های جشن نوروزگاه در مناطق مختلف ایران است و با الهام از عناصر و مولفه‌های فرهنگ عمومی و باورهای بومی مناطق و منطبق بر آداب و سنن چهارگوشه کشور اجرا می‌شود.

– همچنین در کنار نوروزگاه‌ها نمایشگاهی از آثار صنایع‌دستی مردم شهرها و یا جشنواره‌ای از غذاهای بومی منطقه برپا می‌شود.

– اجرای برنامه‌های ویژه فرهنگی و جشن‌های نوروزگاه موجب توسعه صنعت گردشگری و معرفی بیش‌ازپیش ظرفیت‌های فرهنگی و تاریخی شهرها می‌شود.

– نوروزگاه‌ها به معرفی آثار تاریخی و فرهنگی و جاذبه‌های گردشگری استان و حفظ سنن و آداب و فرهنگ مردم استان و انتقال آن به نسل‌های بعدی منجر می‌شود.

– با برگزاری این رویداد بزرگ فرهنگی که با همت وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی برنامه ریزی شده است، فلسفه پیدایش و چگونگی برگزاری این رویداد بزرگ که ریشه در اعتقادات و فرهنگ و تمدن کهن ایرانی دارد را به مردم شهر از یکسو و سپس به گردشگران یادآوری می‌کنیم، تا نسل‌های آینده ایرانی آن‌هم در سده بیست و یکم بیش از گذشته با سنت‌های کهن و اصیل خود آشنا شوند.

– در این رویداد فرهنگی تلاش شده تا رابطه مستقیمی میان حضور گسترده مردم در اجتماع هم‌زمان با ایام شب عید و مراسم‌های نوروزگاه برقرار شود.

– طرح ملی نوروزگاه محفلی مناسب برای حفظ و احیای فرهنگ کهن و شناسایی خرده فرهنگ‌ها در رابطه با جشن نوروز و معرفی این آیین‌ها به شمار می‌رود.

– یادآوری سنت‌های نوروزی برای نسل جدید، علاوه بر تقویت فرهنگ بومی، مانع از جذب نوجوانان و جوانان به فرهنگ‌های بیگانه خواهد شد.

– حفظ میراث ناملموس مرتبط با نوروزی از جمله اهداف برگزاری رویداد نوروزگاه است.

در این بخش به نکاتی چند در رابطه با پیامدهای اقتصادی نوروزگاه پرداخته می‌شود

توریسم فرهنگی یکی از راه‌های جذب گردشگر است که بازدهی فوق‌العاده‌ای به دنبال دارد و می‌تواند کمک در اقتصاد ملی باشد و چه فرهنگی از نوروز زیباتر، بهتر، لطیف‌تر و جذاب‌تر که دارای ابعاد ویژه انسانی و معنوی است.

نوروز در شعر، هنر و صنعت ما تجلی پیدا کرده که با شناسایی درست آن، می‌تواند به‌عنوان یک جاذبه مهم گردشگری کاربرد داشته باشد و موجب ایجاد درآمد، رونق اقتصادی، اشتغال‌زایی، توسعه و ارتقای کیفی شهرها و زیرساخت‌ها مانند هتل‌ها، سامانه حمل‌ونقل عمومی، مراکز تفریحی و خدمات سفر شود.

ایجاد بازارچه‌های نوروزی صنایع‌دستی در کنار نوروزگاه‌ها باعث می‌شود تا مردم از همه شئون نوروز بهره‌مند شوند.

پیامدهای مثبت نوروزگاه در سطح بین‌الملل

بی‌شک نوروزگاه‌ها همان‌گونه که در ساختار اجتماعی و اقتصادی ایران نقش دارد، دارای نقش مهمی نیز در سطح بین‌المللی است، زیرا از یک‌سو نوروز ثبت جهانی شده و از سوی دیگر ایام نوروز محمل مناسبی برای حضور گردشگران خارجی در مناطق مختلف ایران است، لذا برگزاری نوروزگاه‌ها از نظر بین‌المللی نیز دارای مزایای مثبتی است که به شرح زیر به آن پرداخته می‌شود:

– ارتقای سطح فرهنگی و کسب وجهه بین‌المللی برای ایران

– تسریع در مبادلات فرهنگی گردشگران داخلی و خارجی در ایام نوروز

امید می‌رود که با تداوم کمی و کیفی رویدادهای نوروزگاه، به‌ویژه در جهان پسا کرونا شاهد برگزاری سفرهای نوروزی همراه با استانداردهای صنعت گردشگری و گسترش آگاهی هم‌وطنان از شاخصه‌های فرهنگ کهن نوروزی در ایام سفرهای نوروزی باشیم.

منبع:میراث آریا

بزرگ‌ترین دستاورد نوروز امسال، کشف ظرفیت فرهنگی آثار تاریخی

چشم‌انداز این‌همه نظم و نظام فرهنگی وزارت میراث‌فرهنگی گردشگری و صنایع‌دستی به‌ویژه در پایگاه‌های ملّی و جهانی در برپایی نوروز گاه‌ها بی‌نظیر بود. این نوروز گاه‌ها، تجربه‌های بسیار فراتر از شادی مردم برای مدیران میراث‌فرهنگی گردشگری و صنایع‌دستی فراهم آورد. اینکه این ظرفیت بزرگ معنوی، طبیعی، عرفی و فرهنگی یعنی نوروز تا چه حدود می‌تواند بر توان فرهنگی امروز کشور بی افزاید و مهم‌تر ظرفیت آثار تاریخی کشور تا چه حدود می‌تواند در خدمت فرهنگ قرار گیرد. می‌توان گفت بزرگ‌ترین دستاورد نوروز امسال این بود که: وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی ظرفیت فرهنگی آثار تاریخی کشور را کشف کرد.

چگونگی بهره‌برداری از ظرفیت میراث‌فرهنگی در حقیقت به میزان درک ما نسبت به ظرفیت‌ها و کارکردهای تاریخی آثار و بناهای باستانی بستگی دارد. استفاده صحیح و متناسب از ظرفیت فرهنگی هر اثر تاریخی در حقیقت همان درک میراث معنوی تاریخ کشور است و مصداق آن تنوع میراث معنوی کشور در ابعاد مذهبی، عرفی، طبیعی، اجتماعی، سیاسی  در سطح محلی تا ملّی است.

چگونه می‌توان از این ظرفیت‌های تاریخی فرهنگی در تطبیق و متناسب با کارکرد هر اثر تاریخی در موضوع جشن نوروز تا جشن‌های شعبانیه، رمضان، محرم شاهنامه‌خوانی، تعزیه، عبادت‌ها و نیایش‌های جمعی، آواها و نواهای معنوی استفاده کرد؟ چگونه می‌توان بر فخر میراث‌فرهنگی کشور در دیر مغان گرفته تا مساجد افزود؟ راهکارها و روش‌ها برای سرزمینی که یک هزاره و نیم با سنّت‌ها و اعتقادات اسلامی زیسته است و پیش از آن هزارها ریشه در تاریخ، فرهنگ و معنویت دارد، چیست؟ چگونه می‌توان این تنوع بزرگ میراث معنوی را در پهنه وسیع اقلیم زیستی این سرزمین در تطبیق با کارکردهای واقعی هر اثر باستانی تعریف کرد و بکار گرفت؟

بازشناسی تاریخ فرهنگی کشور رسالت اصلی وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی است. بازشناسی تاریخ فرهنگی کشور نه‌تنها درک تاریخ گذشته بلکه کشف ظرفیت‌های فرهنگی امروز کشور برای مدیریت فرهنگی قرن جدید و فراهم ساختن زمینه رویدادهای هنری فرهنگی امروز جامعه در پیوند با سنّت‌ها است.

نوروزگاه های امسال با همه تنوع و کثرت درس بزرگ تاریخ سرزمین ایران کهن‌سال بود و به ما نشان داد تاریخ فرهنگی این سرزمین بزرگ و پهناور نیازمند بازشناسی گسترده و عمیق علمی و به‌کارگیری صحیح آن در معرفی است.

منبع:میراث آریا

حال خوب مردم ايران در نوروز

پربازدیدترین‌های نوروز اعلام شد

حافظیه، تخت جمشید، آرامگاه سعدی، عالی‌قاپو و سعدآباد، بنابر اعلام وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی، پربازدیدترین مجموعه‌های تاریخی در تعطیلات نوروز ۱۴۰۱ بوده‌اند.

به گزارش ایسنا، طبق اطلاعاتی که مرتضی ادیب‌زاده ـ مدیرکل امور موزه‌ها و اموال منقول ـ داده است، بیشترین بازدیدهای نوروزی مربوط به «حافظیه» است و پس از آن به ترتیب، «تخت جمشید»، «آرامگاه سعدی»، «عالی‌قاپو»، «سعدآباد» و … بیشترین تعداد بازدیدکننده را داشته‌اند.

ادیب‌زاده اضافه کرد: بیش از ۵ میلیون و ۴۰۰ هزار بازدیدکننده تا پایان روز سیزدهم فروردین‌ماه ۱۴۰۱ ثبت شده است که استان‌های فارس، اصفهان و تهران به ترتیب، بیشترین بازدیدکننده از مجموعه‌های فرهنگی تاریخی و موزه‌ها را داشته‌اند.

به گفته سیدمؤید محسن‌نژاد ـ سرپرست اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان فارس ـ «حافظیه» در نوروز حدود ۴۲۰ هزار بازدیدکننده داشته و میانگین، روزانه پذیرای بیش از ۲۰ هزار نفر بوده است. جمعیت بازدیدکنندگان حافظیه در نوروز امسال به قدری زیاد بود که نگرانی‌هایی را نسبت به محافظت از آن ایجاد کرد. آرامگاه حافظ فقط در لحظه تحویل سال حدود ۴۰ هزار بازدیدکننده داشت.

«تخت‌جمشید» که در جایگاه دوم پربازدیدترین مجموعه‌های تاریخی ایستاده، در تعطیلات نوروز حدود ۲۸۵ بازدیدکننده داشته و حدود ۲۵۰ هزار بازدید هم از «آرامگاه سعدی» صورت گرفته است.

اما در استان اصفهان که به گفته علیرضا ایزدی، مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی آن، در تعطیلات نوروز حدود حدود هفت و نیم میلیون بازدید را ثبت کرده است، کاخ «عالی قاپو» که یکی از پربازدیدترین مجموعه‌های تاریخی بود فقط در یک روز ۱۵ هزار بازدیدکننده داشته است. این بنای تاریخی تا روز هفتم فروردین‌ماه بیش از ۵۰ هزار بازدیدکننده داشت. ازدحام جمعیت بدون درنظر گرفتن ظرفیت تحمل در این بنای صفوی، واکنش‌های بسیاری از فعالان و دوستداران میراث فرهنگی را برانگیخت.

کاخ سعدآباد هم به عنوان پنجمین مجموعه پربازدید در نوروز ۱۴۰۱ اعلام کرد که فقط در روز دوازدهم فروردین‌ماه ۴۸ هزار بازدید را ثبت کرده است. این مجموعه با ۱۳ کاخ موزۀ فعال، از روز اول تا پایان یازدهم فروردین ۷۱۶ هزار ۶۲۱ بازدید داشته است که کاخ ملت، موزه اتومبیل هلی سلطنتی، کاخ سبز و موزه پوشاک سلطنتی بیشترین بازدیدکننده را داشته‌اند.

نظر برخی کارشناسان موزه و میراث فرهنگی که به شمار زیاد بازدیدکنندگان بدون درنظر گرفتن ظرفیت تحملِ بناهای تاریخی انتقادهایی وارد کردند، بر این بود که برخی مجموعه‌های تاریخی بدون درنظر گرفتن استاندارد بنا و ظرفیت تحمل، دنبال ثبت بازدیدها و رکوردشکنی در آمارهای نوروزی بودند.

منبع:ایسنا

پربازدیدهای نوروز اعلام شد

ستاد مرکزی هماهنگی خدمات سفر اعلام کرد: تهران و فارس در صدر پربازدیدترین استان‌های کشور قرار گرفتند و آرامگاه حافظ رکورد بازدیدهای نوروزی را در دو روز نخست سال ۱۴۰۱ شکست.

به‌گزارش ایسنا، براساس اعلام این ستاد، نزدیک به ۲۵۵هزار بازدید از آثار تاریخی و موزه‌های تهران در دو روز نخست سال ثبت شد که بر این اساس، تهران در رتبه نخست استان‌های پربازدید در کشور ایستاد و شیراز با حدود ۲۳۳هزار بازدیدکننده در رتبه دوم استان‌های پربازدید قرار گرفت.

پس از تهران و فارس، استان اصفهان با ثبت بیش از ۹۹هزار بازدید نوروزی در جایگاه سوم قرار دارد. خراسان رضوی، خوزستان، کرمان، کرمانشاه، یزد، لرستان و همدان به‌ترتیب در رتبه‌های چهارم تا دهم قرار گرفته‌اند.

مجموعه فرهنگی‌ ـ تاریخی حافظ پربازدیدترین مجموعه تاریخی کشور در دو روز نخست امسال بود و دو مقصد گردشگری دیگر استان فارس، یعنی مجموعه فرهنگی ـ تاریخی سعدی و مجموعه تخت جمشید، در جایگاه دوم و سوم قرار دارند.

باغ فین کاشان (اصفهان)، ارگ کریمخان شیراز (فارس)، عمارت عالی‌قاپوی اصفهان، کاخ سعدآباد تهران، مجموعه پاسارگاد (فارس)، آرامگاه فردوسی در توس (خراسان رضوی) و باغ‌موزه چهلستون در اصفهان به ترتیب پربازدیدترین مقاصد در روزهای اول و دوم فروردین‌ماه  ۱۴۰۱ بوده‌اند.

بیشترین خرید بلیت آنلاین هم به‌ترتیب به کاخ سعدآباد، حافظیه، کاخ گلستان، تخت‌جمشید و مجموعه زندیه شیراز اختصاص داشته است.

منبع:ایسنا

سنت‌های مردم همدان در نوروز

نوروز که روز آغاز سال و ابتدای بهار است بزرگ‌ترین جشن ملی ایرانیان است که مراسم آن طی چندین هزار سال به طور مستمر در خانواده‌های ایرانی برگزار شده و می‌شود و شاید هیچ ملتی در جهان دارای یک چنین عید کهنی نباشد.

در استان همدان نیز همچون دیگر نقاط ایران عید نوروز جایگاه ویژه‌اى داشته و همیشه مراسم آن با آداب و سنن خاص کهن برگزار مى‌شده است.

در گذشته از اوایل اسفندماه خانواده‌ها در تدارک کار‌ها و تهیه مقدمات برنامه‌هاى نوروزى بودند. اولین اقدامات، تهیه مواد لازم برای پخت شیرینى، تهیه لباس نو و مایحتاج شب عید مانند برنج و روغن نیز از جمله این اقدامات به‌شمار مى‌رفت.

از دیگر برنامه‌هاى نوروز، خانه‌تکانى بود و گردگیرى و به‌اصطلاح ‘دوده‌گیری’ انجام مى‌شد. از جمله کارهاى مربوط به ایام عید تمیز کردن و شستن فرش بود و یکى از راه‌هاى تمیز کردن فرش، فرش تکانى بود که در بیشتر محوطه کوچه‌ها و خانه‌ها دیده مى‌شد.

سبزه انداختن نیز از رسوم دیگر نوروز بود. بر مبناى عقیده ایرانیان قدیم سبزه همیشه ظهر حیات و سبزى و شادى زندگى و سمبل اقتصاد و برکت خانواده‌ها بود و، چون نزد ایرانیان باستان گندم سمبل برکت و اقتصاد به‌حساب مى‌آمد، از قدیم‌الایام براى انداختن سبزه نوروزى از گندم استفاده مى‌کردند. بعضى خانواده‌ها از شاهی، ماش یا عدس سبزه مى‌انداختند.

کوسه و زن کوسه

یکى از مراسم جالب سنتى در روزهاى قبل از عید، کوسه و زن کوسه بود، که در نقش زن و شوهر چوپان ظاهر مى‌شدند و با ساز و دهل از روستا‌ها به‌راه مى‌افتادند و به شهر مى‌آمدند. تمام اندام این دو پوشیده شده بود و فقط دو سوراخ جلو چشمان و یک سوراخ جلو بینى داشت. روى لباس نمدى کوسه تعدادى منگوله دوخته شده بود که به اطراف آویزان بود و، چون بلندى در دست داشت که یک سر آن برجسته بود و به آن ‘قورچنگ’ مى‌گفتند. زن کوسه نیز روى لباس نمدى خود یک دامن کوتاه از چیت رنگارنگ مى‌پوشید. به این دامن پرچین، ‘تنبان‌قری’ یا به گویش محلى’تومن قری’ مى‌گفتند؛ کوسه و زنش با ساز و دهل وارد شهر مى‌شوند و تعدادى بچه‌ها به‌دنبال آن‌ها راه مى‌افتادند. آن‌ها به هر خانه‌اى که درش باز بود وارد مى‌شدند و معمولاً وارد خانه اعیان و اشراف مى‌شدند و در محوطه حیاط شروع به حرکات جالب و خنده‌دار و رقص و پاى‌کوبى مى‌کردند. صاحبخانه‌ها نیز در حد وسع و طبع خود کمکى نقدى یا جنسى به آن‌ها مى‌دادند. کوسه و زن کوسه همچون حاجى فیروز پیام‌آوران شادى نوروزى و بهار بودند ودر برخی نقاط این رسم همچنان ادامه دارد.

چهارشنبه‌سورى

در چهارشنبه آخر سال در همدان  مراسم آتش‌بازى نیز مفصل انجام شده و با روشن کردن آتش و دور هم نشینی و دعوت به همنشینی برای بیان خاطرات از رسوم این ایام است.

تحویل سال

دقایقى پیش از تحویل سال تمام اعضای خانواده دور سفره هفت‌سین نشسته و شروع به خواندن دعا می‌کنند. رفتن مسافرت در گذشته اساساً متداول نبود و برعکس کسانى که در سفر بودند، سعى مى‌کردند براى عید خود را به منزل برسانند تا لحظه سال تحویل کنار خانواده خود باشند. در لحظات قبل از تحویل بزرگ خانواده مرتب دعا مى‌خواند و بقیه نیز دعاى سال تحویل را به‌صداى بلند مى‌خوانند. پس از تحویل سال روبوسى کرده و به یکدیگر تبریک مى‌گویند. بزرگتر‌ها به کوچکتر‌ها عیدى داده و کوچکتر‌ها به دیدار بزرگتر‌ها مى‌روند و دید و بازدیدهاى فامیل و دوستان شروع مى‌شود.

سیزده به‌در

در همدان نیز مانند سایر مناطق ایران روز سیزده نوروز با آداب و مراسم خاص برگزار مى‌شود. از ساعات اولیه بامداد تمام اعضاءِ خانواده‌ها دسته‌دسته به طرف باغ‌ها و چمن‌زارهاى کنار رودخانه‌ها و کوهپایه‌ها مى‌روند و به شادى مى‌پردازند.

منبع:میراث آریا

نوروز، سنتی دیرینه و پابرجا در زنجان

در کشور ایران نو شدن سال و عید نوروز را جشن می‌گیرند اما هرکدام از مناطق مختلف ایران آداب‌ورسوم خاص خود را دارد در زنجان خانه‌تکانی، شستن فرش‌ها، تمیز کردن شیشه‌ها و دیوارها و سفید کردن مس‌ها اولین نشانه آمدن نوروز در زنجان است و سپس خرید کردن در بازار سنتی زنجان قدم دوم است، رسم بعدی برگزاری مراسم چهارشنبه‌سوری است، این مراسم در زبان محلی به آن «ایل آخیر چارشنبه سی» گفته می‌شود که شال آتما هم یکی دیگر از مراسم‌های چهارشنبه‌سوری است که توانسته هنوز هم اعتبار خود را در برخی شهرها و روستاهای زنجان حفظ کند، آنچه در شال قرار می‌گرفت هم هدیه چهارشنبه‌سوری بود و هم فال، اگر هدیه نان بود نشانه نعمت، شیرینی نشانه شیرین‌کامی و شادمانی، انار نشانه کثرت اولاد در آینده و گردو نشان طول عمر، بادام و فندق نشانه استقامت و بردباری در برابر دشواری‌ها، کشمش نشانه پرآبی و پربارانی سال نو و اگر سکه نقره باشد نشانه سپیدبختی بوده است.

در شب چهارشنبه‌سوری معمولاً خانواده‌های زنجانی به‌همراه برنج، خورشتی به نام شش‌انداز درست می‌کنند که ترکیبی از روغن، خرما، کشمش، گردو، تخم‌مرغ و سرکه است، بعد از صرف شام نیز مراسم قاشق‌زنی آغاز می‌شود که یکی از مراسم‌های سنتی زنجانی‌ها در چهارشنبه آخر سال محسوب می‌شود. یکی از سنت‌های زنجانی‌ها در روز چهارشنبه‌سوری «پای آپارما» است که هم‌زمان با عید، در زنجان مرسوم است که هدیه بردن خانواده داماد به نوعروسشان به‌عنوان عیدی برده می‌شود که یک پای ثابت مراسم‌های که از قدیم‌الایام تاکنون تغییری نکرده است پختن نان اردک (نام روغنی) بالأخص در شهرستان‌ها و روستاها است و هدایایی همچون جوراب و دستکش بافتنی را شامل می‌شود و هدایا را درون سینی‌ها چیده و پارچه قرمزرنگی که به آن «دوآق» گفته می‌شود، می‌پیچند و به خانه عروس می‌برند. پدر و مادر عروس به استقبال میهمانان رفته و با دادن مبلغی پول و یا هدیه‌ای کوچک به افرادی که سینی‌ها را حمل می‌کنند آن‌ها را به داخل منزل و زمین گذاشتن سینی‌ها دعوت می‌کنند. سال بعد نیز این اقدام خانواده داماد توسط خانواده عروس مقابله‌به‌مثل می‌شود و این بار آن‌ها برای دخترشان هدیه می‌برند.

«تکم‌خوانی» آیینی به قدمت نوروز است که در روزهای قبل از نوروز و چند روز اول نوروز برگزار می‌شود. در خانه‌ها را زده و بلافاصله با باز شدن در منازل؛ با به حرکت درآوردن تکم اشعار ساخته خود را با آواز و ضرب‌آهنگ تکم نجوا کرده که مردی با عروسک بز نر اشعار زیبا می‌خواند، تکم عروسکی به شکل بز است که از چوب ساخته‌شده و دست‌ها و پاهایش متناسب با بدن حرکت کرده و به رقص می‌پردازد، بز نر که نماد هدایت گله به‌عنوان پیش‌قراول است، آمدن بهار را نوید می‌دهد و این نماد در بین آذری زبان‌ها بشارت‌دهنده بهار است. برای همین تکم‌چی با تکمی که با پارچه‌های رنگی و مخمل قرمز پوشیده شده آواز سر می‌دهد و آمدن بهار را نوید می‌دهد.

در لحظه تحویل سال، زنجانی‌ها بلافاصله پس از تحویل سال به نشانه شفافیت و طهارت به آینه نگاه می‌کردند و سینی را پر از برنج و گندم (نماد برکت) می‌کردند و روی آن طلا و نقره قرار می‌دادند در این زمان از قرآن و دعا دریغ نمی‌کنند. بعد از اعلام سال‌تحویل و خواندن قرآن اولین سکه (سفته) را برمی‌دارند و مابقی بین اعضای خانواده پخش می‌شود، امروزه اسکناس جایگزین سکه و طلا شده است.

اقوام در منزل بزرگ خانواده جمع می‌شدند و حدود یک یا دو ساعت مانده به تحویل سال مقدمات مربوط به این مراسم را آماده می‌کردند. با آب زعفران سوره یاسین می‌نویسند و در هنگام سال‌تحویل و خواندن ۴۰ بار سوره یاسین در منازل و مساجد برگزار می‌شد در آخر آب زعفران مخلوط شده با آب بین همه تقسیم و میل می‌شد. اعتقاد زنجانی‌ها از قدیم‌الایام این بوده است که اگر ماهی به‌صورت عمودی و بدون حرکت قرار بگیرد سال‌ تحویل شده، البته برخی دیگر معتقدند که اگر سینه ماهی در یک آن بالا قرار گیرد، ماهی آغاز سال نو را خبر می‌دهد.

عیددیدنی و صله‌رحم مراسم‌ خاص و ویژه‌ای در آداب‌ورسوم مردم زنجان است که پس از تحویل سال، منزل بزرگ‌ترین عضو خاندان بوده و پس‌ازآن دیدوبازدیدها برحسب بزرگی و حرمت و درنهایت فامیل نزدیک صورت می‌گیرد. در این روز بر سر سفره هفت‌سین قاووت را قرار می‌دهند، یکی از خوراکی‌های شیرین و خوشمزه که از مخلوط توت خشک، انجیر خشک، سنجد، گندم بو داده، کنجد و عناب با شکر قهوه‌ای تهیه می‌شود، قدیمی‌ها بر این باور بوده‌اند که این خوراکی رطوبت و سردی را از بدن انسان می‌گیرد.

در اینجا پیشگو مادربزرگ یا مادر خانواده است که باید تخم‌مرغ‌هایی که لای پوست پیاز قرارگرفته و به تعداد اعضای خانواده داخل برنج شب عید گذاشته‌اند (بعد از نقش بستن) بین اعضا تقسیم کند و مطابق نقش‌های روی تخم‌مرغ آینده هر عضو خانواده را پیش‌بینی کند.

هنوز هم به‌رسم قدیم خوراکی‌های سنتی که در ایام نوروز برای پذیرایی از میهمانان مورداستفاده قرار می‌گرفته توسط بانوان این منطقه پخت می‌شود، سمنو یکی از خوراکی‌های شیرین سفره هفت‌سین است این خوراکی خوش‌طعم از گندم، جوانه گندم و آرد تهیه می‌شود.

وقتی دوازده روز که از نوروز گذشت اقوام و خویشان، جهت گذراندن اوقات فراغت و دور کردن نحسی سیزده به طبیعت پناه می‌برند، از دیرباز مرسوم بوده که دختران و پسران دم بخت سبزه‌ها را گره‌زده و آرزو می‌کنند تا در سال جدید تشکیل خانواده دهند. البته گره زدن سبزه تنها مختص جوانان دم بخت نیست بلکه همه افراد می‌توانند با گره زدن سبزه آرزوی برآورده شده خواسته‌هایشان را داشته باشند چراکه به عقیده ایرانیان وقتی گره باز شود، مشکلات حل‌شده و آرزوی فرد برآورده خواهد شد.

این روز شادی و نشاط بسیار زیادی را در دل جوانان ایجاد می‌کند و این رسم محلی با وجود سپری شدن سال‌ها همچنان در زنجان و ایران پابرجا است. بدین ترتیب که نزدیک غروب آفتاب خانواده‌ها کنار رودخانه به‌صف می‌ایستادند و هرکدام هفت‌سنگ را به درون آب پرتاب می‌کردند و در هر نوبت شعری را زمزمه می‌کردند.

سنی آتیرام درد و ورم قالمیا شر شیطان، قوری بهتان، قالمیا (این را در آب می‌اندازم تا درد و غم نماند شر شیطان و تهمت و دروغ نماند)
سنی آتیرام ایشیقلیقا تیشاق قارانلیقدا قورولوغدا قالمیا (این را می‌اندازم تا به روشنایی و نور برسم تاریکی و خشکی هم نماند)

منبع:میراث آریا

فلسفه نوروز، میراث مشترک

از دیدگاه عرفی، مذهبی، گاه‌شماری و جشن طبیعت نوروز نماد آفرینش جهان یعنی آفرینش زمین، آسمان، آب، گیاهان، جانوران و انسان است. در حقیقت نوروز نماد آفرینش جهان است که پروردگار عالم آن را آفریده است و در بستر آن اندیشه‌های نو مردمان جهان در هر بهار درروند تحول و تکامل نظام‌های فرهنگی و اجتماعی همانند بهار طبیعت زنده و پویا است.

نوروز پیش از دین زرتشت در نظام طبیعت بر مبنای گاه‌شماری و جشن طبیعت وجود داشته است و دین زرتشت چارچوب مذهبی خود را در ایران باستان بر آن استوار می‌سازد به‌گونه‌ای که نوروز در ایران باستان در دوره هخامنشی شکل کلاسیک و تعریف‌شده‌ای از آئین‌ها، باورها و اعتقادات مذهبی در بستر گاه‌شماری زمان و سال نو ۳۶۵ روزی تعریف می‌شود.

این میراث معنوی در برابر تسلط فرهنگی و سیاسی هلنیسم در دوره سلوکی و اشکانی مقاومت می‌کند و در جدال با اسطوره‌های رومی در دوره ساسانی به یک فرهنگ سنّتی اعتقادی مذهبی کلاسیک تبدیل می‌شود. در عصر اسلامی دانشمندان ایرانی با اتکا به‌نظام گاه‌شماری خورشیدی و قمری نظم و نسق سال خورشیدی و ماه‌های قمری را در بستر جشن طبیعت و در چارچوب اعتقادات جامعه اسلامی در ایران و سرزمین‌های هم‌جوار آن حفظ و گسترش می‌دهند.

امروزه نوروز به‌عنوان مجموعه‌ای از جشن طبیعت، آداب‌ورسوم سنّتی و میراث معنوی جامعه ایرانی در پیوند فرهنگی درون و برون سرزمینی ایران فرهنگی با همسایگان تعریف‌شده است و دیدگاه آفرینش جهان بر فلسفه پیدایش نوروز در این سرزمین‌ها به‌عنوان میراثی مشترک تفسیر و تبیین می‌شود.

ظرفیت میراث‌فرهنگی ایران برای نوروز ظرفیتی تعریف‌شده در حیات فرهنگی جامعه محلی است؛ زیرا نوروز درگذشته‌های تاریخی و در حیات فرهنگی اجتماعی گذشته در همین محوطه‌ها و آثار میراث‌های جهانی و ملّی برگزار می‌شده است. تلاش برای درک گذشته، حفظ آداب‌ورسوم نشان می‌دهد که جامعه ایرانی همواره در قرن معاصر تلاش می‌کند سنّت‌های خود را حفظ نماید. این سنّت‌ها ریشه در تاریخ دارد و جامعه محلی پیرامون آثار تاریخی به‌عنوان یکی از تأثیرگذارترین جوامع در حفظ میراث معنوی کشور به‌ویژه برپایی جشن نوروز هستند.

جامعه محلی هدف گردشگری ماست. بدون جامعه محلی بخش مهمی از اهداف گردشگری ما محقق نخواهد شد و مهم‌تر پایداری فرهنگ‌های سنّتی جوامع انسانی واقع در حرایم میراث جهانی به توجه مستقیم ما در برنامه‌ریزی‌ها و به‌ویژه چگونگی اعمال قوانین مرتبط با عرصه‌ها و حرایم بستگی دارد.

در حقیقت جوامع محلی فرصتی مناسب برای گردشگری و ظرفیتی ویژه برای معرفی سنّت‌ها، ارزش‌ها و فرهنگ سرزمین ما به گردشگران هستند.

در این نوروز، با رویکرد تحقق پایداری و حفظ میراث معنوی در بستر جوامع محلی در محدوده حرایم میراث جهانی و ملّی تلاش خواهد شد درکی متقابل از میراث معنوی روستاهای واقع در کنار آثار باستانی فراهم شود.

در حقیقت، حیات و پویایی آثار باستانی به پایداری میراث معنوی جوامع سنّتی معاصر در قلمرو آثار جهانی و ملّی کشور وابسته است. بزرگ‌ترین تجربه این نوع درک متقابل بین میراث‌فرهنگی (ملموس) و میراث معنوی (ناملموس) درک فلسفه نوروز در بستر میراث‌فرهنگی است.

گذری بر آداب و رسوم نوروز در خرم‌آباد

در بزرگداشت آیین باستانی نوروز و با نزدیک شدن فصل بهار، مردم لرستان، مانند دیگر مردم سرزمینمان؛ ایران، مراسم ویژه و آداب و سنت‌هایی را برگذار می‌کنند و که در زیر به بخشی از آن‌ها اشاره شده است:

گَردیلَه

نخستین سنتی که در لرستان همانند سایر نقاط ایران رایج است همان «خانه تکانی» است که بانوی خانه با کمک خانواده در آستانه نوروز تمام وسایل خانه را گردگیری، شست و شو و تمیز می‌کند تا غبار از خانه بزداید. در زبان محلّی به این آیین «گَردیلَه» گفته می‌شود. در گذشته مردم لرستان در پنجم اسفندماه، قبل از شروع گَردیله (گردگیری منزل) کاسه‌ای آب به همراه آینه و چراغی در خانه قرار می‌دادند و سپس شروع به گرفتن گردگیری می‌کردند که البته آب آن کاسه هر روز به نیت طهارت و پاکی عوض می‌شد.

دلجویی از خویشاوندان عزادار 

یکی از آداب و رسوم مردم لرستان که قبل از ایام نوروز انجام می‌شود سر زدن به دوستان یا خویشاوندانی است که تازه عضوی از خانواده خود را از دست داده‌اند و عزادار هستند، در این آیین که به نشان احترام و همدردی انجام می‌شود اقوام به خانه صاحب عزا می‌روند و برای فرد تازه درگذشته فاتحه‌ای قرائت می‌کنند. و با دادن هدیه که معمولا لباس و یا پارچه‌ای رنگی است، از آن‌ها می‌خواهند که رخت عزا را از تن بیرون بیاورند و برای سال جدید زندگی را با شادی از سربگیرند.

پنجشنبه آخر سال

از رسوم برجسته مردم لرستان، زیارت اهل قبور در آخرین پنجشنبه سال است. به شکلی که افراد معمولا خود را مکلف می‌دانند که به زیارت اهل قبور بروند. طبق این سنت مذهبی افراد در بعدازظهر آخرین پنجشنبۀ سال، باحاضرشدن در قبرستان‌ها به قرائت فاتحه می‌پردازند. و در واپسین روزهای زمستان با خواندن فاتحه یاد عزیزانشان را بار دیگر گرامی می‌دارند.

اَلِفَه

در آخرین جمعۀ سال و در آیینی به نام «اَلِفَه»، با درست کردن حلوا برای درگذشتگان فاتحه می‌خوانند.

میرنوروز

از آیین‌های قدیمی نورورز د لرستان، «میر نوروزخوانی» بود. که در حال حاضر تقریبا این آیین فراموش شده است. «میرنوروز»، شخصیت باسوادی بود که کوچه به کوچه می‌گشت و با خواندن ابیاتی خبر آمدن عید نوروز را به مردم می‌داد و میر نوروز خوانی می‌کرد و از آنجا که در زمان قدیم خبری از تقویم، رادیو یا تلویزیونی نبود و یا کمتر بود، گاهی مردم یادشان می‌رفت که دقیق چه روزی نوروز است و این میرنوروز بود که میرنورورخوانی خبر از آمدن بهار می‌داد. وقتی میرنوروز خبر آمدن عید را در کوچه‌ها سر می‌داد هر یک از مردم به سهم خود به عنوان عیدی یک کاسه گندم، پول یا تخم مرغ به او هدیه می‌دادند.

سفره هفت سین و لحظۀ تحویل سال

مردم لرستان از قدیم الایام برای سفره هفت سین اهمیت زیادی قائل بودند. در لرستان نیز مانند دیگر نقاط ایران سفره هفت سین با چیدن سین‌های سفره، از جمله سبزه، سیب، سماق، سپند، سیر، سکه، سرکه، سمنو و گذاشتن آب، آیینه و شمع و چراغ و مهمتر از همه کتاب قرآن در بالای سفره به استقبال سال جدید می‌روند. مردم این استان در لحظات نزدیک شدن به تحویل سال جدید، با پوشیدن لباس نو دور سفرۀ هفت‌سین، جمع می‌شوند، در گذشته اعتقاد داشتند که «باوُ بزرگ نوروز» یا همان بابانوروز سلامت و برکت سفره را به تعداد افراد دور آن سفره می‌دهد. همچنین مردم معتقد بودند که لحظه تحویل سال در خانه باید باز باشد چون باور داشتند که در لحظه سال تحویل «باوُ بزرگ نوروز» می‌آید، پس اگر در بسته باشد «باوُ بزرگ نوروز» به خانه وارد نمی‌شود و خیر، برکت وسال نو را به خانه نمی‌آورد پس اگر برف هم می‌بارید نباید در بسته می‌شد.

بزرگ خانواده با قرائت قرآن مجید و دعای تحویل سال و راز و نیاز با خدا در انتظار تحویل سال ثانیه شماری می‌کنند.

برخی خانواده‌های عزادار و داغدیده این استان سال جدید را بر سر خاک عزیزان خود سپری می‌کنند و برخی نیز سفره هفت سین را بر سر قبر آنان پهن می‌کنند

پخت غذای شب عید

غذای شبِ عیدِ اغلب مردم در این استان، قورمه سبزی و گاهاً سبزی پلو با ماهی است، که البته در گذشته، در شهر خرم‌آباد، غذای رشته‌پلو به نیت درازای طول عمر افراد خانواده پخته می‌شد. امروزه اغلب برای شب عید قورمه‌سبزی و یا در اصطلاح محلّی «خورش‌سبزی» تهیه می‌شود. به اعتقاد آنان پختن این غذا در شب عید به دلیل رنگ سبزش چندان با سرسبزی بهار بی‌ربط نبوده و اعتقاد دارند با پخت این غذاها خیر و برکت به سفره ارزانی می‌شود. در این ایام عشایر این استان با ذبح گوسفند غذای شب عید خود را تدارک می‌بینند

دید و بازدیدهای عید

دید و بازدیدهای نوروزی دراین استان از دیگر آدابی است که بلافاصله بعد ازلحظه تحویل سال آغاز و معمولا تا پایان تعطیلات نوروزی ادامه خواهد داشت. مردم استان لرستان بعضی از روزهای نوروز را در کوه و دشت و مناطق سرسبز سپری می‌کنند و به بازی‌های محلی و مرسوم این منطقه نظیر «دال‌پلان» و… که خاص این منطقه است، می‌پردازند.

سیزده به در

مردم لرستان در روز سیزدهم فروردین که از آن باعنوان «سیزده به در» یاد می‌کنند همراه با خانواده، دوستان یا خویشاوندان آخرین روز تعطیلات نوروز را که همان روز سیزدهم فروردین است به دامان طبیعت می‌روند و به بازی‌های محلی می‌پردازند؛ در این روز مردم می‌خواهند با سیزده‌به‌در، شومی‌ها را به طبیعت برگردانند و سبزه‌هایی که برای سفره‌های هفت سین خود آماده کرده بودند را به نیت سلامتی و بهروزی به رودخانه و آب‌های جاری می‌اندازند و یا در طبیعت بر روی سبزه‌ها و پای درختان می‌گذارند. در اینجا لازم به ذکر است که؛ در خرم‌آباد بر خلاف دیگر نقاط ایران روز چهاردهم فروردین به عنوان روز «چهارده به در» معمول بود. اگرچه در سال‌های اخیر اغلب افراد در استان لرستان و شهرستان خرم‌آباد روز سیزدهم را به عنوان روز طبیعت انتخاب کرده‌اند، اما همچنان افرادی وجود دارند که بر اساس سنت گذشته روز چهاردهم را برای طبیعت انتخاب می‌کنند. چه بسا بر اساس مناظر زیبا و هوای مطبوع استان لرستان مردم هر دو روز سیزدهم و چهاردهم را در طبیعت زیبای لرستان به سر می‌برند.

گره زدن سبزه

یکی از رسوم دیار لرستان در روز سیزدهم فروردین یا سیزده به در گره زدن سبزه است و مردم باور دارند که مشکلاتی که در زندگیشان به وجود آمده، گره‌هایی است که می‌توان با گره زدن به سبزه رفع شود پس به همین نیت سبزه‌های عید را گره می‌زنند تا مشکلاتشان برطرف شود.

منبع:میراث آریا

مروری بر برخی از آداب نوروزی در تهران

نوروز برای ایرانیان از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است و به همین دلیل از چندین روز قبل حال و هوای شهر تغییر می کند و حاجی فیروزه‌ها در خیابان‌ها حضور می‌یابند. نوروز ایرانی‌ها همواره توأمان با اداب و رسوم خاص بوده است که در این میان نیز تهران به عنوان پایتخت کشورمان، میزبان عمده رسومات فرهنگ‌های مختلف بوده که در این گزارش سعی کردیم با استناد به اطلاعات ستاد گردشگری شهرداری تهران مهمترین و مرسوم ترین آنها را بیان کنیم.

به گزارش ایسنا، حاجی فیروز از پیام آوران نوروز است که در آخرین روزهای سال با لباسی قرمز، کلاهی بلند و نوک تیز و چهره ای سیاه شده به کوچه و خیابان می زند و با ترانه خواندن ، رقصیدن با دایره زنگی و شکلک درآوردن موجب شادی مردمان می شود .

حاجی فیروز نمادی از مبارزه خیر و شر

 

با فرا رسیدن بهار این بازیگران و نوازندگان با لباس های سرخ و کلاهی بلند و نوک تیز با زنگ و منگوله بر سر و مشعل بر دست نوید فرا رسیدن نوروز و بهار را می دهند سرودهایشان که جمله بندی و آهنگ آن ها کاملا”سنتی است ، تصنیف های تکرار شونده کوتاهی هستند که با لهجۀ خنده دار و معمولا” لکنت زبان خوانده می شوند .

گفته می‌شود سیاهی روی حاجی فیروز اشاره به جهان زیرین، سیاهی مرگ و زمستان است و سرخی جامۀ او به رنگ خورشید، زندگی و بهار بر می گردد.

حاجی فیروز شخصیتی مشابه سیاه یا مبارک، در نمایش سنتی سیاه بازی دارد. نمادی از مبارزۀ خیر و شر است، از مردم و در میان مردم است و با ظاهری طنز گونه، سعی در حمایت از مظلومان و رعیت دارد.

نوروز خوانی برای پیشواز نوروز

نوروز خوانی آیینی برای پیشواز از نوروز است. نوروزخوانان بعنوان پیک‌های نوروزی، با گشت زدن در محلات، اشعاری در ارتباط با آمدن نوروز و مژدۀ فرارسیدن بهار می‌خوانند.

زمان اجرای این آیین اواخر اسفندماه تا پیش از تحویل سال نو است. نوروز خوان‌ها که در دسته‌های دو یا چند نفره هستند، در کوچه‌ها و معابر شهر و روستا به راه می‌افتند. یک نفر اشعاری می‌خواند و نفر یا افراد دیگر ترجیع بند را همراه او تکرار می‌کنند. مضمون در مدح پروردگار، پیامبر(ص)، ائمه معصومین، بزرگان و صاحبان‌خانه‌ها و مشاغل و بهار است و در شعر ترجیع بند معمولاً واژه نوروز و بهار وجود دارد.

از جمله نقاطی که مراسم نوروزخوانی برگزار می‌شود شمیرانات تهران است که متاثر از فرهنگ مازندرانی در برخی از روستاهای مناطق شمالی تهران اجرا می‌شود. جدای از شمیرانات چند سالی است که جشنواره نوروز خوانی در نقاط مختلف شهر صورت می‌گیرد و حتی کارناوال‌های نوروزخوانی راه‌اندازی شده است.

منبع:ایسنا