آرامگاه شیخ عطار نیشابوری

فریدالدین ابوحامد محمد بن ابوبکر ابراهیم بن اسحاق معروف به عطار نیشابوری یکی از عارفان و شاعران مشهور ایرانی است که از سال 540 تا 618 هجری در روستای کَدکَن یا شادیاخ شهر نیشابور زندگی می­کرده و آرامگاه عطار نیشابوری نیز در همین شهر قرار دارد. پیشه پدر وی عطاری بود و خود عطار نیز به این شغل مبادرت میورزید و همین دلیل نامگذاری او به نام عطار است. عطار که یکی از پرکارترین نویسندگان ایرانی در حوزه شعر و عرفان شناخته می­شود علاوه بر پیشه عطاری به طبابت نیز اشتغال داشته است. نقل است که هنگام حضور عطار در حجره­ اش، بی­نوایی چندین بار با عبارت چیزی برای خدا بدهید، از عطار طلب کمک می­کند اما عطار توجهی به وی نمی­کند. او از عطار می­پرسد ای خواجه تو چگونه می خواهی از دنیا بروی؟ عطار می­گوید همانگونه که تو از دنیا می روی! فقیر می­پرسد تو می­توانی همچون من بمیری؟ و سپس کاسه چوبی خود را زیر سر می نهد و با گفتن نام خدا از دنیا می­رود. این اتفاق عطار را به شدت تحت تاثیر قرار داده و مسیر زندگی وی عوض می­شود. او به نزد عارف بزرگی به نام رکن الدین می­رود و چندین سال از عمر خود را در کنار این عارف به ریاضت و جهاد نفس می­گذراند. سپس از مکه تا ماورا النهر به سفر می­پردازد و با بزرگان زمان خود دیدار می­کند. عطار طی این سفرها به گردآوری داستان‌­های صوفیان و مسلک طریقان می­پردازد و نزدیک به 180 اثر جمع­ آوری می­کند که 40 مورد آن شعر و باقی منثور هستند.

مولوی درباره عطار می­گوید:

هفت شهر عشق را عطار گشت      ما هنوز اندر خم یک کوچه‌ایم

در سال 618 هجری همزمان با حمله مغول­ به نیشابور، این شاعر و عارف برجسته به دست آن­ها به قتل رسید. مقبره عطار در انتهای خیابان عرفان شهر نیشابور واقع در استان خراسان رضوی قرار گرفته و به عنوان یکی از دیدنی­ ترین جاذبه­ های این استان شناخته می­شود. کتاب­های منطق الطیر و تذکره الاولیا از برجسته­ ترین آثار وی محسوب می­شوند و اسرارنامه، الهی­ نامه، مصیبت­ نامه، مختارنامه و دیوان اشعار او جایگاه ویژه­ ای در میان هنرمندان دارند. در تقویم ملی کشور روز بیست و پنجم فروردین ماه به نام روز ملی عطار نیشابوری نامگذاری شده است. همایش­ها و مراسم­ مرتبط با شخصیت عطار در این روز برگزار می­شود.

آرامگاه عطار نیشابوری

آرامگاه شیخ عطار ابتدا سازه­ ای ساده داشت که در اواخر دوران تیموریان ویران شده بود. امروزه بر فراز مقبره عطار، یک بنای هشت ضلعی و گنبدی شکل کاشی­کاری شده همراه با چهار در ورودی قرار گرفته است. این بنا در قرن نهم هجری و همزمان با دوران حکمرانی تیموریان، به دستور امیر علیشیر نوایی وزير سلطان حسين بايقرا و توسط شخصی به نام قاضی القضاه یحیی بن صاعد احداث شد.

آرامگاه عطار نیشابوری که در باغی به مساحت 119 متر مربع قرار گرفته، طی دوران پهلوی مرمت کامل گردید. در دهه هفتاد خورشیدی نیز مرمت مختصری بر روی آرامگاه صورت گرفت. در نمای بیرونی مقبره چهار ایوان به همراه چهار غرفه کاشی­کاری شده به چشم می­خورد و در وسط آن یک ستون با ارتفاع 3 متر قرار دارد. کاشی­کاری‌های گنبد آرامگاه با گل و بته، نقش­های هندسی، کتیبه کوفی رنگارنگ آراسته شده ­اند. در نمای داخلی آرامگاه، دیوارهای گچی به همراه اشعاری بر روی آن­ها سنگ افراشته و سیاه رنگ قبر عطار را در برگرفته­ اند.

در 18 آذر ۱۳۵۴ این مقبره با شماره ثبت 1173در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.

در نزدیکی مقبره عطار افراد مشهوری همچون پرویز مشکاتیان (آهنگساز، موسیقی‌دان، نوازنده سنتور، استاد دانشگاه و پژوهشگر)، استاد فریدون گرایلی (استاد تاریخ) و پهلوان شورورزی (ورزشکار بزرگ نیشابوری) به خاک سپرده شده ­اند.

ساعت بازدید و جاذبه­ های نزدیک آرامگاه عطار

آرامگاه همه روزه به جز روزهای عاشورا و رحلت پیامبر، از ساعت 8 صبح تا 8 شب پذیرای گردشگران می­باشد.

 هنگام بازدید از آرامگاه عطار نیشابوری می­توان از جاذبه­ های نزدیک به آن یعنی: آرامگاه کمال الملک، مقبره خیام، امامزاده محروق، مسجد چوبی و شهر تاریخی شادیاخ دیدن کرد.

تلفن: 42215190-051

اندکی در مورد آرامگاه کمال الملک

محمد غفاری ملقب به کمال‌ الملک از نقاشان مشهور ایرانی­ است که پس از فوت در نیشابور به خاک سپرده شد. آرامگاه وی در باغ عطار و نزدیک به مقبره این شاعر نیشابوری قرار گرفته است. طراحی و معماری آرامگاه کمال الملک توسط مهندس هوشنگ سیحون، از معماران برجسته صورت پذیرفت. این آرامگاه بسیار هماهنگ با آرامگاه عطار ساخته شده است گویی که هر دو به یکدیگر مرتبط هستند. کاشی­ های معرق همراه با نقوش بسیار هنری، بر روی قوس­های متقارن مقبره کمال الملک یادآور معماری­های کاشان، شهر زادگاه کمال الملک هستند. نقوشی که بسیار هنرمندانه بر روی سطوح منحنی نمای آرامگاه به کار گرفته شده‌ چشم هر بیننده ­ای را خیره می­کند.

مقبره کمال الملک در کنار آرامگاه عطار نیشابوری - نیشابور

 

آرامگاه حکیم ابوالقاسم فردوسی

آرامگاه حکیم ابوالقاسم فردوسی محل خاکسپاری ابوالقاسم فردوسی (تاریخ تولد: ۳۲۹ هجری قمری، تاریخ وفات: ۴۱۱ هجری قمری)، بزرگترین سراینده پارسی‌گو و نویسنده کتاب شاهنامه می­باشد. وی با القاب دیگری نظیر حکیم سخن، حکیم توس و استاد سخن نیز شهرت دارد. از کتاب وی- شاهنامه فردوسی- که با حدود 60 هزار بیت در طول مدت سی سال سروده است؛ به عنوان یکی از بزرگ­ترین و برجسته­ ترین سروده­ های حماسی جهان یاد می شود. این شاهکار ادبی، اسطوره‌ها، افسانه­ ها و تاریخ ایران را با زبان شیرین شعر پارسی توصیف کرده است.

مجموعه فرهنگی باغ آرامگاه حکیم ابوالقاسم فردوسی در 20 کیلومتری شمال ‌غربی مشهد و در شهر توس واقع شده است. این مجموعه در ۲۸ کیلومتری غرب روستای پاژ- زادگاه فردوسی- و در فاصله کوتاهی از  شهر تاریخی تابران و بقعه تاریخی هارونیه قرار دارد.

آرامگاه فردوسی را نگین درخشان شهر توس می­دانند. همچنین آرامگاه حکیم ابوالقاسم فردوسی از مهمترین جاذبه های گردشگری فرهنگی استان خراسان رضوی نیز محسوب می‌شود.

بنای آرامگاه در طی دوران مختلف بارها به شکل محقر و نه چندان باشکوه ساخته و ویران شد. تا اینکه در قرن چهارده شمسی و در سال 1313 همزمان با ملی‌گرایی نوین ایران، تلاش‌ها برای ساخت آرامگاهی شایسته توسط انجمن آثار و مفاخر فرهنگی صورت پذیرفت.

در این دوره با بهره­ گیری از طرح پایه کریم طاهرزاده بهزاد، به همت هوشنگ سیحون با کمی تغییر در اندازه و تزئینات، در زمینی به مساحت نزدیک به شش هکتار بنای مجموعه آرامگاه ساخته شد. معماری داخلی بنا با کاشی‌کاری‌ها، نقوش سنگی برجسته از داستان‌های شاهنامه و کتیبه‌هایی سنگی از سروده‌های فردوسی و دیگران مزین شده است.

مجموعه آرامگاه فردوسی که در تاریخ ۱۸ آذر ۱۳۵۴ با شماره ثبت ۱۱۷۶ به‌ عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید، شامل باغ آرامگاه، استخر و تندیسی از فردوسی، بنای یادبود، ساختمان‌های اداری، کتابخانه، موزه و آرامگاه مشاهیری همچون مهدی اخوان ثالث و محمدرضا شجریان، عماد خراسانی، احمد گلچین معانی، احمد کمال پور، محمد قهرمان و عشرت قهرمان می­باشد.

در تقویم ملی ایران، روز ۲۵ اردیبهشت ماه، سالروز بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی نام­گذاری گردیده و مراسمی در آرامگاه وی برگزار می­شود.

 

پیشینه آرامگاه فردوسی

پیکر فردوسی در باغ وی واقع در شهر تاریخی تابران طوس، به خاک سپرده می­شود. در پیشگفتار بایسنقری بر آرامگاه فردوسی قبه‌ای توسط سپهدار طوس، ارسلان جاذب، به دلیل ارادت وی به فردوسی ساخته می­شود که تا چند قرن پس از آن پابرجا بوده است. در قرن هفتم هجری قمری و هم­زمان با حکمرانی گرگوز، امیر مغولی بنای آرامگاه ویران و از مصالح آن برای ساخت قلعه ­ای در طوس استفاده می­شود­. در دوران حکومت غازان خان ایلخانی، بنا و خانقاهی در محل آرامگاه ساخته شد و تا قرن هشتم هجری قمری پابرجا بوده است. طی حمله عبیدالله خان ازبک به خراسان، وی دستور ویرانی آرامگاه فردوسی را داد. در دوران قاجاریه به دستور ناصرالدین‌شاه با راهنمایی چند فرانسوی تلاش برای پیدا کردن آرامگاه صورت گرفت و سپس دو اتاق بر روی آن ساخته شد. بنا به گفته محمدتقی بهار در سال ۱۳۱۸ ه‍.جری قمری آرامگاه به شکل سکویی بی‌سقف و محصور دیده می­شد.

بنای امروزی آرامگاه فردوسی

با آغاز قرن چهارده خورشیدی و پیدایش ملی‌گرایی در ایران، به همت عبدالحسین خان سردار معظم ملقب به تیمورتاش تلاش­ها برای ساخت آرامگاه آغاز شد. ملک‌الشعرای بهار نیز طی نوشتاری از نخست‌وزیر وقت (رضاخان) درخواست کرد ملی‌گرایی خود را با ساخت آرامگاه فردوسی نشان دهد.

ساخت آرامگاه به انجمن آثار ملی سپرده شد که در این انجمن افرادی نظیر حسن پیرنیا، حسن مستوفی، محمدعلی فروغی، حسین علاء، سید حسن تقی‌زاده و حسن اسفندیاری حضور داشتند. ساخت آرامگاه از سال 1305 شمسی شروع شد و باغ مجموعه به مساحت بیست و سه هزار مترمربع از سمت مالک وقت آن- حاج میرزا محمدعلی- به رضاشاه و از سوی رضاشاه به انجمن آثار ملی اهدا شد. هفت هزار متر از زمین‌های اطراف باغ نیز از طرف حسین ملک، به انجمن واگذار گردید تا مساحت مجموعه به سی هزار متر رسید.

ابتدا طراحی نقشه آرامگاه فردوسی به ارنست امیل هرتسفلد- باستان‌شناس آلمانی- سپرده شد که این امر توسط انجمن رد شد. سپس طراحی آن به کریم طاهرزاده بهزاد پیشنهاد گردید و با طرح وی نیز موافقت نشد. پس از آن طی مسابقه ­ای که میان طراحانی همچون هرتسفلد، آندره گدار معمار و باستان‌شناس فرانسوی، نیکلای مارکف معمار گرجستانی‌تبار و کریم طاهرزاده بهزاد برگزار گردید طرح طاهرزاده بهزاد در سال ۱۳۰۷ در انجمن برگزیده شد اما کمی بعد از اجرای آن، ساخت بنا متوقف و طرحی از آندره گدار درخواست شد. این طرح نیز با پافشاری تیمورتاش بر هرمی بودن سقف آرامگاه، تغییر داده شد و آرامگاهی با سقفی هرمی بنا نهاده شد. از سوی اعضای انجمن سقف هرمی که یادآور معماری مصر بود، برداشته و با بهره­ گیری از طرح طاهرزاده بهزاد ساخت آرامگاه پس از هشت سال در ۱۳۱۳ شمسی مقارن با جشن هزاره فردوسی به اتمام رسید. با نشست این بنا که از استواری کافی برخوردار نبود، هوشنگ سیحون در سال ۱۳۴۷ آن را مورد بازسازی و تعمیر قرار داد. در سال­های پس از انقلاب بیشتر به بازسازی فضای بیرونی آرامگاه توجه شد.

مقبره حکیم ابوالقاسم فردوسی - توس

معماری آرامگاه فردوسی

ورودی مجموعه در قسمت جنوبی واقع شده است و با گذشتن از دو سوی یک استخر به آرامگاه می‌رسد.

بنای آرامگاه با پلانی چهارگوش و با مساحت ۱۰۴۳ مترمربع و ارتفاع ۱۸ متر بر سکویی در میان باغ قرار گرفته و از هر سمت ساختمان دارای پلکان است. بنای مکعبی روی آرامگاه با بلندای نزدیک به ۱۰ متر نمای کلی آرامگاه را دربرگرفته و به سبک آرامگاه کورش هخامنشی ساخته شده است. سروده‌هایی از شاهنامه شامل دوازده بیت، دوازده ستون، کتیبه‌هایی با نقوشی به شیوه هخامنشی، سرستون‌هایی به شکل دو سر گاو به ‌هم‌چسبیده نشان فروهر و لبه‌های تزیینی از بخش­های دیدنی این سازه هستند. بنای آرامگاه یادآور زیگورات­های باستانی است و از نخستین ساختمان‌هایی می­باشد که با گرایش به معماری ایران باستان ساخته شد. ورودی آرامگاه از سمت غرب آن است و به زیرزمین و اتاق مدفن می‌رسد. در این ورودی پلکان سنگی نقش ‌برجسته ای قرار دارد که روایت‌کننده داستان‌های پیکار رستم، جنگ دلاوران ایرانی و تورانی، نبرد رستم و سهراب، داریوش بزرگ بر تخت سلطنت، دو نفر از اسپهبدان در حضور شاهنشاه ساسانی و آمدن پادشاه هندوستان به دربار ایران می­باشد. ابعاد زیرزمین سی در سی متر و عمق پنج متر و دیوارهای آن با نقش‌ برجسته‌های سنگی از داستان‌های شاهنامه مزین شده ­اند. این نقوش شامل داستان­­های زال در پناه سیمرغ، نبرد زال با شیر، به‌ کمند گرفتن رستم رخش را، نبرد رستم با اژدها، به‌ کمند افتادن زن جادوگر به ‌دست رستم، نبرد رستم با دیو سفید، رفتن رستم به نبرد شاه مازندران، نبرد رستم با یکی از پیل‌تنان مازندران، چاره‌جویی رستم از سیمرغ برای شکست اسفندیار، آوردن رستم تیر دو شاخ را از جنگل و جنگ رستم با اسفندیار و پیروزی رستم، ضحاک ماردوش و قیام کاوه آهنگر در برابر ضحاک به همراه کتیبه‌ای بیست بیتی از فردوسی، کتیبه‌ای چهل بیتی قصیده سروده جلال‌الدین همایی و نقش‌ برجسته انوشیروان ساسانی می­باشند.

دیوارهایی نیز با کاشی‌های منقوش به خورشید و ماه و ستاره به نشانه گردش روز و شب مزین شده‌اند و سقفی به بلندای ۲۳ متر به وسیله کاشی‌های رنگی تزیین شده ‌است. قبر با طول 1.54 متر و عرض ۹۰ سانتی‌متر و ارتفاع ۵۴ سانتی‌متر در میان زیرزمین و با سنگی از مرمر روشن و رگه‌هایی قرمزرنگ در محاصره بیست ستون بیست‌وجهی منتظم و پوشیده از سنگ مرمر قرار گرفته است.

یک تندیس از فردوسی ساخته ابوالحسن صدیقی در جلوی استخر قرار داده شده ‌است. در قسمت شمال غربی آرامگاه موزه طوس یا همان موزه فردوسی با الهام از برخی عناصر معماری ایرانی دوران اشکانی جای گرفته است. این موزه شامل ۴ بخش است که آثاری از کاوش­های باستان­ شناسی در توس، نظیر انواع وسایل رزمی و حماسی مثل سپر، گرز و تیر کمان که در شاهنامه بسیار مورد اشاره قرار گرفته شده است به همراه اشیای باستانی متعلق به زمان حکیم فردوسی یعنی سده چهارم و پنجم هجری و اشیای اهدایی و آثار نقاشی به نمایش گذاشته شده است.

بازدید از آرامگاه فردوسی

مسیر دسترسی به آرامگاه از جاده مشهد به قوچان و در انتهای بلوار آرامگاه حکیم فردوسی می­باشد. همچنین از پایانه فردوسی مشهد می­توان با طی مسافت 45 دقیقه ­ای از طریق اتوبوس­های خط ۲۰۲ به این جاذبه گردشگری رسید.

آدرس: مشهد، بزرگراه آسیایی (جاده سنتو)، سه راه فردوسی، سمت راست، شهر تابران توس، آرامگاه فردوسی

زمان بازدید از مجموعه آرامگاه حکیم ابوالقاسم فردوسی همه روزه از ساعت 8 صبح تا 5 بعد از ظهر می­باشد. همچنین می­توان از بقعه هارونیه یا همان خانقاه ایلخانان در نزدیکی این مکان دیدن کرد.

رونمایی از گاهشمار صدسال گردشگری در تهران

 رئیس ستاد گردشگری شهرداری از رونمایی گاهشمار صدسال گردشگری در پایتخت به مناسبت هفته تهران خبر داد.

مهرشاد کاظمی روز یکشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا درباره برنامه‌های این ستاد به مناسبت گرامیداشت هفته تهران اظهارداشت: این برنامه‌ها همه ساله از ۱۲ تا ۱۸ مهر برگزار می‌شود اما امسال به دلیل همزمانی با ایام سوگواری ماه صفر، بیشتر آنها به بعد از پایان ایام سوگواری موکول و از روز گذشته اجرایی شد.

وی با اشاره به رونمایی از «گاهشمار یکصد سال گردشگری تهران» گفت: در این گاهشمار تمام وقایع مرتبط با گردشگری از سال ۱۳۰۰ خورشیدی تاکنون به صورت روزشمار گردآوری شده است.

کاظمی افزود: نمایشگاه کاریکاتور «تهران و گردشگری» با همکاری اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان در گالری تهران این هفته برپا خواهد شد و در این نمایشگاه ۴۲ اثر از ۲۱ کاریکاتوریست برتر کشور با موضوع اماکن و جاذبه‌های گردشگری تهران به نمایش گذاشته می‌شود.

وی گفت: ویژه‌نامه «روایت تهران(قصه ونک تا اختیاریه)» با هدف معرفی اماکن و جاذبه‌های فرهنگی، تاریخی و گردشگری منطقه ۳ به مناسبت روز تهران منتشر شد و از طریق نشانی visit.Tehran.ir قابل دسترس است و در عین حال ویژه‌نامه «روایت تهران(جاده قدیم شمیران)» نیز منتشر می‌شود.

کاظمی با اشاره به رونمایی از قالب‌ جدید سامانه جامع گردشگری به نشانی visit.Tehran.ir اظهارداشت: به این سامانه، بخش‌هایی از جمله گردشگری سلامت، ۶۰ پادکست درباره تاریخ تهران و فیلم‌های تهران قدیم در تقویم تاریخ افزوده شده است.

رئیس ستاد گردشگری شهرداری تهران بیان کرد: روزهای یکشنبه و چهارشنبه(۱۸ و ۲۱ مهر) تور گردشگری با شعار «سلام تهران» برای ۸۰نفر از دانشجویان خارجی دانشگاه اهل بیت(ع)  که از کشورهایی همچون افغانستان، ترکیه، غنا، و عراق هستند با هدف آشنایی و معرفی جاذبه‌های گردشگری، فرهنگ و سنن مردم تهران با مشارکت این دانشگاه، شهرداری منطقه ۱۲ برگزار می‌شود و دانشجویان از میدان مشق، موزه ارتباطات و موزه ملک دیدن خواهند کرد.

وی با اشاره به انتشار کتاب «تهران در جنگ» اظهارداشت: در این کتاب وقایع و جنگ‌هایی که در تهران در طول تاریخ رخ داده است از جمله در زمان صفویه، افشاریه، جنگ جهانی اول، دوم، هشت سال جنگ تحمیلی، نقاطی که بمباران شده و تعداد شهدا توسط مرتضی رحیم‌نواز گردآوری شده است و این هفته منتشر و رونمایی می‌شود.

کاظمی رونمایی از کتاب‌های «سیر تاریخی و نقش کلانشهرها در یکصد سال گردشگری ایران مورد مطالعه تهران» تالیف محمدحسین ایمانی خوشخو را از دیگر برنامه‌های ستاد گردشگری شهرداری تهران عنوان کرد و گفت: همچنین با همکاری دانشگاه تهران ۲کتاب درباره کاروانسراهای ایران منتشر می‌شود که یکی از این کتاب‌ها به طور خاص به کاروانسرای ظل‌السلطان واقع در بازار تهران می‌پردازد.

رئیس ستاد گردشگری شهرداری تهران افزود: مناطق ۲۲گانه پایتخت نیز به مناسبت هفته تهران، برنامه‌های مختلفی را تدارک دیدند که عمدتا در فضای مجازی و به صورت وبینار و تورهای گردشگری و فوتوواک به صورت محدود و با رعایت پروتکل‌های بهداشتی برگزار می‌شود.

وی اظهارداشت: منطقه پنج شهرداری تهران همایش هفته تهران و رونمایی از نشریه روایت تهران «قصه کن»، وبینار تخصصی تهران‌شناسی، پخش کلیپ گردشگری از تلویزیون‌های شهری منطقه، نمایشگاه عکس جاذبه‌های گردشگری و جشنواره عکاسی گردشگری ماجراجویانه را به مناسبت هفته تهران برگزار می‌کند.

کاظمی گفت: شهرداری منطقه هشت نیز برنامه‌هایی را در فضای مجازی برای گرامیداشت هفته تهران تدارک دیده است که وبینار گردشگری تاریخی محله‌های مجیدیه، کرمان، تهرانپارس، معرفی محله مدائن، کوچه هلند، مسجد جامع سمنگان و مقبره‌الشهدا فدک، برگزاری مسابقه و نمایشگاه مجازی عکس از جاذبه‌های گردشگری و برنامه فتوواک ویژه شهروندان منطقه از این جمله است.

وی با اشاره به برنامه‌های شهرداری منطقه ۱۱ به مناسبت هفته تهران افزود: این منطقه، ۱۶ مهر تور گردشگری دوچرخه‌سواری(گردش و ورزش) را از باغ موزه مقدم تا موزه جنگ برگزار کرد.

رئیس ستاد گردشگری شهرداری تهران بیان کرد: برنامه فتوواک(تور گردشگری عکاسی از جاذبه‌های تاریخی) ۲۳ مهر ساعت ۱۰ از میدان منیریه تا موزه حکمت و فلسفه، تورهای گردشگری حکمت و فلسفه ۲۲ و ۲۳مهر از ساعت ۱۰ تا ۱۶، تور گردشگری پیاده‌روی ۲۲ مهر ساعت ۱۰ از میدان منیریه تا میدان راه‌آهن برگزار می‌شود.

وی، امکان بازدید از باغ موزه مقدم به صورت نیم‌بها، موزه روانپزشکی ۱۷ تا ۲۲ مهر از ساعت ۸ تا ۱۴ به صورت رایگان، موزه جنگ ۱۷ تا ۱۹ مهر از ساعت ۹ تا ۱۶، موزه قرآن و سایر مراکز گردشگری منطقه، تهیه وقایع‌نگاری یکصد سال اخیر در منطقه ۱۱، تهیه و توزیع نقشه گردشگری منطقه با معرفی بیش از ۱۱۰ نقطه را از دیگر برنامه‌های شهرداری منطقه ۱۱ در هفته تهران عنوان کرد.

کاظمی گفت: همچنین تورهای مجازی به صورت تیزر و کلیپ با هدف معرفی اماکن و جاذبه‌های تاریخی و گردشگری منطقه ۱۱ و شهر تهران در شبکه‌های اجتماعی برگزار و مجموعه مستندهای کوتاه «قصه‌های تهران» با موضوع تکایا، حسینیه‌ها و مراکز مذهبی با محوریت ماه‌های محرم، صفر با روایتگری استاد نصرالله حدادی منتشر می‌شود.

وی افزود: شهرداری منطقه ۱۵ نیز ضمن معرفی جاذبه‌های گردشگری منطقه در قالب کلیپ، مستند، پوستر وعکس وبینار تخصصی گردشگری با مشارکت انجمن دوستداران تهران، تور فتوواک با همکاری عکاسان علاقه‌مند به گردشگری در بوستان آزادگان، ویژه‌برنامه ورزشی با مشارکت اداره ورزش در کوشک امیرسلیمانی را در هفته تهران برگزار می‌کند.

رئیس ستاد گردشگری شهرداری تهران، برگزاری مسابقه عکاسی و نقاشی و برپایی نمایشگاه عکس از جاذبه‌های گردشگری منطقه، بیان تاریخ شفاهی و خرده روایت‌های تهران قدیم، تقدیر از فعالان حوزه گردشگری و معرفی کتاب در زمینه گردشگری را از دیگر برنامه‌های شهرداری منطقه ۱۵ برشمرد.

کاظمی اظهارداشت: معرفی مقاصد گردشگری(آستان مقدس امام زاده حسن، موزه مبل ایران، مسجد ابوذر، زورخانه هژبر، گذر طهران) در فضای مجازی، تهیه خرده روایت‌های تهران قدیم و انتشار در فضای مجازی، تجلیل از سمیه ستوده فعال گردشگری منطقه از برنامه‌های شهرداری منطقه ۱۷ به مناسبت هفته تهران است.

رئیس ستاد گردشگری شهرداری تهران گفت: تقدیر از مسئولان کانون‌های گردشگری، برگزاری تور بازدید از شهرک سینمایی غزالی، بازدید از پارک ملی هوا فضا، رویداد فتوواک از بوستان حضرت خدیجه(س) و روایتگری از تهران قدیم در فضای مجازی از جمله برنامه‌های شهرداری منطقه ۲۱ به مناسبت این هفته است.

وی افزود: سازمان‌ها و نهادهای فرهنگی و اجتماعی مرتبط از جمله اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی، میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری و اصناف نیز می‌توانند در هفته تهران در راستای شناخت و معرفی تهران و جاذبه‌های آن مشارکت و خدماتی که در یکصد ساله داشتند را اعلام کنند.

کاظمی با اشاره به پیشینه نامگذاری روز تهران گفت: پس از فرمان مشروطه، محمدعلی شاه قاجار در ۱۴ مهر ۱۲۸۶ متمم قانون اساسی مشروطه را امضا کرد که در اصل چهارم آن تهران پایتخت ایران نامیده شد، هر چند که از سال ۱۱۶۳، تهران پایتخت بود اما بعد از صد سال به صورت رسمی در قانون مشروطه تهران پایتخت اعلام شد.

رئیس ستاد گردشگری شهرداری تهران بیان کرد: چند سالی بود که تهران‌پژوهان و اعضای شورای اسلامی شهر قصد داشتند روزی را به صورت نمادین به نام تهران نامگذاری کنند تا بتوان این شهر، زیبایی‌ها، هویت فرهنگی، پیشینه، سنت و آداب و رسوم، اماکن تاریخی، مذهبی و گردشگری آن را بیشتر به مردم معرفی کرد که مغفول مانده و بیشتر مشکلات تهران دیده می‌شود.

وی اظهارداشت: سال ۱۳۹۵ در دوره چهارم شورای اسلامی شهر تهران، با توجه به پیشینه تاریخی، ۱۴ مهر به عنوان روز تهران تصویب شد و بعد برای ثبت در تقویم رسمی کشور در شورای انقلاب فرهنگی مطرح شد اما در این شورا با این نامگذاری به دلیل ملی نبودن این رویداد موافقت نشد، با این وجود هر ساله ۱۴ مهر به عنوان روز و ۱۲ تا ۱۸ مهر به عنوان هفته تهران گرامی‌ داشته می‌شود.

کاظمی گفت: با توجه به این رویداد، شهرهای دیگر کشور همچون رشت، یزد، قم و تبریز نیز روزی را به بهانه‌ای برای معرفی شهرشان نامگذاری کردند و برنامه‌های مختلفی را در این روز برگزار می‌کنند.

منبع:ایرنا

مسجد گوهرشاد مشهد

مسجد گوهرشاد مشهد در قسمت جنوبی حرم امام رضا (ع) شده و بخشی از حرم رضوی محسوب می­شود. احداث مسجد گوهرشاد مشهد که قدیمی‌ترین مسجد شیعیان این شهر و پربازدیدترین مسجد در ایران می­باشد در سال 794 شمسی به دستور گوهرشاد بیگم (همسر شاهرخ ‌بن ‌تیمور گورکانی و دختر امیرغیاث الدین ترخان) آغاز شد. عملیات ساخت مسجد، توسط قوام‌الدین شیرازی- معمار معروف ایرانی- با عمده مصالح آجر و گچ و به شیوه معماری اسلامی در سال 797 شمسی به پایان رسید.

مسجد گوهرشاد مشهد با وسعت 9410 مترمربع یک اثر شاخص معماری و هنر اسلامی در عصر تیموریان می­باشد که امروزه با گذشت بیش از ۶۰۰ سال شکوه و عظمت خود را حفظ کرده است. شیوه معماری، پیشینه تاریخی و شاهکار‌های هنری، مسجد گوهرشاد را به عنوان یکی از معروف­ترین مساجد ایران  مورد توجه و بازدید گردشگران و تاریخ­ شناسان قرار داده است. این مسجد از نظر استحکام و ویژگی‌های معماری اسلامی، زیبایی در طراحی، اسلوب، خط، کاشی‌کاری‌های معرق، غیرمعرق، مرقم، غیرمرقم، مقرنس، گچ‌کاری و دیگر تزئینات هنری بی‌نظیر و ممتاز است.

این مسجد در طی دوران تاریخی به محلی برای تجمعات سیاسی و فرهنگی مردم علیه حکومت تبدیل شده بود؛ از تحصن معترضان به کشف حجاب گرفته تا بمباران آن توسط توپ‌های روسی.

مسجد گوهرشاد از طریق هشت ورودی کوچک و بزرگ به دیگر بخش‌های حرم مرتبط است و به عنوان وسیع‌ترین و کهن‌ترین مسجد در اماکن متبرکه رضوی همواره محل برگزاری دائمی نماز جماعت است.

 

مرمت‌ها

ساختمان این مسجد بارها مورد مرمت و تعمیر قرار گرفته است. پس از حمله ازبکان در دوره صفوی و تخریب جدی مسجد، به دستور شاه عباس صفوی مرمت مسجد انجام گرفت. در پی وقوع زمین لرزه در سال ۱۰۸۳ قمری مسجد گوهرشاد مشهد دچار آسیب­هایی شد و پس از آن مجددا مرمت مسجد صورت پذیرفت. تخریب­ هایی که پس از حمله افغان‌ها، شورش ملک محمود سیستانی و گلوله‌‌باران روس‌ها در دوران افشاری، قاجاری و پهلوی به وقوع پیوست نیز بازسازی این مسجد را به دنبال داشت.

بنای گنبدی ایوان مقصوره مسجد گوهرشاد مشهد نیز که در اثر زلزله‌های شدید و بزرگی ایوان آسیب جدی دیده بود در خلال سال­های 1339 تا 1341 شمسی توسط معماران ایرانی و زیر نظر مهندس عباس آفرنده با رعایت اصول حفظ سبک معماری تجدید بنا شد. در این زمان سنگ‌های ازاره داخل ایوان مقصوره را عوض کردند و از سنگ‌های مرمر برای کف ایوان استفاده شد. همچنین تزئین ساقه گنبد با کاشی معرق کتیبه‌ای در سال ۱۳۴۵شمسی صورت پذیرفت. در دوران انقلاب اسلامی نیز علاوه بر مرمت‌ها مجموعه‌ای از آب‌نما و آب‌خوری به میانه صحن اضافه شد.

معماری مسجد گوهرشاد

مسجد گوهرشاد مشهد از یک صحن، چهار ایوان، یک گنبد فیروزه‌ای، دو گلدسته و هفت شبستان به سبک مساجد چهار ایوانی و با پلانی تقریبا مربعی شکل ساخته شده­ است. در اطراف ایوان­ ها و در میان آ­ن­ها هفت شبستان وسیع با شش در ورودی و خروجی تعبیه شده است. قرینه‌ای ساخته شدن ایوان‌های مجلل و مرتفع، از ویژگی­های خاص معماری صحن مسجد گوهرشاد مشهد است. در دو طرف ایوان مقصوره نیز مناره­ های مسجد به سبک معماری ایرانی و شیوه مقرنس­ کاری عصر تیموری قرار دارند.

  • کاشی‌کاری‌ها

مسجد گوهرشاد مشهد از نظر کاشی‌کاری در جایگاه ممتازی قرار دارد. سراسر مسجد با کاشی کاری های منقش به آیات قرآن و احادیث مختلف، به خط زیبای ثلث تزئین شده است.

  • ایوان جنوبی یا مقصوره

این ایوان که با مساحت تقریبی 500 مترمربع­، 37 متر طول و ۵/۲۵ متر ارتفاع بزرگترین ایوان مسجد گوهرشاد می­باشد در قسمت جنوبی صحن و رو به قبله قرار گرفته و به نام ایوان مقصوره شناخته می­شود. ارتفاع مناره‌های این ایوان ۴۱ متر و محیط گنبد مسجد گوهرشاد که روی این ایوان نصب شده است از بیرون ۸۵/۶۱ متر می‌باشد. یک محراب زیبای مرمری به همراه منبر صاحب الزمان که از بخش‌های مهم مجموعه گوهرشاد به شمار می‌روند در این ایوان جای گرفته­ اند. همچنین کتیبه­ ای از هنرمند بنام خطاط- بایسنقر میرزا- در پیشانی همین ایوان نصب شده است.

  • ایوان شمالی یا ساده

ایوان ساده شمالی، جلوه‌ های زیبای هنر اصیل اسلامی در قرن دهم را به نمایش می‌گذارد. این ایوان که در قرینه ایوان مقصوره و رو به قبله ساخته شده است؛ با کاشی‌های معرق، غیرمعرق، مرقم، غیرمرقم با رنگ‌های زیبا و همچنین کتیبه­ های خوشنویسی تاریخی تزئین گردیده است.

  • ایوان شرقی یا ایوان اعتکاف

ایوان شرقی که در گذشته با نام ایوان حاجی حسن شناخته می­شد با کاشی‌ نوشته‌هایی به خط کوفی معلقی مزین شده است. در راهروی پلکانی این ایوان آسایشگاه نگهبانان، در طبقه بالایی آن دفتر نگهبانی صحن گوهرشاد و در سمت جنوبی آن شبستان گرم جای گرفته است. همچنین بخش اتاق اورژانس در قسمت جنوبی ایوان قرار دارد.

  • ایوان غربی یا ایوان شیخ بهاء الدین

مسجد گوهرشاد توسط ایوان غربی، با دری بزرگ موسوم به درب سنگی به بست شیخ بهاءالدین عاملی متصل می­شود. پیشتر، از این ایوان که به بازار بزرگ قدیمی مرتبط بوده است با عنوان “ایوان آب” نام برده اند؛ چرا که کانال عبور آب به داخل مسجد در زیر این ایوان قرار داشته است. مانند دیگر ایوان‌های مسجد، این ایوان نیز به سوره‌هایی از قرآن مزین شده است.

  • صحن

صحن مسجد گوهرشاد با مساحت 2873 مترمربع به عنوان یکی از کهن­ ترین بخش­ های آستان قدس رضوی محسوب می­شود.

دیوارهای داخلی صحن مسجد به ارتفاع 1.20 متر با سنگ‌های تیره اصفهان دور تا دور صحن با کاشی‌های معرق و غیرمعرق عالی و ممتاز مزین شده است و از مهم­ترین و زیباترین نمونه‌ آثار به جای مانده عصر تیموریان می‌باشند.

کف صحن با سنگ خلج شش گوشه سنگفرش شده و یک حوض هشت گوش و هندی شکل با چهار آبخوری سنگی همراه با آب‌نما و فواره‌ها، بخش­ های دیدنی صحن این مسجد با شکوه را شامل می­شوند.

  • شاخص ظهر

در ضلع شمال شرقی حوض، یک ستون سنگی به ارتفاع بیش از ۲ متر جای گرفته است که زمان را نشان می دهد و مثلث شاخص نصف‌النهار و ظهر و شب بر آن نصب شده است.

  • شبستان‌ها

شبستان‌ها، فضاهایی مسقف در مساجد هستند که دارای ستون‌های فراوان بوده و از طرف دیگر با صحن اصلی مسجد مرتبطند و عموماً کاربرد آن‌ها برای برگزاری نماز جماعت می­باشد. در گذشته شبستان­ ها به عنوان محل گرمی برای پناهگاه افراد در شب‌های زمستان به حساب می‌آمد. امروزه نیز به محل برگزاری جلسات قرآن، سخنرانی، تدریس علوم قرآنی و دینی، مراسم جشن، عزاداری، اعتکاف و همچنین خواندن دعاهایی نظیر دعای کمیل، دعای ندبه و دعای توسل می­باشد. شبستان‌های هفت‌گانه مسجد گوهرشاد در اطراف ایوان‌ها به صورت قرینه و سبک معماری سنتی مساجد ایران ساخته شده است.

شبستان گرم: بین ایوان شرقی و ضلع شمالی مسجد واقع شده و محل عبادت آقایان است. کاشی‌کاری‌های دیدنی با نقش­های اسلیمی و اسلامی از جلوه‌های برجسته این شبستان می­باشد.

شبستان سبزواری: این شبستان کوچک در جنوب ایوان شرقی قرار دارد.

شبستان تبریزی: این شبستان که در گذشته شبستان بزرگ شناخته می­شده در ضلع جنوبی مسجد قرار دارد.

شبستان نهاوندی: یک شبستان بزرگ در ضلع جنوبی مسجد می­باشد که به دلیل نماز جماعت شیخ علی اکبر نهاوندی، به این نام مشهور است. تزئینات کاشی­کاری و معرق این شبستان تماشاییست.

شبستان میلانی: این شبستان در ضلع غربی بین ایوان غربی و راهرو بست شیخ بهاءالدین واقع شده است.

شبستان نجف آبادی: در ضلع غربی مسجد، بین ایوان غربی و راهرو متصل به کفشداری ۱۳ و ۱۴ قرار دارد و قبلا به شبستان امام جمعه معروف بود.

شبستان علوی یا آفتاب: این شبستان در ضلع شمالی و بین راهروی قسمت شمالی و رواق دارالسیاده و مدرسه پریزاد قرار گرفته است.

  • محراب

یک محراب زیبا در انتهای ایوان مقصوره جای گرفته و از سنگ مرمر یک پارچه ساخته شده است. کتیبه‌ای نیز در میان مقرنس­کاری‌ محراب وجود دارد و با کاشی‌های معرقِ مرقم به آیت‌الکرسی تا الی‌النور تزئین شده است.

  • منبر صاحب‌ الزمان

این منبر بسیار زیبا و بزرگ، با ۷.۵ متر ارتفاع و ۱۴ پله، ساخته شده از جنس چوب گردو و گلابی، در ایوان مقصوره قرار دارد و امروزه به نام منبر صاحب الزمان شناخته می‌شود. در سال ۱۲۴۳ هجری قمری محمد نجار خراسانی به دستور فتحعلی شاه قاجار این منبر دیدنی را با هنرهایی همچون منبت‌کاری و قلم‌زنی‌ طراحی و ساخته است. این منبر بدون آهن و میخ فلزی در سال ۱۳۲۰شمسی مورد مرمت قرار گرفت.

منبر صاحب‌ الزمان که اکنون در حفاظی با میله‌های آهنی و شیشه‌های قطور محافظت می­شود از نظر ساختاری به منبرهای مسجد بیت المقدس و همچنین مسجد خلیل الرحمان در رواق حضرت ابراهیم(ع) کشور اردن شباهت دارد.

  • گنبد و مناره ها

گنبد مسجد گوهرشاد با ارتفاع ۴۱ متر بر روی ایوان مقصوره قرار گرفته و سطح خارجی آن با آجر لعاب‌دار آبی رنگ و یک کتیبه با خط کوفی مزین شده است. این گنبد بر خلاف دیگر مساجد به صورت چهارگوش بر روی ایوانی مستطیل شکل جای گرفته و دو مناره به بلندای ۴۳ متر در دو طرف گنبد واقع شده­اند که با کتیبه­هایی تزئین شده­اند. گنبد امروزی با مصالح جدید در سال ۱۳۴۱ دوباره ساخته و تزیین شده است. زیر نیم گنبد با گچ سفید پوشانده شده نقاشی شده است، زیبایی این گنبد و مناره‌ها چشم هر بیننده­ای را خیره می­کند.

  • موقوفات

از محل موقوفات، درآمدی شامل مسجد گوهرشاد مشهد می­شود که این مبلغ صرف تعمیرات و هزینه‌های مسجد نظیر: روشنایی، مرمت، تلاوت قرآن، روضه خوانی، فرش و… می‌شود. علاوه بر موقوفات گوهرشادبیگم، چندین قطعه زمین کشاورزی، باغی و اراضی و مستغلات شهری نیز توسط افراد نیکوکار وقف این مسجد شده است.

نحوه دسترسی

این مسجد زیبای تاریخی در حرم امام رضا (ع) قرار دارد و از هر نقطه شهر مشهد می توان با انواع وسایل نقلیه عمومی به آن رسید.

 بهترین فصل بازدید

بهترین زمان بازدید از مسجد گوهر شاد فصول بهار و پاییز است، چرا که در این ایام هم از نظر جمعیت مسجد خلوت­ تر بوده و هم آب و هوای مشهد معتدل می­باشد.

زمان بازدید از مسجد گوهرشاد

همه روزه و در ۲۴ ساعت شبانه روز

جاذبه های دیدنی نزدیک به مسجد گوهرشاد

آرامگاه نادرشاه افشار: ۳.۸ کیلومتر

باغ گیاه شناسی مشهد: ۵.۳ کیلومتر

پارک کوهسنگی: ۷.۳ کیلومتر

باغ ملک آباد: ۱۳ کیلومتر

ظرفیت‌های توسعه گردشگری ادبی در شیراز

نخست گردشگرانی که از بازدید مکان‌های تولد، آرامگاه‌ها، موزه‌ها و سایر مکان‌هایی که با نویسندگان یا آثار ادبی ایشان مرتبط است، لذت می‌برند.

این سبک از گردشگری را نمی‌توان به‌عنوان پدیده‌ای جدید نام برد، درگذشته بسیاری از مسافرانی که سطح مناسبی از فرهنگ و وضعیت مالی داشته‌اند مسیرهای نویسندگان کلاسیک را دنبال و از مناظر توصیف‌شده در کتاب‌های این نویسندگان بازدید می‌کردند.

علت علاقه به این نوع گردشگری در بین عموم مردم، کودکان و جوانان را می‌توان به رواج فیلم‌های باقابلیت دسترسی بیشتر، کتاب‌ها و متون ادبی و رمان‌های پرفروش با مضامین گردشگری دانست همانند راز داوینچی، علاقه زیاد کودکان و جوانان به داستان‌های تخیلی همچون هری‌پاتر و کتاب‌های پارسیان و من به‌عنوان نمونه‌های ایرانی برای کودکان و جوانان بر گسترش این‌گونه گردشگری بسیار اثرگذار است.

اماکن گردشگری در سه دسته اصلی قرار می‌گیرند:

اماکن واقعی: این اماکن بازندگی نویسندگان ارتباط مستقیم داشته این مکان‌ها برای علاقه‌مندان ادبیات بسیار جذاب بوده برای مثال دیدن میز کاری که نویسنده محبوبشان در آنجا آثار ماندگاری را نوشته، احساس تعریف ناپذیری را برایشان ایجاد می‌کند، محل زندگی، مکان دفن یا تولد از دیگر اماکن واقعی هستند، برای مثال خانه شهریار در تبریز و خانه نیما در یوش، آرامگاه حافظ شیرازی، سعدی شیرازی، فردوسی توسی، خیام نیشابوری.

اماکن تخیلی: این اماکن کمی خیالی هستند و به فضاهای توصیف‌شده در رمان‌ها، اشعار و نمایش‌نامه‌ها مربوط می‌شوند.

اماکن ساختگی: این اماکن با توجه به فضاهای ادبی برای جذب گردشگران ساخته می‌شود. به‌عنوان‌مثال دنیای دیکنز در چاتهام، استراتفورد و یا آپان آوون که با مضمون آثار شکسپیر، نمایشنامه‌نویس شهیر انگلیسی قابل بازدید هستند.

شهر شیراز تنها نامزد پیوستن به شهرهای خلاق ادبی از ایران است و سهم بزرگی در رونق و گسترش ادبیات فارسی داشته و الهام‌بخش شاعران بزرگی در سال‌های متمادی بوده است. شیراز به‌عنوان مرکز استان فارس و با دارا بودن بیش از ۱۰ نویسنده و شاعر برجسته فقط در دو قرن ۷ و ۸ هجری، یکی از شهرهای مهم گردشگری ادبی ایران به شمار می‌رود. شاعران بزرگی همچون شوریده شیرازی، وصال شیرازی، اهلی شیرازی، فرصت شیرازی، خواجوی کرمانی، شیخ ابواسحاق اطعمه و شاه داعی الی الله در کنار دو شاعر نامی و جهانی شیراز، خواجه اهل راز، حافظ شیرازی و استاد سخن، سعدی شیرازی در این شهر زندگی کرده‌اند، اما متأسفانه فعالیت‌های مرتبط با گردشگری ادبی صرفاً به بازدید از مجموعه‌های فرهنگی تاریخی حافظیه و سعدیه محدود می‌شود و بسیاری از مکان‌های ادبی شیراز ازجمله خانه‌های قدیمی بسیاری از نویسنده‌ها و ادیبان و هم‌چنین آرامگاه‌های آن‌ها همچنان ناشناخته هستند.

در راستای رونق بیش‌ازپیش گردشگری ادبی در شهر شیراز به‌عنوان قطب فرهنگ و ادبیات ایران‌زمین راهکارهای ذیل پیشنهاد می‌شود:

– راه‌اندازی باغ گیاه‌شناسی تخصصی بر اساس گیاهان و گل‌های نامبرده شده در اشعار حافظ شیرازی.

– طراحی تورهای گردشگری نجومی بر اساس ابیات حضرت حافظ که به موضوع کواکب و ستارگان و پدیده‌های نجومی پرداخته است.

– راه‌اندازی موزه ساز و همچنین تولید و تنظیم آثار موسیقایی بر اساس سازهای نامبرده شده در اشعار حافظ و یا تولید آثار موسیقایی با استفاده از اشعار ایشان.

– طراحی تور و بازدید از مفاخر و مشاهیر مرتبط با حافظ شیرازی مانند شاه شجاع حکمران شیراز در عصر حافظ و یا سید میر شریف الدین جرجانی استاد حضرت حافظ.

– طراحی تور و بازدید از اماکن نامبرده در اشعار حافظ مانند خاک مصلا، جعفرآباد، آب رکنی و مسجد جامع عتیق.

شیراز را خال هفت‌کشور خوانده‌اند و از دیرباز فرهنگ و هنر در این شهر از اعتبار و جایگاهی خاص برخوردار بوده است، علاقه‌مندی مردم این شهر به ادبیات در طول تاریخ بی‌نظیر بوده و در تمامی ادوار شیرازی‌ها در میان افراد شاخص ادبیات نماینده‌ای داشته‌اند.

حافظ ایستاده بر قله رفیع ادبیات و شعر فارسی در این شهر زیسته و وجود آرامگاه او در این شهر به فعالیت‌های ادبی اعتباری خاص بخشیده است.

دیگر ادیب پرآوازه این شهر سعدی است که سهم بزرگی در رونق و گسترش ادبیات فارسی داشته و الهام‌بخش شاعران بزرگی در سال‌های متمادی شده است.

حافظ و سعدی در زمره مفاخری هستند که از ایران در یونسکو به ثبت جهانی رسیده‌اند.

در طول روزهای هفته این شهر به شکل مداوم شاهد اتفاقات ادبی مهمی است که خودجوش توسط نویسندگان، شعرا و علاقه‌مندان به ادبیات برگزار می‌شود.

در دوران معاصر نیز بسیاری از نام‌های بزرگ ادبی از شهر شیراز برخاسته‌اند و توانسته‌اند در جریانات ادبی و مکتب‌های ادبی نقشی مهم را ایفا کنند. حال و هوای ادبی این شهر متعلق به محله‌ای خاص نیست و بسیاری از برنامه‌های ادبی کوچک‌ترین وابستگی به دستگاه‌های فرهنگی ندارند. وجود ناشران، رسانه‌های محلی، کتابخانه‌ها، انجمن‌های ادبی متعدد در این شهر در کنار جامعه بزرگ مخاطب و علاقه‌مند ادبی گواه ظرفیت‌های بالای ادبی این شهر است.

در تمام نقاط این شهر بحث ادبیات حضور دارد و مردم این شهر اگر صاحب‌قلم هم نباشند از ذوق ادبی بالایی برخوردار هستند.

برخی انجمن‌های ادبی این شهر دارای سابقه طولانی هستند و بسیاری از نویسندگان، شعرا و ناشران این شهر در سطح ملی و فراملی کاملاً آشنا هستند. از سوی دیگر این شهر در سال‌های نه‌چندان دور به دارالعلم معروف بوده و فراگیری ادبیات در کنار سایر علوم در این شهر بسیار مرسوم بوده است.

مجلات ادبی و صفحات ادبی در روزنامه‌های محلی این شهر نیز از شهرتی نیک در فضای ادبی کشور برخوردار هستند و روزانه تعداد بسیاری اخبار ادبی در این شهر تولید می‌شود، در سال‌های اخیر در استان فارس شاهد درخشش هنرمندان بزرگی در حوزه ادبیات بوده‌ایم. نویسندگان و شاعران صاحب نامی در دو سه دهه اخیر در شیراز درخشیده‌اند که بسیاری از آن‌ها در سطح ملی نیز صاحب‌نام هستند.

جوانان بسیار مستعدی نیز در این حوزه در حال پرورش هستند که به دلیل وجود قله‌های بزرگ ادبی هنوز به شهرت نرسیده‌اند. نام‌هایی همچون ابو تراب خسروی، فقیری، پساوند، ذوالریاستین، طارمی، جورکش و مشیری و یا در نسل جدیدتر اکبر صحرایی در حوزه دفاع مقدس چهره‌های بسیار نام آشنایی هستند. در حوزه نشر نیز شهر شیراز دارای ناشرانی برجسته با کارنامه‌ای درخشان و قابل دفاع است. برخی ناشران مانند انتشارات نوید شیراز ناشر برجسته کشوری در ادوار مختلف هستند که مایه افتخار است.

ازاین‌رو شرایط توسعه گردشگری ادبی در شهر شیراز از همه جهات فراهم است و انتظار می‌رود با یک برنامه‌ریزی جامع و با در نظر گرفتن نقش تمام ذی‌نفعان و ذی‌نفوذان موضوع این مهم به سرانجام برسد.

منبع:میراث آریا

کاوشی برای شناخت فرهنگ دالما

اولین کاوش‌های هدفمندی که در منطقه شمال‌غرب ایران انجام شد بدون شک کاوش‌های انجام شده در تپه حسنلو نقده بود، سابقه کاوش‌ها در تپه حسنلو به سال ۱۳۱۳ شمسی برمی‌گردد، در آن سال شخصی به نام فرهادی مجوز حفاری تجارتی در تپه حسنلو را اخذ کرده بود و حفاری در این تپه به سرپرستی محمود راد، باستان‌شناس اداره‌کل باستان‌شناسی ایران، انجام شده بود.

در سال ۱۹۳۶ میلادی نیز سر اورل استاین گمانه‌ای در تپه حسنلو حفر کرده بود، در سال‌های ۱۳۲۶ و ۱۳۲۸ شمسی اداره‌کل باستان‌شناسی ایران به صورت مستقیم حفاری در تپه حسنلو را به سرپرستی مشترک محمود راد و مهندس علی حاکمی به عهده گرفت.

بعد از این بود که دایسون که در سال ۱۹۵۴ از دانشگاه هاروارد به هیأت علمی دانشگاه پنسیلوانیا ملحق شده بود، به پیشنهاد مرحوم مصطفوی برای امکان‌سنجی محوطه حسنلو به ایران سفر کرد.

او پس از دریافت این پیشنهاد به منطقه رفت و به مدت ده روز در آنجا به بررسی موقعیت محل پرداخت، در بازگشت دوم طرح حسنلو تنظیم و در سال ۱۹۵۷ میلادی این طرح به اجرا در آمد و تا سال ۱۹۷۷ به طور مستمر و به مدت ۲۰ سال پژوهش‌های میدانی باستان‌شناسی در دره سولدوز، اعم از بررسی و کاوش به سرپرستی رابرت دایسون انجام شد.

تیم باستان‌شناسی دانشگاه پنسیلوانیا علاوه بر تپه حسنلو کاوش‌هایی را نیز در سایر محوطه‌های دشت سولدوز از جمله در حاجی فیروز، دالما، پیزدلی، عقرب تپه و دینخواه انجام دادند که بیست سال کاوش و بررسی‌های مختلف در این منطقه بالطبع نتایجی درخوری داشت که تکمیل جدول گاه‌نگاری و شناخت فرهنگ‌های پیش از تاریخ و آغاز تاریخی شمال‌غرب ایران یکی از مهم‌ترین دستاوردهای این پروژه‌ها بود.

در راستای مطالعات پیش از تاریخی شمال‌غرب ایران و حوضه دریاچه ارومیه، اولین فصل کاوش باستان‌شناسی تپه دالما با مجوز رسمی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری و پژوهشکده باستان‌شناسی و زیر نظر اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی آذربایجان غربی و با همکاری دانشگاه هنر اسلامی تبریز به سرپرستی دکتر اکبر عابدی عضو هیات علمی گروه باستان‌شناسی دانشگاه هنر اسلامی تبریز و مهناز شریفی از پژوهشکده باستان‌شناسی، پس از شش دهه وقفه در مطالعات آن از مورخه ۲۹ شهریور ۱۴۰۰ آغاز شده است.

موقعیت جغرافیایی تپه دالما

تپه دالما در شهرستان نقده، بخش محمدیار، دهستان حسنلو و در روستای اسلام‌آباد (دالما) واقع شده و این اثر در تاریخ ۷ خرداد ۱۳۸۷ با شماره ثبت ۲۲۸۷۰ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است، تپه دالما در جنوب‌غربی‌ترین بخش دریاچه ارومیه و در فاصله ۵ کیلومتری جنوب غرب تپه حسنلو و ۴ کیلومتری شمال رودخانه گدارچای واقع شده است.

کاوش‌های انجام گرفته در تپه دالما در راستای پروژه حسنلو و برای یک دوره کوتاه‌مدت در طی سال‌های ۱۹۵۸ و ۱۹۵۹ توسط چارلز برنی و در سال ۱۹۶۱ توسط کایلر یانگ به انجام رسید.

پروژه حسنلو که به سرپرستی رابرت دایسون انجام می‌گرفت در بازه‌ای که کاوش‌ها در تپه دالما آغاز شد به صورت مشترک و مابین موزه دانشگاه پنسیلوانیا، موزه هنری متروپولیتن و مرکز عتیقات اداره باستان‌شناسی ایران به انجام رسید.

فرهنگ دالما از جمله فرهنگ‌های کمتر شناخته شده در شمال‌غرب و غرب ایران محسوب می‌شود که یک فرهنگ مبتنی بر سنت‌های سفال بوده است و به دلیل اطلاعات بسیار کم برای گاه‌نگاری فرهنگ دالما در جنوب دریاچه ارومیه، این فرهنگ همچنان یکی از مبهم‌ترین فرهنگ‌ها است.

همچنین با توجه به اینکه اساس این فرهنگ و سنت سفالی بر مبنای خود تپه دالما پایه‌گذاری شده است و با توجه به زمان اندک و کاوش‌های سریع (حدود یک ماه در مجموع سه فصل) و با متدهای کاوش دهه ۱۹۵۰ در تپه دالما، مطمئناً اطلاعات دقیقی از این کاوش‌ها در تپه دالما در اختیار باستان‌شناسان قرار نگرفته است و نیازمند بازنگری کلی در داده‌های فرهنگی و همچنین گاه‌نگاری این تپه است تا بتوان با اطلاعات علمی و به‌روز از کاوش‌های خود محوطه دالما بازنگری اساسی هم در گاه‌نگاری و هم مواد فرهنگی آن صورت پذیرد.

از سوی دیگر با توجه به اینکه در خود محوطه دالما نیز کاوش‌های بسیار سریع و ضرب‌الاجلی صورت گرفته است و با توجه به سطح بالای آب در دشت سولدوز کاوش‌ها به خاک بکر نرسیده است همچنان وضعیت لایه‌های شکل گرفته بر روی خاک بکر و اولیه این دشت در تپه دالما با ابهامات زیادی روبه‌رو است.

در همین راستا پروژه باستان‌شناسی تپه دالما در راستای پاسخ به سوالات اشاره شده طرح‌ریزی و شروع شد تا به ابهامات اساسی هزاره پنجم پیش از میلاد جنوب دریاچه ارومیه و دشت سولدوز پاسخ دهد، لازم به ذکر است که پروژه کاوش باستان‌شناسی تپه دالما با همکاری موسسه باستان‌شناسی آلمان در این بخش از شمال‌غرب ایران در حال انجام است.

منبع:میراث آریا

آرامگاه حقیقی محمد غزالی کجاست؟

یک پژوهشگر و باستان‌شناس خراسانی در مورد آرامگاه و خانقاه غزالی گفت: آثار و شواهد موجود در بجه‌خشتی جهت دست‌یابی به هدف مناسب بود. روایات و شایعات هم می‌توانست در اجرای تصمیم مؤثر باشد اما راهنمای عمل نبود؛ بنابراین سعی شد این موارد جدی گرفته نشود و به پیروی از اصول و روش کاوش پس از اخذ مجوز در ۲۲ مهر ۱۳۷۴ هجری شمسی کاوش باستان‌شناسی با هدف تعیین ماهیت و هویت سازه معماری مدفون در خاک آغاز شد.

رجبعلی لباف‌خانیکی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: در محدوده باستان‌شناسی گودالی در ابعاد ۲۰ در ۲۰ متر تعیین و حفاری آن در محدوده انجام شد. لایه سطحی آن به ضخامت ۳۰ سانتیمتر است که بر اثر فعالیت‌های کشاورزی درهم ریخته شده و ترکیبی از خاک، قطعات آجر، گچ و کاشی بود و در عمق حدود ۲۵ سانتی‌متری نیز نخستین نشانه معماری ظاهر شد که سکویی گلی گچ‌اندود مکعب مستطیل در ابعاد ۱۸۳ در ۹۲ سانتیمتر بود.

وی ادامه داد: سطح فوقانی آن سکو حین خاک‌برداری و تسطیح زمین از میان رفته است. همچنین در ادامه خاک‌برداری ۲ سکوی گلی گچ‌اندود دیگر در جنوب‌ غرب سکوی اول ظاهر شد که آن‌ نیز توسط حفاران غیرمجاز به شدت آسیب دیده بود.

لباف خانیکی تصریح کرد: با برداشت تمام خاک‌ها در عمق حدود ۷۰ سانتیمتری از زمین‌های اطراف یک کف گچ‌اندود به مساحت ۱۳ متر مربع ظاهر شد. آن کف را دیواری آجری به ضخامت ۲۲۰ تا ۲۴۰ سانتیمتر محصور می‌کرده که پس از انهدام بنا احتمالا بقایای دیوارها هم به منظور استفاده از آجرها و نیز تسطیح زمین از میان برداشته شده و از شالوده دیوارها تنها یک رج آجر بر جای مانده که از همان باقی‌ مانده اندک اطلاعات زیادی در ارتباط با فرم، ابعاد، ماهیت، مراحل شکل‌گیری، مصالح ساختمانی، تاسیسات برودتی و حرارتی و تزئینات معماری بنا قابل درک است.

این پژوهشگر خراسانی ادامه داد: در زمین وسیع سه ضلع جنوب‌ غرب، جنوب‌ شرق و شمال‌ شرق سه کانال با ابعاد متفاوت تعبیه شده است. کانال‌هایی که به سمت بالا پیش رفته، می‌توانست به عنوان دودکش یا هواکش(تهویه) برای فضای زیرزمین کاربرد داشته باشد. با توجه به شالوده دیوارها پلان بنای منهدم شده از درون هشت ضلعی و در نمای بیرونی دایره بوده است.

لباف‌ خانیکی افزود: شالوده دیوار بر فراز سکوی سنگی ایجاد شده که در اصل پوشش یا بام فضای زیر زمین بوده است. حدود ۳۰ سانتیمتر از بالای رویه بدنه سکو که احتمالا در گذشته از سطح زمین‌های اطراف بلندتر بوده با اندود گچ آراسته شده و بر جانب شمال‌ غرب آن ورودی زیرزمین در درون یک قاب مستطیل ایجاد شده و امکان ورود به فضای زیرزمین را فراهم کرده است.

وی گفت: یافته‌ها به اضافه قطعات متعدد آجر، آجرهای منقوش قالب زده، قطعات کاشی منقوش قالب زده، کاشی‌های نره، قطعاتی از تزئینات و کتیبه‌های گچی که قابل مقایسه با تزیینات معماری میل اخنگان، گنبد سلطانیه و فضاهای معماری عصر ایلخانی تخت سلیمان بود، می‌توانست متعلق به یک برج مقبره مربوط به اواخر قرن هشتم هجری قمری باشند که ظاهرا ارتباط مستقیم با آرامگاه غزالی نداشته است.

این باستان‌شناس خراسانی ادامه داد: اما فضای زیرزمین نیز به لحاظ پلان، ساختار، کارکرد و تزئینات معماری با برج مقبره مذکور که بعدها بر فراز آن ساخته شده بود، کاملا متفاوت بود.

لباف‌خانیکی اظهار کرد: پس از شناسایی نسبی برج مقبره وارد زیرزمین شدیم. کلیت بنای زیرزمین عبارت بود از یک فضای چلیپایی(صلیبی شکل) با دیوارهای سنگی که میانه آن انباشته از خاک‌ها و ضایعاتی بود که از طریق حفره‌ای که حفاران غیرمجاز ایجاد کرده بودند، به درون ریخته بود. حفاران غیرمجاز از طریق همان منفذی که ایجاد کرده بودند به درون راه یافته و خاک‌ها و دیگر اشیا و آثار موجود در آن مکان را زیر و رو و دگرگون کرده بودند و حتی بر بدنه و کف طاقچه‌ها نیز شاید به طمع گنج، حفره‌هایی ایجاد کرده بودند.

لباف خانیکی تصریح کرد: پس از عکسبرداری از وضع موجود با هدف آگاهی از هویت بنا و آثار احتمالی موجود در آن اقدام به خاک‌برداری با ملاحظات خاص علمی شد. تمام یافته‌ها عکس‌برداری و مستندسازی شد و حتی‌الامکان تلاش شد پدیده‌های یافت‌ شده تا پایان خاک‌برداری در جای خود باقی بماند تا ارتباط احتمالی آن‌ با یکدیگر قابل تشخیص باشد.

وی اظهار کرد: موارد یافت شده شامل چند قطعه بزرگ گچ با رویه صاف در کنار دیوار، کاشی‌های نصب شده بر دیوار و بخشی از یک جمجمه که در میان سنگ و خشت قبل از رسیدن به کف بود. روی کف نیز قطعات در هم ریخته گچ، سنگ، کاشی، آجر، چوب پوسیده و اسکلت انسان حکایت از ورود اشخاصی به درون آن فضا در گذشته و ایجاد آشفتگی و جابه‌جایی و در هم‌ ریختگی داشت.

این پژوهشگر و باستان‌شناس خراسانی گفت: فضای چلیپایی و چهارایوانی داخلی بنا نسبتا سالم بود. بر سقف آن بعدها کتیبه‌ای نصب شده و در طاقچه‌های انتهای ایوان‌ها به تناسب مراحل کاربری آن فضا تغییراتی داده شده بود. همان تغییرات و یافته‌های روی کف این امکان را به گروه داد تا در مورد فلسفه وجودی بنا و نیز کاربری آن در مراحل مختلف و تغییر و تحولاتی که به آن داده شده، اظهار نظر شود.

منبع:ایسنا

نتیجه ارزیابی نماینده یونسکو از آثار استان کرمان چه بود؟

مدیرکل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان کرمان با بیان اینکه برنامه‌های تدوینی و کاربری‌هایی که برای این دو کاروانسرا داریم را به نماینده یونسکو ارایه دادیم، گفت: ارزیابان یونسکو در جلسه اول از پرونده کاروانسراهای کرمان راضی بودند.

“فریدون فعالی” در گفت و گو با ایسنا، درباره نتیجه سفر ارزیابان یونسکو برای ثبت جهانی دو کاروانسرا در استان کرمان افزود: استان کرمان دارای کاروانسراهای زیادی است که تعدادی از آنها ثبت ملی شده‌اند.

وی با بیان این مطلب که کاروانسراهای زیادی از استان برای ثبت جهانی انتخاب کردیم، ادامه داد: کاروانسراهای که در آنها واقعه‌ای رخ داده است، کاندیدای ثبت جهانی شده‌اند و در استان کرمان کاروانسرای گنجعلی‌خان و چاه کوران راور دارای این شرایط بودند.

مدیرکل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان کرمان با بیان اینکه این دو کاروانسرا مرمت شده‌اند، اظهار کرد: در مرحله اول، بازدیدها و بررسی‌ها با حضور نماینده یونسکو و آقای طالبیان مشاور وزیر میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی و مسئول پیگیری پرونده ثبت جهانی کاروانسراها انجام شد.

وی با بیان اینکه برنامه‌های تدوینی و کاربری‌هایی که برای این دو کاروانسرا داریم را به نماینده یونسکو ارایه دادیم، تصریح کرد: ارزیابان یونسکو در این جلسه اول، از پرونده کاروانسراهای کرمان راضی بودند.

فعالی با تشریح ظرفیت‌های تاریخی، فرهنگی و گردشگری استان کرمان گفت: این خطه از ایران دارای ۷ اثر ثبت جهانی است و اگر این دو کاروانسرا نیز ثبت جهانی شود، آثار ثبت جهانی استان کرمان به ۹ اثر می‌رسد.

وی با تاکید برآنکه باید نهایت استفاده را از آثار ثبت جهانی کنیم، اظهار کرد: باید آثار ثبت جهانی استان کرمان در محورهای گردشگری قرار گیرند.
مدیرکل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان کرمان بیان کرد: کاروانسرای گنجعلیخانی کاربری مناسبی دارد (بازارچه صنایع دستی است) اما برای کاروانسرای چاه کوران باید کاربری مناسبی تعریف کنیم.

مدیرکل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان کرمان در پاسخ به این سوال که آیا پرونده دیگر برای ثبت جهانی داریم؟ گفت: فعلا پرونده جدیدی در استان کرمان برای ثبت جهانی نداریم.

منبع:ایسنا

صنایع دستی فاخر فارس شناسنامه‌دار می‌شود

معاون صنایع ‌دستی و هنرهای سنتی اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان فارس اعلام کرد که تولیدات فاخر هنری صنعتگران صنایع دستی در فارس، شناسنامه‌دار می‌شود.

حیدرعلی زاهدیان نژاد یکشنبه ۱۸ مهر به خبرنگاران گفت: وجود شهرهای جهانی منبت آباده و صنایع‌ دستی شیراز و همچنین شهر ملی دست بافته‌های داری فیروزآباد جایگاه استان فارس را در تولید و ارائه صنایع‌دستی ویژه کرده است.

او ادامه داد: از هفته آینده طرح شناسنامه‌دار کردن محصولات فاخر صنایع‌ دستی استان با همکاری اتحادیه تعاونی‌های صنایع‌ دستی شروع خواهد شد.

رئیس اتحادیه تعاونی‌های صنایع‌دستی فارس نیز بیان کرد: این طرح با همکاری اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌ دستی فارس و برای نخستین بار در کشور با همکاری دوجانبه بین اداره‌کل و اتحادیه اجرا می‌ شود.

حسین همتی افزود: با توجه به نیاز صنعتگران و هنرمندان صنایع ‌دستی برای ثبت آثار و برند محصولات خود در زمینه‌های مختلف طرح شناسنامه‌دار شدن محصولات فاخر در دستور کار قرار گرفت.

رئیس اتحادیه تعاونی‌های صنایع ‌دستی فارس گفت: اتحادیه تعاونی‌های صنایع ‌دستی استان اقدام به شناسنامه‌دار کردن آثار فاخر هنرمندان استان به دو زبان فارسی و انگلیسی کرده که البته این شناسنامه جدای از شناساندن اصالت هنر تولیدشده است.

همتی اضافه کرد: شناسنامه‌دار کردن محصولات فاخر صنایع‌دستی می‌تواند تأثیر به سزایی در صادرات و فروش آثار هنرمندان داشته باشد.

او خاطرنشان کرد: تمام آثار فاخر در همه رشته‌های صنایع‌ دستی شناسنامه‌دار خواهند شد و هر هنرمند می‌تواند سالانه تا ۵ اثر فاخر را برای شناسنامه‌دار شدن به اتحادیه تعاونی‌های صنایع‌ دستی استان معرفی کند.

همتی گفت: اولویت درفروش و حضور در نمایشگاه‌های ملی و بین‌المللی همچنین اولویت در راستای صادرات و حفظ مالکیت طرح و اثر برای هنرمند را ازجمله مزیت‌های شناسنامه‌دار کردن محصولات عنوان کرد.

منبع:ایسنا

گردشگری، محور توسعه استان یا شعار مدیران ارشد؟

در بیان مسئولان، گردشگری همواره یکی از محورهای اساسی توسعه استان همدان بوده و تلاش شده با برگزاری رویدادهایی این صنعت را در راستای توسعه همدان به کار گرفت.

مدیران همدان همیشه برندهای متعددی برای معرفی گردشگری همدان داشتند که شیوع کرونا نشان داد مدیریت بسیاری از این بدندها در حوزه دولتی و بخش خصوصی بسیار ضعیف بوده‌است.

نگاه مدیریت ارشد استان در تصمیم‌گیری‌های حوزه گردشکری بسیار اهمیت دارد زیرا سند اصلی توسعه را استاندار تعیین می‌کند و در همین راستا خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) منطقه همدان در گفت‌وگویی با کارشناسان، فعالان و خبرنگاران حوزه گردشگری همدان، توقع این گروه به عنوان افرادی که نظر آن‌ها می‌تواند کمکی به رونق گردشگری در همدان کند را در رابطه با اقداماتی که استاندار آینده همدان باید در زمینه گردشگری داشته باشد را بررسی می‌کند.

باید بخشی مستقل برای گردشگری در استانداری تعریف شود

مریم مقدم، کارشناس و فعال حوزه گردشگری در نسست ایسنا با موضوع بررسی اولویت‌های استاندار آینده همدان در حوزه گردشگری، اظهار کرد: گردشگری ازجمله صنایعی است که مدیریت ارشد استان، نقش تعیین‌کننده‌ای در آن دارد.

مقدم تصریح کرد: در دو دولت اخیر، گردشگری محور اصلی توسعه استان همدان در نظر گرفته و مورد توجه برنامه‌ریزان شهری قرار گرفت.

وی حاطرنشان کرد: مدیریت گردشگری در استان همدان، ضعف‌هایی مانند عدم وجود مدیریت واحد  تشکیل و در همین راستا می‌بینیم که در استان همدان، مدیریت حوزه گردشگری به‌صورت مستقل وجود ندارد و زیر نظر معاونت عمرانی فعال بوده است.

این کارشناس حوزه گردشگری ادامه داد: در تصمیم‌گیری‌های بعدی باید بخش گردشگری به‌صورت مستقیم در استانداری همدان تعریف و با تعیین برنامه کوتاه‌مدت و بلندمدت مدیریت شود تا تصمیمات مورد توجه، احترام و اهمیت قرار بگیرند.

مقدم با اشاره به حذف کارگروه‌های گردشگری در استانداری همدان، مطرح کرد: این کارگروه در این دولت حذف شد که می‌توانست تأثیرگذار باشد.

وی خاطرنشان کرد: درحال‌حاضر تهدیدی که استان همدان را درگیر کرده، عدم برنامه‌ریزی برای پساکروناست.

مقدم با بیان اینکه باید با نظر کارشناسان تهدیدات را به فرصت تبدیل کنیم، توضیح داد: ۸۰ درصد جمعیتی در حوزه اقتصاد گردشگری داریم، آسیب دیدند و بدای کمک به آن‌ها باید برنامه ریزی مشخصی داشته باشیم.

وی خاطرنشان کرد: بسترهایی برای توسعه گردشگری در استان، ایجاد کردیم اما کرونا بین آن‌ها فاصله انداخت و ما باید تلاش کنیم فاصله را کم کنیم به همین منظور احتیاج به مطالعات کارشناسان و تسهیلاتی داریم تا بتوانیم به روال سابق، برگردیم.

توسعه ما در حوزه گردشگری متوازن نبوده است

حسین زندی، فعال حوزه گردشگری و محیط زیست در این نشست، اظهار کرد: گردشگری فقط روی کاغذ محور توسعه استان بوده و عملاً کار مهمی در این زمینه انجام‌نشده‌ و نگاه مدیران ارشد به این موضوع فقط تبلیغاتی بوده و برنامه‌ای در این زمینه نداشتند.

زندی تصریح کرد: نگرانی من از وضعیت نابه‌سامان مدیریت شهری این است که اولین قربانی، گردشگری باشد. باوری وجود ندارد که گردشگری مهم است و در دوره‌های مختلف هیچ‌وقت از کارشناسان استفاده‌نشده و اگر قرار است شعارها عملی شود باید به گردشگری داشته باشند، به زیرساخت توجه کنند از کارشناسان استفاده کنند.

وی با بیان اینکه استاندار نمی‌تواند در انتخاب مدیران بی‌تفاوت باشد، مطرح کرد: ما انتظار داریم که استاندار آینده همدان، مدیران قوی برای حوزه گردشگری انتخاب کند.

این فعال حوزه گردشگری، گفت: ما توسعه گردشگری نداشتین و فقط یک توسعه نامتوازن و مخرب بوده به عنوان مثال هتل‌ها از مشوق مالیاتی استفاده می‌کنند و رستوران می‌زنند در حالیکه خیلی از تورها همدان را می‌بینند و برای شب به سنندج می‌روند چون اقامت در هتل‌های همدان، گران است.

زندی خاطرنشان کرد: در حوزه گردشگری فعالان بخش خصوصی هم وجود دارند اما مباحثی که در بخش خصوصی داریم و از برنامه‌ریزی کلان استان سرچشمه می‌گیرد و سیاست کلی را استانداری می‌دهد.

وی در پایان، تاکید کرد: اگر قرار است در همدان، گردشگری فرهنگی را تقویت کنیم باید آثار تاریخی حفظ شود و مدیریت ارشد اعتقادی به حفظ آثار داشته باشد و اما مدیران فعلی از تخریب آثار تاریخی همدان، جلوگیری نکرده و سکوت کردند که این نشان می‌دهد گردشگری را نمی‌شناسد.

همه استانداران می‌گویند برنامه محور هستند اما این برنامه وجود خارجی ندارد

مهرداد حمزه، خبرنگار و فعال حوزه گردشکری در این نشست اظهار کرد: این روزها حال گردشگری دنیا و به تبع آن، حال گردشگری استان همدان، خوب نیست و فعالین این حوزه هم سرخورده شدند.

حمزه تصریح کرد: صنعتی که قرار بود به‌عنوان صنعت اول دنیا باشد به دلیل کرونا در یک رکود عجیب‌وغریب است بازگشت آن به حالت قبل زمان‌بر است بنابراین هر کسی در مسند استانداری همدان قرار بگیرد باید مرهمی بر زخم فعالان گردشگری همدان باشد و حداقل حرف‌های فعالان گردشگری را گوش دهد.

وی ادامه داد: متأسفانه از دولت دوم آقای احمدی‌نژاد، استانداران علی‌رغم شعار گردشگری محور توسعه استان است، کم پیش‌آمد پای حرف فعالان حوزه گردشگری بنشینند.

این خبرنگار حوزه گردشگری، مطرح کرد: امیدواریم هر کسی که استاندار می‌شود باور به گردشگری داشته باشد ک به تبع آن، مدیران، معاونان و فرماندارانی که گردشگری را باور داشته باشند، انتخاب شوند.

حمزه خاطرنشان کرد: گردشگری فرابخشی است و فقط به میراث فرهنگی و گردشگری ارتباط ندارد و حوزه‌های مختلف با گردشگری سروکار دارند.

وی مطرح کرد: همه استانداران می‌گویند برنامه محور هستیم اما این برنامه وجود خارجی ندارد. زیرساخت‌های خوبی برای توسعه گردشگری به ویژه در حوزه اقامتگاه‌ها شکل گرفته و به‌ لحاظ ساختاری توسعه فیزیکی دادیم اما به‌ لحاظ نرم‌افزاری، نیروی انسانی و ارائه خدمات با مشکلاتی مواجه هستیم.

این فعال حوزه گردشگری ادامه داد: ما نیاز به زیرساخت‌هایی داریم که شب‌مانی مسافران در همدان را افزایش دهد و صرفاً با آثار تاریخی نمی‌توانیم این کار را انجام دهیم.

حمزه خاطرنشان کرد: باید برای رویدادهای استان، پیوست گردشگری داشته باشیم به عنوان مثال سدی که در منطقه خرمرود در حال ساخت است می‌تواند فضای خوبی برای گردشگری باشد اما هیچ برنامه‌ای برای آن نداریم.

وی با اشاره به اهمیت تقویم گردشگری در استان، گفت: ما نیاز داریم تقویم گردشگری داشته‌باشیم و اگر نداشته باشیم راه به‌جایی نمی‌بریم. وقتی تقویم گردشگری داشته‌باشیم می‌شود اتفاقات را مدیریت و برای ان، برنامه ریزی کرد.

حمزه در پایان، تأکید کرد: ثبت جهانی هگمتانه یک درخواست عمومی است و همه افرادی که در مسند مدیریتی استان همدان قرار می‌گیرند باید برای این کار، تلاش کنند.

عدم توجه به حوزه گردشگری حیات مردم استان را با خطر مواجه می‌کند

بهنام نادری، فعال حوزه گردشگری در این نشست، اظهار کرد: قبل از کرونا حدود دو هزار نفر در صنعت گردشگری همدان، فعالیت داشتند.  قبل‌از شیوع کرونا به دلیل رویکرد پوپولیستی دولت‌های گذشته، رویدادهای گردشگری در استان برگزار می‌شد اما کرونا همه چیز را تحت تاثیر قرار داد.

نادری تصریح کرد: هتل‌های استان در کل دوران کرونا فعالیت خاصی نداشتند، از ۳۰ خانه بوم‌گردی فقط ۱۰ خانه فعال بودند و از صد و چهل راهنمایی گردشگری، ۹۹ درصد بیکار و راننده اسنپ شدند.

وی با اشاره به گله‌مندی لالجینی‌ها از وضعیت اقتصادی فروش سفال، گفت: وقتی ما برند گردشگری استان یعنی غار علی‌صدر را در ان منطقه تعطیل می‌کنیم باید منتطر چنین عواقبی باشیم.

این فعال حوزه گردشکری تأکید کرد: ما از استاندار انتظار داریم به‌صورت عملیاتی به میدان بیاید.

نادری خاطرنشان کرد: بیشتر درآمد استان در حوزه کشاورزی است اما الان دیگر به دلیل آسیب‌هایی که به خاک‌ها وارد شده و کمبود آب، بخش کشاورزی آسیب جدی دیده و حیات مردم در خطر است.

وی ادامه داد:  در حال حاضر تنها محور توسعه استان، گردشگری است و سند توسعه استان را باید به سمت گردشگری ببریم و معاونت گردشگری داشته باشیم.

این فعال حوزه گردشگری بیان کرد: رویدادهای حوزه گردشگری باید به‌سرعت در وضعیت زردکرونایی پیگیری و پرونده ثبت جهانی هگمتانه به یونسکو ارسال و پیگیری شود چون اگر سند توسعه استان را به سمت گردشگری نبریم، حیات مردم رو به خطر می‌اندازیم.

منبع:ایسنا