بازاریابی در گردشگری یک امر حیاتی است

به دلیل غیر همگن بودن محصولات صنعت گردشگری فروشندگان در جلب اعتماد مشتری نقش بسزایی دارند و به همین دلیل درجه‌بندی هتل‌ها, رستوران‌ها و خطوط هواپیمایی دشوار است و تا حدود زیادی به نحوه ارائه خدمت از سوی کارکنان آن‌ها (فروشندگان محصول) بستگی دارد.

ازاین‌رو است که بنگاه‌های خدماتی در فعالیت‌های گوناگون  و ازجمله در صنعت گردشگری تأکید فراوان بر آموزش کارکنان خود, یکسان‌سازی پوشش کارکنان, اصول اخلاقی مورد رعایت توسط این کارکنان, و مکانیزه‌های عملکرد خود دارند.

در خصوص مالکیت محصولات عرضه‌شده در صنعت گردشگری باید گفت ازآنجاکه این محصولات اغلب از جنس خدمات هستند؛ خریدار در قبال پرداختی که انجام می‌دهد؛ اجازه بهره‌برداری از محصول برای دوره موقت نسبتاً کوتاهی را دریافت می‌دارد. مثلاً یک یا چند شب خوابیدن در اتاق یک هتل یا طی کردن یک مسیر پروازی با هواپیما،  بنابراین به‌طورمعمول مالکیت عینی و بلندمدت, چیزی به مشتری منتقل نمی‌شود و فقط منافع محصول قابل‌لمس است و از آن‌ها بهره‌مندمی شود.

همین مسئله سبب می‌شود که به‌واسطه جدا شدن مشتری از محصول پس از بهره‌برداری, خاطره آن در ذهن مشتری کمرنگ شود که این موضوع در تکرار خرید مشتری از محصول موردنظر نقش خاصی ایفا می‌کند.

به‌این‌ترتیب است که عرضه‌کننده باید توسط وسایلی نظیر کارت ویزیت یا هدایای تبلیغاتی مثل کیف سمینار به‌عنوان یک رویداد, خود و محصول خود را پیش چشم مشتری نگاه دارد.

محصولات صنعت گردشگری قابل ذخیره و انبار کردن نیست، صندلی هواپیما که برای آن مسافری پیدا نشده است؛ اتاق یک هتل که شبی را رزرو نداشته است؛ و میز یک رستوران که خالی مانده است؛ منافعی است که از چنگ عرضه‌کننده آن‌ها گریخته و امکان ذخیره و انبار برای آن‌ها وجود نداشته است.

درست برعکس عرضه‌کننده یخچال یا اتومبیل که می‌تواند اگر در حال حاضر خریداری برای محصول یافت نشد؛ آن را انبار کند تا به هنگام افزایش تقاضا به مشتریان عرضه نماید.

این موضوع اهمیت بسیاری در نحوه برخورد عرضه‌کننده با بازار دارد؛ زیرا آن هنگام که موعد عرضه محصول رو به اتمام است؛ مثلاً روز به پایان رسیده و هنوز مشتری برای رزرو اتاق  به قیمت‌های معمول وجود ندارد و یا ساعتی به  حرکت اتوبوس باقی نمانده و صندلی‌های خالی وجود دارد؛

ممکن است با کاهش قیمت یا اعمال تخفیف بتوان مشتریانی را جهت این ظرفیت‌های خالی جایگزین کرد.

این موضوع در ایام رکود اقتصادی بالا رفتن هزینه‌های سفر؛ بیماری همه‌گیر و یا ایام خاص کاملاً ملموس است و عرضه‌کننده حاضر است قیمت را تا جایی که هزینه‌های متغیر عرضه محصول را تأمین نماید پایین بیاورد.

این ویژگی‌های خاص سبب می‌شود که بازاریان اهمیت متفاوتی برای عناصر مختلف بازاریابی در هر مورد قائل شوند.

سرانجام این‌که باید به خاطر داشت ذات فصلی بودن صنعت گردشگری و نوسانات تقاضا حاصل از این فصلی بودن و متغیر بودن و نیز آثار عوامل غیراقتصادی نظیر حوادث تروریستی یا دگرگونی شرایط آب و هوایی و اقلیمی و به‌طور مثال در حال حاضر همه‌گیر شدن و جهانی شدن یک بیماری موضوع و نقش بازاریابی را در این صنعت بسیار حساس و واجد اهمیت می‌سازد.

منبع:میراث آریا

در یلدای مجازی، قصه‌ بگوییم

یلدا ، شب قصه‌هاست؛ کرونا نمی‌تواند بین قصه‌ها فاصله بیندازد. تکنولوژی این امکان را فراهم کرده که از راه دور بتوانیم میهمانی خانوادگی مجازی بگیریم و از بزرگ‌ترها بخواهیم برایمان قصه بگویند. طعم شیرین این قصه‌ها، فراموش‌نشدنی‌اند.

حضور در مهمانی بسیار خطرناک است و کرونا شوخی ندارد. بنابراین می‌توانیم در نمایشگاه‌ها و ویژه‌برنامه‌های مجازی شب یلدا شرکت کنیم. گروه‌های فرهنگی در صفحه‌های مجازی، فعالیت‌های قصه‌گویی و ویژه‌برنامه‌های مجازی شب یلدا برگزار می‌کنند.

شهر خوب قصهها

«شهر خوب قصه‌ها»، یکی از همین برنامه‌هاست که به‌صورت مسابقه در شبکه‌های اجتماعی و در قالب قصه‌گویی پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها از سوی مدیریت فرهنگی منطقه‌ی ۱۳ شهرداری تهران برگزار می‌شود.

به‌گزارش روابط‌عمومی فرهنگ‌سرای امید، برای شرکت در این مسابقه، پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها  تا دوم دی‌ فرصت دارند قصه‌های پندآموز خود را در دو قالب ویدیو یا فایل صوتی (پادکست) حداکثر پنج‌دقیقه‌ای در صفحه‌ی اینستاگرام شخصی خود بارگزاری کنند.

لازم است شرکت‌کنندگان در مسابقه، ابتدا صفحه‌ی اینستاگرام «شهر خوب قصه‌ها» را دنبال کنند تا دست‌اندرکاران برنامه بتوانند شرکت‌کنندگان در مسابقه را به‌راحتی پیدا کنند و در مسابقه شرکت دهند. هم‌چنین شرکت‌کنندگان در مسابقه می‌توانند از طریق پیام‌رسان واتس‌اَپ به شماره‌ی  ۰۹۰۲۴۵۰۸۴۳۸، قصه‌های خود را به دبیرخانه‌ی طرح ارسال نمایند. لازم به ذکر است، هشتگ #شهر_خوب_قصه_ها هم باید در متن پست‌ها درج شود.

پس از داوری آثار، ۲۰ اثر برگزیده در صفحه‌ی اینستاگرام شهر خوب قصه‌ها برای داوری مردمی بارگذاری خواهد شد و در نهایت سه اثر از قصه‌گویی‌های ویدیویی و یک اثر از قصه‌گویی‌های صوتی که مورد پسند مخاطبان قرار گرفته باشند، به‌عنوان برنده‌ی این مسابقه معرفی خواهند شد.

به نفر اول این مسابقه مبلغ ۲۰میلیون ریال کارت هدیه، نفر دوم ۱۵میلیون ریال کارت هدیه، به نفر سوم ۱۰میلیون ریال کارت هدیه و به برگزیده‌ی بخش پادکست نیز هفت میلیون ریال کارت هدیه اهدا خواهد شد.

برنامههای مجازی یلدا

هرسال مراکز فرهنگی، فهرستی از برنامه‌های رنگارنگ برای شب یلدا داشتند، اما امسال این فهرست به فضای مجازی منتقل شده است. به‌طور مثال شهرداری منطقه‌ی ۳ تهران، به‌منظور رعایت پروتکل‌های بهداشتی، برنامه‌های شب یلدا و روز پرستار را به‌صورت مجازی برگزار می‌کند.

روابط‌عمومی شهرداری منطقه‌ی ۳، به نقل از «کاظم کمالی‌نسب»، معاون امور اجتماعی و فرهنگی این منطقه برنامه‌های شب یلدا و روز پرستار را اعلام کرده است. بر این اساس، برگزاری نمایشگاه آنلاین شب یلدا (دستاوردهای بانوان هنرمند محلات)، کارگاه آنلاین قصه‌گویی، خوانش اشعار حافظ در فضای مجازی، مشارکت در برگزاری مراسم شب یلدا ویژه‌ی مؤسسه‌ی کودکان مهیار و مؤسسه‌ی «ای‌بی»، تهیه‌ی بسته‌های یلدایی و توزیع در میان شهروندان تحت‌عنوان «بسته‌ی انار»،  کارگاه‌های مجازی میوه‌آرایی ، تزئین هندوانه، ساخت کاردستی‌های یلدایی ویژه‌ی کودکان، مسابقات متنوع با موضوعات عکس سفره‌ی یلدا، یلدا و تاریخچه‌ی آن و نقاشی و کاردستی یلدایی برگزار می‌شود.

نمایشگاه نقاشی پشت شیشه

به‌گزارش روابط‌عمومی اداره‌ی کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی تهران، برخی از آثار هنرمندان و هنرجویان رشته‌ی نقاشی پشت شیشه، ۳۰ آذر و هم‌زمان با شب یلدا در صفحه‌ی رسمی موزه‌ی نقاشی پشت شیشه به نشانی زیر همراه با معرفی هنرمند به‌نمایش در می‌آید: reverse_glass_painting_museum@

این آثار در هفته‌ی گذشته براساس فراخوان موزه‌ی نقاشی پشت شیشه جمع‌آوری شده است. به‌گفته‌ی «مرتضی طالع‌ماسوله» مدیرموزه‌ی نقاشی پشت شیشه، پس از برگزاری نمایشگاه، گواهی حضور در این برنامه از طرف موزه‌ی نقاشی پشت شیشه به هنرمندان برگزیده اهدا می‌شود.

منبع:همشهری

جاجرم، جلوه‌گاه تاریخ، فرهنگ و تمدن اسلامی

شهرستان جاجرم در جنوب غربی استان خراسان شمالی قرار گرفته و از شمال به شهرستان مانه و سملقان، از غرب به شهرستان گرمه، از جنوب به استان سمنان، از جنوب شرق به استان خراسان رضوی، از شرق به شهرستان اسفراين و از شمال شرق به شهرستان بجنورد محدود می‌شود. این شهرستان با مساحت ۳۶۵۴ كيلومتر دارای سه شهر جاجرم، سنخواست و شوقان، سه بخش، پنج دهستان و ۵۵ آبادی است.

جاجرم از دیرباز همواره مورد توجه قرار داشته و  بر سر راه‌های کهن کاروان‌رو بوده است. وجود محوطه‌های  باستانی بزرگ از قبیل تپه پهلوان، تپه حیدران و محوطه چَلو و نیز سنگ‌نگاره‌های پیش‌ازتاریخی جربت در شهرستان جاجرم آن را به یکی از قدیمی‌ترین استقرارگاه‌های بشری در خراسان شمالی بدل کرده است. پراکندگی زیاد محوطه‌های باستانی مربوط به دوران اشکانی و ساسانی در این شهرستان، از شکوفایی این خطه در دوره تاریخی و بهره‌گیری از موقعیت مناسب آن بر سر راه ابریشم و معادلات سیاسی و تجاری آن دوران حکایت دارد. جاجرم از شهرهای مهم دوران اوج و درخشش تمدن خراسان بوده است.

جاجرم را باید کانون و جلوه‌گاه تاریخ فرهنگ و تمدن اسلامی در خراسان شمالی دانست. آیین نخل گردانی جاجرمی‌ها در حسینیه بزرگ این شهر در عاشورای حسینی هزاران جاجرمی را از سراسر کشور و خیل علاقه‌مندان را از سراسر استان به‌سوی خود فرامی‌خواند.

مسجد جامع جاجرم را باید مهم‌ترین نشانه این جنبه از حیات فرهنگی و دینی‌اش دانست. این مسجد یکی از کهن‌ترین مساجد تاریخی ایران به‌شمار می‌رود. وجود آرامگاه علی بن مهزیار یار نام‌آشنای امام رضا(ع) در جاجرم  و نیز شهرت مفاخری چون فریدالدین جاجرمی، شیخ اندوقانی،خواجه خاموش و… شواهد گویایی از تاریخ غنی و جایگاه والای فرهنگی و مدنی جاجرم است.

جاذبه‌های گردشگری تاریخی و طبیعی شهرستان جاجرم

نقوش صخره‌ای جربت

نقوش صخره‌ای جربت با شماره ثبت ملی ۲۴۶۶۲ که در منطقه به «سنگ‌نگاره» معروف شده‌اند در پنج کیلومتری شرق روستای جربت در بخش سنخواست واقع شده‌اند و عبارت‌اند از مجموعه‌ای از نقوش حیوانی شامل کَل، بز کوهی با شاخ‌های بلند، شتر، انسان اسب‌سوار و برخی نمادهای مذهبی اسلامی و کتیبه‌هایی به خط عربی و فارسی که با خراش و ضربه  یک شیء نوک‌تیز بر بدنۀ صخره‌های سیاه‌رنگ فرو غلتیده در پای دامنۀ کوه، نقش شده‌اند. این مجموعه نقوش کم‌نظیر به دوران پیش‌ازتاریخ تا اسلامی تعلق دارند.

مسجد جامع جاجرم

مسجد جامع جاجرم با شماره ثبت ملی ۱۵۸۰ از جمله مساجد کهن ایران متعلق به قرون اولیه اسلامی، در محدوده بافت تاريخی شهر و خیابان شهید رجائی، خیابان ۱۵ خرداد جنوبی واقع شده است. ارگ کاظم خان، باغ و بنای کوشک، آب‌انبار آق فریدون نایب و… از دیگر آثار ارزشمند بافت تاریخی جاجرم است.

آرامگاه خواجه علی ابن مهزيار

آرامگاه خواجه علی ابن مهزیار با شماره ثبت ملی ۱۶۵۸۳ از جمله آثار ارزشمند تاریخی جاجرم به شمار می‌رود که ساخت آن را به دوره ایلخانی نسبت می‌دهند. بر اساس بررسی‌های به‌عمل‌آمده، تا دورۀ قاجار فضای داخلی بقعه و به‌ویژه مرقد، تزیینات آجرهای لعاب‌دار فیروزه‌ای با نقش برجستۀ آیات شریفۀ قرآنی به خط ثلث و نقوش گیاهی داشته که بعدها به مقبره یارمحمد خان شادلو «سردار مفخم» در بش‌قارداش منتقل و در آنجا نصب شده است، بعدها هم به «گنجینه اسلامی» موزه ملی ایران انتقال داده‌ شده و در آنجا به شماره ثبت ۳۲۷۸ نگهداری می‌شوند.

 رباط قِلّی

رباط قلی با شماره ثبت ملی ۴۵۷۴ یکی از باشکوه‌ترین کاروانسراهای خراسان شمالی واقع در بخش سنخواست شهرستان جاجرم است. این بنای تاریخی در سه کیلومتری شرق روستای گازان و سه کیلومتری جنوب روستای قلی واقع شده است. طرح کلی رباط قلی مستطیل است با چهار برج در چهارگوشه بنا و یک برج نیز در وسط ضلع‌های شمالی، غربی و جنوبی آن ورودی بنا در وسط ضلع شرقی قرار دارد. بعد از ورودی از طریق یک فضای سرپوشیده چهارطاقی شکل به چهار طرف دسترسی می‌یابد. بارانداز یا حیاط کاروانسرا به‌صورت یک صحن چهار ایوانی است در فرورفتگی ایوان جنوبی یک محراب با بقایای گچ‌بری که بی‌شک نمازخانه کاروانسرا بوده، قرار داشته است.

از سبک و سیاق معماری و طرح کلی بنا، نماسازی داخل و خارج بنا و مصالح می‌توان این اثر را جزو آثار شاخص دوران تیموری به‌شمار آورد.

حمام تاریخی جاجرم (موزه گرمابه و تاريخ شهر جاجرم)

حمام خزینه‌ای جاجرم با شماره ثبت ملی ۲۲۲۱۲ با ۷۰۰مترمربع مساحت در دل بافت تاريخی شهر(خیابان ۱۵ خرداد) و در كنار بقايای ارگ قديم شهر معروف به نارين قلعه و مسجد جامع قرار گرفته و به دورۀ  قاجاری تعلق دارد. ورودی حمام از طريق پنج پله به رختكن است كه خود با يك راهرو ارتباطی موسوم به «مياندر» به گرمخانه متصل می‌شود. در مجموع، اين حمام از پنج بخش رختكن يا سربينه، گرمخانه، خزينه و آب‌انبار، گلخن(منبع آب گرم و سرد) و مخزن سوخت تشکیل شده است. مطالعات و مرمت حمام تاريخی جاجرم در  سال ۱۳۹۰ به انجام رسیده و با عنوان موزه تاريخ شهر به بهره‌برداری رسيده است. موزه گرمابه و تاريخ شهر جاجرم شامل هشت غرفه است که در هر يک گوشه‌ای از آداب‌ورسوم و تاريخ و فرهنگ مردم منطقه به نمايش درآمده است. غرفه‌های موزه عبارت‌اند از غرفه استاد حمامی و غرفه پوشاک در قسمت سربينه، غرفه‌های دلاکی، عطاری و باستان‌شناسی در گرمخانه، غرفه محرم برای معرفی آيين نخل گردانی، غرفه معرفی مشاهير و نيز غرفه معرفی صنایع‌دستی شهرستان جاجرم که در کنار هم تصوير گويايی از تاريخ و فرهنگ منطقه جاجرم برای بازدیدکننده ترسيم می‌کنند.

خانۀ شاه‌نشین بنی‌هاشم

خانۀ معروف به «شاه‌نشین بنی‌هاشم» روستای خراشا با شماره ثبت ملی ۱۸۷۴۰ یکی از آثار ارزشمند دورۀ قاجار در شهرستان جاجرم است که در دو طبقه ساخته شده و طبقۀ فوقانی محل پذیرایی از مهمانان رسمی و رجال دولتی بوده است. این بنا به لحاظ داشتن تزیینات زیبای گچ‌بری که به‌ویژه در اطراف شومینه‌ها تمرکز یافته و نیز کتیبه‌های ثلث شامل آیات قرآنی، ادعیه، نام پنج‌تن، تاریخ ساخت بنا و نام استاد گچ کار و کاتب (به ترتیب «علی طهرانی» و «علی موسوی» به سال ۱۳۱۰ هجری) زیبا و کم‌نظیر است.

کوهستان بهار

 کوهستان بهار که به دلیل سرسبزی به این نام شهرت یافته، یکی از زیباترین و باصفاترین ارتفاعات خراسان شمالی به‌شمار می‌رود. این کوهستان از ذخیره‌گاه‌های ارس در استان است که به دلیل کثرت نزولات آسمانی و بارش برف‌های سنگین در زمستان و باران‌های طولانی در فصول بهار و پاییز و حتی تابستان دارای مراتع سرسبز و چشمه‌های فراوانی است.

منطقه حفاظت‌شده میاندشت

این منطقه به وسعت ۸۵ هزار هکتار، از قدیمی‌ترین مناطق چهارگانه كشور به شمار می‌رود که از سال ۱۳۵۲ تحت حفاظت قرار گرفته است. میاندشت منطقه‌ای پوشيده از دشت‌ها و کفه‌های وسيع با اقليمى خشك، نیمه‌خشک و تراكم گياهى نسبتاً خوب با دارا بودن یک رودخانه فصلى به نام كال شور به یکی از بهترين زیستگاه‌ها براى یوزپلنگ ایرانی (آسیایی) تبدیل شده است. همچنین این منطقه با داشتن گونه‌های جانوری چون كاراكال، گرگ، شغال، كفتار، آهو، قوچ و ميش، هوبره، گراز، تشى، زرده بر و خرگوش، از جمله غنی‌ترین و متراکم‌ترین زیستگاه‌ها برای این گونه‌های جانورى استپی محسوب می‌شود.

روستای هدف گردشگری طبر

طبر از روستاهای بخش جلگه شوقان با داشتن باغ‌های فراوان زردآلو، گردو، گلابی و انگور بیشترین باغ‌های منطقه را داراست. قلعه کمرسفید، قلعه سنگینه، حمام تاریخی، چنار کهنسال و چشمه واقع در مرکز روستا، برج‌های نگهبانی، گورستان قدیمی روستا، آسیاب قدیمی، خانه‌های تاریخی و… از جمله آثار تاریخی روستا محسوب می‌شوند. صنایع‌دستی روستا شامل چلنگری، قالی‌بافی، نمدمالی می‌شود. در این روستا چند چشمه و قنات وجود دارد که آب موردنیاز روستا را تأمین می‌کند.

 سرچشمه شوقان

در فاصله حدود ۱/۵ کيلومتری از شمال غربی ميدان امام خمینی‌شهر شوقان، چشمه زيبا و معروفی به نام سرچشمه شوقان قرار گرفته است. اين چشمه در مجاورت يک کوه واقع شده و آب آن از زير چندين نقطه از شکاف‌های کوه خارج می‌شود. به دلیل حیاتی بودن این چشمه در تأمین آب شرب مردم شهر شوقان، مردم به اين چشمه اعتقاد دارند و به آن نذر می‌کنند. بخشی از آب چشمه نیز پس از گذر از باغات و مزارع وارد جوی‌های شهر شده و فضای سبز شهر را آبياری می‌کند.

منبع:میراث آریا

گنجینه موسیقی جلفای نو در اصفهان

در حال حاضر، محله قدیمی جلفای نو اصفهان که از نظر سیمای شهری و شهرسازی دارای طراحی منطقی و دقیق است، از بهترین محله‌های اصفهان از منظر فرهنگی و شهرسازی محسوب می‌شود، خصوصا آن‌که این محله در ساحل زیبای زاینده‌رود قرار گرفته و این ویژگی، خود از نقاط قوت این منطقه در زمینه ایجاد محور گردشگری به حساب می‌آید.

در محله‌ جلفای نو گردشگران می‌توانند به‌صورت پیاده، در این منطقه‌ زیبا و تاریخی تردد و از کلیساها، بازار و میدان‌ها بازدید کنند، که این امر علاوه بر سودآوری و کسب منافع اقتصادی برای مردم محلی، باعث ایجاد تعامل فرهنگی میان جامعه‌ کوچک میزبان و انبوه گردشگران داخلی و خارجی می‌شود.

به‌منظور رونق و توسعه اقتصادی و حفظ فرهنگ و نگهداری آثار و ابنیه تاریخی محله جلفا، شورای خلیفه‌گری ارامنه جنوب ایران بر آن شده است باری دیگر گام مثبتی در این راستا بردارد و این بار در یکی از خانه‌های قدیمی جلفا متعلق به سده ۱۹ میلادی، مرکزی با محوریت هنر موسیقی ارامنه احداث کند.

آن‌گونه که از بررسی تاریخ هنر موسیقی بر می‌آید ارامنه نقش بسزایی در گسترش موسیقی مدرن و ورود موسیقی کلاسیک جهان به ایران داشتند، در واقع ارامنه به‌دلیل سفرهای بسیار و نگاه وسیع خود توانسته‌اند آنچه در عرصه موسیقی جهان در حال رخ دادن بود را در ۴۰۰ سال پیش تا کنون به ایران آورده و با مردم کشورشان، ایران، سهیم شوند. هنرمندان موسیقی ارمنه از بنیان‌گذاران و مشارکت کنندگان مهم موسیقی پاپ ایران نیز محسوب می‌شوند، این ستارگان موسیقی فارغ از زادگاهشان در سراسر ایران آثار ماندگاری خلق کرده‌اند.

ارامنه در کنار اجرا، تدریس و جمع‌آوری موسیقی فولکلور ایرانی، در شاخه‌های دیگر این هنر مانند ساخت سازهای ارزشمند و یا تربیت اساتید ارزشمند هنر موسیقی همچون “هوانس آبکاریان” معروف به “یحیی” نیز نقش چشم‌گیری داشته و خدمات ارزنده‌ای به موسیقی ایران ارائه کرده‌اند. بنابراین تاسیس “گنجینه‌ موسیقی ارمنیان جلفای نو” برای دوستداران موسیقی و جامعه ارمنی نه فقط لازم، حتی می‌توان گفت ضروری به نظر می‌رسد.

با توجه به نکات ذکر شده و نقش ارامنه در ادامه حیات فرهنگی و تمدنی مردم ایران و به ویژه اصفهان، از اهداف شکل‌گیری گنجینه موسیقی جلفای اصفهان و همچنین مرکز موسیقی ارمنیان در جلفای اصفهان می‌توان به گسترش صنعت گردشگری در اصفهان به خصوص جلفای نو، معرفی دقیق و مدون تاریخ موسیقی ارمنیان، معرفی نقش موسیقی در فرهنگ ارمنیان جلفای نو، معرفی نقش و تاثیر موسیقی در مراسم مذهبی ارمنیان، تعریف کارکرد جدید و مناسب برای بناهای قدیمی جلفا به‌منظور حفاظت از این بناهای ارزشمند تاریخی و ایجاد مکانی مناسب برای پژوهش تخصصی در زمینه هنر موسیقی اشاره کرد.

بنایی که این مرکز به زودی در آن شروع به فعالیت خواهد کرد در سال ۱۳۲۵ خورشیدی از سوی بانو “یغی سابت آبراهامیان” و فرزندانش به یاد همسر و پدر مرحومشان، “آرام آبراهامیان” که او نیز از نیکوکاران معروف جلفایی بوده، با مبلغ ۵۰۰هزار ریال به منظور نگهداری از کودکان بی سرپرست جلفا خریداری شده بود.

خوشبختانه از سال ۱۳۷۲ به دلیل نبود کودکان بی‌سرپرست، ساختمان مذکور بلااستفاده باقی مانده بود، بنابراین به پیشنهاد شورای خلیفه‌گری جلفا اصفهان، این بنا به آموزشگاه موسیقی تغییر کاربری داده و هم زمان با برگزاری کلاس‌های آموزشی موسیقی، گروه‌های کر “کمیتاس” و “داتو” ارمنیان جلفا در آن مکان به تمرین می‌پردازند، با آغاز عملیات مرمت این اثر ارزشمند تاریخی امید می‌رود تا پایان سال ۹۹ گنجینه (موزه) موسیقی جلفای اصفهان در این بنای تاریخی راه‌اندازی شود.

منبع:میراث آریا

شهرموزه‌ کنگ، روایتی از میراث زنده یک شهر

از دریا به ساحل و از ساحل به خانه‌ها می‌رود و زندگی از خانه به ساحل و از ساحل بر روی امواج تا دورها می‌رود. این تداوم زندگی در دو سو را می‌توان در باورها و خاطره‌ها و آیین‌ها مشاهده کرد. اما یادمان باشد که خاطره‌ها باید زنده باشند و تا منتقل شوند و بر انباشت خاطره‌های جمعی افزوده می‌شود و باورها در موقعیت دگرگونی و چالش‌ها قرار دارند.

داشته فرهنگی دیگر کنگ بافت تاریخی آن یعنی مجموعه معماری آن است. مجموعه به‌هم‌پیوسته که می‌تواند فراتر از خود روایت معماری از بین رفته پهنه گسترده‌تری از حوزه جنوب ایران و خلیج‌فارس باشد. همین بافت محفوظ مانده سبب می‌شود که بتوان تصور بهتری از یک شهر کامل در ساحل تاریخی خلیج‌فارس را داشت. اما باید در نظر داشت که بافت تاریخی و منظر فرهنگی بدون سازندگانش یعنی مردمان ، دچار نقصان است و نمی‌تواند روایت کاملی داشته باشد.

معماری به‌تنهایی یک داستان کامل نیست و درواقع آنچه داستان کنگ و تجربه‌هایش را می‌سازد حضور و شیوه‌ زیست مردمانش در میانه‌ همین نقش‌های معمارانه و محیط‌زیستی است. این‌گونه است که کنگ را باید بویید، کنگ را باید چشید، کنگ را باید شنید تا بتوان تصویر درست و روایت کاملی از آن را به دست آورد. همین چشیدن‌ها، بوییدن‌ها و شنیدن‌ها یک فرصت و یک سرمایه برای کنگ است. سرمایه‌ای که حاصل تمایزها و تجربه‌های اختصاصی آن است.

از سوی دیگر سرمایه‌ کنگ تنها خاطره‌های دور و یا افسانه‌ای آن نیست بلکه پدیده‌ای چون فیلم سینمایی ناخدا خورشید هم که حالا از سی‌سالگی عبور کرده است نیز سرمایه و خاطره جمعی یا اعتبار این شهر به حساب می‌آید. فیلمی که خود گویای تعامل بینفرهنگی و یا سندیت برهه‌ای از تاریخ معاصر کنگ است. همان‌گونه که ناخدا خورشید خاطره و ارزشی برای کنگ محسوب می‌شود، دستاوردهای جدیدتری که قابلیت پذیرش عمومی و ماندگاری روایی دارند نیز در این زمره قرار می‌گیرند.

همه‌ آنچه به‌عنوان سرمایه و میراث کنگ برشمرده شد یک فرصت است که می‌تواند آن‌ها را به یک قطب پویا در حوزه فرهنگ و گردشگری تبدیل کند. این تبدیل اما نباید در شمایلی تفکیکی صورت بپذیرد که بخواهد داشته‌هایی را از نگاهی تک‌وجهی ببیند بلکه تمام ارزش و فرصت آن‌ها در مجموعه بودنشان است. مجموعه فرهنگی که در نسبت با طبیعت همچون یک اکوسیستم انسانی است. فرصت این ادراک یک بهره و رویکرد است که به شیوه روایتگری و تجربه‌گرایانه حاصل می‌شود. همین رویکرد روایت‌گرایانه و تجربه­‌گرایانه سبب می‌شود تا تمام شهر کنگ بتواند در ساحت موزه‌ای قرار گیرد و بتوان آن را همچون یک بافت‌موزه یا شهرموزه با نظام اکوموزه‌ای مورد توجه قرار داد. این نظامی است که حیات فرهنگی کنگ را موضوع خود دانسته و توسعه و پویایی آن را به‌واسطه جامعه محلی به پیش می‌برد و جامعه‌ای که دیگر ابژه گردشگری نیستند بلکه خود مخاطب و مجری یک برنامه فرهنگی و اجتماعی محسوب می‌شوند.

برای رسیدن به چنین چشم‌اندازی باید کنگ را بازشناخت. شناختی که از دریچه چنین منظری به‌دست می‌آید. شناختی که ما را به دسته‌بندی جنبه‌های مختلف اکوسیستم فرهنگی کنگ برساند و بتواند نشان دهد که این نظام چگونه ساختاری دارد و عناصر آن چگونه با هم در ارتباط هستند و این نظام و ارتباط را بتوان در ساحت امروزی فعال کرد.

یادمان باشد که فعال‌سازی و بهره‌گیری از میراث کنگ نه تنها سبب انتفاع خود کنگ خواهد شد بلکه می‌تواند تمام پهنه‌های هم‌جوار را به پویایی برساند و تحت تأثیر قرار دهد.

منبع:میراث آریا

سفرِ چای در ایران زمین

چای اولین بار در کجا شناسایی شده، میراث چای چه سرنوشتی پیدا کرده، این برگ سبز چگونه به کشورهای دیگر مثل ایران رسیده، با کیفیت‌ترین و خوش طعم‌ترین چای را در کجای این کره خاکی می‌توان نوشید؟ این‌ها سوال‌هایی است که در تورهای ماجراجویی چای به آن پاسخ داده می‌شود.

به گزارش ایسنا، سال‌ها است که هند، چین، سریلانکا، انگلستان، تایوان، ترکیه و به تازگی کنیا و کانادا توسعه «گردشگری چای» را آغاز کرده‌اند. چای که پس از آب، دومین نوشیدنی پرمصرف جهان است، حالا فقط یک محصول ساده کشاورزی به شمار نمی‌آید، مفاهیم قوی اجتماعی- فرهنگی و اقتصادی یک ملت را نشان می‌دهد، تاریخ دارد و میراثی ارزشمند است. گردشگری با همین نگاه وارد مزارع چای شده است و به ماجراجویان این فرصت را می‌دهد تا طعم‌های جدید، چگونگی تهیه چای و مهمتر از آن، روش زندگی قومیت‌ها را کشف کنند.

در سفرنامه‌ها آمده است هند و چین با قدیمی‌ترین مزارع می‌توانند به کشف راز چای خوش طعم و معطر کمک کنند و حتی تجربه شما را بهبود بخشند. اما کشورهای دیگر در این رقابت سعی کرده‌اند مسیرهای متفاوتی را پیش روی ماجراجویان قرار دهند؛ فرصت کشف طعم‌های جدید و فریبنده را می‌دهند و عشق به چای را تعمیق می‌بخشند.

آنطور که گردشگران روایت می‌کنند با کیفیت‌ترین و خوش طعم‌ترین چای را می توان در همان مزارع قدیمی هند و چین پیدا کرد، در مناطقی به اسم «آسام» و «دارجلینگ» در هند و یا در «لونگ جینگ»، «کوه ووی»، «ژجیانگ» و «آنهویی» در چین که هر سال شاهد برپایی جشنواره‌های چای با حضور گردشگرانی از سراسر جهان هستند. در میان این مزارع حتما موزه‌هایی را به نام چای می‌توان پیدا کرد و در فروشگاه‌های محلی با روش تهیه چای سبز و سیاه آشنا شد.

در ترکیه نیز گردشگری چای به شکلی دیگری بروز کرده است. چای محبوب‌ترین نوشیندی ترک‌ها است که در حقیقت، روش زندگی و گوشه‌ای از فرهنگ مردم این کشور را نشان می‌دهد. ترک‌ها معتقدند چای را باید با اصالت برای گردشگران سرو کرد. روش تهیه چای ترکی نزدیک به ایران است اما چای ترکیه نزد گردشگران، محبوب‌تر، شناخته شده‌تر و معروفتر است.

ترک‌ها چای تیره و شیرین را در استکانی کمر باریک که بخشی از هویت و جاذبه گردشگری این کشور است، سرو می‌کنند. چایخانه‌ها به وفور در دسترس قرار دارند و این تجربه را به سادگی در اختیار گردشگران قرار می‌دهند، حتی کارگاه‌های آموزشی در زمینه دم کردن چای برای توریستی که چند لحظه قرار است در آن چایخانه یا کافه استراحت کنند، برگزار می‌کنند.

در ایران اما کارخانه‌های چای رو به تعطیلی رفته‌اند و از بیشتر باغ‌ها و مزارغ چای، ویلا سبز شده است. در بیشتر کافه‌ها و رستوران‌ها معمولا یک استکان چای دم کرده، قیمت بالایی دارد، در نتیجه مصرف چای کیسه‌ای خارجی رایج‌تر و آسان‌تر شده است. گردشگری که به ایران می‌آید تصویر روشنی از فرهنگ و میراث چای در ایران ندارد، آنچه می‌داند بیشتر به چین و یا ترکیه مربوط می‌شود.

البته که گردشگران خارجی در سفر به ایران «چای و نبات» و «چای قندپهلو» را با عنوان روشی از زندگی مردم تجربه می‌کنند و گاهی تورهایی در باغ‌های چای برگزار می‌شود اما نه مثل چین و هند برنامه‌ای برای «گردشگری چای» وجود دارد و نه مثل ترکیه قرار است با یک استکان چای، تصویر فرهنگ مردم یک کشور در نظر گردشگران جاودانه شود.

اما چای چه زمان به ایران رسید و چگونه به چنین سرنوشتی دچار شد؟ مسعود اصفهانی،  محقق و پژوهشگر چای و دانش آموخته انجمن جهانی استادان چای است که در گفت‌وگویی مجازی با انجمن خوراک و نوشیدنی ایران به این سوال‌ها پاسخ می‌دهد. این گفت‌وگو به مناسبت روز جهانی چای انجام شده است، روزی که برای نخستین بار توسط هندی‌ها در سال ۲۰۰۵ نامگذاری شد، از آن تاریخ به بعد ۱۵ دسامبر هر سال کشورهای صاحب میراث چای در چنین روزی جشن می‌گیرند. هدف از این کار هم جلب توجه دولت‌ها و مردم به اهمیت تولید این محصول، تجارت و تاثیر آن بر زندگی چایکاران، کارگران و تولیدکنندگان زحمتکش این صنعت است.

اصفهانی اشاره کوتای به تاریخچه چای دارد و می‌گوید: کشف چای به قبل از میلاد مسیح برمی‌گردد. در اسناد تاریخی آمده که برای اولین بار امپراطور چین «شن نونگ»، خیلی اتفاقی متوجه این گیاه می‌شود. در آن دوره چای، گیاهی دارویی به شمار می‌آمد. کمی بعد از میلاد مسیح، چای نوشیدنی رایج و روزمره مردم چین می‌شود. بعدها با گسترش تبادلات تجاری، توجه اروپایی‌ها به چای جلب می‌شود، ابتدا هم به دربار انگلیس راه پیدا می‌کند و بعد به نوشیدنی روزمره مردم جامعه تبدیل می شود. چای همین حالا هم نوشیدنی محبوب انگلیسی‌ها است.

این محقق از تاریخچه چای در ایران می‌گوید: در اسناد تاریخی آمده که در دهه ۱۲۷۰ خورشیدی، اولین باغ‌های چای زیر کشت رفته است. «محمدمیرزا کاشف السلطنه» شخصی بوده که چای را از هند به ایران آوده است. او کنسول وقت ایران در هند بود. چایکاری و شیوه تهیه آن را همانجا یاد گرفت. چای تا پیش از آن، کالایی وارداتی بود. کاشف‌السلطنه در نامه‌هایی به شاه ایران به حجم بالای مصرف چای و خروج ارز از کشور اشاره می‌کند و پیشنهاد می‌دهد «چایکاری را یاد بگیریم و در ایران کشت کنیم.» او بعدها چهار هزار نهال را که شامل چای، ادویه، انوع دم نوش‌ها و قهوه بود از هند به ایران آورد. در کشت قهوه موفق نبودند، اما چای به دومین محصول پرکشت بعد از برنج در ایران تبدیل شد.

اصفهانی اضافه می‌کند که داستان پنهان کردن بذر چای در عصای کاشف‌السلطنیه و واردات بذر چای به این شکل به ایران سندیت تاریخی ندارد.

او درباره نقاط پرکشت چای در ایران می‌گوید: لاهیجان معروفترین و متمرکزترین محل کشت چای است، ولی در تنکابنِ مازندران هم کشت چای صورت می‌گیرد، هرچند که بیشتر باغ‌های چای در این منطقه به ویلا تبدیل شده است. در گیلان نسبت به دیگر مازندران، باغ‌های چای وسعت بیشتری دارند، در شهرهای فومن، صومعه سرا، سیاهکل، لنگرود، املش و آستانه اشرفیه میتواند باغ‌ها و مزارع چای را مشاهده کرد. چای در سه فصلِ بهار، تابستان و پاییز برداشت می‌شود. کارخانه‌های فراوری نیز در همین شهرها و نزدیک باغ‌ها هستند.

این پژوهشگر درباره اینکه چرا بیشتر کارخانه‌های چای حتی در منطقه لاهیجان تعطیل شده‌اند، توضیح می‌دهد: برای باغدار مقرون به صرفه است که کارخانه چای نزدیک باغ و مزارع باشد ولی متاسفانه به علت سیستم بد مدیریت دولتی در صنعت چای و تغییر ذائقه مصرف مردم، بیشتر باغ‌ها تغییر کاربری داده‌اند و کارخانه‌های چای نیز تعطیل شده‌اند. چای در ایران، صنعتی نوپا، کم تجربه، بروز نشده و دور از تکنولوژی است.

او ادامه می‌دهد: تقریبا تا سه دهه پیش، ایران چهارمین تولیدکننده چای در دنیا بود ولی حالا یک سوم یا یک چهارم سرانه مصرفی چای، در داخل تولید می‌شود. آمارها نیز نشان می‌دهد ایرانی‌ها سالانه۱۳۰ هزار تن چای مصرف می‌کنند، در حالی که بین ۲۰ تا ۳۰ هزار تن فقط در داخل کشور تولید می‌شود. این اطلاعات نشان می‌دهد از یک تولیدکننده بزرگ به یک واردکننده تبدیل شده‌ایم.

اصفهانی، بزرگترین ایراد در صنعت چای ایران را سیستم مدیریت ناکارآمد دولتی می‌داند و می‌گوید: در دنیا تعاونی‌ها بازار چای را مدیریت می‌کنند. قیمت‌گذاری روی برگ سبز و چای سیاه تولیدشده توسط تعاونی‌ها با عرضه و تقاضا و کیفیت همخوانی دارد. حراجی‌هایی که برگزار می‌شود تعیین‌کننده قیمت چای هستند. اما در ایران، دولت برای خرید برگ سبز از باغدار نرخ مصوب می‌کند و باغدار مجبور است به همان قیمت، محصول را به کارخانه‌دار بفروشد. قیمت مصوب در سال ۹۹ حدود ۴ هزار تومان برای هر کیلو برگ سبز است. هر ۱۰ کیلو برگ سبز حدود دو کیلو چای سیاه خشک می‌دهد. باغدار وقتی با این سیستم نرخ‌گذاری و اولیت‌بندی مواجه می‌شود، ترجیح می‌دهد کمیت را بالا ببرد. بهترین برگ چای که برای فراوری باید استفاده شود سه برگ اول بوته است که با آن شرایط، برخی باغدارها این اصول را رعایت نمی‌کنند و برگ و ساقه را هم می‌چینند تا وزن محصول بالا برود و مبلغ بیشتری بدست آورند. این پله اول برای کاهش کیفیت است و باعث می‌شود سلیقه مصرف‌کننده از چای ایرانی فاصله بگیرد. در واقع، سیاست غلط دولتی، کیفیت چای ایرانی را پایین آورده است.

باور برخی بر این است که چای ایرانی کیفت ندارد و چای خارجی انتخاب بهتری است، آیا کافه‌دارها و رستوران‌داران می‌توانند در تغییر این سلیقه، تفکر، ذائقه و فرهنگ اثر بگذارند؟ این محقق چای در پاسخ به این سوال انجمن خوراک و نوشیدنی ایران می‌گوید: کافه‌دارها، باریستاها و صاحبان رستوران‌ها خیلی می توانند روی این موضوع اثر مثبت داشته باشند. مثلا، پنج شش سال پیش قهوه در خانه ایرانی جایگاه پررنگی نداشت و در فرهنگ مصرف روزمره مردم نبود. اما امروزه هم مصرف قهوه بیشتر شده و هم اطلاعات مردم درباره آن افزایش پیدا کرده است، این تاثیر کافه‌ها و رستوران‌ها است. پس درباره چای هم می‌توانند نقش موثری داشته باشند. وقتی چای ایرانیِ باکیفیت در فهرست پیشنهادی کافه‌ها و رستوران‌ها باشد نوعی فرهنگ‌سازی اتفاق می‌افتد. یکی از دغدغه‌های ما همیشه این بوده که در فرهنگ مصرف مردم تاثیرگذار باشیم. وقتی میزبان کافه و رستوران توضیحات مفیدی درباره فراوری و کیفیت چای بدهد برای مخاطب جذاب می‌شود و این حساسیت و اهمیت درباره انتخاب چای با کیفیت ایجاد خواهد شد. این کار هم به جذابیت رستوران و کافه اضافه می‌کند و هم جنبه سودآوری دارد.

چای ایرانی بهتر است بنوشیم یا چای خارجی؟ اصفهانی پاسخ می‌دهد: نمی‌توان همه مردم را مجبور کرد چای ایرانی بنوشند، چون میزان تولید چای ایرانی پاسخگوی جمعیت این کشور نیست، بنابراین تنها توصیه‌ای که می‌توان داشت این است که روی کیفیت چای، نداشتن رنگ و اسانس و دم‌آوری آن، حساس باشند.  آنچه اهمیت دارد، کیفیت چای است. حتما هنگام خرید چای با گزینه عطری یا ساده، روبرو شده‌اید. در واقع فروشندگان از همان ابتدا مردم را در برابر گزینه‌ای قرار می‌دهند که روی سلامتی اثر منفی دارد، چای نباید حاوی افزودنی‌های خوراکی و رنگی باشد.

منبع:ایسنا

سرنوشت سینما ایران با یادگارهایش چه می‌شود؟

می‌گویند وقتی صادق هدایت فیلم «کینگ کونگ» را در «سینما ایران» تماشا کرد، اولین «قضیه» کتاب «وغ‌وغ ساهاب» را به آن اختصاص داد و حالا این سینما که روزگاری پاتوق چهره‌های مطرح هنری و سیاسی بوده در آستانه تخریب قرار گرفته است.

نقاشی قهوه خانه ای یک پرده و هزار راز

کارشناس حفاظت و مرمت آثار تاریخی اداره‌ کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان سمنان، نقاشی قهوه خانه ای را هنری برآمده از عمیق ترین باورهای مذهبی و اعتقادی مردمان این دیار می داند.

راضیه طاهری، به تحلیل یکی از پرده‌های نقاشی قهوه‌خانه‌ای قدیمی که هم‌اکنون در موزه گرمابه پهنه سمنان نگهداری و در معرض دید علاقه‌مندان قرار دارد ؛پرداخته است.

این کارشناس میراث فرهنگی سمنان در این تحلیل که در اختیار ایسنا نیز قرار گرفته، علاوه بر واکاوی مضامین مذهبی و عقیدتی و کنکاش در لایه‌های این پرده،به پیوند این نوع از هنر نقاشی با مشروطیت پرداخته که از نظر می‌گذرد:

نقاشی قهوه‌خانه‌ای بعد از نهضت مشروطیت، پدیده نو ظهوری در تاریخ نقاشی این دیار بود که همراه با حفظ تمام ارزش‌های هنر مذهبی و سنتی ایران، بنا به ضرورت و خواست مردم و به پاس احترام به باورهای آن‌ها متولد شد.

    داستان پیرزن و زیارت بارگاه امام حسین (ع)

در قسمت پایین و میانی تابلو، پیرزنی با چادر مشکی و عصایی در دست چپ و کیسه پول به بهای صد تومن در دست راست ایستاده و در مقابل او مردی با تاجی بر سر، در هیبت پادشاهان نشسته و در پشت سر پیرزنی با خنجری در دست ایستاده است.

شخص نشسته بر صندلی متوکل عباسی و پیرزن یکی از زائران حرم امام حسین (ع) است که در حال پرداخت پول در ازای ثبت‌نام برای زیارت حرم آن حضرت است. در مقابل درخواست پیرزن، متوکل دستور قتل او را صادر و پیرزن را به رود فرات می‌اندازند. پیرزن در حین تقلا برای زنده ماندن به حضرت عباس (ع) متوسل می‌شود و به دست آن حضرت نجات پیدا می‌کند.

در زمان متوکل عباسی دشمنی با خاندان حضرت علی (ع) و برخورد با زائران به اوج خود رسید و سرانجام متوکل زیارت حرم امام حسین ‌(ع) را به شرط قطع دست راست‌ یا چپ آزاد کرد. با تمام این سخت‌گیری‌ها، مجدداً به متوکل خبر رسید که مردم دسته‌دسته برای زیارت مقبره امام حسین ‌می‌روند. او دستور داد مردم را از رفتن به زیارت بازدارند و تعداد زیادی از زائران را به قتل برسانند.

    داستان مرد لاک‌پشتی

در این قسمت مردی با عبایی قهوه‌ای بر تن، دستاری زرد بر سر و تنگ آبی در دست در مقابل انسانی مسخ شده با بدنی به شکل لاک‌پشت و سری به شکل انسان ایستاده است.

این داستان اشاره به مسخ انسان دارد. در حالت مسخ، هویت انسان از دست نمی‌رود بلکه تنها شکل ظاهری‌اش مانند حیوان می‌شود. در منابع اسلامی موارد متعددی برای مسخ ذکر شده که معروف‌ترین آنها داستان اصحاب سبت است. در رابطه با دلیل مسخ انسان به شکل لاک‌پشت روایات متعددی وجود دارد.

بنا بر یکی از این روایات قاتل حضرت عباس (ع) به شکل لاک‌پشتی دائم تشنه در آمده و در مقابل او چاووشی که در مسیر کربلا به زائران آب می‌دهد ایستاده است.

در روایتی دیگر حضرت علی( ع) مردی را که مرتکب خیانت شده و بین زن و شوهری تفرقه انداخته را قصاص و لعنت فرموده و آن مرد را به صورت لاک‌پشت همیشه تشنه‌ای که در بیابان بی آب و علف زندگی کند مسخ کرده است .

    داستان ضامن آهو

قرن‌ها هنرمندان خیالی‌ساز و نگارگران با پرداختن به زندگی امامان معصوم از جمله امام رضا (ع) نقش مهمی در پیوند مردم با زندگی اهل‌بیت داشته‌اند. در قسمت میانی و پایین تابلو، نقاش داستان ضامن آهو را به تصویر کشیده است. در این قسمت دو آهو در جلوی پای امام رضا (ع) نشسته و شکارچی با سگش در مقابل آن‌ها ایستاده است. امام رضا (ع) آهویی را که در دام شکارچی اسیر شده بود، ضمانت می‌کند تا آهو برود، به فرزندانش شیر بدهد و برگردد. بعد از ضمانت امام، آهو نزد فرزندانش می‌رود و با آنها باز می‌گردد. نگرانی و انتظار در چشمان آهو و فرزندانش که در مقابل سگ شکارچی نشسته‌اند دیده می‌شود . شکارچی بعد از دیدن وفای به عهد آهو و فهمیدن اینکه ضامن آهو امام رضا (ع) است، آهو را آزاد می‌کند.

گفته شده ماجرای ضمانت برای آهو در سفر امام رضا(ع) از مدینه به مرو رخ داده است. این اتفاق در مکانی در حد فاصل سمنان- دامغان روی داده است و این منطقه با نام آهوان شناخته می‌شود. در وجه تسمیه این منطقه به آهوان، نقل‌های دیگری نیز مطرح است.

    داستان حضرت ابراهیم (ع)و ذبح حضرت اسماعیل ( ع)

در سمت چپ و پایین پرده، داستان ذبح حضرت اسماعیل (ع) به تصویر در آمده است. حضرت ابراهیم با خنجری در دست راست در کنار حضرت اسماعیل که برهنه و  با دستانی بسته آماده ذبح است نشسته و  فرشته‌ای با دوبال طلایی و تاجی بر سر دست حضرت ابراهیم را گرفته و در کنار آن‌ها گوسفندی ایستاده است.

قربانی کردن اسماعیل به دید مسلمانان واقعه‌ای است که در قرآن آمده و طی آن خداوند از حضرت ابراهیم درخواست کرده تا فرزندش را قربانی کند و ابراهیم به اذن خدا این کار را انجام می‌دهد و این در واقع آزمونی بس بزرگ و سخت بود که پدر و پسر باید آن را پشت سر می‌گذاشتند. اما خنجر گلوی اسماعیل را نمی‌برد و خداوند، گوسفندی را برای او می‌فرستد تا آن را به جای فرزندش قربانی کند. پدر و پسر از .این آزمون سخت سربلند بیرون آمدند و کامل‌ترین درجه تسلیم در برابر خالق یکتا را تحقق بخشیدند.

منبع:ایسنا

۱۵ نکته کلیدی برای استارت‌آپ‌های گردشگری در دوران کرونا

در حالی که چالش‌های استارتآپ تنها مختص سفر نیست، برخی از فناوری‌های اساسی و بنیادی صنعتی موانع بزرگی ایجاد می‌کنند، که استارت‌آپ‌های مسافرتی برای موفقیت باید از پس آن‌ها بربیایند.
در پی چالش‌ها، در بیشتر اوقات، اولین ایده ،ایده‌ای نیست که در نهایت به موفقیت برسد، بنابراین کاملا عادی است که سریع شکست بخوریم و زود حذف شویم. پس از آن رقابت وجود دارد. چالش‌های جذب مشتری، متقاعدکردن یک شرکت گردشگری برای پیشبرد امتحانی محصول خدماتی.
اجرای الزامات فنی و خرید از همه ذی‌نفعان مختلف که بسیار وقت‌گیر است.
اکنون به دلیل COVID۱۹ امسال کلید گردشگری نزدیک به خاموش شدن است و همه می‌گویند کلید شات‌داون را وارد کنید، بدانید که چالش‌ها ده برابر شده ‌است.
اما همه این‌ها نابودی و تاریکی نیست. استارت‌آپ‌های مسافرتی هنوز هم در حال جمع‌آوری پول هستند و بسیاری از آن‌ها راهی جدید برای رسیدن به موفقیت در این سال و پس از آن در نظر گرفته‌اند.
در رقابت نوآوری Phocuswright Europe ۲۰۲۰ و همچنین Dragons بحث در مورد وضعیت کشورها در مراحل ابتدایی پاندمیک،  اوضاع میانه، بسیار گرم است و راه‌حل‌های بسیاری مطرح می‌شود.
در زیر ۱۵ نکته از  بحث‌ها و تفسیرهای این همایش‌ها آورده شده است و همچنین مطالب اضافی که تکمیل‌کننده مباحث است که همه شرکت‌های مسافرتی و گردشگری باید در رابطه با ماه‌های باقی‌مانده سال ۲۰۲۰ و آنچه را که ممکن است برای سال آینده در نظر گرفته‌شود مورد توجه قرار دهند:

۱- استارت‌آپ‌های مسافرتی می‌توانند در صورت لزوم معجزه کنند. آن‌ها نسبت به رقبای بزرگتر چابک‌ترند و در صورت لزوم باید «محورکار»  را در نظر بگیرند.
۲- اطمینان حاصل کنید که این محصول متناسب با بازار است، به‌ویژه با تغییر بازار در پی تغییر در رفتار مصرف‌کننده و محدودیت‌های سفر.
۳- برای حل مشکلات از فناوری جدید استقبال کنید (اما فقط درصورت منطقی بودن فناوری).
۴- صنعت‌های کوچک را به‌عنوان بهترین مکان برای یافتن فرصت‌ها در نظر بگیرید. بسیاری از جنبه‌های اکوسیستم سفر در حال حاضر تحت سلطه شرکت‌های عظیم هزینه‌بر است.
۵- آماده باشید تا در هنگام معامله با سرمایه‌گذاران راهی روشن به درآمد نشان دهید. ایده‌های روشن خود را به ایده‌هایی تبدیل کنید که از نظر مالی قابل قبول هستند.
۶- بازیگران مستقر در صنعت گردشگری هنوز حمل و نقل زمینی را تا حد زیادی نادیده می‌گیرند.
۷- فناوری بلاک‌چین نوعی نوش دارو نیست. استفاده از آن تاکنون تلاشی برای  حل مواردی است که اساساً خراب نشده‌اند.
۸- تجربه سفر بدون کاغذ اکنون یک فرصت واقعی است، نه فقط ویترین فناوری جدید.
۹- محصولات مبتنی بر بهداشت برای آینده نکته قابل توجهی خواهند بود، حتی فراتر از یک واکسن برای ویروس کرونا، با مارک‌ها و مسافرانی که کاملاً از اهمیت بهداشت و ایمنی آگاه هستند.
۱۰- از بازار سرمایه‌گذاری ولرم دلسرد نشوید،برخی معاملات بودجه در حال انجام است، البته اکنون این مراحل نسبت به قبل از همه‌گیری کوچک‌تر است.
۱۱- مراقب بودجه‌های کلانی باشید که فقط برای حفظ ساختارهای مخرب ویروس کرونا به سمت مشاغل ریخته‌ می‌شود. حمایت از نوآوری‌ها و ایده‌های بهتر از حمایت مالی است.
۱۲- معاملات توسط سرمایه‌گذاران انجام می‌شود که از قبل مؤسسان را می‌شناسند.
۱۳- سرمایه‌گذاران «مارها» هنوز وجود دارند و آماده‌ هستند که در استارت‌آپ‌های گرسنه و اولیه کار کنند.
۱۴- مشتری را بشناسید و بهترین تصویر را از اقتصاد واحد مورد نیاز برای تأمین اعتبار از وجود آن‌ها ایجاد کنید (این امر باعث ایجاد سود برای کسب درآمد می‌شود).
۱۵- قطع ساختار سازمان و یافتن راه‌های جدید برای کارآیی در هرکاری که تجارت انجام می‌دهد،  پشت سرگذاشتن فرایندها و ساختارهای قدیمی.

منبع:میراث آریا

ضرورت توسعه گردشگری روستایی در بستر معماری پایدار

معماری چه در قالب مصنوع و چه در قالب طبیعی از مهم‌ترین بسترهای این صنعت و فرهنگ است کما این‌که سخنی به دور از واقعیت نیز نخواهد بود اگر بگوییم معماری اساسی‌ترین بستر گردشگری است ،تا آنجا که گردشگری مظروفی در ظرف معماری است.

با فراگیر شدن شعارهای توسعه پایدار و آشکار شدن دغدغه‌هایی نظیر حفظ و تثبیت همه‌جانبه‌ی منابع و امکان برخوردی از آن برای آیندگان در مؤلفه‌های اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و زیست‌محیطی؛ لزوم پایداری در تمامی گونه‌های معیشتی امری واضح و روشن است و همان‌گونه که اشاره شد طبیعتاً  گردشگری (به‌عنوان مظروف) و معماری (به‌عنوان ظرف) نیز از این قاعده جدا نیست و نخواهد بود و اصول گردشگری پایدار در بستر معماری پایدار پدیدار خواهد شد.

در مقایسه‌ای بین سه گونه‌ مرسوم معماری شامل الف.شهری (عمدتاً مصنوعی) ب.روستایی (مصنوعی طبیعی)  ج.عشایری (عمدتاً طبیعی) بر اساس شاخصه‌های پایداری و موضوعات مرتبط مربوطه به این اولویت‌بندی می‌رسیم که خودبسنده ترین، خلاقانه‌ترین، درون‌زاترین و پایدارترین معماری روستایی عشایری و سپس معماری و شهرسازی شهری است.

با توجه به ارتباط مستقیم و معنادار الگوهای غالب گردشگری پایدار و معماری پایدار، انتخاب  شعار جهانی « گردشگری و توسعه روستایی » در سال ۲۰۲۰ بسیار بجا است‌. در همین راستا نیز واحد طبیعت‌گردی و بوم‌گردی اداره کل میراث‌فرهنگی، گردشگری وصنایع دستی استان فارس با لحاظ کردن موارد یادشده با تأکید بر توزیع متوازن اقامتگاه‌های بوم‌گردی روستایی و عشایری در سطح استان و مناطق کمتر شناخته‌شده و کمتر توسعه‌یافته سعی داشته با اولویت توسعه اقامتگاه‌های روستایی و عشایری به شعارها و مؤلفه‌های توسعه پایدار نزدیک شود.

 در پایان یادآور می‌شود همان‌گونه که در جداول و نمودارهای ذیل آورده شده شیب صعودی قابل ملاحظه ای در توسعه و پراکندگی اقامتگاه های روستایی و عشایری مشاهده می‌شود حال آن که نمودار در قسمت اقامتگاه های شهری تقریبا با نرخ ثابت و بدون افزایش بوده است ، جوامع روستایی_عشایری در این نوع گردشگری نیازمند توانمندسازی، آموزش، آشنایی با فنون تبلیغات، بازاریابی و خصوصاً مارکتینگ الکترونیکی هستند.

منبع:میراث آریا