توسعه گردشگری خوراک راهی برای ترویج و انتقال فرهنگ‌ها

دبیر کمیته خوراک انجمن صنفی آژانس‌های ایران گفت: ترویج گردشگری خوراک، ترویج فرهنگ و اقلیم یک قوم برای هر گردشگر را به دنبال خواهد داشت که این مهم می‌تواند بزرگترین رسالت برای این صنعت باشد.

زهرا لاریجانی در گفت‌وگو با ایسنا به مناسبت روز جهانی غذا به بررسی گردشگری خوراک و نقش آن در توسعه عمومی گردشگری پرداخت و اظهار کرد: اصولا گردشگری را مجموعه فعالیت‌هایی می‌دانند که فرد به مکانی غیر از مکان عادی زندگی خود سفر کند و حداقل یک شب تا حداکثر یک سال در آنجا اقامت داشته باشد. در این تعریف هدف از مسافرت، گذراندن اوقات فراغت است و اگر این گردشگری به قصد تجربه غذاها و نوشیدنی‌های مقصد باشد، آن را گردشگری خوراک می‌نامند.

وی اضافه کرد: اهمیت گردشگری خوراک یا شکم‌گردی تا آن‌جاست که غذا نقش مهمی در انتخاب مقصدهای گردشگری داشته باشد. شرایط اقلیمی، محیطی، فرهنگی و تاریخی یک منطقه در اهمیت ایجاد یک مقصد گردشگری خوراک نقش به سزایی دارد. همچنین این نوع از گردشگری در کنار مباحث مربوط به گردشگری فرهنگی قرار می‌گیرد تا جایی که حتی برخی خوراکی‌های محلی نیز تبدیل به میراث انسانی و فرهنگی یک منطقه می‌شود.

دبیر کمیته خوراک انجمن صنفی دفاتر خدمات مسافرتی کشور ادامه داد: همانطور که می‌دانیم مصرف غذا و خوراکی در سفر هر گردشگر یک سوم هزینه کل سفر او را در بر می‌گیرد. از این رو باید به آن به عنوان بخش درآمدزای گردشگری نگاه ویژه‌ای داشته باشیم. گردشگری خوراک می‌تواند ظرفیت بالایی در توسعه پایدار اقتصادی، اجتماعی و زیست‌محیطی یک منطقه داشته باشد که استان خراسان به خصوص شهر مشهد نیز از این قاعده مستثنی نیست.

قومیت‌های مختلف در استان خراسان رضوی تنوعی از غذاها را به وجود آورده‌اند 

لاریجانی خاطرنشان کرد: خراسان رضوی بزرگترین استان در شرق کشور است و با داشتن آداب و رسوم و قومیت‌های مختلف قطعا می‌تواند تنوع غذایی بالایی را داشته باشد. بر اساس مطالعات انجام شده شله مشهدی و غذای چنگالی از قدیمی‌ترین غذاهای این استان به حساب می‌آید. متاسفانه غذای چنگالی این روزها به فراموشی سپرده شده است. از دیگر غذاهای به نام مشهد می‌توان به کباب شیشلیک اشاره کرد که این نوع کباب علاوه بر مشهد در کشورهایی چون شوروی و مغولستان نیز طبخ می‌شود. این غذا ۶ تکه از ران گوسفند یا گوساله است. البته غذاهایی از جمله خورشت ریواس، آش بلغور، حلیم، دیگچه مشهدی، خورشت کدو شیرین، رشته پلو و اشکنه تخم‌مرغ از غذاهایی هستند که در این استان در حال فراموشی هستند.

وی تصریح کرد: این غذاها می‌تواند با ایجاد یک در آمدزایی خوب در جذب گردشگر بسیار موثر باشد. اجرای جشنواره‌های غذایی، به خصوص جشنواره‌ غذاهای آهسته که تمام غذاهای گفته شده همگی در این دسته قرار می‌گیرد، از اقدامات خوب برای رشد و رونق گردشگری خوراک است.

دبیر کمیته خوراک انجمن صنفی آژانس های ایران تصریح کرد: ما می‌توانیم به وسیله این غذاها اقدام به برگزاری تورهای غذایی و همچنین دوره‌های کلاسی مانند «آشپزی کنیم» و نمایشگاه‌های محصولات خوراکی و جشنواره‌های غذایی برگزار کنیم. به عبارتی می‌توان با به راه‌اندازی جشنواره غذاهای سنتی و قدیمی خراسان رضوی مانند جشنواره آش و زعفران به توسعه این نوع از گردشگری در این استان کمک کرد.

ارتباط موثر گردشگری خوراک با دیگر انواع گردشگری

لاریجانی در خصوص ارتباط بین گردشگری خوراک و انواع دیگر گردشگری عنوان کرد: گردشگری خوراک می‌تواند رابطه‌ای مستقیم با گردشگری کشاورزی و سلامت نیز داشته باشد. ما می‌توانیم با ارائه غذاهای سالم و سنتی به سلامت و رژیم بدن خود کمک کنیم.

وی گفت: این روزها در گردشگری کشاورزی یا مزرعه با پدیده‌ای نوظهور به ‌نام «از مزرعه تا سفره» مواجه هستیم. متناسب با این پدیده در مزارع، محصولات کشت‌ شده در تازه‌ترین زمان ممکن به گردشگران ارائه می‌شود و گردشگران می‌توانند از محصولات متنوع محلی در آن منطقه استفاده کنند و از آنجایی که این موضوع  به سلامت بدن کمک می‌کند، رشد گردشگری سلامت را نیز شامل خواهد شد.

دبیر کمیته خوراک انجمن صنفی آژانس های ایران بیان کرد: امروز جهت رشد و رونق گردشگری خوراک یک منطقه و توجه بیشتر به یک روستا، برگزارکنندگان تورهای گردشگری و طبیعت‌گردی نه تنها از غذاهای فست‌فودی استفاده نمی‌کنند بلکه سعی دارند با ارائه غذاهای سنتی،  به خصوص در خانه‌های بوم‌گردی، در رشد گردشگری نقش موثری داشته باشند. در استان خراسان رضوی بالغ بر ۱۰۰ واحد اقامت‌گاه بوم‌گردی فعال است که می‌توان با برگزاری تورهای طبیعت‌گردی و در نهایت اقامت گردشگران در این اماکن در ترویج غذاهای سنتی و بومی محلی یک منطقه نیز موثر بود.

رشد گردشگری خوراک در سطح بین‌المللی با طبخ غذاهای محلی خراسانی  

لاریجانی افزود: از آنجایی که استان خراسان رضوی یک استان مذهبی با ظرفیت بالای گردشگری است، برگزاری مسابقات غذایی، آیینی و مذهبی می‌تواند در رشد و ترویج گردشگری خوراک و نشان دادن غذاهای محلی این استان بسیار مفید باشد. پذیرایی از گردشگران کشورهای مسلمان‌نشین همچون عراق و لبنان با غذاهای محلی خراسانی، رشد و ترویج این نوع از گردشگری در سطح بین‌المللی را فراهم خواهد کرد.

وی خاطرنشان کرد: ذی‌نفعان گردشگری خوراک به خصوص در استان خراسان رضوی افرادی چون هتل‌دارها آشپزها، رستوران‌دارها، کشاورزان، تولیدکنندگان مواد غذایی و گروه‌هایی از این قبیل هستند. در نتیجه ترویج گردشگری خوراک، ترویج فرهنگ و اقلیم یک قوم برای هر گردشگر است که این مهم می‌تواند بزرگترین کار ممکن و یک رسالت برای این صنعت باشد.

دبیر کمیته خوراک انجمن صنفی دفاتر خدمات مسافرتی کشور تصریح کرد: با استفاده از مواد غذایی و غذاهای محلی اصیل می‌توانیم به طور مستقیم و غیرمستقیم در پایداری عناصر مختلف یک منطقه مشخص، کمک کنیم. این کمک و مشارکت می‌تواند حمایت از فعالیت‌های کشاورزی، تولید موادغذایی و حفاظت و بهره‌برداری از مواد غذایی اصیل، افزایش جذابیت مقصد و توانمندسازی جامعه، ایجاد غرور به طور خاص در مورد موادغذایی و همچنین تقویت هویت نام تجاری آن مقصد را با تمرکز بر تجربه‌های غذایی آن منطقه شامل شود.

منبع:ایسنا

اقامتگاه هرمزان ساسانی کجاست؟

شهر تاریخی صیمره (سیمره) در شهرستان دره‌شهر استان ایلام به عنوان مرکز ایالت مهرگان‌کدک یا مهرجان‌قذق در دوره ساسانی و قرون اولیه اسلامی از اهمیت خاصی برخوردار است و باید بیش از پیش معرفی شود.

به گزارش ایسنا، خرابه‌های دره‌شهر بازمانده‌ی شهر صیمره از قرون اولیه اسلامی و احتمالاً اواخر دوره ساسانی است. آثار چهار راه‌ها، کوچه‌ها و معابر با نظو ویژه‌ای که در شهرسازی دوره‌ی تاریخی قرون اولیه اسلامی از این شهر باقی مانده است.کلیه‌ی بناهای دره‌شهر از قلوه سنگ‌های گرد و ساییده شده و با گچ ساخته شده‌اند. فراوانی گچ در دره سیمره از یک سو، سهولت کار با گچ مرغوب از سوی دیگر، معماری دوره ساسانی را به استفاده از آن سوق داده است.
دکتر «حبیب‌الله محمودیان» باستان‌شناس و استادیار دانشگاه آزاد اسلامی ایلام، خصوص ویژگی‌های این شهر تاریخی در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: سکه‌هایی که در خرابه‌های دره‌شهر پیدا شده‌اند به خسرو سوم و جانشینان او تعلق دارد.
وی گفت: ابنیه موجود از آثار دوره اسلامی است، بر روی دیوار و طاق اتاق‌ها جملاتی چون «محمد بن عبدالله» با بهره گیری از گچ دیده می‌شود، به احتمال قوی این شهر در قرون اولیه اسلامی بر روی بقایای شهری از اواخر دوره ساسانی ایجاد شده باشد.
این استاد باستان‌شناسی ادامه داد: در سال‌های اخیر هیأتی به سرپرستی معتمدی به دره‌شهر اعزام شد و در ویرانه‌های دره‌شهر دو فصل حفاری انجام داد، همچنین از سال ۷۵ هیأت دیگری به سرپرستی آقای لک‌پور یکی از بناهای دره‌شهر را مورد حفاری قرار دادکه فعالیت آنها تا اسفند ۸۳ ادامه یافت.
محمودیان افزود: کشف یک عبادتگاه، خانه اربابی متعلق به حاکمان شهر، راسته بازار و برخی آثار دیگر از یافته‌های کاوش در این شهر تاریخی است.
این پژوهشگر برگزیده وزارت میراث فرنگی،گردشگری و صنایع دستی گفت: ویرانه‌های دره‌شهر و برخی تپه‌ها و قلعه‌ی محدوده‌ی این شهرستان به وسیله هیأت‌های باستان‌شناسی بررسی شده و اخیراً هم سه فصل حفاری و کاوش در این شهر انجام شده است، علاوه بر آن بسیاری جغرافی نویسان اسلامی و مورخان و سیاحان از وضیت شهر باستانی صیمره و موقعیت آن مطلب نوشته‌اند.
این استاد دانشگاه تصریح کرد: مولف کتاب «اخبار ایران» نوشته است: «صیمره در سال ۲۱ هجری به وسیله سائب بن اقرع فتح شد». این مطلب نشان می‌دهد که صیمره در صدر اسلام اهمیت داشته و لشکریان اسلام پس از فتح دینور و شیروان متوجه این شهر شده‌اند.
محمودیان گفت: بلادزی نیز جریان فتح صیمره و مهرجان‌قذق را به وسیله سائب بن اقرع که از جانب ابوموسی اشعری به این دیار اعزام شده بود تأیید می‌کند.
وی ادامه داد: مقدسی در احسن التقاسیم در مورد خرابی صیمره به وسیله زلزله در سال ۲۵۸ هجری و کشته شدن ۲۵ هزار نفر خبر داده است همچنین در کتاب جغرافیای نظامی پشتکوه آمده است: «صیمره یکی از شهرهای بزرگ دوره سلاطین ساسانی بوده است.»

باستان‌شناس و پژوهشگر برتر استان ایلام خاطرنشان کرد: راولینسون در سفرنامه خود نوشته است: «… مسیر خیابان‌ها، کوچه‌ها، بازارها، محل کاروانسراها و عمارت در این شهر به خوبی آشکار است.»
دکتر محمودیان نوشته علی‌محمد ساکی در خصوص شهر تاریخی صیمره نیز گفت: او نوشته است: «دژی متعلق به هرمزان آخرین حاکم عهد ساسانیان در صیمره پابرجاست و هرمزان گاهی در صیمره اقامت می‌کرده است.
وی با اشاره به اعزام یک هیات نقشه‌بردار در سال ۶۲ به سرپرستی سیف‌اله کامبخش‌فرد به دره‌شهر ادامه داد: این هیأت پس از نقشه برداری و مشخص کردن حریم منطقهو گمانه‌زنی در چند منطقه موفق شد آثار ساسانی و دوره اسلامی  را تا تا قرن پنجم هجری بیابد. همچنین این هیأت در گمانه‌زنی تپه سرکچله به آثار ۴ هزار قبل از میلاد دست یافت.
محمودیان همچنین در خصوص بازدید نویسندگان از شهر تاریخی دره‌شهر گفت: در سال ۱۳۱۴ هجری شمسی «استین» ار آثار شهر باستانی صیمره بازدید کرده و به اظهارات جغرافی‌دانان عرب در مورد این شهر اشاره کرده است. جغرافی‌نویسان اسلامی عموماً پشتکوه را ماسبذان و پیشکوه و صیمره را مهرجان کدک نامیده‌اند.

منبع:ایسنا

گردشگری رنجور فارس چشم‌انتظار مرهم دولتمردان

دولت سیزدهم در شرایطی مسئولیت اجرایی کشور را عهده‌دار شد که مشکلات ناشی از تاثیر منفی شیوع کرونا بر بخش‌های مختلف از گردشگری را میراث دار شد، آسیب‌هایی که استان فارس با توجه به ظرفیت‌های گردشگری و فرهنگی تمدنی قبل و بعد از اسلام از آن بی نصیب نبود.

بنا بر اعلام استاندار فارس، آیت الله دکتر سید ابراهیم رییسی رئیس‌جمهوری پنجشنبه ۲۲ مهرماه در سفری یکروزه به استان فارس مشکلات این استان را بررسی و دستورهای لازم برای گره‌گشایی از آنها را صادر خواهد کرد.
خبرنگار ایرنا در آستانه این سفر به بررسی وضعیت گردشگری فارس به عنوان یکی از قابلیت‌های ویژه این استان پرداخته است.
استان فارس در طی سال‌های گذشته دستاوردهایی در زمینه ثبت جهانی آثار محور ساسانی در شهرستان‌های کازرون، سروستان و فیروزآباد، ثبت آباده به عنوان شهر جهانی منبت و ثبت شیراز به عنوان شهر جهانی صنایع دستی داشته است اما این رهاوردهای تازه نتوانسته است تاکنون اثر چندانی در بخش گردشگری فارس داشته باشند.
ضعف زیرساخت‌های گردشگری در شهرستان‌های میزبان میراث جهانی و آثار مهم تاریخی عملا سبب شده است همچنان این شهرستان‌ها سهم چندانی در میزبانی از گردشگران داخلی و خارجی نداشته باشند و گردشگران خارجی برای بازدید از اماکن این شهرها ناگزیر به اقامت صرف در شیراز و سفر یکروزه به این شهرها برای دیدن این آثار مهم هستند.
از دیگر سو، حرم مطهر حضرت احمد بن موسی شاهچراغ (ع) و دیگر امامزادگان والا مقام مدفون در شهر شیراز نیز به عنوان محور توسعه گردشگری مذهبی در این شهر که به عنوان سومین حرم اهل بیت در ایران اسلامی زینت یافته است، باید بیش از پیش مورد توجه قرار گیرند.

سیمای رنجور گردشگری فارس از کرونا
هادی شه دوست شیرازی مدیرکل میراث‌فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان فارس پیش از این گفته است: صنعت گردشگری استان در ایام بیماری کووید ۱۹، آسیب‌های جدی را متحمل شده است که باید با برنامه‌ریزی برای بسته‌های تورهای داخلی از ظرفیت گردشگران داخلی استفاده کنیم.
محمود فخری رئیس انجمن صنفی دفاتر خدمات مسافرتی فارس نیز تصریح کرده است: شیوع کرونا لطمه زیادی به صنعت گردشگری وارد کرد و این امر سبب شد حدود ٧٠ درصد از دفاتر خدمات گردشگری در فارس تعطیل و یا نیمه تعطیل و حدود ٩٠ درصد از بانوان شاغل در این دفاتر بیکار شوند.

فعالان گردشگری فارس، خانه نشین شدند
رئیس جامعه هتلداران فارس نیز به ایرنا گفت: صنعت گردشگری ایران که در سالهای گذشته به شدت تحت تأثیر مشکلات اقتصادی و تحریم‌های اعمال شده علیه کشور قرار گرفته بود از زمان شیوع بیماری کووید ۱۹ نیز با معضلات بیشتری روبه رو شد و در طول این مدت بسیاری از فعالان این صنعت از مدیران دفاتر خدمات گرفته تا راهنمایان گردشگری خانه‌نشین شدند.
حسن سیادتان با اعتقاد به اینکه گردشگری حالتی شکننده دارد که با بروز هر مشکلی تحت‌تأثیر قرار می‌گیرد و دچار آسیب می‌شود، گفت: می‌بایست تمهیداتی اندیشیده شود که با بروز هر مشکلی شاهد آسیب رسیدن به بدنه صنعت گردشگری نباشیم. همچنین باید تدابیر لازم برای تأمین زیرساخت ها و گره گشایی از مشکلات موجود در حوزه گردشگری اتخاذ شود تا در عرض سه تا چهار سال آینده شاهد پویایی صنعت گردشگری باشیم و حتی بتوانیم در این زمینه با سایر کشورها رقابت کنیم.

موانع اداری را از فراروی بخش گردشگری بردارید
رئیس جامعه هتلداران فارس اهتمام دولت سیزدهم به برداشتن موانع فراروی فعالان بخش گردشگری را خواستار و یادآور شد:‌ در کشورهایی که به صنعت گردشگری اهمیت می‌دهند و در حال پویا کردن این صنعت هستند،روند اداری به سرعت انجام می‌شود اما در کشور ما مانع‌تراشی‌های غیرمنطقی و بروکراسی‌های اداری از مهمترین موانع پیش‌روی سرمایه‌گذاران محسوب می‌شوند.
سیادتان ادامه داد: در حال حاضر بهترین زمان برای سرمایه‌گذاری در بخش گردشگری است و تا زمانی که کرونا ریشه کن شود می‌توانیم با توسعه زیرساخت‌ها به پیشبرد اهدافمان در صنعت گردشگری بپردازیم.
وی اضافه کرد: البته موضوع مربوط به توسعه زیرساخت‌ها باید به صورت کلان و در سطح کشور پیگیری شود. بدون‌شک سرمایه‌گذاران بسیاری هستند که تمایل زیادی برای ورود به عرصه گردشگری دارند اما همان طور که گفتم مانع تراشی‌ها و بروکراسی های اداری مانع از تحقق این امر مهم می‌شود.
سیادتان گفت: باید از تجربه‌ کشورهای موفق در زمینه گردشگری استفاده کنیم و با بهره‌گیری از تجارب کشورهای توسعه یافته در مسیر رشد و توسعه صنعت گردشگری گام برداریم.

وام‌های فعالان بوم‌گردی مهلت‌دهی شود
نایب رئیس انجمن حرفه‌ای اقامتگاه‌های بوم‌گردی استان فارس نیز در گفت و گو با خبرگزاری جمهوری اسلامی،  حمایت دولت سیزدهم‌ از فعالان این عرصه را خواستار شد و اعلام کرد: باید وام‌های دریافتی فعالان بوم‌گردی مهلت دهی شود؛مهلت ندادن برای بازپرداخت وام موجب شده بسیاری از آنان مجبور به تعطیل کردن اقامتگاه‌های خود شوند و این حرفه را رها کنند.
عبدالله افشاری اظهار کرد: بسیاری از فعالان بومگردی برای تأسیس اقامتگاه، وام‌های مختلفی دریافت کرده بودند که  به دلیل شیوع بیماری کووید ۱۹ و تعطیلی پیاپی اقامتگاه‌ها در دوران کرونا موفق به پرداخت اقساط سنگین وام‌ها نشدند.
این فعال گردشگری گفت: دولت قبل به منظور حمایت از مراکز اقامتی از جمله اقامتگاه‌های بوم‌گردی مصوب کرد تا وام‌های فعالان در عرصه گردشگری را به مدت شش ماه مهلت دهی کند؛ این دستورالعمل به همه بانک‌های کشور ابلاغ شد اما بانک‌ها زیر بار این کار نرفتند و این امر هنوز هم محقق نشده است.
وی با بیان اینکه بوم‌گردی یکی از ظرفیت‌های توسعه گردشگری در استان فارس به شمار می‌رود، گفت: اقامتگاه‌های بوم‌گردی در وهله اول نیاز به حمایت دولت دارند و مسئولان باید شرایط لازم برای بازپرداخت وام فعالان بوم‌گردی را فراهم کنند تا این قشر بتوانند بدون دغدغه به فعالیت‌های خود ادامه دهند.

ضربه های کرونا بر پیکر رستوران داران
دبیر اتحادیه رستوران‌داران و سفره‌خانه‌های سنتی شیراز نیز به خبرنگار ایرنا گفت: افراد فعال در این صنف تا قبل از شیوع بیماری کووید ۱۹ هم با مشکلات فراوانی رو به رو بودند اما با گسترش این بیماری مشکلاتشان چند برابر شد و این بیماری منحوس ضربه مهلکی به صنعت غذا وارد کرد.در حال حاضر حدود ۹۰ درصد از فعالان این صنف با چالش‌های بسیاری مواجه هستند. نزدیک به ۳۰درصد آنها ورشکسته شده‌اند و ۶۰ درصد در مرز ورشکستگی قرار دارند.
سعید فانی ادامه داد: تا پیش از شیوع کرونا افراد بسیاری برای دریافت پروانه کسب به اتحادیه مراجعه می‌کردند اما در حال حاضر هر هفته شاهد این اتفاق ناخوشایند هستیم که نزدیک به ۱۰ تا ۱۵ پروانه کسب به دلیل شرایط دشوار اقتصادی باطل می‌شود.کرونا چراغ رستوران‌ها در شیراز را خاموش کرد و هیچ‌کس هم پاسخگوی شرایط نامساعد اقتصادی افراد فعال در این صنف نیست.
این فعال صنفی عنوان کرد: متأسفانه وعده‌ها و قول‌های حمایتی که از ابتدای بحران کرونا از سوی مسئولین داده شد، هنوز هم محقق نشده است و با اینکه حدود دو سال از شیوع این بیماری می‌گذرد، شاهد هیچ‌گونه اقدام اساسی برای برطرف شدن مشکلات در حوزه صنعت غذا نبودیم.
دبیر اتحادیه رستوران‌داران و سفره‌خانه‌های سنتی شیراز همچنین اظهار داشت: هرچند حمایت مسئولین در شرایط فعلی دردی را از ورشکستگان این صنف درمان نمی‌کند اما نیاز است که تدابیر لازم برای برطرف شدن مشکلات رستوران‌ها و دیگر رسته‌های تحت پوشش این اتحادیه اتخاذ شود.

منبع:ایرنا

ضرغامی ۲۰ سال زمان می خواهد

یک هنرمند حوزه صنایع دستی که صاحب آثاری با موضوع کرونا نیز هست، با اشاره به این نکته که در دولت گذشته به دلیل گرانی مواد اولیه بسیاری از کارگاه‌ها رو به تعطیلی رفته‌اند، تصریح کرد: از باب فروش داخلی مردم ما برای صنایع دستی خیلی ارزش قائل نیستند و در بخش رسانه نیز در رابطه با صنایع دستی فرهنگ‌سازی نمی‌شود.

سیاحت آسمان در رصدخانه‌های ایران

همشهری در پرونده ویژه‌ای فعالیت مهم‌ترین رصدخانه‌ها در ۱۰ استان را بررسی کرده‌است.

به گزارش همشهری آنلاین، مطالعه تاریخ بشر نشان می‌دهد انسان همواره به‌دنبال شناخت ماهیت و چگونگی نظم حاکم بر طبیعت بوده‌است؛ موضوعی که درک پدیده‌های آسمان را می‌توان بخشی از این تلاش به‌حساب آورد. ستاره‌شناسان در گذشته تنها درباره اشیایی که با چشم غیرمسلح یا با تلسکوپ‌های ساده قابل مشاهده بودند، به گمانه‌زنی و طرح فرضیه‌های علمی می‌پرداختند، اما امروزه امکانات و ابزار زیادی دراین حوزه مورد استفاده قرار می‌گیرد. این ابزارها در سازه‌هایی به نام رصدخانه‌ مورد استفاده قرار می‌گیرند؛ رصدخانه‌هایی که نمونه‌های کهن آن درکنار مراکز مدرن جدید، سال‌هاست درایران فعالیت‌های گسترده‌ای دارند. درسال‌های اخیر در استان‌های مختلف کشور رصدخانه‌هایی راه‌اندازی شده‌است که برخی از آنها از نظر امکانات و موقعیت جغرافیایی از استانداردهای بالایی برخوردارند. اینها درحالی‌است که بسیاری از این رصدخانه‌ها علاوه‌بر اینکه به‌عنوان مراکزی باهدف استفاده محققان و علاقه‌مندان به ستاره‌شناسی مطرح است، از ظرفیت‌های مهم در حوزه گردشگری نیز به‌حساب می‌آید؛ موضوعی که بهره‌گیری مناسب از قابلیت‌های موجود درآن، نیازمند برنامه‌ریزی‌های مناسب‌تر و تقویت زیرساخت‌هاست. با توجه به این موضوع، در پرونده ویژه‌ای به بررسی فعالیت‌های مهم‌ترین رصدخانه‌های ایران در ۱۰ استان کشور می‌پردازیم که در ادامه می‌خوانید.

۲ رصدخانه تاریخی و مدرن آذربایجان‌شرقی
استان آذربایجان‌شرقی ۲ رصدخانه مدرن و تاریخی دارد که «رصدخانه مراغه» به‌عنوان یکی از قدیمی‌ترین رصدخانه‌های ایران و جهان شناخته می‌شود و قدمت آن به حدود ۷۰۰ سال قبل باز می‌گردد؛ رصدخانه‌ای که زیرنظر «خواجه نصیرالدین طوسی» و به فرمان «هولاکو» نوه چنگیزخان مغول، ساخته شد. ساختمان اصلی این رصدخانه به شکل برجی استوانه‌ای ساخته شده و در ساختمان‌های کناری آن، یک کتابخانه و استراحتگاهی برای کارکنان درنظر گرفته شده‌است. برج مرکزی رصدخانه مراغه، قطری به اندازه ۲۲ متر دارد که از جنس قلوه سنگ، لاشه، سنگ‌های تراش‌خورده و ملات گچ است. این رصد خانه علاوه بر اینکه مکانی تاریخی به‌شمار می‌رود، به واسطه موقعیت قرارگیری آن و تجهیزاتی که بعدا نصب شده، همچنان به‌عنوان محلی برای تحقیقات نجومی و معین رصدخانه دانشگاه تبریز مطرح می‌شود. این‌درحالی‌است که با همه‌گیری ویروس کرونا، بازدید گردشگران از این مرکز محدود شده‌است و به‌جز روزهایی خاص از سال و با رعایت ظرفیت بازدید ۲۰ تا ۵۰ درصدی، در بیشتر روزها بسته است، اما مطالعات نجومی در آن ادامه دارد. ازسوی دیگر در شهر دیگر استان، یعنی تبریز، رصدخانه دانشگاه تبریز به‌عنوان فعال‌ترین رصدخانه کشور که بر فراز تپه‌ای مشرف به این دانشگاه و در مجاورت کوی دانشگاه ساخته شده، در ۲ سال گذشته تعطیل نشده و محل مطالعات و آموزش به دانشجویان بوده‌است. البته باید توجه داشت که فعالیت این مرکز محدود شده و ارائه خدمات در بخشی از موارد به صورت مجازی بوده‌است. گفته می‌شود با بازگشایی دانشگاه‌ها در سال تحصیلی جدید، فعالیت‌های عمومی این مرکز علمی هم ازسر گرفته می‌شود. با توجه به اینکه مخاطبان این رصدخانه علمی دانشجویان و اساتید داخل و خارج استان و همچنین محققان علم نجوم هستند، مسئولان دانشگاه تبریز تلاش دارند در سال‌تحصیلی جاری امکان بازدید گروه‌های علمی از این مرکز را، با توجه به پروتکل‌های اعلام شده ازسوی ستاد مقابله با کرونا، فراهم کنند. این‌درحالی‌است که با توجه به اهمیت این رصدخانه در کشور، در دوره همه‌گیری ویروس کرونا، فعالیت‌های نجومی ازجمله بررسی خسوف‌ها و کسوف‌ها، با حضور گروه‌های علمی دراین مرکز ادامه یافت.

بهشت منجمان در خراسان‌جنوبی
استان خراسان‌جنوبی دارای یک رصدخانه در دانشگاه بیرجند و یک پایگاه رصدی در منطقه کویری «سه‌قلعه» سرایان است. رصدخانه «دکتر مجتهدی» گروه فیزیک دانشگاه بیرجند در مهرماه ۱۳۸۸ افتتاح شد. این رصدخانه در دومین قله مرتفع منطقه، در فاصله ۵۵ کیلومتری مرکز استان (بیرجند)، ۱۰ کیلومتری شهر «مود» و ۵ کیلومتری روستای «کاهی» قرار دارد.  گنبد اصلی و اتاقک ۵/۴ متری آلومنیومی رصدخانه دارای تلسکوپ ۱۴ اینچ «سلسترون» با استقرار استوایی است. دور بودن از شهرها و آبادی‌های اطراف و آسمان کویری و بسیار صاف و پرستاره با درصد بخار کم، این محل را برای انجام پژوهش‌های نجومی بسیار مناسب ساخته، به‌طوری‌که یکی از ۴ کاندیدای اصلی برای ساخت رصدخانه ملی ایران بوده‌است. در رصدخانه دکتر مجتهدی فعالیت‌های تخصصی و تحقیقاتی ازسوی دانشجویان مقطع ارشد و دکتری انجام می‌شود. همچنین دانشجویان خارجی نیز از دیگر شهرها برای رصد ستارگان به این رصدخانه می‌روند. این‌درحالی‌است که فعالیت‌های آماتوری دراین مرکز بعد از همه‌گیری ویروس کرونا به حالت تعلیق درآمده است. پایگاه رصدی سه‌قلعه در منطقه کویری سرایان واقع شده که از آن به عنوان «بهشت منجمان» یاد می‌شود؛ سرایان یکی از مناطق منحصربه‌فرد در شرق کشور برای رصد ستارگان و ازجمله جاذبه‌های دیدنی خراسان‌جنوبی برای جذب گردشگران داخلی و خارجی است.

زیرساخت‌هایی که در آلاشت خاک می‌خورد
تنها رصدخانه استان‌های شمالی کشور، بر فراز تپه‌ای در شهر کوهستانی آلاشت قرار دارد. ۱۴ سال از افتتاح این رصدخانه که می‌توانست با توجه به موقعیت مناسب آلاشت، یکی از جاذبه‌های خاص گردشگری مازندران باشد، گذشته و اکنون چند سال است که تأسیسات این رصدخانه پذیرای هیچ گردشگری نیست و فقط محوطه بیرونی آن به‌عنوان فضایی زیبا برای عکس گرفتن مسافران مورد استفاده قرار می‌گیرد. این رصدخانه که برای افتتاح آن چهره‌های شاخص نجوم ملی و بین‌المللی ازجمله پروفسور «احمد دلکی» پدر نجوم ایران به آلاشت آمده بودند، دارای گنبد آسمان مجهز به تلسکوپ ۱۴ اینچی ثابت و یک تلسکوپ ۶ اینچی سیار و یک ساختمان به‌عنوان مرکز پژوهش و سالن اجتماعات است که اکنون هیچ‌کدام‌شان در چشم‌انداز تعریف شده برای آنها قرار ندارند. پیش‌از این که همه‌گیری ویروس کرونا بخواهد فعالیت این زیرساخت مهم علمی و گردشگری را در آلاشت تعطیل کند، برخی بی‌برنامگی‌ها و ضعف‌های مدیریت شهری آلاشت برای بهره‌برداری از این مجموعه سبب بسته شدن و غیرفعال شدن آن شد. این درحالی است که پس از افتتاح رصدخانه از گسترش فعالیت آن با افزایش زیرساخت‌ها و نصب تلسکوپ خورشیدی نیز خبر داده شده بود. رصدخانه آلاشت با توجه به جاذبه‌های گردشگری این شهر کوهستانی، ظرفیتی کم‌نظیر برای جذب گردشگر محسوب می‌شود که تاکنون به‌درستی از آن استفاده نشد. آخرین بار درتیرماه سال‌گذشته شهردار وقت آلاشت اعلام کرده بود که پس از بازسازی گنبد رصدخانه که براثر تندباد خسارت دید، اقدام‌هایی برای واگذاری این مجموعه به بخش‌خصوصی انجام شده‌است که به انتشار چند نوبت آگهی مزایده هم منجر شد. «عبدالکریم پهلوان» حدود ۱۴ ماه پیش گفته بود که قرارداد واگذاری رصدخانه به سرمایه‌گذار بخش‌خصوصی تا چند روز آینده منعقد می‌شود، اما هنوز درهای رصدخانه بسته است و تنها کاربری آن برای گدشگران و مسافران، بالا رفتن از ۳۶۵ پله ورودی و استفاده از منظره زیبای آلاشت است.

مرکزی برای علاقه‌مندان به ستاره‌شناسی در همدان
مرکز اخترشناسی «ابن‌صلاح همدانی» مستقر در شهرهمدان، طی نزدیک به ۲۰ سال فعالیت خود، توانسته است تعداد قابل‌توجهی از شهروندان همدانی را با حوزه‌های مختلف ستاره‌شناسی آشنا و به فعالیت در عرصه نجوم ترغیب کند. این مرکز (با عرض جغرافیایی ۳۴ درجه و ۴۸ دقیقه و طول جغرافیایی ۴۸ درجه و ۵۲ دقیقه)، به‌عنوان یکی از فعال‌ترین مراکز نجوم آماتوری درایران مطرح است که بررسی‌ها نشان می‌دهد بیش‌از هزار عضو دارد. این مرکز با برگزاری کلاس‌های آموزشی و تشکیل گروه‌های پژوهشی و همچنین برخورداری از امکانات آموزشی مختلف همچون گنبد آسمان نما، گنبد تلسکوپ، کتابخانه و سالن سمینار، درطول سال میزبان دانش‌پژوهان و علاقه‌مندان به علم نجوم و ریاضیات و نیز در تعطیلات نوروزی و فصل تابستان، میزبان گردشگران داخلی و خارجی است. همچنین کتابخانه مرکز اخترشناسی ابن‌صلاح همدانی باوجود بیش‌از ۳ هزار جلد کتاب در موضوع‌های مختلف همچون نجوم، ریاضیات، فیزیک، شیمی، علوم رایانه، تاریخ، ادبیات و فلسفه، مکانی مناسب برای فعالیت گروه‌های پژوهشی و علاقه‌مندان به کتاب است. گروه‌های پژوهشی دراین مرکز متشکل از اعضایی است که علاقه‌مند به پژوهش در موضوع‌های علمی ازجمله ستاره‌شناسی هستند. این اعضا در مقاطع تحصیلی راهنمایی، متوسطه و نیز دانشجویان متناسب با حوزه علاقه خود، نظری یا عملی در موضوع‌های گوناگون نجومی و ریاضیات به پژوهش می‌پردازند و حاصل این پژوهش‌ها به‌صورت سمینارهای ماهانه به دیگر اعضای مرکز ارائه می‌شود. همچنین دست‌سازه‌های نجومی و ریاضی این گروه‌ها در نمایشگاه‌های مختلف در معرض دید عموم قرار می‌گیرد. مرکز اخترشناسی ابن‌صلاح همدانی همواره مترصد وقوع پدیده‌های نجومی است و به همین مناسبت، برنامه‌های رصد عمومی هم برگزار می‌کند.

تنها رصدخانه مجهز بوشهر
اگرچه استان بوشهر رصدخانه تاریخی ندارد، اما نخستین رصدخانه‌ای که دراین استان به‌صورت رسمی و اصولی تأسیس شد، «رصدخانه مهر» بود که درسال ۱۳۸۴ و با تلاش‌های حاج «محمود کرمی» و با توجه به علاقه ذاتی‌اش به نجوم، در روستای «گورک سادات» شهرستان تنگستان راه‌اندازی شد. البته علاوه‌براین رصدخانه‌های کوچکی هم ازجمله در دانشگاه پیام‌نور گناوه، کانون فرهنگی – تربیتی برازجان، پژوهش‌سرای «شهید احمدی تنها» کنگان و ساختمان پزشکان شهر بوشهر فعالیت می‌کنند، اما اصلی‌ترین و مدرن‌ترین رصدخانه استان، رصدخانه مهر است که فعالیت‌های گسترده‌ای را دراین حوزه انجام می‌دهد. دراین میان اگرچه درحال‌حاضر رصدخانه‌های کوچک کنگان و برازجان به‌دلیل مشکلات زیرساختی فعالیتی ندارند و رصدخانه گناوه نیز نیمه‌فعال است، اما رصدخانه مهر ازجمله فعال‌ترین رصدخانه‌های ایران به حساب می‌آید که ازنظر تعداد پروژه‌ها و میزان فعالیت‌ها در وضعیت بسیار خوبی قرار دارد و از شهرت خوبی درسطح کشور دراین عرصه برخوردار است. این رصدخانه عمدتا در حوزه دانش‌آموزی و دانشجویی فعالیت می‌کند، اما خانواده‌ها و شهروندان علاقه‌مند نیز می‌توانند از امکانات موجود دراین رصدخانه برای سیاحت آسمان استفاده کنند. این‌درحالی‌است که رصدخانه مهر از امکانات مناسبی هم بهره می‌برد؛ درحال‌حاضر یک تلسکوپ ۱۶اینچ، ۸ دستگاه تلسکوپ در اندازه‌های مختلف، ۲۰دوربین دوچشمی و دوربین عکاسی آسمان و ۲ نمونه از بزرگ‌ترین تلسکوپ‌های خورشیدی ایران دراین رصدخانه بوشهر برای استفاده علاقه‌مندان، منجمان آماتور و دانش‌پژوهان در دسترس است و مورداستفاده قرار می‌گیرد. همچنین آسمان‌نمای بزرگ دیجیتالی این مرکز نیز مورداستفاده عموم شهروندان و دانش‌آموزان قرار می‌گیرد. اکنون این مرکز تنها کانون فعالیت ستاره‌شناسی به‌صورت رصدخانه‌ای در سطح استان بوشهر محسوب می‌شود، اما در شهرهایی مانند برازجان، خورموج، آبپخش و سعدآباد نیز فعالیت‌هایی در زمینه ستاره‌شناسی انجام می‌شود و علاقه‌مندان می‌توانند از امکانات موجود بهره‌مند شوند. همه‌ اینها درحالی‌است که همه‌گیری ویروس کرونا تاحدود زیادی فعالیت‌های مراکز رصدخانه‌ای استان را تحت‌تأثیر قرار داد و سبب شد علاقه‌مندان به تحقیق و پژوهش دراین حوزه کم‌تر در رصدخانه‌ها حاضر شوند و به‌دنبال این موضوع، شاهد رکود نسبی دراین‌گونه فعالیت‌ها باشیم.

گردشگری و ستاره‌شناسی در زنجان
رصدخانه دانشگاه زنجان، یکی از معدود رصدخانه‌های موجود دراین استان است. طرح این رصدخانه با مساحت ۲۶۰ مترمربع در سال ۱۳۸۱ تصویب و در سال ۱۳۸۹ ساختمان آن مورد بهره‌برداری قرارگرفت و اکنون پژوهشگران و دانشجویان نجوم دراین رصدخانه فعالیت می‌کنند. اساتید دانشگاه علوم پایه زنجان معتقدند از ابتدا هدف این بود که بهترین مکان برای ساخت این رصدخانه ازنظر دید نجومی، انتخاب شود. با توجه به این موضوع درحال‌حاضر این رصدخانه جزو رصدخانه‌های نسبتا بزرگ از لحاظ ابعاد و گنبد و نیز جزو رصدخانه‌های متوسط ازنظر بهره‌مندی از تجهیزات نجومی به‌شمار می‌رود. اساتید و دانشجویان نجوم، عکاسان و گردشگران بیشترین مخاطبان رصدخانه هستند و می‌توان از این ظرفیت برای توسعه ستاره‌شناسی دراستان و کشور نهایت بهره را برد. علاوه بر قابلیت‌های پژوهشی، تحقیقی و آموزشی، رصدخانه زنجان از ظرفیت‌های گردشگری این استان محسوب می‌شود. این مرکز تا پیش‌از همه‌گیری ویروس کرونا، میزبان تعداد قابل‌توجهی از علاقه‌مندان به نجوم بود، اما اکنون میزان بازدیدکنندگان از این رصدخانه نیز کاهش محسوسی داشته‌است.

امکانات مناسب رصدخانه کاسین در لرستان
رصدخانه «کاسین» که در ارتفاع هزار و ۸۰۰ متری از سطح دریا در خرم‌آباد، مرکز استان لرستان، ساخته شده‌است، ۱۶تلسکوپ در اندازه‌های گوناگون دارد که درمیان انها، تلسکوپ خورشیدی «کرونادو» و تلسکوپ مرکزی «سلسترون» با همه تجهیزات، آماده ثبت و ضبط داده‌های رصدی است. اگرچه مدیران «کاسین» معتقدند که این رصدخانه مدرن‌ترین مرکز در خاورمیانه به‌حساب می‌آید، اما برخی کارشناسان این ادعا را تأیید نمی‌کنند و براین باورند که رصدخانه‌هایی مانند رصدخانه ملی ایران و رصدخانه تبریز در ایران موقعیت و امکانات بهتری دارند و برخی دانشگاه‌های منطقه ازجمله در ترکیه نیز موقعیت، تلسکوپ‌ها و امکانات مناسب‌تری دارند. همچنین وجود ۲ دکل در جوار گنبد و آلودگی نوری ناشی از شهر خرم‌آباد، از چالش‌های موجود در مسیر فعالیت‌های رصدی دراین مرکز به‌شمار می‌رود. این مرکز بیش‌از ۳۵ نیروی جوان و تحصیلکرده جذب کرده و در کنار اشتغال‌زایی، به آموزش نیز می‌پردازد. تجهیزات کامل ضبط داده‌های رصدی، پژوهشکده خورشیدی، وجود ۳ آسمان‌نمای دیجیتال، سالن آمفی‌تئاتر با قابلیت پخش سه‌بعدی و تلسکوپ، مهمان‌سرا، هتل و زیرساخت‌های رفاهی، بخش‌های مختلف این مجموعه را تشکیل‌ می‌دهد. همه اینها درحالی‌است که فعالیت‌های این روزهای رصدخانه کاسین در استان لرستان، محدود به رویت هلال ماه است.

رصدخانه‌های مدرن اصفهان
در اصفهان رصدخانه‌ای تاریخی از دوران گذشته برجا نمانده، اما  از آنجا که اصفهان شهری کهن و دارای پیشینه‌ای سترگ در زمینه‌های علمی بوده، رصدخانه‌های مدرن درآن ایجاد شده‌است. ازجمله این رصدخانه‌ها می‌توان به رصدخانه دانشگاه اصفهان، رصدخانه «ایرسا» یا «فضای بیکران» و مرکز نجوم «ادیب» در شهر اصفهان، رصدخانه شاهین‌شهر، رصدخانه نیاسر و رصدخانه ملی ایران در سایت «گرگش» کاشان اشاره کرد. دراین میان رصدخانه مرکز نجوم ادیب به تلسکوپ‌های رباتیک با قطر دهانه ۱۴ اینچی (هر اینچ ۲/۵ سانت) مجهز است. رصدخانه فضای بیکران نیز تلسکوپی با قطردهانه ۱۲ اینچ دارد، رصدخانه نیاسر هم مجهز به تلسکوپی با قطردهانه ۱۶ اینچ است. رصدخانه دانشگاه‌اصفهان نیز تلسکوپی با قطر دهانه ۱۶ اینج دارد. دانش‌آموزان، دانشجویان، منجمان و علاقه‌مندان به علم ستاره‌شناسی در رده های سنی مختلف، از مخاطبان رصدخانه‌های استان هستند. این‌درحالی‌است که قبل از همه‌گیری ویروس کرونا، برنامه‌هایی مانند رصدهای عمومی ماهانه (که طی آن تصاویر از اجرام آسمانی توسط تلسکوپ دریافت و با استفاده از نمایشگر برای مشاهده عموم بازدیدکنندگان ارائه می‌شد)، نشست‌هایی با حضور کارشناسان و کلاس‌های آموزشی دراین رصدخانه‌ها برگزار می‌شد، اما اکنون به‌جز بازدیدهای محدود شده عمومی و گاه پروژه‌های رصدی تخصصی، برنامه پیوسته و کلانی وجود ندارد. با این وجود رصدهای تخصصی مربوط به رخدادهای نجومی و برخی پروژه‌های ثبتی و همچنین برخی کلاس‌های تخصصی همچنان پابرجاست و کلاس‌های آموزشی نیز به‌صورت مجازی برگزار می‌شود.

۳ رصدخانه فعال خراسان‌رضوی
در استان خراسان‌رضوی ۳ رصدخانه در دانشگاه خیام، فردوسی و نیشابور فعالیت می‌کنند. رصدخانه دانشگاه خیام در سال ۱۳۸۹ و مصادف با هفته نجوم افتتاح شد. با توجه به این موضوع نخستین رصد خسوف دهه ۹۰ شمسی، مصادف با سال جهانی نجوم، با مشارکت و همکاری دانشجویان نجوم خیام و اساتید گروه فیزیک و دانشجویان و کارکنان و مرکز رایانه دانشگاه دراین رصدخانه انجام شد. رصدخانه دانشگاه خیام برای فعالیت‌های تحقیقاتی دانشجویان مورد استفاده می‌گیرد و هیچ بازدید غیرحرفه‌ای دراین مرکز وجود ندارد. این‌درحالی‌است که رصدخانه دانشکده علوم پایه دانشگاه فردوسی مشهد در دهه ۴۰ شمسی توسط دکتر «محمدعلی سعادت» بنیان نهاده شد. درحال‌حاضر بازدیدهای عمومی مدارس، مراکز آموزشی و دانشگاه‌ها از رصدخانه به‌همراه امکان استفاده دانشجویان و دانش‌آموزان که طرح‌های رصدی آنها به تصویب گروه فیزیک دانشکده علوم پایه دانشگاه فردوسی مشهد برسد، در کنار برگزاری بخش عملی دروس نجوم رصدی، مهم‌ترین فعالیت‌های این رصدخانه را تشکیل می‌دهند. با همه‌گیری ویروس کرونا بازدیدها از رصدخانه دانشگاه فردوسی بسیار محدود و تنها برای استفاده دانشجویان با رعایت پروتکل‌های بهداشتی انجام می‌شود. ازسوی دیگر رصدخانه دانشگاه نیشابور نیز اول مهرماه ۱۳۹۳ به بهره‌برداری رسید. این رصدخانه برای کارهای تحقیقاتی کارشناسان این رشته و همچنین با هدف استفاده دانشجویان و دانش‌آموزان علاقه‌مند در سطح آماتور مورد بازدید قرار می‌گیرد. رصدخانه‌های دیگری مانند رصدخانه مجموعه فرهنگی – تفریحی باغرود و افلاک‌نمای خیام در نیشابور وجود دارد که این رصدخانه‌ها بیشتر جنبه نمادین دارند.

مزیتی برای بزرگ‌ترین رصدخانه‌های حرفه‌ای البرز 
مرکز فضایی ماهدشت در سال۱۳۵۴ در منطقه ماهدشت کرج ساخته شده‌است. این مرکز در ابتدای تأسیس فقط گیرنده اطلاعات  ماهواره‌ای بود، اما اکنون مجهز به رصد خانه‌های پیشرفته و نیمه‌پیشرفته، مرکز پایش، آزمایشگاه ملی سنجش از دور کشور و مرکز داده‌های فضایی است. ازسوی دیگر خشکسالی، سیل، زلزله و فرونشست زمین در مرکز فضایی ماهدشت به‌صورت مرتب پایش می‌شود. این مرکز دارای ۲ رصدخانه به نام‌های «اپوسوس» و «خیام» است که بزرگ‌ترین رصدخانه‌های حرفه‌ای البرز و جزو ۵ رصدخانه بزرگ کشور نیز محسوب می‌شوند. در رصدخانه اپوسوس در قالب یک همکاری بین‌المللی میان ۸کشور در سازمان همکاری‌های فضایی آسیا و اقیانوسیه، اجرام فضایی حول زمین شامل پسماندهای فضایی و ماهواره به‌صورت دائم رصد و اطلاعات مداری آنها به‌روز می‌شود و  رصدخانه خیام نیز باهدف ترویج، عمومی‌سازی و آموزش علم نجوم و پژوهش درزمینه اخترشناسی فعالیت می‌کند. این ۲ مرکز  از فعال‌ترین رصدخانه‌های کشور هستند و رصد انواع اجرام آسمانی، زباله‌های فضایی، ماهواره‌ها و کهکشان‌ها، سیارات و سایر اجرام آسمانی به‌صورت مرتب انجام می‌شود. با توجه به اینکه این مراکز جزو رصدخانه‌های بزرگ و فعال کشور به‌شمار می‌روند، همه‌گیری ویروس‌کرونا تأثیر محسوسی در روند فعالیت‌های آنها نداشته است. اینها درحالی‌است که مرکز علمی آسمان نما و رصد خانه خواجه نصیرالدین طوسی نیز به‌عنوان مرکز تخصصی نجوم استان، از سال ۱۳۸۶ در کرج راه‌اندازی شده‌است. این مرکز بیشتر در حوزه کودک و نوجوان فعالیت می‌کند، از همین  رو بسیاری از فعالیت‌های مرکز، مانند برگزاری تورهای آموزشی باحضور دانش‌آموزان، با همه‌گیری ویروس کرونا به حالت تعلیق درآمده‌است.

منبع:همشهری

توسعه گردشگری شهری حال پایتخت را خوب می کند

رئیس کمیته گردشگری شورای اسلامی شهر تهران با بیان اینکه گردشگری دیگر یک موضوع دسته دوم یا دسته چندم نیست،افزود: گردشگری یک صنعت است که می تواند به اقتصاد پایدار شهر کمک کند و ما در شورای شهر و کمیته گردشگری شورا نگاه ویژه ای به این امر خواهیم داشت.

به گزارش همشهری آنلاین، مراسم هفتمین سالروز افتتاح پل طبیعت با حضور مهدی چمران رییس شورای اسلامی شهر تهران، سید احمد علوی و جعفر بندی شربیانی از اعضای شورا شورای شهر تهران، پرهام جانفشان مدیر کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان تهران، سید محمد حسین  حجازی مدیر عامل شرکت نوسازی عباس آباد و جمعی از سفرای کشور های خارجی نظیر ژاپن، صربستان، عراق، ویتنام، کره جنوبی، مالزی، سنگال و … در پل طبیعت تهران برگزار شد.

سید احمد علوی عضو کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای اسلامی شهر تهران در این مراسم گفت: بزرگان به ما آموخته اند که شهر را صرفا شهرسازان نمی سازان بلکه فیلسوفان معماری می سازند. چرا که آنان هم برای جسم و هم برای روح شهر فکر می کنند و توجه به حوزه گردشگری نیز در این مقوله جای می گیرد که باید به روح شهر نیز توجه کرد.

علوی افزود: شهر علاوه بر فیزیک به روح هم نیاز دارد تا حال شهر خوب باشد، حال شهر که خوب باشد حال شهروندان نیز خوب می شود. ما نمی توانیم شهری را تصور کنیم که مملو از سازه ها ی بلند و آپارتمان ها باشد اما در آن به المان ها معنوی شهر و شهروندان توجهی نشده باشد. در چنین شهری نمی شود زندگی کرد.

رییس کمیته گردشگری شورای اسلامی شهر تهران گفت: شما می بینید از گذشته برج آزادی، برج میلاد و اکنون پل طبیعت جاذبه ها و نماد تهران شده اند و امروز مجموعه های دیگر اراضی عباس آباد نیز کمک می کند تا هر چه بیشتر روح و روان شهر مورد توجه قرار گیرد و حال شهروندان بهتر شود.

علوی در ادامه گفت: موضوع دیگر که باید مورد توجه قرار گیرد این است که آنچه ساخته ایم باید ظرفیت بهره برداری آن را تکمیل کنیم یعنی برای استفاده بهینه از یک مجموعه تمامی اجزا و ظرفیت ها را به کار گیریم. گرچه عدم تحقق این مهم تا حدودی به شیوع ویروس کرونا بر می گردد، اما امروز با واکسیناسیون سراسری و بعد از دو سال دیگر قابل قبول نیست که مجموعه ای به نهایت بهره وری خود نرسد.

علوی افزود: گردشگری دیگر یک موضوع دسته دوم یا دسته چندم نیست یک صنعت است که می تواند به اقتصاد پایدار شهر کمک کند و ما در شورای شهر و کمیته گردشگری شورا نگاه ویژه ای به این امر خواهیم داشت.

تهران در مقصد گردشگری چند منظوره پیشتاز است

مدیر کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان تهران نیز در این مراسم گفت: شاید اگر کسی از دور تهران را به نظاره بنگرد تهران را شهری صنعتی ببینید اما تهران به عنوان ام القرای جهان اسلام شهر بی‌نظیری است که دارای جاذبه های میراثی و گردشگری بسیار است.

پرهام جانفشان ادامه داد: کافی است سری به بافت های تاریخی تهران و لمان ها و مقاصد جدید تهران نظیر همین پل طبیعت زده شود تا به جاذبه های بی نظیر تهران پی ببریم.

اوبا بیان اینکه آثاری نظیر پل طبیعت سبب جذب گردشگر و در آینده به مقاصد گردشگری تبدیل خواهند شد. چرا که نماد تهران هستند نظیر برج آزادی و برج میلاد و خوشبختانه تفاهم نامه های خوبی در این زمینه با شرکت اراضی عباس آباد منعقد کردیم.

بر اساس گزارش معاونت ارتباطات و امور بین الملل شورای اسلامی شهر تهران، جانفشان در پایان گفت: گردشگری خانواده محور، گردشگری محتوایی و تجربه محور و توسعه گردشگری سلامت که تهران در آن پیشتاز است از جمله برنامه های ما برای سال آتی در حوزه گردشگری است.

منبع:همشهری

بازیگر ۹۰ ساله «پیشتازان فضا» به مدار زمین رفت

ویلیام شاتنر ۹۰ ساله، بازیگر نقش «کاپیتان کرک» در سری اولیه مجموعه تلویزیونی «پیشتازان فضا» یا «سفر ستاره‌ای» به همراه سه نفر دیگر با موشک شرکت «بلو اوریجین» به مدار کره زمین رفت.

به گزارش همشهری آنلاین به نقل از space.com این بازیگر مشهور و سه نفر همراهش، روز چهارشنبه ۱۳ اکتبر (۲۱ مهر) با موشک «نیو شپرد» شرکت «بلو اوریجین» به مدار کره زمین فرستاده شدند. این دومین پرواز سرنشین‌دار زیرمداری موفق شرکت «بلو اوریجین» متعلق با جف بزوس با این وسیله با هدف گردشگری فضایی است.

«نیو شپرد»» که ترکیبی از یک موشک و یک کپسول فضایی است در ساعت ۱۰ صبح به وقت شرق آمریکا از «سکوی پرتاب شماره یک» شرکت «بلو اوریجین» در غرب ایالت تگزاس به فضا پرتاب شد.

پس از ۱۱ دقیقه پرواز که در طی آن شاتنر و همراهانش چهار دقیقه بی‌وزنی را در فضای بیرونی کره زمین تجربه کردند، کپسول حامل آنها با چتر نجات در در نزدیکی تاسیسات بلو اوریجین در غرب تگزاس فرود آمد.

موشک هم که پس از جدا شدن از کپسول هفت دقیقه پس از پرتاب به زمین بازگشت و فرود موفقی را در فاصله ۳ کیلومتری از سکوی پرتابش انجام داد.

شاتنر اکنون سالمندترین فردی است که که به فضا پرواز کرده و رکورد پیشین را که مربوط به خانم والی فانک، هوانورد کهنه‌کار ۸۲ ساله بود و در ماموریت پیشین «بلو اوریجین» به دست آمده بود، شکسته است.

شاتنر در این سفر که ماموریت NS-18 نام داشت با سه نفر دیگر همراه بود: خانم «اودری پاورز»، معاون ماموریت‌ها و عملیات فضایی در شرکت بلو اوریجین، «گلن دو وریس»، معاون علوم زیستی و مراقبت‌های بهداشتی در شرکت نرم‌افزاری فرانسوی «دوسو سیستمز» و «کریس بوشویژن»، یکی از دو بنیانگذار شرکت رصدکننده کره زمین به نام «پلنت» مستقر در سانفرانسیسیکو.

بوشیویژن و دو وریس برای این پرواز پول پرداخته بودند، اما پاورز به عنوان بخشی از نقش حرفه‌ای‌اش در این ماموریت شرکت داشت. خانم پاورز پیش از مقام فعلی‌اش به عنوان مهندس و وکیل  فضایی خدمت کرده و نیز قبلا کنترل‌کننده پرواز در برنامه ایستگاه فضایی بین‌المللی در «مرکز فضایی جانسون» در هوستون بوده است.

منبع:همشهری

بی شما نه سیستان را دیدیم نه بلوچستان را شنیدیم…

آخرین بار در جلسه بررسی ثبت شهر ادیمی به‌عنوان شهر ملی «خمک‌دوزی» دیدمش در همین تهران. صبح زود از زاهدان رسیده بود، اتفاقا یک نمونه هم از همان خمک‌دوزی‌ها برایم هدیه آورده بود و کلی از زیبایی‌های صنایع‌دستی استانش برایم تعریف کرد.

قبل از آن پویشی راه افتاده بود و اسمش را گذاشته بودند «سیستان را ببینیم، بلوچستان را بشنویم» هرکجا می‌رسید پویش را تبلیغ می‌کرد توی همه کانال‌ها، گروه‌ها و پیج‌هایی که دسترسی داشت پویش را معرفی می‌کرد.

می‌گفت مردم سیستان و بلوچستان نجیب و مهمان‌نوازند، اینجا سرشار از استعدادهای گردشگری است. حیف است کسی اینجا را نبیند. از چابهار می‌گفت و از ساحل زیبای بریس، از سراوان تعریف می‌کرد و از روستای کلپورگان و سفال‌های زیبایش و قلعه تاریخی سب. از ایرانشهر خاطرات زیادی داشت، از خاش حرف‌هایی برای گفتن داشت و برای‌مان همیشه از اهمیت شهر سوخته زابل حرف می‌زد.

تمام توانش را گذاشته بود برای کارش فرقی هم نمی‌کرد که مدیر روابط‌عمومی باشد یا قبلا معاون میراث‌فرهنگی استان بوده هر جا که بود فقط به سیستان و بلوچستان فکر می‌کرد و اعتقاد داشت مسیر توسعه‌ای این استان از گردشگری می‌گذرد.

بعضی وقت‌ها به شوخی به او می‌گفتم سیستان را باید با تو دید و بلوچستان را باید با تو شنید و او باز مثل همیشه لبخندی می‌زد و جوابم را می‌داد و من هیچ وقت فکر نمی‌کردم بازی روزگار ما را به جایی برساند که با او نه سیستان را دیدم و نه بلوچستان را شنیدم و دیدن دوباره او داغی شود که هنوز هم تازه است…

بعضی اتفاق‌ها هیچ وقت فراموش نمی‌شوند حتی اگر بخواهی و یا سعی کنی فراموش کنی بازهم فراموش نمی‌شوند. بعضی داغ‌ها هیچ وقت خاموش نمی‌شوند و بعضی از افراد هیچ وقت از یاد نخواهند رفت.

دست خودم نیست هنوز هم آن روز لعنتی را یادم هست. روز ۲۱ مهر را وقتی که صبح اول وقت توی اداره همه جا صحبت از یک سانحه وحشتناک رانندگی بود و در کمال ناباوری درگذشت چهار همکار باصفا و زحمت‌کش.

هیچ‌کس نمی‌توانست باور کند یعنی نمی‌خواستیم که باور کنیم اما مگر مرگ را چاره‌ای است؟

خبر تلخ بود و آن روز به همه زهر شده بود. نمی‌خواستیم باور کنیم اما ابوالفضل عبیدی و محسن شیخ‌الاسلامی از کارشناسان معاونت میراث‌فرهنگی که برای مأموریت کاری به استان سیستان و بلوچستان سفر کرده بودند، به‌همراه محمدرضا سندگل مدیر روابط‌عمومی اداره‌کل استان و امین چاجی از همکاران ترابری و راننده خودرو در یک سانحه رانندگی درگذشتند. باور کردنش سخت بود اما شد آنچه نباید می‌شد.

منبع:میراث آریا

پوشاک سنتی زنان میناب

تن‌پوش انسان‌ها به‌مقتضای ویژگی‌های اقلیمی، درجه، تمدن و فرهنگ، عقاید مذهبی و آداب‌ورسوم دستخوش دگرگونی‌های بی‌شماری شده است. پوشاک و لباس مانند خوردوخوراک از نیازهای اولیه و ضروری انسان بوده و هست. به‌طوری‌که بشر اولیه از پوست حیوانی که شکار می‌کرده برای خودش تن‌پوش درست می‌کرد و از گوشت آن تغذیه می‌کرد. اینکه انسان در چه زمانی اقدام به پوشیدن لباس نموده، روشن نیست ولی حداقل تا این اندازه می‌توان گفت که از عمر این دستاورد اولیه انسان هزاران و شاید صدها هزار سال گذشته است. در طول این مدت انسان این پوشین خود را به اشکال مختلف بافته و از آن استفاده کرده است.

شهرستان میناب

میناب از شهرستان‌های سرسبز، آباد و بارونق استان هرمزگان است. این شهرستان در شمال خاوری تنگه هرمز و در حاشیه ساحلی دریای عمان و در ۱۱۰ کیلومتری شرق بندرعباس واقع‌شده و به علت فاصله از دریا ارتفاعش از سطح دریای آزاد ۳۰ متر است. میناب از شمال به شهرستان رودان، از باختر به شهرستان بندرعباس، از خاور به شهرستان جاسک و استان کرمان و از جنوب به شهرستان جاسک و تنگه استراتژیک هرمز محدود است. بخش‌های شمالی و خاوری این شهرستان کوهستانی و بخش مرکزی و باختری آن دشتی است. بخش دشتی آن به درازای حدود ۱۲۰ کیلومتر از بندر تیاب تا نزدیک روستای کرگوشکی نوار کرانه‌ای (کرانه خاوری تنگه هرمز) قرار دارد. آب‌وهوای این شهرستان، مانند دیگر نواحی استان هرمزگان گرم و مرطوب است. رطوبت هوا زیاد و هر چه به کرانه نزدیک‌تر شویم، اثر آن محسوس‌تر است.

پوشاک زنان میناب

شکل پوشاک و تنوع آن‌ها (در کم‌وزیادی یا بلندی و کوتاهی) تابع وضعیت مخصوص منطقه است که مردمش روی حفاظت از گرما و سرما یا توجه به‌اعتدال هوا، وادار به ایجاد آن‌ها می‌شوند.

ساحل‌نشینان جنوب که به بندری‌ها مشهورند براثر آمدورفت عمومی از راه دریا و خشکی غالباً دستخوش تبادل سلیقه دائمی ساحلی شده‌اند و در طی قرون با توجه به انتخاب احسن از دو نوع پوشاک عربی و هندی چیزی کم‌وبیش چاشنی سلیقه بومی خودکرده‌اند و در مقام مقایسه باسلیقه برخوردکنندگان، وضعی مخصوص (توأم باظرافت بومیانه) برای خود به وجود آورده‌اند. ولی این وضع مخصوص و مطلوب، خاص بانوان بندری است زیرا مردان بندری پوشاک خاصی ندارند. تن‌پوش آنان اگر شلواری در منظر بلوچی یا قشقایی، یا نیمه بلوچ و نیمه قشقایی نباشد، قطعاً لنگی است بر میان‌بسته و در موقع لزوم لنگی دیگر بر دوش افکنده یا پارچه‌ای به شکل عمامه در هم، رهاتر بر سر پیچیده و پاپوشی بافته از گیاه است.

پوشاک زنان میناب از تن‌پوش، سرپوش، پاپوش، نوعی ماسک یا نقاب به نام برقع یا به لهجه محلی برکه و زیورآلات تشکیل‌شده است.

الف) تن‌پوش

کندوره (kandure) لباس نسبتاً تنگ تا روی زانو که پایین آن چاک داشته و دور چاک پایین لباس، خوس دوزی شده و دور یقه و دور مچ آن نیز با انواع نوارها تزیین یا گلابتون دوزی شده است.

گون (gavan) نام لباس‌هایی است که از ناحیه کمر چین‌خورده، آستین آن تنگ است و در قسمت جلوی سینه لبه آستین‌ها و لبه دامن خوص دوزی، زری‌دوزی، گلابتون دوزی یا پولک‌دوزی شده است.

جمه (jomme) نام لباس دیگری است که آن نیز از روی کمر چین‌خورده و روی آن خوص دوزی شده و آستین آن گشاد است که معمولاً بلوچ‌های ساکن میناب آن را می‌پوشند. شکل آن شبیه پیراهن بلوچی است؛ به‌صورت لباس‌های گشاد آستین خفاشی است که در قسمت مچ تنگ می‌شود و فقط در قسمت یقه و جلوی سینه و مچ تزیین دارد.

شلوار (تنبان) (tonbân) یک نوع آن از پایین تا بالای مچ پا تنگ است و با زیپ یا دکمه و بندینک بسته می‌شود و روی قسمت تنگ انواع تزئینات از قبیل خوس دوزی، ودویی (vaduyi) گلدوزی با چرخ‌خیاطی، گلابتون دوزی (گلابتون‌ها از پاکستان آورده می‌شود) دارد. از انواع دیگر، شلواری است که پایین آن تنگ نیست و حاشیه‌ای نام دارد و مانند شلوارهای راحتی معمولی دوخته می‌شود و پای ین یا حاشیه آن تور و گلدوزی دارد و معمولاً افراد مسن از آن استفاده می‌کنند و عموماً از جنس نخی یا ابریشمی و بارنگ‌های روشن و شاد است و نقش‌های روی شلوار در ذهن بیننده فضای سرسبز و آبادانی را تداعی می‌کند.

لباس عروس مینابی: در میناب چنین رسم است که عروس در روز عقد لباس سبز می‌پوشد و در جایگاهی که از تشک، مخده و سفره سبز تشکیل‌شده می‌نشیند و این سبزی را نشانه سرسبزی و آبادانی زندگی می‌دانند که برگرفته از نوع معیشت منطقه است که مبتنی بر کشاورزی و باغداری است.

ب) سرپوش

لچک (lačak) مانند کلاه کوچکی است که وسط س ر می‌گذارند و به‌وسیله دو قیطان به زیر چانه‌بند می‌شود. روی آن گلابتون دوزی و خوص دوزی شده است. درگذشته زنان هنگام مراسم مختلف و همچنین عروسی‌ها به سر می‌کردند و بنا به توانایی خانواده از سکه‌های طلا برای تزیین جلوی آن بالای پیشانی استفاده می‌کردند و در قسمت وسط یعنی وسط پیشانی بین دو ابرو جواهری به شکل ماه یا سکه‌ای درشت‌تر از سایر سکه‌ها به کار می‌رفت.

جلویل (جلبیل) (jelvil) (jelbil) نوعی شال به رنگ مشکی و عمدتاً توری است و روی آن را با خوص تزیین می‌کنند. پایین شال را با چپر که نواری است با نخ‌های رنگارنگ، تزیین می‌کنند و به آن گلابتون یا بشکی باریشه‌های بلند می‌دوزند.

لیسی (leysi) شال نخی نرم و از جنس وال است که به رنگ‌های روشن و شاد تهیه و در تابستان از آن استفاده می‌شود. لیسی، شال نسبتاً بزرگی است که زنان هنگام کار یا مهمان‌داری به‌جای چادر از آن استفاده می‌کنند.

ارنی (orni)نوع دیگری از شال است که از حریر سبزرنگ تهیه و گلدوزی و گلابتون دوزی شده است و معمولاً برای سر عروس استفاده می‌شود

چادر نوع دوخت چادر تفاوتی ندارد ولی شیوه سر کردن آن متفاوت است. بدین صورتکِ یک سمت چادر یا به‌اصطلاح دستک چادر ر ا به دور گردن پیچیده یا روی سر می‌برند. دستک دیگر را زیر بغل می‌گذارند تا بدین‌وسیله هر دودست برای انجام امور آزاد باشد. چادرها معمولاً از جنس نخ یا وال است و عموماً از رنگ‌های روشن استفاده می‌شود. افراد سالمند از رنگ‌های تیره استفاده می‌کنند. رنگ چادرها بستگی به موقعیتی دارد که زنان شرکت می‌کنند. مثلاً در مراسم عروسی از رنگ شاد و پارچه نازک‌تر و در عزا از چادرهای نخی مشکی استفاده می‌کنند.

ج) روپوش

زنان میناب برای پوشاندن چهره خود از بیگانه از ماسک یا نقابی به نام برقع «borqe» استفاده می‌کنند. برقع به ضم ب و کسر ق به معنی روبند، نقاب و تکه پارچه‌ای است که زنان با آن چهره خود را می‌پوشانند برقع، پوشش جالب و دیدنی زنان حاشیه شمالی و جنوبی خلیج‌فارس و دریای عمان است. در ساحل استان هرمزگان و خطه ساحلی بلوچستان آن را «برکه» و در حوزه بندرلنگه به نام «بتوله» خوانده می‌شود.

برقع را از جنس پارچه نخی یا ابریشمی درست می‌کنند و روی آن را با نخ‌های ابریشمی و به رنگی که موردنیاز است، سوزن‌دوزی می‌کنند. قسمت روی بینی برقع که «به دار برقع» معروف است به‌اندازه بینی فرد استفاده‌کننده برش می‌خورد و داخل قسمت دار برقع از چوب انتهای خوشه خرما که صاف است استفاده می‌کنند.

رنگ برقع بستگی به سن، موقعیت اجتماعی و وضعیت تأهل فرد استفاده‌کننده دارد. به‌طور مثال رنگ مشکی برای دختران و بیوه‌زن‌ها است که در بعضی موارد دختران دور برقع مشکی خود را بارنگ بنفش تیره کناره دوزی می‌کنند. رنگ قرمز مخصوص زنان متأهل و شوهردار است و برخی از سالمندان نیز از برقع به رنگ قهوه‌ای استفاده می‌کنند. دختران بلوچ ساکن میناب از برقع مشکی با حاشیه‌دوزی قرمز استفاده می‌کنند.

د) پای‌افزار یا پاپوش

کبکاب (kabkâb) نوعی کفش که از جنس چوب است و زنان از آن استفاده می‌کنند. کف آن از چوب و نوار چرمی است که به‌صورت تسمه به روی کفش می‌آید و با میخ وصل می‌شود.

سواس (sovâs) نوعی پای‌افزار است که از لیف خرما یا به لهجه محلی پنگ (انتهای خوشه خرما) استفاده می‌شد. بدین‌صورت که پنگ را با سنگ می‌کوبیدند تا نرم شود سپس کف کفش را می‌بافتند و به‌وسیله بند بافته‌شده از همان پنگ به دور پا بسته می‌شد. درگذشته اهالی معمولی منطقه پابرهنه راه می‌رفتند و اشخاص خاص و ثروتمند از سواس استفاده می‌کردند.

منابع:

– تنهایی، حسین (۱۳۷۷) درآمدی بر مکاتب و نظریه‌های جامعه‌شناسی چ، ، ۲ تهران: انتشارات مرنیز

– عمید، حسن (۱۳۵۹) فرهنگ فارسی عمید، تهران: امیرکبیر

– کاربارینو، مروین (۱۳۷۷) نظریه‌های مردم‌شناسی، ترجمه عبا س محمدی اصل، تهران: انتشارات آوای نور.

– مالینوفسکی، بروتیسلاو (۱۳۷۸) نظریه علمی درباره فرهنگ، ترجمه عبدالحمید زرین قلم، تهران: انتشارات گام نو

– ضیاءپور، جلیل (۱۳۴۶) پوشاک ایل‌ها، چادرنشینان و روستاییان ایران، تهران: وزارت فرهنگ و هنر

منبع:میراث آریا

گردشگران ایرانی چه مقدار برای خدمات گردشگری هزینه می‌کنند؟

عضو هیات علمی پژوهشکده گردشگری جهاد دانشگاهی گفت: سبک سفر بخش عمده ایرانیان به گونه‌ای است که به جز هزینه بنزین و قدری هزینه اسکان، عملا هزینه مازادی بر گردشگر تحمیل نمی‌کند و در نتیجه فراز و نشیب‌ها و بحران‌های اقتصادی کشور بر این بخش از گردشگری بی تاثیر یا کم‌تاثیر است.

حامد بخشی در گفت‌وگو با ایسنا در خصوص گردشگری معیشتی اظهار کرد: گردشگری را می‌توان از منظرهای مختلفی مورد بررسی قرار داد. یکی از این منظرها رویکرد اقتصادی به گردشگری است. در واقع یکی از توجیه‌های اصلی برای توسعه و ترویج گردشگری به مقاصد مختلف روستایی و غیر آن، این است که گردشگری موجب ایجاد اشتغال، رونق کسب و کار و بهبود وضعیت اقتصادی ساکنان مقصد گردشگری شود.

وی در پاسخ به این سوال که چگونه می‌توان واقعیت گردشگری داخلی ایران را مورد ارزیابی قرار داد، گفت: از آنجا که گردشگری مستلزم هزینه‌کرد گردشگر است، موجب انتقال منابع مالی از سوی گردشگری به سمت میزبان می‌شود. به طور معمول زنجیره خدمات گردشگری، شامل اقامت، تغذیه، دیدار از جاذبه‌ها، حمل‌ونقل و خرید سوغات است. این زنجیره تقریبا هزینه‌کرد یک گردشگر را در بر می‌گیرد، اما گردشگران داخلی ایران چقدر برای این زنجیره خدماتی هزینه پرداخت می‌کنند؟ به عبارتی چقدر پول از سوی گردشگر به صاحبان بخش‌های مختلف مذکور سرازیر می‌شود؟

عضو هیات علمی پژوهشکده گردشگری جهاد دانشگاهی خاطرنشان کرد: یافته‌های پیمایش ملی گردشگری ایران که داده‌های آن در سال ۱۳۹۶ گردآوری شده می‌تواند تصویر روشنی در این زمینه را به ما ارائه کند. طبق این یافته‌ها از هر سه گردشگر، یک نفر در منزل اقوام و خویشان خود اقامت می‌کند و ۱۲ درصد نیز در چادر و کمپ‌ها اسکان می‌یابند.

بخشی یادآور شد: در مجموع می‌توان گفت نیمی از گردشگران برای اسکان خود تقریبا هیچ پولی نمی‌پردازند. در بخش حمل‌ونقل نیز قریب به سه‌چهارم معادل ۷۲ درصد سفرهای گردشگری با وسیله نقلیه شخصی گردشگر صورت گرفته است. در نتیجه عمده هزینه حمل‌ونقل سفر مربوط به بنزین و استهلاک خودرو است.

وی ادامه داد: سهم هواپیما و قطار روی هم رفته کمتر از ۱۰ درصد سفرها بوده و حدود یک‌پنجم سفرها نیز با اتوبوس انجام شده است. قریب به سه‌چهارم گردشگران در سفر خود هیچ پولی برای دیدار از جاذبه‌های گردشگری پرداخت نکرده‌اند. همچنین ۷۷ درصد گردشگران در طول سفر خود «هیچ» وعده غذایی را از رستوران‌ها یا سایر مراکز تهیه و فروش غذا خریداری نکرده‌اند و چهار نفر از هر ۵ گردشگر در طول سفر خود هیچ کالایی به عنوان سوغات خریداری نکرده‌ است.

بخشی اضافه کرد: بنابراین می‌بینیم که قریب به سه‌چهارم گردشگران تقریبا هیچ هزینه‌ای بابت دیدار از جاذبه‌ها، حمل‌ونقل، خرید سوغات و نیز وعده‌های غذایی در سفر پرداخت نمی‌کنند، نیمی از آنان نیز هزینه‌ای برای اسکان در سفر نمی‌پردازند. این بدان معنی است که آنچه به عنوان صنعت گردشگری نامیده می‌شود و شامل مراکز رسمی ارائه زنجیره سفر شناخته می‌شود تنها از یک‌چهارم گردشگران منتفع می‌شود.

عضو عیات علمی پژوهشکده گردشگری جهاد دانشگاهی گفت: در حوزه اسکان نیز علاوه بر نیمی از گردشگران که اسکان رایگان دارند، حدود ۱۵ درصد دیگر از منازل اجاره‌ای، حسینیه، مدارس و… استفاده می‌کنند که مربوط به بخش غیررسمی، اسکان می‌شود. در واقع، هتل‌ها و هتل‌آپارتمان‌ها مجموعا به ۱۳ درصد گردشگران خدمات ارائه می‌دهند. از این‌رو، گردشگری داخلی ایران را می‌توان یک «گردشگری معیشتی» نامید.

وی ادامه داد: در گردشگری معیشتی عملا پولی از گردشگر به میزبان انتقال نمی‌یابد و در نتیجه موجب توسعه اقتصادی مورد انتظار در مقیاس تعداد گردشگران مقصد گردشگری نمی‌شود. سبک سفر بخش عمده ایرانیان به گونه‌ای است که به جز هزینه بنزین و قدری هزینه اسکان، عملا هزینه مازادی بر گردشگر تحمیل نمی‌کند و در نتیجه فراز و نشیب‌ها و بحران‌های اقتصادی کشور بر این بخش از گردشگری بی تاثیر یا کم‌تاثیر است.

منبع:ایسنا