به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، کلان‌شهر تهران بناهای تاریخی، دیدنی و مکان‌های تفریحی بسیاری دارد. بیشتر مسافران تهران برای انجام کارهای تجاری و اداری به پایتخت سفر می‌کنند و نمی‌دانند اماکن و بناهای دیدنی تهران مانند گنجینه‌ای ناشناخته که هویت شهری آفریده‌اند، دیوار دیوار در کنار هم جای گرفته است. وقتی تهران و جاذبه‌های گردشگری آن را روایت می‌کنیم، در عمق تاریخ معاصر حدود سه قرن غوطه می‌شویم، قدمتی ناشناخته، جذاب و متفاوت و دشوار در روایت، که باید دید و تجربه کرد.

البته وقایع و رویدادهای پایتخت ۲۳۶ ساله، به قدری در هم‌تنیده با سیاست و آمیخته با زندگی، کار و کسب مردم بوده که گاهی دچار دگرگونی در دوره‌های مختلف تاریخی و توام با اسطوره‌سازی و داستان‌پردازی شده است. روایت‌های تاریخی و شفاهی بسیار متنوع، متفاوت و گاه متضاد تهران را حتی می‌توان در نام‌گذاری کوی و برزن های آن به راحتی دید؛ به طوری که هر مکان-رویداد تاریخی، یا حتی هر گذر و میدان و چهارراهی را می‌شود چندگونه روایت کرد و در مسیرهای مختلف پیاده‌گردی کرد.

یکی از مسیرهای تهران‌گردی جذاب در تهران قدیم، مسیری است که از موزه ملی ایران آغاز و به نیایشگاه (معبد) آدُریان ختم می‌شود؛ البته در طول این مسیر که به صورت پیاده طی می شود می‌توان از گنجینه دوران اسلامی، خیابان سی‌تیر، کلیسای انجیلی، کنیسه‌حییم، موزه آبگینه و سفالینه‌های ایران، کافه گل رضاییه، مسجد حضرت ابراهیم(ع)، کافه نادری، دبیرستان فیروز بهرام بازدید کرد. خیابان‌های کوشک مصری، سرهنگ سخایی، و حافظ از خیابان‌های اصلی حومه خیابان ۳۰ تیر که مسیر اصلی این پیاده گردشگری است.

موزه ملی ایران

موزه ملی ایران با تنوع بی نظیری از آثار باستانی، هنری و تاریخی ایران، مهمترین و بزرگترین موزه فعال کشور به شمار می‌آید. ساخت موزه در ۲۱ اردیبهشت سال ۱۳۰۸ آغاز شد. عباسعلی معمار و مراد تبریزی بر اساس طراحی آندره گدار عملیات احداث موزه را بر عهده گرفتند و در نهایت موزه در زمینی به مساحت ۵۵۰۰ متر مربع و مشتمل بر سه طبقه در سال ۱۳۱۶ به بهره برداری رسید.

چیدمان لوازم و گنجینه موزه باعث شد تا افتتاح رسمی آن به تعویق بیافتد. همزمانی جنگ جهانی دوم و اشغال کشور نیز بر این تاخیر افزود تا در نهایت موزه به ریاست آندره گدار به صورت رسمی در سال ۱۳۲۳ به روی عموم گشوده شود.

ورودی موزه، آشکارا تحت تاثیر الگوی معماری طاق کسری قرار دارد. این گرته‌برداری نه تنها در فرم، بلکه در انتخاب رنگ آجرها نیز نمود پیدا کرده است. با این وجود طراحی موزه بسیار ساده است. موزه شامل سه بخش اصلی پیش از تاریخ، دوران تاریخی و دوران اسلامی است. آثار به نمایش درآمده در بخش نخست با قدمتی بالغ بر یک میلیون سال، شامل مجموعه ارزشمندی از دوران پارینه سنگی تا دوره ساسانی است.

ساخت فاز دوم موزه ملی ایران شامل موزه باستان شناسی و هنر اسلامی ایران در سال ۱۳۲۳ در محوطه موزه آغاز و در سال ۱۳۲۹ عملیات ساخت آن به پایان رسید. طراحی این بخش توسط اوژن آفتاندیلیان صورت پذیرفت و در بدو امر به عنوان موزه مردم شناسی به بهره برداری رسید.

در این موزه به صورت مجزا آثاری از صدر اسلام تا دوره قاجار به نمایش درآمده است. همچنین بخش ویژه ای به نمایش قرآن های نفیس و تاریخی اختصاص پیدا کرده که برخی مصحف های آن در نوع خود بی همتا می باشند. جدا از تقسیم بندی موضوعی، موزه ملی ایران شانل واحدهای متعدد پژوهشی و نمایشگاهی نظیر بخش پارینه سنگی، پیش از تاریخ، دوران های تاریخی، اسلامی، مهر و سکه،مرمت، کتیبه، سفال، استخوان شناسی، عکاسی، کتابخانه و مرکز اسناد است.

گنجینه دوران اسلامی

گنجینه دوران اسلامی در سال ۱۳۲۳ خورشیدی ساخت موزه دوران اسلامی با الهام از کاخ ساسانی بیشاپور، در محوطه موزه ملی ایران آغاز شد و در سال ۱۳۲۹ با مساحتی حدود چهارهزار متر مربع و در ۳ طبقه ساختمان آن احداث شد. این گنجینه بزرگ و کم‌نظیر شامل سه طبقه می باشد که طبقه اول آن به سالن اجتماعات و نمایشگاه موقت اختصاص داده شده و در طبقات دوم و سوم، آثار و اشیاء مربوط به فرهنگ و هنر اسلامی به شیوه موضوعی و دوره ای به نمایش گذاشته شده است. اشیاء منتخب در این گنجینه بزرگ، آثاری است که در طی سالیان  متعددی از حفریات علمی به دست آمده یا مربوط به مجموعه ای معتبر و با ارزشی مثل مجموعه آستان شیخ صفی الدین اردبیلی می باشد. محراب (در بهشت) یکی از نفیس‌ترین و خیره‌کننده‌ترین آثار موجود در این گنجینه است که مربوط به بقعه امامزاده علی بن جعفر(ع) در شرق شهر قم است.

خیابان سی تیر

خیابان سی تیر با نام پیشین مریضخانه و قوام السلطنه یکی از خیابان های تاریخی و مهم شهر تهران است که نه تنها به سبب قدمت دارای ارزش است، بلکه از نظر عناصر و اماکن مهم و تاثیرگذاری که در آن استقرار دارد، خیابانی منحصر به فرد قلمداد می شود.

افتتاح مریضخانه در زمین های میدان مشق و تعبیه دسترسی عمومی به آن، هسته اولیه شکل‌گیری این خیابان می شود. این مریض‌خانه پس از بازسازی در دهه ۴۰ با نام بیمارستان سینا فعالیت تازه ای پیدا کرده و تاکنون همچنان به خدمات رسانی در بخش درمان و بهداشت کشور مشغول است.

حیات شهری و اجتماعی خیابان سی تیر به دوران مشروطه باز می‌گردد. تنوع اقلیتی در این خیابان به حدی است که از دیرباز به این خیابان، خیابان ادیان نیز گفته‌اند. با این وجود اهمیت خیابان با تاسیس موزه ایران باستان و کتابخانه ملی است که صد چندان می شود. خیابان مریضخانه با سکونت قوام السلطنه در آن، در اوایل پهلوی دوم به خیابان قوام السلطنه تغییر نام می دهد.

خانه قوام، امروزه به عنوان موزه آبگینه مورد استفاده قرار دارد. وقایع مربوط به ماجرای سی تیر و نقشی که قوام در سرکوب این قیام ملی ایفا کرد، باعث شد تا خیابان قوام السلطنه در سال های پس از پیروزی انقلاب تغییر نام داده و خیابان شهدای سی تیر جایگزین آن شود.

کلیسای انجیلی پطرس مقدس

کلیسای انجیلی پطرس مقدس در سال ۱۲۵۵ توسط میسیونرهای پروتستان با تلفیقی از سبک معماری ایرانی و اروپایی بنا شد. ساخت مدرسه آمریکایی‌ها توسط ساموئل مارتین جردن در بدو تاسیس، بخشی از محوطه حیاط کلیسا را اشغال کرد که بعدها با ساخت مدرسه دخترانه آمریکایی در زمین‌های پرنس ارفع در محدوده چهارراه کالج، مدرسه آمریکایی تعطیل شد و با دیوارکشی و جداسازی آن از محوطه کلیسا، مدرسه تحت قوانین دولت ایران درآمد.

کنیسه حییم

سلیمان حییم که دانش نامه حییم از آثار اوست، در سال ۱۲۹۲ نخستین کنیسه شهری یهودیان را در زمینی به مساحت یکهزار متر مربع در خیابان مریض‌خانه بنا کرد که این کنیسه نقش مهمی در اسکان جامعه یهودی در خارج از کلونی محله عودلاجان داشت. به دلیل تعبیه آب انبار، ساختمان کنیسه در ارتفاع یک متری از سطح زمین ساخته شده است. کنیسه از عبادتگاه عمومی، عبادتگاه‌های خانوادگی، محراب و بخش‌های اداری و خدماتی متعددی تشکیل شده است و تزیینات به کار رفته در این ساختمان عمدتا شامل انواع گچ‌بری و آیینه‌کاری است که در نوع خود به ویژه در بخش محراب منحصربه فرد است.

موزه آبگینه و سفالینه های ایران

یکی از مهمترین موزه های شهر تهران، موزه آبگینه و سفالینه های ایران است که در محل دفتر کار قوام‌السلطنه در مجموعه خانه- باغ قوام واقع شده است. موزه یک عمارت هشت ضلعی با حدود تقریبی ۱۰۰۰ متر مربع زیربنا است که در دو طبقه و پنج  تالار تجدید بنا شده است. طراحی و معماری عمارت قوام شامل باغ ایرانی، اندرونی(بنیاد سینمایی فارابی) و بیرونی (موزه آبگینه و سفالینه های ایران)، بر عهده علی محمدخان صانعی بود.

وی با اتکا به آموزه های معماری ایرانی و تلفیق آن با سبک اروپایی، خانه شگفت‌انگیزی بنا کرد که در نوع خود بی‌نظیر است. در نما و اسکلت‌بندی ساختمان توجه ویژه‌ای به معماری سلجوقی و قاجاریه شده و طراح موزه به شکلی هوشمندانه مجموعه ای از پلان‌بندی و تزئینات داخلی شگفت‌انگیز را در ساخت و نمایش عمارت به کار برده است. از جمله این موارد می توان به سردرسنگی آن اشاره کرد.

کافه رستوران گل رضائیه

کافه رستوران گل رضائیه یکی از قدیمی‌ترین کافه های تهران است که در روزگار خود پاتوق نویسندگان و روشن‌فکران بسیاری بوده و هم اکنون نیز پس از حدود ۹۰ سال که از عمر آن می گذرد، پاتوق بسیاری از هنرمندان و گردشگران داخلی و خارجی است. دکوراسیون منحصر به فرد کافه نیز در جای خود از جذابیت های آن به شمار می آید.

کافه در سال ۱۳۱۰ توسط گارگنا آوانسیان افتتاح شد. دو دهه بعد در سال ۱۳۲۴ عزیزالله خوشامن آن را خریداری کرد و همچنان هم خوشامن‌ها آن را اداره می کنند. در و پنجره‌های چوبی و تلفیق نوز قرمز با مجموعه متنوعی از قاب‌های عکس، فضایی نوستالژیک و جذاب آفریده که درعین زیبایی، حکایت از هم نشینی کافه با مشتریانش در درازای این عمر طولانی دارد.

 

مسجد حضرت ابراهیم خلیل(ع)

در محدوده خانه باغ قوام، یکی از سه مسجد موجود در محدوده خیابان سی تیر است. این مسجد در سال های پس از انقلاب اسلامی در پهنه شمال شرقی محوطه موزه آبگینه و سفالینه های ایران بنا شد. در مسجد از داخل موزه آبگینه مسدود شده بود درِ دیگر هم در تقاطع کوچه رستم جهاد و نوبهار ایجاد شد. زمین مسجد در واقع بخشی از محوطه شمالی باغ است که در دوران پهلوی دوم برای اجرای نمایش روباز اعم از نمایشی و عروسکی در نظر گرفته شده بود.

کافه نادری

کافه نادری شاید مهم‌ترین کافه تاریخی شهر تهران باشد. این کافه ارزشمند در طبقه هم کف هتلی به همین نام است که به دلیل واقع شدن در محدوده خیابان نادری(جمهوری اسلامی) نام خیابان را به خود پذیرفته و در طی سال‌های متمادی که از عمر آن می گذرد همچنان با همان نام و الگوی رفتاری به حیات خود در دل شهر تهران ادامه می دهد.

بسیاری از غذاهای متداول فرنگی نظیر بیف‌استروگانف و بیفتک و نیز انواع کافه گلاسه، شاتو بریان، بستنی‌های فرنگی، قهوه ترک و قهوه فرانسه برای اولین بار در ایران توسط این کافه عرضه شد. در طبقه بالای کافه، مهمانپذیر شیکی تحت عنوان هتل نادری ساخته شد. هتل مجلل نادری که در معماری آن بسیار به سبک معماری آلمانی توجه شده بود، پس از گراند هتل، دومین و محبوب‌ترین هتل شهر تهران به شمار می آید. کافه نادری را باید نماد کافه نشینی در ایران دانست.

نیما یوشیج، جلال آل احمد،  مجتبی مینوی، هوشنگ ابتهاج، احمد شاملو، سیمین بهبهانی، یدالله رویایی، احمد فردید، نصرت رحمانی و … از روشنفکران و هنرمندانی بودند که پاتوق آنها بیشتر در این کافه بوده و در این مکان با یکدیگر به گفت‌و گو می پرداختند.

دبیرستان فیروز بهرام

دبیرستان فیروز بهرام یکی از قدیمی ترین و موثرترین دبیرستان‌های تاریخ نظام آموزشی کشور است که توسط یکی اززرتشتیان سرشناس هندوستان، بهرامجی بیکاجی ساخته شد و به یاد پسرش که در جریان جنگ جهانی اول کشته شده بود، نام او را بر روی آن درج کرد. معماری بنا به مانند بسیاری از ساختمان های دوره پهلوی اول تلفیقی از معماری اروپایی و باستانی ایران است و نمای آجری، گچ بری های فضاهای داخلی و استفاده پرتکرار از پنجره در نما،از دیگر مشخصه های معماری در این دبیرستان تاریخی است.

نیایشگاه آدُریان

نیایشگاه تاریخی آدریان به عنوان نخستین آتشکده زرتشتیان تهران، در سال ۱۲۹۶ با کمک مالی بهرام جی بیکاجی و گروهی از پارسیان هندوستان در زمینی به مساحت تقریبی ۱۳۰۰ متر مربع ساخته شد. در طراحی این معبد به معماری ایران باستان توجه ویژه ای شده است. مشخصا استفاده از سنگ سفید در نما بخشی از این الگو برداری است. آتشدان نیایشگاه که آتش آن، طی مراسمی از آتشکده یزد به آنجا منتقل شده است، مجمری مسی است که در اتاق مخصوص خود تعبیه شده است. تالار عبادت، اتاق موبدان، آشپزخانه، تالارهاید مراسم، سرایداری، انبار چوب و … از بخش های مختلف آتشکده آدریان است.

کوچه لولاگر

کوچه لولاگر در خیابان نوفل لوشاتو قرار گرفته و یک سر آن به خیابان حافظ متصل می‌شود. ساختمان‌های دو طرف این کوچه قرینه هستند (به همین دلیل به کوچه قرینه مشهور است ) و قدیمی ترین پیتزافروشی تهران نیز در این کوچه است.

اواخر سال ۱۴۰۰ اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان تهران، کتابی را با عنوان راهنمای گردشگری تهران، ری و شمیرانات منتشر کرده است که هشت مسیر پیاده‌گردشگری در تهران قدیم شامل اماکن تاریخی و محله‌های قدیمی پیرامون آن را معرفی کرده است. در این کتاب ۵۵۲صفحه‌ای، محور گردشگری زیارتی ری و سه مسیر پیاده گردشگری در شمیران و مسیرهای کوه‌پیمایی در دامنه البرز به علاقه‌مندان گشت‌وگذار در تهران معرفی شده است.

سیدعزت الله ضرغامی وزیر میراث‌فرهنگی،گردشگری و صنایع‌دستی در مقدمه این کتاب چنین نوشته است: «در پایتخت ایران که خود مشتمل بر تهران، ری و شمیرانات است برنامه‌ریزی برای گشت‌های روزانه شهری یکی از این روش‌های جذاب و مورداقبال برای سفرهای گروهی و تفریحات خانواده‌محور است، زیرا گونه اصلی گردشگری در پایتخت، فرهنگی است و در سال‌های اخیر حتی جذب گردشگران شهری (سوا از گردشگران داخلی) به رقابتی فزاینده در پایتخت تبدیل شده است آن‌چنان که شاهد برگزاری تورهای موضوعی وتخصصی در تهران هستیم»

منبع:ایرنا

به گزارش ایرنا، آنان که شوق و ذوق سفر دارند و در این رهگذر گیلان را دیده اند نیک می دانند که شناخت گیلان در یک سفر چند روزه ممکن نیست، زیرا در جای جای گیلان دیدنی ها آنقدر فراوان و متنوع‌اند که باید فقط با گیلان‌گردی می توان با آنها آشنا شد.

هر نقطه ای از گیلان تابلوی زیبایی از طبیعت است که این سرزمین سحرانگیز شادابی و طراوت جاودانه خویش را با جوهر آبی رنگ دریا و قلم درختان سرسبز جنگل رقم زده است و اینک رودسر نیز جزوی از این سرزمین بخشی از این زیبایی ها را در خود جای داده است.

شهرستان رودسر در ۷۵ کیلومتری شرق مرکز استان گیلان از شمال به دریای خزر، جنوب به رشته‌ کوه‌های البرز، از خاور به رامسر و از باختر به املش و لنگرود منتهی می‌شود. پارک جنگلی سفیدآب که به پارک جنگلی رودسر هم مشهور است، یکی از برترین جاهای دیدنی رودسر به شمار می‌رود.

پارک جنگلی رودسر مسیرهای پیاده‌روی، تریل اسب سواری، دوچرخه سواری، چشمه‌های آب‌معدنی و چشمه‌های متعدد دارد. همچنین در نزدیکی پارک جنگلی رودسر، جاذبه‌های دیگری مانند کاخ رضاخان، مسجد محمودامیربنده و کلاچای نیز دیده می‌شود که در سفر خود به رودسر می‌توانید از آنها بازدید کنید.

گردشگران همچنین می توانند از منطقه پرجاذبه سفیدآب رحیم آباد رودسر و آبشار زیبای آن، با چشمه‌های زلال و متعدد که از کوه های پر برف سرچشمه گرفته و از میان جنگل‌های انبوه می‌گذرد، جانانه لذت ببرند.علاوه بر اینها جاذبه های گردشگری دیگری نیز در این شهرستان وجود دارد که گردشگران را به خود می خواند.

سَجیران

سجیران، روستایی سرسبز در حدود ۴۴ کیلومتری رودسر است. دشتی سرسبز، یک غار باستانی، آبشاری به طول ۶۰ متر و یک چشمه آب معدنی جاذبه‌هایی هستند که موقع سفر به سجیران می‌توانید از آن‌ها بازدید کنید.

آبشار سجیران از به هم پیوستن چندین چشمه به وجود آمده است. صدای فرو ریختن آب از بالای صخره بسیار دلنشین و گوش‌نواز است. آب چشمه سجیران گوارا و دلچسب است که گفته می شود به‌خاطر ترکیباتی که دارد برای درمان سنگ کلیه و بیماری‌های پوستی به خصوص قارچ انگشتان و سایر نقاط بدن مفید است.

برخی از گردشگران آب این چشمه را با خود به محل زندگی‌شان می‌برند تا از خواص درمانی آن استفاده کنند، اما طبق گفته کارشناسان آنتی‌اکسیدان طبیعی آب چشمه بعد از بیرون آمدن از محیط چشمه از بین رفته و برخی خواص خود را از دست می‌دهد. بنابراین یادتان باشد اگر می‌خواهید از خواص آب چشمه سجیران کمال استفاده را ببرید همان جا به اندازه کافی آب نوشیده و سعی کنید چای و غذا را نیز با آن درست کنید.

برای رسیدن به سجیران از رودسر به طرف دوست‌کوه رفته و از آنجا به‌سمت سورچان محله و رحیم آباد حرکت کنید. سپس رحیم آباد را به سمت سجیران ترک کنید. پس از عبور از آزار کی، نیلو، زورزمه و جیرکول به سجیران خواهید رسید.

پل خشتی تمیجان

پل خشتی تمیجان از پل‌های تاریخی و قدیمی رودسر در استان گیلان است که بر روی رودخانه‌ی کهنه گوراب ساخته شده است. این پل درست روبه‌روی مسجد جامع تمیجان قرار گرفته است.

در این پل کتیبه‌ای وجود ندارد که سال ساخت آن را ذکر کرده باشد. اما با توجه به سبک ساخت و مصالح استفاده شده در آن می‌توان آن را به دوره‌ی صفویه نسبت داد.

بدنه‌ پل از آجر ساخته شده است. اما کف پل سنگ‌فرش است.  طول این پل آن ۶۰ و عرض آن در حدود پنج متر است. درون بدنه‌ی پل چند اتاق به شیوه‌ی بسیار ماهرانه‌ای ساخته شده است که احتمال می‌رود برای استراحت رهگذران و شاید اتراق کاروانیان بوده است. در هر دو طرف پل نیز جان‌پناهی به ارتفاع ۵۰ سانتی‌متر قرار دارد.

این پل بزرگ‌ترین پل خشتی گیلان است و در مسیر تجار گیلان و مازندران قرار گرفته بود و جنس مصالح آن آجر سرخ پخته و ساروج است.

سرولات

روستای سرولات در ۳۷ کیلومتری رودر، بخش جنوبی چابکسر قرار گرفته و ییلاقی خوش آب و هوا در مجاورت دریا است. سه طرف این روستا با کوه احاطه شده و بخش شمالی آن دریای زیبای خزر قرار دارد. علاوه‌بر جنگل و دریا، رود آچی‌رود نیز در این منطقه قرار دارد و بر زیبایی‌ این منطقه اضافه کرده است.

این روستا در منظقه ای مرتفع واقع شده است که با عبور از جاده جنگلی،منظره دو طرف جاده چشم‌ها را به خود خیره می‌کند که نمایی از کشتزارها و سکونت گاه‌های منطقه ای جلگه ای دارد .به دلیل وضعیت جغرافیایی که این روستا دارد گردشگران می توانند با طی مسیری کوتاه هم از دریا و هم از مناطق جلگه ای و کوهپایه ای این روستا لذت ببرند.

قلعه گردن تول لات

قلعه گردن تول لات در ۲۷ کیلومتری رودسر بعد از رحیم آباد و در نزدیکی آزارکی واقع شده است.از آنجا که این بنای تاریخی در راه سجیران قرار گرفته است می‌توانید حین رفتن به سجیران یا برگشت از آنجا از آن دیدن کنید.

فضای قلعه چیزی حدود ۲ هکتار است و ارتفاع دیوارهای آن به ۸۰ متر می‌رسد. قلعه از ترکیب ساروج و سنگ ساخته شده و مشرف به رودخانه پلرود است. متاسفانه بخش عمده‌ای از این قلعه در زمین لرزه سال ۱۳۶۹ از بین رفته است، با این‌حال چیزی از شکوه و عظمت قلعه کم نشده و هنوز هم می‌توانید با سفر به این منطقه هنر دست مردمان قدیم را از نزدیک تماشا کنید.

سواحل رودسر

ساحل رودسر بسیار تماشایی و آرامش بخش است که تلفیق کوه با دریا منظره چشم‌نوازی را ایجاد کرده‌است.

ساحل رامدشت بدلیل محلی برای رام کردن اسب‌های وحشی در گذشته به این اسم نامگذاری شده است. ساحل رامدشت یک ساحل زیباست که در یک طرف آن دریا و در طرف دیگر شالیزارها قرار دارند. رامدشت مملو از صدف‌های ریز و درشت است که می‌توانید یادگاری از این صدف ها را به همراه خود ببرید.

رامدشت چون به لحاظ امکاناتی کمی ضعیف تر از ساحل رودسر است، جمعیت کمتری در آن حضور دارند و همین موضوع ساحل رامدشت را بین سواحل رودسر به یک ساحل نسبتا آرام تبدیل کرده است.

ساحل بلالم

بلالم واقع در چهار کیلومتری رودسر و ساحلی بکر و آرام‌است.مکانی دنج برای مسافران نوروزی و زمینی می باشد تا کمی از شلوغی سایر سواحل گیلان دور باشند، این مجتمع تفریحی دارای اقامتگاه، پارکینگ خودروهای سواری، برخی تفریحات آبی و فروشگاه می باشد که گردشگران ساعات خوبی در آن تجربه کنند.

بنای تاریخی شهرداری رودسر

شهرداری تاریخی رودسر در جنوب غربی میدان امام این شهر واقع شده و قدمت آن به دوره پهلوی اول برمی‌گردد. این بنای تاریخی دارای گچ‌بری‌های زیبایی است که در دوره پهلوی اول با الهام از معماری مغرب زمین کار شده است. این مجموعه تماشایی به‌دلیل اینکه نماد تحول معماری ایرانی در یک دوره بوده است در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده و برای علاقه‌مندان به تاریخ و معماری می‌تواند یک مکان دیدنی به‌حساب آید.

جواهردشت

جواهردشت یک روستای ییلاقی رویایی از جاهای دیدنی گیلان است که در بخش چابکسر قرار دارد. ارتفاع این ییلاق به ۲۵۰۰ متر در بیشترین بلندی می‌رسد. جواهردشت در مرز شرقی استان گیلان و در فاصله ۲۶ کیلومتری از سیاهکلرود و ۴۶ کیلومتری از شهرستان رودسر قرار دارد.

به گفته سالخوردگان محلی، چون در دوران قدیم جواهر نامی در این آبادی بزرگ‌تری و سروری مردم را داشت، به احترام او نام آبادی را جواهر دشت گذاشته اند.

روستای جواهردشت در ارتفاعات این شهرستان قرار گرفته و در بسیاری از اوقات، با اقیانوسی از ابر، پوشیده شده است. در قسمت جنوبی جواهردشت، قله بلند گیلان، کوه «سماسوس» و  با ارتفاعسه هزار و ۶۷۸ متر از سطح دریا، در مرز میان استان‌های گیلان و مازندران و مشرف به دریای کاسپین قرار دارد. مسیر جاده‌ای این روستا پرپیچ و خم و بسیار زیبا است و از روستاهای سیاهکل‌رود، قاسم آباد علیا و سفلا، گاوماست و چند روستای دیگر می‌گذرد. مساحت این دشت ۱۰۰ هکتار است.

قدم زدن در ییلاق زیبای جواهر دشت مانند پرواز روی ابرهاست. چشمه‌های منطقه آب آشامیدنی ساکنین را تأمین می‌کنند. مرتع سرسبز با صدای زنگوله گله‌، پیاده‌روی در کوچه‌پس‌کوچه‌های مه‌آلود روستا و تماشای طبیعت بکر جواهردشت تجربه‌ای ناب از بازدید این منطقه خواهد بود.

برجسته ترین ویژگی‌های جواهردشت دارا بودن تنوع بالای طبیعی است. قرار داشتن کوه مرتفع سماسوس، جنگل‌های انبوه و هیرکانی پایین دشت، مراتع سرسبز و پر گل، چشمه‌های جوشان و رودهای فراوان و دشت گسترده و معتدل جواهردشت، همگی از ویژگی‌های ممتاز این ییلاق زیبا است.

در بازه‌هایی از سال، قرار گرفتن این منطقه در میان ابرها،‌ تجربه متفاوت و پر از شگفتی برای مسافران، رقم می‌زند. اختلاف ارتفاع بین ۵۰۰ تا ۲۵۰۰ متر در قسمت‌های مختلف مسیر، تنوع آب و هوایی را نیز، بالا می‌برد و حتی در گرم ترین روزهای سال،‌ ارتفاعات خنک هستند. در طول مسیر جاده ییلاقی به‌سمت جواهردشت، عطر و بوی درختان پرتقال، فضا را پر کرده است.

این دشت زیبا با آب و هوایی بکر، مناظری فوق‌العاده و تنوع طبیعی بالا، ییلاق ساکنان روستاهای توابع چابکسر و دیگر روستاهای منطقه است. اهالی این روستاها دام‌هایشان را برای چرا در نیمه گرم سال به مراتع و ارتفاعات جواهرشت می‌برند. در دشت چشمه‌های فراوان و رودهای پر آب مانند «خشکه رود» و «سیاه لات»، جریان دارند.

همچنین چشمه زیبا و خروشان آسمان رود واقع در ۴۵ کیلومتری رحیم آباد رودسر در منطقه اشکورات علیا، منطقه سرسبز و فوق العاده دیدنی اشکورات با طبیعتی بکر،

و وجود غارهایی تاریخی از جمله غار دیارجان نزدیک آشورآباد و غار کبیران نزدیک گرمابه دشت رودسر و غار سرد دره در روستای شاهیجان اشکور و دیگر مناطق گردشگری این منطقه نشان از شاهکار طبیعت است که روزگذرانی در این دیار باشکوه دل و جان را جلا می دهد.

منبع:ایرنا

دقیق‌تر شدم که آیا درست می‌بینم یا خیر؛ عمارتی قاجاری که از خاک درست شده، آن تعداد پرشمار بازدیدکننده در طبقه دوم؛ مگر می شود؟ اگر سازه عمارت وزن این تعداد انسان را تحمل نکند و ریزش کند چقدر وحشتناک خواهد بود؟

عوامل اجرایی باغ نیز بیشتر درگیر پذیرایی از مشتریان بخش رستوران بودند و هیچ فردی مانع ورود بیشتر افراد به طبقه بالا نمی شد؛ یعنی ماموری در محل ورودی راه پله حضور نداشت که به تعداد مشخصی از افراد اجازه رفتن به طبقه بالا را بدهد.

نتوانستم سکوت کنم، از ورود همراهانم به داخل عمارت جلوگیری کردم و به سمت اتاق مدیریت در گوشه حیاط باغ ثبت ملی فتح آباد رفتم؛ فردی که در اتاق مدیریت حضور داشت با روی خوش پذیرا بود؛ با علامت سئوال و اعتراض پرسیدم چرا فردی را داخل عمارت نگذاشته اند تا به تعداد مشخص، افراد از طبقه بالا دیدن کنند و مشکلی هم پیش نیاید.

فردی که داخل اتاق مدیریت حضور داشت با همان روی خوش، صحبت هایم را شنید، از توضیحاتم که خودم را خبرنگار ایرنا معرفی کردم تشکر و ضمن تاکید بر پیگیری موضوع اعلام کرد که وی متولی بخش خصوصی است که اداره این باغ که متعلق به اوقاف و امور خیریه است را برعهده دارد اما حتما موضوع را پیگیری خواهد کرد.

باغ عمارت فتح‌آباد (بیگلر بیگی) مربوط به دوره قاجار است که در شهر اختیارآباد واقع در شهرستان کرمان – ۲۵ کیلومتری شهر کرمان- قرار دارد؛ این اثر در تاریخ ۱۲ بهمن ۱۳۸۱ به ثبت ملی رسیده است. در این مجموعه علاوه بر عمارت اصلی که با ۲ طبقه در مرکزیت مجموعه و در شمال حوض اصلی قرار گرفته‌ است در سمت غرب عمارت چهار فصل وجود دارد.

از اتاق مدیریت باغ فتح آباد که خارج شدم همچنان داشتم به ازدحام جمعیت در طبقه بالای عمارت نگاه می کردم که ذکر خاطره‌ای از استاد محمدعلی گلابزاده رییس مرکز کرمان شناسی، پژوهشگر و تاریخ نگار که قبلا در مصاحبه ای مطرح کرده بود مرا درگیر کرد؛ وی چنین نقل کرد: مرحوم کیارستمی می گفت در سفر فرانسه بودیم که مطلع شدیم غاری تاریخی و دیدنی در نزدیکی ما قرار دارد؛ قرار بود برویم و آنجا را ببینیم که سه نفر بودیم و اینترنتی بلیت گرفتیم. فردای آن روز یکی از دوستان دیگر آمد و قرار شد ما را همراهی کند که گفتیم اشکال ندارد شما هم بیا، جلو غار بلیت برای شما هم می گیریم. به غار رسیدیم و خواستیم برویم داخل و بلیت برای یک نفر دیگر بگیریم که گفتند: نه، نمی توانید ایشان را ببرید چون به تعداد مشخص بلیت برای بازدید فروخته می شود و یک استاندارد دارد؛ کارشناسان محاسبه کرده اند و گفته اند فقط این تعداد (مثلا چندنفر) بیشتر بازدیدکننده نمی تواند همزمان وارد غار شود و براساس یک استاندارد خاص بلیت فروشی صورت گرفته است زیرا تنفس انسان و آلودگی آن روی غار تاثیر نامناسب می گذارد و لذا تعداد فروش بلیت با حساب و کتاب است.

دوباره به فکر فرو رفتم؛ ما در بحث حفاظت از آثار تاریخی و طبیعی کجاییم؟ بواقع جای استانداردها برای حفاظت از آثار تاریخی در کشور ما کجاست و چرا نباید متولی آثار تاریخی چنین دغدغه هایی داشته باشند؟ همزمان به ازدحام بیش از حد جمعیت در دیگر نقاط و آثار تاریخی کرمان از جمله بازار یا برخی موزه های این شهر فکر کردم که به علت حضور پرشمار مسافران نوروز، حمام گنجعلیخان یا دیگر آثار تاریخی نیز در این ایام درگیر ازدحام بیش از اندازه جمعیت بود.

باتوجه به اهمیت موضوع به سراغ برخی مسئولان میراث فرهنگی استان کرمان رفتیم تا درباره دغدغه های مربوط به حفاظت از آثار تاریخی از این منظر و جزییات مربوط به استانداردهای بازدید از این آثار بیشتر صحبت کنیم.

هنوز در ایران چنین چیزی تعریف نشده

معاون میراث فرهنگی اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان کرمان در این زمینه توضیح داد: اخیرا مباحثی در ارتباط با استانداردهای میزان پذیرش گردشگر در بناهای تاریخی و اماکن گردشگری در جهان مطرح شده اما هنوز در کشور ما چنین چیزی تعریف نشده است و آیین نامه و دستورالعملی وجود ندارد.

مجتبی شفیعی در گفت وگو با خبرنگار ایرنا افزود: باید مشخص شود در یک بنای تاریخی همزمان چند نفر می توانند حضور پیدا کنند و نیاز است تا بر مبنای علمی یک دستور العمل طراحی و مشخص شود.

وی تاکید کرد: حضور بی‌ضابطه و بیش از اندازه گردشگران قطعا می تواند آسیب هایی به بنا و مکان گردشگری وارد کند و کیفیت بهره گیری گردشگر نیز در بازدید از این اماکن پایین می آید؛ البته در ایام نوروز و شلوغی برنامه ریزی شد تا بازدیدها در استان مدیریت شود.

شفیعی با اشاره به محدودیت گردشگران در ایام کرونا طی ۲ سال اخیر بیان کرد: شاید بتوان با تجربه ای که از برنامه زمان بندی و حضور محدود گردشگران در بناهای تاریخی که در شرایط کرونایی وضع شده بود، به عنوان یک راهکار برای ایامی که شلوغی گردشگران بیشتر می شود، در نظر گرفت.

وی گفت: بلیت فروشی به صورت غیرحضوری و انتخاب زمان بازدید نیز از جمله راهکارهایی است که می توان بازدیدها را در ایام پربازدید و شلوغ از این طریق مدیریت کرد.

معاون میراث فرهنگی استان کرمان ادامه داد: البته در ایام تعطیلات مانند نوروز ممکن است برنامه زمان بندی بر بازدید گردشگران تاثیر منفی بگذارد که باید کار کارشناسی حتما انجام شود.

به گزارش ایرنا صرفنظر از موضوع استانداردها برای بازدید از اماکن تاریخی مشکل دیگری است که قبلا هم رسانه ای شده، آن هم زمان بازدید از موزه ها و اماکن تاریخی و فرهنگی است که بسته به شرایط هر مکان و متناسب با هر فصل سال می تواند شناور باشد؛ به طور مثال در ایام تابستان بهترین زمان بازدید از بعضی مکان ها ساعت های شبانگاه است که متاسفانه بیشتر مکان های تاریخی یا موزه ها تابع یک ساعت مشخص بازدید هستند و شب ها تعطیل.

منبع:ایرنا

به گزارش ایرنا، اگرچه خوراک و غذا از گذشته‌های دور از انگیزه‌های سفر بوده‌اند، اما این امر در سال‌های اخیر زیر عنوان صنعت گردشگری با نام گردشگری خوراک رونق و جایگاه خاصی پیدا کرده است.

استان اردبیل هم با وجود تاریخ و فرهنگ غنی در کنار تنوع اقلیمی ظرفیت قابل توجهی در زمینه خوراک‌های بومی-محلی دارد و غذاها و نوشیدنی‌های رایج آن مانند سفره‌ای رنگارنگ از شمال تا جنوب آن گسترده است.

برخورداری از ظرفیت حدود ۱۰۰ نوع غذا و نوشیدنی در بسیاری نقاط استان خود به تنهایی عاملی برای جذب گردشگر بوده است در کشورهای پیشرو در صنعت گردشگری در این زمینه برنامه‌ریزی و سرمایه‌گذاری قابل توجهی صورت گرفته است اما به اذعان کارشناسان و گردشگران، استان اردبیل به وجود ظرفیتهای قابل توجهی که دارند از منابع و مزایای این نوع از گردشگری بهره کافی نبرده است.

گردشگری خوراک در واقع زنجیره‌ای عظیم از خدمات را شامل می‌شود که یکی از مراحل مقدماتی رونق آن، ثبت ملی نمونه‌های واجد پیشینه تاریخی به شمار می‌رود و در این راه گام‌هایی نیز از سوی دستگاه‌های ذی‌ربط برداشته شده است.

ثبت خوراک‌ها البته دشواری‌ها و پیچیدگی‌هایی دارد، چرا که دسترسی به سابقه تاریخی آنها برخلاف بناها به سادگی امکان‌پذیر نیست؛ اما این امر مقدمه کار است و برای جای دادن خوراک‌های بومی در سفره گردشگران و در نهایت رونق گردشگری خوراک گام‌های دیگری هم باید برداشته شود.

با این وجود کار در استان اردبیل در مراحل ابتدایی در جریان است و تا کنون خوراک‌هایی مانند قوورما، گیلدیک آشی، قره شیقالات، روسته، خشیل،  دوشاب حالواسی،  یارما شیله‌سی،  زنجفیل حالواسی،  ساج ایچی/قاتق شورباشی،  سوتدی پلو، چگوری، چیغیرتما، مشکوفی، باسدیرما پلو،  کته نان با سبزیجات، پیچاق قیمه، قره حالوا، قیماق، هدیک آشی/دیشلیق، فطیر، قوروت، آیران آشی و اوماج آشی در فهرست میراث ناملموس ملی ثبت شده است.

پرونده چند خوراک دیگر مانند بایرام یومورتاسی، نخود قورماسی، خینگل، خشیل و ایمام آشی در دست تهیه است اما در حال حاضر آش دوغ، حلوا سیاه، پیچاق قیمه و عسل جزو معدود خوراکی‌هایی هستند که به صورت عمده به مسافران داخلی و گردشگران خارجی عرضه می‌شوند و کسانی که به اردبیل سفر می‌کنند، تجربه‌ای در مورد انواع خوراک‌های متنوع استان ندارند.

فقدان غذاهای محلی در سفره‌ مسافران نوروزی

عدنان حدیدییکی از مسافرانی که نوروز امسال برای نخستین بار به اردبیل سفر کرده بود، در این زمینه گفت: بازدید از آثار تاریخی مهم در کنار طبیعت زیبای منطقه تجربه‌ای خوشایند بود. با این وجود در بحث غذا احساس کردم استان اردبیل از سایر نقاط عقب مانده است و رستوران‌های معدودی پیدا می‌شوند که خدمات با کیفیت و استانداردی به گردشگران ارائه کنند.

وی بیان کرد: رستوران‌های فعال و خوب موجود هم بیشتر به عرضه غذاهایی می‌پردازند که در سایر نقاط کشور هم در دسترس است و در این میان خبری از غذاهای بومی- محلی استان نیست.

یکی دیگر از مسافران استان اردبیل در این زمینه اظهار کرد: تعداد زیاد مراکز عرضه غذاهای فوری و کبابی‌ها در منطقه توی ذوق می‌زند؛ باید برای هر ذائقه‌ای آمادگی ارائه خدمات وجود داشته باشد اما در اردبیل چنین نیست.

شکیبا هاشمی افزود: علت سفر افراد به سایر نقاط آشنایی از نزدیک با آداب، رسوم، فرهنگ و تاریخ مقصد است که غذا هم جزوی از آن محسوب می‌شود؛ اما در استان اردبیل این مساله نادیده گرفته شده است.

وی با اشاره به سفر خانوادگی خود به استان اردبیل، اظهار کرد: منزل یکی از اقوام میهمان هستیم و شرایط چنان است که در این چند روز جز آش دوغ، حتی یک بار هم طعم غذاهای بومی را نچشیدیم و بیشتر غذاهای سرو شده مشابه با سایر نقاط بود؛ در حالی که به عنوان یک فرد اصالتا اردبیلی می‌دانم این منطقه چه سفره رنگارنگی از تنوع غذایی دارد.

مسافری دیگر به ایرنا گفت: چندین بار به استان اردبیل سفر کردم و در خانه دوستان و آشنایان غذاهای محلی را خوردیم و لذت بریم اما این تجربه برای همه مسافران امکان‌پذیر نیست.

میلاد فعال افزود: تجربه سفر به نقاط مختلف کشور دارم و جز چند استان مانند هرمزگان و گیلان که در آنها می‌توان غذاهای محلی را در دسترس یافت، در نقاط دیگر شرایط از این نظر خوب نیست و در بهترین شرایط تنها چند نوع غذای انگشت‌شمار محلی عرضه می‌شود.

وی بیان کرد: همه ذائقه‌ها یکسان نیست و شاید عده‌ای مایل به استفاده از غذاهایی مانند چلوکباب یا پیتزا باشند اما به هر دلیل مسافری شاید بخواهد غذاها و نوشیدنی‌های بومی یک منطقه را امتحان کند که باید این امکان نیز برای این افراد فراهم شود که در حال حاضر چنین امکانی در نقاطی مانند اردبیل نداریم.

جای خالی غذاهای بومی در منوی رستوران‌ها/ضرورت برندسازی در گردشگری غذا

معاون گردشگری اداره‌کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان هم با تاکید بر لزوم احیای مکتب مطبخ اردبیل در این زمینه گفت: جای خالی غذاهای بومی-محلی در منوی رستوران‌های استان به ویژه در شهرهای گردشگرپذیر مانند اردبیل خالی است.

صغری فرشی افزود: بیشتر رستوران‌ها و غذاخوری‌های استان اردبیل غذاهای بومی و محلی را در منوی غذایی خود جای ندادند، در حالی که همین می‌تواند در جذب بیشتر مسافر و گردشگر موثر باشد و باید مورد توجه فعالان این بخش قرار گیرد.

وی بیان کرد: نقطه آغازین این حرکت با پیشنهاد معاونت گردشگری و توسط هتل لاله سرعین انجام گرفت که در آن برای میزبانی از میهمانان ۲ رویداد مهم بین‌المللی (کنفرانس گردشگری سلامت کشورهای عضو اکو و مسابقات لیگ والیبال ملت‌ها) غذاهای بومی در منوی این هتل قرار گرفت.

معاون گردشگری اداره‌کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان اضافه کرد: غذاهایی مانند پیچاق قیمه، سوتلی پلو با خرما، قیساوا، یارما آشی و اوماج آشی از غذاهای بومی استان به شمار می‌رود که جای خالی آنها در منوی غذای رستوران‌ها محسوس است.

وی اظهار کرد: در این راستا برگزاری جشنواره‌های متعدد به منظور معرفی غذاهای استان اردبیل در سطح ملی برنامه‌ریزی شده که از جمله جشنواره آش نیر در منطقه نمونه گردشگری بولاغلار با هدف معرفی قابلیت‌های استان‌های مختلف به ویژه اردبیل در بخش آش و غذاهای سنتی است.

فرشی با اشاره به شناسایی ده‌ها غذای سنتی در شهرهای مختلف استان تشریح کرد: با توجه به طولانی بودن سرما در این منطقه بخش عمده غذاها از گذشته در آب و هوای سرد مورد استفاده قرار می‌گرفت که بخشی فراموش شده است و بخش دیگر هم به دلیل استفاده از غذاهای فوری کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد.

وی یادآورشد: گردشگری غذا در راستای ترویج سلامتی و معرفی الگوی صحیح تغذیه انجام می‌شود علاوه بر این گردشگری غذا جاذبه گردشگری است که می‌تواند ماندگاری مسافران را در استان افزایش دهد.

معاون گردشگری اداره‌کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان اردبیل ادامه داد: بر این اساس برنامه‌های پیش‌بینی شده در نیمه دوم سال با محوریت زمستان بیدار فرصتی برای معرفی جاذبه‌های گردشگری غذا فراهم خواهد ساخت و در قالب جشنواره زمستانی و سایر رویدادها می‌توان توانمندی اردبیل در حوزه گردشگری غذا را معرفی کرد.

وی تشکیل کمیته‌ای به منظور مطالعه و معرفی غذاهای سنتی را یادآور شد و با اشاره به ضرورت برندسازی در حوزه گردشگری غذا با مشارکت بخش خصوصی گفت: به منظور معرفی غذاهای سنتی از ظرفیت رستوران‌ها و غذاخوری‌های سنتی استفاده خواهد شد.

ضرورت گذر از گردشگری غذا به خوراک

رییس گروه تبلیغات و بازاریابی اداره‌کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان اردبیل نیز با اشاره به وجود ۲ هزار و ۵۰۰ غذای سنتی و بیش از ۱۰۰ نوع نوشیدنی در نقاط مختلف کشور گفت: تنها حدود ۸۰۰ مورد در کتاب‌های آشپزی و مقالات تحقیقی مرتبط درج شده است و هموطنان تنها با حدود ۲۰ تا ۳۰ مورد آنها آشنا هستند.

روانبخش نایب پاشایی در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: یکی از عوامل این شرایط به خانواده‌ها بازمی‌گردد؛ چرا که امروزه مشغله کاری موجب شده است تا بسیاری از غذاهای آرام‌پز از میان برود و افراد برای پخت غذا زمان کافی نگذارند و به تدریج خوراک‌ها فراموش شود.

وی تشریح کرد: غذاهای سنتی که در شمال تا جنوب استان اردبیل طبخ می‌شود، ارزش بسیاری دارد اما گردشگری خوراک در استان مقوله‌ای شناخته نشده است و از همین رو از چند سال گذشته اقدامی در سازمان میراث فرهنگی با عنوان تهیه اطلس گردشگری خوراک آغاز شده است.

رییس گروه تبلیغات و بازاریابی اداره‌کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان اردبیل به تفاوت‌های گردشگری خوراک و غذا اشاره و اظهار کرد: در گردشگری غذا، گردشگر داخلی در هتل یا اماکن اقامتی می‌ماند اما در رستوران غذا می‌خورد و ۱۰ تا ۱۵ درصد هزینه‌ سفرش را به غذا اختصاص می‌داد.

وی اضافه کرد: در چند سال اخیر اما عنوان گردشگری خوراک مطرح شد که در قالب آن دیگر تنها خوردن غذا مطرح نیست و حتی بازدید از مزرعه‌های گردشگرپذیر، آموزش آشپزی و مشارکت در نحوه پخت را نیز شامل می‌شود.

نایب پاشایی بیان کرد: انواع چاشنی و ادویه، نوشیدنی، دمنوش و گرمنوش نیز در این تعریف جدید جزوی از گردشگری خوراک به شمار می‌آید که به چند بخش تقسیم می‌شود.

رییس گروه تبلیغات و بازاریابی اداره‌کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان اردبیل افزود: در این چارچوب می‌توان تورهایی برای گردشگران داخلی و خارجی تحت عنوان مشارکت در آموزش غذاهای سنتی به استان اردبیل جذب کرد یا تورهایی طبیعت‌گردی برگزار و نحوه پخت برخی غذاها را در قالب آن آموزش داد.

وی گفت: حتی گردشگران را می‌توان در آموزشگاه‌ها یا خانه‌های روستایی در تهیه و خرید مواد اولیه ارگانیک خوراک‌ها نیز مشارکت داد و با این روش هدف و مقصد جدید گردشگری برای استان اردبیل تعریف کرد؛ این شیوه باید تغییر یابد تا در گردشگری خوراک به موفقیت برسیم.

آموزش گروه‌های هدف، پیش‌نیاز رونق گردشگری خوراک

رییس گروه تبلیغات و بازاریابی اداره‌کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان اردبیل آب و هوا، تولیدات کشاورزی و دامی و فصول را عوامل تاثیرگذار در تهیه انواع خوراک عنوان کرد و افزود: گردشگری خوراک نیازمند آموزش است اما در این زمینه کم کار شده و باید در رستوران‌ها، تاسیسات گردشگری و واحدهای بوم‌گردی روستایی مورد توجه باشد.

وی بیان کرد: برگزاری رویدادهای جذاب مرتبط با گردشگری خوراک شامل پیش غذا، غذا، پس غذا، ادویه و چاشنی، دمنوش و نوشیدنی‌های سرد در سطح ملی و بین‌المللی می‌تواند موجب آشنایی بیشتر مردم با این خوراک‌ها شود.

نایب پاشایی با بیان اینکه کمیت و کیفیت غذاهای سنتی نیاز به بازنگری دارد، گفت: با گذر زمان تا حدودی ذائقه‌ها تغییر کرده و در مرحله بعد سفره‌آرایی و تزیین غذا از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است تا خوراک‌ها مطابق با ذائقه گردشگران داخلی و خارجی به شکلی موفقیت‌آمیز ارائه شود.

وی ادامه داد: پس از این مراحل نوبت ورود خوراک‌های سنتی به منوی رستوران‌ها و تاسیسات گردشگری است؛ در حال حاضر اگر گردشگری خارجی از شمال تا جنوب ایران سفر کند، تنها تعداد معدودی غذا در منوها به چشمش می‌خورد که جای تاسف دارد.

رییس گروه تبلیغات و بازاریابی اداره‌کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان اردبیل اظهار کرد: برگزاری تورهای گردشگری تخصصی خوراک و تبلیغات مناسب بر روی تورها و خوراک‌ها و رویدادها در سطح استانی، ملی و بین‌المللی باید گسترش یابد و در مرحله آخر پس از معرفی خوراک‌ها بومی و تسهیل دسترسی برای تهیه مواد اولیه یا خرید خود آن، می‌توان علاوه بر هتل‌ها و رستوران‌ها، بازارچه‌های خیابانی و ایستگاه‌های شکم‌گردی راه‌اندازی کرد تا افراد با طعم‌های سنتی آشنا شوند.

وی تاکید کرد: ممکن است در ابتدای راه مشکلاتی وجود داشته باشد، اما این امر در نهایت با استقبال مسافران داخلی و گردشگران خارجی رو به رو خواهد شد؛ چون خوراک بخش مهمی از صنعت گردشگری را به خود اختصاص می‌دهد و توجه به همین موضوع می‌تواند موجب افزایش ماندگاری مسافران شود.

نایب پاشایی، برندینگ را نیز مساله‌ای مهم دانست و گفت: آشپزی ایرانی در دنیا سبکی منحصر به فرد است و سرآشپزهای خوب و معروفی در ایران داریم که شناخته شده نیستند، در حالی که برندینگ در دنیا از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

وی تصریح کرد: ریشه همه این مسائل به آموزش بازمی‌گردد و اصلاح شرایط به عزم ملی نیاز دارد و باید مردم و مسئولان دست به دست هم دهند تا به تدریج شاهد تغییرات مثبت و ملموسی باشیم.

منبع:ایرنا

به گزارش ایرنا، افطاری دادن به مومنان روزه‌دار که در مناطق مختلف استان اردبیل اوروج آچدی خوانده می‌شود، از دیرباز در میان اهالی استان اردبیل مرسوم است و بر این اساس، با دعوت از آشنایان، بستگان، همسایگان و به ویژه افراد بی‌بضاعت، به اطعام روزه‌داران می‌پردازند.

افطاری دادن در استان اردبیل از همان هفته نخست ماه رمضان آغاز می‌شود و میزبانان اغلب پیشاپیش قول میزبانی از بستگان و نیازمندان را می‌گیرند تا در میهمانی افطاری آنها حاضر شوند و بر همین اساس، افطاری دادن در بین مردم این خطه از چنان جایگاه والایی برخوردار است که برای حضور میهمانان در مراسم افطاری خود، اصرار زیادی می‌کنند و معمولا بهترین افطاری‌ها به تازه دامادها و تازه عروس‌ها و خانواده آنها اختصاص می‌یابد.

سفره افطاری اهالی استان اردبیل در شب‌های ماه رمضان با هر غذای ساده و رنگینی تزئین شده باشد، معمولا خالی از فرنی همراه با مربای گل محمدی نیست و افطاری میهمانان اوروج آچدی هم با صرف نوشیدنی داغ که معمولا چایی و یا شیر است، شروع می‌شود.

مردم این استان برای نشستن پای سفره افطار پس از یک روز عبادت و روزه‌داری، تدارک زیادی می‌بینند ولی پختن فرنی و صرف آن به همراه مربای گل محمدی در هنگام افطار پای ثابت این سفره بوده و توسط بانوان مومنه تهیه شده و بر سفره چیده می‌شود.

فرنی غذایی است که با آرد برنج و شیر تهیه می‌شود و زنان منطقه برای تهیه این غذا یک هفته قبل از آغاز ماه رمضان اقدام به آرد کردن برنج با هاون و یا با آسیاب‌های برقی کوچک کرده و هر روز قبل از افطار این غذا را به اندازه تعداد میهمانان و اهل منزل می‌پزند.

فرنی که خوراکی شبیه حلیم ولی به علت تهیه از شیر و آرد برنج به رنگ سفید است، همراه با مربای گل محمدی که آن هم توسط زنان خانه‌دار تهیه شده، صرف می شود.

تزئین سفره افطاری روزه داران با خرمای تزیین شده با گردو، زولبیا و بامیه، پنیر و سبزی، نان روغنی، آش رشته محلی، آش دوغ، سوپ و در سال‌های اخیر با شله زرد و حلیم بیشتر مرسوم شده است.

پس از جمع شدن سفره مختصر وقت افطار، از اهالی منزل و میهمانان روزه‌دار با چای تلخ و گز سفید پذیرایی می‌شود که با گرم شدن هوا اغلب هنداونه و خربزه و دیگر میوه‌های آبدار جایگزین آن می‌شود.

پذیرایی از میهمانان اوروج آچدی پس از مقداری فاصله و گپ و گفت میهمانان بعد از افطار، با غذای اصلی که در واقع شام تهیه شده توسط میزبان است، ادامه می‌یابد و معمولا این پذیرایی بر اساس وسع میزبان تدارک دیده می‌شود.

اهالی مومن و روزه دار استان اردبیل اغلب غذای میهمانی اوروج آچدی را بیشتر از شمار میهمانان دعوت شده تهیه کرده و پس از اطمینان از شمار حاضران، مابقی غذا را در میان همسایگان توزیع کرده و حتی میهمانان را با بسته‌های تهیه شده از افطاری همان شب بدرقه می‌کنند.

افراد و خانواده‌های کم سن و سال استان اردبیل معمولا برای اوروچ اچدی ابتدا برای افطاری به منزل بزرگتر خانواده رفته و سپس آنها را به افطاری ویژه خود دعوت می‌کنند.

به علت رواج میهمانی اوروج آچدی، تردد شبانه و پس از افطار شهروندان در خیابان‌های شهر در ایام ماه مبارک رمضان، حتی در برخی موارد از آمار روزانه هم بیشتر بوده و تا موقع سحر ادامه می‌یابد.

گاهی اوقات افراد با توان و وسع مالی بیشتر، در مساجد و منازل سفره افطاری و میهمانی اروچ آچدی عمومی برپا کرده و و از همه افراد از جمله رهگذران روزه‌دار برای حضور در میهمانی خود را دعوت کرده و از آنها پذیرایی می‌کنند.

متاسفانه در سال‌های اخیر میهمانی اوروج اچدی ماه مبارک رمضان که با هدف صله ارحام، افزایش مراودات و دوستی در بین همسایگان و بستگان و نیز پذیرایی از محرومان و دستگیری از نیازمندان مرسوم شده، به تدریج جای خود را به چشم و هم‌چشمی و ریخت و پاش و اسراف داده و در تالارهای پذیرایی و با صرف هزینه‌های هنگفت برگزار می‌شود.

استقبال از رمضان و اشتیاق برای روزه‌داری

مردم اردبیل برای استقبال از ماه مبارک رمضان، چند روز مانده به آغاز این ماه عزیز، مساجد را برای عبادت آماده می‌کنند و نظافت عمومی مساجد، غبارروبی و عطرافشانی این اماکن توسط جوانان و در برخی مساجد توسط بانوان انجام می‌شود.

مردم این استان در پیشواز ماه مبارک رمضان، از چند روز مانده به آغاز این ‌ماه پربرکت و به خصوص در سه روز آخر ‌ماه شعبان روزه می‌گیرند که به این پیشواز، قاباغا گئتمک می‌گویند.

زنان اردبیلی نیز در پیشواز ماه مبارک رمضان به خانه تکانی پرداخته و خانه را برای رمضان آماده می‌کنند و علاوه بر نظافت عمومی منزل، تهیه مربای گل محمدی برای صرف به همراه فرنی و نیز تهیه برخی اقلام از جمله رشته آش و پلو را خود بر عهده می‌گیرند.

مردان مومن این خطه نیز همچون ایام پیش از نوروز، چند روز مانده به ماه مبارک رمضان به تکاپو ‌افتاده و با تهیه لوازم تهیه انواع خوراک مخصوص سفره‌ افطاری و سحری، اشتیاق خود را برای فرا رسیدن رمضان نشان می‌دهند.

روزه گرفتن نذری و مستحبی در ایام باقیمانده تا آغاز این ماه نیز از جمله اقداماتی است که توسط مردم مومن استان اردبیل انجام می‌شود.

جنب و جوش وقت اذان و حضور در سر سفره افطار

هنگام غروب، وقتی نغمه ملکوتی ربنا و صدای اذان از مناره‌های مساجد عطر رمضان را بر مشام مومنان می‌رساند، جنب و جوش مردم در خیابان‌ها و کوچه‌ها برای رفتن به منزل در وقت افطار و تکاپوی زنان در منزل برای چیدن سفره افطاری دیدنی است.

مردم استان اردبیل از سال‌ها پیش هنگام افطار کسب و کار خود تعطیل کرده و بر سفره افطار در کنار خانواده خود، مهمان خالق خود می‌شوند و در صورت لزوم پس از نماز مغرب و عشا، دوباره به سر کار خود بازمی‌گردند و به همین علت، اغلب صنوف اردبیل تا نیمه شب باز هستند و این رسم همچنان ادامه دارد.

حضور در سر سفره افطاری آنچنان برای مردم استان اردبیل اهمیت دارد که تمام اعضای خانواده باید به وقت افطار در سر سفره جمع شوند و اگر کسی هم به عذر شرعی روزه نگرفته باشد، به احترام حرمت این ماه مبارک در کنار سفره می‌نشیند و بر این اساس، به جرات می‌توان گفت که ماه رمضان تنها زمانی از سال است که تمام افراد خانواده در استان اردبیل، یک ماه بر سر یک سفره می‌نشینند.

بانوان خانه که از ساعاتی مانده به زمان مغرب مشغول پخت و پز و مهیا کردن افطاری می‌شوند، با نزدیک شدن به زمان اذان مغرب پس از دم کردن چای، سفره را پهن کرده و با چیدن غذاها و خوراکی‌ مختص این ماه، مقدمات پذیرایی میهمانان کردگار خود را آماده می‌کنند.

تا حدود نیم قرن پیش که رادیو و تلویزیون در همه منازل وجود نداشت، هنگام افطار یک توپ شلیک می‌شد و روزه‌داران با شنیدن صدای توپ می‌فهمیدند که افطار شده است اما امروزه شنیدن بانگ اذان از رادیو و تلویزیون و گلدسته مساجد جای توپ را گرفته است.

مردم استان اردبیل وقت سحری و افطار، روزه‌داری یک روزه خود را با صدای اذان و ادعیه مرحوم رحیم و سلیم مؤذن‌زاده اردبیلی آغاز و به پایان می‌رسانند و شنیدن صدای ملکوتی این دو فقید، جایگاه ویژه‌ای برای مردم منطقه دارد.

آداب اوباشدانلیق در استان اردبیل

مردم استان اردبیل به سحری، اوباشندانلیق می‌گویند و برای تهیه غذای سحری، عبادت و سایر مراسم این مناسبت عبادی، تلاش زیادی می کنند ولی بیشتر زحمت آن بر دوش بانوان است. اهالی اردبیل به بیدار شدن از خواب ساعاتی قبل از اذان صبح و خوردن سحری و اقامه نمازهای واجب و مستحبی اهمیت زیادی می‌دهند و بر همین اساس، در ماه مبارک رمضان، تهیه سحری هم ترتیبات ویژه خود را دارد که البته با گذشت زمان، دچار تغییراتی هم شده است.

حدود ۵۰ سال پیش که رادیو و تلویزیون به اندازه امروزی موجود نبود، عده‌ای از مردان و جوانان ۲ ساعت مانده به اذان صبح با رفتن به پشت بام ‌و با صدای بلند اهالی محل و همسایه‌ها را از فرا رسیدن وقت سحری آگاه می‌کردند و در برخی مناطق نیز از شلیک توپ استفاده می‌شد.

در آن سال‌ها، به علت نبود امکانات ارتباطی، رسم بر این بود که هنگام سحر هر کس زودتر از دیگران بیدار شد، زنگ دیگر همسایه‌های خود را بزند و آنها را برای سحری بیدار کند تا از خوردن سحری و عبادت در این ماه باز نمانند.

در آن دوران زمانی که تمام اعضای خانواده برای نشستن در پای سفره سحری بیدار می‌شدند، تمام چراغ خانه‌های شهر روشن می‌شد و همه برای عبادت و خوردن سحری حضور داشتند در حالی که امروز چنین چیزی کمتر دیده می‌شود و اغلب اهالی اول شب برای خوردن سحری اقدام می‌کنند و یا اینکه بسیاری از شهروندان از خوردن سحری برای گرفتن روزه صرف نظر می‌کنند.

در سال‌های گذشته زنان خانواده نیمه شب بیدار شده و برای آماده کردن سحری، دم کردن پلو و تهیه غذای سحری از اجاق‌ها و شعله وسایل نفت سوز برای آماده کردن استفاده می‌کردند. با توجه به زمانبر بودن این نوع آشپزی، اغلب ۲ ساعت مانده به اذان صبح، بیدار شده و غذای سحری را تهیه می‌کردند اما اکنون به علت وجود تجهیزات غذاپزی زمان‌دار، آن شور و اشتیاق قبلی دیده نمی‌شود.

غذاهای محلی سال‌های دور که توسط مادران مومن در سفره پرکت سحری چیده می شد، اغلب شامل شیر برنج، کشمش پلو، رشته پلو و قیسی پلو بود که امروزه نیز کمابیش چنین غذاهایی توسط کدبانوهای مومنه استان اردبیل برای سحری تهیه می شود.

مساجد، کانون عبادات روزه‌داران در استان اردبیل

بسیاری از مردم مومن استان اردبیل در ایام ماه مبارک رمضان با حضور در مساجد به عبادت می‌پردازند و برگزاری نماز جماعت در این اماکن به خصوص در وقت ظهر و صبح، رونق بیشتری می‌گیرد و مساجد به کانون عبادت روزه‌داران تبدیل می‌شود. علاوه بر این، بسیاری مردان و زنان که در ساعات روزه داری، وقت کافی دارند، با حضور در مساجد، به دوره‌خوانی و قرائت قرآن به صورت جمعی می‌پردازند.

در ماه رمضان بسیاری از مساجد استان اردبیل شاهد حضور جوانان و نوجوانانی است که اغلب برای قرآن خوانی و ادای نماز جماعت در مسجد محلات جمع می‌شوند و در کنار این امور، کلاس‌ درس و قرائت قرآن هم توسط هیات امنای مسجد دایر می‌شود.

حضور مردم مومن استان اردبیل در مساجد به خصوص در شب‌های قدر بیشتر می‌شود به طوری که بیشتر مردم با حضور در این اماکن، به شب زنده‌داری پرداخته و عبادت خود را پس از افطار تا وقت سحر ادامه می‌دهند.

یکی از رسوم قدیمی اردبیلی‌ها در اعیاد، یاد کردن امواتی است که در یک سال منتهی به آن سال از دنیا رفته‌اند. ماه مبارک رمضان نیز که به عقیده مردم اردبیل، عید و بهار عبادت و دینداری محسوب می‌شود، برای درگذشتگانی که طی یک سال اخیر فوت کرده‌اند، در تکایا، مساجد و یا منازل بستگان آنها مجلس ترحیم برگزار می‌شود.

طبق سنت دیرین مردم این منطقه، هر سال در دومین شب از ‌ماه مبارک رمضان، این قبیل مراسم یادبود برگزار شده و مؤمنان با برگزاری مجلس ختم، جای خالی درگذشتگان را در نخستین رمضان بعد از درگذشت آنها، با قرائت قرآن کریم و فاتحه‌خوانی، پر می‌کنند و معمولا افطاری هم به یادبود فرد درگذشته، به میهمانان داده می‌شود.

عید فطر، مناسبت گرامیداشت یک ماه عبادت

عید فطر که نخستین روز ماه شوال بوده و پس از یک ماه عبادت در ماه مبارک رمضان گرامی داشته می‌شود، در استان اردبیل ترتیبات خاص خود را دارد. در این روز، مردم مومن استان اردبیل، پس از برگزاری نماز عید فطر، روز عید خود را با دید و بازدید از بزرگان فامیل و خانواده درگذشتگان آغاز می‌کنند و در این روز، کوچکترها برای تبریک عید فطر، به خانه بزرگترها می‌روند.

کسانی که قبل از عید فطر یکی از افراد خانواده خود را از دست داده باشند، در این روز در خانه خود نشسته و دوستان و آشنایان برای ابراز همدردی و تبریک عید به منزل آنها می‌روند.

گاهی این مراسم در صبح روز عید فطر در مساجد برای مردان و در بعد از ظهر آن روز در منزل شخصی متوفی برای بانوان برگزار می‌شود.

پذیرایی از مهمانان عید فطر در استان اردبیل اغلب با چای، حلوا و شیرینی انجام می‌شود.

عیدی گرفتن و عیدی دادن به ویژه برای دخترانی که نخستین ماه رمضان راهی خانه بخت شده است، از جمله رسوم نیکویی است که انجام می‌شود و در این روز هر کس با یک بسته شیرینی و یا نان فطیر و حلوای محلی از میهمانان خود پذیرایی می‌کند.

منبع:ایرنا