سنگ های بزرگترین آسیاب آبی ایران دوباره از چرخش ایستاد

در حالی که سنگ های بزرگترین آسیاب آبی ایران معروف به آسیاب خان زواره پس از ۶۰ سال در اسفند سال ۱۳۹۸ به چرخش در آمد، حال دوباره از چرخش ایستاد.

سید احسان ایزدی مالک بزرگترین آسیاب آبی ایران علت تعطیلی مجموعه گردشگری آسیاب آبی خان زواره را عمل نکردن مسئولان به تعهدات شان بیان کرد و گفت: مسئولان برای احیای این آسیاب در خصوص ساخت نماز خانه و سرویس بهداشتی برای این مکان گردشگری، پرداخت تسهیلات بانکی، انتقال آب و … قول داده بودند که هیچکدام عملی نشده است.
وی با گلایه از برخی از مسئولان افزود: مسئولان حتی حاضر نیستند به تماس های تلفنی من هم پاسخ دهند.
به گزارش ایسنا، یکی از آسیاب های شش گانه زواره، معروف به آسیاب «خان» به همت “سید احسان الله ایزدی طباء زواره” بازسازی و به مجموعه سفره خانه سنتی برای پذیرایی از مسافران و گردشگران داخلی و خارجی تبدیل شده است.
ایزدی برای حفظ میراث فرهنگی و توسعه گردشگری شهر تاریخی زواره، آسیاب آبی ششم معروف به آسیاب خان را از مجموع شش آسیاب قدیمی شهر زواره که قدمت ۱۰۰۰ ساله دارد را خریداری و بازسازی کرده است.
در مرحله اول بازسازی آسیاب آبی ششم “خان”زواره در این مجموعه سفره خانه سنتی راه اندازی شد و آسیاب آبی کار خودش را با تبدیل گندم به آرد آغاز کرد.
کارشناسان میراث فرهنگی معتقدند قدمت ساختمان اصلی آسیاب آبی ششم زواره که در عمق ۱۰ متری زمین بنا شده است به بیش از ۱۰۰۰ سال می‌رسد. این کارشناسان قدمت قسمت‌های بعدی این آسیاب آبی را به پیش از دوران صفویه می‌دانند.

به گزارش ایسنا، در بازسازی بزرگترین آسیاب آبی ایران قسمت‌هایی از سقف این بنا که مربوط به ۱۰۰۰ سال پیش است؛ حفظ شده است.
جا دارد در سال تولید، پشتیبانی ها و مانع زدایی ها مسئولان برای حل مشکلات این مجموعه گردشگری و رونق دوباره آن همکاری و مساعدت نمایند.

منبع:ایسنا

ثروت‌آفرینی بی‌دردسر در روستاها

گردشگری در جهان به‌عنوان یکی از صنعت‌های پرسود محسوب می‌شود، کشورهایی که توانسته‌اند از این ظرفیت به‌درستی بهره‌مند شوند، آثار آن را در کاهش بیکاری، رونق اقتصادی، جبران کمبود درآمد ارزی و … دیده‌اند، گردشگری حیطه‌های مختلفی دارد، اما به‌نظر می‌رسد باتوجه به پتانسیل‌های فراوان، در آینده‌ای نه چندان دور روستاها مقصد گردشگری باشند.

به گزارش ایسنا، صنعت گردشگری در جهان توسعه فراوانی پیدا کرده است، این صنعت بزرگ‌ترین و متنوع‌ترین صنعت در دنیا محسوب می‌شود و بسیاری از کشورها این صنعت پویا را عاملی در درآمدزایی، اشتغال‌، رشد بخش خصوصی و توسعه زیرساخت‌ها می‌دانند، این صنعت امروزه به اندازه‌ای در توسعه اقتصادی و اجتماعی کشورها اهمیت دارد که اقتصاددانان آن را به‌نوعی صادرات نامرئی نیز می‌نامند.

در کنار گردشگری فرهنگی، گردشگری طبیعت، گردشگری سلامت، گردشگری ماجراجویانه، گردشگری تجاری و گردشگری غذایی، گردشگری روستایی نیز از انواع گردشگری به‌شمار می‌رود، در سالیان اخیر بحث گردشگری روستایی نیز مورد توجه علاقه‌مندان و فعالان این حوزه قرار گرفته است، عموما روستائیان برای تامین معیشت خود دست به کشاورزی، دامداری و تولید صنایع‌دستی می‌زنند، قطعا رونق گردشگری روستایی علاوه بر  منبع درآمد جدید در روستاها، می‌تواند مشاغل ذکر شده را نیز توسعه دهد.

داستان جالب زندگی “عباس برزگر”، میلیاردر روستایی اهل بوانات استان فارس که نام خود را در کتاب یونسکو به عنوان شگفت‌انگیزترین تجربه گردشگری روستایی در ایران به ثبت رسانده، درسی زیبا از ظرفیت خودباوری در روستاها و توسعه گردشگری روستایی برای تحول در معشیت ساکنان روستاها است.

در سالیان اخیر ذائقه گردشگران تغییر کرده است، گردشگران این روزها به‌دنبال هتل‌های لوکس و مراکز تفریحی توریستی گرانقیمت نیستند، بلکه این افراد به‌دنبال تجربه‌های جدید مانند سکونت در خانه‌های قدیمی روستایی، دوشیدن شیر گاو و گوسفند، خوابیدن زیر کرسی، خوردن غذاهای محلی، بازدید از مناطق بکر و حیات وحش هستند و قطعا روستاها در این نوع گردشگری می‌توانند تاثیرگذار باشند، استقبال گردشگران از اقامتگاه‌های بوم‌گردی و سفره‌خانه‌های سنتی نیز گویای این موضوع است.

چهارمحال و بختیاری دارای آب و هوای معتدل و خنک است، همچنین این استان دارای جاذبه‌های طبیعی بکر  و دیدنی بسیاری بوده که هرساله گردشگران زیادی را به سمت این استان سوق می‌دهد، باتوجه به این که اکثر مناطق گردشگری در حاشیه روستاها واقع شده‌اند، می‌توان از این ظرفیت برای توسعه گردشگری روستایی بهره‌مند شد، در بحث گردشگری روستایی مباحثی مانند اردو زدن، اقامت در منازل اجاره‌ای، گشت و شکار در حیات‌وحش، بازاریابی صنایع دستی، جشنواره‌های فرهنگی، ورزش‌های ماجراجویانه، راه‌پیمایی، بازدید از مکان‌های تاریخی، جشنواره‌های موسیقی، طبخ و فروش غذاهای محلی و … نیز می‌تواند مورد توجه قرار بگیرد.

۱۵ روستای هدف گردشگری در چهارمحال و بختیاری شناسایی شده است

فرجام سمیعی- معاون گردشگری اداره‌کل میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری چهارمحال و بختیاری در گفت‌‍‌وگو با ایسنا با اشاره به مزایای توجه به گردشگری روستایی، اظهار کرد: اساس کار در بحث گردشگری این استان، برنامه‌ریزی در حوزه گردشگری روستایی است، از زمانی‌که بحث طبیعت‌گردی مطرح شد و باتوجه به اینکه تمام پتانسیل‌های گردشگری طبیعی در جوار روستاها قرار دارد، بحث گردشگری روستایی نیز  مورد توجه جدی قرار گرفت.

وی افزود: یکی از مهم‌ترین زیرساخت‌ها برای رونق گردشگری روستایی بحث اقامت گردشگران است، بنابراین بحث احداث اقامتگاه‌های بوم‌گردی، کمپ‌های عشایری و اردوگاه‌های گردشگری در روستا آغاز شد، اگر مردم محلی با موضوعات گردشگری روستایی درگیر شوند، این مسئله باعث رونق اشتغال، درآمدزایی از طریق فروش محصولات تولیدی محلی مانند صنایع‌دستی، تولیدات دامداری و کشاورزی نیز خواهد شد.

سمیعی با بیان اینکه احداث هتل در روستاها توجیه اقتصادی چندانی ندارد، گفت: اما اگر روستائیان بخشی از محل سکونت خود را به اقامتگاه بوم‌گردی تبدیل کنند، می‌توانند در کنار مشاغلی مانند دامداری و کشاورزی و … درآمدی از اسکان مسافران کسب کنند و همچنین محصولات تولیدی خود را نیز به‌فروش برسانند.

معاون گردشگری اداره‌کل میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری چهارمحال و بختیاری با اشاره به اینکه ۱۵ روستای هدف گردشگری در استان شناسایی شده است، عنوان کرد: این روستاها دارای قابلیت‌های طبیعی برای مباحث گردشگری، بافت سنتی روستایی، تولیدات صنایع‌دستی خاص و …. هستند، برای مثال روستای تاریخی سرآقاسید یکی از روستاهایی است که تمامی این ویژگی‌ها را دارا بوده و هرساله حجم عظیمی از گردشگران به این روستا مراجعه می‌کنند.

وی ادامه داد: روستاهایی مانند  یاسه‌چای، آورگان، روستاهای حاشیه تالاب چغاخور، روستای ده‌چشمه در فارسان، روستای دیمه در کوهرنگ، روستای گرده‌بیشه، روستای دورک اناری در کیار، روستای دره‌عشق و روستای آتشگاه در شهرستان لردگان از جمله روستاهای هستند که پتانسیل بالایی در بحث گردشگری روستایی دارند، هر کدام از این روستاها دارای ویژگی‌های منحصر به فرد برای بازید گردشگران هستند.

سمیعی یادآور شد: برای تقویت گردشگری روستایی علاوه بر زیرساخت‌های گردشگری و اقامتی نیازمند زیرساخت‌هایی از جمله راه دسترسی مناسب، زیرساخت فرهنگی، زیرساخت‌های بهداشتی و درمانی، پارکینگ و … هستیم، اما باید گفت بحث زیرساخت‌ها در حد مطلوب و کافی نیست، در تلاشیم این زیرساخت‌ها را در مناطق گردشگری روستایی تقویت کنیم.

معاون گردشگری اداره‌کل میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری چهارمحال و بختیاری در پایان گفت: شهرستان کوهرنگ بیش‌تر از سایر شهرستان‌ها دارای پتانسیل برای بحث توسعه گردشگری روستایی است و در مرحله بعد شهرستان کیار قرار دارد.

تمامی نقاط روستایی  شهرستان کوهرنگ دارای ظرفیت‌های گردشگری هستند

مرتضی زمانپور- فرماندار کوهرنگ در گفت‌وگو با ایسنا با اشاره به اینکه ۲۲۳ روستا در این شهرستان وجود دارد، اظهار کرد: تمامی نقاط روستایی این شهرستان دارای ظرفیت‌های گردشگری هستند و هر روستا نیز یک پتانسیل خاص برای جذب گردشگر دارد.

وی با اشاره به اینکه در حال حاضر بزرگترین چالش شهرستان کوهرنگ در بحث گردشگری روستایی در مناطق روستایی صعب‌العبور بحث زیرساخت راه است، عنوان کرد: اما برخی از طبیعت‌گردان نیز علاقه‌مند هستند از جاده‌های روستایی و سخت‌گذر عبور کنند و معتقدند نباید از بافت تاریخی و جاده‌های سنتی این منطقه دستخوش تغییر شود.

زمانپور ادامه داد: در شهرستان کوهرنگ و در بحث گردشگری ظرفیت‌های بسیاری از جمله طبیعت‌گردی، گردشگری روستایی و گردشگری عشایری وجود دارد، همچنین در این شهرستان اقامتگاه‌های بوم‌گردی، کمپینگ‌های عشایری و هتل برای اسکان گردشگران وجود دارد، این اقامتگاه‌های بوم‌گردی در روستاهای مقصد گردشگری مانند سرآقاسید، روستاهای منطقه بازفت و بیرگان احداث شده است.

فرماندار کوهرنگ با اشاره به اینکه در این شهرستان ظرفیت‌های بسیاری در بحث گردشگری زمستانه نیز وجود دارد، گفت: پیست اسکی چلگرد در این شهرستان مشهور است، اما زیرساخت‌های آن نیازمند تقویت است، همچنین می‌توان در مناطق روستایی این شهرستان پیست‌های اسکی برای تقویت گردشگری روستایی احداث کرد.

وی در پایان خاطرنشان کرد: در مناطق روستایی شهرستان کوهرنگ مشکل دسترسی به اینترنت پر سرعت وجود دارد، برای حل این مشکل ۱۱۸ کیلومتر فیبرنوری در حال اجرا است، در صورت اجرایی شدن این طرح تحولی در این حوزه ایجاد می‌شود.

گردشگری روستایی در شهرستان لردگان با رویکرد توسعه پایدار دنبال می‌شود

سعید صالحی فرماندار شهرستان لردگان در خصوص ظرفیت‌های گردشگری روستایی در این شهرستان، اظهار کرد: این شهرستان دارای آب و هوای متنوع در طول سال برای گذراندن اوقات فراغت است، در بخش‌هایی از این شهرستان آب و هوای گرمسیری، در برخی از مناطق این شهرستان آب و هوای معتدل و  در برخی از مناطق نیز یخچال‌های طبیعی وجود دارد.

وی ادامه داد: چاه نفت ریگ، قلعه گردنه چارطاق، تپه قلعه گِلی، روستای قلعه مدرسه، قلعه دشت پاگرد، آبشار آتشگاه، روستاهای نمونه گردشگری در بخش منج و رودشت، پارک جنگلی پروز، چشمه سندگان، حاشیه رودخانه کارون چهار، رودخانه خرسان، چشمه بَرم لردگان و پل قرح بخشی از جاذبه‌های گردشگری در شهرستان لردگان است.

صالحی با اشاره به اینکه قدمت شهرستان لردگان به بیش از ۱۵ هزار سال قبل بر می‌گردد، یادآور شد: در این شهرستان ۳۸ اثر تاریخی و فرهنگی در فهرست آثار ملی ثبت شده است که این آثار از نظر تاریخی قابل تامل و باستان‌شناسی هستند.

فرماندار لردگان عنوان کرد: در زمینه تولیدات صنایع‌دستی نظیر دوخت لباس محلی، گلیم‌بافی، قلم‌کاری، فیروزه‌کوبی، عروسک‌سازی سنتی، سرمه‌دوزی، بافت سیاه چادر عشایری، بهون‌بافی، سبدبافی، سفره‌بافی و … در این شهرستان ظرفیت‌های خوبی وجود دارد و حدود ۱۵ هزار نفر در این عرصه فعال هستند و همچنین ۱۰ میلیارد تومان تسهیلات به فعالان این حوزه پرداخت شده است، توسعه گردشگری روستایی باعث رونق تولید در این حوزه نیز خواهد شد.

وی با بیان اینکه برای تقویت زیرساخت‌های گردشگری در شهرستان لردگان مجوز برای احداث اقامتگاه‌های بوم‌گردی در روستاهایی نظیر امامزاده حسن، روستای کشک دوزان و روستاهای حوالی پارک جنگلی پروز صادر شده است، همچنین چند سفره‌خانه سنتی، مجتمع بین‌راهی و زیرساخت‌های بهداشتی نیز در راستای تقویت زیرساخت‌های گردشگری احداث شده است.

صالحی با تاکید بر اینکه گردشگری روستایی در شهرستان لردگان با رویکرد توسعه پایدار دنبال می‌شود، تصریح کرد: این شهرستان دارای پوشش گیاهی بالایی در حوزه جنگل و مرتع است، بنابراین در بحث توسعه گردشگری روستایی باید به حفظ محیط‌زیست و منابع‌طبیعی نیز توجه جدی صورت بگیرد.

فرماندار لردگان افزود: غذاهای محلی بسیاری در شهرستان لردگان وجود دارد، از این ظرفیت می‌توان برای جذب نیز گردشگر استفاده کرد، در حال حاضر غذاهای محلی در اقامتگاه‌های بوم‎‌گردی و سفره‌خانه‌های سنتی طبخ می‌شود، همچنین در کنار طبخ غذا آموزش پخت این غذاهای محلی نیز ارائه می‌شود.

وی بیان کرد: در شهرستان لردگان مزارع کشاورزی بسیاری وجود دارد که این مزارع در طول سال چشم‌انداز بسیار زیبایی را در این شهرستان ایجاد می‌کند، گردشگران می‌توانند برای لذت بردن از این مناظر به این شهرستان سفر کنند، همچنین مردم این شهرستان آئین‌ها و سنت‌های بسیاری جالبی در مباحثی مانند مراسمات شادی و عزا دارند که گردشگران علاقه‌مند می‌توانند در این آئین‌ها شرکت کنند، این رسومات جذابیت بسیار بالایی برای گردشگران دارد.

صالحی با بیان اینکه ظرفیت گردشگری ماجراجویانه در مناطق جنگلی شهرستان لردگان وجود دارد، توضیح داد: مناطق بکر بسیاری در این شهرستان وجود دارد و گردشگران می‌توانند مکان‌های جدید را کشف کنند.

فرماندار لردگان در پایان گفت: اگر زیرساخت‌های گردشگری در این شهرستان تقویت شود، می‌توان به بحث توسعه گردشگری روستایی در راستای ارزآوری و رونق اقتصادی امیدوار بود.

منبع:ایسنا

هجوم مسافران به ارمنستان برای واکسیناسیون رایگان

در روزهای گذشته با رونق گرفتن سفرهای زمینی و هوایی به ارمنستان مواجه شده‌ایم و مردم با اطلاع از واکسیناسیون رایگان در این کشور، بلیت پروازها و اتوبوس‌های ایروان را تا چند هفته آینده خریداری کرده‌اند، به گونه‌ای که دفاتر مسافرتی هم برنامه‌ریزی برای تورهای خود به این مقصد را به اواخر تیر ماه موکول کرده‌اند.

به گزارش ایسنا، واکسیناسیون رایگان در ارمنستان حتی برای گردشگران بهانه‌ای شده تا مسافران از سراسر دنیا به ویژه از کشورهایی مانند ایران که از برخی دیگر کشورهای جهان از نظر واکسیناسیون عقب‌تر هستند، به سمت این کشور هجوم بیاورند.

همین مساله سبب شده تا اتوبوس‌ها و هواپیماهای این مسیر پر  باشد و حتی دفاتر مسافرتی و گردشگری برنامه‌های تور خود را از اواخر تیر ماه برای داوطلبان ارائه دهند؛ چرا که تا آن زمان بلیت‌ها رزرو و فروخته شده است.

هزینه سفر زمینی به ایروان با تور چیزی حدود دو میلیون و ۸۰۰ هزار تومان برای چند شب و چند روز است که البته این قیمت با هتل‌های چهار و پنج ستاره تا بیش از شش میلیون تومان هم افزایش پیدا می‌کند و قیمت بلیت پرواز با هزینه اسکان در ایروان در همین بازه زمانی حدود هفت میلیون تومان است که تا حدود ۲۰ میلیون تومان افزایش پیدا می‌کند.

در این میان پروازهای آرمنیا ایرویز پر شده و تنها پروازهای این شرکت به ایروان نمی‌روند و قطر ایرویز و دیگر شرکت‌های هواپیمایی خارجی به صورت کانکشنی به این کشور پرواز دارند که البته قیمت بلیت‌های آن‌ها از ۱۴ میلیون تومان (البته به صورت رفت و برگشت) شروع می‌شود.

البته روز گذشته آذری -مدیرکل فرودگاه‌های استان آذربایجان شرقی- از برقراری پروازهای تبریز – ایروان-تبریز خبر داد و گفت: این پرواز روزهای دوشنبه و پنج شنبه هرهفته توسط شرکت هواپیمایی Armenia Airways انجام می‌شود که نخستین پرواز آن روز پنجشنبه (دهم تیر ماه) با ۴۶ نفر مسافر ورودی وارد فرودگاه تبریز شد و پس از یک ساعت توقف، با ۹۷ نفر مسافر تبریز را به سمت ایروان ترک کرد.

وی افزود: علاوه بر موضوع انتقال مسافر و توسعه گردشگری، ایجاد مسیر ”کانکشنی” و دسترسی به شهر “مسکو” از طریق ایروان نیز از پتانسیل های این پرواز است که می تواند موجبات اتصال تبریز به مسکو را فراهم آورد.

این مسئله نشان می‌دهد که از سفرهای رونق گرفته مردم به مقصد ایروان استقبال می‌شود و باید دید در آینده چند نفر از مردم می‌توانند به این کشور سفر کنند.

منبع:ایسنا

روایت تاریخ تهران از زبان «ناصرخسرو»

خیابان ناصرخسرو یکی از معابر قدیمی تهران است. عمر این خیابان به ۱۳۰ سال پیش بر می‌گردد، اما سابقه بعضی از عواملی که شکل و موقعیت آن را سبب شد، به حدود ۲۰۰ سال پیش و به دوره قاجار می‌رسد.

 گرچه این خیابان را همه امروز به محلی برای تأمین داروهای کمیاب می‌شناسند، اما در گذشته این خیابان به مهد علم و دانش مشهور بوده و در عین حال، سرگذشت تهران و مدرنیزاسیون را در دل خود جای داده است.

خیابان ناصرخسرو ابتدا درست در مسیر حد شرقی دیواری که گرداگرد ارگ تهران وجود داشته است، شکل می‌گیرد؛ مطابق و موازی با خندق و دیوار شرقی قلعه ارگ. نخستین اقدامی که شاه‌عباس اول در آن زمان برای‌ آبادانی ارگ انجام می‌دهد، احداث چهار باغ و چنارستان‌هایی در اطراف آن بوده است. بعد از شاه‌عباس اول، شاه‌سلیمان صفوی هم با ساخت یکی، دو بنا یادگارهایی از خود به جا گذاشت.
وقتی تاریخ این خیابان را با «نصرالله حدادی» تهران‌شناس، ورق می‌زنیم، می‌گوید: «با به قدرت رسیدن قاجار و پایتخت شدن تهران، محله شرقی ارگ، به نام محله عودلاجان، که پیش از آن سراسر باغ و بوستان بود، به‌تدریج شروع به شکل گرفتن می‌کند. یکی از نقاط قوت این محله دسترسی به آب و فراوانی درخت بود و به همین خاطر نجبا و اشراف کم‌کم به این سمت و سو مهاجرت کردند.

کوچه عرب‌ها یکی از کوچه‌های معروف این خیابان است که در گوشه جنوب‌شرقی خیابان، تقاطع خیابان‌های ناصرخسرو و چراغ‌برق امروزی واقع شده است؛ این کوچه که محل اسکان عرب‌های خزانه بود چند سال پیش در اثر انفجار ویران شد.»یکی دیگر از کوچه‌های معروف این خیابان خدابنده‌لو است. قدیمی‌های محله می‌گویند این نام و نشان از رئیس یک ایل که در دوره قاجار در این محل ساکن بوده‌اند به یادگار مانده است.

  • ساخت مسجد شاه و مدرسه مروی

به گفته حدادی، در دوره فتحعلی‌شاه ساختمان‌های گوناگونی در بافت شهری اطراف ناصرخسرو پدید آمد که به اهمیت آن افزود: «ساختمان مسجد شاه در سال ۱۲۳۰ ه. ق ساخته شد و مدرسه مروی در ۱۲۳۱، بعدها که باغ مروی هم ساخته شد، بازار مروی کم‌کم در همسایگی آن شکل گرفت.» کوچه مروی یکی از کوچه‌های قدیمی خیابان ناصرخسرو است؛ گذر باریک و بلندی که تا خیابان پامنار ادامه می‌یابد. حدادی می‌گوید: «این بازارچه در زمان فتحعلی‌شاه، به خواسته محمدحسین‌خان مروی، بعد از مدرسه و مسجد مروی ساخته شد.»

از آنجا که خیابان ناصریه یکی از خیابان‌های مهم دوره قاجار بوده، خانه‌های خیلی از درباریان در آن قرار داشته که از آن جمله می‌توان به خانه امام‌جمعه اشاره کرد که در کوچه‌ای به همین نام واقع بوده است. این خانه در ابتدا متعلق به آقاخان نوری، صدراعظم ناصرالدین‌شاه، بوده که بعد به امام‌جمعه تهران می‌رسد. خانه مذکور یکی از آثار دوره قاجاریه است. ساخت مراکز عمومی مانند مدرسه صدر و دارالشفا در زمان فتحعلی‌شاه باعث شد تا رفت‌وآمد مردم در این خیابان بیشتر و بیشتر شود، اما اوج‌ تردد مردم در این خیابان به دوره ساخت و فعالیت مدرسه دارالفنون بر می‌گردد.

  • ناصر خسرو امروزی و دیروزی

حدادی سابقه خیابان ناصرخسرو را به ۲ دوره تقسیم می‌کند؛ ناصر خسروی امروزی و دیروزی: «۱۲۱۸ را باید سال تولد خیابان ناصرخسرو امروزی به شمار آورد. اقدامات گوناگونی برای نظافت شهر و شبیه کردن پایتخت به شهرهای فرنگستان از اوایل دوره ناصری آغاز شد.» ناصرخسرو اتصال‌دهنده مرکز شهر قدیم و شهر جدید بود و این نقش را تا امروز هم حفظ کرده است. همین ویژگی خیابان ناصرخسرو باعث شد تا ظرف مدت کمتر از ۱۰ سال، از زمانی که خندق شرقی ارگ پر شد، بسیاری از عناصر شهری مهمی که امروز در این خیابان سراغ دارید، ساخته شود. از جمله این بناها می‌توان به شمس‌العماره که در زمان ساخت یکی از هویت‌های اصلی ناصرخسرو بود، اشاره کرد؛ بلندترین بنای تهران که با ساعت فرنگی‌اش یکی از نمادهای عصر جدید به شمار می‌رفت.

  • کانون‌ ارتباط و تبادل فکری

امین‌حضور در سال ۱۲۸۹ تکمیل و تنظیف این خیابان را عهده‌دار می‌شود، آن هم با کاشت‌گونه‌های درختی و ساخت جوی‌ها در اطرافش. این تمام‌کاری نبود که او انجام داد، بلکه با نصب پایه چراغ‌های چدنی چهره این خیابان را تغییر داد.
او همچنین دری را برای دارالفنون از سمت خیابان ناصریه باز کرد تا به رونق و آبادانی بیشتر آن کمک کند. همین مسئله باعث شد تا دانشجویان و استادان علمی رفت‌وآمد زیادی در خیابان ناصرخسرو داشته باشند و این خیابان به یکی از مراکز علوم جدید و کانون‌های ارتباط و تبادل فکری مترقی و پیشرو آن روزگار تهران مبدل شود.

واقعه مهم دیگر در ناصریه ساخت سردر باب عالی و میدانگاه شمس‌العماره بود که اعتمادالسلطنه از این واقعه در روزنامه شرف شماره ۶۸ سال ۱۳۰۶. ق یاد می‌کند. در خیابان ناصرخسرو که قدم بزنیم رج‌به‌رج تاریخ برایمان روایت می‌شود؛ تیمچه امین‌السلطان هم جزئی از این روایت تاریخی است. «مهدی یساولی»، پژوهشگر تاریخ، می‌گوید: «احداث تیمچه امین‌السلطان که به تیمچه سقاباشی معروف است، مربوط به حدود سال‌های ۱۳۰۰ ه. ق است. در همین تیمچه بود که پس از مشروطیت، نخستین بانک ملی ایران، به دخالت حاجی محمد اسماعیل قزوینی و حاجی محمد اسماعیل مغازه کوتاهی، دایر شد.»

  • راه‌اندازی واگن اسبی و تلفنخانه

اتفاق بسیار مهم دیگری که در طول سال‌های ۱۳۰۴ یا ۱۳۰۵ ه. ق در ناصریه افتاد، ساخت ساختمان تلفنخانه و از آن مهم‌تر ایجاد واگن اسبی در این خیابان بود. واگن اسبی و ماشین دودی هم نخستین وسایل نقلیه عمومی بودند که از این رهگذر در تهران راه افتادند. خیابان ناصریه در دوره سی‌ساله اول، تقریباً تمام عناصر مهم و کلانشهری را در بر می‌گیرد. حالا سالیان سال از آن سال‌ها می‌گذرد، اما ناصرخسرو همچنان یکی از خیابان‌های پررونق تهران است.

وجود نخستین داروخانه تهران در این خیابان و مغازه‌های فروش مواد شیمیایی و آزمایشگاهی در گذشته نه چندان دور و چند مغازه‌ای که هنوز مواد شیمیایی می‌فروشند، شاید دلایلی برای فروش دارو در این خیابان باشد. یکی دیگر از بناهایی که در ناصرخسرو و متعلقاتش جلب توجه می‌کند، بنای سرای روشن است که اگرچه نسبت به بخش‌های قدیمی ناصرخسرو قدمت کمتری دارد، اما یکی از شاخصه‌های این خیابان است.

  • لذت قدم زدن در ناصر خسرو

در حال حاضر، داخل کوچه مروی را مغازه‌های به‌هم‌پیوسته شکل داده که تنگاتنگ کنار هم همه‌چیز می‌فروشند؛ از لوازم آرایشی و بهداشتی گرفته تا چای و قهوه و شکلات و خوراکی‌های تازه‌ای که شاید برای نخستین بار اینجا می‌توان امتحانشان کرد. به اینها لباس‌های خارجی را هم اضافه کنید که شاید همتای آن را در جای دیگر نتوانید بیابید. در کوچه‌پسکوچه‌های خیابان ناصرخسرو که راه می‌رویم، بوی فلافل همه‌جا پیچیده است.

خیلی از مغازه‌داران کوچه مروی از عرب‌های مهاجر عراقی هستند و همین باعث شده یکی از غذاهای معروف آنها به نام فلافل با طرز تهیه فلافل خاص این مناطق اینجا طرفداران زیادی پیدا کند. یکی از ویژگی‌های خیابان ناصرخسرو تنوع و تعدد مغازه‌ها از هر صنف که فکر کنید است؛ از لوازم آرایشی و بهداشتی که بارزترین آنها هستند تا موبایل‌فروشی. در ابتدای خیابان هم بیرق و پرچم و لوازم عزاداری برای محرم دیده می‌شود. همسایگی راسته کت و شلوار و آجیل‌فروشان هم، با وجود اینکه هیچ سنخیتی با هم ندارند، اما برای گردشگران این امکان را فراهم کرده‌اند که از شیر مرغ تا جان آدمیزاد را در این راسته جست‌وجو کنند.
منبع:همشهری

روزهای خاکستری بازار قم

سقف دودزده تیمچه فرش قم، به‌عنوان بزرگ‌ترین تیمچه ایران شاهدی بر ضرورت بازسازی این بنای تاریخی ‌است.

هر کسی که طعم خرید و گشت‌وگذار در بازار بزرگ قم را چشیده باشد، حتما معماری چشم‌نواز اسلامی – ایرانی آن را تحسین کرده‌است. تیمچه بازار، اثری ارزشمند با معماری زیبا و مجلل است که مانند نگینی در قلب بازار قم، از چهار قرن پیش به یادگار مانده است. دیوارها و سقف تیمچه آمیزه‌ای از شکوه و آرامش معماری اسلامی – ایرانی است که جلوه‌گری آن چشم هر بیننده‌ای را خیره می‌کند.

این اثر تاریخی شامل دو فضای سرپوشیده و «سرا» است که راسته سرپوشیده آن پوشش گنبدی دارد. سقف تیمچه به‌وسیله سه‌ طاق گنبد پوشیده شده که طاق میانی ۱۶ متر دهانه و ۱۵ متر ارتفاع دارد. دریچه‌هایی که در پوشش گنبدی تعبیه شده‌اند، کار تهویه و نوررسانی بازار را برعهده دارند. این دریچه‌ها به شکل دایره طراحی شده و ترکیب نوری که از سقف می‌تابد و حجم گنبدی سقف، فضایی دلنشین به‌وجود آورده است. زیر گنبد و قسمت پوشیده تیمچه مملو از تزئینات کاربندی، گچ‌کاری، رسمی‌بندی و مقرنس‌کاری است.

طبقه پایین تیمچه بازار قم از ۲۷ حجره و طبقه بالا هم از ۱۵ حجره تشکیل شده‌است. با توجه به اینکه این اثر تاریخی از ابتدا برای تجارت تک‌کالایی ساخته شده، در حجره‌های پایین فرش‌های دستباف عرضه و در حجره‌های طبقه بالا نیز کار رفوگری انجام می‌شود. برای ساخت تیمچه بازار قم از خشت، آجر، گل و سنگ استفاده شده است.

تیمچه با دو ورودی به راسته بازار نو راه می‌یابد و ورودی اصلی آن به‌صورت نیم‌هشت است. در وسط فضای سرپوشیده، حوض قرار دارد که در سال‌های اخیر احیا شده است. این تیمچه در سال ۱۳۷۶ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

بزرگ‌ترین تیمچه ایران

تیمچه فرش قم یکی از اجزای بازار قدیمی این شهر محسوب می‌شود. بازارهای سنتی ایران که عموما با معماری ویژه‌ای و متناسب با بافت شهر ساخته شده‌اند، طراحی منحصربه‌فردی دارند و معمولا در گذشته یک سر آن در نزدیک دروازه ورودی شهر قرار داشته و در دیگر آن به انتهای شهر یا مکان‌هایی مانند مسجد جامع، حمام، مدرسه و… باز می‌شده‌است. این موضوع درباره بازار بزرگ قم هم صدق می‌کند؛ به شکلی که یک سر آن در ورودی دروازه تهران ساخته شده و سر دیگر به میدان کهنه متصل می‌شود و مسجد جامع و مدرسه غیاثیه نیز در نزدیکی این میدان ساخته شده‌اند. تیمچه‌ها، مساجد، آب انبارها، حمام، راسته‌های فرعی و دالان‌ها نیز از اجزای وابسته به بازار قم محسوب می‌شوند.

به گفته معاون میراث فرهنگی اداره‌کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان قم، تیمچه‌ها بیشتر برای عرضه منسوجات گرانبها، به‌ویژه فرش دستباف در کنار بازار ساخته شده‌اند.

عمار کاوسی درباره تیمچه قم می‌گوید: در دوره ناصرالدین شاه قاجار، یکی از تاجران معروف قم به نام «محمود طباطبایی»، این نیاز را احساس کرد که در کنار بازار قم باید مکانی برای عرضه فرش و منسوجات گرانبها ساخته شود. بنابراین هزینه ساخت تیمچه را پرداخت و کار ساخت این اثر به استاد «محمدحسن معمارباشی قمی» از معماران سرشناس و توانمند واگذار شد. وی می‌افزاید: استاد معمارباشی، معمار صحن اتابکی حرم حضرت معصومه (س) و بنای امامزاده شاه حمزه هم بوده‌ و آثار تاریخی بسیاری از او در شهرهای تهران و کربلا به یادگار مانده است. این مسئول با بیان اینکه تیمچه فرش قم بزرگ‌ترین تیمچه ایران است، ادامه می‌دهد: شاید تیمچه‌های امین‌الدوله کاشان و حاجب‌الدوله تهران درحد این تیمچه ارزیابی شوند، اما از نظر بزرگی طاق و دهانه به اندازه تیمچه قم نیستند.

کاوسی عنوان می‌کند: وقتی عملیات ساخت این بنا تا گنبد رسیده بود، استاد معمارباشی ادامه کار را رها کرد و به کشور عراق رفت و بعد از چند سال به قم برگشت. دراین مدت سرمایه‌گذار این بنا از افراد زیادی خواسته بود این طرح را تکمیل کنند، اما هیچ‌کس توانایی ساخت آن را نداشت. استاد معمارباشی قبل از این که بنای تیمچه را تکمیل کند، درباره دلیل تعلل در تکمیل آن به تاجر بانی طرح گفته بود ارتفاع این بنای نیمه‌کاره به دلیل سنگینی مصالح چند سانتی‌متر کمتر شده و اگر همان زمان گنبد را روی آن می‌گذاشت، این بنا بعد از مدتی ترک برمی‌داشت و می‌شکست.

بی‌توجهی مالکان حجره‌ها

سنگین‌ترین خسارت زمانی به یک اثر میراث فرهنگی وارد می‌شود که افراد شاغل درآن یا از اهمیت آن بنای تاریخی اطلاع نداشته باشند یا برای حفظش دغدغه‌ای احساس نکنند. داستان بی‌تفاوتی یا بی‌اطلاعی مالکان حجره‌های تیمچه فرش قم قصه پرغصه‌ای است که دل دوستداران میراث تاریخی کشور را به درد می‌آورد؛ دودزدگی گنبد این نگین تاریخی قم شاهدی براین مدعاست. مالکان حجره‌های تیمچه برای تأمین گرما در زمستان، در فضای این اثر تاریخی چوب می‌سوزاندند. با وجود این که در گذشته اداره‌کل میراث‌فرهنگی برای پاک کردن سیاهی‌ها اقدام کرد، اما هنوز قسمتی از گنبد تیمچه دودزده است. مالکان حجره‌ها با اینکه در فضای تیمچه، کار اقتصادی می‌کنند، اما از اداره‌کل میراث‌فرهنگی توقع دارند برای حفظ و نگهداری این اثر تاریخی جدیت بیشتری به‌کار گرفته شود.

معاون میراث فرهنگی اداره‌کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری قم درباره اقدام‌های این نهاد برای حفظ تیمچه فرش قم اظهار می‌کند: این اداره‌ کل تاکنون توجه ویژه‌ای به این اثر تاریخی داشته‌است. آجرفرش کف تیمچه، احیای حوض وسط آن، که زیرخاک بود، سبک‌سازی، انجام عملیات مقرنس‌کاری و گچ‌بری برای تثبیت وضعیت موجود، اجرای طرح آجرفرش بام، احیای طاق تیمچه، که ۳ سال قبل شکسته شده بود و… از جمله اقدام‌هایی است که برای مرمت این اثر تاریخی انجام شده است.

کاوسی ادامه می‌دهد: با توجه به بودجه‌ای که در اختیار داریم، در مواقع اضطراری برای بازسازی و مرمت این اثر اقدام می‌کنیم، اما یکی از راهکارهای موثر در حفظ و بهره‌برداری مناسب از این اثر تاریخی، انعقاد تفاهم‌نامه میان شهرداری، اداره‌کل میراث‌فرهنگی و هیأت امنای تیمچه فرش قم است که امور مربوط به آن با همکاری و هم‌افزایی موثرتری پیگیری شود.

حال دراین میان باید به این موضوع اشاره کرد که نگهداری از ابنیه‌ تاریخی یک روی سکه است و روی دیگر آن، شناساندن آثار میراث تاریخی به مردم است که این موضوع تاکنون آن‌گونه که باید، مورد توجه قرار نگرفته است. تیمچه بازار قم با وجود این که مانند نگینی در انگشتری آثار تاریخی قم جلوه‌گری می‌کند، اما همچنان غریب است و معرفی ویژگی‌های منحصربه‌فرد آن در حوزه تاریخی و معماری، عزمی جدی ازسوی مسئولان مربوط می‌طلبد.

منبع:همشهری

تمایل فراوان روسیه برای قرارگیری ایران به عنوان مقصد گردشگری

طبق آخرین آمار در سال ۲۰۱۸ روسیه ۴۲ میلیون مسافر به خارج از کشور داشته است.

لیلا اژدری مدیر کل دفتر بازاریابی و توسعه گردشگری خارجی در گفت و گو با خبرنگار حوزه میراث و گردشگری  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، بیان کرد: تفاهم نامه لغو روادید بین ایران و روسیه هنوز عملیاتی نشده است. آخرین بار در سال ۲۰۱۸، اسامی آژانس‌ها به روسیه ارائه شده و برای به روز رسانی این اسامی نیاز است که گزارش عملکرد آژانس‌ها از ادارات کل استانی گرفته شود. همچنین تقاضا‌های جدید نیز مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

وی درباره آمار ورود و خروج گردشگران پس از لغو روادید اعلام کرد: این تفاهم نامه ۱۷ خردادماه امضا شده است و تاکنون اجرایی نشده است؛ اما هنوز آماری بنابر سفر‌هایی که بعد از لغو روادید اتفاق افتاده در دسترس نیست.

وی افزود: طبق آخرین اطلاعات، طی ۹ ماه ۱۷ هزار و ۵۷۰ نفر گردشگر روس به کشور ما وارد شدند که نسبت به مدت مشابه سال قبل حدود ۲۶ درصد کاهش یافته است. همچنین ایرانی‌هایی که به عنوان گردشگر از ایران به مقصد روسیه خارج شدند، ۳ هزار و ۹۸۰ نفر هستند که نسبت به مدت مشابه سال قبل حدود ۹۲ درصد کاهش پیدا کرده است. البته این کاهش گردشگر به دلیل بسته بودن مرز‌ها و عدم صدور ویزا در شرایط کرونا بوده است.

اژدری درباره نحوه انتخاب آژانس‌های مسافرتی برای اجرای این تور‌ها بیان کرد: ابتدا این موقعیت به تمام آژانس مربوط اطلاع رسانی کردیم. آژانس‌هایی که تمایل به انجام این موضوع داشته و شناخت خوبی از بازار روس داشتند، انتخاب شدند.

  • وی درباره اینکه روسیه، باوجود امضای تفاهم نامه لغو روادید با ایران، اولویت گردشگران خود را سفر به ترکیه قرار داده است، بیان کرد: روسیه دومین لغو روادید خود را با ایران انجام داده است. مقایسه ایران با ترکیه مقایسه اشتباهی است. هدف ما این است که ایران در لیست گردشگران روس قرار بگیرد. نه اینکه ترکیه را حذف شده و ما در جایگاه ترکیه قرار بگیریم. سفر به ترکیه منافاتی با سفر به ایران ندارد.

وی درباره علاقه مندی‌های گردشگر روس بیان کرد: بر اساس بازار خاص و علاقمندی‌ها می‌توان گردشگران روس جذب کشور کرد. گردشگران روس، به سفر‌های ماجراجویانه و طبیعت علاقه‌مند هستند. می‌توانیم بسته‌ای را به گردشگران روس ارائه دهیم که بخشی از نیاز‌هایی که در جا‌های دیگر پاسخ داده نمی‌شود را پاسخ دهیم. به عنوان مثال تور آشنا سازی برای آن‌ها می‌توان اجرا کرد.

اژدری درباره علت انعقاد تفاهم نامه لغو روادید با روسیه و نه کشور‌های دیگر، بیان کرد: هر کشور استراتژی‌های خود را برای افزایش ورود گردشگر در نظر دارد. روسیه کشور همسایه ما است که فاصله زمانی کوتاهی با ایران دارد. همچنین ایران روابط اقتصادی و سیاسی خوبی با کشور روسیه دارد. همچنین حدود ۱۵ درصد جمعیت در روسیه افراد مسلمان هستند. گردشگران روس به لحاظ هزینه کرد رتبه ششم در بین کشور‌های مختلف دارند و خوب خرج می‌کنند. با توجه به آخرین آمار در سال ۲۰۱۸ روسیه ۴۲ میلیون مسافر خروجی داشته‌اند. همه این موارد رتبه روسیه را برای لغو روادید در بین کشور‌های دیگر بالا برده است.

وی درباره لغو روادید به صورت گروهی تحت نظر آژانس‌های گردشگری بیان کرد: در حال حاضر در فاز اول لغو روادید را به صورت گروهی در نظر گرفته شده است. در صورتی که مشکلی در این موضوع وجود داشته باشد، به صورت کلی روادید لغو خواهد شد. خوشبختانه آژانس داران روسیه تمایل فراوانی برای قرارگیری ایران به عنوان مقصد گردشگران روس هستند.

منبع:باشگاه خبرنگاران جوان

تازیانه شهرداری بر پیکر بافت تاریخی قزوین/ سکوت عجیب میراث فرهنگی

درحالی‌که قانون در رابطه با نحوه ساخت‌وساز در بافت تاریخی قزوین صراحت دارد اما در بافت تاریخی قزوین گویا قانون، حلقه‌ای مفقوده و فراموش شده است.

خبرگزاری مهر – گروه استان‌ها، حسن عابدینی: بافت تاریخی و نحوه رفتار با آن یکی از دغدغه‌هایی است که در سال‌های اخیر به موضوعی چالشی در قزوین تبدیل شده و گویا حتی صراحت قانون نیز قرار نیست این چالش را پایان دهد.

چالش بافت تاریخی در محله‌هایی همچون بلاغی، انصاری شرقی، پنبه ریسه و مغلواک جدید نیست بلکه مردم قزوین در سالیان اخیر به‌طور جدی با این چالش و موج تخریب‌ها روبرو هستند و شاید اصلی‌ترین متهم این تخریب‌ها را باید شهرداری و رفتارهای بی‌ضابطه آن دانست.

توسعه نامتوازن شکل‌گرفته در سال‌های اخیر شهر همراه با شلختگی و تلاش برای کسب درآمد و امرار معاش شهرداری اصلی‌ترین ضربه را به بافت تاریخی زده و باعث شده تا با نادیده گرفتن قانون و حتی شکل گرفتن برخی زد و بندهای مشکوک، سنت و تاریخ در قزوین اصلی‌ترین آسیب‌ها را ببینند.

این در حالی است که شورای عالی شهرسازی و معماری به‌صراحت در رابطه با ساماندهی بافت‌های تاریخی و نحوه رفتار با این بافت‌ها سخن گفته اما گویا شهرداری و مجموعه‌های متولی تصمیمی برای حفظ و حراست از این سرمایه‌های تاریخی ندارند.

کلنگ تخریب بافت تاریخی از دوره پهلوی اول آغاز شد

محمدحسن سلیمانی کارشناس حوزه میراث فرهنگی در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار کرد: از دوره پهلوی اول و از سال ۱۳۰۶ که با سفر رضاشاه به قزوین با اینکه بلدیه به‌عنوان یکی از نواحی شهرداری پایتخت محسوب شود موافقت شد و با اعزام دکتر شیخ به‌عنوان نماینده بلدیه تهران به قزوین تخریب آثار و بافت تاریخی قزوین شروع شد و کلنگ تخریب‌ها را با احداث خیابان امام خمینی و طالقانی کنونی در دوره پهلوی اول زدند.

وی گفت: در پهلوی دوم نیز با احداث خیابان هلال احمر بخش قابل‌توجهی از آثار دولت‌خانه صفوی از بین رفت و این روند تا به امروز با تخریب محله بلاغی، انصاری شرقی و پنبه ریسه ادامه دارد.

کارشناس میراث فرهنگی تصریح کرد: تخریب بافت تاریخی در دوره‌های مختلف ادامه داشته و ساختار محله‌ای ما را که نظام خانوادگی و اسکان خانواده‌های قزوینی بر آن اساس شکل‌گرفته و فرهنگ خانوادگی و اجتماعی و بین محله‌ای بر همان اساس بنا شده بود از بین رفت و امروز یک شلختگی در ساختار شهرنشینی بر اساس سبک توسعه بی‌ضابطه و غیر هدفمند شاهد هستیم.

وی با تأکید بر اینکه شورای عالی معماری و شهرسازی بر نحوه حفاظت و حراست از این بناها و بافت‌های تاریخی تأکید دارد افزود: شهرداری در سال‌های اخیر مقابل مصوبه شورای عالی شهرسازی و معماری مقاومت کرده و این مقاومت در محله بلاغی امروز نماد عینی دارد.

دهان کجی شهرداری به قوانین

به گزارش خبرنگار مهر، نقطه عجیب ماجرای بافت‌های تاریخی در قزوین نیز از همین‌جا شروع می‌شود که علی‌رغم تأکیدات شورای عالی شهرسازی و معماری، شاهد رفتارهای عجیب‌وغریب در این مناطق هستیم.

شورای عالی معماری و شهرسازی در جلسه ۲۲ تیرماه ۱۳۹۴ تأکید می‌کند حداکثر تراکم در محدوده بافت تاریخی در قزوین ۲ و ۳ طبقه است.

این در حالی است که شورا مجدداً ۲ مهر ۹۷ با استناد به جلسه سال ۹۴ مصوب می‌کند «وفق بند ۴-۳ مصوبه مورخ ۲۲ تیرماه ۹۴ شورای عالی شهرسازی و معماری در مورد طرح جامه قزوین، تعداد طبقات در بافت تاریخی قزوین ۲ و ۳ طبقه روی زیرزمین می‌باشد.

تعداد طبقات در پهنه‌های مسکونی و محورهای پیرامون محله با رویکرد اجتناب از تغییرات اساسی در جمعیت محله (با توجه به کمبود سطوح خدماتی و ظرفیت تأسیسات شهری)، تاب‌آوری محله در هنگام بحران (با توجه به ویژگی‌های کالبدی محله) و رعایت ضوابط عمومی حفاظت از بافت‌های تاریخی و ضوابط حرایم آثار تاریخی بر روی نقشه تدقیق شود. تعداد طبقات در پهنه‌های مسکونی حداکثر ۲ طبقه روی زیرزمین و در مورد محورهای پیرامون محله حداکثر ۳ طبقه روی زیرزمین است.»

حال شاهد هستیم که متأسفانه علی‌رغم تأکید قانونی برای بافت تاریخی، شهرداری به‌راحتی این قوانین را زیر پا گذاشته و از آن عبور می‌کند تا جایی که با اعمال نفوذ برخی چهره‌های سرشناس شهر قزوین در مناطق مختلف، شاهد تراکم فروشی شهرداری بیش از ۴ طبقه هستیم.

شهرداری لبه تیز پیکان تخریب بافت تاریخی است

سلیمانی کارشناس حوزه میراث فرهنگی در گفتگو خود با مهر ادامه می‌دهد: ضوابط بافت تاریخی در همه کشور اعمال می‌شود اما در قزوین شهرداری برای اجرای آن مقاومت می‌کند و با جرأت باید بگوییم شهرداری لبه تیز پیکان تخریب بافت تاریخی است.

وی عنوان می‌کند: دلیل اصلی آن این است که شهرداری مشکل مالی دارد و برای همین ضوابط را کنار می‌گذارد و به‌نوعی بافت تاریخی قربانی جذب‌ها و هزینه‌تراشی‌های اضافه شهرداری می‌شود.

به گزارش مهر این تلاش شهرداری در سایه عدم نظارت میراث و دستگاه‌های نظارتی تنها در بافت تاریخی مشاهده نمی‌شود.

شهرداری حتی در فاصله ۵۰ متری خود نیز ارزشی برای آثار ملی ثبت‌شده تاریخی قائل نیست تا جایی که باز در سایه تساهل میراث فرهنگی خط آسمان عمارت شهرداری یا همان بلدیه که در سال ۷۸ با شماره ۲۵۷۸ ثبت ملی شده نادیده گرفته می‌شود و به‌راحتی برجی با ارتفاع بیش از این ساختمان تاریخی در برابر آن احداث می‌شود.

این در حالی است که شایعاتی در رابطه با این ساختمان که بیش از ۵ طبقه دارد شنیده می‌شود و گویا متعلق به یکی از اعضای شورای اسلامی شهر قزوین است.

وقتی شاهد انتصاب یکی از مدیران شهرداری قزوین به‌عنوان مدیرکل میراث فرهنگی هستیم نباید انتظار مقاومت در برابر شهرداری را از او داشته باشیم

اما حال باید این سوال را پرسید که درحالی‌که شهرداری با تیشه به جان بافت‌های تاریخی و سنتی قزوین افتاده و این بافت‌ها در سایه زد و بندهای سیاسی و غیرسیاسی قربانی می‌شوند نقش نظارتی نهادهای نظارتی و متولی همچون میراث فرهنگی و گردشگری کجاست و چرا باید شاهد سکوت این دستگاه باشیم.

میراث فرهنگی در دوره مدیریتی جدید خود را کنار کشیده است

اسماعیلی با بیان اینکه میراث در دوره مدیریتی جدید خود را کنار کشیده، گفت: وقتی شاهد انتصاب یکی از مدیران شهرداری قزوین به‌عنوان مدیرکل میراث فرهنگی هستیم نباید انتظار مقاومت در برابر شهرداری را از او داشته باشیم.

وی با بیان اینکه مدیرکل فعلی میراث فرهنگی در دوره حضور خود در سازمان نوسازی و بهسازی شهرداری تمام تلاش خود را برای ایجاد پارکینگ در حریم مجموعه سعد السلطنه و مسجدالنبی (ص) به کار بست اما موفق نشد ولی بعد از حضور خود در مجموعه میراث همین طرح را با مدلی متفاوت دوباره به اجرا گذاشت تا همراهی میراث با شهرداری در قبال بافت تاریخی و سنتی قزوین بر همگان عیان شود.

این کارشناس حوزه تاریخ گفت: این تفکر و نوع نگاه وقتی از شهرداری به میراث منتقل می‌شود شاهد این اتفاقات و سکوت او در مقابل مصوبه شورای عالی معماری و شهرسازی خواهیم بود و نتیجه آن هم ضربه به تاریخ و سنت قزوین است.

به گزارش خبرگزاری مهر تلاش شهرداری بحران‌زده قزوین برای درآمدزایی به هر قیمتی جای تعجب ندارد اما آنچه انگشت‌ها را به دهان نگه داشته سکوت عجیب اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی است.

دلیل سکوت آزاردهنده میراث فرهنگی چیست؟

این سکوت آزاردهنده در دوره مدیریتی جدید، شائبه‌های جدی را برای دوستداران قزوین ایجاد کرده و همه این سوال را می‌پرسند که چه تعامل و قراردادی بین شهرداری و این مجموعه وجود دارد که باعث شده این‌گونه ضربه مهلکی بر پیکره شهر وارد شود.

هرچند تلاش‌های حدود ۱۰ روزه این خبرگزاری برای گفتگو با مدیران میراث فرهنگی بی‌نتیجه ماند اما همچنان آمادگی داریم پاسخ مدیران متولی در اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی را در رابطه با این سکوت عجیب بشنویم.

دراین‌بین به نظر می‌رسد سکوت دستگاه‌های نظارتی و همچنین مدیریت ارشد استان در رابطه با آنچه در میراث و شهرداری رخ می‌دهد بیشتر از این جایز نیست و باید اقدامی عاجل در این رابطه صورت بگیرد.

منبع:خبرگزاری مهر

سه طرح مهم گردشگری در نهاوند افتتاح شد

استاندار همدان گفت: امروز سه پروژه مهم، مجتمع تفریحی و گردشگری و سفره‌خانه سنتی فارسبان، بام ابوذر و پیاده‌راه سعدی در نهاوند افتتاح شد.

به گزارش خبرنگار مهر، سید سعید شاهرخی عصر شنبه در آئین افتتاح سفره خانه تفریحی گردشگری سراب فارسبان نهاوند اظهار کرد: از محورهای مهم توسعه استان بویژه در شهرستان‌های کبودراهنگ، همدان و نهاوند گردشگری است خصوصاً در حوزه آثار طبیعی و سراب‌ها یک نقطه منحصر به فرد است.

وی گفت: توسعه بدون حضور بخش خصوصی اتفاق نخواهد افتاد بنابراین باید همه ظرفیت‌ها برای ورود بخش خصوصی به کار گرفته شود تا شاهد پیشرفت در حوزه‌های گردشگری در سطح استان باشیم.

استاندار همدان بیان کرد: در به نتیجه رسیدن مجتمع تفریحی توریستی سراب فارسبان نهاوند جدیت سرمایه گذار بسیار مؤثر بوده است، از همه بخش‌ها ی خصوصی، افراد و اشخاص توانمند در حوزه گردشگری می‌خواهیم که برای رونق هرچه بیشتر در این بخش در استان همدان ورود کنند و باعث رونق هرچه بیشتر این بخش باشند، سراب‌های بسیار زیبا و ارزشمند نهاوند یک شمال بدون آب و هوای شرجی است.

وی در ادامه افزود: بام نهاوند هم یکی دیگر از اماکن گردشگری استان همدان است که امروز با این افتتاح یکی از جاذبه‌های توریستی و گردشگری در شهرستان نهاوند است.

وی گفت: پروژه مجتمع تفریحی و توریستی سنتی سراب فارسبان با اعتباری حدود ۱۱ میلیارد تومان اعتبار اعم از تسهیلات آورده بخش خصوصی با اشتغالزایی ۱۲ نفر به صورت مستقیم و با حمایت میراث فرهنگی و گردشگری، بام نهاوند بام تفریحی و توریستی شهر نهاوند با اعتبار ۱۲۰ میلیارد ریال و پیاده راه سعدی با اعتبار ۵۵ میلیارد ریال هم از دیگر پروژه‌هایی بود که امروز در نهاوند با همت شما عزیزان به بهره برداری رسید.

مراد ناصری فرماندار نهاوند نیز دراین مراسم اظهار داشت: شهرستان نهاوند با وجود سراب‌های خروشان و بسیار زیبایی که دارد یکی از شهرستانهای استان همدان است که سالانه گردشگران و مسافران بسیاری را جذب خود می‌کند.

وی با اشاره به اینکه در سالهای گذشته این سرابها از لحاظ امکانات وضعیت خوبی نداشتند اما امروز سرابهای نهاوند مانند ۳ سال گذشته نیستند افزود: این تغییرات نتیجه کار تیمی وحدتی است که در شهرستان جریان دارد و این تغییرات در سه سال اخیر در نهاوند در مقایسه با گذشته بی مثل بوده است.

بهره برداری از پروژه گردشگری بام نهاوند

شهردار نهاوند محمد حسین پور نیز در ادامه با اشاره به اینکه طرح بزرگ گردشگری بام نهاوند در فضایی به مساحت ۱۲۰ هکتار با حضور استاندار همدان و جمعی از مسئولین استانی و شهرستانی مورد بهره‌برداری قرار گرفت، افزود: طرح گردشگری بام نهاوند یکی از بزرگترین طرح‌های گردشگری است که طی دو سال گذشته عملیات اجرایی آن آغاز شده است.

محمد حسین‌پور افزود: این طرح در شمال شرق نهاوند در فضایی به مساحت ۱۲۰ هکتار در تپه ابوذر معروف به بام نهاوند طی دو فاز اجرا شده که برای اجرای فاز اول آن نزدیک به ۱۳ میلیارد تومان اعتبار هزینه شده است.

وی گفت: این فضا یکی از بهترین فضاهای گردشگری استان و دارای چشم اندازی کم نظیر و مشرف به شهر نهاوند است که می‌تواند باعث رونق گردشگری برای شهروندان و همچنین سرمایه‌گذاری بخش خصوصی شود.

شهردار نهاوند گفت: یکی از مهمترین اقدامات صورت گرفته برای استفاده گردشگران ایجاد سه راه دسترسی به بام نهاوند است که باعث سهولت در سفر به این منطقه شده و چشم اندازی زیبا را به منطقه می‌دهد.

وی گفت: با توجه به اینکه تا کنون چندین هکتار درخت در بام نهاوند کاشته شده لذا نگهداری فضای سبز منطقه یکی از دغدغه‌های ما بوده که در این راستا تأمین آب دائمی بام نهاوند با استقرار ایستگاه پمپاژ آب در این منطقه انجام گرفته و از این بابت کار زیر بنایی صورت گرفته است.

حسین‌پور به فضاهای ایجاد شده در این منطقه گردشگری اشاره کرد و افزود: این فضای گردشگری دارای پارکینگ مناسب و بزرگ، آبشار و استخر است که چشم‌انداز زیبایی به آن داده که می‌تواند برای قایقرانی نیز از آن استفاده کرد.

وی گفت: به منظور معرفی برند قالی نهاوند یکی از اقدامات صورت گرفته در این فضا طراحی فرش عشوند در ابعادی بزرگ بر روی سرامیک و نصب آن در روی یکی از تپه‌های منطقه است که نمایی زیبا به بام نهاوند داده و علاوه بر آن این برند معروف را به گردشگران معرفی می‌کند.

شهردار نهاوند با اشاره به افتتاح طرح پیاده راه سعدی است که از سال ۹۸ آغاز شده است گفت: این طرح در مرکز اصلی شهر در خیابانی به همین نام اجرا شد که با اجرای آن معضل ترافیک و همچنین تجمع دستفروشان برطرف خواهد شد.

وی گفت: فاز اول طرح پیاده‌راه سعدی در فضایی به مساحت ۳ هزار و ۵۰۰ متر مربع با اعتباری معادل ۵ میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان اجرایی شده که فاز دوم آن نیز در آینده آغاز خواهد شد.

حسین‌پور در پایان گفت: خوشبختانه با حمایتهای شورای شهر نهاوند طی دو سال گذشته طرح‌های خوب شهری مانند پروژه چهار باغ، ساماندهی حدود سه کیلومتر از مسیل شهری اجرا شده که زیربنای توسعه شهری و رفاه شهروندان را فراهم کرده است.

منبع:خبرگزاری مهر

شاهنامه‌خوانی می‌تواند به برند گردشگری افتر تبدیل شود

مدیرکل امور روستایی و شوراهای استانداری سمنان گفت: مردم روستای افتر، هویت و اصالت خود را حفظ کرده‌اند و شاهنامه‌خوانی اهالی این روستا می‌تواند به برند گردشگری افتر تبدیل شود.

نقش اکوموزه‌ ها در توسعه جوامع محلی

در گذشته به میراث‌فرهنگی به چشم شیء ماندگار و جاویدان نگاه می‌کردند، اما امروزه این دیدگاه تغییر کرده و مفهوم جدید آن عبارت است از آمیزه پیچیده‌ای از طبیعت و تاریخ، آداب و رسوم، زبان و سنت‌ها. ویرانی عظیم ناشی از دو جنگ جهانی و توسعه صنعتی عمده‌ای که از دهه ۱۹۵۰ بدین‌سو رخ داد، مردم را به درک این واقعیت سوق داد که زندگی آن‌ها رابطه تنگاتنگی با محیط زندگی و کارشان دارد.

این امر، اساس هویت فرهنگی مردم و یک مرجع فکری و معنوی برای کیفیت متعادل زندگی فراهم می‌کند. امروزه تمایل به درک میراث‌فرهنگی در وسیع‌ترین مفهوم آن وجود دارد، یعنی آن چیزی که حاوی همه نشانه‌های اثبات‌کننده فعالیت‌ها و دستاوردهای بشر در طول زمان است. تاریخ موزه نگاری و موزه‌شناسی نیز بیانگر شیوه‌هایی است که تمدن‌ها در اعصار متفاوت، از طریق این شیوه‌ها به رابطه خود با میراثشان اندیشیده‌اند.

ایده نقش موزه‌ها در توسعه منطقه‌ای، برای نخستین بار در دهه ۱۹۷۰ میلادی شکل گرفت، اما به واقع در دهه ۱۹۸۰ میلادی شاهد بروز خلاقیت‌هایی ناشی از این جریان فرهنگی بودیم. در کشورهایی چون کانادا، سوئد، نروژ و پرتغال این ایده، «موزه‌شناسی نوین» نام گرفت.

در دهه ۱۹۹۰ میلادی با جهانی‌شدن این جریان با واژه‌هایی چون «اکوموزه» یا «جامعه‌ای» همراه شد. تا این نوع موزه‌های نوآور یا به عبارتی نامتعارف، از مؤسسات سنتی که تنها به افزایش بازدید گردشگران، ارائه تسهیلات و نهایتاً افزایش درآمد می‌اندیشند، قابل‌تشخیص باشند.

اکوموزه در دهه ۷۰ میلادی، دوره‌ای که ویژگی بارز آن روبه‌زوال رفتن اقتصاد قدیمی و رها شدن معادن و مکان‌های صنعتی بود، به‌سرعت در اروپا گسترده شد و هدف آن بهره‌برداری و بهبود وضعیت فرهنگ روبه‌زوال و همچنین تقویت اقتصاد آن ناحیه بود.

اکوموزه تعریف واحدی ندارد و برپایه امکانات، ویژگی‌ها و نیازهای فرهنگی- محیطی منطقه شکل می‌گیرد و به‌طورکلی سازمانی است که میراث، طبیعت، تاریخ، فرهنگ و صنعت را ارج می‌نهد و باعث حفظ و ارتقای آن می‌شود.

یک اکوموزه نوع خاصی از موزه است که بر اساس توافق با جامعه محلی برای حفظ آن مکان برپاشده است؛ جایی که توافق به معنی یک تعهد طولانی‌مدت است، نه لزوماً یک وظیفه قانونی جامعه محلی یعنی ملحق شدن مردم بومی و مشارکت آنان حفظ و مراقبت یعنی تعهد اخلاقی نسبت به محیط و دیدی صحیح برای توسعه بومی در آینده مکان تنها به معنی یک سطح نیست بلکه مجموعه‌ای از لایه‌های فرهنگی، اجتماعی و ارزش‌های محیطی است که به‌وسیله میراث بومی دست‌نخورده و خاص تعریف می‌شود. نتیجه اینکه اکوموزه یک روش پویاست که در آن جوامع باهدف رسیدن به توسعه پایدار، میراث خود را مدیریت، تفسیر و حفاظت می‌کنند. اکوموزه بر پایه توافق اجتماعی بر پا می‌شود. روش پویا فراتر از یک طرح ساده است که روی کاغذ می‌آید. اکوموزه یعنی طراحی فعالیت‌های واقعی که بتواند جامعه ما را تغییر و رشد دهد.

مشارکت جوامع تنها پررنگ کردن نقش مدیران نیست بلکه مسئولیت اصلی به عهده مردم بومی منطقه است.

توسعه پایدار هسته اکوموزه‌هاست و هدف افزایش ارزش مکان را به‌جای نقصان آن دنبال می‌کند. ازآنجاکه توسعه پایدار روی اقتصاد، محیط‌زیست و اجتماع تأکید دارد اگر بر پایه هویت محلی منطقه باشد می‌تواند ماندگار و همیشگی باشد. توافق اجتماعی به معنی رضایت متقابل بین مردم محلی و اکوموزه است. اکوموزه نه‌تنها در تقابل با مردم محلی عمل نمی‌کند بلکه در جهت برآورده کردن نیازها و خواسته‌های مردم گام برمی‌دارد. به‌طورکلی اکوموزه، موزه‌ای است که بر هویت مکان متمرکز است و به‌طورکلی بر پایه مشارکت مردمی شکل می‌گیرد و هدف آن افزایش رفاه و توسعه جوامع محلی است.

پشتوانه توسعه پایدار

با ظهور مفهوم توسعه پایدار و از زمان برگزاری اجلاس سازمان ملل متحد درباره محیط‌زیست و توسعه (۱۹۹۲) در ریودوژانیرو، محیط‌زیست تبدیل به یک دغدغه عمده شد؛ هم برای کشورهای ثروتمند و هم برای کشورهای فقیر؛ هرچند محیط‌زیست شامل موضوعاتی بسیار متفاوت برای کشورهای فقیر دنیا است. درواقع، ما دیگر نمی‌توانیم حقیقتی را که از دیرباز به دلایل آشکار اقتصادی از سوی کشورهای توسعه‌یافته انکار می‌شد، نادیده بگیریم: انسان موجودی زنده و بخش جدایی‌ناپذیر از محیط طبیعی است که در آن زندگی می‌کند. انسان پیوندهای نزدیک با محیط‌زیست خود دارد و استفاده از این محیط، بدون در نظر گرفتن این پیوندها برای او امکان‌پذیر نیست.

ازآنجاکه فلسفه اکوموزه در ادامه جنبش‌های توسعه پایدار و جهانی‌شدن میراث شکل‌گرفته، اهدافش در جهت پایداری و بهبود زندگی مردم محلی است.

یک اکوموزه روشی پایدار برای حفظ و تعبیر جوامع است و میراثشان را برای یک توسعه پایدار حفظ می‌کند.

فلسفه و ایجاد اکوموزه با گستره‌ای از اهداف متفاوت درهم‌آمیخته که شامل: حفاظت از طبیعت و میراث‌فرهنگی در جهت ایجاد گردشگری و تحول اقتصادی مناطق روستایی است. فلسفه اکوموزه و پیشنهادها تئوریک آن می‌بایست استفاده پایدار از منابع فرهنگی و طبیعی و پایداری جوامع را تضمین کنند. از سوی دیگر همگام با جهانی‌شدن تلاش برای حفظ ویژگی‌های محلی و قومی و جلوگیری از رنگ باختن ویژگی‌های بومی در مقابل تهاجم فرهنگی در اکوموزه اهمیت بسیاری می‌یابد.

اما اصلی‌ترین هدف و وظیفه اکوموزه حفظ و صیانت موضوع دربرگیرنده خود است. درواقع هدف اولیه از تأسیس اکوموزه‌ها بهره‌برداری و افزایش فعالیت‌های انسانی یا نواحی خاص، به امید حفظ سنت‌ها و هویت چنین مکان‌هایی بود.

به‌طورکلی می‌توان نقش و هدف اکوموزه را در موارد زیر خلاصه کرد:

بهبود کیفیت زندگی ساکنین محلی با ایجاد توسعه اقتصادی پایدار در آن محدوده با هدایت گردشگری به سمت برگه‌هایی که پایدارند و نیازهای جوامع محلی را تأمین می‌کنند.

توسعه استقلال و هویت جامعه به‌واسطه بالا بردن آگاهی مردم از مکان، گذشته خود و موفقیت‌های محلی‌شان حفاظت از محیط‌زیست و منابع طبیعی و تلاش در جهت مرمت و بهسازی محیط با مشارکت مردم حمایت برنامه‌های آموزشی به‌خصوص در زمینه حفظ و ترویج دانش بومی.

ایجاد برنامه‌های باز زنده سازی در جهت افزایش تعداد گردشگر و توسعه اقتصادی در جهت حفظ ارزش‌های بومی منطقه.

ظرفیت‌های ایران برای احداث اکوموزه‌ها

اکوموزه‌ها با اهداف مختلف و متنوعی در سرتاسر جهان پذیرفته‌شده‌اند، ازجمله: گفت‌وگو و تبادل بین میراث‌فرهنگی و طبیعی، احیای اقتصاد و گردشگری در نواحی روستایی و پرورش احساس غرور ملی با ارائه و ارتقاء هویت فرهنگی. تئوری اکوموزه بیان می‌کند که این پدیده پست‌مدرن باید منابع فرهنگی و طبیعی را تضمین کرده و انجمن‌های مسئول آن‌ها را پایدار نگه دارد. اکوموزه‌ها انگیزه کشف منطقه و شناخت فرهنگ محلی را ایجاد می‌کنند؛ بنابراین روابط محکمی با اکوتوریسم و توریسم فرهنگی دارند.

میراث واقعی اکوموزه چیزی جز یادمان گروهی مردمی معین نیست که زیستگاهشان محیط معینی است و شامل تمامی جنبه‌های میراث‌فرهنگی ملموس (سراچه‌های باستان‌شناسی، اشیا، بناها و محیط طبیعی) و میراث‌فرهنگی ناملموس (فرهنگ‌عامه، زبان، سنت‌های شفاهی) است؛ اما آنچه اکوموزه‌ها را خاص می‌کند، این است که طبیعت و فرهنگ منطقه با تصمیم انجمن‌های محلی به‌صورت سایت گردشگری درآمده و ارزش می‌یابد. درنتیجه اکوموزه‌ها آن تصویری از میراث‌فرهنگی را نشان می‌دهند که برای مردم محلی ارزش دارد. به‌بیان‌دیگر میراث ملموس و ناملموس منطقه توسط مردم محلی انتخاب و تعریف می‌شوند و این یعنی دیدگاه دمکراتیک اکوموزه‌ها. اکوموزه چنانچه از ریشه هدفمند شکل‌گرفته باشد، کاملاً شیوه‌ای دمکراتیک دارد.

هرچند که تا به امروز هیچ اکوموزه‌ای در ایران تأسیس نشده، اما کشور ما غنی و استثنایی است و فرصت‌های مناسبی برای احداث و توسعه اکوموزه‌ها دارد که می‌تواند علاوه بر ایجاد فرصت‌های شغلی برای ساکنان محلی موجب حفظ میراث طبیعی و فرهنگی برای نسل‌های بعدی شود. بااین‌وجود چه بلایی بر سر این مناطق می‌آید و چگونه حفاظت می‌شوند.

اکوموزه یک مبحث ملی و میهنی، حتی حزبی و گروهی و سیاسی نیست، بلکه موضوع انسان است و محیط‌زیست و زایش و پویش و بالندگی خرده‌فرهنگ‌ها.

مناطقی همچون روستاهای ابیانه، کندوان، ماسوله، میمند کرمان، دشتک مرودشت استان فارس که امروزه تحت عنوان روستاهای هدف گردشگری بدون برنامه‌ریزی توسط گردشگران تخریب می‌شود، مسئولیتشان با چه کسی است؟

آیا جز این است که باید این مناطق را به اکوموزه تبدیل و مسئولیت حفاظت و احیاء آن‌ها را به بومیان آن واگذار کرد؟ چه کسانی جز مردم محلی شیوه برخورد با زیست‌بومشان را می‌دانند؟ با بررسی تجربه‌های مشابه در سراسر جهان می‌توان به این مهم دست‌یافت که مسئولیت ماندگاری هویت این سرزمین را باید با ایجاد اکوموزه به مردم بومی سپرد.

مشهورترین اکوموزه‌ها

اکوموزه تورینو: اکوموزه تورینو در ایتالیا شامل ۲۵ سایت است که هر سایت یک گذشته، خاطره و هویت فرهنگی مختص به خود دارد. این ۲۵سایت در یک شبکه قرار می‌گیرند ولی هریک ویژگی‌های خود را حفظ می‌کنند. آنچه بیش از هر چیز در تأسیس این اکوموزه نقش داشت همکاری مردم بومی بود که خاطرات را زنده کرده و به عینیت درآوردند تا این ویژگی‌ها را برای نسل بعد ذخیره و نگهداری کنند.

طراحان این پروژه معتقدند بدون کمک مردم، این پروژه غیرممکن بود و آن‌ها تنها نقش هدایت پروژه بر اساس یک‌پایه علمی را داشتند و به ایجاد اکوموزه سرعت بخشیدند. این اکوموزه درعین‌حال که باعث ارزش‌دهی فرهنگی و محیطی می‌شود همانند موتوری برای توسعه جامعه بومی است. بدیهی است ماندگاری این توسعه اقتصادی تنها درگرو حفظ فرهنگ بومی و ویژگی طبیعی منطقه است.

اکوموزه هیرانوچو: اکوموزه هیرانوچو در ژاپن ۱۳۰۰سال قدمت دارد و طرح خیابان‌ها کاملاً شبیه به هزار سال پیش است؛ یک اکوموزه که در سال۱۹۹۳ تأسیس‌شده و به‌عنوان شبکه‌ای آزاد برای افراد فعال در آن به شمار می‌رود و همه آن‌ها به حفظ قسمتی از این شهر دست‌نخورده کمک می‌کنند. هیچ ساختار مدیریتی آشکاری در این اکوموزه وجود ندارد، فقط یک روحانی از پرستشگاه بودائی بومی فعالیت‌ها را هماهنگ می‌کند. هیرانوچو ترکیب فوق‌العاده‌ای از درختان کهن‌سال، خانه‌های تاریخی و پرستشگاه‌های بودائی را به بازدیدکننده‌ها پیشنهاد می‌دهد. همچنین میراث ناملموس منطقه به‌خصوص جشن‌ها، جشنواره‌ها و قصه‌های آن‌ها بسیار شاخص است.

اکوموزه برگسلاگن: اکوموزه بزرگ برگسلاگن در سوئد قرار دارد.

منبع:میراث آریا